FWEEDE BLAD
Een nieuwe loonregeling
in de havens.
BUITENLAND
BINNENLAND
ONS VR00LIJK HOEKJE 1
Kunst en Kennis
FEUILLETON.
SLfcUHTSfcEN
DINSDAG II MEI 1920
Ongare kletskoek.
Ze zijn ongeneeslijk.
Gemengde Buitenl. Berichten.
üoed en ïiink yezeau.
Wij hebben indertijd onze afkeuring
over de houding der werkgevers in de ha
ren- en transportbedrijven, zulks om hun
hooghartige, botte weigering tot samen
werking met den Minister van Arbeid,
teneinue tot arbitrage in het bekende
conflict te komen, niet onder stoelen of
banken gestoken.
Zonder er doekjes om te winden, keur
den wij die houding af.
Uns oordeel daarover heeft sindsdien
geen wijziging ondergaan.
Met verueugt ons oaarom, dat thans
door de beide seheepvaartvereemgingen ie
Rotterdam, een missive tot de havenai
beiders zal worden gericht, waarin m
werkgevers van hun ernstig voornemen
doen blijken om tot een bevredigende op
lossing oer loonkwestie te geraken.
Moor de werkgevers wordt in deze mis
sive tot üe arbeiders gezegd:
1. Dat er bij de werkgevers, die de sta
king nooit anders Can een eliendigi
noouzakeiijkheid hebben beschouwd, van
verbittering geen sprake is;
2. nat, wat in ue haven-organisatie
van de afgeloopeu 10 jaar is opgebouwe
\oor net overgroot© deei het werk is
van de S. V., en aat wij niemand zuilen
toestaan, dat werk af te brekem Wc
vertrouwen, dat wij tenslotte uaarbi.
kunnen rekenen op uw steun, omdat wc
weten, dat duizeuuen uwer de in de l&ai
ste jaren getroffen maatregelen waai
deeren en uat gij op zult komen voor dt
handhaving van wat biilijk is en reeht
3. Wij wenSühcn geen voortzetting vac
den strijd en wel een behoorlijken gang
van zaken, omdat zulks voor aller be
lang noodzakelijk is en niemand daar
om wordt belemmerd in zijne bemoeiin
gen om, op welk gebied ook, voor de be
langen der arbeiders werkzaam te zijn,
4. zoolang de besturen uwer organisa
ties volhouden in de houding van prui
lende kinderen en iedere samenwerking
met ons afwijzen, zoolang zullen wij vol
houden in ons besluit om met ijzeren
hand te waken tegen onrecht en reactie,
maar ook tegen ieder pogen uwerzijds
om den geregeldcn gang van zaken te
vei storen."
Uit dit schrijven spreekt verzoe
ningsgezindheid, die zoowel voor de
wem gevers als voor de werknemers, ia 't
belang van een behoorlijken gang vaa za
ken noodzakelijk is.
Met te blijven waken tegen de pogingen,
om den geregelden gang van zaken te ver-
sloren, zijn do besturen der scheep vaart-
vcreenigingen eenvoudig Ln hun recht.
Wat de loonregeling betreft, deze zal
im de naaste toekomst een wijziging- on
dergaan, in 't belaag der arbeiders, die
niet onbelangrijk belooft te worden.
In bovenbedoelde missive toeh lezen wij:
„Op een nader te bepalen datum zal
vóór 1 Juli aan de havenarbeiders wor
den uitbetaald 25 cents per taak voor de
lossen (3 gld. per week voor de vasten)
over de van 1 Januari tot 14 Februari
verrichten arbeid.
Voorts zal na iedere drie maanden,
vanaf 28 April, aan ieder, die in dezen
termijn zal hebben gewerkt, het verschil
tusscken 6.50 gld. en 7 gld. per dag (33
gld. en 36 gid. voor vasten) worden uit
betaald.
Aan zeelieden zal het verschil tus
6cben het tegenwoordige en het aange
boden loon, gerekend vanaf 1 Januari
1920 worden uitbetaald, onder gelijke
voorwaarden, bij terugkeer met het
schip in Nederland na afloop van iedere
reis, doch niet binnen drie maanden na
aan m ons ter i n g.
Voor de sleepersbedrijven en schuiten-
voerdersbedrijven zal een overeenkom
stige regeling afzonderlijk worden ge
troffen.
Ten slotte wordt aan de losse arbei
ders medegedeeld, dat begin Augustus
van de z.g. eerste ban definitief zullen
worden opgenomen, zooveel arbeiders
ais voor het bedrijf gemiddeld noodig
zijn.
Op 1 Aug. wordt bovendien te Rotter
dam, zooals indertijd aan do organisaties
in uitzicht is gesteld, de wachtgeldrege
ling verhoogd tot een maximum van
2U per week voor alle havenreservis
ten, 1ste ban, bij algeheele werkloosheid,
zooals thans reeds in Amsterdam is in-
gevoerd.
Allen, die begin Augustus vaste ha
venarbeiders of houders van eerste ban-
boekjas zullen zijn, worden ingeschreven
voor de pensioenregeling, die later in
bijzonderheden zal worden bekend ge
maakt."
Nu zou men tenminste van. de redactie
van het dagblad voor de arbeiderspartij,
van „Het Volk", mogen verwachten, dat
zij deze in uitzicht gestelde loo never hoo
gingen aan een zakelijk onderzoek onder
wierp en, ook weer zakelijk en met de ge-
wenschte objectiviteit, haar bevinding
dienaangaande ter kennis harer lezers
bracht.
Echter, met zoo iets redelijks te ver
wachten van een orgaan, dat onder hoofd
redactie staat van Mr. P. J. Troelstra en
J. F. Ankersmit, komt men bedrogen uit.
Nauwelijks is de inbond van het gepro-
sersche heeren, die tijdens de technische Mes-1
se hier werden gedood, stonden juist voor
genoemd hotel, toen zij door één schot, dat
,p een gevel afketste, werden getroffen de
dochter van den hotelier stond in hun midden
en bleef wonderlijk ongedeerd.
Aan de stad Leipzig is door de nagelaten
betrekkingen, zoo ik vernam, een som van
een half mihoen Mark geëischt.
De Johannes plaats is wel het brandpunt
van den strijd geweest, temeer, wdar de Spar-
tacisten zich verzameld luidden in de Johan-
neskerk, che daarvoor onder vuur genomen
werd door de Rij ksweertroepenVerder is
van alle winkels geen ruit gespaard gebleven.
Komt men in de Reitzstrasse; zoo ziet men
direct, dat 't hier moordend, is toegegaan.
ln deze straat, ongeveer io minuten gaans,
bleef geen ruit gespaard, de glazen vitrines,
aan de winkelpuien bevestigd, geheel ver
nield alsmede de diverse marmeren reclame
b .den.4
ln deze straat bevindt zich ook het Volks-
j ecteerde schrijven der Scheep vaartver- haus, waarin zich de Spartadsten ophielden
enigingeu aan de havenarbeiders en zee
lieden, haar bekend, of de redactie haast
zich, om de bedoelingen der werkgevers
in de oogen der werknemers verdacht en
egen de voorgenomen regeling, die de ar
beiders niet onaanzienlijk geldelijk voor
kei zal brengen, stemming te maken.
Immers, wij lezen:
„Ondanks den greoten mond, die de
kavenkapitalisten opzetten, blijkt uit dit
manifest wel overduidelijk, hoe de hee
ren in benauwdheid zitten.
De regeling, die dit manifest aangeeft
beteekent toeh niets meer of minder dan
volledige invoering van 't oorspronke
lijk aanbod van 19 December. Dit feit
komt wel in een zeer eigenaardig licht
te staan, als men zich herinnert, dat de
werkgevers direkt na de staking ver
klaarden, deze regeling slechts te zullen
invoeren, als de organisaties bereid wa
ren tot het afsluiten van een kollektief
kontrak t.
Was vóór 1 Mei deze bereidverklaring
niet ontvangen, dan zou slechts op de
oude loonvoorwaarden worden gewerkt
En nu, één week na 1 Mei moeten de
heeren hun groote woorden inslikken.
Voor wie weet, wat er leeft en zwell
onder de havenarbeiders, komt deze re
tirade der werkgevers trouwens niet on
verwacht. Overal broeit 't. De arbeiders
zelve beginnen steeds luider hun
eisehen te stellen en kleine conflicten
zijn aan de orde van den dag."
„Overduidelijk" blijkt hieruit, dat ,,Het
Volk" in stede van mede te werken aan
een voor beide partijen bevredigende op
lossing der loonkwestie in het havenbe
drijf, hardnekkig en doelbewust blijft aan
sturen op 't onderhouden eener verbitter
de stemming der arbeiders ten overstaan
hunner werkgevers.
,,De werkgevers halen bakzeil" zegt het
blad smalend.
Tegenover de verklaring der wekge
vers, dat bij hen van verbittering tegen
de arbeiders geen sprake is; tegenover een
in 't uitzicht gestelde, voor de arbeiders
sterk verbeterde loonregeling, vindt het
slechts woerden van verguizing, spot en
hoon aan 't adres der Scheep vaar tvereeni-
gingen.
Wij leggen de houding van „Het Volk
bij deze gelegenheid hier uitdrukkelijk
vast.
Het kan in de toekomst van pas komen.
Chemmtz, 5 Mei 1920.
„NA DEN PUTSCH."
II
(van een bijzonderen medewerker.)
Zooals ik U in mijn vorigen brief schreef,
is de angst bij de bevolking voor eene herha
ling van een Putsch-affaire niet denkbeeldig,
daar er van alle kanten berichten van eene
voorbereiding tot de groote centra komen
vooral uit Midden Duitschland.
En dat de angst aan eene herhaling van het
gebeurde naarmate grooter wordt bij het bin
nenkomen der verschillende berichten, vindt
zijn oorzaak in de souvenirs, die zoo'n ramp
zaligen tijd achtergelaten heeft.Het beste
merkt men zulks op straat, waar 's-avonds na
9 uur zich een ieder van de straat onttrekt en
thuis blijit om met door een mogelijk gebeu
ren verrast te worden onderweg.
De restaurants zijn ledig zoo te Hannover,
Magdeburg, Halle, Leipzig enz. De verwoe
stingen, die door de spartacisten aangericht
zijn, alsook door de Rijksweertroepen, nood
gedrongen ter zelfverdediging, zijn droevig
bij het aanschouwen. Zoo heb ik te Leipzig
aanschouwd de verwoesting aan de diverse
huizen.Het daar staande hotel Sachsenhof
op de Johannesplatz b.v. is doorzeefd van
kogels.
in vijf dagen mocht niemand hieruitnoch
de gasten, noch de bewoners, de twee Zwit-
als kazerne-doel.Hier bleef de Rijksweer
niets anders over om 't huis te zuiveren dan
de vlammen erin te steken om zoodoende den
vijand tot overgave te dwingen. Reeds is
men bezig om het gebouw met alle macht we
der te herstellen.
Hoe woedend het er ook aan toe gegaan is,
zelfs in deze straat bleven de bankgebouwen
gespaard, zooals overal. Want deze instructie
naüden de Spartacisten van hunne leiders be
komen Van een vereemgingsgebouw in die
zeilde straat wappert nog de roode kruisvlag,
als hulp ziekenhuis, dit, wijl in die dagen ge-
wouden of dooden niet verder vervoerd
konuen worden voor de onveiligheid op straat
is het dus wonder, dat een ieder met angst
vervuld, is, bij de gedachten aan eene herha-
iing
Muiten verwachting is de 1 Mei-dag rustig
verloopen want nu de Nationale vergadering
te Herlijn besloot dezen dag niet officieel
ais feestdag te willen erkennen en allerwege de
iciders der roode garde aanspoorden om niet
Le werken, zelfs in de officieele bedrijven,
zoo was men toch beangstigd, dat het tot
onlusten zou komen.
Ook de Bedrijfs en Volkzugraden bevalen
ae bedrijven stop te zetten, vooral in de kleine
plaatsen, waar de markt van deze raden tot
aeden nog grooter is, dan die van de wette.ijke
overheid 1.
Hierover hoop ik u dezer dagen eens een en
ander te schrijSen aanleiding van gesprek
ken met verschillende industrieëlen.
jan van Latenstein-
DE BIJEENKOMST ,TE SPA.
Havas verneemt van geza.gnebbeu.de zij
de, dat het vrijwel zeker js, dat de con
ferentie te. bpa tot de tweede helft van
juni zal worden uitgesteld.
De Duitschers krijgen ,cius hun zin!
Men verwacht, dat Millerand Vrijdag
naar Folkestone zai vertrekken en daar
naterdag een onderhoud zal hebben met
Lloyd George, dat waarschijnlijk niet lan
ger dan een twee dagen zal duren. Men
zal er behalve het iinancieele probleem
ter voorbereiding! van de bijeenkomst te
Spa ook behandelen de Russische quaes-
tie, die te San Remo piet behandeld kon
worden en die thans met de gebeurtenis
sen op h et Fooisehe front jn een nieuwe
phase is getreden.
UIT DUITSCHLAND.
Tegen de afscheiding.
Uit München wordt aan het ,Berl. ,Ta
gebi." gemeld, dat de Duitsche Boeren-
oond in Beieren tot hun kiezers een op
roep hebben gericht, waarin zij zich ver
klaren tegen elke poging in het rijk
grondgebied van het rijk te scheiden, en
zich verklaren voor ,ééu groot-Huitsch-
mnd, waarin opgenomen moeten worden
Uostentrijk .en Tirol.
Geen Jüaamkigochteudïjktden meer.
De Bernjnseiie bladen deelen mee, dat
ten gevolge van een overeenkomst gesio-
ten met het Duitsche verbond yan trans-
por-arbeiders, de kranteurondbreugers
een rustdag zullen krijgen van 24 uur,
zoodat vooroopig geen kranten op Maan
dagmorgen meer zulien verschijnen.
Opera te Frankfort gesloten.
Op bevel van den commandeerenden
generaal van het bezettingsleger te Frank
fort moet de groote opera aldaar op 9
en 10 Mei gesloten blijven. Als straf voor
het zingen van een couplet hij de op
voering van den „Bettel-siudeut" Vrijdag
j.l., wa raan de aanwezigen Ftansche pi-
licieren aanstoot hebben genomen.
De staking der bankbeambten.
Volgens den „Lokalanzeiger' heeft bij
enkele groote Berlijnsche banken reeds
een stemming plaats gehad over een even-
tueeie staking- De meerderheid van het
personeel stemde voor de staking.
DE STAKING IN FRANKRIJK.
De arbeiders in bet arsenaal van Lorient
besloten gisteren betwerk te hervatten-
De toestand op allo spoorwegnetten is be
vredigend.
Tegen gisteren zou <Je O. G. T. versche
strijdkrachten aantrekken, een nieuwe phase
in de worsteling treedt dus in.
Het „keerpunt" zet het „Journal des Dé-
bate" boven een artikel, waarin het blad dit
besluit van de leiders dor stakingsbeweging
bespreekt.
„Een nieuwe aanvalsgolf komt opzetten",
schrijft de „H umanité."
Het is mogelijk, meent het „Journal des
Débats"maar wii zijn nog verre verwijderd
van den vloedgolf, welke de oude maat
schappij moest wegvagen op het eerste wenk
brauwfronsen van het „bewuste" proleta
riaat. Juist, omdat het proletariaat „bewust
wordt, meent het bladl maaT alleen niet
op de wijze als degenen bedoelen, die zich
het recht aanmatigen het bevel tot den °P-
marseh te geven. Het proletariaat wordt zich
bewust van de misdaad tegen het land; het
geeft zich rekenschap van hetgeen er duis
ters. verdachts en vreemds, of liever buiten-
landsch, in de rol is, welke men het toebe
deelt. De cheminots hebben dadelijk lont ge
roken; de mijnwerkers, die voor het meeren-
aeel wonen in de verwoeste gebieden, geven
blijk van eenzelfde eerlijke aarzeling tegen
over de materieele en moreel© verantwoor
delijkheid, welke men hen wil toebedeelen.
Het blad hoopt, dat de regeering haar
zelfde wilskrachtige, doch tevens koelbloe
dige houding zal bewaren tegenover de
nieuw© bedreiging.
Ontploffing.
Na afloop van een militair feest te Gent,
heeft een soldaat door onvoorzichtigheid een
granaat doen ontploffen. Twee soldaten wer
den ernstig, een dertigtal toeschouwers, licht
gewond.
Sabotage?
Aan boord van het Duitseh© oorlogsschip
„Thuringen," ingelijfd bij de Fransch© ma
rine, is een groot© lek ontdekt, hetgeen men
toeschrijft aan een daad van sabotage door
de Duitsche equipage voor het vertrek.
Brand in een treintunnel.
Vrijdagmiddag is een wagen van de onaer-
grondsebe trein bij het binnenrijden van het
Paddington-station te Londen in brand ge-
De stationchef bemerkte, dat onder den
eersten wagen rook uitkwam.
Toen de trein stopte, gaf hij den conduc
teur last, te bevelen „allen uitstappen!"
- Voor echter de trein, die overvol passa
giers was, geheel was verlaten, begon het
station zich met rook te vullen.
De passagiers renden de trappen op, ach
tervolgd door de rookkolommen, die al spoe
dig uit den onderaardschen gang opstegen.
Het stations-personeel wist echter het
vuur meester te worden.
Het. Assisenhof van (Belgisch) Bra
bant. heeft wederom 14 aotivisten bh verstek
veroordeeld, die allen hoogleeraar aan de
Gentsch© universiteit en lid van den Raaa
van Vlaanderen ziin geweest. Ter dood ver
oordeeld zjjn: Kimpe en Tan Bockstaede;
tot levenslangen dwangarbeid: Vanden
branden; tot twintig jaar: Karei Borms,
B'rulez. Claus, Tornier en Meert; tot vijftien
jaarFoussy Gobée en Picardtot twaalf
jaar: Oboussier en Schoenfeld: tot tien jaar
Devries.
D© Maharajah van Kasjemir heeft af
stand gedaan van zijn vordering op d© En
gelsche regeering, groot 170.000 pond st.
welk bedrag Engeland verschuldigd was voor
d© overzeesch© diensten door de troepen van
Kasjemir tijdens den oorlog bewezen.
Kasjemir, „de Rozentuin" is de noorde
Hjkst© staat van Britsch-Indië.
D© huidig© bestuurder, generaal Sir Per-
tab Singh, behoort tot de machtigste Indi.
sohe vorsten. Hij heeft recht op het ko
ninklijk saluut van 21 schoten.
In 1914 diende hij persoonlijk in Frank-
rijk.
De Marconi Wireless Company heeft
de Engelschc regeering aangeboden door het
gehoele Britsch© wereldriik stations voor
draadlooze telegrafie op te richten, indien
zij het monopolie daarvoor kan verkrijgen
De „Times" verneemt uit Teheran, zoo
meldt Reuter, dat er tusschen Sovjet-Rus
land en de Turksch© nationalisten een mili
taire overeenkomst zou zijn gesloten.
Voor eenige maanden terug citeerden we
enkele staaltjes van onbenulligheden uit
„Het Volk", bedoeld als hatelijkheid tegen
ons Katholieken.
We wezen er toen op, dat het dagblad voor
de arbeiderspartij er bii de verwisseling van
hoofdredactie redactioneel niet op vooruit
gegaan was.
Dat zelfde valt opnieuw te constateeren in
een hoofdartikel in „Het Volk', over het
door de Regeering ingediende wetsontwerp:
Zondagsrust.
TER VERGOEDING!
„Ik begrijp niet hoe je nog kunt klagen?
ia Rusland is alles nog veel duurder!"
vJaweL, maar daar mag je ook ie eigen
bankbiljetitendir ukken!"
SIGAREN.
Cas: „Gooi die stiaksigaar todi weg!"
Bas: „Stiaksigaar? Kijk 'ns. man, ik ged
niet dikwijls 'n kwartje voor 'n sigaar, maar
als ik 't doe
Cas: „Dan krijg je twee dubbeltjes terug-'2
Daarin lezen we de volgende.... kinder
achtigheden. zullen w© maar zeggen:
„Deze Regeering wil de arbeidersbewe
ging tergen, tartelen, prikkelen."
„De Christelijke arbeiders liggen wiL
loozer dan ooit voor deze Regering op de
knieën."
„De burgeroorlog is georganiseerd en de
burgerwachten hunkeren naar een vecht-
kans."
„D© Regeering stuwt op een conflict aan,
dat gelegenheid biedt om er eens duchtig op
los te slaan."
„Deze Regeering wil krachtproeven
nemen."
Soortelijke flauwiteiten kan eigenlijk
alleen iemand op het geduldig papier zetten,
die ofschoon hij geen stof tot schrijven heeft
toch zijn artikel moet leveren en zich met
een zucht van vervolging aan 't werk zet.
Hot is ongare kletskoek, maar de „bewus.
ten" slikken het baksel als botercake.
In de „Economist" treffen we eenige zeer
lezenswaardige uitspraken aan over de ioon-
actie, in verband met de. nu tot het verleden
Ueboorende staking in 't havenbedrijf.
Deze uitspraken zijn er nog lezens- en
merkwaardiger om. omdat zij gevloeid zijn
uit de pen van een bevoegde, die er geen
christelijke levensbescnouwing op na houdt.
In bovengenoemd tijdschrift dan, schrijft
mej. Mr. E. C. van Dorp: „Wat dit haven-
conflict in het leven heeft geroepen, kan
men met een woord samenvatten als: het
Socialisme, en dat in zijn ruimsten zin opge
vat. Want wat men ook beweren moge. tus
schen socialisme en bolsjewisme ziin wel ver
schillen van t&ktische houding, maar een be-
ginselver8cliil is er niet. Het consequent
doorgezette socialism© leidt onverbiddelijk
tot hfct bolsjewisme."
In deze uitspraak is de spijker midden op
zijn kop getikt.
Toen in November 1918 de revolution-
naire aanslag in ons land van sociaai-djmo-
cratischen kant dreigde, zagen de vrijzinni
gen over 't algemeen bleek van schrik. Een
van de voornaamste bladen uit dien kring
maakt© zich reeds gereed tot het buig©© voot
het nieuwe „bewind". Van grooien moed
bleek toen in dien hoek zeer weinig. Velen
dachten de zaak verloren en zagen niets
anders voor zich dan een zich schikken in
het onvermijdelijke.
Nauwelijks echter bad de bazuinstoot uit
den rooden hoek geklonken of ons Christelijk
Nederland liet ztjn krachtig „neen" hooren.
Daar bezweek men niet voor de vreesaao-
jaging van het geweldsvertoon. Daar kwam
men aanstonds op. om het wettig gezag te
steunen.
We zijn nu lV(a jaar verder en er is een
wetsontwerp verschenen tot bestrijding van
revolutionnaire woelingen.
Wat roept nu een groep vrijzinnigen? De
vrijheid is in gevaar 1 En ze leveren in hun
bladen, kolommenlang© pleidooien voor bet
gevaar waarin, volgens hen, de persoonlijke
rechtszekerheid gaat verkeeren. wanneer
bovengenoemd ontwerp, wet wordt.
Het is alsof er niets is gebeurd. Het is
alsof de tijden van rustige sociale en poli
tieke zekerheid reeds weer zijn teruggekeerd.
Men komt voor de „rechtszekerheid" op.
Tegen de pogingen der revolutionnairen O
neen, tegen de voornemens der Regeering,
om recht en orde en gezag te handhaven.
En men schijnt gestreeld, schrijft de
„Stand." als van revolutionnaire zijde vrien
delijk wordt geknikt en met instemming do
verzekeringen van liefde voor de vrijheid
van het individu worden geciteerd.
Die vrijzinnigen ziin toch ongeneeslijk jn
hun droeven waan.
Gelukkig, dat de overgroote meerderheid
van ons volk genoeg gezond verstand heeft,
en er dus heel anders over denkt, dan die
misschien geleerde, maar domme vrijzinnige
heeren. -
AUBADE AAN MENGELBMnG.
't Was Zondagochtend een ongewone
drukte in de v. Eeghenstiaat te Amster
dam. Tegen hall' twaalf was 't zwart van
de menschen voor de woning van Willem
Mengelberg, Honderden waren er saamge-
s roomd, want de Ams.erdamsche Poet-
harmonie, directeur de heer D. Bpeots,
naar bet ltaliaansch
door I V Q.
1.)
Voor de kade van Santo Lucia te Napels
lag een kleine stoomboot, die 's zomers naar
het eiland Capri vaart Hel was kwart voor
tien in den morgen, en reeds werd het sein
van vertrek gegeven. In een der bootjes, die
op het punt slonden vail wal te steken,
om de passagiers nog juist op tijd naar de
te brengen, zat tusschen twee door de zon
gehruinde roeiers een meisje. Ze kon dertig
jaar oud zijn. Ze scheen voor het eerst
daar in de streek te zijn, want met veej
belangstelling nam ze de omgeving op en
bemerkte heelemaal niet. dat een der rujhrs
reeds een paar malen tot haar het woord
gevoerd had. Eerst als de klank van de
Fransche woorden van de wal tot haar door
drongen, wendde z© bet hoofd otn.
„Signorine mag ik zoo vrij zijn bij U in
het bootje te helpenV ik ben te laai geko
men en moet nog naar de boot!"
•Degene, die deze woorden sprak, was een
Jonge man, met een vol zwart baardje, en
donkere oogen, die scherp bij zijn bleek
gezicht afstaken. Hij was slank van gestalte
en droeg in zijn rechterhand een koffertje.
Vragend waren zijn oogen op haar ge
vestigd, terwijl hij op den rand van de kade
staande, haar antwoord afwachtte.
Het meisje wierp een sneile blik om
zzicli heen, de andere bootjes waren reeds
bezet of vertrokken en geen enkel lag meer
disponibel. Wilde do vreemdeling dus nog op
Lijd de boot bereiken, dan moest ze hem
meenemen.
in vloeiend Fransch antwoordde ze beleefd:
„Stap in, mijnheer er is voldoende plaats
voor twee personen. Haastig stapte hij in
hel bootje, dal een der roeiers aan den
wal gehouden had, zette zijn kofffertje in
den boeg van het boutj© neer en ging etgeoi-
over haar op het bankje zitten.
„01riep hij uit, „U spreekt zoo vloeiend
Fransch. Ik was bang dat U me niet verstaan
zoudt".
Ze vertrok haar vastgesloten lippen tol
©en glimlachje en antwoordde slechts dra
lend: „ja."
Ze was van jongs af gewend geweest, op
reis uiterst voorzichtig te zijn met kennis
makingen.
„Wel eigenaardig," ging de vreemdeling
voort, „ik ben al een jaar in Italië, maar ik
ben de landstaal nog heelemaal niet meester."
„Fransch en ltaliaansch hebben anders veel
punten van overeenkomst. En voor iemand,
die eenigszins bestudeerd is," antwoordde ze
koel, „is het, dunkt mij, toch niet moeilijk...'
De vreemd© liet haar niet uitspreken, doch
zei op openhartigen toon: „Ik b©n heelemaal
niet bestudeerd
„Signore, Siamo arrivatil" riep een der
roeiers.
Het bootje stiet tegen het schip aan, waar
op zich reeds een aantal passagiers verzameld
had. Ze liet den heer voorgaan, ©n volgde
hem naar het dek. E©n der roeiers droeg
haar bagage aan boord, bestaande uit een
m elkaar gerold plaid en ©en bruin leeren
koffer, die met veet grooter dan de hand-
koiler van den jongen man was.
De roeier verwijderde zich, na zijn geld
ontvangen te hebben, met een herhaald:
.Mille grazie Signorina, buon divertimento."
De dame zette zich op de bank neer, die
over het dek heen liep en begon weer met
de omgeving op te nemen. De scheepsbel
klonk nu voor de derde maal, de schroeven
van de boot begonnen te werken. Een zwerm
halfnaakte jongens zwommen 0111 de boot en
doken naar de geldstukken, welke de pas
sagiers in hel kristal heldere water wierpen.
Druipend als poedels kwameu de jongens
weer te voorschijn. H©t gitzwarte haar plak
te hun tegen het hoofd en in hun bruines,
natte gezichten blonken hun invoorwitle tan
den, waartusschen ze de uit het wlaer ge
haalde geldstukken geklemd hielden. Doch
de niet te voldoene kleine lazzaroni 1) staken
hun geldstukken handig achter hun kiezen,
die ze als porlemonnaie gebruikten, en rie
pen op klagenden toon: „lJer carita Signora,
un ultra moneta, un ultra moneta!"
De beweging van het schip verdreef hen
echler weldra en een ander schouwspel nam
de opmerkzaamheid van het reisje in be
slag. Een blinde troubadour 2) had zich in
het midden van het dek neergezet. Naast hem
stond een Napelsch meisje, in de bonte kleo-
derdraeht van het land gestoken. Le mem
een mandoline in de hand en begon daarop
te spelen, terwijl de man met een verdienste
lijke tenorstem ©en lantliiedje zong, genaamd:
„O, bella Napoli."
Dit tafereeltje verhoogde niet weinig da
poëtische stemming der omgeving en een
glimlachje ontplooide zich otn haar mond.
i)e vreemdeling, die met haar naar de boot
geroeid was en thans ook in haar nabijh©id
1)
2)
ger.
Lazzaroni Italiaansche bedelaar.
Troubadour rondreizend minnezan-
voornamelijk in de middeleeuwen.
stond, bemerkte dal en zei. „een sclio.m en
bekoorlijk land; alleen heb ik opgemerkt,
dat de menschen hier veei aan oogziekten
lijden.
De dame knikte en voegde hieraan toe:
„Z(jt gij medicus, dat u hierin zooveel be
lang stelt I"
„Neen," zei hij schijnbaar spijtig, maar
direct liet hij er op volgen: „ik hen nog niet
gelegenheid gehad, u voor uw vriendclijkiieid
om me in U"/ bootje op te nemen, te danken.
Zijt u een Franyajse r
'Ze -;g hem met groote oogen aan. Ze hield
er niet van ondervraagd t© worden en zijn
vrijpostigheid deed haar onaangeuaam aan.
„Neemt u me ni© tkwalijk," zei h:j, ter
wijl een diep rood zijn bleeke wangen kleur
de, „ik zou meer verheugd zijn in u een
landgenoote uiogeu begroeten, ik gevooi
me zeer eenzaam."
Hij sprak met zulk een kinderlijke vertrou
welijkheid, dat bij haar het beschermend,
moederlijk instinct der vrouw werd levendig
gemaakt en opgewekt. Wal hinderde het ook,
of ze met hem een oogenbiik praatte/ Hij
was nog jong en scheen niet sterk te zijn,
daarbij scheen hij er behoelte aan te ge
voelen, zi '1 weer eens vrij en frank in ziju
moedertaal te kunnen uitdrukken.
(Wordt vervolgd.)
