DERDE BLAD
HCT WITTE HUIS.
Sport en Spel
Brieven uit Borneo.
FEUILLETON
Kunst en Kennis
DAMRUBRIEK.
ZATERDAG 26 MAART 1920
ii.
(Vervolg.)
HUIS EN HOF.
HAARL. VOETBAL BOND.
OVERZICHT.
Schoten 2T. H.B,
T. H. B.
7
43—34
4
5
34—29
9
V.V. H.
5
7
4
9
4
9
•Schoten 2
twee strafpunten.
Eindstand ie
klasse
B.
56—H
25
4
6
H. F. C. 4
4
9
Ivo
3
7
KORFBAL
Haarhmisch Twaalftal
Oefenwedstrijd. Gem. Speelterrein.
ma, rn*
Alles wat bekend is over dien vreemden pries
terkapitein jkomt van hen. En met jaartallen
cn 200 en welbekende leiten komt alles goéd
overheen. Twee gceüe zielen die eén hoogén
il'un-k hebben van hun „Vader". Beiden zijn
goede fraters en praten over instrumenten en
over sterren en scheepstaal als de beste ma
troos. Beiden zijn wei onderlegd, lezen, schrij
ven en spreken verscheidene Oosiersché talén,
en hoewel ver weg, i edere priester is welkom
en wordt allerhartelijkst ontvangen door de
twee ex-boys van den eersten Missionaris, Fr.
tiuartoron was zoo grool en breed en sterk als
de sterkslen in Borneo. Hij was een heilige man,
die legen g.en moeilijkheid opzag, hij had
een ijzeren wd en was aUervriendelijk'Jl vieesch
kwant nooit over zijn lippen zijn rijst en
visch was zijn voedsel al de jaren van zijn ter-
blijf hier. 'n Bed had hij niet. een mat opden
vloer en een sluk hout voor oorkussen.
Moeilijkheden moet hij gehad hebben, want
de Spaansche priesters verhelen hem. ©n Ver
trokken naar de Philippijnen.
Hij bleef alleen achler. Hij reisde en trok, en
trachtte de weinige Philippino-chrislenen die
bleven bijeen le brengen en voort ie helpen.
Doch de ijzersierke vergde te veel van zijn
krachten, nam zichzelf met in acht en ue
gevreesde en veel voorkomende buikloop sloopte
rijn krachten.
Twintig j3ar heelt hij volgehouden met ver-
bazingwekkenden moed. Toen zag hij in dat
zijn blijven zonder vooruitzichten zonder hoop
op nieuwe priesters, toch zonder resultaat zijn
ku en hij vertrok naar Rome om daar per
soonlijk verslag uit te brengen en te pleiten voor
Borneo In 1879 na een twintigjarig verblijf ie
Borneo ging hij en kwam niet weder.
Voor dengrooten Leo XIII pleitte hij en hem
iverd beloofd dat nieuwe priesters zouden ge
zonden worden. Hij vertrok weer naar zijn
geboortestad Seville en daar eenige dagen na
aankomst stierf hij.
Zco in 't kdrtis het begin, het eerste bedrijf
Van de Missie in Borneo
Een groot gedeelte van het fortuin had hij
in Italië vooraeelig uitgezet, in de troebele
jaren, die voorateingen is dat verloren gegaan
en het overblijvend werd door eenige nabe
staanden opgevorderd. Wat hij gebouwd had in
Borneo, was verwaarloosd. Van de kerkjes en
huizen werden nog eenige palen teruggezien;
't was bij atwezigheid van priesters langzaam
door het volk gesloopt. Zelfs de grond is niet in
ons bezit. Papieren waren er geen, of ze waren
verloren; 't stuk' in Labuan is gemeentegrond; te
Gontizan behoort aan de plaatselijke hoofdman,
tvenais t eBudei en te Brunei
De smeekingen voor Christus Stedenouder
bleven niet zonder gevolg.
Z. E. Koi-rtïnaal Vaughan z.g., werd gevraagd
eenige priesters af te staan voor Borneo. Graag
voldeed hij aan dat verzoek want Borneo was
jeeer zeker een verloren hoek, een woésié on
herbergzaam land", met wilde naakte kopjXzP-
sneliers. Doch hei genootschap van Mill Hill
was nog in de kinderjaren; leden waren nog
weinig in getal en zoo düurde het tot St. Jo
seph's feestdag '81, voordat eenige priesters
beschikbaar waren en de Praerëctuur Labuan
en Noord-Borneo werd haar opgedragen. Spoe
dig nam natoinaal Vaughan de drie jonge pries
ters naar Rome, om den zegen van Paus
Leo en in het midden des jaars vertrokken de
drie vanuit Napels naar het eiland, waar met.
schen met staarten op boomen leefden.
De nieuwe Apostolische Prae.ect Th. Tack'sct
was totn aalmoezenier met het Engelsche le
gger in Noord-Indië en hij vertrok' recht naar
Borneo waar hij eenige weken na de drie Fa
thers aankwam. Van de drie Fathers zijn nog
nog twee in leven: onze landgenoot Fr. A.
Ooossens, die in December 1919 zijn veertigjarig
priesterfeest herdacht, waarvan 34 jaar in Bl.
neo doorgebracht zijn, en de tegenwoordig
Apostolische Prefect Mgr. E. Daan die dit
jaar 25 jaar die functie bekleedt De derde
priester werd drie jaar later overgeplaatst naas
Thibet, waar hij kort na aankomst overleed.
In Singapore aangekomen waren wij voor zes
weken de gasten van de gastvrije Fransche pa
ter* van Mission Ewangèrcs, die hen aanraden
naar Kucking te gaan, in Larawak, w55r een
L. gelsche Rajah, Mr. j. Brooke, het bestuur in
banden had Mr. Brooke was eens als bemiddeld
ca onafhankelijk jonkman in Sarawak geland
waar de Maleische Sultan zijn handen vol
had met de orde te bewaren en zijn gezag le
handhaven, want in het geheele Sultanaat waren
mooruen, rootlocnten, sluippartijen aan de
orde van den dag De DojakS en ook Maleiers en
Chineezen stonden op legen den Sultan, die in
«Lu jongen witten man een sterk bondgenoot
begrcelte. Mr. Brooke deed zijn best en ner-
slelde rust en orde en hem werd toen het be
stuur opgedragen, wat hJff na eem'gen tijd en «a
noodige maatregelen en contracten met den
grooten Brunei-Sultan aanvaardde. Hij en na
hemi zijn neef, heeft het opgewerkt en het
gemaakt tot een vrij, onafhankelijk, welg»
steld land, waar de vrijheid en recht der in
boorlingen altijd geëerbiedigd werden Die twee
de Rajahis in '17 in Engeland gestorven en zijn.
zoon bestuurt nu het land'. Kuching, een 12
K.M. de rivier op was de hoofdplaats en drie
volle dogen van Singapore. Daarheen vertrokken
de drie en daar voegde Fr. Jackson zich bin
nen een maand bij hen. De Rajah gaf een
flink stuk land' aan den hoofdweg een kleine
kilometer van den haven en een hutje werd
gebouwd van ongeschaafde planken en Waden
dak'. Dat was het paleis; In kuching werden
5 kathoitcke Chineezen aangetroffen. Fr. Goos-
sens werd ut pastoor benoemd en begon ter
stond Cnintesch aan te leeren. Een school
werd negounen en een kostschool, een kerkje
gebouw^. Hel begin was nielig, klein, doen nu
is Kucning een gioole plaats en de missie bloei
end. Een kleine duizend katholieken met jaa»
lijks 7000 niechten. De groote mooie steenen
bark werd voftooia in 1891. Fr. Duin werd
door Fr. Jackson meegenomen cn geïnstal
leerd in den beneden Rejang, op verzoek van
den Rajao, onder de beruchte en welbekend,
koppensnellers van Borneo.
Een rieten hut was zijn pastorie, kerk, school
voor verschinende jaren. Tegenwoordig lelt de
Rcjaug-Missie' drie staties met zes Frs. en
4 zusters, en dit jaar werd weer een nieuw dis
trict geopend. De missie onder da land-Dtajaks
dagteekent van '85 geopend door onzen N'eder-
landschen Father Feiix Westerwoudt van An«
sterdam. Koopt, leest en bewondert dat werk
van grcol geaula en taaie volharding van dien
heiligen missionaris. Een korte levensbeschrij
ving geschreven door zijn zuster en verkrijgbaar
aan net Missie-huis te Roozendhal prijs f 1.25.
„Een Nedïrlandiche Missionaris". De bloei
end© Missies onder de 80000 Milanoes werden
begonnen in 1901, en de arme en vruchtelooze.
Ba ram in 'CO door den Hollander II. lansen van
Schieuam gesloten en werd geopend in '09. Een
man van vasthoudendheid, groote gehoorzaam
heid een heilige man bewonderd door ons
allen.
In 1881 echter Mm Fr. Jackson den derden
missionaris Fr. Kelly z.g. op naar het noordden
naar Labuan, want ook daar zou de hoofdzetel
komen, middelpunt- van de Prae lectin uur. Toet.
reeds waren de gebouwtjes van Fr. Guarteron
verwoest en als de grond aan de haven lag
en tusschen Chineesctie winkels in, dus nooit
uitgebreid kon Worden, werd een stuk land
aangekocht voor de Missie op eenigen ai
stand van de haven. Dat stuk missieland bestaat
nu meerdere bunders, beplant met k'okosnooierj
en rubber en een van de inkomsten van de
Missie.
i.
Wanneer wij 's avonds buiten in het vrije
veld wandelen en ons oog wordt bekoord
door de bonte schakeeringen van verschillend
gekleurde planten, dan voelen wij ons onwille
keurig in een aangename stemming ©n niet'
alleen daarbuiten in weide en Bosch, maar
ook in de tuintjes van stadsmenschen, ja in
het armooedige verlrekje van den armere,
die geen tuinlje bezU, zullen bloemen eii
planten <3e oziiiin vinfl opvmzolükén: Vnnilayii
dat vooral de vroüwen en meisjes, meer dan
de mannen, zich tot de bloemen aangetrokken
gevoelen Bij haar toch vooral is de ziel zoo
bij utistek ontvankelijk voor stemmingen.
Weinig gezinnen zullen dan ook gevonden
worden, waar niet enkele kamerplanten wor
den gekweekt en wij weten bij ervaring no©
met vreugde de dagelij ksche groei wordt
wsarfienotnen, maar ook hoe met verdriet
souis worat geconstateerd, dat alle zorgen
ten spijt, de plant kwijnt, haar bladen geel
worden en afvallen, totdat ten slotte de plant
dood gaat.
Veelai is men zich niet bewust, wat de aor-
zaa*k van dien achteruitgung is en toch is
meestal eigen schuld, door onwetendheid, of
overdreven goe'agevigheid d© reden van het
sterven die rlieve planten en plantjes.
Ik heb mij daarom voorgenomen af en toe
eens iets mede te doelen over de vrzorging
onzer kamerplanten, zoouls die algemeen door
vaklieden wordt aanbevolen, en ik hoop, dat
deze artikelen veel ©r toe zullen bijdragen,
dat men zijn panten voordeelig ziet opgroeien
en dat anderen, die zich tot dusver noat of
weinig zich interesseerden voor planten, zoo
binnenshuis ol buiten, ertoe zullen overgaan
ook eens te beproeven, hoever ze het kunnen
brengen, -mn omgeving te veraange
namen. Ik zal dan deze rubrieken af en to©
afwisselen, door ook van onze huisdieren iets
mede te deelen, dat voor onze lezers mis
schien van nut kan zijn, en ook op land
en tuinbouwgebied uitstapjes maken, over be
mesting, ziekte van boomen en bloemen ©n
hare bestrijding, kortom ik hoop met deze
art. voor velen een vraagstuk te zijn. Tev©ns
zal ik gaarne bereid zijn vragen van belang
stellende lezers 't zij in e©n „Vragenbux", 't zij
verwerkt in een volgenden brief t© beant
woorden
347.) i
mij, dierbaar meisje, zou ik de
achting thans waarodig zijn, waarvoor ik
ssqplang heb gebeden".?
fcEr bestaat geen enkel beletsel meer,
waarom niet iedereen u zou kunnen ach
ten", antwoordde zij met een gelaat waar
op thans de hoogste ernst te lezen wasi
„Maar ik gevoel mij zwak, zeer zwak,
Laura, en er bestaat één enkel liefderijk
wezen dat mij door haar voorbeeld ver
sterken, leiden kan als een kind en voor
afdwalen behoeden, Zou het niet jammer
Biet diep ongelukkig zijn, zoo zij zich
mijner ontirou?"
„Zeker zou 't dit, maar zoo iets zal
Biet gebeuren", antwoordde zij eenigszins
bewogen.
„Wat moet ik uit die woorden opma
ken?" hernam hij, „hebt ge ze begre
pen?"
„Ten volle, mijn beste Bduard", en
opstaand© sloeg zij haar arm om zijn
bals en drukte hem een kus op het
voorhoofd
„Daar", zeide zij, „nu weet gij- alles,
wij kennen elkander lang genoeg om niet
iederen omweg te vermijden. Ik heb u
altijd liefgehad, maar ik zou die ge
negenheid voor u in mijn hart gesmoord
hebben, zoo gij vrijdenker waart gebleven
omdat ik een afschuw van een huwelijk
.'heb, waar of hij of zjj ongodsdienstig is.
L e hinderpaal is opgeheven en nu ver
klaar ik bij deze, dat ik niemand anders
dan mijn üduard tot echtgenoot verkies."
„Dierbaar meisje, mijn reddende engel"
riep hij aangedaan.
„Mijn goede, beste Bduard", was het
antwoord dat zij gaf met tranen in hare
oogen.
„God zegene ons voornemen, en schen-
ke mij de kracht en de gelegenheid u
gelukkig te maken, die mij meer dan
mijn leven waard zijt".
„Maar gij moogt mij' voortaan niet
meer zoo prijzen", zieide zij1, „ik heb zoo
goed als ieder ander mijn gebreken en
gevoel maar al te zeer dat ik geen
engel ben. Neem mij dan zooals ik ben,
de uwe wil ik zijn in leven en in dood".
„Moogt ge al gebreken hebben", sprak
hij op den toon van overtuiging, „zeker
weet ik dat ge u zulke grove verkeerd
OM te beginnen zal ik thans iets mede-1
deelen over een plant, di© in onze huiskamer
wel hel meest voorkomt: de Clivia. Geen
wonder, dat deze plant tot de meest alge
meen gekweekte behoort, want zij is aantrek
kelijk zoowel wat de vorm harer bladeren,
als de bloemen betreft. Daarbij bloeit zij veel
al in den winter, of vroeg in het voorjaar,
tijden waarin andere bloeiplanten schaarsch
zijn, veeal zeg ik, want er zijn ook soorten,
die in den zomer of herfst bloeien.
Zij is een sterke plant, met weinig tevreden,
hoewel ze voor een zorgzmae behandeling
niet ongevoelig is. In tegenstelling met vele
andere kamerplanten, kan zij altijd in de
kamer blijven, hoewel het zeer nuttig is. ze
in den zomer vooral tijdens een malschen
regen buiten te zetten W© zullen dan zien, dat
haar bladeren frisch groen worden, omdat de
regen het slof eraf spoelt. Stof toch is voor
alle planten zeer nadeelig. nl d© bladereu be
vinden zich ontelbare kleine gaatjes, huid
mondjes, waardoor de plant adem haalt. Deze
raken door het kamerslof dicht en de adem
haling wordt gebrekkig, zoodat de plant gaat
kwijnen. Raadzaam is het daarom eens per
week, zeg met „kamerdag", de bladeren af
te sponsen Daartoe gaat men als volgt te
werk. Men neme twee goed vochtige spon
sen én strijke gelijktijdig èn boven èn be
neden langs het blad tot de punt.
In den groeitijd vereischen deze planten
veel water, doch 's winters, en dat is ejn
fout van velen, geve men slechts weinig water
en vooral nooit koud. Men laat het water
eerst een poosje staan, dat het de tempera
tuur der kamer heeft aangenomen, of men
giet© er een scheutj© warm water door.
's Winters toch is voor planten in meer
of mindere mate de rusttijd en ze groeien
dan zeer weinig. Yeel water zou tot verrot
ting der wortels leiden, en dat is weer de
oorzaak, dat er wormen in den pot komen.
Als het gietwater in den schotel komt, late
men het er niet instaan, doch giete dit weg,
anders verzuurt de aarde onder in den pot.
Des zomers giete men 's avonds en 's win
ters tegen het middaguur
In den zomer zorge men, dat ze niet 'nt©
groote warmte krijgt terwijl 's winters eeD
gewone kamertemperatuur haar geen kwaad
doet. Als de bloemknop te voorschijn komt.
dan moeten ze weer warmte hebben.
Heeft men een tuintje ter zijner beschik
king, dan is het nuttig ze des zomers bu.teu
te zetten, doch nooit in het volle zon
licht. Ook binnen voor een zonnig raam is
verkeerd.
De Clivia wordt vermeerded door zaad en
stek. Wil men ze van zaad kweeken, dan
dient men ze zelf me te©n penseeltje te be
stuiven. Men verricht dan hetzelfde wvrk,
wat in de vrije natuur de bijen en vlinders
doen. Na de bevruchting ontwikkelt zich de
bloembodem lot een incarnaat ol' oranjekleu
rig bolletje, waaruit men de zaadjes kan za-.t
en en turtstnooLsel zonder stukken, vermengd
met grol rivierzand. Een zoodanige kweeking
eischt eenige jaren voor men bloeibare planten
heetL
Veel sneller gaal het met de uitloopers bij
den w-orlelhais. Men zorge deze uitloopers et
niet af lo halen vo©r ze zelf eenige jonga
worteltjes hebben ontwikkeld.
Do neste tijd is de tijd van het verpotten, d.
na den bloei.
x. «wM&e tuinaard*?, ve4
mengd met wat scherp zand, en wat ouuè
koemest. Onder in den pot deel men wat
potscherven, met den bollen kant naar bovel
zulks voor het geregeld afloopen van het
gietwater. Ook beuken doppen is ©en goed
middel. Bij het verplanten moet men bij Clivia's
geen wortels afsnijden, daar de resten geoL
dienst meer doen. Wil men eukeio lastige
wortels weg hebben, dan snij tic men ze vlak
bdj den wortelhals af, en wrijve wat fijn hout
stool op de snijvlakte Zulks doet men ook bij
het afscheuren eener stek. Dat voorkomt verrot-
ting.
Do jonge planten komen direct in eeu z.g.
zonalepol (U a *8 £-M- wijdte) in tamelij.
voedzame grond, als boven omschreven. De
eerste paar weken den grond goed vochtig
hoornen. Een algemeene kwaal is, dat men n»,
hel verpotten denkt: „Wacht ik zal hem eens
een flinke ruimte geven". Men neemt meestal
den pot te wijd. Dit veroorzaakt veelal net
kwijnen der planlen. De grond, die niet do a
de wortels wordt gebruikt, verzuurt, en de
plant sterft. Bij het verpotten stoot men voo.
zichtig met een houtje, de aarde tusschen de
wortels weg, en doet dan de kluit in den pol
waar het ongeveer in past, vult daarna de aérrie
wat aan cn duwt met de duimen op het pialt
houtje tusschen de wortels.
Het verpotten behoort om de twee jaar te
geschieden, Wil men er langer mee wachten,
dan dient men wat Moe men mest door het
gietwater te doen, doch wachte men zich
voor overdrijving, want ook dit is hoogst
schadelijk'.
Over het algemeen heelt men 's zomers over
de behandeling en^ het gedijen der planten
geen klagen, maar s winters, dan is het voor
velen een toer, om de planien ja jjel [even je
houden. Vooral oebrek aan licht doel er vele
's winters kwijnen, terwijl yan de voentighek-
hebt
Veelal volop door de plant wordt genotenf 1)
Daarom! 's winters zooveel mogelijk in t' licht,
niet te warm vooral niet vlak bij die kachel,
hoedt stee au uw planten voor tocht, dan zult
als ge deze bovenbeschreven algemeen©
regels in acht neemt, veel kans op succes heb
ben.
En hiermee geachte lezers en lezeressén sluit
ik! dezen brief. Mocht iemand over zijn plant
iotst e vragen hebben, doe het gerust De
redactie stelt gaarne hare kolommen er voor
open, en met de beantwoording heiast zich zoo
ver in zijn vermogen gaarne
FAGUS.
DE GESCHIEDENIS DER NEDER-
LANDSCHE MUZIEK.
Naar wij vernemen, gaat Dr. A. Smeij-
ere, dioeent in de Muziekgeschiedenis en
het Gregoriaanseh aan het Muziekconser
vatorium der R.-K. Leergangen te Til
burg, in opdracht van de Vereeniging van
Nederlandsche Muziekgeschiedenis, voor
zitter Dx. Scheurleer. Den Haag, binnen
kort een studiereis ondernemen naar Ita
lië tot verzamelen van studiemateriaal
voor een door genoemde vereeniging uit
te geven wenk over die geschiedenis der
Nederlandsche muziek.
Schoten 2 behaalde j.l. Zondag een spie
kende overwinning op T. H. B. Met 51
bleven de bezoekers in de minderheid. Na
het succes in den aanvang van het seizoen
is T. H.B. danig afgetakeld. B. V. C. 2 slaagde
er in door een 3x overwinning op M. F. C. 3
zich zelf van en H. S. V. 2 voor goed op
de laatste plaats in 1 A werken. In 1 B werd
de laatste wedstrijd gespeeld. D. A. O. trok
naar Velsen en kwam met een 4—0 nederlaag
van R. C. H. 3 terug.
Edo 3 wist ook haar tweeden wedstrijd om
het kampioenschap der tweede klasse te win
nen door R. H. 4 in Velsen met 4—2 te
kloppen.
Edo 3 is liierdoor kampioen der geheele
tweede klasse.
A.s. Zondag is voor de derde maal vastge
steld Schoten 4 V. S. V. 3. Wanneer de
bezoekers thans opkomen voorspellen wij
hun een nieuwe nederlaag. De wedstrijd
H. B. C. 3 H. F. C. 6 oorspronkelijk door
H. F. C, 6 met 6—2 gewonnen wordt op ver
spellen voor H. F. C. 6 thans een minder
gunstif resultaat temeer waar de animo voor
dezen wedstrijd wel niet al te groot zal zijn.
H. B. C 4 Ivo 2 wordt door H. B. C. 4
gewonnen.
PROBLEEM No. 80.
Auteur: G. Mantel Jr., Hengelo.
(Heit DamepeL)
1 2 3 4 5
46 47
Stand:
Zwart: 8 schijven op 7 9 10 11 12 19 24
en 25.
Wit. 9 schijven op 18 28 31 32 33 34 88
39 en 49.
PROBLEEM No. 81.
Auteur: P. J. v. Dartelen, Sohoten.
1 2 3 4 5
Uitslagen 21 Maart.
i A
r B
B. V. C. 2 11. F. C.3
K. C. H. 2 D, O. A.
Kampioenswedstrijd 2e klas
R.C. H. 4 Edo 3 2
Eindstand ie klassa A.
5-1
3—1
R. C. H. 2
16 XI
4
1
4815 26
Haarlem 3
16 12
2
2
53—19 26
16 7
2
16
Schoten 2
16 7
16*
H. F. C. 3
16 6
34—32 13
16 4
24—33 13
Edo 2
16 5
2
9
18—37 12
B. V. C. 2
16 4
2
10
2236 10
H. S. V. 2
16 3
22—63 10
H. S. V.2
16 3
12—63
10
Zandvoort
16 IX
3
2
Stormvogels 2
16 10
5
X
3812
25
Haarlem 4
16 9
3
4
45—23
21
R. C.H. 3
16 8
1
7
28-28
17
V. S. V. 2
16 6
23—27
16
16 4
5
7
30—48
13
D.O.A.
16 4
2
10
25—49
10
Schoten 3
16 3
21—51
10
16 2
23—40
Verzoeke alle correspondentie, deze ru
briek betreffende! té zenden aan den Dam-
redactenr, P. J. van Dartelen, Spionkop
straat 55, Sohoten.
16
26
25
35
45
46 47
Stand:
Zwart 10 schijven op 2 6 7 8 9 10 12 16
18 en 20.
Wit: 11 schijven op: 17 19 21 27 32 87
38 39 45 49 en 50.
PROBLEEM No. 82.
Auteur: G. Mantel Jr.. Hengelo.
(Hei Damspel.)
1 23 45
4o 47
Stand:
Zwart: 12 schijven op 10 11 12 13 14 15
18 20 21 22 26 en 35.
Wit: 12 schijven op: 25 29 32 33 34 38
39 43 46 47 48 en 49.
Voor alle problemen geldt Wit speelt en
wint
Oplossingen worden gaarne ingewacht
binnen acht dagen.
DAMNIEUWS.
Marius Fabre komt in Nederland.
Het bestuur yan den Nederl. Dam bond
heeft den heer Marius Fabre, kampioen
van Parijs uitgenoodigd een tournee door
ons land te ondernemen.
Dientengevolge zai aan de aangesloten
clubs worden veraooilt te melden, op welke
dagen zij den Parijsehen kampioen wen-
schen te ontvangen, voor het geven van
een of meer simultaan-voorstellingen of
tot het houden van twee. drie- of vierkam
pen tegen de sterkste clubleden.
Blijkt er voldoende 6teun uit te gaan van
de clubs dan kan men in de tweede helft
van April de overkomst van den heer Fa
bre tegemoet zien.
Hij zou alsdan voorstellingen geven te
Rotterdam, Den Haag, Haarlem, Amster
dam en Utrecht.
Nadere bizonderheden volgen.
De Algemeene jaarvergadering van den
NederL Dambond zal plaats hebben in Den
Haag, Café >,De Kroon". Spui, op Zondag 2
Mei 1920 aanvang 11 uur v.m.
P. J. VAN DARTELEN.
heden niet hebt te verwijten als ik".
„Laat de gedachten aan hetgeen gij
vroeger hebt misdaan, thans rusten Edu-
ard", zeide zij goedig, ^g-jj hebt er be
rouw over gehad, en daarbij aan hoeveel
verleiding stond gij meer dan ik bloot,
die bijna onafgebroken onder de be
scherming mijner moeder heb geleefd".
Op dit oogenblik werd er aangebeld,
en toen Martha geopend had, vc
zij de stemmen van mevrouw en Clara
in het voorhuis. De laamte giu^ uiu.
ter, terwijl mevrouw Traumbaob in de
kamer trad.
„Wel hoe", riep zij venv0,nderd uit,
„wat is hier gebeurd? Tranen? Ik daeht
dat wij ons daar tegenwoordig niet meer
mee ophielden. Zeker een klein kib-
belarijtje of 000 iets... Kom, het moet
maar over wezen.. Reikt elkaar de hand.
„Dat hebben we daar juist gedaan",
sprak Laura met een vroolijken lach.
„Gij lacht?... En bij mijn binnenkomen
vond ik u schreiend?" sprak haar moeder
vragend.
„Lachjes en tranen mevrouw," viel
Bduard in, „kunneu beide de vreugd tot
oorsprong hebben."^
„Gij hebt
sprak zij', „maar is
dat hier dan 't geval? Laura zeide zoo
even toen ik u aandreef om elkander
de hand te reiken, dat gij beiden dit
juist had gedaan, valt hier dan niet aan
een kleinen twist te denken?"
„Mevrouw, ik zal u de zaak ophelderen,
hernam Elduard, zijne plaats verlatende
om op de verwonderde dame toe te
treden, „de quaestie is deze: het woord
mevrouw waarmede ik u tot dusverre
heb aangesproken, begint mij zoo koud en
onhartelijk toe te schijnen, dat ik rrjij
gaarne de vrijheid zag geschonken het te
veranderen in dat van mama."
„Ha... nu gaat er een licht voor mij
op", riep de pas beroepen schoonmama,
„en heeft Laura daar iets op tegen".
„Niet het minste, mama" riep het
meisje, „de zaak is tusschen ons beslist
wij wachten maar alleen op uwe goed
keuring. Het oogenblik dat wij elkander
de hand gaven, was dat van het sluiten
van ons verumd. Gij wist immers wel,
dat wij elkaar niet ongenegen waren"?
Ja, mijn kind dat heb ik 6inds lang
gemerkt, uwe moeder is met blind,,, en
zij begreep ook wel, dat aan het einde
van den langen weg, welken gij te zamen
betradt, zich zoo iets op zou doen wat
veel van een huwelijk heeft."
Laura kwam naast Bduard staan, en
hare moeder onder de kin streelei d
zeide zij
„Wat is een kind toch gelukkig, wan
neer het eene moeder heeft, die alles zoo
dadelijk begrijpt".
„Kleine vleister", sprak de geliefkoosd e
moeder, „als ik nu eens neen zeideJ' j l
„Dat doet ge zeker niet, mania" her-
nam Laura, „gij wilt te gaarne uw©
dochter gelukkig zien".
„Mevrouw", begon Eduard terwjjl hij
met zijne hand een declameerende bewe
ging maakte, aooals men doec, wanneer
men met kracht en geweld zijn woorden
ingang wil doen vinden, „mevrouw gij
kent mijn doen en laten zelfs mytn
begeerte en wenschen bleven u niet
vreemd; gij hadt in al die jaren ruim 't
sdhoots de gelegenheid mijn karakter te!'
doorgronden, zxxxiat mocht ik go^de hoe
danigheden bezitten, deze u evenzeer be
kend zijn als mijn gebreken. Gij weet
dat mijn middelen mijn inkomsten mij i
de macht geven eene vrouw al de geno©- 1
gens van het leven te schenken walke
zij ban verlangen, hpt is u daarbij be
kend, dat ik Laura bemin en zij mij'
wederliefde schenkt, zoudt gij er iets op
tegen kunnen hebben, dat ik haar als
mijne bruid naar het altaar leid?'
Wordt vervolgd.)
