HET WITTE HUIS.
BUITENLAND
De vuile wasch.
Uit den Raad van VeSsen.
Wat de Pers zegt
FEUILLETON
VRIJDAG 16 APRIL 1920
Wie zich aan de Hoofdstad des Rijks
spiegelt, spiegelt zich zacht.
Deze waarschuwing mocht wel op de
voorgevels der gemeentehuizen in den
lande geschilderd of vastgespijkerd wor
den.
Er gebeuren in Amsterdam rare dingen
in de gemeente-huishouding,
En niet bij uitzondering.
'I Men heeft ze maar voor 't grijpen.
Pakken w® uit den hoop, het gemeente
lijk Waschbedrijf maar eens beet.
Daar heeft men te kwader ure, onder
den invloed der socialistische utopiën en
drijverij, dat prachtig bedrijf opgericht
Als proeve van gemeentelijke socialisa
tie.
Een proef, die, als zooveel van hetgeen
de socialistische theoretici in hun studeer
vertrek uitbroeden en op de publieke
markt der praktijk brengen, jammerlijk
mislukt is.
Men stolde zich gouden hergen van het
gemeentelijk waschbedrijf voor.
De gemeente kon veel beter clan parti
culieren, eu veel voordeeliger ook, dat
zaakje opknappen.
Met een optimisme, dat opvroolijkend
zou werken, als de geldelijke gevolgen
voor de belastingbetalers niet zoo bedroe
vend waren, heeft de gemeente Amster
dam de taak van Jan de Wasscher op zich
genomen.
Met het gevolg, dat het eind oe lasten
moet dragen.
Van af het begin is die heele wasscherij
beweging een lijdensgeschiedenis in op
tima forma geweest.
Volgens de mededeeling van B. en W.,
was er sinds 1919 een verlies van maar
eventjes een ton.
De laatste verliezen zijn nog niet eens
bekend.
En het einde?
Dat is nog niet te voorzien.
Want wie meent, dat B. en W., na bun
fiasco met het gemeentelijk wasscherij-be-
drijf, waar de knapste koppen geen gat
in zien, het zaakje op de minst kostbare
manier zullen liquideeren, heeft het glad
mis.
Dat doet wel een verstandig zakenman,
maar verstandige zakenmenschen zijn B.
en W. der Hoofdstad nu eenmaal niet en
daarom hebben ze er iets anders op ge
vonden.
Iets geniaals.
Wat heeft de Raad, die zoo hinderlijke
dwarskijker, er eigenlijk ook mee te ma
ken?; düt is de geniale gedachtengang
van Amsterdam's Gemeentebestuur.
Dus en bijgevolg hebben B. en W.
maar voorgesteld, om zelf, buiten don
Raad om, den prijs van het waschgoed te
bepalen.
Zooals men ziet, heel eenvoudig en ge
niaal.
Nog eenvoudiger en minstens even geni
aal was het voorstel der hij uitstek „kauf-
mannisch" aangelegde mevrouw Pothuis
-—Smit van de S. D. A. P., om het verlies
van 100.000 maar als „oprichtingskosten"
te beschouwen.
Als de nieuwbakken „Senatrice" derge
lijke gijn tj es in de Eerste Kamer ver
koopt, kan ze daar veel pleizier beleven.
Men staat trouwens versteld over de
„Unverfrorenheit" we gebruiken hier
met opzet dit Duitsche woord, om het
krasse Hollandsehe woord dat aan de
spits onzer pen biggelt, binnen te houden
waarmee B. en W. verder voorstellen
den prijs van de wasch van 28 op 38 cent
per K.G. te brengen.
En zulks, terwijl het gemeenteraadslid
Ter Haar, op schrift kon laten zien, dat
de Vereeniging van Wasch-industrieelen
bereid is d® vuile wasch voor 22 cent aan
te nemen.
Terecht stelde dit lid dan ook voor, het
bedrijf maar op te doeken.
Met het door te zetten, gooit men fei
telijk maar goed geld naar kwaad geld. Ea
de heer Ter Haar toonde aan, dat de Ge
meente met te dure arbeidskrachten werkt.
De jonge wasch meisjes verdienen in het
particuliere waschbedrijf van 8 tot 10 gul
den; bij de gemeente 15 tot 20 gulden. Toch
is 10 gulden voor een 16-jarig meisje uiet
weinig.
Do wasch verzendingsinrichtingen ver
dienen op de 32 cent per K.G. mog tien ets.,
dat is toch minder dan de gemeente
vraagt.
Verdiend was de wijze, waarop deze heer
de socialistische bedrijfsleiders der ge
meenten in 't ootje nam.
De Wethouders Wibaut en De Miranda
te Amsterdam; wethouder Duys te Zaan
dam, zijn nu een eenmaal koopman en
zo blijven koopman, riep hij uit, onder
het spotgelach der achtbare vergadering.
Was het eind van de historie nu, dat
B. en W. of de heer Ter Haar hun zin
kregen?
Geen kwestie van.
Do behandeling van de vuile waseh
vindt de Amsterdamsehe Raad veel te ge
zellig.
Mr. Zadok van den Bergh, die zich nog
al eens het air geeft van een Mentor in
dat „illustre" lichaam, waar zooveel on
stuimige Aehillessen en Ajaxen den boel
op stelten plegen te zetten,, en in 't hon
derd sturen, bepleitte de instelling' van
een commissie van onderzoek.
Alle gegevens ontbraken om do zaak
oordeelkundig te beoordeelen, beweerde
Een voorste], waarmee de communisti
sche mevrouw Van Zelmvan den Bergh
wel zoo goed was haar instemming te be
tuigen, mits die commissie zou bestaan
uit arbeiders, te kiezen uit het personeel
der gemeentelijke waschinrichting zelf!!
Die gewikste dame weet wel waar Abra
ham den mosterd haalt.
Intusschen, men kwam Woensdagavond
nog tot geen besluit.
Zoo gauw moet die geschiedenis ook
niet aan heur eind komen.
Want:
„Het wasschen is een schoons zaak. 1) n
„En schaft de Hoofdstad veel vermaak.
1In de Donderdagavond! gehouden raads
vergadering vau Amsterdam, is het voor
stel Van den Bergh tot hot instellen van
een commissie van onderzoek met 19 te
gen 17 stemmen verworpen en de voor
dracht van B. eu W. met 21 tegen 15 stem
men aangenomen.
De waschmisère zal dus in de Hoofdstad
voortgezet worden.
De „aardigheid" is er af. Onzè Raad is
verwaterd. Sic transit gloria mundi. Alles
gaat voorbij. Ook dc roem van een vroed
gezelschap.
Gedurende den oorlog lazen wij ze met
graagte de Kroniekjes vol sdiandalen,
dc Kop van Jut-partijen, de moord- en brand-
tafereelen onder het Velsensch nieuws. Men
kon ze vinden in de Maasbode, het Handels
blad, de Nieuwe Haarlemsche, kortom alle
organen, welke zich respecteeren. En we la
zen ze, eerlijk gezegd, met gretigheid en
graagte, omdat elk rechtgeaard mensch,
zelfs dc Hollander, van sensatie houdt.
't Is voorbij. Velsen heeft zijn glanstrjd
afgesloten. We beleven geen distributie-
knoeierijtjes meer met hun nasleep en bij
hang van raadsorkanen. We zien het de
tachement rooden en rosea niet meer als
demonen losbulderen en stormloopen op den
wethouder, die hen allen stond, en terug-
hieuw grootsch en verschrikkelijk als een held
van Lutjebroek. Wij missen thans figuren
als Vermeulen, die negen jaar lang den last
der Openbare Werken torste en dat bedrijf
beheerde als een dictator lachend en ver
achtend temidden van veel strijd. Hij is
teruggespoeld op de deining der verkiezingen
naar de gewone raadszetels, waar hij spreekt
als een gelijke tusschen gelijken. Wij missen
ook den rooden driftkop van Bos, die op de
trilling zijner zenuwen de algemeene stem
ming veertig, vijftig graden cleed stijgen en
met zijn eigen rood de wangen van pro en
anti mede verfde. En vooral missen wij den
fanatieken Brink, het hoofd der socialistische
fractie, onverzoenlijke bevechter van den
oud-wethouder, dweepzieken idealist, die
spierwit zag als hij demagoog werd en het
kapitalistische bolwerk rammeide.
Wij missen die allen. Velsen's raad heeft
opgehouden een belangwekkende plaats in
te nemen in de kolommen onzer kranten.
Sic transit, zeiden wij. Enhet is geluk
kig. Al dat geheibel, al die schandalen heb
ben naast vele andere factoren onze armen
gemeente aan den rand van den afgrond ge
bracht. Daar werd met geld gesmeten, alsof
het met de tonnen haring uit zee werd opge-
vischt. 't Kon niet op. Maar voteeren, dui
zenden en tienduizenden. Vooruit, steeds
meer 1 Straks krijgen wij den heilstaat. Et
après tout h demain le déluge.
Tot de orkanen tot zwijgen werden ge
bracht. En de oogen opengingen. Open over
een onoverzienbare schuld. Als een donder-
slag viel die gewaarwording over onzen Raad.
Versuft zaten de driftige, de roodkoppige,
de bleekneuzige vroeden daar. Als bij too-
verslag werd kalm de zee der gemoederen
en daalde de temperatuur tot vriespunt.
Dat was het einde der schandalen. Nog
maals gelukkig en Goddank
Intusschen is de „aardigheid er af. Voor
den journalist «bestaat er geen zwaarder cor
vee meer dan het aanhooren der onbenul
ligheden en zeepbeltheorieën, Welke zoo nu
en dan als intermezzo's tusschen geleerde of
schijngeleerde uiteenzettingen naar den voor
zitter haar weg vinden.
Is het niet teekenend, dat laatsteelijk een
persman zijn lijfblad, reuzenformaat, open
vouwde en daarin te lezen begon om zijn
geeuw- en gaapmecanisme om den tuin te
leiden
Moeten wij ons verbazen Maar, in 's
Hemelsnaam, in welken raad, in welk ander
bestuurslichaam heerscht tegenwoordig nog
de vechtlust, de bezieling, het brio van im
provisatievermogen, die vroeger volle zalen
trokken Het hittepunt van den socialen
strijd is verplaatst naar de redactiekamers.
De hoogst interessante kamp woedt thans
voornamelijk in de kolommen van onze
kranten, groot en klein.
Wij berusten dus. De goden hebben het
zoo gewild.
Inmiddels, en hier komen wij tot ons over
zicht, de heeren der S. D. A. P. hebben be-
sloren den Raad nieuw bloed en nieuw leven
in te gieten. Dank zij de welwillende hulp
der rose partij en twee heeren. die hoewel uit
vreemd kamp, den rooden kampers een zeer
vriendelijk hart toedragen, zoo, heel gemoe
delijk, entre nous, als dat gaat tusschen
koffie vriendinnen, dank zij hun werd verle
den Dinsdag een besluit bij tweede stemming
er door gesleepd, waarbij de avondzittingen
weder in eere werden hersteld. Dat zal hel
pen. Nu komt er weer fut in. De politiek-
ontwikkelde partijgenooten zullen thans weer
ter tribune kunnen verschijnen en met blik
en gebaar rakelen in het vuur der hartstoch
ten. Men zal gehoord, beluisterd, afgekeken
worden. Dan spreekt de ijdelheid, dan bla
ken de driften weer, dan vlammen opnieuw
de koppen, dan schuimen alweder de monden.
Misschien, ja. Straks komt echter de nieu
we burgemeester. Wij kennen hem niet. Maar
het kan wezen, dat zijne vuist hard is en zijn
hoofd vierkant als van een Oost-Fries. Als in
zulke vuist de hamer ligt cn in zulk hoofd
staren twee ijskoude, maar ook ijzervaste
besloten oogen, dan zal Paljas niet lachen en
do uitgemergelde gemeentekas niet verder
afgetakeld worden tot den staat van eea hol
en rammelend geraamte. Ons wachten na
het genomen tendentieus besluit is daarop.
Daarop ook alleen onze aandacht. Zoodat
wij het zwijgen toedoen aan de onbelangrijke
rest van het raadsgëdoe en de pen opbergen
tot ons volgend overzicht.
En achter ons de zondvloed 1 i
VAN DEN BALK EN DEN SPLINTER.
Iu de socialistische en communistische pers
is heel wat te doen geweest over de „ver
wildering" der burgerwachten naar aanlei
ding van de stom pen en klappen, die Lou ae
Visser ia Heerlen schijnt te hebben opge-
10Zoo' schreef „Het Volk": „dat de voortdu
rende ophitsing door officieren, priesters en
armere vertegenwoordigers van Staat eu
Kerk op den duur dergelijke gevolgen moest
hebben, ligt voor de hand1".
„Eerstens merkt de „Volkskrant" hier
op is het nog niet bewezen, dat de bur
gerwacht bier schuldig is. Tweedens keuren
wij een gewelddadig op (reden tegen wie ook
af."
Maar „Het Volk" moet waarlijk niet
praten van voortdurende ophitsing door
oiiicieren en priesters.
Het Volk" schijnt ons volk al heel
weinig te kennen. Of beseft het niet, dat
onze uit den aard kalme en vreedzame
landbevolking het dreigen met revolu
tie telkens en telkens weer, moe wordt?
Beseft de redactie niet. dat het voort
durend onrust verwekken, het dreigen
met in de war sturen der staatsmachi
ne, onze vreedzame bevolking begint te
vervelen?
Besert niet« dat de breede massa
des volks, die prijs stelt op hare rech
ten en vrijheden, op hare meening, zich
op de duur verzet tegen hun dreigen
met tiranniseer en?
Ons volk gaat zich afvragen be
luister maar eens de gesprekken op de
dorpen ffl0Cten wij ons nog langer
op den kop tóten zitten van die icvo-
lutionnaire bende, die ons maar dreigt
met werkstaking en stopzetten van dit
en van dat en met revolutie, die dien hee-
len boel tó de war wil stuien? „Ze
moesten ze-
Men ga inaar eens onder de breede
massa luisteren en men zal ervaren, dat
het volk dat 'antaliseeren moe is.
En zoo is bet verklaarbaar daf men
dingen doet. die ook wij afkeuren.
Maar men moest bedenken: wie een
rustigen hofhond telkens en telkens ver
ontrust en sart moet zich niet verwon
deren als hij eens uitschiet en de tan
den in je kuiten zet.
159?
Mijn omgang bepaalde zich als kind bij
voorkeur tot het mannelijk geslacht, zoodat
toen ik den maagdelijken leeftijd bereikt
bad, ik geen enkel meisje vond, dat ik
mijn vriendin kon noemen.
Een gevoel van schaamte en eerbaar
heid dat toen in mij ontwaakte, belette
mij verder op zulk een famiiiairen voet
met het andere geslacht om te gaan
en nu stond ik geheel alleen en begreep ik
eerst recht welk eene verkeerde stelling
ik in de maatschappij had ingenomen.
Ik werd verdrietig, ja, tussclienbeide
zoo moedeloos, dat ik het excentrieke
idee opvatte van marketentster te worden,
iets wat natuurlijk volstrekt niet met de
plannen mijns vaders strookte want hij
had mij als jongel.ng een hoogen militai
ren rang in het leger willen «zien inne
men, maar had hij kunnen vermoeden,,
dat ik gewoon soldaat zou blijven, zeker
zou bij! mij liever eea andere levensbe
stemming hebben toegedacht; bovendien
het was ook een bespottelijk denkbeeld
marketentster dat was ook te gering.
De militaire glorie bleef intusschen
bij mij schering eu inslag. Ik droomde
altijd van gevechten te voet en te paard
en als ik een enkele maal aan den dood
dacht, scheen eeu sterfbed op het veld
van eer mij het verkieselijkst Roem eu
eer waren voor mij alios; wat daar buiten
lag kon mij niet bekoren.
,„0, hadde ik toen alles geweten, als nu
Hadde ik ingezien dat de mensch van
aardseke glorie niet voortdurend voed
sel voor zijn ziel kan erlangen en het
juist nederigheid eu ootmoed zijn, welke
hem geschikt maken een goed te beërven
dat nooit meer vergaat.
„Ik kan met zeggen, dat mijn vader mjj
als protestante eene ongodsdienstige op
voeding had gegeven, maar het sprong te
veel in het oog, dat dit alles voor den
vorm geschiedde, om, zooals velen zeggen
toch „iets" te hebben waaraan men zicb
vastklampt, daarbij begreep mj ook te
recht, dat de zedeleer, in den christeiijken
godsdienst vervat, voor een meisje onmis
baar is, wil het zich voortdurend kunnen
beroemen op een vlekkel-oozen levens
wandel, .Wat hij vi0|0r. zich zelf geloof
de, en dacht,, dat kwam er zoo nauw niet
op aan, als ik maar geloofde en daarin
liet middel vond om br«af te blijven,
want zoo dit niet gebeurde zou hij oneer
van mij beleven, en hij bezat eergevoel
genoeg, om den dood boven de sciiande
te verkiezen.
„,11c had den ouderdom van 19 jaren
bereikt, toen ik in kermis kwam met een
eersten luitenant, die in mijn vader ecu
beschermer vond on eenmaal zijn oevorde
ring tot den koogsten militairen rang
waarschijnlijk aan zijn voorspraak zou te
danken hebben, net was een aardig, Le
leefd jongmenscb, theoretisch in den
krijgsdienst goed ontwikkeld, maar te zwak
mn zich tegen de vermoeienissen van
den oorlog nestand te voelen, en alzoo
practisch ongeschikt voor militair. Kauio-
iiek opgevoed bleef hij zijne belijdenis
getrouw, ofschoon men hem geen ijvcraar
voor 't geloof kon heeten, daar hij, zoo
ik mij herinner, zijne verplichtingen slechts
met een zekere wankelmoedige traagheid
nakwam In alle opzichten verdraagzaam
tegenover andersdenkenden, kon hij zich
(.och met het protestantisme niet vereeni
gen eu hing bet geloof zijner vaderen
aan met eene voorliefde en trouw, welke
'bewondering verdienden. Mijn vadec was,
't Is wel fraai als men cloar ragen schuld
gebeten wordt, te schreeuwen: dien hond
hebben de knechts ea melden ea de baas op
gehitst!
Een groep heethoofden uit onze groote
steden vormen niet het volk, al spreekt Da-
vin Wijnkoop steeds van het arbeidende volk.
Het arbeidersvolk moet niets van zijn mooien
staat hebben, het weet te goed wat daar
over onze grenzen gebeurt en is gebeurd.
Nieuwe Pntechge varen.
Er .wordt de matste dagen in Duit-sch
land weer druk geschreven en gesproken
over nieuwe reactionaire revolutiepogin-
gen. Kapp. zelf ja .wol van de baan; het
heet dat uy per vliegtuig naar een neu
traal land ia gevlucht. Maar vele offi
cieren van het oude regime schijnen op
een nieuwe omwenteling fe blijven hopen.
Vooral in Lommeren schuilt het gevaar.
De Koln. Zeitung .vernam gisteren om
trent een en ander uit Berlijn, dat naai
de meening der rijksregeering verwikke
lingen niet zijn uitgesloten. Toch wil de
rijksweenninister. da in Hommeren be
gonnen voorbereidingen geen militairen
Putsch noemen, omdat (Ie in deze aan
gelegenheid betrokken personen voor het
grootste gedeelte geen beroepsmilitairen
zijn. En daarom schijnt men over het al
gemeen te Berlijn een geruststellende
meaning over den gang van zaken te
hebben, al wordt de kans op verwikke
lingen niet ontkend.
De Köln. Zeitung teekent hierbij aan,
dat de pogingen tot geruststelling, die
van zoogenaamd bevoegde zijde gedaan
worden, in werkelijkheid niet veel tot do
geruststelling kunnen bijdragen. .Ook was
bet gerucht verspreid, dat de boeren in
Pommeren, in afwachting van den ko
menden Putsch, sedert ongeveer acht da
gen aLle kolenleveringen zoo goed als ge
heel gestaakt hebben.
Merkwaardig doen de all-Duitsche. bla
eten. en de conservatieve politieke par
tijen hun best om eventueele nieuwe re-
volutiepogingen reeds ,van te voren te
laken en er alle mede verantwoordelijk
heid van te ontkennen. Zoo schrijft de
Deutsche Tageszeitung een scherpe waar
schuwing tegen nieuwe Putsch-onderne
mingen neer.
Li, aU-umtschet blad publiceert ten eer
ste een .waarschuwing yan de Duitsch-
nationaie vo.kspartij, die ais volgt luidt:
„In mededeelingen* die zoowel van de re
geering als van andere zijde uitgaan,
wordt de ernstige vrees geuit, dat nieu
we Putsche in vooroereidiag zijn. Daar
bij wordt ook gesproken van deelneming
van uO-i-A-nisriscne elementen. Het par
tij oestuur van de Duitsch-nationate volks
partij wijst opnieuw op het grondwette
lijke standpunt van de partij, die elke
banneling in strijd met do grondwet on
voorwaardelijk veroordeelt. nieuwe om
wentelingen zouden een niet te overzien
onheil over - -i.-scuiand brengen. Het par-
lijoestuU. van de Duiisok-nationale volks
partij verwacht van de vrienden der par
tij in het gehoele land, dat zij, wanneer
zij ooit van zulke plannen ken
nis krijgen, daartegen met alio macht zul
len optreden. Voor hem, die deelneemt
aan handelingen in strijd met de grond
wet is in de Duitsch-nationalo volkspar
tij geen plaats."
Hetzelfde biad publiceert een oproep
van den „Buud der Laudwirte" en den
„Dcutsclieu Laudbund," die als volgt
luidt: „De Euteme eisciit de ontbinding
van de „Einwonuerwehren." Dit bericht
moet Lu alie kringen van het Duitsclie
volk groote opwinding teweeg brengen.
De geneur.eunsöu der laatste weken beo-
ben duidelijk bewezen, hoe onvoorwaar
delijk noodzakelijk de oprichting van
„rauwOmm.w en,m. juist op het land is.
wanneet' z^ zieimeli' niet voldoende ver
dedigt, staat de bevolking bloot aan plun
dering en bedreiging van het leven dooi
de nOHjeiviftvLaCne emmeuten. Dat betee-
kent in uitgeoreider zin: storing der le-
v eusmiddeje-nvooizicning en horige, snood
voor het geneele Duitsche volk. Tegen
dezen oiireLixUiiftbigeJi VcUi onze vij-
aiideu moe.en wij Krachtig opicomeu. Wij
verwachten van de regeering, dat zij alle
middeien zal aanwenden om dezen nieu
wen aanslag op Dui.sehtands ïust en vei-
iigneid te verhinderen. na„dgeuooten,
protesteert overal eenstemmig en met
kracht tegen uw ontwapening, want wan
neer de Duitscno landbouw onbescherniu
is»; „heeft het Duitsche volk geen brood 1"
Deze oproep is aan de. bevoegde rijk%
en staatsautoriteiten reeds toegezonden.
Ernstige mededeelingen doet pie Vow
warts; i
„Uit Voor-Pommeren vernemen wij, dat)
de tijdelijke vrijwilligers daar niet wor-i
den ontslagen. In öreiiswaid houden da
Mjd el ijk-vrij willige studenten voortdurend
oefeningen in het scherpschieten en het
werpen met handgranaten. ,Van ontslag
der Baltische troepen js geen sprake.
Staat scom m iasa ris kameraad Krüger heeft
b.v. ontdekt, dat in het begin van de vo-.
rige week .een groot aantal hunner op,
GanheLm was. Zij worden niet ontslagen,'
maar in Krawok (Mecklenburg) bijeenge
bracht. De beruchte kolonel Bischoff heeft
kort na Paschen in Greil'swald met een
groote kliek officieren geluncht eu hun
daarna mededeeling van zijn plannen ge
daan. Tegen Bischoff is oen bevel tot
in hechtenisneming uitgevaardigd."
Ten slotte wordt in de Vossisclie Zei
tung melding gemaakt van samenwerking
tusschen geheime communistische genoot
schappen en officieren van het oude leger.
Duit-schland is dus de crisis nog niet
te bovenl
Communistische gruwelen.
Dit Hamborn wordt gemeld, dat daar
den dag na den aanval op de optrekkende
troepen zeventien geheel outkkeie lijken
zijn gevonden. Voor zoover ze herkend,
konden worden, waren het alle rijksweer-
soldaten, die levend gevangen genomen
waren.
In Gelsenki-rehen deelde de eerste bur
gemeester mede, dat het Comité van Ac
tie ?20,445 mark van de stad heeft af
geperst. Daarbij komen nog de onkosten
voor het begraven der slachtoffers en an
dere betalingen ter hoogte van 24ö.U00
mark. Do door de burgerij aangegeven
schade door plunderingen pn „requisites"
bedraagt ro .u d,OOJ.0Ud mark. Door deels
buiten de stad liggende s.reken werd nog
een schade, van I millioen mark opgege
ven.
GEMENGDE BU1TENL. BERICHTEN,
1 Mei te Parijs.
Mag men den correspondent van de Etoile
Beige te Parijs vertrouwen, dan zal de 1 Mei
staking in de Fransdie hoofdstad uit jaar
algeaneener zijn dan verleden jaar. Toen heb-
ben gas en eiectriciteit, op enkele oogcnbuk-
ken na, geregeld doorgewerkt. Dit maai zal
het niet zoo verloopen. De bond van arbei
ders in het gas- en electriciieiisbedriji heeft
een beioep ot> zijn ieden gedaan om den len
Mei gedurende 24 uur het werk te staken.
Ook de bond van transportarbeiders zal
aan de stalling deelnemen. De spoorweg
mannen van de Parijs—Orleansmaacschappij
willen zich niet met een staking van 24 uur
tevreden stellen. Zij willen een werkstaking
van onbepekten duur fanneer het Algemeen
Verbond van den Arbdd geen voldoening
krijgt ten opzichte van een nauwkeurig om
schreven program, dat heet zal aanbieden
Voorts schijnt er gerekend te moeien worde,
op een uitgebreider actie dan verleden jaai
der post- en telegraal'menschen. misschien
wel op een algeheele staking van brieven- en
telegrambestellers.
Ter dood veroordeeld.
Dinsdagochtend is in de Strangeways Gaol
te Manchesier, een doodvonnis voltrokken.
Een officier, Holt genaamd, was beschul
digd eemge maanden geleden zekere Mrs.
Breaks in de duinen bij St. Anne's-on-Sea te
hebben vermoord. Hi] had zooveel invloed op
haar, dat ze kort voor haar dood een gioote
levensverzekering ten zijnen gunste alsioot.
Holt ontkende den mooid. werd echter ter
dood veroordeeld en is Dinsdag opgenangen.
Twee Italiaansche vliegtuigen, die deel
namen aan den vlucht Romelokio. zijn bij
Aleppo door Arabieren met macmnegeweer-
vuur neergeschoten. De Arabieren hennen d<
toestellen gehouden, doch de vliegers toege
staan om over Konstantinopel naar hun
tand terug te keer en. Een van de vliegers
was tijdens eten geheelen ooi log aan 't front
geweest, zonder ooit gedeerd te zijn.
Te Benthem staken de rechterlijke amb
tenaren als protest tegen de uitzetting van
den eeisten staats-aavocaac. Zij hebben zich
met de ambtenaren in de andere plaatsen m
verbinding gesteld om m het geilede gebied
een algemeene staking tot stand te brengen.
De krijgsraad te Dutsbrng had dezer
dagen vijf personen ter dood verooideeld.
Van hoogerhand is nu de krijgsraad als
vooroordeeld gestaakt, waarna een nieuwe
rechtszitting werd gehouden, waarbij aan
den militairen voorzitter een beroepsrechter
en een ai beider werden toegevoegd.
De teraooaveroordeeiingen werden toen
opgeheven.
zooals ik- zeide, hem nogal toegedaan,
hij werd onze hiusvriend, en, na twee
jaren bij ons verkeerd te hebLeu, mijn
verloofde. Mocht de eerste Ludwich
Tkauinbach gaarne lijden, hij had op den
langen weg ook mijne genegenheid ge
wonnen, en daar hij geen meuedmgers
naar zijn hand had en ik dus niet in de
gelegenueid was te ontdekken ot er ook
nog edele karakters bestonden met wel
ker bezitters ik liever het levenspad üad
willen bewandelen, voldeed ik aan tiet
verlangen mijns vaders en gaf aan het
aanzoek des jongen krijgsmaus getmoL
toen ik het nog gaarne wat m boden
king had gehouden. Doch wat ik ook
op een scbLqk «onomenb^ mocht
tegen hebben, éen gedachte troostte mij
lib was soldaat.
Mijn vader, die niet van lang dralen
hield, gaf aan den wenscli van zijn
jongen vriend gehoor, oin zich spoedig
met mij in het huwelijk te verbinden,
te meer vond hij dit verkieslijk, daar
er alie kans bestond dat er spoedig
een oorlog tusschen Pruischen cnPrank-
njk zou uitbreken eu Ludwich, alsdan
van mij gescheiden moetende leven, zich
troosten kon door de gedachten dat hij
voof, altijd aan mij. verbonden was.
„Op het laatst van txrp.eniOor, in het
jaar l8Uö brak werkelijk de oorlog met
i'ranki'ijk uit. Veiscuiilcude legerkorpsen
verheten BeHijn, met hen mijn goede
„-cue vader en cuawicn Tiaum^a^h,uren
ik ^rechts dne weken als ocmgciiooi. mul
bezeten. Het, afscneid was treilend, ik
bleet met een oude meid ahecn acn-
Ler; dit maakte mij zeer bemoeid, doch
bet was in de eersre dagen men de
eenzaamheid, noch net aizyu dei dierua-
ren veroorzaakt, dat my gneide (naar
ik dea oonog als noodzaaetyk ue-
seiioui.ue vooi den krijgsman, ene roem
eu eer wil verwerven), dan eigeuiyk
de vrees voor een uoodlotugen ailoop
welke memgeen in invite puam zou ge
pyuigd beooen. Fielaas- ik wist, met. u>i
weit een prys de uuLuiire glorie ge-
koent worde ik wist ne». met, maar ik
zou het weten, want de ounog ging een
oiler van my eiscuen, dat rny des te
■zwaarder viel, omdat ik onzinnig genoeg
was om zoo iets met tot de mogelijk
heden tc rekenen,
jWordt vervolgd.)
i'j* 11 1
