TWEEDE BLAD.
BUITENLAND
HET WITTE HUIS.
FEUILLETON
Brieven uit België.
WOENSDAG 25 FEBRUARI I92G.
GEMENGDE BU1TENL BERICHTEN.
JTlMe ïorswn was' die zich
(Van onzen Correspondent.)
CARNAVAL IN HET PARLEMENT.
NECE.XAKD BELEcDlüD DE HOL
LANDERS TE BRUSSEL.
Evenais in de bekende Nederlandsche
Carnavalplaatsen als Den Bosch, Breda en
Maastricht dit jaar het vastenavondfeest
door de hoogere autoriteiten aan banden
werd gelegd, zoo waren dit jaar ook in
de Belgische steden, waar Prins Carnaval
vroeger zijn grillen bot vierde, de mas-
karade verboüen. Dit belette niet dat in
besloten kringen, feest- en balzalen het
bekende „theatre de Ia Monnaie" waar de
„grand monde" haar dwaasheid telken jare
op Iuxueuse wijze ten toon komt spre-
den, niet uitgezonderd de dolle uit
spattingen van den vooravond van den
heiligen vastentijd in wellicht nog groo-
tere mate dan vóór den oorlog tot uiting
kwamen.
Waar Prins Carnaval vroeger on-
en ■iaar mei uitbundig ge-
joe. werd binnengehaald, was het Be.gisch
Panementsgebouw te Brussel, ik ben bij
die piechtige inhaling tegenwoordig ge
weest en ik Bilerinner me niet ooit zulk
een vermakelijken carnaval meegemaakt te
hebben dan bij de hooge vertegenwoordi
gers van 's tands belangen. Daar moet het
Oostenrijksche parlement in zijn schitteren
de periode, toen men er elkaar met inkt
potten en boeken naar de ooren smeet, niet
ver ten achter bij gestaan hebben. Op
de tribune een man, buiten zichzelf van
woede, bleek en ontdaan, met woest rol
lende cogen en schuimbekkenden mond,
woorden en zinnen uitbrakende aisof de
ontzettende Satan was losgebroken uit de
diepste, de donkerste, de ondoorgrondbaar-
ste krachten der hel er was vleeschgewor-
den in de gemartelde ziel van een gek.
Beneden een huilende Dervischen-bende in
twee kampen gesplitst, eikaar scheldwoor
den. verwijten en verwensdiingen naar hei
hoofd smijtende, zooals dit op een visch-
markt met kan overtroffen worden.
Mannen, ziedende en kokende van woe
de. met de vuisten op de lessenaars ha
merende, zich de keel schor schreeuwen
de en na afloop dorstig naar de koffieka
mer snellende, dat er geen druppel koffie
voor de journalisten meer overbleef. En
dat alles rond de interpellatie van het
dwaas Waalsch Kamerlid Hubin, die de
regeering eens ter verantwoording roepen
zal over de drijverijen van het activisme
en het orangisme. Het Kamerlid Hubin,
dat in de vorige Zittingen telkens, wanneer
er Viaamsch gesproken werd, opstoof ais
een brieschenue leeuw „quaerem quem de
v°ret" en wiens interpellatie, die gesteund
was op eenige onbetrouwbare documen
ten, hem aan de hand gedaan door de
annexionis i ,ciie en Vlamingenvreetende
kramen „Soir" en „Nation Beige" tot gruis
ineenstortte nog vóór de spreker tot het
einde van zijn rede gekomen was
\X/at anders was er ook te verwachten
van een interpellatie van iemand, die in
een beschukügingoakte tegen Nederland
„De Maasbode" met „De Haagsche Post"
verwart, niet weet wat dit laatste blad
is en voortgaat op een tiental regelen, wel
ke hem door een „Nation Beige" zijn in
de hand gestopt en er die haastige en ge-
meene besluiten uittrekt, welke op hem
het woord „perfidie" lieten toepassen.
't Zou me te ver voeren moest ik alle
dwaasheden van den interpeliant hier op
sommen. Over het drijven dre Vlamingen
om het land te verscheuren en een bur
geroorlog te willen ontketenen, zooals hij
beweerde heeft hij herhaald wat de fantasie
van een paar Brusselsche journalisten dag
aan dag herhalen. Geen enkel feit weru
opgehaald, -geen enkel bewijs tot staving
aangebracht, en zijn argumenten waren
zoo dwaas en onnauwkeurig dat de Vlaam
sche Kamergroep hem vierkant in 't ge
zicht uitlachte.
Zijn groo,en slag wilde Hubin toen thuis-
h3i(:n met zijn beschuldigingen tegen de
orangistische drijverijen, zijn aanvai op Ne
derland.
De zand- en grintfcwestie werd uit de
sloot gehaald, de Koningin had een tele
gram aan von Bissing gezonden bij de
vervtaamsching der üemsche Hoogeschool
de Hollanders hadden op de kap der Bel
gen en Franschen door hun pseudo-neu-
traiiteit milliarden verdiend, enz. enz.
De bewering van dit telegram is natuur
lijk te dwaas oin te weerleggen. De an
dere pumen zijn in Nederiand dikwiijs ge
noeg belicht geweest om er op terug te
komen. We willen alleen maar een paar
beschouwingen ten beste geven over den
aanval tegen Nederiand in 't algemeen.
Is Het niet stom dat door een derge
lijk dwaas gedoe Nederland moet ontstemd;
worden op het oogenblik dat de laatste
toebereidselen getroffen zijn om een ver
drag te onderteekenen dat, naar de woor
den van Minister-president Delacroix, de
goede trouw en de inschikkelijkheid van
beide partijen bewijzen zal. Zoo begaat men
hier stommiteit op stommiteit en krijgt
men met den dag een slechteren naam
in het buitenland. De schuld van alles
zijn natuurlijk weer de patriottards. Telkens
wanneer er een beslissend feit op het punt
staat te gebeuren, komen zij den boel in
de war schoppen, 't Was zoo met de
kwestie Luxemburg, met de annexatieplan
nen van Limburg en Zeeuwsch-Vlaanderen,
't is thans weer met de kwestie van de
Nederlandsch-Belgische overeenkomst. Zij
die den Waalschen socialist de papiertjes
in de hand hebben gestopt, waarmede
hij ten slotte zelf in de klem is geraakt,
we denken hier aan „Nation Beige"
en „Soir" hebben hun misdadig ge
stook op het meest ongepaste oogenblik
herhaald. Of is het niet misdadig een
naburige natie te beschimpen op het oogen
blik dat ons eigen land een verdrag moet
sluiten, waar onze levensbelangen op het
spel staan?
Minister-president Delacroix heeft natuui
lijk geprotesteerd, toen Hubin zijn aanval
op Nederland deed.
Doch men moet de Kamerzitting bijge
woond hebben om te kunnen oordeelen op
welke wijze dit protest geschiedde.
't Wil er bij ons niet in, dat dit protest
iets anders was dan een protest „p.o for
ma." De ploertentaai tegen Holland heef.
te lang mogen duren zonder dat er ge
prctesteerd werd. En die ten slotte hali
onwillig protesteerde was niet de man daar
voor aangewezen.
Het bekende heerschap Paul Hijmans, de
Minister van Buiten land sche Zaken, was
daar de rechte man voor geweest. Doel:
dit heerschap hield zijn zoetsappig ver
wijfd mondje po-.dicht. Niettegenstaande er
hem toegesnauwd werd door een man der
frontpartij: „Maar is er hier dan geen
Minister van Buitenlandsche Zaken om te
gen die schandelijke lastertaal op te ko
men. Minister Hijmans, zult gij dan toe
laten dat een edele naburige natie zoo
voort beleedigd wordt?"
De Nederlanders zien dat het dus nog
allesbehalve koek en ei is tusschen hen
en de Belgen. Zien dus ook voor de zoo-
veelste maal hoever ze er meekomen den
Belgen goedgezind te zijn en hen voort te
helpen. Stank voor dank op heel de linie.
Maar ze zien ook voor de zooveelsta
maal dat de Vlamingen weer de eer van
Nederland hebben hooggehouden. En hier
willen wij den Nederlanders even op 't hart
drukken dat zij tegenover de Vlamingen
niet altijd den daarvoor verschuldigden
dank brengen. Wel zijn er eenige intellec-
tueeien en letterkundigen die hoog met de
Vlamingen opioopen, maar de massa van
het Nederlandsche volk voelt voor de
Vlaamsche Beweging zeer wéinig. Bij de
massa wordt Vlaam en Waal over één
kam geschoren. En door de Nederlanders,
die in Brussel vertoeven; wordt de Vla
ming eer be kampt dan verdedigd, 't Is
treurig om te hooren hoe die Hollanders
hier in Brusselen er zijn op 't oogoa-.
blik een hoop -op straat, in cafó's, in
den trein onder elkaar gezellig Holiandsch
zitten te spreken en van het oogenblik dat
ze twee woorden tegen kellner oï conduc
teur hebben te zeggen^ Fransch beginnen
te brabbelen van je wenste, 'k Herinner me
nog een avontuurtje uit Ter Kameren
Bcsch. waar men op den vijver rond het
eiland Robinson Crusoë bootjes kan hu
ren In den zomer wordt dit gezellige eiland
door ta.rijke Hollanders bezocht. Ik huurde
me een bootje in 't Viaamsch. De bootjes
verhuurder kon zijn ooren niet geiooven
en zei op verfaazenden toon: „Zie mijn
heer, dat is nu de eerste maai sinds 5
iaar dat ik hier in dienst ben dat men
mij in 't Viaamsch aanspreekt, hier op dit
eiiand. Ik kan u niet zeggen hoe 'n vreugd
me dat doet en ik ga u de schoonste
boot geven die ik heb." Ik vroeg hem:
„En ai die Hollanders die hier komen?"
De man antwoordde: „Ja, mijnheer, die
Oiianders zijn rare kaaskoppen. Vóór dat
ze me aanspreken klappen ze Oilandsch,
nadat ze me aangesproken hebben even
eens, maar de paar woorden die ze tegen
mij zeggen, zijn in 't Fransch.
Dit zijn maar kleinigheden. Erger wordt
het, wanneer men bij de grootere zaken
mannen komt. Die sympathiseeren eenvou
dig met de franskiljons en lachen eens
met de Vlamingen. Bij hen spelen de cen
ten de hoofdrol. De Vlaamsche kranten
moeten dan ook maar niet denken dat ze
van die Nederlandsche firma's ooit van z'n
leven een advertentie los krijgen, wat voor
moeite ze er ook voor doen. Men moes)
hen eens verdenken van activisme of fla
mingantisme!
Ik ben op een zijspoor geraakt en keer
terug tot de interpellatie Hubin.
Uit Eet geïïeefe aaneenrijgsél van Hu-
bin's beweringen blijkt duidelijk dat de ia-
terpellart een dubbel doel had.
Ten eerste liet hij zich leiden 'door een
antiklerikale drijfveer om katholieke gees
telijken en katholieke mannen te lasteren.
Hij viel immers de meest verdienstvoile
aalmoezeniers uit het leger aan, hen be
schuldigende gebruik gemaakt te hebben
van den Bond van "het H. Hart om het
activisme in het leger te kunnen versprei
den. Priesters, die meestal vrijwillig ten
oorlog waren gegaan en wegens hun hoo
ge verdiensten ridder in de Leopoldsorde
werden benoemd.
Ten tweede wilde Hubin een duw ge
ven in de richting van aansluiting bij
Frankrijk en beletten dat de Vlaamsche
Beweging door een goede verstandhouding
met Nederland aan kracht zou winnen.
Zijn laatste zinnetje in verband hiermede
is teekenend: „Op den dag van onze uit-
eenbrokkeling weten wij, Walen, vvel waar
onze lotsbestemming ons heendrijft.
Kan het klaarder worden uitgedrukt waar
Je geheime verwachtingen van hem zelf
en zijn omgeving aan laten droomen
Reeds wordt in het vooruitzicht gesteld
de versmelting met Frankrijk, reeds is de
oplossing gevonden bij een crisis, waarvan
zij beweren afkeerig te zijn. De voorbe
dachtheid zal hier wel door niemand ge
loochend worden.
De ernstige persorganen, ook uit het anti-
Vlaamsche kamp, verooiüeelen als eenpa
rig deze zotte interpellatie.
„La Libre Belgique" noemt het een on
gelukkige interpellatie en zegt-
heeft spoedig den indruk verwekt dat nij
.wist zoekt met de rechterzijde of ten min
ste met de meerderheid der rechterzijde.
De flater tegen Holland was zoo grof,
:iat de regeering, bij monde van den ter
sten Minister onmiddellijk protest aantee-
kende."
De liberale „Dernière Heuie" vindt dat
de interpellatie een aaneenschakeling was
van betreurenswaardige incidenten. „Laten
wij den vreemde niet binnenbrengen in
onze twisten", aldus het blad, „zulks is
een vaderlandsche plicht, opgelegd door
de hoogere belangen van het lana. Het is
een gelukkig feit dat M. Delacroix de ge
legenheid te baat heeft genomen protest
aan te teekenen tegen de betreurenswaar
dige uitleggingen, waartoe eenige onge
lukkige woorden konden aanleiding ge
ven."
En „De Volksgazet", het blad van Kamie)
Huysmans. geestverwant van Hubin, zegt:
„Als socialisten begrijpen wij heelemaal
niet hoe Hubin met zooveel minachting
spreken kan over een land, waar tiendui
zenden socialisten wonen, die de grootste
sympathie hebben voor hét Belgische pro-
letariaat
Intusschen is deze interpellatie niet ten
einde. Er zijn nog een achttai sprekers
daarvoor ingeschreven en de volgende
week za. hoogstwaarschijnlijk het spektakel
voortgezet worden.
Misschien is er dan wel stof voor een
nieuwen brief uit Brussel.
DE OPPERSTE KAAI).
Het belangrijkste punt van bespreking
in Se zitting van den Oppersten Raad van
gisterenmiddag was Rusland. De Raad
trof voorbereidende maatregelen voor een
spoedige bespreking met deskundigen over
liet vraagstuk van de hooge prijzen en
wisselkoersen in Europa.
ROSTOF WEER IN HANDEN DER
ANTI-BOLSJ E WISTEN.
De Engelsohó militaire missie in Zuid-
Rusland bericht, dat het vrijwilligersleger
20 Februari Ros tof heeft heroverd. Zij na
men 1500 menseben gevangen en maakten
22 geweren en veel materiaal buit.
DE BOLSJEWISTISCHE ACTIE IN
HET OOSTEN.
JDe toestand in het Oosten, heeft on-
iangs lord Curzon in het Hoogerhuis ver
klaard, de toestand ju jjet geelt
aanleiding tot groote bezorgdheid; er zijn
verontrustende symptomen in Egypte, in
Palestina, in Armenië, jn Perzië, in Ara
bic, in Afghan^1011-
Er is dan ook aanleiding genoeg voor
Engeland, °m zich te verontrusten over
de waarschijnlijke oriëntatie van de actie
ve politiek der S°v jet-regeering in Azië.
Enkele weken geleden schijnt te Moskou
eeu groote krijgsraad gehouden te zijn,
waar de opperbevelhebber van het Roode
leger gepleit moet hebben voor eeu krach-
tigen slag tegen Polen, doch Lenin het
plan verdedigde om de actie naar het Z O.
d.w.z. naar Perzie en Afghanistan, voort
te zetten.
Ln verband met deze berichten is van be
lang hetgeen onlangs de ..Qsservatore Ro
mano" schroef in een artikel over „De wa
re gedaante van het Russische Bolsjewis
me.', en waarin betoogd werd, dat op het
oogenblik de aandacht van de bolsjewis-
sche regearing geheel in beslag wordt ge
nomen door plannen voor een actie door
den Kaukasus, Perzië en Afghanistan,
eenerzdjds naar Indië, anderzijds naar Tur
kije. En het Vatikaansohe orgaan voegde
daaraan toe: JDe bolsjewisten beschikken
thans over middelen, welke men voor dat
doel voldoende kan achten." Het blad is
verder van meening, dat men de opvattin
gen, welke men in Europa over Sovjet-
Rusland heeft verspreid, dient te herzien.
Het gaat er niet meer om, Lenin voor te
stellen als een avonturier, die in de kaart
van Duitsehland speelt, maar om een hel
der inzicht te krijgen in de werkelijk ver
nietigende werkzaamheid van het Russi
sche bolsjewisme. Wij moeten ons reken
schap geven niet alleen van den militai
ren arbeid, maar ook van het civiele en
sociale werk van deze regeering, teneinde
daartegenover niet alleen zoo noodig wa
pengeweld te kannen stellen, maar ook
en vooral ons civiel en waarachtig sociaal
werk."
Mareo Slonim, lid van de Russische eon-
tituante, publiceert in de „Seeolo" belang
wekkende mededieelingen over die bols
jewistische actie in Azië, welke vooral te
gen Engeland gericht is en waarover wij
©enigen tijd geleden reeds het een en an
der ontleenden aan mededeelingen van de
.Times".
Het Oostersche commissariaat te Mos
kou, schrijft hü o.a., heeft een bond ge
sticht voor de bevrijding van den Islam,
die, volgens zijn manifest, zich voorstelt
de belangen van de Mobammedaansche
wereld te beschermen door de propaganda
en door moreelen en materieelen steun aan
alle organisaties met een zelfde streven.
De regeering te Moskou heeft dezen bond
de beschikking gegeven over vijf millioen
roebels in goud. Reeds hebben zich aange
sloten de vertegenwoordigers der Egypte-
naren, de Jong-Tnrken, der Indische, Per
zische en Russische nationalisten.
Het centraal comité bevindt zich te
Moekou en wordt geleid door Muzelman
nen.
Een afdeeling bevindt zioh in het hoofd
kwartier van Moestafa Kemal pasja en
draagt den naam van „Oostersch comité".
Een andere afdeeling is gevestigd te Ber
lijn en houdt zich bezig met de propaganda
in Egypte, Afrika en Turkije. Het orgaan
van den bond wordt gedrukt in vier talen
(Perzisch, Arabisch, Tartaarsoh en in de
Turksche taal). De bolsjewistische Ooster
sche drukkerij in Moskou drukt voortdu
rend miliioenen proclamaties in de Hia-
doesohe, Koreaansche en tallooze andere
Aziatische talen. Onlangs vertrok naar
Turkestan een speciale propaganda trein
met een kinematograaf en een hoeveelheid
manifesten. Een der leiders van dezen
trein (welke de Roode Orientexpress is
gedoopt), is Balabanof, welbekend in Ita
lië en die genoemd is ais vertegenwoordi
ger van de Sov-jetregeering te Rome. Sov
jetmissies zijn naar Afghanistan gezonden
evenals naar Perzië.
De zegsman van de Secoio" verzekert,
dat in Turkestan zich vele vroegere Duit-
eciie Jfriiasgevaungenen bevinden, die onder
leiding van JOuitecbe officieren de kern
vormen van de strijdkrachten, bestemd
voor de militaire operaties ia Azië. Te
Tasjkent worden Bolsjewistische propa
gandisten evenals een groot aantal Russi
sche hoofdofficieren verzameld.
Marco Slonim stelt ten slotte dezelfde
vraag als gisteren de „Temps":
Zal het bolsjewisme tenslotte de erfge
naam en voortzetting worden van het tsa
risme!
Hoever het bolsjewisme reeds vorderin
gen heeft gemaakt op den weg naar Indië
weet de „Temps" te vertellen. Dezer da
gen maakte een draadloos bericht uit Mos
kou melding van de verovering van Kras-
novadsk, de haven van de Kaspische Zee,
waar de Tranek aspische spoorlijn begint.
Behalve een aantal gevangenen en veel
oorlogstuig, maakten de bolsjewiki zich
meester van een groote voorraad trans
portmiddelen: schepen, paarden en kamee-
len.
Ook wordt gemeld uit Moskon, dat men
den bouw heeft hervat van den spoorweg
Sara tof—Tasjkend, dwars door de provin
cie Oeralsk; de weg is voltooid over 650
werst, de stations en de noodige kunst
werken zijn klaar.
Over grooten afstand zijn de bolsjewiki
verder in contact met Pesrzië, waar het
Engelsch-Perzische verdrag hun een uitne
mend middel tot agitatie biedt.
Het blad is van oordeel, dat de Opperste
Raad te Londen wel zijn volle aandacht
mag wijden aan de groote onbekende, wel
ke het nieuwe Rusland vormt. J3bld."
DE Um^EVERINGSKWESTIE.
Op voorstel van Ignace. Fransch verte
genwootrdiger in de commissie w de uit-
levering der schuldigen, is besloten en
kele gevallen van absoluut bewezen en
zeer weerzinwekkende misdaden uit te zoe
ken en die door het Hof te Leipzig het
eerst- te laten berechten, teneinde te oor
deelen over de oprechtheid» waarmede de
berechting der schuldigen door Duiteeh-
lamd zal geschieden. Men kam dan latei
zien of het systeem aanbeveling verdient»
of dat moet worden vastgehouden aam do
berechting door de geallieerden. Enkele
van die gevallen zullen door de geallieer
den, die de uitlevering vragen, worden uit
gezocht De daartoe gekozen sub-commis
sie zal Vrijdag opnieuw vergaderen.
DE ENTENTE EN RUSLAND.
De vredesconferentie heeft gisteren be
sloten dat geen diplomatieke betrekkingen
mot Sovjet-Rusland kunnen worden aan
geknoopt, alvorens dit land een gedrags
lijn volgt gelijk de beschaving die voor
schrijft. Intusschen hebben de Randstaten
den Raad gekregen zioh van aanvallen op
Rusland te onthouden, terwijl hun aan den
andoren kant de verzekering is gegeven
dat ze op de hulp van de geallieerden kun
nen staat maken, indien ze door Rusland
[worden aangevallen.
FRANKRIJK EN HET VATICAAN.
In hot „Journal" vertelt thans Maurice
de WaJeffe van een onderhoud, hetwelk
hij over de toenadering van Frankrijk tot
het Vaticaan heeft gehad met een bekend
staatsman, die wei niet met name genoemd
wordt, maar in wien men gemakkelijk
Briand kan herkennen den oud-premier
en den komenden premier, naar alle waar
schijnlijkheid.
Briand liet zich zeer voorzichtig uit
zooals de gewoonte is van dezen soepelen
politicus bij uitnemendheid.
Hij achtte het wel wenscheiijk de banden
weer aan te knoopen met bet Va Lik aan,
maar toch vond hij het niet aanbevelens
waardig om de aangelegenheid in de Ka
mer ter tafel te brengen door het indienen
van een eredietontwerp voor het herstel
dor ambassade.
Briand achtte het niet opportuun reeds
nu met zulk een kwestie aan t« komen,
welke zoo licht kon leiden tot verdeeldheid
in het nationale bloc, waarop zekere afge
vaardigden van links maar al te zeer loe
ren. Hetgeen echter niet Oe teek ent, meende
Briand, dat men de Fransche belangen bij
het Vaticaan moet veronachtzamen, inte
gendeel. Men denke slechts aan Marokko,
•Syrië, Elzas- Lotharingen, aan Oostenrijk
en Beieren, het geheel e Katholieke Zuid-
Duitsehland, waar de actie van het Vati
caan voor Frankrijk onmisbaar ia
Briand zoekt de oplossing in de aanstel
ling van een tijdelijke missie te Rome ter
regeling van al die kwesties voor den' tijd
van zes maanden, een jaar. of, zoo noodig,
langer.
ERZBERGER WORDT TIJDELIJK
VERVANGEN.
Tijdens het proces Erzberger-Helflerich
is in de bladen gewag gemaakt van belas-
tingdocum enten van Era berger, werke sou,
den zijn ontvreemd.
Naar aanleiding daarvan heeft Erzber-
gitr het departement van financiën te
Charlottenburg opdracht gegeven oin een
onderzoek tegen hem in te stellen en daar
mee zijnerzijds afstand gedaan van een
bestrijding in de bladen, welke op het on
derzoek vooruit zou kunnen toopen. Tege
lijkertijd heeft hij den rijkspresident ver
zocht om hem in deze faze van het onder
zoek ontheffing van de waarneming van
zijn ambt te verleen© n, opdat ook zelfs de
schijn vermeden worde, dat hij invloed zou
uitoefenen op het onderzoek van het de
partement. De president heeft het verzoek
van den Minister ingewilligd, last gege
ven om den grootst mogelijken spoed ach
ter het onderzoek te zetten, bom dadelijk
den uitslag mee te deden en onderstaatsse
cretaris Noeske belast met de plaatsver
vanging van den minister.
Poinearé journalist
Volgens de „Figaro" heeft Poinearé het
aanbod aangenomen om voortaan in de
„Revue des Deux Mondes" het politieke
overzicht te schrijven. Hij wordt dan de
opvolger van Charles Benoit, thans ge
zant in Den Haag.
Overstroomingen la Spanje.
Ten gevolge van den geweldigen regen
val zijn talrijke rivieren buiten de oevers
getreden. Groote schade is aangericht aan
electrische installaties zoodat Madrid bijv.
geen stroom heeft en in het duister zit:
122.)
Toch overmande ik mij zelf en verloor
ij „en^le s°oondc mijn bewustzijn en
dat denkvermogen
heldT éenoee-WaS' n'ijn ®ee3t bleek no&
Snralw °r te meiken dat mijn
den avond te voien bij ons had we.en
in t© dringen en na zulk een heftig too-
neel te hebben aangericht op de zonder
lingste wijze verdwenen was. Hij lichtte
mij als ©en veer van don g.oml en ijlde
als ©en razende mot mij langs b om en
hegge, heuvel op, Leuvel af, (ot hij op
den grooten weg buiten te: dorp was ge.
komen, waar zich aan weerszijden uitge
strekte en onafzienbare weilanden bevin
den en zich des nachts geen enkel men-
scheüjk wezen opdoet, dat zulk een snoode
daad zou kunnen bdetten.
JHaer stond een tiibury gereed. Met
uit©iigwj ,o kracht hief hij mij op plaats-
iniJ_°P de bank van het rijtuig nam
©ven viug naast mij plaats, en zijn zweep
•ter hand nemende, dreef hij met een
wilden ruk aan de leidsels het paard tot
den meesten spood aan, terwijl hij het dier,
toen het reeds aan 't draven was, nog
meer aanhitste door een onophoudelijk
„hub" dat mij in de ooren k onk als kwam
het uit den mond van Satan.
„Wij haddon nauwelijks een klein kwar
tier met den mees ten spoed gereden, of hij
wierp een onderzoekenden blik in liet ronde
en toen, waarschijnlijk omdat hij bij den
aanbrekenden dageraad niemand in dan
omtrek (Ciaidekte die zijn boozen aanslag
-Sn oecpi-ueu, trox nij, na mfj met een
VioeK bezworen te hébben dat hij mij
doorsteken zou, wanneer n» het waagde
om hulp t© schreeuwen, de prop uit mjjn
mond en vervolgde:
„Zoudt gij mij lief kunnen hebben,
of het ten minste willen trachten?"
,Ik gaf h©m geen antwoord op d e onzin
nig© vraag maar wi rp hem, zoo ik mij
herinner een blik van de diepste verach
ting toe. Toen ik bleef zwijgen, herhaal
de hij zijn vraag zoo hartstochtelijk moge
lijk, en nu ik hem weder het antwoord
schuldig bleef, trok hij mij tot z.öli en druk
te, zonder dat ik dit kon verhoeden, een
kus op mijn© lippen, die mij bij, de berinne
ring nog doet sidderen eu boven, en her
nam: „Zeg mlJ' 01 S'i wüt pogen mij lief
te hebuen, wanneei ik. u goed behandel."
Ik wild© bem een antwoord geven zijn
vraag waard,g, maa» lo\jn ik poogde te spre
ken, weigerde uj'Jb tong haren dienst....
helaas, de schrik had mij mijn spraak
ontnomen".
„Die ellcndehng onderbrak EÜuard. „O,
mocht ik hein nog eenmaal in mijn leven
ontmoeten, hoe uuur zou hij mij dien en
kelen kus reeds betalen.
Wat zou hij te lijden hebben voor zooveel
smart en angst u aangedaan. Gij hein be
minnen. Het is om, wel eene schoons ma
nier om de genegenue.d van een© vrouw
voor ons op te wekken de man moet
krankzinnig geweekt zijn."
„Hij was dit zonder twijfel bijwijlen wan
neer zijn hartstocht hem vervoerde. Nooit
heb ik g. weten dat er in ons beschaafd
werelddeel zulke menseben bestaan.
„Keurt gij m?j g-©n an.woord waardig"
vervolgde de snoodaard, ais hadde hij zich
over de giofste miskenning van mijne zij
de te beklagen, „he, zal u niets baten, gij
zijt de mijne en zult boeten voor den
smaad waarmee uwe moeder mij heeft
overladen."
„Zeide hij dat?," vroeg Eduard, „wat
mag dat bettekenen? En verklaarde hij
zich niet verder? Waaiom had uwe moe
der hem dus behandeld?"
„Dit heeft hij mij niet gezegd en spra
keloos als ik was, kon ik er hem niet
naar vragen", antwoordde Laura. „Ia er
nog altijd njete in het gedrag van mijne
moeder opgehelderd? Heeft zij u in al dien
tijd nooit iets van haar vroeger leven ver
haald?"
.-Helaas, zij is op dat punt voor mij
altijd een gesloten boek gebleven," riep
Eduard klagend. „Ik geloof dat de
pastoor 't hierin met haar veel verder zal
brengen. Er is in hare houding tegen
over mg in .den laatsten tijd iets wat
zeer onaangenaam voor mij is, zij stelt
niet het minste vertrouwen meer in mijn
bekwaamheid als arts, verbiedt mij haar
recepten voor te schrijven, en zegt dat
haar kwaal niets anders dan een ziels
ziekte is, waarvan het geloof in haar ge-
kruisten Zaligmaker haar alleen herstel
len kan. Zij heeft zich meermalen on
geveer in dezelfde bewoordingen uitge
drukt, meestal zinspeelde zij in de verte
op hetgeen zij beweerde haar medicijn
te wezen. Eens zooals ik u heb verhaald
ging deze vergezeld yan een verhaven
blik. op het kruisbeeld dat haar de pastoor
ten geschenke heeft gegeven".
„Dit alles moet u niet verdrietig ma
ken", hernam Laura; „wanneer gij waarlijk
een vriendenhart voor haar in uw boezem
omdraagt, zult gij har© herstelling toe
juichen, ook al komt zij zonder uwe hulp
tot stand. Ik heb het altijd wel gezegd dat
zij aan een zaelskwaal lijdende was, waarop
uw© medicijnen zonder uitwerking moesten
blijven, maar gij hebt mij nooit willen ge.
looven. Intusschen, nu gij opnieuw de uit.
werking der genade ook bij mijne moeder
hebt waargenomen, zal u dit zeker een
aansporing te meer zijn, om op den weg
van den godsdienst, welke alleen tot rust
en tevredenheid leidt, en ook tot mijn vol
doening door u ingeslagen is, voort te
gaan."
„Gij hebt wel een aardige manier om
iemand te kapittelen, zoo klein als gij zijt,"
riep hij lachende. „Nu," voegde hij er bij,
„ik wil het van u gedaan zijn."
„Gij moet dit geen kapittelen noemen,"
hernam zij„wanneer gij wilt dat ik u waar
lijk achting toedra ge, vergeet dan nooit
dat dit alleen kan geschiedon als gij het
hoogste goed niet die achting schenkt waar
op het van den sterveling aanspraak heeft"
{Wordt vervcl&d.)
