Elck wat wils.
Door Centraal Europa
B ENLAND
Wat de Pers zegt
Kunst en Kennis
ONS VROOLIJK HOEKJE
ZATERDAG
„TOESTANDEN." ij
Dat er in een land als Oostenrijk
..Vier lange jaren uitgemergeld door den
joorlog, in zijn éénigste heilverwach-
iing ontgoocheld door de hopelooze ne
derlaag, vooralsnog onherstelbaar ont-
fvricht door de revolutie en, ten Siotte,
afgesneden van zijn beste, zijn voedsel-
fjroduceercnde gebieden alles hope-
oos in de war is en dat er tengevolge
van die verwarring de treurigste, de
imalste, de lachwekkendste toestanden
ïtoestanden-tusschen-aanhalingsteekens)
Jteerschen,\vien zal het verwonde
ren
Men verwacht niet anders.
Maar hoe treurig, hoe mal en hoe
lachwekkend die „toestanden" wel zijn,
daaromtrent kan de buitenlander, die
liet huidige Oostenrijk en vooral het
huidige Weenen niet bezocht, zich be-
£waarii)k een denkbeeld vormen.
lWo verbleven nog maar betrekkelijk
horten tijd te Weenen, doch we hebben
van die „toestanden" reeds zooveel be
leefd en vvii hebben die ervaringen voor
Weenen zoo kenmerkend gevonden, dat
jvi. tekort zouden schieten in onzen
plicht den lezer een indruk van het
huidige Oostenrijk, van het huidige
JWeenen te geven indien wii niet
Zi< het ook in enkele losse trekjes
iets van die „toestanden" verteld
en.
Onze eerste ervaring beleefden wn
fnet het (weliswaar goedkoop, doch in
eder geval éérlijk^ in Holland gekocht
Dostenrijksch bankpapier: onze biljet
ten waren niet rood afgestempeld, wa
len voorloopig eigenlijk dus niets
waard; niettemin hadaen wii ze wel
hl betaling kunnen geven, als we op
Op iedere banknoot van 1000 Kronen
piaar ettelijke honderden Kronen had
tien willen verliezen.
We kozen de wijste partij, hielden
de ongestempelde papiertjes in onzen
Kak en wisselden goed Hollandsch pa
pieren geld tegen afgestempeld Oosten
rijksch dito in: op .Hollandsch pa pie
ren geld is men in Oostenrijk ver
slingerd, sommigen geven er ruim
schoots de valuta-waarde voor,
Hollandsch z i 1 v e r-geld daarentegen is
pr van betrekkelijk weinig waarde.
Waarom? We hebben het niet
kunnen achterhalen, doch een feit is het.
dat men voor een zilveren gulden, die
toch altijd haar waarde aan zilver be
houdt en bii ons juist, zeer terecht, de
voorkeur geniet boven een zilverbon,
piet meer dan ongeveer 40 of 50 Kro
nen uitbetaa.d krijgt, terwijl een zilver
bon graag tegen 75 kronen ingenomen
tvordt.
Dank zii ons Hollandsch papieren geld
beschikten wii spoedig over een haast
niet mee te dragen hoeveelheid Oosten-
rijksch afgestempeld papier, en wii voel
den ons safe tegenover alle gebeurlijk
heden, tot we na weinige dagen
geleidelijk tot de ontdekking kwamen,
dat we niet dan met de grootste moeite
een biljet van 1000 of 500 kronen ge
wisseld konden krijgen
Wat er gebeurd was?
Er had juist in die dagen een bank-
noten-vervalsching op groote schaal
plaats gehad: geldschacheraars hadden
ongestempe.de biljetten bij rnassa op
gekocht, tegen „veel verminderde prij
zen" ,zèlf een stempel vervaardigd, daar
mede de ongestempelde biljetten van
een stempel voorzien en de banknoten
hierna tegen voile waarde in omloop
gebracht; en die va.sche stempel was
zóo echt, dat zelfs aan de banken een
echt bi.jet niet van een valsch onder
scheiden kan worden, weshalve een
ieder ook de Staat wijs meende
te handelen, door in 't geheel géén bil
jetten van hoogere waarde in ontvangst
te nemen.
't is gebeurd, dat men aan 't ééne
loket van een ofiicieele instelling een
bi. jet van 1000 kronen ontving en het
zelfde biljet aan het loket daar vlak
naast niet in ontvangst genomen kreeg!
De papiertjes van 1. 2, 10 en 50 kro
nen zijn nu aanmerkelijk in aanzien ge
stegen, wat geen wonder is, als men
bedenkt, dat men heden ten dage in
Weenen met zakkenvol 1000-kronen-
bi.ietten jammerlijk verhongeren kan!
Wellicht komen bii dit alles de kan
sen van het ongestempelde papier nog
zeer gunstig te staanmisschien wordt
dat binnenkort weer het goede geld;
van ongestempeld papier weet men ten
minste met zekerheid, jdat het aiet,....,
valsch gestempeld is!
Opstootjes, oproertjes, revolutie'tjes,
ze zijn in Weenen welhaast aan fle
orde van den dag!
Niet zóó, dat de heele stad in rep ten
roer is, dat is in een millioenenstad
als Weenen niet zoo gauw, het geval:
meestal blijft de onrust tot enkele stra
ten of tot een wijk beperkt, en wie el
ders in de stad woont, bemerkt mets
daarvan, tenzii den volgenden dag, m
zijn ochtendblad.
Een soort sport is het van de Ween-
sche communisten om vergaderingen
van andersgezinden te verhinderen en
uit elkaar te jagen, en niet zelden komt
het hierbii tot formeele gevechten.
't Gebeurde kort geleden, dat de
Weensche „Bürger-una Standerat" !een
vergadering belegde fn een groot ge
bouw in de Landstrasze.
Lang vóór den aanvang der vergade
ring was een sterke groep communis
ten verschenen om de zaal te bezetten;
de v ergadering bracht evenwel een zoo
groote massa ordelievende leden van de
„Bürger-und Standerat" bijeen, dat de
communisten in de minderheid geraak
ten, uit de zaal gedreven werden en
zien 'op straat verzamelden.
De vergadering kon alzoo ongestoord
aanvangen, 't Duurde evenwel' niet lang,
of een sterke afdeeiing van de „Volks-
wehr" verscheen met de bajonet op
het geweer en uitgerust met een ma
chinegeweer ter plaatse, om (zooais
de „Volkswehr"-mannen ronduit vertel
den) de póiitie te overvallen en te ont
wapenen. De politie trok zich in de
tegenover het vergaderlokaal gelegen
kazerne terug. De „Volkswehr" be-
heerschte nu de straat en maande het
publiek tot dóórloopen aan, daar met
het machinegeweer geschoten zou wor
den, zoodra de politie naar buiten zou
durven treden. Toen de vergadering
van de „Bürger-und Standerat" zoowat
ten einde was, wisten bezadigde ele
menten de demonstreerende communis
ten ertoe te bewegen, zich in de in
middels leeg gekomen zaal te begeven
en daar zelf een vergadering te houden.
Het hoofd der politie ter plaatse belde
aanstonds de hoofdwacht van den vei
ligheidsdienst op, met het vriendelijk
verzoek, hem van die „veiligheids -man
schappen daarbuiten te verlossen.....
Tegeliikertijd trachtte hij 't met de
„Volkswehr" op 'n accoordje te gooien,
doch deze wilde van geen wijken
weten: eerst moest een agent uitgele
verd zijn, die zoo straks van zijn sabel
gebruik gemaakt had!
Drie „Vo'.kswehr"-mannen werden
door den commandant binnen gelaten,
om de kazerne te onderzoekenzii
vonden den „boosdoener" niet, doch
vertelden toen ze weer buiten kwamen
niettemin om het gepeupel nog meer
te prikkelen, dat men den agent ver
borgen hield.
Toen stormde de politie op de menig
te, die tegelijkertijd het huis wilde bin
nendringen, in en slaagde erin, haar te
verstrooien, na zwaren strijd, niet het
minst ook met de „Volkswehr", die in
middels het vergadergebouw aan de
overzijde tot haar vesting .gemaakt had.
Het slot van de historie was, dat er
tusschen politie en „Volkswehr" een
„compromis" tot stand kwam, ten ge
volge waarvan de „Volkswehr" na ver
loop van enkele uren haar bezetting op
brak en aftrok, om bi* een volgende
gedegenheid weer present te zijn!
Dagen achtereen hebben er betoogin
gen en opstootjes van studenten plaats
gehad opstootjes, die, naar wij met
eigen oogen waargenomen hebben, nu
en dan een gevaarlijk karakter aanna
men, naar aanleiding van het feit,
dat een Joodsche prof. gechicaneerd had
tengunste van studenten-geloofsgenoo-
ten tegenover een Zwitsersch huisves
tingscomité: meermalen per dag
kwam het in de omgeving .der Univer
siteit tot massale volksophopingen, waar
in geen Joodsch student zich waagde;
besloten werd, dat geen niet-Joodsch
student nog de Universiteit zou bezoe
ken, zoolang niet de gehate prof. zijn
ontslag zou hebben gekregen; anderen
gingen nog verder, en eischten, dat alle
Joden uit de Universiteit verbannen zou
den worden
JVe weten niet, hoe het afgeloopen
is; dat weten we wel, dat na eenige
dagen de Joodsche studenten, daarin
bijgestaan door communisten, óók maar
aan 't demonstreeren en aan 't betoo-
gen gegaan zijn, wat natuurlijk ook
weer aanleiding gaf tot de noodige rel
letjes.
Betoogten' etl demonstreeren zit den
Wteeners tegenwoordig in het bloed;
Alles betoogt, èlles demonstreert: sta
kers. .werkloozen, uitgeknepen belasting
betalers, communisten, die de „reactie"
den kop in .willen drukken, S. D. A.
P.-ërs, die mteenen, dat ze niet achter
wege mogen blijven bii 'de Commu
nisten en zich derhalve óók ontevreden
moeten toonen.
Interessant was vooral de demonstra
tie tegen, de hooge belastingen door
middenstanders van diverse pluimage.
Op 'n mooien middag; tegen 'n uur
of vier zagen wit plotseling overal de
winkels gesloten worden; niéts bleef er
open en na eenige minuten stond heel
het 'stadsleven stil; alleen de electri-
sche tram, van waaruit wit dit curieuse
schouwspel .waarnamen, rééd nog....
[Wat zou er nou .weer aan de hand
zijn?.
.We informeerden eens bii den con
ducteur:
„Algemeene staking!" klonk het laco
niek, „algemeene staking tot zes uur.
om te protesteeren tegen de hooge be
lasting; alleen de levensmiddelenwin
kels en de tabac-trafics gaan straks
nog een half uurtje open!"
Toen we een uurtje later door de
Karnterstrasze naar huis terugwandel
den. kwamen ons eenige auto's achter
op, en nóg eenige, èn nog.... honder
den! Alle volgepropt met fatsoenlijk-,
doch over 't algemeen sjofel-uitziende
mannen en vrouwen.
.Weer informeerden wij: 't waren de
stakende middenstanders, die alle auto's
in de stad hadden afgehuurd en nu
demonstreerend door de stad trokken,
op weg naar het Parlementsgebouw en
hut Stadhuis om bii regeering en ge
meenteraad in audiëntie te protesteeren
tegen de schandalige belastingen, waar
van zn onder socialistisch regime de
dupe waren!
Men heeft ons niet verteld, of de be
lastingen reeds verminderd zijn, doch
ons, nuchteren Hollander, kwam het
reeds aanstonds voor, dat de luidjes
die dure autokronen beter voor iets
anders hadden kunnen besteden.
Op een anderen middag kwamen wi,
tot de bevinding, dat we bijna nergens
een hotel open vonden om er iets te
gebruwen: bij navraag vernamen wij,
dat vrijwel alle kelln.ers in staking wa
ren gegaan.
]W?.S het geval?
Een kellner had de brutaliteit gehad.
J P?esie van de hotelhoudster naar
de andere wereld te helpen, en was des
wegen ontslagen.
En daar die kellner nu lid was van de
kenners,organisatie, werd er algemeen
gestaakt
Algemeene werkstaking van het hotel
personeel eener wereldstad om den ge-
weiddadigen dood van een poesie!
De Amerikanen verleenen in Weenen
op hoogst loffelijke wijze hulp, door
aan duizenden kinderen en ook aan
behoeftige ouderen tegen mat'.gen pms
dagediks een warm maaltje te ver
schaffen.
Het laat zich denken, hoe verlangend
iederen dag door de bedeelden naar
dezen maaitijd wordt uitgezien.
Op den len Mei moest het te Weenen
echter..... feest zijn! De roode arbei
dersorganisatie s decreteerden, dat er
dien dag absoluut niet gewerkt mocht
worden, óók met in de Amerikaansche
keukens, en zoo hebben de zwakke
kindertjes en de behoeftige ouderen van
Weenen op den len Mei feest mogen
vieren met een Ieege maag.
Liever honger lijden dan op 1 Mei
werken
„Toestanden"!
Óf niet?!
Binnenlandsch Nieuws
GOEDERENVERVOER NAAR
BELGIE.
Luchtverkeer
Uit Boek en Blad
TREKJES CXLI
BRIEVEN UIT WEEN EN.
op te treden tegen het Franscha alge
meen verbond van vakvereenigri,agc*ii.
Ook in het Fransehe parlement i« ge
lachen.
Het was stellig ook op een lachsuc
ces, dat Millerand rekende.
De menschen, die het steeds zoo druk
ïiehben over het imperialisme van het
kapitaal, blijken veel grooter imperia
listen te zijn, als men ergeDS ooit- zag.
Zij schijnen te meenen als een soort van j
wereldbestuur te moeten fungeeren, dat
de regeeringen af en toe aanwijzingen
heeft te doen omtrent haar optreden.
Da aanmatiging bewijst duidelijk, hoe
gemakkelijk de revolutionaire leiders
de kluts kwijt raken en alle besef van
de ware verhoudingen uit het oog ver
liezen.
Wat de revolutionaire vakorganisa
tie binnen de grenzen van eigen lam
aandurft, n.l. te trachten de macht aan
zich te trekken en de wettige regee-
ring op zij te zetten, dat wordt thans
ook internationaal beproefd.
Wat praat men nog over een vol
kenbond en over een macht boven de
natiën, die het recht kunnen handha
ven?
De heeren Oudegeest en Dimmen zijn
immers reeds bezig om de wereld
naar hun pijpen te doen dansen!
Tot dusver verwekt dit slechts hila
riteit.
En er mag wel eens een vroolijke
noot vernomen worden tusschen de ve
le kwade berichten van allen kant
Het is alleon maar jammer, dat dit
Nederlanders treffen moet."
Ons volk stond tot nu in het buiten
land bekend als een soms al te nuch
ter volk. Wij loepen gevaar, tengevolge
van het luchtig getimmerte der Inter
nationales, op politiek en sociaal gebied
die reputatie te verliezen."
Yan het Hof.
Prinses Juliana heeft gedurende haar
verblijf in Den Haag het wiel rijden ge
leerd en maakt thans, vergezeld van een
hofdame, rijtoertjes in Het Loo en omge
ving.
Bij het vervoer naar België van. tabak,
sigaren, jenever, alcohol en bier van Ne
derlands lie afkomst, is geen bewijs van
oorsprong meer noodig.
De Wittebroodkaart.
Als wittebroodkaart voor het 139e tijd
vak, dat loopt van 6 tot en met 14 Juni,
zal dienen de broodkaart in de groo
tte kleur op groenen ondergrond. De bons
zullen evenwel reeds Deden geldig zijn.
DE LANGSTE NIET-STOPVLUCHT.
De beide bekende Fransche vliegers
Bus sou trol en Bernard, zullen van het
vliegterrein te Etampes opstijgen en
eene poging doen om het wereldrecord te
verbeteren voor de langste ononderbro
ken vlucht. Zij zullen gebruik maken
van een machine van het Goliath-type,
dat ook gebruikt is voor de vluchten
over do Sahara. De bemanning is die,
welke de reis Parijs—Dakar lieeft meege
maakt. De beide vliegers zullen om beur
ten de machine besturen. Zij nemen 3300
liter gezuiverde benzine mee eu 300 liter
petroleum.
DE O. W.-PIANO, f
Mevrouw Pasrijk stapte 'n pianomaga
zijn binnen en vroeg naar 't duurste in
strument dat voorradig was. Ze kocht 'n
Praehtmeubel van rozenhout, met 'n heu
len stapel muziekboeken.
'n Maand later kwam ze nog eens, om
a pianokruk. De pianohandelaar liet er,
haar 'n stuk of twintig zien, maar ze be
vielen geen van alle.
t Moet een groene zijn," zei mevrouw
Pasrijk, „anders past ie jaiet bij de an
dere meubels."
„Maar mevrouw," zei de winkelier, „dan
past de piano er toch ook niet bjj f"
„Jawel," zei de dame, „die hebben we
groen laten verven!"
WAARHEIDSLIEVEND.
Hij had gevischt, vruchteloos. Op
weg naar huis ging hij 'n vischwinkel
binnen. „Juffrouw," zei hij, „wilt u vijf
flinke baarzen nemen, en die naar me
toe gooien, terwijl ik in de deurpost blijf
staan."
„Best meneer, fnanr. waar dient dat
gooien voor!"
„Nou, ik moet thuis vertellen, dat ik,
ze gevangen heb dan lieg ik tenminste
niet!"
SOCIALISTISCHE BLAASKAKERIJ.
Toen die heer Oude,geest, de bekende
voorzitter der internationale organisatie
van socialistisch© vakvereenigingen, er
zich in de Tweede Ivamer op beroemde,
dat hij 20 inilüoen arbeiders achter zich
had, werd daar in onze Volksvertegen
woordiging hartelijk om gelachen.
Veel leering schijnt de heer Oudegeest
uit zijn socialistische blaaskakerij niet
getrokken te hebben, meent de „Stand."
„Wamt thans wordt bericht, dat do
Fransche Minister-president Mille
rand in de Franscbo Kamer een tele
gram heeft voorgelezen, onderteekend
door de heeren Oudegeest en Dimmen,
waarin de Fransche regeering ge
dreigd wordt als zij bet durft wagen
ELKE KATHOLIEK ZIJ MISSJE-
IJVERAAE!
Zeker is, dat Gij uw Katholiek-zijn niet genoeg
begrijpt of waardeert, wanneer uw hart niet brandt
van verlangen dat de arme heidenen in 't bezit
worden gesteld van den kostbaren schat desGeloofs
dat de grenzen van Jezus' Rijk worden uitgebreid
tot de eindpalen der wereld.
Is de afgoderij der heidenen geen eerroof, Code
aangedaan
Heeft Jezus Christus, de wereidverlosser ook niet
voor de heidenen zijn kostbaar bloed vergoten
Zijn de heidenen niet onze naasten, die wij moeten
beminnen
Vraagt vooral thans de heilige Kerk niet van ons
hare kinderen, dat wij haar helpen met ai o nze
krachten, nu de Mahomedanen en Protestanten
hun actie voor de zending hebben verdubbeld
Is het geen plicht van dankbaarheid voor het
ontvangen van de onverdiende genade des Geloofs,
dat wij ijveren, opdat het H. Geloof gebracht
worde aan hen, die buiten hun schuld nog onkun
dig gebleven zijn van Christus' troostvolle leer en
heilbrengende genade?
Daaromdat alle Katholieken ijveraars zijn
voor het heilig Missiewerkpropagandisten van
de centrale Genootschappen tot Voortplanting
des Geloofs, van de H. Kindsheid, van het Liefde
werk van den H. Petrus tot opleiding van inland-
sche geestelijken, en ook van de liefdewerken tot
bijzondere ondersteuning van de Nederiandsehe
missionarissen, vooral in onze koloniën. Daarom
bidde ieder katholiek veel voor het welslagen van
het moeizame werk onzer missieheiden, leze ieder
ontwikkelde leek „Het Missiewerk". Daarom hanga
in elk huis een missiekalender, die dagelijks da
leden van het huisgezin herinnert aan hun heiligen
missieplicht.
Want Jezus' Rijk moet worden uitgebreid, nu,
bij de menschen van dit ons geslacht.
Mgr. H. VAN DE WETERING,
Algemeen President.
Mgr. A. HERMUS, Algemeen Secretaris.
Dr. JAN SMiIT, Algemeen Penningmeester.
Deze oproep staat op de eerste bladzijde van den
prachtigen Missie-Kunst-Kalender, dien het Cen
traal Bestuur van den Priesterrr.issiebond gaaf
uitgeven voor het jaar 1921.
De uitvoering is hoogst artistiek in het koper
diepdrukprocédé. De rustige voornaamheid dia
spreekt uit het keurig bewerkt8 schild, geteekend
door Pater Berthold, -en de mooie reproductie van
Rubens' Nederdaling van den H. Geest op hel.
titelblad, maken, dat deze kunstkalender nu reeds
een sieraad is voor salon, huiskamer en kantoor.
Wanneer men de 26 bladen opslaat van dezs
14-daagschen kalender, dan ontmoet men pracht-
foto's uit ome Nederiandsehe koloniale missiën, uit
onze Oost (Java, Borneo, Flores en Nieuw Guinea)
en uit onze West (Curajao en Suriname) en dl
portretten van de Nederiandsehe missicoverslcn in
onze koloniën, van de Bisschoppen Mgr. Luypen
Vuylsteke, van Roosmalen en Bos en van dt>
Apostolische Prefecten Noyen, Nollen, Ciuts en
Vesters men ziet de beeltenissen van de vijf Neder
landscha Bisschoppen, die door de diocesane missie
comité's aan de missieactie in Nederland leidin^
geven men vindt het portret van hem, die ais
opvolger van den H. Petrus een wereidzending t{
vervullen heeft, Z. H. Paus Benedictus XV, en van
diens vertegenwoordiger in missiezaken, den Nedei
landschen Prefect van de H. Congregatie tot Voort'
planting des Geloofs, Kardinaal W. M. van Possum
Iets zeldzaam moois wordt hier aan alle Kathc
lieken van Nederland geboden voor den zeel
geringen prijs van 1.Hoe deze kostbare uit
gave slagen kan Alleen door massa-verkoop.
Daarom bestelle ieder missieijveraar een tiental
exemplaren, en alle hoofdzelatricen van hef
centrale Genootschap tot Voortplanting des Ge
loofs (Broederschap van den H. Geest) een hon
derdtal exemplaren. (Bestellingen geschieden bi
„Ars Catholica" Leiden betalingen bij Dr. Jat.
Smit, Seminarie „Rijsenburg Driebergenf. Want
in alle Katholieke huisgezinnen moet een missie
kalender hangen, waardoor de belangstelling
steeds levendig wordt gehouden in het moeizame
werk onzer missionarissen. Zeiatricen, aan 't werk
Plet Rost
Verschenen is dc elfde aflevering van „He
Roer" maandschrift van de R. K. Arbeiders
organisatie.
De Heilige Evange
liën en de Handelingen
der Apostelen.
Teuling's Uitgevers
Mij., 's-Bosch.
Dit overbekende practische boekje, ook bekent
onder den naam van „Canisius-bijbeltje" beleef,
nu zijn vierden druk.
De vertaling is geheel nieuw en we! van zeer
bekende heeren Geestelijken als J. F. de Crool
S. J. J- P. v. Kasteren S. J., R. A. G. Schutt«
S. B. en D. A. H. Sloet, pastoor.
De kaartjes vergemakkelijken voorai het lezer
van de Handelingen der Apostelen en maken het
lezen nog plezieriger en pakkender.
Wij vertrouwen dan ook, dat de uitgeefster veel
voldoening van haar nieuw werk zal ondervinden.
Lentetijd,
door F. J. Katers
5 stukjes. Uitgever d»
N. V. Drukkerij
de Spaarnestad, Haar
km.
Als er een boekje is, dat de kinderen op schoo]
Couwe-bruilojt.
Toen ze van d'r boodschappen terugkwam in 't
e enigste kamertje van t reeds lang onbev/oonbaar
verklaarde huisje met de kraak-molmige vloer
planken, keek hij mat groote verwonderings-oogen
naar 't dik-bultig-gevulde reticuultje, wat ze met
'n zucht op tafel legde.
„Wat heb je daór allegaar?" vroeg ie, traag
dooriurkend aan de zwart-gerookte, sputterende
tabakspijp.
Ze lachte geheimzinnig met 'n gebaar van
wacht maar-es-eifies, en begon uit te pakken
Eerst kwam er een zak boterspritsjes te voor
schijn toen 'n kleinere met bruidssuikers, toen een
met vijl groote sigaren en ten slotte haalde ze 'r
met trotsch glinsterende oogjes 'n flesc'n zoeten
bessenwijn uit.
Stotterend van verbazing vroeg ie waar ze dat
aües had vandaan gehaald en welke goeie ziel haar
t geld voor al 't lekkers had verschaft.
„Deze blufte ze met de borst vooruit en wees
op zich zelf. „Van onze eigen center, gekocht
van bijna vijf jaar opgespaarde haiiefies
nou
„Gos-nog-fin-toe, hoest-mogelekkon dkt
't nou nog van af
„Konne.. konne.. nee., eigeiek niet., maar
'k tW> 't Jfl«arg«SDeeid, dat zie je".
„Sjonge-sjonge, je bent me toch 'n wijfie, hoor"
„Hè-hè-hè-hè", lachte ze smakelijk „merk
je dat nou pas, na vijftig jaar?"
„En sigarensigaaaaren.. in hoeveel jaren
zou 'k ze niet gerookt hebben".
„Ja, en da's nog niet alles, da's nog niet alles,
zie je'k Heb eerst gezorgd voor 't andere..
Morgen wordt er in de kerk een Mis gelezen voor
ons.heelemaal voor ons tweetjes alléén.en
apart, zie je., apart voor ons eigen., tusschen
de andere diensten door., om half acht., da's
vroeg in de broek, hè baasie
Zeggen kon hij niets. Alleen keek hij de oude
vrouw aan, met groote dankbaarheid in de voch
tige oogen.
Terwijl zij de sigaren in een tumblertje deed,
de koekjes op een boterhammenbordje stapelde,
de bruidssuikertjes uitstalde op 'n glazen bakje,
dat voldoende was voor een hoeveelheid vier maal
zoo groot, zat hij stilletjes voor zich uit te denken
Nou zouden ze toch hun gouwe-bruiloft nog
vieren. Dat vond ie heerlijk. Hij had er heelemaal
niet op gerekend. Z'n klein pensioentje als oud
baanwachter van 't spoor was nauwelijks genoeg
om den mond open te houden.
Toch had ze nog weten te sparen hoe had
ze 't in 's hemelsnaam klaargespeeld. Wie had
dat kunnen denken.
Want waarom zouden ze 't gevierd hebben?
Niemand hadden ze op de heele wereld. Hun vier
kinderen hadden ze overleefd.... ook de overige
familieleden waren dood., 'n enkele verre bloed
verwant zat ergens in Amerika. Nou had z'n vrouw
'r nog voor gezorgd, dat ze 't met z'n tweetjes
vierden. Ja, niri- zn tweöen.. wie zou 'r anders
bij moeten zijn Aan niemand hadden ze 't ver
teld heelemaal stil hadden ze 't gehouwen
om de lasten de onkosten.
Gearmd gingen^ ze naar de kerk, den anderen
ochtend. Hij in z'n vergroende sohootjas en den
hoogen hoed op, die-die na z'n trouwen nog 'n
paar keer had gebruiktzij in 't satinet-japonne
tje van jaren-hér en t zwarte kapothoedje inet'de
op-en-neer dansende begoniaatjes, die rood waren
geweest.
Ze spraken nietwaren onder den indruk van
den grooten dag die komen ging.
Aan 't zij-altaar in de parochiekerk werd hun mis
gelezen.„de" ruis., voor hen alleen. Hun
plaatsen waren op de voorste rij, vlak bij 't altaar.
Nog nooit hadden ze zóó dichtbij gezeten.
'n Heerlijke verrassing was 't, 'n ontroerende
verrassing, die hen tot schreiens bewoog, toen on
der 't 'naderen tot de H. Tafel vartaf het koor
de Veni-Creator langs de gewelfbogen ruischte.
Dat was 'n attentie van den pastoor, waar ze nooit
op hadden durven rekenen. En de arme, oudjes,
die zoo weinig aardsche vreugde hadden genoden,
dankten God met veel vreugde-tranen en weinig
woorden, die veel spraken.
Een nieuwe verrassing bracht de koster, die hen
uitnoodigde hem naar de pastorie te volgen.
Daar stond de tafel gedekt met 'n heerlijk ontbijt
êri geurige koffie. De pastoor en alle geestelijken
Kwamen feliciteeren en stapelden de twee bordjes
yol met belegen broodjes en beschuiten, zoodat
de oudjes op het laatst bijna geen weg er mee
WIGeroerd, zenuwachtig dankten ze voor alles
en werden tot op de stoep uitgeleide gedaan.
Op straat hadden ze moeite niet opnieuw te
gaan huilen en zeiden nog minder, dan bij 't ter
kerke gaan.
't Was prachtig weer en ze besloten als vanzelf
nog 'n straatje om te loopen.
In geen jaren hadden ze de binnenstad gezien.
Wat moesten zij met hun afgewerkte lichamen
in de drukte doen, met 't gevaar van overreeën
te worden door zoo'n otemebiel of stoomfiets
Maar nou, op zoo'n kalmen Zondagmorgen,
op hun gouden feest, wouên ze toch weer 's wat
zien.
Ze keken met bewondering en ontzag naar de
reusachtige winkelkasten met costumes van over
de honderd gulden., goud, zilver, kristal, koper.
Ach ach, wat was dat allemaal verandeid bij vroe
ger. Zóó aandachtig keken ze, dat ze mets merkten
van 't medelijdende, of spottende glimlachen der
menschen, om z'n sohootjas van n halve eeuw,
z'n borstelige, bruin-rood uitgevreten kachelpijp,
haar japonnetje met pofmouwtjes en „keu-de-
paris"en 't kapothoedje met de vergeelde
begonia's, die als maar ja-ja knikten
In 'n plantsoen gingen ze op 'n bankje zitten,
tevreden glimlachend, rustig babbelend, opsnui
vend den geur der bloemen, genietend het gezang
en gefluit van honderden vogels in 't wisselende
groen van veel boomen.
Toen ze 'n uur later 't steegje wilden binnengaan
waar hun schamel woninkje van 'n daalder ia de
week stond, bleven ze perplex staan. Uit elk raam
wapperde een vlag en aan hun- deur was een eere
poort gemaakt van slingers en sparren. De-buren
stonden hen op te wachten en zongen van lang
zullen ze leven. Ze werden binnengeduwd in de
voorkamer van de weduwe Knaders, die 'n heele
feesttafel had aangericht. En er was 'n man, die
harmonica speelde.
In den loop van het buurt-feest vernam 't gou
den paar dat de bruid een jaar of wat geleden den
datum van haar „eventueel" gouden feest had
genoemd aan de weduwe Knaders, die 't al dien
tijd had onthouden. Reeds weken van te voren
was 't geheime plannetje gemaakt
's Avonds in hun eigen huisje gekomen stonden
daar nog precies de lekkernijen, die ze den voriger
avond zoo netjes had uitgestald en waarvan zt
niet gedroomd hadden, dat ze onaangeroerd zou
den blijven.
In 't schamele bed grepen ze eikaars rimpel-
handjes en drukten dis stevig.... hieiden ze ia
elkaar.
Zoo vielen ze in siaap.
G. N.
