KIK IWL MUIT
Wat de Pers zegt
Kerk en School
Orde en Arbeid
Gemengd Nieuws.
Leger en Vloot
HET WITTE HUIS.
ss sa kiajarsi
FEUILLETON
Kunst en Kennis
e).
Uit Britsch-lndië.
De H. Antonius.
Landbouw en Visscherij.
Vrijdag 28 November Derde Blad
ïtamadurgam, AIuv P. O.
Bellary District, 12 Sept
Wij houden, zoo meen ik, allen een lieve
lingsheilige er op na. Na het H. Hart en de
H. Maagd schijnt er geen zoo wereldbe
roemd te zijn als de H. Antonius. Gij her
innert u misschien niet meer, hoe dikwijls gij
den voikerenvriecd hebt aangeroepen en uit
zijnen naam een offertje in het'busje gewor
pen hebt, of een brood aan de armen hebt
uitgedeeid. Immers gisteren was 't nog om
dat uw dasspeld of juweelen oorbelletje ver
loren was en dezelve in uwe sloffen uit de
kast te voorschijn kwam; een maand geleden
was het misschien dat u zoo verheugd
waart, dat baby zijn eerste tanden gekregen
had of omdat de koorts in den morgen wat
lager was dan den vorigen avond; verleden
jaar was het omdat zoon of broer met groot
verlof van de militie thuis kwam. enz. enz.
Doch dat is alles nog maar kinderspel,
vergeleken met de gunsten of „wonderen"
welke de H. Antonius hier verricht heeft.
Mag ik u eenige staaltjes verhalen, ik zal
echter heel kort zijn?
I. kmand was een kinderwagen kwijt ge
raakt baby was er natuurlijk niet in
voor meer dan een maand kon niemand die
vinden Een illimineus idee kwam over de
moeder en zij beloofde 50 gulden als de H.
Antonius haar den wagen binnen acht da
gen terugbracht; het moet ogetwijfdd wel
een kostbare kinderwagen geweest zijn-
Toen men des morgens ontwaakte, ging
men met vol vertrouwen overal zoeken en
jawel hoor. daar staat hij ia de verandah.
Eenige Protestanten, die geregeld kaarsen
komen offeren, vroegen mij of de H. Antonius
misschien al dien tijd om een sportkar ver
legen was geweest om het Goddelijk Kindje
zoet te houden
II. De knecht van een smamy was ontsla
gen, omdat zijn vingers een beetje te lang
waren. De arme kerel kan zulks toch niet
helpen en dan hij zeide „leidt ons niet in de
bekoring" hield niet goed van Indië, waar
alles open en bloot staat.
De Father was voor een langen tijd zonder
vasten kok. De knecht werd doodelijk ziek.
Een ieder beschouwde dat als een üodsge
richt behalve de knecht, want hij maakte de
geioftc aan den H- Antonius. dat als hij weer
beter wexd den goeden priester uit den nood
Su helpen en weer zijn dienst zou aanbie-
den.Doch zijn Indisch idee met vergetend,
n.l om met zijn dienst ook een geschenk aan
te bieden, beloofde hij tevens, dat al wat hij
voor twee maanden zou kunnen bemachtigen
hij in het St. Antoniusbusje zou werpen. Hij
werd aangenomen. Voor twee maanden was
de Father meer dan voldaan met den goe
den oporengst van het busje, doch nu klaagt
hij weer. dat zijne parochianen den H- An
tonius en aldus de armen vergeten. Hij weet
natuurlijk niets af van de innerlijke gesprek
ken van zijn knecht met den H. Antonius.
III. Een vrouw was voor vredeswil le maar
Katholiek geworden. Immers zij waren in
de Protestantsche kerk getrouwd en haar
echtgenoot kon zijn paaschplichten zelis met
meer vervullen hij was dan toch zulk een
vurig katholiek - De eerste dochter mt
het huwelijk stierf en de oude
geesi kwam weer over de vrouw zij verweet
-noot, dat haar kind gestorven
was, omdat zij van geloof veranderd was
„.au aai net zijn beurt was om
uit te reiken en maakte der
halve een belofte aan den H. Antonius, dat
een tweede dochter naar hem zou genoemd
worden en dan door een dominee moest ge
doopt woren. Een tweede dochter kwam.de
dominee werd ontboden, de gehulde congre
gatie was gescandaliseerd, de vader werd op
de pastorie geroepen en ten laatste werd het
meisje door mij gedoopt. Het schijnt dat de
H. Antonius dan ook nooit met mij tevreden
is en in alles zijn eigen zin moet hebben, zoo
zeide de goede??? katholieke vader mij.
IV. Men moet met zijn tijdgeest medeleven
zoo moet de H. Antonius gedacht hebben
en dat gepraat tegenwoordig over tafeldans
fc, s.„e oi hoe die dingen ook heeten
S: O j de H. Antonius ongetwijfeld aan
om ook eens een voorstelling te geven en ais
vp te treden- temge platen waren
uit de school ontvreemd en de vrouw van den
schoolmeester ging zulks erg ter harte en
besloot om de schuldige uit te visschen. Zij
nam een kooltje vuur en een breinaald welke
zij stevig met een schaar vasthield. Nu be
gon zii de litanie van den H. Antonius te
zeggen. H. Antonius heelt Jan het gedaan?
de breinaald blijft onbewegelijk. H. Anto
nius is Piet de schuldige? Weer geen ant
woord -Is Klaas de dief? geen antwoord. Is
An toon met de platen op den loop gegaan?
en jawel noor daar valt op eens de breinaald
in het vuur. Dat was dus de schuldige.
Zijn huis werd onderzocht en verborgen
tusschen de balken vindt men triomphante-
lijk de schoolplaten.
Het is jammer dat Rome de H. Anto-
nius reeds heilig verklaard heeft, anders
zou beslist de advoeatus diaboli hem icljoor
zulke .wonderen zijn lauweren gegeven
hebben, want er zijn slechte twee won
deren noodig en ik gaf u reeds vier.
DANKBETUIGING.
Een zware verplichting rust op mij om
u allen uit mijnen naam en mijner chris
tenen te bedanken.
In Indië is het woord „dank u zells
in de dictionaires niet te vindon. Men
üegt dan ook gewoonlijk: „Ik zal wij
zen,'" ik aal uw lof verkondigen en derge
lijke uitdrukkingen.
ja indien u uwe gebeden aandachtig
overleest dan meet het u opgevallen zijn
dat de H. Kerk in hare officieele ge-
beden hot zeilde doet. De „Te Deum" welke
altijd voor dankbetuiging gezongen wondi
begint, met „Wij prijzen U en dan een
weinig later,, .Wij vragen .U -
Gij .wilt natuurlijk met, da* Jk den lof
trompet op u ga uitbazuin®, want dan
zou uw linkerhand te weten komen, wat
uw rechter gedaan heeft en u zou daar
door reeds uw loon ontvangen. Ik dank
u echter vat oprechten harte en roep u
het schoone werkelijke gebed toe. „Ge-
waardig, o Heei', liet eeuwige teven te
schenken azn ons allen dfe otn Uwen
naam goed gedaan hebben.
Ik beloof u dal. mijne Christenen da
gelijks voor u zullen blijven bidden en
dat ik u niet in mijne dagelijkeche me
mento aal vergeten. Ik lie loof u tevens
9 p. Missen speciaal voor u op te dra
gen. Dn dan vraag ik u, wi& ook u
inij pn mijne missie niet in uwe gebeden
vergeten, .opdat de mill Kienen heidenen
ook eenmaal met u God mogen prijzen
voor de onmetelijke gave van het fl. <3e-
'0Waarschijnlijk is hei u niet onaange-
naam te vernemen dat wij hier sinds 25
Sept. eenige regenbuien hebben gehad.
Er is weer werk té vinden, want men
heeft in plaats van het gewone graan,
katoen gezaaid opdat men over eenige
maanden zijn katoen voor graan kan om
wisselen, doch nu is men wem beang
stigd dat er te veel regen. komt. v
fuWlJliiU. J. SCHIPPER,
Fl-/ Oath. Priester.
Morsen met titels enz.
Prof. P. J. H. Geurts van het groot-semi
naric te Roermond, oud-hoofdredacteur van
de „Tijd", schrijft in dit blad een artikel
waaruit we het volgende knippen
„In onze Nederlandsche R. K. Pers
wordt en ik heb er vroeger dapper
aan meegedaan letterlijk gemorst me t
titels, hoogere en lagere titels. De Fran-
schen noemen Wij een complimenteus
volk, maar onbewust zijn wij in onze
titulatuur veel complimenteuzer dan de
gelante Franschman.
Als ik daar soms lees van prof. mgr.
uir. dr. Nolens, komt heel mijn mensche-
lijk en aesthetisciï wezen in opstand.
Ik zou willen spreken van Nolens, Schaep
man, Kuyper, Cuypers, Struycken, An-
ëns, Brom maar laat ik eindigen,
want ik zou, terwijl ik toch even grooten
en wellicht nog grooteren voorbij ga,
den schijn aannemen van volledig te
willen zijn, en die even grooten of groo
teren niet naar waarde te schatten.
Als iemand telkens en telkens eene
volledige titulatuur uitstalt, maakt het
op mij den indruk, dat hij, door zoo
groot gewicht te hechten aan al die mooie
titels, de innerlijke waarde van den per
soon voorbijziet. De klemtoon valt dan
in die mate op de epitheta omantia,
dat de lezer den naam van den vernoem
den en geroemden man aan 't eind ten
slotte met zekere achteloosheid uit
spreekt.
Het is geen louter conventioneel ge
bruik, dat in de meest hoogstaande tijd
schriften, waaraan de hoogleeraren der
Universiteiten hunne pennevruchten toe
vertrouwen, alle mr's en dr.' vóór hunne
namen weggelaten worden. Hun naam,
him onversierde naam spreekt voor zich
zelf.
Er is een beleefdheid, welke een nood
zakelijk bestanddeel vormt van de har
telijkheid maar er is ook een schijnbare
onbeleefdheid een weglaten van com
plimenteuze benamingen en titels
die een onmisbaar ingrediënt vormt van
de oprechte vriendschap.
Werkelijk beteekenisvole mannen zul
len u met geen scheel oog aankijken, als
ge onvolledig zijt in uwe titulatuur
aan ijdele menschen of meschen niet
klein verstand, moet men de decoraties
niet verspillen wijl ze altijd gevaar loo-
pen zich op die eeretitels blind te staren
en daarin een surrogaat, neen, een ver
goed zien voor de afwezigheid van
innerlijke waarde. Een werkelijk groot
man acht klein, wat bijzaak is en bijzaak
moet blijven een kleine mensch verlus
tigt zich in kleinigheden en is daarom
zeer gesteld op al zijn titels, niet één uit
gezonderd."
BEN SCHELMBNSTRiKBK.
Een dame, wier geldmiddelen tengevolge
van den oorlog achteruit waren gegaan, wilde
gebruik makend van de omstandigheid, dat
de waarde van onroerend goed sterk gestegen
is, het huis, dat zij bezat verkoopen om het
aldus vrijkomend kapitaal om te zetten in
een lijfrente. Zij zette haar- huis te koop. Er
m.ldae zich iemand aan, een gestudeerd man,
die een zekere maatschappelijke positie be
kleedt, die haar kwam voorstellen hem het
huis tegen een hoogen prijs te verhuren. De
eigenares weigerde, het was haar bedoeling
het huis te gelde te maken, en zij gaf de re
denen op, waarom.
De gegadigde wist haar per sa do te over
tuigen, ctet zij thans een bijzonder hooge hum-
zou kunnen bedingen en toch in het bezit van
haar huis blijven en het huis werd voor 1800
per jaar verhuurd. De eigenares ontruimde
haar woning, nam tijdelijk haar intrek bij
amilieleden en de huurder ging met zijn con
tract naar de Huurcommissie, die den huur
prijs bepaalde op het voor dit type huis ge
bruikelijk bedrag van duizend gulden per jaar,
voor welk bedrag thans de igenares geen on
derdak vinden kan.
Aldus, zegt de N. Crt., geschiedde in Den
Haag in het jaar 1919.
KACHELONTPLOFFING door
SLAGKWIK.
Men schrijft aan de „Rott. Ct."
„Herhaaldelijk lezen wij den laatsten tijd
van in kachels ontploffende dynamietpatro-
nen. Het behoefde toch eigenlijk wel niet
gezegd te worden, dat dit onjuist moet zijn.
Als er dynamiet-patronen in de kolen kwamen
zou er nooit een lading kolen zelfs den Waggon
binnenkomenEen zoodanige patroon ont
ploft reeds als men ze laat vallen (handgra
naten Zooals we weten het ouderwetsche
buskruit ontbrandt door vuur, dynamiet
(nitroglycerine is nog gevaarlijker) ontploft
door schok, en de moderne springmiddelen,
als cordiet, lydiet, meliniet, enz. enz., worden
ontploft door explosie. Voor deze explosie
worden aangewend pijpjes, z. g. n. slagkwik,
dewelke passen in de blokjes cordiet enz.,
aangebrachte gaatjes, die door vuur worden
ont token, dan in het cordiet enz., tot ont
ploffing komen en dit dddrdoor mede kan
exploseeren.
Deze pijpjes slagkwik nu kannen het wel
zijn, die met de kolen te vuur komen en een
kachel of haard doen uiteenspringen.
Hoe ze in de kolen komen is een raadsel,
want in de kolenmijnen werkt men niet met
explosies.
Men moet hier zeker denken aan werk van
kwaadwilligen of van ontoerekenbare lieden."
Pier Pander's Museum.
Ofschoon Piet Pender, de in Rome ge
storven beeldhouwer, vatn huis uit onver
mogend was, zoo hoeft hij eeuig kapitaal
kunnen vergaderen, dank zijn eenvoudige
levenswijze en spaarzaamheid. Zijn uni-
vereeele erfgenaam, de biuttenhuis-axcM-
tect N. P. de Koo heeft de opdracht een
xnuecum te doen bouwen voor de geeste-
De gestorvene heeft verklaard, dat hij
dit het liefst te Leeuwarden zou zien ver
rijzen. De heer De Koo te met autoritei
ten in die stad gaan overleggen en waar
schijnlijk zal aan den wenech van Pier
Pander gevolg gegeven worden. Zelfs is
reeds een plek gevonden, welke aan belde
partijen voldeed, op het Bolwerk, bij de
Oldenhove, waar ook het Tempeltje met
Panders Beelden zal komen te staan.
Volgens het uitdrukkelijk verlangen van
den kunstenaar net uiteraard kleine
Museum niet m®t het tempeltje worden
verbonden; wel in de nabjjhoid verrijzen,
Hefst éénzelfde omheinde ruimte, zoodat
bezoek van het eene, beschouwing van 't
andere insluiten kan.
Van Jood tot Christen.
Volgens de »N. D. Crt." zijn in October
j.l. 118 Joden uit het Jodendom getreden
en tot het Christendom overgegaan, o.a.
de zap ver es Mevr. Julia Pulp.
[Bolduc. i
Het is vrij zeker, schrijft de ,Msb.'
dat dir. A. Geurts, directeur van Roldjuc
tot herstel van zijn gezondheid te Til
burg vertoevende, zijn ontslag zal nemen
als directeur van Roldiuc.
Staking van nachtwakers.
Een aantal nachtwakers van den vei
ligheidsdienst „Securitas" te Rotterdam
heeft geweigerd dienst te doen. Gister
avond kwam het in de Groote Draaisteeg
tot een kloppartij tusschen stakets en
werkwilligen. De politie maakte er met
do sabel een einde aan.
De staking in het electriciteitebodiijf
Men meldt uit Den Haag:
Verschillend^ jnonteurs in het electri-
erteitsbedrijf hebben de laatste dagen be
swaar gemaakt nog langer den eisch te
handhaven om ook allen jongeren krach
ten een loon» ver hooging van 6 cent per
uur te geven. Da&ifom hebben verschil
lende ,-rw bestoten d(e geschool
de werklieuen ui de gdegenheidl te stel
len geleidelijk het werk te heitvatten,
teneinde de rust in het vak te benstel
len, te voorkomen dat anderen de open
gevallen plaatsen innemen en het moge
lijk te maken dat d<e arbitrage -oom m ks -
eie haar werkzaamheden kin lanv-nsren.
Het arbeidscontract u« typ"*»
Op de gisteren gehouden vergadering
van den Ned. Bond van Boekdrukkerijen,
te Amsterdam, is, naar de «Haagsche
Crt." meldt, de beslissing over de arbeids
overeenkomst uitgesteld. Dene z»l eerst
in de districten worden behandeld.
Trambotsing bij Enschedé.
Dinsdagavond toen een tweetal trams
waarmede die werklieden van de katoen
spinnerij Tuhantia van Enschedé naar Gla-
nerbitug worden vervoerd, de helling nabij
het station S. S. te Enschedé oproei,
is er een ongeluk gebeurd, d;at, wat per
soonlijke pngevallen betreft, boven ver
wachting is afgeloopen Vermoedelijk ten
gevolge van de gladheid dpr rails, gleed
do eerste tram terug en liep zoodoende
op de volgende tram. Dank zij de ma
tige vaart waarmede de volgtram reed,
bleef die rnaterieele schade beperkt tot
de balkons, waarvan er verschillende ern
stig .werden beschadigd- Behalve Lich|te
ontvellingen, en iemand dio een verwon
ding aan het lioofd bekwam, kwamen de
passagiers er allen goed af. De dienst
ondervond door liet ongeval nogal eeni
ge vertraging.
Te iv uier gemakt.
Woensdagmorgen tegen half 10 had op
de L&nge Haven tusschen Havensteeg en
Koemarktbrug te Schiedam een aanrij
ding plaatst usschen een vrachtwagen
van de fa. Gebre. Nauman, gross lei's in
koloniale waren aldaar, en een vracht
wagen der Primula-fabrieken uit Over-
schie. Door den schok maakte lipt paard
van den eersten wagen een zijsprong,
welke het in de haven terechjt deed
komen.
Pogingen om liet paard te redden, wa
ren vruchteloos, waarna het dier moest
worden afgemaakt. De inhoud van den
wagen, een partij koloniale waren, dreef
in alle richtingen op het water en werd
door den voerman met behulp van een
roeiboot en schepnetten epgevischt. Een
groot deel er van ging echter verloren.
Een koffer met juweelen vermist
Mevrouw De K. uit den Haag, die
gieter aan de Gare diu Nord te Êri
een taxi nam om zich naar de fam'i
te laten overbrengen, bemerkte bij li aar
aankomst aldaar dat zij een koffer bad
vergeten, waarin voor meer dan 50.000
francs aan juweelen geborgen waren. Da
delijk werd op zoek gegaan naar den
chauffeur' der taxi, maar deze verklaarde
dat hij niets had gezien en de koffer
moet zijn meegenomen door dp volgende
passagiers.
Straten verkocht
Te Groningen gaan tegenwyefrdig, o»
als in andere plaateen, veel woningen in
andere hand,en over, maar dat geheete
straten van eigenaars veranderen, komt
zelden voor. De heer Forgers (bekend
om zijn rijwielen), kocht dezer dagen de
Willem, en de Fréderikstraat, samen 152
woningen en dp lieeren J. Immelman en
Z. .Bonman Tzn. de Brandenburgstraat,
de kleine Brandonburgecraat, de kleine
Sophiastraat, de Üoster- en Weeter-Ban
straat en de EeLderetraat, samen 104 wo
ningen.
De toestand in de Zuivelindustrie.
In zijn buitengewone vergadering op 24
November te Leeuwarden gehouden, heeft
de Bond van Coöp. Zuivelfabrieken in Fries
land een motie aangenomen, waarin de toe
stand in de zuivel-industrie onhoudbaar wordt
genoemd, daar miilioenen kilogrammen kaas
en boter, welke niet voor bimienlandsch ver
bruik benoodigd zijn, ingevolge Regeerings-
maatregelen in voorraad worden gehouden,
terwijl niet de minste zekerheid bestaat,
wanneer en waarmede die producten zullen
worden betaald, z. odat de uitbetalingen van
melkgelden zullen moeten worden gestaakt.
Het belemmeren van den uitvoer door on
gemotiveerd hooge uitvoerrechten heeft ten
gevolge aldus luidt verder de motie dat
het afzetgeb ed voor onze zuivelproducten
verloren gaat en het niet verstrekken van
voorschotten heeft tengevolge, dat de zui-
velarbeicU' financieele moeilijkheden ko
men met ontwrichting van het gcheele land
bouwbedrijf, waaruit werkloosheid en ver
mindering van productie voortvloeit.
De vergadering acht het dringend noodza
kelijk dat onveiwij.d de noodige maatregelen
worden getroffen waardoor de uitbetaling van
melkgelden verzekerd wordt en draagt het
bestuur op bij de Regeering krachtig aan te
dringen op medewerking inzake den uitvoer
en betaling der verplichte voorraden.
De salarissen der onderofficeren»
Men schrijft ons
De commissie inzake de Militaire Bezoldi
ging heeft haar rapport aan Z. E. den mi
nister van Oorlog toegezonden.
In het geleidend schrijven zegt de commissie
dat zij de voorgestelde bedragen als de minian
bcscliouwis
Niettegenstaande dit ieesd Minister van
Oorlog voornemens de voorgestelde bedragen
te verminderen met de in 1919 toegekende
uitkeering ineens ten bedrage van een maand
extra salaris.
Dit nu is eeae groote onbillijkheid, als men
daarbij het volgende in acht neemt
De salarissen der burger-rijksambtenaren
stonden volgens het oordeel der Staats com
missie STORK par. van baar rapport op blz-
15 en 16 20 peuten achter bij die der Ambte
naren in particulliere bedrijven, terwijl de
Militaire bezoldigingen 30% ten achterston
den bij die van gelijksoortige burger-ambte
naren. (Rapport Staatscommissie IDEN-
BURG). r
Bij de behandeling der interpellatie Hels-
dingen, onlangs in de iweede Kamer
der Staten-Generaal, werd 93% aangenomen
als stijging der noodzakelijke levensbehoef
ten.
Men zou derhalve mogen aannemen, dat
de voorgestelde, salarissen minstens 20 -F
30 T- 93 *43 hooger zouden zijn, dan
die vóór de mobilisatie geldende.
Daar de tegenwoordige tijdsomstandig
heden eene meer sobere leefwijze gebieden,
dan vóór de mobilisatie gebruikelijk, laten
wij de hiervoren genoemde 20 echter bui
ten beschouwing.
Nemen wij nu voor wat dc onderofficieren
betreft, het sala. is van den laagst bezoldigde
Sergeant en hoogst bezoldigden Adjudant-
0r.4i.' officier vóór de mobilisatie resp.
f 050.en f 1450.en men vermeerdert
die bedragen met 123 dan komt men tot
f 1630 voor den Sergeant en f 3O40.voor
den Adjudant Onderofficier
De bezoidigirigs commissie heeft echter
voor d.ze categoriën van onderofficieren
slechts voorgesteld f 1500.3300.—.
Waar nu de Minister van Uorlog zegt prijs
te stellen op een goed (geschoold) korps
1^. officieren, ligt het voor de hand dat
deze minstens f 1C00 en f 3500» zooals trou
wens door de grootste militaire organisatie
„ONS BELANG" is voorgesteld.
Zoowel de gehuwden als de on gehuwden
zullen 10 van hun salaris moeten betalen
als zij in rijksgebouwen zijn gehuisvest. Dit
nu zou een billijke bepaling zijn als alle
militaire woningen aan redel'k te stellen
eischen van bewoonbaarheid voided n, het
geen tot dusverre nog lang het geval niet is.
Als deze bepaling voor de ongehuwden
wordt doorgevoerd, dan kunnen de jaarlijk-
sche onderhoudskosten aan de geheele ka
zernes uit de door die onderofficieren te be
talen sommen nagenoeg worden bestreden.
Billijk zoude het daarom zijn indien de
bewoners der rijkswoningen de werkelijke
huurwaarde zouden moeten betalen en de
ongehuwden gezamelijk de huurwaarde van
de door hen gezameltjk bewoonde Onderof
ficierskamer.
Dat Z. E. den Minister van Ooorlog met
de hiervoren bezwaren rekening houde.
de meid, minder verschikt dan ik, liep thans,
veel vlugger dan zij gewoon was, op mijn ver
zoek de straat op en spoorde, tegen een goede
belooning, allerlei lieden aan om de ontvluchtte
na te zetten; doch allen kwamen onverrichter-
«*e terug.
Met ivetende wat te begonnen, het ik
terete nd een rijtuig inspannen, den koet-
Bier een goede fooi belovende, zoo bij mij
aoet den meesten spoed te Marrelhoef brariht,
vaar ik van u kon vernemen wat er nu
gedaan behoorde te worden."
weet ik niet" zeide de dokter; men
*ou er nu zelf krankzinnig onder worden."
j»Maar waarom liet ge de ramen open toen
SI naai' achteren gingt," voegde hij er op
n toon van berisping bij.
,^De kalme toestand van mevrouw en de
*uébt om ham- 3,00veel mogelijk le verscbjaf-
fen wat z(j verlangde zijn een billijke ver-
Kchooning voor dit verzuim, indien het al
KOO moet heeten," sprak Qharlos, liet mels- I
te goedig aanstarende I
„Gij hebt gelijk dokter" zeide zij treurig
„ik heb mij in dit opzicht aan nalatigheid
schuldig gemaakt, maar wanneer ge er van
doordrongen waart, lioe ik door d|e akelige
ontmoeting van gisteravond en mijn ver
moeiend nachtwaken in verwarring was ge
bracht en mij afgemat gevoelde zoudt gij
gereedelijk eenige verschooning vinren voor
een verzuim, di»t gevolgen Had waarop, ik
mij geenszins voorbereid zag."
„Dan moeten we maai' weer aan het ad,ver
teeren, en oogenblikkeljjk a,n Ue politie ken
nis van liet geval geven,'" sprak Eduard,
„terwijl wij zelve hier en daar een onder
zoek in het werk stellen."
Dokter Koestel sprak deze laatste woorden
niet zonder eenigen wrevel; het denkbeeld
om opnieuw overal rond te dwalen ten ein
de de ontvluchte vrouw op te sporen, had
voor hem niets bekoorlijks, en de tegeuspoe.
den, welke hij onophoudelijk in zijn leven
ondervond, voornamelijk de vruciiieiooze
moeite die hij zich voor Laura b,ad gege
ven, maakten hem geheel moedeloos, liet
verlies van zijn innig geliefde, dat hij nu
als zeker besciiouwue, ontnam hem den lust
0111 nieuwe pogingen aan te wenden, ten
einde hare ongelukkige moeder op te spo
ren, en in plaats van zich te beijveren zoo
spoedig mogelijk dit doel te bereiken, bleef
hfj zitten peinzen, eo er verliepen vier- en
twintig uren, voor hij gereedmaakte om
met zijn vriend den tocht, te aanvaarden.
Ook Charles stond het alles behalve aan,
en oisciioon hij zijn tegenzin naet d,udelijk
uitdrukte, was het genoeg aan hem te zien
dat die omzwervingen "ejil begonnen te ver
velen. Te verwonderen was het niet: hij
had zich ter wille van zijn vriend onder
worpen aan hetgeen deze raadzaam achtte,,
maar de laatste dagen te Marrelhoef door
gebracht, hadden eene oneindige verschei
denheid van genoegens voor hem opgeleverd
en d» gedachte van deze nog eenigen tijd
te kunnen smaken w'as 'Ie® aangenamer aan
liet denkbeeld, opnieuw een onderzoek met
zijn vrmuu aan a vangen, waartoe ue laat
ste zelf zoo weinig begeerte toonde.
CLara ,was naar hair pleegouders gegaén,
waar zij met blijdschap werd ontvangen, en
daar er volstrekt geen reden bestond om zich
weder naar L. te begeven, werd zij opnieuw
in den familiekring opgenomen, waar men
zich alle moeite, gaf haar Ji^et leven t.e ver-
aangenamen en haar geschokt gemoed tot
zijn vorige kalmte terug te brengen. Ook
hare tegenwoordigheid op Marrelhpcf was
voor Charles een aanleiding te meer om daar
te blfjven, en schoon hij zich, wel wachtte
dit zijn vriend; te laten blijken, begreep
«eer 6«l
ste dagen op het (terp, gaarne in
tij tooh r«*ls lege» de voor-
geoémen Zh*
in een algeheel verwerpen van liet plan
opgelost, althans wanneer hij die zonder
zijn vriend zou moeten ondernemen.
Voortdurende tegenspoed verdroogt de
bronader van liet edele zieleleven, en de be
wonderenswaardige deugd vau zelfopoffering
en zelfverloochening lost zich, in een gevat
als hier, niet zelden op in een koude on
verschilligheid voor. alles wat edel
Moed* «eduld. vertrouwen en hoop" zegt
de"Amerikaansche schrijver Marval, in zijn
Vrijgezelsdroomerijen, .bebben hun bonzen,
gelukkig hij, die bevrijd blijft van de be-
proeviugen, welke dje grenzen bepMtenl
Eduard gevoelde zich helaas, dac grenzen
genaderd.
Charles ging tegen den avond Clara be
zoeken iets wat hij zeer noodzakelijk vond,
omdjat het meisje er 'e morgens zoo ver
moeid. en afgemat uitzag en Hij toch wel
eenige blijken van belangstelling behoorde
te geven.
Eduard liet liem doen wat hij wilde, maar
bleef tehuis, waar hij zich, onverstane;;ig ge
noeg, aan zwaarmoedige gepeinzen overgaf
Vruchteloos deed zijne moeder naar best
om liem op te beuren; zij putte zioii uit in
troostredenen voor haar zoon, die zich in
alle pmstandjgheuen van liet leven goest-
krachtig en moedig hau getoond, doch. tliaus
de wanhoop nabij scheen. Maai' wat zij tot
schonk haai- weinig aandacht en staarde in
Bedachten verzonken voor zich Leen. Ein
delijk richtte hij hpt hoofd op en zaido
droevig:
Moeder ik weet d,at gij het goed met nuj
meent, en iudjen het in uw vermogen was,
gij mijn Laura in myn armen zouu,t terug
voeren; maar wat ik u bidden mag, geef u
geen moeite om mij te troosten, altnans met
üpor den godsdienst want, het spijt uiij 't
u te moeten zeggen, nimmer gevoelde ik
mij minder vroom gestemd dan thans. Mijn
Laatua vermocht allee op. mij zonder haar
hen ik uiete'*
(Wordt vervolgd).
BIL*'.' 'tl i. i
