TWEEDE BLAD
BUITENLANE
HET WITTE HUIS.
Uit den Omtrek
Mandel en Nijverheid!
Kunst en Kennis
FEUILLETON
VRIJDAG 13 FEBRUARI 1920
De uitleveringskwestie.
•nieuw: büjbesch treurspel, i
SCHOTENUND KEIN ENDE.
(Dit stuk werd reeds eenige dagen ge
leden geschreven, maar kan, we-gen6
plaatsgebrek, eerst heden worden opge
nomen.
Wij wezen reeds op de wèl-gelnkte po
gingen van eenige Schotenscke notabelen
om hun gemeente een zekere vermaard
heid iu den lande te geven op het stuk van
mislukkende „causes eélèbres".
Juist op den üag, dat wij schreven, dat
de vervolgiugsnianie en personen-ver vol
ging een hoogtepunt had ber,eikt in de
mak-Hotteveel, vooral om de persoonlijke
wraakneming, die er uit sprak, werden in
de raadsvergadering vragen gesteld aan
B. en W., of het ook bekend was dat in
do zaak-Botteveel door een andoren hoofd
ambtenaar der gemeente 1509.waren
gegeven aan de heeren Dies en Verkooy,
om daarmede van de hoeren Pigge en Bos
man het materiaal te koopen, dat moest
getuigen iegen den inspecteur van poli-
üe en, zoo mogelijk, logen den gemeente
secretaris.
in ge wijnen in de zaak wisten wel, op
welke geruchten gedoeld werd, maar nn
heeft de kwestie in een der plaatselijke
bladen aanleiding gegeven tot ten twist
geschrijf, hetwelk ook buitenstaanders een
kijikje geeft in die onwelriekende geschie
denis en waarvan wij onzen lezers ook
wat wilien voorieggeji om met kennis van
zaken te pordeelen.
Do heer A. van der Stel, directeur der
gasfabriek, verdedigde zich tegen de be
schuldiging-, dat hij die 1500.-— met dat
doel zou hebben gegeven, met te zeggen,
dat hij dat deed om den heer Rotteveel
voor geldelijk nadeel te behoeden.
Dit wordt bestreden, door niemand min
der dan den heer Pigge, een der belang
hebbenden en wel op de volgende wijze,
die onze lezers direct zal doen toegeven,
dat wij niet ten onrechte op de vooze plek
in Schoten's openbaar leven wezen.
De heer H. J, Pigge schrijft:
Op het moment, van Blom's fi-
nantieele ineenstorting eischte Rot
teveel zijn aandeel (in de Haarl. Gie
terij van Massa-artikelen Red.) te
rug.
Do heeren Bies en Verkooy hiel
pen ons in den nood, nadat zjj de
zaak onderzocht hadden. Ze bezorg
den ons een geldschieter, in den per
soon van den gasdirecteur, die na
tuurlijk voelde, dat Blom c.-s. getrof
fen kon worden en mij dus volgaarne
aan 1500.hielp.
rjjj verstrekte mij een wissel nadat
hij zich vergewist had in mijn be
scheiden, dat hier wild te jagen
was!!
Aan de bank der gasfabriek, Eve-
nard Co. werd deze wissel, door
eken heer Van der 6tel ondtyrioa-
kend, gehonoreerd. Tot mijn be
vreemding, daar de directie van de
Bank rnü verzekerde, dat de heer
Van der Stel geen geld bad staan.
Later werd. deze vordering, waar
voor ik schuldbekentenis teekende,
overgedragen op den vriend van
mijn beschermer, n.l. den heer Van
der Plaat, daar de gasdirecteur, zoo
als zijn vriend me vertelde, liever
achter de schermen bleef!!
Laat ik vaststellen, dat de hee
ren mij hielpen, m t de
speciale bedoeling, door my
<len heer Rotteveel CA
te kunnen treffen!
De spatieeering is van ons. -
Het is fraai, als bet juist is! Een hoofd-
jmbtenaar gebruikt dan gemeentegeld om
collega's te kunnen treffen!
De Inzender vervolgt:
Eveneens wil ik de schandelijke
verdachtmaking als zou ik den heer
v, d. Stel om advies, gevraagd heb
ben, hoe ik de geleende 1500 in
mijn kasboek ten laste van den heer
Rotteveel zou verwerken, logenstraf
^Neen heeren, jelui inspireerden
mij daartoe, doch op advies van
mijn advocaat weigerde ik dB. en
deelde zulks aan den heer Rotteveel
mede, die den officier van justin
wel ingelicht zal hebben.
Heer gasdirecteur, wat voor belang
zou ik daarbij gehad hebben!
Of nn de heer v, 'd. Stel die som
van mij te vorderen heeft of de heer
Rotteveel, blijft kamfer® gelijk!
De aandachtige opmerker voelt
wel in wiens belang deze transactie
geweest zou zijn. Eerst toen ik een
eigen wil toonde en niet langer de
marionet van den heer v. d .Stel en.
wenschte te zijn, was ik geen bruik
baar werktuig meer. Plotseling
werd de wissel aangeboden, hoewel
we mondeling overeengekomen wa
ren dat die som voor één jaar ge
leend was.
Bij mij komt de vraag op, of
de voorloopige rehabilitatie van den
heer Rotteveel soms ook het zijne
er toe bijgedragen heeft? Actie mis
lukt, geld terug?
Dit zij ten slotte vastgesteld* dat
de heer Blom in de raadsvergade
ring waarheid sprak toen hij vertel
de dat de gasdirecteur van Schoten
gelden beschikbaar stelde om ande
re hoofdambtenaren te treffen.
Ook de heer Rotteveel verzet zieh te
gen de gestie van den heer v. d. Stél, als
zou deze uit louter naastenliefde te zijnen
opzichte hebben gehandeld. R, schrijft;
Hij zou door die bedoelde 1500
te hebben verstrekt, mij hebben be
hoed voor grooter geldelijk nadeel!
Van der Stel, wees kerel. Ge hadt
me niet daarvoor te behoeden, om
dat er niets te behoeden viel. Ik had
geen geldelijk nadeel meer te wach
ten. Sedert 27 Nov. was ik los van
alles. Wat te verrekenen was, was
verrekend op dien datum. Ik hjcb
thans nog mijn geld wol niet, maar
dat komt wel goed.
Met welk doel gij die 1500 ver
strekte laat ik over aan het oordeel
der Lozers.
Men moet wel walgen bij het kennis ne
men van al dat fraais en onwillekeurig
roept men om de flinke leiding, die aan
dat gerei een einde maakt,
In dit geval werden drie personen, de
heer Rotteveel, de gemeente-secretaris en
de agent Tijstermam ©enige dagen lang
van hun gemoedsrust beroofd en aaai de
verachting van het publiek prijs gegeven.
Eu dan durft b.v. de heer Verkooy nog
volhouden, dat zijn beschuldigingen juist
zijn en dat hij niet van plan is zijn agita
tie te laten varen.
Een krachtig woord van protest is hier
niet misplaatst.
1 De „Temps" geeft een oplossing
De Parijsche „Temps' wijdt een hoofdar
tikel aan de uitleveringskwestie en dringt
er op aan. dat de Geallieerden bij hun eisch
zullen volharden. Van een berechting dei
„misdadigers" door Duitsche rechtsbanken,
wil het blad niet weten: ook niet door neu
trale rechtbanken, dan legt men, volgens de
„Temns" ..hun ©en verantwoordelijkheid op,
waarop zu niet vooraeraa zijn, iw,
niet het recht heeft hen te binden en
waaraan zij zich waarschijnlijk zooveel mo
geliik zouden onttrekken. Het verdrag moei
dus uitgevoerd worden, aldus vervolgt hei
blad.
„Weigert Duitschland de schuldigen ui.
te leveren? De artikelen 228, 229 en 23b
geven geen enkel middel aan om deze uit
levering te verkrijgen. Wij zijn ei
niet minder om gehouden om bij onze mili
taire rechtbanken vervolgingen aanhangig
te maken tegen de schuldigen, die wij heb
ben aangewezen. Er moeten instructie,
worden geopend. De schuldigen moeten hé-
récht worden, al is het bij verstek. De af
wezigheid der beklaagden zal niet beletten
de bewijzen voor de misdaden te verzamelen,
getuigen te hooïen en aan de processen de
meest mogelijke openbaarheid te geven. De
geheele wereld moet in kennis worden ge
steld van de feiten, die de justitie heeft vast
gesteld. De algemeene opinie zal ook harer
zijds haar vonnis vellen. En als de schuldi
gen hun stem verheffen om uit te roepen,
dat zij niet gehoord zijn. zal men hun ant
woorden: „Waarom zijt gij niet tegenwoor
dig geweest? Uw vlucht wijst er met op,
dat uw geweten gerust is-" Het is ten slotte
ook een tuchtiging om door het menschel ijk
geslacht veroordeeld te worden."
Het is wel merkwaardig, dat een zóó heet
gebakerd blad als de Temps'' reeds begint
te praten van veroordeelen bij verstek!"
D® bewijsgrondfin.
Er is in de Duitsche kranten reeds op ge
wezen hoe gebrekkigen indruk het „bewijs
materiaal" maakt, achter vele namen afge
drukt in de officieele uitleveringslijst. En
als typisch voorbeeld hiervoor is geciteerd
het geval-Hindenburg, voor wien zeer belas
tend genoemd wordt zijn verklaring in een
interview van November 1914, een mede
werker van de „Neue Freie Presse" gege
ven, waarin hij zei, dat de barmhartigste
oorlog de onbarmhartigste oorlogvoering is,
omdat deze den oorlog zoo kort mogelijk
maakt.
Nu vinden we in de Duitsche bladen nog
andere staaltjes vermeld. Een Badenser ka
pitein wordt opgeëischt, omdat de verkla
ring yan een ongenoemden Duitschen ge
vangene belastend voor hem is. Verder heeft
een vrouw hem een brief geschreven, waar
in gezegd wordt: „Wij vrouwen zouden geen
gevangenen maken, die alleen maar ons
brood opeten."
Een generaal wordt beschuldigd van
„plundering" op grond van een bericht in
een dagboek van een luitenant, waarin o.a.
staat, dat bij den marsfch door Réthel op
last van dezen generaal uit een meisjes
school een tafel en een paar stoelen genomen
zijn voor de loopgraven. In de aanklacht
tegen den ex-kroonprins wordt de verklaring
geciteerd van een bewoner van Mallanvil-
liers, die bii het requireeren van een wagen
zei. dat hii tot het leger van den kroonpins
behoorde en dat er een bevel was gekomen
alle dorpen te verbranden, waarin Fransche
soldaten gevonden waren.
Opmerkelijk is het, dat de Franschen bij
na al hun materiaal putten uit het jaar
1914. Vele verklaringen moeten dus 4 tot
5 jaar na de gewraakte handelingen afee~
legd zijn. nadat de Duitschers het bezette
gebied hadden ontruimd.
Tegenspraak.
Het Wolffbureau heeft beweerd dat Bel
gië niet het recht had de uitlevering der oor
logsmisdadigers te eischen op grond van
een in November 1919 met de Duitsche re
geering gesloten financieele overeenkomst.
De Belgische regeering spreekt deze bewe
ringen officieel tegen.
„Bij geen enkele gelegenheid heeft de
Belgische regeering afstand gedaan van
haar recht de uitlevering der oorlogsmisda
digers te eischen."
&LEESWIJK.
Het Deensche blad „Politiken" consta
teert. dat de geheele eerste zone van Slees-
wijk dadelijk na afloop der daar gehouden
stemming volgens het vredesverdrag het
lechtmatig eigendom van Denemarken is.
Volgens dit verdrag kan de Deensche re
geering dadelijk na publicatie der officieele
cijfers de geheele zone bezetten. Als dit
thans niet geschiedt, zegt het blad, dan is
dit in overeenstemming met de internatio
nale commissie geschied, die voorloopig de
bestuursbevoegdheid zal Uitoefenen- Dit
vindt in de eerste plaats zijn oorzaak in
den moeilijken economischen toestand, met
name wat betreft de douane-politiek en de
valuta-kwestie.
Men wacht volgens het blad het resul
taat in de tweede zone af. De mannen en
vrouwen, die gisteren vóór Denemarken
stemden, zijn gewend geduld uit te oefenen
en zullen zich gemakkelijk over den langen
duur van den wachttijd heenzetten.
0>E NATIONALISATIE- QUAESTIË
IN ENGELAND', i
Bij de debatten in het Engelsche Lagerhuis
ver het antwoord op de troonrede, bracht het
aarin de regeeraig" \vcrd"'gevr5ag'3Ttii'5fi<l?'if^
satie der mijnen toe te staan. Hij wees er op,
Jat <!e toezegging daarover aan. bet Lagerhuis
gedaan, gebroken was. De mijnwerkera wensch
een nationalisatie, omdat die zou leiden tot:
zuiniger beheer; grooter veiligheid bij den ar-
oeid in de mijnen, en een maximum opbrengst.
Zij stelden voor de mijnen te koopen, niet met
;eld, doch met schuldbewijzen van den staat.
Uoyd George wees op het ernstige van dezen
isch. Hij wees er op dat Lunn, een der Jeiders
der mijnwerkers in Yorkshire feitelijk had ge
zegd, dat, bijaldien hij en zijn vrienden de meer
derheid des volks niet tot hun denkbeelden
-ouden kunnen bekeeren, revolutie zou volgen.
„Dat was,'' vervolgde de premier, „een uitda
ging tegen de constitutie van een vrije regeering
en daarvoor zullen wij vechten tot het einde
toe."
Lloyd George wees in dit verband op de bols-
jewiki, die spraken van gedwongen arbeid en
zeiden, dat met nationalisatie een drang zou
volgen voor een stelsel van federatie, dat in
werkelijkheid het beheer der mijnen daaraan
zou overgeven.
Het Lagerhuis verwierp het amendement-
Brace met 339 tegen 64 stemmen.
ONDiERPRODüCTl® OE SLECHTE
LEIDING?
De directie van de pianofabriek van Brins-
mead, heeft besloten het bedrijf stop te zetten,
omdat de voortzetting er van te veel verlies zou
opleveren, De directie verklaart, dat de produc
tiekosten te boog rijn geworden. Niet alleen
doof bet dure materiaal en de hooge kxmen,
maar vooral och. door de veel geringere presta
ties van de arbeiders, dan vroeger. Thans doen
zes-en-twintig arbeiders hetzelfde wat vr.oeger
zes deden en tegen de gevolgen van zulk een
onlust in werken is niet op te tomen. Daarop
komt in hoofdzaak de redeering van de direc
tie neer.
Het besluit van de firma heeft in Engeland
nog al opzien gebaand. Men ziet in, dat het hier
een zeer belangrijke qüaestie geldt De nood>
lottige invloed van de verslapping van het pro
ductief vermogen der arbeiders blijkt nu eens
duidelijk', zoo merkt men op. De heer Henry
BilHnghurst, directeur van de fabriek, heeft
verklaard, dat het besluit tot stopzetting met
bloedend hart is genomen. Maar tegen het euvel
van onderproductie schijnt niet3 te doen en de
fabriek moet dus worden gesloten, juist nog
wel in een tijd, dat ze met bestellingen over
laden is. De productie der arbeiders is echter
zoo gering, dat op elke piano moet worden
toegelegd. Op die wijze is natuurlijk geen zaak'
te drijven.
En de heer Brillinghurst wees er op, dat ook
in andere bedrijven de gevolgen van onderpro
ductie zich doen gevoelen. Zoo moeten de ver
koopsprijzen stijgen en wordt concurrentie op de
wereldmarkt onmogelijk. Ln Amerika worden
ook hooge loonen betaald, maar men werkt er
dan ook naar. De firma zal zch nu aan ander
werk moeten gaan wijden, dat welKcht loonen-
<hr zal zijn.
Tegenover de beweringen van de directie
komen de arbeiders op. Zij wijten de vermin
derde en duurdere productie aan slecht mate
riaal en aan de slechte leading van de fabriek,
die tijdens den oorlog vliegtuigen is gaan
maken en nu met een heele staf van ondeskun
dige leiders en chefs opgescheept zit. Het kwaad
zit niet bij de arbeiders, van wie er velen jaren
lang in de fabriek werkten, maar bij hen, die
een pianofabriek willen besturen zooder van de
pianonijverheid verstand te hebben.
De directies van verschillende andere piano-
fabrieken komen in een gemeenschappelijk
schrijven aan de „Times" eveneens op tegen de
beweringen van de firma Briosmead. Deze firma
zegt, dat 26 man nu noodig zijn voor het werk,
dat voor den oorlog door 6 man werd gedaan
en dat dit een vrij algemeen verschijnsel is. Dat
nu is niet juist, zeggen de andere pianofabri
kanten. En zij komen eveneens op tegen ver
schillende andere beweringen. Een onpartijdig
onderzoek, zou wel aan het licht brengen, dat
in die fabrieken, waar een goede leiding is en
aandacht wordt gewijd aan goede arbeidsvoor
waarden, de arbeiders de leiding loyaal steunen
bij de overwinning van de onvermijdelijke moei
lijkheden, die de reconstructieperiode nu een
maal met zich brengt.
En ai die fabrieken zijn van oordeel, dat die
moeilijkheden dan ook zullen worden over
wonnen.
Er zal nu nog een bespreking plaats hebben
tusschen de directie van Brinsmead en de arbei
ders dezer fabriek.
DE CONFERENTIE TE LONDEN.
De zitting van den Oppersten Raad te
Londen duurde gisteren zee uur.
In welingelichte kringen wordt ver
klaard, dat de bijeenkomst te Londen
veertien dagen zal duren. De werkzaam
heden nemen een minder ving verloop
dan te Parijs, tengevolge van de moeilijk
heid met de taal. Nifcti en Miller and spre
ien geen van beiden Engelsch, welke taal
Clemenceau volkomen meester was.
Poeh woonde de middagzitting bij. Ame-
rikaansclie afgevaardigden waren niet
tegenwoordig.
In het Engelsche Lagerhuis heeft
Chamberlain van de dringende noodzake
lijkheid eener hulpverleening aan oen-
traal-Europa gewaagd. De Britsehe re
geering is bereid daartoe, in aansluiting
bij de reeds goedgekeurde 12% millioen
pd.st., een verder bedrag bij te dragen,
hetwelk niet de helft van de door de
Ver. Staten bijgedragen som en evenmin
de tien millioen zai overschrijden. Hjj ver
trouwt dat andere geallieerde en neutrale
regeeringen zullen medewerken om in
den wauhopigen nood in midden-Europa
te voorzien. De giften moeten worden ge
bruikt tot het aansporen der productie en
het uitwisselen van goederen tusschen de
landen, welke steun noodig hebben, opdat
zjj zich zelf kunnen gaan helpen.
GEMENGDE BUJTENL. BERICHTEN.
D© 48-uren-wefik.
De „Globe" verneemt van leden der
Engelsche Labour-partij dat deze niet wil
toestemmen in de 48 uren-wet, die vol
gens de Troonrede aan de orde zal ko
men.
De Labour-party is voornemens daar
over een eigen ontwerp in te dienen met
de bedoeling van een 44 uren-week voor
het geheele land, maar voor vele bedrij
ven zal zij nog korter werktijd eischen,
In de metaai-industrie bijv. wordt ge
vraagd een werkdag van zee uren en die
eiscli zal binnenkort ook worden gesteld
door machinisten en stokers op de spoor-
spoorwegen. Ook in de textiel-nijverheid,
wordt de eisch voor den zes-uren-dag ge.»
Spco.wegstaking voor! O nea. f
Naar aanleiding van het besluit der,
Fransche regeering om den orrloogsbij»
slag van 720 francs voor het spoorweg»
personeel te handhaven, heeft het bestuur
der federatie van spoorwegpersoneel be»
sloten, dat het conflict voorioopig ver
meden (is. (Er zijn ten aanzien van dej
rechtspositie wan het personeel en de loom»
schaal nog eischen gesteld, waarvan def
invoering einde Maart verlangd wordt.)
Dit besluit is intusechen niet naar denj
zin van de vereenagingen van spoorweg
personeel tvan Parijs en de 8eine. O.a
pis men niet tevreden, dat er ook niet
'op, nationalisatie is aangedrongen.
Kelts jak ter dood gebracht?
De Londeiwche „Daily Herald" deelt
mede, dat Kolsjak ter dood zou zijn ge
bracht. j
Toen de Antwerpsche electriciteits»
maatsciiappij, gelijk we gisteren meld
den» bes»oten had geen stroom meer te
leveren, meeft de stedelijke regeering dea
minister .van economische zaken telegra
fisch op de hoogte van den toestand ge»
steld .en Dinsdagochtend kwam een afge
vaardigde -yan het ministerie te mntwer»
pen een onderzoek instellen, en als ge
volg daarvan is Antwerpen van kolen
voorzien en eenige uren later v. as de
stad weer voorzien van electrisch licht
en electrische beweegkracht. Door de af»
sluiting van den stroom weraen de au.»
tomobielfabriek .-Minerva, de meeste dia
mantslijperijen en het havenbedrijf g^,
troffen.
De opbrengst der Fransche ind, belas
tingen en staatsmonopolies over Januari
van dit iaar heeft in het geüeelöö8.44y.yuo
francs bedragen, een vermeerdering van
257.366.900 francs vergeleken bij dezefde
maand van het vorige jaar. Dit is het hoog
ste cijfer, dat tot dusver bereikt is; het be
draagt 41 pet. meer dan de raming voor
deze maand. De vermeerdering, vergeleken
bij de overeenkomstige maand van vóór den
Oorlog, bedraagt 529.400.700 francs of 150
pet.
De Fransche minister van openbare
werken Le Trocquer heeft den president een
besluit doen teekenen, waardoor verschillen
de beperkingen worden aangebracht in bet
gebruik van electriciteit- Verder is besloten
geen kolen meer te leveren voor danszalen.
De Fransche minister van binnen-
Iandsche zaken Steeg, heeft den minister
raad de instelling doen goedkeuren van
een interdepartementale commissie ter be
studeering van de vereenvouoiging der
werkzaamheden, aan de burgemeesters
opgedragen door de verschillende openbare
diensten.
Volgens de .«Pol. Pari. Nadmchten"
zullen Sonnenfeldt Jr. bekend van de
Sklarz-afiaire en de hem begeleidende
Gertrud Schlack den I9en Febr. in Gro-
nau door Nederland aan de Duitsche
overheid worden uitgeleverd.
rtaoul Peret is met 372 stemmen van
de 405 stemmen tot voorzitter der Fran
sche Kamer gekozen.
vifjtiloZtjïi.
Wij vernemen, dat de grinóprijzen vermoe
delijk wel snel zullen dalen.
In den ouden Rijnmond ia de buurt van Lo-
bith liggen zooveel duizenden kubieke meters
grind, dat bijna steeds de verzoeken aan de Re
gistratie om eenige kubieke meters weg te halen
worden toegestaan. Er wordt dan ook van de
verkregen vergunningen druk gebruik gemaakt
OPENING JAARBEURS.
De officieele opening der Vierde Ne-
derlaadeche Jaarbeurs zal geschieden
door den Minister van L, N. H., op
Maandag 23 Februari.
De beer H. W. Hogenstijn, onderwijzer aan
de Rv-K. Mulo-school voor jongens te Deventer,
heeft een nieuw Bijblesch treurspel geschreven-
getield „Jozef en zijne Broeders," dat de be
kende stof behandelt van Jozef in Dothan.
Het stuk, dat geheele oorspronkelijk bewerk
is, werd in Alexandrijnen geschreven en teV
circa 800 regels.
DdB WIJNHUISTOREN.
De commissie voor den herbouw van den
Wijahuisfcoren te Zutphen, beeft thans reeds de
beschikking over ruim 12.00a
1 Dg. E. B KIELSTRA j
Naar de „Tel." verneemt, heeft Dr. E. B.
Kielstra bedankt als voorzitter van den Raad
van Beheer van het Nederlandsch Tooneel.
113.
Charlies nog Eduard had dit noodig, daar
zij, om het lastige kraken te voorkomen
hpnnie laarzen hadden uitgetrokken.
„Zi©, daar ligt zij",-'sprak de geneesheer
Eduard tot vóór do glazendeur van de
achterkamer l-eidende, en terwijl hij de ge
plooide gordijn, die er voor hing, ophief,
ging hij voort: ,,'t Is jammer dat zij'
ons enkel haren rug te zien geeft, doch
het zal niet Lang meer duren of zij ont
waakt, en dan kunnen wij haar van top
tot (een aanschouwen".
De kamer waarin zij zich ter rust had
gelegd, bevond zich aan de straat, en.
•ohoon do gordijnen van beide ramen wa
len opgehaald, was zij ten gevolge van
hetsombere weer zoo schraal verlicht,
dat er een droefgeestige toon heerschte
welke iemand van Eduards gestel zeer
ernstig moest stemmen. Het witte mor
gengewaad, dat de tengere leden der jonge
dochter omhulde, was niet in staat dit
tb verbeteren, en 't scheen zelfs of de
eenvoudige meubelen waarmede het ver
trek versierd was, in die sombere ge
moedsstemming deelden, zoo eenzaam en
verlaten als zij zich aan het oog des
jonkmans vertoonden.
Met ingehouden adem sloeg hij de tee-
dere gestalte van het meisje gade, en al
stond hij daar als in gepeins verloren,
hiet ontging hem niet hoe 'de dokter
iedere beweging, iedere handeling van hem
bespiedde. Zijn hart klopte onrustig, zijne
slapen gloeiden, en hij bevond zich over
't geheel in zulk een gejaagde stemming,
dat hem zelfs het staan hinderlijk begon
te worden. Ttoch wist hij zich geen vol
komen rekenschap te geven van den in
vloed waaronder hij leefde en welke de
aanleidende oorzaak was tot de zenuwach
tig© beving die hem beving. Mijnheer
Chantilgois bood hem jud3t bijtijds een
stoel aan waarop hij schielijk plaats nam,
en toen deze hem vroeg, of hij naar be
neden wilde gaan, schitterde er een traan
in het oog des jongelings en. hij maakte
met het hoofd een ontkennende beweging
Een oogenblik was er dat hij, onver
wachts h«t gelaat van het meisje afwen
dende, bemerkte dat de geneesheer mét
zijn vriend een zeker opmerkelijk teeken
van geheime verstandhouding wisselde.
Dok meende hij een paai: minuten gele
den, toen zij zich nog beneden ophielden,,
in d® gedragingen van beiden iets waar
genomen te hebben wat hem zonderling
toescheen, maar hij 0Ilï£af het zich, daar
de heer Chantilgois eni Gharles vrienden wa
ren en zij al Ücht iets konden hebben
wat voor hiem geheim moest blijven, wat
zij elkander door een enkel gebaar ken
baar wilden maken.
Weder hield hij den blik onafgewend
op, d© rustbank gevestigd. Er kwam niet
de minste beweging in de slaapster, onver
wrikbaar lag zij d331' aan een marmeren
beeld gelijk. Charles scheen even ernstig
gestemd als Eduard, toen hij boven kwam
had hij nu en dan nog ©en enkel woord
fluisterend gesproken, doch hij nam thans
voortdurend een stilzwijgen in acht, dat
zijn ouden vriend zeer welkom was. maar
hem toch bevreemdde.
Het verwonderde Eduard evenzeer dat
bedden heeren er niet meer op aandrongen
om naar beneden te gaan, daar hij zeker
meende te weten dat zij zich verveelden,
althans moest dit het geval zijn met den
heer Chantilgois, die toch dagelijks in de
gelegenheid was zijne pleegdochter gade
te slaan.
Zonderling te moede ate hij zich gevoel
de, werden er allerlei gissingen door hem
gemaakt, welke Ipj even spoedig moest
verwerpen als zij bij hem opgekomen wa
ren, daar hij weder ontdekte dat zij1 meest
al grond van waarschijnlijkheid misten.
Daar schoot hem eensklaps een gedachte
t© binnen, welke hem veel nader aan de
waarheid bracht dan hij aanvankelijk ver
moedde. 't Was of zijn vermoeide geest
plotseling 'door een lichtstraal verhel
derd werd. „Zoo dit denkbeeld eens
waar bleek te zijn, hoe onuitsprekelijk
gelukkig zou ik mij dan gevoelen", sprak
iiij fluisterend, „maar neen, laat ik mij
door geen onzinnige droomen in slaap wie
gen, want de teleurstelling, welke ik bij
liet ontwaken zon moeten ondervinden,
betaalt zulk eene verleidelijke betoovenng
veel te duur. Ik heb immers de verzeke
ring dat d© hoop mijns levens mij voor al
tijd ontnomen is, hoe ben ik dan nog
dwaas genoeg om, daar zekere verscuijn-
selen eenigszins met die van hare geschie
denis overeenstemmen, een hoop te voeden
waarvan ik in mijne ziel overtuigd ben
dat zij verijdeld zal worden.
Weg met die schoone gedachte. Weg
meit die heerlijke droomen. Ik heb mij
hier reeds lang genoeg opgehouden, waar
om zooveel belangstelling getoond voor
©en wezen dat ik nooit heb aanschouwd.
I>waz@ grillen, onmannelijke flauw
hartigheid. 't Is weer dat gevoelige hart
dat mij looze trekken speelt".
Eetn licht gekraax stoorde hem in zijne
wrevelige mijmering. Hij had bij die alleen
spraak met strakke blikken voor zich
heengezien, doch eloeg zijne oogen thans
weder op. Het nette kleedje dat de maag
delijke gestalte omhulde onderging een
lichte golving, de rustbank kraakte, een
vlijmende zucht werd vernomen, langzaam
richtte zij zich op als uit een droom ont
waakt ©n staarde peinzend voor zich heen.
Zij scheen zich te bezinnen, en duide
lijk was het zichtbaar dat zij niettegen
staande de verkwikkende rust welke zij
genoten had, zich aan een lusteloosheid
ten prooi gevoelde, die haar de kracht be
nam onmiddellijk op te staan. Nqg altijd
zat zij met den rug achterkamer
gekeerd. Haar blondlokkig hoofdje viel
zijdelings tegen de leuning der canape,
als gevoelde zij zich machteloos om het
op te beuren. Eenige minuten verliepen
to©n scheen zij eene overwinning op zich
aelve te behalen, en met meer vlugheid
dan m©n aanvankelijk van haar zou ver
wacht hebben, sprong zij op den grond en
keerde zich in hare geheele lengte naar
dfSte wachtenden, d o haar in ademtoo-
z© stilte gadesloegen,
.(Wordt vervolgd)»
