Derde Blad.
BUITENLAND.
Indische Kroniek.
DE VIOOL.
Kerk en Schooi
ZATERDAG 24 SEPTEMBER
k I I I I I 1 1
STEENTJES VOOR DEN BOUW
DER OPVOEDING
FEUILLETON.
HET ONGELUK TE OPPAU.
IERLAND.
GEM. BUITEHL, BER10HTEH.
Zevende steentje van het derde tiental.
Wat gij eens aan uw kinderen ge
boden of verboden hebt, moet nauw.
keurig door hen worden nagekomen.
Gebieden of verbieden zonder ernst,
als 't ware uit sleur of gewoonte, is te
vergelijken bij een te lage heining of
muur, waar moedwillige jon ens la
chend overheen springen.
Daarom, ziet wel toe of hetgeen gij
geboden hebt, ook wordt nagekomen.
Immers, als ge, daarop geen acht
flaat, dan zullen uw kinderen al heel
gauw uw geboden in den wind slaan.
Staat er ook op, dat zij volbrengen,
wat hun op school is opgelegd. Als
gij uw kinderen stijft in ongehoor
zaamheid jegens hun meesters en
leeraren, dan kunt ge ook niet verlan
gen, dat zij U gehoorzamen.
Uw wil moet voor uw kinderen een
wet wezen, maar ouders doen verkeerd,
als zij gebieden of verbieden, zonder
*r bij te denken, alleen naar luim of
villekeur.
Bedenkt dus, voor ge ze geeft of
iftdeelt, of uw bevelen rechtvaardig
en verstandig zijn, zoodat ge uw woor
den niet behoeft terug te nemen. Dat
werkt altijd nadeelig voor uw aanzien
en ontzag tegenover uw huisgenooten.
Als er onverhoopt een bevel of ver
bod gegeven is dat niet deugt, dan moet
het zonder uitstel of dralen worden
ingetrokken.
Ofschoon ik niet zal beweren, dat ge
nooit een eenmaal uitgevaardigd bevel
moogt terug nemen op verzoek van uw
kind, zoo moet ge daar touh zelden toe
overgaan. In geen geval als het kind
U daartoe tracht te dwingen.
Gebiedt of verbiedt toch vooral niet
te veel in eens. Het opvolgen van uw
bevelen mag aan uw kinderen niet te
zwaar vallen.
Door te veel in eens opg legi te krij
gen, verliezen de kinderen den moed en
geraken zij in de war.
Gewent U er niet aan, om door
overreding te trachten uw kinderen
te doen gehoorzamenpaait ze nog
minder met bel ften en belooningen.
Daardoor leeren de kinderen niet uw,
maar eigenlijk hun eigen wil te doen.
Laat z ook niet vragen wat krijg
ik, ais ik dit of dat doe of laat. Mochten
ze U dit v agen, antwoordt dan een-
voudiik zal tevreden over je zijn,
en het zal mij pleizier doen, als ge ge
hoorzaam zijt.
Kinderen worden heb- en baatzuch
tig als ze voor alles beloond of betaald
worden,
PATER FAMILIAS.
t-
Van 6 tot 13 Augustus is te Batavia
gehouden het F. E. A. T. M.-congres.
Onder deze naamaf'korting hoe is
loch die methode om .alle benamingen tot
de beginletters der titelwoorden af te
korten zco allerwege gewoonte geworden?
vonden wij in de Indische bladen
aangekondigd het congres van de „Far
Eastern Association of Tropical Medi
cine.
Het eerste congres van .deze inter
nationale vereeniging vond in 1910 plaats
'Vb Manilla, do tweede in 1912 te (Hong
kong, de derde in 1913 te Saigen, ter
wijl het plan bestond om in 1915 te Ba
tavia bijeen te komen, doch de oorlog
was ook hier beletsel om daaraan gevolg
to geven, en zoo heeft Insulinde's hoofd
stad tot 1921 moeten wachten, alvorens
zij gastvrijheid kon bieden aan de ver
tegenwoordigers der medische wereld uit
geheel het verre Oosten.
Aan dit congres is deel genomen door
Amerikanen, Engelschen, Australiërs, Ja-
Roman door MYRTLE REED.
Vertaald uit het Engelsch door Hem
riëtte v. d. Waarden.
8.
Ik heb haar eigenlijk maar heel
weinig gekend, den eenigen keer, dat ik
met haar in aanraking ben gekomen,
was kort na jouwhuwelijk, toenikhie'r
een tijdje logeerde. Het huis was lang
gesloten geweest. Ze had met je ge
reisd, en toen ze terugkwam, was ze al
leen. Toen vroeg ze mij haar eenzaam
heid een beetje te komen verlichten,
en ik stemde toe.
Nu was het oogenblik voor vertrou
welijke mededeelingen daar, maar Mar
garet maakte er geen gebruik van, en
tante Peace eerbiedigde het.
Hebben wij elkander igenlijk
goed gekend zei de oude dame, op een
toon, die geen antwoord vroeg. Ik her
inner me, dat ik diep medelijden met je
voelde, toen ik hier was, hetzelfde ge
voel, dat jaren later in me opkwam,
toen ik Iris vond. Ik verlangde er naar
je te troosten, en, als ik kon, gelukkig
te maken.
Lieve tante Peace, zei Margaret
zacht, u maakt me nu gelukkig en ik
heb nu misschien nog meer behoefte
aan uw sympathie dan toen. Uw heele
leven is één streven de menschen om
paneezen, Portugeezen en Chineezen. De
Fransclien hadden, op grond van het
feit, dat er ook voordrachten in 't [Duitsch
zouden worden gehouden, aanleiding ge
vonden hunne persoonlijke medewerking
aan of tegenwoordigheid op dit congres
bij voorbaat te ontzeggen. Zij achtten de
klove, geschapen door de bekende bro
chure der Duitsche geleerden: „Es is
nicht wahrl", te groot om thans reeds
te worden overbrugd! Wel hebben zij hun
arbeid ten dienste van het congres ge
stold, en voordrachten ingezonden, die
daar zijn voorgelezen.
Ondanks dit gemis is dit congres voor
Tropische Geneeskunde door de interna
tionale deelname zeer belangrijk geweest,
en hebben de autoriteiten te Batavia
zich uitermate ingespannen om de deel
nemers een waardige ontvangst te be
reiden.
Van zelf sprekend had de Landvoogd
het beschermheerschap aanvaard, cn had
den in 't uitvoerend comité personen als
Dr. de Vogel, hoofd van den B. JJ.
D., Dr. Nijland, directeur van het
Instituut Pasteur, Prof. Kuenen, voor
zitter van het Koloniaal Instituut te
Amsterdam zitting genomen.
Het program bevatte, behalve de voor
drachten in volle zittingen of sectie-ver
gaderingen, een reeks van festiviteiten,
bezoeken aan verschillende inrichtingen,
excursies naar Wonosobe, een der pest-
gebieden, doch ook naar Bandoeng, Ga-
roet, Djooja, de Boro-Boedoer, om aldus
de buitonlandsche congressisten tevens
„Mooi Java" te toonen.
Het geviel, dat me, kort na de le
zing van dit uitgebreide en aantrekke
lijke program van hot F. E. A. T. M.-
congres, van tweeërlei zijde literatuur
onder de oogen kwam, betrekking heb
bende op de „Volksgezondheid" in Indië.
Het was vooreerst het verslag van de
besprekingen in den Volksraad ovor dit
onderwerp, en voorts kreeg ik het 3e
deel in handen van do ge3chriftenreeks,
die onder den titel van „Kromoblanda"
in 't licht worden gegeven door den
onvermoeiden strijder voor een gezonder
Indië, den Heer H. F. Tillema.
Ik wil niet het geringste afdoen aan
do wetenschappelijke waarde van een
Congres, zooals het hierboven genoemde,
ik begrijp ook als loek het nut
van de uitwisseling dor meeningon, het
toetsen van elkanders uitkomsten, het
vergelijken van eikaars ervaringen, waar
toe dit Congres aan de geneeskundigen
uit allo streken van het Oosten bcod
doch ik begrijp nog beter, dat een der
Inlandscho Volksraadsleden dringend ver
zocht dat de B. O. D. het toch als-je-
blieft niet te veel in de breedte, doch
wat meer in de diepte zou zoeken.
Daar is in Indië nog zoo overmatig
veel te doen, dat behoort tot de meest
eenvoudige hygiënische verzorging der
bevolking.
„Nog altijd aldus de Regent van
Blora in den Volksraad staat het gros
der bevolking buiten de behoedende en
de genezende zorg onzer medici."
Hoe komt dit?
De oorzaak van dien onbevredigenden
stand van zaken is gelegen in het buiten
de maatregelen houden van de bevol
king. De hooge heeren de medische
wereld behoort voor onze tani's tot de
hooge sferen de hooge heeren denken
goede dingen nit, maar het volk wordt
er buiten gelatenhet weet er abso
luut niets van, het leeft zijn eigen desa
leven, zonder iets te vermoeden van wat
er over zijne gezondheid wordt over
wogen en wordt besloten door den B.
G. D."
Inderdaad, deze stand van zaken is
volgens de „parlementaire" spreek
wijze van hot Inlandsche Volksraadslid
„onbevredigend".
Nu ik schrijf, ligt Tillema's boek voor
me open. Mijn God.... wat een ellende
wordt daar blootgelegd!
Ach, de Nederlander die naar Indië
is getrokken, om er een „ruimer" bestaan
te vinden, die zelf aan een der mooie
lommerrijke lanen wcont, die do Indische
steden zoo aantrekkelijk maken, in een
der ruime, luchtige woningen zooals me
20 vooral vroeger wist te bouwen,
hoe weinig weet hij af van de toestanden,
die aangetroffen worden in de kampongs,
bijna in zijn onmiddellijke nabijheid. Wel
licht leest hij des avonds in de krant,
u heen gelukkig en tevreden te maken.
Ik hoop het, ik tracht het ten
minste. Nu we er toch over spreken
als ik er niet meer zal zijn, kemt dit
huis aan jou dan aan Lynn en zijn
kinderen.
Dank u. Een oogenblik trilde
Margaret van vreugde over deze gift,
toen was het alsof het bloed uit haar
hart vlood, err schaamde ze zich.
Voor Iris heb ik goed gezorgd,
ging miss Field voort. Ik heb haar lief
als mijn eigen, dierbare dochter, maar
ze is niet van onzen stam.
Op hetzelfde oogenblik kwam Iris,
lachend en gillend langs het htiis gevlo
gen, met Lynn in vollen vaart achter
haar aan. Mevrouw Irving ging naar
het raam en kwam weer terug met
oogen tintelend van pret.
Wat is er aan de hand vroeg tan
te Peace.
Lynn achtervolgt haar. Ik geloof,
dat hij een worm tusschen zijn vingers
houdt.
O, vast, iris is bang voor wormen.
Dan zal ik direct naar hem toe
gaan en 't hem verbieden.
Neen, laat het hen samen uit
vechten. We zijn maar eens jong, en het
voornaamste voorrecht, dat de Jeugd
vraagt, is, haar eigen strijd te mogen
strijden. Het is verkeerd begrepen vrien
delijkheid, tusschenbeide te komen,
ze moeten niet week gemaakt worden,
voor alles wat nog komen zal.
De Jeugd, herhaalde Margaret. De
schoonste cave der goden, die we niet
wanneer hij in een makkelijke stoel ge- t
zeten genoegelijk een kopje thee drinkt,
de ziekte-cijfers van de Inlandsche be
volking; dat het aantal malaria-lij
ders onder de inlanders in Ba
tavia door elkaar genomen 37 tot 40°/o
bedraagt, dat aan de kunststreek zelfs
100 °/o ia besmet. Wanneer het hem inter-
resseert, dan kan hij lezen hoe de Regee
ring in den Volksraad den toestand niet
zoo zorgwekkend vindt, dat de sterfte
cijfers onder de inheemsche bevolking op
Java in de jaren 1917, 1918, 1919 en
1920 respectievelijk 20.5 0/00, 37.5 0/00
27.8 0/00 en 24 0/00 bedroegen, doch dat
deze cijfers toch nog gunstig afsteken te
gen die van de omringende landen, waar
in het beruchte influenza-jaar de morta-
litoitscijfers 52,85 0/00 (Engelsche straits)
en 46,4 0/00 (Philippijnen) bedroegen.
Wat zeggen echter deze cijfers aan
den doorsnee-krantenlezer? Deze weet ze
immers toch niet te taxeeren.
Doch laat hij eens tot zich nemen
wat in Tillema's boek staat te lezen
en te zien, en hij zal een juister be
grijp krijgen van den staat van zaken,
dien we zonder blikken of blozen
„Volksgezondheid" noemen
Daar zijn photo's van „openbare ri-
oolen, tevens badplaatsen", te Batavia,
te Buitenzorg, van armzalige krotten in
eene omgeving van „modderpoelen en
goten met sla/nccrende dikke zwarte
drab, waaruit do rottingsgassen voort
durend doch moeizaam opborrelen", zoo
als dr. Neeb in een openbare lezing
beschreef. Daar zijn lange hoofdstukken
met beschrijvingen van het optreden der
meest gevreesde ziekten, pest, cholera,
malaria, pokken, e.d., ook vindt men
er verhaald hoe moeilijk het is om de
bevolking onze westersclie wijze van
ziekte-bestrijding te doen apprecieeren,
hoe bijv de .Makassaren en Boegineezen
in de vaccinatie zien een stempeling
tot „boeda goebernemèn" (gouverne-
mentsslaaf),hoe men op Atjeh, Suma
tra's Westkust en Bali haar beschouwt
als het ontvangen van een „Tjap blan
da" (Ilollandsch merk, herkenningstee-
ken), waardoor de mannen verplicht zou
den zijn om het gouvernement als sol
daat te dienen!
Daar is een veelheid van beschrijvingen
en gegevens betrekking hebbende op allo
gebieden van het Indonesische eilanden
rijk, o.m. ook afkomstig uit da Katho
lieke Missie-tijdschriften en van persoon
lijke mededeelingen van onze Missiona
rissen, dat we niet anders dan grooten
eerbied kunnen hebben" voor dit moei-
tevol verzamelwerk.
Ik neem hier eene aanhaling over uit
do openbare lezing van Dr. Neeb, waarin
deze eene beschrijving geeft over de
„Kampongtoestanden" te Batavia:
„Het resultaat mijner bevindingen is
geweest, dat ik met toestanden heb ken
nis gemaakt, zóó diep treurig, zoo strij
dig met elk elementair begrip van hy
giëne, zoo onverantwoordelijk tegenover
do samenleving, voor eene beschaafde
natie, die er reeds drie eeuwen koloniën
op na houdt en zich erop verhoovaardigt
zo ethisch te besturen, zó'ó onwaardig,
zóó krenkend en grievend, indruischend
tegen het gevoel van eigenwaarde van
ieder rechtgeaard Nederlander, dat het
mijns inziens plicht is U hierover in 't
openbaar mededeeling to doen."
Het is zoo goed te verstaan, dat de
heer Tillema irf zijn voorrede deze bou
tade geeft:
„Men roept luide om „rechten". Dat
is een verheugend verschijnsel! Maar om
het recht, het recht gezond te zijn, ener
giek en flink én krachtig, opdat men
van de verkregen „rechten" het „rechte"
"'gebruik zal kunnen, om dit alle andere
in beteekenis overheerschende recht:
daarom vraagt fluisterend nog maar een
heel enkele Indonesiër."
In tal van streken heerschen nog diep-
treurigo toestanden. De meening, vaak
verkondigd, dat de menschen daar in
hun „oertoestand" zoo gelukkig zouden
zijn, is onjuist. Het is ncodig er bescha
ving en gezondheid te brengen!"
Inderdaad, doch ik maak er eene op
merking bij
Het zal een „gezonde" beschaving moe
ten zijn, die niet alleen het lichaam
maar ook de ziel gezond maakt!
S.
Vereeniging voor Tropische Genees-
waardeeren, vcor ze voor altijd verdwe
nen is.
Ik heb mijn jeugd behouden, zei
tante Peace. Ik heb opzettelijk alle on
aangename dingen vergeten en alleen
aan het mcoie gedacht.
Als cn klein gencegen voor een
oogenblik mijn leven verlichtte, heb ik
het als iets kostbaars aanvaard. Zoo
heb ik vele kostbaarheden, van het
oogenblik toen mijn kinderhanden mijn
eerste roos omklemden af, tot den
avond, dat Lynn en jij kwamen om
meer zonneschijn in mijn leven te bren
gen. Ik noem het mijn ketting van vol
maakte vreugde. Als ik verdriet heb,
hoef ik mijn oogen maar te sluiten, en
aan de schakels mijner ketting te den
ken, die bezet zijn met juweelen, een
paar groote en een paar kleine, maar
alle van een onvergankelijke schoon
heid.
Als ik heen ga kan ik de ketting met
mij nemen.
Mijn aardsche goederen moet ik
achterlaten, maar mijn ketting van vol
maakte vreugde, zal mij tot het laatste
trouw blijven, dan zal ik haar omhan
gen, om ze nooit meer af te leggen.
Tante Peace, vroeg Margaret, na
een stilzwijgen, waarom is u niet ge
trouwd
Tante Peace leunde voorover en
pookte het vuur op.
Ik kan wel ongelijk hebben, zeide
zij, maar ik heb het altijd als onkiesch
gevoeld, je zelf te veroorloven van een
man te houden.
kunde in het verre Oosten.
B. G. D. Burgerlijke Geneeskun
dige Dienst.
Er komen nog tal van bijizonderheden
over de ramp te Oppau. Aan een beschrij
ving in het ,.HbJ." ontteenten wij het vol
gende:
De afdeeling „Oppau" van de Badisohe
Anilin- und Sodafabrik ligt ongeveer 10
K.M. verwijderd van het hoofd complex der
fabrieken te Ludwigshafen. Dag en nacht
wordt gewerkt in de afdeeling te Oppau,
waar men zich voornamelijk bezig houdt
met het winnen van ammoniak, volgens
tijdens den oorlog uitgevonden methoden.
Juist toen de nachtploeg werd afgelost,
en een arbeiderstrem uit Ludwigshafen hel
terrein opreed, te 7.32, had de eerste ont
ploffing plaats. Ongeveer een half uur
later volgde een tweede explosie. Het
hoofdgebouw stond in brand en stortte in,
evenals de bijgebouwen. Onmiddellijk be
gon een algemeenc vlucht voor de uit-
stroomende gassen, diie kilometers ver
verstikkend werkten. Bijna terstond was
de plaats van de ramp in diepe duisternis
gal ui 1<I. Wie zich redden kon, ijlde de vel
den in. waarbij menigeen nog gewond
werd door de neerstortende steenblokken
enz. De luchtdruk was zoo sterk, dat de
grond beefde en menschen vijf tot tien
meier ver werden weggeslingerd.
Het duurde wel een half uur voor dat
men in de meer verwijderde stadsdeelen
van Ludwigshafen en in Mannheim wist
waar de ontploffing had plaats gegrepen.
Na de explosie werd Ludwigshafen in
dikke rookwolken gehuld, welke na een
paar uur langzamerhand verijlden. Tege
lijkertijd verbreidde zich een intense am
moniak- en salmiak!ucht. Het meest heb
ben Oppau en Friesenheim geleden. Zon
der overdrijving kan worden gezegd, dat
geen ruit zoowel daar als in Ludwigshafen
is heel gebleven. Daken werden ingedrukt
en afgerukt, gesloten deuren uil de poslen
geslagen, meubels door de kamers geslin
gerd, mensehen Ier aarde geworpen. In
Ludwigshafen is alle verkeer stopgezet;
de tram kan niet rijden. De electrisohe ge
leidingen zijn vernield; de vvaterloevoer
is afgesloten. Het fabrieksterrein is ééne
groolc chaos; de grond is omgewoeld als
na een granatenbombardemenl.
Op de plaats, waar een ontploffing ge
schiedde, bevind zich waar vroeger een
gashouder stond, een tien meter diep en
dertig meter breed gat, waarin zich blijk
baar allerlei zuren lot een niet te öefi-
niëeren mengsel hebben samengevoegd.
Een verder doordringen naar die plaats is
onmogelijk, daar van de tweede ontplof-
fingsplaats verstikkende dampen opstijgen,
die een groote uitgestrektheid als met
nevels bedekken. Alleen met de gasmas
kers op kunnen hier de reddingsman-
scha'ppen hun werk doen al valt het te
betwijfelen of de ongelukkige gewonden,
die urenlang deze dampen hebben inge
ademd, nog tot het leven kunnen worden
teruggebracht.
De ram.p van Oppau is wal betreft het
aantal dood-en en gewonden misschien wel
de vreeseiijkste, welke de vredesiindustrie
van de geheele wereld ooit getroffen heeft.
De oorlogsjaren daargelaten, toen munitie-
ontploffingen met talrijke offers lot de
dagclijksobe gebeurtenissen behoorden, is
een dergelijke explosie in znl'k een om
vang nog nooit voorgekomen.
De Duilsche bladen herinneren aan de
ramp in Rothenslcin bij Königsbergen op
U April 1920 Igenevolge van het vervoer
van Russische munitie, waarbij 240 men
schen ihet leven verloren. Twee dagen later
vloog een fabriek voor meststoffen bij
Aken in de lucht, welk onheil aan ruim
100 arbeiders hel leven kostle.
Bij al de ellende, die deze catastrofe
over het Duitsche volik heeft gebracht,
mag ten slotte wellicht gewezen worden
op één wins te, welke er mogelijk uit kan
voortvloeien: aan de hulp, moreel en
materieel, die van alle kanten wordt ge
boden, neemt Frankrijk een werkzaam
aandeel. Het oorspronkelijke bericht, vol
gens hetwelk de Fransche bezettingstroe
pen zich afzijdig zouden houden, en dat
dadelijk al zeer onwaarschijnlijk klonk, is
onmiddellijk tegengesproken door de
feilen. En thans werken Franschen en
Duit sobers broederlijk samen om, als men
schen, lijdende medemenschen te helpen.
Wellicht, dat een catastrofe als die te
Oppau een noodzakelijke schakel zal
IV.
Maatschappelijke positie.
Op Woensdagen kon iedereen mer
ken, dat er iets bijzonders in de lucht
hing. Het oude huis, dat al bizonder
netjes was, liet zich heel geduldig boe
nen enpoetsen.Heerlijke geuren stroom
den uit de keuken, en Iris wreef de lan
ge zilveren kandelaars, tot ze als nieuw
gommen.
Wat is er te doen vroeg Lynn.
Hebben we een feestje, en word ik ook
geïnviteerd.
-Het is Woensdag legde Iris uit.
- Is dat dan iets bijzonders
Dokter Brinkerhoff bezoekt tan
te Peace iederen Woensdagavond.
Wie is dokter Brinkerhoff
De huisdokter van Oost-Lancaster
De vorige week is hij er niet geweest.
Toen waren jij en je moeder pas geko
men.
Tante Peace schreef hem een briefje,
dat haar aandacht op 't oogenblik door
gasten van buiten de stad in beslag was
genomen. Het was de eerste Woens
dagavond, in meer dan tien jaren, dien.
hij gemist heeft.
O, zei Lynn. Gaan ze trouwen 1
Tante Peace trouwt niet. Ze ont
vangt Dokter Brinkerhoff, omdat zc
medelijden npet hem heeft. Hij heeft
geen maatschappelijke positie, ging
ris voort, de onuitgesproken vraag
voelende.
Hij is niet van onzen stand, en hij
woont in West-Lancaster, maar tante
Peace zegt, dat iedere man. die door
(blijken in den kelen van gebeurtenissen! en
omstandigheden, die beide cultuurvolken
weder tot elkaar zal brengen en tot ge-
nveensohappelijken reoonstructie-arbeid.
De begrafenis der slachtoffers van de
ontploffing te Oppau zal geschieden op
eeen door de slad Ludwigshaven ter be
schikking gesteld eere-kerkhof. De rouw-
plechtigheid voor alle slachtoffers is vast
gesteld opZondagoehlend 11 uur. De re
geering van Brunswijk heeft voorgesteld,
Zondag in alle kerken van het rijk rouw-
godsdienstoefeningen voor de verongeluk
ten te doen houden. Het gemeentebestuur
van Berlijn heeft 100.000 mark toegezegd,
dat van Frankfort 50.000 mark; ook par
ticulieren hebben groote sommen ter be
schikking gesteld. In arbeiderskringen
worden inzamelingen georganiseerd.
Talrijk zijn de beluigingen van deelne
ming niet alleen, uit alle dcelen des rijks,
maar ook uit het buitenland, die voor de
slachtoffers van de ontploffing te Oppau
binnenkomen. Hieronder zijn er van de
Koningin van Nederland, van de inter-
geallieerde Rijnlandscommdssie, van alle
te Berlijn aanwezige vreemde diplomaten
van wie de Fransche zaakgelastigde als
eerste de deelneming van minister-presi
dent Briand en den ministerraad over
bracht. Het Pruisische ministerie heeft een
millioen mark ter beschikking gesteld,
waarover de Beiersche regeering kan be
schikken. Rijksdag en Rijksraad hebben
10 millioen aangevraagd.
De proeve van het antwoord van
Lloyd George aan De Valera is aan alle
leden van het kabinet ter overweging
toegezonden, waarna Lloyd George, na
hun antwoorden ontvangen te hebben,
een definitief antwoord zal opstellen. Het
heet, dat deze gang van zaken gevolgd
is, omdat het Engeland's laatste woord zal
zijn.
De besprekingen over De Valera's ant
woord hebben twee essentieele punten
naar voren gebracht: lo. In welke kwali
teit de Iersche afgevaardigden zich ter
conferentie zullen begeven; 2o. de basis
der conferentie.
De premier herhaalt, dat de conferen
tie onmogelijk is, indien Ierland niet er
kent een deel van het Brilsche rijk te zijn.
De nota vraagt catagorisch antwoord,
maar is geen ultimatum. De verzending
van het antwoord wordt in de helft van
de volgende week verwacht.
DE STEMMING IN OPPER-SILEZIë.
De stemming in een gedeelte van het
Oipper-Silezische plebisciet-gebied is, zoo
als het „Berl. Tagobl." uit welingelichte
kringen verneemt, op het oogenblik weer
verontrustend. In Hindenburg, Beutlhen,
Königshutte en andere plaatsen worden
de laatste dagen groote arbeidersdemon-
stralies gehouden. De beweging schijnt
haar oorzaak te vinden in communistische
ophitserij.
EEN KATTEN..RECLAME!
De menschen hier, aldus schrijft een
medewerker van Reuter te Rome aan de
Engelsche bladen, hebben zich kostelijk
vermaakt met de berichten in Duitsche en
Fransche bladen ook door ons ver
meld dat Rome bedreigd werd door
een heirleger van wilde katten. De feiten
tot hun ware proportie teruggebracht zijn
deze: er is te Rome een firma, die ver
mouth fabriceert en uitvoert en als han
delsmerk een katlenköp voert. Aanplak
biljetten daarvan heeft men overal te Ro
me gezien. Om reclame te maken adver
teerde die firma, dat een groote 'kattea-in-
vasie te Rome zou plaats hebben. Die
reclame begon met de woorden Onze stad
wordt bedreigd door een inval van kat
ten. Ieder spreekt daarover, en ieder is
natuurlijk zéér angstig. Groote wilde kat
ten zijn in enorme hoeveelheden gezien
dicfht bij de poorten van Rome".
Eerst enkele dagen later vermeldde de
firma we^f verband er bestond tusschen
dien katten-inval en haar product, doch
toen was de eerste mededeeling reeds dooi
de Europecsche pers gegaan.
Het Salisbury Hotel in Fleet Street
te Londen, dat gedurende den oorlog groo
te bekendheid had, omdat het de zetel was
der commissie, die het Engelsche publiek
aanspoorde door het nemen der oorlogs
certificaten met kleine sommmen deel te
nemen aan de oorlogs-leeningen, is thans
weder door de regeering „vrij gegeven".
De commissie, die in stand is gebleven, is
naar een kleiner gebouw in Kingsway ver
huisd. Gedurende den oorlog bracht zij
door de oorlogs-cerlificaten niet minder
dan 365.000.000 p. st. van de k'line beleg-
ges bijeen.
Bij het doorzagen van een iepenboom
in »ex houtzagerij te Wokingham in
een dame aan haar bed wordt toegela
ten, ook in haar salon ontvangen mag
worden. Een andere dame, die er ook
zoo over denkt, ontvangt hem Zater
dagsavonds.
Daar zat Iris, heel gedecideerd, haar
rooskleurige lippen preutsch samenge
trokken, en wreef vol ijver de lange
kandelaars. Lynn stikte bijna van het
lachen.
O, riep hij, jij, grappig klein ding
Ik ben geen klein ding, en ik ben
niet grappig, maar jij bent vreeselijk
brutaal,
Wat is maatschappelijke positie
vroeg Irving, onmiddellijk in de plooi.
Hoe krijgt men die
Daar wordt je mee geboren, ant
woordde Iris, en sopte haar flanellen
doekje in ammoniak en je moet er naar
leven. Als men lage neigingen heeft, ver
liest men ze, en men kan ze nooit meer
terug krijgen.
Ik vraag me af, of ik ze bezit,
peinsde Lynn.
Natuurlijk, stelde Iris hem gerust.
Je bent een achterneef van tante
Peace, maar niet zoo nauw met haar
verbonden als ik, omdat ik voor de wet
haar dochter ben. Mijn ouders waren
arme, maar eerlijke menschen, ginc
zij voortblijkbaar had ze die phrase
uit haar schoolboek onthouden, dus
was ik van het begin af achtenswaardig.
Toen tante Peace mij tot zich nam,
kreeg ik een maatschappelijke positie,
en als ik mij altijd als een dame gedraag,
zal ik deze behouden, anders niet
Berkshire liccfl Wen onlangs vtcr eieren m
bet hout aangetroffen, waarschijnlijk van
een specht afkomstig. Men vermoedt dat
bet wijfje, nadat dit de eieren had gelegd,
werd verjaagd, en dat bet gat in den
boom daarna is dichtgegroeid. De dikte en
de jaarringen van bet hout, dat de ope
ning afsloot, leidden tot de conclusie dat
de eieren wel 80 tot 100 jaar in den boom
moeten hebben gozeten.
Een weduwnaar, ESdward Haskell, te
New Yersey bad, zoo meklt „Cen-tral
News", een kat, die door een bond ver
schrikt, plotseling overleed. De eigenaai
van het dier kodht een mand van fkrweeL
die bij liet omgeven door een eikenhouten
kist met zilveren handvatsels. Daarin
werd bet lijk der kat, na gebalsemd te zijn,
gelegd. De heer Haskell wenschte toen,
dat de kat zou worden bijgezet in het
mausoleum, dat hij destijds voor 8000 dol
lars had laten bouwen voor zijn overleden
gade, doch de overheid weigerde die bij
zetting. De heer Haskell verklaarde,
dat de kat het eenige wezen was, dat hij in
de wereld liefhad en waardig begraven
moest worden, doch de autoriteiten bleven
onvermurwbaar. Toen is de kat begraven
in den tuin van den eigenaar, die weenend
de ter aarde bestelling van zijn geliefde
poes bijwoonde. Het graf werd beplant
met reuzen en andere bloemen door vrien
den des heeen Haskell gezonden.
De Great Eastern Railway in Enge-
land gaat iels nieuws doen, dat van groote
beteekenis zal zijn voor de reizigers. Op
sommige lijnen zal worden ingevoerd', dat
de passagiers hun kaartje in den trein
kunnen koopen van den conductur, in
plaats van aan het loket Een „zegen"
voor passagiers, die op het nippertje aan
het station komen, zegt de „Daily Chron."
Reuter seint, dat volgens te Bombay
ontvangen berichten uit Patelpat, Seethi-
kaya Tangal het koninkrijk Khilafat heeft
gesticht, met zich zelf als heerscher-
ARRONDISSEMENTS
BIBLIOTHEKEN.
„De Tijd" schrijft:
,,'t Gebeurde dezer dagen aat een
Onderwijzer uit een arrondissements
bibliotheek voor onderwijzers een boek
wilde halen. Sedert meer dan een jaar
had hij zulks niet gedaan. Daar kreeg
hij ten antwoord, dat sedert 1 Jan. '21
geen boeken meer verstrekt mochten
worden, tengevolge van de nieuwe
Lager Onderwijswet.
„Wat gebeurt er dan met de bibli.
otheek vroeg hij,
De bibliothecaris antwoordde, dat
deze nog bij hem aan huis was. Hij had
de Onderwijsinspectie verzocht een
vrachtauto te zenden, daarop de boeken
en kasten te laden en deze zaken te
transporteeren naar de standplaats
der inspectie. Het voorstel was heei
mooi, maar de inspectie had geen plaats
voor de boekerij. In de woonplaats var.
den bibliothecaris zou het gemeente
bestuur wel een plaatsje er voor heb
ben. Dit bestuur heeft evenwel zulk
een plaats niet. De bibliothecaris
stelde dan ook voor tot verkoop over
te gaan, maar de onderwijs-autoriteiten
kunnen dat zoo maar niet doen.
„Het gevolg is dat die bibliotheker.
in rust blijven, misschien jaren en ja
ren lang, totdat de mot er in komt.
Dan zullen ten slotte de autoriteiter
zeggen Wat moeten wij met dien ou
den rommel doen Dan komt de boe
kenschacheraar en krijgt alles voor
een prikje.
„Zou het geen aanbeveling verdie
nen die bibliotheken nu maar te ver
koopen in de oude hoofdplaatsen der
arrondissementen. Als wij ons niet ver
gissen zijn er meer dan honderd derge
lijke bibliotheken," zegt het blad.
Het schijnt ons toe, dat er nog wel
een andere weg is, dan de bibliotheker
te verkoopen.
In plaatsen, waar een openbare lees
zaal of een Nutsbibliotheek is, zou men
de boekerijen daarin heel geschikt onder
kunnen brengen. In andere plaatsen
vindt men wel een andere gelegenheid
Zoo b.v. in Deventer, waar ze in óa
Atheneumbibliotheek ondergebracht
zouden kunnen worden. In universi
teitssteden zou men gastvrijheid kun
nen vragen in de universiteitsbiblio
theken, enz.
Opruimen is wel het laatste middel
dat ons geoorloofd schijnt.
Het meisje was zeer bekoorlijk, toen
ze achterover leunde in den antieken
stoel, om even uit te rusten. Nog steeds
bekeek ze de kandelaar aandachtig en
zag niet naar Lynn op.
- Het komt me vreemd voor, zei zij,
dat jij niets van dit alles af zoudt weten
terwijl je toch in de stad gewoond hebt.
Ze wierp hem een snellen blik toe, uit
een paar ondoorgrondelijke oogen, zoo
dat hij zich afvroeg, of ze hem niet
van alle kanten voor den gek hield.
Hij had groote lust haar te kussen,
maar hij hield zich wijselijk in.
-— Iris riep tante Peace, bij de deur,
wil je de Royal Worcesier schaal was-
schen En Lynn jij moest al aan 't stu-
deeren zijn.
Lynn werkte ijverig tot d; gong vcci
de lunch klonk.
Toen hij beneden kwam, vond hij
anderen al aan tafel.
We wachten niet op je, veront
schuldigde zich tante Peace, omdat we
haast hadden. Ik doe altijd direct na de
lunch een dutje Woensdags. Ik slaap
dan van twee tot drie.
{Wordt vervolgd.)
