SCHULD EN BOETE
de houding Reginald
e gruwelen der bolsjewisten
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
FEUILLETON.
VRIJDAG 20 AUGUSTUS 1920
(Verhaal van een ooggetuige).
Reeds op blqote verdenking,t verhaalde de
heer Bettonviiie, (zie de N. Haarl. Crt.
Van 19 dezer) wordt men door de Bolsjewis
ten in Rusland aangehouden en ia de ge
vangenis geworpen.
Van dan af is men zijn leven niet meer
zeker. Justitie is er niet meer in Moskou.
Advocaten bestaan er niet meer. Reent"
word't gesproken door een drietal ongure
kereltjes, meestal Joden, zooais aan het
hoofd van alle diensttakken Joden staan.
Zij verklaren ronduit, dat zij de wraak toe
passen van het Jodendom tegen het Chris-
kkwn wegens de vervolging, die zii zelven
zoo lang van het Czarenrijk hebben moeien
verdragen. In de kelders van het bolsjewis
tische gevangenhuis, dat propvol zit met
verdachte „borzjoi" (bourgois) worden eiken
nacht slachtingen aangericht. Vracht-auto-
mobielen staan dan in de straat te puiren
en te daveren, opdat men het knailen van
de geweer- en revolverschoten en de angst
kreten der slachtoffers niet hcoren zal Niels
wordt daarbij ontzienhoewel geneeskundi
ge hulp dringend noodig is, werden veer
tien dagen vóór mijne vrijlating uit Mos
kou nog 35 doktoren gefusilleerd.
En de heer Bettonviiie toonde aan de Re
dactie van de „Limb. Koerier" een foto van
2 rijen mannelijken, geheel naakt, neerge
legd om door de families herkend en afge
haald te worden. Het waren niet de lijken
der artsen maar nu anderen, gedood op
zoo beestachtige, onmenscheliike en bar
baarsche manier, dat wc elke nadere aan
duiding ervan kieschireidshalve maar ach
terwege laten.
Hoe is het mogelijk, dat het volk zich
die tyrannic eener minderheid laat welge
vallen
Die minderheid is georganiseerd, de
massa niet. Alles staat onder spionnage
Wie zich niet lijdelijk schikt, krijgt geen
eten of gaat erger lot tegemoet. „Wat ver
mogen wij tegen zooveel gewapende man
nen!" zeggen de boeren. „Doch wacht
maar, onze tiid zal wel komen." Een con
tra-revolutie is dan ook onvermijdelijk.
—Of hij die binnen korten tijd ver
wachtte
Neen, dat niet, zeide de heer Bettonvii
ie. Wel ais de oorlogen ten einde zijn, en
de zonen, broeders, verloofden van de nu
mishandelde bevolking goed toegerust en ge
wapend in hunne woonplaatsen terugkeeren.
En dan zal de wraak verschrikkelijk zijn.
De aanstaande winttr reeds zal die mis
schien een stap nader brengen, want de el
lende zal dan nog toenemen. Oe moet nier
vergeten, dat Rusland uitsluitend op zyne
voorraden leeft, en die raken uitgeput Van
het buitenland wordt er niets ingevoerd, en
de boeren telen niet meer. dan. zij voor
eigen gebruiknoodig hebben. Waarom zou
den wé ons moe maken! zegen zij; als we
méér kweeken neemt de Sovjet bet ons af
en geeft er ons waardelooze papiertjes voor
in de plaats. Dientengevolge ligt meer dan
de helft van het vroeger bebouwde land
braak; de hongersnood in zijn scherpsten
vorm 'staat voor de deur. Van de fabrieken
ligt. drie-kwart ded stil. het overige vierde
part produceert weinig meer of nagenoeg
niets.
En nu reeds is de toestand voor velen el
lendig. De heer Bettonviiie verhaalde van
een grootvorstin, die vroeger tot den aarts-
rijken adel behoorde en nu in de staten van
Moskou loopt te bedelen. Het geval wekt
bijzonder de voldoening op van de bolsje
wisten, die zeggen, dat het nu eens de beurt
ia aan de vroegere rijken a® honger te lij
den. Bij het sneeuwruimen Stellen zij ook bi]
voorkeur meisjes en jonge vrouwen uit den
aanzienlijken en den gegoeden burgerstand
j te werkdezen slaan dan eenvoudig voor de
keus: ploeteren of geen eten.
Door het systeem van dienstplicht, gevan
gen zetten, verbannen enz. zijn tal van fa
milies hopeloos uiteengerukt; vrouwen we
ten niet waar hunne mannen, moeders waar
hun zonen zitten.
De vervuiling van de openbare straten is
ongeloofelijk. In Moskou wordt geen pla
veisel meer gerepareerdstadsreiniging is
ia gewone tijden een ongekende luxe; de
krengen van doodgevallen paarden laat men
bedaard wekenlang liggen....
De politieEen teekenend staaltje is
dat een politie-soldaait, die aan een station
op verzoek van den heer Bettonviiie door
'n politie-sergeant werd meegegeven om het
kapen van zijn bagage te voorkomen, zelf
toet de bagage ervan doorging. De door den
benadeelde ingediende klacht werd brutaal
afgewezen 1 ti
-
DOLLAR EN DUURTE.
Het „Friesclie Dagbl." vraagt;
„Wat die twee met elkander te maken
hebbent op 't ooigenblik?
Meer Üan men vermoedt.
De lezer kent de marken-historie.
„Zelfs een knaap hoort ge tegenwoor
dig spreken over den markenkoers en
weet, dat de mark, die vóór den oorlog
een 60 ct. in Neder landsch. geld deed,
thans al lang beneden de 10 ct. is ge
zakt, met het ongelukkig gevolg voor
Duitschland, dat al wat daar uit het
buitenland wordt ingevoerd, ontzettend
duur geworden is.
.Welnu, zooals Duitschland met zijn
marken staat tegenover Nederland, zoo
staat ons land, met geheel Europa te
genover Amerika.
Gelukkig lang niet in die mate.
Maar in beginsel is 't hetzelfde ver
schijnsel.
Onze gulden dóet reeds een vrij aan
zienlijk „disagio," gelijk men dit in han
delskringen noemt, tegenover den dol
lar.
En dat beïnvloedt weer de duurte.
Met name alles, wat wij uit Amerika
betrekken moeten, ondervindt er de ge
voLgen van, omdat wij met onzen guldei
overzee volstrekt niet meer kunnen
doen, wat we vroeger konden. Maar
voor dezelfde hoeveelheid kc op waar, die
hetzelfde getal dollars is blijven kosten,
moeten wij toch méér guldens betalen,
't Resultaat er van is duidelijk;
Die koopwaar' stijgt in prijs.
En 't ergste van dit verschijnsel is
wel, dat de mannen van de beurs cn
den geldhandel zeggen, dat er voor 't
oogenblik niets aan te doen is. Dat
het met alle andere Europeesche lan
den tegenover Amerika niet zoo gesteld
is, voor vele landen nog heel wat
erger, is zeker voor ons maar 'n
heel schraale troost.
Tweeërlei, dunkt ons volgt ei' uit.
Ten eerste, dat het thans een loonende
ai'beid is, om wat we uit Amerika krij
gen en wat toch ook hier kan worden
verbouwd of vervaardigd, hier ook aan'
te pakken en ten tweede, dat, met des
te meer zorg en ijver andere duurte-oor-
zaken die weggenomen kunnen worden,
moeten opgespoord en bestreden."
Rn er gebeurt op dit terrein, iweinig
Wc hebben nog altijd 'n Staatscommissie
voor dit doel, maar' zij zit, naar 't schijnt
werkeloos neer bij de scherven en scheu
ren der door medewerking der socialisten
verworpen Duurtewet.
OOK HIER MISGETAST.
Is de heer Fimmen de man van den Hongaar-
schen boycot, de heer Oudegeest schijnt dien tegen
Polen te moeten beheeren.
Tenminste „Het Volk" heeft hem naar zijn mee
ning gevraagd omtrent hetgeen het Internationaal
Vakverbond voornemens is te doen inzake den
nieuwen oorlog, die in het Oosten dreigt als gevolg
van den strijd tusschen Rusland en Polen.
Het I. V. V. heeft, zei de.heer Oudegeest, noch
voor Polen, noch voor Rusland sympathie.
Maar het is tegen den oorlog in het algemeen
Daarom wordt alle vervoer van münitie en leger-
behoeften naar Polen tegengehouden.
En zal dit straks ook ten aanzien van Engeland
en Frankrijk geschieden, indien die aan den oorlog
daadwerketijk mochten deelnemen.
Rusland verkeert in de gunstige omstandigheid
dat het over voldoende munitie-voorraden be
schikt, maar dit kan het 1. V. V. niet helpen.
Hieruit volgt, zegt de „Volkskrant", dat het
I. V. V. partij kiest.
Het voorkomt of belet niet den oorlog, maar
steunt Rusland.
Den eenen tegenstander slaat het de wapens
uit de hand, den ander iaat het vrijelijk van zijn
wapens gebruik maken.
Als Rusland, na Polen vernietigd te hebben,
nog sterker staat en het bolsjewisme waarvan
het I. V. V. afkeerig zegt te zijn gewapender
hand verder in Europa gaat propageeren, dan zal
het zulks aan het I. V. V. hebben te danken.
Onwaar is wat door het I. V. V. bij monde van
den heer Oudegeest wordt beweerddat het
tegen ieder land, dat oorlog wil voeren, optreedt.
Tegen Rusland treedt het niet op, omdat
het daar geen macht toe heeft, wij willen dit
toegeven maar juist deze overweging had het
I. V. V. moeten terughouden van eenzijdige stap
pen, die, hebben zij succes, geen ander gevolg
kunnen hebben dan de overwinning te verzeke
ren aan sovjet-Rusland, dat, naar Oudegeest's
eigen bewering, de sympathie van het 1. V. V,
niet heeft."
Evenals bij Hongarije blijkt het I. V. V. ook
fiq dezen boycot mis te tasten.
HET BEELD VAN DEN STRIJD.
Allengskens onwikkelt sioh uit de ver
schillende stafberichten een vrij duidelijk
beeld van den strijd, die zoo hevig om de
Poolsche hoofdstad woedt. Aan het hoofd
der Oostelijke legerscharen dringt Pi-
loedsky in de richting van den Boeg te
rug en richt de spits van zijn leger naar
Brest-Litowsk. De rechtervleugel van <]e
Poolsche hoofdmacht staat aan den bo
venloop van den Boeg ten oosten van
Cholm en heeft zich bij Partsjef, 80 KtM.
ten zuid-westen van Brest-Litowsk, met
het centrum vereenigd. Het Poolsche ge
bied zal dus ten zuid-oosten van War
schau weldra van Russen gezuiverd zijn.
Niet minder bel ank rijk is de poging
van het noorder-leger, om den z.g. Pool-
gehen corridor, het Weiehselgebied, op de
Russen te heroveren. Ook deze actie
schijnt met succes bekroond te worden.
De roode troepen, die in de richting van
Thorn en van Graudenz vooruitgescho
ven waren, loepen gevaar van hun hoofd
macht afgesneden te worden. Dit Pool
sche leger wordt aangevoerd door Fran-
sehe officieren. Zij hebben de Poolsche le
gioenen tot Tsjeehanot. 25 K.M. ten Z.
van do Poolseh-Prnisische grens gebracht
Een algemeen® terugtocht der Russen ie
dus noodzakelijk geworden, maar wij
stipten het reeds aan; de Polen behoeven
zich omtrent de bevrijding van hun land
vooralsnog geen illusies te maken:
de Russen kunnen met nieuwe aanvale-
troepen terugkeeren en tenzij Polen aan
merkelijke versterkingen uit het westen
krijgt of de conferentie te Minsk snel een
einde aan het bloedbad maakt, wat ons
niet waarschijnlijk voorkomt, is de veilig
heid van Warschau slechts schijnbaar.
Wrangel zet inmiddels zijn actie in het
Zuid-Oosten, in het Dongebied, voort en
zal allicht eenige ontlasting van het Pool
sche front kunnen bewerken. Het gebied
der Don-kozakken moet zich aan Wran-
gel's gezag onderworpen hebben. Recht-
streeksch gevaar voor centr. Rusland le
vert de actie van het Krimleger echter
niet op, want Moskou ligt daarvoor te ver
van het Don-gebied en de Russische
winter valt vroegtijdig in. Ook zal de
noodlottige veldtocht van zijn voorgan
ger Denikin. die al te snel voorwaarts
rukte en wiens leger daardoor vernietigd
werd, Wrangel tot voorzichtigheid ma
nen.
DE ONDERHANDELINGEN TE MINSK
De z-ê'. atmosferische invloeden,
deskundigen op het gebied der draadlooze
telegrafie hechten daar echter weinig ge
loof aan bleven tot nu toe de verbin
ding tusschen Minsk en Warschau storen,
zoodat de telegrammen over de bespre
kingen uiteraard niet volledig zijn. De
correspondenten der Engelsche bladen
weten nochtans uitvoerige bijzonderheden
over de debatten mede te deelen. De Rus
een ontkennen dat zij van plan zouden
zijn de wettige Poolsche regeering door
een Sovjet-filiaal te vervangen, doch zij
stellen voorop dat zij het kapitalistische
jonker-régime te Warschau niet vertrou
wen kunnen en van Polen nu waarbor
gen eischen, die zij van een arbeiders- en
boeren-regeering, d.i. een Poolsche Sov
jet naar Russisch model, niet vergen zou
den. Daarmede oefenen zij invloed uit op
de stemming der Poolsche revolntionnai-
ren, pogen tenminste dit te doen. Resul
taat zal deze propaganda wel niet hebben,
daar zij de Poolsche burgerij in de tegen
woordige omstandigheden natuurlijk be
zwaarlijk bereiken kan. Do waarborgen
die de Ruseen eischen, omvatten o.a. een
ontwapening van het Poolsche leger. De
Polen zeggen tot zeik een ontwapening
bereid te zijn, mits ook de Russen tot
zulk een ontwapening overgaan. Daarme
de is een dood punt in de besprekingen
bereikt.
De Russen willen de Polen wel een le
ger laten, maar dan alleen een arbeiders
leger, daar zij van zulk een gewapende
macht niets behoeven te duchten. Maar
daarmede voeren zij toch zijdelings de
Poolsche Sovjet in en een Poolsche regee
ring die zich respecteert kan zulk een in
menging van Russische zijde in Polen's
binnenlandsche aangelegenheden gelijk
vanzelf spreekt, moeilijk dulden. Onze
voorwaarden zullen duidelijk maken, zei-
de Danisjefflki, de voorzitter der Russi
sche delegatie tot oen correspondent van
de „Manchester Guardian", dat wij Po
len geen revolutie willen opdringen. Wij
zullen Polen's onafhankelijkheidd en sou-
vereiniteit volledig erkennen en zullen
zonder schijn of schaduw duidelijk maken
dat wij ons niet in Polens binnenlandsche
zaken zullen meaf.cn of hun een regee-
ringsvorm zullen dicteeren. Maar wat
is de eisch tot vorming van een arbei-
der&leger anders dan het aantasten van
de Poolsche soevereiniteit, wat anders
dan een inmenging in Polen's binnen
landsche aangelegenheden
Zonderling mag de houding genoemd
worden van dezen noogen geallieerden oom-
^Vrjj naar het Engelsch van A. 9 Swanl
1 J. vertaling -
48.)
De vloed van landverhuizers golft met
onbegrijpelijke snelheid naar het verre
westen van Canada, en naar de oude pro
vinciën keert uit dezen stroom bijna nie
mand weer. Ieder landverhuizer echter
die in vogelvlucht dat groote vastland
kon bekijken zou zich onweerstaanbaar
^trokken gevoelen tot de schoonheid van
Ontario's omstreken, die zoo terecht de
tuinen van Canada genoemd worden.
Onderbroken door groote meren en rivie
ren, dicht begroeid met prachtige bos-
f shen, toonen deze streken een vrucht-
tarheid en welvaart, zooals in andere
elen van Canada bijna niet te vinden
*r\'
De jonge moeder die nu 'en dan met
uir voet de wieg in beweging bracht en
sarbij zacht een wiegeliedje zong, ge-
Kxt blijkbaar; ten volle van de heerlijke.
omgaving. Ze scheen ergens naar te luis
teren; een paar keer hield ze op met haar
werk en haar gezang en scheen ze .zich in
te spannen om ook het geringste geluid
uit de verte op te vangen. Eensklaps
klonk tusschen de hoornen door het aar
dige geklingel van een paar bellen
de jonge vtouw snelde naar binnen om te
zien of het water kookte. De tafel was al
voor het avondmaal gedekt in de zeer rui
me huiekamer. Koud vleesch met brood
en boter en de lichte koeken die ieder Ca-
nadeeeche huisvrouw zoo heerlijk weet te
bakken, stonden daar wezenlijk verlok
kend bij elkaar. Eigengemaakte boter en
kaas en een schaal kostelijk fruit voltooi
den de maaltijd, en een ruiker lentebloe
men in een hooge vaas in het midden ga
ven aan het geheel een prettig aanzien.
Het was een tafel, waaraan een ver
moeide huisvader aan het eind© van. den
dag met graagte en dankbaarheid voor
zooveel goede zorg zou gaan aanzitten.
De jonge vrouw overzag het geheel -—
ze wist dat ze gedaan had wat ze maar
kon om het haar man naar den zin te
maken. 21e ging weer naar buiten tot aan
den rajnd van de veranda; de wagen,
waarmee haar man naar de stad was ge
reden, om de wekelijksche yoorjaden te
halen, zou wel dadelijk ia het gezicht ko
men.
En er kwam ook iets in het zicht, maar
niet het kleine wagentje, waaraan ze ge
woon was, doch een groot voertuig, dat
vier of vijf personen kan bevatten. Het
wag blijkbaar geheel bezet, zoo uit de
verte te zien en de jonge vrouw stond
zeer verbaasd, want zij verwachtte in het
geheel keen bezoekers en het was voor
^iet-aangekondigde gasten wel wat laat
op den avond. Zo hield de hand boven de
oogen én trachtte te zien wie er in den
wagen zat, maar het gelukte haar niet.
Eindelijk kwam het voertuig zoo dicht
bij, dat ze den koetsier kon herkennen
als dien van een der naburige hotels, en
nu bemerkte ze ook dat er een dame
naast hem op den bok zat met 'n langen
reismantel aan, terwijl van het aardige
hoedje dat ze op had een zacht-grijze
voile afviel die haar vriendelijk gelaat
een nóg rustiger uitdrukking gaf. Ze
wuifde naar de wachtende vrouw daar op
de veranda en deze wuifde terug, al kom
ze dan ook in de verste verte niet ver
moeden wie de late bezoekster was. Daar
opeens klonk een helder lachje door de
stille avondlucht en toen straalde er
een, helde® licht uit de oogen der jonge
missaris te Dantzig. Deze stad is voor de
geallieerden de eenige poort die toegang
geeft tot Polen. En nu heeft de parlemen
taire ctmmissie van de vrije stad Dantzig
van Sir Reginald een neu'traliteitsverkla
ring geëischt.
Uit Dantzig wordt gemeld dat de hooge
Commissaris een order heeft uitgevaardigd,
dat geen schip met munitie voor Polen
Dantzig mag binnenvaren, en dat hij, als
zulk een schip aankomt, de zaak zal voor
leggen aan den Raad der Gezanten te Pa
rijs. Het stoomscrip ,.Juno" vei'trok den
14en uit Antwerpen met munitie, en is reeds
buiten Dantzig gemeld, maar ontving last
op zee te blijven. Ais dit bericht waar
heid bevat is het wel in striid mee de vroe
ger door Tower aangenomen houding. Den
len Augustus nog werd aan de ,,Temp6"
gemeld dat Tower de vertegenwoordigers
van de arbeidersorganisatie van de vrij-stad
medegedeeld had, dat het vredesverdrag
aan Polen het gebruik van Dantzig heeft
gewaarborgd. Hii verklaarde toen. dat, daar
de geallieerden beloofd hadden Polen met
al hun macht ter hulp te komen, ingeval de
Bolsjewiki de Poolsche grenzen
overschrijden, verscheidene schepen geladen
met munitie en oorlogstuig, binnenkort te
Dantzig zouden binnenkomen. Indien de
havenarbeiders mochten volharden in hun
weigering, die schepen te lossen, zou hij met
andere middelen de lossing van die schepen
bewerkstelligen.
Vanwaar, zoo mag men zich afvragen,
deze plotselinge verandering in de houding
van den Brftschen bevelhebber.
Heeft hij orders uit Londen gekregen om
de Russen te ontzien? Het is begrijpelijk
dat de Franscbe pers ove deze front
verandering niet te spreken is. „Als Sir Re
ginald Tower schrijft het „Journal des
Deba'ts" gelast dat er niet één schip,
dat munitie voor Polen vervoert, de haven
van Dantzig mag binnenloopen. heeft de
Engelsche hooge commissaris een
initiatief genomen, dat niet verklaard kan
worden. Immers, gedurende den oorlog was
de leer der geallieerden, dat men zich bij
neutralen van munitie kon voorzien, zonder
dat deze konden worden beschuldigd van
schendng der neutraliteit. En nu zouden wij
Polen beletten om de munitie te laten ko
men, die hét noodig heeft? Zulk een hou
ding zou volkomen ontoelaatbaar zijn. Het
zou partij kiezen zijn tegen een verbonden
natie onder onwaarschijnlijke voorwaarden."
En het blad maakt nog de juiste opmer
king; „Tower is geen Engelsch ambtenaar.
Hij is te Dantzig de vertegenwoordiger van
een internationale gemeenschap, en moei als
zoodanig handelen."
Wanneer het bericht over deze frontver
andering van sir Reginald m allen deele
waar blijkt ie zijn. dan zal fusschen lioyd
Oeorge en Millerand nog 'n hartig woordje
daarover vallen.
DE TOESTAND TE KAfRTOWITZ.
De: berichten uit Kattowitz zijn sedert
gisteren weeinig betrouwbaar. Voor een
deel zal dit wel hieraan liggen, dat se
dert Woensdagavond 9 uur de verbinding
met 'Kattowitz is afgebroken.
Uit 'Beuthen werd een telegram ont
vangen van den volgenden inhoud: De
schieterij in Kattowitz duurde tot 's mor
gens 6 uur voort. De besprekingen van
de vakvereenigingsleiders met de En ten
tecommissie hebben tot nu toe niet tot
een 'positief resultaat geleid en zijn af
gebroken. Hedenavond zal men opnieuw
bijeenkomen. In den namiddag Beden in
het industriegebied geruchten de ronde
omtrent een nieuwe proteststaking. De
vakvereenigingea hebben echter geen pa
rool voor de staking uitgegeven. Ove
rigens is het in het industriegebied rustig.
DE IERSCHE KWESTIE.
'Aan de „Times" wordt uit Dublin ge
seind, dat een gevoel van diepe teleur
stelling merkbaar was in de Iersche hoofd
stad haar aanleiding van de rede van
den 'eersten minister in 't Lagerhuis.
„Gematigde liedeu van alle partijen had
den, toen zij hoorden dat Bonar Law
een verklaring zou afleggen, hoop gekre
gen dat hij op de een of andere .wijze er
tee zou bijdragen, dat de vrede in Ier
land hersteld zou worden. De actie van
de Unionisten in het zuiden scheen een
weg aan t e geven om uit de impasse te
geraken, en slechts weinig verstandig
denkende Ieren geloofden dat do regee
ring het Lagerhuis op. reces zou laten
gaan zonder een poging aan te wenden
om een nieuwe Iersche politiek te for
muleeren. De korte verklaring yam den
eersten ïninister geeft geen hoop voor
hen, die vurig verlangen naar vrede. In
tegendeel, zij doet zien dat hij nog steeds
vasthoudt aan de. Partition [Bill en door
middel van dwang een probleem tracht
op te lossen, dat daardoor nooit op te
lossen is.
„Lioyd George's verklaring, dat hij be
reid is om de kwestie van den vrede te
bespreken met eenige groep van Ieren,
vrouw. Ze werd afwisselend bleek en
rood, en zo moest zich aan het hek van de
veranda vasthouden, om niet te vallen.
Het rijtuig reed met een prachtigen
draai tot vlak voor den ingang van het
huis.
„Hier hen ik, Annie," riep een vriende
lijke stem. „Zeg, ik ben geen geest, hoor
schrik maar niet. Kijk eens wie ik hier
allemaal meegebracht heb."
Van de achterzitplaatsen sprongen twee
mannen naar beneden. Maar Annie zag
er slechts één door het floers van tranen
dat vóór haar oogen kwam. Het was een
zware gestalte in een reispak van geruite
stof, een gelaat met stevige zware trek
ken en dik grijs haar haar eigen vader,
Aaron Fletcher, dien zij niet verwacht
had nog ooit in haar leven terug te zul
len zien.
Ja, hij was het. Met één sprong stond
de onde man op de veranda en klemde
zijn dochter in zijn sterke armen.
„Mijn Annie, beste lieve kind," snikte
hij, terwijl Clara baar hand zacht op
Bryan's arm lei en hem ter zijde trok.
„Is het niet heerlijk zoo, Bryan. Ik had
vroeger nooit anders gedacht, of zulke
dingen gebeurde alleen maar. in de boe
dié kunnen aantoonen dat zij dé ïneeh
van het Iersche volk weergeven, zou on-l
schuldig zijn en zelfs hoop. geven, indies
Ierland in een normalen toestand ver
keerde. Met het oog echter op Eet feit,
dat het land snel zijn volkomen onder-:
gang tegemoet gaat, zijn de loyale en'
gematigde Ieren thans de wanhoop, nabij;
door de houding der regeering. Als er,
nog eenige overeenkomst" tot stand zal
komen, moet de regeering het initiatief
nemen. Het zou gewoon dwaasheid zijn,
te wachten tot Sinu Fein spreekt. -
De extremisten zitten op het oogenblik,
in- (het zadeL en bij gebrek aan een;
krachtig én edelmoedig voorstel van da
regeering, zullen ze daar wel blijven ook.
Daarom zal de regeering, indien zij niet!
blind is voor de vreeselijke verantwoord
delijkheid, dis zij op zich geladen heeft^
eerst de Home Rule Bill moeten laten vaU
len, die op alle Ieren van het zuid e O
werkt als een roode lap op een stiert
en dan het plan publioeeeren, waarop
de gematigden in den lande reeds zaa
lang gewacht hebben. Het getij, is snel
aan het verloopen in Ierland, en als da
regeering nog veel langer aarzelt, zou
het wel eens te laat kunnen zijn. Iedere
dag uitstel brengt ons nader bij den on
dergang en doet de vooruitzichten voor,
den vrede zoo goed als geheel yerdwijy
nen."
GEMENGDE BUITENL. BERICHTEN,
Jezuïtenjklooster geplunderd.
De „Reichspost" meldt: In Albanfl -4
26 'K.M. van Rome heeft dezer dagen
een troep communistische vrouwen, ze
waren ten getale van eenige honderd
den, een aanval gedaan op het groote
Jezuïten-klooster. De paters werden mLs-i
handeld en verjaagd en de vrouwelijke
communisten namen bezit van het kloosr
ter. Alles werd leeg geplunderd. Boeken
en kostbare schilderijen werden geroofd.
Op de meest grove wijze werd de kloos-:
terkerk ontheiligd.
Militaire hulp, die in allerijl ter paatse
verscheen, werd door het gepeupel uitr
een gejaagd.
Na 6 uur werd het klooster door da
troepen ingenomen en aan de paters te
ruggegeven. Militaire posten bleven ter
bescherming van de kloosterlingen achn
ter.
Gelijke tooneelen hebben zich afge
speeld in het Gapucijnen-klooster in AH
bano.
Socialistische Aanval op een processie.
De „Petit Parisien" verneemt uit Rome:
De onverdraagzaamheid der socialisten
van 'Abbadia bij Siena, heeeft aanleiding
gegeven tot ernstige ongeregeldheden.
Na een redevoering van den socialisti-
schen afgevaardigde Mascagni, die heftig
tegen de katholieke partij, de bekende
fractie d er popolari te velde trok, besko
ten de boeren onmiddellijk, Bat het niet
bij woorden blijven moest.
Er zou dien dag juist een processie
plaats hebben. Een goede gelegenheid!
De socialisten stelden zich op voor de
kerk. Een pastoor werd mishandeLd, Vrou
wen en kinderen vluchtten in angst de
kerk binnen. De socialisten Betten de
vluchtenden na, de kerk binnen.
Dit werd den katholieken te machtig,
Ze meenden het recht te hebben zichzelf
en hun heiligdom te verdedigen. En zoo
werd spoedig de kerk het toon eel van een
waren veldslag tusschen de katholieke
boeren en de socialisten, waarbij zelfs
van revolvers werd gebruik gemaakt.
Ondanks de pogingen der carabinieri
duurde het gevecht geruim en tijd voort.
Er zijn talrijke gewonden,
Mgr. Mannix.
In yea-band met de mededeeling van debt
minister-president Lloyd George in het
Lagerhuis, dat niet aan Mgr. Mannix zal
worden toegestaan om zijn hoogbejaarde
moeder in Ierland te gaan bezoeken, maan
dat deze alle faciliteiten zal ontvangen
om haar zoon in Engeland te ontmoeten,
heeft de prelaat o.a. verklaard:
„De premier heeft een verkeerde op
vatting van de zaak. IZij heeft geen hulp
noodig, die hij haar kan bezorgen, want
het is niet in Eijn macht om den last
van haar 89 jaren te verminderen. Mis
schien wil hij mij echter den dienst be
wijzen een kleinen overigens om
geen verder gebruik te maken van haar;
naam. In alle geval kan een yerder de
aandacht vestigen op. zijn cynisch gemis
aan consideratie ten aanzien van een
hoogbejaarde zijn tegenwoordige positie
voor de pers y*n het land niet yerbeteé
ren.
Intusschen heeft de Aartsbisschop een
telegram uit New-York ontvangen, waarin
uit van 16.000 Amerika&nsche bur
gers, aldaar vergaderd, geprotesteerd
wordt tegen de behandeling, Mgr. Man
nix aangedaan. Zoo iets, wordt in het
ken. 't Is of w© in den Hemel zijn. En
waar zou Geoffrey wezen!"
„Niet ver weg blijkbaar en het schijnt
me toe, dat hier alles zoo tamelijk wel in
orde is," sprak Bryan op een toon van
groote voldoening. „Je hebt, als altijd,
weer gelijk gehad, vrouwtje en je voor
spellingen zijn schitterend uitgekomen."
„Nietwaar! Maar betaal jij nu even
den koetsier, dan kan de man gaan."
Terwijl Bryan dit in orde maakte, had
den de twee daar op de veranda zich
langzamerhand hersteld en Annie kon
zich nu, schoon nog blozend, en bevend,
tot haar andere bezoekers wenden.
„O miss Clara," begon ze, en opnieuw
kreeg ze de tranen in de oogen.
„Neen neen, geen miss Uiara meer,
maar mevrouw Bryan Faussit, sprak
Clara trotseh. „Wij zijn op de huwelijks
reis. Annie, en met echte zelfverlooehe-
-aini hebben wij je vader meegenomen,
Bryan is op die goede gedachte gekomen.
Geef je schoonbroeder maar pens een
hand en wenseh ons geluk."
(Wordt vervolgd.}
