Tweede Blad
Parlementaire kroniek
BUITENLAND.
FRUILLEfON
0e wedergevonden dochter
Orde en Arbeid
VRIJDAG 1 APRIL 1921
De staatsgreep van ex-Keizer
Karei.
De Communistische opstand in
Duitschland.
GEMENGDE BUITENL. BE
RICHTEN.
VERGADERING VAN HET CENTRAAL'
BESTUUR DER K. S. A.
Wordt vervolgd.
B
De Arbeidswet i" <te Eerste Kamer.
Ofschoon de redevoering van den Ka-
tholicken afvaardigde Ier Eersle Kamer,
den heer Wittert van. Hoogland, het aan-
aooren we' *'aflrcl was, zoo mag het meest
belangrijke, in de zittingen van Woensdag
«n Donderdag j.l. gesproken, niet op zijn
eredit-zijde, noch op die van een der ande
re sprekers onder de Senatoren gebracht
w-.rden. Die eer viel aan den Minister van
Arbeid te beurt.
De heer Wittert dan, heeft bij de be
grooting van Arbeid een zeer uitvoerige
«de gehouden. Hij bracht hulde aan Mi
nister Aalberse voor diens arbeidskracht en
doorzettingsvermogen. Overigens was het
door hem gesprokene een doorloopende,
svarme verdediging van publiekrechtelijke
regelingen tegenover het z.i. onvoldoende
Iran het particulier initiatief, een pleidooi,
rijkelijk doorspekt met uitvoerige aanhalin
gen, <He blijkbaar oen opluchting des ge
moed s waren voor den voorzitter van den
jïaagschen Raad van Arbeid. De heer Wit
tert erkende, dat de uitvoering van de so
ciale wetten te omslachtig is, dat er te wei
nig verband is tusschen de verschillende
onderdcelen van deze wetgeving en ook
vreesde hij voor te veel uitvoeringcolleges
en te veel ambtenaren, wanneer de Regee-
fjag bij nieuwe sociale voorzieningen tel
kens nieuwe colleges in het leven roept,
Overigens was zijn rede één langen lofzang
«p de voortreffelijkheid, der volgens hem
Ixoo schandelijk miskende en ten onrechte
gesmade Radon van Arbeid. Ook drong de
Katholieke spréker er op aan, do loongrens
voor de verzekerden, die thans 2000 is
«poetüg 10 herzien, een wensch waarmee
wij gaarne accoord gaan, terwijl hij onder
de punten, welke hij bij gedeeltelijke her-
zJening wilde veranderd aden, de zegeltjes-
plakkerij noemde, een bron van ergernis
voor zoo velen! Van het bekende plan
Postliuina inzake de ziekte-verzekering
moest hij i'iets hebben. Hij achtte dit een
Stap terug, e0*1 duur en slecht stelsel.
iDaareotegcu wenschte hij de Ziekte-wet
Talma ingevoerd te zien, echter niet dan
Ba wijzigiug op belangrijke punten: ver-
hooging van de uitkeering tot 80 pet; de
premie voor rekening van de werkgevers;
opneming de losse arbeiders en uit
breiding der particuliere kassen. De rede
naar besloot zijn rede van Woensdag met
een warm pleidooi voor Tuberculosebe
strijding met medewerking der Raden van
Arbeid en met de aanbeveling van een
Rijks-kinderfonds met verplichte verzeke
ring.
In de vergadering van. Donderdag was
het de Katholieke groot-industrieel Jur-
gens die de bedrijfsraden ter sprake bracht,
Speciaal deed hrj uitkomen de moeilijke
positie, waar in ondernemingen komen te
Trkeeren, de voor een groot deel harer
productie op export zijn aangewezen en die
niettemin in een bedrijfsorganisatie zouden
gebonden worden aan een loonpolitiek
welke uiteraard enkel rekening houdt met
de vaststelling van prijzen voor den afzet
op de binnenlandsche markt.
Wanneer we de rede van Minister Aal
berse nader mogen kwalificeeren, dan zou
den wij haar willen noemen een magi
strale les aan allen die hun wapens tegen
de Arbeidswet hebben gekeerd.
Een deel der industrieelen en de aan
ben verwante pers, heeft een campagne
legen de 8-uienwet opgezet, die jnist het
tegenovergestelde resultaat heeft opgele
verd van hetgeen zij gehoopt hadden. Af
wan sociale nieuwigheden, onkunde om
trent den werk ei ijk en inhoud der wet en
keer van sociale nieuwigheden, onkunde
««■trent den werkelijke» inhoud der wet en
verklaring van de beweging tegen de wet.
De arbeiders, die van deze on
redelijke beweging door hun pers kennis
nemen, moesten er wel van onder den in
druk komen, dat de eindelijk verkregen
Inperking van den arbeidsduur ernstig ge
vaar begon te loopen. En het gevolg is ge.
vreest, dat de arbeiders, die aanvankelijk,
bij gebleken noodzakelijkheid, medewerk
ten aan een tijdelijke verlenging van den
arbeidsduur, thans weigeren over te wer
ken. Die kentering, zoo constateerde de
Minister, is een gevolg van de onoordeel
kundige wijze, waarop van sommige zijden
tegen de wet geageerd wordt Men wil van
die zijde de geheele wet overboord wer
pen en de arbeiders gevoelen nu iedere
.jging van den Minister om, Indien noo-
dig, vergunning voor overwerk toe te
staan, als een sabotage van de wet. Niet
verstandig van deze arbeiders, zal men zeg
gen, maar aan welke zijde mocht men hier
het meeste versland verwachten?
•Of de wet van Min. Aalberse dan vol
maakt is? Neen, zei de bewindsman zelf,
dat is zij niet. Bij de uitvoering zijn inder
daad, wat heel natuurlijk is, leemten aan
den dag getreden. Echter de Min. kon dit
meedeelen, zeker 90% der gerezen moeilijk
heden zijn door de bepalingen der wet zei
ven te ondervangen. Alle economische el
lende wordt aan de 8-urenwet geweten.
Terecht noemde Mr. Aalberse dit een
dwaasheid.
Inzake de Bedrijfsraden gaf de Minister
n uitvoerig antwoord men zie daarover
de „Indrukken van den Dag'" in ons no.
van 31 Maartaan hen, die w.ensclien,
dat de wettelijke regeling der publiek-rech-
telijke bedrijfsorganisatie tot een politieke
verkiezingsleus gemaakt wordt. Dit ant
woord kwam hierop neer, dat Z. Exc. er
niet aan denkt, van boven af het sociale
en economische leven te willen regelen. De
samenleving heeft geen behoefte aan doo-
de regelingen, wel aan natuurlijken groei
en daarbij kan de wet snoeien, uitwassen
voorkomen, d.w.z. hoogstens den groei
bevorderen, méér niet. De Staat beperke
zich, aldus Mr. Aalberse, tot leiding, aan
vulling en toezicht en late de maatschappij
verder uit zichzelf groeien.
De eerste berichten omtrent de plot
selinge aankomst van ex-keizer Karl le
ken aanvankelijk meer op een grap dan
op een ernstig bedoelden staatsgreep.
Hoe onhandig ook opgezet, Mijkt de
bedoeling om zich van de regeering
meester te maken, bij dezen Habsburger
toch inderdaad bestaan te hebben en
nog te bestaan, wat aanleiding geeft tot
allerlei nationale en internationale ver
wikkelingen voor Hongarije.
Gisteren in den loop van den ochtend
zijn ter welingelichte plaatse te Weenen
berichten ontvangen, waarin gezegd
wordt, dat ex-keizer Karl nog altijd in
het aartsbisschoppelijk paleis te Steina-
manger vertoeft en dat hij het verzoek
van de Hongaarsche regeering, den
Hongaarschen bodem zoo spoedig moge
lijk te verlaten, met kracht van de hand
heeft gewezen. Volgens een gisteravond
van de Hongaarsche grens ontvangen be
richt, zal in Hongarije de militaire dic
tatuur geproclameerd worden. Het heet
dat 70 pet. van het leger aan de zijde
van den ex-keizer staat, die besloten is
in Hongarije te blijven. De ex-keizer zou
voornemens zijn met desze troepen naar
Boedapest te marcheeren. Het is zeer
moeilijk, de juistheid van al deze be
richten te controleeren, daar de censuur
alle telefonisch en telegrafisch verkeer
verboden heeft In Boedapest zelf schijnt
men de situatie kalm op te vatten. Een
bericht uit de Hongaarsche hoofdstad
deelt mede, dat niettegenstaande alle an
dershiidende geruchten het leger zijn
eed van trouw aan den rijksbestuurder
zal houden en dat er in Hongarije geen
politieke verwikkelingen zullen ontslaan.
Het „Neue Wiener Tagebi." verneemt
uit monarchistische kringen, dat de Hon
gaarsche plattelandsbevolking in groote
scharen naar Steinamanger trekt, por
tretten van keizer Frans Jozef en ex-
keizer Kar] meedragend. Tot de afge
vaardigden van het volk spreekt graaf
Julius Andrasiy „in naam des konings".
Het garnizoen van Stebiamanger moet
reeds gereed zijn geweest naar Boedapest
op te marcheeren; Kart moet hiertegen
echter geprotesteerd hebben, om bloed
vergieten te voorkomen. Hij verzocht
daarentegen, dat men zich nog eens met
Boedapest in verbinding zou stellen.
Daarop stelde graaf Andrassy de regee
ring te Boedapest een soort ultimatum.
Onderhandelaars van den rijksbestuur
der Horthy zijn met den minister van
buitenlandsche zaken en andere ministers
te Steinamanger aangekomen. Tassohen
hen en graaf Andrassy w or dien onder
handelingen gevoerd. De legitimisten
hebben den indruk, dat de Hongaarsche
regeering reeds een meer inschikkelijke
houding aanneemt.
Ook volgens andere uit Steinamanger
ontvangen berichten schijnt het. dat de
onderneming van Kart, die men tot nu
toe als een tragi komisch en snel geëin
digd avontuur beschouwde, thans werke
lijk een staatsgreep wordt, die met wa
pengeweld zal worden voortgezet. De be
richten uit Steïnaa»a«»M k g«WW*, doch dal verschillende komen te vermeien. Van de daders ont
Naar het Fransch
van RAOUL DE NAVERT,
bewerkt door
fc. M. VAN PINXTEREN, R. K. Pr.
Abbe Regis was in den vroegen mor
gen uitgegaan, om rfjn gewonnen geid
aan ongelukkigen te gaao uüdeelen,
loen Inj thuis kwam w^s hij aan zijn
theologische studiën gaan werken. Den
volgenden dag herhaalde hij die handel
wijze. Tegen drie uur kwam d« kamer
dienaar van den markies hem keggen
dat zijn meester hem wenschte te spre'
ken.
De priester stond vol vreugde op.
«Welaan, zeide de markies, het re
gent, ik verveel mijhebben uwe armen
hog geld noodig f
«Mijnheer de markies is zeer goed;
>k heb nog maar honderd gulden uit
geven hoeveel «gen heb ik er
r"ffds voor ontvangen. Zij hebben hun
«utwerküjg reed8 gedaan, daar gü beter
toestand voor koning Kart voortdurend
gunstiger wordt, daar zich niet atteenhat
corps Leihar, maar ook do aangtvm.iprl*
garnizoenen ter beschikking van dien ko
ning hebben gesteld en besloten ImUmu
naar Boedapest op te marcheeren, indien
de Hongaarsche regeering zich niet bij
het legi tinaistische standpunt wil aan
sluiten.
Uit Mldden-Duitsehêamd.
Uit het oproergebied van Ifidden-
Duitsohland wordt gemeld, dat bet ver
hoor der gevangenen van de Leunafabrie-
ken, dat dag en nacht wordt voortgezet,
reeds interessante bijzonderheden omtrent
het werk en de plannen van het roods le
ger aan het licht heeft gebracht. De meeste
gevangenen spreken tegen, dat zij op eeni-
geriei wijze bewust een leger hadden ge
vormd; zij hadden ongewapend op post
gestaan, waartoe zij door Hölz gedwon
gen waren. Onder de gevangenen bevindt
zich ook de voorzitter van de communisti
sche partij in Sangerhausen, die, zooals
hjj thans toegeeft, gedurende den Putsch
van 5 Maart 1920 met eenige kameraden
de rijksbank en de Darmstadter Bank in
Sangerhausen is binnengedrongen en
25.000 mark heeft buitgemaakt. Verder is
onder de gevangenen ook de burgemeester
Homburg, die onomwonden toegaf, zijn
gemeentenaren tot dienstdoen in het roode
leger te hebben gedwongen en dit ook in
andere plaatsen door het uitdeelen van
strooibiljetten enz. te hebben geprobeerd.
De wapens, die indertijd moesten worden
ingeleverd, had hij weliswaar verzameld-,
maar ze niet bij den landraad
ingeleverd, doch onder de communisten
uitgedeeld. Verdere verklaringen doen zien,
op weike wijze de beweging werd geleid
en hoe de communisten in de verschillende
dorpen werden verzameld en gewapend.
In vergaderingen hielden de leiders der
communisten redevoeringen, waarin zij
verklaarden, dat het de plicht van iederen
communist was met de wapens in de hand
de communisten van Eisleben te hulp te
snellen. Daarna werden de namen der
deelnemers aan de vergadering opgeschre
ven en werd hun medegedeeld, waar zij
den volgenden dag met hunne wapens te
verschijnen hadden. Wie niet verscheen,
werd doodgeschoten.
t Een radenrepubliekje uitgeroepen.
Nadat de communisten Dinsdag in Hei-
denau in de republiek Saksen de ar
beiders der fabrieken verzocht hadden het
werk te staken, is thans in dit geheele in
dustrie-district onder dwang het werk
neergelegd. De Communisten hebben een
comité van actie gevormd, dat de algemee-
ne staking heeft geproclameerd en de Ra
den-republiek uitgeroepen.
Sylt gewond.
De Berlijnsche communistenleider Sylt
is gisterenochtend om half twaalf, toen hij
na zijn verhoor op hel hoofdbureau van
politie weer naar de politiegevangenis
werd overgebracht, bij een poging tot ont
vluchting neergeschoten.
Sylt was een van de allerradicaalsten.
Hij heeft eenige maanden geleden de sta
king bij de electrische centrale te Berlijn
op töuw gezet en de stakers aangemoedigd
de machines onbruikbaar te maken. Ook
in de werkloozenrelletjes in en bij het stad
huis had hij steeds de hand.
Eerst werd gemeld, dat Sylt op zijn
vlucht zou zijn doodgeschoten, maar thans
wordt officieel medegedeeld, dal de kogel
Sylt in den rug drong. Hij werd onmid
dellijk door en dokter onderzocht, die zijn
toestand wel ernstig, maar niet levensge
vaarlijk achtte, daar noch het hart, noch
de longen n zijn.
De algemeene toestand.
Uit de laai. uit het Rijnsch-Westfaal-
sche industriegebied ontvangen berichten
blijkt, dat het werk in steeds grooter om
vang wordt hervat. De mijnen, waar het
bedrijf stil stond, doelen mede, dal- het
personeel thans bijna voltallig weer aan
het werk is.
Wanneer men in aanmerking neemt, dat
de leiders der communisten in Rijnland-
Westfalen van den beginne af tegen de be
weging op dit oogenbh'k zijn geweest en
eerst op uitdrukkelijk verzoek van de Ber
lijnsche centrale het stakingsparool hebben
uitgegeven, dan is de hoop waarschijnlijk
niet ongegrond, dat de beweging op haar
eind loopt. Of dit werkelijk het geval is,
zal eerst de volgende dagen blijken. Te
Berlijn schijnt men onder de communis
tische leiders nog steeds besloten te zijn,
de arbeiders verder in het verderf te stor
ten. Dit blijkt tenminste uil een rondschrij
ven, dat het comité van actie te Essen op
30 Maart tot de plaatselijke afdeelingen der
communistische partij in de districten Nie-
derrhein en Westfalen heeft gericht. In dit
rondschrijven wordt o.a. gezegd, dat de si
tuatie aan het eind van de vorige week dynamiet was voldoende" om de brug vol-
omatoodlghoden lot het afbrokkelen van
de b Ne geleld. De actie tegen
de gu wapende tusdn kon voor een deel
niet worden doorgevoerd. Desniettcgen-
■taande kan echter het parool tot het af
breken van de «taking niet worden gege
ven, daar van de centrale geen aanwijzing
hiertoe is ontvangen en de toestand in het
rijk nog niet voldoende duidelijk is. Aan
bevolen wordt, nog minsten» één dag vol
te honden. Op plaatsen waar gewerkt
wordt moeten de kameraden naar de be
drijven worden gezonden, niet om te wer
ken, om opnieuw de arbeiders op te
hiteen. Elk oogenbük kan het parool tot
uitbreiding van de gevechtsactie -a orden
gegeven. Strooibiljetten met een aanspo
ring voor de verscherpte algemeene sta
king rijn ter perse.
Men kan hieruit duidelijk zien, dat men
van communistische ijzde nog lang niet alle
plannen heeft opgegeven en dat men de
hoop koestert, ook de meer bezonnen ar
beider» mee te sleepen. Of dit na het tot nu
too geleden fiasco zal gelukken, moet min-
sten* worden betwijfeld.
Ofschoon de berichten uit Duitsch
land nog geen klaar beeld van den toe
stand geven, wijzen vele teekenen er toch
op, dat de opstand aan 't verloopen is.
Te Berlijn.
Gisteren werd uit Berlijn gemekt:
In Berlijn is de dag van gisteren over
het algemeen rustig verloopen. Gistermid
dag werd weer een aanslag met handgra
naten gepleegd op de centrale van de
A. E. G. Een onbekende wierp door een
openstaand raam een handgranaat in de
schakelzaal van het machinegebouw en
ontvluchtte daarna. Gelukkig ontplofte de
handgranaat niet.
De stemming in de bedrijven heeft tot
resultaat gehad, dat de arbeiders bijna
eenstemmig besloten, aan het stakingspa
rool der communisten geen gehoor te ge
ven. Allee bij elkaar genomen kan gezegd
worden, dat voor eenige ongerustheid der
bevolking geen reden bestaat, maar dat
nog steeds op ongeregeldheden gerekend
moet worden. De veiligheidspolitie is
daarom nog steeds gereed om onmiddellijk
op te treden.
Dat die politiemaatregelen niet over
bodig zijn, bewijst het feit, dat gisteren
aan den noordelijken hoek van de „Ora-
nienbrücke" een pakket met 2% kilo ont
plofbare stof gevonden werd. Men zocht
onmiddellijk den omtrek af. maar kon
verder niets vinden. De belooning, die is
uitgeloofd voor het opsporen der dader»
van de aanslagen op de spoorbrug te
Charlottenburg en de electrische centrale
Unterspree, is van 30.000 iot 60.000 mark
verhoogd..
Te Bremen.
De Weserwerf in Bremen is met ge
weld door de communisten stopgezet. Een
troep oproerlingen maakte zich meester
van de electrische centrale en doofde de
vuren in de ketels, zoodat het bedrijf moest
worden stopgezet.
Uit Westfalen.
Uit Munster werd gisteren gemeld
De toestand is blijkbaar ook verder rus-
.tig geworden. Het werk wordt meer en
meer hervat; zelfs eenige bedrijfsraden,
die tot nu toe onder radicalen invloed ston
den, o.a. in Remschridt, hebben tot her
vatting van het werk aangespoord.
Van de zijde der Berlijnsche centrale zijn,
volgens gelijkluidende berichten uit Es
sen en Dortmund, aanwijzingen gegeven
om de algemeene staking vol te houden en
de strijdvaardigheid te verhoogen. De
Berlijnschecentrale stelde hulp in uit
zicht.
In het Wupperdal is het rustig. In Len-
nep. waar de arbeid heden is hervat, wer
den twee communistische koeriers gear
resteerd. De staking in Solingen is even
eens geëindigd. In Dortmund sporen de
communistische partijen in een strooibil
jet met het opschrift: „Het begin van den
arbeidersmoord in het Ruhrgebied", tot
verhooging van de strijdvaardigheid en
het stilleggen van alle fabrieken aan. In
Buer, Bochum, Gelsenkirchen, Hagen en
Herne, wordt heden bijna overal voltallig
gewerkt. Een deel der mijnen links van den
Rijn daarentegen en de fabrieken van
Krupp in Rheinhausen werden in de
ochtenduren van den 31 sten nog door. de
communisten bezet. Er ontstond daar
hedenochtend een ernstige vechtpartij
tusschen werkwilligen en stakers. Bel
gische bezettingstroepen grepen in, waarna
de communisten terugtrokken.
In den vorigen nacht hebben misdadigers
getracht de eenige jaren geleden gebouwde
groote spoorbrug van Sonnborn bij Keulen
met dynamiet in de lucht te doen vliegen.
Gelukkig is de aanslag mislukt. De door
de politie bij de brug gevonden bus met
breekt elk spoor.
Uit Hamburg.
Volgens een W. B. telegram wordt uit
Hamburg aan de ..Voss. Ztg." gemeld,
dat na onderdrukking van den opstand
aldaar vele arbeiders, vooral leden van
vakvereenigingen, uit de communistische
partij zijn getreden.
Hoe Karl ontkwam.
Het oorrespondentiebureau Wilhelm
meldt: Volgens een onderzoek, ingesteld
door de politie te Weenen, i* ex-keizer
Karl den 26en 'a avonds met den Parij-
sohen sneltrein over StraatsburgSalz
burg aan het Station-West te Weenen
aangekomen. Van dit station reed hij in
een auto weg en heeft vermoedelijk den
nacht doorgebracht bij graaf Brdflsy
de Landlkrongasse. Den 26en reed bij,
vergezeld van graaf Erdösy, bij Harx-
berg in Stiermarken over de Oostenrijk-
sohe grens naar Rot!hentu>rm in Hongarije
Bij het overschrijden van de Ooslenrijk-
sefce grens iegimiteerde hij zidhr met 'n
valsdh paspoort, waarin hij vermeld
stond als lid van het Roodie Kruis. Daar
zijn uiterlijk veranderd was, werd hij
door de grensautorirteiten in Salzburg en
Harzberg niet herkend.
De zaakwaarnemer van ex-keizer Kari
te Weenen, „Sektionchef* Schrager zei
tot de medewerker van het „Neue Wie
ner Tagblatt", dlat nu Kort eenmaal ta
Hongarije was, er niets ander* op te vin
den was, dan dat hij volhield. In Wee
nen wiet niemand van de rei» iets af.
„Het is dus doelloos dat bij mij en an
dere als monarchist bekend staande per
sonen door de politie huiszoeking wordt
gedaan."v
Het standpunt der Zwitsersehe Regeering
He bericht van de aankomst van ex-
kond ng Karl te Boedapest heeft in het
Bondspaleis verwondering gewekt, daar
men daar niets afwist van rijn vertrek.
De Zwitsersehe autoriteiten hadden xich
ook niet bezig te houden met de verzor
ging van zijn passen, daar de ex-ketzer
en de leden zijner familie in het bezit
zijn van de gebruikelijke diplomatieke
legitimatiekaarten. De machtiging om op
Zwitsersch grondgebied verblijf te hou
den, was hem indertijd verleend op voor
waarde. dat Karl en zijn gevolg zich van
alle politieke propaganda in Zwitserland
zouden onthouden. Daarentegen had hjj
niet den plicht, vooraf aan den Bonds
raad kennis te geven van zijn voornemen
om het gebied der Zwitsersehe confede
ratie te verlaten. Op het oogenblik wordt
een onderzoek Ingesteld om er adhter
te komen, op welke wijze Kart Zwitser
land heeft verlaten. De Bondsraad be
houdt zich het recht voor, maatregelen
te treffen ten aanzien van den eventuee-
len terugkeer van Kart en zijn verblijf
tn Zwitserland.
De Oostenrijk sche en Hongaarsche le
gaties te Bern verklaren, dat zij aan Kari
geen machtiging hadden verleend om ta
vertrekken, en nog niet weten op welke
wijze hij Zwitserland heeft verlaten.
De naaste bloedverwanten van Karl
verklaren, niets van de zaak af te weten
en de onderneming té betreuren.
Volgen» een W. B.-bericht zal de Oos-
tenrijksche nationale vergadering Vrij
dag I April, vier uur 's middags, bijeen
komen
OPPEH-SILEZIë.
De intergeallieerde Commissie heeft aan
Korfanty verzocht, voorstellen in te die
nen betreffende een eventueeie ver.ieeling
van Opper-Silezië, in overeenstemming
met de resultaten van de volksstemming.
Korfanty vertrekt heden met generaal
Lerond naar Parijs.
De Duitsche ptabiscietpolitie vertrekt en
masse uit de industrieele districten van
Opper-Silezië, waar de meerderheid der
gemeenten zich vóór Polen heeft uitga-
sproken. en trekt zich terug in de «fis-
trioten aan de andere zijde van de Oder.
Men beschouwt dit ais een voorteeken
van de verdeeling van Opper-Silezië.
Dr. SIMONS MET VERLOF.
De minister van buitenlandsche zaken,
dr. Simons, is enkele dagen geleden in
Zwitserland aangekomen en vertoeft thans
te Lugano
EEN VLIEGTUIG ZONDER
BESTUURDER.
Te Villacoublay worden proeven geno
men met een vliegtuig zonder bestuurder;
het toestel wordt bestuurd door Hertz-
golven. Het „Journal" vreest het ergste
van deze nieuwe uitvinding. Zeker, als
men die automatische vogel in de lucht
ziet manoeuvreeren zal een ieder paf
staan over deze nieuwe schrede voor
waarts Maar helaas, aan den militairen
kant van öe zaak aal blijken het grootst»
nut en voordeel te liggen. Prachtig zal dat
zijn, als een vloot van duizend vliegtui
gen zonder menschen aan boord een »tad
komt bombardeeren!
En nogmaals: zeker, het betreft een
Fransdhe uitvinding en de vijand zal sid
deren in zijn kelders. Maar telkens
wanneer de Franscho geleerden een
nieuwe oorlogsmachine uitvinden, zijn da
eerste slagen voor ons zelf. Wij hebben
immer onze eigen vee ren zien gebruiken
voor de fabricatie van de pijlen, die legen
ons moeten worden afgesdhoten!
Het vliegtuig zonder pilote verontrust
derhalve het blad. Dat mechanisme kart
niet het minste toevoegen aan de
trouwen» al zeer weinige geneugten
van het leven hier beneden, betoogt hel
„Journal", en men kan zich gemakkelijk
het soort Paascheieren voorstellen, dal
het ons van daag of morgen zal bezorgen.
Op den weg van de „vooruitgang" ech
ter moet men, evenals de wandelende
Jood, steeds voorwaart» schrijden, zon
der noch than.» ook maar eenlgixin» te
weten, waar die weg heen leidt. Dit vlieg
tuig zonder bestuurder hel Is als de
mensdhbeid zelf: indien ergens een groot
ingenieur doende is haar kromme spron
gen te besturen, dan is zij niet by macht*
om te beseffen, naar wolk doel zij voort-
vliegt.
Da Fransdhe uitgaven worden goed-
koopert De klassieken, die sleed» in alle»
het voorbeeld hebben gegeven en van ge
zond en wij» inzicht blijk gaven, »yn ook
hierin de eerste. Maanden geleden ver
hoogd met 40 zuBen zij van beden af
25 verlaagd worden. Dit zal niet alleed
gelden voor de nieuwe uitgaven, maar ook
voor de exemplaren die in voorraad zijn.
Deze prijsdaling is, hopen de uitgevers,
slechts een begint De papiercri*is is veel
minder scherp: de toekomst ziet ec niet
zoo somber meer uit. Men hoopt, dat
voor de andere boeken het gezonde voor
beeld der klassieken zal worden gevolgd
en dat van de 50 k 76 dia op deze
boeken gelegd zijn, eveneen» een «Act
percentage zal vervallen.
De Amerikaansche stoomvaart-maak
schappijen verwachten dezen zomer een
grooten toevloed van Amerikanen, welk»
zich maar Europa zullen beg*v«u Reeds
zijn tal van plaatsen op de booten der
Trans-Atlantische Stoomvaartmaatschappij,
de Cunard-tme en de White Stxrhne be
sproken. De „Aqiritania", die thans op
weg is naar Engeland, bevat 713 eerste
klas passagiers, het grootste aantal sedert
Juli 1914.
In het noordwestelijk deel van Tokio
heeft in den nacht van 20 Maart een groote
brand gewoed, waardoor duizenden
huizen, banken, handelsondernemingen en
drie ziekenhuizen zijn verwoest Er ont
stond een ontzettende paniek. Duizenden,
personen zijn dakloos.
Dezen Zondag is het voetstuk van
de beroemde Obelisk, die zich te Roma
verheft op het plein vóór den St. Pieter,
licht beschadigd dook blikseminslag.
In de eerste na de vergadering van den
Central en Raad der K. S. A op 7 Maart
j.l. gehouden vergadering van het Centraal
Bestuur, waren de afgevaardigden van do
volgende organisaties aanwezig: van de
Diocesane Comité'z van Utrecht, Breda en
Haarlem: de Federatie van R.K. Werklie
den vereenagingende Algemeene R. IC
Werkgversvereenigingen; de Ned. R. K.
Boerenbond; het R. K. Verbond van Werk
geversvak vereenigingen; de St. Jozefgezel-
lenvereeniging; de R. K. Leerarenvereeni-
ging „St BoLaventura"; de Algem. R. K.
Offiderenvereeniglng; de R. K. Jong-
Werkgeversvereeniging; de R. K. Jouraa-
listenvereeniging; «te R. K. Handelsrcizi-
gersvereeniging en „Voor Eer en Deugd".
Overeenkomstig art. 25 van de Alge
meene Statuten had de verkiezing plaats
van een Voorzitter en Penningmeester, met
het resultaat, dat tot voorzitter gekozen
werd Prof. L. van Aken en tot penning
meester de heer J. van Rijzewyk. Daar da
Directeur van het Centraal Bureau secre
taris is van het Centraal Bestuur, eu Voor
zitter, secretaris en penningmeester samen
het Dageiijksch Bestuur vormen, is dit
laatste thans als volgt samengesteld: Prof.
L. van Aken, voorzitter; Mr. A. Tepe,
Secretaris; de heer J. van Rijzewtfk, Pen
ningmeester.
In deze Centrale Bestuursvergadering
werden vervolgen» ontwerpen vastgesteld
van de Statuten der Diocesane en Plaatse
lijke Comité's, geltjk deze naar aanleiding
van de gewijzigde Algemeene Statuten
moesten gewijzigd en aangevuld worden.
Deze gewijzigde model-statuten van Dioce
sane en Plaatselijke Comité's zullen, tege-
„Zoudt gij dan mijne verbeterde ge-
zondneid aan uwe aalmoezen gaan toe-
schrijaen
„Zeker, mijnheer de markies, want ik
heb ze in uw naam gegeven."
„Eten hebt gij ongelijk, abbé, ik heb
u niets gegeven; wat gij gewonnen
hebt behoorde onvoorwaardelijk aan u
Zijt gij nog altijd bereid een partij
schaak met mij te spelen' T
„Ja, maar ik stel er eene voorwaarde
bij, mijnheer de narkies."
„Welke?"
„Wy zullen niet meer om1 geld spe
len."
„Maar dan zullen uwe armen er on
der lijden."
„Volstrekt niet, ik aal u voor hen
vragen."
„Mijn hart kent geen medelijden,
abbé; ik heb te veel geleden om an
deren te beklagen."
„Gij behoeft niemand te beklagen
zoolang gjj dat niet kunt, gij zult
slechts behoeven te geven."
»Ek wil het nog liever met spelen
verliezen."
„Ik laat u geen keus, mijnheer de
markies."
„Ik meende nog al dat gij verzoe-
mngsgezind waart, maar sedert gij
schaak kunt spelen, zijt gij dwars en
onhandelbaar."
De markies wilde dat dien dag de
vorige partij opnieuw gespeeld zou wor
den; na zijn eerste stuk verloren te
hebben, brachl hij de reeks zetten,
die hij in den nacht overwogen had,
ten uitvoer en overwon den abbe Régis
gLansrijK. Hij was buitengewoon ver
heugd. Hij speelde opnieuw, verloor,
maar ae derde partij eindigde na een
strijd van drie uren met een schit
terende o\erwinning door den markies
behaald.
De abbe stond op en maakte zicb
gereed naar zijn kamer te gaan.
„Wat voert gij des avonds uit?"
vroeg de markies.
De priester veinsde hem niet te be
grijpen en trok naar zijne kamer.
De markies was teleurgesteld. Hij
had gewenscht, dat abbé Régis aan
geboden had de lange avonden met
hem door te brengen. De tijd kroop
zoo langzaam voorbij voor dien grijs
aard, die de wereld en hare aflei
ding bemind had en nu door de ziekte
aan zijn stoel gekluisterd was. Hij had
wel eenigen zijner oude vrienden kun
nen ontbieden, maar hun medelijder
zou hij niet kunnen verdragen. Hij
zijn eenigen zoon verjaagd en nu bleef
hij alleen met de voortdurende ge
dachte aan een familie-haat, waaraan
hij het geluk van Humbert had opgC'
offord.
Een ongehoopte afleiding bood zjch
aan. Abbe Regis behoorde bijna tot de
familie, hij was een bescheiden en ver
trouwd vriend, hij behoefde hem niets
le verbergen. Maar hij wist ook, dat
de toegevende priester de strengheid
des vaders afkeurde en dat zijne ge
negenheid voor Humbert hem in die
zaak partij deed kiezen. Het kostte
hem moeite abbé Régis te gemoet te
komen, maar de beminnelijke eenvoud
van den ouden priester, de zorg, waar
mede hij vermeed onaangename her
inneringen op te roepen, stelden den
markies gerust omtrent zich zelvcn.
Dagelijks werd het gezelschap van abbé
Régis hem meer onmisbaar.
Hij nam hem weldra zoo zeer in
beslag, dat hij er gewelensbezwaar over
gevoelde hem zoo van zijne beminde
studiën af te houden.
„Waarde abbé," zeide hij op zekeren
ctag, „jk word zeer egoïstisch; gij moet
het mij vergeven, mijne pijnen zijn zoo
hevjg en gij alleen kunt mjj wat aflei-
geven."
„Wij zijn allen egoïsten, mynheer de
markies."
„Gij ten minste niet; gij offert u
zeiven voortdurend op voor anderen."
„Dat is, mijnheer de markies, juist
ten gevolge van dat egoïsme, dat zoo
diep in onze harten wortelt. Ik beoefen
de naastenliefde, of tenminste ik tracht
dat te doen. Ma.-ir als gij wist welk een
genot ik er in vind tranen te drogen t
Hoeveel vreugde ik gevoel om anderen
gelukkig te maken! Ik ben geheel en al
en ongeneeslijk een egoïst, want ik
offer mij slechts op om die onuit
sprekelijke \Teugden te smaken."
„Ja, ja," antwoordde de markies met
een zeker ongeduld. Tusschen u en de
armen beslaat een zekere band, maar
het is toch niet uit egoisme, dait gij
God bemint!"
„Helaas, mijnheer de markies, ik
vrees tjat ook dat slechts een ver
fijnd egoisme is."
„Ik zou u dat wel eens willen hoo-
ren uitleggen!"
„Toen ik twintig jaar was, mijnheer
de markies, had ik een flinke gestalte,
een helderen blik, een teeder hart en
een doordringenden geest. Ik verlang
de naar geluk en lierde. Ik vroeg de
liefde van al wat mij omringde, aan
de natuur en aan alle schepselen. Maar
die zucht om te beminnen was t'er-
eenigd met de begeerte om mijne lief
de slechts te geven aan een wezen,
dat ze waardig was. Ik vroeg aan den
mensch meer dan hij kon geven. De
vurigheid mijner wensch en deed mij
het vermogen om te onderscheiden niet
verliezen. En steeds bedrogen mij mijne
verwachtingen. Het leek mij altijd toe,
dat ik op aarde den volmaakten man,
de vlekkelooze vrouw zou ontmoeten
en steeds vond ik den worm in de
vrucht, het gebrek in de vrouw. Toen
mijn geest tevergeefs gezocht en mijn
hart vruchteloos gehoopt had, begreep
ik dat niijn hart niet met een nietig
heid tevreden was en dat ik, om het
volmaakte te vinden, God moest zoe
ken. Toen ik dat besluit gemaakt had,
in een arme kerk in de voorstad, rolden
vreugdetranen uit mijne oogen. Ik kon,
ik moest God alleen beminnen. Den
volgenden dag trad ik liet Seminarie
binnen en sedert dien lijd was ik go
sukkig.
