Elck wat wils.
Gemengd Nieuws.
Wat de Pers zegt
ONS VROOLliK HOEKJE
Leger en Vloot
ZAT£ROM 26 JONS !92Q
Brieven uit Brazilië.
VADERLANDSLIEFDE.
5 [Wanneer het zicli de laatste maan-'
den baanbrekende Braziliaansche ,.na-
donalismo" of „patrictismo" niets an
ders is dan eene oplaaiende liefde voor
en trouw aan het gemeenschappelijke
vaderland, eene duidelijk-uitgesproken
voorkeur aan wat „der natie" is boven
vreemden, onnoodigen invoer, dan kun
nen en moeten wii die nationale bewe
ging van ganscher harte toejuichen.
Schuilt er echter achter dat gedoe
ongemotiveerde vreemdelingen- ja,
miss elven priesters- en religieusenhaat,
'dan rii het bij dezen vervloekt.
Vrec-md genoeg .bespeuren wij hier
tweeërlei „nacionalismo", een Katholiek
.het andere verdacht. Van het eerste is
President een uitstekend katholiek, graaf
iAffonso Celso, dien de andere fractie,
van „jezuietisme" beschuldigt. Dat geeft
te denken! De vergaderingen, waarin
als sprekers optreden genoemde graaf
Celso en Dr. Alcebriades Delamare, re
dacteur van het patriottisch tijdschrift
„Gil Blas'R worden vereerd met de hoo-
ge tegenwoordigheid van den „nationa-
len" President der republiek, Dr. Epi-
tacio Pessoa en andere civiele autoritei
ten. .het wroeten der anderen schijnt
«neer achter de coulissen te blijven.
Twaalf punten heeft het, we zullen
maar zeggen, katholieke patriotisme op
z'n programma staan.
lo. verplaatsing van de hoofdstad der
republiek, thans Rio de Janeiro, naar
den staat Gorjaz (waarschijnlijk, om de
hoofdstad meer in het hart der repu
bliek te krijgen, misschien ook, om haar
door belemmering van te gemakkelijken
toevoer van vreemdelingen uit Europa
piet te laten „vercosmopolietiseeren"
2o. vernationaliseering: van den handel
3o. vernationaliseering van de pers.
4o. vernationaliseering van de k-us't
yaart.
5o. Verplicht onderwijs, werken en
stemmen.
60. Emancipatie van de vrouw, die
voorname factor van zedelijke groot
heid.
lo. Toenadering yan Brazilië tot de
overige Zuid-Americaansche republie
ken door eene politiek van eendracht,
eerbied en wederkeerlgheid van belan
gen.
80. Emancipatie van de Braziliaan
sche taal.
9o. Bestrijding van het analphabe-
tisrne.
lOo. Bestrijding van de ziekten, wel
ke het binnenland teisteren, en zoo
doende minder gOed bewoonbaar ma
ken.
llo. Burgerlijke ve ree ring „van groote
vaderlanders.
12o. Bevordering van het onderwijs
in de ware vaderiandsche geschiedenis.
Met de afwerking van dit programma
kan het goede patriotisme al aanstonds
beginnen bi' de Duitsche kolonisten in
den staat Santa Catharina, waar op .ver
schillende scholen niet eens de lands
taal. het Portugeesch, onderwezen
.wordt. .Toevallig las ik vandaag in de
courant, dat de regeering .reeds zes
dier scholen om die redengesloten had.
De vreemdeling, die naar Brazilië
komt. om daar z'n brood te verdienen,
zooals deze kolonisten, heeft zich aan
te passen aan de goede gebruiken, wel
ke: hier heerschen en vooral de lands
taal aan te leeren, welke een der ste
vigste banden isv om de natie „bii .el
kaar" te houden. Ook kan Graaf Celso
reeds z'n uiterste best doen, om de
regeering te bewegen, het „vreemde"
bankwezen niet te bevoordeelen ten 11a-
deele van de „nationale,, bankiers. Zoo
als van zelf spreekt, moet ook hier
wederom het goede voorbeeld „van bo
ven" komen, al moet er dan misschien
ook een finantieel offertje gebracht wor
den.
Nu is het een publiek geheim, dat
verschillende Braziliaansche staatslieden
o.a. de grootmeesters der Braziliaan
sche tnagonnerie, Dr. Niio Pecantra, goe
de zaken heeft gemaakt met den „vreem
deling" vooral met den Engelschman.
O. die niagons!
Ook werd er bii de laatste staking
aan de Leopoldina Railwav ('n Engel-
sche spoorwegmaatschappij welke hier
veel treinen laat loopen) wel wat ge
mompeld tegen President Epitacio, als
zou deze door talmen en niet aanstonds
arbitreeren, méér den Engelschen ge
diend hebben dan den „nationalen" sta
kers met wie bijna heel het land sym
pathiseerde. lammer was het, dat eeni-
ge raddraaiers, voornamelijk Anarchis
tische vreemdelingen ais Spanjaarden en
Portugeezen, deze staking wilden om
zetten in eene sociale revolutie. Eerst
kregen we z. g. solidariteitsstakin-
gen. daarna bommenaaus agen en bru
taal posten, 't werd eenvoudig eene
politieke staking tegen de wettige over
heid. Weg was de sympathie ïfiet de
niet ongemotiveerde economische spoor
wegstaking! Net ais in Holland biide
staking in de havens waren het ook
hier gewetenlooze machlwellustingen a
la Wijnkoop en Troelstra die de ware
belangen der stakende arbeiders opof
ferden aan hun revoiutionnair socialis
tisch- of bolsjewiek spel. De Brazili
aansche regeering heeft echter korte
mettc.i gemaakt met deze „vreemde"
onruststokers die lachen met het idee
„vaderland" (of ze ook met Russische
diamanten betaald werden, zooals ten
uwent. weet ik niet)ze werden een
voudig het land uitgezet en per schip
teruggezonden naar Spanje en Portu
gal. De vorige week las ik in de „Cor-
reio da Mantra", dat er in Holland van
regeeringswege strenge maatregelen
genomen waren tegen de „Wijnko-
pianen" (niet dat dit gevaarlijk sujet
bii name genoemd werd, 't zou te vee":
eer voor hem zijn en hem hoogmoeds
waanzin kunnen bezorgen, a s hii daar
aan ten minste nog niet lijdt -s geen
enkele Braziliaan kent vooralsnog het
foodsch-Russisch Davidje uit de Ne-
derlandsche historie van den Ruys
(reus) de Berenbroeck, onzen Room-
schen Goliath.
De „Correio" gaf niet in déiaiis aan.
welke wetten er tegen de bende Wijn
koop—Troelstra waren gemaakt, doch
ik hoop, dat uw Katholiek ministerie de
katholieke leer niet vergeten heeft, da!
de overheid tot de „doodstraf" haar toe
vlucht nemen moét, wanneer blieken zou
dat mindere straffen, b.v. levenslange
gevangenis, niet voldoende zijn, om de
openbare rust, het leven, de have en
de vritheid der burgers te beveiligen.
kloosterlingen en brave katholieken, uit
het buitenland, die 'Brazilië beschouwen
als hun tweede vaderland, in de Brazilianen
hunne broeders zien, vrijgekocht door hét
kostbaar Bloed van Jezus Christus, te
zamen met de inboorlingen knielen zullen
voor hetzelfde Kruis, aan welks voet de
eerste H. Mis werd opgedragen nu meer
dan 500 jaren geleden, door frei Henrigne
dc Coimbra, 'n -Minderbroeder van vreem
de nationaliteit, die de lessen van recht
vaardigheid en naastenliefde, gegeven door
den Goddeiijken Lijder van Golgotha zul
len omzetten in daden van Katholieke So
ciale Actie, die Brazilië zuiveren zullen
van. maeonnieke, socialistische ca anar
chistische smetten, die al de katholieke
inwoners hetzij geboren in Brazilië of
daarbuiten, maken zullen tot Macchabëeën
bereid hun leven te geven tot redding van
hun eerste of tweede vaderland.
ïrei CONSTANCIO VAN ElJK,
O. F. M.
Do heeren verdwenen in haast, elkan
der zoo toeschreeuwend, dat ze nog hui
zen ver te hooren waren.
Maar ziet, na een paar uren waren ze
terug. „Och ze hadden 't geld toch zoo
noodig. En in d,en open handel kenden ze
RAAK.
Mijnheer vond het verschrikkelijk, dat zijn
vrouw altijd japonnen droeg met veel te.
korte rokken en veel te die ingesneden.
.,'t Is schande," mopperde zijn vrouw op
'n avond, toen ze naar den schouwburg zou
den gaan. „je verdient zóóveel geld en ik
heb maar één fatsoenlijke japon."
„Zoo?" zei mijnheer. „Dan wou ik maar,
dat je die eens aantrok!"
DE VROUW IN DE POLITIEK.
„Dames en heeren," zei de vrouwelijke can-
didaat voor de Tweede Kamer, na haar
redevoering op de propaganda-vergadering
„als er soms nog iemand een vraag te stel
len heeft, zal ik er graag op antwoorden."
„Mag ik dan vragen." vroeg een der ver
gaderde dames „waar u dien schattigen hoed
gekocht hebt. die u vanavond draagt?"
weest meende te zijn, was overtroefd door
een paar slimme bedriegers.
En het ergste van alles was nog, dat
hij, die altijd bekend stond, als bijzonder
gewikst in zaken, nog hartelijk uitge
lachen werd.
Pogingen om de rakkers te achterhalen,
mislukten ,en liepen op niets uit. En men
wilde politie en justitie liever niet men
gen in de zaak die op den keper be
schouwd toch niet bijzonder fraai was.
De eonig overgebleven troost is de les,
dat de slimste bedrogen kan worden door
nog slimmeren. En dan is er nog iets.
Achter in een kastje staat een fijn doos
je, wit marokijn leder, gevoerd met room
kleurige satijn en daarin een snoer gla
zen kraaltjes. Stel u gerust, later prach
tig speelgoed voor de kleinkinderen.
DRAADLOOZE WEERBERICHTEN.
Wij vernemen dat sedert eenigen tijd Rn
behoeve van de luchtvaart op bepaalde uren
van den dag weerberichten gewisseld wor
den tussdhen het Radio-Station te Soesier-
berg en het Radio-Station van het Air-Mi
nistry te Londen.
De belichten worden verstrekt door hel
Koninklijk Meteorologisch Instituut te di
Bildt en de filialen te den Helder en Vlis-
singen, welke beide laatsten daartoe dooi
tusschenkomst der marine-radiostations al
daar draadloos rechtstreeks in verbinding
slaan met Soesterberg.
Korte Berichten
Het mijnbedrijf heeft weer twee slacht-
offeds gevorderd. Te Kerkrade viel gisteren
den mijnwerker D„ afkomstig uit Bocholfez,
in een der gangen van de Domaniale mijn
van een hoogte van bijna dertig meter. Hij
was op slag -dood. Verder overleed in het
ziekenhuis te Heerlen een mnwerker uit de
gemeente Hoensbrcck. die dezer dagen in
de staatsmijn Emma aldaar ernstig was be
kneld geraakt bii het vervoer van kolen. Bei
de mannen waren gehuwd en laten gezinnen
met eenige kinder na.
Te Eindhoven is tijdens afwezigheid
der bewoners door openschuiving van een
raam f 200 gestolen bii den heer K. in de
Heistraat. Het geld bevond zich in een
kistje onder het bed. Als dadied is zékere J.
TREKJES CXLIV
Goddank staat nog altijd in het Neder
landsche wapen: „Je Maintiendrai": „li-
zal handhaven".
Dit devies zal de NederlandscHe Bur
gerwachtt ot de hare maken, telkens za
/.ij zich moedig, rnct geweer op schouder
aan de zijde stellen van de door G01
gestelde macht, wanneer Troelstra of Wijn
zoop ongrondwettelijk naar die macht wil
;en grijpen, met revoiutionnair geweld.
Zoeajs gezegd, hadden dc spoorweg
arbeiders vooral in den beginne op mee;.
1 Cgceringssteun gerekend bij hun siWj,
om lotsverbetering, doch nu deze zeer g„-
rmg bleek, vooral door de metamorphose
van economische staking in een politieke
welke de bestaande sociale orde wilde om
verwerpen, schreeuwt het Brazidaansdn
nieecroode dagblad „Voz do povo", "Sten
des volks" moord en brand tegen dei.
I resident der Republiek en juicht open
.ijk ae woeste, dolle kreten toe, uitgestoo
ren bij de arbeiderstneeiing te Rio, op der
len Meidag: „Leve dc sociale revolutie,
leve de Russische Sovjetrepubliek".
Hoewel deze „Stem des Volks" zich' aan
dient als „Stem van God", is zij slechts de
echo van de eeuwige oproerkreet, welke
dagelijks opklinkt uit de „Non serviam".
„Ik dien niet meer, noch aan God, noch
aan de menschen". Moge deze „Stem des
duivels" zoo spoedig mogelijk gesmoord
worden, anders zal ze nog menig Braziliaan
heenjokken naar het roode kamp.
I11 navolging van andere landen is ook
hier een wet te verwachten, welke do toe
lating van vreemdelingen in Brazilië zal
regelen. Eergisteren nog, den 3en Mei,
gedenkdag van de ontdekking van Bra
zilië en tevens feest van de vinding van
het H. Kruis, sprak President Epitacio er
over bij de opening van het Parlement,
Dat de wet er met glans doorkome, wen-
ÏÏÊ1 -Lij va?„ ,mitS /e Worden haar vakohe voorstellingen door V
verkeerde „vreemde elementen weert enj vrees .geïnspireerdf
de havens wijd openzet voor priesters,!
DOOR VREES GEÏNSPIREERD.
Naar aanleiding van het vertelsel van
..Het Volk." dat <lé ührieteli.ike Interna
tionale, die thans gesticat is.- oen niets be-
teekenend dingetjo is, maakt de .■Neder
lander" cellis® vlijmscherpe 'bemerkingen
aan hot adres van liet dagblad voor de Ar
beiderspartij
Het ehristeliik-histoviaeh orgaan schrijft:
„Wanneer roode brooders hot parool
van Marx: Arbeiders aller landen, ver-
oenigt u volgen, dan is dat alles
mooi. goed, krachtig, kortom, „Het
Volk" heeft geen lof en prijs genoeg om
zijn vrienden er mee te tooien. Maar
zoodra Christelijke arbeider® hetzelfde
doen, heet het „Ersatz", is het mamaas
en komt het op een leugen moer of min
der niet aan. als men er slechts me© be
reiken kan dat <1© vrienden uit het
rood© kamp waarheid niet aan de
weet komen. Zoo vertelt het bLad, dat
alles in hot geheim geschiedde, of
liever, dat zegt het blad niet. omd'at er
dan wol eens iemand zou kunnen
komen, die hot ronduit van liegen be
schuldigde.
Het draait daarom ziin woorden zoo n
beetje om en om, waardoor da lozer van
Het Volk, den indruk krijgt alsof de
geboorte van „h©t wicht" in het ge
heim beeft plaats gehad. Er was wol
een klein legertje verslaggevers, waar
onder ook oen van Het Volk, er hebben
wol uitvoerig© verslagen van hot ver
handeld© in d® bladen gestaan, maar als
men 11 u maar ze-gt, da.t dat niet het
voornaamste is geweest, en er heel veel
in het geheim is afgedaan, dan is de
lozer al weer tevreden en heeft da re
dacteur van Het Volk, zijn plicht ge
daan. Het is kn.me.rs niet zijn bedoeling
hot volk voor to lichten tot zelfstandig
oordeel, hii heeft liet bc leiden in ©en
bepaald© richting, cn als hij dat doel be
reikt, is hij voldaan. En ter meerdere
©er. 011 vte U*. oitiTeu XHUivdcot
m®n dan. alsof er een hemelsbreed on-1 duizend wcu geven.'"
Slim.
De O. H. Crt." vertelt als historisch:
„Mijn beste lieeren, ge zijt aan 't ver
keerde adres. Al ben ik koopman, daar
om doe jk toch nog niet in juwetelen.
Ga spoedig naar een ander, hier verliest
ge uw tijd."
Zoo sprak dezer dagen een bekwaam
en welgesteld koopman hier ter stede tot
twee heeren van het welbekende han
delsras, die hem een prachtige snoer
paarlen schijnbaar van het zuiverste ge
halte aanboden.
„Maar mijnheer," zoo zeiden zij op
dringend, „begrijp toch uw eigen belang.
Wij hebben geld noodig en geven, u zco in
de hand f 2500 verdienste. Zoo goed
als-een gulden 100 centen waard is, krijgt
u voor deze paarlen 25 duizend gulden en
wij bieden ze u aan voor 22 duizend
en een half. Is 't niet om van te .water
tanden?
„En toch koop ik niet. Ik heb geen
verstand van dat goed. Ge zijt aan 't ver
keerde adres. Ziedaar mijn laatste woord."
„Kom, kom. Zou u geen handelsman
meer zijn? Maar goed dan. Wij zijn in de
bekommering. Zeg 20 duizend. Daar! Zoo
vijf duizend weggegooid. Wees er geluk
kig meel"
Ik dank jullie well Ik ken de waar
niet," antwoordde de koopman reeds
eenigszins weifelend.
Niet kennenI niet kennen 1 Zijn wij
dan geen fatsoenlijke kooplui? Maar geen
bezwaar hoort U vertrouwt ons niet, wij
u wel. Wie zou den grooten man niet ver
trouwen. Hier ligt het prachtstuk. Neem
het, Iaat het keuren door wie u wilt en
a's het -een cent minder waard is dan
25 duizend gulden, geven wij er net zoo
veel bij'"
In een oogwenk waren de bezoekers
verdwenen en daar zat onze koopman al
leen met het snoer paarlen voor zich op
do tafel.
Langzaam pakte hij 't in :en by na wil
loos, ging hij er miede naar een bekend
juwelier. Deze onderzocht de paarlen
nauwkeurig en verklaarde tenslotte:
„25 duizend is 'een stijve prijs, maar 22-
en een half is een koopje. Daarvoor neem
ik ze dadelijk in goeden handel'". Onze
vriend was tevreden en ging peinzend
naar huis. Onderweg haalde hij van de
bank een pakje biljetten van f 1000, Toen
do twee kooplieden terugkeerden scheen
hij eerst even afkeerig van den koop als
dien morgen, maar na lang praten, bood
hij einde ijk 15 duizend. Wat een lawaai,
wat een heibel! „O jé, wij arme bedrogen
menschen! 15 duizend durft hij bieden,
't Is ruim tienduizend verlies. Neen dat
nooit."
niet terecht. Of mijnheer dan masr 15
d-ersebeid was tussehen deze geheimzin
nigheid en de gezegend© openbaarheid
van de revolut, ionr. aire Vakbeweging®.
International©", die verloden, jaar te
Amsterdam vergaderde. Wii weten het
niet zoo precies, maar meenen on® tool)
t© herinneren, dat ook die noe al eens
iets in besloten bijeenkomst verhandeld
'heeft, en achten dat niet meer dan na
tuurlijk. In elk geval staat de zaak voor
een nieuwe stichting, vlak na een oor
log, die de harten dor menschen toe-
schroefde. heel anders, en als dus de
Christelijke International© niet ®t©eds
in het openbaar vergaderde, dan had
zij daarvoor goed© redenen, die buiten
de beoordeeling va-i wien ook vallen
zonder dat iemand het recht liceft te
spreken va.u een ..werk van duisterlin-
gen." Dat is niets minder dan Laster,
waarvoor men ieder ter verantwoor
ding zou moeten roepen, behalve de
redaotio van Het Volk. diie in dezen
erfelijk belast i®. en die allicht met
nieuwe onwaarheden antwoorden zou."
Of.staat deze houding in verband met
de moening der redf etie. dat de nieuwe In
ternational© wel eens een contra-revolution-
naire maoht zou kunnen blijken?
Men begrijpt, hoe onze koopman glun
derde, maar hij hield zich goed. Daar la
gen de prachtige paarlen op tafel, zoo
heerlijk schitterend tegen het roomkleu
rige satijn. Hij nam ze nog eens in de
hand. „Gek hé,'" dacht lijj „dat de men
schen daarvoor zcoveel over had-den." Wat
een bofl Zeven en een half duizend zoo
eventjes verdiend. En langzaam telde hij
de 15 lapjes van duizend neer, die mok
kend en morrend opgestreken werden
door de heeren kooplieden.
De koopman zag ze vertrekken. Zoo
waar zo hadden een automobiel, en ver
dwenen in een oogwenk....
De gelukkige bezitter van de paarlen
gunde zich bijna geen tijd om te eten. En
toen naar den juwelier.
„Waarde vriend," riep hij, het kantoor
binnenstormende. „Hier heb ik 'fi pracht-
snoer. Wees er gelukkig mee voor 22500
pop. Ik heb een beste dag.'"
Bedaard pakte de ernstige juwelier de
doos aan, maar toen hij haar opende en de
paarlen opnam, werd hij doodsbleek.
„Het is g'as,'" riep hij, „niets dan waar-
deloozo glazen kralen!'" Men begrijpt het
tooneel. De pijnlijke schrik. De slimme
koopman, die zco bijster bij de pinken ge-
gearresteerd.
Te Utrecht is de ©loctrisehe app&ra-
tenfabriek, systeem Cocq, in de Ridder
schapstraat, voor het grootst© deel door
brand vernield.
EISCHEN VOOR SERGEANT-MAJOOR
Do inspecteur der infanterie heeft be
paald, dat, wanneer een voordracht tot
plaatsing op de bevor dor ingelijst voor
sergeant-ma j oor-a dniinistrateur wordt
ingediend, de betrokken corps-oomma 11-
dant daarop uitdrukkelijk moet verkla
ren, dat d© candidaat geheel berekend ite
voor die administratieve functie. D© over
tuiging daarvan kan de korpscoinman-
rlant putten uit de wijze, waarop een can
didaat de administratie voert over een
compagnie door hem tot een maximum
tijd van een vol kwartaal met de zelf
standige administratie te belasten. Dit
moet dan geschieden veór het indienen
der voordracht. Heeft de korpsooinman-
dant echter eerder de overtuiging der
volle geschiktheid, dan kan dadelijk een
voordracht tot plaatsing op de Ui&t wor
den ingediend; en Lb het z.g. proei'dienen
niet een vol kwartaal noodig.
De vrouw in 't spel.
Toen 't zware gedreun der applaus- en hoera
daveringen was weggestorven, en in de lage,
benauwde, tot tabaksrook „vermistte" zaal al
leen nog het gegons der massa-goed-keuring
bleef hangen, overzag de voorzitter na 'n krijgs
haftige hamer-mep de vergadering, dankte ka
meraad Trompet voor de gloedvolle .overtuigen
de rede, waaruit zoo duidelijk was gebleken,
dat de getrapte massa niet langer over-zich-heen-
moest-laten-loopenen vroeg, of een der
vergaderden bijgeval nog het woord verlangde.
Met 'n soort Indianen-schreeuw smeet Janus
Komkommer z'n arrn omhoog, baande zich 'n
weg naar 't podium en begon óók nog 's eventjes
de verzamelde makkers toe te spreken gebruik
te z'n groote handen met de roode, dik-behaarde
polsen als roeper.
Hij hoopte nou maar, dat alle aanwezigen als
één man den arbeid zouden neerleggen en dat
er niet van die lage, gemeene invididu-enon
der zouwen zitten, die te lammenadig waren
om méé te staken. Zulke lui was de pest voor
„de beweging" en verdienden, dat ze levendj
werden doodgeslagen. „Ik voor mijn" ver
volgde Janus Komkommer in sneller en luider
woordenvloed „ik voor mijn sta d'r voor in,
dat hij, die onderkruiperswerk durft te leveren
dn mijn geen zoete jongen zal hebben. En
we strakkies uit volle borst allemaal zalle getui
gen niet dn 't werk te gaan, laten we dan als ka
meraden in de klassestrijd tegen 't kapitalistische
stelsel ons woord houwen en ons niet, door toch
stiekum an 't werk te gaan, gaan omhangen met
t^vuile kleed der ellendige slavernij!!!"
t Gebrul na deze toespraak was oorverdoo-
vend en met triumfeerend wenkbrauw-gehuppel
Hep Janus Komkommer de zaal weer in..
Janus Komkommer liep naar huis in gezelschap
van zijn buurman. Klaas Blind.
Klaas was erg stil. Jaap liep te zwetsen over
z'n laatste „dauw," die hij aan „de boel" gegeven
had. Dat boezemde nog-eris ontzag in, zie je.
„As je denkt, dat je mijn anders 'n lolletje
gedaan heb, dan heb je 't mis, hoor" mopperde
Klaas tegen."Wat hei je an al dat staken.Me dunkt,
dat 't mooi is, achttien stuivers per uur. Nou
wille ze d'r een-tien van maken, over 'n maand
weer 25 stuivers en over twee maanden 'n daal
derals 't zoo lang nog duurt."
„Dus jij wou niet meestaken, wil je zeggen
„Niet meestaken niet meestaken, da's nou
weer zoo.... maar ik kan je wel zeggen, da 'k
'r knappies de smoor over in heb."
„Je mot je houwe an de leiding, Klaas."
zei Janus, die z'n buurman wei mocht. „Op die
manier alléén kenne wij de baas worden
we motte toonen, datte we niet met ons laten
sollen."
„Ja, jij heb knap praten met je kippehuis-
houwetje van een kind.... maar ik heb 'r vier.
ik kom Zaterdagmiddags liever thuis met veertig
pop, dan met 'n paar rijksdaalders uitkeering.
Je maakt 'n vrouw niet makkelijk wijs, dat je
zoowat om de zes weken verplicht bent om te
staken, vooral als ze één in plaats van drie tientjes
in d'r handen krijgt."
„O, nou snap ik 't.... jij durft niet.... voor
je wijf." Meteen gaf ie Klaas 'n elleboogstootje
en grinnikte.
„Nou, ja" bekende Klaas eerlijk „zoo'n
pretje is 't ook niet. Je vrouw mot in alle gevalle
't zakie bestieren en zonder centen kan dat niet.
'k Weet zeker, als 't 'n rechtvaardige staking is,
dan gaat ze heelemaal met me mee...."
,,'n Staking is altijd rechtvaardig.we motte
net zoolang staken tot we de heele zooi d'r onder
hebben. Jij heb toch ook liever een-tien per uur,
as negentig centen, ld we mekaar nou maar geen
smoesies verkoopen."
„Natuurlijk, iedereen is voor de vooruitgang
maar.
„Nou-dannou-dan En leer nou van mijn,
dat je je door je vrouw in die dingen niet op je
kop mot laten zitten. Daar mot je zelfbewust
in handelen. Denk je, dat ik mijn vrouw één
woordje laat meekletsen in die zaken Néé
hoor, om de-dooie-dood-niet. Ik zeg eenvoudig
„Maandag staking" en daarmee uit. Daar heb
zij niks in te vertellen. En dat doet ze ook niet.
Is ze veel te proletarisch voor.... ze gaat
zelf heelemaal in op. En zoo mot jij ook doen.
Niet direct met hardheid dat is olie in 't vuur.
Maar je legt haar heel verstandig en kalm uit,
dat 't voor haar eigen toekomst isen dat ze
daar in mee mot werken. Je zal zien, dan geeft
zo wel toe."
„Nou" aarzelde Klaas „ik zal 't dan
voor deze maal nog 's probeeren. Maar 'n volgen
de keer krijgen ze mijn vast niet meer voor 'b
staking, 't Is nou mooi genog."
„Als we eerst maar overwonnen hebben, ke
rel, dan praat je wel anders.en je vrouw óók.
En as ze niet toegeeft, dan zeg je 't 'r maar flink,
zie jedan dreig je, dat je heelemaal niet meer
werkt."
Ze waren bij hun huis gekomen en namen af
scheid spraken af, dat ze elkaar Maandag
op de „stakingsvergadering "zouden ontmoeten."
Janus Komkommer lachte nog eens stilletjes
na over de „overwinning" op Klaas z'n stakings
vrees, uit angst voor z'n vrouwha-ha-ha..
zoo'n sloomhoofd. Dacht ook nog even met zwel
lende trots over z'n succes-woorden op de verga
dering van daar straks. Zijn spiets, zoo op 't
laatst, had nog effetjes fijn ingeslagen. Maandag
op de vergadering zou ie ze nog eens dubbel aan
sporen om vol te houwen. En wéér succes hebben.
Opgeruimd stapte hij 't huis binnen.
Het humeur van z'n vrouw stond ver beneden
nul. Allerlei tegenspoed had ze dien dag gehad
Ze had 'n kom koffie over haar nieuwe bloesje
laten vallend'r jongen was thuisgekomen
met nog 'n halve broek aande andere helft
was in prikkeldraad blijven hangen.... D'r
was 'n aanslagbiljet gekomen van de belasting
waar ze de bibberatie van gekregen had, zoo af
schuwelijk hoog als 't bedrag was.... De huis
baas was wezen zeggen dat ie van de huurcommis-
sie twee kwartjes mocht opslaan.... de witte
broodjes waren 'n cent en de kropbroodjes twee
cent opgeslagenen de schoenmaker had
voor 'n gulden of negen „ripperasie" thuisgebracht.
Ze ontving Janus met 'n snauwend: „waar
kom jij nou weer vandaan? 't Is mekant half-
twaalf."
„Vergadering gehad. Maandag staking."
„Staking? Je bent toch niet mesjokke, hoop
'k?"
„Gelukkig nietwe teekenen niet voor die
onnoozele 90 cent. 't Mot 'n gulden en 'n dubbeltje
worden."
„Zoo, maar as je d'r maar op rekent, dat ik
daar niet van gediend, bin, hoor 't Lijkt werachies
tegenwoordig wel of jullie 't 'r om doen 1 Azze
ze 'n week of wat de luilak hebbe uitgehange
stake ze maar weer 's voor 'n verzetje. Maar 't
gebeurt niet. hoor! Jij gaat Maandag netjes
In je werk."
„Hè? Wèt?"
„Versta je me niet Bin je doof of praat ik
Italiaansch? Je staakt niet !U"
„Ja, dat ka-je net denke.... 'k heb ze zelf
nog wel angevuurd in de strijd."
„Jij kan generaals-kunsten uithalen zooveel
as je wil, maar ik zeg, je blijft 'r bulten I 'k Be
dank er voor om de andere week met 'n paar
ongelukkige harde guldens steungeld te worden
afgescheept, 't Is me nogal 'n tijd I Bah 1"
„Ja, maar hoor nou-is. Mien...."
„Niks te „Miene...." As jij staakt bin ik je
Mien niet meer en wil niks rnser met je malle
„Mienese" te maken hebben. Afgeloopen.uit I'
„Maar 't kan niet anders.... 'k mot."
„Motte? Motte? Van wie? Van die opruiers-
kliek. Maar daar heb ik geen böoschap an I Ik
ga naar de portemenée te werk, begrepen
En jij gaat Maandag heel netjes naar je karwei.
en anders breng ik je zelf wegEn nou prate
we d'r niet meer overl" Deze laatste zin der
echtgenootelijke discussie werd 'n absolute leu
gen, want het gesprek, dat nog volgde, duurde
vier maal zoo lang als 't reeds was geweest
werd zóó „amicaal," dat het veilig onder de ru
briek burengerucht kon worden geplaatsten
zóó onparlementair, dat Ouerido's lordaan er
'n kinderboekje bij werdHet eindigde met
'n bijzonder „parlementaire" opzaniker op den
kop van Janus, met een juist in gebruik zijnde
koekepan, die hierdoor meteen op permanente
non-activiteit moest worden gesteld, daar de
hersenpan van Janus nóg harder bleek, dan de
bodem van genoemd bak-instrument.
Er werd toen niet meer over de kwestie gespro
ken, Janus nam zich vast voor Maandag te werken
primo omdat hij zijn vrouw langer kende dan
vandaag.... secundo omdat er nog 'n heeleboel
voorwerpen in huis waren, die méér weerstands
vermogen bezaten, dan de tot hoepel „ge-Januste'
koekepan.
's Maandagsochtends deed ie nog 'n laatste
poging, doch Mien was onverbiddelijk. Als eenig
antwoord deed ze haar schort af, prikte haar
matelo'tje op 't hoofd en ging mee.
Janus schaamde zich misselijk. Wat zoüe
ze kameraads wel zeggen? Maar afijnhij
zou dan maar net doen als Klaas Blinddie
mocht ook niet staken van z'n vrouw.... Hij
zou Klaas voorstellen, om aan den baas te vragen,
of ze samen 'n stil achteraf-klussie mochten doen.
Ai-jai..als die vervloekte stakers dan maar niet
bij 't karwei stonden te postenzou 'n reu-
zestrop zijn.
Aan 't eind van de straat kwam Klaas hen
achterop met 'n opgewekt„Morgen, buurvrouw,
morgen Janus't Is in orde, hoor.niks geen
last gehad. Me vrouw had 'n lekker plukkie uit
de loterijze zegt „al staak je 'n half jaar..
voorloopig kenne we de branie uithange." Gaat
buurvrouw óók 's mee kijken naar de stakers
vergadering? Mensch, mensch, je had je man
's motte hooren spietsenreusachtig
Er viel 'n rare stilte.... Klaas keek sc'nu'n
naar de strakke gezichten van 't echtpaar Kom
kommer, dat heel niet enthousiast leek.
„Ja, Klaas, kwam 't er toen hortend uit, ,,'k
zal 't je maar zeggenmaar ehme vrouw
en ik hebben maar besloten, niet te staken."
Klaas gat 'n schreeuw, welke veel geleek op
die, waarmee Janus in de vergadering het woord
had genomen, om z'n makkers moed in te
breien.... G. N-
