Feuilleton
Onder Valsche Vlag
Binnenl. Nieuws
BUITENLAND
BINNENLAND.
Indisch© Kroniek.
DONDERDAG 25 AUGUSTUS
De toestand in Ierland.
GEMENGDE BUITENL
BERICHTEN.
De treinbandieten.
j vrij Naar het DurrscH
'haauj, ln vroegere jaren somtijds
e -ig' en wandelde in den slaap
tar'een in Zulk een toestand heb ik
of\de geheele geschiedenis ver-
zij ^minste zooveel daarvan,
Was ui net -
tr 'k au - °verige kon raden. Later
A, s'aat>J °Pdat ik des nachts
De ^8Usta han?er niet kon verlaten."
te 2„00rzicht' zich een oogenblik
zekere''8®11. raadde haar aan
baar 0 °ngeru!ftkWsgiel'igheid en een
k°nen^te sPrnveici e*hter drongen
Nu l rild <Leken en behaalden na
voren" fe «k
beid dan ,Vebt 200 wijs als van te
teld eigeniij),gIj bij deze gelegen-
Cuthbridj? 3an Uw vrouw ver"
fligen blik WierD
ik in m;;_ °e. haar een toor-
un koorts"J«ist hetzelfde, als
Nukkig ook aan
u heb verraden. En nu laat in 's hemels
naam dat onderwerp rusten."
Nog niet," hernam Augusta met
saamgetrokken wenkbrauwen „Gij-
vergist u, als gij meent, mij iets verra
den te hebben. Ik weet slechts dat er
een geheim bestaat, maar to nu
behoor ik niet tot de ingewijden.
",fkSherhaat, dat ik mij tothed®£
in 't donker bevind. Ik ben echter nu
uwe vrouw, William, en heb als zoo
danig een recht op uw vertrouwen.
Wat is het dat gij zoo zorgvuldig ge
heim tracht te houden
„Ga niet te ver met uwe gekheid
siste Guthbridge woedend terwijl ae
aderen op zijn voorhoofd begonnen
zwellen en zijn lippen krampac ïg
beefden. „Gij hebt mij toch verteld,
dat ik van.... van Bill heb gespro-
^"wie is Bill stamelde Augusta,
verschrikt5 acLeruit^tredend Zeker,
gi, hebt die»
maar gij spraakt niets niets
hangende woorden zoo nu
van kon begrijpen, zeg
die zaak begint mi] te verontru
en ik moet eindelilk held
„Zoo Guthbridge begon te scha
terlachen. „Zijn gelaat, dat juist nog
een lijkkleur had,werd plotseling vuur
rood. „De tijd om te bevelen is voor u
voorbij, mevrouwschreeuwde hij,
terwijl hij in woede uitbarstte. „Ge
looft gij, dat ik nu nog als voorheen
den gehoorzamen dienaar zal spelen
Waarom hebt gij mij niet vroeger van
mijn dwaling genezen Uwe list is ge
lukt gij zijt de slotvrouw op Guruguh
geworden, maar ik zal zorg dragen,
dat gij niet te veel reden hebt, om
u over uwe gemakkelijke zegepraal
te verheugen."
Augusta snakte naar adem, zulk een
uitbarsting had zij niet verwacht.
William, gij doet mij onrecht, ais
gij meent
Dat gij met uw zwijgen volgens een
weïoverlegd plan hebt gehandeld, niet
waar zeide hij hoonend
„Ik zweeg, omdat gij destijds zwaK
en ziekelijk waart, en ik u niet door
nuttelooze tegenspraak wilde opwi
den," riep Augusta in tranen uit
barstend.
Een zoo verstandige vrouw als gij
zijt, moest toch geloofwaardiger uit
vluchten klaar hebben."
mannen.
NANSEN DOET EEN BEROEP OP
DEN PAUS.
De toekomstige Kamer.
Augusta had haar zelfbeheersching
herkregen. Zij begreep, dat haar ge-
heele invloed op het spel stond. Door
de onvoorzichtige bekentenis harer
voortgezette stilzwijgende misleiding
had zij zich groot nadeel gedaan
slechts moed en overleg konden deze
fout weer goed maken.
„Uitvluchten riep zij, terwijl zij
haar hoofd ophief en haar echtgenoot
scherp in de oogen keek, ofschoon zij
in haar binnenste beefde voor zijn
gloeienden blik. „Op deze beschuldi
ging antwoord ik daarom niet, omdat
uw eigen verstand u moet zeggen, dat
zij valsch en ongegrond is. Zou ik heden
vrijwillig mijne onwetendheid in be
trekking tot dit zonder twijfel zeer
eervol geheim hebben bekend, als ik
mij niet vrij had gevoeld van iedere
lage berekening
Zij was zoo schoon in haar geveinsde
verontwaardiging, dat Guthbridge niet
dan met bewondering in deze fonkelen
de oogen kon zien. Was het niet eigen
lijk nog een geluk voor hem, dat zij
niets wist? Hoe zwaar had de gedachte
hem gedrukt, zoo geheel in de macht
zijner vrouw te zijn
Augusta werd zich reeds van haar
NEDERLAND EN BELGIë.
De terugkomst van de Koningin
en de Prinses.
voordeel bewust en maakte er gebruik
van Gij hebt voorheen bekend,
de bedreigingen en voorspellingen uwen
eerste vrouw zich op geheel iets anders
betrokken, dan gij Marion wildet doen
gelooven. Ik dacht het wel, zij zouden
anders onverstaanbaar zijn geweest.
En nu wensch ik eindelijk dat geheim
te leeren kennen. Wilt gij het mij mede-
deelen
„Neen," antwoordde Guthbridge
norsch. „En ik zou u den raad geven,
deze zaak eindelijk te laten rusten en
er niet meer op terug te komen. >t
„Dien raad zal ik niet opvolgen.
Guthbridge, die juist zijn hand naar
een schotel uitstak, trok ze weer terug
en keek zijn vrouw dreigend aan.
„Dan waag het op uw eigen gevaar
dien raad in den wind te slaan.
„Dat gevaar vrees Ik niet. Ik moet
en wil alles weten."
„En op welke wijze denkt gij achter
de waarheid te komeil vroeg hij op
spottenden toon.
„Ik zal ze ontdekken. Zooveel is mij
duidelijk de zaak staat in verband met
de nalatenschap van uw oom. Volhardt
gij nu bij uw weigering, dan zal mijn eer
ste werk zijn, dien anderen neef te zo©
ken. Moeilijk zal dat niet zijn, want de
menschen hier in deze omstreken zul
len hem nog wel hebben gekend. Met
hem, of indien hij niet meer leeft, met
zijne erfgenamen wil ik mij in verbin
ding stellen." Zij keek haar echtge
noot loerend aan. „En dan deel ik de
zen man alles mee, wat ik weet en wat
ik vermoed, en samen zullen wij
Een verschrikkelijke vuistslag op
de tafel deed het servies rinkelen. Een
juist ingeschonken glas viel om, en de
wijn liep over het fijn damasten tafel
laken.
„Waag het, ook maar het duizend
ste gedeelte te doen van hetgeen gij
hebt ^»->egd en ik zal u met deze mijne
handen worgen
In het volgende oogenblik had hij de
kamer verlaten, en de deur viel krakend
achter hem in het slot.
Augusta bleef nog eenige oogenblik-
ken zitten. Had zij verstandig gehan
deld, met zijn toorn zoo uit te dagen
Wat kon haar eigenlijk dat geheim sche
len Of hij op rechtmatige of onrecht
matige wijze in 't bezit van zijn vermo
gen was gekomen, kon haar toch eigen
lijk onverschillig zijnhet was rijn
zaak, en hij had de veraiuwoorcing,
niet zij- Wordt vervolgd.
Tweede Blad.
„Mijnheer en mevrouw, pas uit Holland
Bekomen, hebben een lief knus huisje in
het Heuvelterrein gehuurd. Zooals het
veelal met pa's uit Holland gearriveerde
jc-nge mensohen gaat, vinden mijnheer en
mevrouw het hier in de Oost zoo mooi,
zoo snoezig, en die Javaansche bedienden
zoo aardig, zoo beleefd en hulpvaardig.
Ach hoe echt gezellig is het hier toch in
Indië, zegt het jonge Hollandsche vrouw
tje".
Aldus begint een verhaaltje in het Se-
marangsche Dagblad.
Na deze schalksch-spoltende inleiding
het is altijd een verheugenis nietwaar, als
een journalist nog schalksch zijn kan
volgt een beschrijving hoe het jonge arge-
loozc echtpaar hunne huisbedienden ont-,
halen op thee. koffie, limonade en koekjes
en „lieve moderne deuntjes" op de piano,
en hen daarvoor uilnoodigt gebruik te
maken van de leeren fauteuils en de rust
bank van mijnbeer.
Aan dat lieve gedoetje komt natuurlijk
een calastrophaal einde: Plotseling op een
Zondag-voormiddag werden de buren op
geschrikt door een groot lawaai in 'het lie
ve busje. Men boorde mijnheer vloeken en
rajzen, en mevrouwtje er doorheen schet
teren. Een poosje daarna zag men al het
Ir'ard»rb nerponeel het erf afgaan, gepakt
en gezakt druk gebarend, pratend, zich
opstellend op een grasveld aan den over
kant.
En wat was er gebeurd? Mijnheer en
mevrouw, de piepjonge Hollandsche echte
lieden, die de Javaansche bedienden zoo
-n hulpvaardig vonden, hadden ten
slotte het in de gaten gekregen, dat hunne
brave bruine huisgenooten op het laatst
niet meer werkten, alles verwaarloosden
en lieten vervuilen.
Bovendien moesten ze constateeren, dat
een gedeelte van hun mooi Hollandsch
servies, hunne lepels, vorken, messen, kus-
sensloopen, beddegoed, etc. verdwenen
was.
Een groot deel werd teruggevonden in
de kamer van djongos, kokki, kebon,
etc.. Verder kwam het jeugdige echtpaar
tot de ontdekking, dat de kamer van
djongos in een kruidenierswinkel was
herschapen. Men vond er bier, koffie,
thee, suiker, etc.
Later vertelden de jeugdige echtelie
den aan de buren, dat ze nooit gedacht
en geweten 'hadden dat Javaansche bedien
den in dank*voor de goede behandeling di*
zij bij hen ondervonden, den boel zouden
wegstoppen en verwaarloozen.
En dergelijke jeugdige Hollandsche echt
paartjes met hooge idealen over Indië en
de Javanen wonen bij hoopjes in het Heu-
relterrein.
Aldus besluit het Indische blad dit ver
telseltje, dat zoowaar door andere bladen
nog overgenomen wordt, om hunne lezers
mede gelegenheid te geven zich te verkneu
teren over de desillusies van het idealis
tisch aangelegd echtpaartje.
Dergelijke stukjes zijn me een ergernis.
Ik weet bij eigen aanschouwing, dat de
nieuwkomers of baren in Indië somtijds
heel dwaze dingen doen, dat sommigen
van hen met de allerbeste bedoeling, doch
met een geproportioneerde onkunde om
trent <Je maatschappelijke opvattingen van
V® inlanders hun houding tegenover deze
K«nmerken willen door vriendelijke tege-
10etkomendheid, door „familiariteit
.?at"van de resultaten zoo teleurstellend
dat deze ethisch-doende nieuwkomers
'ntien het jaar getransformeerd zijn in
^Prononceerde Indië-kenners en ook vaak
jntÜë-haters, die overtuigd zijn, dat aan de
"'anders toch niets te verbeteren valt!"
n 'k weet, dat de ethische neigingen van
nieuwkomers meestentijds ondoor-
„acht en somtijds enkel liefhebberij is.
n h ik weiger te gelooven, dat er een en-
Hollandsch echtpaartje, hoe onhandig
k, zoo dwaas is om in hun slreven lot
°verbrugging van rasverschillen ook alle
Kewone maatschappelijke scheidingen te
•'ut te doen; en ik weiger vooral te geloo-
dat er „dergelijke jeugdige echtpaar-
Jes" „bij hoopjes" zijn.
Evenwel, die overdrijving ergert me niet
meest.
Ergerlijker is de klaarblijkelijke opzet
Om dit „jeugdige echtpaartje" te doen gel-
en als typen van menschen, met idealen
over Indië en de Javanen, om aldus met
°7e laatsten te kunnen spotten. Al is dit
stukje journalistiek om z'n kinderlijheid
kinderachtigheid nogal onschuldig, ik
°grijp maar al le goed dat de schrijver
overtuigd is, de mecning te vertolken van
e'en in Indië.
j, -b'og steeds zijn er velen, die mcenen dat
j^alisme wel het slechtste artikel is om
Indië mede te nemen, die een leveris-
bding en een levenswerkzaamheid pro-
'W'eren, gekenschetst met d« populaire
•yj.O'kh-uikking: we zitten hier niet om
ji&en te vangen".
sle ,eze soort materialisten, die in Indie
ifyj ts een land zien om geld te verdienen,
kvyl^aad, deze zijn er „bij hoopjes". Het
door hen aangericht is niet gering,
toch gelden menschen, die anders hande
len dan zij als dwazen.
En helaas, oolc onder hen, die van goe
den wil zijn, telt men weinigen, die er
tegen kunnen dwaas geheeten te worden.
Niet ieder heeft de onvervaardheid van
„Roomsqjre Kruisvaarders".
Roomschen zijn gemeenlijk zoo spoedig
niet vervaard.
Zoo juist heeft een der beide Katholieke
vertegenwoordigers daarvan blijk gegeven.
Men weet uit een der vorige Indische
Kronieken, hoe er eenigen tijd geleden ge
klaagd is over het benoemen van een mi
litant communist tot hoofd van een der
kweekscholen Ier opleiding van Inlandsche
onderwijzers, waaraan een internaat ver
bonden is.
De heer ten Berge, zelf hoofdonderwij
zer bij een der Hotl. Inlandsche scholen
heeft liet bestaan bij de behandeling der
ondervvijsbegrooling eene motie in te die
nen, waarin de wensch werd uitgesproken
geen communisten aan de Gouvcrnements-
intematen te verbinden. Dat kon aller
minst de goekeuring wegdragen van zijn
allerhoogsten chef, den directeur van On
derwijs. Deze voelde zich gedrongen de
motie te ontraden, doch verwierf daarmede
geen succes.
De motie van den heer Ten Berge werd
door den Volksraad niet ruime meerder
heid aangenomen.
Proficiat, kameraad'
S.
Dail Eireann en de Engelsche
vredesvoorstellen.
LONDEN, 24 Aug. De correspondent van
de „Times" te Dublin schrijft, dat daar ter
stede demeening blijft heersohen dat Lloyd
George's voorstellen verworpen zullen wor
den, doch dat tegenvoorstellen zullen wor
den aangeboden, die een grondslag vormen
voor nieuwe onderhandelingen. Niemand
verwacht absolute verwerping. Iedereen
schijnt ervan overtuigd, dat indien het be
stand gehandhaafd kan worden, vroeg of
laat een schikking getroffen zal worden.
De „Daily Express" gelooft, dat de te
genvoorstellen Ulsters positie zullen raken
en deswege de toekomstige besprekingen
zeer delicaat zuilen maken.
Verlof op eerewoord verboden.
De correspondent van de „Manchester
Guardian" te Dublin meldt, dat na de ont
vluchting van James Staines uit het inter
neringskamp te Hare Hill Vrijdagnacht,
generaal Macready een order heeft uitge
vaardigd, waarin hij het verleenen van ver
lof op eerewoord aan alle gevangenen ver
biedt, zoolang Staines niet in het kamp is
teruggekeerd. Dit verlof werd tot nog toe
toegestaan aan gevangenen, die konden be
wijzen, dat dringende huiselijke aangele
genheden hen riepen.
Staines ontsnapte uit het kamp door
zich te verschuilen op een van twee mili
taire wagens met timmerhout, die het
kamp, dal zij per vergissing waren bin
nengereden, weer verlieten.
Staines is een broer van de alderman
Michael Staines, een lid van het Dail
Eireann.
Het standpunt van Sinn Fein.
Een Iersche correspondent, die in nau
we aanraking is met de Sinn Fein-bewe-
ging, doch zelf geen Sinn Feiner is, zendt
aan de „Manchester Guardian" de volgen
de verklaring van het standpunt van Sinn
Fein tegenover de BritsChc vredesvoorstel
len:
I. Sinn Fein is van meening, dat Ier
land, ter verzekering van zijn veiligheid, in
werkelijkheid meer zou behoeven dan den
status van Dominion; niet minder, zooals
volgens hot rcgeeringsvoorstel. De Domi
nions zijn veilig, liggen ver weg, zijn daar
door sterk. Doch Ierland leeft gelijk het
lam naast den leeuw.
Volgens Sinn Fein dreigt Ierland altijd
gevaar van den kant van Engeland. Wat
Engeland vandaag' geeft, kan het in 1930
terugnemen. Wat het in 1783 gaf, nam het
in 1800 terug.
De Sinn Feiners wenschen daarom ecui-
gen waarborg van buitenaf, zooals Bel
gië had. En zij beweren, dat geen enkele
kleine'natie ooit veilig is zonder waarborg
van buitenaf. Elke kleine natie dreigt ge
vaar van haar grootere naburen.
II. De Sinn Feiners beweren, dat het
rcgeeringsvoorstel niet den Dominion-sta
tus vervat houdt. Zij zeggen, dat de vol
gende kentcekenen van den Dominionsta-
tus niet ten aanzien van Ierland zijn opge
nomen: a. het recht van afscheiding; b. een
onafhankelijke slem in buitenlandsche aan
gelegenheden; c. strategische onafhanke
lijkheid; d. vrijheid van handel, finan
ciën etc.; e. het recht om neutraal te blij
ven in een oorlog. Wat het laatste punt
betreft zeggen zij, dat zij niet wenschen te
worden medegesleopt in de naijverige
agressie over de gehcele wereld van Enge
land.
III. Wat de kwestie-Ulster aangaat, zeg
gen zij, dat door het instellen van twee
Dominions, het voorstel de scheiding (tus-
schen deze Dominions) duurzaam maakt
De correspondent voegt hieraan toe, dat
het heele vraagstuk zou kunnen worden
geregeld, indien Ulster Sinn Fein ook maar
in do geringste mate wilde tegemoet ko
men.
De Sinn Feiners beklagen zich, dat het
in het voorstel noch Dominion Home Rule
krijgt, noch concessies ten aanzien van Ul
ster. Eén van beide zou hun wenschen
reeds zeer ver tegemoet komen. De cor
respondent gelooft echter niet, dat Sinn
Fein ooit zijn eisoh tot onafhankelijkheid
zal prijsgeven, tenzij Ulster een correspon-
deerende concessie doet in de richting van
de eenheid.
DE DIEFSTALLEN OP DE FRANSCHE
SPOORWEGEN.
De onder-minister van justitie Ignace zal
bij het weder bijeenkomen der Kamer een
wetsontwerp indienen ten doel hebbend
een krachtiger bestrijding van de diefstal
len op de spoorwegen.
In de toelichting wordt er op gewezen,
dat diefstallen op de spoorwegen Ms zij
niet vergezeld gaan, of vooraf worden ge
gaan of gevolgd door aanslagen tegen per
sonen zich niet onderscheiden van andere
diefstallen, bij het ontbreken van ver
zwarende omstandigheden. Er is slechts
een straf van 1 tot 5 jaar op van toe
passing en een boete van 16 tot 500 fics.,
met bevoegdheid voor de rechtbanken om
er een verbod van verblijf aan toe te
voegen.
Om hierin verandering le brengen word t
in plaats van art. 383 van het Code pénal
een nieuw artikel voorgesteld, waarbij de
diefstal op de spoorwegen gelijkgesteld
wordt met diefstal op den openbaren weg
(art. 381 Code pénal) terwijl tegelijkertijd
als bewoond huis in den zin der strafwet
wordt aangemerkt iedere spoorwagon,
bestemd voor het vervoer van reizigers,
evenals de postrijtuigen en de goederen
wagens, daar de beambten dezer diensten
recht hebben op dezelfde bescherming als
de passagiers.
Aldus zal op diefstal op de spoorwegen
steeds het minimum staan van tijdelijiken
dwangarbeid (van 5 tot 20 jaar). Wordt
de diefstal gepleegd bij nacht, of door
twee of meer personen of zijn een of
meer der schuldigen gewapend (hetzij dat
zij die wapens openlijk dragen of ver
borgen houden) dan zal steeds levenslange
dwangarbeid worden opgelegd. Verzach
tende omstandigheden zullen nimmer gel-
d*en.
In geval van moord zal, ingevolge dit
nieuwe ontwerp, de doodstraf moeten
worden uitgesproken.
„De heeren misdadigers hebben het
eerste geschoten," aldus ten slotte de toe
lichting. „Het wordt tijd de eerlijke men
schen te beschermen.
DE REIS VAN JOFFRE NAAR JAPAN
UITGESTELD.
Maarschalk Joffre zou een bezoek aan
Japan brengen en 2 September vertrek
ken. Déze officicele reis van Joffre is uit
gesteld tot het eind van het jaar. Dit uit
stel wordt toegeschreven aan den wensöh
om politieke manifestaties in Japan te
voorkomen vóór de conferentie van Was
hington, die een si-echten indruk zouden
kunnen maken in de V S. Dit bezwaar
zal na de conferentie van Washington
minder groot zijn.
DE SPOORWEGSTAKING IN POLEN.
Volgens te Berlijn ontvangen beriohlen
schijnt de slaking der spoorwegbeambten
in Pomimereilen en Posen ©en grooten om
vang aangenomen te hebben. De Poolsche
minister van Arbeid heeft zich naar Posen
begeven om inlichtingen aangaande de
staking in te winn-en en onderhandelin
gen met de spoorwegmannen te openen.
DE STRIJD IN MAROKKO.
Het officieele communiqué uit Melilia
van Dinsdagavond 11 uur meldt, dat er
's morgens een militaire operatie werd
verricht om posten te plaatsen ter ver
zekering der verbindingen met Soukelihad
en om vijandelijke concentraties te ver
spreiden, die sedert eenige dagen druk
uitoefenden.
De operatie, waarmee een sterke
colonne van alle wapens, gesteund door
vliegtuigen was belast, slaagde volkomen-
De vijand leed zware verliezen en liet een
vrij groot aantal dooden en gevangenen
achter.
Quinones de Leon heeft naar Madrid
inlichtingen medegebracht over de moge
lijkheid eener Fransoh-Spaansohe samen
werking in Marokko. De Spaansche re
geering schijnt over deze inlichtingen niet
tevreden le zijn.
DE GRIEKSCH-TURKSCHE OORLOG.
Volgens het officieele Grieksohe leger-
bericht rukten de Grieksche troepen op
tot aan de rivier Sakaria, op het midden
vain den weg van Eski-sjehir naar Angora.
Het kwam slechts tot onbeduidende ge
vechten met vijandelijke cavalerie.
Volgens een telegram van R. B- D.
meldt dte „Times' ook dat de Sakaria
door de Grieken is bereikt, maar dat de
berichten omtrent de overschrijding diier
rivier gisteren vermeld voorbarig
zijn.
De treindieven gaan rustig met hun
TWEEDE DEEL.
V/a*
mijn Voorzichti?ik lk}t m'j
werk voort. Er worden weer riersch ce
dent' gevallen gemeld.
In den sneltrein Parijs—Havre verloor
een dame haar tasch, iuh radende 5000
francs aan obligatiëm en een groote som
gelds. Zij had even in den corridor ge
staan en toen zij naar haar comparti
ment terugkeerde, was haar tasch ver
dwenen.
Nog onaangenamer was het avontuur
van een diamanthandelaar uit Regent
Street in Londen, die tweemaal van zijn
eigendom beroofd werd. Hij begaf zich
met dien nachttrein naar Dundee en had
zicüi behagel ijk in oen slaapwagen gein-
stalleerd. Zijn tasch, waarin paarlcn en
diamanten tot een waarde van 150.000
francs, gebruikte hij als hoofdkussen.
Toen 'hij 's morgens wakker werd. was
zijn tasch verdwenen.
Toen de koopman des middags thuis
•kwam, constateerde hij, dat inbrekers
hem een bezoek hadden gebracht en ver-
diwenen waren met juweelen en sigaren.
Uit Lyom wordt aan de „Malin" een
nieuwe spoorweg roof gemeld. Een zekere
mevrouw Cfthonan uit Angers was te
Montlucon »n den trein naar Mou-
lins gestapt- Toen de trein door oen tun
nel reed, dlook plotseling in het compar
timent, waar alleen de genoemde dame
zat, een individu op. De man wierp zich
op' mevrouw Cohonan, zoodat zij zich
niet kon verroeren en beval baar op ge-
dempten toon: „Uw geld! Schreeuw niet,
anders dood ik ul
De arme vrouw overhandigde doode-
lijk verschrikt haar geld en juweelen.
Daarna opende de handiet een portier,
liet zich op de treeplank zakken en
spron." uit den in gang zijn den trein, juist
toen deze den tunnel verliet. De roovcr
kon «©makkelijk en zonder eenig gevaar
«it den trein springen, die in den lunnel
zijn gang aanzienlijk had verminderd.
Aam bet eerstvolgend station ga:f me
vrouw Cahonan, die nog eb eel ontsteld
was, den aanslag aan. Het stationsj>er*>-
neel' stelde onmiddellijk een onderzoek
in, terwijl men de gendarmerie van het
gei>©nr<le in kennis stelde. Men vond
echter geen spoor van den bandiet, die
dwars over landerijen is gevlucht; óók
berit men van hem geen enkel signale
ment.
HFT GENOOTSCHAP DER luipaard-
Te Brussel zijn berichten nit Stanley
ville ontvangen, volgens welke twee „hri-
paardmamnen", die ter dood waren ver
oordeeld, op 20 Juni 1.1. aldaar voor de
gevangenis 'n openbaar zijn opge
hangen.
De „luipaardmannen vormen een zeer
wijd vertakt geheim genootschap in Cen
tra al-Afrika. Zij dragen een kleed van
Iuipaardvel, dat tol over de knieën reikt,
en een masker eveneens van Iuipaardvel,
met gaten voor de oogen. Voorts dragen
zij ijzeren handschoenen,, waarvan de
vingers uitloopen in nagebootste luipaard-
klauwen, zoodat zij bun slachtoffers
wanden toebrengen, welke er uitzien als
die van een luipaard, waardoor de in
boorling enop een dwaalspoor worden ge
bracht- Het geheime genootschap, waar
toe zij behooren, oefent een schrikbewind
onder de inboorlingen uit. De leden ple
gen hun misdaden dikwijls met kanniba
listische oogmerken. Het is uiterst moei
lijk, de dia diers op te sporen, daar dezen
op vroeselijke wijze wraak nemen op een
vorr.iclcr, en wanneer een inboorling door
een toeval IniTi geheimen te welen komt,
wordt hij voor de kens sresfeld, zich bij
hen te voegen of op slag te sterven.
BEGRAFENIS-INBREKERS.
Het nieuwste inbrekers-type te Parijs
is do begrafeniis-inbroker. Hij bewerkt
huizen, waarvan de bewoners naar een
begrafenis zijn. Moestal is er niemand
thuis gebleven, zoodat da inbreker op
zijn gemak alle kamers kan doorsnuffe
len.
Dezeir dagen had de begrafenis plaats
van een antiquair Yver Mirande. Onmid
dellijk nadat de begrafenisstoet was ver
trokken, beide er iemand aan. Tot den
concierge, die openmaakte, zeidie hij, door
den gezondheidsdienst te zijn gestuurd,
om er voor te zorgen, dat de vertrekken
werden gedesinfecteerd.
„Geat u maar niet naar boven," zeide
de concierge, „ze zijn allemaal naar de
begrafenis."
„Dan moet ik oen kaart achterlaten,
waarop staat, dat ik later terug zal ko
men, gaf de mom ten antwoord, en hij
ging naar hoven.
Op dat oogenblik kwam er een tweede
bezoeker. Het was een geheel in het zwart
gekleed jongmensch dat 'n grooten krans
droeg. De concierge vertelde hem, dat
hij te laat was en dat de begrafenisstoet
reeds was vertrokken. Hij bleef met den
concierge praten en wist dezen zoo te
boenen, dat er niet op werd gelet, dat de
eerste bezoeker wel erg veel tijd noodig
had, om zijn kaart achter te laten.
Toen de familie terugkwam, bleek, dat
al het zilver verdwenen wais, alsmede een
bedrag van vijfduizend francs aan bank
papier.
GROOT MARTA-CONGRES IN
ZUID-AMERIKA.
Volgens de „Catholic Times" worden
op het oogenblik toebereidselen getroffen
voor een groot Amerikaansch Hariacon-
gres dat op 8 September a.s. in San
tiago (Chili) zal worden gehouden.
Maria-congregaties in Argentinië, Bra-
zillië Ecuador, Mexico, Cuba, Columbia,
Venezuela, Salvador en San Domingo
hebben reeds haar deelneming toe
gezegd.
De plannen voor het congres zijn twee
jaar in bewerking geweest en in dien
tijd zijn er honderdon Maria-congre
gaties voor mannen on jongelingen op
gericht in Chili en andere Zuid-Ameri-
kaansehe landen.
Dr. Eridtjof Nansen, die namens den
volkenbond, de actio tot bulpverleening
aan Rusland leidt, heeft het volgende
telegram aan den Paus mzonden:
De actie, door Uwe Heiligheid onder
nomen ten gunste dor van honger stor-
vendo millioenen in Rusland, geeft mij
den moed om niet alieen voortzetting
van den moreelen etean te vragen, maar
om tevens een direct beroep van Uwe
Heiligheid op de liefdadigheid van de
Christenheid te verzoeken.
Het oogenblik is wanhopig. Het leven
van een groot volk staat op het spel.
Ik vertrouw, dat ik, belast als ik ben
met do zware taak der hulp-o>fc.*nisaiie,
niet tevergeefs zal vragen om csn di
recte actie van Uwe Heiligheid."
(w.g.) Fridtjof Nansen.
EEN MOORDDADIG TWEEGEVECHT
OMWILLE VAN EEN KIP.
Twee boeren van Lustin, in het Maas
gebied, hadden sinds enkele dagen ruzie
over het feit, dat de kippen van den
oen op het erf van don ander liepon.
Toen de eene boer een der beestjes van
zijn buur neermikbe, greep de laatst»
zijn revolver en joeg zijn vijand twee
kogels in de hartstreek. De getroffene
richtte daarop, aldus do „Msb", met zijn
laatste kracht zijn jachtgeweer op den
ander en schoot hem de volle lading in
de borst Beiden waren nagenoeg op het
zelfde oogenblik een lijk.
HET POSTTARIEF IN SOVJET-RUS
LAND.
De „N. R. Crt." ontvangt do volgende
cijfers ovor het thans in Sowjet-Rusland
ingevoerde posttarief.
Het tarief voor een gewonen brief is
100 roebel; aangeteekenden brief 1100
roebol. Stadstelegrammen kosten 100
roebel per woordbuiten de satd
500 roebel per woord; dringende tole-
grammen 2000 roebel per woord. Ben
telefoon-abonnement kost per jaar
350.000 roebel.
Anti-Italiaansch propaganda. Uit
Rome wordt gomeldt, dat er op last van
de Itaüaansche regeering huiszoeking
plaats heeft gehad in het consulaat van
Montenegro. Dit hangt samen met in
structie inzake anti-Italiaansche propa
ganda.
De Haagsche briefschrijver van „De
Tijd" vestigt er de aandacht op, dat
van de tegenwoordige Kamerleden er al
een dozijn als plaatsvervanger z'.jn ge
kozen.
„Er zijn onder dezen thans nog al
eenigo oud-Kamerleden, dus mannen,
vroeger reahtslreeks door de kiezers ge
kozen, die zijn uitgevallen cmdat hun
partij in getalsterkte achteruitging en
die als zittend Kamerlid niet de reden
hadden, om geen candidatuur te aan
vaarden, welke hun geen voldoende ze
kerheid verschafte. Maar dit is spoe
dig voorbij. Vermoedelijk reeds ^bij de
volgende verkiezing. En dan krijgt men
dus langzamerhand een Kamer, nagenoeg
uitsluitend uit aanvankelijke plaatsver
vangers bestaande. Wat wordt er op die
wijze van de Kamer, indien niet met
wortel en al de verkeerde opvatting wordt
uitgeroeid, dat het een man van be-
teekenis niet waardig is plaatsvervanger
te zijn en het plaatsvervangerschap dient,
om mannen of vrouwen zoet te houden,
die men als lid van de Kamer niet ge
schikt zou vinden? De Kamer wordt dan
op den duur noodwendig een college van
tweede klasrers, zoo niet erger, van as
piranten of sollicitanten naar hetgeen zij
beschouwen als een gemakkelijker o
voordeeliger baantje dan zij bekleeden.
Indien men daarentegen a!s( plaatsver-
vangor „do beste" weet la krijgen, kan
het instituut coa zogen worden vo r het
gehalte der Kamer. Een der-olijke iail*-
vervanger kan zich door 'zijn studie in
het algemeen on door zijn studie van de
werkzaamhedon der Kamer in het bij
zonder tot het ambt min of meer voor
bereiden. Hij kan zich langzamerhand van
zijn andere werkzaamhedon losroa' en of
maatregelen nemen, dat hij 't nieuwe
ambt zonder bezwaar kau waarnemen
naast hetgeen hij in de vrije maatschappij
vervult, om overigens zonder ongeduld
en zonder om eens anders doods te
bidden, het tijdstip af te wachten, dat
hij tot het Kamerlidmaatschap zal wor
den geroepen.
Wij lezen in „De Tijd":
De Leuvensche professor Charles Terün.
den, die op de vredesconferentie van Ver
sailles secretaris was van den heer Van
den Heuvel, een der Belgische gedelegeer
den, schrijft in de „Revue Générale" oen
artikci, waarin hij uiteenzet, hoe liet lot
van België en dc andere landen „met he.
perkte belangen" geregeld werd door de
groote m ogend lieden dikwijls buiten deze
landen om.
Professor Terlinden schrijft over de te»».
ritoriale eischen van België, onder meen
„De vijf groote mogendheden waren al
leen vertegenwoordigd in de commissie^
belast met dc bestudcering der territoriale
kwesties. Zoo werden de eischen van Bei-
gic besproken zonder tussctienkomst de»
Belgische gedelegeerden door oen s;ieoiala
commissie, waarin de Japansclie gedele
geerden met de Engelsche cu Amerikaao-
sehe een meerderheid vormden tegen de
Franscbe en Itaüaansche, die m princiep
gunstig gestemd waren voor de Belgische
eischen.
„Eeniuaal, 12 Februari 1919, werden d«
Belgische gedelegeerden als sollicitanten
of enne familieleden door den oppersten
raad o» "vangen. Zij hadden 3 uren om hun
eischen uilecn te zetten.
„Na het onderhoud van 1 ehruari wer
den alle discussies over de Belgische
eischen in liet duister voortgezet.
„Het was door een brief, welke aan het
hotel Lotti werd afgegeven, en die ver
keerd geadresseerd was, dat de Belgische
delegatie kennis kreeg van den absolute»
tegenr.'and der Engelsche admlra&est
nog onder den indruk van de verschrik,
king der onderzeeërs tegen elke veran
dering van sauvereinitdl over den linker
Scheldi-oever. Evenzoo kwam men door
indiscreties te weten, dat Lloyd George en
Wilson zich vierkant verzetten tegen elkes
afstand van grondgebied door Duitsch-
land aan Nederland, als compensatie voor
de kanions, welke Nederland aan Belgil
zou teruggeven. De eerste proef van da
bladen van 't vredesverdrag bevatte nog
een artikel, bepalende den afstand van een
deel van Gelder, maar dit artikel verd
door de tusschenkomst van WUson go-
schrapt, toen het comité van redactie,
waarin België niet vertegenwoordig J was.
de proeven corrigeerde."
Te Amsterdam.
Tn den vroegen ochtend van Woensdag
op een uur dat de meeste Amsterdammers
nog niet op waren, stonden de Koningin
en de piinses reeds op de brug van de
„Merope", die van de reis naar de Noor-
sohe fjorden is teruggekeerd. Om 7 uur
passeerde het sdhóp de Hembrug en tegen
acht uur meerde het aan de steigers va a
de „Koninklijke Noderlandschc Stoomboot-
Maatschappij" op de Levantknde. Prci rêf
drie weken had dc reis geduurd.
Nog oen-igen lijd bleef de vorstin met
de prinses aan boord, in afwachting van
de komst der auto's, waarmee zij naar
.Het Loo" zouden torugkeeren
Doch alvorens van boord te gaan, nam
II. M. op hartelijke wijze afscheid van
kapitein Ten Klooster en den dokter.
De officieren en bemanning van de
„Merope", -waaronder een paar inlanders,
stonden op hei achterdek in het getid
toen de Koningin en prinses met gevolg
het schip verlieten.
Door de loods begaf liet gezelschap zich
naar buiten. Nog enkele oogeribiikken
onderhield de vorstin zich met de direc
teuren der K. N. S. M., de heeren P*ul
den Tex, Yalstar en Van Hasselt, baai
tevredenheid betuigende over de mooie
reis, waaraan zij de meest aangename
herinneringen bewaren zal.
Buiten slomden slechts enkele belang
stellenden. Op de hofauto werd dadelijk
de koninklijke standaard ontplooid: het
incognito was opgeheven.
De Koningin zag er goed uit Zij had
©en witte stroohoed op en droeg een lan
gen, gelen mantel; de prinses was door de
zed iicbt gebruind en leek in de beste
stemming na haar eerste zeereisje. Zij had
een kort grijs bonten manteltje aan. in
de open ante -verd het stofsoberm opge
zet en precies negen uur reden de auto's
van de LevanMeade weg. ln de tweede
