TWEEDE
EN BOETE
De ooriogsiiquidatie.
BUITENLAND
FEUILLETON.
QNS VROQLIJK HOEKJE
VRIJDAG 6 AUGUSTUS 1920
DE P00LSCH-RUSSISCHE 00RL0S.
HET P00LSCH-RUSSISCHE FRONT.
TgCHECtfO^
R U M NI EN
Opmarsch van het roode leger.
De tegenwoordige grens van Poién.
Wij, Hollanders, wij leven in ons kleine
"landje als in een paradijs van melk en
honing;.
Wij zijn het leed van den oorlog al haast
vergeten en soms zou men neiging gevoelen
te wenschen dat de Nederlanders tot eige
ner heilzame leering maar wat nauwer met
het oorlogswee hadden kennis gemaakt.
Intussühen danken wii den Goeden God,
dat hij ons en ons lieve Vaderland spaarde
en het de heerlijke rol van trooster der be
drukten toebedeelde in het ontzettend tijds
gewricht. dat achter ons ligt.
Maar danken wij Hem genoeg?
En laat ons toch de oogen niet sluiten
voor de lessen, die. als het ware vlak voor
onze vensters worden geschreven.
Wie wil leeren wat oorlogswee is en welk
'n weldaad ons God verleende met ons van
den oorlog te vrijwaren, hij zie b.v. naar
Duitschland.
Men is zoo licht geneigd de opleving der
Maatschappij in 't algemeen te meten naar
wat wii vlak in onze omgeving zien ge
beuren, maar reizigers, die Duitschland be
zochten weten wat anders te vertellen.
Zij 'bevestigen de verhalen, die gij en wij
van Duitschers, diep uit hun land gekomen,
niet gelooven wilden, dat. om niet verder te
gaan dan wat den voedsdnood aangaat,
daar nog toestanden heerschen. zooals bij
ons in den tijd van de scherpste distributie.
Hoe lang ligt die tijd al weer als een ver
sdhrikking ver in onze herinnering achter
ons.
Maar daar, in dieper Duitschland. wordt
m de steden nog gedistribueerd, scherper
dan bij ons ooit het geval was; daar word/
»ok gehamsterd, door iedereen als hij kan,
hemel! want het gaat daar om lijfsbe
houd voor zich en zijn gezin en met ang
en schrik gegaard wat maar te eten is;
eieren en meel worden verstopt, vleesch en
ooter voor fancy-prijzen in den sluikhandel
gekocht; commiezen worden om den tuin ge
leid en, als het kan, omgekocht. Wij. Hol
landers, die alles krijgen kunnen, zij het
dan voor dure prijzen, wij kunnen ons niet
indenken dat daar nog zooveel leed wordt
geleden.
Wij spraken een Haarlemschen zakenman,
die pas uit Duitschland is teruggekeerd.
Hij vertelde ons. hoe alles in Duitschland
voor den grond ligt; hoe hii in Frankfort
op een Zondagmorgen getuige was van een
Sacramentsprocessie en hoe ziin vrouw haar
tranen niet bedwingen kon bij het zien van
stumperige acht- en negenjarige communie-
kindertjes, die in de processie meeliepen,
met kleine hoofdjes, groote handen, oneven
redig grooie voeten en scheeve schouders. En
dat was nog wel in een z.g. middenstands-
kerk. „Dan moet u de kinderen zien in de
arbeiderswijken'', zeide men hem. Het is 'n
generatie, die absoluut veroordeeld is door
ondervoeding.
Een. D-uitscJie fabrikaat rekende den za
kenman voor dat b.v. een rijkaard in
Duitschland, die één millioen marken bezit
nog 27000 mark inkomen per jaar over
houdt na zijn „steuer' hier en ziin „steuer"
daar geofferd te hebben. 27000 mark klink/
nog al goed in onze Hollandsche ooren,
naar, zoo zeide de fabrikant, u moet eens
informeeren wanneer u in Zuid-Duitsch-
land komt of een trambeambte of postman
daar niet 10 a 12000 mark per jaar ver
dient. Onze zegsman deed 'het en vroeg aan
een tramman in Baden-Baden of hij 10000
mk. verdiende en deze bevestigde het. „Maar
ik kom te kort" voegde 'hij er aan toe. „Ik
Jeb een gezin met 3 kinderen. I'k moet min
stens vijftig mark per week voor brood al
leen uitgeven. En gelukkig dat het brood:
slecht is want anders aten mijn kinderen nog
meer. Wat blijft er echter op die manier van
200 mark per week over?" In dit licht be
zien kan zelfs de milldonair zijn weelde van
27000 mark wel op.
Of de fabrikanten in Duitschland dan
nog hoopvol de toekomst inzien, vroegen
wij onzen zegsman.
„Absoluut niet", antwoordde hij," Wij
werken, wij willen het probeeren" zeggen de
Duitsche fabrikanten met de oude energie
die hun eigen is. „maar wii wanhopen er
aan dat wij slagen zullen. Wii zwoegen,
jnaar als er nog wat verdiend wordt, komt
de „steueF'-man en vraagt zijn aandeel in
den buit. Wii leven van den eenen dag in
den anderen."
Zij allen vervloeken den oorlog en hun
eigen verblindheid van vroeger, die heil zag
in wapengeweld.
Dat is oorlogsleed, vlak bij onze grenzen.
Het is niet nieuw wat wij neerschrijven,
maar het is actueel.
En misschien dat eenige onzer lezers, in
dezen vacantietijd, een oogenblikje vinden
om eens te denken aan leed- dat in onze
nabijheid wordt geleden, terwijl wii feitelijk
geen gebrek kennen. Misschien dat zij dan
wat juister de waarde schatten van het
groote voorrecht dat God ons schonk den
oorlog langs den drempel van ons land te
laten voorbijgaan.
Critiek.
De Fransche bladen noemen den toestand
van Polen hopeloos en oefenen ernstige
critiek uit op de slappe heudngr dier Fran-
sche Regeering.
Het .Journal des Débats" verwijt dien ge
allieerden regeeringen haar zwakke hou
ding. De Poolsche zaken, schrijft het blad
o.a.. nemen een steeds ernstiger wending;
uit militair oogpunt wordt de toestand
steeds donkerder. Men spreekt veel over de
fouten, door de Polen hegaan, en deze zijn
dan ook onbetwistbaar maar. heeft men
het recht stilzwijgend die van de geallieer
den voorbij te gaan? Een maand geleden
reeds was Polen in gevaar: die kostbare
weken hadden kunnen en moeten worden
gebruikt om afdoende een gevaar te weren,
dat geheel Europa en zelfs Amerika aan
gaat. Men heeft dien tijd verloren laten
gaan; men heeft de Sovjet-regeering een
soort ultimatum gezonden. Maar ongeluk
kigerwijze hebben de bolsjewiki een reeas
langdurige ervaring van de zwakheid en be
sluiteloosheid van de Westelijke kabinetten.
Zii hebben ons bezig gehouden met draad-
looze mededeelingen en intusschen den °'P~
marsch van hun legers verhaast, terwijl zij
een uitnoodiging hebben weten te verkrij
gen voor een conferentie, waar zij op voet
van gelijkheid zullen optreden. Men begrijpt
ho d© geallieerde regeeringen met de
handen in het haar zitten, nu zii hebben
nagelaten in Europa en vooral in Oost-
Europa een behoorlijken toestand van orde
te vestigen, toen zijn beschikten over de noo'
dige middelen van actie. Thans gevoelen
zij zich ontwapend. Vooral voor Engeland
is de zaak moeilijk, het moet over de ge-
heele wereld het hoofd bieden aan gewel
dige verplichtingen en het heeft om zoo
te zeggen geen troepen meer. In geringere
mate is dat ook het geval met de andere
mogendheden. En de bolsjewiki weten dat
zeer goed.
De „Temps" (die steeds aanspoorde tot
krachtdadiger optreden tegen de Sovjets)
schrijft
Koelbloedigheid is nooit méér dan hu
eisch geweest voor de obefs der geallieerde
regeeringen, en voor de openbare meening,
die op hen invloed uitoefent. De nederlaag
van Polen brengt verandering in den toe
stand van Europa. Er moet een beslissing
genomen worden. Wat men ook moge be
sluiten, in een dergelijk historisch oogen-
blik betrekt de beslissing onherroepelijk ook
de toekomst in haar kring. Daarom moet
worden overwogen. Men zal het bolsjewisme
niet te niet doen door onderhandelingen;
deze methode is nu beproefd en ie mis
lukt. Indien het bolsjewisme verdwijnt of
zich zal hervormen, dan zal dat zijn onder
den druk van bininenlandBchen noodzaak en
niet tengevolge van het optreden van onder
handelaars of vreemde kooplieden. Gastvrij
heid verleenen aan bolsjewistische agenten
en ernstig met hen overleg plegen in de
hoofdstad van het Briteeh© rijk beteekent
alleen het verschaffen van een operatiebasis
en de noodige middelen van actie voor de
bolsjewistische propaganda. Geen enkel po
litiek of economisch redmiddel zal bet bol-
sjewsme doen verdwijnen. Er ie slechts één
kracht, welke het kan overwinnen en dat is
het nationale gevoel. Indien het roode leger
Poolsch gebied bezet, zal het spoedig te
doen krijgen met d« tallooze moeilijkheden,
welke het patriottisme van de Polen altijd
aan invallers in den weg heeft gelegd.
Indien de geallieerde regeeringen willen
beletten, zoo eindigt het blad. dat de ge
weldige beroering zich ontwikkelt over ge
heel Midden-Europa, d)an moeten zij het
patriottisme aan moedigen van de volkeren,
die hun vrienden ziin.
De toestand.
Volgens mededeeling van verschillende
Berlijusohe bladen van de Oost-Pruisische
grens wordt bevestigd, dat Brest-Litowsk
door het Sovjet-leger is ingenomen. Vol
gens den Beriümschen Morgenpoet" zijn de
roode troepen de Boeg over een breedte van
100 K.M. overgetrokken en rukken zii op
in de richting van Sjedlic, dat sleohts 3B
K.M. van Warschau verwijdend is. Volgens
een bericht van het „Berl. Tageblatt" wordt
reeds gestreden in het voorterrein van
Warschau.
De onderhandelingen.
Gisteren werd uit Berlijn aan het ,,Hbl."
geseind: De „Voas Zgt." verneemt uit War
schau: De leider der Poolsche delegatie,
generaal Ronner, is zoceven te Warschau
inw»
0fcnïnowifftti
4bbrvtsk
Schifomr
Hfiigiica
fóscfcno
t386T W
teruggekeerd. Onmiddellijk na zijn aankomst
werd de verdedigingsraad bijeengeroepen;
de zitting duurt nog voort. Generaal Ron
ner heeft de bolsjewistische wapenstil
standsvoorwaarden meegebracht. Of hij
slechts het mislukken der onderhandelingen
kan melden, is nog niet bekend. In militaire
kringen bestaat een zekere neiging tot opti
misme: men beweert daar. dat de Poolsch-
Russische onderhandelingen in Baranowitsji
slechts ©p zekere moeilijkheden stuiten
naar aanleiding waarvan generaal Ronner
te bevoegder plaatse instructies wilde halen.
Het ontbreekt echter ook niet aan ernstig op
te vatten meeningen, dat de onderhandelin
gen definitief als mislukt moeten worden
beschouwd. Deze meer pessimistische stroo
ming begint op het oogenblik, dat dit tele
gram verzonden wordt, de overhand te
krijgen. Naar alle waarschijnlijkheid kan
men verwachten, dat de verdedigingsraad in
dezen geest een officieele -mededeeling zal
publiceeren.
f Wat zal Amerika doen?
De correspondent der „Daily Chronicle"
te New-York seint, dat president Wilson in
verband met den toestand in Polen er over
denkt de Vereendgd© Staten officieel ver
tegenwoordigd te krijgen hii een eventueele
conferentie tusechen de geallieerden en den
Russischen sovjet.
In officieele kringen te Washington ia
men pessimistisch gestemd over den alge-
meenen toestand en vooral over het feit, dat
de regeering de natie maar niet weet te
doordringen van het gevaar vóór Amerika
van een voor (dringend bolsjewisme. Men
meent, dat het noodig is zich gereed te
houden voor een etrijd tegen het roode ge
vaar. doch de verlammende onverschillig
heid van de groote massa der bevolking,
moet eerst overwonnen worden.
HET OPSCHORTEN DER LONDEN-
SCHE CONFERENTIE.
Nader meldt Reuter, dat d© afgevaardig
den der Sovjet-regeering na hun onderhoud
met Lloyd George en Bonar Law in staat
zijn hunne regeering duidelijk te maken, dat
de Londensche conferentie niet zal gehouden
worden indien de Sovjet-regeering blijft
volharden bij haar eisch, dat de Poolsche
vertegenwoordigers gemachtigd moeten
worden niet alleen een wapenstilstand,
maar ook den vrede te sluiten.
De „Petit Parisien"' zegt, volgens oen
draadloos N. T. A.-bericht uit Parijs, dat
Lloyd George aan de Russische gedelegeer
den verklaarde, dat als het bolsjewistisch
leger den opmarsch niet staakt en als War-
scnau mocht vallen, de Russisch© missie on
middellijk haar paspoorten zou krijgen en
de Britsch© regeering zou gaan overwegen
welken weg zij dan zou inslaan.
w' D® TOESTAND IN IERLAND.
De „Times" zegt naar aanleiding van
het nieuwe wetsontwerp, dat ten doel
heeft de rust in Ierland te herstellen,
niet te gelooven dat deze wet een goed
middel is voor den huidigen toestand,
Die .wet zal hoogstens kunnen stjoppen
enkele der lekken, waardoor het schip,
der Iersche administratie blijkbaar zin
kende is- De redding ,van Ierland zit
niet in het ophangen yan moordenaars
of het straffen van .Graafschapsraden, al
zouden beide maatregelen heilzaam kun
nen zijn onder denyorm van regeering,
waaronder Ierland de verantwoordelijke
beschermer zou worden van zijn eigen
orde en zijn bestuur, .welke vorm dat
dan ook moge hebben, de sanctie zou
hebben van den yolkswil.
EEN WAARSCHUWING VAN NOSKE.
Als opperpresident van Hannover pu
bliceerde Noske een ernstige waarschu
wing tegen het vormen yan plaatselijke
zelfweer inplaats van de ontbonden vei-
ligheidsweer, welke tegen de Spartacis-
ten en eventueel de grens overschrijdende
bolsjewieken wil optreden. Noske ver
klaart, dat de vorming van zulke orga
nisaties onvereenigbaar is met de bepa
lingen van Spa en dat de militaire over
heid dergelijke plaatselijke aaneensluiting
van gewapenden niet kan toestaan.
DE BETOOGINGEN TE BRUSSEL.
De heer Max, burgemeester yan Brus
sel, heeft een wetsvoorstel jngediend,
strekkende om het bestaan van een onzij
dige zone rondom het Paleis der Natie
door een gemeente-ordening te mogen
bekrachtigen en de overtreders der veror
dening met boetestraffen en gevangenis
te mogen straffen.
Aldus meldt het „Handelsblad yan Ant
werpen."
HET TüRKSCHE VREDESVERDRAG.
Een draadloos N. T. A.-bericht uit Pa
rijs meldt, dat de onderteekening van
het Turksche vredesverdrag, die heden
te Sevres zou plaats hebben, tot Zater
dag is uitgesteld.
GEMENGDE BUITENL. BERICHTEN,
Roevers per vliegtuig achtervolgd.
Uit Davenport (V.St.) wordt geseind.
Een vliegtuig, bemand door luitenant
Brier ly en Fred. Wallace, die beiden
zwaar gewapend waren, is hier vandaag
opgevlogen om bandieten te achtervol
gen, die een bank .voor 20,000 dollar be
stolen hadden en ontkwamen nadat zij
met de politie een pistool-gevecht ge
leverd hadden. De vliegers zoeken het
land af in de richting, waarin de boeven
gevlucht zijn.
Een bolsjewistische revue in Petersburg.
De. Romeinsche correspondent van het
„Berl. (Tagebl." ontleent aan de „Secoio
een interessante beschrijving van een bol
sjewistische revue, die eenigen tijd ge
leden te Petersburg gehouden werd ter
eere van de Engelsche delegatie.
Het balcon der genodigden bij het
.Winterpaleis was van onder tot boven
versierd met roode rozen uit de vroe
gere keizerlijke kassen, en het plein was
door een dicht cordon yan militairen af
gezet. Twee hooge officieren kwamen aan-
gegaloppeerdde commandant van het
7de legercorps en de commandant van het
Petersburgxch garnizoen, beiden in groot
tenue en behangen met bolsjewistische
ridderorden. De door Trotzky. ingestelde
orde van de roode .vlag, in den yora
van een rood vlaggetje met het opschrift:
„Proletariërs van alle landen, yereenigt
ui", prijkt eveneens op hun borst. Beide
officieren dragen keurige witte hand
schoenen. Als zij voorbijrijden presentee
ren de troepen het geweer. De eene oom-
(Vrij naar het Engelsch vah A. 8. gwan)
Geautoriseerde vertaling
„Wie had ooit kunnen denken dat ons
leven zóó veranderen zou," sprak Geoffrey
„Ik zou het niet anders wenschen," klonk
het zacht. „Bij jou heb ik den hemel op aar
de."
ELFDE HOOFDSTUK.
CLARA'S NIEUWE TAAK.
De vrouwenvereeniging en hare vergade
ringen ie St. Anne waren een der voor
naamste uitwerkselen van het groote werk
tot opheffing en verbetering der Londensche
annen. Dit werk was door zuster Ursuia
begonnen en het was inderdaad een dui
delijk bewijs van haar goed inzicht, haar
liefde voor de armen en haar practisch chris
tendom. Ze kwam er dagelijks door in aan
raking met de vrouwen in haar huizen, ze
kon op die manier haar hoop en moed in
spreken, haar overtuigen dat zelfs het leven
van de annsten en el'lendigsten nog een
mooi doel heeft, en op die wijze wist ze dik
wijls in de zwaarste ellende nog leniging
te brengen.
Zich aan de arme vrouwen en huismoe
ders te wijden was zuster Ursula's levens
doel geweest, en groot waren de resultaten
die zij had weten te verkrijgen. Toen echter
Ihaar gezondheid onder de voortdurende
zware inspanning bezweek, toen ze den iast
der ellende van anderen niet langer dragen
kon toen was de vrouwenvereeniging, door
de macht der noodzakelijkheid, zoo krachtig
geworden, dat zij ook zonder zuster Ursuia
tijdelijk 'bestaan kon, in de hoon op haar
spoedigen terugkeer Maar naarmate de
maanden voorbijgingen werd het duidelijker
dat zuster Ursula niet terugkeeren zou. De
geneesheeren hadden haar voorgeschreven
den winter buitenlands door te brengen, en
ze was naar een gehuwde zuster in Colorado
gegaan, hopende dat een langdurige rust in
dit gezegende klimaat haar uitgeputte li
chaamskracht weer zou doen herstellen.
Onde de andere zusters was er geen en
kele die haar plaats kon innemen. Trouwens,
de plaats var een ander die groote verdien-
„EIGEN" GEBIT.
„Als je van 'n moei gebit spreekt
dan moet je dat van mevrouw van der
Leen zien!"
,,Ja, dat weet ik maar zijn 't haar
eigen tanden?"
„Wis en drie! Ik heb zelf de rekening
gezien!"
MISVERSTAND.
De man: „Daar steekt me weer zoo*ü
drommelsehe mug!"
De vrouw: „Moet je met salmiak inwrij
ven. Wacht, ik zal even wat halen!"
De man; „Laat maar 't beest blijft
tóch niet zitten-"
mandant is veertig jaar oud en was vroe
ger metaalbewerker, de andere was post
beambte, voor hij tot de eervolle posi
tie van garnizoenscommandant van Pe
tersburg opklom.
Het is twaalf uur; de muziekcorpsen
zetten de Internationale in, de soldaten
presenteeren opnieuw het geweer, de bur
gers nemen de hoeden af. Dan begint
het défilé. Eerst twee bataljons^ marine
troepen, in „stramme" houding, dan twee
divisies infanterie. Alle mannen zijn goed
gekleed en geschoeid. Dan komen er twee
batterijen in galop, vier bataljons werk-
soldaten en driehonderd „man" vrouwe
lijke gendarmen, met geweren en gekleed
in blauwe uniformen. Hierbij sluit zich
dan nog een feestelijke optocht aan, die
bijna aan een carnaval doet denken. De
brandweer met haar spuiten, postambte
naren, de verschillende categorieën yan
werklieden, bemanningen der handels
schepen, keukenmeiden, waschvrouwen,
bakkers, tabaksarbeiders en -arbeidsters,
onderwijzers en onderwijzeressen, het per
soneel van de electrische tram, dat een
klein houten trammetje op een stok mee
droeg, boeren en boerinnen, spoorweg
mannen met een houten locomotiefje, dok
toren, enz. Het slot yan den optocht vorm
den de tuinlieden met wagens vol bloe
men, die door snoezige boerenmeisjes met
sikkels, korenschooven en bouquetten ver
gezeld werden.
De deelneming aan den optocht was
zoo groot, zegt de correspondent, omdat
de deelnemers als belooning een groo-
ter rantsoen levensmiddelen kregen.
De jmveelen van den Tsaar.
De „Evening Stand." meldt, dat niet
tegenstaande het strenge toezicht jn de
havens, de Russische kroon-juweelen door
bolsjewistische agenten naar Engeland ge
smokkeld zijn en dat zij deze kostbaar
heden, benevens vele andere afkomstig
van leden der Russsiche aristocratie
trachten te verkoopen. Met de opbrengst
zal men een krachtige propaganda be
ginnen te Amsterdam, K oust anti no pel,
Wiadiwostock en de Vereenigde Staten
waarheen reeds agenten gezonden zijn.
De Engelsche politie heeft alle hande
laars jn edelgesteenten in het land ge
waarschuwd en men hoopt op die wijze
de plannen te verijdelen.
De overheid kreeg de mededeelingen
omtrent het vervoer der kroonjuweelen
van een Engelschman, die te Petrograd.
woonachtig is en aldaar jn edelgesteen
ten handelt. Hij kent de regalia van den
Tsaar en de Tsaritsa door en door en
was degene, die bij het uitbreken der
Russische revolutie, eu na den aanval
op. het Brjtsche gezantschap te Petro
grad en den moord op kapitein Crouni
den maritiemen attaché, voor een waar
de van 70.000 pond aan edelgesteenten
bij den Britschen consul bracht, die ze
later jn Engeland in veiligheid wist te
brengen
Sedert den uittocht der Russische
aristocraten naar Engeland, heeft die
zelfde Engelschman een aantal Russische
prinsen en aartshertogen, die naar
West-Europa vluchtten met een deel van
hun fortuin, belegd in edelgesteenten, ge
holpen om deze van de hand te zetten.
De politie in Engeland en Frankrijk heeft
■ai lang geweten, dat groote hoeveelheden
kostbare juweelen door bolsjewisten uit
Rusland werden gesmokkeld en verkocht,
om met de opbrengst daarvan de propa
ganda van Lenin en Trotzky te steunen,
doch nog nimmer hebben zij zulk een
schat naar Engeland weten te brengen
als thans het geval .was.
De Russische kroon-juweelen hebben
een fabelachtige waarde en zijn aller
prachtigst. Zij waren opgeborgen in de
„Hermitage" en het eerste wat de bolsje
wisten deden toen zij de macht in han
den kregen, is geweest deze plaats streng
te bewaken. Later zijn zij uit de „Hermita*
ge" weggehaald en op een onbekende
plaate verborgen.
De voornaamste juweel was de ,,Osloff",
die den scepter van den Tsaar sierde. Hij
was geslepen in roos-vorm en geleek op
sten had. geheel in te nemen is eigenlijk iets
onmogelijks. Op zijn hoogst kan men het
werk voortzetten on£eveer op dezelfde wijze
als de andere het gedaan heeft.
Clara's oom koesterde de meest ernstige
bezorgdheid voor den bloei der vrouwenver
eeniging. en er ging jjem pas een licht op
na een gesprek tusscnen Clara en eenige
leden der jonge meisjesciub die zij eenvou
dige kleederen leerde maken.
Hij sloop even stil weg als hij gekomen was,
maar toen Clara en Mi dien avond op zijn
studeerkamer een had uurtje bij elkander
zaten, sprak hii datgene uit wat in zijn geest
vasten vorm had gekregen. Clara was nu
ongeveer een jaar bii hem geweest. Ze was
magerder geworden en haar gelaat had iets
ascetisch gekregen en sprak van ernstig-na'
denken. Hoe ver scheen reeds van haar van
daan te liggen dat oude leven van goed ge
regeld comfort, toen ze bijna geheel voor
zichzelf leefde en precies deed wat ze wilde.
O ja, ook toen had ze plichten gekend die
ze heel nauwgezet vervuld had. maar ze
wist toen van geen moeilijkheden die niet
in enkele ©ogenblikken opgelost konden
worden. Thans was zij voor haar oom de
grootste aanwinst die hij zich ooit had kun
nen denken. Hij zegende de omstandigheden
die haar hierheen hadden gebracht eu iede-
ren dag zag hij haren arbeid beter en ze
genrijker worden. Haar opgewektheid en
vroolijkheid, haar zachte glimlach waren
het, die iederen dag weer hare omgeving en
het tooneel van haar werkzaamheid verle
vendigden. En ze was zoo openhartig en
rechtuit nooit week ze in haar woorden
een streep ook maar af van hetgeen er
leefde in haar gedachten, ofscroon ze altijd
geneigd was om zich te onderwerpen aan de
ervaring en het dieper inzicht van anderen.
„Wat voor een avond heb ie in Dean
Street gehad," vroeg haar oom, terwijl hij
toezag hoe ze de chocolade klaar maakte. Er
kwam een rimpel in haar voorhoofd.
„Allesbehalve goed. oom Claude" was het
antvvoord. „De meisjes waren verschrikkelijk
lastig. Er was er een bij. Hester Goode, die
toen ik haar haar fouten aanwees, het naai
werk voor mijn oogen verscheurde en het
vertrapte."
,,Zoo, en wat heb je toen gedaan?"
„Ik had veel lust om haar voor goed weg
te jagen, maar het gelukte mii mij te beheer-
schen. Ik heb haar een ander stuk goed ge
geven en 'n paar wooren met haar gespro
ken."
,.Ja ja. die paar woorden heb ik precies
gehoord. Ik ben maar gauw weggeloopen,
want ik wou het onderhoud niet storen. Je
hebt niemand noodig om met Hester Goode
klaar te komen, Clara, je kunt het best al
leen af."
Haar oogen, die wat dof gestaan hadden,
begonnen te schitteren.
„O oom Claude, denkt u dat wezenlijk,"
sprak ze met bevende stem. ..Soms voel ik
me zoo ontmoedigd dat ik er over denk om
weg te gaan. Maar vanavond bleef Hester
even wachten tot de anderen weg waren, en
toen zei ze dat het haar erg speet wat ze
gedaan had. en dat ze ging opsparen om
de schade te vergoeden."
Hij knikte
„Ja Clara, je hebt de gave met dia
arme stumperds om te gaan. Ik denk dat de
tijd gekomen is om je zuster Ursula's plaats
te doen innemen."
„Maar oom, ik ben pas tien manden hier!
„Niets aan te doen, hoor. Maandag neem
je de geheele zorg voor de vrouwenvereeni
ging op ie."
„Ik zou het graag willen, oom. maar denk
eens aan. er ziin tweeduizend vrouwen, en
zie mij eens aan. Ben ik daar tegen opge
wassen?'
(Wordt vervolgd.);
