TWEEDE BLAl
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
Handel en Nijverheid
FEUILLETON
Parlementaire Kroniek
De wedergevonden dochter
DINSDAG 2 DECEMBER 1920.
heid zullen sdjn als de jeugd yah bjte
den tut wasdom zal zijn gekonten."
Mr. Zimmeraann stelt daarvoor de
söhyijvers yan '1880, vbor een deel' .verant
woordelijk en 'gaat dan yqojrtj
1 „Er ia nog een andere oorzaak aan
tie wijzen, en die is de gewoonte om
de oudere ischrijvers steeds uit te ge-
yen in de spelling, welke in hiun da
gen de I gebruikelijke was. Niemand
idenkt er aan, dit in 't buitenland te
doen. Bij ons echter volhardt men in
den ouden schrijftrant; ghij, waerheit,
broght (bracht) traegh, rechtvaerdighi
sterek enz.
Voor sommige oudheidkundige tlaaJI-
beminnaana hjeeft het aanzien dat
die wijs. gespelde geschjriften bieden,
iets .aantrekkelijks, fik geef hjet gaar
ne toe. Alleen maar: men bedenke wel
dat de overgroote meerderheid yan het
yolk het onbegrijpelijk vindt, in elk
geval meer moeite met de lezing hieeft
en er zoodoende yan .vervreemd ga*
raakt. De werken onzer 17e eeuwsch|e
schrijvers zijn uiterlijk gemaakt tot an
tiquiteiten of tot curiositeiten, zij zijn
door hun ouderwetsch kleed uit de he-
dendaagsche lectuur gedrongen. Het
yolk ziet er niet meer de door alle tjj;-
den blijvende schoonheid in, zooaLs het
die wei ziet in de 17e .eeuwsche schil
derijen. De schooljeugd krijgt in de
yoor hot onderwijs: samengestelde
bloemlezingen uitsluitend een sinds
.eeuwen verlaten Spelling onder h;et oog
Het gevolg is, dat zij met de oude
Nederlandsche schrijvers niet yer-
trouwu geraakt, dat de ongewone yorm
haar afgeschrikt en in ieder geval haar
verhindert de prachtige taal, de ster
ke gedachten, de verheven strekking
op lijun waarde te schatten en als iets
.eigens in zich op te nemen,
I 1 T
D,e burgemeester ,v,an Botterdam
spreekt dan ais zijn yaste overtuiging
uit, dat de Nederlandsche beschaving, de
beoefening der Nederlandsche letteren
ernstig benadeeld zijn geworden door den
afkeer om liet schoonste, dat in onze
taal geschreven is, weer te geven jn de
iettervoeging waarmede het volk thans
vertrouwd is, j
Hij noodigt belanghebbenden uit eens
de proef te nemen en yoor de beste ge
deelten yan .Vondel bijv. onze tegen
woordige spelling te gebruiken, t
„En vooral: late men op de scholen
er mede aanvangen. De eerste indruk
der leerlingen, wanneer zij met de on
vergankelijke schatten hunner moeder
taal kennis maken, zij niet deze, dat
het' zoo vreemd, zoo ongewoon, zóó an
tiek is. De scheppingen van groote
geesten, onverschillig of zij liggen op
het gebied der beeldende kunsten, der
muziek of der letteren, zijn los yan den
tijd h/unner geboorte. Hun verheven
heid. Mij ft yoor alle tijden, evenzeer
als trouwens hi"" schoonheid door alle
klassen der maatschappij kan worden
gewaardeerd. .Waarom dan te volharden
bij een inkleeding, die .vreemd i$ en
afschrikt en waarmede toch eigenlijk
alleen eenige geleerden ten yolle ver
trouwd zijn?" i
fsLfcfcJIGQË. BUI TUIL. tUJUCUTtM.
(Wordt vervolgd.)
HOOFDSTUK IH.
HUT. DEK GEVLOEKTEN.
V'
De heer Van Viiuren over de Indische Missie.
Dc Kamer is mei vacantie, om op 4 Januari
weer aan 't werk le tijgen en dan direct de
misschien in zijn gevolgen gewichtige uitzen
ding van Ncderlandsche troepen naar Wilna te
behandelen. Het zou dus geen verwondering
behoeven le wekken, als ook onze Kroniek,
wier bestaansreden en voorwaarde van de de
batten in ons Parlement afhankelijk zijn, tot
bovengenoemden dalum in 't volgend jaar, uit
de kolommen onzer krant verdween. Echter, na
hetgeen wij de laatste wc»;en over de positie
der Katholieke Kerk in Inclië meedeelden, ach-
<en wij het van eenig belang als slof voor onze
laatste kroniek in hel wegstervende jaar, een
en ander te ontleenen, aan dc zeer belangrijke
rode, door het katholieke Kamerlid, den heer
Van Vuuren. in de zitting van Dinsdag 21 Dcc.
gehouden. De rede is te lang om haar geheel
aan te halen.
Wij zullen dus volstaan, met de keuze van
een paar passages:
„De Minister van Koloniën, aldus de heer
Van Vuuren heeft dezen zomer de Indische
Katholieke week te 's Gravenhage bezocht. Hij
heeft toen kennis moeten maken met meerdere
missionarissen en hij heeft het als Neder-
(andsoh Staatsman met weemoed jnoeten zien
en hooren, dat, waar Nederland evenredig
meer missionarissen levert dan eenig ander
land, velen onzer mannen en vrouwen in vreem
de koloniën werkzaam zijn. Hij heeft toen tot
zich zelf moeten zeggen: boe jammer, dat deze
mannen en vrouwen meer zijn afgcstoolen dan
aangetrokken door 0.11s en dat zij, mede daar
door wellicht, zich ,nict geven aan onze eigen
koloniën.
Onder hen. die voordeel trekken uit de schat
ten, welke Ned.-Indië oplevert, zijn betrekkelijk
weinig Katholieken. I>e geldbeleggers onder
ons ik acht dit nu juist niet een voordeel
doen het over het algemeen niet, zeker niet
In verhouding tot andere, in Indische fondsen.
Het zal echter moeite kosten onder onze wer
kelijke Katholieken er een te vinden, die niet
zijn offer bracht voor de Indische Missies en
daarmede voor de geestelijke en zedelijke ver
heffing van den inlander. Den kleinen en ge
ringen maken daarop geen uitzondering. In
tegendeel, zij geven aan ons vaak een bescha
mend voorbeeld van offervaardigheid. Zij allen
offeren meestal op geregelde cn vaste tijden
hun penningske, dat klein kan zijn, maar dat
in elk geval een daad is in het belang van
den inlander. Aan ben die het gaarnevoorstellen
nlsof zij dc liefde voor den inlander in pacht
hebben en alsof,, wie niet in hun schuitje stap
pen, conservatieven eii reactionnairen zijn, die
de ontwikkeling van den inlander in hun be
lang tegenhouden, zij gevraagd, welke belan-
gelooze daden als ik daar juist opsomde, zij
hiertegenover kunnen stellen. Een land1, dat in
ernst op de eindclijke ontvoogding van zijn ko
lonie wil aansturen, behoort daarom m.i. aller
eerst de hand te reiken aan de belangcloozc
medewerkrs, die den inlander brengen het bes
te dat den nienscb, ook den Europeaan, ge
geven kan worden.
Naast dc godsdienstige en zedelijke verhef
fing hebben wij te brengen hetgeen in tegen
stelling zou kunnen worden genoemd de ver
standelijke verheffing. Men kan dan ook op
ons Katholieken rekenen waar het geldt de
verschaffing van goed onderwijs aan den in
lander. Ook op dit gebied mag gewezen wor
den op hetgeen door onze missionarissen en
onze geestelijke broeders en zusters wordt ge-
Jaan. Nog onlangs werd mij gezegd door ie
mand, die de openbare scholen kent zoo goed
als de bijzondere, dat hem op dc Katholieke
scholen voor meisjes getroffen had, de aan
dacht, die er werd geschonken aan orde en
nelheid en de wijze waarop de kinderen wer
den aangeleerd. Hij die Indië en de inlanders
kent en-die geen reden had', door voorkeur voor
het bijzonder onderwijs, zijn mecning te laten
beinvloedén, voegde er bij. dat dat aanleeren
van orde cn netheid voor de opvoeding van
den inlander van een bijzonder groole betee-
fcenis van grooter beleekenis is, dan school
kennis.
Het steunen van het bijzonder onderwijs is
dan ook zeker een der middelen, die de ver
standelijke ontwikkeling kunnen bevorderen en
dat wij daarom vragen. Indien dc Minister re
den heeft, zooais uit zijn Memorie van Ant
woord blijkt, tot de gelijkstelling nog niet over
te gaan, dan moge hij althans onverwijld zor
gen voor ruimere uitkeering aan de Christelijke
scholen. Het is een verblijdend verschijnsel in
onzen materialistischen tijd, dat het getal gees
telijke roepingen in ons land toeneemt en dat
tal van jonge mannen en jonge vrouwen aan
de kloosterpoorten aankloppen met de
vraag om voor den arbeid in de koloniën
(e worden voorbereid. Er is dus stof aanwe
zig om als de Regeering diligent is, haar te
helpen aan de onderwijzers die zij broodnoo-
dig heeft."
Nadat de lieer Van Vuuren het beleid
van den tegenwoordigen Gouverneur-Ge
neraal had goedgekeurd diens: houding1
inzake de revolutionmajre stroomingen
valt niet bepaald te bewondearen en
meer vertrouwen hjad uitgesproken in den
nieuwen gouverneur Mr. Fock, kwam hjij
tien slotte tot de hatelijke methode yan
het weren van katholieke geestelijken.
Hij geeselde scherp de manier, waarop
dat geschiedt. Het Verzet tegen de yes;-
tiging van een pastoor op Ambon js be
lachelijk. Dit gedeelte zijner rede werd
door den hjeer Van Vuuren als yolgt be
sloten:
„De Minister hjeeft als troostprijs toe
gestaan, dat er in de toekomst yier in
plaats van twee dienstreizen door de Ka
tholieke geestelijken naar Ambon mogen
worden gedaan. Is: nu aannemelijk, dat
een pastoor, die er reeds is, een gevaar
oplevert' voor ,orde en rust, en een pastoor
die er A keer in hjet' jaar komt niet?
Als men Jiem er altijd ziet, raakt men
bet best gewend ,aan zijn verschijning.
Zoo'n Katholiek geestelijke anderen
in Indic weten het bij ervaring valt
in het .gebruik nog al meel
Of meent' men soms dat de pastoor
met zijn kleine honderd Katholieken een
gevaar voor de rust zal opleveren?
Hetzelfde liedje dat de Minister titans
de bestuursautoriteitea nazingt, heeft ons
tot vervelens t,00 in de om-en geklonken,
0in de .vormreis van den apostolisch,en
vicaris van .Batavia naar de Minah.assa
jarenlang- tegen te h,ouden. Hetgeen te
Ambon geschiedt, is precies nageaapt van
hetgeen in do Minahassa is gebeurd. Toen
het eindelijk .werd toegestaan, werd be
paald, dat gleen feestelijk vertoon moch.t
plaats hebben en geen vlaggen moch
ten worden uitgestoken. De bisschop
heeft sinds dien tijd vier reizen gemaakt,
in 1905, .1909, 1914 en 1918. Is den Mi
nister iets ter core gekomen, dat op
rustverstoring leek?
integendeel, liet verbod van feestelijke ont
vangst is dadelijk opgeheven en bij dc tweede
komst behoorden twee protestanten tot dc
cercwacht, die den bisschop inhaalde. De bis-
s' hop beweegt zich steeds vrij en ongedwongen
tussclien de bevolking, door ieder gezien en ge
kend. Op de vraag, of bij wel eens ceriigen
hinder had ondervonden, of hij een ontstem
ming had geconstateerd, gaf hij ten antwoord,
dat, toen hij op den weg wandelde, een garoe
bij zijn aankomst een zijner godsdienstige lie
deren begon aan te heffen, hetgeen misschien
als demonstratie kon zijn bedoeld. Dit was dan
echter zeer beslist de eenige keer. Overigens
kon hij slechts gewagen van een vriendlijke
tegemoetkoming, die hij overal had ondervon
den. De Minister zal zien, dat, als liij een pas
toor te Ambon toelaat, daar hetzelfde zal gebeu
ren als in de Minahassa en dat de pastoor,
juist om de beweging legen hem, waaraan de
inlandschc bevolking geen deel had, wellicht
de meest populaire man zal worden, die er
daar is.
Er is iemand, die gezegd heeft: zoolang ik
er ben, komt er te Ambon geen pastoor. Wij,
Katholieken, zeggen zulke dingen niet achter
baks. De iemand, dien hij bedoelde, móge daar
om van ons in het openbaar in 's lands raads
zaal het antwoord hooren op zijn bescheid: het
kan zijn dat hij, wat den tjjd betreft, gelijk
heeft, maar zoolang er hier Katholieken zitten
in de Staten-Generaal zei de heer Van
uuren met klem, zullen zij protcsteeren
tegen deze behandeling als minderwaardigen,
als gevaarlijke menschen voor orde en rust.
Hij hoore dus ons: de Katholieke pastoor te
Ambon zal er komen."
Dat de Katholieke Volksvertegenwoordiger
met kracht en verontwaardiging opkwam tegen
de tegenwerking die de Katholieke Missie in In-
lië ondervindt, strekt hem tot groote eer.
Met die tegenwerking van vrijmetselaarszijde,
want uit dien hoek waait de aan de Katholieke
Missie vijandig gezinde wind, moet het onder
ons Christelijk Ministerie, maar eens en voor
goed, uit zijn.
ROTTEJtDAM'iS bt UitGEM KFaSTRr OVER
ONZE TAAL.
In „Eigen Haard" behiancleit Mr. Zim
merman, de 'Burgemeester yan Botterdam
een eigenaardige kwestie, die verdient,
wel eens aan de oixle gesteld en yan na
bij bekeken te worden.
Ieder liefhebber van de Nederland-
eche taal aldus de Burgervader
aal met leedwezen getuigen, dat ons
volk meer en meer vervreemd geraakt
yan de schoonste, de krachtigste voort
brengselen onzer l letterkunde en dat met
name onze klassieke schrijvers en dich
ters uit de 17e eeuw vrijwel .vergeten
zijn door Eet thans, volwassen geslacht
en vermoedelijk nog grooter vergetel
DE FIUME-OORLOG.
Naar d.d. 26 dezer uit Milaan >vordt gemeld,
heeft d'Annunxio op het ultimatum van gene
raal Caviglia geen direct antwoord gegeven,
maar vaardigde hij een proclamatie uit aan
de stad Fiume, waarin het .verdrag van Ra-
pallo afschuwelijke bedriegerij wordt genoemd.
Men lieeft, heet het daarin, Fiume aan den vij
and versjacherd en daarom bestaat er slechts
één plicht: tegenstand te bieden. De burgers
en soldaten van Fiume vormen thans het .ware
Italië. Fiume moet óf in den glans van de
Italiaansche driekleur leven, óf te gronde gaan.
Intusschen is de belegering van Fiume be
gonnen. De Italiaansche troepen hebben alle
toegangen naar de zee afgesneden, gesteund
door de zee-strijdkrachten, die de toegangen
tot de drie kanalen van Quarnero streng be
waken. In Fiume moeten nog slechts voor
twee weken levensmiddelen voorradig zijn; de
duurte neemt dan ook ontzettend toe. Op de
eilanden Veglia en Arbe lieerscht reeds hon
gersnood. Deze eilanden hebben afgevaardigden
naar Fiume gezonden om hulp te vragen, ech
ter zonder succes. Zij kregen ten antwoord, dat
Fiume zelf slechts kleine voorraden had en
niets kon missen. Onder deze omstandigheden
is de oorlogszuchtige geest onder de bevolking
erg aan het tanen.
Vele burgers van de stad en alle daar wo
nende buitenlanders hebben Fiume verlaten.
Het regentschap tracht d'Annunzio met alle
middelen tot toegeven in do quaestie der eilan
den te bewegen, tot nu toe echter te vergeefs.
oud. liij liep nog rechtop en ziju reuzen
gestalte toonde een woeste fierheid. Lange
witte baren hingen over zijne schouders. Hij
droeg een ruw visscherspak, maar men be
weerde in den omtrek, dat als Kermar een
adellijk landgoed hM willen koopen en
geborduurde kieederen dragen, hjj bet'
aanstonds had. kunnen doen.
Zes zonen van een ruw uiterlijk, met zwarte
haren en eeltige handen, die door talrijke
wonden misvormd waren, schaarden zich. om
den oude. Daarna kwamen de kinderen zij
ner zonen, een woelige drom, reeds listigheid
met brutaalheid vereenigeud, gebaat iu den
geheelen omtrek, fin dien haal voortdurend
verdienend.
Iiunne hut werd de hut der gevloekten
genoemd. De reiziger, die er, voorbij kwam,
maakte een kruis teeken en de herders van
het strand, de inzamelaars van wier, de
schdpenvjsschers, allen gewoonlijk brave en
rustige lieden, lieten nooit na een woord van
haat en vervloeking te murmelen, wanneer
zy een dei leden van die familie tegenkwamen.
De pastoor van het dorpje had in zijne on
uitputtelijke liefde getracht die steeuen har
ten te verteederen, maar, Helier Kelrnar üad
den priester weggejaagd en de kinderen ver
volgden hemi met hun spot als zij hem zijn
krevier biddend op den weg tegenkwamen.
Dfi hfiWfiflfig .«teC PasJreken bfi.weer-
D'Aimunzio houdt hardnekkig aan zijn eisehen
vast Een der regenten van de stad heeft, daar
hfj het met den commandant niet eens kon wor
den, na .een heftig* woordenwisseling Fiume
verlaten.
Het heeft er allen schijn van alsof de Ita
liaansche regeering door een geregeld beleg
Fiume wil uithongeren en zoo d'Annunzio tot
toegeven dwingen.
De eerste slagen.
Tengevolge van de jongste incidenten en de
dreigende houding van den commandant van
Fiume heeft generaal Caviglia Vrijdag gelast
de vooruitgeschoven stellingen rondom Fiume
te bezetten. Deze bezetting is thans geschied.
Heden verzetten zich de legionairen met wa
pengeweld tegen het oprukken der troepen;
er vielen dientengevolge vijf dooden en 30 ge
wonden onder de geregelde troepen.
Het communiqué van generaal Caviglia van
24 en 25 Dec. meldt: De geregelde troepen
hebben, teneinde de bevolking van Fiume den
indruk te geven, dat de blokkade effectief is,
de insluiting van de stad nog vermeerderd.
Voor de haven kruisten schepen, de troepen
trokken over de grenzen van het Regentschap,
de legionairen trokken in de stad terug zon
der verzet te bieden, enkele partieelc gevech
ten uitgezonderd.
Het communique van 26 December meldt:
De geregelde troepen kregen bevel halt te
houden in de bereikte stellingen, maar de legi
onairen openden het vuur en doodden een cara
binieri en wondden een soldaat; dientengevolge
hervatten de geregelde troepen 's morgens hun
opmarsch naar de stad.
Havas meldde gisteren nog uit Triest:
Alpini kregen op 24 December contact met
de legionairen. Dezen noodigden den comman
dant van het detachement uit met hen overleg
le komen plegen; toen deze kwam, doodden de
legionairen hem met geweerschoten. Vrijdag
avond bezetten de geregelde troepen o.m. de
gasfabriek, waarbij zij vijf gesneuvelden kregen,
benevens vijf officieren en twintig man gewond
werden. Zondagochtend bezetten xij de eerste
huizen van Fiume. Fiumaansche legionairen
en Dalmatische vrijwilligers, die zich te Zara
bevonden geven zich over aan de geregelde troe
pen. In den nacht van 25 December trachtte een
afdeeling van 27 legionairen zich meester te ma
ken van het oorlogsschip „Marsala", de equipage
weigerde echter mede te doen, de 27 legionairen
werden gevangen genomen en naar Ancone ge
bracht, waar zij werden ontscheept, onder het
gejuich der matrozen, die riepen: „leve de
koning"!
COÖPERATIE OP GROOTE SCHAAL"
De „Cooperative Wholesale Society" in~Ënge
land, heeft een plan op touw gezet om met een
groot kapitaal de tusschenpersonen uit te schake
len, die aan coöperaüeve vereenigingen leveren.
De vereeniging heeft, naar de „Daily Chro
nicie yan een der hoofdbeambten vernam, on
langs een bedrag van 1.100.000 pond sterling
besteed om land en gebouwen \t koopen in ver
schillende deelen des lands. Het voornaamste
doel is geweest de bronnen te ontwikkelen,
waaruit de grondstoffen, enz. te halen zijn, om
te kunnen fabriceeren wat de coöperatieve ver
eenigingen noodig hebben. Er zjjn o.a. aange
kocht fabrieken voor de fabricatie van katoenen
en wollen goederen. Men zal ook hout invoeren
voor de meubelfabricage, alsmede yoor huizen
bouw en het grootste gedeelte van het timmer
hout thans in de dokken te Manchester, is
door de vereeniging aangevoerd.
Er worden ook. schoenfabrieken opgericht te.
Derby en Northampton; meubelfabrieken te Bir
mingham en Bristol, en een vischrookerij te
Fleetwood, terwijl voedingsmiddelen lullen wor
den geproduceerd te Hull, Cardiff en Manchester.
Een bedrag van 120.000 pd.st. is besteed aan uit
breiding der administratie-gebouwen te Man
Chester.
Plannen zijn in bewerking voor, het oprichten
van een weverij te Dobeross in Yorkshire en
een houtzagerij te Salford. Alles Is er op bere
kend om de coöperatieve vereenigingen geheel
Vrij te maken van den tusschenhandel.
Korten tijd geleden werd door de Vereeniging
de veemarkt te Gisburn in Lancashire gekocht,
om daar een veemarkt te. doen houden ten be
hoeve van coöperatieve vereenigingen in het
noorden van Engeland. Ten einde die vereenigin
gen van yisch te voorzien, zijn centrale levering
plaatsen opgericht te Lowestoft, Yarmouth en
South Shields.
Men is voornemens in samenwerking met de
„Scottish Wholesale Cooperative Society", 33.000
acres te koopen in Indië en Ceylon om thee te
planten, zoodat men aan de leden der vereeni
gingen meer zal kunnen leveren dan de 50 mil-
lioen pond thee, die de twee groote vereenigingen
thans jaarlijks leveren. In Britsch West Afrika
is land aangekocht voor cacao-aanplant
Als nu maar niet de winst weer door vak-
yereenigingsbureaucratie verslonden wordt!
VERSCHERPT TOEZICHT IN RIJNLAND.
De intergeallieerde Rijnland-commissie heeft'
gisteren een verordening uitgevaardigd, waardoor
het toezicht op het vereenigingswezen wordt ver
scherpt. Volgens deze verordening is het aan alle
den dat Heiier Keimar gedoopt was, maar
verder wisten zij niets van de godsdienstige
gevoelens der familie. De huwelijken der zo
nen waren, zeide men, in verafgelegen paro
chies gesloten en men wist zeker dat de
jongste kleinkinderen niet gedoopt waren. Ja,
de. Keimars waren gevloekt door, God en de
menschen. Zij werden verdacht van allerlei
misdrijven, maar bewijzen tegen hen konden
uooit gevonden worden.
Een enkele deeide niet geheel in den al-
gemeenea afkeer. Michel, de jongste en mis
schien de minst bedorvene van de familie,
had een dochter van Penmark gehuwd en haar
in zijiio hut binnengevoerd. liet was een
vreesachtig en zwak schepseltje, dat door
Michel uit een dreigend gevaar gered, er in
had 'toegestemd zijue vrouw te worden. Zij
voelde zich diep ongelukkig te midden van
die familie, die haar niet erkende. God schonk
haar een dochtertje, en de vreugde van net
moederschap scheen haai- eerst een troost,
maar werd haar Eter een bron van smarten.
Haar man, vreezend voor de zotternijen zij
ner broeders, weigerde het te laten doopen.
Yan af dat oogenblik verlangde zij naar den
dood. Somwijlen, wanneer de mannen op hun
tochten uil waren en de vrouwen de naburige
dorpen afliepen, om hun voorraad te vernieu
wen, zag zij kans met haar kindje op den
arm naaj: de kerk te gaan, om daar te. bidden
vereenigingen en inrichtingen vafi onderwQc,
zonder dat wordt gelet op den leeftijd van de
leden, resp. de leerlingen, verboden zich met
militaire zaken bezig te houden, de leden of leer
lingen in het gebruik van wapens te oefenen,
of met het ministerie van oorlog, het leger of
met eenige militaire autoriteit in verbinding te
staan. Behalve met vrijheidsstraffen en boeten,
kan overtreding der verordening worden gestraft
met ontbinding der vereeniging of opheffing dei
inrichtingen van onderwijs. Door deze straffen
worden ook afzonderlijke personen getroffen,
die aan de vereenigingen zijn verbonden en
tegen de verordening handelen. Op grond van
deze verordening wordt zelfs aan de onschuldige
schuttersvereenigingen de mogelijkheid van be
staan ontnomen.
TWEE DOODEN.
De vroegere Duitsche Rijksdag- en Landdag-
afgevaardigde, „Oberlandesgerichtsrat" Roeren is
in den ouderdom van 79 jaar overleden. Roeren
speelde vroeger in de centrumspartij een groote
rol. Hij trad in de jaren omstreeks 1890 hij
zonder op den voorgrond door zijn strijd tegen
de onzedelijkheid in verband met de lex H einze.
Door zijn streven werd aan de destijds sterk om
zich heengrijpende onzedelijkheid, waarvan de
rijkshoofdstad hel middenpunt was, paai en
perk gesteld.
De rijksdagafgevaardigde Legien, voorzitter
van het Algemeen Verbond van Duitsche Vak-
vereenigingen nationale Arbeidersbureau te
Genève is hedenmorgen gestorven.
DE TOESTAND IN IERLAND.
Dertig gewapende en gemaskerde mannen
hebben Vrijdag een inval'gedaan in de kanto
ren van het biad de „Cork Examiner" en heb
ben er dc drukpersen en deelen van het ge
bouw vernield.
In de Hiberiiianbank le Drogheda is in
gebroken, waarbij een bedrag van 36.000 pond
is gestolen.
OPTIMISME VAN EBERT.
Over den toestand in Duitsohland zei, vol
gens de „Bert. Morgenpost", rijkspresident
Ehert tot een vertegenwoordiger van de inter
nationale mis te Frankfort a. Main: Voor alles
hebben wij noodig optimisme van de daad en
den wil. Het zou onjuist zijn den vooruitgang
van het afgeloopen jaar te ontkennen en te
loochenen, dat met het lerugkeeren van de rust
ook de vooruitzichten van den handel en de
nijverheid verbeterd zijn. Indien Duitschland
dezen, sedert menschenheugenis moeilijkslen
winter tfi boven komt, dan kan het zich geven
aan het groote vredelievende werk, het land
van de veredeling te zjjn, welks geestelijke en
economische producten in de geheeie wereld
als vroeger gewaardeerd zuilen worden.
DUITSCHE DANK.
De rijkspresident heeft aan den vooravond
yan het Kerstfeest een schrijven gericht tol
den rijkskanselier, waarin bij hem verzoekt den
dank van Eet Duitsche volk over te brengen
aan allen, die door hun milddadigheid mee
helpen den nood in Duitschland te lenigen Met
name worden genoemd'. Denemarken, Finland,
Nederland, Noorwegen, Zweden en Zwitser
land. Speciaal en uitvoerig wordt herdacht, wat
d* Vereenigde Staten doen, niet alleen de Qua
kers met hun „grootsche hulp" in Duitschland
zelf, doch ook door het zenden van levensmid
delen en geld.
DE .WERKLOOSHEID.
Een telegram van den correspondent des
„Daily Mail" te Winnipeg wijst er op dat in
landverhuizing naar Canada de oplossing der
heerschende werkloosheid niet is te zoeken.
In het begin van den winter verhuisden tal
van oud-strijders met slechts weinig geld bij
zich naar Canada en ziju nu broodeioos in Al
berta en Britsch Columbia. Officieele personen
verklaren dat landverhuizing uit Engeland
naar Canada, Engeland niet zou baten en de
werkloosheid in Canada slechts vermeerderen.
Soepkeukens worden in tal van steden van
Britsoh Columbia en Alberta en te Winnipeg
geopend.
DE GEVOLGEN VAN EEN STAKING.
De vorige seek is een Engelsch schip, dS
„Themistocles", naar Hamnurg gezonden om
daar tot landverhuizersschip te worden inge
richt, daar tengevolge van een staking de*
scheepstimmerlieden op de Britsche werven dit
werk niet in Engeland kon worden verricht en
een duizendtal gegadigden ai ongeveer een
week op emigratie-gelegenheid wachtten ten
einde in Australië werk te vinden. Men is voor
nemens nog meer schepen voor dit doel naar
Hamburg te zenden.
UITVOER VAN KAAS.
De minister van L. N. en H. heeft bepaald
dat de N. U, M. consenten zal kunnen endos-
seeren voor uitvoer van vijftig pet. van de
en te weenen. By een van die gelegenheden
had een priester haar kleine Maria Anna
gedoopt.
Zes maanden later, stierf zij cp een warmen
zomeravond.
De naam, die de priester aan het meisje
by het doopsel gegeven had, was slechts aan
hem en aan de overledene Bekend. Ieder dec
leden van die familie had een bijnaam, aan
rijn karakter of een of ander belangrijk feit
ontleend. Het kind van Michel was eea teer
schepseltje met zachte, golvende haren, die
kleur, yan rijpe korenaren hadden. Dia
baren verschatten haar den bijnaam van
Tolle-avoine, de wilde tarwe. Zij vond geen
enkelen vriend onder hare familie, maar werd
door de vrouwen en kinderen evenzeer ver
foeid om baar aangeboren bevalligheid.
Op zekeren dag trok Michel met drie zijner
broeders op een espeditie uit, hij kwam niet
terug en ffodlo-avoines was wees, 'ju lam te.
miducu van een troep wolven. De vrouwen
meenden van toen al bet recht te hebben
baar nog meer te vervolgen, maar de oude
Kehnar stond op en zeide met een gezag,
dat niemand hem durfde betwisten: „Le
kleine is het kind van mijn zoom. w*e haar:
durft mishandelen, krijgt met m.il te doen."
Naar het Fransch van RAOUL DE NAVERY,
bewerkt door
L. M. VAN P1NXTEREN, R.-K. Pr.
8. 5
De twee mannen voerden een langdurig
gesprek. Zij letten met bange zorg op de
steeds grooter wordende stip, daarna gat de
kapitein eenige korte bevelen en de zeilen
yan het schjp werden verminderd. De angst
,'yan Grand-Hunier was aan Laurent niet out-
f fpan en hij vroeg hem ot er iets te vree
zen was.
„Ja," antwoordde deze, „ik vrees die zwarte
{.wolk daar, die ons vóór dén avond een storm
rZ&l brengen."
Laarent kon niet van dienst zijn, hij ver-
I wij derde zich en begat zich naai* gravin de
Jvlessjgay. Deze had de brug niet verlaten;
de toon van Grand-Huxner, de bevelen van
den kapitein, de drukte die aan dek heerschte,
alles vereenigde zich om; haar angstig te
luaken. Zij bad spijt zoo spoedig aan bet
welslagen harer plannen gelooid te hebben.
De dag ging voorbij onder hoop en vrees
Het .sciijp naderde de kust ga het koji rijn
dat de storm niet zou losbarsten voordat
schip en passageirs in veiligheid waren. Tegen
den avond scheen de kapitein gerust gesteld.
„Morgen," zeide hij, „zal het land in hei
gezicht zijn en wij aan het einde onzer reis
gekomen zijn."
r De passagiers gingen naar hunne hutten en
mevrouw de Flessjgny sliep in met hare doch
ter in de armen. Blijde droomen verkwikte
baar; zij zag haren echtgenoot op de kust
van het Koningseiland en door pen wonder,
dat zij niet kon verklaren, een grijsaard met
lange witte haren, waarin rij den ouden
Jacques de Flessigny herkende, die haar toe
lachte en haar zjjjue dochter noemde, Zij
ontwaakte uit dien droom door een vreeselijk
geweld en wanhopig geschreeuw.
„Het schjp maakt water, .wij rijn in ge*
vaar-" o U
Vlak by de kust, verborgen achter reus-
achtjge rotsen, waartegen rij steunde, be
vond zioh een ellendige hut, vervaardigd uit
klompen graniet en hardgemaakte aarde, ge
dekt met brem, slechts aan den zeekant
voorzien van een opening, waardoor beurte
lings de stormwind en de talrijke leden der
iamilie Kermar binnendrongen. Hélier, het
hootd dec .was mee, üm iQö jaren
