Tweede Blad.
BINNENLAND.
Ons vroolijk hoekje.
I
^Medische Praatjes.
Binnenlandsch Nieuws,
Kunst en Kennis,
ELCK WAT WILS
Sport en Spel
Uit oude tijden.
ZATERDAG 26 FEBRUARMO?»
de kanker.
VI.
Uit het vorengaande zult gij dus
ongetwijfeld tot de conclusie gekomen
ziin, dat een maagbloeding op zich zelf
niets zegt en geen recht geeft te denken
aan maagkanker.
Hierbij wil ik er op attent maken,
dat wanneer de patiënt niet braakt
of wanneer, als hij dit wel doet, hierin
geen bloed gevonden wordt, terwijl
dit wel in de ontlasting aanwezig is, de
mogelijkheid ook nog open staat, dat
hier of daar de darm bcleeJigd is. Ik
behoef u niet te zeggen, dat derge;ijke
voor ons bloote oog soms onzichtbare
bloedinkjes den patiënt op den duur
zeer verzwakken, zoodat deze zeer
bloedarm wordt ten slotre, terwijl tal
van nerveuse verschijnselen zich van
hem meester maken.
Ten slotte wil ik nog vermelden, de
hulp die de Röntgenstralen ons bieden.
Zonder twijfel is de röntgenfoto m
staat ons de hand te reiken, doch in t
algemeen moeten ook wij hiervan met
te veel verwachten. Is de aandoening
zichtbaar hierop, dan is reeds meestal
het proces te ver voortgeschreden om
nog afdoende hulp te kunnen brengen.
Reeds bij de algemeenbe espreking
van den kanker, wees ik u er op dat het
gewenscht is zoo vroeg mogelijk in te
grijpen. Eiken dag uitstel is verlies.
Helaas is de medicus met al de kennis
en al de hulpmiddelen, die hem heden
ten dage ten dienste staan, niet altijd
jn staat, bijtijds hulp te kunnen bieden,
daar de maagkanker soms zeer ver-
radeilijk begint, weinig verschijnselen
geeft, zoodat wij niet bij machte zijn
haar te constateeren. Bovendien stelt
zich menigeen niet onder deskundige
behandeling,omdat hij de verschijnse
len te gering acht.
Al zijn dus, zooals u uit het boven
staande kunt opmaken, de resultaten
niet bijzonder rooskleurig, toch gaan
wij gelukkig bergopwaarts en kan ik
mededeelen dat ongeveer 20 procent
der lijders die zich onderworpen heb
ben aan een operatie grooten kans heb
ben niet het slachtofter te worden van
deze ziekte. Vooral in de gevallen,
waarin men niet met volle zekerheid de
diagnose kon stellen en de patiënt
zich toch aan den chirurgovergafwaren
de resultaten werkelijk bevredigend.
Dit geeft dan ook moed om zich vroeg
naar de operatietafel te begeven, ja
beter te vroeg dan te laat. Het spreekt
vanzelf, dat men op deze wijze een
enkelen keer een patiënt te vergeefs
onder het mes brengt. Waar het een-
ier hier zoo'n kwaadaardige ziekte
geldt, meen ik, dat de persoon in
kwestie deze geringe kans op den koop
toe moet nemen. Het behoeft boven
dien geen nader betoog, dat ingeval
een operatie overbodig blijkt te zijn de
ingieep W betrekkelijk kleine is..
Ik wil dit belangrijke onderwerp
niet eindigen, zonder u iets te hebben
medegedeeld over de erfelijkheid dezer
ziekte. Wanneer wij de statistieken
nagaan, dan zien wij, dat in een zeker
percentage kanker in de familie voor
komt en in geringe mate bij de ouders
van het betrokken individu. Het is nu
buitengewoon verleidelijk maar aan
stonds^ e erfelijkheid hiervoor aan te
spreken, daar de kanker in t algemeen
en ook de maagkanker in 't bijzonder,
een zeer veelvuldig voorkomende ziek-
te is en het dus geenszins te verwon
deren is als men eens een familielid
heeft die aan deze ziekte lijdt of ge-
leden'heeft. Niettegenstaande dit alles,
dat w ij niet over het hootd mogen zien,
beschikken wij overfamiliestatistieken,
die ons zonder twij.el een weinig in het
nauw brengen. Ais in een paar gene
rates van een niet al te uitgebreide
familie 12 15 gevallen van kanker
geconstateerd worden, dan zijn wij
eenigszins angstig dit louter aan hei
toeval toe te schrijven en wanneer wij
dan in sommige families een aantal
fevallen waarnemen, waarbij de kan-
er in hetzelfde orgaan, ja soms op
denzelfden leeftijd, zich piecgt ic nes
telen, dan wordt het ons nog meer
beklemd om het hart. Ook heeft inen
getracht door middel van dierproeven
licht te werpen op deze zaak, doch men
is er niet in geslaagd, bij hen veel van
wat met de erfelijkheid zou samen
hangen te ontdekken. Al waren echter
deze proeven ten gunste hiervan uit
gevallen, öan zou men toch de groot
ste voorzichtigheid hebben te betrach
ten, om de uitkomsten maar zoo zon
der meer op den mensch over te bren
gen.
Hiermede ben ik aan het einde ge
komen van mijn bespreking. Zoo u rag,
bleven vele vragen helaas nog onbe
antwoord, doch wij zullen hopen dat de
med sche wereld spoedig in staat is,
ook teger. dezen beruchten vijand
gestreng en geheel afdoende onder alle
omstandigheden, op te treden.
MEDICUS.
Een gewichtige ontdekking.
Uit boek en blad.
Dr. H. M. R. Leopold vertelt in
„Onze Eeuw" over duurte en andere
crisisverschijnselen in de nadagen van
het Romeinsche rijk uit het z.g.n.
Uienboek van Cobet, het later door,
prof. Hartman verbeterde schoolboek
een collecte min of meer geestige anec-
doten, door Hierokles en Philagrios
waarschijnlijk omstreeks 400 n. Chr.
bijeengebracht onder den titel „De
Lachebek". De daar genoemde prijzen
en getallen doen denken aan die
waarmede tegenwoordig een goed deel
van Europa te worstelen heeft. Een,
doodkist b.v. kostte 22.000, een big
22004400. Schr. vermeldt dan de
door West bestudeerde Egyptische
papyrus-fragmenten, waarin geen ver
halen voorkomen om de menschen te
vermaken, maar cijfers uit authentie
ke kasboeken, rekeningen e. d. Zij
vermelden dezelfde groote prijsver
schillen voor onderscheidene tijden
„Terwijl in 78 n. Chr. een schepel
graan 10 drachmen kostte, moest men
er in het jaar 350 vijftig talenten,
d.i. 300.000 drachmen voor betalen.
Met andere woorden het geld daalde
in minder dan 300 jaar tot een dertig-
duizendste van zijn vroegere waarde.
Wie in 78 n. Chr. zeggen we van dui
zend gulden leven kon, had in 350
dertig millioen noodlg.
Deze duurte, die, zooais we zullen
zien omstreeks 300 begint in te tr e
den, blijft tientallen jaren lang de ge
wone toestand. Dat konden we trou
wens ook wel opmaken uit de cijfers-
van het „Uienboek", dat toch geen
krant was en heeie menschengesiach-
ten wilde amuseeren.
Productenruil werd in de vierde
eeuw na Christus de gebruikelijke
transactie, waarschijnlijk in het ge-
heele Romeinsche rijk, zeker in Egyp
te, waar de ontwikkeling van dit
procédé van stap tot stap te volgen is.
Ik wil alleen op een document van 360
wijzen, dat nog een tusschenstad urn
aangeeft. Het zegt namelijk, dat 40
artabae graan een artaba mat onge
veer 40 kop gelijk staan met 500
pond vleesch en 72 millioen danari.
Die geldsom is er blijkbaar alleen
bij gezet, omdat de wet een prijsopga
ve in rijksmunt voorschreef. Wie kon
er 144.000 denarii 72000 gulden
ga n neertellen voor e® pond vleesch.
De regeering zag neei goed en ai
vroeg in, dat deze depreciatie van de
munt verderfelijk was. Dit blijkt dui
delijk uit de tarieven van maximum
prijzen, dat Diocletianus even na
300 n. Chr. invoerde en trachtte te
handhaven. Dit tarief, waarvan een
van de kopieën op steen ons bewaard
is, is heel uitvoerig en precies m lo
gischer doordacht dan eenige *ror-
dening van nu. Het stelt n.m. niet
alleen de verkoopprijzen vast, maar
ook de arbeidsloonen en daarmee dus
de productiekosten.
GEEN GESCHIKT GEZELSCHAP.
De keize r zag blijkbaar heel wel in,
dat men niet dadelijk terug kon gaan
tot de prijzen van voor den oorlog
zoo zouden wij zeggen en bewijst
dit bijvoorbeeld bij het vaststellen van
de vergoeding bij arbeidspraestatie.
Terwijl tijdens Cicero (Pro Q RosciolO
28) een daglooner 12 as 36 cent
verdient, stelt Diocletianus zijn bezol
diging op 25 denarii 12 gid., drie
en dertig maal hooger, wat natuurlijk
ook de prijzen van de afgewerkte pro
ducten evenredig verhoogde.
De rijksbestuurder bedoelde het ze
ker goed en het ontbrak hem werke
lijk niet aan energie het heele systeem
zat prachtig in elkaar en scheen afdoen
de genezing te moeten brengen, maar
het brak stuk tegen de realiteit, 't
Ging net als nu. De maximumprijzen
deden de waren aan de markt verdwij
nen en sluikhandel ontstaan. Het eeni
ge bericht over de lotgevallen van de
prachtige constructie staat bij Lactan-
tius (in zijn „de mortibus persecuto-
rum" c. 7). Deze zegt„Nadat Diocle
tianus door allerlei onrechtvaardige
maatregelen een kolossale duurt®
veroorzaakt had, probeerde hij tij.
de wet warenprijzen vast te'stelle-n"
Toen werd om kleinigheden, voor een
paar centen, veel bloed vergoten en
verdween alle koopwaar uit vrees
van de markt. Tengevolge daarvan
ontstond een nog veel ergere duurte,
totdat eindelijk de keizer de wet,
waarvan zoo veien het slachtoffer
waren, afschaffen moest."
Terwijl Diocletianus in 304 voor een
schepel graan een maximumprijs van
honderd denarii (f48) vastgesteld had,
kostte die tien jaar later in het graan-
land bijna zes maal meer.
Hoe zwak de economische positie
van het rijk op de wereldmatkt was
blijkt bijvoorbeeld uit de omstandig
heid, dat de prijs van uit Babyion ge-
I nporteerde huiden 2400 maal hooger
was dan Diocletianus opgegeven had
Het volgende nog over arbeiders-
verhoudingen in een tijd, dat de vak
verenigingen een grooter macht had
den dan tijdens Cicero. Het voorbeeld
is uit den Godex Theodosianus
„In 364 gaven Valentinianus en Va-
leus een verordening uit over de„zak<
kendragers (wij zouden zeggenboot»
werkers) van de haven van Rome"
Dit bevelschrift (XVI 22.1) vind ik
merkwaardig genoeg om het heelemaal
te vertalen: „Uwe Hoogheid (d.i. dt
praefect van Rome Symmachus) mogo
bevelen, dat alle goederen.die particu
lieren zullen aanbrengen in de haven
van de Eeuwige Stad, door de georga
niseerde bootwerkers of door hen die
als leerlingen bij dat vak in dienst zijn,
worden vervoerd en u gelieve daarvoor
naarmate van de tijdsomstandigheden
de loonen op billijke wijze te doen schat
ten met dien verstande, dat als het blij
ken mocht dat een particulier met ei
gen v U de aangevoerde waren ver
voer- e .1 vijfde deei van die goedecn
ais winstaandeel voor den fiscus wor
de opgeëischt"
De zielsbedroefde weduwe wordt fn
huis genomen bij Betsy en haar man, dit
h-t dringend daartoe uitnoodigden.
1 dit gelukkige gezin is de vrouw reeds
de zeventig gepasseerd.... en helpt nog
mee aan de opvoeding van 'n klein Betsy,
het evenbeeld van haar moedr. j
I;!
V'
a n.
(Vrij naar Albert van Venrode,
Nadruk verboden.)
AFSCHUWELIJKE, ONHOUDBARE
TOESTANDEN IN STIERMARKEN
(OOSTENRIJK)
De universiteitsprofessor dr. Johann Ude
uit Graz, in Holland geen onbekende meer,
heeft den 2isten Februari voor de studen
ten van Rolduc eene toespraak gehouden
over de in Stiermarken thans bestaande af
schuwelijke. onhou-dlbare toestanden. Wij
ontleenen daaraan de volgende bijzonder
heden: 97 pCt. der kinderen in de stad
Graz zijn ondervoed; kinderen van zeven
bot acht jaar welke slechts 12 kilogram
aan lichaamsgewicht hebben, zijn geen zeld
zaamheid. Voor eemge weken zakte een
universiteitsstudent van uitputting en hon
ger midden op de straat ineen; dood moest
men hem wegdragen. Studenten, die slechts
4 of 5 maal in de week een warm eten
hebben, terwij] zij bovendien gedurende ge
heel den winter in ijskoude kamers ver
kleumen, komen regelmatig onder dè 3400
universiteitsstudenten van Graz voor.
Een generaal-majoor met reeds wit haar
rekt er zijn leven met.... schoenen te
repareeren, andere officieren met schrijf
arbeid op kantoren. Vele gepensionneer-
den hebben slechts een pensioen van 150
tot 250 kronen per maand. Het hart krimpt
ineen, als men hoort, dat een in eere ver
grijsd beambte op straat een stukje brood
opraapte en opat. Vele leden van den mid
denstand en vele intellectueele werkers ver
knopen hun laatste huisraad. Een familie
van 4 personen, die b.v. in 1913 voor een
behoorlijk bestaan 3600 kronen uitgegeven
heeft, moest nu voor die geenszins over
dreven levensbehoeften minstens 240.000
kronen gerven. Een boordje b.v. kost n-u 50
A 60 kronen, een pak 25000 tot -30000 kro-
l ui, een paar schoenen 1500 tot 2000 kro
ten (in vredestijd was een kroon pijn.
50 centl)
Graz alleen moet in den vacantietijd
minstens 17000 kinderen en studenten die
dringend versterking behoeven, een vacan-
tie-tehuis bezorgen. Daartoe echter ont
breekt het geld. Had Stiermarken 10000
gulden te zijner beschikking, dan konden
minstens eenige duizenden der armste kin
deren en studenten de weldaad ecner echte
vacan-tie-versterking en - verkwikking fn
vacantie-tahuizen genieten. De eenige hoop
daarop is het neutrale buitenland. Profes
sor dr. Ude. dóe op verlangen van den
Bisschop van Graz en dier regeering van
Stiermarken thans eene reis door Hofland
maakt, verzoekt daarom dringend, welwil
lende giften tot leniging van den hongers
nood in Stiermarken te zenden aan den
zeereerw. zeengel. heer professor dr.
Nagant, Rolduc (Limburg).
Het buitenland weet jammer genoeg
slechts van de ellende in de stad Weenen,
terwül de nood in de tweede Qostenrijk-
scne stad Graz onder menig opzicht groo-
ter is, daar het buitenland tot nu toe bijna
uitsluitend voor Weenen zijn liefdegaven
gezonden heeft
Vijf jaar heeft hij 'r over gepeinsd.
ZwAétr-wetenschappelijk er naar ge
zocht: Henri Bergson, 'n Fransch psycho
loog, om antwoord te vinden op de
vraag, of de mensch al of niet 'n ziel
heeft, die denkt en oordeelt en wil en
besluit, die doet en laat.... dftn wei of
dit alles maar iets zuiver lichamelijks is,
dat in onze hersenen plaats heeft
En waarlijk, hij verkreeg resultaat
Langs welken weg hij het resultaat ver
kreeg, doet er nu niet loe. En als vrucht
van zijn jongste en zeer moeizame onder
zoekingen, Keeft hfj 't lefnd van onzen tijd
geleerd, dat de mensch 'n lichaam heeft,
maar óók 'n ziel.
Dat die ziel zelfstandig werkzaam is.
Dat het zieleleven in zijn wezen Onaf
hankelijk is van het lichamelijke leven en
liet lichaam slechts gebruikt ais een or
gaan, om zich te uiten.
Ja. zèlfsl Allernieuwste ontdekking:
Dat het zeer waarschijnlijk is, dat de
ziel zal blijven voortbestaan als het
lichaam wegsterft
Dit alles wordt in tal van vreemde, go-
leerde woorden en gewichtige termen den
volke als nieuwste wetenschap opgedischt
en de moderne mensoh luistert met ver
bazing toe....
Naar wat? Naar hetgeen de geloovige
armen van geest, al eeuwen lang weten.
En waarvan de kinderen meer weten dan
de grootste .geleerde"....
BOYCOT VAN HET COMMUNISME.
Naar de „Tel." verneemt wordt sedert
eenigen t(jd van alle personen, welke zich
voor den Indischen staatsdienst aanmel
den, aan den betrokken burgemeester een
verklaring gevraagd, naast het gewone af
te geven bewijs van goed gedrag, - dal
de naar Oost-lndië uit te zenden persoon
zich niet bezig houdt met revolutiounaire
propaganda of aanhanger is van het
communisme.
Deze verklaring wordt gevraagd namens
.het departement van Koloniën, op grond
van de omstandigheid, dat de Indische re
geering zich op bet standpunt heeft ge
steld, dat voor dergelijke personen geen
plaats is ia den Indisdhen staatsdienst
Leven van den Eerbiedwaar-
digen Don Bosco, door J. B.
Francesia, Salesioan. Uit het
Fransch vertaald door G. van
den Hoven, R.-K Pr. en Rec
tor. Uitg. der Abdij-Drukkerij
te Averbode.
Een H. Vincentius A Paaulo der 19e
eeuw, zoo zeiden we tot ons zelf, toen
wij het leven van Don Bosco, uilgelezen
ter zijde legden. Met den grooten Fran-
sehen heilige heeft de eerbiedwaardige
Italiaan dit gemeen, dat ook bij een arme,
eenvoudige boerenjongens was. Hij stu
deerde, toen bij het vee zijner ouders
hoedde. Als student was hij gedwongen,
om, ten einde in zijn onderhoud te voor
zien. het kleermakersvak uit te oefenen.
Later moest hij zijn kostgeld verdienen
met lessen te geven, maar hij wend de op
voeder van duizenden weezen, de opleider
van honderden priesters en missionarissen,
die nu nog over de heele wereld zijn
zegenrijken arbeid voortzetten. De een
voudige boerenjongen werd de stichter
eener geestelijke orde, hij onderhandelde
met ministers, bisschoppen en kardinalen,
genoot zelfs het vertrouwen van Paus
Pius IX.
Met ingenomenheid deel en we hier me
de. dat don Bosco zoo prachtig begreep,
welk een machtig middel ter volksont
wikkeling gelegen is in die Katholieke pers.
De vrome, maar ook scherpzinnige pries
ter van Turijn riep zijn tijdschriften „De
vriend der Jeugd" en „Katholieke Lec
tuur" in het leven en schreef zelf verschei
den boeiken tot ontspanning en leering
voor het Katholieke volk. Zoo is Don
Bosco in menig opzicht een navolgenswaar
dig toonbeeld, wiens leven en daden alge
meen verdienen gekend en bewonderd te
worden.
Het door de Abdij te Averbode uitgege
ven leven van don Bosco is een lijvig
boekdeel van meer dan 500 bladzijden,
waarin de bonderden feiten, episoden en
verhalen van dit zoo veel bewogen leven,
boeiend en in afwisselenden verhaaltrant
worden meegedeeld. Men treft er por
tretten en platen aan.
In onze Katholieke gezinnen verdient het
een eereplaats in de handen en onder de
oogen der huisgenooten.
MULTATULI'S VOORNAAMSTE
IDEEËN TEGEN GOD, GODS
DIENST EN ZEDELIJKHEID,
door ff. Padberg S. J. Studiën
voor onzen tijd. Serie XIV no.
112. Uitg. L. G. G. Malmtoerg,
Nijmegen.
Deze studie over Multatuli kan be
schouwd worden als een vervolg op de
lijvige brochure, in 1920 van den zelfden
schrijver versohenen, waarin Multatuli ais
TREKJES CLXXIX
Levensloop.
De zwakke, witte zon deed haar best
wat vrootijklieid te brengen in de natuur
van winter-grijs.
Wat haar lukte.
Ze kon echter niet helpen, dat haar licht
niet elk plekje mooier maakte.
Ook niet, dat haar stralen soms een
heel andere uitwerking hadden.
Die stralen deden bijvoorbeeld In een
bekrompen slaapkamer, door welker
kleine vensters zij traagzaam binnen
kropen, de lijdende trekken in het ivoor
witte gelaat der jonge vrouw angstig-
scherp uitkomen.
't Vermagerde gezichtje verzonk haast
In de witte kussens, die 'n maand geleden
hetzelfde hoofd frisch en blozend droegen.
Er zat een man naast het bed, die 't
kleef-klamme handje in de zijne liet rus
ten en met veel wilskracht 'n glimlach
zond naar de matte oogen der zieke,
als deze 'n moeilijke poging deed het
hoofd te wenden.
Hij vroeg naar den helaas maar ai te
bekenden weg toen hij, om toch eens
Wat te zeggen, naar haar toestand infor
meerde.
Ze beduidde met schorre fl-ister-stem,
dat ze niet lang meer bij eikaar zouden
blijven.... en schouwde met innigheid
"aar het kruisbeeld tegenover haar....
®n zei, dat 't zoo goed was.
De man antwoordde met een onder
drukten «nik. dal ze dit niet kon meenen.
Dat God hem zóó niet zou willen treffen.
De vrouw lispelde toen weer, dat hi.
dit evenmin kon meenen, omdat hij wel
wist, dat God niets deed zonder bedoe
ling. Ze was volkomen overgegeven,
verzekerde ze kalm-berustend, al had ze
graag nog wat blijven leven, voor hem
en kleine Betsy.
De haast uitgeleefde oogen zochten 't
blozende gezichtje en de blonde krullen
van 't kindje, dat niet ver van 't ziekbed
op den vloer speelde, onbewust van den
naderenden slag.
Lachend keek 't kleine ding op, nu ze
haar --ara hoorde noemen en iiep kraai
end naar het bed. Fleemend legde ze 't
kopje op de dekens, bedelend om 'n zoen
van moesje.
De stervende moeder zei, dat Lieve
Heertje voor haar zou zorgen.
Toen ging 't hoofd naar den muurkant,
omdat 't kind niet mocht zien haar laat
ste tranen.
De kleine ging huilen, omdat vader 't
deed en haar daarbij zoo stijf tegen zich
aandrukte.
Met 't zwakke zonlicht doofde dien
middag ook het levenslicht der jonge,
teerbeminde vrouw en moeder.
De weduwnaar was een man van levend
geloof; daarmee torste hij reeds 'n jaar
z'n groote smart, die echter eenigszins
werd verlicht door het bezit van het klei
ne, blonde engeltje.
Maar hij had een betrekking die hem
veel buiten de woning hield, waar dan het
kind was toevertrouwd aan zorg van
vreemden.
Z'n vrienden zeiden, dat z'n huishou
ding verkeerd liep en dat de kleine Betsy
'n goede opvoeding ontbeerde.
„De leege plaats moet weer worden in
genomen" zei een van de vrienden
„anders loopt 't mis met je boeltje en jo
kind groeit op zonder behoorlijk toezicht.'
De weduwnaar zuchtte, dat 'n goeie
tweede moeder voor zijn kind 'n prijs
uit de loterij zou zijn en dat anderen er
gemakkelijker over konden denken dan
hij zelf.
De vriend gaf dit toe, doch bleef bij
z'n raadgeving, die sinds dat gesprek
meermalen ernstig werd overwogen door
den weduwnaar.
Eer de helft van het t'weede jaar voorbij
was had Betsy 'n nieuwe moeder..
Het kleine ding bemerkte gauw, dat er
iemand in huis was gekomen, tegen wie
ze wel moeder moest zeggen, maar die
toch niet echt van haar hield. Het meisje
snapte dit des te beter, doordat de vader
zoo dol op haar was. Deze zag met veel
droefheid, dat z'n kind er niet op vooruit
ging.
'n Jaar later kreeg Betsy 'n nieuw zusje;
toen werd 't er voor haar niet beter op.
't Eigen kindje werd vertroeteld en ver
wend en't stiefkind moest er aan wennen
dat het niet in tel wasdat het kleine
zusje werd overladen met liefkozingen en
lekkers, waarvan Betsy niet 'n klein
partje mee-genoot.
De vader droeg nu 'n andere smart, die
schrijnender werd b(j de herinnering aan
vroeger dagen.
Hij deed alles om zijn kind zoo weinig
mogelijk het gemis der ware moederliefde
mensch denker en literator onusch wora:
besproken.
JONG LEVEN. Verzen van
Felix Rutten en Marie Koenen.
Hij was reeds geruimen lijd geleden
aangekondigd, deze verzenbundel, en nu
hij bij den uitgever Louis Winkler te Am
sterdam verschenen is, valt hij tegen en
mee.
Tegen, in zoo ver we op de namen van
het schrijverspaar afgaande, hier we! iets
voortreffelijker verwacht hadden. Mee,
omdat Felix Rutten en Marie Koenen de
volgende waarschuwing op de eerste blad
zijde schreven:
„Voor al wie in eenvoudigheid
Van vers en vorm hun vreugde vinden
Wie 't simpel rythme en rijm verblijdt:
Voor onze jonge vrinden."
Wanneer men deze waarschuwing voor
op stelt en er den nadruk op legt, dat de
versjes op vogels, bloemen, zon en slerren,
goed, zeer goed zelfs geslaagd mogen hee-
ten, dan meenen wij dezen verzenbundel
volgaarne in de harten onzer jeugd te mo
gen wenschen.
V OETBALO VERLKiir.
Zondag wordt gespeeld
Westelijke Aio.
Ie KJutsse.
Blauw- WitSpartaan
Mr. E. G. v. Bisseliok.
D. V. 0—U. V. V. li. A. Tromp.
HaarlemSparta aanv. 1.45 J. Hazeu.
EL V. V.el -B. S. W, Eijaiora jr.
V. O. 0.Ajax. J, Mutters.
O vergaagsklasse.
Overgangsklasse ju.—EL K F. XL
Terrein U. V. V. te Utrecht.
JTeserve le klas A.
A. F. U. JULBlauw Wit EL
Ajax EiSpartaan li
Oostelijke aiUecLng.
le klasse.
HengoioGo zuiead.
Zuidelijke aüueeling.
Xe klasse.
VeiocitaaN. a. O.
Widein 2AL V. V.
MiaueiourgW iikeloiina.
Noorue.ijae af keeling,
le klasse.
G. V. V.Forward.
VeendamAchillea.
W. V. V.Be Quick.
H. S. O.Aleides.
De eerste klasse.
Wij hebben Zondag een vrij magere
schotel, wat to danken is aan de uitste
kende afwerking van het programma van
dit seizoen.
De roodbroeken spelen hun laats ten
thuiswedstrijd n.l. tegea Sparta.
Van dezen uits.ag vult niets te zeggen,
ofschoon 'tieit dat 't iiaarlem's laaistc
thuisinatch is, ons een overwinning van
roodblauw zou doen voorspdLen. Haarlem
speelt de laatste weken zoo slecht dat
'tons niets zou verwonderen ais Sparta
kaar punten aantal weor met twee zou
vermeerderen waardoor haar kans voor
het behoud van het eerste klasseschap
weer wat steeg.
Er zijn vele Haarlemmers die Sparta
van harte de overwinning toeweusahen.
Do belangstelling voor dezen wedstrijd
zal groot zijn.
Wij vernamen van zeer betrouwbare
zijde, dat niet minder dan vijftig
vrachtauto's beschikbaar zijn gesteld
voor liefhebbers, die gratis naar
Haarlem willen reizen om getuige te
zijn van de Haarlem-Sparta ontmoeting.
Dat hiervan een druk gebruik zalwor-
den gemaakt spreekt van zelf.
Do ontmeet ng Blauw W.t-Spart :an rl
wel 'n overwinning voor de kampioens-
candidatea worden.
Of zal Spartaan, Blauw Wit buiten
kampioensgevecht stellen P
Voor de spanning, zouden we wenschen
UT ^ax van vorloor en Blauw
Wit over de Spartaan zegevierde, dan
zal de ontmoeting AjaxBlauw Wit, wel
ke 13 Maart gespeeld zal worden des te
spannender zijn daar beide partijen dan
evenveel punten hebben.
Ajax zal echter in de Maasstad wel ze-
generen over de gebr. Hórburger e.s.
De strijd tussohen Flip Koopman c.s.
en Jan Vos en zijn mannen zal wel span
nend zijn. Het krachtverschil is hier niet
groot en dan Dordt op eigen terrein
valt nooit mee.
Toch zuilen do Buitenweggetjes wet "a -.
puntje naar 't sticht brengen.
In de Residentie hebben wc de plaat
selijke ontmoeting tusschen Den Was-
seuaarseheii Leeuw en de ..Kraaien"
Dit belooft ook een spannenden strijd
te worden. Wie zal winnen?
De machtige leeuw of de vlugge
kraaien.
Wo co ven <!o thuisclub de beste kanB.
Overgangsklasse.
't Compititie-rad staat hier stil in ver
band met den wedstrijd tusschen het
Overgangs-elftal en het Federatie dito
op het U. V. V.-terrein te Utrecht.
Van den uitslag valt natuurlijk wei
nig te zeggen.
De Federatie-mannen boekten Zondag
j.l. een goed succes door Willem 2 een
21 nederlaag toe te brengen.
De Overgangers vormen echter een
goede ploeg.
We twijfelen er niet aan of de Fede
ratiemannen zuil het roomseae voet
bal hoog houdenl
De tweede en derde klasse staat stil.
Voor de reserve 1ste klasse speelt
A. F. O. tegen Blauw Wit, wat een over
winning voor de laatste beteekent, ter
wijl Ajax 2Spartaan 2 een succes voor
de eerste zal worden.
Haarlem 2 speelt thuis een friendly
game tegen E. D. O. om 12 uur.
„Referee".
LEEFTIJD VERSCHIL,
Oude heen - En hoe oud ben j^
ventje?
Jantje: Ik ben vijf jaar thuis, zes ojr
school en drie op de tram.
ZOO ERG NOG NIET,
Ze hadden al een tijdlang getwist Eia,
delijk riep zij uit. Je gelooft zeken,
dat ik een volmaakte gek ben.
Niemand van ons is volmaakt Levey
was 't kalme antwoord.
Jantje heeft een paar allesbehalve pais
lementaire woorden gebruikt en zijn mow
der Onderhoudt hem daarover.
Jantje, riep ze hem toe, je mag
zulke woorden niet gebruiken; ik kan m«
niet begrijpen, waar je die gehoord hebt
Maar moeder, het zijn woorden van
Jacob Catst antwoordde de zoon.
Dan verbied ik je, om nog langer
met hem te spelen; dat is geen geschikt
gezelschap voor jou.
te doen voelen, maar kinderen voelen
soms beter dan groote menschen.
Betsy werd 'n schuw kind, dat angstig
deed en liet wat reeds de oogen der vrouw
commandeerden.
De vader ging berusten in het nieuwe
verdrietverzoende zich met de ge
dachte, dat de meeste menschen nu
eenmaal voor beproevingen zijn bestemd
cn dat klagen de last zwaarder maakte.
De man had familie van de zijde zijner
eerste vrouw.
Deze menschen waren niet zoo zacht
moedig als ze hem noemden.
En eens op 'n dag kwam het tot heftige
woorden tusschen de tweede vrouw en de
oudste zusters van de eerste, die opkwam
voor de belangen van haar zwager en z'n
kind.
Ze werd „fatsoenlijk" de deur uitgezet
met den raad, dat ze zich met haar eigen
zaken moest bemoeiendat ze dan
weijk genoeg haddat Betsy 'n bru
taal, onhandelbaar nest was, waarmee
niets viel te beginnen.... en dat ze de
nukken er wel zou uitranselen.
Bij de deur keerde de schoonzuster
zich om en zei met 'n stem, die hard en
koud klonk, dat ze voorzichtig moest zijn,
want dat God haar anders nog eens in
haar eigen kind zou straffen.
Weer 'n paar jaar verder.
Weer deed de zwakke, witte zon haar
best, de winter-natuur wat op te fleuren.
En wéér buiten haar schuld maakten
dp stralen niet elk piekje mooier,
't Was dezelfde slaapkamer waar se
(schuchter binnenkropen en voor de twee
de maal de akelige witheid van 'n gezicht
je verangstigden.
't Kleinste kind lag ziek.
De dokter had het vonnis reeds eenige
dagen geleden uitgesproken.
't Moederhart weende, bad, smeekte,
jammerde.
Maar 't moest bloeden.
En 't vaderhart bloedde mee, want 't
was ook zijn kind, dat daar in benauwden
doodstrijd lag.
'n Dag later liet de dood in 't slaap
kamertje een van z'n wreede, onvermijd
bare slagen vallen.
Bij 't kleine, eiken kistje met 't blanke
lichaampje dacht de moeder opeens aan
de harde, koude woorden van die vrouw.,
nu klonken ze haar duidelijker nog in de
ooren.... als 'n vloek
En ze was gelukkiger dan ontelbare
anderen in zoo'n toestand, want ze be
sefte, dat het 'n straf was en 'n waar
schuwingSchreiend bukte ze zich
over 't gezichtje, dat haar in den dood nog
scheen toe te lachen.
Maar ze stond op als 'n andere vrouw,
die nu wist, welke plicht haar reeds eenige
jaren wachtte....
Ze zocht Betsy, die de laatste dagen
haar ongenaakbare moeder zooveel moge
lijk was ontvlucht en zich in 'n loeke der
keuken met oude prenten vermaakte.
Toen de vader van de eenvoudige, korte
begrafenis terugkeerde, werd z'n thuis
komst een van de gelukkigste oogenblik-
ken van z'n jjeven.
Die eerste, recht-moederlijke kus of
dien droeven dag was 'n belofte geweest
Die zonder hapering werd houden.
Toen Betsy twintig was gewordeo
kwam er 'n jongeman om haar hand. Zo
hield van hem, maar aarzelde met 't
jawoord.... uit groote liefde voor vadet
en moeder.
Maar de laatste sprak voor haar het
beslissende woord en zei, dat ze 't vreese-
iïjk zou vinden, als Betsy niet gelukkig
werd.
Weer drie jaar verder.
Op 'n schoonen dag in de Meimaand
verliest de man het leven bij 'n poging tot
redding van 'n medemensch.
Hij was 's morgens te Communie ge
weest en had z'n vrouw goeiendag gekust
met de gebruikelijke woorden :„Tot van-
V nd."
t ti
