NIEUWE HMIIL MUNT
buitenland
het WITTE HUIS.
Gemengd Nieuws,
rr» vd
FEUILLETON
,,'t ülooster" te Heemstede''
Woensdag 21 Januari —Tweede blad
In ons nummer van gisteren meldden
we, dat Z. D. H. de Bisschop van Haarlem,
het buiten ,,'t Olooster" te Heemstede heeft
aangekocht, met het oog op den eventuee-
len bouw van een nieuw Klein Seminarie.
Dat buiten is een historische plek, waar
omtrent wij hier een en ander willen ver
tellen.
,,'t Clooster", onder Heemstede, draagt
diieu naam van een priorij Cisterciënser-
monniken, Porta Coeli, 's Hemelpoort, ge-
heeten en te dier plaatse in het jaar 1455
ter eere van den H. Bemardus gesticht
door Hugo van Assendelft en Meester Jo-
ban Niklaasz., twee priesters van Haar
lem. Tijdens de hervorming werd het af
gebroken en in een landhuis veranderd,
waarvan de heer Fabri de eerste bewoner
was. Het ligt drie kwartier gaans van
Haarlem af en niet meer dan een minuut
of vijf van Heemstede aan het Zuider-
Spaarne.
De tegenwoordige villa is, naar wij mee-
nen, in 1873 gebouwd door den architect
A. van der Linden te Haarlem, en werd
o.m. bewoond door den heer J. Ph. Dolle
man, burgemeester van Heemstede, sinds
1874. Tegenwoordige eigenaar is de heer
Aberson.
Weleer stond hier een klooster, dat der
Bernardienen.
Evenals andere stichtingen van dien
aard, genoot ook 's Hemelspoort de onder
steuning van velen in den lande, doch
niettemin moesten de kloosterlingen, ten
jare 1566, bij een proces om eenig land,
verklaren, dat zij niet bü machte waren de
proceskosten te betalen. Zij besloten daar
om hun rechten, onder zekere voorwaar
den, aan anderen af te dragen.
De stichting van het Bern a r di enerk 1 oos-
ter, werd door Hertog Filips van Bour-
gondië, bij open brief, in 1456 goedgekeurd
en bekrachtigd, terwijl hij tevens maehti
ging verleende om de aan het klooster
gemaakte schenkingen of goederen te aan
vaarden. Bovendien stelde hij de broeders
vrij van te zijnen behoeve geheven schat
ting op te brengen, opdat hij „der missen,
ghebeden ende andere goede wereken, die
doir ghedaen selle worden, deelachtig mo
ge wezen." Voorts gelastte en beval Filips
verfpIï,nntedell,oud€,r' Raadslieden enz., de
bemoeilijkt n van dit convent niet te
David van Bourgondië, Bisschop van
Utrecht, verleende in een brief v»! 3
80sten Maart 1457, zijne goedkeuring- aan
de stichting van Joan Niklaasz en Hugo
van Assendelft. Daarin deelde de Bisschop
nog mede, dat uit het convent te Warmond
eenige broeders gezonden zonden worden
om het klooster te beginnen.
,,'s Hemelspoort" werd aan 't Klooster
Mariënhove te Warmond onderworpen en
door den prior van dit klooster telken jare
bezocht, later door den abt van Sint Sal-
vator te Antwerpen.
Na de hervorming werd het klooster af
gebroken en op zijn grondslagen verrees
een mooie buitenplaats, met mooie wan
deldreven.
Ingevolge accoord van de Staten «Ld. 22
December 1681, werden de goederen van
het Bemardienenklooster geschonken aan-
of bestemd ten behoeve van de Hooge-
school te Leiden, doch na een verschil
over die schenking met de stad Haarlem
ontstaan, werd ten voordeele van deze
laatste beslist.
In het laatste gedeelte der voorlaatste
«u in het begin der vorige eeuw behoorde
C1?®eter aan Baron do Wijckenslooth
ït£cweIZüTsh^aa' Raad dOT Am'
kens Zijn graf«verleed* en blÜ"
het koor werdbegravem* dWpekerk vóór
Daarna is het buitengoed in bezit geko
men van den heer Schaep, die gehuwd wa«
met Maria Geertrnida, barones de Wijoker.
■looth, bedden in Amsterdam overleden.
(1836 en 1832.)
Later het eigendom geworden van den
heer Friedericus Ludolphus Gustav Graaf
Westerholt en Gijzenberg, verkocht
ELDolle 1850 aan d*n heer W'
wie niet weten, waar zij de aange
kochte buitenplaats moeten zoeken, het
volgende
De electrische tram uit Haarlem brengt
den heaoëker tot aan de Camplaan. Eén
minuut verder wan dielens brengt hem op
het Wilhelminaplein, waar hij aan de
Oostzijde den Kloosterweg kan ontwaren,
vlak naast „Het wapen van Haarlemmer
meer". Dien weg slaat hij in en na alweer
één minuut gaans ongeveer splitst zich de
Kloosterweg in tweeën het eene deel gaat
naar de Heemsteedsche gasfabriek, het
andere deel is de Molenweg. Juist op die
splitsing ligt de ingang van 't Clooster,
dat, 70 Hectaren groot, zich uitstrekt tot
aan het Spaarne en tot den Meerweg. De
tegenwoordige eigenaar is de heer Aber
son, oorspronkelijk uit Amsterdam geboor
tig, die zich hier in 1905 vestigde, na een
verblijf in Indië. De heer Dolleman, de
vroegere eigenaar, was burgemeester van
Heemstede van 1874 tót 1891.
aan "de verantwoordelijkheid te onttrokken
om weer van voren af aan het roode
spelletje van vragen en overvragen te
kunnen beginnen.
Tot propagandistisch profijt!
De onmogelijkheid van de
socialistische tactiek.
Kort geleden vermeldden wij het opmer
kelijke feit, dat in Amsterdam een socia
listische wethouder bü behandeling van
arbeidersloon-voorstellen in den Raad zyn
al maar méér vragenden raadsleden-partü-
genooten het „Halt!" had toegeroepen;
wethouder Wibaut verklaarde, dat het ooi
lege van B. en W. géén verantwoordelük-
heid voor eenige verhooging van de loon-
voorstellen kon aanvaarden en ondanks
die verklaring, handhaafde de S. D. A. F.
in dit geval trouw terzijde gestaan door
de Communisten de amendementen, wel
ke verhooging bedoelden.
Politieke tegenstanders van de roode
heeren in het ooilege de Katholieken, de
vrijzinnig-democraten, de anti-revoluio-
naireD, de liberalen en de neutralen, heb
ben de socialistische wethouders per slot
van rekening tegen hun eigen partygenoo-
ten in bescherming moeten nemen; de hee
ren Wibaut en De Miranda hebben 't aan
de raadsleden, die méér verantwoordelijk
heidsgevoel bezitten dan hun partijge-
nooten, te danken, dat zü zieh op een be
slissend oogenblik, toen inderdaad het al
gemeen belang ernstig in gevaar gebracht
werd door al te vèr-gaande roode eischen,
konden handhaven.
Hier zagen wü dus het feit gedemon
streerd, dat de consequentie der socialis
tische taktiek steeds maar méér vragen
(om het mooie gebaar!) onmogelijk
doorgevoerd kan worden, dat het daarmee
noodzakelijkerwijze eenmaal we zien
hoe spoedig! spaak loopen moet.
Dat dit feit in den Amsterdamschen
Raad voor heel het land zoo treffend ge
demonstreerd werd, was de onverantwoor
delijke roode raadsfractie echter niet
naar den zin;— koste wat het koste, wil
den de roode heeren hun amendementen
aangenomen zien, al konden de wethou-
ders-partügenooten de verantwoordelijk
heid daarvoor ook niet dragen; het
roode raadslid Pothuis ging zelfs zóó ver,
te Vóiklaren, dat ging de keuze tus-
schen het behouden van de genoemde wet
houders en het aannemen der amendemen
ten hü liever de amendementen aange
nomen zag.
Een ieder begreep, dat de gedupeerde
over een dergelijk „nekken" van de socia-
listische macht, welke vrijwel uitsluitend
door vragen en overvragen in stand ge
houden wordt en groeit.
Wat blüft er immers van de aantrek
kingskracht van het socialisme over, wan
neer de roode heeren in de openbare colle
ges niet naar hartelust steeds méér kun
nen vragen uit „liefde voor den arbeider!'
Zij, die voorspelden, dat het Amsterdam-
sche muisje nog een staartje zou hebben,
hebben goed gezien.
Gemeld wordt immers, dat het geens
zins zeker is, dat de beide sociaal-democra
tische wethouders, de heeren F. M. Wi
baut en S. R. De Miranda, leden van het
college van B. en W. zullen blijven; bin
nenkort zal aldus verluidt hierom
trent de beslissing vallen en t is hoogst-
waarsehünlük, dat de S. D. A. P. niet lan
ger geneigd zal zijn deel uit te maken van
het dagelükseh gemeentebestuur.
Als dót waar is, als de S. D. A. P.-
wethouders in verband met en naar aan
leiding van de loon-voorsteilen-historie
gedwongen worden uit bet college van B.
en W. te treden, dan zal de S. D. A. P.
de onmogelükheid van haar eigen poiitiek
v o 1 k o m e n gedemonstreerd hebben,
dan zal zü voor heel het land definitief
bewezen hebben, dat zy niet tot regeeren
in staat is, wanneer.... zij rekening moet
houden met de socialistische taktiek, wan
neer zy alle socialistische eischen in te
willigen heeft!
En dat zij omwille van die partytaktiek
dan maar liever de lafheid begaat, zich
De
HARD TEGEN HARiD!
„Rheinische .JVeetfalische Zeitung"
94
trap s+onH twee vrienden gezamenlijk bij de
taarn besch1' door be* v°Ue licht van dc lan-
hieid had z;|nei|' welke de oude in zijn hanc
h§e aandacht o leid ben met voorzleh-
bhk was het da? Jeroen, en op dat oogen-
h ouden, van de tran niets meer terugge"
schrik op het lijf Charles den dood
armen van F,t„; i ,g en onverwachts m
baring S onfc^n kg' tot niet geringe ver-
•chipper e ten.ls van den ouden veer-
haar eigen wnn;rf uteerende hospita. Naar
teruggevoerd o?8' u* ^ende witte huis,
alsof ^n het haar te moede
wichten nii+c handen van boos
heid werd ^?aP uxmJ-gerUststellende veilig-
genoot 8! ht' 01(5 21J vroeger evenzeej
en de Üefd^riiJÏ? ten voUe waard' erde
en d<* dokSterd ^Kan?^le zij door Clara
«eest. sixiediW 1 handelf.'gaf aa» haar
verwachtte n T16? dlt aanvankelijk
haar ziel in kabnte te-ug en bracht
staat van tevredenheid die
allerzonderlingst afstak bij al hetgeen men
nog zoo kort geleden van haar aanschouwde.
Die opmerkelijke overgang van vreugd tot
droefheid, van smart tot blijdschap, zelfs
zonder dat men er een bepaalde oorzaak voor
te vinden weet, is iets wat ieder van ons, in
het volle bezit van zijn verstandelijke ver
mogens, dagelijks in zich zeiven ondervindt.
Hoe dikwerf doet zich niet het raadselach-
hg geval voor, dat wij vandaag reden, hebben
om treurig te zijn, en zonder dat er iets voor
komt wat die droefheid eenigszins matigen
kan, toch op morgen met nieuwen moed en
zelfs opgeruimd het leven inzien, terwijl
evenzeer de oogenblikken niet zeldzaam zijn,
dat wij na een genoegelijken avond elders'
te hebben gesleten, zonder eenige aanleiding
daartoe den volgenden dag gemelijk van hu
meur zijn en ons gemoed door eene droef
geestigheid wordt beheerscht, welke onze
vrienden zou doen denken, dat wij ons inder
daad ongelukkig gevoelden.
Op actie volgt reactie, zoo is het in het le
ven en zoo moet het zijn. Ons gevoel,ons besef
is een thermometer, die niet altijd den hoog
ten graad van warmte kan bereiken, maar
ook het nulpunt niet voortdurend aanwij
zen mag.
En zoo was mevrouw Traumbach thans be
daarder dan ooit. Wel mocht men niet te
verneemt, dat die rijksregefering en die
Pruisische regeering vast besloten zijn dit
keer de onafhankelijke en communistische
rustverstoringen, yoór zoover, deze tegen
de .wettelijke bepalingen indruischen, melt
de grootste gestrengheid te vervolgen en
alle beschikbare machtsmiddelen toe te
passen hij verder© pogingen dip grondsla
gen van het rijk te ondermijnen dpor
terrorisme en geweld. De misdadige poli
tici ,van de uiterste linkerzijde, die ge
weld toepassen, behoeven niet meer te
rekenen op zwakke toegevendheids
Tegelijkertijd met eenige aanvoerders
van de onafhankelijke partij en den voor
zitter van den „Vollzugrat" Döumig zijn
ook enkele communistische aanvoerders
te Berlijn gevangen genomen.
Naar de „Lokal Anzeiger" meldt zijn
zijn Maandag behalve Daumig nog elf lei
ders dier radicaeln in hechtenis genomen.
Volgens een bericht aan het „Berliner
Tageblatt" .uit Halle is het „Volksblatt"
in Halle wegens voortdurende ophitsing
verboden.
GEEN AnUBSBEPERKING.
Het loontarief .voor het Rijnsch-West-
faalsche steenkolengebied is dpor het ver
bond ,van mijnwerkers tegen 31 Januari
opgezegd, in verband, met vroegere ioon-
eischen en het invoeren van den zes-
urigen .werkdag. jje rijksregeering lieefti
inmddliels .verklaard, dat zij, met het oog
op den grooten economise!len nood in
Hu it sec land, eeu verkorting van dien
werktijd onmogelijk acnt. De situatie,
waarin het Dnitsche volk thans .verkeert,
maakt het noodzakelijk dat niet tot dien
zes urendag in de mijnindustrie wordt be
sloten, alvorens de andtere staten, die ko
len produceeren, hier toe zijn oyergegaan.
Zelfs kan thans principieel het rech|t op
een zesurendag in de mijnen van regee-
ringswege niet erkend worden.
DE OPPERSTE RAAD.
Men weet nog niet hoe voortaan de con
ferentie- van den Oppersten Raad zal wor
den ingericht. Voorioopig gaan Lloyd Ge
orge en Nitti naar huis toe. Lloyd George
wilde gaarne, dat Ciemenceau bleef, maar
dit is natuuriyk onmogelyk. Men verwacht
dat voortaan geen Opperste Raad meer zal
büeenkom-en, maar een raad van ambassa
deurs. Blijft de Opperste Raad daarente
gen gehandhaafd, dan is het waarsohün-
lyk, dat daarin voor Frankrijk Poincaré
zal zitting hebben, aldus meldt de Pary-
sehe correspondent van het „Hbld."
De conferentie wordt den 1 natsten tyd
steeds meer geeritiseerd, omdat zü voor
niets oplossingen vind,t en vooral ten aan
zien van Rusland de meest grillige ge-
dragslün volgt. De rechtsehe pers schimpt
over als een begin van wijsheid.
DE HERVATTING nnii üaiiDËLSBE-
TREKK1NGEN MET RUSLAND.
De „Times" meldt, dat de Amerikaan-
sche voedselregelaar. Herbert Hoover ver
klaard heeft, dat door de opheffing der
blokkade van Sovjet-Rusland een der
grootste stutten onder de bolsjewiki is
weggeslagen.
De sovj et-regeering heeft alle tegensla
gen van het bolsjewisme evenals het ge
brek aan voedsel, klaeren en landbouw
werktuigen aan de blokkade der geallie
eerden toe geschreven. Als eenmaal de
blokkade is opgeheven en het leed wordt
ex niet door verzacht, dan zal de bolsje
wistische tyrannie van zelf ineenstorten.
Het gebrek en het jeed jn Rusiaad zjjn
niet te wyten aan de blokkade maar aan
de algeheele industTieele demoralisatie en
aan het failliet der pi o aetie dio evenlaiig'
zullen duren als de socialistische en bol
sjewistische regeermg
Als de 10 of 15 ioen pond sterling,
uit de banken gestomn, 0p ZyD> zulleil zjj
goederen moeten uHvo©ren om betalen
voor hetgeen zü wV.;e(1'"'Voeren, want nie
mand zal hun crediet geven.
Daar zü niets h^ben uit te voerej)
zullen de invoeren aato®atisch ophouden.
De grootete slag d« sovjeti^geering
kon krygen is een dergelyk ju het lieht
stellen van de dwaasheid van jlaar
dustrieel stelsel. Roje?dien zal door het
opheffen der blokkade de waarheid over
de verschrikkingen van^het bolsjewisti
sche stelsel buiten Rusland bekend wor
den.
HET BELANG VAN PRODUCTIE EN
UITVOER.
In een te Londen gehouden bijeenkomst
van verschillende werkliedenorganisatics,
heeft Brownlie, de voorzitter van de
-Amalgamated Society of Engineers", een
belangwekkende rede gehouden over het
belang dat werklieden hebben by produc
tie en uitvoer.
Hij ging uit van de meening dat, niette
genstaande de verschillende meeningen,
die mochten bestaan omtrent productie,
ongetwijfeld weinigen zonden durven be-
wereu dat de productie van alle mogeiyke
goederen tot welken prys dan ook moet
worden vermeerderd, hoe ook de arbeids
voorwaarden voor de werklieden mochten
zqn. ie ontkennen is het echter niet dat
de werklieden groote belangen by produc-
ïe hebben, want zelfs de eenvoudigste
levensvoorwaarden kunnen zonder produc
tie niet verkregen worden en zelfs zou
men kunnen beweren dat de productie van
w eelde-artikelen, die de werkman en zyn
gezin misschien nooit zeiven zullen bezit
ten, een voordeel voor de gemeenschap
kan wezen. Maar bovenal meende hij dat
de nationale productie hoog noodig was,
omdat Engeland in vele opzichten van an-
deren landen afhankelük is, in de eerste
plaats ten opzichte van voedingsmiddelen
en grondstoffen voor de nüverheid. Om die
te krygen, dient Engeland te produceeren,
opdat het artikelen zal hebben, die het in
ruil zal kunnen leveren voor hetgeen het
land van elders behoeft. En in verband
hiermede wees de heer Brownlie er op,
dat er nog steeds werklieden zijn, die niet
willen medewerken om het tekort dat
thans in de nüverheid bestaat, aan te vul
len.
Hij gaf volkomen toe, dat de werklie
den door algemeene ontevredenheid, door
de uitputting, die de oorlog overal had ver
oorzaakt, lang niet genoeg produceerden,
maar aan den anderen kant mocht niet
ontkend dat die productie in vele opzich
ten werd tegengehouden door de werkge
vers en in verschillende richtingen door
optreden of niet-optreden van regeerings-
wege weTd belemmerd en de werklieden
hadden er recht op, dat de regeering het
werkloosheid-vraagstuk zon zien aan te
pakken. Daarnevens meende hü, dat de
werklieden al hun organisatie-krachten
dienden aan te wenden om een belangrijk
aandeel te krygen in de controle der nü
verheid, vooral door bemiddeling van
werklieden-commissies.
De heer Brownlie meende ten slotte dat
de werklieden, ook al brachten zy oog zul
ke beschuldigingen op den voorgrond
tegen de handelingen der werkgevers en
der regeering, zy het aan hun eigen waar
digheid en hun eigen belang verschuldigd
waren zich te zuiveren van allen blaam je
gens zich zeiven, dat rij ongevoelig zou
den zyn. Zü dienden zich niet bloot te stel
len aan de beschuldiging dat zü alleen in
ternationalisten waren in naam en den
geest van broederschap niet begrepen. Zy
dienden het publiek en hun mede-werklie
den in Europa te toonen, dat de werklie
den in Engeland niet zelfzuchtig ztju en
a-ll&s willen doen om te helpen verzachten
de vreeselijko toestanden, waarin Europa
UIT DE KEIZERLIJKE BRIEFWISSE
LING.
In een van zijn brieven (Mei 1909) heeft
ex-keier Wilhelm het over de pers. Zoo
wel toon en inhoud daarvan zyn merk
waardig;
„Ik heb natuurlijk verwacht, dat jy en
ik byval zouden vinden en ik waag te den
ken, dat wü recht hebben op de dankbaar
held van alle welwillende menschen. Tot
mün leedwezen en verbazing laken ons
echter zeer velen. Vooral de pers heeft
zich over het algemeen op de laagste ma
nier tegenover my gedragen. Men moet
hiervan notitie nemen, omdat de kranten
voor het grootste gedeelte de openbare
meening maken. Menige krant dwaalt uit
onwetendheid of gebrek aan goede inlich
tingen. Zy ziet niet verder dan haar neus
lang is. Gevaarlüker on tegelykertyd weer
zinwekkender is het gedeelte van de pers,
die schryft tegen betaling. De schoften,
die dit vuile werk doen, hebben geen hon
ger. Zü zullen steeds de vyandigheid van
het eene volk tegen het andere ophitsen en
wanneer ze ten slotte door hun helseh ge
doe de gewenschte botsing hebben veroor
zaakt, gaan ze kalm zitten, om den strijd
te volgen, door den op touw gezet en waar
van zü voordeel zullen hebben, hoe ook de
afloop is. In dit opzicht is datgene, wat
men „openbare meening" noemt, in negen
en-negentig van de honderd gevallen, ver-
valscht
„Als heerschers, die God verantwoor-
óelyk gemaakt heeft voor het welzyn der
hen toevertrouwde volkeren, hebben wtf
den plicht den oorsprong en de ontwikke
ling van de „openbare meening" nauwkeu
rig te bestudeeren, voor wy onze handelin
gen door haar laten inflüeneeeren. Merken
wy, dat zij voortspruit uit de gore, riool
achtige bronnen van de hierboven ge
noemde infame pers, dan zal het onze
plicht zijn de pers krachtig op de vingers
te tikken en aan haar invloed tegenstand
te bieden.
„Persoonlijk ben ik volkomen onver
schillig voor krantengeklets
GEMENGDE BUJTENL. BERICHTEN,
Staking in Chemnitz
De spoorwegstaking in Duitschland ia
overal zoo goed ais geëindigd. Alleen d,e
arbeiders van dp goederenstations te
Chemnitz, de groote industriestad in de
republiek Saksen, staken, zcodat er geen
vrachtgoed .vervoerd, wcrit. Den stakers
is dc jeisch gesteld hedenmiddag om 12
uur weer aan het werk te gaan. Wie
hieraan geen gevolg geeft, is ontalógen.
Te Chemnitz heerscht een groote poli
tieke spanning. .Volgens berichten door
de regeering ontvangen, heeft dp commu
nistische partij haar centraal bes buur ver
legd naar Chemnitz.
Hot saldo van de staking.
De Pruisische staatsspoorweg heeft door
de staking van tien dagen een verlies
geleden .van meer djan 900 mill kam mark.
Het loon, door dp stakers gedertd, be
draagt 50 mitlioen mark. Ten gevolge van
de staking zijn vele spoorwegarbeiders
ontslagen. In het district Berlijn alleen
186.
Het „Handelsblad van Antwerpen"
meldt, dat aan kunstvoorwerpen en meu
belen voor eeu 'som van meer dan Hon
derd jniilioea francs uit Duitschland 13
teruggehaald. Met dp machines en de ef
fecten beloopt de waarde van hetgeen
teruggenomen is bijna twee en een iialf
milliard francs.
België is er aldus in geslaagd nog voor
het van kracht worden van het vredesver
drag .70 pet. terug te nemen van de totale
waarde dier voorwerpen, die door do
Duitscliers wei-m meegevoerd,
Het Belgische ministerie van Land
bouw heeft met het oog op lipt voorkó
men .van mond- en klauwzeer tot Maart
het .vervoer van aile vee verboden, behal
ve van slachtvee
Uit ,War8Ciiau wordt gemeld, dat,
naai* aanleiding van een gerucht, dat de
bolsjewiki uit Krakau de kreon en insig
nia van Tsaar Nieolans II hadden mee
genomen, de politie een Huis: 0 'ng need,
bij dr. Schwarz, waar een goqden krmn
een diadeem en een paar sclioun.n, alles
met juweelen bezet, werden gevo. o, n. _e
dokter antwoordde ontwijkend op de
vragen, die hem over die juweelen ge
steld werdpu.
veel op haar vertrouw«R Want de voorbeelden
waren er dat men zich m cut maar t
vaak met een ijdele boop had gevleid echter
zoo moest het gaan wide t goed met haar
worden; en al badJ vann°g altijd niet aie
verontrustende sinter an'geheimzinnigheid
welke over haar vroeger leyen verspreid lae
opgeheven, men vert™^de dan ook dat,'
naarmate zij m h, a toenam ook de
beelden uit het vö>eden zouden verbleeken
^ersken
Wij hebben vroeger gezegd dat de terug
keer harer kalmere gemoedsstemming ook
aan een andere oorzaak toe te schrijven was,
waarover wij te gelegener tijd zouden
spreken. Het oogenbliK daartoe is nu geko
men.
De pastoor had niet opgehouden dhaar als
vriend te bezoeken, en nauwelijks was zij na
het laatste voorvai te Marrelhoef terugge
keerd, of de moedige zielehei der deed opnieuw
van zijn belangstelling blijken.
Dokter Roestel verheugde zich in datgene
wat hij de zegepraal der wetenschap noemde,
toen zijne patiënte op zekeren morgen zijne
vragen beantwoordde met een kortheid en
duidelijkheid, welke hem de zekere overtui
ging gaven dat zij in het volle bezit harer
verstandelijke vermogens was teruggekeerd.
,Hij had eenige oogenblikkken van stü genoe
gen bij haar dóorgebracht, welke hem zoo al
niet hoogmoedig maakten op zijne bekwaam
heid als geneesheer, dan ten minste toch zijne
ijdelheid streelden of liever zijne mannelijke
eigenwaarde verhoogden. Immers de verbete
ring, welke hij in den zielstoestand der lijderes
waarnam, die langen tijd al zijne in bet werk
gestelde middelen hardnekkig scheen te ter-
ten, schreef hij alleen aan zijne behandeling
toe, want de man, die alles verwachtte van de
kunst, alles van zijn artsenijen, dacht geen
enkel oogenblik aan een anderen oorzaaak
welke zijn tot zekere hoogte beneveld ver
stand ook niet bevroeden kon.
Meer dan tevreden over zictezelven werd
zijn triomf een weinig getemperd toen hij
onverwachts den pastoor zag binnentreden.
Sinds het oogenblik dat hij hem te L. had
gesproken, vond er geen ontmoeting tusschen
beiden meer plaats, en dit was den dokter
niet onaangenaam, daar de goede man hem
op dien morgen onder eenigszins bedekte ter
men aan zekere kerkelijke verplichtingen had
herinnerd, waaraan hij liever niet dacht, om
dat hij zich wijsmaakte dat deze niet op den
weg lagen welken hij zich voorschreef te be
wandelen.
Had hij de aankomst van den pastooi ver
moed, hij zou zich zeker vóór dien tijd ver
wijderd hebben, want hij vreesde eene her
haling van datgene wat hij eene predicatie
geliefde te noemen.en er waren verscheidene
onaangename dingen, in het leven welke hij
liever wilde ondervinden, dan zich nogmaals,
ai duurde het dan ook nog zoo kort, aan zulk
een sermoen te onderwerpen. Om hetgeen hij
vreesde te voorkomen, was hij opgestaan toen
de pastoor binnentrad, zijn haastig vertrek
verontschuldigende door te zeggen dat hij
dien dag nog vele visites te maken had. De
wellevendheid schreef hem evenwel voor eenig
woorden met den braven zieleherder te wisse
len en toen hij meende dat er genoeg gespro
ken was om zich gevoegelijk te kunnen ver
wijderen, maakte hij eene deftige stijve bui
ging en de geleerde heer droop af als een hond
die een pak slaag heeft gehad.
„Pokter Roestel 1 dokter Roestelriep de
pastoor, opstaande hem na. Hij keerde terug
met de vraag op zijn gelaat wat de geestelijke
verlangde. Deze stak met een goedhartigen
glimlach, alsof hij wilde zeggen „Je behoeft
niet bang voor me te zijn,' zijn hand uil, en
toen de man der wetenschap zich genoodzaakt
zag daarin de zijne te leggen, sprak hij
PVcrdt vervolgd.)
Onder de schenkingen aan het Bernar-
ddeuenklooster vereerd, vinden we o-m. 8
morgen lands, vrjj van tienden, gegeven
door Jacob van Assenöelft, schout van
Heemstede, terwijl Jan van Heemstede,
Heer van Benthuizen, verschillende privi
legiën gaf aan het klooster.
roode raadsfractie niet in haar nederlaag
ZOU bexusleil en dat er* In de partij nog een
hartig* woordje greepr-oJcen zou worden
Tqg
oyer de hervatting- van de handelsbetrek-
iX<i uict I.'u^I.iml ouder do bolujowtkeu
He socialisten verheugen y.lcti echter daar-
door den oorlog- is gedompeld.
In een Iersche vergadering te New-York
gehouden, is meegedeeld, dat te New-York voor
twee en een hall milhoen dollar is mgeteekend
op de Iersche republikeinsche eening.
Er is dezer dagen een commissie gevormd,
bestaande uit zes Franscbe en zes Belgische ge
delegeerden, welkecommissie benoemt is om
verschillende quaesties op fce lossen met betrek
king tot de scheepvaart aisschen Antwerpen en
Straatsburg.
Volgens een officieele mededeelmg zijn bij
het spoorwegongeluk bij Schnsidemühl 18 re zi-
gers van den D-trein gedood en 20 gewond,
van wie 8 ernstig.
Reuter verneemt, dat de positie van Beni.
kin in de laatste dagen sterker is gewoiden. Hij
heeft de linies van den Don en ue bal weten
te behouden. Geallieerde schepen beheersclien
de Zwarte Zee De bolsjewiki zijn nog op aan
zienlijken afstand van Odessa.
Tengevolge van de nieuwe wet op het
drankverbod in de Ver. Staten, zijn voorheen
sterke dranken in beslag genomen tot een waai
de van drie millioen dollars. De meeste voor
raden werden geconfisqueerd in kadeloodsen en
lichters, waar ze voor verscheping gereed lagm,
maar eerst ingeladen zouden worden als de
nieuwe wet van kracht werd.
Een Amerikaansche kerkelijke deputatie
heeft behalve verscheiden wagons levensmidde
len, die in Zwitserland gekocht zun, 500,000
kronen geschonken om den nood der Weensche
kinderen te lenigen.
ONZE TELEGRAFIE AAN T WERK.
Een ons bekend expediteur schrijft liet
„Mbi. der Haarl. Stoomverffabriek" zond een
telegram naar Maastricht, aan het hoofdbureau
van een onderneming, w^e ook een afdeeling te
Maasbracht heeft.
„Goederen verzonden naar Maasbracht."
De telegrafist seint:
Goederen verzonden naar „Maastricht''.
