BINNENLAND
Blieven uit Borneo.
Elck wat wils
Kroniek van de Week,
Binnenlandsch Nieuws.
Luchtverkeer.
ZATERDAG 17 APRIL 1920
TREKJES CXXXIV.
Niets veranderd.
DE MISSIE VAN NOOIiD-BOIlNEO.
IV.
(Slot.)
Er gebeurde niets cn sommige jongeren
waagden wat meer en begonnen den missiona
ris te helpen. Eén van hen, nu een jnan op
leeftijd, gaat er nog grootsch op, dat hij;
een der eerste Doesoens was, die den heuvel
heeft helpen schoonmaken. Er verrees e.eu
huis stevig gebouwd, want 't zou blijvend
zijn en een kerkje, dat in '90 klaar was. De
eerste doopelingen waren Simon, ex-hoofdman,
Bernardus, de beste Christen, en Petrus, die
beter kou zijn, doch die toch met Paschen
!en Kerstmis zijn plichten waarneemt; drie
en alle drie nog in leven. Simon is nu tegen
da zeventig en Petrus een 50er en ij^rnar-
dus een 42 ongeveer.
Father Ivurz was onvermoeid en met rond
trekken, kennis te maken met het volk in
den omtrek, en met de handen uit de mouwen
steken thuis, 's Avonds ging hij naar de hui
zen, waar velen bijeen waren en verklaarde
waarom hij gekomen was enz; hij ging naar
de omliggende dorpen en klopte de menschen
bijeen, u'j was sterk, groot, iets wat indruk
maakt op den Doesoen. Vooral kracht! Hij
was goedhartig en groothartig. Alles wat hj-
bezat ging, wanL ze werden groote bedelaars.
Dikwijls werd hij „er tusschen genomen",
zooals de ouderen soms zoo smakelijk vertel
len Kunnen, de „trucs" om een paar centen of
een paar balletjes van den witten man los
te krijgen. Vooral veel kinderen in stervens
gevaar doopte hij. Hij stierf in 1895, de ijzer-
sterke in 10 jaar gesloopt! Met eerbied cn
liefde wordt steeds over hem gesproken. Eén
staaltje van kracht, dat nu nog leeft, wat ik
menigmaal heb liooren vertellen, wat gaat van
vader op zoon, en wat nu gaat op alle mis
sionarissen, want als die oude luitjes ge
storven zijn, zal dat voorbeeld van sterkte
nog voortleven onder de Doesoens. Hoort
b.y. Simon het vertellen in groote woorden
cn hevigs gesties met armen gestrekt en allo
lichaamsbewegingen!! En dat is dan dat Fr.
Kury bij Kopinpinnan (oen naam van ean stuk
land) aangevallen werd door een wilden stier.
Hel brullende dier kwam op hem af met ge
bogen kop en gestrekte horens. Ontkomen
wan niet mogelijk. De priester sprong opzij
en de stier rende door, stopte, keorde zich
om en viel weer aan; weer een cirkel cn toen
stond Fr. Kury vlak voor hem, zonder aan
loop. Hij [Mikte het beest bij één hoorn en
den neus en draaide, draaide. Als u do volle
beschrijving wilt lezen zie dan H. Sienkiwels"
Quo Vadia, waar Cersers in de arena den
stier legt. Fathor Kury legde het brullende,
trappende beest. Doesoens kwamen toeloopen
en zooieU was hen nog nooit overkomen! Een
man zonder speren en hakmessen een wilden
slier bevechten en hem „leggen". Het beest
werd afgemaakt, de Doesoens hadden een
smulpartij en Father Kury was de held, de
sterkesterker dan sterk! Ik heb van Fr.
Goossens gehoord, die nog twes jaar met Fr.
Kury in Papar was, dat de Beiersche missi
onaris hem meermalen verteld had, dat het
een handigheid is, dat hij in Bpieren vroeger
dikwijls koeien en slieren zoo gelegd trad!
Alleen vereisen te het een vasten, zekeren
greep in den neus!'Wel wat 't is, ik feou 'tniet
graag probeeren, tenminste niet met wild vee.
en u?
In 1893 kwam Fr. Goossens (van Geldorp
W.Bdie in '81 van Europa gekomen was
en teruggeroepen werd in '85 om te Mill Hill
de theologie te doceeren en in '89 weer terug
keerde, naar Papar. Toen in '95 Fr. Kury
gestorven was en begraven lag juist achter
het altaar van zijn kerk, bleef Fr. Goossens
alleen, totdat in '98 Fr. Willems (Dommelen
N.B.) van Europa kwam Mannen waren er
al. doch wegens gewoonten en zeden des
volks kon niet onder de vrouwen gewerkt
worden. Als men succes wilde hebben moes
ten er zusters komen, 't Duurde lang, doch
Fr. Goossens met echte Hollandsehe vasthou
dendheid en taai geduld, bekostigde alles zelf.
Een klooster werd gebouwd en hij betaalde
do reis voor drie zusters en moest haar zelf
onderhouden zander steun van de Missie, want
da Bomeo-missie is en is altijd arm geweest.
Drie Hollandsehe nonnetjes kwamen, waarvan
sen nu in Engeland is, een gestorven cn be
graven in de schaduw van de kerk lo Papar
in 1917 en één, de jongste, is nu Overste te
Papar. Zij kwamen op Onncoxele Kinderen-
feest '99 cn een paar zware jaren hebben zij
doorworsteld. Vrouwen vluchtten,. zoodra zjj
I ed er op zn beurt.
't Was de laatste Zaterdag van den P.iascix-
lijd
De heer Willem Denkers, groot-industrieel,
eat in z'n huiskamer en bekeek nog eens
vluchtig de aa nteekeningem voor zijn lezing,
welke hij dien avond in Amsterdam moest
houden voor het „Economische Genootschap".
Hij was n zeer gezocht spreker en kwam
vaak avonden in de week lo kort Van
ver afgelegen plaatsen bereikten hem uitnoo-
digingen om 'n spreekbeurt te vervullen, welke
verzoeken zooveel mogelijk werden ingewil
ligd... ten eerste oindat hij dweepte met de
„economischs beweging", wars van elk politiek
of godsdienstig beginsel tweedens omdat
de heer Willem Denkers liet heel prettig vond,
dat er met lof over hem werd gesproken en
zijn naam in de groote bladen prijkte.
Hij leefde alleen met z'n nicht Lena, die al
vijftien jaar z'n huishouden deed en 'n brave
oude-jongejuffrouw was
Ze konden heel goed met elkaar overweg
en deden wederkeerig hun best eikand,ar het
leven aangenaam te maken.
Wat eerlijk gezegd niet zoo'n loer
was, want Willem Denkers bezat er atle mid
delen voor.
Zoo uiterlijk scheen er dus aan het kleine
huishoudentje van oom en nicht niets te man-
keerea. i
- Enkele ingewijde zog u f$htep kuji.nen
do goeae zusterkehs zagen. Dé mannen zelfs
gingen, want de Mahomadenen' waren druk
bezig praatjes rond te strooien en gemecne
praatjes en daar zij het Doesoensch karakter
kenden was het niet moeilijk juist die din
gen te zeggen, welke de Doesoens afschrik
ten! Zelfs praatjes zooals er rondgingen In
de eerste jaren van het Christendom in liet
Romeinsche rijlc: Hollandsehe taaiheid won.
In 1905 begon het keerpunt en sinds dien
lijd ging het Missiewerk langzaam maar zeker
vooruit. Nu is Papar zeker de mooiste, beste
missie van Noord-Borneo en dat hebben
met de hulp van God Hollanders klaar
gespeeld.
Father Goossens, nu 65 jaar oud, is een
prachtige, groote, sterke man, met fijnbesne-
den gelaat. Een geleerde man en vooral talen
kenner, want hij spreekt nu nog ©énige Eu-
ropeesche talen en verschillende O istersch.j.
Doesoensch spreekt hij als een Doesoen, ja
wellicht nog beter! Einde December heeft hij
zijn '10-jarig priesterjubileum gevierd! Veer
tig jaren priester en 34 jaar in Borneo ge
missioneerd. 't Was 'n grootsch feest! 't Speet
me, dat ik niet tegenwoordig kou zijn als
oud-kapelaantje. Nu telt Papar een goed?
300 Christenen! en wat beier is heeft een
christelijke atmosfeer; die invloed werkt. Ver
schillende heidensche gebruiken zijn afgc-
schraft zelfs ouder de heidenen, gongs-bonken
b.v. hoort men zelden en dan nog op grooten.
afstand van da missie. Jammer dat het getal
Doesoens niet vooruitgaat; de kindersterfte is
schrikbarend, doch met christelijke toestan
den en onzen chrristelijken invloed zal dat zich
wellicht beteren. Bij Papar op twee kilometer
afslands staat een kapel en liggen de funda
menten van een groote kerk. Ik heb juist van
Fr. Goossens gehoord, dat hij begint te hou
wen niettegenstaande de duurte der materia
len en werk! Daar is het Chineesche dorp,
waar een catechist aan het hoofd staat van
oen goede tweehonderd Christenen! Zoo Chris
telijk, Papar (mag er zijn .Fr. Goossens spreekt
natuurlijk Chineesch! Dan de rivier op is
mijn oude standplaats Kinuta, waar het niet
hard, hard giug. In 1917 is Menibakut een
20 mijl ver aan de spoorlijn catechumeen
geworden. 't Is nog in het begin. Iedere maand
gaat er iemand voor een dag daar onderwijzen.
Er wonen wellicht 1000 Doesoens daar.
Papar is een fijne Missie, waar nog gewerkt
kan worden, doch een missionaris als Fr.
Goossens heeft men geen dertien in een dozijn.
Hij is nog sterk, krachtig, alleen klaagt hij
op een langen voetreis, dat cb olie tusschPn
de gewrichten opgedroogd is, doch dat noemt
niet weg, dat hij er nog flink overheen stapt,
Zongebrand, vooral de handen, ja dal zijn
werkhanden, want Fr. Goossens als hij thuis
is, heeft en doet nu nog iederen morgen han
denarbeid. Na het ontbijt kleedt hij zich in
ouden broek en toog en gaat met spad? en
grooten schoffel en werkt als een polderjon
gen. De Missieheuvel herschapen van wildernis
is bijna alles zijn werk, zijn eigen handen
arbeid. De heuvel is gelijk gemaakt, een flink
stuk er afgenomen en bloemperken en paden
an vol met vruclitboomen. Vruchten, o ja, de
Papar sinaasappelen zijn bekend en alle vruea-
ten die in Borneo groeien. Koffie gonoeg voor
eigen gébruik, zoo reeds voor 20 jaar; noo t
goen koffie gekocht; tlios gaat niet; peper ook
weer; een groot veld voor paddié. en nu
groeien er ook nog cacaoboooien!'Een zaad
meegebracht of een geschenk van een Philip-
pino en gezaaid en hij groeide. Nu een paar
hoornen en nu en dan drinkt men in Papar-
missie zijn eigen kop chocolade!
Diit is in het kort de geschiedenis van Papar.
!Nu is er nog de Pertatan-missie, doch daar
over later wel eens. O ja, in 1929 werd een
missie begonnen in Tanibunan onder de
Tagas, ook een soort Doessoens! Bidt voor
mij. J STAAL.
HEI) KRUIS OP DE BORST.
Diep te betreuren is Let dat onze
Room scire vrouwen, onze Roomsche moe
ders en jonge dochters onder haar ju-
weelen en sieraden niet tie eerste, zelfs
géén plaat3 meer geven aan het kruis.
Vroeger stelden zij' er can eer in, het
kruis fier en openlijk te dragen op
hun borst. Dikwijls was het van goud,
ten teeken van hun liefde voor het
kruis. Somtijds zelfs w;fe het met edel-
steenen afgezet als zinnebeeld van den
gloed hunner liefde voor het kruis. Het
was steeds één der voornaamste versie
ringen van de Roo msch-Katholiekc vrouw.
Vaak was dat borstkruis een familie
stuk, dat als een patriarchale zegen ge
schonken werd aan het eerstgeboorterecht.
vertellen, dat Lena op sommige tijden wat
bleek zag, waardoor dan de roode huil-plekjes
om haar oogen wat scherper- uitkwamen
en dat Willem bij dergelijke gelegenheden
niet zoo rustig was als gewoonlijk.
Vooral in den Paaschtijd deden deze ver
schijnselen zich voor en klonk niet heer Den
kers fluitdeuntje van een of andere nieuwe
variété-mop door gangen of kamerseven
min de galmende liedjes, welke Lena onder
haar dagelijkschen arbeid ten beste gaf.
Juist toen de heer des huizen zijn vellen
papier met aanteekeiiingen toevouwde en in
de bruin-lederen actentaseh bergde, ging de
voordeur open en trad Lena 't huis binnen
niet 't gewone vriendelijke: „dag com."
„Zóó, kind, ik dacht waarlijk, dat je ver
dwaald waszóó druk in de winkels V'
„In de winkels niet, maar in de kerk heb
'k lang moeten wachten 't was vol bij de
biechtstoelen."
»D -juist. de zoogenaamde „bokken-
week" hebben we nu. is 't niet'!"
„Noudie uitdrukking is al erg ver
ouderd, hoor. Kan je heelemaal niet meer
van op an. Hoeveel menschen gaan 'r tegen
woordig niet alle weken tik zelf toch ook.
En dan zijn er ook veel','die zich verbïndem
in den Paascbtijd één of 'n paar keer extra
te gaanals eerherstel voor degenen, dia
hug Paschen niet houden."
De heer Willem Denkers greep ineens met
'n erg pijnlijk gezicht naar z'n voet
„Hè, die beroerde likdoorns wacht
ik ürek die andere schoenen aan zittein
me veel lekkerder
En hij stond al in de andere kamer bij z'n
kleerkast.
Zonden. nxx*<ka,d '<n mthj Jiggj 'g iêsiiike
Kj| (moeders verscheiden kiéog de piidate
dochter haar kruis, een erfenis, d,óor de
andere dochters wel reet benijd, maar
toch wel vurig begeerdj j
En wat zien we thans gebeuren, vraagt
Pater Fr. Mart. Vreeswijk O F M in ds
„Tijd" 1
Niet alleen dat het liberalism's ook hier
in weer gezegenvierd heei|t, maar erger nog.
Is liet reeds oen deex-lijke verslapping van
het oudtijds zoo ridderlijke geloofsleven, dat
het kruis niet meer behoort tot da versie
ringen van de Roomsche vrouw, nog deerlij-
ke:r is die verslapping, als, wat heden vaak
het geval is, het vergeten kruis vervangen
wordt door een mode-artikel, zooals het Swas
tika-kruis, Dit wordt door vele. ook Room
sche vrouwen, als broche gedragen. Het bo-
staat uit een quadraat of Gricksch kruis,
welks uiteinden rechthoekig zijn omgebogen
tot een handvat Dit kruis is van heidenschen
oorsprong en wordt zoo genoemd naar het
woord Soasti, wat geluk heteekent. Meestal
werd het, in de vroeg christelijke-Lijden, ge
bruikt als liet zinnebeeld van gehaime sekten.
En zijn onchristelijke beleekonis en strekking
blijkt wel hieruit, dat het ook geheeten wordt
Gnos'ikerkruisjo en hot Gnosticisme is de
oerpatriarcih van de Vrijmetselarij. Zou het
zoo in zwang raken van het Swastika-kruis
somfs moeien toegeschreven worden aan de
noodlottige werking dezer laatste geheim
zinnige vereeniging? Laat Swastika ook ai ge
luk beteekenen, het beta>kent en gééft ons
zeker niet tiet grootste geluk, het heil van,ons
geloof. Het is niets meer dan een talisman,
dan een amulet, waaraan het ongeloof zich
vastklampt als aan een behoedende ca red
dende kracht, die editor alleen denkbeeldig
beslaat in bet zichzelven wijs gemaald ver
trouwen, dal aan een geheimzinnige bescher
ming behoefte heeft y< 0r de Roomsche
vrouw is liet oen surrogaat van Jezus'
kruis. En het wordt hoog tijd dat met al het
andere surrogaat, dat de" oorlog ons zoo me
nigvuldig bracht, ook dit surrogaat verdwijnt
en do echte waarheid weer hersteld en ver
heerlijkt wordt.
De Eerw. schrijver bes'uit zijn mooi ar
tikel als volgt:
Haalt bet kruis wederom te voorschijn van
uit de slaapvertrekken ou hangt het op de
mooiste plaats in de mooiste uwer kamers.
Haalt het kruis wederom te voorschijn uit de
waardeloos weggeworpen versieringen en
hangt het te prijk en te ki k op uw borst.
Thans, nu de tijden zoo bang zijn; thans,
nu wij zoo'n geweld nxoetm doen, om het on
zichtbare kruis te bewaren; thans, nu de
duisternis dreigt te vallen over Golgotha, thans
hebben wij meer dan ooit behoefte aan ean
voortdurende herinnering, aan oen voortdu
rend? oefening cn belijdenis van ons geloof.
En dat alles erlangen wij door het zichtbare
kruis weer in ecre te herstellen.
,MGR. D. W. H NOLENS
Sedert eenigen tijd komen in do „Avond
post schetsen voor van Kamerleden. Van
den leider der Katholieke Staatspartij'
geeft het 1 iaagsche blad do volgende Ka
rakteristiek.
„De parlementaire geudiiedeals van Ne
derland kan geen staatsman aanwijzen,
die met dr. Nolens veel overeenstemming
vertoont. In hem tod» ligt de ljuion
gewone kracht van uen politicus, die
zeer veel vermag, groote energie en élan
bezit, in bekwaamheid anderen iolkexia
overtref;, van aanleg eon he ersohers na
tuur is, tot schittering van zijn leven
werd geroepen, on toch altijd in mati
ging, in tempering, in beheërsching zich
inhoudt en zelfs de eerste plaats niet
begeert. Do man vaxx evenwicht en rust,
een rots van graniet in de woelige
golven van liet moderne politieke leven,
de geboren leider van de groote Roomsoh
Katholieke staats nar'ijl xnefc haar vel©
schakeeringen.
Nooit laat de heer Nolens zich gaan,
alles wat lx ij zegt en doet is bewust,
is overdacht, in volkomen harmonie met
zijn geheel optreden. In d'c rust l'gfc de
groote kracht, maar ineix mist het grij
pende, het meosleopendo van het spontane.
Dr. Nolens zou velen al is het dan
niet waarschijnlijk, kunnen meeslepen
wie zal het zegE'en' Eijn bekwaam
heid is buitenge»»'0011' maar hij' heeft
het alles gebracht onder ijzeren tuehl
en volkomen beheersching.
Het belangrijke van sommige redevoo-
ringen van dezen afgevaardigde is, dat
het niet belangrijker is, hij geeft nooit
meer dan hij' als leider der grootste
Kamerfractie meent te kunnen on te
moeten geven.
Wie 'n enkele maal 'n Kamerzitting
bijwoont en dan dezen staatsman hoort
dauw gegeven met dat korte gesprekje over
't Paschen houden.
A1 jaren geleden had ze haar pogingen voor
goed laten varen en achtte het L verstandigste
nergens meer over tc spieken. Ze was org veel
voor hein blijven bidden en deed dat nog.
Nu vond ze 't jammer, dat za 't gezegd had,
al was 't dan zonder bedoeling geweest
zulke gesprekken maakten de zaak er piet
beier op... Dat grijpen naar die teeneh en
't wegloopen om andere schoenen was natuur
lijk maar 'n foefje geweest. In geea maanden
had ie ovei" likdoorns geklaagd.
Even later bedacht zo weer, dat 't mis
schien nog 'n laatsten laatste wenk was
geweest, die haar door den Engelbewaarder
was ingegeven»»'i° »Vic'
Ze ging naar haar kamer om 't Zondag-
sche goed klaar te maken
lntusschen maakte de heer Willem Denkers
aanstalten voor z'n reisje naar Amsterdam,
waar ie moest spreken voor 'n lieeleboel
„xxaamgenootea".
Z'n goeie stemming was gedaald tot nul-
komma-nul.
Die vervelende Leen ook met 'r toespelin
gen nou was 't al weer 'n jaar of vier
goed gegaan zonder woordenwisseling of
opdringerig vragen.hm noju 'ineens begon
ze weer met dat smoesje over oorherstel
flauwe kulZe wist toch eenmaal, dat ie
nergens meer aan deedzij kon toch pók
doen en laten wat ze wou? Afijn vanavond
ging ie toch de deur uit en morgen was alles
weer gewoon. i i
Nou moest ie zoo min mogelijk in Ixaar
nabijheid komen, anders^begon ze misschien
weet: te zeuren,
spréken, zou biet denken,' dat »on man
van zulk een beteekenis aan het woord
was. Dr. Nol-ens spreekt weinig gemak
kelijk, eoms hakkelt hij zelfs en voor
zichtige belijndheid slxxit, gelijk gezegd,
het boeiende licht uit. Toch is deze
afgevaardigde een der machtigste figuren,
misschien de machtigste, van het tegen
woordige Nederland.
Man van humor, die ook in zijn rede
voeringen soms uitkomt, bezat hij' een
zeer veelzijdige kennis.
Deze politicus weet aan het leiderschap
der grootste staatskundige partij' niet al
leen het voorzitterschap van onderschei
den der meest belangrijke commissi ds
te verbinden, maar i3 ook hoogleeraar
in de arbeiderswetgeving aan de ge
meentelijke universiteit te Amsterdam'. Naar
men verzekert, heeft dr. Nolens als voor
zitter bisoudere talenten wat bij een ge
boren leider niet to verwonderen valt
Het contract tusschen dr. Nolens en dr.
Schaepman is groot. Van den kunstenaar
heeft de tegenwoordige leider dorRoomsch-
Katholieke staatspartij' niets. De schit
tering van politici als Kuyper en Schaep-
man is lienr geheel vreemd, hij wil
waarschijnlijk ook niet schitteren.
De heer Nolens heeft niet begeerd aan
het hoofd te staan van een Ministerie;
hij' trad als KabineLs—formateur op, maar
nam in het Kabinet geen zitting. Daar
door is de politieke beteekenis van dezen
staatsman, hoe groot zij ook moge we
zen, toch eenigsins probleem gerieven.
Men vraagt zich af hoe dr. Nolens
achter de groene tafel zou zijn geweest.
Thans is zijn invloed grootendeels indi
rect, men zou hem wel coa hij' is een
heers cbers natuur -— in de volle kracht
van direct handelen willen zian.
De heer Nolens heeft dit zelf niet
gewild. Het blijft voorloopig een vraag
of hij' een staatsman van den allereer-
sten rang is. Als politiek leider van
buitengewone zelf beheersching zal hij ech
ter ongetwijfeld een belangrijke plaats
in onze parlementaire geschiedenis in
nemen.
yp.m urn niimjwi'ijwi ni wjwu|MBifluiiiiMi rupMuwjuu
Nog slechts enkele maanden dienst als
zoodanig, is J. J. De Roode, als hoofdre
dacteur van „Het Volk" afgetreden.
Zijn opvolger is de heer J. E. Anker
smit.
Het eerste hoofdartikel van den nieu
wen hoofdredacteur is een geweldige uit
val tegende Kerk; in dit geval niet
de Katholieke, maar, zeer in 't algemeen,
de Christelijke Kerk.
Tot dat krachtsbetoon was alle reden.
Want zeer belangrijk was, wat gebeurd
is.
Het ia gebeurd teKlundert! Daar
heeft zich een machinist „van elders"
aangeboden in de plaats van een steken
den machinist. Onder do stakers was een
ouderling van de Gereformeerde Kerk en
deze was voorzitter van den werknemers
bond.
Bepaald interessant! Die ouderling heeft
den machinist-onderkruiper „gevolgd"
vain cn naar de fabriek. En nu komt liet
allerleelijkste. do gereformeerde kerke-
raad heeft den ouderling deswege ge
schorst.
En xiu de conclusie van den heer An
kersmit:
„Men heeft hier een typeerend voor
beeld, hoe in kerkelijke kringen het sta
kingsrecht beoordeeld wordt, koezeer
men zich daar aan hot kapitalisme ver
knocht gevoelt. Christelijke of niet-ehris-
telijike vakbeweging, men acht zo allebei
in diezelfde mate verdoemens\vaardig.
Wie zieh aan de heilige winst vergrijpt,
vergrijpt zich aan de kerk en godsdienst
en wordt meedoogeuloos met kerkelijke
straffen bedacht, nic.t waardig in de kerk
oen eere-ambte te vervullen. God Mam
mon is de aangebedene des harten van
deze kerkelijke gezagdragers en zij wagen
er onbekommerd de eenheid van hun
kerk aan, wanneer zij dien hocgen god
kunnen dienen."
t
„Het past niet bij ernstige zaken te la
chen," spot de ,Aimb. Koerier."
„Maar bij zulke „entrée joyeusc" van
een nieuwen hoofdredacteur van „Het
Volk" valt het toch moeilijk een strak
gezicht te bewaren.
Op z'n sokken sloop ie geruischloos naar
boven, om z'n gekleede pak te gaan aan
trekken.
Bij de deur van Lena's kamer stond ie
onwillekeurig even stil. Praatte ze daar nou
met iemand? Zou nic weten met wie Ja
hij hoorde toch dal ze Hij boog het
hoofd in luister-houdingWat nou?... Ze
huilde Bah, wat vervelend tochvrou
wen zijn toch allemaal aantrekkelijk. Nee,
ze praatte toch óók... „Goede Moedermaagd
Maria, U weet, dat ik'er dagelijks voor bid,.,
en nu gaat wéér de l'asachUjd zóó voorbij
voor de achtste maalIk zal dan morgen
nogmaals in zijn plaats gaan maar zorgt
U dan, dat hij niet sterft, zonder de gelegen
heid te hebben gehad het weer zelf te doen."
't Half uur later was Willem! Denkers op
weg naar 't station 't Leek wel of ie liep
te suffen tweemaal botste hij tegen iemand
aan en even verder slipte hij haast van 't
trottoir af
Bij de kleine dorpskerk stond ie evenslal
en keek op z'n horloge aarzelend bleef
ie staan
Hm ""tja 't kon nog weluxaar dan
mocht :t toch om de weerga niet te ïang
duren... anders miste hij z'n treinj... Als
ie nou gauw aan tie beurt was
Schuwig Sloop ie 't kerkportaal inen
keek door 'n kier van de deur naar binnen
Daar in dat hoekje zaten maar drie men
schen Afijn probeeren maar.
Even Liter lag hij voor den biechtstoel
geknield naast 'n oud vrouwtje, dat nog twee
penitenten vóór. zich lxad.
Ilji \ysis, enMöfd ppbaiidik met,
Em onder dien lach door komt men dan
ook tot een conclusie door de neerg-eeehi^
ven conclusie van den heer Ankersmit,
Tot de conclusie n.l„ dat er aan ,,Het
Volk" niets veranderd is en dat met do
oneerlijke, minne bestrijding van de chris
telijke kerken op den ouden voet wordt
voortgrega-an."
ABSENTEÏSME EN ZIJN GEVOLGEN.
r.,.Do Kameroverzichtschrijver van „De
Jhd vestigt de aandacht op het feit, dat
vy oensdiag in openbare zitting der 2e
Kamer werd meegedeeld, dat de af doe
ringen, welke eergisteren opnieuw zijn sa
mengesteld, tot voorzitters hebben geko
zen de heeren Lobman, Nolens, Kooien,
Arts en Kolkman, Door de speling van
het lot en het absenteïsme der andoren,
bestaat de Centrale Sectie dus voorloo
pig alleen uit rechtsche leden, behalve
dan de voorzitter, die ambtshalve lil is,
en dan wel uit niet minder dan vier Ka
tholieken.
WACHTGELDREGELINGEN.
De Minister van Arbeid heeft met in
gang vah 16 April een commissie van
bijstand ingesteld, aan welke wordt opge
dragen hem van advies te dienen in za
ken betreffende liet organiseeren van eu
het verleenen van steun voor wachtgeld
regelingen, terwijl haar tevens de be
voegdheid wordt verleend te dezen aan
zien de noodige voorstellen te doen.
Voorzitter der commissie is de heer A.
Folmer, directeur vau den Dienst der
Werkloosheidsverzekering1 en van Ar
beidsbemiddeling.
GEBREK AAN LIJNOLIE.
Door de zeer geringe aanvoeren van
lijnzaad is er srixaarschte ontstaan aan
Lijnolie, zoodat het noodzakelijk is ge
bleken, maatregelen te nemen tegen alge
heel gebrek.
Deze maatregelen zullen hierin bestaan,
dat uitvoer van lijnolie alleen dan zal
worden toegestaan, indien door exper-
'teurs door middel van cognossementen
en douaaeverklaringen wordt bewezen dat
en hoeveel zij hebben ingevoerd. Van
den invoer zal voor DO j>Cfc. uitvoercon-
cent worden verleend, indien exportemrs
de rosteeronde 1.0 pet. verklaren te zullen
beschikbaar stellen, uitsluitend voor de
binnculandrohe behoefte.
Uitvoer door andere personen dan im
porteurs zal alleen dan kunnen worden
toegestaan, wanneer de importeur ver
klaart geen bezwaar te hebben, dat do
uit te voeren partij van de hem toege
stane 90 pGt. wordt afgevoerd.
DE HEER COLÏJN EN DE
BATAAFSCHE.
De „Tel." deelt mee, dat de heer Co-
lijn wel degelijk van plan is zich van
de Bataafsche- Petroleummaaischappij los
te maken en zich uitsluitend in de poli
tiek te begeven. Oxxdor die voorwaarde
was het hem trouwens alteen mogelijk
het voorzitterschap van de anti-revo-
lufcionnaire partij te aanvaarden. Inmid
dels is de heer Colijn contractueel nog
voor eenige jaren aan de Bataafsche Pe-
troleummaatschappij gebonden, maar naar
allo waarschijnlijkheid zal zjn algeheele
intrede in de politiek na een drietal ja
ren kunnen worden tegemoet gezien.
KOSTELOOS VLIEGEN.
Uit HcLuond wordt gemeld, dat op liet
sportterrein „Molenheide" te Helmond, op,
2 Mei a.s. de gelegenheid zal worden
opengesteld tot eenige kostelooze passa-
giersv luchten.
DE VLIEGTOCHT NAAR INDIE.
In de route van den vliegtocht naar Java
te ondernemen door den luitenant ter zee le
klasse F. J. Bakker en den le luitenant-
Vliegenier P. M. van Wulffren Paiihe, is
deze wijziging aangebracht, dat in plaats
van Brest. Marseille en Alexandrette, zullen
worden aangedaan: Plymouth, Hourtin Berre
(Frankrijk) en Cyprus.
De oefeningen der beide vliegers in Felix-
towie hebben geregeld voortgang en zijn reeds
een vergevorderd stadium ingetreden.
Hun instructeur in Felixtowe is majoor
Moon, die vroeger met een vliegboot een
bezoek bracht aan het vliegkamp te Schel-
Mng'woude en aldaar verschillende passa-
gierstochten maakte.
't oude, duf-ruikende kerkboek, wat ie thuis
inderhaast uit 'n la v,aln 't buffet gegrepen lxad.
Toen ie voor de derde maal op z'n gouden
horloge keek werd ie nog rooder in z'n ge»
zicht en schoof onrustig been en weer
alleen 't oude moedertje was hem nog voor,
Ilij boog 't hoofd even naar 't hare en fluis
terde: „Zou ik nxisschien even vóór u mo
gen gaan?"
't Oude menschje keek liem verstoord aan,
neep de sxnallo lippexx op elkaar en schudde
beslist van „neen".
„leder op z'n beurt melxccrik heb lner
'n uur gezeten en u komt pas."
'n Poosje later was 't vrouwtje aan de beurt.
Na tien minuten was ze nog niet klaar.
De heer Willem Denkers keek wéér op z'n
horloge en kwam tot de conclusie, dat ie al
moest hollen om den trein te luien.
Hij maakte 'n kruisje eu ging suel de kerk
uitOp 't nippertje lualdc hij den trein.
't Oude vrouwtje had alléén den zegen ge
vraagd aan den biechtvader
Want haar laatste biecht 'was geweest
drie dagen geleden
Daarna had ze den gcdulcligden priester
opgehouden met 'n onbenullig gesprek over.
benedenburen, waar ze zoo'n ijseüjke last van
badwant „datle ze tot in 't holle vaa
den naclit op dat kreng van 'n piano zatté
te spelen en zoo
In den trein naar Amsterdam zat de heer,
Willem Denkers met 'n .geweten van acht
jaren J
