'DERDE BLAD
BUITENLAND
HET WITTE HUIS.
Mgr. Pacificus Bos en de
Missie in Mederiandsch-
Borneo.
DE STAKING IN DE HAVENS.
FEUILLETON
ZATERDAG 21 FEBRUARI 1920
De houding der Katholieke organisaties. De toestand te Am
sterdam en Rotterdam. Werkwilligen te Amsterdam. Ver
gadering van zeelieden. Werkwilligen bij de Steenkolen-
handelsv er eeniging.
(Het eenvoudige krantenbericht: de Jan
Pieterszoon Coen is hedenmorgen ie IJmui-
den binnengeloopen. was de aanleiding, dat
ik welgemord op een der jongste, zonnige
lentedagen naar Noord-Brabant's hoofd-
Ftad stoomde. Want met den naamgenoot
van den stichter van Batavia, was Z. D.
H- Mgr. Pacificus Bos, Apostolisch-Vica-
ris van Nederiairdsch Borneo, in ons ïand
gekomen; Monseigneur vertoefde in 'tkloos
ter der E. E. P. P. Capucijnen dn Den
Bosch en had zich welwillend bereid ver-
klaaid, mij eenige inlichtingen te verstrek
ken over zijn reis naar het vaderland en
over zijn omvangrijk missiegebied.
Vriendelijk en gastvrij was de ontvangst
in het Woester; eenvoudig en keurig hel
der de ruime spreekkamer, waar de afbeel
dingen der Pausen aan do wanden, met
«en korte levensbeschrijving van elk hun-
vanai ceii Prins der Apostelen tot on-
dS ..rCKeerea<ien H. Vader Bene-
ü'iCius XV. mun aandacht geboekt hielden
tofdat Monseigneur Bos met vluggen tred'
vei scheen, en mijn eerbiedigen groet aller
minzaamst beantwoordde.
Met was een indrukwekkende figuur, die
mij met vriendelijk handgebaar uitnotfd'ig-
de naast hem plaats te nemen. Niet groot
van gestalte, maar krachtig gebouwd is
deze kerkvorst, wiens zware, blonde, reeds
grijzende baard over de breede borst en
hei ionkelenq gouden bisschopskruis golf
de. Vaceriiike welwillendheid en priester
lijke adeldom straalden uit de open trek
ken. maar uit het staalblauwe oog flikker
de biïwiiden een vuurstraal, die van ijzeren
wilskracht en door niets te breken doorzet
tingsvermogen getuigde.
„En mag ik vragen. Monseigneur, zoo
leidde ik het gesprek in. of uw overzeesche
reis voorspoedig geweest is?''
„Tamelijk voorspoedig. Wij vertrokken 4
Januari uit Pontianak, de havenplaats aan
de Westkust van Borneo.. In drie dagen
tijds, onder storm en regen, bracht de pa-
ketbcot „Erens" ons naar Batavia, waar
wij de gasten waren van Z. D- H. Mgr.
Luijpen. titulair-Bisschop van Orope, den
ei ooien vriend en steun onzer Missie. Ik
zeg; wij, zoo ging Mgr. Bos glimlachend
voort, want ik was tevens de geleider van
onzen goeden pater Jucundus -Hoogerhond
Bit s Hage, die 9% jaar in Borneo ge
werkt heeft, te hard voor zijn gestel, en
die nu wegers ziekte naar Holland ging.
Ook de eerw Overste onzer 'Meisjesscholen,
moeder Emerentiana. van de Zusters van
Vechel, reisde met mij naar het Vadedlan'd.
had tW€e reisgenooten uit
«e Missie meegenomen, twee jongens uit
?°r"eo; ,15 en 18 jaar, Chineezen van
atkomst, die m ons Seminarium Seraphicum
te Langeweg gaan studeeren en, als het
Era l1 <1'ater a!s priester het
onder hun beidensche stamge-
nooten z-ifllen gaan verkondigen-"
Toen ik hierover mijn vreugde te kennen
gaf. voegde de beminnelijke kerkvoogd mij
■lachend toe: ,ge zult ze aanstonds zien; ik
zal ze laten roepen, dan kunt ge kennis
«net hen maken en hen toespreken.
„Heel graag Monseigneur, maar ik ken
geen Chineesch of Maleisch. dus
„Maak u daar niet bezorgd over, waaide
heer. spreek hen gerust toe in onze moeder
taal, ze zullen u heel goed begrijpen en h
ook in 't Ho'landsch antwoorden. Maar nu
«al ik u verder van mijn reis vertellen, die
overigens voorspoedig was."
„Op 10 Jan. vertrokken wij met de „J. P.
Coen" uit Batavia- Die boot is eenvoudigg
een prachtboot. Zij is zóó solfde gebouwd
dat men, ook bij hevigen wind. door geen
schommelingen gewaar wordt, dat men zich
op het bewegelijke watervlak bevindt. Rus
tig stoomden wij van Batavia naar Singa-
Kn=a,Sal>anfiri. Co'wnbo (Ceylon). door het
Z°ft /I" j,eWfe Enflsche P^sagiers, een
„Absrecher" te maken naar het eiland
Wight. Daar verlieten deze passagiers on
ze boot.
„Op 12 Februari liepen wij IJmuiden bin
nen, waar de Hoogeerw. Pater Stanislaus,
onze Provinciaal en de Hoogeerw- Pater
Robertus, vicaris van Amsterdam, aanwe
zig waren om mij het welkom in 't vader
land toe te roepen. De laatste dagen woed
de de storm met hevigheid, maar zooals ik
u zeide. de J- P. Coen is een prachtboot,
die zich aan geen storm of noodweer stoort
We hebben korten tijd in ons klooster te
'Velseroord vertoefd. Na Pasdlien 'denk ik
naar Rome te gaan voor mijn bezoek „ad
limina" aan Z. H. den Paus"
Op mijn vraag of Monseigneur gedu
rende de zeereis ook in de gelegenheid was
geweest om de H. Mis te lezen, klonk haas
tig het bliide antwoord:
„O ja, dagelijks heb ik het H. Misoffer
aan God kunnen opdragen. 'Daarvoor had
de gezagvoerder welwillend de gymnastiek
zaal ter mijnei beschikking gesteld. Des
Zondags smaakte ik de voldoening, dat een
30-tal passagiers, onze geloofsgenooten, de
H- Mis kwamen hooren."
„En nu, mijn goede vriend., zei Mon
seigneur opstaande, zal ik mijn jeugdige
reisgenooten eens roepen."
Maar het hoefde niet, want juist kwam
de Zeereerw. Pater Gardiaan binnen, aan
■wien Z. D. H. zijn wensch te kennen gaf,
•om de aanstaande studenten van het Se
minarium Seraphicum te zien.
En daar kwamen ze, de 15-jarige Tjung-
Tji-Chiong en de 18-jarige Bong-Sjun-
Khin, onder dte christelijke namen Vincen-
•tius en Pasealis, door het water van den
H. Doop, als onze dierbare broeders ba
Christus heitoren. Aardige jongens waren
het, niet groot van stuk, maar met verstan
dige gelaatstrekken en glunder lachende,
pikzwarte kijkers.
Op mijn vragen, die ze blijkbaar zeer
goed begrepen, gaven ze duidelijk ant
woord in 't HoJlandsch. Ze verlangden er
naar, om hun studies in 't seminarie te
Langeweg Ce beginnen. Nu Jokte het heer
lijke voorjaarsweer hen naar buiten en ze
namen weldra afscheid, om een wandeling
te maken-
Met welgevallen zag Mgr. Bos, hun
groote weldoener, de twee jongelingen na,
van wie hij blijkbaar groote Verwachtin
gen koestert voor de verspreiding van ons
H. Geloof in zijn uitgestrekt Missieveld.
Ik vreesde, dat ons onderhoud, hetwelk
reeds geruimen tijd geduurd had. Monseig
neur vermoeid zou hebben, maar toen ik
mijn vrees te kennen gaf, wenkte lij vrien
delijk afwerend met de hand en begon on
middellijk in bijzonderheden te treden
over de Missie van Ned. Borneo:
„Ge moet dan weten, dat mijn Missiege
bied ongeveer 16 maal zoo groot is als
Nederland, een uitgestrekt arbeidsveld dus.
Dat veld is verdeeld in 5 staties: de statie
van Pontianak; van Singkawang; van
Nanga-Sedjiram; van Lab am (Oosferaf dee-
ling) en van Landjah. De oorspronkelijke
bevolking van Borneo zijn de Dajaks; ver
der zira er Maleiers en Chineezen. Het ver-
eischt geen groote moeite, om de Dajaks,
waaronder gevaarlijke koppensnellers zijn,
de begrippen van ons H. Geloof bij te bren
gen. De moeilijkheid bestaat hierin, hen
zoover te brengen, 'dat zij ook hun levens
wandel naar ons Geloof regelen. Hun ge-
heele geestes- en gemoedsleven wordt be-
heerscht door de vrees voor de booze gees
ten. Op het eind van bun leven, als ze in
zien dat het er op aan komt, vragen velen
hunner, om gedoopt te worden. Een groot
gedeelte van 't jaar besteed ik aan mijn
missiereizen Dan bezoek ik de staties;
langs de kust per fiets; op dit gemakke
lijk vervoermiddel kan fk 221 kilometer of-
leggen. Vroeger ging dat niet. maar in de
laatste iaren heeft het gouvernement ijve
rig gewerkt aan het hard maken der we
gen. Zooals gezegd, alleen aan de kust. In
de binnenlanden kan ik slechts te voet of
met de prauw doordringen. Te paard rei
zen is daar onmogelijk. De dieren zouden
in de oerwouden bij eiken stap over boom
stronken en Hanen struikelen en vallen.
Eén ding is gelukkig; het klimaat van
Borneo is, ofschoon zeer tropisch, niet on
gezond. De nachten zijn er lang zoo 'druk
kend niet als op Java.
Nog kan ik u meededen. dat in 1917
in onze Missie werkzaam waren 18 Pries
ters, 12 Broeders en 22 Zusters, verdeeld
over 10 staties. Aan die staties waren ver
bonden 8 jongens- en 3 meisjesscholen, met
een gezamenlijk getal van 429 leerlingen,
alle. behoudens enkde uitzonderingen, in
wonend. Sindsdien zijn er ook meerdere
scholen voor buiten wvnenden bijgekomen."
„En Monseigneur, is u nogal tevreden
over de burgerlijke autoriteiten? Onder
vindt u nog al medewerking van hen in
uw moeilijk bekeerings- en beschavings
werk?"
„Och, daarover heb ik in 't algemeen,
geen reden tot klagen, luidde het antwoord
Onder de burgelijke gezagvoerders zijn er
velen, die om politieke redenen, ongaarne
de vorderingen vanyden Islam zien onder
de inboorlingen, en mij daarom volstrekt
niet tegenwerken. Maar toch nemen de au
toriteiten meestal een gereserveerde hou
ding aan, als het er op aan komt. mij hun
ipositieve medewerking in zake de geloofs
verkondiging onder de heidensohe inboor-
lingen te verieenen."
Wij waren nagenoeg aan 't eind van ons
onderhoud gekomen, toen we gestoord wer
den.
De Paier-Gardiaan kwam binnen met een
telegram, waarin «e, aankomst ©Ver eeni
ge minuten aangekondigd werd van twee
paters-missionarissen van Padang (Suma
tra) en wel van Pater Donatianus. die ern
stig ziek uit Indië vertrosten wag en van
Pater Dionysius, als geleider van den zie
ken geloofsverkondiger, beiden van de Orde
der Capucijnen.
Nog deelde Mgr. Blos mij mede. Üat hij
in den a-s. herfs't, /wéder naar zijn geliefd
Missiegebied dacht te vertrekken en dan
eenige missionarissen als medewerkers
hoopte mede te kunnen nemen.
Nadat ik voor den 'doorluchtigen Prins
der Kerk was neergeknield en hij op mijn
verzoek, met vaderfiike welwillendheid, Zijn
gewijde handen zegenend over mij had uit
gestrekt, mij Zijn zegen had geschonken,
dien ik hém vroeg voor allen, met
hunne gezinnen, die aan „de Spaamestad"
werkzaam zijn. bewees Z. D. 'H. mij de
eer, mij in persoon uitgeleide te doen tot
aan de groote kloosterpoort.
En gedurende de terugreis naar Haarlem,
■was mijn 'gemoed vervuld van Roomsche
blijdschap over den zegenrijken missie-ar
beid van Monseigneur Bos en zijn edele
medewerkers op (het verre, zoo ontzaglijk
uitgestrekte eiland Borneo.
Hamers.
kolen-Handelsvereeniging, de BolL-Am-
Lijn en de Rott. Lloyd blijft onveranderd.
Hl de Rijnhaven wordt gewerkt op het s.s.
Lagos door personeel /van de S. H. V. De
S-S. Oldenburg en Juno worden met stuk
goed uit de 'loodsen van Werbersie geladen
door eigen bemanning- In de Maashaven
woudt aan het sa. Penrhys met twee ele
vators gewerkt Het s.s. Winnebago in dt
Waalhaven wordt door de S. H. V. gelost.
Dot 8.s. Montefenero met erts aan boord,
wordt door eigen /bemanning gelost De s.s
Eros. Albr. W. Selmer, Yugoa Maru, Cho-
'et Colmar worden geladen met kolen dooi
personeel en kranen van de S. H. V. Het
s.s. 'Delagoo Maru in de Lekhaven is me,
'ossen gereed gekomen. Op het s-S- Per
wie wordt de lossing voortgezet. /Het s.s
lambora wordt aan de Lloydkade geprovi
andeeid en met passagiersgoed beladen.
Molestaties te Rotterdam.
Qp het voorbeeld der Hoofdstad zijn
Vrijdag ook hier op meerdere Plaatsen in
de Btad werkwilligen door stakeis lastig
gevallen en gemolesteerd- O a. hadden mo
lestaties plaats ia het Hang. de Boompjes
de Lusthofstraat en op den Oostzeedijk. Dt
politie moest er aan te pas komen om de
werkwilligen tegen de stakers te bescher
men.
Zeeliedenvergadering.
.Te Rotterdam heeft de zeeliedenvergade
ring Eendracht", aangesloten bij de Ne-
derlandsche Federatie van Transportarbei
ders, in een vergadeing met algemeene
stemmen een motie aangenomen, waain de
besturen werd opgedragen maatregelen te
treffen die er toe kunnen leiden, dat sche
pen, die in Nederlandsche havens met on
derkruipers worden bemand, niet eer voor
lossing of lading in aanmerking komen
alvorens de respectievelijke bemanning, die
door de staking verplicht was het schip
te verlaten, weer aan boord ia.
Werkwilligen bij de Steenkolenhan-
delsver eeniging.
De directie van de S. H. V. heeft aan
de werkwilligen medegedeeld, dat zij onder
geen voorwaarde zal toelaten, dat de werk
willigen. bij haar werkzaam, schade zullen
lijden bij eventueele molestatie van hun
persoon of gezin. Indien noodig zullen de
gezinnen dezer werkwilligen zich tijdens
den duur van de staking buiten de stad
kunnen vestigen op kosten der maatschap
pij'. Een uitstekende maatregel, die o.i- haar
moreel effect op de werkwilligen niet zal
missen. (Red. N. H. Crt.)
Uitbreiding der staking.
Volgens geruchten zal de Federatie bin
nenkort besprekingen houden met de schip
pers en machinisten van de Rijn- en de
verdere Binnenscheepvaart, waarbij gead
viseerd zal worden om te weigeren besmet
goed te vervoeren en zoo mogelijk zich bij
de staking aan te sluiten.
De uitkeeringen.
Naar verluidt zou de Centr. Bond heden,
Zaterdag, zijn eerste uitkeering dooi; de
week Voor de eerste maal uit te keeren.
De Nederlandsche schepen in Engeland.
Bij verschillende ieeders te Rotterdam is
thans telegrafisch bericht ontvangen dat
aan boord van alle Nederlandsche schepen,
welke in Engeland blijven, de staking is
verklaard.
Dat wij alles behalve bewonderaars zijn.
van de houding die dp Katholieke organv
satie van meet af bij deze staking heeft
aangenomen, gaven we reeds meermalen
onomwonden te kennen.
Die houding heeft zich we wezen
er gisteren op gewroken, in het ver»-
loop der vergaderingen in Amsterdam en
Botterdam gehouden, waar o.m. het be
wijs geleverd is, dat de leiders dezer
categorie van transportarbeiders hun
mannen niet meer in de hand hebban Het
bij den aanvang der staking gegeven BOr
vies „niet staken; niet werken" krijgt in
dat licht de betcekenis van een erken
ning van zwakte.
Daardoor is het gevaar voor uitbrei
ding der staking weer grooter geworden.
Onaangenaam doet het aan, dat in de
Botteraainscne vergadering gesproken
werd, aisof nat iets vanzeLs^rekeads was,
over de mogelijkheid, dat deze staking
leidt tot een revolutie. Het wil ons voor
komen, dat men het gevaar van succes
voor de anarchisten alleen kan vergroo-
ten, wanneer men. dat op deze wijze be
handelt, .Wijnkoop, .Bouwman, Sneevliet
en nuns gelijken kunnen niets liever weu-
sctren dan. dat men over deze mogelijk-
neid ais iets reëels spreekt.
Men moet voorbereid zyn op revolutie,
maar- dat is heel iets anders, dan zich
vrees te laten aanjagen. Vrees is altijd
een slechte raadgeefster gebleken. Men
bedenke verder dat de leiders der sor
ciaal-democratisdie transportarbeiders
zien tot nu toe afkeerig blijven toonen
van politieke avonturen. Op het niet
denkbeeldig gevaar eener revolutie, heb
ben de ontüuiiingen van het „Mbld." te
rechtertijd de aandacht gevestigd. De
autoriteiten, die uaardoor in de gelegeu-
neid gesteld werden, om hun toebereidse
len te treffen, zuilen die geiegenneld wei
niet onbenut gelaten heb oen. Nog eens,
zich vrees te laten aanjagen, zou spelen
zijn in de kaart der syndicalistische ele
menten. i.i,
iDte toestand te Amsterdam.
De politie heeft begrepen, dat na de
voorgevallen molestaties ,vaa werkwiüi-
gen, haar optreden ingrijpender moest
worden. Zij heeft het afzetgebied der ha
vens aanmerkelijk uitgebreid.
Het Oostelijk stations-enand. met do we
gen ex omheen zyn er in getrokken, zoor
dat men niet meer de brug op do Die
Jttuyterkade by het Oostelijk viauuct zon
der pas mag overgaan.
Ook de Oosteuoxscae dijk ifi afgesloten.
Bij de stoomponten mag niet meer ge
post worden, evenmin als bij de bootjes
op Schellingwoude.
Op de De Buy berk ade patrouilleeren
thans huzaren en bereden agenten.
De kettiugboot tusschen Toinuis en de
De Buyterkade is stilgelegd, omdat de sta-
kingsleiding niet langer er in berust, dat
het personeel zelf steenkolen, overbrengt.
Het verkeer met de overige ponten gaat
door, daar deze zelf de kolen halen.
Vergadering van stakers.
De Centrale Bond afd. Amsterdam hield
Donderdagavond een zeer druk bezochte
stakerevergadering.
De af'deelingsgvoorzitter. De Vries en de
bondssecretaris Hof van Rotterdam, bespra
ken de onthullingen over de derde Interna
tionale. als gevolg waarvan ook te Am
sterdam eenige verandering zal komen in
■de daeeüiksche leiding der staking. Het
gemeenschappelijk stakingsbureau in Con
cordia zal worden opgeheven. Evenwel zal
er eenie onderling overleg blijven bestaan-
Werkwilligen te Amsterdam.
Bij de Kon. Ned- Stoomboot Mij is het
aantal werkwilligen gTooter dan gisteren.
Behalve dat er 2 zeeschepen worden gelost,
wordt er gewerkt aan fwee Rijnschepen.
De toestand te Rotterdam.
Daar is nog weinig verandering in geko
men. Het aantal werkwillig^ bij de steen-
nederlaag der ÏJOLSJEWISTESrr 7
Het Engelsche Ministerie van Oorlog
deelt mee, dat de Bolsjewisten een aanval
deden op een front van honderd/ vijftig»
mijl tusschen het Manitsjmeer en de Zee
van Azof Zij staken, de Manitsj over,
ten Westen van den Tsaritsin-J ekatarri
uodar-spoorweg. De bolsjewisten w er tl en
echter aan den Beneden-Manitsj terug»
geslagen en leden groote verliezen» Een
groot aantal van hen verdronk in een
der meren, daar bij het terugtrekken het
jjs brak,
BELGIE EN Z. H. DE PAUS,
Mgr. Heylen, bisschop van .Namen, heeft
een herderlijken brief geschreven, waarin
uü opkomt tegen „üe atmosfeer van wan.
„rouwen", die de vroegere vijanden van
België tegen ue inzichten van. oen Paus in
net leven hebben geroepen, en die nog
steeds blijkt te bestaan.
De Belgen vergeten maar al te zeer,
regt hu, uat zu Jaren lang niets gelezen
nebben dan wat het de bezetting geliefde
miiii te laten iezeu; en zu weten niet tot
welke mate de geest aiuus vergiftigd
worden. W at onze vijanden te hunner ver
ontschuldiging in de wereld zonnen; aea
indruk, werte rij teweegbrachten over on
vriendelijkheid voor België van de zijue
v an den paus, uat moet nu uienen voor
ue vijanden van het geloof, om de katholie
ken op een dwaalspoor te brengen.
De bisschop herinnert aan uotgeen de
riaus voor België heelt geuaan en ver
volgt; Indien het betrouwen in den if.
vader geschokt worut, wat het doei van
a© vijanden van ons tand was en nog het
aoei van de vuanuen van ons geioot is,
wordt het gebouw der kerk zelf bedrtegd
en alleen kortzichtigen en van hun ver-
-uitwoaruelijkbeid onbewusteu kunnen
mtt niet inzien.
België heeft zich in den loop der eeuwen
en in alle omstaadigkeuen onderscheiden
aoor zijn eerbied voor en ooor zun ge-
aechtheid tegenover uen H. 8u>el. Nooit
gelukte het iemand deze gevoelens aan
net wankelen te ürengen. Op het oogen-
biik dat f rankrijk wederom de betrek
kingen met het V aiicaau gaat aanknoopen
vinnen de vijanden van den Paus rich
.neer beschaamd uaa ooit en zoetten zu,
hier in België, onder de Katholieken ue
jehechthtid aan den Vader der geloovi-
ten te ondermijnen.
DE PRESIDENTSWISSELING IN
FRANKRIJK.
Bij de overdracht van net presdueutsohap
hield Poincaré em toespraak tot Descha-
uel, waarin hij o.a zei: Gehorende de ze
ven jaar van uw ambtsvervulling, zmt
gjj zonder ophouden moeten aansturen op
naleving van het Vreoesverorag, aan
welks bepalingen Duitschiand maar ai te
zeer geneigd is zich te onttrekken, üy zult
onze huidige buivenlandsche politiek moe
ten handhaven, onze bondgenootschappen
in stand doen blijven, den Volkenbond
doen leven en van uen vrede, welke thans
nog slechts een hoopvolle naam is, een
on verniet uaar en zeker feit maken.
Op het gebied der binnenlannsche poli
tiek moet gij onafgebroken ijveren voor
het herstel van het land. van de financiën
van den economise hen voorspoed en van
de ongelukkige verwoeste «treken. Een
reusachtige taak, bij welker vervulling
gij het recht hebt te rekenen op do mede
werking van alle Franschen.
In rijn Boodschap aan de Kamer, heeft
de nieuwe president gewezen op de nood
zakelijkheid om den band welke gelegd is
tusschen de volken, die gestreden hebben
voor het recht, nauwer toe. te halen. Dit
ie eeiete voorwaarde voor den vrede en
den grondslag voor den Volkenbond.
Frankrijk wiL aldus DeschaneJ, dat *t
verdrag, hetwelk door Duitschiand is on
derteekend, uitgevoerd wordt en dat rijn
aanvallers het niet do vruchten van zijn
heldhaftige offers zullen kunnen ontruk
ken.
GEMENGDE BUITENL BEKiCHTEH.
Een proces.
Voor de tweede sectie van het Assisen
hof te Brussel is thans het proces voorge
komen van het zyj. Hollandsch-Belgische
Persagentschap, dat gedurende de Diiitsche
bezetting een berichtendienst had georgani
seerd.
In de acte van bescfaulidging wordt ge
zegd, dat het agentschap voorgaf berich-
l ten te verspreiden, welke de Nederlandschs
DE A DltlA'HSLHE QUAESTIE.
Uit Washington wordt gemeld, djd. 191 belangen zouden dienen, doch dat het in
Februari: De president voltooide rijn anb-1 werkelijkheid onder Duitsch toezicht stond
woord op de nota van de geallieerden bei-
treffende de Adriaiisciie quaestie. Heden
avond wordt de publicatie djaarvan ver1-
wacht.
Het heet dat in Wilsons antwoord op
de nota van den Oppersten Baad wordt
vastgehouden aan de opvattingen van de
nota van den president van 10 Februari.
119.)
„Nu, vertel mij eens", ging zij' voort,
»zijt ge tegenwoordig op het piot van
goukdieost en geloof waï gelukkiger df
wandelt g© nog altijd in die heillooze duis-
IjrUp, welke do wetenschap helderheid
ge lier t to noemen. Ik heb daar aanstonds
tot mijne voldoening* yan bidden hooren
spreken, maar....
„Er is nog zooveel wat er bij behoort,
tóet waar?" viel hij haar in de rede, „het
gebed, hoezeer ook aan te prijzen, is
niet genoeg?"
„Gij neemt mij de woorden van mijne
Bppén", zeide zij; „in waarheid, is uwe
zielsgesteldheid beter of heb ik mij in dit
opzicht nog over u te beklagen?"
„Gij kunt u volkomen op dat punt
geruststellen", antwoordde hij; „er heeft
«ene geheelo omkeering in mijn gemoed
plaats gevonden."
„Alleen omdat gij mij wedergevonden
hebt? .Wanneer er geen andere grondsla
gen voor uw geloof bestaan, zijn zij
niet hecht".
De» dankbaarheid aan God welke ik ge
voel, omdat ik het geluk mocht hebben
u weder te vinden, laat de genade in hare
working vrij, langen tijd werd ik haar in
vloed gewaar, maar helaas, met welk eene
hardnekkigheid heb ik haar voortdurend
bestreden. Thans echter zal de gedachte
dat er «en liefderijk Vader in den He
mel is die altijd voor ons zorgt, mij
niet meer verlaten".
„En hebt ge nu en dan de kerk nog
wiel eens bezocht? Op Zon- en feestdagen
hebt ge dit toch zeker niet verzuimd?"
vroeg zij, zijn antwoord reeds in zijn
verlegenheid lezende.
„O, ik zie het al", ging zij voort,
„hét is nog het rechte niet. 'k Heb Diets
aan iu gewonnen", en weder wendde zij
eene poging aan om hare hand uit de zijne
tei bevrijden.
„,Dea Zondag vóór ik naar Havre ging
ben ik 's morgens in de kerk geweest
en naar ik geloof met zeer vedl vrucht",
sprak hij op den toon van een kind dai
beterschap belooft.
Dat is dus de eenige keer in al dien
tijd dat ik van u ai beu geweest, gevoel
deit gij dan geeu behoef om voor mij
te bidden"?
„Ik zou u kunnen antwoorden, dit kan
men tehuis evenzeer doen, nu gij wze;. dat
onoprechtheid niot 011(ier mijne gebreken
behoort. Ik zal u volmondig bekennen,
dat ik al mijn hoop en vertrouwen op u
gesteld had. Gij waart degene die npj
beter kondt maken, mij met ecu Opper
wezen verzoenen, welks bestaan ik dik
werf de dwaasheid had te betwijfelen.
Voor een groot deel was ik reeds door u
gewonnen, maar uwe ongelukkige en plot
selinge verdwijning voe.de mij ja m.jU ou
dei twijfelingen terug, mijne wroeging door
d© herinnering aan oude misgrepen opge
wekt, kwam weer" boven, en he .aas, er wa
ren ooigenbiikken dat ik het bestaan van
een almachtigen, liefderijken Vader durfde
loochenen",
„En was er dan geen enkele invloed
dj© ten goede op n werkte? Ik heb dan
toch wel recht te denken, wanneer ik u
vertel, wie„ zonder het te weten, mijne
bekeering bevorderd heeft. O, dat raadt
gij noodt",
„Neen, dat kan ik' ook niet ik zou
denken den pastoor", antwoordde zij.
„Ja, dia pastoor was er middeiijk do
1 .anleiding toe, maar uwe moeder recht
streeks".
Mij na moeder", riep Laura verwon
derd "uit, „zij u bekeerd. Hoe is dit
mogelijk.
„Ik geloof inderdaad dat zij op het
punt is, zonder dat zij het weet, katholiek
te worden. Wat ik ten minste op zekeren
morgen van haar zag, wettigt dit ver
moeden ten voue", en hij vertelde haar
hoe hij mevrouw Traumbaoh 's morgens
m haar slaapvertrek in vrome aandacht
biddend voor een kruisbeeld van buiten
gewone grootte had gevonden en welk een
onbeschrijfelijken indruk deze ontdekking
op h©m gemaakt had, daar hij juist dien
ochtend, ten gevolge van nog andere
ontmoetingen, a-a" het mijmeren was ge
raakt over allerlei godsdienstige aangele
genheden, en terwijl hij z/oii de bitterste,
verwijten deed, dat hij zijn gekruisten
Heiland miskende, het slaap verbek van ha
re moeder binnengetreden was, waar hij
haar in den bovengenoemden toestand
aantrof, „Het was mij", zeide hij, „of ik
een electrischen schok door al mijne leden
kreeg, ik gevoelde mij troosteloos,, be
droefd en tegelijker tijd zoo onuitspre
kelijk gelukkig, dat ik het niet zeggen kan"
en met Duitsch geld werd jjesteund.
Drie personen staan terecht, waaronder
een Nederlander. Deze is echter bij den
wapenstilstand naar Nederland terugge
keerd. te zamen met een der overige be
klaagden. zoodat zich slechts één beklaag
de te verantwoorden heeft
Van de maand Mei af zal er een dub-
„Bat was de werking der genade", riep
Laura in geestvervoering uit
„En ik heb haar niet langer weerstand
geboden, den volgenden Zondag ging ik
naar de mis en hoorde een preek oven
den verloren zoon....
„Is Gods hand niet in alles zichtbaar?"
viel Laura hem met aandoening in de rede
„O, zoo gij nu niet volhardt laadt ge de
snoodst» ondankbaarheid op u. God heeft
u zijne liefderijke stem, die u tot Hon
roept, weder doen hooren, dit is wellicht
d© laatste maal, zoo gij thans niet luis
teren wilt, keert Hij z.ch voor altijd van
u af, gij hebt zijne genade verbeurd
en gij rijt voor immer verloren. Zelfs,
dat Hij mij ari tw gelelde vriendin
waaraan gij al te zeer gehecht rijt, plot
seling deed ontvoeren, was een middel
oot uwe bekeering. Wees toch niet doof
als gij geroepen wordt.
„Ik heb den réchten weg ingeslagen
en hoop dien niet meer te verlaten. Hoe
dikwijls heeft die goede pastoor mij, altijd
onder bedekte termen, aangemaand om de
kerk te bezoeken, en ik heb er niet naar
willen luisteren."
„Onder bedekte termen? Hoe drukte
Zijn Herwaarde zich dan uit?"
(Wordt vervolgd.)
