buitenland
iCHULD EN BOETE
In en om Haarlem,
FEUILLETON.
VERZOEK.
DONDERDAG 12 AUGUSTUS 1920
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN
PER KWARTAALI 3.25
PER WEEKf 0.25
FRANCO PER POST PER KWART. BIJ VOORUITBETALING f 3.57V*
BUREAUX:
NASSAULAAN 49, HAARLEM. TELEFOON 1428, 2741 EN 1748.
ADVERTENTIËN 35 CENTS PER REGEL
DIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING.
Rond den Poolsch Russischen oorlog.
li
w
Teneinde de advertentiën met de *er-
eischte zorg te kunnen zetten worden H.H.
Adverteerders beleefd verzocht, hunne,
voor de Zaterdagsciie Courant bestemde
advertentiën, REEDS VRIJDAG in den
loop van den dag in te zenden.
Na Zaterdagmorgen 9 uur, kunnen voor
bet Zaterdagnummer geen advertentiën
meer wordeu aangenomen.
UIT DEN GEMEENTERAAD.
„Niemand meer iets voor deze zitting!
een, twee, andermaal." En de hamer viel.
't Was vier uur.
De heeren keken elkaar verbaasd aan;
□iemand had iets voor de rondvraag ge
had dit keer. En dan te vier uur eindigen!
Do bode hield, verschrikt door den hamer
slag op dit ongewoon uur. midden in zijn
tweede theeschenkerij op en vluchtte de
zaal uit.
Waarom die verbazing? Is het nu zoo
erg, om een flinke agenda want die
lag toch ook gisterenmiddag ter tafel
in een paar uur af te doeu? Kwam dit
omdat ditmaal bij uitzondering een acht
tal raadsleden afwezig waren en men
zich in vacanüestemming gevoelde? Moge
de Raad dan altijd zoo zomersch gestemd
blijven!
Het begon al dadelijk met een zeer be
langrijke mededeeling: Wethouder Slin-
genberg vertelde, dat de conferentie met
het bestuur van „Spaarnoog" tot een be
vredigend einde van het hangend geschil
had geleid. Beide partijen waren op hun
standpunt Wijven staan, maar .aan weers
kanten was er wat toegegeven: de Wet
houder had van de 44 woningen niet de
volle 20 pet, doch slechts 6 woningen
voor de gemeente opgecischt met de be
lofte, dat dit getal misschien nog wel tot
5 zou worden teruggebracht en de ver-
eeuiging nog gelegenheid zou krijgen om
enkele perceelen meer te bouwen.
Het bestuur van Spaarnoog"- had zijn
opzet: „alles of niets" laten varen en had
met deze concessie genoegen genomen.
En toen de Wethouder daaraan toevoeg
de, dat ook de andere vereenigingen
slechts een negende van haar woning
voorraad aan de gemeente behoefden af
te staan, was ook de Raad content.
Zoo ziet men dus: wanneer men maar
met elkander praat en in der minne over
legt, dan komt men wel tot een schik
king. Booae tongen fluisterden wel, dat
Mr. Slingenberg eerst den gestrengen
rechter had gespeeld, met een ei&ch van
de volle 20 pet., ofschoon hij formeel zulk
een recht niet kon laten gelden; en dat hij
tenslotte was teruggekrabbeld, uit vrees,
dat de Raad hem niet zou steunen in zijn
voorstel om de woningen van „Spaarn
oog" verbeurd te verklaren. Maar, wie
dat beweert, zou als onpartijdige de voor
besprekingen moeten hebben bijgewoond.
En zulk een neutrale partij was ia dit
geding niet aanwezig. Dies houden wij
ons aan de officieele mededeeling vata 't
dagelijksch bestuur en verheugen ons
over den goeden afloop.
Ln den geest van het seizoen kwam
daarop de zwemsport in het debat, met
den heer Jonckbloedt als voorman. Bij de
vaststelling van een verordening op de
gemeentelijke bad- en zweminrichting,
vroeg dit Raadslid, of het niet mogelijk
was, de badmeesters tot 'onbezoldigd rijks
veldwachters aan te stellen.
Wanneer zulk een beambte thans
waarschuwt tegen gevaarlijke proefne
mingen van overmoedige zwemmens,
krijgt hij ten antwoord: wat gaat het jou
aan of ik verdrink. De man moet dus
macht hebben.
Wethouder Bruch, onder wien deze fris-
sche tak van gemeentedienst ressorteert,
merkte op, dat de Haarlemsche badmees
ters dan wel eens macht zouden moeten
uitoefenen in een andere gemeente, wat
tot moeilijkheden aanleiding zou geven.
De eenige oplossing is in gevallen, als
de heer Jonckbloedt bedoelt, een agent'
van politie te roepen. Toch had de heer
Joncbloedt nog succes: het sluitingsuur
in den zomer zal niet op 9 maar op 8 uur
bepaald wordeu, overeenkomstig zijn
voorstel en toen hij hij een volgende
voordracht, waarbij B. en W. voorstelden
om een crediet te verleenen tot oprichting
van een nieuwe bad- en zweminrichting
aan de Kleverlaan informeerde naar de
verdere toekomstplannen, speciaal voa(r
het misdeelde Amsterdamscbe kwartier,
benevens naar de wijze van exploitatie
van deze inrichtingen, bracht dit de Wet
houder tot de volgende mededeelingen
de inrichtingen zullen zoowel kosteloos
als voor betalenden worden bestemd.
Aan den Inspecteur voor Lichamelijke
Opvoeding is reeds last gegeven plannen
voor een derde sport- en zwemschool te
ontwerpen. Deze laatste zal vermoedelijk
niet aan het Spaame komen, waarheen de
heören Jonckbloedt en van Groenendael
verwezen hadden, omdat het water daar
niet friseh is.
Toen kwam opnieuw en voor de zoo-
ste maal de Tram!
Men heeft gelezen, dat B. en W. de
door de Mij. voorgestelde loonregeling
'onvoldoende achtten en zelf er een ont
worpen hadden op den grondslag der loo-
nen van de gemeentewerklieden.
Althans, zoo stond in de toelichting.
,,Dat is wel heel mooi, zei de heer Dijk,
en voor die poging zijn wij, sociaal-demo
craten, ook zeer erkentelijk. Maar prac-
tisch blijven de trambeambten in het
voorstel van B. en W. heel ver bij de
gemeentewerklieden ten achter."
Daarom had hij zelf een geheel nieuw
voorstel ontworpen, met hoogere cijfers
en terugwerkende kracht tot 1 Januari
1920. Dit laatste hadden de heeren Vis
ser en eenige andere Katholieke raads
leden echter al vóór hem voorgesteld.
De heer Klein wilde ook nog vijf in
plaats van vier loomklassen instellen,
maar kwam hierop terug, toen de Wet
houder zei, dat de organisaties zelf met
vier klassen genoegen hadden genomen.
Het voorstel-Dijk nam mr. Slingenberg
't gevoeligst onderhanden en trof daarbij
de zwakke plek, dat voorgesteld werd pe
riodieke loonsverhoogingen toe te kennen.
Zie daar je reinste inconsequentie! De
Raad van Haarlem heeft zelf onlangs de
periodieke verkoogiingen afgeschaft; de
S. D. A. P. strijdt daarvoor in het ge-
heele land en nu zullen wij dit stelsel aan
een concessionaris gaan voorschrijven!
Wat de terugwerkende kracht betreft,
had de Wethouder formeele en juridische
bezwaren: men moest een ander niet op
leggen een hooger loon te betalen 'over
een reeds afgeloopen tijdperk; en tot 1
Januari ging zeker diet, omdat de nieuwe
concessie-voorwaarden van Juni dateer
den. Wethouder Bomans herinnerde er
bovendien nog aan, dat de Haarlemsche
loonsverhooging eerst 1 Mei was inge
gaan. Hoe kon mpn de Tram dan dwin
gen een hooger loon van 1 Januari af uit
te betalen?
Dit laatste sloeg in en de heeren Visser
e.s. veranderden den dlatum in 1 Mei.
Toch bleef de Raad gevoelen, dat de
tramboarubten een heel eind achter het
gemeentepersoneel bleven, wanneer het
voorstel van B. en W. werd aangenomen.
De heer Van Liemt vond een uitweg
door voor te stellen het premievrij pen
sioen in te voeren.
De heer Peper lachte om al dat zoeken
en meten.
Hij rekende een beetje globaal uit
op een dubbeltje kijkt een communist
niet dat de gem een te werklied ep nog
4.50 per week meer zouden hebben dan
de trambeambten, wanneer bet voorstel
van B. en W. werd aangenomen. Dus
verhoog ik de cijfers van dit laatste alle
met 4.50 zei hij; en klaar was de zaak!
De heer Reinalda wierp zich nog in
den strfjd om de periodieke verhoogingen
voor dit geval goed te praten Zelfs de
Minister van Waterstaat kwam er bij te
pas als getuige.
Maar hij kon bet niet winnen. De
Wethouder hield beau aan de inconse
quentie. Beter stond de heer Van Liemt
er voor, tegens wiens voorstel geen deug
delijke argumenten waren aan te voeren
en B. en W. waren dan ook maar zoo
verstandig het over te nemen.
De voorstellen Dijk en Peper werden
verworpen (het laatste op het kantje af,
met 12 stemmen voor en 14 tegen!) en het
gewijzigde voorstel-de Visser aangeno-
nomen, alsmede de geheele voordracht
van B. en W.
't Is nu een stuk, waar men mede bij
Gedeputeerden komen kan. Gelukkig!
Want dezen eersten keer moet de ge
meente bet zeker winnen. Het gaat om
haar prestige tegenover de Tram te her
winnen. En dat zal ook wel de reden
zijn geweest, waarom de heer Slingen
berg zulk een voorzichtige voordracht
ontworpen had.
De burgemeester vergat in overigens
prijzenswaardige spoed een eigenaardig
punt van de agenda aan de orde te stel
len: bet beloofde pvaeadvies over het
voorstel-Vau Liemt tot asphalteering van
de Kruisstraat. Hieromtrent was geen
enkel stuk verschenen, omdat de voorbe
reiding tot Woensdagmorgen had ge
duurd. Wethouder Slingenberg gaf
daarom het praeadvies maar mondeling
en wel een afwijzend: aan de nieuwe be
strating zou, uit een oogpunt van weers
gesteldheid, niet vóór 1 September be
gonnen kunnen worden, wanneer de ma
terialen althans aanwezig waren. Maar-
de benoodigde houten blokjes konden
eerst over vijf maagden geleverd worden
en dan is het irartib winter! En dan nog
een klein bezwaar%osten van asphaltee
ring voor het strikje Kruisstraat tus-
schen Barteljorisstraat en Nassau straat...
f 52.500!
We behoeven biet te zeggen, dat dit
laatste cijfer een begrooting is van Pu
blieke Werken, wélke dienst nooit iets
voor asphalt gevoeld heeft.
De heer Van Liemt was natuurlijk ver
re van voldaan en haalde nogmaals de
kwestie van enkel en dubbel spoor op.
Hij had twee oud-wethouders naar den
uitleg van het raadsbesluit van 1914 ge-
vraagtd en heiden hadden gezegd: met
het besluit was enkel bedoeld een ant
woord te geven aan de bewoners van de
Kruisstraat, eenigen invloed op de
concessievoorwaarden kon daaruit niet
worden afgeleid.
Mx. Slingenberg hield echter aan zijn
'opvatting vast, dat men die tram slechts
tot het leggen van enkel spoon kan dwin
gen, wanneer men de geheele Kruisstraat
ging asphalteeren. Maar hij wilde de
zaak nog wel eens onderzoeken en met
de Tram onderhandelen.
En met die belofte scheidde de Raad
na bet doen van benoemingen.
Gisteren schreven wij, dat de Engel-
sehe Regeering, ondanks de dreigende
houding tegenover Rusland, wellicht nog
wel een gaatje zou vinden om het niet tot
een oorlogsverklaring te laten komen.
En die hoop blijkt inderdaad niet zonder
grond.
Het vervolg van de rede van den pre
mier in bet Lager Huis, brengt belangrij
ke mededeelingen, onder meer de voor
waarden van Rusland aan Polen te stel
len (men lette op de allures, welke de
bolsjewisten van de geallieerden hebben
overgenomen) en dan op den slotzin, waar
in Lloyd George erkent: dat er een nieu
we toestand is ontstaan.
Ziehier bet vervolg van de rede:
Lloyd George verklaarde, dat de ver
nietiging van Polen niet alleen een mis
daad, maar ook een gevaar zou zijn. Het
eenig doel van be geallieerde politiek is
om een vrede te verzekeren op den
grondslag van de 'onafhankelijkheid van
het ethnografische Polen. De geallieer
den hadden geen verder doel. De gealli
eerden kwamen in de conferentie te Hy the
overeen, om den Polen te raden vrede te
sluiten op dien grondslag. Als de Polen
TVijj naar het Engelsch van A. 3. jgwanj
Geautoriseerde vertaling -
43.)
Ze gingen even naar boven, bleven een
«ogenblik bij het jonge vrouwtje en toen
«prak Llara: „En nu uog eens, Geoffrey,
houd moed. Ik zal je bij oom Claude bren
gen - neen, je moogt niet weigeren. Al
zou Ik bier den heelen avocad moeten
blijven om je te overreden ik g& jjgt
weg zonder jou." Er was iets eigenaar
dig bevelends en dwingends in den blik
van haar oog en en in den toon van haar
stem dat bij vroeger niet in baar gekend
bad. Geen gewone belangstelling sprak
mafJ veeleer bet bijna hartstoch
telijk: verlangen eener zelfopofferende
sul om anderen op te beffen en te helpen
(Wanneer dit verlangen in heel zijn zui
vere bedoeling een menischenziel be-
heerscht, dan is haar macht en invloed
onberekenbaar.
Eindelijk legde Olara^eenvoudig haar roods en witte torentjes van het gebouw
als beloften van hoop en hulp in het ge
zicht. Olara hoopte vurig dat haar oom
op zjjn kantoor zou zjja. Nooit was zijs
hulp méér noodig geweest dan hier. Ze
hield zich niet bij den portier op, maar
ging Geoffrey dadelijk voor op de groote
breeds steenen trap en daarna op de
gang waar de kamers van den rector
lagen. Het was half acht het avond
maal moest al sinds eeu half uur afgeloo
pen zijn. Als haar oom geen afspraak
met dezen of genen gemaakt had moest
hij nu op zijn kanier zijn.
Haar gebed werd verboord. Oom Arm
strong zat met een heelen stapel corres
pondentie voor ztoh aan zjjn lessenaar en
dicteerde aan een bediende de antwoor
den. Hij stond op om zijn nicht te be
groeten en zag met eenige verbazing dat
zij niet alleen was.
„Mag Barker een oogenblik weggaan,
oom," vroeg ze haastig, en hij hoorde aan
haar stem hoe zenuwachtig ze was.
De rector gaf de bediende een wenk
en deze verliet et vertrek.
„Oom Claude, bier is Geoffrey Faussit
uit Brancthorpe. Ik ben bij zijn vrouw ge
roepen, maar ik wist niet dat zij bet was
vóór ik bij baar bed stond, Geoffrey
over een overeenkomst te Minsk onder
bandelen, is bet volstrekt niet ons plan
om tusschenbeiden te komen eu eenige
schikking- onmogelijk te maken, die voor
de Polen aannemelijk: zou zijn. Als de Po
len de voorwaarden mochten weigeren,
die de Sovjetregeering in elk geval ge
rechtigd zou zijn te stellen, dan zouden de
geallieerden Polen niet steunen.
Indien echter de Sovjetregeering zou
staan op voorwaarden, die volkomen on-
vereenigbaar zijn met het bestaan van
een onafhankelijk Polen, dan zou een ern
stige toestand ontstaan. De. geallieerden
zijn niet alleen verplicht in te grijpen,
als het leven van Polen wordt bedreigd,
maar er zou een gevaar ontstaan voor
den vrede van Europa als een groot
agressief Sovjetrijk de buurman van
Duitschland zou worden.
Er zal niet tot actie worden overgegaan
behalve als het noodig is steun te ver
leenen in den strijd voor het bestaan en
de onafhankelijkheid van Polen en wij
zullen, zeide de minister, dien steun al
leen geven aan een natie, die zelf strijdt.
Daarop gaf de minister een overzicht
van de maatregelen, die men zich voor
stelt te nemen, als de onderhandelingen
te Minsk mochten mislukken.
Geallieerde troepen zullen niet naar
Polen worden gezonden.
De Minister eindigde met een scherpe
tegenspraak van de bewering van arbei-
derszyde, dat de regeering betrokken
was in een reactionnaire samenzwering
om een democratische regeering, die boe
ren en arbeiders vertegenwoordigde, te
vernietigen.
Toen tijdens de op de redevoering van
den minister volgende discussie de heer
Clynes het woord voerde, ontving de
eerste minister een document met de
voorwaarden voor den wapenstilstand en
na het debat las Lloyd George dit docu
ment voor, dat hem door Kamenef was
ter hand gesteld.
De voorwaarden betreffen in de eer
ste plaats de vermindering van het Pool
sche legor tot 50.000 man. De overtol
lige wapens zouden aan de Sovjetauto
riteiten moeten worden uitgeleverd. Alle
oorlogsindustrieën zouden moeten worden
opgeheven. Troepen noch oorlogsmateriaal
mogen van buiten wordeu aangevoerd.
Aan de betrekkingen van de in den oor
log gedoode Polen zal kosteloos land ter
beschikking moeten worden gesteld. De
Russische troepen zullen van het Pool-
sche front worden teruggetrokken, naar
gelang de demobilisatie in Polen voort
gang heeft. De wapenstiistandslinie zaj
zijn, de linie v,au bet status quo, maar
zal niet verder oostelijk loopen, dan de
linie door lord Curzon in zijn nota van
20 Juli aangegeven.
Het Roolsche leger zou op een afstand
van 50 werst van deze linie moeten te
rugtrekken en aldus een neutrale zone
moeten laten.
De grens van den onafkankeiijken staat
Polen zou in hoofdzaak gelijk zijn aan
de lfnie in Qurzon's nota aangegeven,
maar fn bet oosten zou nog eenig gebied
aan Polen worden toegewezen.
Lloyd George verklaarde, dat hij on
middellijk deze voorwaarden aan Polen,
Frankrijk en Italië had doen meedeelen.
„Wij hebben,'" eindigde de minister, aan
de Pooisehe regeering onzen aanvanke
lijken indruk doen kennen, maar verder
meenen we nu niets meer te mogen zeg
gen daar het naar' mijn meening niet bit-
lijk zou zij n de onderhandelingen uit han
den van de Poolsche regeering te ne
men. De minister erkende, uat een aieuwe
toestand is ontstaan,
lte houding van de Ver-
ecnigde Staten,
In een nota aan den ltaiiaanschen ge
zant verklaart de Amerikaansche regee
ring, dat zij alle beschikbare middelen
zat aanwenden om haar politiek ten gun
ste van het behoud .van een vrij, onaf
hankelijk Polen kracht bij te zetten. A1-.
hoewel de Ver. Staten niet gekant zijn
tegen een Russisch-Poolschen wapenstil-:
stand, zullen zij thans niet deelnemen aan
een algemeene Europeesche conferentie,
daar d eze waarschijnlijk de erkenning van
het bolsjewistisch stelsel en de regeling
van het Russische vraagstuk op den
grondslag van een verbrokkeling van Rus
land zou inhouden.
De Ver. Staten zijn te allen tijde be
reid het Russische volk te helpen. A1-:
hoewel zij de noodlottige overgave te
Brest Litowsk (die aan Rus lands deelne-.
ming aan den oorlog tegen de Oentra-
Len een einde maakte) ten zeerste betreu
ren, begrijpen de Ver. Staten evenwel ten
volle dat het Russische volk niet verant
woordelijk is. De Ver. Staten koesteren
niet den geringscen twijfel dat het da
huidige anarchie en de groote armoede*
waaronder het lijdt, zal overwinnen.
De correspondent der „Daily Telegraph'*
te Washingtos meldt dat in sommige krin
gen en in een deel der pers betreurd wordt
dat de regeering zich niet uitlaat over den
Russisch-Poolscnen crisis.
De pers van fiearst verklaart tevreden
te zijn dak Wahingion zich stil houdt, doch
andere bladen, o.a. de „New York Tribu
ne" betreuren het gebrek aan leiding. „Wil
son leidt niet," zegt dit blad. „omdat hij
siet weet waarhéés te leiden, tiii heeft niei
de oefening, noch den gedacbiengaag om
praciische leiding te geven in internationale
aangeiegenhecen," en bet blad meent da;
het voor de natie des te beter zal wezen
als de Amerikanen spoedig een anderei
leider te Washington zullen hebben.
Tegenover cie meening staat dat vermeid
wordt dat Wilson zeer onder den indruk is
van hetgeen gebeurt en de „New Vork
World" beweert dat er spoeaig een verkla
ring van de regeering te Washington over
de Russisch-Pooische situatie zai komen
Die verklaring, dus vervolgt de „Daiiy le-
legravlr'-comsponüent zal den vorm aanne
men vas een uitlatisg dat de Vereemgde
Staten gekant zijn tegen elke vermmsmg
van Ruslanü en daarom een inval der
Poolsche strijdmachten in Rusmd auteur-
oen. Aan deu anderen kant zai gezegd wor
den dat de Vereenigde Staten voixomeq
sympathiseer en met oen Poolscheu strijd
voor een nationaal bcsiaan eu niet zmien
aanmoedigen dat die herboren ntie ,.ver-
bolsjewiekt'* zal worden. Noch de repuoli-
keinsche, noch de democratische candtaaa
voor het presiuentschap hebben een wooiti
gezegd dat speciaal betrekking heeft op
den toestand, doch beiden geven er hun voi-
aoeaiing over te kennen dat de Voikenoond
een hoofdpunt bij de verkiezingen moe,
wezen.
Generaal Wejgaud, Poolsdi
opperbevelhebber
De Poolsche aerensieraad beeft generaal
Weygand bet opperbevel aangeboden met
de verantwoordelijkheid voor üe operaties.
Men gelooft, dat Weygand het voorstel me'
heeft afgeslagen doen enkele voorwaaroen
heeft gesteld.; hij wil alle beschikbare
strijdkrachten concemreeren aan Mtaüen-
Weicnse! en San voor een nieuw groot of
fensief. De raad schijnt te aarzeien en zien
siet te kunnen neeneggen bij zulk een
groot offer. Weygand zou zijn beslissing
ondergeschikt maken aan bet antwoord, dat
de Sovjetregeering zai geven od de laatste
nota van Polen.
Petersburg en Moskou.
Naar „Berlingske Tidende" uit fielsings-
fors verneemt, blijkt uit daar ontvangen
Russische couranten, dat de bolsiewistiche
bladen een veel scherperen toon aanslaan
tegenover de Polen dan de regeenngsor-
ganen in Moskou. De Petersburgsche ola-
den eischen. dat hebt burgerlijke Polen vol
komen versietigd zal worden en Warschau
'bezet. De b;aden te Moskou daarentegen
verklaren, dat de sovjet-regeering zeer goed
met het burgerlijke Polen vrede kan slui
ten, en dat het met het oog op den alge-
meenen toestand ook zeer wenschehjk zou
zijn indien dit inderdaad geschiedde.
DE REGEERING-WRANGEL ERKEND,
Een Reutel-bericht uit Parus mciui Oat de
ITanjsclie regeering heeft beeioten d© re
geer ing van generaal Wrange! te erkennen
als de facto-regeering vau /.uul- uusiaud en
een Pranaehen diplomatioken agent naar Se-
hand op zijn arm en nam hem mee.
Twee straten ver gingen ze in stilte
naast elkander voort, en eerst toen ze in
bot volle godrang der. menigte kwamen,
waagde Hij ©en vraag,
„Clara," sprak hij, „waar wilt go mij
ook weer heenvoeren?"
„Naar mijn oom Olande. Ge herinnert
u hem toch zeker? Toen je nog een klei
ne jongen was kwam hij dikwijls op
Feleote. Hij weet overal raad op en wei
nigen slechts verlaten hem zonder ge
holpen te zijn. Er moet een einde ko
men aan je kwellingen en tegenspoed,
Geoffrey, dat voel je zelf maar al te
goed."
Hij voelde zich niet in staat zich te ver
zetten, al zou hij het ook gewild hebben.
Zes maanden bittere armoede en van
zware lichamelijke ontbering kunnen een
man in een staat van willoosheid en on
gevoeligheid brengen* niet ongelijk aan
den toestand, die door een langdurige
gevangenschap veroorzaakt wordt.
Clara liep veel sneller dan ze zelf wist;
bovendien vermoedde ze niet, hoezeer
Geoffrey door gebrek aan voedsel ver
zwakt en uitgeput was. Gelukkig was St.
Anna niet ver weg. Reeds kwamen de
echter heeft onze hulp nog harder noo
dig dan zij."
Na deze woorden verliet ze haastig de
kamer en liet de beide mannen alleen.
De rector zag een oogenblik met diepen
ernst op Geoffrey Faussit neer, als wilde
hij den afgrond van ellende peilen, waar
in de jonge man verzonken was.
„Ga zitten, best© jongen," sprak hij
vriendelijk, ,,is het zóó erg met je!"
„Ja meneer Armstrong," antwoordde
Geoffrey diep neerslachtig. „Wanneer ie
mand als ik eenmaal bergaf gaat is er
weinig aan te doen. Alles schijnt tegen
ons saam te spannen. Een havenarbeider
beeft bet beter dan ik."
.Misschien wel ja, maar laten we niet
te veel zien naar wat achter ons ligt. Als
je mij wat te zeggen hebt, vertel het mij
dan maar heel openhartig. Ik zal graag
zien wat ik voor je doen aan Iemand die
zijn leed openbart is bijna altijd te hel
pen, Wil je niet wat diebter bij het vuur
komen? Je ziet er koud uit."
En scherper ziende dan Clara, maar
ook nog meer dan zij vertrouwd met de
ellende eener wereldstad, bemerkte hij
spoedig wat hier het meest noodig was.
Hij schelde. „Breng eens een kop ster
ke koffie en wat brooid met rookvleesch,"
sprak hij tot het binnentredende dienst
meisje. Met opmerkelijke vlugheid, die
bewees dat men in het huis op zulke din
gen steeds voorbereid was. werd aan de
opdracht voldaan. Het duurde nauwelijks
enkele minuten of er werd een blad bin
nengebracht waar alles op stond. De rec
tor wendde zich om naar zün lessenaar.
„Ik heb nog een paar gewichtige brie
ven te schrijven," sprak hij. Als ge mij
dus even wilt verontschuldigen kunt ge
u intnsschen wat verkwikken. De brie
ven moeten vanavond nog weg."
De heer Armstrong deed opzettelijk
vrij lang over zijn brieven, en toen hij
weer van zijn lessenaar opkeek was al
het brood op en de koffiekan leeg.
Hij bracht zelf de kopjes en bordjes
naar buiten, sloot de deur, en wierp zich
in zijn leunstoel.
„Ziezoo, beste jongen," sprak hij, „ver
tel nu maar eens op."
Wie den heer Armstrong goed aankeek
op dit oogenblik, wist nu dat Clara dat
eigenaardig dwingende in haar blik en
optreden van haar moederszijde had.
fWordt vervolgd.)
