NIEUWE HUIL MUIT
De Vrede geteekend.
BUITENLAND.
SiïiS-» TS\hoog opgesoh;>U91
w z*jrïL£5.Gods eindeIooze
Lenen-
ÏÏÏi. 'STSISS,
Maandag 12 Januari Tweede biad
n worden beschouwd, waarvoor men de
schuldige personen kap straffen zooals be
paald is bij artikel 288 van het vredesver
drag. Aan den anderen kant doen de gealli
eerde en geassocieerde mogendheden opmer
ken, dat zij. zonder de essentieele belangen
vau Dudtsdbland uit het oog te verliezen,
haar eisch van 400.000 ton hebben gefor
muleerd, gebaseerd op een door haar ge-
maakten inventaris. De Duitsche deskundi
gen hebben een rapport ingediend, dat on
derzocht zal worden, en dat een lager cijfer
vermeldt. Als men eventueel het bedrag van
400.000 t. scheepsmateriaal, dat de geal li-
derden eischen, vermindert, wanneer na on
derzoek dit cijfer foutief blijkt te zijn, dan
zou de vermindering toch in geen geval
De Raad van den Volkenbond
bijeengeroepen.
hCSÏÏ, ^-bUiten wnnoedde' dat hier
seboiiw mure" wan het sombere
Zaterdagmiddag om 4 uur hebben, in het
kabinet van den minister van buitenland
sche zaken pp de Orsaykad© von Sim
eon en von Lersner in tegenwoordigheid
van de leden van den oppersten raad het
protocol van 1 November geteekend. Hier
op heeft Olemenceau de schriftelijke be
vestiging van de vermindering in den
eiech tots chadevergoadjng van Scapa
Plow overhandigd* waarmee de vrede
van kracht was geworden. Llemenceau
heeft verklaard d|at 's avonds nog het be
vel geteekend zou worden voor het naar
huis «enden djer Duitsche gevangenen.
Nadere 5ijzonderhedeni
De uitwisseling: der ratificaties in het Sa
lon de FHorloge werd behalve door de ver
tegenwoordigers der dertien mogendheden,
die Jiet vredesverdrag reeds hebben gerati-
ficeerdi, bijgewoond door de afgevaardigden
der 26 geallieerde mogendheden, ondertee-
keaaars van het verdrag van Versailles, die
aan de bekende hoefijzervormige tafel had
den plaats genomen.
Het proces-verbaal betreffende de uitwis
seling der ratificaties werd door den eerste-
gede.egeerde van ieder vertegenwoordigd
land onderteekend, waarna hun het gerati
ficeerde document werd ter hand gesteld.
Zaterdag, dag van het inwerkingtreden
van den vredestoestand, waren 1985 dagen
verloopen, sedert de oorlogsverklaring van
4 Augustus 1914, en 426 dagen sedert de
wapenstilstand werd geteekend.
Zooals Gemenceau mededeelde, zal de
terugkeer der Duitsche krijgsgevangenen
onmiddellijk aanvangen en de Fransche
diplomatieke vertegenwoordigers zullen naar
Borium vertrekken.
Von Lersner zal zich niet zoo spoedig
s men verwachtte in het gebouw der
Duatsche ambassade installeeren. Het hoofd
der Duitsche legatie heeft van zijn regee-
jtog nog geen bericht ontvangen, dat hij
belast is met de vertegenwoordiging te Pa
rijs.
In diplomatieke kringen is men van oor-
deel, dat er verscheidene maanden zullen
verloopen, alvorens Frankrijk en Duitsdi-
"nd opnieuw door een gezant te Parijs en
Berlijn, zooals vroeger, vertegenwoordigd
«uien zijn.
rif*™, J!060 7crhlaring van Clemencean.
ro+T-fw^ u h?eft na de uitwisseling der
ratificaties een brief overhandigd aan den
voorzitter der Duitsche vredesdelegatie, von
Lersner, waarin onder meer het volgende
•taat:
De geallieerde en geassocieerde mogend-
neden, zich beroepend op de laatste para
graaf van den brief, die haar antwoord be
vat, ziin verder niet van oordeel, dat het
feit van de vernieling van de Duitsche sche-
En in Scapa Flow als een oorlogsmisdaad
meer dan 125.000 ton fcunlnen bedragen. De
geallieerde en geassocieerde mogendheden
voegen hieraan toe, dat de 192.000'ton, door
de Duitsche regeering voorgesteld, waar
van een liist is ingestuurd, bij gelegenheid
van de besprekingen met de commissie van
onderzoek, onmiddellijk moeten worden uit
geleverd. Wat het overige deel van de ton
nage betreft zal aan de Duitsche regeering
een termijn worden toegestaan, die zal wor
den vastgesteld door de commissie voor de
schadeloosstelling en niet meer zal bedra
gen dan dertig maanden, in welken tüd de
geheele uitlevering moet hebben plaats ge
had.
Ecu verklaring van Von Lersner.
De bladen bevatten een interview van
een vertegenwoordiger van Havas met Ba
ron von Lersner.
De Duitsche gedelegeerde liet zich als
volgt uit: Ondanks de zware offers, die van
Duitschland worden geëischt, is de vrede
hersteld, waarmede Duitschland zijn krijgs
gevangenen terugkrijgt.
Von Lersner wees op de door Duitsch
land uit eigen beweging gedane tegemoet
koming ter uitvoering zijner verschillende
verplichtingen, met name de kolenlevering
aan Frankrijk.
Hij sprak de verwachting uit. dat alle ver
plichtingen, die Duitschland op zich heeft
genomen tot aan de grenzen van het mo
gelijke zullen worden uitgevoerd.
Hij verklaarde de hoop niet op ie geven,
dat de Geallieerden bereid zullen zijn in
zake de uitlevering van de schulden tot een
compromis te komen, waar deze kwestie
ernstige gevolgen zou kunnen hebben voor
de rust en de orde in Europa.
Von Lersner herinnerde aan het voorstel
var Duitschland aangaande de berechting
voor een Duitsch gerechtshof onder controle
van vertegenwoordigers der Geallieerden.
Voorts sprak hij de hoop uit, dat ook Ame
rika spoedig het vredesverdrag zal aan
vaarden.
Hervatting der diplomatieke
betrekkingen'.
De Fransche zaakgelastigde Marcilly zal 17
Januari naar Berlijn vertrekken.
Naar het „Journal" verneemt, is Amerika
voornemens den heer Dresel als officieel ver
tegenwoordiger naar Berlijn te zenden.
Proclomatio der Duitsche
Regeer ing.
De Duitsche Regcering heeft naar aanleiding
van het teekenen van den vrede een proclamatie
uitgevaardigd, waarin zij zich richt tot de bevol
king der gebieden, die van het Rijk gescheiden
worden en waarin onder meer wordt gezegd:
Wij moeten ons in dit moeilijk oogenblik onze
gemeenschappelijke moedertaal, die niemand ons
kan ontnemen, herinneren en de Duitsche cultuur
indachtig blijven. Met ons geheele denken en
wezen blijven wij verbonden. Wat wij kunnen
doen, om deze moedertaal, deze Duitsche cul
tuur, dezen samenhang met het moederland te
bewaren, zal gedaan worden. Zooals wij steeds
bü de onderhandelingen er het meest naar ge
streefd hebben, niettegenstaande de scheiding,
uw nationaal recht van bestaan te handhaven,
zoo zullen wij er voortdurend voor waken, dat
hetgeeen ons in de verdragen beloofd is, wordt
nagekomen. Onze scholen en al onze inrichtin
gen voor vorming van den geest en beoefening
van wetenschap en kunst blijven voor u open.
Elk wederzijdsch verkeer zal plaats hebben en
iedere band versterkt worden. Dé onmetelijke en
onoverwinnelijke schat aan geestelijk góed', die
net Duitsche volk toebehoort, behoort ook' 11
toe.
Landgenooten, door geweld is ons diep on
recht gedaan. Het zelfbeschikkingsrecht is het
Duitsche volk beloofd. Wij willen de hoop niet
opgeven, dat ook U eens dit nationale funda-
menteele recht zal worden toegezegd. Daarom
willen wü elkander ondanks alle smarktelijk'e
ervaringen vol hoop en vertrouwen in dit af
scheidsuur toeroepenWij blijven elkander
trouw. Voor het recht van ons volk willen wij
ten allen tijde en met vereende krachten ge-
I zamenüjk strijden.
ontving, dat zy na een P331" dagen Van rust,
haar reis zou kunnen voortzetten.
Zij was een name uit de kunstenaarswereld
een gevierde tooneelspeelster, die op reis was
naar een der groote stede" in Frankrijk.
De groote wereld benijd e haar. Zij was
jong, schoon, gevierd en .rliK' dus, moest zij
ook gelukkig zijn. Haat jeuë" was een aan
eenschakeling geweest van 6en°t en vreugde,
een ononderbroken geluksroe.s-
Maar de groote wereld wist niet, hoe on
voldaan en ontevreden deze 'rouw, niettegen
staande ede gesmaakte vreug e, was. Hare ziel
was eenzaam en aim e" zy gevoelde eteeds een
groot en bestendig verlang® naar vreae en
rust, naar oprechte trouw ®n ®®uwige waarheid.
Het was het verlangen e' «ohepsel naar
zijn Schepper, van Wie" 21ch had ver
wijderd
De overste bracht de viee°ide dame in
den tuin en wandelde met baar langs de heer
lijke bloemperken. De rust e" de schoonheid
der omgeving, werkten vo^b®ar op het gemoed
k'Uj VfTlA JL/1J UCiC •v*«wv* .1 -
gelukkig zijn als een kin"» arbeidzaam
en opofferend gelijk de zas ers ^an barm
hartigheid. Hoe koel en v°' re'ne geuren is
het hier in de stille kloosterstede; hoe zen
gend heet, daarentegen i" 1 z°Fnebrand der
groote wereld.
Zij trad uit het rozenpad en de
jonge zuster bij de witte Ie" n op haar ziek
bed uitgestrekt. Zij zag 00"Honds dat de
dood dit jeugdig bleek g®'reeds geteekend
had en zij gevoelde een innig medelijden met
de zieke.
„Hoe heerlijk ligt U daar. Zuster", «prak
zij deze aan. „Veroorlooft F mij y eenige
oogenblikljen gezelscnap te houden, en tevens
evente mogen genieten van den prachtigen
aanblik dezer heerlijke bloei"6"? Als ik leliën
zie, dan gevoel ik steeds een zekeren weemoe®
in het harte; dan denk ik ean de heerlijke- da
gen mijner jeugd, toen ik n's kind in het
huis mijns vaders zelf deze bloemen in mijn
eigen tuintje mocht kweeken. Haar geur brengt
mij de oogenblik ken van den zaligen kin-
dervrede weer voor den geest.
„Mij doet de lelie meer dan eenige andere
bloemen denken aan de liefde Gods'", ant-
woorude de zieke zuster verheugd. „Hoe won
derschoon heeft God deze bloem geschapen
alleen, om ons mensehen daarmede te ver
heugen. Jezus roemt dan ook zelf hare schoon
held als Hij zegt, dat zelfs Salomon in al
zfjn pracht niet schooner gekleed was dan
de leliën des velds'".
Zij ifrfld deze woorden met groote inspan
ning $n zwakke stem gesproken, doch nare
donkere oooen schitterden van een heilige
begeestering. In het diepst barer ziel stond
het plotseling voor haar als een openbaring;
als God de leliën dee velds, die toch niet we
ven en niet spinnen, bemint, hoeveel te meer
dan een onsterfelijke zie), dié zich geheel aan
Hem neeft opgeofferd en aan Zij oen dienst
gewfjd, ook wanneer zij niets andere doen kan
zeggen: „Heer, Uw wil geschiede!'" En in 1
dit oogenblik waren alle zprgen van haar
weggenomen en zij voelde zich in Gods liefde
veilig, als een kind in de armen zijner moe
der en gelukkig met deze gedachte, Bloot zij
de oogen.
De stem der vreemde dame wekte haar uit
hare overpeinzingen.
„Het is verschrikkelijk en onbegrijpelijk, dat
alle bedden der Schepping, vanaf de mensch
tot het nietigste bloempje eens een offer der
afschuw eljjke vernietiging moeten worden",
sprak deze huiverend, waarbij zij onwillekeurig
den sjaal dichter om den gewonden schouder
trok.
„Der vernietigingwij menschen?' vroeg
de zuster verwonderd. „Maar wij hebben toch
eeno onsterfelijke zielOds leven hier op
aarde is toch slechts een voorbereiding voor het
eeuwige leven hiernamaals, na het oordeel!"
„Na het oordeel 1 U heeft gelijk, zuster. Als
er een ziel en een God bestaat, moet er ook
een oordeel bestaan, en daarom was het voor
het meerendeel der menschen, maar het beste,
dat met den dood alles eindigde".
De zieke zuster nam bescheiden, maar met
hartelijke deelneming de hand der dame in
de hare. „U spreekt zoo treurig Mevrouw,
zeer zeker heeft U veel geleden in dit leven,
toch moogt niet mismoedig zijn. Gij weet
de goede God heeft ons aller tot de eeuwige
zaligheid, niet tot jammer of vertwijfeling ge
schapen. Iedere ziel ia kostbaarder in Gods
oogen dan de geheele overige Schepping, want,
sprak zij met verheffing van stem, waarbij
zij haar laatste krachten inspande God
heeft Zijn eenigen Zoon niet gespaard en uit
den Hemel gezonden om ons menachen van
den eeuwigen dood te vertossen door voor
ons den bitteren dood des kruises te sterven."
„Gelooft U dat werkelijk, Zuster?"
„Even zeker, als ik weet, dat ik spoedig
voor Zijn rechterstoel zal verschijnen," ant
woordde de zieke in heiligen ernst.
De dame beschouwde eenige oogenblikken
met eerbied het blceke lijdende gelaat der.
jeugdige zieke. Zij nam de hand der zuster
en drukte ze innig. Zij sprak geën woord,
doch haar ziel zocht en bad tot den God harer
jeugd, maar zij was het zich zelve niet be
wust en wist niet, dat haar gebed een gebed
was, ck_. recht tot den troon van God door
drong.
Een wijle bleef het stil. Bevallig vlogen de
zwaluwen door de blauwe lucht heen en weder
en uit het loover der lindeboomen klonk het
heerlijk- gezang van den nachtegaal. De klok
van den kerktoren sloeg acht uur en tegelijker
tijd klonken de zilveren tonen van 't klokje der
kleine huiskapel tot haar door. „Kon ik toch
nog eens éénmaal het gemeenschappelijk avond
gebed mee bidden", sprak de zuster, vooral
op Donderdag, zooals vandaag, dan hebben
wij daarbij steeds nog eene kleine toespraak
van, onzen Hector. Maar, ik mag niet kla;
gen, Gods wil geschiede".
Ik wil in Uwe plaats naar dc kapel
gaan Zuster", zei de dame eensklaps; „ik1
ben U zooveel dank verschuldigd, u hebt mij
door Uwe woorden weder nader tot God
gebracht, Zuster, hid voor mij..,.'"
En voor de Zuster haar kon antwoorden,
was zy reeds verdwenen.
Den volgenden dag zat Zr. Elisabeth niet
bij de leliën, den tweeden en derden dag ook
niet. Op den avond van den derden dag
echter op een Zondag, trad de verpleegster
aan toet smalle bed der stervende zuster en
zich dicht over haar heen buigend, sprak zij:
„Zuster Elisabeth, ik moet U vele groeien
brengen van de vreemde dam*
den. Dezen morgen heeft zij gebiecht en de
H. Communie ontvangen; nu is zij Innig
gelukkig en tevreden en laat U tot denk deze
bloemen brengen'".
De oogen der stervende openden zich nog
eenmaal Onzeker tastten bare banden naar de
witte leliën. Een zwakke glimlach kwam op.
het doodsbleek gelaat en de witte lippen sta-
- w 1 ib dnnh I 1 mUTl
God hen de leueu.-
Onder de blanke leliën der tooneelspeeJster
lag het lijk der jonge zuster, mi weenend
knielde de dame aan het hoofdeinde van de
eenvoudige smalle kist. Zij heelt het grij
ze buis onder de linden niet meer willen ver
laten; in grenzeloos vertrouwen op God en
met bultengewonen ijver en liefde voor den
naaste, heeft rij den opofferenden arbeid voort
gezet, die den verstijfden handen der jeugdige
zuster waren ontvallen
(DjE VREDE MET TURKIJE.
Die parlementaire correspondent va,n ld|e
Times schrijft, dat aangenomen is, dat d©
zeeëngten niet langer onder Turksch be
heer 'zullen mogen blijven, doch ti^t hpt
Lot van Konstantinopel nog steeds in d|e
lucht hangt. Het verluidde, dat naar lipt
Britsch inzicht het Turksche rijk uit Eu
ropa zou verdwijnen, maar dje laatste dia*-
gen is daaromtrent twijfel gerezen. Het
heet nu, dat ondanks don tegenstand van
de groote meerdprheid van het kabinet,
de eerste minister omgedraaid is tot wat
het inzicht van hpt ministerie van Indië
genoemd zou kunnen, worden, diat hier
op neerkomt, dat de Turken Konatanti-
nopel moeten behouden. Deze zaak is van
zoo'n levensbelang voor Engelande positie
in het Oosten, dat een officieel© mee-
deeling hieromtrent met tip grootste be
langstelling en ongerustheid wordt tege
moet gezien.
Naar uit Parijs gemeld wordt, is de eerste- bij
eenkomst van den Volloenbondsraad vastgesteld
op Vrijdag aanstaande, den i6en Januari, 10 u.
30 's morgens. De zitting zal in het ministerie
van Buitenlandsche Zaken aan de Quad d'Orsay
plaats vinden.
Léon Bourgeois zal de zitting opened met een
korte rede. Groot-Brittanië zal door Lord- Cur.
zon (den Engelschen minister van Buitenland
sche Zaken) worden vertegenwoordigd; Italië
door Sign or Martino en België door minister
Paul Hymans.
De Amcrikaansche gezant beeft president
Wilson een telegram gezonden, waarin hij dezen
in kennis stelt van den vastgesfelden datum,
opdat de president de eerste bijeenkomst van den
Volkenbond, zooals door het verdrag van Ver
sailles wordt voorzien, bijeen zal kunnen roepen.
Met of zonder de Vereenigde Staten zal de
Volkenbond binnen zeer korten tijd in werking
zijn.
Clemenceau verklaarde Zaterdag aan de ver
tegenwoordigers der voornaamste staten, dat, nu
het verdrag was geteekend, hij hun verzocht te
willen mededeelen of zij IF} van den Volken
bond wenschten te worden. ONDER DE
NATIES, WELKE DOOR CLEMENCEAU
WERDEN UITGENOODIGD, WAS OOK
NEDERLAND.
Overeenkomstig het verdrag van Versailles
heeft Clemenceau Argentinië, Chi'i, Columbia,
Denemarken, NEDERLAND, Noorwegen, Pa
raguay, Servië, Salvador, Spanje, Venezuela
Zweden en Zwitserland telegrafisch uitgenoo-
digd, het volkenbondsverdrag binnen twee maan
den na de inwerkingtreding van het vredesver
drag te onderteekenen.
DE AFTOCHT VAN D'ANNUNZIO,
Naar tie N. V. Sun uit Spalato verneemt
heeft d'Annunzio een proclomitie gericht
tojt de bevolking van Fiume, waarin hij
zijn aanstaand vertrek meedeelt en zegt
dat Italië dolor zijn bondgenootten 13 be
drogen en nu volstrekt alleen staat. Daar
het dientengevolge niet bij machte is zijn
rechten in het Adriatischp gebiedi te ver-
dedjigen, ziet d'Annunzio zich genood
zaakt zijn vflderlandjsüevende taak, d,ie
hij zoo vol hoop had ondiernomen, te la
ten varen.
Het Univeraal-persagentschap bevestigt
dat Italië, Engeland, en Frankrijk het
eens zijn, jgGwoni-en over tds&n sta-ttua van
Fiume. Dc stad zal, evenaw Xtentzig- oen
vrijhaven worden ónder oppertoezicht
van den Volkenbond'.
Hoogstwaarschijnlijk zal deze overeen
komst aan VVi.son worden voorgelegd),
vóór ze openbaar wordt gemaakt.
HET BOLSJEWISTISCHE LEGER
IN RUSLAND.
De laatste berichten, te Londen over
den militairen toestand; van Denikin's le
ger ontvangen, zijn zeer pessimistisch. De-
nikin heeft groote verliezen aan doodpn
eö' gevangenen gelede» en reïsach'tige
hoeveelheden oorlogstuig in handen van
de bolsjewiki moeten laten. De kans, dat
hij de rood© overmacht het hoofd, kan
blijven bieden, wordt uiterst gering ge
acht.
Middelerwijl blijven de bolsjewiki ,ïn
Transkaspië voortdringen. Aan tijen
spoorweg MervKrasnowodsk, waar
zij zeer aanfcienlijke strijdkrachten heb
ben samengetrokken naderen zij laatstge
noemde staid), welker val elk oogenblik
verwacht wordt.
Ten N..O. van Merv zijn de roodjen
Bochara, dat zich tot djusver onzijdig hjad
gehouden, binnen gerukt en hebben nu
de beschikking over dp rechtstreekschp
spoorwegverbinding tusschen Transkaspië
en Europeesch Rusland, via Tasjkent en
Samara. Deze verbinding stelt hen in staat
een sterk leger in Turkestan samen te
trekken en westwaarts naar Kaukasie
(om Denikin's troepen in den rug te val
len) zuidwaarts naar Per zie en Afganistan
op te rukken, ten einde dpar een pan
islamitische beweging te ontketenen en
Bntech-Indië te Jbedfreigen. Er is reedp
een groot aantal propagandisten heenge
zonden, rijkelijk voorzien van vervalscht
Engelsch papiergeld.
Te Londen schrijft men den bolsjewiki
voorts het jdan toe om Bakoe te ver
overen en zich daar van (jp noodige pe
troleum en stookolie, waaraan zij groot
gebrek hebben, te voorzien.
DE VORMING VAN ren nIEUWj
ARABISCH RIjk.
Emir Faisal, de zoon van d)en koning
van Hedzjas, djie te Parijs heeft onderhan
delidi over de bestemming van. Syrië, is
uit de Fransche hoofdstad vertrokken om
naar Damascus terug te keeren. Naar de
Temps verneemt, zal de volgende con
cept-overeenkomst aan de goedikeuring
van den Oppensten Raad! wonden onder
worpen: 'Frankrijk krijgt het mandaat
over 'geheel Syrië, ©n stemt zijnerzijds
toe in de vorming van een Arabischen
staat, die tip vier steden Damascus, Ha-
ma, Hams en Aleppo omvat en door dpn
emir met steun van Fransche staatslie
den en inspecteurs zal worden bestuurd.
In 'het gebied van de Beka, dat door Li
banon zoowel als Arabië wordt opge-
eiecht, zal de. politie voorloopig wordpn
uitgeoefend dpor een Arabische gendar
merie, met Fransche militaire inspecteurs
als kader. De vred|esconf erentie zal over
de (toekenning van het gebied, beslissen.
Emir Faisal heeft de economische en
fanancieele medewerking van Frankrijk
Het ministerie van buitenlandsche zaken
te Darijs spreekt het bericht van de
Temps als voorbarig tegen, maar het blad
handhaaft h(et ten volle en voegt erbij dat
de Fransche raadslieden en inspecteurs
voor den tijd) van 2 jaar zullen worden
benoemd, waarna hun contract vernieuwd!
kan worden.
Emir Faisal keert naar zijn land terug
oim de extremistische moslims van Syrië
voor de concept-overeenkomst te winnen.
DE STAKINGEN IN DUITSCHLAND,
Nopens de staking djer spoorwegarbei
ders wordt gemeld, dat men te Essen tot
overeenstemming is gekomen. De bestu-
r-Gjn tvojx *£0 Jrfjrie vak Jhe-b-
bon leen ppraep verspreid om onmidtdollijk
het iwerk te hervatten, daar dó onder
handelingen toet dp directie geleid, heb
ben tot een overeenkomst inzake de loon.
kwestie. !Het loon. is voor de djrie klas
sen gebract pp 3.50, 8.30 en 8,20 Mk
per uur, met terugwerkende kracht tot
1 Januari.
De 'onderhandelingen over de loonrege
ling schieden in Berlijn, aJd|is meldde
Wolff 'Zaterdag, goedi en vlug op. Men
is toet alle vakvereenigingen tot volle
dige Overeenstemming gekomen. Dat |fle
staking in de districten Elberfeld en Es
sen toog niet bijgelegd is, komt omdgt
daar Onverantwoord,e lij kc communistische
elementen de leidjng aan zich getrokken
hebben.
In de verzekeringsstaking is men voor
loopig !tot overeenstemming gekomen.
EEN SCHEEPSRAMP?
Negen honderd menschen verdronken?
Een Exehange-telegram meldt uit Genua
dat het passagiersschip „Prinse6 Mafal-
da", ©en der grootste Italiaansehe atlanti-
che passagiersschepen, op de terugreis
uit Amerika op een mijn zou zijn geloo-
pen en gezonken, waarbij een 900 men
schen om het leven zonden zijn gekomen.
Het bcrioht ia nog niet bevestigd door
de maatschappij, waartoe bet echip be
hoort.
GEMENGDE BUITENL. BERICHTEN.
De aardbeving in Mexico. J
In de buurt van Teoeel zijn verscheiden
steden door de aardschokken bedolven.
Od de plaats, waar zij hebben gestaan,
strekt zich thans een meer uit
Naar luid van de laatst ingekomen be
richten heenscben in het westelijk gedeelte
van den staat Vera Cruz geweldige op
winding en paniek, wijl er een nieuwe kra
ter zich heeft geopend in den vulkaan
Orizaba.
Algemeene poststaking in België
De postambtenaren te Brussel zijn Zaterdagmid
dag in staking gegaan. De „Soir" meldt, dat de
beweging het meerendeel der postbeambtenaren
te Luik, Gent en Antwerpen omvat
In Ierland zijn weer twee postwagens
beroofd. De wagen van Mnllingar naar
een naburig dorp werd door twee gemas
kerde fietsers aangehouden, die zich uit de
voeten maakten met 16 pond, die bestemd
waren voor de uitbetaling van ouderdoms-
pensjoenen en de aaugeteekende brieven
e"_ de postwagen voor Cnrrandulla, tien
mbl van Gal way, is door verscheidene
roovers opgehouden, die den postiljon be
wusteloos sloegen met. een knuppel en de'
postzakken nasnuffelden naar geld.
Het personeel in het paleis van Ju
stitie te Brussel heeft Zaterdag het werk'
neergelegd. Daar het gebouw niet ver
warmd was, moesten tal van magistraten
de zitting verdagen.
Het Amerikaansche departement van
hvitenlandsohe zaken maakt berichten
uit Siberië openbaar, waaruit blijkt, dat
do buitenlandsche vertegenwoordigers
Irketek hebben verlaten. De bolsjewiki
hebben Taiga bereikt. Tegenstand wórdt
hun feitelijk niet meer geboden.
De Japanners bewaken de spoorwegtun
nels bij Baikal.
Te Blaekbunr in Engeland is dezer
dagen voor den reehter een zaak behan
deld tegen den veldarbeider William Hay-
hurst, die, na verklaard te hebben dat zijn
vrouw (die aan kanker leed) niet gauw
genoeg dood ging, haar nit bed sleurde en
met een mes dreigend boven haar was
gaan staan.
Hayhurst stond wegens deze aanran
dtntr terecht en Jrreeg drie maanden gevan
genisstraf.
In de kazerne van het regiment ar
tillerie uit. Zaragoza brak Zaterdag een
muiterij uit, door bet stoken van den syn
dicalist Chueca. De upiitere doodden een
officier en een sergeant. Tronw gebleven
troepen onderdrukte den opstand. Chneca
werd gedood en drie soldaten gewond.
In Engeland doet de beenzetter H. A.
Barker geregeld van zich spreken, een
leek met buitengewone hoedanigheden in
het zetten van gebroken ledematen. Drie-
In een grauw, oud huis, in een stil Hol-
jsndsoh grensstadje woonde, eenzaam en ver
laten een oude juffrouw. Men zag haar alleen
n de kerk, of op weg daarheen. Verder kwam
ril nergens. Zij was niemand tot last, toch
hanr bemind. De bewonere noemden
-Ben llBar
niet, hoe goed ry «Vet, wisten
^"d.en- ,ve*'
By baar dood vermaakte zq haar huis, tuin
«n haar gespaarde kapitaaltje aan de stad,
<u HrJ*" dan het ff"00'® grauwe huie onder
1® ventoderd. G«bogen onder
f 1881 der Jafen of wel gekroond door jaren-
18 ^8e" herden arbeid vonden daar arme men-
•toen rust, vrede en kalmte in de stille rustige
vertrekken, en ln de lommerrijke plekjes van
den schaduwrijken tuin
tJ^T,<\ha?en U°Pten van "dankbaarheid
KJÏ 1 kleed gehulde, aftyd
nendelyke zusterkens, die hen met liefde-
y e zorgen omgeven, en hen met hun vroo-
omgang alle geleden ontberingen en ar-
deden vergeten.
"eerschte vred® vroolijkheid'
Juffrouw*^ bk*™fnluin< eens door de oude
•te bloempje waarin tot het klein-
kweekt, was do^r y®s,grooifte vor8 werd ge-
ter met dezelfde, 06 tuinier'
Te °*krhou-
«onden in kleine perken,
La vollen hl««i .„1, nmuierden bloemen
kleurenpracht; aan
met Rroen '«an, die naar het
Prieel E ,Sfrdranke" dicht begroeide
Rtia rozen 'du 2?®? 6n wiUe, rose en
•ear vervulden Aan (feriirT* heeilÜken
«en tuin Z/Y tod« van den muur, die
«ouden zonliZ^ eUën' door het
Het riit beschenen, Int volle pracht.
Uefbjke piek Uein P^dtt8' deze
groolneid a"es ®Prak, van Gods
T®n. de«e heerlijke omgeving te-
'a8 «en vollen bloei staande* leliën
?'i (h-oe^_7'USter ri* haar ziekenstoel.
"og den witten sluier der No
vicen en haar jeugdig haast nog kinderlijk
gelaat, deed haar nog zeer jeugdigen leef-
tyd duidelijk uitkomen.
Zuster Elisabeth wist, dat zy sterven moest;
toch was zij daar geenszins bedroefd over.
Een andere gedachte echter kwelde haar; zij
bad nog zoo weinig voor God gedaan en zou
met ledige handen voor Hem moeten ver
schijnen, daarvoor schaamde zij zich. Immers
sinds korten tijd had rij, de twintigjarige, in
de volle vurigheid van haar rein, jeugdig ge
moed, het kloosterleven omhefed, het grijze
kleed en den witten sluier aanvaard en den
dienst van God begonnen. Zij had Hem ge
diend ill de Lastige oude .jannen, die zy
verpleegde, in de altijd ontevredene, knorrige
oude vrouwen, die- zy goeddeed en verzorgde,
in de kleine, onzfndeljjke arme kindaren, die
zjj leerde en opvoedde; doch alras was zij
gekomen, de ziekte die baar vlijtige handen
lam, en haren vroolijken mond stil gemaakt
had. Doch het jopge hart, dat nog zoovurig
was in liefde tot God en de menschen, ver
langde steeds nog, daden van edelmoedige
zelfopoffering, van heldhaftige liefde temoten
verrichten, verlangde, al was het dan óok
nog mear voor korten tijd, in den dienst van
God te mogen arbeiden.
Voor eenige dagen had zij nog de vele
knoeieryen in de Itreilappen der kleine be
waarschool-meisjes in orde kunnen brengen,
doch ook dat ging nu niet meer. Hare dunne
vingers beefden en een grauwe nevel steeg
voor haar op; dan moest zij de oogen sluiten
en verviel in koortsige, onrustige sluimering.
Nu lag zij daar, bij de bloeiende leliën,
de hanuen gevouwen, de oogen omhoog ge
richt en hare lippen fluisterden: „Heer, laat
me nog iets voor U doen, vóór ik sterf".
Groote drukte heerschte in het anders zoo
rustige stille huls. De eetzaal der oude men
schen was tot ziekenzaal ingericht. Verschei
dene bedden, die met hun glanzend wit linnen
van zuiverheid «n netheid getuigden, stonden
in een rij op kleinen afstand van elkaar ge
plaatst. Zusters liepen heen en weer, legden
verbandartikelen gereed en maakten alle voor
bereidingen tot het ontvangen van Zieken
Er was een treinongeluk gebeurd, de ma
chinist en eenige reizigers waren zwaar, an
deren licht gewond. De Zusters hadden zon
der eenig bedenken verschillende ruimten in
nun huis voor de ongelukkige slachtoffers
disponibel gesteld, en zich benevens met de
verpleging beiast.
Onder de lichtgekwetsten bevond zich een
dame, wier schouder was gekneusd, die echter
reeds by de eerste verbinding de flesruststeling
