Het Zwaneneiland
BUITENLAND.
FEUILLETON.
BINNENLAND
SIPKES*
JAMFABRIEK.
MAANDAG! 6 SEPTEMBER 1920
44ste JAAR6ANG No 15873
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN s
PER KWARTAAL t 3.25
PER WEEKf 0.25
FRANCO PER POST PER KWART. BIJ VOORUITBETALING f 3.57*/,
BUREAUX!
NASSAU LA AN 49, HAARLEM. TELEFOON 1426, 2741 EN 1748.
ADVERTENTIÊN 35 CENTS PER REGEL
BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING-
GEMENGDE BUITENL. BERICHTEN.
EEN LAAGHARTIG BLAD.
Eigen vruchtenkweekeryen.
MOOIE VEREDELING!
0NN00ZELE C0ME0IANTEN.
DE POOLSCH-RUSSISCHE OORLOG.
De Poolsehe tegenvoorstellen.
De Poolsehe tegenvoorstellen aan Sov
jet-Rusland zijn volgens een bericht uit
Kopenhagen: Als basis der onderhande
lingen zal de Ourzon-linie dienen, maar
Polen maakt aanspraak op meer oostelijk
gelegen gebied. Geen ontwapening vóór
tot algemeens ontwapening wordt over
gegaan. Wederzijcteche schadevergoeding.
Rusland krijgt vrij handelsverkeer.
Engeland de vijand!
Een draadloos telegram uit Moskou
zegt: Onze tegenslagen op het Poolsehe
front boezemden den vijand nieuwe hoop
in. De vredelievende Lloyd George sloeg
in een nota een toon aan, dien hij nooit
had durven bezigen als de rooden aan de
winnende hand waren geweest. De bour-
geosie begrijpt enkel slaande argumenten.
Met behulp van de rood© bajonetten
moet zij uitgeroeid worden. Wrangel's
front houdt nog stand. De hardnekkigheid
van den baron is makkelijk verklaarbaar;
hij heeft niets te verliezen, voor hem
staan de noode garden, achter hem is het
bol van de krim. De Baehi boezoeks van
den baron willen niet wederom in de
flesch van de Krim gestopt worden, waar
ze niets meer te plunderen hebben en tot
den hongerdood gedoemd zijn. De roode
soldaten moeten Wrangel diep in de
Zwarte Zee begraven.
DE BOLSJEWIKI EN SIBERIE.
Een rood blad te Nicolajes meldt: de
bolsjewiki brengen in Toerkestan een le
ger op de been om Indië aan te vallen.
Bovendien zijn in Oost-Siberië leergan
gen gevormd om hindi06K>pruiers te kwee-
ken. De Russisch-Poolsche oorlog is en
kel het voorspel van den Russisch-Engel-
schen oorlog.
EEN PRANSCH ULTIMATUM AAN
TSJITSJERIN.
Men Seint uit Helsingfors: De Fransehe
rtgeering heeft aan Tsjitsj erin het vol
gend©, door MilLerand onderteekende ul
timatum gezonden: De Fransehe marine
treft voorbereidselen 2voor het naar huis
zenden der laatste Russische transporten
uit Frankrijk op 15 September en uit Al
giers op 26 September. Alle Franschen,
die nog in Rusland zijn. moeten dus naai
de Finsche grens of naar Odessa gezon
den worden. Ais er na 30 September ook
neg- maar een Fransehman tegen zijn zin
in Rusland wordt vastgehouden zal de
Fransehe regeering zich genoodzaakt zien
de Fransehe vloot te bevelen jn Zuid-
Rusland die bewegingen uit te voeren
ymlke haar doeltreffend zullen lijken.
HET TYPHU8-GEVAAR IN OOST
EUROPA.
De typhus-epidemie in Polen en Galicië
wordt een zoo groot internationaal go-
vaar, dat Balfour namens den raad van
den Volkenbond een beroep gedaan heeft
op de verschillende regeeringen, om on
middellijk 250.000 pond beschikbaar te
stellen van de tien millioen. die moodig
zijn. De laatste militaire actie daar maakt
de behoefte slechts te dringender. Reeds
in Mei is een dergelijk beroep op de leden
van den bond gedaan. Het resultaat is
tot aru toe mager geweest. Balfour legt In
den brief aan de regeeringen den nadruk
op de dringendheid van het beroep, het
groote gevaar van een epidemie voor de
heele mensehheid en de zegeningen, wel
ke uit de betrekkelijk geringe opofferin
gen der naties kunnen voortvloeien.
HET 50-JARIG BESTAAN DER
FRANSCHE REPUBLIEK.
Zaterdag 4 September, wa© het 50 jaar
geleden, dat de Fransehe republiek werd
uitgeroepen te Parii.9. De herdenking ia
uitgesteld tot 11 November a.s. den dag
van de afkondiging van den wapenstilstand
Intuscken houden de Fransehe bladen zichl
druk bezig met dat 50-jarig bestaan.
In de Grande Revue deelt Paul Degouy
het verbaal van bet verloop van den 4den
September mede. geschreven door een ge
tuige. Van hetgeen er in de Kamer voor
viel vertelt deze o.m. bet volgende:
Van de tribunes klinkt geweldig de kreet:
Weg met bet keizerrijk! Leve de Republiek!
Gam-befcta kan zich niet dan met do
grootste moeite verstaanbaar maken. >,lk
smeek u," roept bii uit. „het ge-vaa te eer
biedigen. dat wij aan bet volk ontleenen.
Aan ons de afschafing van bet keizerrijk
uit te roepen; aan u bet zoo te doen. dat
her. niet lijkt alsof die afsohtffin-r ons met
geweld ontrukt is!"
Vervolgens smeekt Orémieux bet publiek
stil te züu en de orde te bewaren, gedu
rende de beraadslaging, die er gehouden
wordt: de commissie, zegt bii. veltooit baar
arbeid.
Schneider beroept zich op de woorden
van Gambetta. „een patriot die bij bet volk
niet verdacht zou kunnen ziin," om gedaan
te krijgen, dat de Kamer in volle vrijheid
beraadslaagt. Maar bet tumult breekt wel
dra opnieuw los, in nog erger mate. De
voorzitter van de Kamer zet zijn hoed op,
dan weer af. Gambetta voert opnieuw bet
woord en bet Hikt wel alsof de kalmte te
rug wil keeren. wanneer plotseling de Ka
mer overstroomd wordt door de menigte,
die de deuren ingeloopen beeft, die tóegang
geven tot de zaal. Onbeschrijfelijk tooneell
Een stroom menschen overstelpt trappen,
banken, lessenaars. De tribune, de estrade
van den voorzitter worden ©veneens over
stroomd. De papieren van bet secretariaat
fladderen naar alle zijden. Er wordt met-
vlaggen gezwaaid.
Het is een delirium! Gambetta. Keratzy
Jules Ferry, geholpen door nationale gar
des doen bet onmogelijke om den zetel van
den voorzitter en de tribune vrii te maken.
Maar waar is nu die arme meneer Schnei
der? En de zoo vurig verwachte commis
sie, blijft zit niet te lang weg? Dan neemt
Gambetta een besluit. Eerst boor ik slechts
brokstukken van zinnen:
„Het vaderland is in gevaarDe noo-
dig'e tiid is aan de vertegenwoordigers der
natie toegestaan om de afschaffing te pro-
clameeren. Voortgekomen uit bet algemeen
stemrecht, verklaren wii. dat Lodewiik Bo
naparte en zijn dynastie voor goed opge
houden hebben over Frankrijk te regeerenf
Geestdriftige bravo's. Maar het woord
„republiek" is niet uitgesproken.
„De Republiek 1 Wii willen de Repu
bliek
Jules Favre verschijnt. Hij wordt toege
juicht. Tamboers roffelen. Hij roept: „Geen
burgeroorlog 1" Men stemt met hem in en
antwoordt: Oorlog aan de Pruisen!'' Hij
spreekt van een voorloopige regeering, die
liet lot van het land in handen neemt en
bij voegt er aan toe: „De Republiek f Die
moeten wü niet hier uitroepen!" „Ja. jal
daleUik" Waaro-p Gambetta, die tegelijk met
Jules Favre op de tribune is. uitroept
„Naar bet stadhuis!" En de groote meerder
heid juicht hem toe. .Bijkans onmiddellijk
worden er overal door het paleis borden
met: „naar heit stadhuis!" er op rondgedra
gen. Wie denkt er nu nog aan -de commis
sie en d© Kamer
DE ARBEIDSON LU STEN IN ITALIë.
Naar de Lokal Anzeiger uit Lugano ver
neemt, is de vierde dag van de bezetting der
fabrieken door de arbeiders rustig geweest.
De arbeiders bewaken de fabrieken dag en
nacht Labrioia de minister van arbeid
heeft nogmaals verklaard dat de regeering
zich. onzijdig zal houden. De beweging breidt
zich uit.
Te Genua vonden gisteren de arbeiders de
werf Odero door politie bezet. Een bosting
ontstond waarbij een d-ood© en vijf gewon
den ziin gevallen. In de volgen-de plaatsen
ziin alle. metaalfabrieken en werven bezet
door arbeiders: Bergamo, Brescia. Venetië
Livorno. Spezzia, Novara. Piacenza. Ro-me
Napels en heel Ligurië.
In Triest heexsok't er algemeene staking
Een poging van de politie om onverhoeds
een machinegeweer te bemachtigen dat
voor de fiatfabriek te Turijn was
ateld, mislukte.
?pge-
Het onderhoud, dat te Aragona plaats
gehad heeft tusschen den minister van ar
beid en den aigemeenen secretaris van het
verbond van den arbeid, heeft geen beslis-
send resultaat opgeleverd-.
De Giornale d'Italia meldt, dat te Genua
de roode vlag geheschen is op de stoom
booten Ansalao. üuillo en ü-esare Batti3ti~
Een romantiacli verhaal.
In Frankrijk is dezer dagen een geval
van oplichting ontdekt, waarover een ge-
heeie roman te schrijven zou zijn.
In Februari 1918 kwam er te Montig-
non (Seine-en-Oise) een echtpaar' -wonen
Cornet geheeten, met twee kinderen, jon
getjes die den 18n Januari te voreu te
Darijs geboren waren. lu Juni van dit
jaar vernam de burgemeester van Montig-
uon, dat in zijn gemeente het gerucht
liep, dat de Cornets hun kindereu ver
donkeremaand hadden. Er werd van over
heidswege 'n onderzoek ingesteld, waar
uit bleek, dat het onbemiddelde echs-
paar Cornet aan het eind van Februari
eeu telegram met betaald antwoord ont
vangen had, aldus luidende: „Indien uw
kinderen niet zijn ondergebracht zal een
liefdadige dame hen van u overnemen en
hun toekomst verzekeren. Schrijf aan me
vrouw de Léris"
Het adres van mevrouw Léris was op
gegeven. Het betaalde antwoord luidde
bevestigend en den In Maart gaven juf
frouw Cornet en haar schoonmoeder de
twee kinderen over- aan een dame, die
voorgaf Léris te heeten. De ouders hoor
den verder niets meer van hun kinderen
Brieven bleven onbeantwoord, maar keer
den ook niet als onbestelbaar terug. Een
onderzoek van de politie bracht aan het
Licht, dat een mevrouw Léris nooit ge
woond had aan het adres, dat in h©t te
legram was opgegeven. Toch is het de
politie ten slotte gelukt de zaak op te
hcLderen. Zij komt hierop neer. iEen juf
frouw Gancé, die al eens wegens oplich
ting .veroordeeld is, was getrouwd ge
weest met meneer Donker en bezig van
hem te scheiden. Zij had zich in het be
zit der kind ei-en gesteld om haar man
te kunnen wijsmaken, dat het zijn kin
deren waren en aldus van hem steun
voor die kinderen te kunnen eischen. Een
van de kinderen was echter- in Maart
gestorven; het andere ontving den ach
ternaam Donker. Juffrouw Gancé, alias
mevrouw Léris, gaf voor, dat dit kind
geboren was tusschen Parijs en St. Ger
main, in den trein. Een vroedvrouw, juf
frouw Dor el, eeu medeplichtige vau me
vrouw Léris, bevestigde deze verkLariag
eu zoo verklaarde de rechtbank te Ver
sailles den heer Donker, bezig te schei
den van zijn echtgenoote, tot yader van
den jeugdigen Cornet. Bovendien moet
juffrouw Gancé, gescheiden mevrouw
-OoiUcer, zicii noemende mevrouw Déris,
net plan gekoesterd hebben Raar minnaar
die zeer rijk schijnt te zijn, voor het of
ficieel erkende kind te laten opdraaien
door een groote som gelds op hem vast te
zetten.
•Juffrouw Gancé en haar medeplichtige
worden nu gerechtelijk vervolgd.
i
Het bekende groote rad op het Majs-
veld bij d&n Eiffel-toren, in 1898 door
den ingenieur Basset gebouwd en op de
tentoonstellingvan 1900 ingewijd, zal af
gebroken worden. Dezer dagen wordt er
met h et werk begonnnen en het werk zal
drie maanden duren. Het materiaal van
het groote rad, dat op lioo ton wordt
geschat, zal gebruikt worden vo,or den op
bouw van het verwoeste gebied. Hét af
breken-van het groote rad is een gebeur
tenis die te Parijs, zeer de aandacht trekt.
.Uit Oppö j -ie wordt gemeld, dat
de Engeische distuctscontrofeurs te Tar-
nowitz, Gross-otr®htitz en Beuthen hun
ontsLag gevraagdhebbeu, wegens de par
tijdigheid der U 'sohen in hun district.
Het verzoek vai' beide eerstgenoemde
controleurs ia reeds ingewilligd.
De begrafenis van kardinaal Amette,
aartsbisschop van 1 arijs, heeft Zaterdag
ochtend onder beLangstefling plaats
gehad, presiden e 1 Lad zich laten
vertegenwoordigen; MilLerand was aanwe
zig, evenais de gezanten van Engeland
en Spanje.
Naaf verluidt is het bestuur der
Duitsche posterijen van plan het porto
voor briefkaarten te verminderen, zoodxa
er eenige verbetering fn ,jea Hnamcieeleu
toestand dei' Pos "riJ en merkbaar zal zijn.
Mevrouw Mae Swiney. de vrouw
van den burgemeester van Cork heeft,
een telegram gezonden aan president [Wil
son met het verzoek om zijn invloed bij
de Engeische regeering aan te wenden
om haar echtgenoot vrij te laten en een
verkrachting der beschaving te voorko
men. Zij telegrafeerde tevens aan me
vrouw .Wilson met de vraag om haar ver
zoek te steunen.
Den lsten September heeft generaal
Gourand in tegenwoordigheid van een
groote menigte de vestiging yan Groot-
Libanon afgekondigd-. Beyrpet zal de zetel
van de nieuwe regeering zijn. De vlag yan
het nieuwe rijk zal de kleuren van de
Fransehe yLag hebben en in het witte
veld een ceder dragen.
De uitsluiting onder de bankwerkers,
voortgekomen uit een geschil over een
voorman te Sheffield, is Zaterdag begon
nen en treft 1,500,000 werklieden recht
streeks of zijdelings.
.Vrjj naac hei Fraascü wm Knault,
9.)
Dilmaaf geloof ik echter, dat hij wel wat
onvoorzichtig is geweest, en fiet wat erg
heeft gemaald. Hij mag, fn zjjn eigen belang°
zicli wef waf in atJL nemenf"
i,Is het dan toch waar dokter, dat zii
teringachtig is 1"
„Ja, dit is zoo zeker, dat ik er ernstig voor
vrees, dat zij bij de aanstaande lente de eer
ste bloemen niet zal zien ontluiken. Werd zij
door een toeval uit liet leven i^veggcrukt dan
zou dit iu werkelijkheid den onvermijdelijken
noodlot tigen afloop harer ziekte Jechts
•enig© maanden verhaasten."
„Naar men zegt, maakt majoor Ornulf haar
wnstig het hof ©n denkt hij haar te huwen,"
wim i "'f- OR fiedemplen toon aan, ter-
n u m zenuwachtig trilden,
«n zeMa Sataniscü lachje hoor©n
„Wees er zeker van dat hij haar wel deae-
iijk trouwen zal. Geen wonder trouwens als
tgn p.upü hegft, die ruim yj#- honderd
Laaghartig, die naam past, ia den
laatateii tijd vooral, meer dan ooit op „Het
Volk", dot onlangs op den verjaardag on
zer Koaingtn, over H. M. schreef op een
wijze waaraan zich zelfs fatsoenlijke en
welopgevoede socialisten moeten geër
gerd hebben.
Nu weer tracht het blad, de ouderschei
dingen belachelijk te maken, die om
streeks Koninginnedag zijn verleend.
Het schaamde zich niet daarbij een
groote onwaarheid te uiten, waarop we
hier even de aandacht willen vestigen,
„In 't bijzonder aldus „Het Volk"
zijn de partijgenooten der Regeering be
dacht; een opvallend groot aantal Katho
lieke en protestantsehe geestelijken iu bo
venal met den Komingsfluim om met
Zrola te spreken voorzien.
„Dit Zola-taaltje moge in den viezen
mond der hooggeachte redactie van het
hoofdorgaan der Nederlandsche sociaal-
democratie op zijn plaats zijn en gevor
derd worden door het systeem, hetwelk
het blad voor de volksopvoeding noodzar
kelijk acht, het is echter ten ©enenmale
met de feiten in strijd- Juist het tegen
deel van de bewering, dat de onderschei-
duigen bovenal aan een opvallend groot
aantal katholieke geestelijken ten deel
zijn gevallen, is waar; slechts 6 (zegge zes)
katholieke geestelijken van de meer dan
vijfhonderd gedecoreerden kregen een
onderscheidingsteek en.
Ook het praatje, dat de Eegeering voor
al haar partijgenooten hoeft bedacht; is
volstrekt valsch. Wat in het bijzonder de
Katholieken betreft, bedraagt het getal
onderscheidingen, bij deze gelegenheid
aan Katholieken toegekend, in het geheel
nog geen tien procent.
We hebben derhalve bier niet te doen
met een „bovenal opvallend groot aantal
Katholieken" enz. maar met een bovenal
opvarendeleugen.
Wie is toch bet maatje, dat sinds en
kele maanden in de redactiebureaux van
„Het Volk" buist, om de meest pertinente
en onmiddellijk te controleeren leugens
zooals bovenstaande met een weerga-
looze brutaliteit af te drukkenf Is het
misschien een kweekeling van „onzen
partijgenoot" den renegaat-lasteraar Van
der Pol? Im elk geval is hü een anti-paap
je, in de lasterschool even goed thuis als
in 't vuile vocabulaire van Zola. En dit
heerschap, dat eigenlijk oiver de knie
moest worden gelegd, is door het sociaal
democratische hoofdorgaan aangesteld tot
volksopvoeder.
Nu, „Het Volk", dat nooit méér anti-
paapscbe bevliegingen kreeg, maar ook
nooit meer domheden beging dan in den
raatsten tijd, kan er nog pleizier van be
leven!"
Met deze afstraffing van „De Tijd" kan
„Het Volk", waarin de leugens en de
domheden In aantal met elkaar wedijve
ren, het vooreerst stellen.
Ais een bewijs, dat men zelfs van socia
listische zijde zich aan het misselijk ge-
dovan „Het Volk" ergert, deelt het Ka
tholieke Orgaan nog het Tuigende mede:
vijf en^veerfi^jaat^mid, Mg^redel^k^oed0!?-: nul' waarUïk goed een zedelijk oogpunt beschouwd, het wet-
j
„Wij ontvingen een schrijven ter op
name, onderteekend deor iemand, die 14
jaar lid van de S. D. A. P. en lezer van
„Het Volk" is geweest. De schrijver geeft
in zeer krasse termen zijn afkeuring te
kennen over de manier, waarop het or
gaan zijner vroegere partij propaganda
daarvoor maakt, n.1. door het bekladden
van katholieke priesters. Hij en anderen
konden dat niet verdragen en trokken
zich terug uit de omgeving, die hun te
genstond. Zij kregen hun bekomst van
dat vuile geschrijf en van dat gifspuwen.
Wij meenen het stuk tegen „Het Volk"
niet te moeten opnemen, maar maken ©r
toch melding vas, omdat er uit blijkt, dat
ook onder de partijgenooten van dat or
gaan mannen zijn, die van de persmanie
ren van „Het Volk" een afkeer hebben.
De houding der redactie van dit blad
wordt nog al eens op de congressen der
S.D.A.P. gecritiseerd. Als ar nu spoedig
een congres was, zou er stellig wat
zwaaien, al pleegt men de redactie al
tijd weer de hand boven het hoofd te hou
den."
Het kan in tusschen geen kwaad, wan
neer ter meer algemeene kennis gebracht
wordt, dat de laaghartige journalistiek
van het dagblad voor de arbeiderspartij
niet bij al zijn geestverwanten instem
ming vindt, maar bij sommigen het om ge.
keerde bereikt van wat zij bedoelt.
Er zijn er. liefst onder z.ft. ..intedlec-
tueelen" beter gezegd halve gekken.
die d© revolutie verheerlijken als iets dat da
menschheid loutert en veredelt. Mooie ver
edeling. waar de laagste hartstochten van
.Ja béte humaine" vrijelijk heerschen, fraai©
loutering, waar de revolutie allee wat zjj
met haar bloedige hand aanraakt, besmeurt
en wat zij met haar onreinen adem beroert,
verpest.
..L'histoire se repéte." De geschiedenis
van het lijden van langzaam gemarteld*
slachtoffers der revolutie heeft zich in Rus.
land herhaald aan Czaar Nikola as en de
zijnen, aan duizenden anderen met hem.
„Zorgen wij er voor zegt de „N.
Zeeuwsche Crt." dat die geschiedenis zich
niet herhale in ona land. Bespieden wij met
ruetelooae waakzaamheid a© gangen van het
revolutiebeeet. dat ook ons naar het leven
staat en naar het geschikt© oogenblik loert
om ona naar de keel te springen. Opdat,
wanneer het den sprong doet. onze afweer
zóó beslist en krachtig zij, dat het voorgoed
de 1-ust verga een bw-eeden spreng te wagen.
Transigeeren gaat hier niet. Het geldt hier
óf het monster direct dooden óf zelf onder
gaan."
Wijnkoop de Nederlandsche bolsjewist i»
uit Moskou terug en zal zijn verderfelijk
werk in ona land weer hervatten.
Op hem dd'ent speciaal gelet.
De „Tribune," dia zich blijkbaar schii
gescholden heeft, traoht weer op verhaal te
komen door. op den toon van iemand, die
gezellig over koetjes en kalfjes zit te praten,
te ver-tellen, hoe de gedelegeerden op het
congres te Moskou op ©en Zaterdag g©.
zamenlijk handenarbeid hebben verricht.
Het was een warme Zaterdag; het con
gres had geen zitting, en een der partijge
nooten deed het voorstel, den vrijen dag all
productieven arbeidsdag te gebruiken, wat
met geestdrift werd begroet.
Om vier uur in den namiddag van den
vrijen Zaterdag was dus al ©en flink stuk
om toog men gezamenlijk op weg. da
roode vlag voorop, en onder geestdriftig ge
zang marcheerde men naar de reparatie-
werkplaats van een der spoorlijnen
Op de plaats van bestemming aangeko
men, werden gedelegeerden in groepen
van tien man ingedeeld en kreeg men zwar©
stukken iizer van 200 tot 300 pond te „ver
werken": men moeat die van de magazijnen
naar het ketelhuis sleepen.
8 reHelijk goed uii
ziet, zie ik geen enkele reden om haai- te laten
ontglippen. Gij kent immers het spreekwoord-
„Het hemd is nader dan de rok."
„Foei! de majoor zit er reeds warm ge
noeg in"
„Volkomen waar, doch is men ooit rijk ge
noeg? We©!, beste mevrouw, dat de wereld
uit twee soorten mensclien bestaat, namelijk:
die, welke fortuin willen maken en die, welke
de forluin, die zij reeds hebben, willen ver
meerderen, Deze laatste zijn niet altijd het
minst belust op geld, B<eidö soorten keuren
alle middelen goed om tot bun doel te g©.
raken, vooral echtpr die, waarbij zij zich niet
aan wetsovertreding schuldig makeu. Nu,
voor zoover ik weet, bestaat er geen enkel©
wet, die het huwelijk met teringlijders ver
biedt, of die belet, dat zij u bjj testament al
haar goederen vermaakt, al staat het o©k
vast, dat ge een paar maanden na bet huw©,
lijk universeel erfgenaam zijt."
„Dokier, nu belastert gij majoor Ornulf,"
„Ik geloof over het algemeen niet, dat men
het menscheüjk geslacht belasteren ka©
waarde mevrouw. D© goede dunk die gij
de wereld hebt, pleit niet voor uw scherpzin
nigheid, maar is toch het beate bewijs, dat
uw eigen handelingen rechtschapen en edel
ziju. Gij beoordeelt ongetwijfeld majépr fir-
voor, hem.
De zonderlinge sarcastisch© lacn, waar
mede Savarus deze woorden uitsprak, drong
als een scherp® prieni tot in de diepste schuil
hoeken van Aurena s gemoed. Ondanks de
koelbloedigheid, waa"an zij vaak blijken
gaf, moest zij haan bukken nederslaan en beet
zich wrevelig bloedens toe in de lippen.
„Waarom," zij ©enigszins ruw, „be
let gjj niet, dat dit huwelijk tot stand komt?
Waarom waarschuwt gij Wilhelmina Aurioh
niet in het geheim, met betrekking tot de
plannen, die gij haar voogd toedenkt."
„Gaat mij dit dan aan"? Ik ben aiechts
toeschouw®1' 8e©n toouaeispeler in dit
grooibe treurspel, dat men „het leven"
noemt, behalve wel te verstaan, wanneer
men als genee«h©eir mijn raad vraagt. .En
bedenk wel, dat ik .Wilhelmina met op
afdoend© wijze kan waarschuwen, zonder
baar beur toestand bloot te legigen, en
waarlijk bet geneesmiddel zou erger zijn
dan de kwaal". 7
„,Ge tobt gelijk, dokter, ik- die
zwarigheid over het hoofd", zeide Aurelia,
nadenkend, iWat maakt het ook uit, of de
fortuin van dit meisje overgaat op ma
joor Ornulf of den een of anderen achter
neef, die niet betjgjr is dan hij'. In gempede
aeapjipken kpeuen ai| zijn rashteia, wit
ftigst voor; sedert yier jaar toch, draagt
hij op de jeederste wijze zorg voor haar.
Moge hij daarom met gevoelens yan ©er
bied jegens haar,, hoor nalatenschap aan
vaarden".
„Ha, ha, gevoelens yan eerbigd", scha-
tmte de dokter uit...,"' Eerbied, wat fraai
woord. Bij' den hemel, lieve dam©, ge houdt
er spreekwijzen op na, die in d©n mond
van een heilige niet misplaatst zouden zijn
men kan wei zien dat gij een engel zijt.
„Dokter, gij' zrtt een duivel", hem am
de jonge weduwe bitter, terwijl zij zich
geweld moest aandoen haar gramschap te
bedwingen, x
Een diepe zucht brak dit onderhoud af
Aurelia en Savarus keerden zich om
en merkten Herman op, langs wien doodi
bleak gelaat tranen biggelden, terwijl zijn
bojst onstuimig joeg,
„Wat scheelt er ppr vroeg hem de
eerste verwonderd.
„Niets., mjj scheelt niet»...." stamelde
Herman diep aangedaan. t
„Niets,... en g$ beeft en weent. Kent
gij soms mejuffrouw Wilhelmina Aurich?"
Ik ken haar nauwelijkB. Ik heb haar
slechts tweemaal bij toéval op het eiland
OBtmpstu© Ik begrijp zelf niet wat die
buitengewone aandoening in mij veroor
zaakt".
„Staat uw aandoenmg wellicht in ver
band met het treurige nieuws, (jat e-ii
zooeven omtrent de pupil van nmiodr
Ornulf hoordet?"
„Wellicht ja. ik moet bekennen, dat
mij een koude rilling door de ied©n ging
toen ik vernam, dat het jonge meisje!
dat ik nog kort geleden zqo opgewekt
en zoo schoon zag, weldra een offer
des doods zal zijn. Zou bet toch waar
wezen dokter?
„Wat Wilhelmina, betreft is bet belaas
maar al te waar", hernam Savarus, terwijj
hij Herman medelijdend aanzag. „Onge
lukkig is zij niet het eenige wezen op deze
aarde yoor wie oog slechts weinig levens
dagen zijn weggelegd."
„Teringachtig! hoe ongelukkig!" herhaal
de Herman, terwijl hij een hand voor zijn
betraand oog hield, en met de andera
vergeefs trachtte het geweldige kloppen
van zijn hart tegen te gaan.
Toen Aurelia dit zag, riep zij, zich' zeiva
niet meer meester, en woedend als een
tijgerin die haar prooi ziet ontsnappen, uit-
«Zijt gij dan krankzinnig géworden, of
zijt gij verliefd op Wilhelmina Auri<jï?v
Hermar, -antwoordde niet
jWordt YervolgdJ
