Tweede Blad.
BUITENLAND.
FEUILLRTON
Onder Valsche Vlag
BINNENLAND
Blnnenlandsch Nieuws.
Parlementaire Kroniek
DINSDAG 14 JUNI 192l
Een belangrijke samenkomst.
Opper-SIIezië.
De mijnwerkersstaking in
Engeland.
Ierland.
„Heerlijk, papa", verzekerde Marion,
verheugd, dat haar vader een zoo buiten
gewone deelneming voor haar doen cn
GEMENGDE BUITENL. BE
RICHTEN.
„Wallhagen, Helena. WaMhagen," sta
melde Marion bedeesd.
Collectieve contracten.
Wat minder gewenscht lijkt.
„Deze mensohen zijn ellendige avontu
riers, en ik wit niethoort gij, ik wS
,X)hr
Mijnheer Guthhridge knikte. „Ga r
heen, ik wil alleen zijn."
De nieuwe regeling van den
Dienstplicht.
Over do nieuwe regeling hebben zich
nog de heeren Duymaer van Twist, Wijk,
Romans en Kruyt lalen hooren, allen
mannen met verschillende inzichten over
onze legerorganisatie.
Vrijwel tegenover elkaar stonden dc an-
li-revolutionnaire eji de katholieke spreker.
De heer Duymaer bracht allerlei bezwaren
tegen Minister Pop's regeling te berde.
Het veldleger zou z.i. niet bij een even-
tueeien aanval den eersten stoot kunnen
at weren, daar het te klein was en wat de
opleiding, het ploegenstelsel en de voor
oefening boireft, daarvan deugde zoo goed
als niets. Het deed daarom wel ietwat
zonderling aan, den anti-rev. overste op
ron-activileit de hoop te hooren uitspre
ken, door gemeen overleg met de Regee-
ring zijn ernstige bezwaren tot een be
vredigende oplossing te zien brengen.
De heer Bomans had zich te verdedigen
legen vele verwijten tot hem gericht, dat
hij n.l. zijn vroegere theorieën was on
trouw geworden. Hij ontkende dit. Zijn
hoofdstreven was altijd geweest het ka
zerneleven te beperken.
Dat doet dit ontwerp, althans kan dit
ontwerp doen. En dus was hij er mee inge
nomen. De houding der sociaal-democraten
noemde hij weinig parlementair „belab
berd". Zij prediken nu de weerloosheid,
mulat zij eerst in de crisisjaren meegedaan
hebben aan allerlei oorlogscredieten.
De heer Wijk, die als eenig vertegen
woordiger van het zoogenaamd Verband
tot democratiseering onzer Weermacht,
het woord voerde, viel in een heftig be
toog de legerorganisatie van den Minister
aan. Deze zal de stem van dezen „demo
craat" niet krijgen, niet omdat de wet niet
democratisch genoeg is integendeel!
Maar deze democratiseerder van de weer
macht is tegen bezuiniging en tegen leger-
verzwakking, had het zelfs over weerloos
heid, kanonnenvleesch, Z. M. de kiezer,
lam en verachtelijk gedoe en nog veel meer,
terwijl de eerste oefentijd van den Minister
maanden) te.... kort is volgens dezen
Weermachtsvcrbonddemocraat. Het was
niet beleefd van de Kamer, maar toch ook
niet geheel onbegrijpelijk, dat zij na de
schimppartij van den heer Wijk op de
Kamer, niet geneigd was om eeuige mo
ties, die de heer Wijk ontworpen had, te
ondersteunen, welke bejegening geen be
letsel voor den redenaar was, om zijn rede
verder af te lezen.
Dc dappere heer Kruyt is communist en
wil daarom niets van een sterk leger weten,
behalve natuurlijk in Rusland. En daar
mee is alles omtrent dezen Russophiel ge-
xegd.
lil dc avondvergadering was het de heer
v. d. Voort van Zijp, die één klaagzang
aanhief over personeel en materieel.
Omtrent ons vestingstelsel vroeg de spr.
of dit afgezien van de motie-Drion
waarin bezuiniging bij dit stelsel wordt
aangedrongen nu eigenlijk zal worden
gehandhaafd, dan wel afgeschaft. Op dit
punt, evenzeer als ten aanzien van den
inhoud der geheime aait de Kamer over
gelegde nota, heeft ons volk recht om vol
ledig te worden ingelicht, met voorbehoud
natuurlijk van hetgeen voor het buitenland
geheim moet blijven. Deze spr. drong
Voorts aan op betere en ruimere voorzie
ning van geschut en evenals de heer Duy
maer van Twist legde hij bijzonderen na
druk op het groote gewicht, hetwelk in het
nieuwe stelsel aan de vooroefeningen zal
moeten worden gehecht. Met de leiding van
deze vooroefeningen zal de vrijwillige land
storm moeten worden belast en in geen
geval dc burgerwachten, zooals van som
mige zijden wordt gepropageerd.
Het denkbeeld van een „Statenbond van
Europa", waarvoor de wel idealistisch aan
gelegde, maar daarom nog niet sympa
thieke heer Van de Laar, een gloedvolle
rede hield, werd door een krachtigen
koudon waterstraal afgekoeld. De spuit
gast die dit werk op zich nam, was de
ehristelijk-historische heer Schokking. Hij
noemde dit denkbeeld „kinderlijk."
De leider der Socialisten wijdde een rede
voering aan de. kwestie der ontwapening
in verband met dc practische politiek. Mr.
Tioclstra hield N.B. vol, legen het getuige
nis van een deskundige als generaal Luden-
dorff in, dat niet ons leger ons land buiten
den oorlog heeft gehouden, terwijl nog in
November 1920 het „Volk" (hoofdredacteur
mr. P. J. Troelstra) constateerde, dat zon
der onze mobilisatie de oorlogvoerenden
ons land hadden moeien binnenvallen en
dat déürom de houding van 1914 de eenig-
juisle is geweest? Wil de lieer Troelstra nu
bljjven volhouden, dat hij niet gelooft wat
Lndendorff schreef en dat het Duitsche
legerbestuur niet moet geweten hebben, dat
Nederland zoo weinig grof geschut bezat
en dat ons land het geheel voorbijziende,
dat wij in dat geval niet alléén zouden
hebben gestaan niet twee dagen zou
hebben uitgehouden, din lijkt zoo'n hou
ding van den man der vergissingen In 1918
op niks.
Vrijdag was Minister Pop aan 't woord.
Hij was begonnen, en daarmee was hij
volkomen in zijn recht, met generaal
Snijders, den oud-opperbevelhebber „den
iman," die zooveel jaren onbeperkt zijn
krachten aan 't vaderland gewijd heeft,
te verdedigen tegen de persoonlijke aan
vallen van den socialist K. ter Laan. Ver
volgens trad hij in de verdediging van zijn
stelsel. Daarbij bestreed hij liet denkbeeld-
Van VeenVan Twist om de reserve- en
kerntroepen samen tc voegen. De Minister
wees er vooreerst op, dat, wil men alle
72 bataljons als kennlroepen formeeren,
de outilleering van dc 36 bataljons reser
ve-troepen even goed zou moeten zijn als
de thans voorgestelde voor de 36 bataljons
■kernlroepen. De kosten daarvan zouden
aan arlilleristdsche uitrusting 123 millioen
méér bedragen. Tegenover dit argument
hebben de heeren Van Veen en Duymaer
van Twist in hun repliek betoogd, eener-
zijds dat de artillerie niet in gelijke male
liehoeft toe te nemen, als de kenntroepen
in aantal verdubbeld worden, hetgeen mi
nister Pop in zijn dupliek echter staande
hield, anderzijds, dat de opperbevelheb
ber bij een vijandelijken inval practiseh
toch genoodzaakt zal zijn om onmiddellijk
de kerntroepen met de reserve aan te vul
len. welke laatste dan echter slecht ge
oefend zal Zijn en „een janboel" zal ver
oorzaken.
Verder vreesde Minister Pop, dat, in
dien men thans tot een zoo breeden opzet
van het veldleger besloot, als mr. Van
Veen noodig oordeelt, de kosten daarvan
op den duur niet te dragen zouden zijn en
men later weer een desillusie te meer zou
moeten erkennen. Omtrent dit kemlager
meende de Minister overigens een misver
stand te moeten conslateeren. Met dit le
ger zal niet onze geheele grens moeten
worden „gegarneerd", doch het zal op
die, door het beleid van den opperbevel
hebber uit te kiezen plaats moeten wor
den ingevoerd, waar, met gebruikmaking
van bet terrein, met den meesten kans op
succes de vijand kan worden tegengehou
den. Indien dit eerst zal kunnen geschieden
na het prijsgeven van eenigen grond on
zerzijds, dan is dit een gewoon verschijn
sel, aan hetwelk geen enkel land, zooals
de Minister herinnerde, gedurende den we
reldoorlog ontkomen is. Zelfs Duitschland
heeft den oorlog niet geheel buiten zijn
grenzen kunnen houden. Om deze rede
nen bleef de Minister vasthouden aan een
klein, doch goed geoefend en volledig ge
outilleerd kemleger, waarvoor een oefentijd
van zes maanden een volstrekt minimum
is. De heer Pop betwistle nog, dat juist
dc meest ijverigen en belangstellenden on
der de dienstplichtigen bij de reserve-
troepen zouden worden ingelijfd; het vier-
maandenstelsel heeft geleerd, .dat het eer
de meest gemakzuohtigen waren, die van
deze gelegenheid profileerden, onder de
niet-voorgeoefenden zullen zich dan ooik
uitstekende soldaten bevinden.
Overigens herhaalde de Minister, dat een
ook slechts bij benadering juiste bereke
ning van de kosten dezer wet absoluut on
mogelijk is. De kosten der vrijstellingen-
commissics begrootte hij op ongeveer
f 9000, waardoor z.i. een Centraal-instituut
zal worden verkregen, dat eenheid van op
vatting waarborgt.
Ten slótte stelde de socialist K. ter Laan
nog een motie voor, gelijkluidend aan die
van den communist Kruyt tot schorsing
der beraadslagingen, doch met dc toevoe
ging, dat tevens maatregelen moeten wor
den genomen, om de tweede helft der lich
ting 1921 niet te doen opkomen.
Louchcur en Rathenau, de ministers van
herbouw in Frankrijk en Duitschland, zijn
Zaterdag te Wiesbaden bijeengekomen ter
bespreking der technische, financieele en
econotnisehe bizonderheden van den we
deropbouw van het verwoeste gebied in
Frankrijk.
Loucheur heeft verklaard, dat zijn be
sprekingen met Rathenau enkel een ge-
dachtenwisseling zijn. Het kwam hem
voor, dat Rathenau met goede bedoelingen
bezield was en hij voegde er aan toe, dat
de huidige besprekingen er toe kunnen
strekken om de groote lijnen voor de be
sprekingen der deskundigen vast te stel
len.
Nader wordt uit Parijs gemeld:
De ontmoeting tusschen Rathenau en
Loucheur is Zondagochtend te Wiesbaden
begonnen en een wederzijdsche uiteen
zetting der algemeene opvattingen over de
oplossing, die zou kunnen worden gege
ven aan het vraagstuk van den wederop
bouw in dc verwoeste gebieden. In den
loop van dit eerste onderhoud gaf Ra
thenau uiting aan zijn wensch, om de
verplichtingen, die Duitschland bij gele
genheid van het ultimatum had aanvaard
te vervullen. Hij deed in hel bijzonder het
voorstel om een aanzienlijk aantal Duit
sche arbeiders ter beschikking van de
Fransche regeering te stellen.-
's-Middags vond een nieuwe gedachten-
wisseling plaats tusschen de beide minis
ters. De beide ministers hebben vooral de
kwestie van het herslel nauwkeurig on
derzocht, en daarbij in liet bijzonder hun
aandacht gewijd aan den bouw van hou
ten huizen, de levering van de materdalen
en dc verstrekking van arbeidskrachten.
Rathenau legde inlichtingen over be
treffende de Duitsche invoeren en uit
voeren. Hij critiseerde de belasting van
26 pet. op de uitvoeren. Toen men bij
Louchcur informeerde naar den uitslag van
zijn onderhoud met Rathenau, verklaarde
Loucheur, dat Rathenau den nadruk had
gelegd op den oprechten wensch van de
Duitsche regeering om alle voorwaarden
te vervullen van het ultimatum. Dc mi
nisters hadden de vraagstukken behandeld,
zonder ze evenwel nog te hebben opgelost.
De „Petit Parisien" is van oordeel, dat
hoewel men geen sensationeele beslui
ten moet verwachten van deze gedachten-
wisseling toch dit resultaat reeds be
langrijk is, dat een nieuwe methode
schijnt te zijn ontworpen. De Fransche
minister van de vernielde gebieden heeft er
zich van kunnen vergewissen, dat Rathe
nau van zins is, een oplossing te helpen
vinden.
Rathenau heeft van zijn kant de practi
sche moeilijkheden leeren kennen, die hij
nog niet wist. Te beginnen met heden is
een betrekking ontstaan tusschen de beide
ministers.
Dé heer Wolff, vertegenwoordiger te
Parijs van den heer Rathenau, zal voor
laatstgenoemde de onderhandelingen voort
zetten. Ook kunnen Loucheur en Rathenau
elkaar nogmaals ontmoeten. „Misschien"
zoo eindigt de „Petit Parisien" „staan
wij aan den vooravond van een doeltref
fende Fransch-Duitsche samenwerking."
De correspondent van den „Lokal An-
zeiger" meldt uit Oppeln, dat de bekende
commissie van 12 de volgende besluiten
heeft genomen; De Duitsche zclfweerbaar-
hckl mag eerst dan worden teruggetrok
ken indien de Poolsche opstandelingen
werkelijk zijn ontwapend, als al'le uit Po
len gekomen benden uit Opper-Silezië zijn
verwijderd, als de Poolsche grens volko-
meri is gesloten, als allen die aan den op
stand schuldig zijn in staat van beschul
diging worden gesteld, waarbij geen am
nestie mag worden verleend, als alle door
de opstandelingen aangestelde autoriteiten
zijn afgetreden en dc gemeenten of plaat
selijke burgerwachten den waarborg heb
ben dal de voortzetting van de bewape
ning der Polen onmogelijk wordt ge
maakt.
De „zuiveringsactie":
De oorrespondent te Oppeln van de
„Lokal Anzciger" heeft met vooraanstaan
de persoonlijkheden en vluchtelingen ge
sproken en is op grond van hun mede-
deelingen tot de overtuiging gekomen dal
de z.g. „zuiveringsactie van dc Enlente-
Iroepen" slechts een Fransche schijnma
noeuvre is. „De Engelsehe bevelhebber
Henniker is feitelijk aan generaal Gratier
ondergeschikt en kan zonder diens toe
slemming niets uitrichten.
„Lerond, die Henneker heelemaal heefl
ingepakt en diens troepen door verbrok
keling in kleine afdeelingen elke actie van
beteekenis onmogelijk maakt, wil de Pool
sche opstandelingen aan een zoet lijntje
over de Poolsche grens brengen, mei be
houd van alle wapens en hun geheelen
buit, om zoodoende een basis voor een
nieuwen aanslag tc houden.
„Korfanty is' in zijn hoofdkwartier te
Schoppenitz voortdurend in contact met
Warschau. Hij heeft een generalen slaf,
die uit twintig Franschc officieren in bur-
gerkleeding beslaat. Generaal Lerond
lieeft den Oppersten Raad voorgesteld.
Korfanty het herstel van de rust in O.-S.
toe te ver'TOuwen. Korfanty moet zich
daartoe bereid hebben verklaard en ge
neigd zijn een uit Polen en Duitschers be
staand bestuur in te slellen".
Hoe gegrond het wantrouwen van de
Duitsche zelf weerbaarheid tegen de belof
ten van Lerond is, blijkt uit het feil, dat
de Poolsche benden Zondag achter het
front groote bedrijvigheid ontwikkelden,
die geenszins op een staking van den
strijd duiden en dat de Polen de plaatsen
die de zelfweerbaarheid op bevel van dc
Enfentecomznissie hadden ontruimd, op
nieuw hebben bezet.
De Daily Telegraph verwacht vcei van
de oprichting van den nalionaten loon-
raad met een onafhankelijk voorzitter
met beslissende stem over alle geschil
punten. Jaren long heeft zulk een insti
tuut, de verzoeningsraad, in Wales en
Engeland zegenrijk gewerkt. Deze voor
zitter zal de eerste gewichtige beslissin
gen nemen over het bedrag van het stan-
daardloon op een minimum-leef tijd, ver
houding tusschen Joonen en winsten en
het minimum-loon vobr de slechtst be
taalde mijnwerkers, indien dezen van
meening zijn dat het standaardloon be
neden het peil van het noodzakelijk le
vensonderhoud daalt
Het noordelijk parlement.
Bij de Zaterdag gehouden verkiezing
van den Senaat van het noordelijke par
lement zijn 24 unionisten gekozen; onder
de nieuwe senatoren zijn o.a. Lord Pir-
VRIJ NAAR HET DUITSE!!.
19.
„Hij zal het wel niet zeer aangenaam
binden, dat wij in zijn nabijheid zijn
komen wonen," meende Helena.
„Waarschijnlijk niet," zeide Max. „Wij
zullen ons eenvoudig niet met dien man
bemoeien."
Langzamerhand kwam het gesprek op
andere dingen. Max, die zijn nieuwe be
trekking den anderen dag zou aanvaar
den, zag met hoopvolle oogen in de toe
komst Hij vertelde van de inrichtingen,
die zijn nieuwe chef len voordode zijner
arbeiders ontworpen had, van de mooie
vergezichten in de omsireken, en hij slaag
de er in, zijn moeder aan de gedrukte
*n mijmerende stemming te onttrekken,
Waarin de herinnering aan een lang ver
vlogen tijd haar gebracht had.
„Waarom zou ik het verlies dier goede
ren betreuren, die hun eigenaar, naar het
®ohiji*t, volstrekt niet gelukkig maken?"
Jeidö mevrouw Wallhagcn bij zich zelf,
toen zij des avonds aan hel venster harer
slaapkamer stond en haar blik liet rusten
op den zwaren koepel, die haar uit de
verte in den maneschijn soheen toe le
wenken. Daar had haar echtgenoot zijn
jonge jaren doorgebracht; daar zo-u den
hare kinderen nu wonen, indien een eer-
iooze indringer hen niet van hun rechten
beroofd had. Doch voor de eerste maal in
al die jaren dacht zij aan hem meer met
medelijden dan met afkeer. Zijn dochler
kwijnde weg voor zijn oogen, terwijl haar
kinderen gezond en vroolijk opgegroeid
waren en vol hoop de toekomst te gemoel
zagen.
„Mijn God, ik dank u," fluisterde zij
zacht. „Gij gaaft ons iets dat beter is:
huiselijk geluk en goede, veelbelovende
kinderen. Wat is al het goud der aarde in
vergelijking met zulk een schat."
In de eetzaal -van 't slot Guruguh zaten
vader en dochler aan het avondmaal. Het
groolc vertrek was schitterend verlicht, en
op de tafel stonden in ruime keuze de uit-
gézoohlste gerechten. Maar noch de
schrale man met zijn sneeuwwit hoofd en
de onrustig flikkerende zwarte oog |i,
noch zijn bleek e dochler scheen dén min
sten eetlust te gevoelen. De eerstgenoem
de hield zich meer bezig met de courant,
die juist was aangekomen, dan met de
voor hom staande spijzen, terwijl zijn
dochter reeds na weinige minuien haar
vork neergelegd had en nu zwijgend" en
onbeweeglijk in haar stoel leunde.
Marion Gutihbridge was een mager, hoog
opgeschoten meisje, met smalle, een wei
nig voorover gebogen schouders, ingeval
len borst en donkere, zwaarmoedige
oogen, die zich van tijd tot tijd op haar
lezenden vader richtten, en dan'met oen
verlangende uitdrukking naar de deur
keken, alsof zij het oogenblik wenschte le
bespoedigen. dat bet haar vergund zou
zijn de kamer te verlaten. De bediende
ging eindelijk zacht naar den uitgang en
verdween. Vader en dochler waren alleen.
Langzaam vergingen eenige minuten.
„Slaapt gij, Marion?" vroeg Gukhbridge,
dc diepe stille onderbrekende.
„Noen, papa."
„Gij schijnt zoo zeer vermoeid, kind,"
hernam Gutihbridge met meer deelneming,
dan hij gewoonlijk toonde. „Voelt gij u
zieker dan anders?"
„Neen, papa, integendeel, ik ben heel
wel, alleen een Reefje afgemat."
„Dat doet de warmte," ging de vader
voort, met onderzoekenden blak het
doodsblceke gelaat voor hem beschou
wend. „O. gij zijt vandaag bij de familie
Webor geweest. Hebt gij u daar goed ge
amuseerd?"
ree, de bekende reeder en eenige beken
de groote handelslui te Belfast. De se
naat zal op 22 Juni bijeenkomen, wan
neer de koning het parlement zal openen.
Tegenspraak.
De Russische handelsdelegatie spreekt
uit naam van de Russische Sowjet-regee-
ring uitdrukkelijk tegen, dat er een ver
drag zou zijn geleekend tusschen Rus
land en Ierland. Er is geen enkel verdrag
geèn enkele overeenkomst noch met Sinn
Fein, noelh met een andere partij in Ier
land door Sowjet-Ruslaud of een zijner
bijzondere instellingen aangegaan.
Misdaden van Sinn Fein.
Sinn Fein heeft in de afgeloopen weck
eenige vreeselijke misdaden gepleegd. De
koelbjoedigste schanddaad was de moord
op den ouden deken van Heighliim in het
graafschap Ca van. Een bende gewapende
kerels drong in den vroegen ochtend zijn
huis binnen, voerde hem naar builen en
schoot hom dood. Daarna legden zij zijn
huis in aseh. De eerwaardige geestelijke
had sedert 1913 onder zijn eigen f ami lie
teruggetrokken geleefd. Hij was tachtig
jaar.
Te Dublin zijn Zondagavond twee
mannen, genaamd Brennan en Smith, die,
naar men gelooft, gewezen soldaten wa
ren, door rebellen doodgeschoten
Gisteren is in het graafschap Kilbog-
gan gescholen op den konstabel Medhill
terwijl hij naar dc kerk ging Hij is later
aan zijn wonden bezweken.
Een ander werd Ie LiscaroM uit zijn
huis gehaald en doodgeschoten. Aan zijn
lijk vond men een briefje dat. hij een
spion was en het verdere opschrift: Dit
lijk mag niet weggehaald worden." Het
lijk bleef tot den volgenden odhtend bij
den weg liggen. De man was weduwnaar
met vijf jonge kinderen.
Dc nieuwe gewelddaden worden onge
twijfeld gepleegd om de onderhandelin
gen, die de gematigden wenschen, te sa-
baleeren.
DE MOORD OP GAREIS.
Over den loesland in Beieren kan na
der nog worden gemeld, dat de hoofd
commissaris van politic Poellier den op
tocht die men van plan was gisterenmid
dag te houden heeft verboden. Het schijnt
dal de arbeiders niet bijzonder veel ani
mo voor de voortzetting van de algemee
ne staking hebben, want niet alleen de
rechfsstaande Lokal Anzeiger, doch ook
de Maandag-uilgave van de Vossisdhe
Zeilung deelt mede. dat in de kleine be
drijven de arbeiders bevreesd zijn dat de
stakingsdagen niet zullen worden betaald.
Zondag hebben de trams gereden, ook
de freinen. en was het beeld van de stad
Miinchen volkomen normaal.
Over den moord zelf wordt nog be
kend, dat gescholen is met een browning
van 6 m.m. kaliber en dat twee personen
de daad hebben uitgevoerd. De mededee-
lingen van burgers over hetgeen zij aan
de personen hebben waargenomen met
wie de oppervlakkige beschrijving van de
daders overeenkomt, zijn zeer sohaarsch.
Men heeft beproefd met een politiehond
het spoor te volgen, maar blijkbaar ge
schiedde dit te laat, want er was zeer
veel regen gevallen.
EEN VEEREN-WET.
Het Engelsehe Lagerhuis heeft Vrijdag
eenige, niet van de regeering uitgegane
welsonfwerpen in derde lezing afgedaan.
In derde lezing werd de veêren-wet
(Plumage Bill) aangenomen, dié den in
voer in het Vereenigde Koninkrijk ver
biedt van vederen, met uitzondering van
slruisveeren en eiderdons. Zij beoogt de
b^herilling van fraaie vogels als koli-
bri s, zilverreigers en pardijsvogels tegen
kwelling en uitroeiing. Zij (reedt pas over
negen maanden in werking.
Het wetsvoorstel, dat nu eindelijk aan
genomen is, is het gevolg van een veertien
jaar langen veldtocht in het parlement
tegen het uitroeien door wreede en stui
tende methode van mooie vogels, die
hoogst nuttig zijn bij de bestrijding van
insecten. In vele gevallen worden de
vceren voor opsmuk in den broedtijd bij
de levende vogels uilgetrokken.
bi 1907 werd Lord Avebury's veêrenwet
m. he' Hoogerhuis ingediend. Na dien tijd
zijn een reeks van wetvoorstellen gevolgd
volgens dezelfde beginselen, maar totnog
toe hadden zij schipbreuk geleden. Het is
een verdienste van de coalitie, dat zij
eindelijk, met overwinning van liet verzet
van de belanghebbenden, een maatregel
tot wet heeft veiheven, dien alle welgezin-
den moeten toejuichen.
De bond van voormalige krijgsgevan
genen heeft Zondag le Berlijn een groote
betooging gehouden voor de vrijlating van
■de Durf sellers die thans nog in Frankrijk
gevangen zitten. Het heet dat zij gewone
misdrijven hebben begaan, doch de
woordvoerders van de oudgedienden ver-
?eY?r<'en gisteren dat de meesten slechts
nebben getracht te vluchten en zich tegen
wedergevangenneming hebben verzel.
Een ten slotte aangenomen motie doet
een beroep op dc rijiksregeering om voor
vrijlating van deze mannen alles in het
werk te slellen.
laten aan den dag legde. „Ik heb ook kennis
gemapkt met die jonge dame, wier liroer
onlangs dien hoer Weber en Constance uil
een groot gevaar gered heeft; misschien
heeft u er al van gehoord?"
„Neen, en die zaak kan mij ook weinig
schelen," hernam Gulhbridge op norschcn
toon.
Marion zweeg bedeesd.
„Hoe beviel die jonge dame u dan, die
g'J bij de familie Weber ontmoet liebl?"
vroeg Gutbbridge, na een kleine pauze. Hij
had gezien hoe zijn dochter angstig terug
schrikte en gevoelde nu een soort van ge-
wetensknaging over zijn onvriendelijkheid
jegens een zieke.
„O, zeer goed," hernam Marion, terwijl
hare oogen schitterden. ..Zij is zeer vrien
delijk, ofschoon zij min of meer ongenaak
baar en Irolsch scheen te zijn."
„Misschien, omdat zij het mooiste toilet
van u allen had," meende Gulhbridge met
een minachtenden glimlach.
„O noen, papa, mejuffrouw W withagen
was zeer eenvoudig gekleed."
Verwonderd en verschrikt zweeg zij
stil. Haar vader had de courant, die hij
in <te hand hield, laten vallen en staarde
haar met een doodsbleek gelaat aan.
„Hoe? Hoe heet zij?" stele hij eindlijk
meer dan hij sprak.
Gulhbridge sprong op. Wal lh ogen?
De rijkstnirgerraad heeft In zijn le
München gehouden jaarvergadering zich
uitgesproken voor liet herstel van dc
zwart-wit-roode rijk skieu ren en voor een
wettelijke bepaling dal ook de Duitsche
'handelsvlag zwart-vvit-rood zal zijn.
De doctoren hebben Lloyd George
voor een week verboden om aan openbare
werkzaamheden deel te nemen. (Daarom
o.m. is dc rijksconferentie uitgesteld, ver
der ook omdat de Canadeezen nog op zich
hebben lalen wachten).
Met de stemmen der socialisten tegen
heeft liet Zweedsche parlement besiolen,
de wet op den achtuurschcn werkdag in
dien zin te herzien, dat bij de loepassing
meer rekening kan worden gehouden met
de belangen der nijverheid.
Het „nationaal Russisch '-".gres" |e
Parijs heeft een motie aangenomen, waar
in gezegd wordt, dat alle Lussen zich
moeien vereenigen ter bes t rijAng van het
bolsjewisme en ter verwezenfjlcing van de
democratie op grond wettigen grondslag.
Met 256 van de 291 "stemmen heefl
de Italiaansche genaat bes'">en aan den
'koning voor te stellen T*1oni lot presi
dent van den senaat te benoemen.
De vroegere Duitsche duikbooten U
135 en U 161 die nu le Devonport liggen,
zullen in het Kanaal in diep water tot
zinken gebracht worden.
Hoe diep het instituut der arbeiders-
overeenkomst reeds in enkele jaren is in
geburgerd en gegroeid, blijkt wel uit het
feit, dat er op 1 Januari 1920, na het be
trekkelijk kort tijdsverloop van vijftien
jaren toen het wetsontwerp op het ar
beidscontract werd behandeld bijna
twee-en-twintig-duizend-vijf-honiderd van
zoodanige contracten liepen.
Aan de „Nederlander" zijn de volgende
cijfers ontleend:
In 1910 waren er 1100; in 1918 reeds
7800 en dan m 1920 zelfs 22.500. In de
jaren sinds het eind van den oorlog is de
groei zeer groot.
Het zijn vooral de bouwbedrijven, de
kledingindustrie, de metaalindustrie, de
bedrijven inzake voedings- en genotmid
delen, dc land- en tuinbouw, die hier den
groei hebben aangebracht. Zeer verheu
gend, omdat aldus blijkt, hoe patroons en
arbeiders dezen zuiveren weg kiezen vol
strekt niet alleen in de groot-industrie; over
het gansche terrein van den arbeid breidt
deze invloed zich uit.
Het is een bewijs voor de juistheid der
onderstellingen, waarvan de R.-K. en Chris
telijke organisaties uitgaan bij patroons en
arbeiders beide: mogelijkheid van samen
werking in stcê van klassenstrijd èn nood
zaak van organisatie in steê van het louter-
individucele werken.
Van socialistische zijde wordt de groei
der collectieve contracten, met leede oogen
aanschouwd.
Uiting aan zijn ontstemdheid over dien
groei, gaf de Voorzitter van het Ncder-
landsch Vakverbond, de heer Stenhuis op
de anti-reactie meeting van Zondag 5 Juni.
Gejyag makend van het feit, dat hier en
daar in den lande de loonen van enkele ca
tegorieën arbeiders zijn verlaagd, opende
hij h"t toekomstperspectief, dat op een stij
ging moet worden aangestuurd.
Op zich zelf niet ongeoorloofd, al moet
het roekeloos heeten op het oogenblik, nu'
het bedrijfsleven zucht onder bange crisis
verschijnselen en met vrees en boven de
toekomst wordt tegemoet gezien, de arbei
ders dronken te maken door him lootnsver-
hooging als het hoogste en alleszins bereik
bare goed voor te spiegelen.
Op zich zelf niet ongeoorloofd, maar ook
het streven naar lotsverbetering voor de
arbeiders mag niet buiten den weg van
recht en goede trouw omgaan.
Die weg nu is verlaten door de verbluf
fende ophitsing, waaraan zich de leider
der moderne organisatie schuldig maakte,
toen hij zeide: als wc de kans schoon zien,
eischen wij meer, met of zonder contract.
Contract of geen contract 't is ons
hetzelfde, als we dc kans schoon zien, slaan
wij onzen slag.
Of al een collectief contract voor eenigen
tijd de arbeidersvoorwaarden vastlegt, de
overeenkomst bindt ons proletariërs niet,
als wij den toestand beheerschen en de
patroons onze eischen kunnen stellen.
Zoo wordt de brute machtsstrijd zonder
reserve gepredikt, zegt hier zeer juist de
a.-r. „Rotterdammer".
Zoo wordt de idee van hef collectieve
arbeidscontract, van de vakorganisatie
hopeloos ondermijnd.
Geen gevaarlijker bestrijders van dé vak-
vereenigingsgedachte dan de propagandis
ten der socialistische vakorganisatie.
Dat men nu reeds gaat dereken aan de
verkiezingen voor de Tweede Kamer in
1922 is te begrijpen.
Dat men de voorbereiding spoedig ter
hand wil nemen en, met het oog op de
verdubbeling van het kiezers-corps, de
propaganda zoo krachtig en ook zoo tij
dig mogelijk wil voeren, ligt voor de hand
Er is in het jaar, dat ons nog van de
verkiezingen scheidt, zeer veel te doen.
'En natuurlijk zal er veel gedaan, hard
gewerkt en flink geijverd moeten worden,
om oen goeden uitslag le verkrijgen.
Waar komt zij vandaan? Wat doet zij -bij
de familie Weber? Wat wilde zij van u?"
„Van mij niets, papa," hernam Marion
bevend.^ ,,Zij (heeft nauwelijks een woord
inct mij gesproken. Het kwam mij haast
voor, alsof zij opzettelijk vermeed mij toe
te spreken."
Gulhbridge antwoordde niet, maar ging
met saamgetrokken wenkbrauwen in de
kamer hoen en weer.
„Hoe oud is zij?.deze persoon, meen
ik. Maar hot te immers niet mogetijkl Hoe
zou zij hier komen? Nu waarom ant
woordt gij niet Hoe oud is zij omtrent?
Vijftig jaar?"
„Wol neen, papa," riep Marion verward
uit. „Zij is nog ten hoogste vijf en twintig.
De vriendinnen van Constance waren al
leen verzocht, geen oudere dames."
Weer stapte Gulhbridge rusteloos heen
en weer.
„Dan moet het de dochler zijn," prevel
de hij en die.... die jonge man onlangs
was dé zoon. Wat komen zij hieT zoeken?
Zon het mogelijk zijn, dat zij na zooveel
jaren.... maar neen, het is dwaasheid,
het kan niet zijn!"
Eindelijk bleef hij voor zijn dochter
slaan.
„Marion!"
„Ja, papa." -
niet, dat gij met hen in aanraking komt.
Volkomen zekerheid omtrent dien uat-
sJag moge ook een stevig gevoerde actie
niet geven, dat de kansen belangrijk da
len, indien zulik een actie ontbreekt, be
hoeft nauwelijks te worden gezegd.
Onze propaganda moet dus beantwoor
den aan de niet geringe eischen van den
komenden strijd.
Wat echter minder gewenscht lijkt is,
het „Centrum" vestigt daar de aandacht
op, op de gebeurtenissen te willen voor-
uilloopen en reeds bij voorbaat te verze
keren, dat Redhs de nederlaag zal lijden.
De Haagsche briefschrijver van de
„Tijd", meent thans op deze pessimisti
sche wijze rich den profeten-mantel te
moeten omslaan.
Mede in verband mot den uitslag der
Amslerdaniisdhc Raadsverkiezingen komt
hij tot de slolatwi, dal tegenover het ver
lies aan den mannerekanl geen evenredig
gewin aan den vrouwenikant zal slaan en
van den stembusstrijd in 1922 niet meer
dan een krachtige Rechtsdhe oppositie,
een minderheid dus, te wachten is.
Deze voorspelling, berekeniDg of hoe
men ze noemen wil. ware beter in de pen
gebleven, meent het Utrechtsdhe Katiho*
iieke orgaan.
Immers,
.„wefiik ander gevolg zal rij hebben, dan
gevoelens te wekken van onzekerheid,
zoo niet van moedeloosheid, wat be
zwaarlijk als een stimulans voor onze ac
tie kan worden beschouwd?
Wanneer er over de verkiezingen in
1922 alarmkreten te blaken zijn, <)an was
het nu toch zeker nog niet noodig.
Maar bovendien bestaat daarvoor in
het algemeen geen reden.
De ervaring moge inderdaad leeren, dat
een zittend Kabinet moeilijk een stem
bus overleeft en dat elke regeering een
aantal ontevredenen maakt, daar staan,
wat het tegenwoordig ministerie betreft
en de politieke gesteltenis, waaronder wij
Ihans leven, andere overwegingen tegen
over.
Kan, om slechts dit eenc tc noemen,
iemand antwoord geven op de vraag, wie
zal moeten regeeren. indien Rechts niet
meer dan oppositie is?"
Hot blad komt tot het besluit, dat de
donkere voorspelling van den Haagsoben
briefschrijven- voldoenden ondergrond
mist.
Zij houdt geen rekening met de huidi
ge omstandigheden.
En ze schokt geheel no odeloos het ver
trouwen, dat men met reden mag koes
teren op een reelitscbe overwinning in
het volgend jaar.
DE WOLF CONTRA DR. BEBRENS.
Tusschen den heer B. Th. de Wolf het
bekende Katholieke gemeenteraadslid van
Amsterdam en bekend propagandist en
Dr. J. F. Beerens uit Utrecht, had Maan
dagavond in een stampvolle zaal van
„Salvatori" a. d. Aanstel te Amsterdam,
liet aangekondigd openhaar debat plaafts
ZooaSs bekered is had de onvervaarde
Katholieke propagandist de sprekers op
de protestonische samenkomsten in de N.
G. Kapel, waar door een viertal predi-
"kaïnten een heftige en dikwijls minder
-orrhare middelen niet schuwende cam
pagne tegen de Katholieke kerk is ge
voerd, uitgedaagd tot een openbaar de
bat, waarop alleen dr. J. F. Beerens van
Utrecht, inging.
De tijd voor beide sprekers was op 'n
half uur gesteld, waarna nog gelegenheid
zóu zijn tot een kort wederwoord.
Tegenover dc door Dr. Beerens ont
wikkelde 7 stellingen ter bestrijding van
hel Pausdom, stelde de lieer De Woll
de volgende tegenovergestelde stellingen:
1. Het Pausdom der Katholieke Kerk
worleUl in het Evangelie, maar da't Lu
ther als de eerste Protestantsdhe Paus
optreedt gelijk ihans nog iedere Protes
tant uil het Evangelie ge waarheid haalt
die hem goeddunkt, moet beschouw::
worden als een „Fremdkörper", dat in hc
lichaam van Cliristus is binnengedrongen
2. Het is waar, dat Christus den Apos,
tel Petrus als opperhoofd der Kerk heef'
aangesteld en verheven. Luther kree
van Christus geen aansteliiaig, om al
hervormer der door Christus geslicht
Kerk op te treden.
•f. Petrus was de eerste bisschop vat
Rome en het is een stellige waarheid, dat
de Pausen van Rome zijn opvolgers zijn.
Luther is echter niemands opvolger, zoo
dal het Protestantisme niet van Ghristu,
dateert, maar van het jaar, waarin Lnther
voor het eerstprotesteerde tegen de
teer van de door Christus geslichte Kerk.
4. Het feil, dat de bisschop van Rome
van den beginne af boven de andere pa
triarchen stond, vloeit voort uit zijn aan
stelling door Christus. Daarentegen staa'
de verwording van het hedendaagsche
,S^nt,STe m vcrijan<I niet het feit,
dat het z,ch van Christus en hel door
Hem aangesteld gezag losscheurde.
De Paus streeft niet naar wereld^
Jijke macht, gelijk het protestantisme
J!" ..(f/1 K«iaan, maar wol naar onaf.
hankebjkheid, om in vrijheid de Kerk 1/
besturen en het geloof op aarde uit te
breiden.
Gij zult dus in 't vervolg geen ni (noodsein
der familie Weber meer aannemen, zo<
tang zij daar gastvrijheid genieten!"
„Ja, pap; maar juffrouw Watlhaee.
is met enkel hier gelogeerd. Zij woonthic
met haar moeder en haar zusters in
vette huis, dat de zuster van mijnhoe
bouwen V°°r d°°d Jleeft laie
•Haar broer is de nieuwe directeur i
de fabriek", voegde Marron dralend
bij.
William Gutihbridge perste zijn lippe
samen en zijn oogen fonkelden dreigen
en onheilspellend.
Een poosje stond hij sprakeloos tegei
over zijn dochter. „Good," zeide hij dai
terwijl hij zich geweld aandeed om b
daard te Wijven, „gij zult dus den omgan
met uw vriendin Constance afbreken,
ten minste zooveel mogelijk beperken, ir
dien dezedeze faroüie Wallhage
daar in huis wordt ontvangen. Zij zulle
zonder twijfel trachten u uit te vrage»
wMaar genoeg, ik wit niet, dat p
een enkel woord met hem spreekt, ik w
het niet, ik verbied het u."
„Ja, papa," hernam Marion met smart
lijk bevende lippen.
(Wordt vervolgd)
