SCHULD EN BOETE
Brieven uit Borneo.
i
FEUILLETON.
BUITENLAND
Ds Conferentie te Spa.
ONS VROOLIJK HOEKJE
WOENSDAG 14 JULI 1920
zelf gegaloppeerd had'! Doch hét idSeed goéd'
aan mijn txxhe. Hier wachten tot najn man
nen kwamen met mijn „dingen^ gauw
wat koken en eten en slapen! Nog tien mijl
en Tambunan was-bereikt 's Middags 3 uur
steeg ik weer op en weer een beetje hoog
en laag, bereikte ik spoedig de vallek .vier
mijlen vóór de dorpen- beginnen alles vlak
en mijn .paardje .voelde mijn Melen -in zijn
ribben en tegen vijf uur had ik de gou
vememenisstatie bereikt en schudde handen-
met den vertegenwoordiger van het gouverne
ment. die mij direct heete thee met koekjes
gaf, toen een bad en toen een whisky.
Ik was er. Van af den heuvel keek ik rond
over de vele dorpjes rondomEen leeg Etoe-
soenbuis werd ter mijner beschikking gesteld
en om half acht kwam de bagage, doch ik
had diner met den Europeaan. Ik sliep wel.
doch tegen den morgen was het koud. De
thermometer daalt 'hier in den vroegen mor
gen tot 60, 59, 58 en soms tot 53 gr. wat
Noordpool-koude is voor ons tropenland.
D£ P00LSCH-RUSSISCHE OORLOG.
Gemengde buitenl berjcbteji
Deo gratiasEindelijk in Tambunan. Heel
wat water is in zee geloopen sinds ik u een
brandbrief schreef, alles en aldeen omdat
moeder Companie mij niet ilier wilde hebben.
'Doch jjk ben er: nog wel niet als het wezen
moet. maar een begin is gemaakt en hls 't
loopt, dan mag: de duivel werken wat ie wil,
doch ons er uit krijgen zal niet lukken.'O
ja. geen twijfel aan dat de hellekoning werkt
en zijn best doet om ons missionarissen uii
deze streek te houden. Twintig duizend on
sterfelijke zielen, geschapen naar Gods beeld
en gelijkenis; geschapen om Hem te loven
en te prijzen in "eeuwigheid geklonken in
Satan's boeien. Ik zit hier nu tien dagen en
alle dagen heb ik geloopen en gehold en ge
rend van het eene dorp naar het andere..
Overal den hoofdman of zoo U wilt den
burgemeester opgezocht en hem verklaard
dat ik gekomen was om een school ie openen
dat ik hem noodig had om te helpen bou
wen en allen waren „happig". Een kleine
heuvel is ons geschonken door het gouver
nement nog wel niet zooals onze Perfect
het wilde doch voor eenigen tiid een
of twee jaar moeten we hier zitten in
„tijdelijke" gebouwen en als het marcheert
mogen we bouwen op een andere plaats
in het midden van de vallei een pacht
grond.-Doch wat en waar ie Tambeman?
Tambeman is een vruchtbare vallei, bijna in
het hartje van Noord-Bomeo niet in het
hart. doch zeg in de pericardio! Om er te
komen heeft mij vier dagen geduurd Van
Jesselton. U weet waar dat is van vorige
brieven ging ik op 'n mooien morgen met
den trein naar Melalap. 'n reis van 120 mij
len van 8 uur 'smorgens tot half vijf
'savonds, en toen moest ik loopen en dien
avond lieip ik nog 8 mijl tot aan een bamboe-
butie, een dak, een vloer en hier en daar een
wand. Gegeten en geslapen en hier was ge
lukkig een paard, waar ik voor getelefoneerd
had. 's Morgens in alle vroegte op pad over
en langs hooge heuvels; alles stil behalve de
hoefslagen van mijn ponny ik ging lek
ker voor 20 mijl tot Koningou, waar een
gouvememenisstatie is, met Europeaan.
Doch de Europeaan was niet_ thuis was
ver weg. doch wetend dat wit kwamen had
hij zijn huis en zijn kok ter mijner beschik
king gesteld Een bad, een flink maal een
uiltje knappen brevier en ik maakte een
loopje. Niet veel -te zien. Hier leven ver
verspreid een 10.000 menscben Murats
vieze, vuile, naakte luitjes doch wel ge
bouwd en gespierd' velen die voor model
konden dienen voor een of ander oud-griek-
schen beeldhouwer. Vroeg naar bed en vroeg
op en vóór zes uur was ik in het zadel, want
nu moest ik over een woestijn veertien mij
len lang en dat moest gebeuren voor de zon
warm werd. Wd ik was er over en heb de
hitte niet gevoeld. Langs een berg
stroom aan den voet der bergen staat weer
een hutje waar ik een bad nam in het koele
snel vlietende water, rustte en mijn brevier
bad. 'sMkkfaes ging ik verder en nu was het
voortdurend rijzen stapvoets natuurlijk.
Het pad ging langs den berg zig zag
hier en daar juist steil naar beneden, waar
ik bijna kippenvel kreeg toen ik dacht dat
één misstap of een 6prong van mijn ponny
erg vertrouwbaar zijn de dieren niet cn
erg schikkerig mij in de diepte zou doen
tuimelen want ik steeg dien middag over
-5000 voeten een zeventienhonderd meter!
Doch het was schoon, hier en daar genoot 3c
ofschoon mijn poëtisch gevoel wat ver
stompt is!! Toen weer naar beneden wat nog
ongemakkelijker is dan stijgen en ik was
Wer bij een hut, waar ik een vier uur zat te
wachten vóór mijn bagage kwam en ik wat
te eten kreeg- Een bad. een slaapje, brevier
en mijn maaltijd van riist en tuinbeef smaak
te en geslapen heb ik- dien nacht voor twee.
We waren te Ayo Ayo! Reeds twee dagen te
paard en nu stond er nog een 25 mijl vóór
ons. Zes uur 'smorgens weer op het pad en
een uur later, hoog op een berg kond-en we
Tambunan zien! Ik lichtte mijn hoed op en
groette mijn nieuw vaderland, en ik verzucht
te een paar korte gebedjes voor die anne
nnenschen, die van God of gebod niets afwe
ten! We konden het zien doch we waren nog
eeii goede 20 mijl van het beloofde land af
ïen dan heb ik verscheidene mijlen geloo
pen want ik werd stijf en mijn kok .vond het
wel goed, want die mocht toen riiden; doch
die aap ging vender dan ik bedoeld had en
toe ik halverwege ia de reishut. voor vreem
delingenverkeer ^afkwam, liep het paard
te grazen en Kookie lag zoolang hij was in
de schaduw en sliep de slaap eens rechtvaar
digen. Hij werd niet eens wakker toen ik hem
aanriep, doch een stoot in z'n ribben deed
'm de oogen open!! Ik schold z'n huid vol,
dat hij mij zes mijl had laten tippelen en
j[Vri} naar het Engelsek van A. 8. gwanj
MC^utoriseerde vertalipg
19.
i
Zij sprak deze woorden ©enigszins aar
zelend het was als de echo van iets dat
al jaren lang in haar hart geleefd had,
sinds den tijd, dat zij als jong meisje een
bezoek gebracht had aan haar broeder,
die zijn leven wijdde aam die verpleging
dor Londensche armen
„Dat verbaast mij zeer, kindlief, was
het antwoord baars vaders, „bijna even
zeer als wanneer ge mij gezegd badt dat
ge in hei klooster wildet treden."
„0,( neen, daar denk ik heelemaal niet
over, sprak Clara, haastig. „Toch is het
een mooi leven. Al de zusters zijn er heel
gelukkig in het zich geven aan anderen.
Ze denken geen oogenblik meer aan zich
zelf'.
De heer Anerley begreep dat het hart
zijner dochter dieper gewond was,
Tambunan! Voor jaren reeds dat onze
missionarissen er heen wilden, doch de fi
nanciën en werkkrachten lieten het niet toe.
Maar nu is er toch een heg-in gemaakt en
met Gods hulp een paar giftjes en ge
bedjes van u goede lezers, zal spoedig
laten we hopen ware waarheid over God
en Jezus bekend worden. Aan vier zijden-
ingesloten -door heuvels en bergen ligt Tam
bunan heet in de middagzon een open
vallei miet hier en daar een bamboebosch
en heeDved riviertjes en gelukkig heel
veel huisjes en huizen, waar allen. niet
één uitgezonderd heidenen zijn. Op het
eind van de vallei in het noorden staat de
reus schildwacht. Kuiabalu steekt zijn ge
karteld-en kop ruim 4000 meter de lucht in;
daar is een dorp, Sonsuron heet het, waar
bijna 300 huizen naast elkaar staan aan
een gerijd! 't Is een gamot dat te zien! Hier
is de streek voor een priester neen drie,
vier zouden hun handen vol hebben, want
de vallei strekt zich uit zooiets als Haarlem
'Beverwijk met een breedte van 210 mijl
En juist over de eerste heuvels daar in het
Noord-Oosten ligt een- kleinere vallei waar
2000 menschenhektenen bijeen leven
en één dagreis verder Liwan waar 17000
miensclien wonen, doch die zijn een ander
soort en geen soort Doesoen. De spraak hier
verschilt veel met de Doesoem-taal die ik ken
doch ik kan men behelpén zooiets ais
iemand die altijd in Haarlem gewoond heeft
en geen Duitsch kent voor het eerst in Ven-
lo of Maastricht komt, waar hij bijna on
verstaanbaar is en zelf niets verstaat. Een
paar maandjes en ik hoop „er in" te zijn,
De luidies hier hebben minder kl-eeren aan
dan de Dayaks en die hebben slechts 'n bree-
den doek om de lendenen. Hier juist een
klein, bandje tussch-en de 'been-en en om het
middel en velen zelfs dat niet. Een roitan
om 't middel on van voren een stukje boom
schors is hun gala-pak! De burgemeester
voorop! Die dames een kort rokske -is alles,
alleen de opgegroeide meisjes dragen bloe
ding Een kert rokske en een open kort jaks.
ke, doch zoodra ze getrouwd zijn mogen ze
in rokske alleen loopen. De kinderen in na-
tura. Nmziiiru ze druk bamboe aan het hak
ken. want ons faeele paleis wordt van bam
boe opgetrokkenWaar ik nu leef is erg
ongeriefelijk. Een huis 8 M. bij 3! en- daar
-moet ik huizen, eten. slapen en 's morgens -die
H. -Mis lezen! Doch als de dubbeltjes waar
kernen dan weet ik wel dat al het andere
ook wel zal komen, want zeker is het God's
H. Wil dat ook dezen armen het Evangelie
verkondigd wordt. Wilt u s-V.p. eens aan mij
en Tambunan denken in uwe godvruchtige
gebeden? Hartelijk dank!
I t J. STAAL,
Tambunan. Pinksteren 1920.
Dr. Simons over de ontwape
ning van DuitsehLand.
De correspondent van de „Intransigeant"
heeft een onderhoud gehad met dr. Simons,
die hem heeft verklaard -dat de beslissing
der geallieerden in zake de demobilisatie
onuitvoerbaar, is.
De toekomst zal dit zelf den geallieerden
toonen.
Wij kunnen niet zonder gewelddadige mid
delen ontwapenen, zeide Simons. De mannen
door ons belast gewapender hand hun wa
penbroeders te demobiliseeren. zouden zelf
gedemobiliseerd zijn- De geallieerden zullen
duidelijk inzien welke fout ze hebben begaan
door ons te verplichten het contingent Rijks-
weertroepen te verminderen. Wij hebben geen
zwarte troepen, We 2ullen trachten onze ver
plichtingen na te komen, maar het staat voor
i;;i!w¥°vasL dat van ons een onmoge
lijkheid wordt geëischt.
Verder Monde Simons zich tevreden over
de resultaten op de conferentie bereikt
Zij zij-n uitstekend voor ons. zeide hij na
Versailles hadden wij niet zooveel kunnen
verwachten. Ik vlei mij den geallieerden eenig
vérirodwieö 'Is tiéybea^ëyekzenhi. We heb
ben met de benoeming van vier commissies
even zoovele successen verkregen. De" eerste
voor de kolende tweede ter bestudeering van
het herstel der verwoeste gebieden: de derde
voor de levering der industrieele producten,
de vierde voor de schadeloosstel lingien.
Wat de kolen betreft moet de Fransche in
dustrie op denzelfden voet als de Duitsche
worden behandeld. België is reeds welvarend
genoeg.
^"De a.8. Enanciceie conferentie.
Op de bijeenkomst gisteren van den
Raad van den Volkenbond verklaarde de
heer Balfour, dlat de raad de mededeeüngen
had gehoord van de heeren Leon Bourgeois
en Delacroix over de schikkingen gemaakt
voor de financieele conferentie tee Brussel op
23 Juli. De heer .Delacroix was gemachtigd
aan Duitschland een uitnoodiging te zenden,
zoodra hij bericht had over de te Spa geno
men beslissingen ten aanzien van de vast
stelling van de door Duitschland te betalen
schadeloosstelling en de wijze van betaling.
De eisehen van België.
De „Soir" meent te weten, dat België, be
halve 8 pCt. en volledige erkenning van zijn
recht van prioriteit een vrij redelijk aandeel
krijgt van alles wat de geallieerden te wach
ten hebben van Oostenrijk. Hongarije en Bul
garije aan geld, grondstoffen en goederen.
De eisehen van Boemenië.
De correspondent van de Libre Belgiquë"
te Spa meldt dat de koning vanRoemenie aan
de heer Delacroix als voorzitter der conferen
tie een protest heeft gezonden tegen bet aan
deel van 1 pc. aan Doemenië toegewezen bij
de verdeeling der Duitsche schadevergoeding.
I I Een incident.
De,„Etoile beige" meldt uit Spa, dat
Maandag tegen 11 uur 's avonds de corres
pondent van het Wolff-bureau zich in een
caié bevond in gezelschap van den Duitschen
oud-minister vn koloniën Dernburg. Daar zij
Duitsch spraken protesteerden de andere be
zoekers en een Belgisch officier., die reeds aan
den vertegenwoordiger van het Wolff-bureau
had gevraagd niet in het café te komen, ver
zocht hem heen te gaan. Eenige bezoekers be
moeiden zich met het gevai; de Duitsche
journalist kreeg een slag met een wandel
stok.
De correspondent van 't „Hbl." schrijft,
dat dit incident blijkbaar is uitgelokt
door overdreven patriotisme van enkele
Belgische burgers en officieren laneiers
die zich naar het schijnt geërgerd heb
ben over de Duitsche taal, gesproken door
enkele heeren van de Duitsche delegatie.
Over de aanleiding van het incident, dat
Lntusschen als een op zich zelf staand
geval moet beschouwd worden, bestaan
vele lezingen. De heer Stoklassa, die voor
hst koffiehuis een pak slaag opliep, ver
klaart zelf, dat een burger hem met een
stok in den nek sloeg. Anderen meenen
gezien te hebben, dat ook een zeer opge
wonden officier der landers met zijn kar
wats daaraan deelnam. ,Vast staat, dat
deze officier ten slotte het middelpunt
van het opstootje .vormde en den vluch
tenden Duitscher scheldwoorden: „Boeide!
Sale Bochel Schweine h.undl" nariep. Ter
wijl de officier zich weer bij zijn groepje
neerzette, waarbij nog een Lander en eeni
ge heeren. en een dame waren, kwamen op
eenigen afstand nog acht to-t tien Duit
sche heeren van. de delegatie .voorbij, op
weg naar hun villa. Ook dit gezelschap
dat zich volkomen rustig gedroeg, werd
van uit hetzelfde opgewonden Belgische
groepje toet de scheldwoorden: Boches!
Schweinehundl nageroepen. Rog lang
duurde de opgewondenheid voor het kof
fiehuis voort. Het is zeer te betreuren,
dat zulke incidenten voorvallen. Ze heb
ben op zich zelf natuurlijk niets te be-
teekenen en zouden vermeden kunnen
worden.
Helaas zijn de Belgische bladen door
hun onnoodige hatelijkheden, waarmede
eiken dag hun verslagen over de confe
rentie vol staan, zelf er aan schuld, dat
in een brooddronken stemming laat na-
fuivende heethoofden zich tot zulke wei
nig- waardige excessen tegenover gasten
van hun regeering laten vér leiden.
Het verloop van Dinsdag,
Over de bijeenkomst v. Dinsdag meldt
het Havas-bureau:
De Duitsche deskundigen in het kolen-
vraagstuk hebben vanmorgen een bijeen
komst gehouden, waarbij zij do des
kundigen der entente hadden uitgenoo-
digd, opdat dezen kennis zouden kunnen
nemen van de redenen, welke de Duit
sche regeering beletten om het cijfer van
2.400.000 ton per maand, dat door de com
missie voor de schadeloosstelling vastge
steld is, te aanvaarden. Het zijn altijd de
zelfde argumenten, 4? moeilijkheid om
woningen te verschaffen, teneinde meer
mijnwerkers aan het werk te zetten, de
stakingen en de onvoldoende voeding.
Tte Duitsche deskundigen stellen voor
te beginnen met de levering van 1100.000
ton per maand, zoolang de economische
toestand niet verbetert, dit te yerhoogen
tot 1.400.000 ton met 1 Get. 1921 en
ten slotte te brengen op, 1.700.000 ton
met 1 October 1921,
Bovendien wenschen srij dat van nu af
de geallieerden aan Duitschland voor el
ke ton kolen, die het hun levert, 60
franken zullen betalen yoor den aankoop
van levensmiddelen voor de mijnwerkers.
De Duitsche deskundigen gaven den
raadd hun cijfers te aanvaarden. Het is
mogelijk, zoo niet waarschijnlijk, dat zij
tengevolge van het internationaal con
gres te Genua nog verminderd, zullen moe
ten worden. Onder deze omstandigheden
is het waarschijnlijk, dat de geallieerde
ministers aan de bëspreking over het ko-
lenvraagstuk een eind zullen maken in
de bijeenkomst die zij vanmiddag zullen
houden met Fehrenbach en von Simons.
De gemengde commissie, welke gisteren
ingesteld is om rapport uit te brengen over
de Duitsche voorstellen nopens de schadever
goedingen. heeft vandaag haar eerste bijeen
komst gehouden. De Duitsche afgevaardig
den zetten uiteen, dat DuitschLand het be
drag van zijn schuld en van de jaarlijksdfe
aflossingen zou wenschen te zien vastge
steld. Duitschland zou dan de verplichtingen
kennen, waaraan het elk jaar het hoofd zou
moeten bieden en zou bovendien weten, welke
maatregelen het moest nemen om eender van
zijn schuld af te komen. Op die .wijze zou
het zijn jaarlijksche betalingen in overeen
stemming kunnen brengen met de geldmid
delen. waarover het beschikt en met zijn eco
nomisch en toestand.
Het officieele communiqué luidt aldus:
De voltallige vergadering van Dinsdag
is geopend om half 6. Dr. Simons heeft
het definitieve antwoord yan Duitschland.
gegeven inzake de kolenkwestie. Hij heeft
met klem gewezen op de noodzakelijkheid
om de toestemming van de ondernemers
en van. de mijnwerkers te verkrijgen voor
een vermeerdering van de productie, en
en daarvoor den voedseltoestand dier Laat-
sten te verbeteren. Een belofte yan de
regeering nopens een grootere tonmen-
maat, buiten een overeenstemming met
hen om, zon misschien tot een opstand
leiden.
De Duitsche voorstellen zijn als yolgt:
le. Vanaf October 1920 56,000 ton per
werkdag of 1.400.000 ton per maand.
2. Vanaf October 1921 68.000 ton per
werkdag of 1.700.000 ton per maand, en
dit alleen, als men den voedseltoestand
kan verbeteren, en arbeiderswoningen kan
doen bouwen. De voornaamste oorzaak
van de vermindering van de productie
in de mijnen is de toestand van Opper-
Silezië, dat historisch van Duitschland
afhangt, en waarvan de kolenmijnen, vol
gens zijn meening, veel beter zullen wor
den geëxploiteerd door de Duitschers dan
door de Polen. Aan de hypotheek, die
Frankrijk, Italië en België hebben op de
Duitsche kolen, tengevolge van het ver
drag, zou beter kunnen worden voldaan
als men afzag van de volksstemming, die
in Opper-Silezië een hevige gisting blijft
verwekken, en als men zich tevreden
stelde met het sluiten van een mijnover-
eenkomst met de belanghebbende bevol
kingen van Polen en Bohemen.
Delacroix heeft geantwoord, dat 't ant
woord van I>r. Simons een groote teleur
stelling heeft veroorzaakt en een erneti-
gen toestand schept. De geassocieerden
hadden hun verlangen te kennen gegeven
om een poging tot gematigdheid en sa
menwerking te wagen door de Duitschers
te Spa te roepen. Hij heeft herinnerd
aan de bepalingen van het verdrag no
pens de kolen (3.250.000 ton per maand)
aan de vermindering, die daarin reeds is
aangebracht door de commissie voor de
schadeloosstelling (2.400.000 bon p. maand)
en aan de tot verzoening geneigde ge
zindheid van de geallieerden, die heb
ben willen kennis, nemen van de verkla
ringen en van het aanbod yan de Duit
schers, maar, gezien de houding van de
Duitsche regeering, die rekening houdt
noch met hét verdrag, noch, met het pro
gramma van de commissie voor de scha
deloosstelling, en die een volkomen on
toereikend aanbod doet, zal de conferen
tie worden geschorst, om aan de geallieer
den de gelegenheid te geven om den toe
stand te onderzoeken.
Maarschalk Foch en maarschalk .Wilson
zijn uitgenoodigd om zoo spoedig moge
lijk 'naar Spa te komen,
Volgens een officieus Poolscb. nieuws
bureau bestaat er voor Warschau geen ge
vaar. De bolsjewistische voorhoede staat nog
125 kilometer van. de meest oostelijke ves
tingwerken dier 'hoofdstad. Toch worden
deze vestingwerken reedB versterkt. Meer
d.an 10.000 man zijn hiermee bezag.
Uit Warschau wordt daarentegen aan de
VAN MARK TWAIN
den beroemden Ameriiaamsehen hum
zijn talrijke anecdoten in omloop. Hier
er een:
Eens had hij aan. een feestmaal
speech gehouden. Toen hij v^er zat, stom
'n advocaat op, stak, zooals hij gewende
was, zijn handen diep in zijn zakken en
zei;
„Vinden de dames en heeren 't niet een?
beetje vreemd, dat iemand, die humorist
van beroep is, 'n grappige toespraak"
houdtl"
't Gezelschap lachte. Toen stond Mark?
Twain weer op en zei: „Vinden de damei-
en heeren 't niet een beetje vreemd, dat
iemand die advocaat van beroep is, zijn
handen in z'n eigen zakken houdtl"
„Frankf. Ztg." gemeld, dat in het noorden;
van Wilna de bolsjewikische ruiterij reeds
is binnen gedrongen. De roode troepen zijn
over de Wiliia getrokken.
Doebno, aan de spoorlijn naar Lamberg,t
is reeds door de Eussische ruiterij bezet, j
De Ruseen zetten de beide operatieve b©-(
wegingen ba Wilna en bij Lemberg dus
krachtig voort.
De „Voes Ztg." verneemt uit Warschau,'
dat volgens daar ontvangen berichten dé'
oostelijke forten van Brest-Litovsk door de.
bolsjewistische artillerie worden beschoten^
Berlijnsche bladen ontleen een aan ,,den
Kommundst". het orgaan van de Oekrajien-
sohe eovet-regeerIng de vredesvoorwaarden,
die de Russische eovelet- rep ubltefc aan Polen
wil stil en. Deze luiden:
lo. Polen doet afstand van al zijn aan-
spraken op Wilna! Minsk, Grodno, Chotm^
Poleeië. Over de nationale toekomst van 1
deze gebieden eel die sovj et-regeering l>©-
slissen in overeenstemming met den wil dei.
bevolking.
So. Het Pooteohe leger zal worden afge--
schaft en vervangen door een volksm i;Ütie.-
3o. Polen betaalt de oorlogskosten aan''
Rusland in induetrieprodneten en machines.
4o. Over rw».n regeeringsvorm van Polen
beslist, binnen één jaar na het onderteeke
nen van den vrede, het Poolsche volk door
volksstemming. Tot zoolang oefent eeui
volksregeering het bewind.
5o. De sovjet-regeering laat gedurende;
*12 jaar haar militaire reserves op Poolsch,
gebied.
6o. De Poolsche steenkolenmijnen komen
onder controle van een door de sovjet-regee
ring te benoemen commissie.
De sovjet-re geering heeft l lijkbaar het
vredesverdrag ven Versailles er eens goed
op nagelezen en wil nu de entente bewijzen,
dat zjj zich ook in staat voelt op entente
manier een vrede te dicteeren. teek ent het
„HbJd." hierbij aan.
In het Britscbe Lagerhuis is gisteren ge
vraagd of van de Sovjet-regeering reed#
antwoord was ontvangen en de heer Bonen
Law verklaarde daarop, dat de Sovjet-re-ea
ring do voorwaarden van de Britscbe regea-
ring had aanvaard en dat dus overeenstem
ming was bereikt over de beginselen, vol
gens welke over handelsovereenkomsten zal
worden onderhandeld.
De heer Bon ar Law bevestigde eveneens,
dat de Britscbe regeering. na overleg en
naar hij meende met goedkeuring van de
geallieerden, aan de Sovjot-regeering voor
stellen heeft gedaan voor een ^nrniddf4iij—
ken wapenstilstand tusschen Rusland en
Polen, welke dan zou worden gevolgd door
een vredesconferentie tusechen Rusland en
de rand-steten.'
DE VOLKSSTEMMING IN HET OOSTEN
VAN DUITSCHLAND.
Het definitieve en officieele resultaat van
de volkestemming in de provincie West-
Pruisen luadit, dat voor Duitschland uitge
bracht zijn 82.4 X van het »«rtp] uitge
brachte stemmen, voor Polen 7.6 Deze
cijfers zijn voor Oost-Pruisen 98.2 en 1-8.
De „Vorwarts" schrijft, dat uit dit voor
de Polen zoo verpletterende resultaat blijkt,
hoe weinig de Opperste Raad. toen hij voor
deze gebieden een volksstemming uitschreef,
op de hoogte was van de toestanden, waai"
over hij een beslissing nam. De Opperste
Raad had veeel ergernis, werk. geld. rfjamdu
schap kunnen voorkomen, indien hii yich de
moeite had getroost zich behoorlijk te laten
inlichten, vóór hij aan het bevelen ging.
Zou voor de entente deze uitslag geen
vingerwijzing kunnen zijn, vraagt de „Vor-
warte", om op zijn besluit terug te kom-es
betreffende vele gebieden van de „Ost-
mairk," die hij aten Polen gaf. terwijl het
o ver groote gedeelte van de bereiking er
Durtsch is en Duitsch wil blijven! Daar zou
een volksstemming de oogen der entente-
dliplcmatie ook doen open gaan.
Levensmiddelenonlusten in Dresden.
Volgens een bericht uit Dresden «an het
dan hij ia zijn luchthartigheid gemeend
had'.
„Nu, beste kind, we zullen nog wel eens
zien," sprak hij met groote hartelijkheid
in den toon van zijn stem. „Ik zal je ge
luk natuurlijk ia geen enkel opzicht in
den we.g staan. Op het oogenblik is het
voornaamste dat je eens voor een poosje
Feicote verlaat om eens ergens rostig in
de zon te liggen. Je hebt me heel, heel
gelukkig gemaakt, liefste* en noch ik
noch lady Greeley zullen dit gemakkelijk
vergeten."
Bij deze woorden sprongen Clara de
Hanen in de oogen en ze wendde zich
haastig af, om bet haar va deer niet te
doen bemerken.
„Ik ga dadelijk aan lady Greeley schrij
ven" sprak ze opgewekt, „en ik zal haar
stellig een beetje beknorren, omdat ze
mij hiervan niets gezegd heeft. Weten de
jongens er al iees van!" 1
Jk zal
ze vandaag nog schrijven. Als
ze het even prettig opvatten als jij, zal
ik niets meer te wenschen hebben."
„Maar Pa, waarom zouden ze niet!
Ten slotte hebt gij toch bet recht om te
beslissen over uw eigen levensstaat en
het is stellig waar, dat gij het den laat-
sten tijd heel eenzaam hebt gehad. Ik sta
er voor in dat Frank en Denis u in het
geheel niet zullen teleurstellen,"
Terwijl ze dit zei, had ze zich al voor
genomen, om zelf hun een paar regels
te schrijven, dat ze de mededeeling van
vaders plannen met groote hartelijkheid
,en sympathie moesten oegroeten, evenals
zij zelf. Ze wist wel, dat bet eenige wat
de broers in deze zaak wellicht minder
aangenaam stemmen kon, .de gedachte
was, dat zij, hun zuster, door de verschij
ning van een nieuwe vrouw des huiz,s,
wellicht wat op den achtergrond zou ge
raken.
Deze dag, die met zooveel moeilijkhe
den begonnen was, kreeg dus een geluk
kig einde en.Clara ring vermoeid maar
opgewekt naar bed en sliep den droom-
loozèn slaap van een onschuldige na
tuur.
Den volgenden dag ging haar vader al
vroeg naar Durham om lady Gresley te
bezoeken en Clara liet haar poneywagen-
tje voorkomen om naar Branethorpe te
rijden. Opzettelijk vermeed "zij de scha
duwrijke laan, die haar langs den aan-
genaamsten kant Branethorpe Hall zou
den hebben doen naderen, ze hield den
-grooten weg, die langs leelijke, kleine
dorpen voerde, waar de huizen ia eento
nige rijen naast elkander stonden, met
geen andere afwisseling, dan de reusach
tige stapels kolen en met al de zwTarte
somberheid, die nu eenmaal onafscheide
lijk is aan de groote kolenmijnenindu
strie.
Het leelijkste dorp in den omtrek was
wel Catley, dat ongeveer een kwartier
van de Branethorpe-schachten verwijderd
lag. Het bestond uit één lange straat
met een baast oneindig aantal kleine
huisjes, een paar winkeltjes van haast
onbeschrijflijk Tïitzicht, twee kleine ka
pellen van rooden steen, een school en
verscheidene herbergen. Sommige der
huisjes zagen er beter uit dan de andere;
deze waren vaa schoon© gordijnen en
aardige vensters voorzien en zelfs was
hier en daar een zwakke poging gedaan
om er een tuin aan te leggen. Het meest
op een gezellig en qangenaam verblijf
leek ongetwijfeld de woning vaa Aaron
Fletcher.
Clara keek er met heel veel belang
stelling naar.
Juist, toen zij de deur naderde kwam er
eon jonge vrouw, die bij den ingang van
de deur stond, haastig het tuinpad op,
alsof ze Clara wilde spreken.
Deze aarzelde een oogen hl ik-, want ze
kende het meisje in het geheel niet, maar
er was in het optreden van dit arbeiders
kind iets zóó vertrouwvols en zoo naief-
om-hulp-vragends, dat 't haar diep trof.
Ze leek ongeveer drie en twintig en zo
was netjes gekleed een donkerblauwe
japon, een helder wit kraagje, en een
zwart zijden schortje, dat alles stond haar
uitmuntend. Zoo te zien leek ze wel de
kamenier eener deftige dame en ze maak
te *een indruk vaa netheid en orde, die
iedereen bevallen moest. De aangename
uitdrukking van haar gelaat en haar fij
ne trekken troffen Clara. Ze hield de teu
gels in en zag het meisje vriendelijk
aan
„Wenscht n mij te spreken, vroeg ze.
„Ja miss, U bent miss Anerley van Fei
cote, nietwaar!"
„Zoo beet ik, ja, en nï
„Mijn naam is Annie Fletcher. Mijn va-
der is meesterknecht in mijn no. 3 te Bra
nethorpe."
(Wordt vervolgd).
