PË ERFENIS.
WatdeJPers zegt
BUITENLAND
FEUILLETON.
W tor.*,
WOENSDAG 3 NOVEMBER 1920.
Zij trachten de rollen om te
keeren.
in plaats van de staker3 te beschou
wen voor wat zo zijn, tot „berechting"
opgeroeponea, trachten zij de werklieden
niet slechts als verdrukte onsclKaluigea
maar zeits als rechters over Run direc
teuren, hun wettige overheid, te laien
poseeren,
Hen toeleg die deerlijk mislukt fa.
De uitspidak zat intusschen, naar de
voorzitter meedeelde, zoo spoedig moge
lijk aan alle betrokkenen- worden bekend
gemaakt.
Ter wiile der Actie".
&£M£N80Ë &UJTEML. 6fcBiCttTfcfc.
STAT EN-Ü Bil ft AAL.
TWE£Q£ KAlüLH
Mil I M i I J'
het meisje, dat
bij''mdfJV\11^ 8raa f" zri het meisje,
toonde, „S ueen trék vér-
Vü^^rluUz^ ToT uw inlichtingen,"
i die met dfc grootste aandacht
."Welk een mentaliteit ei' bij de socia
listische en communfatischje leiders der
gemeente-arbeiders van Amsterdam be
staat, eien we uit de tweede zitting van
het scheidsgerecht, Maandagmiddag op 't-
stadhuis aldaar gehouden ter berechting
van dc stakers van 8 Juni j.I.
Daar beweerde dc heer Lans ink Jr.,
vertegenwoordiger der federatieve ge
meente-arbeiders, dat bij de Regeer ing de
arbeidsrechten niet langer gewaarborgd
waren. De man beweerde dat, zonder cok
maar een schaduw van bewijs voor die
bewering bij te brengen. Wanneer hij met,
arbeiders-rechten meent, het z.g. recht
der arbeiders in Gemeente- of Rijksdienst
om telkens als de leiders 't in hun brein
krijgen om dit te gelasten, van hun werk
weg te loopen, tot groots schade der ge
meenschap, dan juichen wij het toe, dat
de Regeering van dat E.g. recht niets
wil weten.
Flink op zijn nummer gezet werd de
heer van Hinte, de verdediger der mo
derne (socialistische) werklieden, die op
8 Juni gestaakt hadden. Deze hleer had
verklaard, dat de directeuren der bedrij
ven die onder de wethouders Whrdefs
en de Vlugt werkten, door deze v.toon
ders waren beïnvloed. Nog had hij de
brutaliteit, om te vragen wie aan de di
recteuren last had gegeven, de werklieden
die op 8 Juni vrij waren op te roepen,
om de stakers te vervangen. Dat noemde
hij uitlokken tot onderkruiperij. Als men
van ueaen kant tot "Önderkruiperij dwingt,
dan zou men een volgenden keer do men-
echen wel eens kunnen dwingen tot d
den die zij zelf niet willen.
Aldus de heer van Hinte in zijn so
cialistisch en waan.
iteoals gezegd, werd hij na zijn aan
matigend optreden flink op zijn nummer
gezet. Het was de heer Bos, directeur van
Publieke Werken, wian de verdiensté
daarvan toekomt. Terecht noemde blij d
vraag in zake dc beïnvloeding de-r direc
teuren door do wethouders onbe-sck|aamd.
Dat ia een kwestie meende de heer Bos,
w aarmee de heer van Hinte niets te ma
ken had. En do heer Teinecden, de di
recteur van het gasbedrijf zei zeer ter
enede: waarom heelt de h/eer van Hinte
ook niet gevraagd of die beïnvloeding
took niet plaats gtliai hue ft met de di-
ö'ecteuren, aie géén straf voorstellen heb
ben ingediend?
D-e heeren Lans ink Jr. en van Hin te
trachten de rellen in de vergadering der
„berechting" van de stakers van 8 Juni,
om te keeren.
Onlangs werd er eigens een bijeenkomst ge
houden van verschillende personen, die een
nieuwe loonregeling te bespreken hadden. Daar
waren vertegenwoordigers van een openhaar be
drijf en van vakvereenigingen. De loonregeling,
ontworpen door iemand die zelf de behoeften
der arbeiders van nabij kent, mocht gerust wor
den gelegd naast die van de particuliere bedrij
ven. Een vereenigingsbestuurder, zelf vrijgestel
de, meende dat er nog iets opgelegd moest wor
den. De overheidsvertegenwoordiger verbaasde
«en. .Jlaar lieve hemel, vroeg hy, fa het dan
nooit genoeg? En heel eerlijk bekende de vrij
gestelde, dat de regeling wel mooi wat, maar
dat hy ter wille der „actie" toch ook iets doen
moest.
Dit geval tcekent den toestand, zoo schrijft
men uit 't Bosch aan de „Maasb."
„Op een gegeven oogenblik, wanneer billijk
heid en rechtvaardigheid haar laatste woord
gesproken hebben, komt de behoeft# aan actie
haar overbieden.
Zoo blijven wij draalen in den cirkel van
maatschappelijke beroeringen, om wille der be
roeringen.
En zoo worden ook de wanverhoudingen in
de maatschappij niet alleen bestendigd, maar
verergerd.
Hei is geen zeldzaamheid meer, dat intellec-
foeelen met een bescheiden Inkomen jaarljjk-
•che bijdragen afstaan aan tiefdudigheiUsveree-
figingen, die gedurende de wintermaanden steun
vedeencn aan gezinnen van arbeiders wier inko
men anderhalf or mceuraai zooveel bedraagt als,
dat van onderwijzers, leeraren, schrijvers, amb
tenaren en dcrgelijken.
Heel de „actie" is langzamerhand verloopen
in een eenzijdige bevoordceling der mensehen
op sloffelijk gebied, terwijl de zedelijke vor
ming, die toch minstens gelijken tred moest
houden met de loonen-verbetering, nagenoeg ge
heel verwaarloosd wordt.
Of dit in overeenstemming is met het doel
onzer katholieke arbeidersverenigingen?
Lees er „Rerum Novarum" eens op nal
„Wat de hoofdzaak betreft, zoo zult gij
daar lezen dit stelle men vast als algemeene
en onveranderlijke wét, dat de arbeidersvereeni-
gingen zeó moeten worden ingericht en be
stuurd, dat zij de meest geschikte en dc meest
gemakkelijke middelen verschaffen voor het be
oogde doel, hetwelk hierin bestaat, dat alle le
den door hun vereeniging verwerven vermeerde
ring van lichamelijke en geestelijke goederen en
van bezit. Het is echter duidelijk, dat men naar
de godsdienstige cn zedelijke vervolmaking als
naar het voornaamste doel moet streven; en dal
door dit doel de geliecle inrichting der verceni-
gingen moet worden bcheerscht. Anders zouden
zij ontaarden tot een ander karakter en zouden
zij zeker niet veel beier zijn dan dat soort van
vereenigingen, dal met godsdienst in het geheel
geen rekening pleegt te houden."
Reeds zijn er onder dc arbeiders velen, die
begrijpen, dat lang niet elke zoogenaamd met
succes geveerde „actie11 hun leven beter en
aangenamer maakt. Het is duidelijk, dat men
ook te veel actie voeren kan. Enkele vakken
worden zachtjes aan lam „geageerd". Arbeiders
uil dc bedrijven der genotmiddelen hebben al
hun toevlucht moeten nemen tot de bouwvak
ken. En wanneer de burgerij voortgaat met te
bezuinigen op dingen, waarop bezuinigd wor
den kan, wanneer de menschen zooveel mo
gelijk zelf gaan timmeren, zelf behangen, zelf
kleinigi.eden verven, zelf kleine herstelwerken
verrichten, dan kunnen de arbeidersvereeni-
gingen nog moeilijke dagen verwachten.
Maar het is ook mogelijk, dat de vereenigings
leiders eens tot bezinning komen en eindelijk
weer eens het zwaartepunt des levens daar
gaan zoeken waar het gezocht moet worden.
In plaats van de eeuwig-pratende, altoos-vcel-
schrijvendc en verzoekschriften-opstellende vrij
gestelden, die de salarisactie in gang houden,
zouden de vereenigingen zich dc weelde kunnen
veroorloven van vrijgestelden, die de arbeiders
leeren leven.
Het klinkt wat gek, maar bij eenig onderzoek
zal iedereen het moeten toegeven, dat de mees
te menschen uit de arbeiders, alle levenskunst
missen.
Op de tien, die een behoorlijk gebruik van
hun inkomen maken, zijn er vijf en twintig, die
niet het minste slag er van hebben, óm een gul
den ook wezenlijk een gulden te doen zijn. Heel
kort geleden, hoorde ik nog van een zeer merk
waardig geval.
Een jeugdig arbeider met een flink inkomen
had in een jaar tijds meer <lan duizend gulden
uitgegeven voor een gramaplioon en bijbehoo-
rende platen. Van anderen in deze streek ver
nam ik uit de meest-betrouwbarc bron, dat zij
's Zaterdagsavonds üen gulden („een smid", zeg
gen zij, omdat de figuur van een smid den ar
beid voorstelt op het bankbiljet), ja, ja, tién
gulden op zak steken als uitgaansgeld en dat
er 's Zondagsavonds van dat bedrag geen halve
cent meer over is. De gramaphoon-dWaas blijft
ten minste gezond van lijf en leden, bij zijn
liefhebberij; de anderen lijden meestal aan on-
leschbaren bier- en jeneverdórst en maken zoo
wel zichzelf als hun gezinnen ongelukkig.
Wij leven in een overgangstijdperk, zeker. En
er zijn tallooze arbeiders, voor wier spaar
zaamheid en goed gebruik van inkomsten wij
eerbied moeien hebben. Evenwel staat het vast.
dat verreweg de meesten met hun inkomsten
niet datgene bereiken, wat ermee bereikt moést
worden. De vrijgestelden van thans zullen niet
de meest-geschikle personen zijn om- hieraan
een einde te maken.
Neen, indien het ons ernst is met de verbete
ring der maatschappelijke inrichting, zullen wij
aan de arbeiders moeten leeren, hoe zij hun
geld het beste gebruiken kunnen. En wie zou
hun zooiets beter kunnen leeren dan de vrouw,
die van nature een beter econoom is dan een
man?
Wij bezitten nu in het Zuiden een vroedvrou
wenschool, waarvan de leerlingen veel goeds in
de toekomst beloven. Wij bezitten eèn boe
rinnen-pensionaat, dat zeer gewaardeerd wordt.
Jongemeisjes ontvangen in de ziekenhuizen op
leiding tot verpleegsters en onderzoeksters. Een
school voor maatschappelijk werk naar het mo
del der bekende Amstcrdamsche missen wij
echter nog, zeer ten nadeele der arbeiders
bevolking, die juist van ontwikkelde en stelsel-
matig-werkende meisjes zooveel zou kunnen lee
ren. Zooveel voor een pretige inrichting der
woning; zooveel voor de goedkoope bereiding
van een degelijk maal, zooveel voor de voordee-
lige kleeding der kinderen; zooveel voor de be
vordering der gezondheid!
Wanneer ik arbeidersvrouwen in d« volks
buurten op elk uur van den dag tegen deurpos
ten en vensters zie hangen, om met elkander te
praten, dan denk lk dikwijls; arme man, die
straks thuiskomt en een vuile kamer en ongaar
eten vindtl Maar tegelijkertijd gaan mijn ge
dachten naar de welgevulde kassen van veree
nigingen en bonden, die bij de eerste gelegen
heid de beste voor een staking zullen worden
aangesproken: kassen, waarin toch wel vol
doende middelen te vinden zijn, om huisbezoek
sters op te leiden en aan te stellen nédst de
aciie-voerdcrs. De burgerrij zal gaarne een pen
ningske offeren, om langs dez enweg wat
meer rust in de maatschappij te verkrijgen.
Ja, als nu, na de loonen, ook het leven, de
levenswijze eens een goede beurt kreeg 1"
GEZINSLOON EN KINDERTOESLAG.
„Het Patroonsblad" van 27 October wijst in
een artikel onder dit opschrift op de verkwisting
door een menigte jonge arbeiders, waardoor zij
wekelijks hun hooge loonen stukslaan en van
sparen niet veel komt:
„Begrijpt men nu niet, dat zulke toestan
den bij menig werkgever het vermoeden doen
ontstaan, dat het met die noodzakelijkheid
van hooge loonen zoo*n vaart niet loopt, of
indien rij meer objectief redeneeren ln
die geldverspilling een reden vinden, om met
loonsverboogingen in den blinde en voor de
arbeiders over het geheel, jong en oud, niet
te scheutig te zijn?"
X- -A
Na op het gepropageerde verplichte sparen te
hebben gewezen, zegt het artikel, dat men, hoe
zeer ook voorstander van het absolute gezins-
loon, voor de tegenwoordige buitengewone om
standigheden van duurte en hooge loonen gaat
voelen voor een loonregeling, welke meer reke
ning houdt met de werkelijke behoeften van het
gezin.
Zelfs tegen een kindertoeslag, die reeds aan
vangt bij het eerste kind, zou men zich thans
niet moeten verzetten.
„De mooiste oplossing was zeer zeker
deze: De werkgevers- en -nemers houden
vast aan het absolute gezinsloon. Dat is dan
voor de vaders van grootc gezinnen te wei
nig. En daarom komen de patroons, zooals
zij momenteel reeds doen aan die grootere
behoeften tegemoet.
Voor een deel!
Want dat gezinsloon hebben degenen, die
geen gezin gevormd hebben, niet noodig.
Wel hebben zij daarop recht. Maar zij moes
ten dan vrijwillig van een deel daarvan af
stand doen, om op hunne beurt bij te
dragen tot 't fonds, waaruit aan de gezinnen
tegemoetkoming wordl verstrekt.
Maar.... die solidariteit zal men bij de ar
beiders over het algemeen tevergeefs zoeken.
Zij hebben daar wel den mond vol van, wan
neer zij gezamenlijk iets kunnen of willen
bemachtigen. Maar de duizenden beteren
niet te na gesproken wanneer het hun
iets kost, zelfs van hun betrekkelijken over
vloed, komt van de solidariteit niemendal
terecht.
Wat dan?
Ons lijkt geen andere bevredigende oplos
sing mogelijk, dan dat de leiders der vakbe
weging, van patroons én werklieden, samen
gaan inzien, dat het zóó niet langer gaan
kan, samen uitzien naar een correctief, en in
de collectieve arbeidsovereenkomsten trach
ten neer te leggen regelingen, waarbij erkend
niet-hooge grondlöonen worden bepaald,
doch die daarnaast de mogelijkheid open
laten voor werkelijk iets beteekenende tege
moetkoming aan gehuwden, desnoods dan
bij het eerste kind reeds."
NIEUWE CONFERENTIES.
Reuter verneemt: Het schijnt zeker, dat als
gevolg van besprekingen tusschen Parijs en
Londen binnenkort een bijeenkomst zal worden
gehouden van deskundigen der commissie van
herstel met Duitsche deskundigen, waarschijn
lijk te Brussel. Zoodra deze deskundigen hier
omtrent verslag zullen hebben uitgebracht, zal
een conferentie worden bijeengeroepen, in den
geest van die te Spa. Deze zal vermoedelijk
te Gcniveeee worden gehouden.
VERKIEZINGEN IN ITALIë.
De gemeentelijke en provinciale verkiezingen
in Italië hebben in vele sleden, inzonderheid
te Venetië, de overwinning gebracht aan de con-
stitutioneele partijen.
WRANGEL TREKT NAAR DEN KR1M TERUG.
De troepen van Wrangel trekken terug ach
ter de linie van Perekop (die den toegang tot
den Krim afsluit). De terugtocht zou heden,
Woensdag, voltrokken rijn. Een divisie leed
zware verliezen. De sterkte van de aanvallende
bolsjewiki wordt op 150.000 man geschat.
DE TOESTAND IN IERLAND.
Zondagavond werd te Tullamore een politie
agent die zijn woning verhel, met kogels door
boord. Hij is Maandagmorgen overleden. Daar
op hebben mannen in uniform een bioscoop en
het vakvereenigingsgebouw verbrand en huizen
en winkels van vooraanstaande Sinn Feiners
vernield.
ONGEREGELDHEDEN IN SPANJE.
De „Temps"-corrcspondent te Madrid meldt:
De voorzitter van de patroonsvereeniging in de
eleetricileitsindustrie te Barcelona, Pujol, is
midden op den dag vermoord vóór den schouw
burg. De moordenaars schoten op degenen, die
trachtten hen gevangen te nemen, 's Avonds om
negen uur werd een aanslag gepleegd op den
leider der syndicalisten, Salvador Segui; een
voorbijganger werd gewond. De politie heeft
verschillende personen gearresteerd.
De aanslag op Pujol heeft in de kringen der
werkgevers, die juist dien dag in onderhande
ling wilden treden met de arbeidersleiders, die
pe verontwaardiging gewekt Talrijke iudustri-
celen, dia vreezen, dat de revolutionaire syn
dicalisten hebben besloten represailles toe te
passen op de patroons, die aangewezen rijn als
gedelegeerden in de verzoenings- en arbitrage
commissie, voorgezeten door den onder-minis
ter van arbeid, hebben besloten niet deel te ne
men aan do onderhandelingen. De voorzitter
heeft de regeering oen telegram gezonden om
zich tt beklagen over de onvoldoende maatre
gelen ter bestraffing van de schuldigen.
De onder-minister van arbeid heeft zich da
delijk na aankomst te Barcelona in verbinding
gesteeld met den minister van hinnenlandsctae
zaken, waarna hij persvertegenwoordigers ont
ving, wien hij de verzekering gaf, dat de re
geering besloten heeft geen kosten te ontzien
om een einde te maken aan de talrijke aansla
gen. Een krachtige revolutionaire propaganda
is in de kazernes te Barcelona gemaakt
Te Saragossa is de secretaris van da pa
troonsvereeniging door syndicalisten op straat
vermoord.
De patroonsvereeniging heeft dadelijk beslo
ten alle fabrieken en werkplaatsen bij wijze van
protest te sluiten. Ook te Saragossa wordt le
vendige anti-militairistischc propaganda in de
kazernes gevoerd.
DE TOESTAND IN DUITSCHLAND.
De bekende schrijver van de dagelijksche bui-
tenlandsche overzichten van de „Temps", Her
bette, heeft geruimen lijd in Duitschland ver
toefd. In de „Temps" geeft hij thans rijn in
drukken weer, waarvan het „Hbld." het volgende
vertaalt:
Na meegedeeld te hebben, dat de wijze, waar
op de ontwapening plaats vindt, bevredigend
is (de meest bevoegde personen van geallieerde
zijde verzekeren, dat Duitschland in materieel
opzicht niet in staat is weder een grooten oor
log te beginnen in den eersten tijd), merkt Her
bette o.m. op, dat het prestige van de militairen
ongelooflijk gedaald is aan de overzijde van den
Rijn. Er zijn aanvoerders genoeg, die even
tueel dadelijk bereid zouden zijn zich aan het
hoofd van het volk te stellen, maar zij staan
geisoleerd.
De arbeidersmassa, gaat Herbette voort, heb
ben gedurende den oorlog te veel geleden om het
militaire regime niet te verfoeien, dat hun tn
ruil voor al hun opofferingen slechts een voor-
beeldelooze débacle heeft gebracht. Men kan zon
der overdrijving zeggen, dat de bevolking in de
industrieele gebieden grondig anti-militarist is.
Duitschland heeft dus noch materiaal, noch
het moreel, welke noodig zouden zijn voor een
breed opgezet offensief. Het zou alleen in staat
zijn eventueelc kleine militaire operaties te on
dernemen op zijn oostelijke of zuidoostelijke
grenzen. Maar zijn westelijke buren zouden bet
spoedig totde orde hebben geroepen, en- dat
weet Duitschland.
De vrede van Europa hangt ten slotte slechts
af van de geallieerden, verklaart Herbette. De
toestand schijnt derhalve geruststellend. Duitsch
land arbeidt. Het tegenwoordige Duitschland: le
vert geen gevaar op voor den vrede.
In het tweede gedeelte van zijn beschouwin
gen schetst de Fransche journalist dan de groo-
le ellende en vaak verborgen misère van het
Duitsche volk. Vooral de burgers in de steden
en de arbeiders zijn er heel slecht aan toe.
Ambtenaren, professoren en andere intellectu
eelen verkeeren in ellendige levensomstandighe
den. Men zou vele voorbeelden kunnen aanha
len van geleerden, die hun bibliotheken verkoo-
pen; vroeger gezeten families, die zich van hun
meubilair en2. ontdoen; ouders, die hun kinde
ren niet meer naar de universiteit kunnen zen
den. Naar buiten bewaren de meeslen van deze
lieden een correcte houding, maar binnenska
mers heerscht de wanhoop cn allen koesteren
slechts één gedachte: van waar zal de verlossing
komen?
Gruwelijk is de misère in de arbeidersgezinnen
met vele kinderen. Die ellende blijft werkelijk
niet beperkt tot de gezinnen der werkloozen,
van wie er een 400.000 in het Duitsche rijk rijn.
Hetgeen den toestand teekent, Is wel, dat een
werkman de zijnen niet kan voeden en kleeden
als hij arbeidt voor een zelfs betrekkelijk hoog
loon. Linnen is een bijna onbetaalbare weelde
geworden. Te Berlijn vindt men onbeschrijfelijke
krotten, bewoond door gezinnen* die toch be
schikken over 1000 of 1200 markt per week.
Ik heb in het noorden van Berlijn een onderzoe
kingstocht gemaakt, schrijft Herbette rijn land-
genooten, met twee ambtenaren van armenzorg
en een Duitscher uit de eerste kringen. Wij beb-
Tten DIJ arbeidzame ïleffetf, bu®"
vroegen, zulke ellendige lompen en armzalig^
bedden gezien, dat mijn metgezel rijn oogeqj
niet durfde gelooven. Kinderen, die in vodden]
gehuld worden als zij de straat op moeten. Ei|
toch hoort men weinig klagen. Da gewoonte dec
ontberingen leidt tot een soort vardooving en
een ieder schijnt slechts vervuld van de zorg ho®
aan een weinig meer voedsel ta komen.
Behalve de tallooze Schieber maakt da groot#
meerderheid van de kleine burgerij, da intellect
tueelen en de arbeiders den indruk niet rond t#
kunnen komen; blijkbaar is de arbeid niet ln
staat den arbeider voldoende te voeden. En dat
alles zal nog verergeren in den komenden winter.
In zulk een atmosfeer, waarschuwt Herbette
dan, vindt kwaadwillige propaganda aan prach-
tigen voedingsbodem. De reactionaire propaganda
wint terrein bij burgers en inleilectueelen, de
communistische bij de arbeiders, die gelooven
niets meer te verliezen te hebben. Het ia waa»,
dat de Hohenzolleras zeer impopulair blijven en
dat anderzijds de arbeiderssyndicaten bocht ge
noeg zijn om weerstand te bieden aan da bol-
sjewieksche agitators. Maar de reactionaire en
de communistische strooming kunnen elkaar
sterken, indien zjj een gemeenschappelijke strek
king vinden; en die strekking bestaat, n.L haat
te wekken tegen Frankrijk.
De revanche prediken tegen Frankrijk beteekent
den terugkeer van het militaire regime voorbe
reiden; het Duitsche volk opzetten tegen Frank
rijk, beteekent ook Moskou in de kaart spelen,
dat niets dan voordeel zou trekken uit eenig con
flict tusschen,J>ourgeois"-regeeringen. Deze beid#
anti-Fransche stroomingen ai de uiterst-recht-
sehe en de niterst-linksche, ontwikkelen zich on
betwistbaar in Duitschland.
Die vijandelijke beweging, die zich beeft ont
wikkeld, groeit gestadig in breedte en diepte.
Herbette acht echter een nieuwe botsing vol
strekt niet onvermijdelijk. De Duitsch-Fransche
betrekkingen hangen af van de politiek, welke
aan beide zijden wordt gevoerd. Welke die poli
tiek moet zijn, moet worden onderzocht met de
volstrekte overtuiging, dat het belang van den
vrede ook in het belang van Frankrijk is.
GEEN DUURDERE STEENKOLEN.
Omtrent de redenen, waarom de rijksregeering
van Duitschland geweigerd heeft te voldoen aan
het verzoek der jnijn-industrieelen, de steenko-
lenpriizen te verhoogen, nadat de loonen weer
gestegen zijn, wordt het volgende medegedeeld:
De regeering, zich volkomen bewust, dat de stij
ging der loonen de productiekosten aanmerke
lijk verhoogen, beschouwt het voortdurend dalen
der ijzerprijzen en van ander materiaal, noodig
voor den mijnbouw, als een aequivalent Boven
dien worden de productiekosten per ton gere
kend betrekkelijk geringer door het overwerk.
Dan maken de ondernemers meer winst op bij
producten.
Zaterdag rijn te Brussel de sluismccslcr
Kogge en de schipper Gceraert gehuldigd, die bij
hel onder water zetten der ljserstreek zich moe
dig hebben gedragen.
„Hel Laatste Nieuws" van deze huldiging mel
ding makend, wil slechts één feit aanstippen, dal
de gebeele viering kenschetst; de eenige Vlaam
sche woorden, die er, en dan nog min of meet
geradbraakt uitgesproken werden, waren de na
men der Vlaamsche helden.
De „Times" verneemt dat het Eugeische mi
nisterie van onderwijs een onderzoek instelt of
scholen, die bekostigd worden uit de belasting-
penningen, gebruikt worden tot propageering
van bolsjewistische leerstellingen.
De Brusselsche bankdirecteur, van wiens
aanhouding wij gisteren melding maakten, blijkt
te zijn de directeur van de .Ranque Transatlar
tique", Vital Dinant. Hij had met het geld va
clienten der bank gespeculeerd. Het tekort I
door de commissarissen der bank bijgepast.
Vergadering van Woensdag 2 November.
REGELING VAN WERKZAAMHEDEN.
De VOORZITTER zal voorstellen Dinsdag a.s.
te beginnen met behandeling van de Staatsbc-
grooling. Donderdagavond, en zoo noodig in
avondvergaderingen van de volgende week zul
len de Huurwetten behandeld worden. Van 1
November af zullen een of twee avondvergade
ringen per week worden gehouden. Vrijdag a.s.
worden een reeks kleine ontwerpen afgedaan.
GEMEENTELIJK BELASTINGGEBIED.
Hierna wordt voortgegaan met de behandeling
van de uitbreiding van het gemeentelijk belasting
gebied.
De heer J. TER LAAN, S.D.A.P., licht een
amendement toe om de grens voor aftrek van
noodzakelijk levensonderhoud in de gemeente
lijke inkomstenbelastingen te doen vervullen,
subsidiair te verhoogen van f 800 tot f ilWO.
De VOORZITTER stelt voor het amendement
De Geer betreffende een hoog ere rijksuitkee-
'I li f ill
Reen gefieunen voor^i "««en. dat u
geheimen. Hebt, u hebt altijd
„Wat bedoel je?" klonk het veel c
dan te voren. scherper
„Wel ,dat u avonds en nachls
Uitgaat zonder dat ik weten mag waarheen."
Die markies kreeg een hoogroode kleur,
terwijl rijn oegen toornig vlamden en ter zyee
Iteken, of de graaf op het gesprek had gelei
Ipeza was schijnbaar zeer vedrtept in het
beschouwen van een prachtig gobelin en
wendue zich nu tot de jonge dame, aan wie
hjj door haar vader werd voorgesteld.
„riet doei mij veel genoegen, een Duifcsch
edelman to ontmoeten," zei het meisje, dat
Koch in haar uiterlijk, noch in haar manie
ren op haar vader geleek, maar het ev«u-
Wd was van een portret, met een zwarte
lijst van krip omgeven, dat aan den wand
Aing, en zooals da graaf begreep, haar moe-
dar voorstelde
„Ook mij is het een waar genoegen ken
nis te maken met de goede genius, dia waar
schijnlijk over ai deze kostbaarheden met zoo
veel smaak den scüepter voer^"
H«t meisje bloosde cn wilde juist met een
paar woorden voor hel vleiend compliment
bedanken, toen zij een paar pas achteruitging
en de turnden van verbazing in elkaar slaande
uitriep: „Maar, papa, dat is precies die oude
graaf, die hier vroeger meermalen kwam."
Weer kreeg de markies een toornige uit
drukking op zijn gezicht, maar even daarna
had die plaats gemaakt voor een ailerliet-
sten glimlach en zeide hij„Je voorkomt me,
Laura, ik had juist met mijnheer Von Slauflen
daarover -willen spreken: dc oude graaf, die
phjn dochter bedoelt, was namelijk zoover ik
vermoeden, uw vader."
«ml 8raa.f wist gedurende geruimen tijd niet,
,n a"tw°orden. Len reeks van gedachten
hoofd. dwarreU«n door z'in
{f®*1 dat de markies zijn
Vader goed haa gekend en tot nu toe Had
hij het doen voorkomen, alsof hij hem een
onbekende was. Hy dacht op #eus aan den
roov er hoofdman, die ook rijn naam en af-
koms kend.e gn... werkelijk op den markies
geleek.
'iegelijk viel het hem op, dat dezelfde mar
kies, <u dien middag »ftu talel too gebrekkig
en zonderling zijn Duitschen naam had uil-
gesproken, nu zoo volkomen juist den klank
had weergegeven.
Maar hij begreep, dat het beter was, niets
te laten merken en vroeg zeer kalm:
„Zoo, markies, hebt u mijn vader gekend?
Wil u dan zoo goed zijn, mij mede te
deelen, wat u van hem weet, wy hebben
geen bericht meer van hem ontvangen na den
dag, dat hij, zooais hij schreef, bij een mark.es
op bezcek zou gaan. Dat zult u wel zijn
ga woest. Vertel eens iets van dien iaatstén
dag van mijns yadprs leven, als ik u bidden
mag." i
„Zeker, graaf, wil ik dat doen, ga zitten,
en gij Laura, ook, dan kunnen we eens spre
ken over den man, die op dien dag daar juist
zat, waar u nu zit."
„Ja," zei Laura, „en ik zat daar op een
labouret, ik herinner mij nog bed t^°,<ra»
u Rilde, toen opraakt over een
„OveTeen enveloppe?" riep de graaf op-
^ïKSkies was doodsbleek geworden, Zijn
iiopen beeïden, zijn oogen vlamden en hij
maakte een oogenniik een handbeweging, oi
hij zijn dochter wilde aangrijpen. Maar spoe
dig had hij zich weer hersteld, en kalm
zeida hij: i
jti dat jva^r. zoo'» jong geh^m3-"
is toch wel sterker dan mijn oude hersen.n,
«r was toen iets ruet een enveloppe, maar bét
juist© herinner ik mij toch nieL"
Dit zeggende wierp hij op Lama een blik,
die den graaf niet ontging en die duidelijk
be'.eekende, dat zij verder zwijgen meest
Maar het meisje merkte het niet op en
ging door:
„Ja, dat is toch ongelukkig, dat die zoo
opeens was verdwenen, en u hebt ook niets
uieer van uw vader gehoord, heer graaf?
.Niets, mejuffrouw, maar als ik een vraag
mag doen, want u begrijpt, dat 1
n „ri< kuchte en dreaide onrustig heen
ter zijde zjjn dochter
annztendé. maar deze merkte Biels eh m
vriendelijk: „O, heer graaf, ik geloof niet,
dat hel iets beteekende; uw vader had eeu
enveloppe in zijn zak, die hij liet zien? met
een zeyel er achter op en hij ver.e.de, dat
hij ©r zoo twee had gemaakt. Wanneer men,
zoo vertelde hij, beide had, dan kon men
daaruit opmaken, waar hij bet geld. dat nip
geloof ik, ontvangen bad, had verborgen. Hy
had dat gedaan, omdat men hem i»;waar-
scnuwd had, dat men hem zijn gela wdde
oatrooven. NU rnetnde hij de «pne envelop^
zelf 'e houden en ue anuerc aan eau vnend
in bewering te geven; als hij dan e^us werd
bestolen, dan wist men nog mets en even-
zoo, waomer de vriend beslo.en werd. Terwijl
toch ais hti door ten ongeluk om het leven
kwam, want daar had hy, uaar het schijnt,
een voorgevoel van, door vergehjkmg van <ae
be^d» enveloppen, de schal kun worden fc
i^dtei^d, terwijl de markies op zijn
jLj Xéen en weer had geschoven en c.nue-
jyk was opgestaan. Maar nog een vraag:
nad mijn vader then middag, toen hij hier
was, di© beide enveloppen by zien, ot maar
één r
„Kijk, papa, daar doet mijnheer de graat
precies dezelfde vraag als u my hebt ge
daan, toen ue oude graat de deur uit was.
Weet u nog, dat u nuj toen ook hebt ge
vraagd, of hy de euvel op pen aileoci nog
zich droeg. Maar ik wist niet. t Wat is jr,
hemei, wat is er?'
l>a markies, die bleek had «taan luisto
ren, werd ptotseling rood en weer bh**
en viel neer op den grond.
zelfde oogenblik nog vooruatJa£»
had kunnen helfieu- verSgdj
