Indrukken van den dag
Stadsnieuws
DAMIAATJES
i
HET GEHEIM VAN COZY
DEI-L.
OENSDAG 2 NOVEMBER 1921
44ste JAARGANG No. 13979
PER KWARTAALT 3.25
PER WEEKf 0.25
FRANCO PER POST PER KWART. BIJ VOORUITBETALING f 3.577,
NASSAULAAN 49, HAARLEM. TELEFOON 1426, 2741 EN 1748,
POSTREKENING No. 5970.
ADVERTENTIËN 35 CENTS PER REGEL
BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING.
Dit nummer bestaat uit 2 biarïsn.
GEEN BELANGENSTRIJD.
ALLERZIELEN AAN DE KUST.
Voor de dooden, wier graf de zee is.
AGENDA 3 NOVEMBER
Binnenbrand,
Jubileum Haarl. Schaakgezelschap.
Jubilea.
Kunst zij ons Doel".
»ERLVtó
J. J. WEBER ZOON,
Opticiens Fabrikanten.
Koningstraat 10 Haarlem.
F EUILLETON
-!
HAARLEMSCHE
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN:
BUREAUX:
233.
Van den Directeur eener Gel-dcrsclie
meubelfabriek ontvingen wij ter plaatsing
een artikel, dat wij om meerdere redenen
niet onverkort en zonder commentaar kun
nen opnemen, maar dat toch eeni-ge opmer
kingen bevat, welke wel waard zijn onder
ieders aandacht te komen.
„De felle crisis," aldus luide de aanhef
van bedoeld schrijven, „welke thans
tieersoht en niet ontzetting doet vragen,
hoe ver en hoe lang nog deze vernietigende
invloed zal doorwerken, hoeveel bedrijven
aan haar ten offer zullen vallen, aleer haar
ilooiK'.nd werk uit verzadigdheid een eind
zal nemen, en óf deze ramp wel uit zich
zelve tot stilstand zal komen; deze econo
mische verlamming is evenzeer een gevolg
ran de sterke verstoring in de normale ver
houding hisschen vraag en aanbod, als de
„gunstige" conjunctuur van enkele jaren
geleden dat was.
„Een dergelijke verstoring geeft aanlei
ding tot een strijd tusschen productie en
rerbrurk, doch ontaardt daarbij in een
itrijd, tusschen producenten en verbruikers,
waarbij de verstoring door die groep, wel
ke op dat oogcnWik door de omstandighe
den de machtigste is, op de spits gedreven
en tot onnatuurlijke afmetingen opgezweept
"wordt. Voor enkele jaren waren het meer
dere producenten, welke de natuurlijke
verstoring, door achterhouden van waren
snz. nog verscherpten, thans zijn het ver-
iruikcrs, welke door het opschorten van
orders in afwachting van eventueel lagere
♦rijzen, de crisis aanwakkeren.
„Dergelijke kortzichtige beïnvloeding
wreekt zich spoedig; reeds nu wordt nie
tig verbruiker'zich bewust, uit verminder
de dividenden, waardevermindering, dat hij
niet alleen verbruiker was, doch tevens
eer. gelijkwaardig belang had bij de pro
ductie; binnenkort, als tal van bedrijven
misschien zullen zijn stop gezet, als wer
keloosheid hand over hand toeneemt, de
Slaat door groote offers den nood moet
lenigen, de belastingen daardoor noodza
kelijk nog veel drukkender zullen worden,
dan zal menigeen beseffen, dat er geen be
langenstrijd liestaat tusschen producenten
en verbruikers, doch slechts sprake kan
zijn van aanpassing van productie en ver-
oruik aan elkaar, waarbij de mensch in
plaats van verscherpend, regelend moet
optreden.
„Degenen, die in hun partieclc functie
van verbruikers, door onnoodig opschor
ten van orders aan de crisis voedsel geven
en daardoor dc productie bemoeilijken, zul
len als gevolg van deze handelwijze, de be
drijven gedecimeerd uit de slachting te voor
schijn zien komen en daardoor de kiem
leggen voor later beperkter productie, te
gering aanbod en hernieuwde verstoring
van liet evenwicht tusschen vraag en aan
bod, maar nu naar den anderen kant.
„De kortzichtige verbruiker zal alles zien
inzinken, behalve de staatszorg en de be
lastingen.
„Een middel om de crisis tegen te
gaan, bestaat in het zooveel mogelijk op
gang houden der bedrijven, door die werk
zaamheden, welke rijp zijn ter uitvoering,
die orders, welke kunnen worden uitge
geven, nu ook inderdaad op te dragen, nu,
dut de bedrijven daaraan behoefte hebben,
om te kunnen blijven bestaan. De crisis
dient tegemoet getreden te worden, wil ze
niel doorwoekeren tot er niets meer te ver
nielen valt."
Om aan bovenstaande meening kracht bij
te zetten, levert de schrijver verder ©en
zeer optimistisch betoog over het tijdperk
van materieele welvaart, hetwelk wij zijns
inziens te gemoet gaan. Hij beroept zich
daarvoor op den rijkdom aan scheeps
ruim te, welke ondanks den oorlog
grootcr is dan ooit te voren; op de uitbrei
ding en verbetering van het fabriekswezen;
op de vervaardiging van kunstmest uit de
lucht, machinale landbewerking enz. Wij
wachten slechts op organisatie, op het ein-
detijke inzicht der noodzakelijkiheid van
eenheid van belangen tusschen producenten
en consumenten, om 'n beteren tijd ingang
te doen vinden. l>e huidige crisis, aldus
besluit de schrijver, liestaat slechts voor
10 procent uit werkelijk ingetreden eco
nomische ontwrichting; voor het overige is
zij een denkbeeldig element, namelijk de
vrees voor uitbreiding der malaise.
Dit 'laatste zijn wij niet met hem oens. De
economische ontwrichting der geheele we
reld is zoo groot, dat spoedig herstel niet
te wachten lijkt. Ook weten wij niet, of wij
inderdaad al op het hoogtepunt der crisis
gekomen zijn en ©en langzaam verbeteren
de toestand gaat intreden.
Maar in dat opzicht heeft de schrijver ge
lijk, dat een krachtig middel om de ma
laise in eigen land zooveel mogelijk tegen
te gaan is, de binnenlandscbe nijverheid
zoo krachtig mogelijk te steunen, in het
groot en in het klein.
Er wordt zoo vaak geroepen om be
scherming der eigen Nöderlandsche in
dustrie. Nooit is de verleiding zoo groot ge
weest om met zijn bestellingen naar het
•buitenland te gaan als thans, bij den lagen
stand der bml-enlandsche valuta's. En toch
heeft de schrijver van bovenstaande gelijk;
men bedriegt zichzelf, zoowel door op
prijsverlaging te waohten, die misschien
nooit komt als door te profitceren van den
lagen stand van mark of franc, 't Is de
economie van hem, die kans ziet ©en rijk
ameublement tegen een lagen prijs te koo-
pen en nu ter wille van dien inboedel een
voel grooter huis neemt. Het voordeeltje
van die meubels heeft hij maar éénmaal,
maar de meerdere kosten van zijn huis blij
ven jaren tang op zijn budget drukken.
Dat doen ook zij, die het leven in eigen
land duur maken, om ©en vermeend oogen-
bhkkelijk voordeel.
In dezen lijd van malaise mocht daar
aan wel eens worden gedacht!
<1
Hoewel cijfers in het algemeen niet
'bevorderlijk zijn voor de lezing van een ar
tikel, meenen wij toch ter illustratie enkele
getallen te moeten noemen, waaruit de ont
zaglijke toename blijkt van de uitkeeringen
welke de werkeloosheid veroorzaakt.
De onderstaande bedragen omvatten uit
keeringen aan de werklobzen, welke uit
keeringen echter slechts een klein deel wan
het gewone loon uimaken.
1916: f 593.000.—
1917: f 779.000.—
1918; 1.204.000.—
1919: f 1.822.000.—
1920: f 14.522.000.—
Sociëteit „St. Bavo". Alg. Vergade
ring R. K. Volksbond, 8 uur Pa-eda-
gogische cursus, 3 uur Veehouders, 8
uur Esperanto. 8 uur Landbouw, 4
uur Ledenvergadering „Hanze", half 9.
Sociëteit VereenigingVocaal en
instrumentaal concert.
„De Kroon" Sliakespeare-avond
„D.e Koopman van Venetië".
Soc. „Vereeniging". „Kunst zij ons
doel", herdenkingstentoonstelling, 104
uur.
Museum van Kunstnijverheid. Ten
toonstelling Jan Toorop.
Oud-Holland. Ver-wuift Strijkor
kest.
St, Elisabeth's-vcreeniijimj. Jansstraat
49. Van 1 tot 2 uur. aanvraag om ver
sterkende middelen voor arme zieken der
S.E.V.
St. Martha-vcrceniging. Kleine
Houtweg 13. Van 3—4 uur betrekking
bureau.
R.K. Arbeidsbeurs voor mannen.
Ged. Oude Gracht 39. Alle werkda
gen voorm. van 912 uur, nam. van 2—
5 uur; Zaterdags alleen van 912 uur'
R.K. Arbeidsbeurs voor vrouwen.
Kleine Houtweg 13. Alle werkdagen
voorm. van 1012 uur. nam. van 2 4
en van 89 uur.
Bisschoppelijk Museum. Dagelijks,
uitgenomen Zaterdag, Zon- en feestdagen,
loegankel ijk.
Hedenmorgen te kwart over negen 1 rak
brand uit in perceel Lange Molenstraa
40 B rood, bewoond door den heer 1
De brand ontstond op een oogenblik dal
de bewoners afwezig waren en breidde zich
snel uit. In ©en ommezien stond de geheele
bovenverdieping, voor- en achterkamer en
keuken, in brand.
Toen wij kort 11a alarmeering o-p nci
terrein van den brand kwamen, sloegen de
vlammen zelfs naar buiten en dreigden dak
en zolder ©en voedsel van het vuur te
worden, dat reeds gretig aan de dakgoot
begon te knagen.
'legen het tactisch optreden van onze
Hanrlemsche brandweer schijnen de vlam
men echter niet bestand 4e zijn. Met twee
stralen werd 't vuur „onder schot" geno
men en men wist het brandje te beperken
tot de bovenverdieping, die bijna geheel
uitbrandde.
Een oogenblik was het belendende per
ceel aan de rechterzijde nog in gevaar,
doch het bleef bij in gevaar zijn. De
brandweer was 't vuurtje spoedig meester,
hel smeulde echter nog lang na en eerst
te half elf kon de brandweer inrukken.
Op 't terrein van den brand waren aan
wezig de subs. Officier van Justitie, Mr. v.
Löben Sols; de commissaris van politie,
de heer E. H. Tenkinck en de heer Visser,
lid van den gemeenteraad.
De heer Holzhaus, van Eerste Hulp bij
Ongelukken, Ibewees goede diensten en be
daarde de zenuwen van -de vrouw en doch
ter des huizes, -die inmiddels waren geroe
pen.
De benedenverdieping, waarvan de be
woners eveneens afwezig waren, had wa
terschade.
De brand is ontstaan, doordat ©en hou
ten schot vlam heeft gevat door ©en gloei
ende kachelpijp.
Verzekering dekt de schade.
Een vogeltje en edh papegaai werden
door de vlammen verteerd.
Gisteren heelt 't Iiaa Ionische Schaak
gezelschap haar 25-jarig beslaan ge
vierd. Toen bestuur ©n leden 's avonds
te 8 uur hun speelzaal binnentraden,
was deze mot een drietal bloemstukken
versierd. Twee daarvan waren gezon
den door veroenigingea buiten de stad
°n oen van de loden en donateurs voor
den voorzitter, don heer D. J. Tork,
als blijk van waardeering voor zijn
-5-jarig- lidmaatschap en tevens 25-ja-
ng bestuurslldmaat chap.
To ongeveer kwart over aoht werd
deze feestelijke bijeenkomst door den
voorzitter geopend en heatte hij de'aan-
wezigen van harte welkom, in 't bij
zonder de vertegenwoordigers der zus-
tersvoreenigingen en het oud-lid, den
heer Vink uit Den Haag.
Daarna werd door den voorzitter een 1
kort overzicht gegeven van het verloop
dezer 25 jaar, waarbij in het bijzonder
werd stilgestaan bij de verdiensten van
enkele personen, die steeds bereid wa
ren het gezelschap in de beginjaren met
raad en daad bij te staan. In 't bij
zonder de heer 0. Vink, die tot eere
lid van 't Haarl. Schaakgezelschap werd
benoemd.
Na deze inleiding vroeg de heer Puts,
Secretaris van het H.S.G., het woord
om in een korte, maar warm gestelde
toespraak tot den voorzitter, dezen te
huldigen voor al hetgeen deze in de
afgeloopen 25 jaren voor het schaak
leven had gedaan, om hem daarna, na
mens de leden, enkele oud-leden en
donateurs, een bloemenmand aan te bie
den en een souvenir van blijvende
waarde, zijnde een 1110 ie boekenkast plus
het boek van Shackleton over diens
Zuidpool-expeditie.
Deze spreker werd gevolgd door de
vertegenwoordigers der zustervereniging
„Residentie Schaakclub", het bestuur van
den Ned. Schaakbond, der Haarl. Schaak-
vereeniging, „Het Oosten" te A dam,
het .bestuur en hoofdbestuur der Gym
nasiasten Schaakclub en twee felicitaties,
een van de „Amst. Schaakclub en een
van de „Nationale Schaakclub".
Nadat alle sprekers door den voorzit
ter waren beantwoord en de heer Vink
aan de leden en bestuur van het Haarl.
Schaakgezel chap dank had gebracht voor
zijn benoeming tot eere-lid, werd door
den voorzitter bekend gemaakt, dat deze
avond met een bliksemwedstrijid zou
worden besloten. Onnoodig te zeggen,
dat deze een gezellig verloop had gn
deze eerste avond van het jubileum
Haarl. Schaakgezelschap als goed ge
slaagd eindigde.
Den volgenden Dinsdag 8 November
zal de heer Weenink den humor in het
probleem- on schaakspel demonstreeren.
Liefhebbers van het schaakspel en de
probleemmatiek hebben vrijen toegang.
Den (kien Nov. a.s. hopen de heeren J.
Timmerman, J. Meijer en F. Sellhorslt en
■den 16 Nov. a.s. de hoeren H. Peters en J.
Vreeswijk den dag te h-erclemken, dat zij 26
jaar ibij -de finma J. J. Beijnes in dienst
zijn.
Dinsdag herdacht de heer J. C. v. d.
W-alle den dag, dat hij voor 30 jaar tot
hoofdibestelüer bij de posterijen werd be
vorderd. Vele blijken van belangstelling
modht hij bjj deze gelegenheid ondervin
den. Des morgens kwamen de heeren F.
F. F. de Vries, chef van de expeditie era
R. H. J. Leenders, commies-titulair, chef
van de afdeetling bestePH-ng, den jubilaris
officieel namens de collega's geluk wen-
schen, terwijl des avon-dis de bestellers hem
kwamen feliciiteeren. Onnoodcg te zeggen,
dat de jubilaris vele gesefh-enken ontving.
Onder vele Blijken van beJa-ngstóiliing
herdacht Dinsdag mej. H. Wijnan-ds den
dag. dat zij 25 jaar als dienstbode in het
SI. Elisabeth's Gasthuis w-ekzaam was.
-Des morgens werd 'haar, in de keurig
versierde kamer, waar zij werkt, door
li-are collega's ©en welko-irastilied toege
zongen, terwijl haar als geschenk een gou
den broche werd overhandigd.
Later op den morgen werd de jubitores-
se in tegenwoordigheid van den genees
heer-directeur en de directrice, door den
voorzitter van het college van Regenten,
den heer mr. J. N. J. E Heerkens Thijs-
sen toegesproken, waarbij haar een enve
loppe met inhoud werd aangeboden.
Des avonds werd de juifilarcs.se in een
intiem feestje door het personeel gohul-
diijd.
Mej Wijnonds zal haar betrekkmg aas
dienstbode veria-ten, om rust te gaan ne
men.
Onder de gewone blijken van belang
stelling herdacht heden de heer K. v. d.
Wage, wagenmaker, den dag dat hij voor
25 jaren geleden bij de firma J. J. Beij
nes in dienst trad.
'C-OOOOOOOOOOO^OOOOOOOOOOO©»
Het Kunstcollege „Kunst zij ons
Doel" heeft gejubileerd, om zijn hon
derd jarig bestaan. Reeds stelde onze
medewerker „M. v. d. Wde ver
diensten van deze Haarlemsche veree
niging in 't licht, maar ook onzerzijds
moge eeu woord van waardeering niet
achterwege blijven, vooral daar van
een zijde, die de moderne kunstopvat-
a tout prix propageert smadelijke op-
tingen voorstaat, laat ons niet zegg n.
a tot prix propageert, smadelijke op
merkingen aan het adres van de jeug
dig, oude jubilaresse niet zijn gespaard
- Ook wij zijn niet blind voor de ver
diensten der moderne richting, die zich
baanbreekt, maar dat geeft nog n'.et
het recht te smalen op het oude, zeker
niet op ,-,K. Z. O. D.", die een eeuw
lang aan de kunst in onze stad lei
ding en steun heeft gegeven. „K. Z. O,
D." bestaat uit leden, die evengo d
als velen der modernen, in staat zij a
een persoonlijk oordeel te hebben ea
er dat op na te houden en wanneer
alle leden zich niet plotseling op tie
„moderne kunst" werpen, dan heeft
de „moderne kunst" zich af te vragen
of dat niet voor een goed deel aan
haar zelf te wijten is.
Wij laten alles in zijn waarde, maar
niemand doode het oude niet een
grijnslach en men bega vooral niel
de fout het middelmatige van wat door
leden van „K. Z. O. D." ook zeer zeker
is opgeleverd, te vergelijken met tiet
7)esle wat (Je „moderne kunst" heeft
aan te^bieden.. Want daartegenover zou
jammerlijk veel kinderachtig pogen van
de zoogenaamde jongeren zijn aan te
wijzen, dat te belachelijk is voor het
daglicht te brengen. De fout, die door
sommige Haarlemmers wordt begaan,
is: het slechtste van „K. Z. O. D te
vergelijken met het beste van den n"eu-
wen tijd. Dat is onrechtvaardig. Men
moet ook waardeereu het beste wat
is voortgebracht
Dan zal men tot een eerlijke en
juiste waardeering komen.
Barometerstand: 767. Neiging: Stalionr-ii.
Hooge Raad. Verworpen werd hot
cassatieberoep van een tapper te Hoorn-
kerk, door den kantonrechter en da
Rechtbank te Haarlem veroordeeld we
gens verkoop van sterken drank in het
klein zonder vergunning, terwijl beweerd
was dat bekl. was gedekt door een ver
gunning ten name van een ander.
„Wat maar?"
„Ik wil u daarmee alteen zeggen,
dat ik 't tot de weinige genoegens
van mijn eenzame bestaan rekende,
altijd in uwe nabijheid le zijn en over
u te mogen waken. Gij weet 't wel,
mijnheer, dat slechts de dankbaarheid
de drijfveer van al mijn handelen is.
Als ik slechts bedenk, wat u alles
aan mij en reeds vroeger aan mijn
arme ouders gedaan he'ot, dan meen
ik u nooit genoeg mijn dankbaarheid
le kunnen tooncn."
Onzin! Ik deed slechts mijn
Plicht!"
^wn, u deedt veel, veel meer .Waart
u dan
verplicht d n armen, ouwe-
i "'-f 'V ltn''ap naar de school te zen
C, 11 a!s -k mijn best gedaan had
door mija vlijmij do weldeden van m'ijïi
hoogen >pschenilcr Waardi'g te too
ncn; a.s IK op tïc sch0.ui de eerste
plaats veroverde, aan waart gij >t
we
derom, mijnhcci, d.e mijn jeugdige eer
zucht voedde en mij vo.or een hoogere
opiriding naar een universiteit zond."
„De Hemel heeft mij een zoon ont
houden, daarom nam ik u in de plaats
van een zoon aan, af was t niet wette
lijk. Mij bindt echtereen nauwer band
•tan jou, dan dia van een koude wet:
de band der liefde namelijk, van har-
Liijke, vaderlijke liefde
Ik weet zelf niet, hoe t gebeurde;
toen echter je moeder tot me kwam,
met jou als kleinen jongen aan de
hand, om mijn hulp te vragen en je
met je groote, sprekende oogen ver
wonderd en toch niet schuw tot me
opzag toen gevoelde ik me tot je
aangetrokken en sedert dat uur
heb ik van jou gehouden."
„Dat hebt gij waarachtig gedaan,
mijnheer! Als voortdurende weldaden
bewijzen van liefde zijn, dan mag ik
trotsch wezen
„O, je hebt mij meer dan rijk be
loond. Geen zoon kan zijn vader trou
wer aanhankelijk zijn dan jij 't ge-
weesft bent, Robert. God zegene je
daarvoor! Je go-edhe;d heeft m ij n
schuld jegens jou slechts verhoogd."
„Schuld," vroeg Robert verwonderd.
„Ja, lieve jongen, de schuld van den
rijke tegenover den arme. Al had ik
je niet zoo innig liefgehad als ik 't doe,
ik zou toch voor jc gezorgd hebben.
Den armen behoort mijn overvloed.
Ach, Robert, ik ben een recht bekla
genswaardige oude man."
De secretaris voelde wel, dat deze
uitroep met het bewuste geheim sa
menhing, dat hij langen tijd vergeefs
trachtte te doorgronden.
Een koude koorts-huivering deed de
zwakke gestalte van den grijsaard sid
deren, als hij weer begon: „Je verwon
dert je daarover, Robert? Weet dan.
dat al mijn bezit, mijn leven en iedere
druppel van mijn bloed den armen
toebehoort. Mijn lichaam zal spoedig
m "t graf zinken dan hebben zij
alles, wat ik hun schuldig ben. Zal
't echter voldoende zijn? Zal ik 't oor
deel van den strengen, onverbiddehj-
ken rechter kunnen doorstaan? O.
vrees, dat ik niet 't honderdste deel
heb uitgeboet!"
Door de macht van zijn zieleiecd
loverweldigd, liet de zieke zijn hoofd
op zijn arm zinken, die op de leuniug
van zijn slocl lag.
Blunt, die 'n wijle met ontsteld ge
moed deze uiting van berouw had
"gadegeslagen, trad nuTiichter op den
slotheer toe en sprak:
„Gij laat mij geheel in 't duister,
mijnheer! Ik begrijp niet van welken
rechter u spreekt."
Toen richtte de grijsaard zich plot
seling op, greep met beide handen den
arm van den secretaris vast en zei
met gedempte stem: „Het geweten,
het geweten!"
'n Oogenblik heerschte er een hui
verige stilte, dan begon de zieke, bijna
fluisterend
"Robert Blunt, wat ik je nu open
baren zal, moet je in 't diepst van je
hart begraven. Ik voel, dat ik spoedig"
zal sterven en kan niet uit de wereld
scheiden, zonder tenminste gedeelte
lijk mijn geweten ontlast te hebben.
Luister dan
„Ik beging voor 'jaren een zware
zonde 't doet er niet toe welke
maar zij was verpletterend zwaar. Zij
werd mij een onophoudelijke, smar
telijke foltering. Zij bracht verkoeling
tusschen mij en mijn vrouw, vernie
tigde het geluk mijner dochter, de blij
moedigheid van haar kindsche jeugd
en wierp een donkere schaduw op
allen, die ooit met mij in aanraking
kwamen. Mijn straf is zwaar en veeg
sel ijk, maar zij is rechtvaardig, en ik
heb ze verdiend. Van allen echter,
die door mijn schuld lijden, moet ik
dien vloek trachten af te wenden, zoo
veel als ik vermag; met angstige zorg
vuldigheid bewaarde ik daarom het
verschrikkelijke geheim in mijn schuld
bewuste borst. Eerst als ik dood ben
zal het aan 't licht komen. Buiten
jou mag echter niemand op de ge-
lioele wereld weten, hoe zwaar ik ge
leden en geboet heb. Jij alleen, mijn
zo'on, jij weet daarvan, want jij ziet
het dagelijks."
Hij legde zijn uitgeteerde hand op
Roberts arm en zag hem vorschcnd
in 't gelaat.
„U hebt waarachtig geleden als een
mensch maar lijden kan," zei Blunt
met diepgevoeld medelijden.
>,Ja, ja, jij was al die lange dagen;
om me heen en dikwijls ook bij nacht.
Jij hebt den kreet van mijn gemar
teld hart vaak genoeg vernomen. Jij,
jij tenminste zult niet al te hard over
mij oordeelen, als de wereld mij ook
vervloekt," riep de grijsaard met be
wogen stem uit en zag in gespannen
verwachting op naar zijn jongen
vriend.
„Ik kan aan u slechts denken als
aan een weldoener der armen en be
schermer van verlaten weezen, mijn
heer! Niets zal de herinnering aan
't vele goede, waarvoor mijn hart u
zegent, uit mijn gedachtenis kunnen
verdringen."
„Heb dank voor die woorden, mijn
jongen."
De_ zieke fiijsaard boog het Late
hoofd en Robert voelde, dat twee tra
nen op zijn hand vielen.
En weer heerschte drukkende stilte
in het vertrek. Eindelijk verbrak de
secretaris het stilzwijgen met de vraag:
„Wat kan ik doen, om u mijn on
begrensde liefde te bewijzen?"
„Als mij de wereld veroordeelen zal,
dan moet gij mij verdedigen, Robert
Wil je mijn wenscli vervullen?"
„Ja, mijnheer, zoo goed als ik maar
kan."
„Gij kent de oude spreuk," ging de
slotheer voort: „Achting is de grond
steen der liefde." Mijn dochter Edith
is mij ongetwijfeld met dezelfde liefde
toegedaan, als ik haar. Zal echter haar
schuldelooze, kinderlijke ziel 't ver-
Mragen kunnen, dat haar geliefde vader
een haar achting onwaardige misda
diger is? Zal zij niet mijn nabijheid
vluchten? Zal haar mond nog als vroe
ger het woord „vader" fluisteren? Zal
zij zich niet met afkeer van mij wen
den Voor alles moet dus haar
mijn schuld verborgen blijven, ver
slaat ge, Robert? Ik kan haar troos
tende nabijheid niet missen, noch haar
verachting verdagen. Houd mijn schan
de verre van haar af. Zal je dat
doen
„Ik beloof het."
„Wil je deze belofte ach, het
is geen mistrouwen, maar mijn va
derhart vreest voor de liefde van mijn
kind wil je in dit uitzonderingsgeval
je belofte niet door een eed bekrach-
tigen
„Kan u werkelijk slechts een eed
tevreden stellen," vroeg Blunt.
„Ja, die alleen^ Ik bezweer je, jvob
doe aan mijn verzoek. Met dezen eci
kun je mijn weldaden terug betalen.
In den. haard zonk de gloed nog d'.o
per en aan de vensters schudde de
wind.
Eindelijk sprak de jongeman lang
zaam en verstaanbaar:
„Ik zweer het!"
„God helpe je dezen eed vervullen!
Laat me echter alleen. Ik kan je
geen verdere medcdeellngen doen,
want ook voor jou moet mijn misdaad
een geheim blijven."
„Een geheim," riep Blunt ver
baasd uit.
„Ja, Robert, weet't is liet ge
heim van Cozy Dell."
TIENDE HOOFDSTUK,
Toen de secretaris tegen den nacht
afscheid nam en op zijn kamer ge
komen was, trokken de gebeurtenissen
der laatste uren nogmaals aan zijn
geest voorbij. Zoo dicht als heden
was hij het merkwaardig geheim nog
nooit genaderd en toch was het hem
ook nu, een spook gelijk, op 't laat
ste oogenblik ontsnapt, en hij wist
nog minder daarvan dan vroeger.
(Word! vervolgd.)
