Elck wat wils.
Gemengd Nieuws.
Wat de Pers zegt
Leger en Vloot
Brieven uit Brazilië.
ONS VROOLIJK HOEKJE
Korte Berichten
ZATERDAG 28 JUNI 1920
'i VADERLANDSLIEFDE.
V Wanneer het zich de laatste maan-'
(den baanbrekende Braziliaansche „na-
cionalismo" of „patriotismo" niets an
ders is dan eene oplaaiende liefde voor
en trouw aan het gemeenschappelijke
vaderland, eene duidelijk-uitgesproken
voorkeur aan wat „der natie" is boven
vreemden, onnoodigen invoer, dan •kun
nen.ien moeten wij die nationale bewe
ging van ganschcr harte toejuichen.
Schuilt er echter achter dat gedoe
ongemotiveerde vreemdelingen- ja,
jmisschien priesters- en reügieusenhaat,.
'dan zij het bij dezen vervloekt.
Vreemd genoeg .bespeuren wij hier
tweeërlei „nacionalismo", een Katholiek
het andere verdacht. Van het eersie is
President een uitstekend katholiek, graaf
Affonso Celso, dien de andere fractie,
van „jezuietisme" beschuldigt. Datgeeft
te denken! De vergaderingen, waarin
als sprekers optreden genoemde graaf
Celso en Dr. Alcebriades Delamare. re
dacteur van het patriottisch tijdschrift
„Gil Bias", worden vereerd met de lioo-
ge tegenwoordigheid van den „nationa-
len" President der republiek, Dr. Epi-
tacio Pc-ssoa en andere civiele autoritei
ten. bet wroeten der anderen schijnt
meer achter de coulissen te blijven.
Twaalf punten heeft het, we zullen
maar zeggen, katholieke pairiotisme op
z'n programma staan.
lo. verplaatsing van de hoofdslad der
republiek, thans Rk> de Janeiro, naar
den staat Gorjaz (waarschijnlijk, om de
hoofdstad meer in het hart der repu
bliek te krijgen, misschien ook, om haar
door belemmering van te gemakkeiijken
toevoer van vreemdelingen u.t Europa
piet te laten „vercosmopolietiseeren"
2o. vernationaliseering van den handel
3o. vernationaliseering van de pers,
4o. vernationaliseering van de kust
vaart.
5o. Verplicht onderwijs, .werken cn
stemmen.
60. Emancipatie van de vrouw, die
voorname factor van zedelijke groot
heid.
7o. Toenadering yan Brazilië tot de
overige Zuid-Aniericaansche .republie
ken door eene politiek van eendracht,
eerbied en vvederkeerigheid van belan
gen.
80. Emancipatie van de Braziliaan
sche taal.
9o. Bestrijding van het aïialphabe-
tisme.
lOo. Bestrijding van de ziekten, wel
ke het binnenland teisteren, en zoo
doende minder goed bewoonbaar ma
ken.
llo. Burgerlijke vereering van groote
vaderlanders.
12o. Bevordering van het onderwijs
ïn de ware vaderlandsche geschiedenis.
Met de afwerking van dit programma
kan het goede patriotisme al aanstonds
beginnen bi" de Duitsche kolonisten in
den staat Santa Catliarina, waar op ver
schillende scholen niet eens de lands
taal. het Portugeesch, onderwezen
.wordt. Toevallig las ik vandaag in de
courant, dat de regeering jeeds zes
dier scholen, om dte reden gesloten had.
De vreemdeling, die naar Brazilië
komt, om daar z'n brood te verdienen,
zooals deze kolonisten, heeft zich aan
te passen aan de goede gebruiken, wel
ke hier heerschen en vooral de lands
taal aan te leeren, welke een der ste
vigste banden is, om de natie „hij el
kaar" te houden. Ook kan-Graaf Celso
reeds z'n uiterste best doen, om de
regeering te bewegen, het „vreemde"
bankwezen niet te bevoordeelen ten na-
deele van de „nationale,, bankiers. Zoo
als van zelf spreekt, moet ook hier
Wederom het goede voorbeeld „van ho
ven" komen, al moet er dan misschien
ook een finantieel offertje gebracht wor
den.
Nu is het een publiek geheim, dat
verschillende Braziliaansche* staatslieden
o.ai de grootmeesters der Braziliaan
sche maconnerie, Dr. Nüo Pegantra, goë
de zaken heeft gemaakt met den „vreerri
deling" vooral met den Engelschman.
O. die rnagons!
Ook werd er bij de laatste staking
aan de Leopoidina Raiiwav ('n Engel-
schc spoorwegmaatschappij welke hier
veel treinen laat loop en) wel wat ge
mompeld tegen President Epitacio, als
zou deze door talmen en niet aanstonds
arbitreeren, méér den Engelschen ge
diend hebben dan den „nationalen" sta
kers met wie bijna heel het land sym
pathiseerde. Jammer was het, dat eeni-
ge raddraaiers, voornamelijk' Anarchis
tische vreemdelingen a's Spanjaarden cn
Pörtugeezen, deze staking wilden om
zetten in eene sociale revolutie. Eerst
kregen we z. g. soHdariteitsstakin-
p;en. daarna bommecaans agen en bru
taal posten, 't werd eenvoudig eenë
politieke staking tegen de wettige over
heid. ;Weg was de sympathie ifiet de
niet ongemotiveerde économische spoor
wegstaking! Net als in Holland bij .de
staking in de havens waren het ook
hier gewetenloozc mach'wellustingen i\
la Wijnkoop en Troelstra die de ware
belangen der stakende arbeiders opof
ferden aan hun revolutionnair socialis
tisch- of bolsjewiek spel. De Brazili
aansche regeering heeft echter korte
metten gemaakt met deze „vreemde"
onruststokers die lachen met het idee
„vaderland" (of ze ook met Russische
diamanten betaald werden, zooals ten
uwent. .weet ik niet); ze werden, een
voudig het land uitgezet en per schip
teruggezonden naar Spanje en Portu
gal. De vorige week las ik in de „Cor-
reio da Mantra", dat ej in Holland van
regeeringswege strenge maatregelen
genomen waren tegen de Wimko-
pianen" (niet dat dit gevaarlijk sujet
bii name genoemd werd, 't zou te veel
eer voor hem zijn en hem hoogmoeds
waanzin kunnen bezorgen., a's hij daar
aan ten minste nog niet lijdt g geen
enkele Braziliaan kent vooralsnog het
loodsch-Russisch Davidje uit de Ne-
derlandsche historie van den Ruys
(reus) de Berenbroeck, onzen Room-
schen Goliath.
De „Correio" gaf niet in détails aan.
welke wetten er tegen de bende Wijn
koopTroelstra waren gemaakt, doch
ik hoop, dat uw Katholiek ministerie de
katholieke leer niet vergeten heeft, dal'
de overheid tot de „doodstraf" haar toe
vlucht nemen moét, wanneer blijken zou
dat mindere straffen, b.v. levenslange
gevangenis, niet voldoende zijn, om de
openbare rust, het leven, de have en
de .vrijheid der burgers te beveiligen.
Goddank 'staat nog altijd ia het Neder
iandsche wapen: „Je Maintiendrai": „14
zal handhaven".
Dit devies za! de Nederlandschë Bur
gerwachtt ot de hare maken, telkens za
zij zich moedig, met geweer op schouder
aan de zijde stellen van de door Got
gestelde macht, wanneer Tro.elstra of Wijn
Koop ongrondwettelijk naar die macht wil
len grijpen, met revolutionnair geweld.
Zo cols gezegd, hadden de spoorweg
arbeiders vooral in den beginne op mee
Hoewel deze „Stjm des Volks" zich' aan
•lient als „Stem van God", is zij slechts de
echo van de eeuwige oproerkreet, welke
dagelijks opklinkt uit de „Non serviam".
„Ik dien niet meer, noch aan God; noch
aar. de rnenschen". Moge deze „Stem des
duivels" zoo spoedig mogelijk gesmoord
worden, anders zal ze nog menig Braziliaan
heeniokken naar het rootle kamp.
In navolging van andere landen is ook
hier een wet te verwachten, welke de toe
lating van vreemdelingen in Brazilië zal
regelen. Eergisteren nog, den 3en Mei,
gedenkdag van de ontdekking van Bra
zilië en tevens feest van de vinding van
het H. Kruis, sprak President Epitacio er
over bij de opening van het Parlement,
Dat de wet er met glans doorkome, wen-
schen wij van harte, mits ze werkelijk
verkeerde „vreemde" eiemenfen Weert én
c(e havens wijd openzet voor priesters,
kloosterlingen en brave katholieken, uit
hef buitenland, die Brazilië beschouwen
als hun tweede vaderland, in de Brazilianen
hunne broeders zien, vrijgekocht'door liet
kostbaar Bloed van Jezus Christus, te
zamen met de inboorlingen knielen zullen
voor hetzelfde Kruis, aan welks voet de
eerste H. Mis werd opgedragen nu meer
dan 500 jaren geleden, door frei Henrigne
de Coimbra, 'n Minderbroeder van vreem
de nationaliteit, die cle lessen van recht
vaardigheid en naastenliefde, gegeven door
den Goddejijken Lijder van Golgotha zul
len omzetten in daden van Katholieke So
ciale Actie, die Brazilië zuiveren zullen
van maeonnieke, socialistische cn anar
chistische smetten, die al de kath-olieke
inwoners hetzij geboren in Brazilië of
daarbuiten, maken zullen tot Macchabeeën
bereid huri leven te geven tot redding van
hun eerste of tweede vaderland.
i frei CONSTANCiO VAN EIJK,
O. F M.
Slim.
RAAK.
Mijnheer vond het verschrikkelijk, dat zijn
vrouw altijd japonnen droes- met veel te
korte rokken en veel te die ingesneden.
,,'t Is schande," mopperde zijn vrouw op
'n avond, toen ze naar den schouwburg zou
den gaan. „je verdient zóóveel geld en ik
hefrniaar één fatsoenlijke, japon."
„•£00?'' zei mijnheer. „Dan wou ik maar,
dat je die eens aantrok!"
DE VROUW IN DE POLITIEK.
„Dames en heeren," zei de vrouwelijke can-
didaat voor de Tweede Kamer, na haar
redevoering op de propaganda-vergadering
„als er soms nog iemand een vraag te stel
len heeft, zal ik er graag op antwoorden."
Mag ik dan vragen," vroeg een der ver
gaderde dames „waar u dien schatiigen.hoed
gekocht hebt, die u vanavond draagt?"
woest meende te zijn, was overtroefd dooi
een paar slimme bedriegers.
En het ergste van alles was nog, dat
hij, dié altij l bekend stond, als bijzonder
gewikst in zaken, nog hartelijk uitge
lachen werd.
Pogingen om de rak kets te achterhalen,
mislukten ,en liepen op niets uit. En men
wilde politie en justitie liever niet men
gen in de zaak die op den keper be
schouwd toch niet bijzonder fraai was.
De eenig overgebleven troost is de les,
dat de slimste bedrogen kan worden dcor
nog slimmeren. En dan is er nog iets.
Achter in een kastje staat een fijn doos
je, wit marokijn leder, gevoerd mei room
kleurige satijn cn daarin een snoer gia-
zen kraaltjes. Stel u gerust, later .prach
tig speelgoed voor de kleinkinderen.
Dit A A DLOOZE WEERBERICHTEN.
Wij vernemen dat sedert eenigen tiid ten
behoeve van de luchtvaart op bepaalde uren
van den dag weerberichten gewisseld wor
den tussdien het Radio-Station te Soester-
berg en het Radio-Station van het Air-Mi-
nistry te Londen.
De berichten worden verstrekt door hel
Koninklijk Meteorologisch Instituut te d<
Bildt en de filialen te den Helder en Vlis-
singen. welke beide laaisten daartoe dooi
tusschenkomst der marine-radiostations al
daar draadloos rechtstreeks in verbinding
staan met Soesterberg.
Het mijnbedrijf heeft weer twee slacht-
offeds gevorderd. Te Kefkrade viel gisteren
den mijnwerker D., afkomstig uit Bocholtz,
in een der gangen van de Domaniale mijn
van een hoogte van biina dertig meter. Hij
was op slag dood. Verder overleed in het
ziekenhuis te Heerlen een mnwerker uit de
gemeente Hoensbrcek. die dezer dagen in
de staatsmijn Emma aldaar ernstig was be
kneld geraakt bii het vervoer van kolen. BeL
de mannen waren gehuwd en laten gezinnen
met eenige kinder na.
Te Eindhoven is tijdens afwezigheid
der bewoners door openschuiving van een
raam f 200 gestolen bij den heer K. in de
Heistraat. Het geld bevond zich in een
kistje onder hel bed. Als daded is zékere J.
Té Utrecht is de electrisehe appaxa-
tenfabriek, sy&teem Cocq, in de Rlddea-
sebapstraat, voor het grootste deel door
brand vernield.
TREKJES CXUV
idgecringssfcun gerekend bij hun stWj<
om lotsverbetering, doch nu deze zeer g'_
nng bleek, vooral door de metamorphose
van economische staking, in een politieke
welke de. bestaande sociale orde wilde om
verwerpen, schreeuwt het Braziliaansche
niccdroodc dagblad „Vdz do poyo", "Sterr:
des volks" moord cn brand tegen den,
I-resident der Republiek cn juicht open
.ijk de woeste, doile kreten toe, uitgestoo
ten bij de arbeidersmeeting te Rio, op den
len Meidag: „Leve de sociale revolutie
leve de Russische Sovjetrepubliek".
Wórden-ik aar vals oho voorstellingen door
vrees 'geïnspireerd?
DOOR VREES GEÏNSPIREERD.
Naar aanleiding vari liet vertelsel van
..Het Vcïk,dat do Christeifiteo Interna
tionale, die thans Re.s'Jcht is. oen niets be-,
toe-kenend dingetje maakt do ,.Ncdor-
lanoer" e'euisre' vlijmscherpe bemerkingen
aan het adres van hét dagblad voor de Ar-
beitrerspartü
Het chrgsteldk-hisfer-isoli orgaan schrijft:
iMiucer roodó breeders hot parool
van Jlarx: Arbeiders aller landen» vor-
eeuigt u volgcc. dan is dat alles
uiooi. goed, krachtig, kortom. „Het
Volk''heeft geen lof en prijs genoeg om
zijn vrienden er mee te tooien. Maar
zoodra Ghristelijke arbeiders hetzelfde
doen, heet het „Ersatz". is hot nama&K
en komt het op een leugen meer of min
der niet aan. als men er slechts mee be
reiken kan dat de vrienden uit het
rooclo kamp dfe waarheid mot aan da
weet komen. Zoo vertelt het blad, dat
alles ia het gtiheim geschiedde, of
liever, dat zegt het blad niet. omdat er.
dan wel eens iémand zou kunnen
komen, dio het ronduit van 1 logen, be-
sckuMLgd©.
Hot draait daarom ziiu woorden zoo'n
bootje om on om, waardoor de lezer van
Het A oik, den indruk krijgt alsof de
geboorte van „het wicht" in het ge
heim heeft plaats gehad. Er was wel
een klein legertjo verslaggever», waar
onder ook e-en van Het Volk, er hebben
wel uitvoerige verslagen van het ver
handelde in do bladen gestaan, maar sis
men nu maar zegt., dat dat, niet het
voornaamste i9 geweest, en er heel veel
iu het goheim ii afgedaan, dan is de
lezer al weer tevreden en hoeft de re
dacteur van Hei Volk, zfin plicht ge
daan. Hot ia immers niet zijn bedoeling
het volk voor te lichten tot zelfstandig
oordeel, hii heeft het to loiden in een
bepaalde richting, en als hij dat doel be-
reikt, is hij voldaan. En -tor meerdere
i.-or-.,» siwiu -.4,,, A* oiuoii zaait. .dopt
mén dan. alsof er oen hemelsbreed on
derscheid was tussehen deze geheimzin
nigheid en de gezegende openbaarheid
van de „revolutionnaire Vakbcwogings.
Internationale". dio verladen jaar te
Amsterdam veggaderde. Wii weten het
niet zoo precies, maar meeneri ons toch
te beritineren, dat ook die nog al eens
iets in besloten bijeenkomst verhandeld
heeft, en achten tii&t niet moer dan na
tuurlijk. In elk geval staat de zaak voor
een nieuwe stichting, vlak na een oor
log, die de harten dor roensekon toc-
schroefde. heel anders, en als du» de
Christelijke Internationale niet steeds
in hot openbaar vergaderde, dan had
zij daarvoor goede rodenen. die buiten
de Leeordeeling va r wien ook vallen
zonder dat iemand hot recht heeft te
spreken 'van een „werk van duisterlin-
gen." Dat is niets minder dan laster,
waarvoor men ieder ter vorantw-oor-
ding z,ou moeten roepen. belLalvo de
rod actio van Het Volk. die in dezen
erfelijk belast is. en dio allicht niet
nieuwe onwaarheden antwoorden zou."
Of. staat dezo houding in verband mot
do mooning der redrotie. dat de nieuwe In
ternationale wol eens een coatra-revolution-
naire maeh-t zou kunnen blijken?
Dé, O. H. CSrt." vertelt als historisch
„Mijn beste heeren, ge zijt aan 't ver
keerde adres. Al ben ik koopman, daar
om doe ik toch nog* niet in juwelelen.
Ga spoedig naar een ander, hier verliest
ge uw tijd."
Zoo sprak' dezer dagen een bekwaam
en welgesteld koopman hier ter stede tot-
twee heeren van liet welbekende han-
delsras, die hem een prachtige snoer
paarlen schijnbaar van het zuiverste ge
halte aanboden.
„Maar mijnheer," zoo zeiden zij op
dringend, „begrijp toch uw eigen belang.
Wij hebben geld noodig en geven, u zco in
de hand f 2500 verdienste. Zoo goed
als een gulden 100 centen waard is, krijgt
u voor deze paarlen 25 duizend gulden en
wij bieden ze u aan voor 22 duizend
en een half. Is 't niet' om van te water
tanden?
„En toch koop ik niet. Ik heb geen
verstand van dat goed. Ge zijt. .aan 't ver-
koerde adres. Ziedaar mijn laatste woord."
Kom, kom. Zou u geen handelsman
meer zijn? Maar goed dan. Wij zijn in de
bekommering. Zeg 20 duizend. Daar! Zoo
vijf duizend weggegooid. ,Wees er geluk
kig mee!"
„Ik dank jullie wel! Ik ken de waar
niet," antwoordde de koopman reeds
eenigszins weifelend.
„Niet kennen! niet kennen! Zijn wij
dan geen fatsoenlijke kooplui? Maar geen
bezwaar hoorl U vertrouwt ons niet, wij
u wel. Wie zou den grooten man niet ver-
trcuwon, Hie'r ligt het prachtstuk. Neem
het, laat het keuren door wio u wilt en
als het een cent minder waard is dan
25 duizend gulden, geven wij er net zoo
veel bij'"
In een oogwenk waren de bezoekers
verdwenen en daar zat onze koopman al
leen met het snoer paarlen voor zich op
de tafel.
Langzaam pakte hij 't in en bijna wil
loos," ging. hij er mede naar een bekend
juwelier. Dezo onderzocht de paarlen
nauwkeurig en verklaarde tenslotte:
„25 duizend is een stijve prijs, maar 22-
en een half is een koopje. Daarvoor neem
ik ze dadelijk in goeden handel"'. Onze
vriend was tevreden en ging peinzend
naar huis. Onderweg haalde hij van de
bank een pakje biljetten van f 1000, Toen
de twee kooplieden terugkeerden scheen
hij eerst even afkeerig van den koop als
dien morgen, maar na lang praten, bood
hij einde'ijk 15 duizend. Wat een lawaai,
wat een heibel! „O jé, wij arme bedrogen
rnenschen! 15 duizend durft hij bieden,
't Is ruim tienduizend verlies. Neen dat
nooit."
De heeren verdwenen in haast, elkan
der zoo toeschreeuwend, dat zo nog hul
zen ver te hooren waren.
Maar ziet, na een paar uren waren ze
terug. „Och ze hadden 't geld toch zoo
noodig. Eu in den open handel konden ze
ii iel teu-uciit. Of mijnheer dan maar 15
duizend wou geven."'
Men begrijpt, hce onze koopman g'un
derdo, maar hij hield zich goed. Daar la
gen do prachtige paarlen op tafel, zoo
heerlijk schitterend tegen het roomkleu
rige satijn. Hij nam ze nog eens in de
hand. „Gek hó,"' dacht hij „dat de rnen
schen daarvoor zooveel over hadden." Wat
een bof! Zeven en een half duizend zoo
eventjes verdiend. En langzaam telde hij
do 15 lapjes van duizend, neer, die mok
kend en morrend opgestreken werden
door ide heeren kooplieden.
De koopman zag ze vertrekken. Zoo
waar ze hadden een automobiel, en ver
dwenen in een oogwenk....
Do gelukkige bezitter van de paarlen
gunde zich bijna geen tjjd om te eten. En
toen naar den juwelier.
Waarde vriend," riep hij* het kantoor
binnenstormende. „Hier heb ik 't pracht-
snoor. Wees er gelukkig mee voor 22500
pop. Ik heb een beste dag."'
Bedaard pakte do ernstige juwelier de
doos aan, maar toen hij haar opende en de
paarlen opnam, werd hij doodsbleek.
„Het is gjas,"' riep hij, „niets dan waar-
deiooze glazen kralen!'" Men begrijpt het
tooneeL De pijnlijke schrik. De slimme
koopman, die zco bijster lij de pinken ge-,
gearresteerd.
EISCHEN VOOR SERGEANT-MAJOOR
De inspecteur der infanterie heeft be
paald, dat, wanneer een voordracht tot
plaatsing op de bevorderingsüjst voor
ser geant-ma j oor-ad mi n isirateur wordt
ingediend, de betrokken corps-comman
dant daarop uitdrukkelijk moet verkla
ren, dat de candidaat geheel berekend is
voor die administratieve functie. De over
tuiging daarvan kan de korpscomman
dant putten uit de wijze, waarop een can
didaat de administratie voert over een
compagnie door hem tot een maximum
tijd van een vol kwartaal met de zelf
standige administratie te belasten. Dit
moet dan geschieden veór het indienen
der voordracht. Hoeft de korpsoomman-
dant echter eerder de overtuiging der
volle geschiktheid, dan kan dadelijk een
voordracht tot plaatsing op de lijst wor-
don ingediend; en is het z.g. proefdienen
niet een vol kwartaal noodig.
De vrouw in 't spel.
Toen 't zware gedreun der applaus- en hoera
daveringen was weggestorven, en in de lage,
benauwde, tot tabaksrook „vermistte" zaal al
leen nog het gegons der massa-goed-keuring
bleef hangen, overzag de voorzitter na 'n krijgs
haftige hamer-mep de vergadering, dankte ka
meraad Trompet voor de gloedvolle .overtuigen
de rede, waaruit zoo duidelijk was gebleken,
dat de getrapte massa niet langer over-zich-heen-
moest-laten-loopenen vroeg, of een der
vergaderden bijgeval nog het woord verlangde.
Met 'n soort Indianen-schreeuw smeet Janus
Komkommer z'n arm omhoog, baande zich 'n
weg naar 't podium en begon óók nog 's eventjes
de verzamelde makkers toe te sprekengebruik
te z'n groote handen met de roode, dik-behaarde
polsen als roeper.
Hij hoopte nou maar, dat alle aanwezigen als
6én man den arbeid zouden neerleggen en dat
er niet van die lage, gemeene „invididu-en" on
der zouwen zitten, die te -lammenadig waren
om méé te staken. Zulke lui was de pest voor
,,de beweging" en verdienden, dat ze levendjj
werden doodgeslagen. „Ik voor mijn" ver
volgde Janus Komkommer in sneller en luider
'Woordenvloed „ik voor mijn sta d'r voor in,
dat hij, die onderkruiperswerk durft te leveren
idn mijn geen zoete jongen zal hebben. En azze
we strakkies uit volle borst allemaal zalle getui
gen niet in 't werk te gaan, laten we dan als ka
meraden in de klassestrijd tegen 't kapitalistische
stelsel ons woord houwen en ons niet, door toch
«tiekum dn 't werk te gaan, gaan omhangen met
't vuile kleed der ellendige slavernij lil"
't Gebrul na deze toespraak was oorverdoo-
>end en met triumfeerend wenkbrauw-gehuppel
'hep Janus Komlsouuaer de zaal weer in.'
Janus Komkommer liep naar hüis in gezelschap
van zijn buurman, Klaas Blind.
Klaas was erg stil. Jaap liep te zwetsen over
z'n laatste „dauw," die hij aan „de boel" gegeven
had. Dat boezemde nog-eris ontzag in, zie je
„As je denkt, dat je mijn anders 'n lolletje
gedaan heb, dan heb je 't mis, hoor" mopperde
Klaas tegen."Wat hei je an al dat staken.Me dunkt,
dat 't mooi is, achttien stuivers per uur. Nou
wille ze d'r een-tien van maken, over 'n maand
weer 25 stuivers en over twee maanden 'n daal
der.... als 't zoo lang nog duurt."
„Dus jij wou niet meestaken, wil je zeggen?"
„Niet meestaken niet meestaken, da's nou
weer zoo maar ik kan je wel zeggen, da 'k
'r knappies de smoor over in heb."
„Je mot je houwe dn de leiding, Klaas." -
zei Janus, die z'n buurman wel mocht. „Op die
manier alléén kenne wij de baas worden
we motte toonen, datte we niet met ons laten
sollen."
„Ja, jij heb knap praten met je kippehuis-
houwetje van een kind.... maar ik heb 'r vier.
ik kom Zaterdagmiddags liever thuis met veertig
pop, dan met 'n paar rijksdaalders uitkeering.
Je maakt 'n vrouw niet makkelijk wijs, dat je
zoowat om de zes weken verplicht bent om te
staken, vooral als ze één in plaats Van drie tientjes
in d'r handen krijgt."
„O, nou snap ik 't.... jij durft niet.... voor
je wijf." Meteen gaf ie Klaas 'n elleboogstootje
en grinnikte.
„Nou, ja" bekende Klaas eerlijk „zoo'n
pretje is 't ook niet. Je vrouw mot in alle gevalle
T zakie bestieren en zonder centen kan dat niet.
'k Weet zeker, als 't 'n rechtvaardige staking is,
dan. gaat ze heelemaal met me mee....'-'-
,,'n Staking is altijd rechtvaardig.we motte
net zoolang staken tot we de heele zooi d'r onder
hebben. Jij heb toch ook liever een-tien per uur,
as negentig centen, la we mekaar nou maar geen
smoesies verkoopen."
„Natuurlijk, iedereen is voor de vooruitgang
maar.
„Nou-dan.nou-dan En leer nou van mijn,
dat js je door je vrouw in dia dingen niet op je|
kop mot laten zitten. Daar mot je zelfbewust
in handelen. Denk je, dat ik mijn vrouw één
woordje laat mceklctsen in die zaken Néó
hoor, om de-dooie-dood-niet. Ik zeg eenvoudig
„Maandag staking" en daarmee uit. Daar heb
zij niks in te vertellen. En dat doet ze'ook niet.
Is ze veel ts proletarisch voor.... ze gaat 'r
zelf heelemaal in op. En zoo mot jij ook doen.
Niet direct met hardheid dat is olie in 't vuur.
Maar je legt haar heel verstandig en kalm uit,
dat 't voor haar eigen toekomst isen dat ze
daar in mee mot werken.- Je zal zien, dan geeft
zo wel toe."
„Nou" aarzelde Klaas „ik zal 't dan
voor deze maai nog 's probeeren. Maar 'n volgen-
do keer krijgen ze mijn vast niet meer voor 'b
staking, 't Is nou mooi genog."
„Als we eerst maar overwonnen hebben, ke
rel, dan praat je wel andersen je vrouw óók.
En as ze niet toegeeft, dan zeg je 't 'r maar flink,
zie je.dan dreig je, dat je heelemaal niet meer
werkt."
Ze waren bij hun huis gekomen en namen af
scheid.... spraken af, dat zeelkaar Maandag
op de „stakingsvergadering "zouden ontmoeten."
Janus Komkommer lachte nog eens stilletjes
na over de „overwinning" op Klaas z'n stakings
vrees, uit angst voor z'n vrouwha-ha-ha..
zoo'n sloomhoofd. Dacht ook nog even met zwel
lende trots over z'n succes-woorden op de verga
dering van daar straks. Zijn spiets, zoo op 't
laatst, had nog effetjes fijn ingeslagen. Maandag
op de vergadering zou ie ze nog eens dubbel aan
sporen om vol te houwen. En wéér succes hebben.
Opgeruimd stapte hij 't huis binnen.
Het humeur van z'n vrouw stond ver beneden
nul. Allerlei tegenspoed had ze dien dag gehad..
Ze had 'n kom koffie over haar nieuwe bloesje
laten vallend'r jongen was thuisgekomen
met nog 'n halve broek aande andere helft
was in prikkeldraad blijven hangenD'r
was 'n aanslagbiljet gekomen van de belasting
waar ze de bibberatie van gekregen had, zoo af
schuwelijk hoog als 't bedrag was.... De huis
baas was wazen zeggen dat ie van de h uurcommis
sie twee kwartjes mocht opslaan..A de witte
broodjes waren 'n cent en de kropbroodjes twee
cent opgeslagenen de schoenmaker had
voor 'n gulden of negen „ripperasie" thuisgebracht.
Ze ontving Janus met 'n snauwend„waar
kom jij nou weer vandaan 't 13 mekant half-
twaalf."
„Vergadering gehad. Maandag staking."
„Staking? Je bent toch niet mesjokke, hoop
'k?"
„Gelukkig nietwe teeketien niet voor die
onnoozele 90 cent. 't Mot 'n gulden en 'n dubbeltje
worden."
„Zoo, maar as je d'r maar op rekent, dat ik
daar niet van gediend, bin, hoor 1 't Lijkt werachies
tegenwoordig wel of jullie 't 'r om doen I Azze
ze 'n week of wat de luilak hebbe uitgehange
stake ze maar weer 's voor 'n verzetje. Maar 't
gebeurt niet, hoor i Jij gaat Maandag netjes
dn je werk."
„Hè? Wht?"
„Versta je me niet? Bin je doof of praat ik
Italiaansch? Je staakt niet lil"
„Ja, dat kd-je net denke.... 'k heb zo zelf'
nog wel angevuurd in de strijd."
„Jij kan generaals-kunsten uithalen zooveel
as je wil, maar ik zeg, je blijft 'r buiten I 'k Be
dank er voor om de andere week met 'n paar
ongelukkige harde guldens„steungeld te worden
afgescheept, 't Is me nogal 'n tijd I Bah i"
„Ja, maar hoor nou-is, Mien...."
„Niks te „Miene...." As jij staaijt bin ik je
Mien niet meer en wil niks meer met je malle
„Mienese" te maken hebben. Afgeloopen.uit
„Maar 't kan niet anders.... 'k mot."
„Motte Motte Van wie Van die opruiers-
kliek. Maar daar heb ik geen böoschap an I Ik
ga naar de portemenée te werk, begrepen ?l
En jij gaat Maandag heel netjes naar je karwei.,
en anders breng ik je zelfi wegEn nóu prate
we d'r niet meer overDeze laatste zin der
echtgenooteiijke discussie werd 'n absolute leu
gen, want het gesprek, dat nog volgde, duurde
vier maal zoo lang als 't reeds was geweest
werd zóó „amicaal," dat het veilig onder de ru
briek burengerucht kon worden geplaatsten
zóó onparlementair, dat Ouerido's Jordaan er
'n kinderboekje bij werd.... Het eindigde met
'n bijzonder „parlementaire" opzaniker op den
kop vah Janus, met een juist in gebruik zijnde
koekepan," die hierdoor meteen op permanente
non-activiteit moest worden gesteld, daar de
hersenpan van janus nóg harder bleek, dan de
bodem van genoemd bak-instrument.
Er werd toen niet meer over de kwestie gespro.
ken, Janus nam zich vast voor Maandag te wei ken
primo omdat hij zijn vrouw langer kende dan
vandaag..., secundo omdat er nog 'n heeleboel
voorwerpen in huis waren, die méér weerstands
vermogen bezaten, dan de tot hoepel „ge-Januste'
koekepan.
's Maandagsochtends deed ie nog 'n laatste
poging, doch Mien was onverbiddelijk.' Als eenig
antwoord deed ze haar schort af, prikte haar
matelo'tje op ,'t hoofd en ging mee.
Janus schaamde zich misselijk. Waf zoüe
ze kameraads wel zeggen? Maar afijn.... hij
zou dan maar net doen als Klaas Blind.... die
mocht ook niet staken van z'n vrouw.... Hij
zou Klaas voorstellen, om aan den baas te vragen,
of ze samen 'n stil achteraf-klussie mochten doen.
Ai-jaials die vervloekte stakers dan maar niet
bij 't karwei stonden te postenzou 'n reu-
zestrop zijn.
Aan 't eind vaa de straat kwam Klaas hen
achterop met 'n opgewekt„Morgen, buurvrouw,
morgen Janus! 't Is in orde, hoor..niks geen
last gehad. Me vrouw had 'n lekker plukkie uit
de loterijze zegt „al staak je 'n. half jaar..
voorloopig kenne we de branie uithange." Gaat
buurvrouw óók 's mee kijken naar de stakers-
vergadering? Mensch, menseh, je had je man
's motte hooren spietsen.... reusachtig 1"
Er viel 'n rare stilte.... Klaas keek schuin
naar de strakke gezichten van 't echtpaar Kom
kommer, dat heel niet enthousiast leek.
„Ja, Klaas, kwam 't er toen hortend uit, ,,'k
zal 't je maar zeggenmaar ehme vrouw
en ik hebben maar besloten, niet te staken."
Klaas gaf 'n schreeuw, welks veel geleek op
die, waarmee Janus in de vergadering het woord
had genomen, om z'n makkers moed in te....
breien.... G. M.
