TWEEDE BLAD
Wat de Pers zegt
BUITENLAND.
HET WITTE HUIS.
Groot gevaar.
belootsvet detfiging.
FEUILLETON
nONDEROAG 12 FEBRUARI 1920
HM
DE VOLKSSTEMMING IN SLEESWliK.
Harfersleben
AbsHmmung
Februar192Q
ssHalligen
Schleswig^
EckemfBnle^C^a e¥7.
De uitleveringskwestie.
„,Ja> dit heeft bij mij vertel^
Zou ons volk wel genoegzaam begrij
pen. welk groot gevaar het in. deze dagen
bedreigt?
En welke rampen het boven 't hoofd
hangen?
Het schijnt wel van niet.
Immers; indien men er ziclï eens
ernstig rekenschap van gaf: dat de ha
ven- en transportarbeiders in de groote
steden op staken staan, dat zij ieder oogen-
blik het werk erbij neer kunnen gooiep,
dat staking van transportarbeiders een
begin is van de desorganisatie der orde,
welke het gemeenschapsleven in stand
houdt, een begin van de stopzetting vrij
willig of onvrijwillig van allen arbeid,
en indien men verder eens bedacht,
dat een dergelijke staking, vooral wanneer
de roodste elementen zich doen gelden,
lichteliik meerdere stakingen veroorzaakt.
dan zou men niet zoo lichtvaardig, daar
héén leven, onbekommerd om den dag
van morgen, dan zou men van zich doen
liooren op alle manieren, waarop het pu
bliek zich pleegt te uiten, wanneer het zijn
groote belangen bedreigd ziet.
't ls met de staakziekte echter net eender
gegaan a.s met alle andere crisis-ongemak,
ken: men s... kte zich erin en hechtte er.
verdei maar liefst zoo weinig mogelijk aan
dacht aan, de onaangenaamheden zooveel
mogelijk vermiidend
Zóó komt het, dat terwijl de fede
ratie transponaroeiders mir nichts dirnichts
staken willen en hopen en rekenen op
aigetneene s.aking, terwijl de moderne trans
porlarbeiders eveneens staken willen, doch
zvvak,es verwachten, de staking te kunnen
beperken, terwijl de Roomsche transportar
beiders schijnen te zullen luisteren naar
liet parool: niet staken, maar om vre-
deswiile ook niet werken, en ter
wijl de Christelijke transportarbeiders al
len geheel consequent zijn en dóórwer
ken wiilen zóo komt het, dat het publiek
aan het groote gevaar van heden maar
betrekkei ijk weinig aandacht schenkt.
Wij zouaen het van de daken willen ver
kondigen
Neaenandsch volk! Tua res agiturl
Uw Belangen staan op het spel! met
uw levensoeiangen wordt op 't cogen-
blik op onverantwoordelijke wijze omge
sprongen.
Om wat ioonsverhooging, die in de prak
tijk toch geen Ioonsverhooging beteekent,
dreigt men u het leven onmogelijk te
maken, gaat men een toestand scheppen,
waaruit voor land en volk onmetelijke el
lende volgen kan
Wij heooen aidoor vurig gehoopt, dat
de catastrophe voor Nedenand nog te be
zweren zou zijn, dat het Nederlandsdie
volk ook de arbeidersmassa zou
gaan inzien, dat alleen zuinig en spaarzaam
leven en hard, hard werken de geweldige
crisis van deze tijden tot een goede oplos
sing zouden kunnen brengen, doch wan
neer Wij thans ervaren, dat de transport-
stakinp onvermijdelijk schijnt, dat deze sta
king jn haar (waarschijnlijke) gevolgen
noodlottig dreigt te worden voor heel on
ze samenleving èn dat de burgerij daarbij
vrijwel onberoerd en onverschillig blijft, het
gevaar niet inziende, dan vragen we ons af:
Zouden de tijden vervuld zijn?
Zou het oogenblik naderen, waarop een
uitbarsting in de plaats zal treden van
een goede, vreedzame oplossing?
Zal een uitbarsting alle goede verwach
tingen vernietigen, we.ke wij nog koester
den van 2uinig leven en hard werken?
God moge het verhoeden en nog te goe
der ure de oogen openen van hen, die thans
me» blindheid geslagen zijn, en niet inzien,
dat door een dergelijke uitbarsting de eilen-
de slechts vergróót kan worden.
Onder het juk: zuinig leven en hard
werken, zu.len Wij onze ruggen tóch moeten
krommen, widen wij weer goede toestan
den scheppen.
Een uitbarsting kan slechts tot gevolg
hebben, dat wij geruimen tijd in de on
mogelijkheid zul.en verkeeren door middel
van dU juk tot een beter leven te geraken,
en dat wij onze ruggen later zullen
moeien krommen, in veel ellendiger om
standigheden.
In de Maasbode drijft do bekende apo-
iegaat Max op de hem eigen rake en
overtuigende wijze den spot met de waan
wijze bedillers, die geen gelegenheid ver
zuimen .om critïek. te oefenen op Gods
wereldbestuur,
„Waar waart gij" zoo roept Max dien
lieden toe, die God aansprakelijk' willen
stellen voor den honger in Weenen en
den chaos in Rusland „waar waart en
bleeft ge bij de schepping uit den Ohaos,
toen God liet zwerk vastmaakte in de
hoogte en de waterbronnen afwoog, toen
Hij om de zee een- grenslijn trok en
dia wet stelde aan de wateren om hun perk
niet te overschrijden..,."
Ban had ge bij de uitvoering van 't
groote plan «en handje mogen helpen,
minstens een oogje in 't zieil kunnen hou
den met te geschikter tijd het leiding
gevend woord te spreken, dat nu te laat
komt. Voorkomen is beter dan genezen".
En nog verdiend-vinniger gaat Max de
quasi-belangstellenden in Gods werken te
lijf met de woorden:
„En menigeen die den dag vóór do door
braak der Beersehe Maas meer aan z'n
oude schoenen dan aan God dacht, debu
teert den dag daarop als volbloed Geloo
vigo met het kennelijk 'doel God eens
duchtig de les te lezen".
„Indien God goed was", zoo lastert da
wereld, „zou er immers geen ongerechtig
heid, geen misdaad en geen oorlog zijn".
„Neen, neon," antwoordde onze apolo
geet, „als wij maar goed waren.
Wij maken den oorlog en do misdaad
en de ongerechtigheid. Het is zco'n simpele
en onomstootelijke waarheid, als we willen,
maar allemaal vast en eerlijk willen, dat
er morgen geen oorlog, geen slagveld
is, welnu, dan is dat alles er immers
morgén niet meer. Maar natuurlijk, dan
moeten we beginnen met de oorzaak tot
aL dat kwaad uit ons weg te doen, de
geldzucht den lust tot het zinnelijke, de
stoffelijke bevrediging van ons zelf boven
anderen en ten Jjoste van anderen.
Heel die objectie js geen gebruikte postz©
gel waard".
Dan komt Mate aan de volledigheid
van zij a geestig betoog ontbreekt niets
tot de rampen, die buiten de schuld der
menschen Over hen komen. En in een
kostelijk voorbeeld laat hij oen wrd qp
de exploitatie der spoorwegen bij de Ka
mer in behandeling komen.
Hij doet een der volksverfegenwoordi
gors het volgende zeggen:
„Geen mensch kan ongevoelig blijven
voor da pogingen om ons aardseh bestaan
zoo gezellig mogelijk te maken. Maar
nu wil men het lot van het menschdom
met één slag verbeteren en tot dusver
heb ik van niets gehoord dan van reus-
reusachtig® voordeden, die dit verbazing
wekkend verkeersmiddel volkeren en Indi
viduen in den schoot zal werpen. Alléén
maar, wou ik vragen wordt ook reke
ning gehouden met de keerzijde der
medal je, met- de noodlottige en betreurens
waardige gevolgen, wqlke dezo nieuiwig
h.eid zal na zich sleepen. Men zal begin
nen moeten met bruggen slaan over onze
talrijke rivieren, maar wie zegt ons, dat
ze het dreunend gewicht van zooveel cen
tenaren houden zullen. Spoordijken zullen
in ons drassig polderland door verzakking
en verschuiving een onafgebroken gevaar
opleveren. Om niet eens te spreken van
ongelukken, veroorzaakt door nalatigheid
en schuld, van treinbotsing déraillement
en bestendig lijfsgevaar voor reizigers
bij in- en uitstappen. Het is de plicht cLer
volksvertegenwoordiging, mijnheer de Voor
zitter, dezen schrik der wegen onver
biddelijk.... den voet dwars te zetten"
Als duidelijk antwoord aan dazen die God
verantwoordelijk willen stellen voor ei!Ie
natuurrampen laat Max dan een ander
zijn stem van den bouw dor spoorwegen
aldus motiveeren
„Het gaat hier om een wet, die voor
hot welzijn der mensehheid van onbere
kenbaar nut zal zijn. Ongetwijfeld heeft
- als iedere wet ook dit ontwerp zijn
schaduwzijde: de eventucele ongevallen
die er het gevolg van zijn, maar..., het on
geval zal een uitzondering, het voordeel
algemeene regel zijn. Het particulier be
lang dient dus ook hier voor 't welzijn
van 't Gemeentebestuur te wijken. De wet
op de spoorwegen zal talrijke slachtoffers
kosten, zeker, maar hun getal verdwijnt
in 't niet bij vergelijking van den ontel
baar velen wier vitaal belang door deze
wet zal gebaat, zijn".
Op gevaar af dat, Max ons van letter
kundigen diefstal zal beschuldigen drukten
we hier ook nog het slot van zijn artikel
af:
„Het, geeft geen pas een precieze volks
telling te houden van wie sterven door
het water of door het vuur, zonder notitie
te nemen van hen, die er door leven. En
dan zult g© aanstonds toestemmen dat
beiide natuurkrachten wel duizenden men
schen ncodlottg weriden maar zegen en
wei vaart brachten aan milliarden. Voor één
mensch, die er den dood aan at, miUioenen
die er hun leven aan danken. Kunnen on
zo burgerlijke wetten de krachten ge
reglementeerd door den mensch op ge
lijke even billijke proportie bogen?
toch keuren we 'die wétten vöfötandig
goed en valb het ons niet in die krachten
ongebruikt te laten. We zijn zoo dwaas
niet Denis Papin (den uitvinder van den
stoom) tei verwenschen na een spoorwegon
geluk. Waarom dan tegen God gesputterd
na een natuurramp?
Roomschia werklieden, !en gij' aUen, die
geroepen zijt waar het pas geeft ons Boom
sclia geloof te verdedigen, gebruikt het
kostelijk 'materiaal dat u hier wordt aange
boden.
SOCIALISTISCH^ PROPAGANDA.
Troelstra, die geweldig boos is op de
socialistische wethouders, die hij zoo graag
van hun zetels zon willen trappen, ziet al
leen heil in.propaganda.
Weet ge, wat het zeggen wil, socialisti
sche propaganda? vraagt 'net „Vaderland":
„Dat wil zeggen, de voorstelling ge
ven aan het Ncdeiiandsehe volk, dat
er maar éêne partij is, die iets voelt
voor de sociale misstanden, en wel de
S. D. A. P. Dat wil zeggen, de bedoe
lingen van de besten onder onze bur
gers, als ze geen partygenooten zijn»
verdacht maken en hun woorden ver
draaien. Dat wil zeggen, de beteeke-
nis van al het goede dat door andere
partijen is verdicht, als het zoo apert
is, dat het niet meer geloochend kan
worden, en 't loochenen als daarvoor
de mogelijkheid ook maar even open
as. Dat wil zeggen de tienduizenden en
nog eens tienduizenden middenstan
ders, die in dezen tijd vaak heel wat
moeilijker leven ledden dan menig ar-
i eider, enkel omdat zij niet tot de par
tij behoorem uitmaken voor kapitalis
ten of aan het kapitalisme verkocht.
Dat wil zeggen eene serenade aan
Schaper brengen, als vader van den
aebt-urendag, terwijl deze niet meer
dan den 10-nxendag heeft durven
voorstellen, uit vrees dat Aalberse's
werk de reputatie van de S. D. A. P.
om bij alles no. 1 te wezen, ernstig af
breuk zou kunnen doen.
Iedere rede, in de kringen van de
S. D. A. P. gehouden, ieder artikel in
hare pers, iedere redevoering van hare
leden in de Kamer heeft maar één
doel; de roem van de partij. Daarom
worden dan ook in het Kamerover
zicht van „Het Volk" de namen van
de Kamerleden der S. D. A. P., die
aan het woord geweest zijn, op bijzon
der opvallende wijze gedrukt, en de
arbeider die zijne kennis van hetgeen
er in de Kamer gebeurt nergens an
ders nit put dan uit het hoofdorgaan
der partij, moet wel tot de conclusie
komen, dat daar 22 soc,-dem, zitten,
die een verwoeden strijd tegen de ka
pitalistische regeering voeren, die, als
ze haar zin had, den arbeider in el
lende zen doen vergaan en dat de an
dere 78 daar voor spek en boonen me
dedoen en hoogstens nu en dan eene
kapitalistische interruptie plaatsen."
Inderdaad, dat is de socialistische pro
paganda, zooals zij gevoerd wordt en
waarmee zij zich zelf veroordeelt als zijn
de van het minste allooi dat denkbaar is.
In Sletswijk is Dinsdag de door het vredesverdrag bepaalde volksstemming in de
eerste Noord-Sleeswijkscbc zóne gehouden.
Het resultaat der gehouden volksstemming in do eerste zone van Noord-Slees-
wpk is, dat 29.223 stemmen voor Duitschland en 71.486 voor Denemarken werden
uitgebracht, terwijl 313 stemmen ongeldig waren.
De eerste zóne komt dus aan Denemar ken.
Thans zal de strijd om de tweede zóne beginnen, in de eerste plaats om Flens
burg. Het resultaat van de stemming in de eerste zóne kan doen verwachten dat in de
tweede zone de Duitschers de overwinning zullen behalen. In het algemeen toch heb-
ben de steden Duitsch gestemd, het platte land Deenscb. Negentig procent der stem
gerechtigden heeft van zijn recht gebruik gemaakt
Over het algemeen is het rustig toegegaan bij de stemming.
Het noordelijk gebied van Sleeswijk is dus voor Duitschland verloren gegaan.
Men ziet het op onderstaand kaartje aangegeven.
Wtfdiïrq
ffriby
tügumHostcr
(foyer
Ion dit»-
of/euktrchen
Aoenrad
AbsHmmung am
lO.Marz 1920.
oHusuip^*
Het Duitsche standpunt.
In verband met de uitleveringsquaestie vvonlt
uit Berlijn gemeld aan de „Kölu. Ztg.": Om te
bewijzen, dat de regeering alles wil doen om de
werkelijke oorlogsmisdadigers hun verdiende
Btraf te laten ondergaan, heeft de rijksminister
van justitie den procureur-generaal van het rijks-
gerecht opgedragen tegen iederea in de uitleve-
ringslijst genoemden beschuldigde een onderzoek
in te stellen, voor zoover het materiaal eenig
houwvast geeft. Eveneens zijn de acten, in
Duitsch bezit, over mishandeling van krijgsge
vangenen m Duitschland voor den dag gehaald
om de klachten tegen deze misdadigers uitge
bracht door de entente zoo streng en nauwkeu
rig mogelijk te onderzoeken en eventueel te ge
bruiken als materiaal voor een gerechtelijk in
grijpen. Eindelijk zal het geheele materiaal ge
publiceerd worden over de vonnissen van Duit
sche zijde gewezen tegen hen, die misdaden
pleegden, in de uitleveringslijst genoemd, om
hk-rdoor te bewijzen dat het de Duitsche regee
ring er steeds offl te <*oen 'a geweest, de straf
te laten volgen op de zonde. Maar juist omdat
Duitschland dit. bewijs kan leveren, ls en blijit
de regeering overtuigd, dat rij, steunende op de
overweldigende meerderheid va» het Duitsche
volk, tegenover haar volksgenooten verplicht ie
niemand te doen brengen voor een anderen rech
ter dan den competenten.
De „Köln. Volksztg." schrijft, dat de parlemen
taire commissie voor buitenlandscbe aangelegen
heden Dinsdag vier uren heeft geduurd. Ver
tegenwoordigers van de regeering waren tegen
woordig bij deze besprekingen over de uitlevt-
ringsquaestie. Er werd strenge geheimhouding
opgelegd over deze besprekingen. Toch kan mee
gedeeld worden, dat bel ministerie van buiten
landscbe zaken door deze conferentie ruggesteun
heeft gekregen.
De nationale vergadering zal waarschijnlijk
niet voor Dinsdag a.s. bijeenkomen.
Een oplossing.
Naar aanleiding der conferentie van de neu
tralen te 's-Gravenhage inzake de stichting van
een permanent internationaal gerechtshof inge
volge art. 14 van het volkenbondsverdrag, merkt
de „Temps" op, dat dit internationaal gerechts
hof volgendffWftopvaUing dergerteri, «Sé BëTwïSP1-
len stichten, blijkbaar bestemd is om de perso-T
ncn te berechten, schuldig aan misdrijven tegen
de oorlogswetten. De stichting ervan zou dus*
den grondslag kunnen vormen voor een oplos-V
sing door een schikking-
DE .VERGADERING VAN DEN RAAD
VAN DEN VOLKENBOND.
In het Si James Paleis te Londen is
gisteren de historische sitting van den
xaad van den volkenbond gehouden. De
volgende landen, die lid van den bond zijn,
waren vertegenwoordigd: België, Paul Hy-
mans, minister van buitenlandsehe zaken}
Brazilië; Gastad de Cunha, gezant te Pa
rijs; Brntsehe Ruk: Balfour, lord-pre-
dent van den Raad; Frankrijk: Léon Bour
geois, voorzitter van den Senaat; Grieken
land: Catalamenos, gezant te Londen; Ita?
lië: Maggorius Ferraris; Japan: Matui,
gezant te Parijs; Spanje; Quinones de
Leon, gezant te Parijs; Deze acht gedele
geerden vormen met Sir Erie Drummond,
secretaris-generaal van den bond, den raad
van den volkenbond.
De Besprekingen waren louter formeeL
De raad werd gepresideerd door Bour
geois, die de openingsrede nitsprak. Vrij
dag zal er een openbare zitting worde»
gehouden.
DiE AMEEIKAANSCHE VLOOT
De correspondent der „Dvii.y Telegraph"
te New-York srint op gezag der „New-
York Tribune" dat de secretaris van ma
rine üanie.s een groot maritiem program
ma zal voorleggen, omvattende den bouw
van 26 groote schepen, waaronder 16 su
per Dreaadnoughts en tien slag-kruisers
iiij wensctit dat het Congres zulk een
aanbouw zal goedkeuren opuat Amerika
wanneer het tot den Vo.kenoonu toe
treedt zal bezitten een vloot, zoo giOot
als eenige ter werelu en aL, ne. uj.ei „be
treedt, den grondslag zal heoben voor
een vicot, giooror dan eenige am.ere. Hij
wensclit, dus heeft Rij gezegd, a-^eiyk
te beginnen met zooveel lo-»s tractie werk
ais de werven kunnen leveren roe sasten
dier nieuwe sciepen worueu ue^/uot op
loO miilioen pond. v oor net werk te ver
richten gedurende hei Iin.niv.ibC.® jnr, uat
Juli a.s. begint, zou hij wi.ieu vragen 40
miilioen pond.
De gevraagde sc,iepen z^n uie, we.ke
ooisproakeujK voorgesteld warcu te Dou
wen onder net cn.-jnr programma, o r-
ge.egd aan net ioa-st ge-oeu coug.-a
uoeukeuruig .voor sommige Was reeus ge
geven en van enkeie is ue kiel reeus ge-
iegd. De correspondent der Dai.y 'iele-
grapn seint uai nameaj' verkLumg Woi-
nig opwinding .veroorzaakt ia congrea-
kringen, omdat de iiepuDakeinen in de
meerderheid zij a en deze gekant zyn.
tegen nieuwe piannen. Liet worui zeus
betwijfeld of Damens, iuuien er eenige
kans van overeenstemming zoa heuuon
bestaan omtrent zuik een groo. marine-
programma, net op uit oogeubiik wel „oj
neboen voorgesteld.
m>qoli.u ovi&li ko&na*»!'.
Blijkens a»,bbJjr-teieóram ueofl At
ouitii te Paisley sprekenu net sianupua
veroèaïgu, uai ei eeu eiuue uouuw
komen aan a.le sausiuics, in w.nru vorm
ook, voor eeu interventie ui Bas.ano. reet
iiaudemverkeer uient vrj en Vuu.ou.eu
te worden neropenu. De reaiuscue oia.en
en LO.en mobsten ioi vreüeölunuig mei
nusiand worueu aangeuioeujgu, „u ue ge
allieerden ino.s.eu e.e—e^iio vre>.o alui.cn,
omdat noen lruu linaiic.ee.e ïruipmiuue-
ieu, noen de gevoelens oer vo„keu eeD
interventie reent vaardigen.
VELD. w AürevG.
Hoezeer de ooriog ue menscneu bui
ten nun evenwicht heeft gebraent, bieek
dezer dagen uit een Uriel, uie e_u aiaue
lieer Gorzel, me zich toi ue vrome Dams
tenen rekent, rientte to* uen vauer van
den jongeling Vou Hirscnfeiu, uie op nu-
nister Brzoerger neefi gescno.e^, een
breei, waarin ny zegt: reet leedwezen „.eo
ik h mn k i nrt, waar ik een aenueungcu-
coufereutie bywoo-mc, uc uiocuige uaad
van uw gewaardeerden zoon gelezen, rey
ueeit ons Duitsche vo„k eeu gr oaten uienst
bewezen. Moge Uoa de Heer zyn oe-
scuermende hand houden boven net noma
van uw zoon. Met de atlergioocste i.Obg.
achting en ct elyken groet, enz.
DE BEZETTING VAN HET RIJN
GEBIED.
Miller and heeft Maandag de Duitsche re
geenng ervan in kennis gesteld dat wegetu
bet niet in acht nemen van zekere bepalin
gen in het verdrag van Versailles, de da
tum, waarop de termijn voor de ontruiming
der Rijngebieden afloopt. t®t een onbepaald
tijdstip is uitgesteld.
wier knagend zieleleed geen einde had,
doordien zij bet gebruik van haar spraak
voor altijd had verloren.
„Al do middelen welke do kunst ons
aan d© hand geeft, heb ik reeds beproefd"
sprak die heer Chantilgois, „doch zonder
eenige uitwerking ten goede".
„Ik moet u bewonderen om de be
langloosheid waarmede gij het arme schep
sel ten dienste staat", zeide Eduai d „zublk
©én goedheid, zulk eene edele hulpvaar
digheid en oprechte menschenhefde zijn
inderdaad zeer zeid-iaam.
„Men leeft niet voor zich zeiven al
leen, mijnheer", antwoordde de Fransch-
rnen; „het is mij altijd een genoegen
giewoest een ongelukkige te kunnen bij
staan, al leverde mij dit ook geen dadio-
lijk voordeel op."
„Het is edel en braaf van u", her
nam Bduard, „te meer daar hier niet al
leen geen sprake is van eenig voordeel,
maar gij u zelfs groote opofferingen
moet getroosten."
„Toch schuilt er een zeker egoisme ach
ter datgene wat gij enkel menschlievend-
heid gelieft te noemen, mijnheer Roestel
Mijn echt is, helaas, tot nu toe kinder
had keren kennen, en opnieuw gevoelde loos, nu had ik mij gevleid mijne onge-
hij medelijden met de rampspoed.ge maagd j lukkige paijente te tedden, waarna ik haar
112.)
Een onderwerp, minder aangenaam voor
Charles was een genot voor zijn vriend
dat hij h©in gaarne gunde, te meer, daar
hij begreep, dat het wellicht ten goede
op zijn humour zou werken. Deze gis
sing bleek niet van grond ontbloot; geen
kwartier was er nog veiioopen of de
bedde heeren waren in zulk een druk
discours dat Charles zijne woorden tot
volgende gelegenheid kon sparen. De ad
vocaat; op wien men wachtende was, werd
geheel vergeten, en toen men elkander
zijn wederzijdsche ervaring op het gebied
der geneeskunst van de lichtste maar
ook van d© donkerste zijde had aange
toond, kwam als vanzelf bet onderwerp
op het ongelukkige meisje dat dokter
Chantilgois ten zijnen huize verpleegde.
Nogmaals vernam Eiduard de treurige bij
zonderheden van dit mocdottig geval, dat
hij reeds uit de brieven van zijn vriend
als mijn eigen kind zou aangenomen
hebben".
„En wanneer bare bloedverwanten, het
zij ouders, broeder of zuster, haar bij u
hadden ontdekt, .zendt ge haar dan niet
afgieetaan hebben?"
„Voorzeker, dit is mijn plicht", zeide
hij„maar zoo ik van haar scheiden moet
zal dit onder all© omstandigheden met
tranen in. de oogen zijn".
„Heeft zij dan zooveel aantrekkelijks
voor Uj dan 'ge haar niet missen kunt?
Aantrekkelijks? -7 lX indien gij' dit zoo
wilt, maar verste rhj goed, ik gevoel voor
haar de genegenheid eens vaders en wil
haar levenslang als zoodanig ten dienste
zijn. Deze genegenheid deze liet de, wan
néér ik mij zoo Uitdrukken mag, is ge
grond op een innige deernis met baar lot,
die zoo aangrijpend is, dat ik haar niet
kan beschrij ven. En zoo u dit mocht ver
wonderen, doe ik u de vraag: Hoe komt
het, dat gij,, die haar nooit gezien hebt,
met zooveel belangstelling naar haar ver
neemt?"
„Omdat ik ©ene geliefde verloren heb
wier ongelukkig lot tot op zekere hoogte
op het hare gelijkt. Heeft mijnheer Land
scheer n dit nog niet gezegd?"
„Komt zij spoedig naar beneden" vroeg
Eduard, „of verlaat zij vandaag hare ka
mers niet? Mijn vriend heeft mij geschre
ven, dat hij haar enkele malen in de
huiskamer heeft ontmoet."
,,'t Gebeurt wel, doch zeer zeldzaam,
zij is er zeer moeilijk toe te krijgen
om zich te midden van drukte en gewoel
te bewegen, geheel vyij van menscben-
schuwheid is zij niet".
„Is zij altijd zoo stil als thans? Zij
bevindt zich, zoo ik geloof, hierboven en
ik hoor niet het minste geschuif
„Zij sluimert op dit oogenblik een wei
nig op baar canapé. Tot den leefregel
welken ik haar heb voorgeschreven, be
hoort, dat zij 's morgens om zeven uren
op moet staan, en of het regent of waait
©n of het fraai of slecht weder is vótór
het ontbijt eene wandeling moet doen.
Zij is zeer zwak en de lucht geeft
kracht Om zich dan een weinig van de
opgedane vermoeinis te herstellen, gaat
zij tegen half elf een weinjg liggen, en
slaapt dan doorgaans maar één uur. Het is
nu kwartier over elven", zeide bij,, zijn
horloge raadplegende, „aanstonds zal %ij
w©l ontwaken".
,„Het spijt me dat zij1 niet naar bene
den komt," sprak Eduard
Zoudt g» haar ooo gaarne willen zien?"
vroeg zijn collega, „dan zullen wij naar
boven gaan, gij kunt haar door do
glazendeur van de achterkamer op uw ge
mak gadeslaan, maar beloof mij geen
beweging te maken, anders zoudt ge haar
in haar elaap storen, en zij heeft rust
floodi^".
„Zoo iets moest ge toch van mij, die
zooveel deelneming in haren treungeu toe
stand toon, niet vreezen, daarbij zou het
al zeer weinig tact verraden", antwoordde
Eiduard op ©enigszins geraakten toon.
„Gij moet het mij niet kwalijk nemen
dat ik bezorgd voor haar ben en daaid ku
rma«chipn de wellevendheid voor een w ijl
uit het oog verloor kom, laat ons gaan.
Mijnheer Lindscheer, gaat gjj mede, of
zuit ge hier ons afwachten.
„Zeker niet", antwoordde Charles, „ik
wil gaarne van de partij zijn".
.Laat mij dan de vrijheid nemen", sprak
de heer Chantilgois met Fransche hoffe
lijkheid, „om u voor te gaan Daarna
liep hij de kamer uit en achter in den
gang gekomen, een trap op, door de bei
de vrienden gevolgd. Boven in het por
taal gekomen, hief hij den wijsvinger op
om toch vooral tot stilte aan te manen.
(Wordt vervolgd).
