Eerste Indrukken van den dag Staaltjes uit de Praktijk. Stadsnieuws. DAMIAATJES DE VIOOL. rWOENSDAG 16 NOVEMBER 1921 44ste JAARGANG No. 13991 PER KWARTAAL 1 3-25 PER WEEK f 0.25 FRANCO PER POST PER KWART. BIJ VOORUITBETALING f 3.571/, NASSAULAAN 49, HAARLEM. TELEFOON 1426, 2741 EN 1748. POSTREKENING No. 5970. ADVERTENTIËN 35 CENTS PER REGEL BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING. Dit nummer bestaat uit 2 biaden. AMATEURSWERK. AGENDA 17 NOVEMBER. R.-K. Vrouwenbond. Welkom- J. J. WEBER ZOON, Opticiens Fabrikanten. Koningstraat 10 Haarlem. Telegrafisch VVeerbericnt. Pfcu ILL ETON. -#P* HAAR '"f DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN; BUREAUX: 241. Bc bomaanslag door den jeugdigen Ai)i- sterdamschen anarchist in den Haag ge pleegd als protest tegen de veroordeeling van den dienstweigeraar Herman Groenen- daal, heeft in ons land begrij[>elijke ont- roering verwekt. Tot nog toe heeft het radicalisme het ten onzent hoofdzakelijk gelaten bij meetings en demonstraties, pam fletten en optochten, waarbij het brallen- dé woord het sterkste wapen was. Kwam het een enkele maal in hoogste spanning tot een botsing met de gewapende macht, dan was de oppcrleider Wijnkoop een flauwte nabij. Maar nu zijn onze anarchis ten heusche bommenmakers en bommen werpers geworden. En dat moet met be zorgdheid vervullen. Toch zou dit incident allicht zijn terug *e brengen tot een voorbijgaande episode in de roerige dagen, welke de wereld door maakt, wanneer niet herhaaldelijk bleek, ■dat achter de openbare demonstranten voor dienstweigering intellectueele mannen en Vrouwen zaten, die jeugdige verbeeldingen stelselmatig en met een soort godsdiensti- gen ijver tot het uiterste voerden door de Prediking van verleidelijke en schijn-schoo- be theorieën. Dit bleek dezer dagen weer uit een open brief, dien dominé A. R. de Jong, voorgan ger van den Protestantenbond te Bussum, aan de leden van den krijgsraad zond en Waarin onder veel meer nvooi's het volgen de te lezen staat: „Het fabriceoren en plaatsen van een bom is op zichzelf een bedrijf, dat (feitelijk geheel op één lijn te stellen is met het be drijf van honderdtallen scheikundigen, die 1? Jantfe" 1h'z!o zijn de bestaande springstoffen te raffineeren en nieuwe sa- ïnen te stellen; en dat van de soldaten, die zich in wn komenden wereldoorlog rullen laten gebruiken, om de met deze stoffen gevulde bommen uit vliegtuigen te werpen op ojien sleden. De bommenwerper volgt in zijn methode louter, wat hij van de be- stuande maatschappij en met name in de aatste jaren heeft kunnen loeren. Blijkbaar n3?i ,"°s n:iet loc aan de nieuwste le m c*' f 'k' s,ta'k'n zijn ons eigen bacillen"' cuHuur van cholera- en pest- nfo'-Iet 'S fierluilvc duidelijk, dat wij al het grijzen over de gruwelijkheid der daad met ernstig mogen nemen, althans niet wanneer het tot uiting komt bij hen, die er met voor terugschrikken voor een gelijk bedrijf honderden mUlioenen uit de schat- kist te besteden en duizenden menschen voor dit werk af te richten. Ja, het kan zelfs niet ernstig genomen worden bij hen, die zich tot dit werk leenen legen hun zin. «ij een vergelijking zou de amateur-hom. menmaker zelfs nog verre te waardeeren fin hoven hen, die hun kennis en energie hiertoe proslitueeren in officieele labo'ra- frcfi' De,eeni«cn. die wat de methode be den yan afkeuring kunnen doen gel- d it Z,'.'n Z d'c nl<-' mij van oordeel zijn, vernf.,i^.'.l>e j"Cn<briintonmenschclijk, «een vn <,ch'cnerecrend is en onder wond Vaarc 'imger als methode kan «orden aanvaard." VViJ moeten natuurlijk aannemen, dat deze „voorganger" te goeder trouw is. Maar hel wordt toch moeilijk te veronderstellen, dat een bestudeerd man, die zich als gees telijke leider en prediker van hel christen dom opwerpt, de ontzaggelijke verantwoor delijkheid niet zou begrijpen, welke hij door het uiten van zulke taal op zich neemt. Waarop valt de onnadenkende massa gretiger aan dan op zulke valsche stijlbloempjes? Kan zij onderscheid maken tussohen on toelaatbare daden van burgers in den stoait, die ieder op eigen gelegenheid rech ter spelen en daden van den Staat zelf, uit zelfverdediging verricht? Laat het zijn, dat de meeste oorlogen te veroordeelen zijn: dat honderdduizenden geslachtofferd worden door heerzucht, hebzucht of an dere kwade eigenschappen van verkeerde leiders; dat in den oorlog zelf, wanneer de spanning tot Het uiterste gedreven is, wordt overgegaan tot hoogst afkeurenswaardige middelen om den vijand te vernietigen moet dan dat -kwaad, hetwelk de oorlog is, bestreden worden d-oor algemcene ver storing van de rechtsorde? Moet, omdat in Duitschlan-d of Frankrijk er een of ander laboratorium ten dienste is gesteld van de oorlogsleiding tot -het ver vaardigen van vergiftigde gassen; omdat er mimiliefabreken bestaan en andere werk plaatsen tot bereiding van vernietigende middelen, moet daarom ieder huis tot een boinmenfabriek of een giftmengerij wor den gemaakt? Deze dominé beweert, d-ait de Amster- d&msc.he anarchisten eigenlijk maar ama- teurswerk doen in vegelijking van de ka- nonnenschieters in den oorlog! 't Lijkt hem bijna onschuldig, ja, hij schijnt den aanslag als een heilzaam middel-te beschouwen. Is het wonder, dat wij bij een dergelijke voorlichting ook in ons land tot uitersten komen, waarvan wij tot nog toe alleen in buitenlandsche berichten lazen? Deze prediker, die Christus' leer van naastenliefde wil verkondigen, kent nog het A. B. C. van het Christendom niet. Hij zou anders weten hoe Christus de persoonlijke wraakneming veroordeeld heeft: „Wie niet het zwaard omgaat, zal er door vergaan". Den waren christen staan tegenover vol- kerenhaa-t en vijandschap andere middelen len dienste dan het „amateurswerk' van bommen-we rpen De eigenaardigheid van onze positie bracht en brengt mede dat wij personen uit de meest niteenloopende standen en kringen ontmoeten. Wij hebben de reactie gehoord en aan het werk gezien in de kringen der aristo c rat ie en in de kringen der fabrikanten, wij hebben de reactie ook gezien en beluisterd in de kringen der werklieden. In het ééne geval was de grondtoon „veel te veel", in het andere geval was de grondtoon „veel te weinig". Zij die in het maatschappelijke gebeuren leiding geven kunnen bij een dergelijke critiek zich vrijwel in goede richting ge voelen. Wij want ook ons werd in den klei nen kring onzer bemoeiingen de critiek niet gespaard hebben er ons altijd wel bij bevonden. En toch om te komen tot een even wichtigheid in den toestand moet men komen tol een zoo best mogelijke samen werking van allen. Doen wij dat niet, dan is ook ons vader land ten doode gedoemd. Men moge het keeren of wenden hoe men wil, soberheid en arbeid moet ook ons volk redden van den ondergang. En onderwijl gaal het eigenaardige spel van het noodlot voort en breidt de werk loosheid zich dagelijks uit. Maar dit toch kan zoo niet blijven door gaan, want op deze manier maken wij ons volk, speciaal de arbeiders, tot een bedel volk. Wij schrijven niet uit politieke motieven, want wij bieden onze pennevruchten aan in een milieu van vrienden, waarvan wij ver van daan werken en wonen. Wij gaan ook thans dingen zeggen die ons misschien kwalijk zullen worden ge nomen. Maar wij willen althans mede trachten iets te doen om het Nederlandsche volk voldoende aan den arbeid te krijgen. Is het verstandig dat in een bepaalden tak van nijverheid door de organisaties der arbeiders stok stijf wordt vastgehou den, dat het minste loon voor een bepaald artikel 16 per 1000 stuks moet zijn, ter wijl diezelfde organisaties moeten, althans kunnen weten, dat in diezelfde industrie door de thuiswerkers hetzelfde artikel, openlijk en frauduleus, bij honderd-duizend tallen wordt geproduceerd tegen 6 en 7 gul-den de duizend stuks? De huisindustrie bloeit hier weelderig en meerdere niet voldoende kapitaalkrach tige fabrikanten zijn zeer moeilijk tijden nabij. Zeker het „collectief contract", perslot toch een stuk papier met schoone theoriën, is gered. Maar dan och legen onbeschrijvelijke offers. En nu de tegenpartij. Was het geen daad van onbezonnenheid om door organisatie-ontbinding te trach ten de knellende -ketenen van het contract af te werpen? Ware het niet royaler en beter geweest, om vooruit te zeggen en voor te stellen, dat een wijziging, gebaseerd op een moge lij-ken verkoopsprijs, moest worden geac cepteerd? Zeker, het ware waarschijnlijk, dat er arbeidersorganisaties zouden zijn, die zelfs voor de feiten onverschilligheid toonden, maar er waren toch ook nog andere! Is het maatschappelijk toelaatbaar dat middelmatige vaklieden in de bouwnijvex-- heid enkel en alleen omdat zij een soort monopolie bezaten, een loon konden be dingen en eischen, driemaal zooveel als een prima geschoold' vakman uit de me taalindustrie kon verdienen? Men moge bij zijn beoordeeli-ng ook nog niet vergeten, dat deze arbeiders-O. W.'ers werkten in Volkswoningbquw. Moest het kunnen voorkomen, dat in ecu industrie of bedrijf, waarin voor jaren ar beid is te vinden en waarin een geweldig gebrek is aan afgeleverde producten, ar beiders worden geweerd, omdat een groep egoïsten zulks niet wen-scht, ook en voor al, om-dat zij vreesden voor hun bevoor rechte positie? Wij noemen hier geen namen van orga nisaties of personen het doet er weinig toe wie het zijn maar wij spreken uit de praktijk en hunnen bewijzen als het moet. Is dit alles geen reactie in omgekeer den zin gelijk staande met het politiek misbaar thans tegen Aaiberse gemaakt en den economischen aanslag op onze metaal bewerkers? Wij kunnen nog meer noemen. Het is lang geleden, dat wij in dit blad pleitten voor een vrijwillige verlenging van den arbeidstijd voor de werkers, welke een dak bouwen boven het -hoofd der dakloo- zen. Men heeft ons dat niet zoo weinig kwa lijk genomen en liet cachet van „onbe trouwbaarheid" werd door meerderen op ons voorhoofd gezet. Wij hebben er daarom niet zoo zuinig van langs gehad. En toch pleitten wij slechts wij namen als voorbeeld slechls onze plaats van in woning om te bouwen een dak boven het hoofd voor de 750 gezinnen, welke bij anderen moesten inwonen; samenhokken is feitelijk veel juister gezegd. Het godsdienstige, moreele, zedelijke leed voor die duizenden, gevolg van die oe- standen, woog oneindig veel zwaarder dan het leed(?) den bouwvakarbeiders aange daan, om vrijwillig langer te gaan werken. Maar wij vragen slechts, was het verzet toen van zoovelen feitelijk in zijn wezen geen reactie? Hadden zij toen den Minister niet mo gen en moeten steunen bij iets, wat toch vanzelf sprak en 1-ogisoh was? En wij zijn er zeker van: de Minister had dien steun gaarne aanvaard. Maar elke noodzakelijke afwijking der 45-uirge werkweek is met geweld ver overd, is afgeperst moeten worden. Dat is naar onze meening de treurige positie van het heden, de opwekker en krachtbron der reactie. Wij moeten een anderen kant uit in het belang van ons volk. Daarover willen wij een volgen-den keer nog iels zeggen. 's-Bosch. M. K. Sociëteit „St. Bavo". Kruisverband, 8 uur Esperanto, 8 -uur Bestuur „St. Maircus", h-alf adht Liefd-ebeurs, 8 u. St. J ozephsgezellen-vereen. Geloof en Wetenschap Dante-avond, 8 uur. Sociëteit „Vereeniging''. 8 uur, Haarl. Qnk-as t- Vereen bring, Concert. Familie-bioscoop. Kleine Houtweg 12. Voorstelling. Oud-Holland. Verwulft Strijkor kest. St. Elisabeth's Vereeniging. Jans straat 49. Van i2 u-ur. Aanvraag om versterkende middelen voor arme rieken der S.E.V. Kunsthandel F. H. SrrXt. 'Groote Houlslraat 69 Tentoonstelling. R.K. Arbeidsbeurs voor mannen. Ged. Oude Gracht 39. Alle werkda gen voorm. van 912 uur, nam. van 2 uur; Zaterdags alleen van 912 uur. U.K. Arbeidsbeurs voor vrouwen. Kleine Houtweg 13. Alle werkdagen voorm. van 1012 uur, nam. van 24 en van 80 uur. Bisschoppelijk Museum, Jansstraat. Geopend eiken werkdag. uitgezon derd, Zaterdag, Zon- en feestdagen. De St. Vincentius-bibliotheken zijn ge opend aan de: Nieuwe Groenmarkt: Woensdag en Vrijdag van half 8 tot 9 uur. AnthonieslraalWoensdag en Vrïdag van 7 uur tot half 9. Klarenbeekstraat: Woensdag van half 8 lot 9 uur. en te Schoren: Dinsdags en Vrijdags van 8 tot 9 uur. Dinsdagavond had in ,.St, Bavo" de derÖc der parochiale vergaderingen plaats, belegd door den R. K. Vrou wenbond in samenwerking met de R. K Ivie.sverecniging, mot het doe', den vrouwen eenige politieke voorlichting h' geven. l)e eerste der gehouden vergade ringen, belegd voor vrouwen uit de parochies van het Sehoterkwartier. is jammer genoeg, 'iet bijzonder ge slaagd. Misschien was het vergader lokaal wat te ver van het Schoter- kwarlier verwijderd? De vr-ouwen (ook de mannen natuurlijk) moeten wat voor de goede zaak over hebben, maar tneu moet het haar ook niet al te moeilijk maken. Het plan bestaat, voor het Schoterkwartier een nieuwe ver- Kadering uit te schrijven en deze te houden in een vergaderlokaal in het S ch o-te rk w ar lier ze 1 f De beide andere vergaderingen even wel zijn uitstekend geslaagd. De vrou wen waren in talrijke mate opgeko men, om voorgelicht te worden om trent de politieke kwesties. Maar niet alleen de quantileit was goed, de qua- liteit was hel niet minder. Er hcersch'e een enthousiaste stemming onder allen, die met de grootste aandacht de ver schillende sprekers van den avond hebben gevolgd. D-i-e sprekers waren ecu' aandachtig gehoor overwa rd. De H. K. Vrouwenbond had beslag gelegd op gevierde sprekers. Jammer genoeg kon de heer Michielsen zijn spreek beurten wegens ziekte niet vervullen. Den eersten avond werd hij vervan gen door den Z.Eerw. Heer Pastoor J. P. Reijn-enberg, don tweeden avond door den heer J. A. de Lobel en tien laatsten keer doo-r niemand minder dan mr. J. Bomans. Alle klinkeaide namen dus, onafscheidelijk verbonden met dé gro-o-lc actie voor de Katholieke zaak. E11 op alle drie de vergaderingen is uog het woord gevoerd d-oor de kranige voorzitster van den R. K. Vrouwenbond, mcj. F. A. M. Peeters Haar bezielend oord heeft niet liet minst de vrouwen met geesldrift voor de Katholieke zaak vervuld. Ja, de woorden der sprekers en spreekster hebben ingeslagen. Zij heb ben op juiste, op treffende wijze de plichten der Katholieke vrouwen o-p politiek gebied uitnemend geschetst. Dinsdagavond voerde eerst mr. J. Bomans het woord. Op ontroerend- treffende wijze schilderde spr. de el lendige toestanden van het ongelukkige Rusland. Spr. haalde eenige voorbeel den aan van de wreede martelingen,, welke de bolsjewieken aldaar hun slachtoffers doen ondergaan. Wij wil len ze hier niet weergeven. Ze zijn te vreeselijkIe gemoedverstorend In verband met deze ongelukkige toestanden wees spr. er vervolgens op. hoe in Nederland de eersle stap reeds gezet is in dc richting, welke Rusland reeds jaren gaat. In Utrecht n.I. is een veertien dagen geleden op een congi-es de gelijkheid van het wettige en onwettige kind betoogd. De eer ste stap in de richting van hel on gelukkige Rusland Op zijn welsprekende wijze wisl spr. dan de harten te treffen met de oor zaak te schetsen van den treurigeu toestand van Rusland en waarvan de eerste symptomen zich ook hier tc lande voordoen. Die oorzaak is het materialisme de stof vergoding Treurige voorbeelden van dit mate rialisme werden door sp-r- geciteerd voorbeelden, die tot in het diepst van het gemoed roerden En dan zelte spr. uiteen, hoe men op elk ge bied Roo-msch-Katholiek moet zijn... niet alleen in de Kerk, maar ook op sociaal- en politiële terrein. En dan moeten we in 1922 alleen nmnrner één van de Katholieke lijst stemmen. I)c slem der vrouwen en mannen is meer ,'an een steunen van een mini sterie liet is getuigenis afleggen door ons van den liCristus. Spr. leekende vervolgens, hoe Neder land arm-oedo tegemoet gaat. als wij ons blind staren op het tijdelijke ge win, als wij te veel letten op kleine aardsclie zaken, 0111 verder te wijzen op het publiek zedenbederf. Spr. stelde in het licht de produclieverdoe- ling, waarbij vooral de Groote Pro ducent, God, niet vergeten mag wor den, den onderwijsstrijd en 't gezins- loon, om met een schitterende pero ratie zijn rede te besluiten, waarop een donderend applaus volgde. Na een korte pauze nam mej. Pee tere het woord. ()p fijn-tactische wijze wist zij de idéé van de ontwapeningsconferentie te Washington over te brengen op politiek terrein in Nederland. Ook daar moet vrede gaa.11 heerschen. Vrede, wélke niet te verwachten is van socialistische of vin liberale zijde, doch vrede, welke gegrondvest is op dc groote, verheven begin'telen van den Katholieken godsdienst. Een vrede, anders gegrondvest, is een wan kele, een schijn vrede. Ook spreekster wees op den jammerlijken toestand van Rusland en hoe eenzelfde toe stand ook in Nederland zal gaan heer schen, als socialisten en communis ten hier baas worden. Dat wordt voor komen, als ons Christelijk ministerie kan aanblijven. Om dat tc verkrijgen, moeten we in 1922 Katholiek stem- o o O O Vandaag vegadert in Haarlem de Dóooa- same Bound- vaai Veroeni'jgjngien „Voor Eer en (Deugd," -in ons bisdom en. houdt hiefl zijn eerste congres. Hier past een hartelijk: Welkoml Want „welkom!" heet men een bijzon der goeden vriend of iemand dien men n-ooit tevoren zag, maar waarvan mei» overtuigd is, dat hij een goed vriend' war. den zal. Dit laatste' is hier hel geval. Het is -de eerste ma-al dat „V. E. en D. in Haarlem vergadert; het is het eerste congres dat in ons bisd-om wondt ge houden. -Het is oen eerste kennismaking, maar we twijfelen róet.of zij zal van duurzame» en aangenomen aard zijn. Wij hebben van „Voor Eer en Deugd" geh-oord, al jaren lang. Wij hebben haan •hooren beschimpen vooral, maar schampere lach is haar !>ot een glorie ge worden. „Voor Eer en Deugd" is als -de verpersoonlijking geworden van der» titanenstrijd- tegen de onzedelijkheid anizor •dagen. Niet alleen is zij dat voor ons. Katholieken, maar ook is zij dat gewor den in meer algemeen-en zin. Wanneer ex» -niet-kathdliek w'.'J gewag-en van oen doode- 1 ijken strijd tegen of afkeer van de oanvr- baarheid en onzedelijkheid, dan symboli seert hij dat op z'n sterkst met een ver wijzing naar de veT-eeijiging „Voor Eer en Deugd." Men heeft gepoogd het streven ,dier ver eeniging te bclachen, het is niet gelukt. Ernstig en ongeschokt staat daar „V. E. eni D." in den strijd. Haar streven wordt meer en meer gewaardeerd, met haar wordt meer en meer rekening gaho-u<! 11. Dat resultaat is all-oen te bereiken geweest doordat 'haar lei'd-ers, zelf rein cn zon .'ec blaam, de veroemging zonder blaam wis ten te houden, zoorlat haar belagers geen schijn wan kans werd gegeven. Daarvoor past het ons een eeresaluut Ie brengen. In het "bijzonder brengen wij hulde aan •den ZeerEerwaanden Heer J. Bemeimans, die ook op dit congres als spreker zal op treden, en wiens naam als één is gewor den met de voortreffelijke vereeirigir.g „V. E. en D." ■De beste "wenschen voor het streven dn vereeniging, in 't bijzonder ook voor onze stad', besluiten dat welkomstwoord! Barometerslan-d: 765. Neiging: Achteruit, Medegedeeld door het Kon. Ned. Meteorol. Instituut te De Bildl. Naar waarnemingen in den morgen van 16 November 1921. Hoogste barometerstand 779-7 m-M. te Haparanda. Laagste barometerstand 734.8 m.M. te Vestmanoer. Verwachting van den avond van 16 let den avond van 17 Nov. 1921: Matige Oostelijke tot Zuidelijke wind. Halfbewoékt. Droog weer. Temperatuur om bet vriespunt. men. Spr. haalde nog enkele voor beelden aan, welke er als het ware toe nopi'n, bij de a.s. verkiezingen Roman door MYRTLE REED. Vertaald uit hot Engelsch door Hen nette v. d. Waarden, 48. ha"r 'hnasTd "'l' °P aan' dat ze pieren 0p 4 '00.s mct de photo's cn pa- smaragd va„ 'er'nt? had laten staan. Do de kan!, die z,- Pc;<<c, de waaier on haar rechiens toe ^'Srien had, kwamen eenigszins lot hel huis", 1?c'1 SL'henen ze Mevrouw Irving en Lyn„ ""ren aan Daar werd aan de deur Roki„„. Ken brief voor U Mi« T%. lain hem gretig aan en sloot de deur, m.'.^ zo was bidor toleurgeslcld. toen ze zag. r/nt h'l van Movrouw Irving was. De anrxdni- "8 van Doktor Brinkcrhoff, dat Lyim spoedig schrijven zou was op vruchtbaren )f)dem gevallen. Eerst was Iris besloten en brief niol le lezen als hij kwam m ongeopend lerug 1c zenden. Toen vond het niet noodig zoo ruw te zijn, maar hoefde hem niet te beantwoorden. Dan s,.'0' !!.oorsc,?1<: een gevoel van gezonde men- lelijke nieuwsgierigheid, wal Lynn haar 'e zeggen mocht heblxen na alles wat er tusschen hen was voorgevallen. Ten laat ste vroeg ze zich af of Lynn's brief weer lijken zou op de andere drie, die zij in haar koffer had weggesloten. Nu beefden haar handen en haar gezicht was zeer bleek. Mijn lief kind, begon de brief. Daar wij zoo lang nicls meer van je gehoord hebben, vrees ik, dat je ziek of bedroefd bent. Als er iets niet in orde is, aarzel dan niet bet ons te zeggen, want wij zijn als altijd je vrienden. Dokter Brinkcr hoff, Ilerr Kaufmann of ik zouden alles willen doen om je gelukkiger te maken. Ik zal bij je komen, als je het graag hebt en ook de anderen zouden blijde zijn te ko men. Wij zijn hier gezond en gelukkig, maar wij missen jou. Zou je niet bij ons terug willen komen, al was 't maar voor een tijdje? Het oude huis is zoo verlaten zonder jou, en het is zoowel jouw tehuis als het mijne. Je hebt de smaragd en de an dere kleine gedachtenisjes hier gelaten. Zal ik ze je sturen of kom je ze zelf halen? In ieder geval, schrijf me toch, dat je het goed maakt en als dat niet hot geval is, hoe 'k je helpen kan. Je zeer liefhebbende Margaret Irving. hn geen woord over Lynn! Alleen dat „allen" gezond en gelukkig waren, wat na tuurlijk ook op Lynn sloeg. Iris had tóch wel gelijk gehad, hij had geen hart. In de h'ieken was het anders. Als daar een geliefde vrouw wegging dan brak on veranderlijk het hart van den beid en daar had je Lynn gezond en gelukkig. Iris smeet den brief met een gebaar van min achting weg. Toch had de moederlijke toon haar die per geraakt, dan ze wist en ze verscherp te haar eenzaamheid. Twee keer probeer de ze te antwoorden, Mevrouw Irving te zeggen, dat ook zij gezond en gelukkig was en haar "te vragen of ze de smaragd, de kanten en de waaier wilde sturen. Twee maal gaf ze het op, want de bladzijde werd bevlekt met haar tranen. Toen besloot ze den volgenden dag te schrijven en ook om de doos met papieren op de vliering te vragen. Zou ze dan wil len, dat Mevrouw Irving de documenten zag, die alleen voor haar oogen bestemd waren en dat aandoenlijke moedertje in de opzichtige tooneelkleeren? Zeker niotl Niet omdat zij een oogenblik Margaret's eerge voel in twijfel trok, maar er waren zoo veel doozen in het koffer op de vliering, en ze zou ze een voor een moeten openen om zich le overtuigen, dat ze de goede had. Teneinde raad, met een wanhopig gevoel van heimwee snikle Iris zich in slaap. Den heelen nacht dröomdc ze van Oost-Lancas ter, waar de hemel dc aarde raakle, in- plaats van le eindigen in een afschuwelij ke daken-rij. De wilde wind streek door haar open raam en bracht geuren aan van bloeiende klaver en appelbloesems. Dok- fer Brinkerhoff en de Meester. Fraul. Fre- derika, tante Peace, Mevrouw Irving en Lynn altijd Lynn kwamen aanhou dend terug in haar droom. Toen ze wakker werd voelde ze haar verlatenheid scher per dan ooit. De slaap wordt bewaakt door een schild wacht, een engel in grauwe kleederen. ■Vuurroode papavers kronen zijn hoofd en vallen af langs zijn middel. De vloer is er mee bezaaid en de zijdeachtige blaadjes, vertrapt door de voelen van voorbijgangers verspreiden een bedwelmenden geur. Om deze deur binnen te treden moet men den God der vromen passeeren. Soms gli-mlacht hij als ge binnentreedt, soms knikt hij slechls onverschillig. Dik wijls herkennen zijn klare, kalme oogen u niet en soms fronst hij streng. Hoe ook het humeur van den God bij den ingang moge zijn, binnen wacht u uw droom. De pakjes zijn alle hetzelfde, het heeft dus geen nut er een uil te zoeken, maar men moei er een nemen. Dikwijls als men liet opent is daar niels als een rustige sluimer. Hel gebeurt slechts eens in de duizend keeren, dat men den droom krijgt dien men hebben moet, omdat alles slechls op loeval berust, er komen zooveel vreem delingen 's-nachts bij die deur, dat het een onmogelijkheid is de pakjes kenbaar te maken. Als de nacht voorbij is en men terug keert, is liet altijd door dezelfde deur, waar de geduldige wachter nog slaat. Men moet den droom teruggeven, zoodat een ander hem den volgenden nacht heb ben kan, maar als hij vermoeid is of het zeer druk heeft, kan men er wel eens door- heenglijden, en een droom bewaren 0111 er over na te denken. Iris had haar droom teruggegeven, maar een sterken indruk van Oost-Lancaster was haar bijgebleven, het was haar alsof ze er 's nachts geweest was. Plotseling zat ze rechtop in bed met een wild kloppend hart. V'ai.rom zou z' niet teruggaan'» Ja, waar om 11'et? Waarom geen uitstapje maken om de dierbare plaats even lerug te zien. Waarom niet eenige c ogenblikken met me vrouw Irving pralen, dan naar bo/en ren nen om de smaragd, het stukje kant en de waaier te halen, en het eenzame moedertje op de vliering? Ze kon haar reis zóó inrichten, dat ze haar bezoek kon afleggen terwijl Lynn les had. Tegen den tijd, dat hij terug moest komen, kon ze naar Dokter Brinkerhon gaan om hem voor zijn brief te bedanken. Als ze daar was kon ze Lynn den heuvel af zien komen natuurlijk niet om naar hem te kijken, maar om zeker er van te zijn, dat de weg veilig was. Dan kon ze den heuvel opgaan en bij Fraulein Frederica en den Meester blijven tct treintijd. Het was practiseh en het beste wat ze doen kon. Misschien, ais ze er even terug geweest was, zou ze zoo'n heimwee nixé meer hebben. Iris neuriede een liedje, (er- wijl ze zich kleedde, heel wat gelukkiger dan ze in maanden geweest was. Denken en doen volgden bij haar altijd onmiddellijk. Den volgenden dag stond ze op het perron van Oost-Lancaster, ze had in een hotel overnacht in een dicht bij gele gen stad vanwaar de morgentrein om vijf uur vertrok en cm tien uur bereikte ze haar bestemming met een vreugdevol kloppend hart. Lynn had natuurlijk les daar was geen twijfel aan. Ze vloog als 't ware dc straat op, bang, dat iemand haar zien zou, op den hoek bleef ze staan en bekeek het oude huis. Er was niets veranderd. Het stond daar nog zooals het ruim twee eeuwen gestaan had. Een plotselinge angst greep haar aan, maar ze ging moedig verder, of schoon haar wangen brand-den. Tenslotte was ze toch geen indringster het was haar tehuis, niet alleen door de gift, ma»ir ook 0111 haar recht om gebruik ervan te maken. Ze belde bescheiden, maar niemand deed open. Ze probeerde liet nog eens, maar met geen beter resultaat, ze draaide den knop dus 0111 en de deur ging open. (Wordt vervolgd.}

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1921 | | pagina 1