Eick wat wils.
Door Centraal Europa
Wat de Pers zegt
B -ENLAND
Kunst en Kennis
ONS VROQLIJK HOEKJE
ZATERDAG 5 JÜM1 1920
BRIEVEN UIT WEENEN.
„TOESTANDEN."- il
Dat er in een land als Oostenrijk
yier lange jaren uitgemergeld door den
oorlog, in zijn éénigste heilverwach-
'ting ontgoocheld door de hopelooze ne
derlaag, vooralsnog onherstelbaar ont
wricht door de revolutie en, ten slotte,
afgesneden van zijn beste, zijn voedsel-
produceerende gebieden alles hope
loos in de war is en dat er tengevolge
van die verwarring de treurigste, de
malste, de lachwekkendste toestanden
(toestanden-tusschen-aanhalingsteekens)
heerschenwien zal het verwonde
ren?
Men verwacht niet anders.
Maar hoe treurig, hoe mal en hoe
lachwekkend die „toestanden" wel zijn,
daaromtrent kan de buitenlander, die
het huidige Oostenrijk en vooral het
huidige Weenen niet bezocht, zich be
zwaarlijk een denkbeeld vormen.
JVe verbleven nog maar betrekkelijk
korten tird te Weenen, doch we hebben
yan die „toestanden" reeds zooveel be
leefd en wii hebben die ervaringen voor
Weenen zoo kenmerkend gevonden, dat
jvii' tekort zouden schieten in onzen
plicht den lezer een indruk van het
huidige Oostenrijk, van het huidige
Weenen te geven indien wii niet
zi' het ook in enkele losse trekjes
iets van die „toestanden" vertelden
Onze eerste ervaring beleefden wii
met het (weliswaar goedkoop, doch in
ieder geval éérlijk^ in Holland gekocht
Oostenrijksch bankpapier: onze biljet
ten waren niet rood afgestempeld, wa
ren voorloopig eigenlijk dus niets
jvaard; niettemin hadden wii ze wel
UI betaling kunnen geven, als we op
op iedere banknoot van 1000 Kronen
maar ettelijke honderden Kronen had
den willen verliezen,
We kozen de wijste partij, hielden
de ongestempelde papiertjes in onzen
zak en wisselden goed Hollandsch pa
pieren geld tegen afgestempeld Oosten
rijksch dito in: op .Hollandsch pap ie
ren geld is men in Oostenrijk ver
slingerd, sommigen geven er ruim
schoots de valuta-waarde voor,
Hollandsch z i 1 v e r-geld daarentegen is
er van betrekkelijk weinig waarde.
Waarom? We hebben het niet
kunnen achterhalen, doch een feit is het.
dat men voor een zilveren gulden, die
toch altijd haar waarde aan zilver be
houdt en bii ons juist, zeer terecht, de
voorkeur geniet boven een zilverbon,
niet meer dan ongeveer 40 of 50 Kro
nen uitbetaald krijgt, terwijl een zilver
bon graag tegen 75 kronen ingenomen
.wordt.
Dank zii ons Hollandsch papieren geld
beschikten wit spoedig over een haast
niet mee te dragen hoeveelheid Oosten
rijksch afgestempeld papier, en wii voel
den ons safe tegenover alle gebeurlijk
heden, tot we na weinige dagen
geleidelijk tot de ontdekking kwamen,
dat we niet dan met de grootste moeite
een biljet van 1000 of 500 kronen ge
wisseld konden krijgen
Wat er gebeurd was?
Er had juist in die dagen een bank-
noten-veiyalsching op groote schaal
plaats gehad: geld schacheraars hadden
ongestempelde biljetten bij massa op
gekocht, tegen „veel verminderde prij
zen" ,zèlf een stempel vervaardigd, daar
mede de ongestempelde biljetten van
een stempel voorzien en de banknoten
hierna tegen volle waarde in omloop
gebracht; en die valsche stempel was
zóó echt, dat zelfs aan de banken een
echt biljet niet van een valsch onder
scheiden kan worden, weshalve een
ieder ook de Staat wijs meende
te handelen, door in 't geheel géén bil
jetten van hoogere waarde in ontvangst
te nemen.
't Is gebeurd, dat men aan 't ééne
loket van een officieele instelling een
biljet van 1000 kronen ontving en het
zelfde biljet aan het loket daar vlak
naast niét in ontvangst genomen kreeg! 1
IX» papiertjes van 1, 2, 10 en 50 kro
pen zijn nu aanmerkelijk in aanzien ge
stegen, wat geen wonder is, als men
bedenkt, dat men heden ten dage in
Weenen met zakkenvol 1000-kronen-
biljetten jammerlijk verhongeren kan!
Wellicht komen bii dit alles de kan
sen van het ongestempelde papier nog
zeer gunstig te staanmisschien wordt
dat binnenkort weer het goede geld;
5 van ongestempeld papier weet men ten-
minste met zekerheid, dat hét afêt......
valsch gestempeld is!
Opstootjes, oproertjes, revohitie'tjes,
ze zijn in Weenen welhaast aan de
orde van den dag!
Niet zóó, dat de heele stad in rep en
roer is, dat is in een millioenenstad
als Weenen niet zoo gauw het geval:
meestal blijft de onrust tot enkele stra-
ten of tot een wijk beperkt, en wie el
ders ia de stad woont, bemerkt mets
daarvan, tenzij den. volgenden dag, m
zijn ochtendblad.
Een soort sport is het van de Ween-
sche communisten om vergaderingen
van andersgezinaen te verhinderen en
uit elkaar te jagen, en niet zelden komt
het hierbii tot formeele gevechten.
't Gebeurde kort geleden, dat de
Weensche „Bürger-und Standerat" teen
vergadering belegde in een groot ge
bouw in de Landstrasze.
Lang vóór den aanvang der vergade
ring was een sterke groep communis
ten verschenen om de zaal te bezetten
de vergadering bracht evenwel een zoo
groote massa ordelievende leden van dc
„Bürger-und Standerat" bijeen, dat de
communisten in de minderheid geraak
ten, uit de zaal gedreven werden en
zich 'op straat verzamelden.
De vergadering kon alzoo ongestoord
aanvangen, 't Duurde evenwel niet lang,
of een sterke afdeeling van de „Volks-
wehr" verscheen met de bajonet op
het geweer en uitgerust met een ma
chinegeweer ter plaatse, om (zooals
de „Volkswehr"-mannen ronduit vertel
den) de politie te overvallen en te ont
wapenen. De politie trok zich in de
tegenover het vergaderlokaal gelegen
kazerne terug. De „Volkswehr" be-
heerschte nu de straat en maande het
publiek tot dóórloopen aan, daar met
het machinegeweer geschoten zou wor
den, zoodra de politie naar buiten zou
durven, treïden. Toen de vergadering
van de „Bürger-und Standerat" zoowai
ten einde was, wisten bezadigde ele
menten de demonstreerende cpmmums-
ten ertoe te bewegen, zich in de in
middels leeg gekomen zaal te begeven
en daar zelf een vergadering te houden.
Het hoofd der politie ter plaatse belde
aanstonds de hoofdwacht van den vei
ligheidsdienst op, mét het vriendelijk
verzoek, hem van die „veiiigheids"-man-
schappen daarbuiten te verlossen.....
Tegelijkertijd trachtte hij 't met de
„Volkswehr" op 'n accoordje te gooien,
doch deze wilde van geen wijken
weten: eerst moest een agent uitgele
verd zijn, die zoo straks van zijn sabel
gebruik gemaakt had!
Drie „Vo'.kswehr"-mannen werden
door den commandant binnen gelaten,
om de kazerne te onderzoeken; zii
vondc-n den „boosdoener" niet, doch
vertelden toen ze weer buiten kwamen
niettemin om het gepeupel nog meer
te prikkelen, dat men den agent ver
borgen hield.
Toen stormde de politie op de menig
te, die tegelijkertijd het huis wilde bin
nendringen, in en slaagde erin, haar te
verstrooien, na zwaren strijd, niet het
minst ook met de „Volkswehr", die in
middels het vergadergebouw aan de
overzijde tot haar vesting gemaakt had.
Het slot van de historie was, dat er
tusschen politie en „Volkswehr" een
„compromis" tot stand kwam, ten ge
volge waarvan de „Volkswehr" na ver
loop van enkele uren haar bezetting op
brak en aftrok, om bii een volgende
gelegenheid weer present te zijn!
Dagen achtereen hebben er betoogin-
gen en opstootjes van studenten plaats
gehad opstootjes, die, naar wij met
eigen oogen waargenomen hebben, nu
en dan een gevaarlijk karakter aanna
men, naar aanleiding van het feit,
dat een Joodsche prof. gechicaneerd had
tengunsie van studenten-geioofsgenoo-
ten tegenover een Zwitsersch huisves
tingscomité: meermalen per dag
kwam het in de omgeving .der Univer
siteit tot massale volksophopingen, waar
in geen Joodsch student zich waagde;
besloten werd, dat geen niet-Joodsch
student nog de Universiteit zou bezoe
ken, zoolang niet de gehate prof. zijn
ontslag zou hebben gekregen; anderen
gingen nog verder, en eischten, dat alle
joden uit de Universiteit verbannen zou
den worden
.We weten niet, hoe het afgeloopen
is; dkt weten we wel, dat na eenige
dagen de Joodsche studenten, daarin
bijgestaan door communisten, óók maar
aan 't demonstreeren en aan 't betoo-
gen gegaan zijn, wat natuurlijk ook
weer aanleiding gaf tot de noodige rel
letjes.
Betoogen én demonstreeren. zit den
Weeners tegenwoordig: in het bloed;
Mies betoogt, Mies demonstreert: sta
kers. .werkloozen, uitgeknepen belasting
betalers, communisten, die de reactie"
den kop in willen drukken, S. D. A.
P.-ërs, die meenen, dat ze niet achter
wege mogen blijven bi' de Commu
nisten en zich derhalve óók ontevreden
moeten toonen.
Interessant was vooral de demonstra
tie tegen de jhooge belastingen door
middenstanders van diverse pluimage.
Op 'n mooien middag tegen 'n uur
of vier zagen wii plotseling overal de
winkels gesloten wordenniéts bleef er
open en na eenige minuten stond heel
het "stadsleven stil; alleen de electri-
sche tram, van waaruit wii dit curieuse
schouwspel waarnamen, rééd nog....
Wat zou er nou .weer aan de hand
zijn?
We informeerden eens bii den con
ducteur:
„Algemeene staking!" klonk het laco
niek, „algemeene staking tot zes uur.
om te protesteeren tegen de hooge be
lasting; alleen de levensmiddelenwin
kels en de tabac-trafics gaan straks
nog een half uurtje open!"
Toen we een uurtje later door de
Karnterstrasze naar huis terugwandel
den. kwamen ons eenige auto's achter
op. en nóg eenige, én nog.... honder
den! Alle volgepropt met fatsoenlijk-,
doch óver 't algemeen sjofel-uitziende
mannen en vrouwen.
Weer informeerden wij: 't waren de
stakende middenstanders, die alle auto's
in de stad hadden afgehuurd en nu
demonstreerend door de stad trokken,
op weg naar het Parlementsgebouw en
het Stadhuis om bii regeering en ge
meenteraad in audiëntie te protesteeren
tegen de schandalige belastingen, waar
van zii onder socialistisch regime de
dupe waren!
Men heeft ons niet verteld, of de be
lastingen reeds verminderd zijn, doch
ons, nuchteren Hollander, kwam het
rceds^ aanstonds voor, dat de luidjes
die dure autokronen beter voor iets
anders hadden kunnen besteden.
Op een anderen middag kwamen wi.
tot de bevinding, dat we bijna nergens
een hotel ópeir vonden om er iets te
gebruiken: bij navraag vernamen wij,
dat vrijwel alle kellners in staking wa
ren gegaan.
Wat was het geval?
Een kellner had de brutaliteit gehad,
het poesje van de hotelhoudster naar
de andere wereld te helpen, en was des
wegen ontslagen.
En daar die kellner nu lid was van de
Keimersorganisatie, werd er algemeen
gestaakt
Algemeene werkstaking van het hotel-
person ee, eener wereldstad om den ge-
weiddadigen dood van een poesje!
De Amerikanen verleenen in Weenen
op hoogst loffelijke wijze hulp, door
aan duizenden kinderen en ook aan
behoeftige ouderen tegen matigen prus
dageüiks een warm maaltje te ver
schaffen.
Het laat zich denken, hoe verlang-end
iederen dag door de bedeelden naar
dezen maaltijd wordt uitgezien.
Op den len Mei moest het te Weenen
echterfeest, zijn! De roode arbei
dersorganisaties decreteerden, dat er
dien dag absoluut niet gewerkt mocht
worden, óók met in de Amerikaansche
keukens, en zoo hebben de zwakke
kindertjes en de behoeftige ouderen van
Weenen op den len Mei feest mogen
vieren met een leege maag.
Liever honger lijden dan op 1 Mei
werken!
„Toestanden"!
Óf niet?!
op te treden tegen het Franselia alge
meen verbond van vakrereenigingen.
SOCIALISTISCHE BLAASKAKERIJ.
Toen de heer Oudegeest., de bekende
voorzitter der internationale organisatie
van socialistische vakvereenigingen, er
zich in de Tweede Kamer op beroemde,
dat hij 20 niillïöen arbeiders achter zich
had, werd daar in onze Volksvertegen
woordiging bartelyk om gelachen.
Veel leering schijnt de heer Oudegeest
uit zijn socialistische blaaskakerij niet
getrokken te hebben, meent de „Stand."
„Want thans wordt bericht, dat de
Fransche Minis ter-president Mille
rand in de Fransche Kamer een tele
gram heeft voorgelezen, onderteekend
door de heeren Oudegeest en Fimmen,
waarin de Fransche regeering ge
dreigd wordt als zij het durft wagen
Binnenlandsch Nieuws
Luchtverkeer
Uit Boek en Blad
TREKJES CXLS
Ook in het Fransche parlement is ge
lachen.
Het was stellig ook op een lach.suc
ces, dat Millerand rekende.
De menschen, die het steeds zoo druk
hebben over het imperialisme van het
kapitaal, hlijken veel grootar imperia
listen te zijn, als men ergens ooit zag.
Zij schijnen te meenen als een soort van
wereldbestuur te moeten fungeeren, dat
de regeeriagen af en toe aanwijzingen
heeft te doen omtrent haai- optreden.
De aanmatiging bewijst duidelijk, hoe
gemakkelijk de revolutionaire leiders
de kluts kwijt raken en alle besef van
de ware verhoudingen uit het oog ver
liezen.
Wat de revolutionaire vakorganisa
tie binnen de grenzen van eigen land
aandurft, n.l. te trachten de macht aan
zich te trekken en de wettige regee-
rtng op zij te zetten, dat wordt thans
ook internationaal beproefd.
Wat praat men nog over een vol
kenbond en over een macht hoven dc
natiën, die het recht kunnen handha
ven?
De heeren Oudegeest en Fimmen zijn
immer-s reeds bezig om de wereld
naar hun püpen te doen dansen?
Tot dusver verwekt dit slechts hila
riteit.
En er mag wel eens een vroolijke
noot vernomen worden tusschen de ve
le kwade berichten van allen kant.
Het is alleen maar jammer, dat dit
Nederlanders treffen moet."
Ons volk stond tot nu in het huiten-
land bekend als een soms al te nuch
ter volk. Wij loopen gevaar, tengevolge
van liet luchtig getimmerte der Inter
nationales, op politiek en sociaal gebied
die reputatie te verliezen."
Van het Hof.
Prinses Juliana heeft gedurende haar
verblijf in Den Haag het wielrijden ge
leerd en maakt thans, vergezeld van een
liofdame, rijtcertjes in Het Loo en omge
ving.
GOEDERENVERVOER NAAR
BELGIE.
Bij het vervoer naar België van tabak,
sigaren, jenever, alcohol en bier van Ne
derlandsche afkomst, is geen bewijs van
oorsprong meer noodig.
De Wittebroodkaart.
Als wittebroodkaart voor het 139e tijd
vak, dat loopt van 6 tot en met 14 Juni,
zal dienen de broodkaart in de groe
ne kleur op groenen ondergrond. De bons
zullen evenwel reeds heden geldig zijn.
DE LANGSTE NIET STOPVLUCHT.
De beide bekende Fransche vliegers
Bessoutrot en Bernard, zullen van het
vliegterrein te Etampes opstijgen en
eene poging doen om het wereldrecord te
verbeteren voor de langste ononderbro
ken vlucht. Zij zullen gebruik maken
van een machine van het Goliath-type,
dat ook gebruikt is voor de vluchten
over de Sahara. De bemanning is die,
welke de reis Parijs—Dakar lieeft meege
maakt. De beide vliegers zullen om beur
ten de machine besturen. Zij nemen 3300
liter gezuiverde benzine mee en 300 liter
petroleum.
ELKE KATHOLIEK ZIJ MISSPE
LT VERA AR!
Zeker is, dat Gij uw Katholiek-zijn niet genoeg
begrijpt of waardeert, wanneer uw hart niet brandt
van verlangen dat de arme heidenen in 't bezit
worden gesteld van den kostbaren schat desGeloofs
dat de grenzen Yan Jezus' Rijk worden uitgebreid
tot de eindpalen der wereld.
Is de afgoderij der heidenen geen eerroof, Gode
aangedaan
Heeft Jezus Christus, de wereidveriosser ook niet
voor de heidenen zijn kostbaar bloed vergoten
Zijn de heidenen niet onze naasten, die wij moeten
beminnen
Vraagt vooral thans de heilige Kerk niet van ons
hare kinderen, dat wij haar helpen met ai o nze
krachten, nu de Mahomedanen en Protestanten
hun actie voor de zending hebben verdubbeld
Is het geen plicht van dankbaarheid voor het
ontvangen van de onverdiende genade des Geloofs,
dat wij ijveren, opdat het H. Geloof gebracht
worde aan hen, die buiten hun schuld nog onkun
dig gebleven zijn van Christus' troostvolle leer en
heilbrengende genade
Daaromdat alle Katholieken ijveraars zijn
voor het heilig Missiewerk propagandisten van
de centrale Genootschappen tot Voortplanting
DE O. W.-PIANO,
Mevrouw Pasrijk stapte 'n pianomaga
zijn binnen en vroeg naar 't duurste in
strument dat voorradig was. Ze kocht 'n
Prachtmeubel van rozenhout, met 'n hee-
len stapel muziekboeken.
'n Maand later kwam ze nog eens, om
n pianokruk. De pianohandelaar liet ex.
haar 'n stuk of twintig zien, maar ze be
vielen geen van alle.
„'t Moet een groene zijn," zei mevrouw
Pasrijk, „anders past ie piet bij de an
dere meubels."
„Maar mevrouw," zei de winkelier, „dan
past de piano er toch ook niet bij?"
„Jawel," zei de dame, „die hebben we
groen laten vervenl"
WAARHEIDSLIEVEND.
Hij had gevischt, vruchteloos. Op
weg naar buis ging bij 'n visehwinkel
binnen. „Juffrouw," zei hü, „wilt u vijf
flinke baarzen nemen, en die naar me
toe gooien, terwijl ik in de deurpost blijf
staan."
„Best meneer, maar waar dient dat
gooien voor?"
„Nou, ik moet thuis vertellen, dat ik
ze gevangen heb dan lieg ik tenminste
niet!"
des Geioofs, van de H. Kindsheid, van het Liefde
werk van den H. Petrus tot opleiding van inland-
sche geestelijken, en ook van de liefdewerken tot
bijzondere ondersteuning van de Nederlandsche
missionarissen, vooral in onze koloniën. Daarom
bidde ieder katholiek veel voor het welslagen van
het moeizame werk onzer missiehelden, leze ieder
ontwikkelde leek „Het Missiewerk". Daarom hangs
in elk huis een missiekalender, die dagelijks de
leden van het huisgezin herinnert aan hun heiligen
missieplicht.
Want Jezus' Rijk moet worden uitgebreid, nu,
bij de menschen van dit ons geslacht.
Mgr. H. VAN DE WETERING,
Algemeen President.
Mgr. A. HERMUS, Algemeen Secretaris.
Dr. JAN SMIT, Algemeen Penningmeester.
Deze oproep staat op de eerste bladzijde van den
prachtigen Missie-Kunst-Kalender, dien het Cen-
traal Bestuur van den Priestermissiebond gaal
uitgeven voor het jaar 1921.
De uitvoering is hoogst artistiek in het koper
diepdrukprocédé. De rustige voornaamheid die
spreekt uit het keurig bewerkte schild, geteekend
door Pater Berthola, en de mooie reproductie van
Rubens' Nederdaling van den H. Geest op hel
titelblad, maken, dat deze kunstkalender nu reeds
een sieraad is voor salon, huiskamer en kantoor.
Wanneer men de 26 bladen opslaat van deze
14-daagschen kalender, dan ontmoet men pracht-
foto's uit onze Nederlandsche koloniale missiën, uit
onze Oost (Java, Borneo, Flores en Nieuw Guinea)
en uit onze West (Curapao en Suriname) en dt
portretten van de Nederlandsche missieoversten in
onze koloniën, van de Bisschoppen Mgr. Luypen
Vuylsteke, van Roosmalen en Bos en van de
Apostolische Prefecten Noyen, Nollen, Cluts en
Vesters men ziet de beeltenissen van de vijf Neder
landsche Bisschoppen, die door de diocesane missie
comité's aan de missieactie in Nederland leidin^
geven men vindt het portret van hem, die als
opvolger van den H. Petrus een wereldzending ts
vervullen heeft, Z. H. Paus Benedictus XV, en van
diens vertegenwoordiger in missiezaken, den Nedet
landschen Prefect van de H. Congregatie tot Voort
planting des Geloofs, Kardinaal W. M. van Rossud)
Iets zeldzaam moois wordt hier aan alle Kathc
lieken van Nederland geboden voor den zeei
geringen prijs van 1.—. Hoe deze kostbare uit
gave slagen kan Alleen door massa-verkoop.
Daarom bestelle ieder missieijveraar een tiental
exemplaren, en alle hoofdzelatricen van het
centrale Genootschap tot Voortplanting des Ge
loofs (Broederschap van den H. Geest) een hon
derdtal exemplaren. (Bestellingen geschieden bi
„Ars Catholica" Leiden betalingen bij Dr. Jat.
Smit, Seminarie „Rijsenburg" Driebèrgen(. Want
in alle Katholieke huisgezinnen moet een missie
kalender hangen, waardoor de belangstelling
steeds levendig wordt gehouden in het moeizame
werk onzer missionarissen. Zelatricén, aan t wei k
Het Roei
aflevering van „He
de R. K. Arbeiders-
Verschenen is dc elfde
Roer'' maandschrift van
organisatie.
De Heilige Evange
liën en de Handelingen
der Apostelen.
Teuling's Uitgeven
Mij., 's-Bosch.
Dit overbekende practische boekje, ook beken;
onder den naam van „Canisius-bijbeltje" beleef;
nu zijn vierden druk.
De vertaling is geheel nieuw en wel van zeer
bekende heeren Geestelijken als J. F. de Grooi
S. J. J. P. v. Kasteren S. J„ R. A. C-. Schutte
O. S. B. en D.' A. H. Sioet, pastoor.
De kaartjes vergemakkelijken vooral het lezet
van de Handelingen der Apostelen en maken liet
lezen nog plezieriger en pakkender.
Wij vertrouwen dan ook, dat de uitgeefster veel
voldoening van haar nieuw werk zal ondervinden.
Lentetijd,
door F. J. Katers
5 stukjes. Uitgever d»
N. V. Drukkerij
de SpaarnestadHaan
lem.
Als er een boekje is, dat de kinderen op schoo]
Gouwe-bruiloft
Toen ze van d'r boodschappen terugkwam in 't
eenigste kamertje van t reeds lang onbewoonbaar
verklaarde huisje met de kraak-molmige vloer
planken, keek hij met groote verwonderings-oogen
naar 't dik-buitig-gevulde reticuuitje, wat ze met
'n zucht op taiel legde.
„Wat heb je dhar allegaar vroeg is, traag
doorlurkend aan de zwart-gerookte, sputterende
tabakspijp.
Ze lachte geheimzinnig met 'n gebaar van
wacht maar-es-effies, en begon uit-te pakken
Fierst kwam er een zak boterspritsjes te voor
schijn toen 'n kleinere met bruidssuikers, toen een
met vijf groote sigaren en ten slotte haalde ze 'r
met trotsch glinsterende oogjes 'n flesch zoeten
bessenwijn uit
Stotterend van verbazing vroeg ie waar ze dat
alles had vandaan gehaald en welke goeie ziel haar
't geld voer al 't lekkers had verschaft.
„Deze bluite ze met de borst vooruit en wees
op zich zeif. „Van onze eigen center, gekocht
van bijna vijf jaar opgespaarde haiiefies
nou 7"
„Gos-r.og-4n-toe, hoest-mogelekkon dat
'r nou nog van af?"
„Konna.. konne.. nee., eigelek niet., maar
'k b*>b 't klaargwoeeid, dat zie je".
„Sjonge-sjonge, je bent me toch 'n wijfie, hoor",
,,Hè-hè-hè-hè", lachte ze smakelijk „merk
je dat nou pas, na vijftig jaar
„En sigarensigaaaaren.. in hoeveel jaren
zou 'k ze niet gerookt hebben".
„Ja, en da's nog niet alles, da's nog niet alles,
zie je'k Heb eerst gezorgd voor 't andere..
Morgen wordt er in de kerk een Mis gelezen voor
ons.... heelemaal voor ons tweetjes alléén., en
apart, zie je., apart voor ons eigen., tusschen
de andere diensten door., om half acht., da's
vroeg in de broek, hè baasie
Zeggen kon hij niets. Alleen keek hij de oude
vrouw aan, met groote dankbaarheid in de voch
tige oogen.
Terwijl zij de sigaren in een tumblertje deed,
de koekjes op een boterhammenbordje stapelde,
de bruidssuikertjes uitstalde op 'n glazen bakje,
dat voldoende was voor een hoeveelheid vier maal
zoo groot, zat hij stilletjes voor zich uit te denken
Nou zouden ze toch hun gouwe-bruiloft nog
vieren. Dat vond ie heerlijk. Hij had er heelemaal
niet op gerekend. Z'n klein pensioentje als oud
baanwachter van 't spoor was nauwelijks genoeg
om den mond open te houden.
Toch had ze nog weten te sparen hoe had
ze 't in 's hemelsnaam klaargespeeld. Wie had
dat kunnen denken.
Want waarom zouden ze 't gevierd hebben
Niemand hadden ze op de heele wereld. Hun vier
kinderen hadden ze overleefd.... ook de overige
familieleden waren dood., 'n enkele verre bloed
verwant zat ergens in Amerika. Nou had z'n vrouw
r nog voor gezorgd, dat ze 't met z'n tweetjes
vierden. Ja, met zn tweëen.. wie zou 'r anders
bij moeten zijn Aan niemand hadden ze 't ver
teld.... heelemaal stil hadden ze 't gehouwen.,
om de lasten de onkosten.
Gearmd gingeg ze naar de kerk, den anderen
ochtend. Hij in zn vergroende schootjas en den
hoogen hoed op, die-die na z'n trouwen nog 'n
paar keer had gebruiktzij in 't satinet-japonne
tje van jaren-hèr en t zwarte kapothoedje met de
op-en-neer dansende begoniaatjes, die rood waren
geweest.
Ze spraken nietwaren onder den indruk van
den grooten dag die komen ging.
Aan 't zij-altaar in de parochiekerk werd hun mis
gelezen, o.. „de" mis., voor hen alleen. Hun
plaatsen waren op de voorste rij, vlak bij 't altaar.
Nog nooit hadden ze zóó dichtbij gezeten.
'n Heerlijke verrassing was 't, 'n ontroerende
verrassing, die hen tot schreiens bewoog, toen on
der 't naderen tot de H. Tafel vanaf het koor
de Veni-Creator langs de gewelfbogen ruischte.
Dat was 'n attentie van den pastoor, waar ze nooit
op hadden durven rekenen. En de arme. oudjes,
die zoo weinig aardsche vreugde hadden genoten,
dankten God met veel vreugde-tranen en weinig
woorden, die veel spraken.
Een nieuwe verrassing bracht de koster, die hen
uitnoodigde hem naar de pastorie te volgen.
Daar stond de tafel gedekt met 'n heerlijk ontbijt
en geurige koffie. De pastoor en alle geestelijken
kwamen feliciteeren en stapelden de twee bordjes
vol met belegen broodjes en beschuiten, zoodat I
de oudjes op het laatst bijna geen weg er mee
Geroerd, zenuwachtig dankten ze voor alles
en werden tot op de stoep uitgeleide gedaan.
Op straat hadden ze moeite niet opnieuw te
gaan huilen en zeiden nog minder, dan bij 't ter
kerke gaan.
't Was prachtig weer en ze besloten als vanzelf
nog 'n straatje om te loopen.
in geen jaren hadden ze de binnenstad gezien.
Wat moesten zij met hun afgewerkte lichamen
in de drukte doen, met 't gevaar van o'verreeën
te worden door zoo'n otemebiel of stoomfiets
Maar nou, op zoo'n kalmèn Zondagmorgen,
op hun gouden feest, wouên ze toch weer 's wat
zien.
Ze keken met bewondering en ontzag naar de
reusachtige winkelkasten met costumes van over
de honderd gulden., goud, zilver, kristal, koper.
Ach, ach, wat was dat allemaal veranderd bi; vroe
ger Zóó aandachtig keken ze, dat ze mets merkten
van 't medelijdende, of spottende glimlachen der
menschen, om z'n schootjas van 'n halve eeuw,
z'n borstelige, bruin-rood uitgevreten kachelpijp,
haar japonnetje met pofmouwtjes en „keu-de-
paris"en 't kapothoedje met de vergeelde
begonia's, die als maar ja-ja knikten
in 'n plantsoen gingen ze op 'n bankje zitten,
tevreden glimlachend, rustig babbelend, opsnui
vend den geur der bloemen, genietend het gezang
en gefluit van honderden vogels in 't wisselende
groen van veel hoornen.
Toen ze 'n uur later 't steegje wilden binnengaan
waar hun schamel woninkje van 'n daalder in de
week stond, bleven ze perplex staan. Uit elk raam
wapperde een vlag en aan hun deur was een eere
poort gemaakt van slingers en sparren. De buren
stonden hen op te wachten en zongen van lang
zullen ze leven. Ze werden binnengeduwd in de
voorkamer van de weduwe Knaders, die 'n heele
feesttafel had aangericht. En er was 'n man, die
harmonica speelde.
in den loop van het buurt-feest vernam 't gou
den paar, dat de bruid een jaar of wat geleden der.
datum van haar „eventueel" gouden feest had
genoemd aan de weduwe Knaders, die 't al dien
tijd had onthouden. Reeds weken van te voren
was 't geheime plannetje' gemaakt
's Avonds in hun eigen huisje gekomen stonden
daar nog precies de lekkernijen, die ze den voriger
avond zoo netjes had uitgestald en waarvan ze
niet gedroomd hadden, dat ze onaangeroerd zou
den blijven.
In 't schamele bed grepen ze eikaars rimpel
handjes en drukten die stevig...., hielden ze in
elkaar.
Zoo vielen ze in slaap.
G. N*
