TWEEDE BLAD
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
Orde en Arbeid
HET WITTE HUIS.
Een echt zoodje.
De staking in de havens.
FEUILLETON
DINSDAG 13 APRIL 1920
Bij het lezen eter verslagen van het N.
A. S.-eongres, dat te Arnhem tijdeus de
Paaschdagen werd gehouden, komt men
hoe langer hoe meer tot de bevinding, dat
het in den boezem van dat blaaskakerij
lichaam, hetwelk zich aandient onder den
deftig, quasi-weteuschappelijk-klinkenden
naam van Nedexiandsch Arbeiders Secre
tariaat, toch een echt zoodje moet wezen.
Hoe dwaas daar met de bestuursfuncties
in die vereeniging wordt omge
sprongen, komt karaKteristiek tot uiting
in het feit, dat tijdens de ziekte van den
penningmeester, Oiens functie waargeno
men werd door deschoonmaakster.
Men versta ons niet verkeerd.
YVe hebben evenals Hildebrand voor de
baiters, die schoonmaaksters van de pos
teriori der pasgeboren beginnelingen in
het moeilijk vak van mensch zijn, den
mees ten eerbied voor de bij uitstek nattige
leden der Maatschappij, welke wij onze
schoonmaaksters noemen, d.w.z. de schoon-
maaüeters onzer vertrekken, zolders, vlie
rangen, keukens, provisiekasten en kel
ders.
Ze zijn voor onze vrouwen, dochters, moe
ders en zusters, in sommige critieke, bij de
heeren der schepping ronuuit gezegd ver
afschuwde perioden van het jaar, letterlijk
onmisbaar.
Vooral in onzen tijd, nu de bacil der an
te vreuenheid, ook al in het voorheen zoo
liefelijk gemoed onzer schoonmaaksters is
binnengeurongen, is 'n goede schoonmaak
ster üuöbel en dwars haar geld en
meer waard.
Maar tot op den dag van heden, was
baar acskunuigheid, mitsdien geschiktheid
om ats penningmeester es op te treden van
een meerdere duizenden leden tollende
vereeniging, meer dan twijfelachtig; al
thans nog niet door de ervaring bewezen.
inn tin, het goede mensch ia kwestie ver
klaarde, dat ze de geldzaken van het N.
A. S. naar best vermogen beheerd had en
ai was de vergadering ook door het malle
en doLe heen, er was niemand, die deze
verklaring tegensprak.
Maar ieelijk was het zondenregister, dat
diio schoonmaakster opensloeg over den se
cretaris van het N. A. S.
Vooreerst had deze weinig ijverige „scri
ba", toen de schatbewaarder ziek was, den
raad gegeven, dien boel maar te sluiten; en
dat nota bene in de eerste weken der sta
king, toen van alle kanten gevraagd werd
om steuniijeten en bedragen tot steun bin
nen kwamen.
Geen wonder, dat, na die mededeeling
een helsoh lawaai in de vergadering los
brak en bet een oogenblik allen schijn had
of men het Bestuur van het N. A. S. van
het podium in de zaal wilde gooien.
Maar de schoonmaakster had nog meer
in haar mar».
Aan den raad om de zaken er bij neer te
smijten, had zij ter wille der organisatie
geen gohoor gegeven. Zoo goed als ze kon
had ze „gepenningmeesterd"; echter, daar
bij den indruk gekregen, dat èn de voorzit
ter èn de secretaris de steunbeweging heb
ben willen saboteeren.
Aan het oorveirdoovend rumoer, dat nu
weer ontstond en waarbij het weinig scheel
de of men was handgemeen geraakt, kwaan
eeu einde, door het besluit, om een com
missi o van zeven leden te benoemen tot
onderzoek van de verwaarloozing der
steunbeweging tijdens de ziekte van den
penningmeester, tot onderzoek vooral der
handelingen van den secretaris.
Hoe die secretaris heet en wie in de com
missie van zeven zitten, daarin stellen wij,
taoch onze lezers belang.
Maar drukten we ons te kras uit, toen
we schreven, dat het in het Nederlandoch
Arbeiderssecretariaat, dat ook al de lakens
in ons land wil uitdeelen, een echt zoodje
is?
HET ZWAARST MISDAAN.
De poging van minister Aalberse om de
partijen in het havenconflict tot elkaar te
brengen, is mislukt
Er is van weerskanten schuld.
Maar het zwaarst hebben de werkgeveers
misdaan, meent de „Volkskrant",
>,Het is een sterk woord, maar men
kan geen ander vinden om in dezen tijd
hun optreden te kenschetsen.
Bemiddeling wijzen ze volstrekt af; ar
bitrage wilden ze, in beginsel enkel, mits
de regeeriing de verantwoordelij kheid aan
vaardde voor wat er verder mocht ge-
beu en.
Er was niet veel over: dit eene slechts,
dat zij, al ware het enkel nit hoffelijk
heid jegens den minister, zich bereid
hadden verklaard, dat voorgeslagen
conferentie bij te wonen.
Deze kans bleef, dat, wanneer de par
tijen elkaar in 's ministers kabinet had
den ontmoet en dus niet voor de tribune
hadden behoeven te praten, het gezond
verstand den boventoon had gekregen en
onder de tactische leiding des ministers
de grondslag ware gelegd voor een toe
nadering."
Deze mogelijkheid hebben de werkgevers
verijdeld en dit moet hun zwaar worden
aangerekend, óók omdat zij de meerderen
zijn in intellect en voor het uitbreken van
het conflict een groot stuk der verantwoor
delijkheid op hen neerkomt.
DE NATIONALE BOND TEGEN DE
REVOLUTIE.
De duizenden brieven yan instemming
die de heer legers de Beyl gekregen
bij zijn propaganda voor een „nationa-
len Bond tegen de Revolutie"' zeggen aan
het „Vaderland" niets anders, dan dat er
nog heel wat silecht begrip in Nederland
bestaat over do vraag wie zich met de
handhaving van de orde moet belasten.
Het blad hoopt daarom, dat hij zijn ener
gie op jets anders zal richten.
„Propaganda voor en oprichting van
een Nationalen Bond tegen de revolu
tie heeft alleen reden van bestaan als
de regeering niet jn staat zou wezen
eventueele revoiulionnaire uitingen te
bedwingen, en zich daartegen sinds de
Novem'bergebeurtenissen van .1918, die
ons alle verrast hebben, niet voldoende
had gewapend. Maar pr is geen enkele
reden om zulks aan te nemen, wel het
tegendeel. De Regeering js geheel ge
wapend tegen elk revolutiegevaar, dat
wordt reeds duidelijk door het feit, dat
als dat niet zoo was, zij dat natuurlijk
aan de natie zou hebben medegedeeld.
Zij heelt dat niet gedaan, en daarom
kunnen wij volkomen gerust .wezen."
Een Nationale Bond tegen Revolutie
hebben wij dus niet noodig, zegt het
„Vad.'". Die Bond js er reeds, n.l. de
overgroote meerderheid van het Neder-
landsche volk en het bestuur daarvan is
de Nedeila d cue regeering. De propagan
da nu waarvan hier sprake is, kan niet
nalaten, zelfs bij den eenvoudigen burger,
die het volste .vertrouwen heeft in de
Begeering, den jndruk te vestigen, dat
deze onmacthig staat tegen eventueel re
volutiegevaar omdat politie en leger zich
bij het losbreken daarvan tegen het wet
tig gezag aan de zijde der revolutiomiai-
ren zouden scharen.
Het liberale Haagsche orgaan acht dit
bedenkelijk, ook al,
„omdat als men politie en leger maar
steeds toeroept: Gij zijt niet betrouw
baar, die beider lust om in de ure des
gevaars hun zeer moeilijken en gevaar
lijken plicht te doen, piet zal verhoo-
gen."
be toesianfi in Uimsctucdiu.
De Rijksweer wordt teruggetrokken.
Uit iieriijn wordt gernead, dat er een
begin is gemaakt met het te.rug trek ken
van de uoepen, weike in het Kunrbekken
niet meer noouig zyn.
Uit het industriegebied.
Uit Dussekktt'f wordt aan het „Hbld.'
gemeld;
De toestand in het JEiuiirgebied is nog al
tijd niet geheel opgehelderd. Het heet dat
de rest van het rooae leger opnieuw zich
verzamelen wil om den ryksweertroepen
tegenstand te bieden, in geval deze veruer
naaf het bukten zouden oprukken, intus-
schen is men in de rijksweer verontwaar
digd over de slappe houding, die de regee
ring nog steeds ter zake van de bestraf
fing der aanstichters van het oproer aan
neemt. De miütaire bevelhebber in Essen
althans, kolonel von Baumbach, heeft na
drukkelijk van do regeeriing geëiseht, dat
hij volledige vrijheid van handelen zou krij
gen, in de eerste plaats om een standge
recht in te stellen. Anders zon hij met zijn
troepen aftrekken en het Ruhr gebied weer
aan zichzelf overlaten.
De centrumpartij in het Ruhrgebied
natelid Zondag een conferentie, waaraan ook
de ministers Giesberte en Bell deelnamen.
In een resolutie werd de opheffing en het
verbod van alle politieke raden, in welker
vorm ook, geëisoht; verder het instellen
van een sterke politiemacht in de verschil
lende districten en tegelijkertijd een stren
ge bestraffing van de samenzweerders, van
links zoowel als van rechts. Verder eischt
de centrumpartij, dat onder de aanvoer
ders en manschappen van het roode leger
vele twijfelachtige elementen zijn van bui-
tenlandsche herkomst, een voortdurende
krachtige controle op alle buitenlanders in
het industriegebied en eventueel hun uit
zetting.
De ook nu nog slappe houding der re
geering spoort de roode oproermakers als
't ware tot nieuwe „heldendaden" aan. Aan
het bevel om de wapens in te leveren wordt
slechts voor een zeer klein gedeelte vol
daan. In Essen werden tot nu toe sleehts
1000 geweren ingeleverd, terwijl het aan
tal lieden, dat in het onrechtmatig bezit
van wapens ie, op ten minste 8000 wordt
geschat. In andere steden van het Ruhrge
bied wordt het bevel tot inlevering der wa
pens op dezelfde wijze genegeerd.
De houding der communisten.
De nieuw opgerichte communistische ar
beiderspartij, oie uit de kringen der Ber-
lijnscho en Hamburgsche oppositie in
Duiisebland ontstaan is, had Zondag een
vergadering van baar aanhanger» bijeen
geroepen. Do referent Altsman sprak over
het thema; ,,Wat nuf" Ten eerste moest de
regeering, die sleehts een vermomming
van de militairen en de vakvereenigings-
ieiders was, afgebet worden. Dit was veel
eenvoudiger dan het leek, want een regee
ring was het consortorium van speculan
ten, dat in de Wilhelmstrasse zetelt, eigen
lijk niet meer. De taak van het communis
me was veeleer, deze z.g. regeering met
haar eigen wapens te verslaan, n.l. met
wetten en verordeningen. De communisti
sche partij erkende van nu aan de regee
ring niet meer, maar siechts de door deze
partij ingesteld© bedrijfsorganisaties, die
de belichaming waren van de werkelijke
macht in Duitschiand. De burgerwachten
on „ürtswehre" zouden elkander opheffen.
Ook is bet gemakkelijk, door krachtige
propaganda in de rijksweer een scheuring
tot stand te brengen. Duitschiand stonü
reeds aan het begin van den burgeroor
log en deze klassenstrijd zou met de over
winning der ware revolutionaire commu
nistische arbeiderspartij eindigen. Do ne
derlaag van het kapitalisme en der bour
geoisie zal door de in de komende weken te
verwachten afscheiding van Zuid-Duitsch-
land slechts verhaast worden. Dan was het
ook met de parlementairen xegeeriaigs-
vorm gedaan, het radensysteem zou wor
den ingevoerd en voor alles het roode le
ger ingevoerd. Men moest onder de contra
revolutionaire vakvereenigingen eindelijk
eens opruiming houden. Alleen de bedrijfs
organisaties konden en mochten blijven be
staan. Zij zuilen Duitschiand een nieuwe
toekomst tegemoet voeren.
Zeer openhartig sprak de redenaar over-
da stakingen, waarvan hij verklaarde, dat
zij enkel en aljeen de politieke eischen van
het communisme en van het proletariaat
dienden. Ook aan de schijnbaar economi
sch© stakingen lag altijd het groote politie
ke doel ten grondslag, do kapitalistische
heerschappij met ail© middelen te verdel
gen en in zijn plaat» het zuivere raden
systeem in te voeren.
Uit Berlijn wordt gemeld:
De communistische arbeiderspartij tracht
de arbeiders in de spooi-wegwerkplaatsen
tot een nieuwe staking over te halen. Daar
de arbeiders op het oogenblik weinig nei
ging toonen voor een staking om politieke
doeleinden, trachten de ophitsers economi
sche eischen op den voorgrond te schuiven.
In de spoorwegwerkplaa tsen bij het Lehr-
terbahnhof en ia de voorstad Granewald
hebben zij het succes behaald, dat alle ar
beiders aaneengesloten de werkplaatsen
verlieten. Zij eischten loonsverhooging en
verkorting van den werktijd. De bedrijfsra-
den onderhandelen met de meesterknechts
die voorstelden, dat de arbeiders hun
eischen oor de vakvereenigingen aan de
directie zouden doen voorleggen.
DE FRANSCHE BEZETTING.
De Franseh-Engelsche notawisseling.
Miller and ontving Zondag lord Derby,
die hem het standpunt van de Britsche re
geering uiteenzette en hem een schriftelijk
antwoord ter band stelde op de Fransche
nota, waarvaa Lloyd George en de andere
ministers Zaterdag kennis hadden gekre
gen. De Britsche regeering, die zich in
verzoenende bewoordingen uitdrukt schijnt
naar de „TemPs" meldt, bijzonder belang
te hechten aan de interpretatie van den
slotzin der Fransche nota: n.1. „Gezien de
ze overwegink'en aarzelt de Fransche re
geeriing met om te verklaren, dati zfi ia <te
geheele geinterallieerde kwestie in ver
band met de naleving van het vrede» ver
drag, geen enkel geval op het oog heeft,
waarin zij niet alvorens te handelen, zich
de toestemming van do geallieerden zal
willen verzekeren."
De Britsche regeering schijnt te geloo-
ven, dat Frankrijk zich vrijheid van bewe
ging in elke aangelegenheid wilde voor
behouden zonder overleg met zijn gealli
eerden, hetgeen allerminst de bedoeling is
der Fransohe regeering. Anderzijds schijnt
men in Londen te meenen, dat Engeland
niet naar behooren door Frankrijk op de
hoogte i» gebracht, vóór de bezetting der
steden in het Maingebied. Dit is een feite
lijke kwestie, welke de diplomatieke be
scheiden gemakkelijk kunnen oplossen.
De meening in den Elzas.
Uit Straatsburg wordt gemeld, dat de
Fransche demonstratie op den rechter
Rijnoever in den Elzas met voldoening en
vertrouwen is begroet. De opmarsch van de
Fransche troepen, schrijft het blad „Elsace
Lorraine" is het beste gebaar, hetwelk
Frankrijk sinds den wapenstilstand heeft
gedaan. In de geheele zaak kunnen wij
niet anders dan de krachtige houding van
Millerand prijzen, die de besprekingen leid
de met een koelbloedigheid, in overeen
stemming met de eischen des tijde.
GEMENGDE 8UJTENL. BERICHTEN.
Nog Fransche gevangenen in Rusland?
Men heeft beweerd, dat geen enkele
Franschman of Belg meer in Rusland werd
gevangen gehouden. Radio echter spreekt
dit tegen. Volgens dat ageutschap bevinden
zich nog verschillende honderden I' ranschen
in Rusland, en vooral in Moskou, waar zij
in de gevangenissen zitten. Ook worden er
nog in concentratiekampen gevangen gehou
den of wel zii verkeeren in vrijheid, doch
worden onder toezicht gehouden-
Frankrijk en Engeland.
Lloyd George heeft Londen Zaterdag ver
laten en ia naar San Remo vertrokken. Hij
zal een zeereis van ruim een week maken.
De Franseüe bladen zien daarin een aanwij
zing van een snelle regeling van het
Fransch-Engelsche incident.
Millerand heeft Zaterdag Barthou, voor
zitter van de Kamercommissie voor buiten-
landsch© zaken ontvangen en met hem ge
sproken over de gebeurtenissen in het Roer
gebied en den stand der besprekingen met
Engeland. Waarschijnlijk zal de premier
heden een verklaring in de Kamer afleggen.
Pruisen en Noord-Slees wijk.
De Pruisisehe regeering is voornemens
allo voor Noord-Sleeswijk geldende wetten
en verordeningen, die in Denemarken wor
den beschouwd als tegen de Denen te zijn
gericht, onverwijld in te trekken, voor zoo
ver dit niet reeds vroeger is geschied.
Begin Mei zal de internationale finan.
cieele conferentie te Brussel bijeenkomen.
Do volkenbond zal veertig staten uitnoodi-
gen. Iedere natie zal haar financieeien toe
stand uiteenzetten en to kennen geven in
hoeverre zii financieeien steun noodig
heeft.
De „Humanité" publiceert twee pro
testen Het eerste is gericht tegen het
„Fransche aunexionisme, dat gemeeno zaak
maakt met het militaristisch Berlijn";
tevens wordt geëischt de onmiddellijke ont
ruiming van het nieuwe bezette gebied.
Het tweede protest is gericht tegen het
optreden der gewapende macht te Belfort
tegen de arbeiders-
De oogstberichten in Frankrijk blijven
gunstig. De toestand is veel beter dan. in
1919. Men koestert de beste verwachtingen.
Donderdagochtend heeft raen opge
merkt, niet zonder eenige verbazing, aldus
de „Independance Beige.'' dat. de nieuwe
Duitsehe vlag aan het gezantschap in de
rue Belliard was ontplooid.
Men vierde den verjaardag van Koning
Albert
Engelsche bladen weten to vertellen,
dat het negende Russische communistencon
gres zich de grap heeft veroorloofd om aan
de heeren Glemenceau en Churchill foe te
kennen de orde van deRoodeVlag, „ter er
kenning hunner verdiensten voor de interna
tionale revolutie". Een bolsjewistisch
grapje!
LOONACTEE IN HET DAMESKEEE-
DIN GBEDRIJ F.
szijde:
jn de klee-
Januari j.l.
kleedingbe-
v-an W erk-
Damesklee-
werden de
Men meldt van werknemer,
De, vijf werknemersbonden
dingindustrie zonden op 24
hunne vooa'stellen ,voor het
drijf in bij den Ned. Bond
geversvcieenigingen in het
dingbedrijf. Eerst 19 Maart
besprekingen tuBsèhen belde partijen get?
houden en hoewel yan werknemerszijd^
meermalen op spoed .was aangedrongen^
wijl de loopende overeenkomst per 15
Maart zou eindigen. De eerste voorstel-
len van de -werkgevers .waren door da
vakbonden niet te aanvaarden, omdat dq
loonen veel te. laag waren en daarnaast;
de verschillen tusschen de loonen van
de ateiierkleermakers, pompiers, thuiswep
kers, rokken- en taillewerksters jn plaats
van ingekrompen, belangrijk uitgebreid
werden en het loon voor de kleermakers
en naaisters jn Re maatconfectiezaken nog}
belangrijk lager zou zijn, .dan in demaat-
zaken. Op aandringen der vakbonden
werd op 2 April een tweede conferentie
gehouden en deden de werkgevers eea
nieuw voorstel, waarbij de loonen uit het
eerste voorstel een verhooging van circa
5 pet. hadden ondergaan, maar overigens
alle gememoreerde bezwaren tegen het
voorstel bleven bestaan.
Op grond van bovenstaande moest ook
dit voorstel door de bonden worden te
ruggewezen. Daarna deelden de werkge
vers in dezelfde conferentie mede, dat
zij de bezwaren van werknemerszijde te
gen hun laatste voorstel voikomen konden
begrijpen; dat zij ruiterlijk moesten be
kennen, dat hun beide voorstellen niet de
minste rekening hielden met de loonen
van de groepen onderling en dat zy de
voorstellen van de werknemersoouden uit
stekend van opzet en vorm achtten.
Op grond hiervan stelden zij voor, voor-
loopig genoegen te nemen met de laatste
aangeboden loonen; inmiddels zouden de
werkgevers een nieuw .voorstel ontwer
pen, op den basis van de voorstellen der
werknemersbonden en zorgen, daarmede
uiterlijk 1 Juni 1920 gereed te zijn.
Krachtens vele belangrijke bezwaren aan
de aanvaarding van dit laatste voorstel
verbonden, deelden de 5 bonden mede,
met dit voorstel niet accoord te kunnen
gaan.
In een schrijven van .7 April j.l. werd
aan de werkgevers verzocht, vóór Vrijdag
9 April, des middags 2 uur, andere voor
stellen te doen, wijl anders de boaden
zich vrijheid voorbehouden, - herpere
inaatrege.cAi .o t.enoa In verband met
bovenstaande is .Vrijdagavond ie Amster
dam een groote vergadering gehouden van
de iirma's asraëLs, .Volk, Bahlmann en
maison De .Vries, terwijl Zaierdr^ middag
met het personeel der firma Hirsoh werd
vergaderd. In Den naag z^n het de per-
soneelen van Dyckhoff, Lampe, Schuier
en Co. en maison de Faris, die op Zater
dagavond, 10 April, bijeen waren geroe
pen.
STRIJDIGE BELANGEN.
In de walvareude Groninger kleistreken
zijn do loonen in de wintermaanden 1.80 en
in de zomermaanden 2.80, dat is rasp. 10-80
en 16.80 per week en een vergelijking met
de verdiensten van fabrieksarbejuois ad
24 per week maakt de mensch en ontevre
den en zij vragen hooger loon. Evenwel ziet
Je hoer de waarde van zijn landbezit dalen
vele jongere landbouwers die in de laat
ste paar jaren land kochten tegen 1600
a 1800 per K HA.., lijden nu at een scha
de van 600 per H.A. aan waardever
lies welke afslag 't toestaan van loonsver
hooging in den weg komt. En middel"-"-"'
bieden arbeiders in Friesland waar re.
veel landwerk verricht is in Februari
Maart zich aan voor 15 en 18.— per wtx.
Uit Rotterdam.
In de Waalhaven wordt, behalve aan de
S. H. V .-schepen met 3 graane;evators ge
werkt op het s.s. Beukelsdijk. Sinds Zaterdag
zijn in totaal vertrokken 11 scheren en aan
gekomen 17, waaronder het s-s. Rindjani
van den Rotterdamschen LloycL Vier Stoom
schepen, geladen met kolen voor Frankrijk,
zijn vervangen door andere.
Relletjes te Vlissuigen.
Het lossen van het Amerikaansche schip
Cacique op de reede van Vlissmgen door een
9-tal Vüssingsche werkwilligen en een 30-tal
uit Zeeuwsch-Vlaanderen, heeft te Vlissin-
gen tot ongeregeldheden aanleiding gegeven.
Vrijdagavond werden werkwilligen mishan
deld en moest de politie tot arrestatie over
gaan, terwijl Zaterdag toen de werkwilli
gen per sleepboot van boord kwamen, een
waren volksoploop ontstond en een scheiden
de menigte de oor een sterke politiemacht
begeleidde werkwilligen huiswaarts leidde,
waarbij het ook nog tot klappen uitdeelen
door de agenten kwam.
De Commissie uil Duitschiand.
Te Rotterdam is thans de commissie uit
Duitschiand gearriveerd, bestaande uit de
heeren Daumig. bestuurslid van den Duit-
schen Transportarbeidersbond, den meerder
heids-socialist Kruger en den onafhankelij-
ken socialist Kobler. Deze commissie heeft
met den Centralen Bond en de Nederland-
156.)
„Neem 'em maar mee, dan zijn. wij! 'em
kwijt", vervolgde de metselaar.
Spantzer, zich beurtelings ook wel noe
mende baron Van Rodestein en Freund
lich" begon de veldwachter weder, zich
over het bebloed© lijk bukkende om zijn
kleederen te doorzoeken.
„Je zeit 't net verkeerd", viel een der
ambachtslui den politieman in de red©,
„hij hiet, zoo 'k geloof Freundlich, en
Sp andere namen, dat zijn z'n Zondagsch©"
„Zou je denken", bromde d© veldwach
her, „nou laten we ereis kijken".
Daarop doorsnuffelde hij' de zakken van
den ongelukkige, in e©n daarvan vond hij
een goed gevuld© beurs en een paar sleu
tels terwijl de twe© volgende niets dan
jaoheuipiapiier inhielden boven uit de jas
haalde hij' evenwel ©en notitieboekje.
„Ha", zeide hij1 „dat is wat wij Jiebben
Bootten. Nou zeilen we zien, Die
kerel mot 'n gemeene bedrieger en af
zetter zijn geweest.
„Ha, daar heb je het al zie je het
wel?" sprak hij tot zijn confrater, hem
in het geopend notitieboekje wijzende;
„dat kan niet missen. Freundlich En
hier hebben we een briefje, laat zien
wat dat is. dat is 'n uitdaging voor 'n
duel; bier heet ie baron Van Rodestein,
en daar heb je 'n rekening van wijn met
den naam van Spantzer der op. Je kan
der van op an. dat ie drok geleefd het".
„Nou, hoe is 't, neem je 'em me© of
niet?" vroeg de metselaar.
.,W« zullen er zoo gauw mogelijk mel
ding van maken," zeide de veldwachter;
„hij moet hier blijven leggen, hoor; jelui
mag 'em niet wegnomen."
„Nou, we zijn niemendal op dat be-
nefietje gesteld", sprak een van het volk.
„Wat is 'em gebeurd?" vroeg thans de
andere politieman, die tot nu toe het stil
zwijgen. had bewaard; „het ie zen zelf
van kant gemaakt?"
„Kijk erin" sprak de timmerman zijn
wijsvinger omhoog richtende „zie je dat
platje daar heelemaal in de hoogte,
Nou, as daar nou 'n hek omheen is of
'n balestrade, dan noemen we zoo'n ding
'n balkon weet je?, Npu daar is ie van
jaf gevallen, en je kan wel begrijpen
j dat ie pijn in zen hoold kreeg, toen ie
hier beneden op Je steenen kwam, zooas
je ziet, zen kop leit van mekaar".
Bij deze laatste woorden lachte de licht
zinnige werkman, alsof 'f grap gold.
„Ik zou me der maar zoo pleizierig
niet om maken", hernam de veldwachter
met een ernstig gelaat, „het is in alle
geval geen blijspel.
„Nou, ga jij der dan om huilen", zeide
de timmerman, „as die kerel zoo'n sm... .p
is, maggen jelnr blij wezen,, dat hij naar
de andere wereld yerhund is, want zulk©
jongens geven jelui je handen vol w©rk".
„Ik zou je raden voortaan wat fatsoen
lijker te spreken as je met de politie
te doen het, anders kou 't wel ereis ver
keerd met je afloopen, maatje", sprak
de jongste veldwachter.
„Kijk me n°u zoo'n ruziezoeker ereis
an, Kees,," riep de toegesprokene met
verontwaardiging, „nou vertel ik 'em om
zoo te zeggen alles, en nou zeit ie dat 'k
onfatsoenlijk bin. Loop jij naar de maan;
fatsoenlijke meneer 'k heb pijn aan je",
Eduard, die ondanks het treurige van
het geval een lach niet onderdrukken kon
trad den jongsten veldwachter op zjj. De
stem van den man had hem zoo bekend
in de ooren geklonken, en nu hem ond©r
de oogen tredende, nam hij hem van het
hoofd tot de voeten op en zeide: „Ik
geloof, dat ik je ken, vrind, ben je niet
Jaap, de klepperman"?
„üeweest meneer", was het antwoord,
„de burgemeester het gemaakt dat 'k 'n
ander possie kreeg, ik bin nou veel
hooger geplaatst. Staat die monteering
niet goed?"
„Zeker, je ziet er perfect mee uit",
ik zou je niet gekend hebben."
„Kom, laten we gaan, en vertellen hoe
we 'em gevonden hebben", sprak de oudsto
veldwachter. Daarop vertrokken zjj bei
den, na even tot een groet op militaire
wijze hun chaoot te hebben aangeraakt.
Eduard bleef nog eonigo minuten m©t
het werkvolk praten en werd uit den
mond van den metselaar opnieuw gewaar
hoe de schurk er dagelijks op aangedron
gen had om „mevrouw uit het witte huis
met der dochter" in het nieuwe gebouw
te lokken.
„We hebben 'n aardig duidje aan hem
verdiend", sprak de timmerman", „daar
om spijt 't me, dat ie dood is. Hij mag
'n schurk geweest zijn zoo groot as ie
wil, maar voor het werkvolk was ie
toch niet kwaad,.."
„Daar hei je ze waarachtig weerom",
riep de man die Kees genoemd weid, zeer
verwonderd, toen men de be .da veldwach
ters om den hoek van het gebouw zag
aankomen, „wat zeilen ze nou weer t©
vertellen hebben", 't zal wat wezen as.
't voor de heeren komt".
„Daar staat ginder op het dwars pad
een chais met paard, weten jullie ook van
wien ze hooren?" sprak de oudsto der
twee, „we hebben overal en een ieder
gevraagd, maar geen mensch. weet ©e
wat van"»
„Een ohais en paard? Dat zal van hem
wezen," antwoordde er een, op h©t lijk
wijzende,
„Laat ons ereis gaan kijken, ja, ze
hooren zeker van hem."
„Wil ik je nou ereis vertellen, wat
dat is", sprak de timmerman, toen ze op
de bedoelde plaats waren aangekomen,
„Die Freundlich of...Spantzer zooas je
'em noemen wil, was van plan om met
iemand de vlucht te namen, en nou had
ie zen rijtuig hier klaar staan. Ik zie
en ik ken dat ding, hij is dikkels teu
gen den avond, as 't donker wierd, of
's morgens vroeg, er mee bij ous gekotn-
men. Wat doen jullie nou met dat ding?
(Wordt vervolgd.^ j
