BUITENLAND
HET WITTE HUIS.
Wat de Pers zegt
Smartelijke cijfers.
Brieven uit Borneo.
1
FEUILLETON
ZATERDAG 13 MAART 1920
Contra-revolutie in Duitschland?
137.)
(We wisten wel sinds langen tijd, dat
cr véél nood was in Centraal-Europa,
dat in vele streken het ailernoodigste
ontbrak, dat de ondervoeding van kinde
ren en ouderen de volkskracht aldaar
■noodlottig ondermijnde en dat velen den
hongerdood zelfs reeds ten offer vielen
hier en daar....
.We wisten 't wel, en, daartoe ge
prest door wat we wisten, wekten wii
telkens en telkens onze lezers op tot
beoefening van de in deze tijden
schoonst-denkbare liefdadigheid
door het zenden van geld en levens
middelen naar de noodlijdende bevolkin
gen en door het opnemen van onder
voede kinderen in gezinnen, naar best
Vermogen den nood te helpen lenigen
en zoo mogelijk God geve het!
te verhinderen, dat massa's van me-
demenscben in honger en ellende ten
onder gaan.
l>e liefdadigheid is niet uitgebleven!
In beerlijken naijver uit puur Chris
telijke edelmoedigneid alléén, heeft
nifüi allerwegen giften en gaven ge
schonken, heeft men, verheugd een
zóó goed en schoon werk te kunnen
doen, alterwegen de deuren der wonin
gen wijd open gezet om liefderijk en
gastvrii noodlijdende kinderen uit verre,
vreemde lancien tc ontvangen en in den
huiselijken kring op te nemen ter ver
zorging ter opsterking.
Uróote iiefdsd.giie.d is betoond, en
wii hebben ons daarover heerlijk ver
heugd.
Sinds ons inmiddels echter cijfers,
smartelijke cijfers onder 't oog
gekomen zijn van de kindei-massa's, d,e
heden ten dage nog door verhon
gering en verrehcndigmg bedreigd wor
den sinds dat oogenblik zijn wij ons af
gaan vragen
Wisten wii het wel genoegzaam?
Wisten wii het wei goed?
Zijn onze opwekkende woorden wel
dringend, >a, smeekend genoeg geweest,
en is en wordt er gezien die cii
fers dan ook wel genoeg nood ge-
l€'vlüit och! Als we het inderdaad ern
stig meenen met onze liefdadigheid, als
we allen naar vermogen ernstig
medewerken widen tot reconstructie van
het kapot-geschokte wereid-organisme,
waarbij vooropgesteld wordt, dat in-
roick. --S p(ud en perk geste.d moet wor
den aan de verhongering jn Centraal-
ïiuropa, welke momenteel nog het erg
ste en schandelijkste gevolg is van den
mensch-onwaardigen oorlog, waar-
bii vooropgesteld wordt, dat er van
stonde af aan geen ènkei leven meer ten
ober mag vahen aan den aller-ellendig-
Sten dood,
tian moeten we niet vragen?
hoeveel nood len.gen wii al?
bi een! dan moeten wij vragen?
hoeveel nood moet er gelenigd wor
den?
tep deze laatste vraag nu is bij ge
legenheid van een te Geneve gehouden
internationaal congres, (belegd ter be
spreking vaa wat er gedaan kan worden
voor de kleine slachtoffers van den
oorlog)» een antwoord gegeven, dat ons
in staat stelt, ons een denkbeeld te vor
men van de enorme ellende, welke in
Europa gereden wordt, en welke gele
nigd moet worden, willen er niet mas
sa's van kinderen gansche volken
der toekomst omkomen, willen wij
en de overige minder-behoeftige volken
var. Europa niet de schande op ons la
den, den evenmensch (ieder menschen-
leven is toch van zoo kostbare waar
de!) te hebben laten verhongeren.
Honderdduizenden menschjes
motten den onue.gang ontrukt worden.
De sectie vergaderingen van boven
genoemd congres hebben de smartelijke
cijfers ia al hun schrikwekkendheid vaSt
gesteld
In Dultschland tenminste een
m i 11 i o e n hongerende en zieke kinde-
ren.
1d Oostenrijk drie hondetrd
duizend kinderen ten prooi aan de
grootste ellende.
I n A r m e n i t w e e h o n d e rd v ij f-
tisr duizend weezen zonder eenige
hulp.
In de Baltische landen drie
honderd vijftigduizend kinderen
die aan ahes gebrek hebben.
IadeverwoesteFranschepro
viuciën vier honderd (luizend
kinderen.
I n H o n g a r ii e en in de v r O v e 1-
de Italiaanse he pfovincie's,
overal honderd duizenden kleine,
schuldelooze martelaren!
Men ziet het: 't gaat niet alleen om
het vecl-beschreven en veel-besproken
Weenen! Voorzeker, de nood is daar
zeer groot, doch nu Weenen door
velen zoo bii uitstek liefderijk geholpen
wordt is de nood elders éven zoo
groot, hier en daar wellicht nog groo
ts-
Met name in Duitschland: 't is ons
bekend dat in nabij de grens gelegen
kleine plaatsen van Rijnland en Westfa-
len de.honger heerscht met al zijn schrik
kelijke gevolgenZoo goed als geen vet,
geen vleesdi, geen melk zijn daar te
krijgen, ook geen peulvruchten; alleen
20U—250 gram zuur brood per dag en
lang niet elke wreek een pond
aardappelen per persoon. Groenten en
fruit alleen tegen enorm hooge prijzen.
Diezelide toestand, met lokale wijzigin
gen, heerscht nu in héél Rijnland en
Westfalen, Noord- en Midden-Duitsch-
land. Silezië en Saksen.
De kinderen sterven irt Duitschland
bi» duizenden.... in stilte!
En de ellende neemt nog toé.
Uit particuliere correspondentie uit
Duitschland <s hei ons bekend, dat in
talloos vele plaatsen zelfs voor,het duur
ste ge.d stilaan hoegenaamd niéts meer
te bekomen is; dat de bevolking
den hongersnood ziet naderen, in zijn
ware, zijn meest afschuwelijke gedaante.
Zoo is het in Duitschland, zoo is
het elders.
G r o n c daden zullen er door de
niet- of minder-behoeftige volken van
Europa gesteld moeten worden om zó
groot en nood te verzachten dermate,
dat de dood althans niet langer schrik
barend en huiveringwekkend knagen
blijft aan het leven der noodlijdende
volken.
Litot leniging van den nood
nog méér gedaan moeten worden, dan
wat tot op heden voorzeker edel en
liefderijk reeds gedaan wérd.
Mogen de vu.irrteitenae landelijke co-
mité's hier en elders de middelen vin
den, waarvan de kracht en de uitwer
king. geëvenredigd zijn aan de grootheid
van den totalen nood!
Ik was druk bezig in snipperuurtjes met
die geschiedenis, die ik beloofd heb. doch nu
komt er iets tusschen iets dat mij zéér wel
gevallig is; en dat zal die historie wel op
een lange baan schuiven. Doch als ik nog
tijd vind. zal ik tenminste dit eerste gedeelte
afschuiven en opsturen.
In vorige brieven heb ik geschreven over
Sandakan en ook dat ik toch hoopte om
weer naar het binnenland te mogen gaan.
Maar de hoop is vervuld en wel ten volle,
want ik nog verder ingaan dan ver,
en dat is dan toch wel vèr- Ja, ik heb een
brief van onzen Aposiolischen Prefect, dat
ik, zoodra de nieuwe Father van Sarawak
hier is, om weer naar hét Doesoemenland te
aan - eerst terug naar Jesselton. 2 dagen
per stoomboot, en dan is mij opgedragen
een nieuwe missie te openen in Tambanan.
Tambanan is een vruchtbare vallei op on
geveer 5 dagen afstands van de kust. Er wo
nen daar een 20 000 Taga's 'n soort
Doesoens, volk, dat misschien het meeste
recht heeft Vp den naam van echte, Bomeo-
inboorling onvexvalscht!
Nu is dit allmaal wel heel gauw gezegd:
„en. -ga maar even naar Tambanan en open
een Missie"; doch 't te doen zal wel meer
voeten in de aarde hebben!
Ik stond even verbouwereerd te kijken want
dat had ik niet verwacht. Ik ben nog zoo
iongheb wel heel wat ondervinding opge
daan in mijn zevenjarig verblijf hier. doch
zwakke schouders zijn het, die die groote on
derneming moeten torsen i
Het is echter niet alleen de Jeugd; doch
ook ach ja.U begrijpt het reeds: de dub
beltjes ontbreken! Een klein stukje land is
ons gegeven door het Goevernemeni doch
dat is alles! Zoo gauw ik daar kom zal ik
onderdak moeten zoeken bij Mh. en Mevr.
Taga's. Dat gaat echter voor een paar da
gen. doch dan moet er aangepakt worden.
Een schooltje is het eerste, want lezen en
schrijven moet natuurlijk het aas worden
waarmee wii de Tagas de Kerk moeten bin-
nenhengelen-
En bouwen.zelfs 'n armzalig ding. kost
centen! En zoo als nu mijn portemonnaie is,
zal ik niet ver komen.
Doch een blijvend huis zal dan gebouwd
moeten worden en dan over een paar jaar
een kerkje enz. Doch dat is voor later.
Een schooltje en pastorie (hoeden af s.v.p.)
zal het allereerste en onmiddellijke werk zijn-
Nu is dat alles heel mooi dat ik daar
voor aangewezen bendat ik de eerste pries
ter mag ziin die hier in het binnenland voor
het eerst het H. Misoffer mag opdragen;'
dat ik de eerste ben die mag vertellen aan
arme heidenen het verhaal van de Schepping
en den val dér menschen. van de goedheid
Gods. van oezen Verlosser, van de H. Kerk!
Zeer waar: groote onderscheiding; doch ook
groote verantwoordelijkheid. En peinzend
over dit alles, dacht ik; Ja, ik ben een gebo
ren Katholieke Haarlemmer, zoon van Ka
tholiek Haarlem; dus daarom zal ik schrij
ven aan mijn broeders en zusters van Ka
tholiek Haarlem en die zuïlen toch hun stad
genoot-missionaris niet in den steek laten!
Neen! Zij zullen zelfs graag helpen, zouden
in de omstandigheden zichzelf beleedigd ge
voelen als ik nu geen brandbrief schreef in
onze Katholieke Courant,
En daarom hoop ik, dat de Redactie ook
deze weinige regels in haast geschreven
opneemt en bereid is giften voor mij te
ut va «ren. Ja, ik weet dat als het van de
welwillendheid van de Redactie afhing, ik
alles zou hefbbeu, wat ik noodig had
Als deze noodkreet in de kolommen ver
schijnt, zal ik, met God's wil, hoog en droog
(misschien) te Tabanan zitten; reeds veel
gezien hebben van dat district en U mag
er verzekerd van zijn, dat ik een goed ver
slag zal zenden naar de bureaux op de
Nassaulaan. 'n Verslag van de reis en van
het land zoover als ik kan.
Ik ga onder gehoorzaamheidgezonden
door den Aposiolischen Prefect en dos is 't
God's H. Wil; daarom ga ik vol vertrou
wen. wel wetend, dat God. mét het zware
werk. mii opgedragen, ook genaden en hulp
zal schenken.
't Zal werken ziin en studeeren: taai en
godsdienst, welke verschilt in vele opzichten
van de Doesoens. Hier in Borneo raakt men
daar nooit uit!
Vol vertrouwen ook, dat de goede lezers
mij zullen helpen èn met gebed en ook met
wat slijk der aarde. Want niet hij. die zaait
of plant is iets; doch God. dié den wasdom
geeft.
Ja, alle hulp van Boven!
Mij aanbevelend in uwe godvruchtige ge
beden en uwe liefdadige welwillendheid,
Verblijf ik. uw oud-stadgenoot,
J. STAAL, Pr.-Miss,
Mijn adres zoover zal zijn: j
REV, J. STAAL,
en
R. C. Mission,
Jesselton.
B. N. BORNEO.
VRAGEN VAN KAMERLEDEN.
Het is opvallend, dat sedert eenigen tijd door
die leden van onze volksvertegenwoordiging- een
buitengewoon druk gebruik wordt geraakt van
het hun gegeven recht, de regeering schriftelijk
vragen te stellen, dde de öhefs van de betrokken
departementen zoo goed mogelijk hebben te be
antwoorden. Het aanhangsel tot het verslag van
de Handelingen der Tweede Kamer bevat bij
tientallen tegelijk de nummers van dit vraag- en
an-twoord-enspel, over onderwerpen, die met
lands belang maar ai te vaalt in zeer verwijderd
verband staan.
Een der jongst gestelde schriftelijke vragen
bracht onder meer een k?acht tot uiting van een
reiziger naar Middelburg, die „een avond verloor
en zijn bestemming niet meer bereiken kon."
„Wij nemen aan, schrijft de „Tel."',
dat aen dergelijk gebeuren voor den betrok
ken reiziger onaangenaam ts geweest, maar,
vragen wij in gemoede, is dat feit van voJ-
doende beteekeais te achten om er een minis-
ster en een staf van personeel gedurende
ec-nige dagen mee lastig te vallen, terwijl
men weet, dat bureaucratische staats
machine zelfs voor urgente zaken van groot
algemeen belang gewoon is, traag te wer
ken? Een dergelijke overbelasting moet nood
zakelijk uit den booze zijn. En er zijn meer
van dergelijke vragen aan te wijzen in de
lange serie, welke den laats ten tijd tot de
verschillende ministers werden gericht. Wan
neer deze vragen enkel bedoelen de grieven
van een of twee gedupeerde of teleurgestelde
burgers van ons land naar voren te brengen,
dan heeft men £,en otl toelaatbare bevoorrech
ting te constatecren, een uiting van persoon
lijk» griefjes v'a een vertegenwoordiger,
griefi es, waaraan de redactie van een of an
der klein provinciaal blaadje via een inge- 1
zouden stuk oog Seen plaatsing zou ver-
leenen. Slechts bij 8Poote uitzondering kan
het gewenscht zhn:. <|at over een persoonlijk
gebeuren schrifteMke vragen worden ge
steld; als regel mogen de vragen zelfs niet
den schijn van persoonlijken bemoeizucht
hebben; zij moeten dienen om in zake van
algemeen of groepsbe.'ang verbetering te
brengen of daaromtrent opheldering te ver
krijgen waardoor in de toekomst verbete
ringen kunnen worden toesepa3t
De Eijksweer te Berlijn
gealarmeerd.
Het Wolff bureau meldt .uit Berlijn:
Tegen den Genei aTundschafmdirektor
von Kapp (een dev felste ali-Duitschers,
met wien. tijdens den o-orlog de rijkskan
selier von. Befehmana Hoilweg het reeds
aan den stok fcreeg, den gewezen kapi
tein Pabst, de publicisten Grabowski en
Schnitzler, is een bevel tot inhechtenisne
ming uitgevaardigd. Ba beide eerstge-
noemden zijn tot nu niet te vinden. De
veiLigheidsweer en rijksweer te Ber
lijn zijn gealarmeerd.
Van gezaghebbende zijde wordt meege
deeld, dat te Berlijn sedert eenigen tijd de
rechtsconservatieve kliek een aetie is be
gonnen, met de bedoeling een omwente
ling tot stand to brengen. Uitdrukkelijk
wordt echter hieraan toegevoegd, dat de
rechtsche- partijen in de Nationale Ver
gadering en den Pruisischea Landdag aan
dezo beweging niet deel nemen.
Oe Berl. correspondent van het „H'oid."
seinde vannacht het volgende omtrent den
toestand:
Circa 8000 nian tegen-revolutionaire troe
pen, die zich de'beide brigades Ehr-
hardt en L&weufels groepeeren, zijn in de
nabijheid van Döberitz geconcentreerd (nabij
Berlijn) en moeien het voornemen hebben
in den nacht naar Berlijn te marcheeren
en de regeering in haar macht te brengen.
In nnHracht van de iegeenng is admiraal
Von Trotha naar Döberitz vertrokken, om
te trachten de tegen-revolutionnauen van
hun in politiek opzicht krankzinnig voor-
nemen si tc brcn££ii.
Of deze pogingen succes zullen hebben,
valt od 't oogenblik nog niet te zeggen. Zijn
we goed ingelicht dan heeft men niet te
doen me een uitgesproken monarchistischen
staatsgreep, maar met óe poging van een
aantal officieren. Om de tegenwoordige re-
geering ten val ie brengen en een minis
terie uitsluitend bestaande uit deskundigen
en waarschijnlijk met een dictator aan het
hoofd in te stellen.
Noske heeft reeds in de vroeger middag
uren de noodzakelijk militaire veiligheids
maatregelen voor Berlijn getroffen.
Hoe sterk het Berlijnscbe garnizoen op t
oogenblik is kunnen we niet zeggen net
echter gealarmeerd, evenofe de Veiligheids-
weer.
Ook de burgerwacht is ie wapen geroepen
om uitspattingen val het gepeupel bij een
eventueelen intocht der troepen te voorkomeri
•i de inwoners voor plunderingen en derge
lijke misdrijven te bewaren.
Nader mddde de correspondent vannacht
telefonisch te twee uur, dat admiraal von
Trotha uit Döberitz te Berlijn is terugge
keerd. waar hii de tegen-rwolntionnaire troe
pen en hun aanvoerders beeft aangemaand
tot bezinning te komen.
Hii was van meening, datomstreeks mid
dernacht een zekere ontspanning was inge
treden. maar legde er den nadruk oo dat de
situatie zich van uur tot ttur kan wiizigen.
Naar we vernemen, staat de meerderheid
der Rüksweerofficieren op het standpunt, dat
het belang van het land boven de persoon
lijke en andere politieke belangen moet wor
den gesteld.
Noske is vast besloten onder alle omstan-f
dierheden een bezetting van P>erlim door de
muiters te verhinderen en heeft derhalve den
chef van de legerafdeling last gegeven in
geval van botsingen onvoorwaardelijk van de
wapenen gebruik te maken. Men vreest ech
ter en waarsdriinliik nTet ten onrechte, dat
de RiiksweeriToeoen er slechts ongaarne
voor te vinden zullen zim om op hun vroe
gere kameraden te schieten.
Naar wii nader vernemen eischen de fe-
gen -revolutiomuaire officieren voora! W af-
freden van vie** miinisferst B^uer. den Rij^s-
kanselier; Schmidt den Rijksminister van
T andbouw. Hertmonn Muiier. den minister
van Witenbwdsche zaken en Brarra den
Pruisischen minister van landbouw.
Het ..Berliner Tagebfotf' van heden, Za-
tordaernorgen, stelt minister Noske verant
woordelijk voor d° angstwekkende ontwikke-
i:ng der beweging- Hii heeft niet willen ge-
iooven aan tegen-revolo'ionaire acties van
rechts en het gevaar alfh'd «dech's van de
'inkerziide verwacht. Deze verblindheid o-etgf
z;ch 'hans te-wreken en al laaf de minister
'hans verklaren dat hii met wanengewe'd
dp reactionairen wil hedwwen. toch lean men
dp vrees piet onderdrukken, dat bii ook de
Berlijnsche troepen niet meer geheel in de
hand heeft Wie weet of de Berlnnsche offi
cieren krachtdadig tegen hun oprukkende
kameraden zullen optreden?
ERZBERGER.
Naar gemeld wordt, heeft de rijksmi
nister van financiën, Erzberger, bij dei
rijkspresident zijn verzoek om ontslag in?
gediend.
In tegenspraak hiermede wordt, volgeni
het Wolff-bureau, in parlementaire krin
gen verzekerd, dat Erzberger geen ontslag
heeft genomen en dat evenmin een beslis
sing is gevallen omtrent zijn al of niel
aanblijven als afgevaardigde. Men ver
wacht in parlementaire kringen veeleer,
dat Erzberger eerst met zijn W'urtemberg-
ecbe kieeees ia overleg zal treden.
HEI' PROCES-HELFFERICH.
Gisteren is in het proces Erzberger-
Helfterich vonnis gestreken.
Het is, in overeenstemming met dea
eisen van het Openbaar Ministerie, te we»
ten 300 mark boete.
Bovendien moeten de tegen den aankla
ger (Erzbcrger) geschreven brochures, in
het bizonder die van Helfferich. worden
vernietigd en aan de circulatie worden
onttrokken.
Voorts is aan Erzberger verlof gegeven,
het vonnis te publieeercn.
Tevens is Heifferieh veroordeeld tot '1
betalen vau de kosten van liet proces.
In de toelichting staat, dat HellTeriüh
niet kan worden geacht de beleeuiging te
hebben begaan ter verdediging van recht
matige belangen. Wel is waag heeft hij ii
zekeren zin uit vaderlandlievende beweeg
redenen gehandeld en het is hem ook ge
lukt in het algemeen zijn beweringen w
bewijzen. De rechtbank heeft hem niette
min moeten veroordeelen, omdat naar haai
meening de haat tegen Erzberger de oor
zaak is van het beeie vergrijp.
De „Tag. Rundschau" schrijft:
„Naar wij vernemen zuilen de koster
van het Helfferioh-proces, die beklaagde
heeft te betalen, veel meer dan 1W.WJ0
mark bedragen."
DE AMEBIKAANSCHE SENAAT EN
HET VREDESVERDRAG.
Naar gemeld wordt, hebben een aautal
democratische senatoren, die de gedrags
lijn der democratische leiders afkeuren, be
sloten. Wilson los te laten en een compro
mis te sluiten met de republikeinen be
treffende de reserves op het vredesverdrag
DE V. S. EN TURKIJE.
De correspond ent van de „Times" t.
Washington meldt, dat de president, de
Senaat en het Amerikaansehe publiek een
stemmig vau meening zyn over de 'i'urk-
sche kwestie en gevoelen dat de Turk uil
Europa moet worden verureven.
Naar vernomen wordt, zai een verkla
ring, waarin ue positie der V. S. w or dl
uiteengezet, aan ue geallieerden worden
gegeven zoodra het departement van bui-
lenlantusehe zaken officieel in kennis ii
gesteld van de bepalingen der regeiiug
met Turkije.
HET VREDESVERDRAG MET
HONGARIJE. en
Reuter verneemt, dat de Oppersto Raad
in beginsel heeft basioum, dat er goen wij
zigingen zullen woruen aangebracht in het
Hengaarsche vredesverdrag. De Hongaar-
sehe voorstellen bedoelden feitelijk het
herstel der vroegere monarchie. Zoowel
ton aanzien der eoonomische ais der terri
toriale aangelegenheden zullen de uitge
werkte beslissingen van den raad binnen
enkele dagen worden meegedeeld aan d*
Hongaarsche delegatie te Parijs. Hongarije
zal daarna binnen een week het verdrag
moeten teekenen.
DE NIEUWE HONGAARSCHE
PREMIER.
Nadat do heer Huszai- voor de eer had
bedankt, minister-president te blijven,
heeft de rijksbestuurder von Herthy den
minister van ouderwijs Hailer en daarna
den minister van landbouw Rubinek ge-
viaagd een kabinet te vormen. Ook deze
beiden weigerden. Daarop wendde voa
Horthy zich tot den vice-voorzit ter van ii*
nationale vergadering, dr. Alexander SI-
mouy-Semadaui, die de benoeming heeft
aanvaard. Siuiony-Semadam is lid van d«
Christelijk-nationale partij, behoort eer tot
de gematigde richting Huszar dan tot den
rechtervleugel Hailer.
UITVOER VAN BOUWMATERIALEN
VERBODEN.
De Belgische minister voor economischs
zaken deelt mede, dat thans de uitvoer
van baksteenen, pannen, leien en hout to
taal verboden is.
De drie dames hadden *t dien avond
zeer druk over waai zeggerij en al het
geen W d:e kunst beirekking heeft. Me
vrouw Traumbacli deelde op dat punt al
haar ervaringen mede en besloot met te
zeggen, dat, al mochten er ook sommi
ge voorspellingen van die lieden uitkomen
zij voor zich nimmer eenig vertrouwen
aan had geschonken. Daarop vertelde Cla
ra eea aantal bijzonderheden va ©en
vriendin uit haar kinder jaren, die de
voer-'pellingen van zekeren bcruchten ho
txxsoooptrekker alle had vervuld gezien
en schoon men 't haar kon aanzien, dat
zij al d.e zaken wel wat al te wonderlijk
vond. om eenige waarde daa.aan te ont
leggen, eindigde zij eveneens met te ver-
s.Lar«a, dat zij dat alles als een zonder
linge samenloop van omstandigheden, of
liever als toeval beschouwde. Laura zeide
lat zij die dingen veel te onbeduidend
vond om er zich nog één oogenblik mede j
bezig te houden en be-weerde dat 't haar
niet moeilijk zou vallen het bewijs te
leveren, dat al die zoogenaamde profe
tieën nietó beteekenden. zij wilde er even
wel liever voor heden over zwijgen.
In tusschen zijn wij er zoo zeker niet
van dat het aardig drietal zich op zulk
een volslagen ongeloof aan de kracht van
die duistere werenschap mocht beroemen,
wij zijn meermalen in de gelegenheid
geweest, om achter de onverschilligheid
van deze of gene dame een zekere vrees
achtigheid te ontdekken, weike haar oor
sprong, zoo al niet aan een levendig ge
loof, dan ten minste aan een flauw ver
moeden had te danken, dat even opmerke
lijk als belachelijk mocht heeten. Dit
meenen wij echter zeker te weten, dat
liet voor sommige zenuwachtige lieden
beter is de behandeling van dergelijke
onderwerpen in den avond na te laten,
en vooral is dit raadzaam, wanneer men
zich in gezelschap bevindt van dames
zoo schrikachtig als mevrouw Tra urn lach
Br bestond voor haar in dit o-pzicht wel
niet zooveel gevaar als vroeger daar zij
in den laatsten tijd haar geest zeer goed
wist te beheerschen. maar het bleek toch
dat haar zinnen eenigszins aangedaan wa
ren, toen zich een geraas van achteren
deed hooren, e>eJ1 86|iil(l. dat den vori-
gen dag niet de minste uitwerking op
haar acu gehad hebben. Eensklaps sprong
zij open riep: „L at is dat. wat kan dat
zijn?' Martha is de deur uit, en niemand
i3 SciltCEi
De meid stak juist den sleutel in de
straatdeur en toen z-ij zich kort daarop
in de gang deed hooren vve.d zij binnen
geroepen. Zij schriivte van de ontsteitenis
die op h-et gelaat barer m©es;.eres te le
zen was, en aan het zwijgen der beide
jonge dames be mei sic zij, dat al moch
ten deze zich bedaard houden, z?j alles
behalve op haar gemak waren.
„Martha" sprak Laura zoo bedaard mo
gelijk, ,.ga eens achter z.qj, er is zeker
't een of ander omgevallen, mama denkt
dat er iets gebroken zal zijn".
De dienstbode ver rok en kwam een kwar
tier later terug om te vertellen, dat er
volstrekt niets gebroken was, de porselein
kast, zeide zij, bevond zich nog in goe
de orde, en al het koperwerk hing, zooals
altijd, gaaf en wel aan den muur.
„Zijt ge aL de kamers door geweest?"
vroeg Clara.
„Ja, juffrouw", antwoordde Martha-, „be
halve die van juffrouw Laura"^ en zon
der meer te spreken, vertrok de meid;
om haar onwillekeurig verzuim te her
stellen Geen twee minuien was zij weg
ol' zij kwam hollende door de gang
tertio en vroeg.
Heeft juffrouw Laura het raam op
haar kamer van middag opengeschoven,
ik heb het, toen ik het bed van morgen
opmaakte, dichtgedaan".
„Wel neen, Martha", zeide Laura-, „ik
ben een paar uur geleden op mijn kamer
geweest en weet zeker dat het venster
gesloten was".
Dan hebben ze willen inbreken sprak
de meid, thans evenals hare meesteres
outsteld, „want het vaam ia heelem-aal
opengeschoven".
„Het werkvolk van hiernaast ie zeker
toch al ver-.rokken?" sprak Laura vragend
„O, al voor twee uur", verzekerde de
dienstbode.
„Maar die menschen konden daarom
I,..i- -Air we' weeromkomen meende Cla
ra; „het is hier ook zoo'n stille, eenza
me "buurt", vervolgde zij, „en ik zou
bang zijn dat zij bet fooitje wilden halen,
dat zij vreezen dat hun onthouden wordt,
daar wij het huis niet komen bezichtigen.
Gij hebt het raam nu toch dichtge
schoven, niet waar?" i
JSeker, juffrouw, dadelijk ik heb del
pin er opgedaan, maar 'k beef er van,
als u ziet".
Mevrouw Traurnbach bad in oi dier
tijd geen woord gesproken, zij scheen il
gedachten verzonken, nauwelijks had d<
meid zich ten derde male verwijderd
of zij zag haar dochter vee 1 beteekeuend
aan, ea zeide
„Beloof mij, mijn lief kind, voortaan,
ook zelfs over dag, uw venster altijd
goed gesloten te houden, en geef mij d«
verzekering, dat gij nooit,, als het douke*
is, u alleen op straat zult begeven.
Kan ik daar op aan?"
„Wei zeker mama", antwoordde het
meisje diep» ontroerd, daar er bij de vraag
harer moeder een akelig vermoeden in
haar oprees, dat zij liever niet wilde ver-
klaren, „wel zeker, gij kunt daar bepaald
op aan. Op het venster heb ik vroeger
noodt gedacht, maar ik beloof u d-tai in
't vervolg voor te zorgen; wat het
's avonds aielea uitgaan betreft, d.t is zel
den veel in mijn léven voorgekomen, en
ik had loch ten d.en opzicute reeds een
beslu.t genomen, dat uw verzoek eigenlijk
'overbodig maakt".
(Wordt vervolgd.)
