Tweede Blad.
BUITENLAND
BRIEVEN UIT ROME*
DE VIOOL.
Weer een kink in de kabel.
GEM. BUITENL. BERICHTEN.
WOENSDAG 21 SEPTEMBER
FEUILLETON.
Vertaald uit het Engelsch door Hen.
"ëtte v. d. Waarden.
5
Fraulein Kaufmann verliet de kamer
"laar hield den vleugel met haar kost
baren last in 't vizier.
Franz 1 Franz riep ze, kom eens
hier
Een oogenblik I Zijn stem was diep
r*1 muzikaal, en had een zangengen
k'ank. In dd gang hadden zij een korte
maar scherpe woorden wisseling in ver-
°ntwaardigd Duitsch.
Ik heb wel in de gaten, dacht Lynn
hij zich zelf, dat ik niet met Herr Kauf-
mann zal studeeren.
Op het zelfe oogenblik kwam deze
binnen, wierp een vluggen achterdoch-
tigen blik op Lynn, nam de Cremona,
en ging weg, Hij bleef zoo lang afwezig,
dat Lynn besloot om netjes den aftocht
te blazen. Hij pikte zijn hoed op, en was
half uit zijn stoel gerezen, toen hij
voetstappen hoorde en wachtte.
Zoo, zoo, zeide de Meester,wensch-
te u mij te spreken
Hij had een middelmatige gestalte,
doordringende donkere oogen, borsteli-
Zijn handen stempelden den violist.
Ja, antwoordde Lynn, ik zou graag
van u leeren.
Wat leeren Herr Kaufmann s
stem klonk brusk.
Viool, lichtte Irving kleurend toe.
Zoo Maakt u violen
Neen ik zou graag vioolles van
u hebben.
O, zeide de ander, hem scherp op
nemend is het om te spelen U kunt
van mij niets leeren.
Hij stond op als om te kennen te ge
ven, dat het onderhoud geëindigd was,
maar Lynn liet zich niet zoo gemakke-
lijk afschepen.
Herr Kaufmann, begon hij, ik ben
van heel ver gekomen om onder uw lei
ding te studeeren.
We hebben onze huishouding opge
broken en zijn in Oost-Lancaster komen
wonen, enkel en alleen voor dat doel.
Ik voel me gevleid, merkte de
Meester droog op. Mag ik vragen hoe u
mijlen ver weg van mij gehoord hebt?
Wel, iedereen kent u. Ik herinner
me, dat mijn moeder mij als kind al ver
telde dat ik eens van den grooten Herr
Kaufmann les zou krijgen. Het is haar
levensdroom en de mijne.
Een verkeerde droom, zei de vio
list kort. Mag ik den naam van uw moe
der weten
ARTHUR TERVOOREN.
De toestand in Ierland.
Mevrouw Irving, Margaret Ir
ving.
Margaret, herhaalde de oude man
op veranderden toon. Margaret
Er viel een lange stilte, toen de jon
gen weer
U neemt me aan, is 't niet
Een oogenblik scheen het alsof dé
Meester zonder bedenking toe wilde
stemmen, maar hij kwam met een schok
tot zich zelf.
Een oogenblik, zei hij, hij kuchte
een schorheid weg. Waarom hebt u
„mein" Cremona aangeraakt
De doordringende oogen waren op
hem gevestigd en Lynn kleurde tot aan
de slapen, maar hij doorstond den blik
eerlijk.
Ik kan het zelf nauwelijks verkla
ren, antwoordde hij. Ik was alleen hier,
ik had al een heelen tijd gewacht, en het
is voor mij altijd iets van zelf sprekends,
violen te bekijken. Ik geloof dat ieder
wel eens dingen doet, waar hij geen re
kenschap van kan geven. Het lag niet in
mijn bedoeling iets verkeerds te doen of
iemand te beleedigen. Het spijt me ont
zettend.
Ach, zuchtte de meester, ik had
haar ook weg moeten bergen. Er komen
zelden vreemdelingen hier, maar toch
deed ik er verkeerd aan. Frederika
geeft zich zelf de schuld, ze vindt dat
ze niet had moeten gaan schrobben, bij
u blijven, doch daar ben ik het niet mee
eens. Het is „mein" cremona, ging hij
bitter voort, niemand raakt haar aan
dan ik.
Zijn droefheid was echt, en voor het
eerst gevoelde Irving sympathie. Hoe
onredelijk het ook was, hoe week
en kinderachtig, hij zag toch in dat hij
onbewust een teere plek had aange
raakt. Al de liefde van het kloeke, oude
hart was gecentraliseerd op de houten,
onbezielde viool onbezield neen,
iets dat geliefde en kind tegelijk is, kan
niet onbezield zijn.
Herr Kaufmann, zei Lynn, geloof
mij, alles zou ik willen doen, op dit
zelfde oogenblik, als ik mijn aanraking
doen uitwisschen. Nu kan ik alleen ver
giffenis vragen.
We zullen er niet langer over spre
ken, antwoordde de Meester, met rusti
ge waardigheid, we zullen trachten te
vergeten.
Hij keek uit het raam en stond een
tijd lang met zijn rug naar Irving.
Wat heb ik toch misdaan, vroeg
Lynn zich af. Ik heb haar enkel opgeno
men en weer neergelegd. Ik heb haar
niet beschadigd.
Hij was te jong om in te zien, dat het
niet in de eigenlijke aanraking zat
maar dat de oude man deze aanvoelde
als een minnaar, die zijn geliefde in de
armen van een ander ziet. Het frissche
blauwachtige waas van de vrucht af, de
geur der roos was weggenomen. Meer
dan vijf en twintig jaren was de Cremo
na behoed geweest voor ontwijding.
De gedachten van den Meester wa
ren met één sprong een kwart eeuw
terug. Weer stond hij in het bosch van
Oost-Lancaster, de lucht was -bedekt
met dreigende wolken, en dorre blade
ren stoven verschrikt uiteen, als de
Noordenwind er doorheen joeg. Een
meisje van twintig jaar met een bleek
gezichtje, stond naast hem en haar lie
ven mond trilde.
Neem haar," zeide ze. Ze is van
mij, en ik kan er mee doen, wat ik wil,
niemand hoeft het ooit te weten. Als
iemand er naar vraagt, zal ik er wel iets
op vinden. Wat ik je geef is een stuk
van me zelf, zoodat je, door alle tijden
heen, mij niet zult vergeten. Als je haar
aanraakt zal het zijn, alsof je mijn hand
in de jouwe hield. Als je haar wilt laten
zingen, zal het mijn stem zijn, die je
zegt, dat ik je liefheb, en je zult de
vreugde van dit korte jaar herleven.
Het leed zal weggevaagd zijn, alleen
het geluk er van zul je voelen het ge
luk, dat wij nooit zullen bezitten
Haar stem brak in een snik, toen ver
dween het visioen in een nevel van
verblindende tranen. Dof rommelde de
donder in de verte en een oogenblik
voelde hij haar lippen op de zijne ge
drongen. Toen hij tot zich zelf kwam,
hoorde hij de storm woeden, en was
alleen.
Irving wachtte vol ongeduld, want
hij was rusteloos, en hij verlangde er
naar om weg te komenmaar hij durfde
DE MOORDENAARS VAN ERZBERGER.
niet spreken. Eindelijk keerde de ouce
man zich van het raam af met een bleek
bedroefd gezicht.
Neemt u me aan vroeg Lynn met
een smeekenden toon in zijn vraag.
'Ja, zuchtte de Meester. Kom dan
Dinsdags en Vrijdags om tien uur.
Breng uw viool mee en de muziek, cie
ge hebt. Ik kan dan oordeelen,
hoe ver u bent en wat we doen kunnen.
Tot ziens.
Hij scheen Lynn's uitgestoken hand
niet op te merken en de jongen ging
heen met het pijnlijk gevoel, dat hij iets
misdaan had,waar hij zelf de draagwijd
te niet van begreep.
Voor hij naar huis ging, dwaalde hij
een uur door het bosch, en in antwoord
op de vragen die ze hem thuis stelden,
zei hij alleen dat hij een tijd had moe
ten wachten, maar dat alles nu in orde
was.
Vind je hem geen ouwe lieveling
vroeg Iris.
Ik weet het heusch niet, ai.twooró
de Lynn.
i
Wordt ve 'volgd.)
KATHOLIEKE CONGRESSEN.
Sedert het einde van Augustus, juist of
het heel niet meer warm was in Rome en
in Italië, is er een serie van congressen,
nationale en internationale begonnen, die
haar hoogtepunt vindt in het internationaal
congres der Derde Orde van den H. Fran-
ciscus en eindigt met dit van de Derde
Orde van den H. Dominicus, als men ten
minste het politiek congres van de Volks
partij te Venetië, hetwelk in de maand Oc
tober gehouden wordt, niet wil meereke
nen.
De lijst begint met het congres der stu
denten en studentinnen der Italiaansche
Hoogescliolen of van den Italiaanschen tak
van de „Pas Romana", de nieuwe inter
nationale, eenige maanden geleden te Frei
burg gesticht. Het congres werd gehouden
te Ravenna, ter gelegenheid van de feesten
van den verheven dichter, Dante Alighieri.
Het was een nationaal congres, ofschoon
de meeste landen vertegenwoordigers had
den gezonden en op T einie van het con
gres de jaarlijksche bijeenkomst van de
„Pp.x Romana" daar plaats had. Moeilijk
had de internationale der studenten afwe-
cig kunnen blijven van de wereld'nulde,
>p dit zesde eeuwfeest van zijn afsterven
den grooten dichter van Je Divina Com
media gebracht.
Spoedig daarna verschenen te Ravenna
de katholieke vrouwen van Italië, de mach
tige verecniging die honderdduizenden le
den telt, verdeeld in huwbare, gehuwde en
jonge vrouwen. Gelijktijdig zagen we te
Rome meer dan twintig duizend jongelie
den van de Italiaansche Katholieke Jeugd,
die ter gelegenheid van het vijftig jarig
beslaan hunner verecniging godvruchtig
bedevaarten naar de stad der Pausen en
zetel van den H. Stoel. De dagbladen heb
ben uitvoerig bericht en vermeld hoe de
regeering, nadat het program tevoren was
goedgekeurd, en het bestuur der spoor
wegen een'vermindering van zestig procent
had toegestaan voor de jongelieden die
zich naar Rome zouden begeven, op 't
laalste oogenblik de feestvreugde trachtte
te verstoren, door de katholieken te ver
bieden de H. Mis bij te wonen in het
groote en eerbiedwaardigste monument
der christenheid, het Colosseum, het
strijdperk, waar duizenden en duizenden
onzer* eerste geloofsgenooten het leven
gaven voor Christus en ons H. Geloof.
Ook verbood de regeering een optocht
der jongelieden met vlaggen en banieren
tiaar het Vatikaan om hulde te brengen
aan den Stedehouder van Christus. De
stoet die zich toch gevormd had werd
door politie en ruiterij uitééngedreven,
hetgeen ten gevolge had, dat niet één maar
honderd kleine optochten plaats hadden,
waar onophoudelijk werd geroepen van
„Leve de Paus" en protest werd uitge
bracht togen de maatregelen eener regee
ring, waarvan eenige leden katholiek zijn,
maar nog onder het hoog protectoraat
der vrijmetselarij schijnt te staan. Op het
Sint Pietersplein kon men toen weer te
samenkomen. Fluks werd toen een altaar
uit de groote Basiliek gehaald en op de
trappen van de kerk opgeslagen, en op
het grootste plein der wereld, vóór de
grootste tempel der christenheid, onder de
venters van het Vatikaan, werd toen de
H. Mis opgedragen. De meer dan twintig
duizend jongelieden trokken alsdan met
hun banieren naar het Vatikaan waar de
H. Vader hen zegende en toesprak. Onder
meer zei de H. Vader, dat de tijd voorbij
was voor de jongelieden, gelijk de eerste
chistenen, in de Kathokomben te leven. In
't openbaar moeien de katholieke jonge
lieden hun Geloof belijden, en nu de wilde
beesten van het Colosseum de christenen
niet meer bedreigen, moet het wilde dier
van het menschelijk opzicht door de jonge
lieden bestreden en overwonnen worden.
De regeering was ondertusschen door de
tusschenkomst van de Volkspartij en de
Roman door MYRTLE REED.
bedreigingen der katholieke ministers, die
ontslag dreigden te nemen, van den geno
men vrijmetsClaarsmaalregel teruggeko
men en stond den jongelieden toe optoch
ten te houden en te roepen van „Leve de
Paus."
Oogenblikkelijk na dit congres der
Italiaansche Katholieke Jeugd, dat ineen
.bedevaart bestond, kwam het interna
tionaal congres der Kth. Jeugd bijeen en
hadden we het genoegen en de voldoening
onze sohoone moedertaal met gloed en
vuur te hooren spraken in de bijeenkomst
der leiders van de Kath. Jeugd der wereld.
De ZeerEerw. Heer Jansen, Rector van Sint
Barnardus te Amsterdam en Algemeen Ad
viseur der katholieke werken van het bis
dom Haarlem, sprak over de patronaten en
jeugdvereenigingen in Nederland en zooda
nig, dat, ofschoon niet verstaan door de
meeste congressisten, hij alter aandacht
trok. De Nederlandsche vertegenwoordiger
vertaalde tater zelf zijn redevoering dn de
Fransche taal en deze oplettendheid werd
door de aanwezigen zeer gewaardeerd. Met
luid applaus werd hij voor zijne belangrij
ke mededeelingen beloond. Later zei mij
oen congressist: „Mais il est symphatique
votre compatriote", „uw landgenoot is een
beminnelijke persoonlijkheid 1" Gedurende
de volgende zitting wist Rector Jansen
steeds het goede woord te vinden en trad
dikwijls verzoenend op, waar Duitschers,
Franschen en Belgen, 't niet eens konden
worden. Hij heeft de eer en den goeden
naam van ons vaderland hoog weten te
houden en het is niet te verwonderen, dat
het congres door applaus aannam het vol
gend jaar weder te vergaderen in Den
Haag.
Ook de heer Smulders, afgevaardigde
van de R.-K. Vakbeweging der jonge werk
lieden, sprak in gloeiende woorden en be
pleitte het stichten van ecne internationale
tusschen de jeugdvereenigingen. Ook hier
werd, evenals te Freiburg, een band gelegd
tusschen de verschillende Kath. Jeugdver
eenigingen der wereld, door het stichten
van een algemeen secretariaat waar ook
Nederland zal vertegenwoordigd zijn en
hog volmaakter eenheid der Kath. Jeugd
vereenigingen zal voorbereiden.
Terwijl we dit schrijven, heeft bet in
ternationaal congres der Derde Orde een
aanvang genomen. Duizenden kinderen
van den Seraphijnsehcn Vader van Assisië
zijn naar Rome getogen om deel te nemen
aan deze vergaderingen, welke tot doel
hebben den geest van den Arme van As
sisië te doen herleven in een wereld, waar
de deugden van naastenliefde, van chris
telijke zelfopoffering en versterving, van
onthechting van aardsche goederen, verre
te zoeken zijn. Hoezeer die deugden noo-
dig zijn in de maatschappelijke samenle
ving van heden, loonde bij de opening van
het congres de geleerde Franciscaan, Pater
Gemelli aan, die tevens sprak over het nut
en de noodzakelijkheid den Franciscaan-
schen geest in de tegenwoordige samenle
ving weer in te voeren. Heerlijke opdracht,
de Derde Orde aangewezen. Ook Neder
landsche Derde Ordelingen zijn te Rome
aanwezig op dit congres, hetwelk verschil
lende vraagstukken betreffende de Derde
Orde en de tegenwoordige behandelt Het
congres wordt gesloten met een algeimeene
audiëntie der congressisten bij den H. Va
der en een gezamenlijke bedevaart naar
Assisië.
Tegelijkertijd wordt te Bologna, ter ge
legenheid van de eeuwfeesten van Sint
Dominicus, een nationaal congres der Der
de Orde van dien orde-stichter gehouden,
hetwelk een internationale bijeenkomst van
die Derde Orde zal voorbereiden.
Men ziet dat dit jaar te Rome en in ge
heel Italië een opfleuren, een nieuwen
bloei van het katholiek leven, nationaal en
internationaal, valt waar te nemen, ter ge
legenheid der groote eeuwfeesten, die wij
vieren. Zerven eeuwen is het geleden, dat
Franciscus zijn Derde Orde stichtte, ze
ven eeuwen scheiden ons van .het afsterven
van Dominicus Guzman; de wereld viert
het zesde eeuwfeest van den dood van
Dante Alighierri.
Groote datums in de geschiedenis ver
dienen feestelijk herdacht te worden. Het
Katholieke leven put uit de herdenking
dier groote gebeurtenissen nieuwen moed
ge wenkbrauwen, een frissche kleur, en
een massa grijs haar, dat hij af en toe
met een ruk naar achteren wierp.
icn geestdrift om de christelijke beginselen
te beleijden, ze toe te passen, getrouwheid
te bewijzen aan Kerk en Paus.
CIVIS ROMANUS.
ii.
(Van onzen bizonderen correspondent.)
LONDEN, 19 Sept. 1921.
Zooals de telegrammen u al gemeld heb
ben, duurt het gecorrespondeer tussdhen
Lloyd George en De Valera nog maar al
tijd voort en hier in Londen begint het de
menschen aardig te vervelen, dat er nog
maar steeds geen eind te zien is aan de
geschiedenis.
De algemeene mceniing hier is, en ik
geloof wel, dat die juist zal blijken, dat het
ten slotte toch nog tot een conferentie zal
komen; het is maar de kwestie, wie het
eerst zal toegeven, wie het eerst zijn hal-
starrig vasthouden aan een idee zal laten
varen.
Maar.De Valera is een Ier en Lloyd
George is een Welshman en beide „soor
ten" staan hier bekend als uiterst stijf
hoofdig.
Niettemin is er een verschil, waardoor
de partijen in dit opzicht niet gelijk staan.
Lloyd George toch kan rekenen op den
steun van heel Engeland; iedereen hier
keurt zijn houding goed en dat kan van
Ierland ten aamzien van De Valera niet ge
zegd worden. Wel blijven de Ieren over
het algemeen hum leider trouw, maar er
gaan toch meer en meer stommen op, die
pleiten voor oen meer toegevender houding
dan tot nog toe door hem is aam den dag
gelegd.
De Valera climbs down, drulkt de „Sun
day Evening Telegram" met vette letters
aan het hoofd van haar jongste nummer,
waarin de brief van De Valera is opgeno
men, waarin deze zegt;
„Wij hebben u niet gevraagd, ook zelfs
maar informeel eenig principe te laten va
ren, maar u zult toch moeten begrijpen, dat
wij onszelf niet anders kunnen beschouwen
dan wij zijn. Als dit een rede moet zijn
om de conferentie niet te doen doorgaan,
dan spijt ons dat."
Al geeft hij nu ook aan het slot van dien
brief de verzekering, dat bij slechts één
doel kent, n.l. om door een conferentie te
komen tot het resultaat dat door het volk
van beide eilanden zoo vurig verlangd
wordt, toch kan ik in dat schrijven nu niet
bepaald iets zien wat lijkt op „climb down"
op een toontje lager zingen.
En dat ziet blijkbaar ook Lloyd George
er niet in, waar hij antwoordt, niet in een
conferentie te kunnen toestemmen, zoo
lang De Valera niet heeft ingelroikken de
woorden uit zijn brief van 12 Sept., waarin
hij zegt, niet anders te kunnen onderhande
len, dan als vertegenwoordiger van een
staat, die zich zelf als souverein beschouwt.
Intusschen is Lloyd George, die het tij
dens zijn vacantie in de Schotsche Hoog
landen niet bizonder heef't getroffen
maar twee dagen heeft hij er mooi weer
gehad te Gairlodh ziek geworden. Wei
niet ernstig, maar toch zoo, dat hij rust
moet houden. Hij heeft kou gevat en bo
vendien is zijn tandvleesoh ontstoken.
De lijfarts van den Koning, die ook in
Schotland vertoeft en een plaatselijke tand
arts hebben hem wel weer op streek ge
holpen, maar heclemaal beter is hij tooh
nog niet. Uit de jongste berichten blijkt
echler wel, dat, hoe de zaken ook loopen,
er van een conferentie te Inverness in geen
geval iets komt; de Premier is n.l. van
plan, zoo spoedig mogelijk naar Londen
terug te koeren. Wanneer dat zal zijn, staat
nog niet vast, de berichten daaromtrent
loopen uiteen, maar in elk geval spoedig,
er wordt zelfs al gesproken van morgen.
Hoe dit ook zij, het lijkt mij nutteloos,
hier langer te wachten, daar er voorloopig
hier toch nog niets gebeurt; hoogstens zal
er na den terugkeer van Lloyd George nog
een Kabinetszitting gehouden worden,
waarin de kwestie ter sprake komt.
Die Kabinetszitting kan op zichzelf
natuurlijk heel belangrijk zijn, maar over
hetgeen daar besloten wordt, zullen de te
legrammen u sneller inlichten, dan ik het
kan doen.
Liever ga ik dus morgenochtend naar
Dublin, om daar het verdere verloop der
zaak af te wachten.
Allicht zijn daar, te midden van een
volk, dat met zoo groote volharding voor
zijn vrijheid heeft gestreden en nu de be
slissing in het verschiet ziet, belangwek
kender dingen te zien en te hooren dan
hjer.
Dreigende spoorwegstaking-
De staking der werklieden in de spoor-
wegweikplaatsen te Dublin, wegens de
loonsverlaging van 6 sh„ dreigt ten gevolge
te zullen hebben een staking op de hoofd
lijnen der spoorwegen in Ierland. De goe
derendienst op het net der Greqt Southern
is reeds gestaakt
Verwarring in Dublin.
Volgens den correspondent van de „Ti
mes" te Dublin, heeft de jongste gedach-
tenwisseling tusschen De Valera en Lloyd
George den toestand verward, moeilijke,r
doch niet hopeloos doen worden. Verward,
omdat de openbare meening nauwelijks
vlug genoeg is om het rappe spel der twee
hoofdpersonen te volgen; moeilijker, om
dat hun brieven meer en meer van de
noodzakelijke werkelijkheid afdwalen; niet
hopeloos, omdat de eerste minister en De
Valera even begeerig zijn naar vrede.
Alles wat de correspondent op het oogen
blik kan gewaar worden, is dat Sinn Fein
niet wankelt ten opzichte van zijn theore-
tisohen eisch, dat Ierland als een souverei-
ne en onafhankelijke staat moet worden
beschouwd. Elke Ier weet echter dat deze
moeilijkheden snel en stellig zouden ver
dwijnen indien de beide partijen in een
conferentie tot elkaar konden worden ge
bracht Geen enkele Ier verwacht inder
daad dat Lloyd George of De Va
lera hun logisch standpunt zullen prijsge
ven, al hopen zij allen ernstig, dat er eeni
ge oplossing zal worden gevonden. Een of
andere handige formule zou den Gordiaan-
schen knoop doorhakken. De hoop van het
Iersche volk is thans, dat deze formule zal
worden opgesteld tijdens het gelukkige uit
stel van enkele dagen, hetwelk het resul
taat is van de ongelukkige ziekte van den
premier.
De „Westminster" over De Valera.
De „Wesbm. Gaz." laat in een hoofdar
tikel sterk nilkomen, dat De Valera zich
op een veel te hoog voetstuk plaatst
„Laten wij den heer De Valera onder
het oog brengen," zegt dit blad, „dat hij
beter zou doen, zich tevreden te stellen
met „een eenvoudige zwarte jas" en zijn
„hoeden en pluimen achterliet in Ierland".
Zelfs de hoogstgeplaatsten doen dat wel
eens en zien daar niets vernederends in.
Wij begrijpen volkomen de moeilijkheid
van zijn positie en weten dat zijn gebazuin
en teergevoeligheden bestemd zijn voor zijn
volgelingen en niet voor ons.. Hij heeft de
laatste jaren hooge eischen gesteld en hij
moet toonen dat hij zich niet eenvoudig
overgeeft door toe te stemmen in een con
ferentie met de Britsche regeering. Maar
hij moet niet vergeten dat ook de Britsche
regeering heeft te bewijzen dat zij het
Britsche rijk niet verraadt door met hem te
confereeren en dat zij van haar standpunt
een buitengewone concessie heeft gedaan
door voorstellen te doen aan personen, die
verklaard hadden dat zij opstandelingen
waren. Dat wordt erkend door de geheele
wereld en dat moet Sinn Fein ook erken
nen als het in Ierland vrede verlangd.
Aan dat verlangen twijfelen wij niet Het
blijkt uit De Valera's telegrammen en het
wordt bevestigd door alle berichten uit
Ierland. Het verwerpen der aangeboden
voorwaarden om een vormelijkheid zou
zeker de eenheid der Iersche beweging in
Amerika en de Dominions, en vermoedelijk
in Ierland zelf, verbreken. Ieren en Brit
ten, beiden hebben genoeg van dien wrec-
den oorlog, die beiden leed bracht en
geen jingo in Engeland, noch één fanatiek
in Ierland wil dien oorlog hernieuwen.
Doch het verlengen van verdachtmaking,
haat en wederzijdsch boycot heeft geen
enkel doel. Ierland kan niet méér krij
gen dan hetgeen het nu is aangeboden en
het zou minder kunnen krijgen.
De Sinn Feiner dient te begrijpen, dat
de nationalistische beweging, die sedert het
einde van den oorlog door de wereld ging,
vermoedelijk aan het tanen is. De wereld
krijgt een beetje genoeg van al die eischen
van nationaliteiten, die op zich zeiven wil
len leven en voor zich zeiven alléén. Zij
ziet dat al die eischen, verder gedreven dan
redelijkheid en gezond verstand willen,
schadelijk zijn voor het beschaafde leven
cn zij zoekt naar nieuwe economische groe
peeringen en federale relaties, die de vol
ken in staat zullen stellen samen te leven
met hun buren en de geheele menscliheid."
„Het is niet de quaestie," besluit het blad,
„hoe Ierland naar de conferentie géét,
doch hoe het er vandaan komt, en elke
conferentie moet beginnen zonder vooroor-
deelen in dien zin dat geen der beide par
tijen kan of zal aannemen een vooraf
klaargemaakte oplossing."
BEIEREN EN HET RIJK.
De afgetreden Beiersche minister-presi
dent, dr. Von Kabr, heeft in een brief
aan de Landdagcommissie der Beiersche
Volkspartij verklaard, dat hij zijn heibe
noeming als minister-president niet kan
aannemen. In dit schrijven zegt hij, dat
hij als her.ko.zen minister-president ge
dwongen zou zijn geweest, zich te stelten
op de basis van het besluit van de per
manente Landdagcommissie van 11 Sep
tember, dat indertijd aanleiding heeft ge
geven lot zijn ontslag. Hij kan ook thans
echter niet van zijn principieel standpunt
in zake de verhouding tuscShen het rijk
en de bondsstaten afwijken, en om deze
reden was hij niet in staat de aanbieding
van de B.V.P. aan te nemen. Het schrijven
eindigt met warme zegenwensöhen voor
het Duitsche vo'lk en voor een gezond
rijk.
Hiermede is het eerste gedeelte van de
Beiersche minister-crisis voorloopig geëin-
digdl. Of de heer Voa Kahr voor don
nieuwen post van staatspresident zal wor
den voorgedragen en of hij de vereischte
twee derde meerderheid zal krijgen, kan
als Biet-actueel voorloopig buiten beschou
wing blijven. Voor minister-president zal
de Beiersche Volkspartij thans waar
schijnlijk staatssecretaris Stingl van het
rijksministeric van posterijen voorstellen.
Het aftreden van den heer Von Kaïhr
heeft reeds van het oogenblik af, dat het
zeker was, een gunstige uitwerking gehad
op de verhouding tusschen Beieren en het
rijk. De vooruitzichten voor de overeen
stemming zijn, zooals wij uit parlemen
taire kringen vernemen, zeer snel en zeer
ver gevorderd, schrijft de Berlijnsche
correspondent van het „Hbl." Zij wordt
alleen nog verhinderd door het gemis van
een Beiersdh kabinet. Het rijk acht de
Beiersche tegenvoorstelten aannemelijk,
met uitzondering van twee punten. In poli
tieke kringen te München verwacht men
met zekerheid, dat de conservatieven in
het nieuwe kabinet niet vertegenwoordigd
zullen zijn, zoodat de samenstelling der
Beiersche regeering het gemakkelijker zal
maken, met de rijksregeering tot overeen
stemming te komen. De vorming van het
Beiersche kabinet zal, naar men verwacht
nog wel eenigen tijd op rich laten wach
ten.
In parlementaire kringen zijn in de laat
ste dagen meer dan eens berichten uit
Beieren ontvangen, die van een onmid
dellijk voor de deur staanden Putsch in
München spraken. Alle socialistische
bladen publiceerden dergelijke berichten.
Bij een onderzoek bleek echter, dat al
deze berichten sterk overdreven waren,
doch tevens bleek opnieuw, dat ex in
Beieren rechts-radicale groepen bestaan,
die met verschillende ontoelaatbare for
maties in Noord- en Midden-Silezië in
verbinding staan. Deze bonden vormen
naar de meening van deze politieke krin
gen een ernstig gevaar. Gistermiddag is
reeds in de rijkskanselarij een uitvoerige
bespreking gehouden tusschen den rijks
kanselier, den rijksminister van binnen-
landsche zaken, den minister van weder
opbouw en den Pruisischen minister van
binnenlandsdhe zaken, benevens vertegen
woordigers van andere regeeringshcha-
men, waarbij deze toestanden in Beieren
en Silezië werden besproken. De bespre
kingen gingen in hoofdzaak over de
methode van bestrijding van deze ontoe
laatbare bonden. De genomen besluiten
waren van vertrouwelijken aard.
Naar het „Berl. Tagebl." verneemt, komt
in parlementaire kringen de meening tot
uiting, dat met het oog op de ernstige
nadeelen in de binnen- en buitenlandsohe
politiek, die een voortduren van de tegen
woordige verhouding met Beieren tenge-
voge zou hebben, eenige verdere tegemoet
koming van het rijk tegenover Beieren
aanbevolen moet worden. Naar het blad
verneemt, wordt voorgesteld, bij geschil
len, in de eerste plaats over de couran
ten-verboden, die vaak zullen voorkomen,
de beslissing aan een rijksinstantie, het
„Reichsgerioht" of den economischen
rijksraad over te dragen. Over een voor
stel, dat in deze richting ging, werd gis
termiddag een bespreking gehouden tus
schen Tijksminister dr. Gradtiauer en Tijks
president Ebert. Definitieve besluiten wer
den nog niet genomen, daar men eerst de
kabinetsvorming in Beieren wil afwach
ten.
DE WASHINGTONSCHE CONFERENTIE
Reuter verneemt dat de Japansche re
geering, evenals de ar dere geallieerden
een korte nota uit Washington heeft
ontvangen, waarin in breede, algemeene
termen de voorgestelde agenda voor de
conferentie wordt aangegeven. Tot nu is
geen antwoord gezonden, daar de Japan
sche ministers bezig zijn de Amerikaan-
sche nota te be studeeren, terwijl het in
middels niet vastgesteld is of het Japan
sche antwoord niet een verzoek om ver
dere inlichtingen zal bevatten. Tot nu
toe zijn geen Japansche gedelegeerden
voor Washington aangewezen.
Naar Reuter tevens verneemt zal uit
de overeenkomst inzake Yap blijken dat
Tokio er in toegestemd heeft dat Ame
rika den vrijen toegang tot het eiland zal
hebben met het oog op de kabels.
Op deze uilzondering na is het geheele
bestuur van Yap in handen gelaten van
Japan, overeenkomstig het verdrag van
Versailles. Japan's gezag als mandaat-
mogendheid blijft onaangetast.
GRENSOVERSCHRIJDING DOOR DE
SERVIëRS.
Volgens inlichtingen van het Hongaar-
sohe Gorr. Bureau zouden Sorvisdhe sol
daten de grenslijn, door het verdrag van
Trianon vastgesteld, hebben overschre
den in het oomitaat Baranya en zouden
zij op het Hongaarsche territoir zijn door
gedrongen nabij Sik-los, waar een Hon
gaarsche patrouille moet zijn ontwapend.
Het onderzoek in zake den moord op
Exzberger is voorloopig gesloten. De
Badensche commissie van onderzoek is
uit München vertrokken. Er bestaat niet
meer de geringste twijfe' aan de sdhul-d
van Sohulz en Tiili-sen. Tot nu toe ont
breekt van hen echter nog elk spoor.
DE DUITSCHE BANKBILJETTEN IN
BELGIë.
Over de zes milliard Duitsche bank
biljetten, die zich tijdens den oorlog
in Duit9cMaiid zelf en later in
België hebben opgehoopt, was reeds
tusschen den gewezen minister van
financiën Erzberger en de Belgische re
geering een overeenkomst getroffen, die
echter niet is geratificeerd. Sedert eeni
gen tijd wordv«n opnieuw besprekingen
gevoerd, die thans weldra zullen wo-rden
afgesloten. Deze besprekingen gingen om
de volgende grondslagen: 4 milliard Duit
sche marken zullen tot een koers van
1.25 frames door Duitschland worden
overgenomen. Duitschland verplicht zidh
dit bedrag in 30 tenmijnea met een rente
van 3 pet te betalen. De verdere 2 mil
liard zullen tegen een koers van 25 cen
times per mark worden overgenomen.
België ziet in ruil daarvoor af vam het
eesecu es teerde Duitsche eigendom.
„Hbld."
VERHOOGING SPOORWEGTARIEVEN
IN DUITSCHLAND.
De Duitsche regeering beeft thans be
paald, dat de spoorwegtarieven voor pas
sagiersvervoer met ingang vam 1 Decem
ber met 30 pot. verhoogd zullen worden.
DE KU KLUX KLAN.
De „Daily Mail" verneemt uit Montreal
dat de Kr. Klux Klan, de anti-neger-ver-
eenigtmg, zich ook in Canada uitbreidt
Gemeld wordt dat een afdeeling der orde
zich gevormd heeft te Londen in Ontario.
De leden zullen een optocht in auto's
houden in „spookachtige" witte gewaden,
waarop het roode St George Kruis. Te
Montreal wordt de volgende week een
katholieke conventie gehouden met bet
doel de orde te doen verbieden, daar
deze niet alleen is gekant tegen de ne
gers, doch ook tegen katholieken, joden
en vreemdelingen.
CHARLIE CHAPLIN.
Charlie heeft Louden verlaten om zich
voot een/xgen tijd naar Parijs te begeven.
Vóór zijn vertrek heeft hij met een Duit
sche filmmaatschappij een oontraot af
gestolen. waarbij deze maatschappij het
vertooningsrecht voor Engeland beeft ge
kocht van Charlie's jongste oomedie „The
Idle Class", waarvoor de filmfheH een che
que van 50.000 pd. st. ontving.
Een groep van 50 jonge meisje en
jongens hebben Charlie in zijn hotel op
gezocht om hem te bedanken voor „de
vreugde en den lach, die hij im hun leven
heeft gebracht". De j-ongens schonken
hem een kistje sigaren, de meisjes een
bouquet.
Charlie was zeer gevoelig voor de hul
de en liet zich temidden van de groep
fotografeeren.
Te Aberdeen hebben Maandagavond
de werkloozen-betoogingen geleid tot een
aanval van. 600 personen op de woning
van den voorzitter van het plaatselijke
steuncomité. De politie deed een charge en
joeg de betoogers uiteen. De schade is tot
eenige gebroken ruiten beperkt.
De militaire autoriteiten hebben Ali
bei Kamal, vice-voorzitter der nationalisti
sche partij, verzocht Egypte te verlaten,
wegens het door hem aan den voormaligen
Khedive gezonden telegram, waarin de
rechten van sultan Ahmed Foead worden
bestreden.
Het Engelsclie parlementslid Thomas
heeft te New Abbat gezegd, dat hij den
komenden winter hoogst ernstig inzag en
de regeering 't werkloozenvraagstuk da
delijk flink aan dient te vatten. Giften al
leen kunnen geen oplossing zijm. De regee
ring gaf zich zelf in den oorlog het recht
van alle burgers arbeid te vragen en moet
nu het recht hebben aan allen werk te
geven. Dat een algemeene werkstaking
werk zou brengen, noemde hij even dwaas
als het denkbeeld, dat een revolutie zulks
zou kunnen doen. De oplossing moest ge
zocht worden in het geven van nuttigen
arbeid, maar het ergste was wel het bank
roet dergenen, die vroeger Engelsche klan
ten waren. De oplossing was dus niet al
leen nationaal, doch ook internationaal te
zoeken.
Miss Sylvia Pankhurst spreekt in den
„Manchester Guardian" het bericht tegen
dat haar blad zou ophouden te verschij
nen.
St
