DERDE BLAD
BUITENLAND.
HET WITTE HUIS.
DE REVOLUTIE IN DUITSCHLAND.
FEUILLETON
Trekken uit Kennemeriand.
ZATERDAG 20 ^AART 1920
VAN VROEDSCHAP EN PERSOON
LIJKHEDEN.
Tot dusver lieten ze ons Boreaalsdh koud,
'die vroede vaderen van de middelste
'plank, aan wie Bcverwük's kiczersdom zijn
'wel en wee keelt toevertrouwd.
Och, ze deden kun zaakjes naar eer en
geweten met eene bekwaamheid, hun op-
(Voeding' niet voorbijhollend. Er waren tus
«eken die politieke luidjos haantjes de
,voors>t,e, die wat harder kraaidien dan de
BoEoonheid hunner voeren billijkte of de
duisternis van hun verleden redelijk
maakte.
Maar wie denkt er aan, hun dit hoogvlie
ten in aantrekkelijke sferen der populari
teit te misgunnen
Toch begint die houding vaji een dezer
fheeren reden te geven tot bedenkelijk
hoofdschudden.
Uit den treure hebben de soeia.nl-demo
craten voostellen en ooneepten over de ta-
ïel gesmeten. Het resultaat was doorgaans
(nihil. Daarom deed Frits eT het zwijgen
aan toe en liet hun zonnetje in het water
schijnen.
En och, er was een vrouw tusschen hen,
Zij blijft, de zwakke tuiseehen de sterken»
voor wie ook Frits wel een lans zon,bre
ken, leefden we nog in den poëtischen tijd
van mdunestrelen en slotrddddrs. Vrijmoe-
lig is onze socialist© in sterke mate. Bru
taal wordt ze nooit. Manieren la Roea
jLuxemburg of Madame Roland Holst zijn
haar ten e enenmale vreemd.
Eenvoudig zjifc de democratisch© dochter
Eva's tussctoen haar partijgenooten vaax
Oen revolufcionnairen wimpel en potloodt
voor ziek heen of confereert in heimelijk
gcsmiespel met nummer één van de rood©
lijst, den zicib noemenden heer v. Heldlen.
Voor de studie vooral van die EdelAcht-
baarheid nit het roede sop hebben wij: de
raadszaal met ons bezoek vereerd.
Wij troffen liet. Hij was op z'n beet.
Klein, bleek, iétwat nijdfcopje, zit hij aan
flen uitersten boek van den tafel-linker
vleugel. Hij, die arbeiders-afgevaardigde,
ziet er net en waardig uit. wetend dat 't
uiterlijk vijftig proeent tot (het prestige bij
draagt.
En zijn taaltje
Laat ons een aanljcopje nemen.
Hier komen we tot de zaak, heit onuit
staanbare, Hoor. de kleine man spreekt:
Meneer de foorsitter
Wat drommel, wat doet dlat jodemtaaltje
hier in Beverwijk's mooiste zaal? Waarom
dat belachelijk geaffecteerde. het verwaan
de, dat uit dien mond van een arbeidersaf-
gevaardigde vooral, zoo onaangenaam
treft? De arbeider, hij» de stoere, hij» d»
gespierde, hij, do reus der moderne tieten,
wiens stem oma hot liefst ie, wanneer zij
iaiacbtig en rond tot ons komt, hij laat
zieb vertegenwoordigen door iemand, die
tracht zijn ongeschoolde, ongeoefend© stern
haf. accent van ©en parlementairen rede
naar te schenken en Ln deze dwaze poging
komt tot een narrige oaricatumr.
Het mannetje wendt zün bleek gelaat en
draait die oogen over allen, die met hem
daar neerzitten ondier het min of meer
zoete juk van hun mandaat.
Wee, als die wethouder, wien» hand hefc
roodo nrgentieprogxam onderschreef, het
al weer eens waagt een ander© zienswijze
dan de zijne toegedaan te blijken.
Dan valt de kastijdend© dunne lat van
des hoeren Van Helden.'» berispend wooond
over den schuldig© en wordt hij ter ver
antwoord juff geroepen.
En we© den voorzitter, als hij het be
staat, zijn grootmogend» luleterMeppen
voor de stem van zijn secretaris te openen,
terwijl hot roodo mannetje zijn parlemen
tair kunnen voor de in. knusse lijdzaam
heid verwaasd© oogen van mijn. medebroe
deren in d© vroedschap étaleert,
Oogenblikikelijk wordt de ongelukkig©
voorzitter tot de orde geroepen en sal de
heer Van Helden het schijnt de» ede4-
adhtfoanen liefste gewoonte zich zei ven
niet boudweg „Van Helden'", doch „den
heer Van Heidien" te noemen, h tout seig
neur, tout honneur, vooral al» de ande
ren dit vergeten zijn magistral© rede
niet vervolgen, alvorens naar recht en
voagJ ijikheid de gedeserteerd» luteterklep-
pen exclusief voor zdjn deftig wouldébe
gehuischt taaltje geopend liggen.
Zoo arriveerden wij ter plaatse, waar
het pro en contra dea: subsidie aan onze
burgerwacht werd uitgevochten.
Hulptroepen der reactie, had de zich noe
mende h eer Van Helden ergens gelezen
en gaf hij te dezen stondé met veel "talenit'
in zijn oppositievertoog weder.
Jawel, sprak een veteraan der Rocymséhe
fractie, jawel, hulptroepen der reactie.
Maar wij hebben dan toch de revolutie-
poging van jouw Troelstra vermodderd en
'het land gered, toen eerzucht, gaande on
der het masker van medelijden met der
arbeiders ellende, naar do kroon van
Oranje greep.
Hot mannetje van het urgentieprogram
haalde minachtend de schouders op en
smaalde, dat het hem genoegen deed een
„zwijger" eindelijk eens uit zijn hoek te
zien komen.
Maar toen werd het mannetje, geram
meld, dat ras zijn kaken bont en blauw
stonden. Toen verhief de 7,wijge.r zijn on
veranderd, krachtig werkersgeluid en zet
te het brutale kereltje in zijn stoel recht,
als een vader ziju ondeugendsten telg.
Hier vond de socialist, zoo fonkelnieuw
in den Raad en reeds lang het lid dat pre
tendeert de lakens tusschen die veteranen
en de nieuweren uit te deel en, een min
achting» die zijn souvereinste geringschat
ting overtrof.
Hier vond hij iemand, die toonde een
zwijger te zijn geweest, omdat al dat roodte
getoeter aan zijn ooren geen neiging kon
loskloppen tot repliek. Iemand, die h©m
genoeg op de huid gaf om hem alle on
deugende streken, waaraan de heer Van
Helden debet is tegenover zijne medeleden
en i-inciepen, in te peperen en genoeg
vooral om hem te beduiden, dat hij toch
heusch nog niet te spotten heeft met onze
vroeden uit de oud© doos.
Aan den anderen schouder van mevrouw
Wolf—Buijs zetelt hij» dien wij eenmaal
als onzen Klaas leerden kennen «n die
d© niet alledaagsch© e©r geniet het commu
nistisch idéé in onzen Raad t© belichamen.
Zouden wij aan onze vroegere beschrij
ving iets toe te voegen hebben? Moeten
wij zeggen, dat communist Tussen ona het
lange verblijf in dfeze zaal veraangenaam
de door la note amusante, door den pretti-
gm draad, dien hij er doorheen wist te
spinnen? Hoe genoeglijk verteld» hij van
dat vrij© Rusland en al de ellend© des vijf
jarigen oorlog». Hoe pakkend van spirit
en koddige essentie was zijn» teeiken tag-
van het kapitalisme.
Toen hij dit systeem, waarvan ook wij
denk aan d© bourgeois!© nog niet ver
last zijn. beschreef el» wreed, bloeddorstig
en gewelddadig» steeg d© hilariteit ten top
en daverde ailler vroolijkhedd naar die vtter
zaalhoefcen. Wij zouden ons du» niet dur
ven vermeten, ware het «tocht» om den
plicht van dankbaarheid, ander» dan res
pectvol te gewagen van de® heeren Tijseen
edelachtbaarheid.
Wij gaan niet verder. Het zon t» veel
op een museum gaan gelijken. Misschien
roept een© of andere belangrijke agenda
ons nog wel een» naar de raadszaal en
zullen wij gelegenheid hébben om ook aan
ander® gewichtigheden och, zijn «r nog
wed buiten de hiér omschreven©, waar ai
die goed» mensehen hun mandaat zoo een
voudig en heel niet verwaand vervullen»
wetendl dat niemand van hun geestelijk©
talenten ecodemisohe allures verwacht?
van onzen Raad te beschrijven. Dit tot
meerdere eer en glorie hunner partij en tot
aanzienlijker profijt votor het algemeen.
Want dat soms dé opvatting der heeren
nopens hun plicht ten aanzien dier giearueen-
tenaren rectificatie noodig heeft, i» over
vloedig bewezen door de meerderheid, die
waarachtig de huagerwaoht-BUihsidS» naar
dien drommel verwees. *t I® toch al te mal,
dat de Beverwijksohe vroeden im ernst er
over denken Slimmer te zijn dan de regee-
ring en hun werkelijk academisch ge
schoolde collegia'» uit de groot© steden,
dl© toch wel zooveel van een noodzakelijk
heid dér burgerwacht afwisten, dat «ij met
hart en stamen groot» sommen tot onder
steuning van dit werkelijk nationale insti
tuut voteerden. Waar deze mensdhen hun
bloed veil stellen voor het behoud der goe
de orde, achtten dl» heeren het wel otr-
baar, dlat de gemeenschap tenminste ©eni
ge duiten voor hetzelfde doel offerde. Maar
ons» meerderheid» samengesteld ntt drie
vrijrinnig-déOTOcrateu, twee socialisten,
een christelijk socialist en een communist,
bezat de verwaandheid beter is willen
weten. En d» subsidie viel. Hopeloos? O
neen» Andermaal zal ©en verzoek om gél-
délifkjen steun den Raad bereiken. Ander
maal zullen wij gelegenheid hebben, d»
grootte en omvang van hart en hersenen
cnier raadsleden aan hum argumenten
rondom de burgerwacht en haar al dam
niet noodzakelijkheid af te meten. Dat de
uitslag van deze verhandelingen in het
vereehtet ons «©en/persoonlijke oritiek mo
ge ingeven, is ook van Frits dé warmste
wensch.
Als er argumenten nogmaals ter tafel
komen, mogen "deze tér wille van Bever
wijk's reputatie wat solieder en fed'tgetrou-
wer zijn dam al wat onze ooren tegen die
omgeluikkige subsidie te h'oo ren kregen.
Anders zonden wij al wederom verplicht,
zijn een trek aan personen en dingen te
wijdten, waarin d© welwillend© toegevend
heid zou moeten wijken voor den hef tigen
toon der verontwaardiging.
FRITS.
Het radicalisme wint over het heeie Ouitsche rijk veid Ds eischen der vakvereenigingen aan de
regeering zijn zoo verregaand, dat inwilliging daarvan zou beteekenen invoering van de dictatuur van het
proletariaat. De regeering nog niet in Berlijn? Noske afgetreden. De Nationale Vergadering te
Stuttgart bijeen. Onlusten en vechtpartijen op tientallen plaatsen; te Berlijn is aan de Brandenburger
poort tusschen Baltische troepen en Spartacisten een hevig gevecht geleverd, waarbij meer dan honderd
dooden vielen. Een zaal in Hotel Adlon volkomen vernield. De levensmiddelenvoorziening van Berlijn in
gevaar. Ernstige toestand in Noord-Beieren. Een premie op het hoofd van Kapp en Lüttwitz. Ce
Engelsche gezant te Berlijn gecompromitteerd.
Die algemeen© toestand.
In een telegram uit Berlijn van .Vrij»
dagochtend zegt de Kölnische Ztg.Het
feit blijft bestaan, dat tengevolge der al
gemeen© staking, bijkans in alle dealen
van het rijk politiek© onlusten zijn ver
oorzaakt; tevens echter het feit» dat on
der den indruk van de militaire over
rompeling in Berlijn een sterke overgang
der massa naar het links-radicale kamp
heeft piaabs gehad. Onder deze omstan
digheden is het dubieus of die oude regee
ring niet door een volledig nieuw kabinet
moeten worden vervangen, opdat de ord©
kan worden hersteld.
De opvatting, dat dit moet geschieden
schijnt ook in de politieke partijen t©
heerschen. Naast hei vraagstuk der nieu-
uwe verkiezingen voor den Rijksdag en de
verkiezing van den rijkspresident door het
volk, dient thans eon and,ere voor. Berlijn
en voor het geheel» Rijk buitengewoon,
gewichtige, praotisch© kwestie te worden
opgelost, n.1.. o£ het den opvolger van
Noske, generaal van Seeckt zal gelukken
de Baltische troepen met de rijksmarine-,
brigade uit Berlijn in het Döberiizer kamp,
terug te leiden en met behulp, van de
rijksweer en de veiligheidstroepen 't bols
jewisme te onderdrukken, hetwelk overal
en voornamelijk in d© rijkshoofdstad met
stijgend vertrouwen het hoofd verheft.
Van de beslissing van dit vraagstuk zal
het in de eer«*te plaats afhangen of d.e
rust en de veiligheid .wederom zullen te»
rugkeerom
Over de onderhandelingen tusschen dé
partijen zegt het blad: Men heeft dan Ln»
uruk dat de meerderheidssociaiisten dan
toestand met vrij .wat meer begrip, tege
moet zijn getreden uau de democraten
die slechte met tegenstribbelen in het ga
reel konden .worden gehouden.
D© Berlijnsche correspondent .van het
Hbi. geeft den stand, van zaken op. gie
ren (Vrijdag)middag als volgt .weer:
De rijksregeering nog steeds niet in
Berlijn terug en h« gerucht gaat. dat ook
de Nationale Vergadering ntet in Berlijn,
maar Bi Stuttgart bijeen zal blijven. Intus-
sohen wordt in Berlijn tusschen de meer-
deriieidssociaJiisten en het regeexingsblok
aan de een» zijde en de vakvereenigingen
aan de andere zijdie, onderhandeld Of
schoon ds meerderheidssocaaBsten nopen
dat deze onderhandelingen heden tot een
goed eind» sollen komen en daardoor wel
licht Zondag een gemeenschappelijk pa
rool zal worden uit gi ge ven om aan de ,ti-
gemeene werkstaking een eind» te ma
ken, verbergen zij aan den anderen kant
hun vree» niet, dat de bolsjewistische in
vloeden reeds zoover zullen zijn doorge
drongen, dat van een schikking óf geen
sprake meer is» óf dat een dergelijk verge
lijk ten slotte zou voeren tot een zuiver on
afhankelijk getinte nieuwe regeering.
De edsohen, die de vakvereenigingen
stelten, zijn de volgende: L terugtrekking,
ontwapening en bestraffing van ds troe
pen, dl» aan ds omwenteling hebben deel
genomen. 2, Bestraffing van alte beamb
ten, die aan die omwenteling deelnomen. 8.
Democratieeering van bestuurslichamen,
ontbinding van all© tegen-rsvolntl»-troe
pen, oprichting van. ©en veillgheidaweer en
bewapening der arbeider», k Socialiseering
van da mijnen en ©leofcriciteltawerken, over
neming van d» kolen- en kalimonopolies
door het rijk. 8- Uitbreiding van de sociale
wetgeving. 4 Aftreden van d» ministers
Noske, Heine en Oeser. 7. V©rpliohting van
alle partijen om bij de reorganisatie van de
regeering zloh te verstaan met de vakver
eenigingen.
Het ie duidelijk, dat wanneer de meer-
darheidseooialisten gedwongen zullen wor
den, toch bü den toenemen-don invloed der
oi.afhankelijken dergelijke eischen te ao-
cepteeren, wij nog slechts één slop van de
radenregeering verwijderd zijn.
Volgens de laatste berichten komen uit
het rijk steeds ongunstiger tijdingen. Al
leen in het Oosten van Duitschland en in
Beieren en Saksen schijnt de toestand voor-
loopig weer eenigszins rustig. In Berlijn
hébben nog voortdurend straatgevechten
plaats. Zoo werd gistermiddag om 1 uur
aan de Brandenburger Tor een auto met
vier officieren, die volstrekt niet tot de
Baltische troepen behoorden, door de me
nigte aangehouden en werden de vier offi
cieren door hot werpen met handgranaten
uit de menigte gedood.
De stemming onder de bevolking is
voortdurend zeer zenuwachtig. Kenmer
kend van deze revolutiedagen is, dat dit
maal de onrust en de gevechten op straat
niet beperkt blijven tot bepaalde wijken,
maar verdeeld zijn over de gehe.de stad.
v. «i-aPr
Van andere zijde iroidt nog gemeld:
D© onderhandelingen van Donderdag
middag tot 'e avonds laat gevoerd tusschen
het algemeen bestuur van de Duitsohe vak-
vereenagingen en bet bestuur der Berlijn
sche vakyereeuigingen dezerzijds en de te
Berlijn vertoevende rijksministers en Prui
sische ministers en de aanvoerders der
meerderheidspartijen anderzijds, over het
afbreken van de algemeen© staking hebben
geen resultaat gehad. D© ©ischon
dor v a k v e r e e n i g 1 n g en, die
onder leiding staan van Logien (den be
kenden zeer gematigden meerderheidsso
cialist) zijn zoo radicaal, dat
Indien zij ingewilligd werden d g e -
heel© politieke leiding in
handen zou komen van de
arbeiders.
Doordat er geen resultaat werd bereikt,
is bet spoorwegverkeer weer opgehouden
De treinen, die gistermorgen vroeg ver
trokken, zijn beschoten, waarop het be
drijf gestaakt werd.
ln d© arbeiderswijken van Berlijn heb
ben d© communisten en onafhankelijk en
vele posten geplaatst die alle arbeiders
trachten terug te houden van de fabrie
ken.
(Dé hervorming Ivan het kabinet.
.Over. de quaestie van hervorming- van
het kabinet verneemt de Fraukf. Zeitung
uit Berlijn, dat men piet voornemens is
de Diuitsch-nationalen en de Duitsch©
Volkspartij zetels in het ministerie aan te
bieden, i - j
i Het ontslag van Noske
Dje Frankfurter £tg. meldt uit Berlijn,
dat het verzoek om ontslag van Noske,
minister van verdediging, is ingewiLligd
D© Pruisisch» minister, van binnenlanti-
sche zaken, Heine die voor de organen
dér, veiiigheidsppiiria verantwoordelijk is,
heeft zijn door. do sociaal-democratische
partijleiding, geëisckt© verzoek om ontslag
ingediend. l j j j J („Li
D© Berlijnsche politiepresident Ernst zal
vermoedelijk eveneens niet op, zijn post
terugkeeren,
Een manifest aan de rijksweer.
Tot de rijksweer ia d» volgend© pro
clamatie gericht:
Aangemoedigd door d© gebeur te nissen
der, laatste dagen meent het Spartakiame
opnieuw in Duitschland de heerschappij
aan zich te kunnen trekken en ona volk
den genadeslag te. kunnen toebrengen.
Door dien vasten wil van al degenen, wien
rust en orde in hot land ter harte gaan,
moet de«e waan .worden verijdeld. Even
als vroeger, zal daarbij ook thane do rijks
weer, in de eerste Jinte staan en elke
poging van het bolsjewisme verijdelen.
In deze moeilijk® uren noodig ik de rijks
weer uit vast a&neengeeioten te blijven
en het .weizijn des vaderlands te stellen
boven alle ander© overwegingen. Ik zal
alles doen om de troepen te steunen.
In opdracht van den rijksweerminlalter,
Noske, (get.) Von Seeokt
Zooiwel dé eoo.-dem. partij als d© andere
regeeringspartijen hebben Noske verzocht
zijn ontslagaanvrage in te trekken. De soc.
dein. paxtdj verwijst er in haar verzoek aan
Noske naar, dat d» in dé Nationale Ver
gadering door Sckeidemann legen Noske
gerichte aanvallen zonder voorkennis der
party zijn geschied.
(Van deze aanvallen werd nog niets veiv
meld'. Red.)
Uit de Nationale Vergadering.
In de eerste zitting der Nationale Vergade
ring te Stuttgart na den staatsgreep, is het
als voigt toegegaan:
De democratische afgevaardigde von Payer
betoogt: De Putsch" is voorbij, de gevolgen
echter blijven, hi Zuid-Duitschland is op
nieuw wantrouwen gerezen jegens Berlijn.
Onze politiek zal in geen geval een wending
naar rechts nemen. Wij willen geen „Gesin-
nungsschnüffelei". doch niemand mag zijn
overtuiging doorzetten ten kos.e van het al
gemeen belang. De gerechtigheid schrijdt snel
en zonder mededoogen voorwaarts. De zake
lijke redenen voor de verkiezing van het par
lement in den herfst gelden ook nu nog. De
rijkspresicent moet gekozen worden op de wij
ze, in de grondwet aangegeven- Voor de mi
nisters ziin vaklieden noodig.
De Duiisch-nationale afgevaardigde K.aat
protesteert tegen het knevelen van de or.in
bare meening door de censuur. „Ik betreur
het, dat bijna al mijn partijvrienden hier ont
breken. Maar ik geloof, dat zij denken zooals
ik: de klaploopers op de November-revolutie
hebben niet het recht zich te beklagen."
(Stormachtige interrupties. De president
zorgt voor rust. opdat de afgevaardigde ver
der kan spreken.) Geen -revolutie onlsiaaf
zonder dat de regeering er schuld aan heeft.
De inbreuk op de grondwet in verhand met
de verkiezing van den rijkspresident moest de
grootste opwinding veroorzaken- (Spreker is
bijna niet te verslaan door het rumoer in de
zaal). Wij hebben een gezonden bodem noo
dig voor het nieuwe Duitschland.
Rijksminister Koch had vet wacht, dat de
afgevaardigde Kraut ook de ministers zou ver
oordeelen. „De afrekening met de persoonlij
ke vrienden van den heer Kraut zal ik tot
Berlijn uitstellen."
De Nationaal-liberale afgevaardigde Bec
ker spreekt, als eenige vertegenwoordiger van
zijn fractie, tegen de eenzijdige samenstelling
van de regeering. Doch hij keurt de contra
revolutie even scherp af als de revolutie. „Ik
verlang zoo spoedig mogelijk nieuwe verkie
zingen en betreur het, dat de rijkskanselier
het vonnis tegen Erzberger onbegrijpelijk ge
noemd heeft. Wat Kapp en zijn vrienden de
den, heeft ook Scheidemann gedaan- Maar d«
sociaal-democraten beoordeelen de revolutie
naar het succes.
De onafhankelijke socialist Henke verklaar
de de regeering mede schuldig aan het ge
beurde. „Ik bewonder den treurigen moed,
waarmee zij hier optreedt. Er moet thans ook
recht gesproken worden over Bauer en Nos
ke."
De afgevaardigde Heim (Beiersche volk®-
partij) veroordeelt elke poging met geweld
de grondwet te veranderen. „Mijn partij i®
ook voor het parlementarisme, eischt echter,
dat de partijen bij de bezetting der ministe
ries zich laten leiden door kennis. „Het greo-
zelooze militarisme bestrijden wij met all»
middelen." Spreker geeft een overzicht van
den politieken toestand in Beieren, en van de
kabinetsformatie. „Op de algemeene staking
der arbeiders zou een weigering van de boe
ren kunnen volgen tot het afleveren hunner
producten. Wij willen in Duitschland niet al
leen ais een lid, doch ook als een stuk van
Duitschland leven.
President Fehrenbach constateert, dat all©
partijen de Putsch" hebben veroordee d. Wjj
beklagen dooden en geven ons medelijden t«
kennen met de familieleden. (De afgevaardig
den staan op). Wij hopen, dat de algemeen*
staking spoedig gedaan zal zijn. De Duitsche
republiek is voor ons een plaats van vrijhei^
tucht en orde."
De president krijgt machtiging de volgen
de zitting in Berlijn te doen plaats vinder-
Premies od de hoofden va®
Kapp en Löttwits.
De Pruisische minister van binnenland-
sche zaken heeft in d© gristenen gehoude*.
vergadering medegedeeld, dat d© rijksr®-
ereering een premie gesteld heeft op d© air-
141.)
La wa had met bare vriendin dit allee
Wwijkend aangehoord, beide meisjes wa
ren dermate ontroerd, dat zoo haar al
de gelegenheid ware geboden can te apre-
üeü zij vergeef3 naar woorden zouden
gezocht hebben om hare gedachten uit
te drukken. Nu eerst bleek het welk
een goede, hartelijke vriendin Clara was.
iv e^e in deze treffende gebeurtenis
pRof oie haar onmiddellijk van nabij
be mof, ja, of mevrouw Traumbaoh hare
eigen moeder was. Laura naderde eind
lijk den pastoor, en onder een zcnuwacu-
ög gesnik bracht zij den edelen zjele-
beroer haar dank voor zijn rusteloos
teïa e y en om he t vorloren gpeluk in de
woning, waar het voor immer scheen
Beweren, terug te brengen,, en loofde
öen Hemelvader, die hem zooveel geiest-
kTBoht en volharding had geschonken om
jut bewonderenswaardig bekeeringswerk
tet stand te brengen. Het kostte haar
de meest» inspanning om zich verstaan
baar uit te drukken, de dankbaarheid
legde haar nog vel© woorden in den
mond, maar zij was niet meer bij machte
ae uit te stamelen, en viel eindelijk
als uitgeput op een stoel neder, haar
oogen met hare handen bedekkend©, ter
wijl rij opnieuw aan hare tranen dan
vrijen loop liet
„Gij rijt mij volstrekt geen dank ver
schuldigd mijn kind", sprak de goedharti
ge man; „wat ik heb gedaan was niet»
meer dan mijn plicht. Het is de taak van
den priester de bedroefden t» vertroos
ten, gevallenen op te beuren en verdwaal
de zondaars tot God te brengen, ten
einde Hij ben gezuiverd in zijn hemel
rijk ontvang» en hen deelachtig make
aan dat eeuwig geluk, waarvoor Hij in
zijn eindelooae goedheid den memsoh ge
schapen heeft Ik wil gelooven, en ik
tien er geheel van doordrongen, dat deze
dag de gelukkigste uws levens ia Ln-
busschen wacht u aanstaanden Zondag
over acht dagen een gebeurtenis, welke
zeker uw geluk nog vorhoogen zal, en
ik verheug mij in het zalig vooruitzicht
u dan met haar, wier geestelijk welzijn
u zoo nauw aan 't harte gaat, aan den
disch de3 Heeren te zien, om die aoddei-
lijke spijB te ontvangen, welke de eng»
len u gewis moeten benijden. Qods ze
gen ruste inmiddels op u; aan zijn ge
nade hebt gij alles te danken".
Toen de waardig© priester deze woor
den gesproken had, stond hij op en ver
volgde.:
,,'t Zou mij aangenaam zijn nog eenige
oogenbiikken in uw midden te vertoeveq,
doch mijn hart 2£gt mij; dat ik mij
moet verwijderen, ©r zijn nog anderen,
die mijne diensten behoeven, de priester
is het, die dagelijks gelegenheid vindt
meer dan elk ander, de ellende en jam
meren van dit leven t© aanschouwen,
en veei moet er door hem gedaan worden
om de wonden, door haat en tweespalt
geslagen, zooveel mogelijk te heel en.
Zijn raadgevingen en vertroostingen,
waartoe God zijn geest verlicht en hem
de zalvende woorden in den mond legt
zijn het, welke den verloren vrede in de
huisgezinnen moeten terugbrengen, en ge
lukkig de priester, die zich op het einde
zijns levens in dit opzicht ge©n tekort
komingen heeft te verwij ten. Tot dienaar
Gods verkoren fce zijn, Gods heilige leer
te verkondigen, zich dagelijks met zijn
Verlosser in het heilig Misoffer op het
innigst te vereeoigem» is een sehoone roe
ping, een verheven taak, maar de verant
woording van den priester is zwaai; en
wee hem, die den hem opgedragen last
niet naar eisch vervult".
„Ik behoef u niet te zeggen, pastoor"
zeide mevrouw Traumbaoh, „dat wij u
gaarne nog wat bij ons hadden gehou
den, maar wij mogen zoo baatzuchtig
niet ziijn, om anderen, die er evenveel
jecht op hebben als wij, langer dan dit
noodig is, uw vertroostingen te onthouden"
Dit zeggende, was zij met den eer-
biedwaardigen man aan de deur gekomen,
zij opende die en de goede priester koer
de zich om, om ook de meisjes die
gevolgd waren, zijn groet te brengen.
Terwijl hij' de stoep afging, zeide hij:
„Morgen hoop ik het genoegen te heb
ben u allen weer te zien," en vertrok
Een paar minuten te laat is dikwerf
veel te laat. Nauwelijks had de pastoor
zich verwijderd, of de dokter trad bin
nen. Met angstige bezorgdheid merkte hij
d© roodgeweende oogen op en vroeg;
„Wat is hier gebeurd, Hoe, gij hebt
allen geschreid, welke smart is thane
weer aanleiding dat er tranen vloeien?"
„Zij hebben haar ontstaan te danken
aan blijdschap en niet aan smart, mijn
beste dokter'!* fluisterde Laura hem in
het oor, „het Bpijt me dat ge te laat
komt"...
„Oij wilt zeggen, dan hadden wij er
een quartet van kunnen maken, als ook
ik had meegeschreid", riep hij lachend.
„Neen, nu vergist ge u", zeide Clara,
„don ware bet een quintet, want de
pastoor was dan ook van de partij ge
weest, de goede man is daar juist ver
trokken", Nu begon de zoon van Escu
laap zoo wat op de hoogte te komen
en begreep dat de pasmor niet vreemd
was aan al die tranen, dat de brave man
niet moedwillig smart zou veroorzaken
wist hy maar al te goed, en nu hem
die teek ens van aandoening werden opga-
geven als aan de bron dar vreugde ont
sproten, werd het hem duidelijk, dat de
godsdienst hier rijn weldadigen invloed
uitgeoefend en 't hart van het drietal
in geestdriftvolle ontroering gebracht had
„Ga ritten", sprak zijn vroeger© pa
tiënte, „gy staat daar zoo verwonderd t®
kijken", alsof ge ons allen voor de eerst»
maal zaagt weenen. Ben je vandaag gun
stig genoeg gestemd om een godsdienstig
nieuws te hooren?"
(Wordt vervolgd.)
