Tweede Blad.
binnenland
Parlementaire Kroniek
~ÏÏKÏJIH.BTON
Onder Valsche Vlag
Brieven uit Frankrijk.
BUITENLAND.
VRIJDAG 17 JUNI 1921
ZQO'N OOLIJKE „TRIBUNE?
Opper-Silezië.
Ierland.
DE VEREENIGDE STATEN EN JAPAN.
SÊMEMQï BUiTESSL. SESiCSTTISl,
De Regeering en het Kamervotum.
De kern van Pop's Dienstplichtwet af-
gei temd. De Kamer schorst haar
w^kzaamheden.
'STiet geheel onverwacht-, maar toch vrij
plotseling, is Woensdag een eind ge
maakt aan de beraadslagingen over de
dienstplichtwet, het wetsontwerp van Mi
nister Pop.
Aan dit betreurenswaardig einde ging
sen verklaring vooraf van den anti-revo-
utionnairen heer Verloren, waarin hij het
onverantwoordelijk achtte, dat de Regee
ring geen poging had gedaan om tot
overeenstemming te geraken. Deze ver
klaring werd gevolgd door een rede van
den partijgenoot Duymaer van Twist,
waaruit diens niet miinder hardnekkig
verzet bleek tegen het stelsel van den
Minister.
Wat was hieraan Dinsdag voorafge
gaan Een reeks amendementen-De
Monthó-Verloren, waarin het denkbeeld
Van Veen-Van Twist tot opheffing van
do splitsing tusscheu kernleger en re-
serveleger en een eersten oefentijd van
6 maanden, formeel-wettelijk belichaamd
was.
Dit denkbeeld nu word door den Mi
nister beslist onaannemelijk verklaard.
Inderdaad, de houding van het Protes-
tantsche deel der groepen kan niet ge
heel logisch genoemd worden, n.l. dat
gij in hun leger met 5 maanden ge
noegen nemend, zich met hand en tand
bleven verzetten tegen een vermindering
van do 6 maanden in Pop's stelsel tot (5,
waarvoor de sociaal-democraten natuur
lijk veel gevoelen. Niet logisch was ook
de heer K. ter Laan, die geen poging
wilde doen om het contingent te vor-
mindoren, omdat de socialisten ontwape
ning willon en niets anders; wij zien
niet in, waarom de heeren van „geen
jnan en geen cent" wèl zouden kannen
•temmen voor een amendement tot in
krimping van den oefentijd en niet voor
inkrimping van het contingent. Uit het
debat valt nog aan te teekenen, dat de
Vrijzinnig-democraat mr. Oud naar het
amendement-de Monté-Verloren zwenkte,
dat a.i. geen verzwaring van lasten zou
opleveren, benevens het voordeel van een
heid, waartegenover mr. van de Laar
opmerkte, dat het ontwerp-Pop aanzien
lijk minder verblijf in de kazerne vraagt
dan het amendement.
Het amendement tast het stelsel der
wet aan, zei Minister Pop en niemand
die dit ontkennen zal. Hij zette opnieuw
de economische, financieele en militaire
gevolgen van het amendement uiteen en
heeft daarbij vele argumenten aange
voerd ten bewijze, dat het amendement
op een groote verhooging van persoon
lijke en financieele lasten zal neerko
men, terwijl inkrimping van den oe
fentijd beneden 6 maanden opnieuw on
mogelijk word genoemd.
Wanneer men mag aannemen, dat Mi
nister Pop met zijn wetsontwerp de gul
den middenweg ingeslagen heeft en dat
als regel dezo weg de beste blijkt te
wezen, dan is nu wel gebleken, dat op
dezen regel ook uitzonderingen zijn te
aotoeren.
Na de replieken over het amendement-
Ver-Loren, waarbij de discussie tusschen
den minister en de heeren Van Veen
en Duymaer van Twist op een vrij hef-
tigen toon gevoerd werd, kwamen de
amendementen-Wijk (contingent van
88,000 man i. p. van 23,000 man) en-
Ver-Loren in stemming. Het eerste werd
verworpen met 73 tegen 1 stem; het
tweede met 87 tegen 18 stemmen, die
van de christelijk-historischen en anti-
ïevolutionnairen.
Onder doodsohe stilte had daarop de
•temming over artikel 27 plaats. „Voor
het artikel hebben 39 leden gestemd,
doch or togen 40, zoodat dit artikel niet
is aangenomen," klonk het kalm uit den
mond van den voorzitter, direct ge
volgd door het verzoek van don Minis
ter namens de Regcoring, om sohorsing
der beraadslaging over het wetsontwerp.
Het was in een gedrukte stemming, al
om in de Kamer merkbaar, dat de voor
zitter Vrijdag medeileeling deed van het
schrijven van den tijdelijken voorzitter
van don Ministerraad, waarin het ver
zoek was uitgedrukt tot sohorsing der
beraadslaging over de vanwege de Re
geering aanhangige ondorwerpen.
De leider der socialisten was niet aan
wezig en de heer Schaper, die in diens
VRIJ NAAR HET DUITSt.H.
Twee dagen later, vroeg in den namid
dag, s'.ond Helena in d« huiskamer ijan
het „witte huis" voor den spiegel, om zich
te overtuigen of bij haar kleeding alles in
orde was. IJdelheid behoorde volstrekt
Iriet tot haar gebreken, maar welk welop
gevoed persoon, mannelijk of vrouwelijk,
vs onverschillig voor hetgeen zijn uiterlijk
betreft, vooral wanneer hij oir het punt
»taat om uit gaan? Helena .was volstrekt
aiet onverschillig in dat opzuaht en zoo
Wi liet ook niet anders of zij moest met
'en zeker welbehagen zien, 'hoe goed de
j>ruir.e stroohoed haar niettegenstaande of
bfsschien juist wegens zijn eenvoudigheid
'h»nd. Met een tevreden glimlach trok zij
i!'ar handschoenen aan en keerde zich
™n naar haar moeder, die met haar naai-
'«rk aan het venster zat.
Mevrouw WaUhagen liet haar werk rus-
en en keek haar dtochler een oogcnblik
'"denkend aan. „Ik had zoo gaarne ge-
k*d, kind", zeide zij met een afkeurend
*>ofdsehudden, „dat gij deze gedachte
fes en voor nljfcid oogegeven hadt. Hot is
plaats namens u.o roode tractie net woord
voerde, had den slechten smaak, om te
zeggen, dat het hem speet, den premier,
thans omhangen met het grootkruis van
de Rijzende Zon, niet weer te zullen
zien, aldus antioipeerend op iets, dat nog
niet vaststond, n.l. de ontslagname van
het Kabinet. Dat werd hem door den
Voorzitter dan ook ter dege, op diens
nuchtere, maar rake manier, aan 't ver
stand gebracht.
De ongepaste aardigheid des heeren
Schaper bleek intusschen maar een aan
loopje te zijn, om de mededeeling te lan-
ceeren, dat bij de roode fractie een ini
tiatief-voorstel in bewerking was, strek
kende om de 10.000 dienstplichtigen der
lichting 1921, die ingevolge de verwer
ping van het dienstpliohtontwerp alsnog
onder de wapenen zouden moeten komen,
thuis te laten.
Maar de roode heeren kunnen dit voor
stel gerust onafgewerkt in portefeuille
houden.
De heeren Bomans en Deckers toch
dienden direct daarop een voorstel in,
dat tot strekking heeft de 10.000 man
alsnog vrij te stellen.
Beteuterd keken de sooialisten op hun
neus.
De twee katholieke afgevaardigden
verdienen een pluimpje voor hun voort
varend initiatief, waardoor zij de socia-
lischtische fractie den wind uit de zeilen
namen.
Hun voorstel zal Dinsdag a.s. door de
Oentrale Seotie in de afdeelingen onder
zocht worden.
De Kamer is tot nadere bijeenroeping
uiteengegaan.
Het „Vaderland" meent, dat er hoog
stens reden is voor een portefeuille
en niet voor een Kabinetsorisis en dat
het aftreden van Minister Pop, alleen
gevolgd moet worden door een interum-
Ruys de Beerenbrouck. Volgons het libe
rale blad is dit Kabinet op het oogen-
blik het eenig mogelijke en is uit de
verwerpers van art. 27 geen Ministe
rie samen te stellen! Zelfs verwacht het
orgaan van den heer Roodhuyzen, dat
als de Regeering haar portefeuilles ter
beschikking van de Kroon stelt, de Kroon
de Rpgeering zal verzoeken, op haar be
sluit terug te komen. „Het land moet
toch geregeerd worden" zegt het „Vad."
nogal naïef. Natuurlijk, maar zóó een
voudig als dit blad wel meent, achten
wij de oplossing van hot ingewikkelde
geval niet.
Het orgaan van de communistische
partij in Nederland, onder redactie van W.
van Ravcsteyn en Darvid Wijnkoop, gooit
ook een duit in 't zakje, naar aanleiding
van bet bezoek van den Japansrihen
Kroonprins en zijn gevolg aan ons land.
Natuurlijk keurt het Mad dit bezoek af.
Want, zegit het heel diepzinnig en ge
wichtig, dat bezoek beteetkent niets minder
dan dat „het Nederlandsdhe proletariaat
bij de Britsch-Japansohe machtsgroep
wordt ingelijfd en in den eerstvolgendcn
oorlog zal worden meegesleept."
Deze op zich zelf al verbijsterende uit
spraak der geleerde redactie van de „Tri
bune", zink t echter in 't niet bij de ont
dekking die zij verder meent gedaan 4e
hebben.
De Engelsche pers, zou namelijk,
altijd volgens David en zijn collega Van
Ravesteyn vrij openlijk verklaard heb
ben, dat niet de Jaipajiscbe Kroonprins,
maar eenvoudig iemand die voor hem
moet doorgaan, naar Europa werd gezon
den.
De Engelsohe pers zou eenvoudig paf
staan, als zij dit nieuwste nieuwtje in de
„Tribune" las; paf van bewondering over
deze journalistieke „salto morlale" van den
grooten David.
Hoe jammer dat die pers van het be
staan der „Tribune" zoo goed als niets
af weet.
Maar dat is zeker, of het waar is of
niet, wat de Engelsche pers „vrij openlijk
verklaart", de „Tribune" verzekert, „het
aardig te vinden, dat de Japansdhe re
geerders de Europeesohe machthebbers op
deze manier bij den neus nemen".
Zoo'n oolijke „Tribune" toch, die züoh
nooit bezondigt aan: bet nemen haTer
lezers bij den neus!
Niels gemakkelijker dan een correspon
dentie te wijden aan het dure leven. Geen
onderwerp dat meer de belangstelling van
de lezers trekt, die voornemens zijn een
bezoek aan Frankrijk te brengen. Zij kun
nen er uit opmaken of hun beurs een der
gelijk uitstapje mogelijk maakt. Die hun
huiselijken aard trouw blijven, vonden het
aangenaam eens een vergelijking met het
Hollandsche leven te kunnen maken. Laat
ik beginnen met te zeggen, dat ik mij niet
te veel in cijfers zal verdiepen. Liever wil
ik u spreken over den strijd, die tegen het
dure leven wordt aangebonden en waar-
volstrekt niet noodig, dat gij les geeft. En
•dan die verre weg! De gedachte van het
geen u onderweg kan overkomen, maakt
mij zenuwachtig".
„Wat zou mij overkomen? Brennenhof
ligt ten hoogste een half uur van hier,
mama".
Helena kuste haar moeder en ging heen,
met de nog eens herhaalde belofte zoo
spoedig mogelijk lerug te komen.
De met schaduwrijke boomen beplante
weg voerde eerst in een vrij rechte rich
ting naar de fabriek en kronkelde zich
daarachter in veelvuldige bochten door de
bloeiende velden. Helena, die tot nu toe
weinig gelegenheid gevonden had, zich in
Gods vrije natuur te vermaken, keek ver
rukt om zich heen. Zij gevoelde zich zoo
opgebeurd; zelfs de geschiedenis harer
ouders, die zij eeniige dagen geleden voor
het eerst had gehoord, en die hare ge
dachten sedert dien tijd voel bezig gehou
den had, scheen, voor een korten tijd ten
minste, minder belangrijk.
Eindelijk bereikte zij een klein boschje.
In weinige minuten was zij er door ge
wandeld. De weg maakle nu een groote
bocht. Een wit geschilderd poortje, be-
hoorende bij een weiland, dat rich tot aan
het andere einde van den weg uitstrekte,
trok haar oplettendheid. Peinzend bleef
zij staan. Ja, het naar het schoen veel ge
bruikte voetpad, moest haar, midden 4u«-
schen ©enige in behaaglijke rust liggende
over ue oud er-staatssecretaris van finan
ciën. Paisant, aan de correspondenten van
buitenlandsche bladen eenige mededeelin-
gen heeft gedaan. Met alle kracht streeft
hij er naar een daling van prijzen te be
werken, en al heeft Frankrijk op dit ge
bied al menig goed voorbeeld den laatsten
tijd gegeven, er zijn factoren, die het on
mogelijk maken, het gewenschte resultaat
spoedig te bereiken. Hooge salarissen doen
de enorme prijzen handhaven, de wissel
koers, de laatste weken wel wat verbete
rend, is er van grooten invloed op, maar
vooral de te geringe productie doet de da
ling niet van een leien dakje loopen. Het
zal noodig zijn dat de productie weer in
normale banen wordt gevoerd om tot een
werkelijke „baissé" te kunnen komen.
Ook tegen de vele misbruiken, die er
bestaan, wil hij maatregelen nemen en dit
vooral zal de vreemdelingen belang in
boezemen, hij wil gedaan zien te krijgen,
dat enkele hotels hun prijzen vaststellen
en vooruit bekend maken. Hierdoor wordt
een einde gemaakt aan de willekeur, waar
mede vreemdelingen soms worden behan
deld. Overdreven zijn de mededeeKngen,
die sommige bladen over de afzetting van
vreemdelingen hebben gedaan; het komt
mij voor, dat hierbij meer de bedoeling
voorzat stemming te maken tegen Frank
rijk, dan wel de wensch om de waarheid te
vertellen. De heer Paisant verzocht met alle
klem, zoodra ons iets daaromtrent ter
oore kwam, of werkelijke feilen van af
zetting geconstateerd werden, een klacht bij
hem persoonlijk in 1e dienen.
Het leven is duur in Parijs, niemand zal
het ontkennen, maar zooveel duurder dan
in Holland kan ik het beslist niet vinden.
Laten wij niet vergeten, dat Frankrijk jaren
van ellende en zorgen heeft doorgemaakt,
waarbij de Hollandsche distributietijd
slechts kinderspel is. Werkkrachten zijn
door den dood, midden in de kracht van
hun leven, weggerukt, het normale leven is
ontredderd en als men dit in oogenschouw
neemt, mag men niet te hard over het
dure leven klagen. Men moet niet luisteren
naar menschen, die voor enkele dagen Pa
rijs bezoeken en ondanks laag ingekochte
francen, het o zoo duur vinden. In de eer
ste plaats stellen zij de allerhoogste eischen,
nemen voor de kleinste afstanden taxi's, be
zetten de duurste plaatsen in de schouw
burgen en willen in die paar dagen er alles
van hebben. Zij doen inkoopen, die bij de
gewone uitgaven worden opgeteld en thuis
gekomen, valt het uitgegeven bedrag alles
behalve mee. Wooht men hier, dan gaat
dit alles heel anders in zijn werk. Men
kent de gelegenheden, waar men voor 6
franc evengoed, zoo niet beter, dineert dan
in die waar de vreemdeling 12 of meer
betaalt. Een autobus of de metro voert ook
naar het doel waar men zijn wil en vraagt
slechts een offer van 35 centimen. De the
aters zijn duur, maar men behoeft niet juist
in stalles en loges te zitten om goed te
kunnen zien en hooren. Zoo zou ik verder
kunnen gaan om het verschil aan te too-
nen van de prijzen van het werkelijke le
ven en dat van den hotel bezoekenden
vreemdeling. In het kort samengevat kan
men zeggen, het leven is duur, maar in het
bizonder voor den Franschman, voor wien
de franc nog altijd 48 centen geldt. Wie
met francs van een niet volgestort kwartje
werkt, behoeft zich niet te beklagen.
Een van de belangrijkste oorzaken die de
prijzen boog houden is wel net systeem
van indirecte belastingen dat hier is inge
burgerd en waarvan men wel niet spoedig
afstand zal doen. Het heeft dan ook, opper
vlakkig althans, een zekere bekoring boven
de directe. Niemand voelt het zoozeer of
men een cent meer Voor zijn suiker eu an
dere artikelen betaalt, in ieder geval min
der dan het in eens betalen van een hoog
opgedreven belastingbiljet. Ik zeide opper
vlakkig want de nauwkeurige boekhouder
zal tot de conclusie komen op het eind van
het jaar, dat het totaal der indirecte be
lastingen door hem voldaan, een bedrag
vormt, dat in niets van dat van het belas
tingbiljet in Holland, verschilt. Billijk is
trouwens die belasing niet. Een ieder wordt
er gelijk bij behandeld en de progressie
kan alleen zitten in een meer of minder
gebruik der noodige artikelen. Indirecte
belastingen zijn een bezwaar voor de min-
dergegoeden en in hun wezen dus ondemo
cratisch.
Frankrijk is echter in heel veel opzich
ten het land der traditie en men doet er
niet gaarne afstand van, wat eens burger
recht heeft verkregen. Dit houdt in vele
opzichten den vooruitgang tegen en zal ook
wel dit systeem van belastingen doen hand
haven. Geen minister zal het spoedig aan
durven nieuwe belastingen op te leggen,
al maken de tijdsomstandigheden het noo
dig, nieuwe bronnen te ontdekken. De
Duitschers moeten betalen, zegt men niet
ten onrechte, maar of, zelfs als deze hun
beloften naikomen, het door hen te betalen
bedrag voldoende zal zijn, vereischt een
groot vraagteeken. Eén nieuwe belasting
niet te min is in het vooruitzicht gesteld
en wel die op het verblijf van Fransdien en
vreemdelingen in hotels te Parijs. Protesten
zijn er, speciaal door de hotelhouders,
tegen ingebracht, maar steekhoudend zijn
zij m.i. niet. Het vreemdelingenbezoek zal
werkelijk er niet door lijden. Wie eenmaal
uit is kijkt niet op een francje meer of
minder en voor zakenmemschen is het
zeker geen factor. Ik voor mij zou zelfs
een dergelijke belasting aan de plaatselijke
overheden in ons land in overweging wil-
koeien door, rechtstreeks naar gindsch
boschje brengen, waarachter twee spitse
torentjes te voorschijn kwamen. Dat was
Brennerhof; zij wist het uit de beschrij
ving van Constance. Maar de koeienI
Dralende opende zij het poortje en trad,
terwijl zij ail haar nvoed verzamelde, den
weg op. God zij dank! van den anderen
kant kwam een hoer aanstappen; in geval
van nood- zou die haar wel kunnen be
schermen, Plotseling gaf zij een schreeuw
van schrik. Een der dieren, in welks nabij
heid zij zich bevond, richtte zich lang
zaam op en keek haar, terwijl het zijn
machtigen klop schudde, met rijn groote
otfgen nijdig aan. Radeloos koek zij om
zich heen, wat zou zij dtoen?
Reeds was rij tot een haastige vlucht
besloten, toen een bemoedigend roepen
haar oor Iriof. De man kwam met haastige
schreden nader.
„Wees niet bang, juffrouw; de koe doet
u volstrekt geen kwaad. Ga heen, Lire!"
Een lichte slag met de hand zond het
dier naar de kudde terug, waarvan de
leden met trage onverschilligheid naar de
nieuwsgierige bewegingen hunner gezellin
keken.
Gerustgesteld en verlicht wendde Helena
zich nu tot haar redder in den nood, om
hom voor zijn tussohenkomst, die zoo juist
op tijd kwam Ie danken. Niettegenstaande
zijn doodeenvoudige, haast ietwat slordig
1e noemen khmdio». was hij Ceen boer, ge
len geven. Maar genoeg over deze mate-
rieele kant van het leven, ik weet wel dat
•het geld de „nervus rerum" Is en toch
geef ik er de voorkeur aan over andere
zijden van het Parijsche leven het licht te
laten schijnen, wat ik hoop in een volgen
den brief te zullen doen.
Parijs, 7 Juni 1921. Mr. P. v. S.
De Fransche gezant en de Engelsche
zaakgelastigde hebben de reeds aa ïgekon-
digde vertoogen tot den Duitschen rijks
minister van buitenlandsche zaken gericht.
In den loop daarvan trachtten zij de ver
antwoordelijkheid voor den kritieken toe
stand, die tengevolge van het mislukken der
onderhandelingen tusschen de Entente-
commissie en de commissie van Twaalf
in O. S. is ontstaan, op de Duitsche zeJf-
weerbaarheid te schuiven.
Tegen dit betoog kwam minister Rosen
met nadruk op. Hij gaf den gezant en den
zaakgelastigde tevens kennis van de nota
over O. S., die aan de Entente-regeeringen
is gezonden.
Intusschen schijnt een vergelijk tusschen
de Entente commissie en generaal Höfer
in aantocht te zijn.
Na de Woensdagmiddag gevoerde onder
handelingen heeft generaal Höfer een aan-
lai plaatsen ter beschikking gesteld, van ge
neraal Henniker om er de Engelsche troe
pen, die de zuiveringsactie zullen verrich
ten, te herbergen.
Naar de „Vorwarts" uit Oppeln ver
neemt zijn tgisteren de onderhandelingen
tusschen de Engelsche gevolmachtigde bij
de Ententecommissie Sir Harald Stuart
en de vertegenwoordiger der Duitsche par
tijen, den predikant Ulitzka over de ont
ruimingskwestie begonnen.
De toestand.
De Duitsche bladen bevatten gisteren een
officieel bericht omtrent de overhandiging
van het Fransche en Engelsche protest in
de Wilhehnstrasse, benevens een antwoord
van de Duitsche regeering, hetwelk naar
Parijs, Londen en Rome is gezonden en dat
d-j bovenstaande zienswijze uiteenzet van
het standpunt der Duitsche regeering. In
teressant is het dat de nota in het bij
zonder de aandacht vestigt op het bolsje
wisme dat in de verwoeste landstreken een
gunstigen bodem vindt en zicfh op schrik
barende wijze uitbreidt.
Tegelijk met deze nota publiceert het
„Berliner Tageblatt" een telegram van zijn
correspondent te Benthen, die nog eens
wijst op de verontrustende houding van
Korfanty, naar aanleiding van de bolsje
wistische stroomingen onder zijn aanhan
gers. Korfanty heeft in zijn Wegweiser ver
klaard dat de opstand niet alleen een natio-
maal maar ook een politiek-revolutionnair
karakter draagt en dat het voornamelijk
gaat tegen de Pruisisohe groot-industrie,
het groot-grondbezit en de bugmucratie.
Opmerking verdient dat gelijktijdig met
deze berichten uit regeeringskringen en uit
de regeering goedgezinde bladen, de „Rote
Fahne", die het bolsjewisme dan toch moet
wenschen, een oproep aan het proletariaat
van de geheele wereld op de eerste blad
zijde afdrukt en daarin verklaart dat de
witte terreur van Korfanty en van Höfer
tie zwakke klassebewuste arbeadersorganisa
ties in Opper-Silerië (bedoeld zijn de com
munistische arbeiders) onderdrukt. Het
appel protesteert scherp tegen het schrik
bewind dat de Duitsche en Poolsche witte
gardes uitoefenen.
Geen verbetering.
Naar Reuter verneemt duidt het jóng
ste Britsohe nieuws uit Opper-Silezië
geen verbetering in den toestand aan. Er
is geen enkel teeken dat de Polen hun
belofte om terug te trekken houden. Het
schijnt dat Korfanty niet langer bij mach
te is zijn mannen in toom te honden of
zijn bevelen te doen gehoorzamen. Eeni
ge geallieerde autoriteiten zijn opgehe
ven, daar zulk een toestand niet langer
geduld kon worden. Het is waarschijn
lijk deze beweging, welke het Berlijnsche
bericht deed ontslaan dat de Entente-
commissie zich zou terugtrekken.
Bij Kandrzin zijn de Franscihe en En
gelsche bezeltingstroepen begonnen de
Duiische zelfweerbaarheid terug te drin-
Te Ujest ijzn Fransche, Engelsche en
Ilaliaansche vertegenwoordigers aangeko
men o<m met de opstandelingen van O.-S.
te onderhandelen.
VREES VOOR DUITSCHE CONCUR
RENTIE.
Mac Kenna, de vroegere minister van
de schatkist, thans president van de
London City and Midlandbank, zeide in
een rede Woensdag te Londen gehou
den: Indien Duitschland in slaat is, zijn
verplichtingen na te komen, zal het, dat
doende, den Britschen internationalen
handel ernstig benadeelen. De schulden
last zaLl hoofdzakelijk gedragen worden
door den Duitschen arbeider, wiens loon
niet toegestaan zal worden te stijgen.
Engeland dringt zoodoende aan Duitscli-
land arbeidsvoorwaarden op, welke het in
den wedijver met Engeland in staat stel
len goederen van allerlei aard goedkoo-
per te fabriceeren dan Engeland. Duitsch-
lijk zij eerst had gemeend, maar waar
schijnlijk een jonkman uit de stad. Zijn
oog rustte op haar met een uitdrukking,
die zij niet recht begreep; zk>u hij haar
wellicht voor den gek houden?
„Ik vrees, dat u mij voor zeer kinderach
tig houdt,," zeide zij verdrietig; „maar ik
ben nooit in mijn leven zo.t dicht bij een
koe geweest ails heden, en die dieren rien
er zoo gevaarlijk uit. I'k wist inderdaad
niet wat te beginnen en ben u zeer dank
baar voor uwe hulp."
De heer glimlachte. „De dienst, dien ik
het voorrecht had u te bewijzen, was he
laas niet zoo groot als u denkt, mejuf
frouw. Die dieren rijn bed vredelievend
en zouden u volstrekt geen kwaad hebben
gedaan. Indien u het mij echter wil ver
oorloven zal ik u vergezellen lot aan hot
einde van bot weiland;"
Hd'.ena nam zijn aanbieding dankbaar
aan. Zijn gelaat had iets openhartigs, iets
mannelijks, dat terstond voOr hem innam,
en vertrouwen inboezemde. Wie kon bij
zijn? Het welland behoorde aan den heer
Von Brenner, den voogd va haar aanstaan
de leerlinge; zou die mijnheer naast haar
misschien de voogd zelf zijn?
„Dat gebouw daar is Brennerhof, niet
waar?" vroeg rij eindelijk, meer omdat
•het zwijgen haar hinderde, dan wel omdat
zij de daadzaak betwijfelde.
Haar geleider keek haar «enigszins ver
rast aan
land moest verplicht worden, ttoicn, tim
merhout, pot a soli, suiker en dergelijke
goederen te zenden, welke den Britschen
handel niet storen en welke de Duitsche
goederen niet beneden het punt houden,
waarop een geslaagde concurrentie met
den Britschen buitenlandscheu handel
verzekerd is.
ENGELSCHE HANDELSMISSIE NAAR
SOVJET-RUSLAND.
Krassin heeft aan de Britsche regcoring
kennis gegeven van de aanvaarding door
de sovjet-regeering van de namenlijst der
Britsche handelsmissie, welke naar Rus
land zal gaan. Men verwacht., dat de mis
sie over eenige weken naar Moskou zal
vertrekken. Zij telt zeventien leden onder
leiding van Hodgson, vroeger consul te
Wlad'iwostok.
OUD-PRESIDENT WILSON
Oud-president Wilson zal worden toe
gestaan tot de uitoefening van de advo
catuur in het district Columbië (waarbin
nen de stad Washington ligt). Hij zal
geen verzoek om toelating behoeven te
doen aan het Opperste Gerechtshof. Dit
werd moegelijk door een speciale wijziging
in de desbetreffende reglementen, welke
wijziging heden door de rechters is goed
gekeurd. De vrijstelling heeft betrekking
op oud-presidenten en oud-vice-presiden-
ten. Zoowel oud-president Taft als oud-
viee-president Marshall kunnen ervan
profitecren.
Sinn-Feiners hebben te IJerrylingan in
het graafschap Meath een huis in brand
gestoken, waarbij een vrouw en een kind
van vier jaar zijn omgekomen.
De Evening Standard meldt, dat het nu
zeker is, dat noch Lloyd George noch de
eerste-ministers van de Dominions bij de
plechtige opening van hel Noordelijke pcr-
lement te Belfast door den Konmg tegen
woordig zullen zijn.
Er zijn rechtstreeksdhe onderhandelin
gen geopend tusschen de Vereendgde Staten
en Japan voor de regeling van verschil
lende openstaande quaesties, waaronder
die over het mandaat voor Yap, de immi
gratie van Japanners in de Ver. Staten,
het recht van Japanners om in de Ver. St.
onroerend goed te bezitten en de terug
gaaf van Sjantoeng aan China.
De onderhandelingen worden gevoerd
tusschen Hughes en Sjidehara. Naar
wordt meegedeeld, zal de regeling van de
Yapquaestie tusschen de twee meest-be-
langhebbende naties, een behandeling van
het vraagstuk door den Volkenbond on-
noodig maken.
DE MILITAIRE DIENSTTIJD IN
FRANKRIJK.
In het rapport van de legercommissie
uit de Fransche Kamer wordt voorgesteld
een algeaneenen diensttijd van 18 maanden
in te voeren. In een nabije toekomst zal
deze misschien nog bekort kunnen worden.
Op den actieven diensttijd zal een tijdperk
van 20 jaar volgen, waarin men nog lot de
reserve behoort. Gedurende dien tijd zal
men nog 2 maanden moeten opkomen.
VERDWIJNING VAN HET RUSSISCHE
GOUD.
De „Lok.al Anzeiger" schrijft over de
kwestie van het Russische goud o.a.:
Bij het uitbreken van den oorlog verte
genwoordigde de goudvoorraad in Rus
land een waarde van 1.600.000.000 roebel.
Tijdens den oorlog en de revolutie beeft
men hiervan uitgegeven: 1. Volgens een
overeenkomst met de Engelsche regeering,
heeft Rusland naar Engelanl en Canada
580 millioen gouden roebels gezonden, als
garantie voor de oorlogsbestelïlingen; 2. in
't voorjaar 1917 heeft de tegenwoordige
regeering 5 millioen roei iel naar Zweden
gestuurd, als onderpand voor bet krediet,
dat de Zweedsohe landen aan Rusland
openen; 3. in 1918 hebben de bolsjewiki
aan de Duitsche 300 millioen gouden roe
bel betaald, volgens den vrede van
Brest; 4. de regeering van Koltsjak heeft
als waarborg voor crediet verleend voor
commercieele ondernemingen 32 millioen
gezonden naar Japan, eu 93 millioen naar
verschillende Engelsch-Amerikaansehe syn
dicaten; 5. deregeering van Koltsjak heeft
verder aan Amerika 4 millioen voor wa
penen betaald; 6. Koltsjak heeft aan Ja
pan, Frankrijk en Engeland 70 millioen
verkocht; 7. Ataman Siemkmow heeft over
43 millioen voor eigen gebruik beschikt;
8. de Ts jecho-8 lo\yaken hebben voot zicb
gehouden 15 millioen van het goud dat
in hun handen was gevallen.
Op die manier heeft men 1.290 millioen
roebels uitgegeven in de laatste jaren.
Hierbij dient echter te worden opgemerkt
dat de sowjetregeering ook beslag gelegd
heeft op Roemeensche goud (125 mil
lioen). dat voor zekerheid naar Rusland
was gevoerd in den oorlog, verder a/1 het
goud dat de regcoring heeft geconfiskeerd.
Het bedrag is moeilijk onder cijfers te
brengen. De „Lokai Anzeiger" gelooft, dat
de hoeveelheid goud in Rusland ongeveer
485 millioen zal bed/ragen, zonder nog te
rekenen dat Rusland heel veel voor pro
paganda heeft uitgegeven en groote som
men heeft betaald aan Estonie, en verder
nog 30 millioen aan Polen moet afstaan
volgens het verdrag van Riga.
De „Lokal Anzeiger" berekent dus, (lat
„Zeker, juffrouw, 3al is Brennerhof.
Mag ik vragen of u van plan is daar een
bezoek te brengen?"
Helena knikte toestemmend met het
hoofd: „Mevrouw von Brenner verwacht
mij."
„Zoo, zoo."
Men had het einde van het weiland be
reikt, de jonge man opende het poortje en
Helena stond weer op den grooten weg.
„Indien u rechtuit gaat zal u in tien mi
nuten aan den anderen kant van het
boschje een laan bereiken, die naar het
buis leidt; u kan dus niet misioopen.
Helena dankte nog eens vriendelijk en
sloeg de aangewezen richting in. Een
•poosje onderdrukte zij de bekoring om
eens om te kijken; eindelijk kon zij het
niet langer uithouden. Het voorwerp harer
nieuwsgierigheid stond nog op dezelfde
plaats, waar zij hem had vertalen en keek
haar na. Blozend keerde rij rich om en
■verdween spoedig daarna in de schaduw
der hoornen.
Een luid hondengeblaf ontving haar,
toen zij het ruime met geweien van herten
en tndiere tropeeën versierde portaal be
trad. Een prachtige Newfoundlander, een
«ware poedel en een affierirefst grijsbruin
schoothondje dartelden otp den grond en
vooral de beide laatsten schenen bet haar
niet te willen vergeven, dat rij door haar
verschijnen hun aangenaam snel vcr-
rixKind had
■.-r ternauwernood 20 pet. van den goud
voorraad over is en daar de. regaining
groote uitgaven doet, zal het goud wèl
gauw uitgeput zijn. Toch zijn deze cijfers
niet geheel juist, want hieibij is de pro
ductie der goudmijnen geheel buiten be
schouwing gelaten. Onder het Tsaren/regi
me werd er geregeld in gewerkt en nu nog
wordt er steeds goud uitgehaald, al is het
minder dan vroeger.
Uit Londen wordt gemeld: Eir is re
den om te gelooven dat verscheidene
vroegere Duitsche schepen, d'oor de her
stelcommissie aan Engeland toegewezen,
weer aan de Duitschers verkocht en be
mand zijn met een Duitsche bemanning. In
verband met den afkeer, tegen dergelijke
transacties door verschillende kringen
uitgesproken, heerscht teleurstelling en
verbazing. De transacties beklopen onge
veer 300.000 pond sterling.
Na langdurige onderhandelingen
heeft de conferentie van vertegenwoordi
gers van patroons en werklieden in de
Engelsche katoennijverheid te Manchester
over het loongeschil besloten, aan hun
onderscheidene besturen de aanneming
aan te bevelen van 'n loonsverlaging van
4 sh. 5 sti in het pond die onmiddellijk zal
ingaan, en van een verlaging van 7 st. na
zes maanden.
Sir Philip Gitobs, een vroegere oor
logscorrespondent, heeft in de National
Liberal Club te Londen een rede gehou
den over het herstel van Europa. Hij leg
de nadruk op de groote uitputting van
ons werelddeel als gevolg van den oorlog.
Hij had, om Engeland als voorbeeld te
nemen, vernomen, dat een klein gezel
schap Amerikaansche bankiers na den
oorlog in Engeland gekomen was, om ©en
onderzoek naar den financioelen toestand
in te stellen en de Amerikanen waren
daarbij tot de slotsom gekomen, dat En
geland indevicr-en-half jaar, die vooraf
waxen gegaan, evenveel had uitgegeven
als daarvoor in twee-en-een-halve eeuw.
Als dit waar was, was het een verbaring-
wekkend feit en hij geloofde inderdaad
dat het waar was.
Gibbs kwam verder tot de slotsom, dal
als men niet toeliet, dat Duilschland zich
herstelde, ook hot overige Europa zich
niet zou kunnen herstellen.
De Duitsche regeering heeft een
wetsontwerp ingediend tot invoering van
een scherpe controle op het postpakket
ten-verkeer tusschen het onbezette en be
zette gebied. Met postpakketten worden
namelijk voor groote bedragen (reeds
thans op een half lot een milliard per
maand geschat) weeldeartikelen Duitsch-
•land binnengesmokkeld, waaraan de re-
geering de daling van de Duitsche valuta
wijt.
Gisteren beeft de commissie uit den eko-
nomisehen Rijksraad over het ontwerp
beraadslaagd en het met aigemeene stem
men goedgekeurd.
Voorts heeft zij,de regeering verzocht
roet den grootslen nadruk (1e opheffing
van de douanemautregeien der Entente
die in strijd zijn met het vredesverdrag en
met liet volkenrecht, te verlangen.
Landru, de Franschman die beschul
digd worit een tiental verloofden ver-
hrand te hebben en die all een paar jaar
in voorloopige hechtenis zit, is van Parijs
naar de gevangenis te Versailles overge
bracht. Waarschijnlijk zal hij voor het
gezworenenhof van Versailles verschijnen.
Wanneer is echter nog niet uitgemaakt.
Een Parijsch blad geeft nu ©en plaatje,
waar men Landru in de gevangenis ziet
in nadenken verzonken om een ïaalsli
middel te vinden om aan straf te ontko
men.
En hij slaakt deze overpeinzing:
Ik de mijn Itzcnplitz (Saarbekken)
is Woensdagavond een ontploffing van
mijngas ontstaan. Bij reddingswerk zijn
lo! dusver twee dooden en twee zwaarge
wonden, geborgen. Men vreest dat het anti-
lal slachtoffers aanzienlijk is.
Bij den Duitschen Rijksdag is ©en
wetsontwerp ingediend, slrekkend om tot
nader aankondiging de fabricage en den
invoer van luchtvaartuigen en motoren
Ie verbieden.
Ais ik me eens kon laten berechten
door bet hooggerechtshof van Leipzig!
Aan hot station van Gharing Cross
was bet gisterenavond een groote drukte
toen 380 Hongaarsdie gin deren die OU
maanden lang in Engeland opgekweekt
a wrendereis naar hun land aanvaardden,
tfij hadden veel geschenken van him pi< eg-
oudors bij zich en spraken vloeiend En
gelsch, dat zij tijdens hun verblijf geleerd
hadden. V«le van de jongste kindexen wa
ren hun taal bijkans vergeten.
De Maasbode" is van meening, dat
nu twee der coalitiepartijen zelfs voor ccn
kabinetscrisis haar bezwaren nóet ver
mochten terzijde te schuiven, dit voldoen
de den ernst van den toestand teek-ent et
geen andere uitkomst schijnt te laten, dai
dat het op de rechter-ixa'dios steunend*
ministerie plaats maakt voor oen zaken
kabinet, hetwefik zich dan in hoofdzaak
zou hebben te belasten met de aanhangi
ge herziening der Grondwet.
Todh zal het gebeurde, volgens hel
blad, niet tot verwijdering mogen ïeidci
tusschen de vier groepen, wier begmsel-
De bediende, die haar de deur geopend
had, trachtte tevergeefs de dieren tot
zwijgen te brengen.
„Hier, Mylord! Stil, Myxa stil!
De stem hunner jonge meesteres, dfc op
him geblaf uit een zijgang te voorschijn
kwam, vond gehoor, en een betrekkelijke
rust ontstond.
„Dat was geen vriendelijke ontvangst,
juffrouw WaUhagen," zeide Wanda, zoo-
dra zij elkander konden verstaan. „Ik
hoop, dat die leeujke beesten u niet nl te
zeer zullen ve.'schrikt hebben
„Niet in H minste hernam MeVoa glim
lachend, terwijl zij haar aanstaande Géve
in bet belendend satan volg thour
van honden."
Dat doei hij pleitr, riep Wanda
levendig; „koeten en paarden zijn anijr
lievelingen. Kan u rijden?"
„Ik heb het nog nooit ge-laan."
„Wezenlijk nie.? Dan zal ia het n loe
ren; zoodra mogelijk zullen wij ermede
beginnen. U wil toch we!.'"
„U is dus van plan doodeenvoudig :te
rollen te verwisselen en mijn onderwij
zeres te worden inplaats van mijn leerlin
ge", zeide Helena op vroolijken toon.
„Ja, ik ben ©en eerzuchtig schepsel, ge
lijk u riet," knikte Wanda. „Mijn tante
heeft u geschreven, niet waar?"
(Wordt vervolgd.)
