Kroniek van
Wat de Pers zegt
Elck wat wils
AM a
fóedische Praatte*
I M
ZATERDAG 24 JANUARI 1920.
DE INVLOED VAN DE VREDESCON-
FERENTIE OP DE MOHAMMEDAAN-
SCHE BEVOLKING.
TREKJES CXXII.
IIET BLOED.
is ook zeer begrijpelijk, dat deze hoeveel
heid eenigsznis varieert en niet hij ieder
dezelfde is, doch afhankelijk is vna de grootte
van hel betrokken individu(e), zijn (haar) voe-
dingstoestand en zoovele andere factoren,
Wij zullen nu de bespreking van dc samen
stelling van het bloed en enkele belang
rijke gegevens aangaande het bloedverlies tot
den volgenden keer bewaren.
I,
hebben den vorigen keer gezien welk
een voorname plaats list hart onder onze
organen in verband met hot behoud van
ons leven inneemt en zullen thans een oogem-
blik onze aandacht wijden aan het bloed,
dat een niet minder belangrijke rol speelt.
Immers liet hart is juist van zoo'u groote
beteekeiiis, omdat het 't bloed door ons ge-
heelc lichaam stuwt, zoodat beide ten nauw
ste mei elkander samenhangen. Zooals U
•wellicht uit uw schooltijd nog bekend is,
onderscheiden wij slagaderlijk cn aderlijk
bloed. Het eerste is helderrood van kleur,
het tweede is donker of min of meer blauw
rood. Wij kunnen nu het hartschematisch
Ti vier deden verdeelen door twee lijnen,
*ie ongeveer Loodrecht op elkander staan
en op die wijze krijgan wij ccn z:g.n. lin
ker en rechter kamer, terwijl zich daar boven
de linker en rechter voorkamér bevindt. Uit
de linker kamer komt nu de groote lichaams
slagader, de z.g.n. oorta, die gevuld wordt
met verseli, helderrood, zuurstofrijk bloed.
Deze slagader, die de grootste, is, die wij
bezitten, verlakt zich al moer en meer, hoo
verder men, haar volgende, zich van het hart
verwijdert. Op dez© manier voorziet zij al
lerlei organen en weefsels van bloed of m.
BL w van vuurslof, welke laatste gretig wordt
opgenomen door de omgeving, terwijl dc ver
bruikte atswwerkte. stoffen, die sterk k -
zuurhuudend zijn, aan het bloed worden at-
gestaan, liet bioed keert zoodoende beladen
met tal van xiuttelooze producten naar hel
rechter gedeelte van het hart terug langs
vaten die wij bestempelen met den naam
van aderen. Het komt allereerst in de rechter
voorkamer te land en-stroomt vandaar naar
de rechter kamer, welke laatste met do eer
ste (door kleppen, dia precies.op den juisten
tijd normaliter open en dicht gaan, allen
gescheiden) in verbinding staat. De bloedcir
culatie, die ik thans geschetst heb, duidt
jnen aan met den naam yan. „Groot© Bloeds
omloop" 'en geeft dit reeds stilzwijgend aan.
dat wij 'blijkbaar ook een „kleine" bloede
omloop kennen, Welnu, deze is ei ook. Dat
\emruikte donkerroods bloed gaat uit de
vechter kamer door de longslagader naar
onze iongenwe hebben om de longen een
zeer lijn netwerk van bloedvaten, zoo fijn,
dat wij deze uiterst teere vertakking niet ten
volle mei het bloot© oog kunnen waarnemen.
Zijn wij in de gelegenheid een zeer dun
schijfje longweeffsel onder de microscoop (d.t
een instrument met een lenzensyssteem, dat
sterk vergroot en verlicht) te bezien, dat
eerst kunnen wij ons een- goed denkbeeld!
vormen van dezen nnnitieusen bouw. Nu
halen wij adem, d. w. z. buitenlucht, dio
zuurstof bevat, vult de long en aangezien
do wand van den long en van die bloed
vaatjes zeer dun is, kan de zuurstof zoo
doende in het bloed worden opgenomen.
Wij duiden dit aan doorgaans uiet het woord
diffusie". Nu wordt het ververschte bloede
dus zuurstofrijk en helderrood van kleur,
van d* long door de longaderen. weer naar
het hart teruggevoerd en komt zoo te land
in de linker kamer, di>© met de linker voor
kamer op dezelfde wijze in verbinding staat
als rechts. En nu kan wederom do groote
bloedsomloop beginnen. Ge ziet dus, dal het
eigenaardige van déze inrichting is, dat het
geheel© linker gedeelte van het hart (n.i.
linker voorkamer en linker kamer) versch
bloed, helderrood van kleur, bevat, terwijl
de geheel-: rechter helft (n.l. rechter voor
kamer en kamer) afgewerkt bloed herbergt.
Nu wjj een goed inzicht h©bben verkregen
in de banen, waarin het bloed zich, in alge-
meene trekken genomen, beweegt, zullen we
owgaan tot een niet minder belangrijke
kwestie, n.l. tot de vraag, hoeveel bloed oen
mensch bezit. Het bloed wordt door de meeste
medici als een vloeistof beschouwd, dus kun-
vtoi deze vraaS< aldus formulieren: Ilo>
menscli herbergt een volwassen
«dit is eenigszins dit nu niet ea
hel bMeu„.mensch
van
lock heeft men er wel cenig dcTk£,w
«tasten wij niet geheel in den blinde, to^'
twijl dit tevens op grond van waarheid be
rust Men is er ai in geslaagd door midd-i
lemm'vpn oon V
HET FOOIEN-STELSEL,
Sinds jaar en dag sputtert lied. Nederland
legen het geven van fooien. Ook bestaat er
zoo iets als een anti-fooienbond, maar de
a ei ie en den invloed, welke die bond uitoefent,
is zoo goed als een lekker niemandalletje.
Met kracht en volharding tegen het inge
roeste fooienstelsel optreden, durft eigenlijk
niemand. t
Een der lezers van het „Hbld" die jaren
lang in Engeland heeft gewoond, schrijft aan
dat blad naar aanleiding van het besluit der
„Vereeniging van eerste rangs-hotels en res-
laurants in Nederland en Koloniën" om eenigen
barer leden opdracht te geven in Duitschland
te besludeeren de werking van de afschaffing
vanh et fooienstelsel, het volgende:
liet fooien-stelsel is in Engeland, althans
te Londen, niet zóó „ontwikkeld" als in ons
vaderland. Geen Londenaar zal er over denken
den eonduccteur van tram of omnibus een fooi
te geven de man verwacht er geen en wan
neer een vreemdeling, met name ©en Hollandier,
een conducteur te kennen geoft dat hij het
„verschil" wel houden mag, kijkt de man
uitermate verbaasd, zelfs al steekt hij de fooi
dan ook op.
Is men bij vrienden ten eten gevraagd,, dan
zal men er niet aan denken de dienstbode een
fooi te geven zij verwacht die evenmin en
de vrouw des huizes zou het dikwijls ook
niet aangenaam vinden als zij zou bemerken
'dal de fooi gegeven was. Komt men dikwijls
hij een familie te gast, dan bepaald men zich tot
een gift in de „Christmas Box" der gediensti
gen van het huis..
In de hotels en restaurants in Engeland
tiert het fooien-stelsel pchter evengoed als in
ons land en aan groote officieele maaltijden
is de kellner zelfs zoo vrij daarom te vragen.
Hij doet dat met zekere „handigheid". Zoodra
de Koffie en het likeurtje gediend zijn; de
tafel-voorzitter na den toast op den koning en
diens huis heeft gezegd: „gentleman, you may
now smoke" ea de toasten zullen beginnen
buigt de kellner zich even tot u en zegt: „dat
hij nu heengaat en hoopt dat hij u naar genoe
gen bediend heeft" wat zooveel wil zeggen
als: „krijg ik nu iets voor de moeite'/ en dan
:krijgl hij zijn fooi.
Er is, evenals hier, in „vak"-bladen veel
geschreven over het vernederend© voor de
bediende om fooien aan te nemen; doch in
werkelijkheid heb ik nooit de ondervinding
opgedaan, dat één kellner zich de „vernedering"
niet liet welgevallen.
Eenige jaren geleden richtte een maatschappij
Je L<onden (weo groolo hotels <>P, cn voerde
daar behalve andere nieuwigheden, ook deze
in, dat aan het personeel geen fooien mochten
worden gegeven. Overal, jn de logeerkamers,
in de openbare zalen, in de wandelgangen dier
beide hotels ziet men met groote borden ver
meld, ,,Het publiek wordt verzocht geen fooien
san ons eprsoneel te geven. De leden daarvan
worden door de directie behoorlijk betaald:
elke beambte, die een fooi aanneemt, stelt
zich bloot aan onmiddellijk ontslag".
Welnu, ik heb' in een der hotels maanden
lang g ewoond en ben er tot de ontdekking ge
komen dat de directie het ernstig meent, het
fooien-geven niet toelaat en werkelijk gestreng
optreedt legen de leden van het hotel- ©n
restaurant-personeel, die deze aannemen, maar
ik ben ook lot de wetenschap gekomen dat bet
personeel de fooien zeker niet weigert en dat
het publiek ze geeft.
Dagelijks kan men zien dat gasten, die
de zaal verlaten, onder hun bord iets voor den
keltner of kellnerin laten liggen. De bediend©
die dan de gift vindt, strijkt die 6p misschien
dat die ook een enkeLe maal aan den zaal-op
zichter wordt overhandigd ,en gedeponeerd in
ik zou durven zeggen van elkeen die het hotel
verlaat, en aanvaarden ze ook wel degelijk) van
eiken bezoeker, die een extra-dienst hem be
wezen, wil beloonen. 't Is waar, ze nemen
niets aan als zij bemerken dat er „gevaar"'
dreigt, doordat een inspecteur of inspectrice
der directie in de „buurt" is, maar „untippable"
is het hotel in kwestie evenmin als eenig ander.
De bovengenoemde vereeniging kon zich ge
rust do studiereis naar Duitschland, of naar
Engeland, of waarheen dan ook besparen. Het
fooien-stelsel is mi. niet af te schaffen, omdat
hel peh!i.pk wil geven en omdat de begiftigden
op een enkele uitzondering na, ze zullen blijven
aannemen, hoe hoog de loonen ook worden
opgevoerd.
Het persbureau Aneta heeft eenige voor
aanstaande personen Bun meening ge
vraagd in zake de vendeeling van het Turk-
sche riik en het Mah'omedartisme in onze
Oost.
Onder de antwoorden, die hierop, inkwa
men. is er öök een van den beer J. G.
Schenner, vroeger arts bij de zending In
Ned. Irdië. thans lid der Tweede Kamer.
Da heer Scheurer schrijft dan het vol-
van dierproeven een conclusie to trekken d6Q »Personeel-iPOt" om vermoedelijk later,
hoe het hiermede bij den „homo sapiens^ r°-n
gesteld is. Men heeft daartoe dieren van ver
schillende grootle laten doodbloeden en de
hoeveelheden bloed gemeten. Wij zijn 't er
thans allen ove reens, dot "de 'mensch een
quantum bloed van 5 6 Liter hezit. He"
met Kerstmis, te worden verdeeld.
De kamer-meisje© va n het hotel, de bagage-
portier, de liftjongen in dat hotel vroegen nóóit
om een fooi, maar er lag toch wel iets in hun
hlik, waaruit men lezen kon dat een „tip" niet
onwelgevallig zou zijn. Zij krijgen die dan ook,
Daar Nederland tot een der staten be
hoort, die in zijn koloniën over Muzelman-
sche onderdanen regeert, spreekt liet van
zelf, dat de besluiten, te Parijs genomen,
van yèr strekkenden invloed kunnen zijn
voor zijne bevolking, in Indië. 't Is daar
om niet ondienstig eens na te gaan van
welken aard die invloed kan zijn. Het ligt
voor de hand, idat wij ons xn 'deze be
schouwing niet uitsluitend tot onze eigene
koloniën kunnen bepalen, maar daarbij moe
ten letten wat er op >t oogenblik gist en
woelt in de onderscheidene koloniale be
zittingen.
Wat in Ned.-Indië zal geschieden, wordt
gro-otecdeels bepaald door wat in de En
gelsche koloniën in de naaste toekomst
komt te gebeuren. Nu den wij in BritscK-
Indië twee stroomingen, een politieke en
een godsdienstige. De eerste spreekt zich
uit in het streven naar onafhankelijkheid
met ten eigen staatkundig leven; dfe twee
de is een meer of minder opkomen voor
de rechten van het Mohammedanisme. De
ze twee stroomingen staan niet naast el
kaar, maar vloeien samen in één bedding
ter bereiking van een zelfstandig volksbe
staan. Dit samengaan is des te gemak
kelijker, omdat het Mohammedanisme vol
gens aard en wezen een zuivere Staatkun
dige godsdienst is. waarbij de wereldsche
vereenzelvigd is met de geestelijke macht.
De Mohammedaan is geroepen, zoo "spoe
dig mogelijk, eiken niet ovérheerschende
Mohammedaansche macht van zich af te
werpen. Bestond er vóór den oorlog nog
een geestelijk overwicht van het Westen
over het Oosten, dit cjverwicht is nu ver
dwenen. De Oosterling gevoelt zich thans
meer dan ooit zelfstandig en in Êtaat zich
vrij te maken. Het móet dan ook als een
groote politieke fout worden beschouwd,
dat Engeland hulp zocht in de legers uit
Indië. Niet langs iijweu van geleidelijk-
heic1, maar in den weg; van revolutie zal
mem» trachten de zoo begeerde vrijheid te
verkrijgen. Het laat zich dan ook aanzien,
dat 't opkomen voor het Mohammedanisme
straks zich zal oplossen in. een zuiver-po-
litieke beweging. De verschijnselen van de
ze evolutie zijn dan ook nu reeds overal
zichtbaar.
De resoluties, genomen op het groote
Mohammedaansche congres, zullen dienst
moeten doen om het volk voor den bitteren
en harden politieken strijd te winnen. Elk
bes-uit dus. dat te Parijs genomen wordt
inzake den Sultan en Constantiaopel, zal
zijn invloed op die politieke beweging
niet missen. Is deze beslissing ongunstig,
clan zal daardoor het proces in het Oos
ten verhaast worden; is deze ietwat gun
stig, dan zal dat proces slechts eenige ver
traging ondervinden; verhinderen is niet
meer mogelijk. Men wil vrij zijn cn |ie+
Westen heeft zijn crediet verspeeld.
Hetzelfde wat wi] nu in de iEngelsche
koioniën zien, kunnen wij O0k in onze
eigen bezittingen waarnemen. In de Sare-
kat lslam-beweging was in den beginne een
sterk Moliammedaans<m-godsdienstig leven
op te merken; door cte samenwerking hiet
de meer revoluttonnaire elementen kwam
weldra het politieke g ueelte naar voren, en
thans ziet men W ae revolutionnaire vak
centrale een ziuiver .s5ev,en om Indië vrii
en zelfstandig te maken. Indirect zal le be
slissing fe Parijs ook v°or onze k0ioniën
van invloed zijn. Aiies vvat de bevolking
in verzet tegen hét S^;ig kan brengen, zal
men aangrijpen °m doel te Dereiken.
De revolutionnaire d- egrng zal zich niet
ontzien, om 't voor het Mohammedanisme
op fe nemen, wanneer (daardoor maar het
groote politieke belang kan gediend wor
den. Wat Indië aangaat, staan wij dus aan
den vooravond van groote dingen. De
vraag is maar, op welke wijze zullen die
volkeren tot vrijheid en zelfstandigheid wor
den gebracht? Zal de revolutie die vrijheid
brengen, of zullen de koloniale mogend
heden door een krachtige politiek van waar
achtige opvoeding de ontvoogding bevor
deren? Het antwoord hierop is niet moei
lijk. De revolutie, geleid door mannen hls
Douvves dekker en Tjipto, zal brengen geeii
vrijheid, maar despotisme. Bij de ontvoog
ding dezer bevolking worde bedacht, dat
aan dat deel der opvoeding, hetwelk het
geestelijke betreft, een ruime plaats worde
toegekend.
BENZINE,-VERBRUIK.
Gedurende den oorlog heeft overal benzine-
ncod gekeerseht, zelfs in de Vereenigde hiaten,
dia toch het eerste prodguctie-land zijn. Het
benzine-gebrek zal echter wel blijvend zijn:
bet aantal auto's en vliegmachines is reus
achtig toegenomen. In Engeland steeg het ver
bruik van 203.700 ton in 1911, op 428.300
in 1916; in Duitschland bedroeg het verbruik
in 1911 195.000 ton, in de eerste helft van 191-4
130.000 ton. In Amerika, waar de productie
steeg van 1000 miliioen liter in 1899 op 2000
millicen in 1909 tot op 5500 miliioen in 1914 en
95CQ miliioen iu 1918, bed!roeg het eigen ver
bruik tegen 1700 miliioen in 1909, 4700 miliioen
In 191.4. Thans kan de productie het eigen
gebruik niet meer dekken.
DE STEEN DER WIJZEN.
Een gelieikoozdfe bezigheid van de oude
alchimisten was het zoeken naar den sleen
der wjjzen: de kunst om onedele raelalen in
goud te veranderen. Heel wal tijd en geld is
op deze wijze verspild, echter zijn ook heel
wal nuttige ontdekkingen op deze wijze de
wetenschap ten goéde gekomen. Thans schijnt
do steen der wijzen werkelijk gevonden te zijn.
Do Engelsche phyeicus Ratherford. heeft, vol
gens een bericht in dè „Matin" goud uit
onedele metalen verkregen. Echter Ls hel pro
cédé zoo kostbaar, dat het natuurlijke goud
er goedkoop bij is. Voor (le praktijk heeft
deze vinding dus weinig nut. Voor de> weten
schap is deze vinding echter van groot be
lang: de mensch is er voor het eerst in ge
slaagd metalen te veranderen door aan een
atoom een deel der electronen te onttrekken.
TEGEN HET BEVRIEZEN
VAN SPOORWEGWISSELS.
De „Weltwirtschaft-Zeitung" geeft een vrij
eenvoudig middel tegen het bevriezen van
spoorweg-wissels, een lastige kwaal, die dik
wijls zeer gevaarlijk kan worden. Men ver
warmt de wissels tegen het invallen van den
vorst elcctrisch, waardoor bevriezen Voorko
men wordt
EEN! MERKWAARDIGE UITSPRAAK VAN
CARNEGIE.
Andrew Carnegie, de onlangs overleden
Amerikaansche millionnajr, heeft eens het
volgende gezegd
Het rijkste erfdeel, dat men een jongen
man meegevon kan, is de armoede. Ik z&g
oieem dwaasheid als ik beweer: juist uit de
klasse der armen komen de bestan en groot
sten onzer voort. Niet de kinderen, van den
adel en de haute finance geven (le wereld
tiaar leeraars en martelaren, uitvinders en
staats'ieden, dichl.rs en zelfs groote zaken-
menschen. Geen der onsterfelijken, die de
wereld di-ensteu lieeft bewezen, is uit een an
dere school dan die der armoede voortgeko
men. Diep medelijden heb ik met den jon
gen man, die zijn eigen brood niet „hoeft"
te verdienen. o
POSTZEGELS VAN NIEUW.-
EUROPA.
De „Daily Chronicle" bericht, dat een
beroemd Londensch postzegelhandelaar,
naar het vasteland is vertrokken om de ver
schillende postzegels van het zoogenaam
de Nieuw-Europa zooals de Engelschen
de nieuwe staten noemen, op te koopen.
Voor deze postzegels worden hooge som
men betaald: t7 Uk-raïnische postzegels
brachten 100 pd. st. op. Een curiositeit is
de 5 kopeken-zegel der Ukraine met een
overdruk over het portret van den Czaar.
Ook werd 100 pd. st. geboden voor 13
Samoa-zegels, waarbij de Duitsche waar
de door de Engelsche expeditie overstem-
peld werd met O. R. I. (George Rex Im
perator).
LATE HUWELIJKEN.
In een der Weensche bladen houdt een
medewerkster een beschouwing over de
vele late huwelijken die tegenwoordig ge-
slolen worden. Tal van meisjes, die de
dertig reeds gepasseerd zijn, komen tegen
woordig nog tot een huwelijk en meestal
tot zter goede echtverbintenissen. Het be
vreemdt echter sommigen, dat dergelijke
m©isles niet altijd een huwelijksvoorstel
aai-nemen ongetwijfeld zouden zij dat
vroeger' wel gedaan hebben. Thans echter
geeft een meisje haar finantieele en per
soonlijke vrijheid prijs en dat heeft men
niet voor iedereen over. Bovendien past
men zich op een zekeren leeftijd niet meer
aan. Gaat echter een dergelijk meisje tot
een huwelijk over, dan is het bijna altijd
een goede verbintenis. Scheidingen komen
weinig voor.
NIEUWE METHODE OP HET GE
BIED DER KLEURENFOTOGRAFIE.
„Daily News" bespreekt een nieuwe uit
vinding van den Russischen professor Dr.
S. M Preduken-Geroky op het gebied de-
kleurenfotografie. Hij heeft een zeer gevoe
iige. dus ook voor momentopnamen gc
schikte emulsie gevonden, die de directe
opname van een reeks snelle handelingen
in dc natuurlijke kleuren mogelijk maakt.
Deze methode is slechts 15 a 20 pCt.
duurder als de thans gevolgde. Echter is
er een andere kamer voor noodig en cok
het drukprocédé moet ingewikkelder zijn.
IN IIET BINNENLAND
VAN ZUID-AMERIKA»
Na een onderzoekingstocht van ruim drie
jaren i3 uit Zuid-Amerika te Gothenburg te
ruggekeerd de Zweedsche reiziger Dr. Karaten,
Hij heeft een groote collectie verzameld vc©i
de Universiteit te Helsingfors en voor bet Mu
seuin te Gothenburg. Speciaal de grensstreek
lussehen Ecuador-Peru wenl onderzocht, vcor-
namelijk op etnografisch gebied.
EEN REHABILITATIE.
Meermalen werd er op gewezen, dat de
pelikanen zoo wraakzuchtig zijn en dagelijks
meer dan 5 miliioen vissehen veroiberen. De
American Review of Reviews heeft dit ofiicieel
onderzocht en Gi.b.rt Pearson bestudeerde den
inhoud van den krop van meer dan 65.000
pelikanen in Texas, Louisiana en Florida. Deze
xbleek inderdaad verf visch le zijn. Doch Dr.
Hugo Smith, een der grootste deskundigen,
constateerde, dat het uilsluitend miniatuur-
vischjes waren, ongeschikt voor menscheiijk
gebruik.
EEN NIEUWE WERELDTAAL.
Op hel laatste Noorsche vredescongres werd
het scheppen van een nieuwe wereldtaal bespro
ken De Noorsche vredesbond kreeg opdracht
le onderzoeken welke taal het meest geschikt
was. Alle professoren der vergelijkende taalstu
die aan de hoogescholen (uitgezonderd de Fran-
sche, Duitsche en Engelsche) worden aange
schreven om- hun steun te verleenen. Men wil
eerst de kleine volken een bepaalde taal laten
kiezen, die ze onderling zullen gebruiken en di-
dus vanzelf wereldtaal zal worden.
VOORHEEN EN THANS.
Iu het Amerikaansche tijdschrift „Laf©"
wordt een aardige voorstelling gegeven vac
dc stijging der leveosaiiddelprijzen. Op het
eene plaatje, waaronder de waarde van eön
dollar in 1909, ziet men een jongen en een
vrouw een zware mand torsen beladen met
allerlei heerlijkheden; op het andere plaatje,
waaronder „dezelfde waarde in 1919" zu<
men een jong meisje, dat in een miniatuur-
taschje enkele eieren draagt.
ELECTRISGHE VERWARMING
VAN HUIZENBLOKKEN.
De Noorsche ingenieur Q. Mohr heeft on
langs aan de Vereeniging voor electriciteit te
Ot.ristianin een origineel voorstel gedaan. Hij
wil n.l. geheele lrfokken huizen door electrici
teit doen verwarmen door middel van onder-
uardsch waterreservoirs, die 's nachts door
den stroom der gemeentelijke centrales, welke
dan ruimschoots beschikbaar is, verwarmd
worden. Door buizen wordt het warme wntei
door de huizen gevoerd. De kosten zijn uiterst
gering
HET EERSTE.
zome^vL°Lfn mooien biddag in den na
tiën ■'aar neSerrïienhonderd-negen
ee.xaI<:Lr'r(v.0te£JstoomschiP voerde snel door
het den reizkl eren van Holland. alsof
tige thmskomsïSSe Hjk de pfet"
Tril-grommend gleed hht0aden- u
sende water, dat zich ,oor het kl°t-
spleet in witte krul-golvenerdiarStl'?Janeen
weefUOten va" ^aangemlm-stemmende
naar 'a somnuSen tuurden voor zich uit
naar de verre, wazige omtrekken der stad,
Uie een spoedigen vasten bodem beloofden
en haKK onderhieiden zich met elkander
nu en h i ,0Ver ^gedane reis-ervaringen;
over f? vroolijk lach-salvo
opgedane reis-ervaringen;
over de een vroolijk lach-salvo
anausanf water' a's een der vertellers een
So avontuur beschreef,
naar de Hf-1 zaden ,^ch zelve gekeerd
Het friemelen aan een kleedingstuk of
het zenuwachtige verschikken van een
stoel of bankje verrieden een lichte onrust
iets dat drukte en beklemde.
Onder die alleenzittenden was ook een
man van middelbare leeftijd in de -kleêren
van een Katholiek priester.
Tijdens de reis had men hem met de ge
bruikelijke beleefdheid behandeld en soms
eenige woorden met hem gewisseld, meer
met.
Want de geestelijke was wat teruggetrok
ken en sprak weinig, omdat ook hij, zooals
verschillende medereizigers, vaak vervuld
was van allerlei gedachten over het ver
leden en de toekomst.
Pater Alfons hoe z'n werkelijke naam
was doet niets ter zake had langen tijd.
in Engeland verblijf gehouden en had daar
het moeilijke leven geleid van den stillen
trooster en weldoener, want ook in beschaaf
de werelddeelen moeten nog steeds mis
sionarissen zijn.
In Londen en andere groote steden had hij
zijn zwaar missiewerk verricht.... dag-
aan-dag rondgezworven in de ellendige
armoe-wijken, waar hij met zijn buiten
gewone, bijna engelachtige wijze van op
treden zooveel hulp en leniging had ver
schaft.
En daarover zat hij nu nog eens rustig na
te denken.
DE UITLEVERING VAN DEN
GEWEZEN KEIZER.
Naar „De Tijd" meent, kan het antwoord
onzer Regeering niet twijfelachtig zün.
„Het verzoek tot uitlevering zal wor
den gegrond op art. 227 van het Ver
drag van Versailles, dat bepaalt:
„De geallieerde en geassocieerde mo
gendheden stellen een openlijke aaji-
als voeilfoe- oeverlijn te droom-kijken
na^k °ver ^het^rin^^nfou d^°r ^6en vage I in net musacntij
1 lanee 3- weerzien I het langst geweest.
's jn' I Een dik boek zou hij kunnen schrijven
In het reusachtige White Chapel was hij
over de daar meegemaakte toestanden van
ellende en venvaarloozing.
yren achtereen naa hij doorgebracht in
vuile, stinkende krotJes. Waar een moeder
op 'n goor bedla§ jv'eS te teren, terwijl
de kinderen naakt o r o,en gron(j kropen
en elkaar een stuk smeug brood betwistten.
Langs uitgevreten olm-trapjes, was hij
tot vier, vijf-hoog S °tenaen, om ergens
op 'n zolder 'n stervende bij te staan of
ongelukkige kinderen, die 0p schandelijke
wijze werden geëxponeerd, te redden voor
geestelijken en lichamehjken ondergang.
Met vlammende oogen en hoog opgerichte
gestalte had hij voor j)esuhonken vaders of
„opvoeders" gestaan, die kinderen op beest
achtige wijze mishandelden of hun zwakke
vrouw in 'n hoek trapten.
Smartelijke herinneringen aan ZOoveel
jammer en lijden doemden voor hem op.
Maar ook blijde
Met voldoening dacht hij aan -de ontel
bare heerlijke resultaten, die hij door zijn
moeitevollen arbeid had bereikt en zijn mond
lispel-prevelde nog eens 'n stil gebed van
dank tot Hem, Die hem zoo zichtbaar had
geholpen in den grooten strijd, die dikwijls
een wanhopigen leek.
Eén dmg had hem altijd getroffen.
Waar hij ook kwam en door welke be
ruchte buurt of steeg hij ook liep, nooit
had hij één woord vernomen, dat ook maar
eenigszins geleek op een hatelijke uitdrukf
king betreffende zijn priesterlijk ambt of
de door hem te vervullen taak.
Alleen reeds door zijn kalme, waardige
verschijning was vaak een heftige slob-ruzie
gedempt cn. fiinff men bereidwillig opzij om
hem te laten passeeren. Wel bemerkte hij
dan vaak met een glimlachje, dat achter hem
de met uitgevochten buurt-herrie weer
opgloeide en soms heftiger uitraasde, doch
voor zijn persoon had men altijd een soort
stille achting getoond, die zich uitte door een
gebruikelijk geworden beleefdheid. Ruwe
vloeken en gemeene uitdrukkingen had hij
meerdere malen moeten hooren, doch tot
hem waren ze nooit gericht. Dat had em
dikwijls bemoedigd en opgebeurd.
Nu ging pater Alfons naar zijn geboor
testad om eenigen tijd een welverdiende
rust te genieten onder familie en kennissen.
Veel was er veranderd in dien tijd.
Zijn goede vader was gestorven, zijn
moeder niet geheel onbezorgd achterlatend.
Andere familieleden en vrienden hadden hei
tijdelijke met het eeuwige verwisseld, zondei
hem een laatsten handdruk te hebben
kunnen toereikén. Maar toch verheugde
hij zich met dankbaarheid in het vooruit
zicht van het gelukkige wederzien van dege
nen, die hem nog waren overgebleven.
De stad werd nu duidelijker zichtbaai
en lag daar breed uitgestrekt onder dei.
blauwen, licht-gevlamden hemelkoepel. Ai
duidelijker teekenden de omtrekken zich
af op den grijzigen achtergrond. Daar was
zijn oude parochiekerk, wier torenspits
plechtig omhoog wees als een voortdurende
waarschuwing aan de eeuwigheid.
Op dek verdrongen zich reeds de passa
giers, zoekend naar vrienden en verwanten,
die ginds te wachten stonden op de ver
heugende aankomst.
Bagage werd bijgesleurd en voortgekan-
teld, scheepsvolk bcdrijvigde heen en weer
en de beheerder van het schip kraakte zijn
snelle wissel-bevelen.
De. boot legde aan met luid-lawaaiend
gerommel van rinkelend ijzer, machine ge
stamp en bootslieden-geschreeuw en lag
eindelijk solied vastgesjord aan de kaai.
Rond pater Alfons was de drukte en emotie
van het weerzien, doch hij sloeg er weing
acht op, want ook hij zocht naar bekenden.
JaDaar meer achteren, ietwat
beduusd door het groote gewoel, stonden
'carmd zijn braaf moedertje cn zijn oudste
broer. Hij zwaaide met zijn hoed en zij zagen
iiem. Hij wenkte, dat ze daar maar rustig
moesten blijven staan.
Maar vóór hij hen genaderd was sneed
hem 'n laag, vuil scheldwoord in de ooren
van 'n ruwen, lialf-dronken bootwerker
'n gemeene bespotting was 't van zijn gee-
celijk ambt, die htm zeedanig tnlhuts
lat het bloed hem raar de ilajcn kicj
Dat waszijn eerste welkem in kit 1 (d
md
G, Ni
