WEEBE
SCHULD EN BOETE
1
Wat de Pers zegt
FEUILLETON.
BUITENLAND
ONS VR00LIJK HOEKJE
VRIJDAG 16 JULI 1920
OPENLUCHTTHEATER.
..De IJzeren Man" bij's^Hertogènbosch
was!
L. S.
De Conferentie te Spa.
AFKORTING.
Het oiier van Abraham", een
(nieuw)-ürieksch. mysteriespel in 2
bedrijven, vertaald door Dr. D. C.
fiesseüug.
„het klassiek TooneeC', artistiek
leider: Albert Vogel.
Voorafgegaan door: „Het offer
van den iooneciverslaggever,"
Van Valkenburg naar Vudit bij 's Herto-
'genboscii
Niet meer dan een stapje in onzen tijd
van snel en intensief verkeer!
Een stapje!
Jawèl
'i Was met een cribehaag'lijk gevoel van
onzekerheid, dat wij ons opmaakten tot
voortzetting van onze openluchtspelen-inspec-
iteondanks veel informatie toch was het
ons niet mogen gelukken, te weten te komen,
op welke dagen en o,p wolk uur de openiucht-
vooistcliiiigen van het mysteriesnel „Het
offer van Abraham'' gegeven werden te Vucht
aan „De ijzeren Man"; ,,'s Maandags"
veronderstelde de een met een mimiek in z'n
gezicht, we ke te beduiden had. dat ie er
eigenlijk niets van wist; „Dinsdags"
aarzelde een tweede; „Woensaags!" ver
zekerde een derde met nadruk, om er aan
stonds op te laten volgen; ,,maar 't kan ook
wal Dinsdags zijn"; geen. annonce in eeai-
ge krant, geen aanplakbiljetten ook niet
de uitaoodigingskaart, welke wij ontvangen
hadden hielpen ons uit den doom, en we
■hadden reecis het besluit genomen ons op
genade of ongenade aan het toeval over te
•leveren en op goed geluk af „maar Dinsdag"
de reis te wagen, toen een collega ons, met
meer geloofwaardige bewustheid mededeelde,
dat er deze week gespeeld zou worden Dins
dag, Woensdag en Dorfderdag, zoodat ons
besluit blééf; Dinsdag!
Om toéh vooral niet te laat te komen je
kon nooit weten, op welk uur het spél zou
aanvangen haastten wij ons Dinsdag In
hef vroege morgenuur met den eersten trein
uit Maastricht naar 's Heitogenbosdi.
We bedachten wel, dat we zoodoende ei
genlijk het koddig figuur maakten van ie
mand. die zich in 't zweet loopt om op 't
laatste nippertje den trein te kalen en niet
weet. dat die trein een half uur vertraging
heelten we schoten, daarover wel eens
«ven in 'n lach, maar niettemin: den zeker-
sten weg vonden wij het veiligst
Bij aankomst te Den Bosch zouden we
spoedig volop ingelicht worden.
Maar jawèl! Geen aanplakbiljet te vinden!
Jucen treinfcearnbte, geen hoieikellner, geen
.i^d^happenlooper, geen voorbijganger,
aangesproken wist te verteilen, op
UUr de yoorstelling zou aanvangen,
met, óf er vandaag wei voorstelling
zei is
We hadden reeds tallooze informatie-pogin
gen gedaan tevergeefs! toen eindelijk
een lunchroom-eigenaar ons pertinent durf
de verklaren: dat er aan „De ijzeen Man"
q-eze week areluchtspeeld werd op.Maan-
uag, Omsdajy en Woensdajr (sic O. dat .de
voorsteltkigen 's avonds te 6 uur aanvingen
en dat het terrein (ze hebben „De ijzeren
Man"-daar wèl goed opgeborgen, tot onvind
baar toe!) het best te bereiken-was per auto
bus, welke ieder half uur van de Bossche
„mert" afteedEn hij toonde ons de „ol
ficieeie" dien stege ling. We wisten 't nu!
Zóó sceptisch waren wé ten opzichte van
hl en ander echter wel gezind geworden,
dat we afweer om toch maar niet te laat
te komen! vóór half vijf reeds hadden
postgevat op de aangeduide plek van afrit.
We wachtten, en wachtten. doch hl wat
er kwam geen autobus!
Onze informaties begonnen weer van vo
ren al aan: 'bij politie-agenten, bil hotelkell-
ners, bij mensdien uit de huurt. en weer
kregen we een mengeling van tegenstrijdige
antwoorden te hooren.
We kregen lotgenootenEn„Zuster An
na, ziet ge neg niets komen?" werd er ui-ten-
Jteure herhaald.
Een jongen uit dé buurt ..die 't weten
kon", kreeg medelijden. kwam vertellen,
dat de auiobus nog wel 'n tijdje wèg kon
«ïooS,* wattt dai ie 'n troepje jongens had
kermist njcen naar de Waaiwijksche
En inmidüe,s was 't halt"
kwart voor 0 te
- - - te laat °°i op welke manier
6 geworden,
OOk nog Vóór 6 uur „I* jfeerTu Mau" te" he-
reiken.
Toen zijn wq allemaal lotgenooten
maar met den eerstvoigenden trein, gegaan,
met het gevolg, dat we, na nog wat zoe
ken en nog wat loopen, te ongeveer kwart
voor 7 het openluchttheater aan „De ijzeren
Man" betraden.
We hadden derhalve reeds een heel open
luchtdrama ..Het offer vanden too-
neelverslaggever"! achter den rug, toen
we ons voegden bij'de 24 toeschouwers,
welke over een deel van de tribune verspreid
zaten, genietend van „Het offer van Abra
ham".
Uit den tekst van Dr. Hesseling's verta
ling. welke wé bij ons hadden, 'bleek, dat het
tweede 'bedrijf al aardig op streek was.
en tevens ook, dat de artisten de 24 plus
1 toeschouwers zeker niet voldoende achten
de geweldige brokstukken oversloe
gen, alzoo met reuzenschreden zich spoedend
naar het einde.
Gezien ónze late aankomst, gezien ook de
omstandigheden, waaronder gespeeld werd,
willen wij niet de pretentie hebben, een vol
ledige recensie te schrijven van wat liet kra
nige „Klassiek Tooneel" van Albert Vogel
met „Het offer van Abraham" in het Vucht-
sche openluchttheater eigenlijk praesteert.
Wat het spel betreft willen wij ons
bepalen tot den indruk, welke het door ons
bijgewoonde spel- fragment op ons maakte.
Vooraf echter enkele opmerkingen om
trent stuk en theater.
„Het offer van Abraham", een (nieuw)-
Griaksch tooneel- of eigenlijk letterkunde-pro-
duct uit de zestiende eeuw. geschreven op het
eiland Kreta, waar de litteraire kunstzin
krachtiger kon blijven leven dan in overig
Griekenland, dat toentertijde reeds lang in
de alle kunst onderdrukkende macht der' Tur
ken was een brok litteratuur dus, welke
om het exotische wèl de aandacht van onze
huidige Hoilandrs verdient, doet ons in
samenspraken tusschen Abraham, Sara*
Izaak, twee dienaren, twee dienaressen en een
Engel beleven de geschiedenis van Abraham
die op God's bevel ertoe besluit zijn zoon
te slachtofferen doch door een Engel ten
leste ervan verwittigd wordt, dat God den
dood vanIzaak niet verlangt, doch tevreden
is met Abraham's blijk van gehoorzaamheid.
In samenspraken want als dit myste
riespel van et'terkundige waarde is wat wij
grif toegeven, al kunnen wij er niet een
„meesterwerk" in zien als de graecophiien
Psichari en Pernot een speelspel is he
niet: daartoe zijn de dialogen en vooral de
alleenspraken te lang, daartoe biedt het stuk
te weinig gelegenheid tot actie; 't is een
mooi letterkundig zegspel met alle ons wél
en niet-bckcrende eigenaardigheden van de
nieuw-Grieksche literatuurkunsEopvatting
véél ornament, véél plechtige herhaling, véei
weidsche gedachten, veel groofschheid, veel
liefheid, veel gemoedelijkheid, veel sensitivis
me. Het stuk is diep-aangrijpend. voor wie
het met zijn nieuw-Grieksche eigenaardighe
den te waardeeren weet, voor wie bij de
vertolking' in de declamatie opgaan kan.
Het Vuchtsche openlucht-theater is m
hoe schoone omgeving' ook nog niet dat!
De achtergrond is te doorzichtig en de trei
nen, welke op zeer korten afstand geregeld
voorbij komen puffen en stampen .en dreunen,
werken zeer storend op aandacht, op illusie
enverstaanbaarheid; ditmaal was het
terrein absoluut niet geschikt: de berg b.v.,
waar Abraham en Izaak tegen opstijgen
moesten, ontbrak geheel.
Ondanks het weinige publiek op den dag
yan ons bezoek, ondanks de geringe speel-
kracht van het stuk. ondanks de ongeëigend-
iieid van het theater, hebben Vonel's artisten
véél schoons geboden-
Vogel heeft zijn artisten wèl leeren deel a-
meeren!
Subliem was Louis van Gasteren als Abra
ham; hij wist door voordracht en spel diep
te ontroeren; wèl viel 't ons op, dat hij niet
even schrok, toen plotseling de Engel voor
hem stond in het tweede bedrijf.
Aleida Roelofsen vervulde zeer lofwaardig
de rol van Sara, en Izaak jammer, dat
voor een jongen hier weer e vrouw (Greta
Gijswijt) moest fungeereu muntte uit door
zuivere, gevoelige vertolking van haar kin-
derrol.
Paul Huf, die niet aanwezig kon zijn. was
vervangen door een zwakke kracht, wat het
geheel niet ten goede kwam.
Den overigen artisten over 't algemeen ook
hulde!
Van de enseeneering was niet veel werk
gemaakt.
Omdat het toch maar .Jboter aan den
galg" was met dit spel? op dit theater?
Ofomdat Vogel nu eenmaal meer Uit
sluitend declamator is?
Een goede gedachte is het van de artis
tieke leiding geweest, den voor onzen smaak
en vooral voor een tooneelvertooning naar
Greiksdien trant te breedsprakigen tekst hier
en daar te bekorten, en dat de artisten
dezen middag voor een zoo weinig talrijk
publiek nog eens extra-bekortingen niaak-
wie zal het hun kwalijk nemen
De omstandigheden in aanmerking geno-
zi' met liefde 01 ernst gespeeld,
en veel schoons te genieten gegeven.
BELASTING EN SPAARZAAMHEID.
De belaeüngschroef wordt steeds ster-
her aangedraaid: een schijnbaar gemakke
lijk middel voor de overheid om de steeds
zich uitzettende uitgaven te kunnen be
strijden, zegt de „Standaard". Do vraag
rijst zelfs, of wij niet voor rijk en gemeen
te allengs bezig gaan, niet slechts een
groot deel van de inkomsten te vragen,
maar van het kapitaal te gaan nemen.
Dit is voor -de volkswelvaart een zeer ge
vaarlijke zaak. Ook om den invloed dien
het heeft op de algemeene volkszede.
Er is verband tusschen belasting en
spaarzaamheid.
„Van onze naburen wordt ons bericht,
dat zij zeer veel geld uitgeven voor al
lerlei vermaak. Nimmer nam het pu
bliek vermaak zulke afmetingen aan,
als na den uitputtenden krijg. Hoe
vreemd het ook schijn©, een groot deel
van het volk zoekt de meest lichtzinni
ge verstrooiing.
Als een van de redenen zagen wij aan
gegeven, dat de belastingen zooveel
vragen, dat de menschen er de voorkeur
aan geven, om hun geld te verteren.
De zware belastingdruk neemt den
lust tot sparen weg.
Nu speelt voor Duitsehlaad natuur
lijk de wetenschap, dat de vroegere vij
and aast op Duitschlands hespaarden
rijkdom en dat men eigenlijk voor
vreemden werken en sparen moet, hier
een rol. Het is te begrijpen, al moei het
worden betreurd, dat de krachtsin
spanning om er weer boven op te ko
men, zelfs na zware worsteling en druk,
nog zoo weinig v*yordt gezien."
Maar wat voor het Duitsehe volk geldt,
gaat straks gelding krijgen voor elk an
der volk, waar 't evenwicht tusschen wat
men als vrucht van eigen arbeid mag
houden en wat het algemeen belang
vraagt, verbroken wordt, zoo betoogt het
blad.
„Als het offer, dat de Staat vraagt,
zóó groot wordt, dat spaarzaamheid
geen persoonlijk voordeel meer afwerpt,
dan komt de tijd, dat de zucht om te
verteren en op die wijze te genieten
van hetgeen men verdient, bij velen alle
andere overwegingen overstemt. En dan
breekt men de volkswelvaart van alle
zijden af.
Wijze belastingpolitiek moet met dit
verschijnsel dat, hoe men er ook over
denkt, toch niet kan worden ontkend,
rekening honden.
De overheid behoort haar volk in so
berheid en bezuiniging een voorbeeld
te geven.
En hoever zijn wij daarvan thans
verwijderd?"
«aar het Engelsck van A 3. Swan]
OewPoriseerde vertaliM -
21.) -
Hij slaag-de er in armenverzorging yan
nfnrrgtideultu vail Bonden voor zijn reke
ning te krygen, en daar, waar zijn rijpe
ondervinding en zijn edelmoedighart
meest onschatbare diensten konden be
wijzen vergat .hij by het zien van zooveel
armoede en diepe ellende zijn eigen ver
driet. Twintig jaar had hij nu te Londen
gewerkt, en geen persoonlijke banden had
den hem belet cf weerhouden zich geheel
aan het werk der christelijke liefde te
geven. Hij had nu in zijn tallooze armen
kien uitgestrekte familie die al zijn krach-
hulpbronnen in beslag nam en hij
meest °^ehit m Ulcest beminde en dé
verkeerden en Lm noodit\aJ" nood
rrom„ door de
De kolenlevering.
Volgens die „Petit Parisien" noodigde
de nota van den Oppersten Raad Duitseh-
land uit, het tract,aat vain Versailles be
treffende de steenkolen, uit te voeren. Zij
blijft do maaji doiyksche levering" eisohöH
van twee millioen tan. Zij zot uiteen,
dat zelfs na die levering Duitechland, op
het stuk van brandstoffen er nog gunsti
ger aan toe is dan Frankrijk, België en
Italië. Zij herinnert er aan, dat de leve
ring een van de voorwaarden is die ia
het traetaat is opgenomen bij wijze van
vergoeding voor de vernieling van de mij
nen in het noorden van Frankrijk, welke
vernieling door geen enkel militair be
lang gerechtvaardigd is. Zij verlangt dat
Duitschland deze voorwaarde" goedkeurt
eu het protokol onderteekent. Anders
zullen die. vroeger aangeduide militaire
maatregelen hun loop nemen.
Uit Spa wordt gemeld, dat dt Duit-
schers op zekere voorwaarden de voor
stellen der geallieerden inzake de kolen-
levering hebben aangenomen.
De bijzondere berichtgever van Havas
meent te kunnen meedeelen, dat dr. Bonn
Woensdagavond Lloyd George uit naam
van de Duitsehe delegatie is komen mede-
doelen, dat zij da voorwaarden van dt ge
allieerden voor de levering yan steenkool
dus van twee millioen ton in do maand,
an mam. Do aanneming is voor het ove
rige vastgeknoopt aan voorwaarden, die
het noodig maken dat men goed uit zijn
oogen kijkt, voegde de correspondent er
aan toe.
Do tegenvoorstellen komen hierop neer:
le. De Duitsehe regeering verklaart
zich bereid van 1 Augustus 1920 af zes
maanden lang twee millioeu ton per
maand te leveren.
2e. De geallieerden moeten den binnen-'
landsehen prijs dezer Duitsehe kolen be
talen, welk bedrag op het conto van het
horstellingisfonds wordt geschreven.
3e. De vier punten, die door de Enten
te in de kolenkwestie den Sen en den llen
Juni j.l. vastgesteld werden, zijn voorloo-
pig niet van kracht.
4e. Er wordt een overeenkomst getrof
fen betreffende Opper-Silezië, waarbij
Duitschland de aan Polen te leveren
1.500.00 ton behoudt.
5e. Er wordt intusschen een commissie
benoemd ter bestudeering van de levens
omstandigheden der mijnwerkers, verbete
ring van woningen enz.
6e. De geallieerden verklaren zich be
reid voorschotten te verleenen voor le
vensmiddelen, woningbouw enz.
Het Havas-bureau seint omtrent het
verloop van gisteren nog de volgende te
legrammen:
SPA, 15 Juli, De geallieerden zijn van
ochtend om kwart over elf bijeengekomen.
Foeh en Wilson woonden de vergadering
bij,. Tegen twaalven werd verklaard, dat
de Duitsehe afvaardiging aan den voor
zitter der conferentie een brief had ge
zonden, waarin zij verklaart den eisch om
de bondgenooten 2 millioeu ion kolen per
maand te verschaffen, te aanvaarden on
der de volgende voorwaarden:
Ten le. De bondgenooten stemmen er
in toe, dat een zeker deel van de leverin
gen zal bestaan nit bruinkool.
Ten *2e. Engeland neemt op zich de
Duitsehe leveringen aan te vullen voor
het geval dit door overmacht niet in staat
is zijn verplichtingen na te komen.
Ten Se. Engeland verschaft aan Duitsch
land een zekere sekeepsruimte om de
voedselvoorziening te verzekeren.
De bondgenooten zullen over deze voor
stellen beraadslagen.
SPA, 15 Juli. Naar vei luidt, zou de Duit
sehe delegatie aan de drie reeds genoemde
voorwaarden voor de aanvaarding van het
protocol de geallieerden hebben toegevoegd,
dat Duitschland 400.000 ton minder zou heb
ben te leveren öp de productie der mijnen in
Opper-Silezië, en bat de 1.400 000 ton, die
het vooraf moet leveren bij wijze van herstel
van de verwoeste mijnen, door de geallieerden
contant zouden worden 'betaald tegen den
prijs van de wereldmarkt.
De bijeenkomst van den geallieerden raad
duurde tot kwart over 1Na afloop is er daar
omtrent geen mededeeiing gedaan, maar men
weet, dat de geallieerden de laatste Duitsehe
voorstellen hebben besproken, die zij van 't
begin af aan ais onaannemelijk beschouwden.
De geallieerde deskundigen zullen ora half
5 bijeenkomen, en de gevolmachtigden om
half 6.
SPA, 15 Juli. Von Simons heeft er aan
Engelsche journalisten zijn tevredenheid over
uitgesproken dat in geval van bezetting van
lnet Roergebied daar geen zwarte (toepen voor
gebezigd zullen worden.
Millerand. Lloyd George en von Simons zul
len vanavond bijeenkomen.
Opwinding in het Ruhrgebied.
De Duitsehe bladen meldden gister uit
het Ruhrgebied, dat de onderhandelingen
te Spa over de kolenleverringen onder de
mijnwerkers levendige onrust hebben ge
wekt. Vele arbeiders maken zich nu reeds
met het deuk beeld vertrouwS het Ruhr-
S"ebi«a te verlaten, zoodra dit bezet zou
worden.. In een Woensdag: to Essen ge
houden zitting van de groep van werkne
mers uit de Kamer van Arbeid voor de
mijnindustrie in het Ruhrgebied werd een
beslissing genomen, waarin werd gepro
testeerd tegen het dictaat van de entente
in zalce de kolenkwestie en in verhand
hiermee elke overeenkomst inzake het
verrichten van overwerk werd geweigerd.
Boven de ei sok en van de entente staat
het recht der arbeiders op vrijheid en on
afhankelijkheid. Dit recht zullen de ar
beiders niet prijs geven, zelfs indien de
Duitsehe delegatie zich aan het dictaat
onderwerpt.
Hué zond een telegram aan minister
Simons, waarin hij den toenemenden af
keer van de mijnwerkers om verder over
werk te doen motiveert met de slechte
voeding en vooral mét de berichten uit
Spa over dwangmaatregelen tegen het
Ruhrgebied.
14 JULI IN FRANKRIJK.
Een draadloos N. T. A. bericht uit Parijs
meldt, dat o-P het feest van den 14en Juli
dezelfde drukte heers elite als op dergelijke
feesten van voor den oorlog weer. Da volks
feesten slaagden buitengewoon.
President Wilson heeft een telegram af n
Deschanel gezonden, waarin gezegd wordt,
dat de anafhankelijkheidisverk!aricer der V.
S. eveneens aan de wereld beduidde, dat
menschen niet langer zouden onderworpen
werden aan de tyrannic en hot despotisme
van oen willekeurige macht, doch allen ge-
Baron Sjidceling heeft een nieuwen huis.'
knecht. De baron treeft een avondpartij, en del,
huisknecht moet de binnentredende gaston
aankondigen.
„De heer Van den Peulewater, mevrouw,
van den Peulewater, mejuffrouw Alida van
den Peulewater, mejuffrouw Amarimta van
dien, Peulewater,"riep de knecht.
Daar werd de baron zenuwachtig van.
„Hoor eens Hendrik," zei hij, „niet zoo uit-;
voerig zijn met afroepen. Je kunt zoo'n famD
lie best in een paar woorden- samenvatten,"
De volgende gasten waren mijnheer Gul--
den. mevrouw Gulden, en mejuffrouw Gul
den. Hendrik wuifde met z'n hand om ze aan
te wijzen en riep tegelijkertijd: „Twee-Vijf-
tig!"
'N ZACHTE WENK.
'n Meneer die dicht bij het orkest mf.
knoopte een praatje aan in de pauze met den
wakmoornbLazer.
,,En hoe lang moet je nu zoo blazen?"
„Vandaag op Zondag? 'n Uur of zeven!"
„Verschrikkelijk! En wat levert je dat nu
opr
,.'n Reuzendorst. meneer!"
lijk zouden ziin voor dé wot." De president
voegde eraan tóe. d-at de natuurlijke ban
den. die Frankrijk en de A. S. verbinden,
niet te vernietigen zijn en duurzaam zullen
blijven.
De Amerikaansche minister van oorlog
Baker" heeft ter gelegenheid van den ilea
Juli meegedeeld, dat hij de graven der sol
daten, gevallen voor de zaak der vrijueid,
zou bezoeken.
DE VOEDINGSNOQÜ IN
DUITSCHLAND.
De rijksminister voor de volksvoeding dr.
liermes heeft de Duitsehe delegatie te Spa
een overzicht doen toekomen van de voe-
diugs-eïlende in Duitschland, met ver.oek
dit teg kennis te brengen van de conferentie.
'Aan dit overzicht zijn de volgende bijzon
derheden ontleend. De opbrengst l>er hectare
daalde van 1913 tot 1919 voor broodgraan
meè 21 voor voeder gr aan met 25, voor
aardappelen met 31. voor suikerbieten m»!
30 Do totale oogst verminderde in dat
jaren voor broodgraan van 13.3 tot 8.5 mii-
lioen ton. voor aardappelen van 40.3 tot
21.4, voor suikerbieten van 12.9 tot 5.8 miL
lioea ton. Het aantal runderen d .a de 'n
dien tijd van 18 tot 16.5. het aar fa; melk
koeien van Ö..1 tot 7.6, het a&niai vaneen»
van 18.5 tot 11.5 millioen. Keu koe leverde,
in 1913 27Jió liter melk. in 1919 1200. Do
melkproductie daakte van 24.4 mii.iard iüei
in 1913 tot 10 milliard in 19l9. Het_»Hcht-
gewioht der runderen verminderde in dien-
tu'd met 30 tot 50
Hot aantal levend geborenen bediroeg In
1919 in 365 plaatsen mot 2ö mijiioen inwo
ners 459.758 tegen (JB3.815 in 1913. in Prui
sen stierven kinderen van 1 tot 5 jaar in
1914 52.924, in 1918 67.369. nleitc-gens;aan-
de het geboortecijfer tijdens den oonog met
circa 40 achteruit ging. In Pruisen stier
ven kinderen vin 5 tot 15 jaar in 1914'
25.780. in 1918 50.391. In die genoemd© 365
plaatsen met ©en bovolking van 2a millioen
inwoners stierven in 1913 van de 10.000
meiisehen 15.7 aan tuberculose, n 1919
27.1.
Duitschland zal in het aanstaande oogstr
jaar, wil het de bevolking behoorlijk kunnen
voeden. moeten invoeren 2 millioen ton
broodgraan. 2 millioen ton voedergraan,
750.000 ton oliehoudende vruchten, 180.OOO
ton spek en vfoesch, 184.000 ton vet. ÖOO.OOO
ton visoh, 500.000 ton ruwe fosfaten, totaal
voor moer dan 3 milliard mark in goud.
HET INCIDENT VOOR HET FRANSCHE
GEZANTSCHAP.
Rijkskanselier Fehrenbach zond Millerand
een brief, waarin hij verontschuldigingen
aanbiedt voor het wegnemen van de vlag op
het Fransche ambassadegebouw te Berlijn,
hieraan toevoegende, dat de schuldigen ver
volgd en gestraft zullen worden.
SEftiEfcüDE BüTTEKL. BERICHTEN,
Hinden burg aajigc.ani.
Het „Berl. Tagebl."' vermeldt de vol
gende bijzonderheden overeen aanranding
van veldmaarschalk von Hiadcneu»g. Hij
was Maandagavond alleen met zijn be
diende iu zijn villa, toen hij pLotselLig.
iu ae achterjeamer iets hoorde. Hij ging
de kamer binnen, zag voor een kLeiua
kast een. jonge man staan jn de grijze
uniform. Hindenburg dacht dat het een
schrijnwerker was, die iets in het huis
moest repareeren en vroeg: „Wat doe
je daar?" De onbekende draaide zich om,
en smeekte: „Laat my gaan. Ik ben op
den verkeerden weg geraakt, maar zal
het nies meet d-sn.De oude veldmaar
schalk pakte hem echter bij^ den kraag
en trachtte hem in de werkkamer te du
wen. Er ontstond een worste.ing, waar
bij een paar meuben omvielen. Toen da
die met aan zijn wnakzahmheid ontsnap
ten.
Maar er kwamen ook oogenbiikken,
waaria vermoeienis en uitputting hem
dreigden te overweldigen. Vacantia nam
hij nooit wel ging hij dikwijls op reis
om overal oagelukkigen die geholpen kon
den worden op te sporen en tevens om
door persoonlijk vragen de; middelen bij
een te brengen die hij voor zijn liefde
werken van zoo reusaehtigen omvang noo
dig had. Deze dag, waarop wij hem in
zijn studeerkamer vinden, was buitenge
woon vermoeiend geweest, en er was dien
avond gelukkig geen enkele vergadering
waar hij noodzakelijk zijn moest. Hij was
te vermoeid om te lozen, zelfs te vermoeid
om rustig te donken hij droomde maar
een beetje, en zijn gedachten gingen on
willekeurig ^naar zijn verwanten to Fel-
cote, met wie hij ro.,e'matig op de meest
narioiyke wijze briefvis e ing onderhield.
Terwijl hy' zoo nog aan hen zat to denken
klonk er een lichte tik op de deur, en er
rtud iemand binnen met zaclit ruischende
rij een kieeren en met een zachten niiin-
lacli op het gelaat,
„Ik beu het, oom Ciauue Clara. Ik
had geen tijd om u te schrijven. Ook
wilde ik u nii t doen selirinken door een
telegranr, en daarom kom ik zóó maar „Ja ja, je bent niet veeleischend. Kom,
zonder voorafga-3,11^ bericht."' j laat ik je je kamer wijzen, en ai is de
Hy kuste haar recht hartelijk. „Zoo,'tijd voor het diner dan voorbij, je zult
kindje,'" sprak h)J> ».en wat js er aan de 'toch koud vleesck en brood en koffie
hand?" hebben, kind, zoo eenvoudig het h,ier
„O, iels heel gezuchtigs, iets waarbij ook is."
ik uwe hulp en syInPathie hard noodig
heb. Ik ben op bec 0°geh,blik eenvoudig
een der velen, nie naar cleze piaats top
komen om troost en opbeuring te zoe
ken."' I m u0
„Zoo kind, maar ctan moetën we eerst [mertje, waar hij haar bracht. Alles was
toch eens zorgen uat je het hier goed hebt j er even eenvoudig en toch prettig om
Het is al niet erg fraai dat je mij hier rte zien, en Olara keek er met een zucht
op de sofa vyhd zitten suffen toen je [van tevredenheid rond.
mijn kamers binnen kwam. Er js geluk-
kig een kamer open: een van de Zusters
„Och kom, een enkel broodje is ge
noeg, maar ik heb liever een kopje thee
dan koffie, oom,"' antwoordde CLara, ter
wijl zij opstond om liem te volgen. Het
was een klein maar allergezelligst ka-
is wegens ziekte paar huis."
„O, wie is dai, vroeg Clara vol be
langstelling.
„Zuster Uriii-a- Eerlijk gezegd twijfel
ik er aan of zij wei ooit terug zal komen.
Vertel eons, waarom Len je niet in je
hotel gebleven en heb je mij niet laten
„Ik zal de overste bij je zenden, en als
je me straks noodig hebt," vind je mij op
mijn kamer.'"
Ze liet hem niet lang wachten en nam
er alleen den tijd voor om zich te was-
schen en haar mooie haar te borstelen.
„Ik heb een vuurtje voor je laten aan
leggen, beste," sprak hij eu schoof den
gemakkelijksien stoel naar haar toe. „Het
roepen? Je vader IS zeker niet met je is wél niet koud zonder kachel, maar zóó
meegekomen?" 13 het toch aangenamer en gezelliger. Ook
„Neen, en ik zou hier in de stad nooit helpt het mij dikwijls gemakkelijker en
in een hotel willen slapen, al iiadt u hartelijker praten met degenen die mij
geen andere plaats voor mij dan op de hier komen opzoeken.'"
vloermat." Clara keek de kleine kamer rond, waar
van een groot deel oer wanden door boe
ken werd ingenomen. Er was niets over
tolligs iu het kleine verue.r, en van da
hoogste boekenplank tot het oune grijze
Perzische kleed op den grond droeg het
den stempel van tien bewoner.
„Hoe maakt je vader het?'"
„O, vader is heel opgewekt en vroo-
lijk," autwoorddo Ciara met een onzeke-
ren glimlach terwijl mi zich in den ge-
makkelijken stoel liet neervallen. „Ik heb
u wel duizend dingen te vertellen die ik
onmogelijk kon schrijven. Laat. ik maar
beginnen met papa. Hebt u geen brief
van hem gehad?"'
„De laatste dagen niet."
„Dan zal hy wei gauw komen. Hy zei
dat hij u dadelijk wilde schrijven. Ik
zou wel eens widen weten of het u erg
verbaast te hooren dat hij gaat hertrou
wen."' t>
Het rreiaat van oom O.aude veranderde
even en een uitdrukking a.soi hij iets
moest verdedigen dat hem heel Lef was,
kwam op zijn gelaat. Maar de volkomen
kalmte en opgewektheid, die op Clara's
gelaat te. lezen stonden stelden hem ge^
rusN
- A (Wlordt vervolgd.)
