SGHUlD en boete
Uit den Raad van Velsen.
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
ONS VROOLIJK HOEKJE
FEUILLKTf )N
WOENSDAG 16 JUNI 1920
t Algemeen is de klacht, dat IJmuiden 'ent
onder gaat aan de stiefmoederlijke behaUQe-
Rng, welke onze visschersplaats van regee-
fingswege ondervindt. Telkens weer reizen
deputaties uit reederskrineen naar den Haag
«n altijd opnieuw keeren de heeren onver-
"ficiiterzake terug in ons midden. De regee-
ring. zoo heet het. trekt zich het lot van
IJmuiden niet meer aan.
Onder deze omstandigheden aanvaardde
onze nieuwe burgemeester zijn ambt. De
hemel vol vraagteekens schrok den heer Rij-
kens niet af. Hij voelde in zich het vermo
gen licht te doen stralen in deze Egyptische
duisternis en orde te scheppen in dezen
chaos. Hij kwam op het scheepje onzer ge
meente, dat dobberde dp de zwarte baren der
oorlogscrisis naar den willekeur der elemen
ten en kelderen meet vroeg of laat, omdat
het miste den waren man aan het roer. Im
mers Mr. Dr. Ver Loren van Theunaat mocht
een goed stuurman zijn bij kalme zee, in den
stoim deugde hij niet. Hij miste de kracht,
zoo niet de kennis, om zijn schim naar de
veilige haven te dwingen. En ook ontbrak
hem de nocdige tact in de leiding van zijn
stafv
Bij zijn eerste optreden in ons midden
toonde de heer Rijkens zijn helderen kijk
op de dingen en liet hii gelden ziin leiders
talenten. „Welaan, zoo kunnen wij zijn eer-
He vertoog tot den Raad. zijn staf, samen-
/atten, welaan, laat ons opschorten het eeu-
vig geklaag over den precainen toestand der
financiën. Laat ons ophouden met het ei
genhandig vernietigen van ons crediet Im
mers onze financiën zijn niet slecht. Alleen
ontbreekt ons het vertrouwen der regeering
en van het kapitaal. Dat terug te winnen is
onze taak, waarvoor ik niet boven u of naast
u, maar met u wil staan in gemeenschappe
lijke behartiging van het gemeentebelang,
waarvoor gii hier zijt evenzeer als ik."
Die woorden, gedragen op een klaarblij
kelijken sterken wil en een waarachtige lief
de voor het te verrichten werk,sloegen in
bij de zeventien leden van den Raad. De
staf kende zijn meester en was tevreden.
Het is dus gedaan met het eeuwige geherrie
en geklets tusschen het dageliiksche bestuur
en de heethoofden van den Raad. Het ge
meentebelang wordt niet meer vertreden en
verschopt onder de persoonlijke kabaaltjes,
welke aan Velsen in den loop der laatste ja
ren een zeer schadelijke vermaardheid schon-
Len in den lande en er mede de oorzaak van
garen dat de Regeering hare beschermende
handen van Velsen of liever IJmuiden terug
trok.
Nog zwalkt het scheepje ver van de haven.
Hoog is de nood.Het einde der ellende wordt
nog niet aangekondigd door het schouwspel
der land'baak. Wij mogen echter niet meer
wanhopen, nu die ellende in duur afgemeten
is op den afstand naar de haven en het ge
vaar voor ondergang bijkans verdwenen is.
dank zij de stuurmansgaven van den heer
Rijkens. Met den dag groeit ons vertrou
wen, dat eindelijk de regeering meer oog en
oor zal gaan hebben voor de belangen van
IJmuiden. Per slot van rekening is de bloei
der zeevisscherii ioch ook een landsbelang.
Dat bewijst Frankrijk te beseffen, welks se
naat een dezer dagen een crediet van ik-her.
inner me niet meer hoeveel millioen toestond
voor de opleving en den bloei der kustvis-
jcherij. De ondergang van IJmuiden als vis-
Bchershaven zou de finale uitdroging betee-
kenen van een belangrijke bron van inkom
sten voor de gemeente en voor het land.
Keeren wij nu tot den Raad terug en be
zien wij sommige elementen van den staf.Wij
constateeren dan op de eerste plaats, dat de
linksche fracties hebben opgehouden altijd
en immer verzet te plegen tegen de voorstel
len van het dagriijksch bestuur, dat, gelijk
burgemeester Rijkens in de laaiste vergade
ring zeer terecht opmerkte, schooljongens-
werk gelijk was. Het heeft er nu
eenigen schn van dat de anti-revoiutionair
Vermeulen en hei lid van den Economischen
Bond Tusenius zich geroepen zijn gaan ge
voelen om veto's uit te vaardigen.
Uit de verslagen moet de trouwe lezer de
zen indruk wel gekregen hebben. Dit nu zou
te betreuren kunnen ziin. ware het niet. dat
reeds de heer Rijkens het middel gevonden
heeft om dergelijke sleur-oppositie voor te
zfjn. In de eerstvolgende vergadering komen
B. en W. met het voorstel om eene commis
sie van wetgeving in te voeren. Deze zal tot
taak hebben tezamen met B. en W. de voor
stellen te bespreken en te ontwerpen alvorens
die in den Raad worden gebracht. Daardoor
wordt veel tijd. veel moeite en veel duur pa
pier gespaard en vooral wordt het persoon
lijk element in de besluiten van het college
van raadsleden zoo goed als gebed buiten
gesloten, zoodat meer dan ooit alleen het
waarachtige gemeentebelang staat gediend
te worden.
Uit de jongste vergaderingen willen wij
ten algemeenen nutte enkele details relevee-
ren.
Een vermeldenswaardig detail is het nog
al eens voorkomende gesirubbel tusschen den
socialistischen wethouder en zijn partijge
noot Schilling. Deze zit hier voor den ver-
diukten arbeider en komt steeds voor hem
alleen op. Dat dit zou zijn om bii de klein
tjes in 't gevlei te komen, gelooven wij niet.
Hier schijnt eerder roeping in het spel te
zijn. Telkens echter botst Schilling tegen de
politiek van Landeweert. die zich houdt op
het terrein der nuchtere werkelijkheid, er de
voorkeur aan gevend te bouwen op den
vlakken grond liever dan te timmeren in de
ongemien lucht. In dit streven heeft deze
wethouder als zoodanig onze sympathie,
Waar Velsen's vooruitgang en het herstel
van IJmuiden ons aller hart heeft, meenen
wij ons te mogen, verheugen in het opbou
wend streven van dezen wethouder, die niet
is een sta-in-den-weg voor den nieuwen stuur
man, maar ziin rechterhand met wethouder
Dunnebier in het optornen tegen de moei
lijkheden van de reis naar de haven. Moge
het ziin, dat de zeventien afgevaardigden van
het kiezerscorps hun politiek blijven regelen
naar het eene groote en waarachtige ge
meentebelang en dit niet meer, gelijk maar
al te vaak in de toekomst gebeurd is, ten
deele uit het oog verliezen en in het gedrang
brengen door begunstigers en bevoorrech
ting van een bepaalde klasse van menschen,
wier stembiljetten hen naar hun zetel hebben
gedragen. Allen met den stuurman en de
stuurman meevallen, dan landen we spoedig
aan veilige reê.
TROELSTA'S POLITIEK GEKNAUWD.
De „Rotterdammer" bespreekt den ge-
duchten knauw, die aan de politieke repu
tatie van de sociaal-democraten is toege
bracht.
Haar leider brengt dan ook deze partij
op heillooze paden en hij zelf zakt al ver
der en verder af.
Het anti-revolutionnaire blad zegt er o.a.
van
„Zielkundig is deze verwording zeer wel
te verklaren. November 19x8 beteekent het
einde van Mr. Troelstra's politieke loop
baan. De feilen, destijds door hem begaan,
zijn van zoo verbazingwekkenden omvang,
dat, zoolang wij behouden onze parlemen-
tair-constitutioneele staatsorde door hen
geen leidende rol, die positieve verantwoor
delijkheid met zich brengt, kan worden
vervuld.
Hij zelf schijnt dit te voelen en de erger
nis daarover wordt gelucht in allerhande re-
volutionnaire grollen, die duidelijk teekenen
den weggeslagen schipbreukeling op de po
litieke levenszee.
Hoe anders te verklaren zijn huldebetoon
aan Duys, die als vlegel adjudant onover
trefbaar bleek Hoe anders te verklaren zijn
kwajongensachtig optreden, toen hij op in
stantelijk verzoek van den voorzitter wei
gerde te stemmen en antwoordde met het
symbolische „ik ben weg Ja, hoe anders
te verklaren de ergerlijke obstructie, welke
de waardigheid der Kamer op zoo droeve
wijze neerhaalde i"
„Weerzinwekkend was de wijze, waarop
de socialistische leidsman Dinsdagmiddag m
de Kamer de houding van hem en de zijnen
zocht te rechtvaardigen, bterke verscher
ping van de politieke tegenstellingen was
111 de laatste jaren ingetreden dit erken
de hij. Maar aan wie de schuld Aan de
rechtsche pers, die hem, Mr. Troelstra,
zoo krenkend bejegende.
Zoo klaagt over hardheid in den politieken
strijd de man, die 111 November 1918 Ncêr-
land aan den rand van den afgrond bracht.
De man, die al wat aan de rechterzijde te
genover hem stond, met weergalooze ielheii
hoonde, de man die Dr. Kuijper in 1919 om
kleine onvoorzichtigheid striemde en trajte
met onheilige bitterheid
Die man, die eenmaal de christelijke ar
beiders smaadde met het woord „Als Kuij
per zijn lompe voet op hun nek zet, dan
juichen zij nog," beklaagt zich over onbil
lijke hardheid
Een man, die aldus lamenteert, geeft
blijk van een beklagenswaardige zelfver
blinding, die op algeheel herstel weinig
hoop biedt."
Gelukkig geeft de regeering en dc meer
derheid der Kamer van helderder inzicht
biijm
Ingrijpende sociale hervormingen laat zij
niet acnterwege, maar daarnaast heft zij
terecht de straffende hand op tegen agita
toren, cue door vergissingen rampen te
weegbrengen en zich daarna voldoende
voor verontschuldigd houden, als zij ziek
te bed kruipen.
QE RE6EERM0SCRISIS IN BUITSCKLAND.
De meerderheiclssocialisten en nationaal-
liberalen hebben in Mueller en Heinze hun
kabinetsformator gehad. Nu zij beiden
gefaald hebben, is Trim born, de leidei'
van het Centrum aan de beurt.
De Berliner Morgenpost" schreef gis
teren: Naar wij vernemen zal Trimborn
zelf geen deel uitmaken van de regeering,
maar zich er toe bepalen, den rijkspre
sident geschikte personen voor te stellen.
Zoo zon hij voorstellen den voorzitter van
Je Nationale Vergadering, Fehrenbaeh,
cot Rijkskanselier te benoemen en verder
aenigszins tegemoet te komen aan het
streven om de ministeries te bezetten
ioor op partij-politiek gebied neutrale
vakmenschen. Politiek zal de nieuwe re
geering op de burgerlijke partijen steunen
maar ook knappe mannen uit de gelede
ren der sociaal-democraten zullen er zit-
Ang in hebben. Deze zullen echter niet
ris sociaal-democraten maar om hun ge
schiktheid als deskundigen voor zekere
meer onpolitieke posten worden benoemd.
Tegenover zulk een ministerie hoopt men
dat de sociaal-democraten een welwillen
de houding zullen aannemen.
Het sociaal-democratische hoofdorgaan,
de „Vorwiirts" geeft het volgende over
zicht van bet verloop der besprekingen,
die Trimborn tot nu toe gevoerd heeft:
,Ook Trimborn stelde zich om te be
ginnen met de onderhandelaars der so
ciaal-democraten, Muller en Loebe, in
verbinding. Hij vroeg hun, of zij aan een
naar rechts uitgebreide coalitie kondei
deelnemen, wanneer het Centrum daarin
de leiding had. Na hun ontkennend ant
woord nam hij zijn toevlucht tot een
tweede combinatie, waardoor practiseh de
oude coalitie zou worden voortgezet en
die met inbegrip van de Beiersche Volks
partij 243 mandaten, aldus een kleine
meerderheid zou hebben. Met zulk een
kleine meerderheid was Beieren vijf en
België vier jaar met succes geregeerd.
Partijgenoot Loebe antwoordde hem, dat
de sociaal-democrat en ook aan zulk een
combinatie niet zouden kunnen deelnemen-
Ten eerste kon de toekomstige meerder
heid niet steunen op de Beiersche Volks
partij van dr. Heirn, en ten tweede gaven
deze cijfers slechts in schijn een meerder
heid aan, die door het niet deelnemen aan
de verkiezingen door de gebieden, waar
een volksstemming gehouden worot, ont
staan was. Partijgenoot Muller voegde
hieraan toe, dat een regeering; die op zulk
een geringe meerderheid stennde, niet met
de noodige autoriteit naar Spa kon gaan.
Daarop bracht de heer Trimborn een
derde mogelijkheid ter sprake, *3.1. een
blcc van de middenpartijen, dat uit demo
craten, centrum en Volkspartij zou kun
nen bestaan. Dit bloc zou weliswaar
siechts 188 afgevaardigden tellen, maar
misschien op de welwillende neutrali
teit van de buur-partijen, in het bijzonder
do sociaal-democraten, kunnen reseii-en
De sociaal-democraten, die toch zeker ook
de samenstelling van een kabinet weu-
scheu, dat in smat is te regeeren, zouden
zulk een kabinet waarschijnlijk niet kortaf
van de hand wijzen, maar den bami met
verleden en toekomst trachten te behou
den. Zij zouden ais veiligheidsmaatregel
een vakminister in het kabinet kunnen
laten blijven. Een allen partijen weige-
valligen rijkskanselier zou wellicht de
heer Fehrenbaeh zijn. Vooraanstaande
vertegenwoordigers van het groot-kapi
taal of van de Ali-Duitschers zouden
niet in het ministerie zitting hebben.
Daar de sociaal-democratische fractie
haar houding tegenover een dergelijke re
geering nog niet had bepaald, moesten
hare vertegenwoordigers bun oordeel op
schorten tot zij opnieuw met hun opdracht
gevers hadden gesproken. Partijgenoot
Muller verzekerde van te voren, dat zulk
een regeer ing naar haar daden beoordeeld
moest worden en dat elke poging om bui
ten lands oh e politiek te voeren volgens het
reee.pt van de Duitscbe Volksjiaiiij deer
de sociaal-democraten zoo krachtig moge
lijk moest worden tegengegaan.
De heer Trimborn heelt in den loop
van den middag met de drie andere bur
gerlijke fracties over dezelfde combinatie
onderhandeld ais de bovengenoemde, zon
der veel kans op succes echter. Ook liet
verder bestaande plan, nog eens een co
alitie van ai le burgerlijke partijen te be
proeven, zal nauwelijks moer kans van
slagen hebben.
Nog steeds is niet uitgemaakt of de 011-
afhankelijken werkelijk weigeren zullen
aan eenige regeering deel te nemen. Zoo
wijzen het blad der onafhankelijken, «ie
Freiheit" zoowel als het centrumsorgaau
„Llcrmania' op de mogelijkheid, dat men
fn cfe uitdrukking „op het oogenblik" in
de verklaring van de meerderheidssocia
listen van Zondag lezen kan, dat deze par
tij hiermede slechts een tijdelijke weige
ring om aan de onde coalitie-politiek deel
te nemen heeft willen uitspreken en dat
dus de mogelijkheid, dat ze toch nog zul
len medewerken, niet is uitgesloten.
DE SLIMME KBASSIN.
De Times zegt, dat er reden is om aan
te nemen, dat in de gesprekken tusschen
Engelsche kabinetsministers en Krassin
de kwestie ter sprake is gekomen van de
aansprakelijkheid voor de Euss. schulden
die Russ. regeeringen tot November 1917
hebben aangegaan. Men gelooft dat JKras-
sin zich op het standpunt heeft gestelld,
dat de Sowjet-regeering daar niet in het
minst voor aansprakelijk was. Krass in gaf
te verstaan dat, indien de dwang der om
standigheden het voor de Sowjet-regee
ring gewenscht zou maken de aansprake
lijkheid voor al die schulden te aanvaar
den, de Sowjet-regeering als tegenwicht
ook zcu staan op het erven van de rech
ten en voorrechten die vroegere tracta-
ten aan Rusland hebben toegekend. Zoo
zou de Sowjet-regeering dan met name
aandringen op de uitvoering van het trac-
taat van Londen van 1915 dat Konstan-
tinopel aan Rusland heeft toegewezen.
Verder zou do regeering indien zij ge-,
dwongen werd den last van de schulden
te erkennen en te aanvaarden, erop staan
dat daartegenover afgeschreven werden
de kosten, die de Sowjet zich heeft moe
ten getroosten om de aanva.len van „re-
oeilen" te boven te komen, voor zoover
zu.ke aanvallen financieel of anderszins
gesteund zijn door buiteniandsche mo
gendheden. Cindeiijk zouden ook in reke
ning gebracht moeien worden aile kosien
tot nerstel en wederopbouw van het land,
dat door deze veldtochten schade gele
den heeft.
TURKIjE EN HET VREDESVERDRAG.
De groot-vizier js Zaterdag naar Pa
rijs vertrokken om Turkije's antwoord op
het vredesontwerp te overnandigen. Hij
hoopt, dat de Geallieerden hem in staat
zu.len stellen mondeling de bezwaren der
.turken tegen de territoriale voorwaar
den toe te lichten.
In een persgesprek heelt de groot-vi
zier die bezwaren tegen de ontworpen
grenzen van irurkije nog eens uiteenge-
gezet. Hij zeide o.a.: De aan Turkije op-
geiegde s.raf is voel te zwaar en verschilt
iiemeisbreed van de behanoeling der an
dere overwonnen staten. In veroand met
de voorwaarde, dat Turkije bij voorbaat
Wilson's icneictsrechterlijke bes.ising over
Armenië moet aanvaarden, vroeg de
grootvizier: Hoe kan Turkije dat iloen,
voordat het den aard van uie beslissing
kent?
\v eiingeiichte kringen verklaren dat
Turkije in zijn antwoord bezwaar zal ma
ken tegen ne voorwaarden, die betrek
king heooen op Smirna en Thracië, verder
tegen verkorting der souvereiniteit van
den suiian door de internationaliseering
van de Dardane.len en den Bosporus en
ten derde tegen de bepaang, die de capi-
tu.aties herstelt.
De Porie za. voorts de handhaving ver
langen Van de bevoegdheden van den sul
tan a.s okalicf van de Moslims die Van
het Uttoniaansche rijk worden geschei
den en ten slotte de handhaving van de
wa morgen voor de binnenlandsche lee
ning, die tijdei\s den oor.og js uitge
geven. De annu.eering van die waarbor
gen zou tai van inschrijvers ruïneeren,
wordt hieraan van 'lurksche zijde niet
onhandig aan toegevoegd.
DUI1SCHLAND KOMT ZIJN
1 VERPLICHTINGEN NA.
De commissie voor de schadevergoe
ding heeft mededeciingen gedaan over dc
leveringen van kolen en vee, do-or de
Duitschers, a.s schadeloosstelling krach
tens het .verdrag van Versailles. Op 80
Mei had Frankrijk ontvangen 4,682,042
ton ko.en, waarvan 40o.o0J ton weder aan
Luxemuurg werden afgestaan, üp den-
ze.fden datum had Italië ontvangen
ólo.O-3 ton en Belgie 98.5o3 ton.
Op 31 Mei 1920 had Frankrijk ontvan
gen: 6347 paarden 40.720 rund. 67.47b
schapen, 85 <0 geiten, en Beigië: 3116
paarden, 48.489 runderen, 32.8*4 schapen,
6140 geiten, 23,330 siuxs pluimvee.
DE BOODSCHAP VAN BENIN.
De Boodschap van Lenin aan de Brit-
sehe arbeiders is door den arbeidersleider
en voorinaligen minister Clynes kraohtig
afgekeurd. Hij schrijft o.m.: Uit den bit
teren en veebtiustigen toon van het docu
ment, dat Lenin goed heeft geacht met de
Britseha delegatie mee terug te sturen,
spreekt maar weinig vertrouwen in zijn
methoden. Degenen, die zouden vermoeden
dat zijn plan zal mislukken, zullen ge
noegdoening en bevestiging van hun op-
.VERKLAARBARE HAAST.
Oude heer: „Zoo ventje, waai' loop je
zoo hard naar toe? Naar school zeker?"
Kleine jongen: „Ja meneer, ik .wil niet'
te laat komen!"
Oude heer: „Dat is erg flink van je.
Loop maar gauw door, als ik je weer
eens tegen kom krijg je 'n kwartje van
me. Leer je zoo graag?"
Kleine jongen: „Nee meneer, de
school staat jn brand 1"
GEVAT.
Een bekend schrijver ontving eens een
brief van 'n baron, met de uitnoodiging,
samen een boek te schrijven; alle gelde
lijke voordeelen zouden dan voor den
schrijver zijn, de baron deed 't alleen
om de eer. j
De schrijver antwoordde: „Mijnheer,
Ik ben niet gewend 'n paard en 'n ezel
voor één kar te spannen; ik kan dus
van uw vriendelijk aanbod geen gebruik
maken."
De baron schreef terug: „Mijnheer,
U hebt natuurlijk 't volste recht van mijn
aanbod geen gebruik te maken, maar jk
moet er toch tegen protesteeren dat u
mij met 'n paard vergelijkt."
vatting vinden in deze beleedigende en
verbolgen mededeel ing, toegezonden aan
lieden die hebben gestreden voor een bil
lijke behandeling en voor het toestaan
van redelijke kansen, zelfs voor hen wier
methoden niet het minste vertrouwen in
uiteindelijk succes verdienen. Om aks
.trouwe dienaren van het kapitalisme" ai
diegenen te brandmerken, die de geweld
dadige cn zelfs moorddadige methode ver
werpen, die verbonden zijn aan revolu
tie en distatorschap, ijs dogmatiek van de
slechtste soort en onthult de ziel van een
tiran veeleer dan van een socialist. Het
verraadt opvattingen, waarvoor ia dit
iand maar weinig plaats is. Wij hebben
altijd geloofd in de rechtvaardigheid en
de wijsheid van de hervatting van han
del en van economische en diplomatieke
betrekking met Rusland. Maar wij wei
geren de methoden na te volgen die de
Russische communistische leiders met ge
weld hebben kunnen invoeren in hun ei
gen land. Die methoden waren hun zaak.
maar onze politiek is het geweest Rusland
te helpen om zich zelf weer tot normale
economische toestanden te brengen."
DE RAAD VAN DEN VOLKENBOND
In het St. James-Paieis te Londen zal
heden, Woensdagmorgen, een openbare
vergadering worden gehouden van den
Raad van den Volkenbond waar de kwes
tie van Perzië en van de repatrieering
der Engelsche krijgsgevangenen uit Sibe
rië zal worden besproken. De raad hield
tevoren een huishoudelijke vergadering,
waar men niet tot eenstemmigheid kwam.
Teneinde die eenstemmigheid te bereiken,
werd besloten, dat er een afzonderlijke bij
eenkomst zou worden gehouden van d«
Perzische en Fransehe vertegenwoordi
gers. De uitslag daarvan zou heden,
Woensdag worden meegedeeld.
GEMEKGDE BUITENL. BEBICHTEh.
De AineiiKaausLiie senator watten G.
Hatding, zal in zijn woning ie Marion
binnen enkeie dagen officieel bericht krijgen
van zijn candioaaislelling door de Kepu-
blikeinsche Partij voor het Presiuentscaap.
Harding zal het voorbeeld van wijlen vte-
sident Mc. Kinley volgen en dezen zomer
in zijn woning de partijleiders on.vangen
voor het bouoen van besprekingen en dus
niet de gebruikelijke peisoonlijke propagan-
dareizen houden als Roosevelt, Wilson en
vroegere candidaten deden.
In de Fransehe Kamer heeft de rap
porteur Mouiier bii de behandeling van de
aangevraagde kredieten voor de sociale voor
zorg medegedeeld, dat de tuberculose 300
Franschen per dag doodt en vooras, dat
15 tot 30 procent van het aantal dooden
aan geslachtsziek,en sterft.
Op een vergadering der Engelsche
vereeniging van marconisten op de Engel-
scne koopvaardijschepen werd gisterenavond
definitief 'besloten heden het werk te staken.
Slechts vier stemmen waren ervoor om de
staking een week uit te stellen.
Lui.enant Barin. een van de Ameri-
kaansche vliegers, die had deelgenomen aan
een poging cm over den Atlantischen Oce
aan te vliegen, is j.l. Zaterdag te San Die-
go bij een botsing tusschen twee vliegtuigen
om het leven gekomen.
In den schouwburg te Havana, waar
Caruso ziin afscheidsvoors.elling gaf. heeft
Zondagavond een bomaanslag plaais gehad.
Een groote bom ontplofte op de gaanderij,
(Vrij naar net Engelsch van A S. Swan:
Geautoriseerde vertaling
2.)
Al meer en meer kwam' er een soort
koppige openhartigiiied en vrijmoedigaeid
over den man, en op een ander oogen
blik zou Faussit zich hierover stellig
boos hebben gemaakt, maar hij scheen
ditmaal wat te vermoeid te zijn om te re
detwisten of zich aan Fletcher's optreden
te ergeren.
„ik zal zien wat ik er aan doen kan,
Fletcher", sprak hij. „Je begrijpt zeker
wel dat ik er minstens evenveel belang
bij heb als gij opt deze zaak zoo spoe
lt g mogelijk, uit te maken. Mr. Geoffrey
tpeeit gevaarlijk spel. Hij is goed op weg
om zjjn heele toekomst te uedyrven, en
ruj 11 geduld met hem is zoo tamelijk
vol u.'gepuf,"
„Dar kun ik best begrijpen", antwoord
de A éron op vertrouwelijk, sympathie-
ken toon. Ais u mij veroorlooft het eens
ronduit te zeggen, meneer, dan heeft
hij bet Ultijd veel te goed gonad. Laat
hem eens met een mijnwerkers-daggeld
moeten toekomen, en geef hem geen loon
als hij met gewerkt heeft. Dat is het eeni
ge middel voor zulke naturen.
Fletcher aacht er geen oogenblik aan
oat zijn meester door die laaiste woorden
wel ééns baieeaigd kon zijn. In zijn hart wil
de hij met Faussit mede, begreep hoe
het dezen te mo-ede was, en met een har
telijk woord van dank ging hij heen.
Tn de gang die het particulier kantoor
van den patroon van het bedienden vertrek
afscheidde, ontmoette hij Bnan Faussit,
den tweeden zoon van den mijnbezitter,
en hij ging dezen mat een vertiouwelijken
groet vooiOij. llad de landheer ernsdge
zorgen over het gedrag van zijn ouds.e,
daartegenover beleefde hij groot genoegen
van zijn jongsten zoon, die met groot
succes zijn studiën afgemaakt had en
nu in het groote mijnbedrijf al flink werk
dééd.
De beide zoons van Faussit hadden te
Oxford gestudeerd hun moeder was er
vast van overtuigd dat buiten Oxford
een goede Engelsche opvoeding eigenlijk
niet mogelijk was. Arthur Faussit was
zelf niet op een universiteit geweest, en
naar zijn rneening was de hoogeschooi
al een heel slechte voorbereiding voor liet
practisclie leven. En zijn beide zoons wa
ren jri hun gedrag en hun karakter
duidelijk voorbeelden van de voo.declen
en schaduwzijden der universiiaire-
opvoeding. Geoffrey was er stellig niet
beier door geworden: Brian daarentegen
met zijn ieiwat verlegen cn weinig aan-
trekkeljjk uiterlijk, had op de hoogeschooi
een gemakkelijkheid in den omgang en
een verfijnds beschaving verkregen die
elders niet gemakkelijk zijn deel gewor
den zouden zijn.
Nu nog was hij geen man van uiterlijk
schoon of van naar buiten blijkende schil
terende hoedanigheden, cn een eenvoudig
mensch loopt ongetwijfeld nnnder gevaaJ
in de verleiding dan iemand, die van natuur
rijk begaafd is.
Bryan was iemand van een zeer solied
karakter, iemand die wist wat hij deed
en wilde, en hij werd nteer cn meer
zijn vader tot een krachtigen steun. De
oude heer Faussit slaakte een zucht van
verlichting toen hij Bryan binnen zag
komen.
„Wil je de deur dicht doen, Bryan",
sprak, hij „Je hebt zeker Fletcher wel
ontmeet
„Ja, wat kwam hij doen", vroeg Bryan
want hij was niet gewoon een der werk
lieden in zijn mijnwerkers-pak in dit ge
deelte der kantoren aan te treffen.
„Och, Geoffrey heeft weer een dwazen
streek uitgehaald. Wist je dat Fletcher een
dochter heeft?"
„Ja, ik heb van haar hooren spreken,
en ik geloof dat ik haar ook een keer
ontmoet heb," antwoordde Bryan,, en zijn
vader bemerkte niet dat hjj kleurde.
„Hebt ge haar naam al eens in ver
binding hooren brengen met dien van
je broer
„Daar ben ik niet zeker van, maar ik
heb hem eens op een Zaterdagavond bij
Dingley Oopse ontmoet."
„Hot- lang is dat al geleden?"
„Het was verleden herfst".
„Dus in deu tijd dat hij nog met Clara
verloofd was".
„Helaas ja," antwoordde Bryan.
l)e heer Faussit beet op zijn lippen cn
de verontwaardiging was op zijn gelaat te
lezen.
„Je broer zal nog maken, dat ik mijn
geduld verlies, Bryan",, sprak hij. „Hij
maakt hier schulden ook, en dat nadat ik
zulke zware offers heb moeten brenge:
om al het geld dat hij te Oxford ge
leend had te betalen. Het wordt tijd om
daar een eind aan te maken".
Bryan zag er diep getroffen uit.
„Begrijp jij zulk een handelwijze, Bryatr
vroeg de vader. „Geoffrey werpt een schit
terende toekomst weg. Hij is rijk begaafd
dat ziet iedereen hein aan, maar in
plaats van die gaven te gebruiken vergeet
hij dat de eenige waarborgen voor iemands
karaktervastheid een succes in fiet leven
zijn een onbesproken gedrag, en de meest
strenge rechtschapenheid. Hoe komt het
toch dat Geolfrey en jij zoo verbazend
verschillen?"
„Ik kan bet niet zeggen, vader mis
schien staat hij aan meer verleiding bloot
dan ik".
„Het is mij volslagen onbegrijpelijk ho«
ik aan kinderen kom zooais Geoffrey en
Isabella", zuchtte do vad^r. „Er is geen
voorbeeld van in heel onze family, hoe
ver ik ook terugga."
Zijn toon klomc bitter bij de herinnering
aan de jongste dochter het zonnetje van
zijn huis die tegen zijn wil gehuwd was
met een man uit N.ew-Oastle, en van wie
ze sindsdien ongeveer niets meer gehoord
hadden.
I Wordt vervoijtaA
£>e presidentsverkiezing in de V. 8.
r
