buitenland
Wat de staking van 8 Juni
j.L ons ieert.
03 nieuwe formule.
Wat de Pers zegt
Muziek in Parijs.
EEN NATIONAAL BELANG.
Of Eet voor ons, katholieken, een. vol
doening zou zijn, het gezantschap hij het
Vaticaan bestendigd, te zien, is een vraag,
di9 bij de beslissing, waarvoor de Staten-
Generaal eerlang gesteld zuLien worden,
geen gewicht in de achttal legt.
De kwestie is, objectief en nuchter ge
steld, eenvoudig deze of bij het instellen
van een vast gezelschap bij den H. Stoel
een nationaal belang gemoeid is, ja of
neen,
Ja, zegt men, als men ziet, hoe niet-
katholieke, zelfs anti-katholieke landen
op een gezant bij het Vaticaan. prijs stel
len.
Ja, als men bedenkt, dat de politieke
constellatie van ons werelddeel nog vaste
vormen moet aannemen en het dus zeker
voor de kleine landen van beteekenis is
met de groote zedelijke mogendheid die
de H. Stoel meer dan ooit is, in onmiddel
lijke en geregelde betrekkingen te staan.
Ja, als men nagaat, dat de maatschap
pelijke vraagstukken minstens evenzeer
ais de staatkundige aandacht zullen vor
deren en do H. Stoel daarbij reeds dertig
jaar geleden leiding wist te geven.
„Het is geen katholiek, maar een alge
meen, een nationaal belang, dat om een
vaste vertegenwoordiging bij het Vati
caan vraagt", schrijft dc „Volkskranti"
„Wanneer, zoouls uit het voorioopig
versLag der (Tweede Kamer blijkt, pro-
testautsche leden in h|et instellen van
een blijvend gezantschap bij den Paus
een erkenning v.an diens geestelijke sou-
vereiniteit en een krenking van hun
godsdienstige gevoelens zien, dan ver
plaatsen zij de zaak naar een terrein
waar ze niet thuis htoort en dichten ze
den minister van Buitenlandsehe Za
ken een bedoeling toe, die hem abso
luut vreemd is.
Wanneer de socialistische leden in
het Vaticaan een brandpunt van reac
tie zien en daarom geen gezant wen-
schen, dan miskennen zij volkomen, en
men zou haast zeggen tegen beter we
ten in, het karakter van iyet Vaticaan,
van waar juist de stoot tot de groote
sociale hervormingen is uitgegaan.
Als de socialisten billijk kunnen zijn
en zich tot de hoogte van een man ais
Van liillen tonden opwerken, moesten
zij in do benoeming van een gezant, en
in het opnemen van den Paus bij
den Volkenbond, een waarborg zien voor
het nastreven van een gezonde, stevig
vooruitstrevende sociale politiek.
De Paus en ook de Necierlundsche ka
tholieken zouden over een weigering tot
het instellen van een vast gezantsehlap
kunn,nen heenkomen, maar internatio
naal zou in een dergelijk geval ons land
een dwaas figuur maken en om redenen
van klciue pont ie k tot een stap besluiten,
üie ons aanzien in Europa niet zou ver-
hoogen.
SEMEN8DE BUiTENL. BESUSBTEff,
Parijs October 1970.
De Parijzenaars wonen in de oude oneindig
roemrijke en klassieke stads des lichts -
maar ujken er vreemd in. Ze leven erin als
ondeugende verwende kinderen die dwaas
•pelen en niet weten door welke grootsche
nuuit-stervende schoonheid ze omringd zijn.
ik uoel niet uitsluitend op de oude bouwkunst
en de beelden der middeleeuwsche historie
maar ook op de stem der levende kunst die
nergens weelderiger zingt dan in Parijs maar
ook nergens eenzamer klinkt. Parijs bezit üe
grootste kunstenaarswanneer er zoo hier
ta naar in 't land een geniale natuur ont
waakte werd de jonge man in Parijs geculti-
veerü en leerde er beüalve 't vak ook dieper
gehouwen in deze enorme verzameling van
goddelijke schoonheden en duivelsche uwaas-
heden. De artist won daarbij soms nieuwe
ten tin,enten oi nieuwe inzichten.
César Franck en Vincent d' Indy kwamen
lot verachting van de wereld al behield voor-
de laatste eenige iliusie tot doordringing
fan geestelijke scnoooheid in de toekomst
ran Frankrijk. De latere componisten ver
cherpten tot duizend kanten hun ironie hun
Ètterheid soms, Joesterden nerveus iedere
ichtheid van gevoel en verzadigden zich aan
»ostersche schoonheid. Debussy is er het al-
fdmooiste en volkomenste Voorbeeld van. Hij
had de verfijndste eu weekste levensbeschou
wing zijn genie kon niet sprek-n zone-er
meiancuhsche ironie zander stille maar ai-
lerscherpstc bespotting.
De Parijzenaars weten er niets van zij ken
nen slechts het amusement het zeer fijne eu
schitterende amusement. Een groot ceel van
net Parijsche pubhek coquetteert nu met
„zijn" componisten Debussy en Ravel nu
ze in andere landen beroemd zijn. Men coquet-
teort ook met den naam van Franck en de pei
-oon van a indy - hoewel men nooit het
Karakiei ol de tdeé tn hen neeft gevolgd of be
wonderd. De PanjzenaarS schreeuwen maar
en bemerken nooit aat hun componisten
nooit aan hen maar altijd aan andere dingen
denken.
Ze luisteren eenigszins rustig naar dc
Symphonic van Franck omdat bet werk nu
wereidberoeum is of naar een werk van a
Inny omdat er een suhst bij optreedt. Men
voelt in de zaai dat de weg van hart tot har.,
uier niet bestaat. Hier bestaat alleen de we
reld die uitgaat die zoogenaamd zijn attistie-
ke meening nteit maar mots weet en niets be
grijptik weet niet hoe weinigen hier met een
natuurlijke ontvankelijkheid naar de kunsi
luisteren. Zaleu met aanstellerige kinderen
tïrin?en kier-Het zal m eenige stille, aardige
nuen thuis wel anuers zijn.
m fPh^tJnf t7eeüe Cüncert 24 October j. l.j
met het Colonne-orkest duigeerde Gabriei
Pierne een Suite van een jong Pranschman
het was de eerste auditie van het v.erk.
Pierné, die gnjs is had zich voor het moder
nistische stuk van Darius Milhaud geïnteres
seerd en liet het serieus klinken.,., voor
zooveel het mogelijk was; F»1 eeI1 lIiaat ot
tien begon men m de „toonaangevende"
rangen te fluiten en te schreeuwen, even iater
te vechten. Pierné keerde zicb eindelijk on en
vroeg hoe men Kon maniiesteereu terwijl men
tstuk nauwelijks kon hooren! Fiet was belach
elijk; dit was nu een vertooning van verlichte
Parijzenaars.
Niet luisteren, maar schreeuwen. Dit is dt
beweging van deze wtield.
Naar de uiterlijkheid leven en zich afwen
den van aiies wat ernstig mooi is. N iets we
ten van c«e openbaring in de kunstin niets
^elooven in niets denken. In bet tüéatre udé-
.jii, werd een zeer goepe opvoering van de Ar-
-esienne van Dauuet gegeven. Men weet welke
schitterende, psychologisch geniale muziek
door Eizet bij ent tooueelstuk geschreven is.
ilet werk is met denkbaar zonder de epe
drachten die in deze muziek klinken. Het
publiek volgde de spél-eifecten op 't tooneel
als kleine jongens ceu relletje op straat, ap-
piauüiseerde om niets, maar 1 aan te aau 't
prateu onder de symphonische gedeelten,
waarin de dramatiek geconcentreerd is.
waar was men aanuachtig en enthousiast.?
dij een opvoering vanCliarpentier's „Louise,"
jin de opera comique) het stuk dat m Parys
speelt, waarbij tucu Muiitmartre mot ue
daeré- Coeur op 't tooneel m perspectief ziet,
waar biuscoup-eiiecten m voorkomen en waar
Dy Cliarpentier's muziek quasi-modem, hall
VVagner, hall Eizet Let Parijsche levenska
rakter plastiscfi vertegenwoordigt. Een ge
lijksoortige belangstelling had men voor een
Maar die geest die zoo heerlijk U, keft nog
m veel en véél meer dingen. Maar men moei
er met op de Boulevard des italieus op loopen
wachten 1
e. f.a.'
D« „berechting" der AmsSerdamsche gemeen
tewerklieden, die als protest tegen de anti-revo
lutie wel, gestaakt hebben, wijst niet alleen op
een gezindheid van de Socialistische en Commu
nistische leiders der Vakvereenigingen, die naar
verdienste door sommige directeuren der ge
meentebedrijven aan de kaak der openbaarheii
gesteld is, zij is ook leerzaam in meer dan één
opzicht, omdat zij te aanschouwen gaf een
schromelijke dooreenhaspeiing der begrippen
^van Overheid en Onderdanen.
Die dooreenhaspeiing en daardoor ontstane
verwarring van fundamcnteele, noodzakelijke
begrippen, zijn uitvloeisels van den modernen
tijdgeest, van den opstandigen geest tegen hel
wettig gezag, van den geest die stelselmatig, ja
ren lang, door het Socialisme bij de arbeiders
gezaaid, gekweekt en tot wasdom is gebracht.
Het is deze volgroeide geestes- en gemoedsge
steldheid bij hun volgelingen, welke de Socia
listische en Communistische kopstukken als
stormram gebruiken, om de juiste begrippen der
verhouding lus sell en Overheid en Onderdanen
de pijlers waarop een ordelijke staat moet rus
ten, omver te beuken.
Wanneer eenmaal deze pijlers in brokstukken
ten gronde geworpen liggen, dan kan met hoop
op den gewenschten uitslag een aanvang worden
gemaakt, met den ophouw van het rijk van
den revolutionnairen chaos.
Deze gedachtengang is duidelijk te onderken
nen in het revolutionuair socialistisch geschrijf
van de „Tribune" eu blaadjes van soortgelijk
allooi.
't Is dan ook voor elk, die nadenkt, duidelijk,
dat boven aangeduide begrippen, als ocomstoo-
tclijke waarheden in de volksziel overeind die
nen le staan, wil de Staat zijn taak, het geeste
lijk en stoffelijk welzijn van het geheele volk,
dus niet van één klasse, zooveel mogelijk te ver
zekeren, naar behoorea kunnen volbrengen.
Van het boven omschreven, gewetenlooze drij
ven van een betrekkelijk gering getal volksmis-
leiceis, plukt in onze dagen de Gemeenschap
de wrange vruchten.
Voor iedereen zichtbaar wordt dit gedemon
streerd door hetgeen zich bij de „berechting"
der gemeentewerklieden in de Hoofdstad heeft
afgespeeld.
Daar toch konden allen, die, en met reden,
vasthouden aan het scherp omlijnd grondbegrip
van Overheid en Onderdaan, zien, hoe, ten ge
valle en in 't belang van plichivergeten stakers,
door het ten dccle socialistisch gemeentebestuur,
alle mogelijke voorzorgen waren genomen, om
deze hseren in de gelegenheid te stellen zich van
hun strafwaardige handeling schoon te was-
vchen, in casu, om vrij uit te gaan.
De beklaagden hadden volle vrijheid van spre
ken en onbeperkte vrijheid om zich hun eigen
verdedigers te kiezen.
Daarentegen was hun Overheid, waren de di
recteuren zonder verweer overgeleverd aan alles
wat de heeren ex-stakers hun naar het hoofd
geliefden te werpen.
De werklieden, die op 8 Juni hun werk in den
■teek lieten, konden recht op hooger beroep
laten gelden; de directeuren misten dit beroep
ten eenenmale.
Wel stelden B. en W. een poging In 't werk
om tegenover zooveel ongelijkheid van rechten,
de directeuren te beschermen, door hen alleen
te doen hooren in besloten zitting en buiten te
genwoordigheid van hun ondergeschikten, maar
het scheidsgerecht riep ook hen op voor de
openbare zitting. En toen zaten te daar om te
a&nhoorea, wat hun personeel, dat op 8 Jum
ztch aan plichtsverzaking had schuldig gemaakt,
wel van hen zou durven zeggen en om te ant
woorden op de vragen, die de gewezen heeren
etakers hun wel zouden gelieven te stellen.
Wij vragen in gemoede, of dit, in een op orde,
wet en recht gegrondveste maatschappij, geen
ergernis wekkende vertooning verdient genoemd
to worden?
Inderdaad, het ergerniswekkende dezer ver
tooning blijkt zóó middaghelder, dat zelfs bet
anders zoo kleurlooze en onaandoenlijke „Nws.
Van den Dag" er de fiolen van haar rechtma-
bgen toorn over uitgiet.
Na de aandacht gevestigd te hebben, op het
onbeschaamdkarakter der vraag van den
heer Van Hinte, den verdediger der socialisti
sche ex-stakers: hoe komt het, dat sommige di
recteuren wei, en anderen niet de stakers voor
ttraf hebben voorgedragen? schrijft het Amster-
tamsche orgaan;
„Deze onbeschaamdheid werd nog versterkt
door bijvoegingen omtrent de politieke gezind
heid dezer directeuren. Daaruit bleek het doel
van de vraag: de stakers en hun verdedigers
wilden van de berechting een politiek debat ma.
kern-
En verder:
„De staking van 8 Juni was een massale de
monstratieve staking met een politieken onder
grond. Als zoodanig behoort zij voor het
scheidsgerecht niet thuis. Het doel van het
scheidsgerecht is, den gemeentewerkman indi
vidueel zijn recht te waarborgen.
Bij een massale staking is het individueele
recht buiten spel en bij een demonstratieve po
litieke staking worden argumenten ter beoor-
dceling voorgelegd, die ten nauwste verband
houden met het bestuursbeleid. Het gaat niet
aan, dat elke directeur naar eigen Inzicht zelf
standig al dan niet de stakers bij zijn dienst
voor bestraffing voordraagt Indien een sta
kingsactie uitbreekt onder personeel van alle ge-
meeatediensten, dan behoort daartegenover over
dt geheele linie op gelijke wijze te worden op
geireden. Dat kan slechts geschieden, indien het
college van B. en W. beslist, wat met de sta
kers moet geschieden. En wanneer de staking
daarbij een politieken grond heeft, dan is er des
to meer reden om de politieke inzichten van de
directeuren buiten het geding te houden."
Dat lijkt ons juist gezien.
Hoe tegenover een politieke staking moet wor
den opgetreden, behoort naar recht en wet niet
te worden beslist door het hoofd van een dienst,
die slc-chts een beperkte verantwoordelijkheid
heeft, maar het moet worden uitgemaakt, het
zij door justitie, heizij langs administratieven
weg door de verantwoordelijke overheid. Het
belemmeren van alle gemeentelijke bedrijven en
diensten te gciijker tijd door het personeel is
een gebeurtenis, die het gemeentebestuur direct
raakt. 1'. en W. zijn verantwoordelijk voor den
goeden gang van alle gemeente-bedrijven en
-diensten te zamen. Zoodra deze verstoord wordt
zijn alleen zij gerechtigd en verplicht tot ingrij
pen. De maatregelen, waartoe zij in zulk een
geval meencn te moeten besluiten, zijn uitvloei
sels van iiua bestuursbeleid cn als zoodanig al
leen aan de controle van den gemeenteraad on
derworpen. Het scheidsgerecht heeft daarmede
niets uit te staan.
Het lijkt een ernstige leemte in het werklie-
denreglcment van Amsterdam, dat massale sta
kingen niet nadrukkelijk zijn gehouden buiten
de bemoeienis van het scheidsgerecht. De be
handeling van de zaak der stakers van 8 Juni
heeft duidelijk doen zien welke onge .venschte ge
volgen, zoowel voor de positie der directeuren
als voor een behoorlijke afdoening van de zaak
deze leemte kan hebben.
Ofscuoou in Engeland onder de mijnwerkers
geen meerderlieid zich voor de aanvaarding van
net regeeringsvoorstel heeft uitgesproken, is
nog veel minder het vereisehte steinmenaantal
van twee derde bereikt, noodig om de staking
voort te zetten. Alle teekenen wijzen er inmid
dels op, dat het geweldige noodlot van een al-
gemeene mijnwerkersstaking, met als gevolg
werkloosheid voor millioenen arbeiders ook in
de andere grooie bedrijven, niet over Engeland
komen zal. De leiders der mijnwerkersorgunisu-
ties hebben geadviseerd weer aan 't werk te
gaan en op verschillende plaatsen is de arbeid
ook weer hervat.
Alle kans bestaat dan ook, dat de regeerings-
voorstellen toch zullen worden aanvaard en dat
Lloyd George inderdaad het tooverwoord heeft
gesproken om deze en volgende crises te be
zweren, n.m. alleen meer loon voor meerdere
productie.
Het bemiddelingsvoorstel Immers komt hier
op neer, dat de mijnwerkers wei hun gevraag
de loonsvcihooging zullen krijgen, maar op de
volgende voorwaarden: De loonsverhooging zal
gedurende de maanden November en Decem
ber worden uitgekeerd.
Indien blijkt, dat de productie in November
en December gedurende den, proeftijd geschiedt
volgens een jaarlijksch cijfer van 216 miliioen
ton, wordt de verhooging van het loon met 2
sh. in Januari bestendigd. Maar indien die pro
ductie gelijk staat met een jaarlij ksche op
brengst van 212 miliioen ton, zou de verhoo
ging in Januari dalen tot 1 E sh. Daarna zou
elke vermindering of vermeerdering met 4
miliioen ton een verlaging of verhooging van
het loon met 6 stuiver per schoft tengevolge
hebben.
Voor elke 4 miliioen ton extra krijgen de
mijnwerkers na Januari 6 stuivers extra. Er is
geen maximum vastgesteld.
Wat deze regeling beteekent? Dat de werklie
den direct belang krijgen bij verhooging der
productie. De loonschommelingen zullen van
hun eigen praeslaties afhangen en automatisch
werken. Er komt als het ware een onderling
controlesysteem van den eenen arbeider op den
andere; immers traagheid van enkelen betee
kent verlies voor allen.
Hiertoe moest de economische crisis der laat
ste jaren wel voeren. Want de meest sociaal-
doelende mensch kan ten slote zijn verstand het
zwijgen niet opleggen, wanneer dit hem zegt:
nu een aigemeene schaarscbte aan grondstof
fen en levensbehoeften gepaard ging met een
sterk waarneembare arbeidsmoeheid en wette
lijke verkorting van den arbeidsdag, terwijl
loonsverhooging en prijsstijging met elkander
krijgertje bleven spelen, de maatschappelijke
ruïne nabij was.
In Duitschland en elders begon men dan ook
al weer heel spoedig met het eens zoo gehate
stukwerk in te voeren en kreeg dit systeem zelfs
verdediging van sociaaldemocraten.
In Engeland zal nu een geweldige kracht
proef worden geleverd op groote schaal, om
een oplossing voor de loon- en productie cri
sis te vinden; een proefneming, die ons aller
belangstelling overwaard is. Moge het prac-
tische Engeland ook hier den weg hebben ge
vonden, om tot meer evenwicht in het zwaar
geschokte bedrijfsleven te komen!
BE lUtöïAttü IN itiiLAhü
Nieuwe aanvallen.
De Engeische bladen meiden dal luitenant
Hambleion, van het 1ste Northantsreghnent, ter
wijl hy zich op een motorfiets naar iemplemore
begai', anderhalve mijl buiten Nenagh doodge
schoten is. Daarop zyn te Nenagh» waar reeds
vroeger in de week represailles waren geweest,
eenige herbergen en een Uruakerij m de asch
gelegd. Een boterfahriek werd met bommen
vernield, nadat de machines onbruikbaar ge
maakt waren. Twee mannen die te Nenagh thuis
hoorden, werden door de soldaten in hechtenis
genomen onder verdenking dat zij met den
moord op den luitenant te maken hadden en,
bij een poging om te ontsnappen, doodgeschoten.
Volgens een later bericht, zijn de burgers
buiten de stad gevlucht. Men hoorde den
ïeelen nacht schoten lossen en bommen ont
ploffen. De stralen waren bezaaid mei gebroken
ruilen.
Te Belfast is een sergeant die bij een aanval,
op een kazerne in het graafschap Fermanagh
zwaar gewond was, aan zijn wonden bezweken.
Bij een aanval op een station van de kust
wacht bij Skibbercen is een matroos van de
koninklijke marine gedood en zijn twee andere
ernstig gewond.
Eindelijk loopt er een nog niet bevestigd ge
rucht, dat 17 man van de hulppolitie, die bij
Mullingar in een hinderlaag waren gevallen, met
machinegeweervuur gedood zijn.
Een bemiddelingsvoorstel.
De aartsbisschop van Tuam heeft een vredes
boodschap van Ierland tot Groot-Brittannië ge
richt, waarin hij de onverwijlde afkondiging van
een godsvrede voorstelt Hij breekt evenzeer den
staf over de moorden op de politie als over de
represailles, maar stelt voor, dat de Engeische
regeering het eerst over de brug zal komen.
„Indien," schrijft hij, „de dienaren van de
Kroon het verlangen van het (Iersche) volk naar
vrede beantwoordden, zou er, geloof ik, dadelijk
een godsvrede tot stand kunnen komen. De
eerste stap moet echter van de regeering komen.
Laat zy een wapenstilstand voorstellen, een wet-
gevenden maatregel indienen en doen aannemen,
die volledige Home Rule verleent met inbegrip
van volledige fiscale controle (van de Ieren over
de Iersche financiën) en, naar mijn meening,' zal
de ernstige strijd dan onmiddellijk ophouden.
„Ongetwijfeld zuilen een groot aantal men-
schen om een republiek blijven vragen als een
logisch recht voorvloeiende uit de aanvaarding
van Wilson's veertien punten, maar de werkelijk
heid van Home Rule, in de praktijk, zal de
massa te zamen smelten."
Dr. Gilmartin de bisschop van Tuam, bestuurt
het grootste diocees van Ierland, welk een groot
gedeelte van Galway en Mayo omvat, en wordt
als de invloedrijkste bisschop in Ierland be
schouwd.
NA DE VERKIEZING IN DE VER. STATEN.
Naar dc Martin meldt geven de thans vrij vol
ledig ingekomen verkiezingsresultaten aan Har
ding 404 stemmen iu het kiescollege en 117 aan
Cox.
Harding heeft, na zich tegenstander te hebben
verklaard van den volkenbond in zijn huidigen
vorm, gezegd, dat zoodra de nieuwe regeering
in de Ver. Stalen aan het bewind zou zijn ge
komen, hij aau de naties zou verzoeken, zich
aan te sluiten om in het belang van hel recht
te komen tot een vereemging van naties, die de
opoffering van geen enkele der Amerikaansche
vrijheden zou r.oodig maken.
Naar het heet heeft Harding in een vergade
ring te Marion, zyn woonplaats, verklaard, „dal
de Volkenbond overleden was".
Senator Borah (een Republikein, die echter
vrij onafhankelijk staat tegenover de partij) heeft
verklaard dat hij els bondgenootschap met een
Europeesche mogendheid tot het uiterst zal
bestrijden. Daarentegen zal hij er op aandringen,
dat met Duitschland een afzonderlijken vrede
wordt gesloten op den grondslag van het ver
drag van Versailles.
De verslagen candidaat voor het president
schap Cox zal in het begni lilzi een reis maken
in Europa en dan ook Duitschland bezoeken.
DE 11 -NO VEMBERHERDENKING IN
ENGELAND.
Hel lijk van den onbekenden Engelschen sol
daat dat op den dag van den wapenstilstand in
de Westminster abdij wordt bygezet, zal met den
Britxciien torpedo-jager Verdun naar Dover
overgebracht worden. Bij de landing zal een
veidmaarschalkssaluut gelost worden.
Donderdagochtend wordt de kist op een affuit
geplaatst en beuekt met een Union Jack,
afkomstig van een van de Fransche slagvelden.
De stoet zat zich dan naar de Cenotaaf hegeven.
Onder de slippendragers zyn Lord Beatty en
andere admiraals, Lord French, Lord ifaig enz.
De Koning zal met de prinsen van den
bloede het lijk opwachten bij de Cenotaaf in ge
zelschap van ongeveer 40 tegenwoordige eu ge
wezen ministers, den aarisbisschop van Kantel
berg, booge commissarissen van de Demi-
nions, Indische vorsten eu vele andere waardig
heidsbekleeders.
Wanneer Big Ben, de groote klok in West-
minster, den laatsten slag van het elfde uur slaat
zal de Koning de Cenolaal onthullen eu zal een
stilte van twee minuten intreden. De korte plech
tigheid zal besloten worden met het blazen van
den Laagsten Post door trompetters.
De stoet zal zich dan opnieuw opstellen. De
aartsbisschop en de andere hoofden van gods
dienstige gezindten zullen vlak voor de kist
loopen en achter hen de Koning en de prinsen.
In de Ahdy zijn zetels en staanplaatsen ge
reserveerd voor familie-leden van gesneuvelde
soldaten. Er is zoo'n groote aanvraag naar
plaatsen geweest, dat men het lot heeft moeten
laten beslissen.
In de Londensclie restaurants zal 11 Novem
ber met eenvoudiger feestmalen gevierd worden
dan verleden jaar. In het Ritz-hotel zal men dit
jaar voor 25 sh. een „banket" kunnen gebruiken,
verleden jaar kostte het daar twee guinjes. De
directeur zeide tot een journalist: „Het geld is
schaarsch en in overeenstemming daarmee stel
len wij onze menu's samen. De dagen van den
nieuwen rijkaard zijn voorbij. Het wordt poene
rig om in de beste restaurants buitensporige
prijzen te betalen. Bovendien zijn de menscheu
er niet zoo goed aan toe als een jaar geleden....
Het is beter oin 700 diners voor 25 sh. te leve
ren dan 850 voor twee guinjes. Het houden van
dure maaltijden is ook geen goede politiek, nu
er zooveel onrust onder de arbeiders heerscht/-
PRIJSDALING.
Naar de Times opmerkt, wordt het meer en
meer duidelijk, dat de daling, welke er in de
grooihandelprijzen plaats vindt, zich ten slotte
ook op verblijdende wijze gaat weerspiegelen in
eenige noteeringen van den kleinhandel.
Het was trouwens onvermijdelijk, dat de uit
werking van verminderde vraag op het hoogs
punt, dat de prijzen bereikt hadden, en toene
mende midedinging van den kant der fabrikan
ten op het vasteland zich vroeg of laat zou
den doen gevoelen.
Tot de artikelen, waarvoor reeds lagers
prijzen in den kleinhandel te notesren zijn, be
ii oor en karpetten, waterproofs, schoeisel, kle
dingstoffen, gemaakte kleeren, sieraden, auto
mobielen, thee, koffie, suiker en cacao.
In vele andere gevallen heeft de kleinhandel
tot dusver nog weinig of geen verlaging in de
prijzen gebracht, en, behalve voor de laatstge
noemde artikelen, handhaven de prijzen van
voedingsmiddelen zich nog meestal ongeveer op
het oude peil.
Het blad is intusschen van meening, dat de
tweede van de bovengenoemde invloeden
dc buitenlandsehe concurrentie dus van
steeds groolere beleekenis wordt voor de dalen
de beweging van de prijzen.
De zware belastingen die de Engelschen
moeien betalen en lie per hjotl zwaarder zijn
dan in eenig ander land, zijn noodzakelijk we
gens de geweldige verplichtingen waaraan het
land, meerendeeis ten gevolge via den oorlog,
moet voldoen.
Bijvoorbeeld moet Engeland nu „aar'.ijks 315
miliioen p.st. betalen als rente op de nationals
schuld; 123 miliioen p.st. voor oorlogspeusioe-
uen; 26 miliioen p.st. voor ouderdomspen
sioenen; 2 sh. 0 d. soldij aan de soldaten in
plaats van I sh. 63 miliioen p.st. voor onder
wijs, wegens de verhooging vaa Je onJerwij-
zerstrakleinenten, nog gezwegen van de sub
sidies die nu verminderd worden.
Het Duitsche rijkskahinet heeft besloten
dat op 9 Nov. (de verjaardag der revolutie)
in rijstbedrijven en -bureaux gewoon zal wor
den gewerkt
Men meldt uit Berlijn: Dt autoriteiten
hebben thans een klacht ingediend tegen Erz-
berger. Men beschuldigt den gewezen min is les
van financiën van ontduiking der belastingwet
ten.
De Duitsche regeering heeft het wetsont
werp om over tegaan tot een heffing in eens
(Reichsnotopfer) by den Rijksraad ingediend.
Zy stelt voor 1/3 van het geheele bedrag zoo
spoedig mogelijk in twee termijnen te heffen,
waarvan de eerste op 1 Februari 1921 valt.
Dit derde deel zal ten minste 10 pet. van het
vermogen bedragen.
Men seinl uit Frankfort a. d. Main d.d.
6 dezer aan deN. R. Ct.:
Volgens bier ter stede ontvangen berichten
neemt een consortorium onder leiding van de
Zmostenska Bank en van de Liga fabriek voor
het vervaardigen van oliën en eetbare vetten,
de ondernemingen over van de Centrale Ver
zeep-, stearine- kaarsen- en vetwarenfnbriek
ken met installaties te Arschwitz, Neralowitz cc
Oderberg in Tsjeclio-Slowakije. Bij deze trans
actie is in de eerste plaats de Hollandsche mar
garinetrust betrokken.
Aan de „Tenips" wordt uit Havre gameid,
dat daar, in afwachting van den geregelden
aanvoer van Engeische kolen, groote hoeveel
heden Amerikaansche kolen worden aange
voerd. Tien stoomschepen met kolen geladen
worden er «-p het oogenblik gelost, twee wach
ten er op lossing en er worden nog dertien
stoomschepen met Amerikaansche kolen ver
wacht
Tien Dul sche hoogleeraren, die eveneens
lid Tan den nieuwen Ryksdag zijn, hebben be
sloten op het manifest der geleerden uit Ox
ford te antwoorden, uat zij constateeren, dat iij
bereid zyn om de door den wereldoorlog ge
slaakte banden weer aan te knoopen cc te
doen vergeten, wat er in beide landen aan
kwetsend* is geschreven en gespreken. De we
tenschappelijke arbeid moge het zijne er toe
doen om den geest van rechtvaardige verzoe
ningsgezindheid en wedorzijdsche internationa
le hoogachting aan te kweeken, zonder welke
de herbouw van de Ineengestorte wereld on
mogelijk is.
Carmen-opvoering waarin men alleen agi
tatie geniet 1
En men weet hier achter de coulissen zoo
goed hoe dit publiek te vangen is: Men
schrapt zonder bes'en king een paar gedeel
ten prachtige muziek, maar iaat vooral het
gesproken oialoug „treilend" breed werken.
Het eliect is ailes I De Fanjzenaars zijn bun
muziek, hun kunstenaars niet w»-ard. Ze
weten trouwens met hoe vaak in de n in itk
aun wezen veracht of geparodieerd wo: dt
Het beste wat ik 11a de concerten van Pier
né en de Arléstcnne gehoord neb, vas het
orgelspelen van Charles Xuurnemire m de St.
Clotilue.
Hij is één der leerlingen van César Franck
en bespeelt nut orgel van zijnmeester.Hij im
proviseerde de vorsetstusschen't gregonaansch
„eér zuiver m stijl en lantaseerde ten slot
te op een bekend gregonaansch tema raar
den aard van Franck. Hij is veei beter dan
ue beroemde Widor, die eenvoudig zonder
meer musiceert.
lournemire heeft althans héél aardige ge
dachten en manieren, liet is wel uitstekend
uat men in Parijs bijna overal voortrelielijke
kunstenaars voor 't grand orgue benoemt.
Nu moest men ook ue liturgische zang die
hier zeer juist ter zijde van 't altaar uitge
voerd wordt in handen van ztér kundige
mannen stellen. Dan zal het alteruecren met
net grand orgus een volkomen grootsche ker
kelijke kunst zijn. Maar ik kan natuurlijk
niet meedeeleu hoe het gaat in de vele kerken,
die ik niet bezocht heb.
Het is mogelijk dat de goede geest van d'
Indy'» Schoia Cantorum gemakkelijker in
kleine kerken en in de provincie doordringt
uan m de groote kerken van Parijs.
Want ten slottede Fransche geest is zoo
prachtig, is zoo verrukkelijk. Wat kon men
er van genieten op de vele onbedachte oogea-
biikKen, wanneer een Parijzenaar eens niet
probeerde een keurig heer te zijn, wanneer een
paar bezigt menschen zich eens niet aanstel
den, - of in de parken bij de spelende kin-
ueren. In de kerken zoo terloops in de week,
waar men kltijd tets zeer schoons ontmoette,
in de cae'ndige, sidderende sieer, die men
zweven net en voelt boven de stad, wanneer
men Pu.js vanal Montmartre ziet, of ook,
wanneer men zeer stil de onbeschrylelijke
syraphonie- in- kleuren geniet in de baint-
-of de wonderlijk- primitieve, myt-
tex'Aos- ruiten m de bt. - Germain 1 Auxer-
ruts. Dit is een heel gevoelige schoonheid,
die teere en toch zéér vurige muziek nabij
komt.
