Eerste
Indrukken van den dag
Staaltjes uit de Praktijk.
Stadsnieuws.
DAMIAATJES
DE VIOOL.
rWOENSDAG 16 NOVEMBER 1921
44ste JAARGANG No. 13991
PER KWARTAAL 1 3-25
PER WEEK f 0.25
FRANCO PER POST PER KWART. BIJ VOORUITBETALING f 3.571/,
NASSAULAAN 49, HAARLEM. TELEFOON 1426, 2741 EN 1748.
POSTREKENING No. 5970.
ADVERTENTIËN 35 CENTS PER REGEL
BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING.
Dit nummer bestaat uit 2 biaden.
AMATEURSWERK.
AGENDA 17 NOVEMBER.
R.-K. Vrouwenbond.
Welkom-
J. J. WEBER ZOON,
Opticiens Fabrikanten.
Koningstraat 10 Haarlem.
Telegrafisch VVeerbericnt.
Pfcu ILL ETON.
-#P*
HAAR
'"f
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN;
BUREAUX:
241.
Bc bomaanslag door den jeugdigen Ai)i-
sterdamschen anarchist in den Haag ge
pleegd als protest tegen de veroordeeling
van den dienstweigeraar Herman Groenen-
daal, heeft in ons land begrij[>elijke ont-
roering verwekt. Tot nog toe heeft het
radicalisme het ten onzent hoofdzakelijk
gelaten bij meetings en demonstraties, pam
fletten en optochten, waarbij het brallen-
dé woord het sterkste wapen was. Kwam
het een enkele maal in hoogste spanning
tot een botsing met de gewapende macht,
dan was de oppcrleider Wijnkoop een
flauwte nabij. Maar nu zijn onze anarchis
ten heusche bommenmakers en bommen
werpers geworden. En dat moet met be
zorgdheid vervullen.
Toch zou dit incident allicht zijn terug
*e brengen tot een voorbijgaande episode
in de roerige dagen, welke de wereld door
maakt, wanneer niet herhaaldelijk bleek,
■dat achter de openbare demonstranten voor
dienstweigering intellectueele mannen en
Vrouwen zaten, die jeugdige verbeeldingen
stelselmatig en met een soort godsdiensti-
gen ijver tot het uiterste voerden door de
Prediking van verleidelijke en schijn-schoo-
be theorieën.
Dit bleek dezer dagen weer uit een open
brief, dien dominé A. R. de Jong, voorgan
ger van den Protestantenbond te Bussum,
aan de leden van den krijgsraad zond en
Waarin onder veel meer nvooi's het volgen
de te lezen staat:
„Het fabriceoren en plaatsen van een
bom is op zichzelf een bedrijf, dat (feitelijk
geheel op één lijn te stellen is met het be
drijf van honderdtallen scheikundigen, die
1? Jantfe" 1h'z!o zijn de bestaande
springstoffen te raffineeren en nieuwe sa-
ïnen te stellen; en dat van de soldaten, die
zich in wn komenden wereldoorlog rullen
laten gebruiken, om de met deze stoffen
gevulde bommen uit vliegtuigen te werpen
op ojien sleden. De bommenwerper volgt
in zijn methode louter, wat hij van de be-
stuande maatschappij en met name in de
aatste jaren heeft kunnen loeren. Blijkbaar
n3?i ,"°s n:iet loc aan de nieuwste
le m c*' f 'k' s,ta'k'n zijn ons eigen
bacillen"' cuHuur van cholera- en pest-
nfo'-Iet 'S fierluilvc duidelijk, dat wij al het
grijzen over de gruwelijkheid der daad
met ernstig mogen nemen, althans niet
wanneer het tot uiting komt bij hen, die
er met voor terugschrikken voor een gelijk
bedrijf honderden mUlioenen uit de schat-
kist te besteden en duizenden menschen
voor dit werk af te richten. Ja, het kan
zelfs niet ernstig genomen worden bij hen,
die zich tot dit werk leenen legen hun zin.
«ij een vergelijking zou de amateur-hom.
menmaker zelfs nog verre te waardeeren
fin hoven hen, die hun kennis en energie
hiertoe proslitueeren in officieele labo'ra-
frcfi' De,eeni«cn. die wat de methode be
den yan afkeuring kunnen doen gel-
d it Z,'.'n Z d'c nl<-' mij van oordeel zijn,
vernf.,i^.'.l>e j"Cn<briintonmenschclijk,
«een vn <,ch'cnerecrend is en onder
wond Vaarc 'imger als methode kan
«orden aanvaard."
VViJ moeten natuurlijk aannemen, dat
deze „voorganger" te goeder trouw is. Maar
hel wordt toch moeilijk te veronderstellen,
dat een bestudeerd man, die zich als gees
telijke leider en prediker van hel christen
dom opwerpt, de ontzaggelijke verantwoor
delijkheid niet zou begrijpen, welke hij
door het uiten van zulke taal op zich
neemt. Waarop valt de onnadenkende
massa gretiger aan dan op zulke valsche
stijlbloempjes?
Kan zij onderscheid maken tussohen on
toelaatbare daden van burgers in den
stoait, die ieder op eigen gelegenheid rech
ter spelen en daden van den Staat zelf, uit
zelfverdediging verricht? Laat het zijn, dat
de meeste oorlogen te veroordeelen zijn:
dat honderdduizenden geslachtofferd
worden door heerzucht, hebzucht of an
dere kwade eigenschappen van verkeerde
leiders; dat in den oorlog zelf, wanneer de
spanning tot Het uiterste gedreven is, wordt
overgegaan tot hoogst afkeurenswaardige
middelen om den vijand te vernietigen
moet dan dat -kwaad, hetwelk de oorlog
is, bestreden worden d-oor algemcene ver
storing van de rechtsorde?
Moet, omdat in Duitschlan-d of Frankrijk
er een of ander laboratorium ten dienste
is gesteld van de oorlogsleiding tot -het ver
vaardigen van vergiftigde gassen; omdat er
mimiliefabreken bestaan en andere werk
plaatsen tot bereiding van vernietigende
middelen, moet daarom ieder huis tot een
boinmenfabriek of een giftmengerij wor
den gemaakt?
Deze dominé beweert, d-ait de Amster-
d&msc.he anarchisten eigenlijk maar ama-
teurswerk doen in vegelijking van de ka-
nonnenschieters in den oorlog! 't Lijkt hem
bijna onschuldig, ja, hij schijnt den aanslag
als een heilzaam middel-te beschouwen.
Is het wonder, dat wij bij een dergelijke
voorlichting ook in ons land tot uitersten
komen, waarvan wij tot nog toe alleen in
buitenlandsche berichten lazen?
Deze prediker, die Christus' leer van
naastenliefde wil verkondigen, kent nog het
A. B. C. van het Christendom niet.
Hij zou anders weten hoe Christus de
persoonlijke wraakneming veroordeeld
heeft: „Wie niet het zwaard omgaat, zal
er door vergaan".
Den waren christen staan tegenover vol-
kerenhaa-t en vijandschap andere middelen
len dienste dan het „amateurswerk' van
bommen-we rpen
De eigenaardigheid van onze positie
bracht en brengt mede dat wij personen
uit de meest niteenloopende standen en
kringen ontmoeten.
Wij hebben de reactie gehoord en aan
het werk gezien in de kringen der aristo
c rat ie en in de kringen der fabrikanten, wij
hebben de reactie ook gezien en beluisterd
in de kringen der werklieden.
In het ééne geval was de grondtoon
„veel te veel", in het andere geval was de
grondtoon „veel te weinig".
Zij die in het maatschappelijke gebeuren
leiding geven kunnen bij een dergelijke
critiek zich vrijwel in goede richting ge
voelen.
Wij want ook ons werd in den klei
nen kring onzer bemoeiingen de critiek
niet gespaard hebben er ons altijd wel
bij bevonden.
En toch om te komen tot een even
wichtigheid in den toestand moet men
komen tol een zoo best mogelijke samen
werking van allen.
Doen wij dat niet, dan is ook ons vader
land ten doode gedoemd.
Men moge het keeren of wenden hoe
men wil, soberheid en arbeid moet ook
ons volk redden van den ondergang.
En onderwijl gaal het eigenaardige spel
van het noodlot voort en breidt de werk
loosheid zich dagelijks uit.
Maar dit toch kan zoo niet blijven door
gaan, want op deze manier maken wij ons
volk, speciaal de arbeiders, tot een bedel
volk.
Wij schrijven niet uit politieke motieven,
want wij bieden onze pennevruchten aan
in een milieu van vrienden, waarvan wij
ver van daan werken en wonen.
Wij gaan ook thans dingen zeggen die
ons misschien kwalijk zullen worden ge
nomen.
Maar wij willen althans mede trachten
iets te doen om het Nederlandsche volk
voldoende aan den arbeid te krijgen.
Is het verstandig dat in een bepaalden
tak van nijverheid door de organisaties
der arbeiders stok stijf wordt vastgehou
den, dat het minste loon voor een bepaald
artikel 16 per 1000 stuks moet zijn, ter
wijl diezelfde organisaties moeten, althans
kunnen weten, dat in diezelfde industrie
door de thuiswerkers hetzelfde artikel,
openlijk en frauduleus, bij honderd-duizend
tallen wordt geproduceerd tegen 6 en 7
gul-den de duizend stuks?
De huisindustrie bloeit hier weelderig
en meerdere niet voldoende kapitaalkrach
tige fabrikanten zijn zeer moeilijk tijden
nabij.
Zeker het „collectief contract", perslot
toch een stuk papier met schoone theoriën,
is gered.
Maar dan och legen onbeschrijvelijke
offers.
En nu de tegenpartij.
Was het geen daad van onbezonnenheid
om door organisatie-ontbinding te trach
ten de knellende -ketenen van het contract
af te werpen?
Ware het niet royaler en beter geweest,
om vooruit te zeggen en voor te stellen,
dat een wijziging, gebaseerd op een moge
lij-ken verkoopsprijs, moest worden geac
cepteerd?
Zeker, het ware waarschijnlijk, dat er
arbeidersorganisaties zouden zijn, die zelfs
voor de feiten onverschilligheid toonden,
maar er waren toch ook nog andere!
Is het maatschappelijk toelaatbaar dat
middelmatige vaklieden in de bouwnijvex--
heid enkel en alleen omdat zij een soort
monopolie bezaten, een loon konden be
dingen en eischen, driemaal zooveel als
een prima geschoold' vakman uit de me
taalindustrie kon verdienen?
Men moge bij zijn beoordeeli-ng ook nog
niet vergeten, dat deze arbeiders-O. W.'ers
werkten in Volkswoningbquw.
Moest het kunnen voorkomen, dat in ecu
industrie of bedrijf, waarin voor jaren ar
beid is te vinden en waarin een geweldig
gebrek is aan afgeleverde producten, ar
beiders worden geweerd, omdat een groep
egoïsten zulks niet wen-scht, ook en voor
al, om-dat zij vreesden voor hun bevoor
rechte positie?
Wij noemen hier geen namen van orga
nisaties of personen het doet er weinig
toe wie het zijn maar wij spreken uit
de praktijk en hunnen bewijzen als het
moet.
Is dit alles geen reactie in omgekeer
den zin gelijk staande met het politiek
misbaar thans tegen Aaiberse gemaakt en
den economischen aanslag op onze metaal
bewerkers?
Wij kunnen nog meer noemen.
Het is lang geleden, dat wij in dit blad
pleitten voor een vrijwillige verlenging van
den arbeidstijd voor de werkers, welke een
dak bouwen boven het -hoofd der dakloo-
zen.
Men heeft ons dat niet zoo weinig kwa
lijk genomen en liet cachet van „onbe
trouwbaarheid" werd door meerderen op
ons voorhoofd gezet.
Wij hebben er daarom niet zoo zuinig
van langs gehad.
En toch pleitten wij slechts wij namen
als voorbeeld slechls onze plaats van in
woning om te bouwen een dak boven
het hoofd voor de 750 gezinnen, welke bij
anderen moesten inwonen; samenhokken is
feitelijk veel juister gezegd.
Het godsdienstige, moreele, zedelijke leed
voor die duizenden, gevolg van die oe-
standen, woog oneindig veel zwaarder dan
het leed(?) den bouwvakarbeiders aange
daan, om vrijwillig langer te gaan werken.
Maar wij vragen slechts, was het verzet
toen van zoovelen feitelijk in zijn wezen
geen reactie?
Hadden zij toen den Minister niet mo
gen en moeten steunen bij iets, wat toch
vanzelf sprak en 1-ogisoh was?
En wij zijn er zeker van: de Minister
had dien steun gaarne aanvaard.
Maar elke noodzakelijke afwijking der
45-uirge werkweek is met geweld ver
overd, is afgeperst moeten worden.
Dat is naar onze meening de treurige
positie van het heden, de opwekker en
krachtbron der reactie.
Wij moeten een anderen kant uit in het
belang van ons volk. Daarover willen wij
een volgen-den keer nog iels zeggen.
's-Bosch. M. K.
Sociëteit „St. Bavo". Kruisverband,
8 uur Esperanto, 8 -uur Bestuur „St.
Maircus", h-alf adht Liefd-ebeurs, 8 u.
St. J ozephsgezellen-vereen. Geloof
en Wetenschap Dante-avond, 8 uur.
Sociëteit „Vereeniging''. 8 uur,
Haarl. Qnk-as t- Vereen bring, Concert.
Familie-bioscoop. Kleine Houtweg
12. Voorstelling.
Oud-Holland. Verwulft Strijkor
kest.
St. Elisabeth's Vereeniging. Jans
straat 49. Van i2 u-ur. Aanvraag om
versterkende middelen voor arme rieken
der S.E.V.
Kunsthandel F. H. SrrXt. 'Groote
Houlslraat 69 Tentoonstelling.
R.K. Arbeidsbeurs voor mannen.
Ged. Oude Gracht 39. Alle werkda
gen voorm. van 912 uur, nam. van 2
uur; Zaterdags alleen van 912 uur.
U.K. Arbeidsbeurs voor vrouwen.
Kleine Houtweg 13. Alle werkdagen
voorm. van 1012 uur, nam. van 24
en van 80 uur.
Bisschoppelijk Museum, Jansstraat.
Geopend eiken werkdag. uitgezon
derd, Zaterdag, Zon- en feestdagen.
De St. Vincentius-bibliotheken zijn ge
opend aan de:
Nieuwe Groenmarkt: Woensdag en
Vrijdag van half 8 tot 9 uur.
AnthonieslraalWoensdag en Vrïdag
van 7 uur tot half 9.
Klarenbeekstraat: Woensdag van half
8 lot 9 uur. en te
Schoren: Dinsdags en Vrijdags van 8
tot 9 uur.
Dinsdagavond had in ,.St, Bavo" de
derÖc der parochiale vergaderingen
plaats, belegd door den R. K. Vrou
wenbond in samenwerking met de R.
K Ivie.sverecniging, mot het doe', den
vrouwen eenige politieke voorlichting
h' geven.
l)e eerste der gehouden vergade
ringen, belegd voor vrouwen uit de
parochies van het Sehoterkwartier. is
jammer genoeg, 'iet bijzonder ge
slaagd. Misschien was het vergader
lokaal wat te ver van het Schoter-
kwarlier verwijderd? De vr-ouwen (ook
de mannen natuurlijk) moeten wat
voor de goede zaak over hebben, maar
tneu moet het haar ook niet al te
moeilijk maken. Het plan bestaat, voor
het Schoterkwartier een nieuwe ver-
Kadering uit te schrijven en deze te
houden in een vergaderlokaal in het
S ch o-te rk w ar lier ze 1 f
De beide andere vergaderingen even
wel zijn uitstekend geslaagd. De vrou
wen waren in talrijke mate opgeko
men, om voorgelicht te worden om
trent de politieke kwesties. Maar niet
alleen de quantileit was goed, de qua-
liteit was hel niet minder. Er hcersch'e
een enthousiaste stemming onder allen,
die met de grootste aandacht de ver
schillende sprekers van den avond
hebben gevolgd. D-i-e sprekers waren
ecu' aandachtig gehoor overwa rd. De
H. K. Vrouwenbond had beslag gelegd
op gevierde sprekers. Jammer genoeg
kon de heer Michielsen zijn spreek
beurten wegens ziekte niet vervullen.
Den eersten avond werd hij vervan
gen door den Z.Eerw. Heer Pastoor
J. P. Reijn-enberg, don tweeden avond
door den heer J. A. de Lobel en tien
laatsten keer doo-r niemand minder
dan mr. J. Bomans. Alle klinkeaide
namen dus, onafscheidelijk verbonden
met dé gro-o-lc actie voor de Katholieke
zaak.
E11 op alle drie de vergaderingen
is uog het woord gevoerd d-oor de
kranige voorzitster van den R. K.
Vrouwenbond, mcj. F. A. M. Peeters
Haar bezielend oord heeft niet liet
minst de vrouwen met geesldrift voor
de Katholieke zaak vervuld.
Ja, de woorden der sprekers en
spreekster hebben ingeslagen. Zij heb
ben op juiste, op treffende wijze de
plichten der Katholieke vrouwen o-p
politiek gebied uitnemend geschetst.
Dinsdagavond voerde eerst mr. J.
Bomans het woord. Op ontroerend-
treffende wijze schilderde spr. de el
lendige toestanden van het ongelukkige
Rusland. Spr. haalde eenige voorbeel
den aan van de wreede martelingen,,
welke de bolsjewieken aldaar hun
slachtoffers doen ondergaan. Wij wil
len ze hier niet weergeven. Ze zijn
te vreeselijkIe gemoedverstorend
In verband met deze ongelukkige
toestanden wees spr. er vervolgens op.
hoe in Nederland de eersle stap reeds
gezet is in dc richting, welke Rusland
reeds jaren gaat. In Utrecht n.I. is
een veertien dagen geleden op een
congi-es de gelijkheid van het wettige
en onwettige kind betoogd. De eer
ste stap in de richting van hel on
gelukkige Rusland
Op zijn welsprekende wijze wisl spr.
dan de harten te treffen met de oor
zaak te schetsen van den treurigeu
toestand van Rusland en waarvan de
eerste symptomen zich ook hier tc
lande voordoen. Die oorzaak is het
materialisme de stof vergoding
Treurige voorbeelden van dit mate
rialisme werden door sp-r- geciteerd
voorbeelden, die tot in het diepst
van het gemoed roerden En dan
zelte spr. uiteen, hoe men op elk ge
bied Roo-msch-Katholiek moet zijn...
niet alleen in de Kerk, maar ook op
sociaal- en politiële terrein. En dan
moeten we in 1922 alleen nmnrner
één van de Katholieke lijst stemmen.
I)c slem der vrouwen en mannen is
meer ,'an een steunen van een mini
sterie liet is getuigenis afleggen
door ons van den liCristus.
Spr. leekende vervolgens, hoe Neder
land arm-oedo tegemoet gaat. als wij
ons blind staren op het tijdelijke ge
win, als wij te veel letten op kleine
aardsclie zaken, 0111 verder te wijzen
op het publiek zedenbederf. Spr.
stelde in het licht de produclieverdoe-
ling, waarbij vooral de Groote Pro
ducent, God, niet vergeten mag wor
den, den onderwijsstrijd en 't gezins-
loon, om met een schitterende pero
ratie zijn rede te besluiten, waarop
een donderend applaus volgde.
Na een korte pauze nam mej. Pee
tere het woord.
()p fijn-tactische wijze wist zij de
idéé van de ontwapeningsconferentie
te Washington over te brengen op
politiek terrein in Nederland. Ook
daar moet vrede gaa.11 heerschen.
Vrede, wélke niet te verwachten is
van socialistische of vin liberale zijde,
doch vrede, welke gegrondvest is op
dc groote, verheven begin'telen van
den Katholieken godsdienst. Een
vrede, anders gegrondvest, is een wan
kele, een schijn vrede. Ook spreekster
wees op den jammerlijken toestand
van Rusland en hoe eenzelfde toe
stand ook in Nederland zal gaan heer
schen, als socialisten en communis
ten hier baas worden. Dat wordt voor
komen, als ons Christelijk ministerie
kan aanblijven. Om dat tc verkrijgen,
moeten we in 1922 Katholiek stem-
o o
O
O
Vandaag vegadert in Haarlem de Dóooa-
same Bound- vaai Veroeni'jgjngien „Voor Eer
en (Deugd," -in ons bisdom en. houdt hiefl
zijn eerste congres.
Hier past een hartelijk: Welkoml
Want „welkom!" heet men een bijzon
der goeden vriend of iemand dien men
n-ooit tevoren zag, maar waarvan mei»
overtuigd is, dat hij een goed vriend' war.
den zal.
Dit laatste' is hier hel geval.
Het is -de eerste ma-al dat „V. E. en D.
in Haarlem vergadert; het is het eerste
congres dat in ons bisd-om wondt ge
houden.
-Het is oen eerste kennismaking, maar
we twijfelen róet.of zij zal van duurzame»
en aangenomen aard zijn.
Wij hebben van „Voor Eer en Deugd"
geh-oord, al jaren lang. Wij hebben haan
•hooren beschimpen vooral, maar
schampere lach is haar !>ot een glorie ge
worden. „Voor Eer en Deugd" is als -de
verpersoonlijking geworden van der»
titanenstrijd- tegen de onzedelijkheid anizor
•dagen. Niet alleen is zij dat voor ons.
Katholieken, maar ook is zij dat gewor
den in meer algemeen-en zin. Wanneer ex»
-niet-kathdliek w'.'J gewag-en van oen doode-
1 ijken strijd tegen of afkeer van de oanvr-
baarheid en onzedelijkheid, dan symboli
seert hij dat op z'n sterkst met een ver
wijzing naar de veT-eeijiging „Voor Eer en
Deugd."
Men heeft gepoogd het streven ,dier ver
eeniging te bclachen, het is niet gelukt.
Ernstig en ongeschokt staat daar „V. E. eni
D." in den strijd. Haar streven wordt
meer en meer gewaardeerd, met haar
wordt meer en meer rekening gaho-u<! 11.
Dat resultaat is all-oen te bereiken geweest
doordat 'haar lei'd-ers, zelf rein cn zon .'ec
blaam, de veroemging zonder blaam wis
ten te houden, zoorlat haar belagers geen
schijn wan kans werd gegeven.
Daarvoor past het ons een eeresaluut
Ie brengen.
In het "bijzonder brengen wij hulde aan
•den ZeerEerwaanden Heer J. Bemeimans,
die ook op dit congres als spreker zal op
treden, en wiens naam als één is gewor
den met de voortreffelijke vereeirigir.g
„V. E. en D."
■De beste "wenschen voor het streven dn
vereeniging, in 't bijzonder ook voor onze
stad', besluiten dat welkomstwoord!
Barometerslan-d: 765. Neiging: Achteruit,
Medegedeeld door het Kon. Ned. Meteorol.
Instituut te De Bildl.
Naar waarnemingen in den morgen van
16 November 1921.
Hoogste barometerstand 779-7 m-M. te
Haparanda.
Laagste barometerstand 734.8 m.M. te
Vestmanoer.
Verwachting van den avond van 16 let
den avond van 17 Nov. 1921:
Matige Oostelijke tot Zuidelijke wind.
Halfbewoékt. Droog weer. Temperatuur
om bet vriespunt.
men. Spr. haalde nog enkele voor
beelden aan, welke er als het ware
toe nopi'n, bij de a.s. verkiezingen
Roman door MYRTLE REED.
Vertaald uit hot Engelsch door Hen
nette v. d. Waarden,
48.
ha"r 'hnasTd "'l' °P aan' dat ze
pieren 0p 4 '00.s mct de photo's cn pa-
smaragd va„ 'er'nt? had laten staan. Do
de kan!, die z,- Pc;<<c, de waaier on
haar rechiens toe ^'Srien had, kwamen
eenigszins lot hel huis", 1?c'1 SL'henen ze
Mevrouw Irving en Lyn„ ""ren aan
Daar werd aan de deur Roki„„.
Ken brief voor U Mi« T%.
lain hem gretig aan en sloot de deur, m.'.^
zo was bidor toleurgeslcld. toen ze zag. r/nt
h'l van Movrouw Irving was. De anrxdni-
"8 van Doktor Brinkcrhoff, dat Lyim
spoedig schrijven zou was op vruchtbaren
)f)dem gevallen. Eerst was Iris besloten
en brief niol le lezen als hij kwam
m ongeopend lerug 1c zenden. Toen vond
het niet noodig zoo ruw te zijn, maar
hoefde hem niet te beantwoorden. Dan
s,.'0' !!.oorsc,?1<: een gevoel van gezonde men-
lelijke nieuwsgierigheid, wal Lynn haar
'e zeggen mocht heblxen na alles wat
er tusschen hen was voorgevallen. Ten laat
ste vroeg ze zich af of Lynn's brief weer
lijken zou op de andere drie, die zij in haar
koffer had weggesloten. Nu beefden haar
handen en haar gezicht was zeer bleek.
Mijn lief kind, begon de brief.
Daar wij zoo lang nicls meer van je
gehoord hebben, vrees ik, dat je ziek of
bedroefd bent. Als er iets niet in orde is,
aarzel dan niet bet ons te zeggen, want wij
zijn als altijd je vrienden. Dokter Brinkcr
hoff, Ilerr Kaufmann of ik zouden alles
willen doen om je gelukkiger te maken. Ik
zal bij je komen, als je het graag hebt en
ook de anderen zouden blijde zijn te ko
men.
Wij zijn hier gezond en gelukkig,
maar wij missen jou. Zou je niet bij ons
terug willen komen, al was 't maar voor
een tijdje? Het oude huis is zoo verlaten
zonder jou, en het is zoowel jouw tehuis
als het mijne. Je hebt de smaragd en de an
dere kleine gedachtenisjes hier gelaten. Zal
ik ze je sturen of kom je ze zelf halen? In
ieder geval, schrijf me toch, dat je het
goed maakt en als dat niet hot geval is, hoe
'k je helpen kan.
Je zeer liefhebbende
Margaret Irving.
hn geen woord over Lynn! Alleen dat
„allen" gezond en gelukkig waren, wat na
tuurlijk ook op Lynn sloeg. Iris had tóch
wel gelijk gehad, hij had geen hart.
In de h'ieken was het anders. Als daar
een geliefde vrouw wegging dan brak on
veranderlijk het hart van den beid en daar
had je Lynn gezond en gelukkig. Iris
smeet den brief met een gebaar van min
achting weg.
Toch had de moederlijke toon haar die
per geraakt, dan ze wist en ze verscherp
te haar eenzaamheid. Twee keer probeer
de ze te antwoorden, Mevrouw Irving te
zeggen, dat ook zij gezond en gelukkig was
en haar "te vragen of ze de smaragd, de
kanten en de waaier wilde sturen. Twee
maal gaf ze het op, want de bladzijde werd
bevlekt met haar tranen.
Toen besloot ze den volgenden dag te
schrijven en ook om de doos met papieren
op de vliering te vragen. Zou ze dan wil
len, dat Mevrouw Irving de documenten
zag, die alleen voor haar oogen bestemd
waren en dat aandoenlijke moedertje in de
opzichtige tooneelkleeren? Zeker niotl Niet
omdat zij een oogenblik Margaret's eerge
voel in twijfel trok, maar er waren zoo
veel doozen in het koffer op de vliering, en
ze zou ze een voor een moeten openen om
zich le overtuigen, dat ze de goede had.
Teneinde raad, met een wanhopig gevoel
van heimwee snikle Iris zich in slaap. Den
heelen nacht dröomdc ze van Oost-Lancas
ter, waar de hemel dc aarde raakle, in-
plaats van le eindigen in een afschuwelij
ke daken-rij. De wilde wind streek door
haar open raam en bracht geuren aan van
bloeiende klaver en appelbloesems. Dok-
fer Brinkerhoff en de Meester. Fraul. Fre-
derika, tante Peace, Mevrouw Irving en
Lynn altijd Lynn kwamen aanhou
dend terug in haar droom. Toen ze wakker
werd voelde ze haar verlatenheid scher
per dan ooit.
De slaap wordt bewaakt door een schild
wacht, een engel in grauwe kleederen.
■Vuurroode papavers kronen zijn hoofd en
vallen af langs zijn middel. De vloer is er
mee bezaaid en de zijdeachtige blaadjes,
vertrapt door de voelen van voorbijgangers
verspreiden een bedwelmenden geur. Om
deze deur binnen te treden moet men den
God der vromen passeeren.
Soms gli-mlacht hij als ge binnentreedt,
soms knikt hij slechls onverschillig. Dik
wijls herkennen zijn klare, kalme oogen u
niet en soms fronst hij streng. Hoe ook het
humeur van den God bij den ingang moge
zijn, binnen wacht u uw droom.
De pakjes zijn alle hetzelfde, het heeft
dus geen nut er een uil te zoeken, maar
men moei er een nemen. Dikwijls als men
liet opent is daar niels als een rustige
sluimer. Hel gebeurt slechts eens in de
duizend keeren, dat men den droom krijgt
dien men hebben moet, omdat alles slechls
op loeval berust, er komen zooveel vreem
delingen 's-nachts bij die deur, dat het een
onmogelijkheid is de pakjes kenbaar te
maken.
Als de nacht voorbij is en men terug
keert, is liet altijd door dezelfde deur,
waar de geduldige wachter nog slaat.
Men moet den droom teruggeven, zoodat
een ander hem den volgenden nacht heb
ben kan, maar als hij vermoeid is of het
zeer druk heeft, kan men er wel eens door-
heenglijden, en een droom bewaren 0111 er
over na te denken.
Iris had haar droom teruggegeven, maar
een sterken indruk van Oost-Lancaster was
haar bijgebleven, het was haar alsof ze er
's nachts geweest was. Plotseling zat ze
rechtop in bed met een wild kloppend hart.
V'ai.rom zou z' niet teruggaan'» Ja, waar
om 11'et? Waarom geen uitstapje maken om
de dierbare plaats even lerug te zien.
Waarom niet eenige c ogenblikken met me
vrouw Irving pralen, dan naar bo/en ren
nen om de smaragd, het stukje kant en de
waaier te halen, en het eenzame moedertje
op de vliering?
Ze kon haar reis zóó inrichten, dat ze
haar bezoek kon afleggen terwijl Lynn les
had. Tegen den tijd, dat hij terug moest
komen, kon ze naar Dokter Brinkerhon
gaan om hem voor zijn brief te bedanken.
Als ze daar was kon ze Lynn den heuvel
af zien komen natuurlijk niet om naar
hem te kijken, maar om zeker er van te
zijn, dat de weg veilig was. Dan kon ze den
heuvel opgaan en bij Fraulein Frederica en
den Meester blijven tct treintijd.
Het was practiseh en het beste wat ze
doen kon. Misschien, ais ze er even terug
geweest was, zou ze zoo'n heimwee nixé
meer hebben. Iris neuriede een liedje, (er-
wijl ze zich kleedde, heel wat gelukkiger
dan ze in maanden geweest was.
Denken en doen volgden bij haar altijd
onmiddellijk. Den volgenden dag stond ze
op het perron van Oost-Lancaster, ze had
in een hotel overnacht in een dicht bij gele
gen stad vanwaar de morgentrein om vijf
uur vertrok en cm tien uur bereikte ze haar
bestemming met een vreugdevol kloppend
hart.
Lynn had natuurlijk les daar was geen
twijfel aan. Ze vloog als 't ware dc straat
op, bang, dat iemand haar zien zou, op den
hoek bleef ze staan en bekeek het oude
huis. Er was niets veranderd. Het stond
daar nog zooals het ruim twee eeuwen
gestaan had. Een plotselinge angst greep
haar aan, maar ze ging moedig verder, of
schoon haar wangen brand-den. Tenslotte
was ze toch geen indringster het was
haar tehuis, niet alleen door de gift, ma»ir
ook 0111 haar recht om gebruik ervan te
maken.
Ze belde bescheiden, maar niemand deed
open. Ze probeerde liet nog eens, maar met
geen beter resultaat, ze draaide den knop
dus 0111 en de deur ging open.
(Wordt vervolgd.}