^genda 21 October
m
4
het geheim van cozy
Dit nummer bestaat uit twee bladen. - Eerste blad
In en om Haarlem.
Ui) den Gemeenteraad*
Stadsnieuws
DAMIAATJES
DELL.
DONDERDAG 20 OCTOBER 1921
44ste JAARGANG No. 13969
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN:
P£R KWARTAAL 3*25
PER WEEKf 0 25
FRANCO PER POST PER KWART. BIJ VOORUITBETALING f 3.57»/,
NASSAULAAN 49, HAARLEM. TELEFOON 1426, 2741 EN 1748.
POSTREKENING No. 5970.
ADVERTENT1ËN 35 CENTS PER REGEL
DIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING.
BERICHT.
Door den grooten toevloed van
ekst en advertentiën op heden,
vordt het bijvoegsel „De Huiska
mer" morgen opgenomen.
VOOR DE HONGAARSCHE
PERS.
Muziek en begrijpen.
F EUILLETON
Ned. R.-K. Politiebond
„St. Michaël"
Telegrafisch Weerbericht.
J. J. WEBER ZOON,
Opticiens Fabrikanten.
Koningstraat 10 Haarlem.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
BUREAUX:
De burgemeester is weergekeerd; alle
ziekten en vacanties schijnen nu voorbij: j
we hadden gisteren weer eens een volledig
college van B. en W. achter de tare! van
't dagelijksch bestuur. Van de raadsleden
zelf waren er echter een viertal afwezig.
Profiteerden zij van de laatste mooie Oc-
toberdagen? Wij zouden het hun zoo heel
kwalijk niet kunnen nemen, want de afwe
zigen hebben waarlijk niet veel gemist.
De komende begrooting voor 1922 wierp
haar schaduwen vooruit in een rekening
en verantwoording van het Burgerlijk
Armbestuur over 1920 en een begrooting
voor 1922 van hetzelfde college.
De heer Koppen maakte een paar opmer
kingen over een post voor een studiereis,
welke hein te hoog en voor steun aan uit
getrokken werkloozen, welke hem te laag
scheen. Het was niet zoo gemakkelijk
deze opmerkingen, waaraan ook andere
raadsleden nog beschouwingen vastknoop
ten, te beantwoorden. Van gemeentewege
is n.m. een onderzoek ingesteld naar de
mogelijkheid om in Haarlem een werkin
richting voor bedeelden van 'het Burgerlijk
Armbestuur te beginnen. Over het rapport
een belangwekkend rapport, naar mr.
Heerkens Thijssen zei hebben B. en W.
nog geen conclusie genomen, 't Is zelfs nog
de vraag of er wel oort een voorstel van
B. en W. te dezer zake komt. Daarom ging
bet niet aan om er nu al over te praten. En
wat de andere post op de begrooting van
1922 betrof, voor steun aan uitgetrokken
werkloozen was maar 1200 geraamd in
tegenstelling met f 5000 voor 1921, omdat
de practijk gelukkig had bewezen, dat er
maar heel weinig noodig was. We zien hier
hel omgekeerde van vroegere practijken uit
vóór-oorlogsche jaren, toen de uitgaven al
tijd zoo hoog mogelijk werden geraamd om
aan 't einde toch nog maar iets over te
houden. Thans wordt zoo schriel mogelijk
begroot, o;n een zoo laag mogelijk eindcij
fer te krijgen. Alles onder den druk der
bezuiniging.
O, die bezuiniging; ze had ook den lieer
Castrieum al aangegrepen, die het salaris
van den armcnopzichter te hoog vond: dat
kon best wat minder!
Er kwam groot protest, van mr. Heer-
kens Thijssen, die een aanval op een van
zijn beste ambtenaren zag gedaan en van
den burgemeester en mr. Bomans, die het
in krachtige bewoordingen laakten, dat ge
tracht werd om de met zooveel moeite tot
stand gebrachte a m bten a ren - sa la riee ri n g
omver te werpen, door één ambtenaar uit
de geheele schaal te lichten.
Natuurlijk was dit stormpje spoedig over.
In een vorige raadszitting heeft mr. Ha-
gemeyer bij de rondvraag het denkbeeld
nan de hand gedaan, om bij de Kroon
ontheffing te vragen van de wettelijke ver
plichting voor alle besturen van gemeenten
boven 20.000 zielen, om een Woningbeurs
in te stellen. Thans lag een voorstel van B.
CII W. in dezen geest ter tafel. Het geheele
college was daaromtrent echter niet homo
geen. Mr. Slingenberg bepleitte de nood
zakelijkheid om wel een Woningbeurs op
ie richten. Sterke argumenten hoorden wij
daarbij niet; zoo maakt een betoog over
de wenschelijkheid om precies te weten,
welke pn hoeveel woningen er in de stad
leeg staan, in dezen tijd van woningnood,
niet veel indruk, terwijl liet to oh wat veel
gevergd is, om enkel ter wille van een goe
den kijk op de bouwvoorsoliotten een Wo
ningbeurs op te richten. Het fatale in dezen
tijd van bezuinigingskoorts is echter, dat
iemand, die de instelling van een nieuwen
publieken dienst vraagt, onmiddellijk de
algemeene opinie tegen zich krijgt. Dat weet
mr. Slingenberg ook en daarom redeneer
de hij aldus: ik wil een Woningbeurs, die
zoo goed als niets kost. Er is voor de nieu
we inrichting begroot, 5900, waaronder
f 4300 voor twee nieuwe ambtenaren. De
ze laatste zijn echter niet noodig; zoodat
maar f 1600 overblijft en daarvan krijgen
wij nog een deel van den Staat terug.
Mr. Heerkens Thijssen zette daar echter
tegenover, dat het veiliger was het werk
van oen Woningbeurs door de bestaande
dienst van Bouw- en Woningtoezicht te Ia-
ten verrichten. Dan bereikt men hetzelfde
en het kost in het geheel niets. Bovendien
loopt men dan niet het gevaar, hetwelk een
nieuw instituut als in casu de Woningbeurs
onvermijdelijk meebrengt, dat er tooh een
dienst met ambtenaren en paperassen uit
groeit. Alleen de naam is al gevaarlijk, zei
mr. Heerkens Thijssen zeer menschkundig.
De Wethouder van bezuiniging, alias fi
nanciën wilde blijkbaar het risico niet loo-
pen, dat er toch nog een meerderheid voor
het denkbeeld van mr. Slingenberg zou zijn.
En hij zette een allersmakelijkst betoog op,
waarin de Wethouder van Publieke Wer
ken werd geschilderd als de man, die met
al de krachten van lichaam en ziel aan het
omlaaghouden van de uitgaven meewerkte,
maar die ten opzichte van de Woningbeurs
tegenover een zijner hoofdambtenaren al
een kleine concessie bad gedaan en nu niet
meer terug wilde.
In den Raad was bij afwezigheid van
enkele sociaal-democraten gelukkig een
meerderheid vóór het voorstel van B. en
W. (16 tegen 13 stemmen) zooda-t de Wo
ningbeurs er vermoedelijk niet komt.
Gelukkig, zeggen wijl Oppervlakkig lijkt
de zaak wel van geen beteekenis; ja, for
meel heeft mr. Slingenberg zelfs gelijk:
wanneer de wet de verplichting van het in
stellen van een Woningbeurs aan gemeen
ten boven 20.000 zielen voorschrijft, moet
Haarlem zich daaraan niet onttrekken.
Practisch echter zijn zulke nieuwigheden
voor de gemeentekas hoogst gevaarlijk.
Een particulier bedrijf kan ter vergemak
kelijking van zijn administratie gerust uit
zijn eigen personeel een nieuwe afdeeling
vormen, zonder dat de algemeene onkosten
daarmee met één cent vermeerderen. Maar
bij publiekrechtelijke lichamen blijkt dit nu
eenmaal onmogelijk: wanneer een afdee
ling van 20 man wordt gesplitst in tweeën,
dan zijn er het volgend jaar twee afdeelin-
gen met ieder twintig man en zoo crescen
do. Daarom ier wille der bezuiniging geen
d-eoentralisatiel
Hadden wij bij al deze eenvoudige voor
stellen geen discussie verwacht, wel hadden
wij ons voorbereid op een warm debat over
de voordracht om namen te geven aan nieu
we straten in en nabij het meuwe woning
complex van „Huis ter Cleef". B. en W.
hadden vastgehouden aan de historie van
deze plek, van waaruit eens het beleg van
Haarlem werd ondernomen en kwamen
met namen als Atva-, Frederik-, Toledo-
straat, enz. Nu was de bedoeling riiet kwaad
en wanneer men van het standpunt uit
gaat, dat men de gesohiedenis eener stad
in de namen harer straten schrijft, dan
behooren deze geschiedkundige figuren
ook vermeld, welke onaangename herin
neringen zij dan ook wakker roepen. Maar
wij voelen tooh ook voor het verzet der
genen, die aldus redeneeren: wij noemen
een straat of plein alleen naar mannen of
vrouwen, die zich op een of andere wijze
voor stad of vaderland verdienstelijk heb
ben gemaakt. En dan komt Alva zeker niet
in aanmerking, noch minder vriend Frede
rik, die de Haarlemmers in het Spaarne
joeg!
B. en W. voelden dat zelf blijkbaar ook
en zij namen dal deel van hun voordracht
dan ook terug.
Natuurlijk werden uit den Raad zelf al
lerlei andere oplossingen aan de hand ge
daan: de heer de Braai stelde voor de Co-
ligny, Prins Willem, Anna van Buuren
(derde vrouw van den Zwijger) en zelfs
Marnix van Sint Aldegonde tot peters en
meters te benoemen. Wij zien echter niet
-in, welke reden speciaal Haarlem heeft
om zóóver in de historie terug te gaan.
Bovendien, woon eens in de Marnix van
Sint Aldegondestraat en geef de spraakma
kende gemeente zulk een naam eens iede-
ren dag in den mond! Moeten wij Ghari-
varius aan stof voor spotternij helpen?
De heer Poppe had een paar Haarlem-
sche bouwmeesters ontdekt in Jacob van
Dijk en Pieter Post. Geen kwade namen,
maar zij passen niet in deze wijk, dus
komen zij een anderen keer in aanmerking.
De heer v. d. Kamp dacht aan de nabij-
zijnde stadskweckcrij en vroeg om een dik
ke Dahlia- en Kruidje-roer-me-niet-straat.
We wachten met spanning, welke keus B.
en W. voor de volgende maal zullen doen.
De heer Dijk deed niet erg verstandig,
met zijn pleidooi voor den stadsaanplakker
Russ, van wien B. en W. f 200 in plaats
van f 100 willen hebben voor het recht
van monopolie der aanplakborden. Bij
openbare aanbesteding zou daar zeker hcej
wat meer van te halen zijn.
Er werd voorts aangedrongen op verla
ging van den prijs van gas en electrischen
stroom. De Wethouder liet zich echter niet
uit zijn tent lokken.
We moeten ten slotte nog een opmerking
maken over de benoemingen. Er is mis
schien in Nederland geen gemeenteraad
met een zoo sterke sociaal-democratische
groep, waar de leden onderling in zulk een
goede verstandhouding tot elkaar staan.
Op enkele uitzonderingen na valt ook
over den toon der beraadslagingen niet te
klagen. Daartegenover staat echter, dat wij
ons den Iaatsten tijd hoe langer hoe meer
stooten aan het machtsmisbruik der meer
derheid bij de benoemingen. Wij herinne
ren aan de vacatures, ontstaan in een zestal
raadscommissies, door bet aftreden van
den heer Jonckbloedt. Dat waren evenveel
Roomsche vacatures, waarvoor enkel link-
sche, voornamelijk roode heeren in de
plaats kwamen. We zouden zoo kunnen
doorgaan.
Na de laatste Wethouderskenze weiger
den de socialisten zitting te nemen in
commissies; ©enigen tijd later gaven zij hun
dwaas verzet op en de rechtsche leden
ruimden weer geleidelijk aan plaats voor
hen.
Verder is er bij commissie-benoemingen
steeds een stilzwijgende afspraak, om alle
partijen zooveel mogelijk vertegenwoor
digd te krijgen. Tegen die goede gewoonte
beginnen de sociaal-democraten den laa-t-
ten tijd schromellijk te zondigen. Een
kras voorbeeld was er gisteren weer bij
de benoeming van 6 leden voor de Com
missie van Toezicht op de Openbare bi
bliotheek en leeszaal. Er moesten drie
raadsleden en drie niet-raadsleden geko
zen worden. B. en W. hadden voo-r bel
laatste drietal een voordracht opgemaakt
vgn één sociaal-democraat, één Katho
liek (Dr. Sterck) en één, prof. van
Schelven, om de andere richting te ver
tegenwoordigen. Dr. Slerek kreeg maar
lij stemmen, juist één slem boven de vol
strekte meerderheid.
Waren er niet een paar sociaal-demo
craten afwezig geweest, dan was hij niet
gekozen.
Bij de benoeming van het drietal raads
leden weigerden alle sociaal-democraten
benevens nog enkele beeren van links op
mr. Hagomeijer te stemmen, waardoor
deze niet gekozen werd.
Uit den uitslag der stemming bleek,
dat de opzet der sociaal-democraten was
drie leden van hun richting gekoizen te
krijgen.
't Werd tijd deze roode baantjesjagerij
eens openlijk aan de kaak te stellen,
j Uiterlijke hoffelijkheid is heel aardig;
laar men knijpe dan niet de kat dn
onker!
Sociëteit „St. Bavo". Bestuur Hanze,
8 uur. Werkplaatspersoneel, 8 uur.
Rederijkers, 8 uur. Leerbewerkers, 8 u.
'-i- .Ztiivelbereiders, 8 uur. Commissie
Typografen, 8 uur.
„Zang en Vriendschap". Jansstraat.
Voordracht over Ned. Letterkunde, door
mevr. W. L. Bolding-Goemans, 8 uur.
Luxor.theater. Groote Houtstraat
139 Bioscoop- en variété-voorstelling.
Pamilie.bioscoop. Kleine Houtweg 12
Voorstelling.
Oud-Holland. Verwulft Strijk
orkest.
Spaarbank „St. Rosa". Van half 8 tot
half 9 in het Palronaatsgebouw, Nassau-
laan 50.
Bisschoppelijk Museum. Dagelijks,
uitgenomen Zaterdag, Zon- en feestdagen,
toegankelijk.
Ontvangen: f 121.50
en 3000 kronen, 5 Hong. coupons en fl. 80
Hong. Hyp. bank.
H. L. f 2.50
*00000O OOOOOOOOOOOOOO000oo
„Een bekeerling" sshreef me een de
zer dagen het volgende:
Hot zal u, die zich daartoe zooveel
moeite hebt gegeven, wel een groote vol
doening zijn dat de concerten van de
Haarlemsche Orkestvereeniging meer en
meer bezocht worden, ook de zoogenaam
de volksconcerten en abonnementsconcer
ten in de Sociëteit „Vereeniging".
Ik ben een van de „bekeerlingen",
die aangespoord door uw opwekkingen,
mij liet verleiden eon van Gerharz' con
certen te gaan beluisteren.
Ik kwam, meneer de redacteur, ik
boorde en werd overwonnen. Ik nam
mii voor niet dan hoogst zelden meer
een concert te verzuimen. Wij arbeiders
hebben geen geld om veel te genieten,
maar wanneer men de echte muziek van
Gerharz' getrouwen hoort, dan wordt veel
vergoed. Ik verlang niets meer dan eeni-
ge uren van de Haarlemsche Orkestver
eeniging te genieten en kan dat ieder
een aanbevelen. Maar, meneer de re
dacteur, geen grooter genot dan mu
ziek te hooren, die men begrijpt. En
nu geeft het mij altijd een onvoldaan
gevoel muziekstukken te aanhooren, waar
van ik opzet en bot eekenis niet begrijp.
Dat zijn niets dan klanken, mooie klan
ken wellicht, maar klanken zonder be
teekenis, dan kan mijn hart en mijn
gemoed niet meejuichen. Zou het niet
mogelijk zijn, meneer, dat van elk mu
ziekstuk en niet alleen van do zware
stukken een kleine verklaring word
gegeven? Hoe, kan mij niet schelen ca
weet ik ook niet precies. Het zou b.v.
kunnen gebeuren door den dirigent voor
dat het stuk begint, ofwel op program
ma's, die goedkoop ter beschikking wor
den gesteld. Misschien is er wel een
uitgever, die er wat in ziet om dat
te exploiteeren. Dit onderwijs zou te
vens opvoedend werken op do toehoor
ders.
Wat denkt u van dit denkbeeld?
Het verzoek in bovenstaand stukje
vervat wordt niet voor de eerste maal
gehoord, en we vonden het daarom be
langrijk genoeg, daarover eens het oor
deel te vragen van den heer Gerharz,
directeur der H. O. V.
Deze deelde ons allereerst mede, dat
het pltvn, door den geachten inzender aan
de hand gedaan, onmogelijk is.
De heer Gerharz heeft met 't in-
studeeren der stukken werk genoeg, en
kan voor ieder concert geen uitlegging
van de stukken geven. Alle muziek is
daar trouwens lang niet geschikt voor.
De inzender zegt een bekeerling te zijn.
Hiï moot dan maar vooral veel de con
certen bezoeken, dan zal hij de muziek
leeren begrijpen, daar gaat de beste op
voedende kracht van uit.
Wat 't uitgeven betreft van een ge
drukte uitlegging, hieromtrent zeide do
heer G. dat dit voor de groote stukken
reeds gebeurt, doch zij worden zoo weinig
verkocht, dat 't bestuur ernstig in over
weging neemt hiermede on te houden,
daar dit de vereeniging 3 1 f 400 kost.
't Leek den heer G. wel wenschelijk,
dat de stukken vooraf in do courant
werden besproken.
Totaal f 12te—
Do viering van het eerste lustrum van
de afdeoling 'Haarlem van den Ned. R. K.
Politiefbond mag schitterend geslaagd hce-
ten. De middagvergadering was goed be
zet, de avondvergadering uitstekend en de
stemming was best.
Des middags heette de voorzitter de
heer W. v. d. Hulst, allen hartelijk wol
kom, in het bijzonder de afgevaardigden
van Amsterdam, Rotterdam en Leiden (la.
ter kwamen nog afgevaardigden van Til
burg en Groningen), den voorzitter en den
■secretaris van het .Hoofdbestuur, de in
specteurs Bos en Keesom en de spTekers
van den middag.
Spr. wierp vervolgens een terugblik op
hetgeen de afgeloopen 5 jaren was ge
beurd. Hij besprak 0.111. de actie voor ge
organiseerd overleg, welke nog geen be
vredigend resultaat heeft opgeleverd. Ge
meenten rondom Haarlem staan er beter
voor dan Haarlem zelf, maar we zullen
bliiven werken. Spr. bradht nog dank aan
commissaris Schuitemaker voor al wat
deze voor de R. K. agenten heeft gedaan.
Spr. was ter 00re gekomen, dat er over
gedacht werd het korps in te krimpen.
Daardoor moet er weer meer gewerkt
worden. Laten we strijden om den 8-uri-
gen werkdag, dien wij veroverd hebben, te
behouden.
Spr. wekte ten slotte allen lot steun op
aan de organisatie.
Dan nam kapelaan Burwinkel het
woord. Deze zette uiteen hoe ieder
mensch een beginsel heeft en hoe al zijn
handelingen uitgaan van dat beginsel.
Spr. toonde aan, dat ook ieder neutraal
mensch principes heeft, waarvan hij uit
gaat en welke hij in daden laat uitkomen.
Als dat toegepast wordt in het volle leven,
dan is het te begrijpen, dat er verschillen
de organisaties zijn. En die organisaties
zijn een weerspiegeling van de beginselen
der leden .want men sluit zich aan bij die
organisatie, waarmede men zich solidair
voelt. Dat is oen noodzakelijke conse
quentie.
Wij Katholieken hébben bet recht, ja,
den plicht, ons bij Katholieke vereemigin-
gen aan te sluiten.
Een oenllieidisibond lean niet bereiikt wor
den. Dat erkennen zelfs onze tegenstan
ders. Da air waar de slag gelever d word t,
komen we samen, maar iedere vereeniging
zelfstandig. Dat is de federatieve samen
werking. Wil men bet anders, dan krijgt
men een geforceerde eenheid en de actie
Medegedeeld door het Kon. Ned. Meteor!.
Instituut të De Bildt.
Naar waarnemingen verricht in den
morgen van 20 Oct. 1021.
Hoogste barometerstand 770.9 m.M. te
Zürich.
Laagste barometerstand 750.0 m.M. le
Seydisfjord.
Verwachting van den avond van 20 tot
den avond van 21 Oct. 1921
Zwakke tot matige Westelijken tot Zui-
del. wind. Zwaarbewolkt tot betrokken,
met kans op regen. Later wellicht opkla
rend. Iets koeler.
Barometerstand: 769. Neiging: Vooruit.
wordt daardoor lamgelegd. Het is met
dien eenhéidslbond gegaan als mol de een-
heddssohool. Ook daar kwamen de princi
pes met elkaar in botsing en het slot is
geweest gelijkstelling van het onderwijs.
Zelfs onze tegenstanders gaven toe, dat
de ouders het recht hadden, hun kinde
ren naar ©en school te zenden, waar de
beginselen, welke zij toegedaan waren,
werden gehandhaafd.
'3
'Jaarom nam hij moedig den draad
**'!l 't gesprek weer op en sprak:
''■'o studie in de medicijnen heeft mij
M bezorgd gemaakt; ik die 't gevaar
^•teller besef, wijl 'k weet waar ik t
'■heken moet. Zoo ontstond er laatsll
'nt louter onvoorzichtigheid een vree
wijk ongeluk. Een slagersjongen, kreeg
z"a collega, die te dicht bij hem
bwam, met den scherp geslepen bijl
c°n geduehten houw, die hem den
S('hedel spleet, zoodat bloed en hersé-
'1Sn excuseer, dames en hecreu
»k voel me onwel
- ,Ilic.rn|ee stond dokter Maas van
vfJoriZllpl?a's °P er' verlid mei donker -
P'-inRjk vertrokken gezicht de
^'-bij hij bijna over een
*r° 1 mcnd'V 0"n<I1:«ider gevallen was,
r.P .trHa 'Jen drempel lag. Zijn
moede zijp plotseling
heengaan hoLehjk door llea exceulrie.
keu aanleg vut haar zoon die zjcll
vooral in den Iaatsten tijd door
spanncn studie nog erg deed gelden
en hem bijwijlen kleine ongesteldhe
den bezorgde, welke overigens van
geen beteekenis waren en zeker na
enkele dagen van rust geheel verdwe
nen zouden zijn.
In werkelijkheid had zij hem echter
hi't geheim een stoot met den voet
gegeven, die hem lot beëindiging van
zijn hoogst ongelukkig gekozen onder
werp dwong. Hij had die moederlijke
terechtwijzing begrepen en zich Uune-
'ijk handig uit den strik bevrijd.
Na dit kleine incident nam Ida weer
Woord en drong er nog eens bij
raar moeder op aan om 't geheim,
waai van zij steaks gesproken had, nu
eindelijk te verklaren.
-ar gaat 't dan toch eindelijk
om, vroeg zij. „En waarom maakt u
ons zoo nieuwsgierig?"
„Omdat t wel de moeite loont en de
persoon, waarom mijn geheim draait,
onze gespannen aandacht waard is."
„Nu, zegt u eens, mijnheer Blunt,
wat u daarvan denkt," noodigdc He
lena Mordaunt den secretaris uit."
„'t Betreft in ieder geval een gast
voor Kerstmis," was 't rustige ant
woord,
„Ei, mijnheer Blunt, wanneer u al
meer dan de helft verraadt, blijft er
voor mij niets meer te zwijgen," her
nam mevrouw Stiilworth levendig,
„vooruit dan! Gij kent toch allen me
vrouw Hei-bert? Zij zal vandaag nog,
vergezeld door een jongen man, die
haar gast geweest is, hier aankomen."
„Ia, maar de naam, de naam/'
vorschle Helena.
„O, freule Helena was straks lieeie-
maal niet nieuwsgierig," zei de gast
vrouw lachend; ,,dc naam blijft ech
ter 'n geheim, totdat de jonge man
zelf komt en hier in deze kamer aan
1 gezelschap wordt voorgesteld."
»J,k z?u toch gaarne dien naam we
ten, wierp Allan Morris er tussclien.
die tot dusver met geen woord aan
't onderhoud had deelgenomen, „ik
vind 't altijd onaangenaam en in som
mige gevallen bedenkelijk, met iemand
samen te komen, wiens naam ik te
voren niet gehoord heb en van wiens
levensloop ik niet onderricht ben."
„Daar heb je ahveer die zonder
linge vrees 'u vreemde le ontmoeten
en nieuwe kennis te maken," fluis
terde Ida haar vriendin in 't oor en
deze antwoordde: „Ja. je hebt gelijk;
men zou werkelijk tusschen Allan en
en Frank een geheim vermoeden, dat
ze angstvallig voor de wereld verhor-
gen houden."
Mevrouw Süllworlh ging op de be
merking van haar blccken gast in:
„Dc naam blijft mijn geheim, maar
iets anders, misschien van evenveel ge-
wiciit, wil ik mededeelendat namelijk
de bedoelde jonge heer een uitverko
ren lieveling der Muzen is en ver
boven de alledaagsche menschen ver
heven."
„Een dichter,riepen meerderen
tegelijk.
„Ja, een poëet, dames en heeren,
en werkelijk een onzer beroemdste
moderne dichters."
Alle meisjes hieven bij het woord
„dichter haar schoone oogen hemel
waarts, waarbij de aanwezige jonge
heeren wenschten dat zij locli als po-
eten geboren waren
„Nu wij al zooveel van onzen gast
weten," begon Ida weer, „moet u ons
meer zeggen, mama. Schrijft hij zijn
gedichten onder een vreemden naam?"
„Dat is meer dan ik weet, kind;
men vertelde mij wel dat' n onlangs
veredienen anoniem gedicht, dat over
al bewondering wekte, geen ander
dan onzen iongen poëet tot schepper
heeft."
,jEn hoe heet dat gedicht?"
„Strijd en Arbeid! Een ongewone
titel, nietwaar?"
Een bliksemstraal, die van den he
mel midden in 't gezelschap neerge-,
komen was, had Edith geen grooter
schrik kunnen veroorzaken dan dit
woord. Zij werd eerst rood, dan bleek
en herhaalde eindelijk met bevende
lippen: „Strijd en Arbeidl".
Haar ontsteltenis was niemand ont
gaan en haar stiefmoeder benutte snel
de gelegenheid om haar nog meer in 't
nauw te drijven.
„Mijn Edith schijnt dal beroemde
epos te kennen," sprak zij, „heb jij
't gelezen, kind? Vertel ons eens, hoe
't in je handen kwam?"
Aller blikken waren nu met span
ning op de jonge dame gericht, die in
pijnlijke verlegenheid aan de kant van
haar zakdoek plukte en niet bij machte
scheen le antwoorden. Zij voelde, dat
Blunt op haar lelie; wat zou zij ant
woorden? Zou ze oprecht bekennen,
van wien zij 't gedicht kreeg? Hoe
echter 't vers, dat met potlood op
den huilen rand geschreven stond, snel
genoeg te verwijderen? Als zij toegaf,
dat zij 't gedicht gelezen had, dan
moest zij toch ook die verzen kennen
en deze verrieden meer dan louter
hoogachting van een ondergeschikte;
zij drukten, 't gevoel uit van een man,
die liefheeft. Mocht zij in zijn tegen
woordigheid erkennen, dat zij deze
gevoelsuiting bemerkt cn gelezen liad?
Dat nooit!
„Ik herinner mij, dat gedicht toe
vallig eens gezien te hebben," ver
klaarde nu freule Edith.
Het was gezegd zij had een leu
gen gesproken en voelde reeds in 't
volgend oogenblik daarover berouw.
Wat moest Blunt van haar denken?
Zij had zich geschaamd over de nei
ging van zijn eer-lijk hart en hein
daardoor zeker diep gekrenkt!
Daar was er echter nog een, die met
boosaardige vreugde freule Edith's
verlegenheid gadesloeg. Zij bood hem
een nieuwen schakel in den keten zij
ner combinaties, en met behulp van
al deze zorgvuldig verzamelde bewijs
gronden wilde hij de rijke erfgename
op zekeren dag tot in loet stol ver
nederen en dantot zijn echtgenoote
maken. Met groote onbeschaamdheid
blikte hij van Edith naar Blunt; dan
sprak hij met koelen hoon: „Ook ik
herinner mij, dat epos heel toevallig
ergens gelezen te hebben; laat ik eens
nadenken waar?
Dc secretaris verschrikte onwille
keurig, zoowel door den spottenden
loon der stem, als door den zegevie
renden uitdagenden blik van Frank
Mordaunt; nu twijfelde hij er niet lan
ger aan, dat deze zijn hartsgeheim
kende. Juist wilde hij trachten uit
te vorschen, op welke wijze Mordaunl
iels van zijn geschenk aan freule EdiUi
bemerkt had, toen de dame des huizes
van dc ontbijttafel opstond. Onmiddel
lijk verlieten de gasten het vertrok.
Alleen de secretaris en mevrouw Still-
worth waren achtergebleven.
„Mijnheer Blunt," begon de dame
nu, „ik heb u iets te vragen...
„Tot uw dienst, mevrouw!"
„Gij moet bij de groote Kerstfeesten
in de gezelschapskamer verschijnen."
„Wat zult u daar aan mijn onbedtii-
denden persoon hebben, mevrouw?"
„Het oordeel daarover is mijn zaak,
mijnheer Blunt; gij wordt nog een
echte kluizenaar. Men moet u bepaald
met geweld gezellig maliën."
„En wat is er mee verspeeld, als
ik werkelijk een kluizenaar word?"
„Bezondig u niet. Gij zijt een jonge
man en hebt uwe toekomst nog voor
u. Gij houdt ti al te veel in die oude,
donkere bibliotheek op, mijn waarde;
dat samenleven met mijn eenzamen,
zonderlingen echtgenoot zat ook u nog
menschenschuw maken."
,,'t Is mijn heilige plicht mijn be
staan aan mijnhefer te wijden."
„Maar gij hebt ook nog andere ver
plichtingen, beste Blunt."
„Geen die me zoo nauw raken."
„Nu goed, maar voor de Kerstdagen
moet gij me helpen mijn gasten le
onderhouden; belooft gij dat? Gij zult
in de ontvangkamer komen, niet
waar i
„Slechts met tegenzin, mevrouw."
Zij beet zich op de lippen. Was
deze schrijver dan zoo moeilijk tc re-
geereh? Had hij ei' slag van, de gunst
die men hem wilde bewijzen te ver
anderen in een offer van zijn kant?
Toen begon zij weer: „Ik mag toch
minstens voor de groote gezelschaps
avonden van Kerstmis op uwe tegen
woordigheid rekenen
(Wordt ver vol ga.;
