Elck wat wils
Naar de Eeuwige Stad.
BUITENLAND
Brieven uit Brussel.
ZATERDAG 15'M£l 1920
Het Brussel van heden.
Is de oorlogsellende vergeten
Is het Brussel van voor den oorlog wederom
te herkennen in het Brussel van thans
Onwillekeurig stelt men zich die vraag, als
men er eenigaa tijd doorbrengt en de zoo-goed
bekende plekjes terugziet na er jaren nood-
gedwongen niet te zijn geweest, En als vreem
deling is men geneigd, die vraag met een
grondig „ia" te beantwoorden er is hoege
naamd niets veranderd, nog altijd ontvangt
ons het blijde Brussel met een feestelijk aan
dien, golft net leven er langs de drukke boule
vards en zitten de café's overvol en zijn de
theaters tot den nok toe gevuld, En toch
als men spreekt met den Brusselaar of den
Hollander, die er jaren lang reeds woont,
kan men het hoorenBrussel is verandcid
Niet uiterlijkde winkels zijn weer als vroe
ger een lust voor het oog, het loven is er druk
ker'dan ooit «O het verlangen naar ontspan
ning is er grooter dan te voren het zijn de
vreemdelingen, die de stad dit aanzicht
geven. Maar innerlijk De Belg heeft geleden
door den oorlog, zijn gulle vroolijkheid van
vroeger heeft luj verloren en al de ellende,
die het Belgische volk doorleefde, heeft niet
nagelat en een omkeer in zijn gemoedsleven
te bewerken. Nog éénshet zijn niet de Brus
selaars zelf, die aan de stad het aanzien geven
van vrooliike opgewektheid, alsof er mets
was veranderd. Het zijn de talrijke vreemde
lingen, die toestroomen, de hotels vullen
on het onrustige, veelal ontaardende nacht
leven, in stand houden, kngelsche en Ameri
kanen, maar vooral talrijke Hollanders
stempelen op het oogenblik Brussel tot een
stad van vermaak en leven als voor den oor
log. Men oordeelt dan ook verkeerd, indien
men denkt, dat het Belgische volk zoo spoe
dig zou vergeten zijn, wat leed geleden is.
Neen, er is een groot verschil tusschcn wat
jn-n ziet jen een uiting is van druk vreem
delingenverkeer) en wat er omgaat in het
femoed van den Belg zelf. Trouwens, behaive
et verdriet over de velen, die heengingen,
en het leed van zoo nabij ondervonden, is
er nog een andere factor, die het den Brusse
laar in het algemeen onmogelijk maakt,
deel te nemen aan de genoegens van de groot
stad. Hollanders en Amerikanen mogen
Brussel goedkoop, althans niet duur vinden,
waar hun dollars en guldens in franken
omgezet, vervijfvoudigd worden; voor den
Belg zijn dc prijzen ontzettend hoog, zoodat
reeu5 een groot inkomen noodig is om in de
dagelijksche behoeften te voorzien en door
de meesten niet kan gedacht worden aan
extra-uitgaven voor genoegen en weelde.
Dat er natuurlijk ook in Brussel een klasse
van menschen is, bij ons aangeduid als
O-W-ers en daar met den naam van „Baron
Zeep", spreekt van zelf, maar zij maken ten
slotte een zeer kleine minderheid uit. Ik
meende goed te doen door in dezen eersten
Brusselschen brief hier eens de aandacht
op te vestigen, en wel: omdat zoovelen ge
neigd zijn in het tegenwoordige Brusselsche
leven een teeken te zien van Belgische licht
zinnigheid, alsof de Belgen zich reeds geheel
hadden losgemaakt uit de benauwenis der
oorlogsjaren en den nasleep ervan. Om eerlijk
te oordeelen is het noodig niet alleen den
buitenkant van het stadsleven te bezien,
maar óók en wel vooral dieper door te
dringen in de gedachten-sfeer van hen, die
feitelijk de kern van dat stadsleven uitmaken,
niet vreemdelingen maar de Brusselaars zelf.
Een volgende maal over de genoegens, die
het Brussel van thans biedt, over de erger
dan dwaze danswoede, die geen einde schijnt
te nemen, en de oorverdoovende strijkjes,
die geen oogenblik rust houden, als wilden
zij verhinderen, dat de mensch tot zkh zelf
komt en tot meer normalen, en meer rustige
begrippen terug keert. Mr. G. v. S.
ONDER ROOMSCHE MENSCHEN.
Allen die de opvoering van het schoone
werk van Alph. Laudy, de Paradijs-vloek,
bijwoonden zullen zich herinneren den langen
stoet van zoekenden en naar geluk versmach
tenden, die volgden den zangerigen Jubal,
aangetrokken door zijn lied;
„Er ligt een land aan de overzij der bergen
In gelijk verlangen en ongeduldig uitzien
waren zij bijeengekomen om heen te trekken
„naar gene zij der bergen, waar ligt het
zonneland".
Bijeengekomen uit verschillende streken
en steden, zonder ooit elkander te hebben
ontmoet, waren zij speodig met elkander
in de beste harmonie spoedig was er kennis
gemaakt en vriendschap gesloten, want niet
alleen waren' zij a len verbonden door den
een-en band des geloofs, doch ook door het
cene doel, dat ons bijeenbracht om den langen
tocht te ondernemen.
België stoomden wij in na een tijdroovend
onderzoek van passen en bagage de gevolgen
van den oorlog waren in het Belgenland op
vele plaatsen nog te bespeuren .niet alleen
passeerden wij loopgraven, prikkeldraad,
verbrande hoeven en huizen, zelfs kerken
en gestichten in puin zooals te Mechelen en
Eppingen, doch ook de talrijke Duitsche
locomotieven waarvan er vele nog met
groen waren versierd deden ons denken
aan den oorlog en de gevolgen daarvan.
Geheel daarvan verschillend was de liele-
lij ke aanblik van Zuid België en Luxemburg,
met zijn beboschte heuvelen en liefelijke dor
pen, waarvan de zandsteenen huizen, zoo
rustig en vreedzaam lagen langs de kronke
lende Lesse onder de schutse der talrijke
Romaansche kerken. Interessant was het te
zien, hoe Elzas Lotharingen in alles weer
Fransch is geworden niet alleen is dit waar
te nemen aan de talrijke aanwezige Fransche
militairen, doch ook aan de verfranschmg,
welke alle Duitsche opschriften, zelfs die,
welke in steen gebeiteld waren, hebben onder
gaan.
De visitatie door de Fransche douanen
duurde lang, een der reizigers had met v el
moeite voor zijn reis, zilveren franken weten
te verkrijgen, bij het vernemen echter, dat
men niet meer dan 10 francs zilver mag mee
nemen was hij zoo beangst, dat hij zich
haastte zijn zilveren, met zooveel moeiitS
verkregen franken tegen gewone papieren
in te wisselen, gelukkig voor hem, anders
hadden de nauw toeziende Franschen hem
een onaangename verrassing bezorgd
ontzaglijke grootheid was de tocht door de
Zwitsersche Alpen welk een reuzenmassa
rotssteen, door de natuurkracht tot meer
dan 4000 meter omhoog geheven Bergen,
wier kruin met sneeuw is bedekt, en welke
door een gordel van wolken op den sneeuw-
rand zijn omgeven.
Met razende sneltreinvaart vlogen wij er
doorheen, en zagen telkens groote afmetingen
telkens weer indrukwekkende tafereelen in
die zee van onbewogen steengolven.
En dat niet een korten tijd, maar uren lang.
Wat spreekt dit alles van Gods grootheid
en machtige scheppingskrachtWij menschen
meten af, en zijn zoo beperkt, doch wat is
God groot in zijn daden 1 Voor den St.
Gothardtunnel reden wij door die besneeuwde
toppen in een sneeuwbui, zoodat bij de laat
ste halte voor den tunnel het gezelschap
naar hartelust kon gaan Sneeuwballen, na
den tunneltocht echter glansden al die wit-
bestoofde bergkegels in °cen schitterend en
glinsterend zonnelicht.
Een schouwspel van nooit te vergeten
pracht.Voeg daarbij de talrijke dorpen tegen
de berghellingen met hun sobere en eenvoudi
ge kerkjes, een heerlijk beeld van christelijken
eenvoud eu liefdevolle zorg der H. Kerk
ook voor deze hare kinderen.
Hoe meer Italië naderde, hoe prachtiger
de natuur met haar boomen en wijngaarden,
gebouwen en heiligdommen.
Eindelijk zijn wij te Lugano, verheugd
rust te krijgen na een reis van 30 uren.
Welk een aanblik vanuit ons hotel op het
Luganomeer, dat diepe blauwe water, om
geven door de bregtoppen.
Na eenige verfrissching ging ik door de
stad van typisch Italiaanschen bouw
nauwe straten, hooge, sombere huizen,
dan omhoog, dan omlaag, om weer terug te
keeren naar het meer, terwijl de bergtoppen
gloeiden in de ondergaande zón.
Voor wij ons ter ruste begaven, nogmaals
een l ük op die bergen, overstroomd door
het zilveren maanlicht.
Des morgens dezelfde overweldigende
schoonheid, ik liep mijn brevier te bidden
langs het kabbelende water: „montes in
circuitu ejus", „Bergen zijn rondom Jerusa
lem en de Heer is rondom zijn volk",
nooit heb ik beter begrepen de beteekenis
van deze woorden van David, welke duiden
op het voorrecht van God's bescherming
hoe de heer ons beschut als de bergen de
stad.
Ik las de H. Mis in de Kathedraal, het trof
mij dat deze was toegewijd aan St. Lauren-
tius. Dan met de tandradbaan naar de
Mons Salvatori, daar van 1200 meter hoogte
stond ik, het meer onder mij, bergtoppen
rondom in de verte de besneeuwde toppen
der Mattershorn, Mont Rosa, Simplon pas.
Het kostte moeite ten laatste te scheiden,
doch de trein wachtte, wij moesten verder.
Naar het Zonneland.
B. H. C. H.
DE STAKINGEN IN FRANKRIJK.
De Spoorweg-Maatschappijen hebben
voor de laatste maal het personeel uitge-
noodigd het werk te hervatten. De reeds
verleende ontslagen blijven van kracht,
evenals degene, die zullea volgen. Andere
disciplinaire maatregelen, te nemen te-
de stakers, zullen des
D sen de stnaers, zuiien des te ernstiger
Zeldzaam mooi en over eldigend van zijn, naar mate hun afwezigheid langer
duurde In geen geval zal de regeering de
maatschappijen verzoeken op hun be
sluiten terug te komen.
Het pestuur van de O. G. T. heeft het
internationaal Vakvereenigingsverboxwl
verzocht zijn protest te voegen bij de ac
tie van het Fransche proletariaat,
DE FINANCIEELE TOESTAND VAN
ENGELAND.
Chamberlain, die op een middagmaal
van de vereeniging van Britsehe bankiers
te Londen het woord heeft gevoerd, zeide:
Wij hebben opgehouden te leenen en zijn
begonnen terug to betalen. Ouzo crediet
vermeerdert en met eenige opofferingen
zuilen wij sterker dan ooit verrijzen. Het
huidige tijdstip is voorspoedig; elke opof
fering maakt onze toekomst veiliger en
ons crediet meer zeker,
DE A.S. CONFERENTIE TE SPA.
Volgens een bericht uit Berlijn aan de
„Frankf. Ztg." is op een Donderdag ge
houden conferentie van het rijksministe
rie, waaraan ook do ministers van de
bondsstaten deelnamen, besloten, noch
naar de conferentie te Spa, noch naar de
op 16 Mei te Parijs te houden economi
sche conferentie afgevaardigden te zen
den, wanneer niet vóór dien tijd de Fran
sche bezetting uit Frankfort en de andere
plaatsen van het Maingebied is terugge
trokken, daar elke aanleiding voor de be
zetting van dit distriet is vervallen. Tot
uu toe zijn er, naar uit Frankfort zelf,
naar aanleiding van dit bericht gemeld
wordt, nog geen voorteekenon, dat de
Fransehen binnenkort Frankfort en jde
andere bezette gebieden denkeu to verla
ten.
De „Frankf. Ztg." wijst naar aanleiding
van de komende conferentie in Spa in
een hoofdartikel op den ontzottenden
schuldenlast van Duitsehiand, De uitga
ven, die het Duitsche rijk voor doelein
den van openbaar belang heeft te doen,
zullen 75 k 80 milliard mark bedragen,
daartegenover staan inkomsten van
slechts de helft van dit bedrag, zoodat er
een ongedekt deficit v§n 40 milliard mk.
ontstaat. De dekking van dit deficit door
openbare leeningen zou een verhooging
van de renteschuld met 8 milliard mee
brengen. Telt men hierbij op wat aan de
Entente betaald moet worden, dan moet
het onvoorwaardelijk tot een financieele
catastrofe in Duitsehiand komen,
DE TOESTAND IN RUSLAND.
Het Parijsche „Journal" verneemt uit
Londen, dat volgens particulieroi- tele
grammen te Kopenhagen ontvangen, ern
stige troebelen te Moskou zijn uitgebro
ken Verschillende gebouwen zijn in
Sd gestoken. Militaire depots zijn ver
woest. De leiders van de coöperatieve
vereeiiigingen zouden zijn geairesteeid.
liitzau's bur. meldt, dat volgens be
richten uit Moskou de raad van volks
commissarissen de voornaamste be
stuursleden van de centrale organisatie
der coöperatieve yercenigingen heeft ge
vangen genomen, terwijl de vertegenwoor
digers van d..o organisatie te Londen uit
hun ambt zijn ontzet.
Het comité tot hervatting van de han
delsbetrekkingen met Rusiand, hetwelk
onlangs te Kopenhagen werd opgericht,
meldt, dat het tot de ontvangst yan naA
dere. berichten de in Kopenhagen en el-,
ders gehouden wordende oudiorhaudeiin.--
gen over de. hervatting van de handels-,
uetrekkiugen heeft uitgesteld, daar deze
besprekingen zouden plaats hebben op,
den grondslag yan samenwerking met da
coöperatieve vereenigingen.
Te Parijs js sinds Zaterdag geen en-,
kei Qruadioos bericht ontvangen uit Moa-
kou. Volgens berichten uit ivopenkager.
aan liet „Petit Journal" verneemt „Fo-
litiken, dut fe Moskou een groote op
roerige beweging gaande is in verband
met net door de Polen bij hun offensief
oeiiaaiüo succes; ook dit bericht spreekt
vau de vernieling van groote mmtaire
depots.
üemengde Buiienl. Berichten.
Een zonuerünge hoofdcommissaris.
In ae Berlijnscüe voorsiad Nieukola fun
geerde als cnet vau politie sedert üe revo.
luue ue meeroerheios-socianst nppicn, die
zien ai spoedig oij zim onaergescnuuen zeer
gtnaai maakte, ornaat inj neei kvvisug was
met suanen. Vooral met geiouoet en. Lm gei a
deponeerde hu in een „ouaersieumngsiOiias
juoca nt] weigerde tekening en verantwoor
ding ai te leggen van du tonos.
overoag was de nooidcomuiissaris zeiden
te vtnuen. s Avonas en s nacnts uaaiemegen
wel. in iet in 't bureau, aocn in kroegen, met
cii zonoer aames. Dezer oasen werd mj in
een kiocg aangetronen. stomdronken acn.er
een mn nggenoe.
i\u is ae neer Appich eindelijk met groot
verloi gezonden.
we Detucgnng- van Jeanne d'Arc uitgesteld
Up verzoek van de regeering heeit ue ..Li-
gue ües Patriots" de voor 10 Mei vasige-
sietae groote beiooging ter eere van .Jeanne
u Arc uitgesteld. De regeering heen dit ver
zoek gegrond op de moenuke omneulaudscne
ouiatandigneden, welke thans in frankrijk
neerscnen.
Maurice Barrès, de voorzitter van de L. D.
P., heeit verklaard, dat men zien naar df
wenschen van ae regeering zal scnikken ex.
aeeit tevens üe hoop uitgesproken, aai men
spoedig in een grooten optocht, waaraau
at te partijen van frankrijk zonder ouaer-
scneid deelnemen, nulde zal brengen aan de
nenige van het vaderland, de patrones van
frankrijk, Jeanne d'Arc, die de fransche
eenheid symboliseert.
Vo.gens een oericht uit Hamburg hebben
de looistoi- en verffaorieken van Kenner in
Hamburg wegens sterke daling van de leder-
prijzen het bedrijf moeien stopzetten. Daar
door komen meer dan 700 arbeiders zonder
werk.
De Message te maakt gewag van een
poging lot desertie op groote schaal uit Fi-
ume; 500 soldaten, die wegens een ruzie met
nun commando uit- de stad wilden drossen
kwamen bij de blokkadelinie in botsing met
een troep, die d'Annunzio trouw briei. tr
volgde een gevecht, waarbij 3 man werden
geaood en gewond. Wie ten slotte zege
vierde wordt niet gemeld.
Hines, de vroegere Amerikaansche di
recteur der spoorwegen, vertrekt hinnenkor/
naar Europa belast met 'n vertrouwelijke op
dracht hem door den president verstrekt, wel
ke ten doel heeft een beslissing te nemen
over den eigendom der schepen, die thans
onder Duitsche vlag den Douau. de Elbs.
den Rijn en den Oder bevaren.
TREKJES CXXXVIIL
IN AMSTERDAM MOT JE WEZEN 11
Op den afgesproken Zondagmorgen, zoo
tegen 't koffiedrinken, waren se allemaal pre
sent ten huize van de oudste dochter
Jans heette die oudste. De „familiefeestraad"
bestond uit precies 'n dozijn vrouwe.i, waar
van drie ongetrouwd en negen, die er n' man
hadden laten invliegen.
De getrouwden hadden elk 'n jaar of drie
achtereen wekelijks 'n kwartje bij elkaar ge
legd, waarbij geregeld gevoegd was de op
brengst van gezameniijken voddenverkoop en
andere „akkevietjes," zoodat de pot-'n dikke-
vierhonderd pop zwaar was en men dus bij het
„in elkaar zetten" van 't 40-jarig huwelijks
feest van vader en moeder niet op 'n paar
guldentjes behoefde te kijken.
Maar Jans als oudste had gevonden, dat
ze met die vierhonderd pop toch niet moesten
omspringen, alsof 't 'n stuiver of zeven was.
Er moest goed en degelijk beraadslaagd wor
den hoe ze 't best en voordeeligst konden wor
den besteed. Daarom had ze dan ook deze
bijeenkomst voorgeslagen. De drie vrijgezel-
linnen, die den Matsten tijd wat meer feestjes
hadden meegemaakt, dan de getrouwde zus
teren en zwagerinnenschaar, waren er ook
bij gevraagd. De „club van negen" had echter
vooraf bedisseld, dat het drietal, „slechts 'n
adviseerende stem" mocht uitbrengende
negen bleven „baas over hun eigen centen."
Ze zaten dus met hun twaalven in Jans'
voorkamertje gepakt, welk vertrek in geen
jaren zooveel stemmengedruisch had behoe
ven te verzwelgen.
Toen na 't eerste kopje koffie niemand wat
zei blijkbaar voelde men de „piechterig-
heid'"van ,,'t oogenblik" naderen nam Jans
't woord op....en zei, dat ze eigenlijk niks
hoefde te zeggen, want dftt ze allemaal wisten,
waarvoor ze bij mekaar waren gekomen. Toen
Was T weer 'n stilte. Dezelfde vrouwen, die
anders uren achtereen 'n „onderhoudend" ge
sprek konden voeren, waren nu niet in staat
't eerste aanloopje te nemen. Maar zoo van
lieverlede haalde 't eene woord 't andere uit
en 't duurde niet lang, of van de twaall verga
derden voerden er twaalf 't woord over de
plannen voor de aanstaande feestelijkhied,
zoodat er na 'n uur nog niets definitiefs was
afgesproken.
Jans kwam tot de conclusie, dat ze zoo wel
konden blijven zitten tot joden-hemelvaart en
gaf met n resoluut gebaar en nog resoluter
geluid te kennen, dat ieder op z'n beurt moest
spreken. Maar geen van de dames had 't ooit
van d'r leven zoover gebracht en ook nu kon
niemand dit kunststuk vertoonen.
Toen begon Jans nog „resoluterder" op te
treden en deelde standjes uit aan de drie vrij-
gezeliinnen, die „niks in de melk te brokkelen
hadden en de meeste praatjes verkochten."
Met buitengewone behendigheid wist Jans
apart het woord te krijgen en stelde voor, dat
er eerst over de feestartikelen gepraat moest
worden..zooals liedjes, mirlitons, slingers,
lampions, toetertjes, piepertjes, fop-dingetjes,
etcetera, etcetera..ze noemde 'n pa ar Haar-
lemsche adressen op, die haar 't meest ge
schikt voorkwamen.
Toen „nam" Kaatje, op een na de oudste,
het woord en verklaarde bij hoog en bij laag,
dat je voor zukke dingen in „Mokum" wezen
most. 't Was om de maan geen snert-bruiloffie
wat ze dachten te geven en dan most 't ook
tip-top vooreikaar zijn. De Haarlemsche
winkels waren veel te duur en lang niet vol
doende „gesortimenteerd" voor 'n feest als
dat van hun. in Amsterdam had je reuzeza
ken op dat gebied..alles kersversch van de
febriek en mirakel goekoop..dat wist ze
van d'r buurvrouw, die T gewoond had en
zelf alles had ingeslagen voor de trouwpartij
van de vriendin van d'r zuster d'r nichie.
Na 'n breedvoerig debat van ongeveer ze
ven kwartier werd besloten, dat ze morgen
met hun negenen naar Amsterdam zouden
gaan voor 't koopen der feestartikelen. Kaatje
zou aan d'r buurvrouw 't adres van dien win
kel vragen.
De drie vrijgezellinnen, die na 't standje van
Jans 'n wraakgierig zwijg-verbond hadden
gesloten, verkozen niet mee te gaan.
Tijd om andere dingen te bepraten was niet
meer over ze moesten allemaal noodig voor
't middageten gaan zorgen, zoodat de verga
dering tot den volgenden Zondag werd ver
daagd.
denheid van kleurige artikelen met enorme
iak-prijzen behangen.
Jans heeft erg veel zin in z00'ö steUetje
koffie en theebusjes voor negen en tachtig
cent t paar..gioen met gouwe ruitjes. Ka
ziet n paar sciiattige vaasjes voor een en
's Maandagsmiddags zitten in den trein
van vier uur zooveel negen juffrouwen uit den
kleinen-burgerstand in twee appartementen
tusschen andere passagiers geperst, die na vijf
minuten reeds weten met welk doel het negen
tal de wereldstad gaat bezoeken. Jans zit met
'n hompje potlood in 'n oud, vet, slagersboekje
van haar man berekeningen te maken, welke
bezigheid 'n keer of zes wórdt afgewisseld door
't natellen van de „strijdkas", waarvan zij de
houdster is.
In Amsterdaip aangekomen wordt natuur
lijk besloten eerst de Kalverstraat eens door
te wandelen. Kaatje prefereert, om eerst 'n
ver frisschink ie te nemen, wat met algemeen
stemmen wordt aangenomen. 21e weet op de
Nieuwedijk 'n fats enlijke melksalon.
Na daar 'n goed kwartier gezeten te heb
ben. .weten alle negen, wat ze zullen ge
bruiken 'n Volgend kwartier is noodig 0111 de
consumptie gereed te maken, en weer twee
volgende kwartiertjes om den inhoud der
glazen melk, kogelileschjes, advokaatjes en
boerenjongens te doen verdwijnen in de res
pectievelijke magen.
Verkneuterend langzaam de mooi etalages
bekijkend sloft het negental verder en komt
terecht bij de bazar, waar de achttien oogen
half verblind worden door de groote verschei-
zestig cent, die ze net kan gebruiken op 't
penantkassie. Mien raakt verirefd op 'n
Deeidje van 'n schilderijtje". Sien heeft nou
nooit zulhr goedKoope lepeltjes gezien aJs nier
en Nellie's oogen doorboren 'n snoeperig
transparantje voor tegen ae lamp te hangen
en dat voor dertig cem gewoon weggegeven is
,,'t ls nier vrije toegang, huur/' betoogt
Sien met 'n gezicnt van ik ben hier al zoo
dikwijls geweest.
„Nou, dan gaan we etties kijken."
'n Gioot liail uur later toopen ze weer bui
ten, elk wat zwaarder, üan vóór het binnen
treden der Dazar.
in de Kalverstraat blijven ze bij elke eta
lage als vastgesnoerd staau...'sjonge wat
n pracht van "u uitstallingen,.daar was
nun provinciestad 'n gehuclne bij.
„ivijk uaar is' Wijst Greta, de aandacht
vestigend op '11 enorme piaat aan de gevel van
11 uioscoop-iiieater. t Stelt 'n schitterende
1 eestzaal voor, waarin zich rijk gekieede da
mes en O eer ert bevinden..In 'n hoek, ver-
oorgen achter groote planten, zitten eenige
gemaskerde mannen, van top tot teen gewa
pend.
„Fofferdikkie, dat zal wel 'n fijne „flim"
zijn," zegt or iet.k ben in geen eeuw naar
n bioscoop geweest, welke verzuchting bij
'n zestal der andereu direct navolging vindt.
jans is bang, ciat 't wat laat zal worden. Op
.laar vraag of er een n gelijk loopend horloge
neeit, blijven de acht monden stom. Er zijn
wei 'n paar klokjes in de troep, doch dat van
rva loopt drre kwartier per dag voor....dar
van Mien is in geen drie jaai opgewonden en
üieutje deelt 'r een, wat ze al lang 's naar den
noriogemaker had Willen brengen.
Jans vraagt aan den portier hoe laat 't be
gint en hoelang 't duurt.
„Dourloopendö voorstelling, dames, u kan
in -en uitgaan wanneer u zelf wil."
Nou, dat kon niet mooier.
Twee minuten later zaten ze al met z'n
negenen bp 'n rij lolletjes te verkoopen ovei
de duisternis, waarin ze zoo gek hadden loo-
pen te scharrelen..Mien was bijna plat
voorover gevallen, als 'n vreemde meneer u'r
niet had opgevangen.
De bioscope nummers waren prachtig
boeiena..roerend. Nu eens zaten ze ie
snotteren van „gevoeligheid" over de vreese-
lijke toestanden, die je in de groote wer d
Uad en aie zoo echt mooi in de „flim" werden
„bijgebracht", dan weer botsten ze tegen
elkaar aan van 't ellendige lachen, waartoe
ze werden genoodzaakt.
Toen e 'n heeie poos hadden zitten genie
ten kwam weer 'ttimmer, dat ze 't eerst ge
zien hath tea.
„Nou begint 't weer van vooraf an" legde
een hunner uit, ,,'t is toch immers doorloo
pend voorstelling..wij hebben nou 't heele
programma geziengaan jullie mee
Maar 't voorstel vond weinig bijval, ze had
den nou eenmaal dure plaatsen en Greta,
Sientje en Mien wilden zoo dol en dolgraag T
hoofdnommer nog 's 'n keertje zient
kostte geen cent meer
Toen ze 'n heele poos later op straat kwa
men hing alles in n zee van electrisch licht.
Nou waren de etalages nog veel mocier,
vonden ze.
Kaat e gaf te kennen, dat ze stikte van
dorst, waai op de acht zusters en zwagerinnen
bij zich zelf eveneens dit verschijnsel ontdek
ten.
't Duurde geruime tijd eer ze n gelegen
heid hadden gevonden, waar ze 'n fatsoenlijk
zitje konden krijgen met z'n negenen bij
elkaar. Er was muziek ook. 'n Electrische
piano liet heerüjke walsen, opera's en ope
rettes hooren.
Ka nam bier, want 't leek of ze n houtje
in d'r keel had. De helft volgde haar voor
beeld..de overigen bestelden „grinnediene.
Eclit gezellig die muziek. Daar zou je nou
met gemak 'n heelen avond "naar kunnen
luisteren, zonder je te vervelen. Het bier
smaakte naar meer en de „grinnediene
glazen werden ook nog eens gevuld.
Toen ze eindelijk wilden opstappen kwam
Jans tot de ontdekking, dat ze zich even moest
verwijderen, 't Spreekt vanzelf, dat de ande
ren toen ook allemaal naar de z kere plaats
moesten.
Buiten gekomen zagen ze tot hun ontstel
tems, dat 't erg vies aan t regenen was ge
gaan..en geen van allen hadden ze 'n para
pluie bij zich. Jans vond, dat ze nou toch wel
's aan liun eigenlijke boodschap mochten
denken.
Na lang gezoek had Kaatje 't adres van den
bruiloft-wuikel uit haar taschje opgediept.
Toen ze aan '11 ageni vroegen hoe ze daar 't
gemakkelijkst heen konden luopen, begon de
man te lachentoen zeide hij, dat ze 'r
bijna 'n uur vandaan waren en dat het slui
tingsuur van de winkels al lang voorbij was.
Op weg naar 't station begon 't steeds har
der te regenen en de negen dames waren ge
noodzaakt 'n goed heenkomen te zoe en m n
soort verversching salon, waar ze z
halve beroerte schrokken van de p J
ze moesten betalen.
't Bleef treiterig doorregenen en toen ze
óólang gezeten hadden, dat de meesten al
hangerig begonnen te worden, besloten ze,
0111 tocli maar op te stappen.
Aan den bediende vroegen ze hoe laat er
zoowat 'n trein naar Haarlem ging. Deze
deelde hem met 't gewoonste gezicht van de
wereld mede, dat ze al erg hard moesten hol
len om den laatstcn nog te kunnen pakken.
Door modderplekken en opspattende plas
zen vlogen ze door de straten. Jans verloor
d'r stelletje koffie en tlieebusjcs uit de bazar
en liet ze uit angst voor te laat komen maar
liggen. Haar zuster bo'nkte met 'n vaart tegen
'n juffrouw aan en brak een van de snoeperige
vaasjes.
Toen ze piep hijgend en straaltjes zweetend
aan 't station kwamen pufte juist de laatste
trein weg.
„Naar 't Spuigilde Jans met verwrongen
gezicht....„Vooruit, hollen naar 't Spui,
misschien halen we de trem nog."
Eilasie I Ook daar wachtte hun 'n bittere
teleurstelling. De laatste tram was net de
Spuistraat uit.
Daar stonden ze druipnat onder 't afdakje
van 't in duisternis gehulde tramhuisje....
en gaven elkaar de schuld van de tegenspoed.
Ze konden wel hardop grienen, maar durfden
voor elkaar niet
Plots kwam Greta op 'n lumineus idee. Va
den vriend van d'r oudsten jongen had ze wel
's gehoord, dat 'r 's nachts van de tram, nog
'n paar zandwagens naar Haarlem girgen.
Als ze d&ar nou 's...'t was wel gek, maar
't kon niet anders.
Jans weigerde pertinent en wou wel 's op
den Dam gaan informecren naar 'n paar
ataxen.
in optocht ploeterden ze naar den Dam.
Maar 't zou bij elkaar op 'n goeie vijftig
gulden komen, vertelde de chauffeur grinntf
kend.
Dat was te bar I
Doodop liepen ze weer terug naar de Spui
straat....en warentig, daar stonden twee
platte wagons met zand....de witte letters
E. S. M. waren de eenige versiering'n
Kleine, „dichte" motorwagen stond er vooi
't ding had veel weg van 'n verhuiswagentje.
Direct werd de wagenvoerder aangeklampt.
Eerst wou ie er niets van weten, 't Kon
'm z'n betrekking kosten als ie menschen op
de zandwagens meenam.
Maar tegen negen jammerende vrouwen
kon ie 't niet bolwerken en ze kregen 'm zó<5
ver, dat ie ze, ieder voor 'n daalder van-
weges 't zware risico, wat ie op zich nam -
zou meenemen. Maar op voorwaarde, dat z«
'n eindje buiten de Amsterdamsche 1'oort
zouden afstappen.
En zoo is t gebeurd, dat de negen „voor-
deelige inkoopsters" 's nachts om ruim half
twee, nat tot op hun darmen, even buiten
Haarlem van den zandwagen der Electrische
Spoorwegmaatschappij stapten.
Zonder goedkoope lampions, toetertjes,
mirlitons, slingers, piepertjes, etcetera, etce
tera
Ik heb alle mogelijke moeite gedaan, om
iets te weten te komen van de thuiskomst bij
de negen mannen.
't Is niet gelukt.
'k Geloof dat ze 't nogal van den vroohjken
tant hebben opgenomen.
Maarrrrr, o, wee, als datzelfde gevalletj«
ïun eens was overkomen.... G.N.
t?r-» lIC
