Tweeds Blad
BINNENLAND.
BUITENLAND
m GÖISFERË&ifIE TE
Dl msmi OWEDEEN-
sUmming.
DEI. BfSiTEHL. BEHiiSfim
Het verdwenen meisje
m
WOENSDAG 14 DECEMBER
BBIEVEN UIT FRANKRIJK^
POLITIEKE onweerswolken.
ue verhouding tusschen Frankrijk
en Engeland is ondanks de mooie
woorden die als een pleister op de won
de, nu en dan gesproken worden, er
voortdurend, één van elkaar niet
begrijpen. Een jaren lang aan eikaars
Zi'de gevoerden strijd om de over
winning op den gemeenschappelijken
vijand'te behalen, heeft hierin geen
verander.ng gebracht. Juist op de
oogenbl kken, dat men eens gezond
heid verwacht, een samenwerking van
den eigenlijken wereldvrede hoog 1100-
d g is, doen zich feiten voor die onrust
wekken en schade berokkenen aan den
zoo gewenschten vriendschapsband.
De conferentie te Washington, met
zooveel verlangen tegemoet gezien,
heeft tot nu toe niet de oplossing ge-
bracnt die men wenschte en heeft
met zoovele voorgaande internatio
nale bijeenkomsten dit gemeen, dat
er woorden van sympathie zijn gespro
ken, piannen met vreugde zijn begroet
op het eerste gezicht, om kort daarop
nader bekeken, hevige discussies te
ontketenen. Het oude rijmpje, zij dron
ken een glas en lieten de zaak zooals
ze was, heeft maar al te veel kans,
ook nu opnieuw bewaarheid te worden.
De houding van Engeland tegenover
Duitschland, het ter sprake brengen
van een moratorium, de gehouden
conferentie met „Stinnes en Rathe-
nau", hebben hier heel wat ontstem
ming gebracht en al hoopt men op een
bevredigende oplossing, niet ten on-
;eciite vreest men, dat dit eens aan
den kant zijnde, Engeland telkens
weer nieuw roet in het Fransche
eten zal gooien. Wij leven snel en
daarom is het niet mogelijk in brieven,
die eens per week verschijnen, de poli
tiek van den dag te behandelen.
Niets is zoo spoedig oudbakken als
een meening over de internationale
politiek, die dagelijks andere vormen
aanneemt en waaraan een rede van
een politiek kopstuk, (denken wij
slechts aan die van Lord Curzon) een
geheel andere wending kan geven.
De directe feiten derhalve buiten
bespreking latende, is het wel mogelijk
cenige redenen op te speuren die de
eendracht onder de geallieerden, soms
verre doen zoeken.
De anti-Fransche bctooging in Ita
lië gedurende de laatste weken heeft
hier geen grootcn indruk gemaakt
de Latijnsche volken begrijpen elkan
der en weten dat een spontane veront
waardiging over een misbegrepen
woord, een verkeerde uitlegging van
een dubbelzinn g overgeseinde rede
naar den aard van hun karakter,
uiting zoekt in een heftige demonstra
tie. Zij weten echter ook, dat iets der
gelijks meer een fel opv ammend
vuurtje is dat spoedig gedoofd is, dan
een lang voortsmeulend vuur, dat
ernstig afbreuk doet aan eens gesloten
vriendschap. Geheel anders is het g
steld met een meeningsverschil, gere
zen tusschen Engelschen enFranschen.
Het verschil van landsaard, een geheel
andere karakter-aanleg, staan hier
in den weg om spoedig, alsof er niets
gebeurd was, elkanders hand weer
te drukken. Dit is de hoofdreden m.i.
van de telkens weer rijzende misver
standen, om het zacht uit te drukken,
tusschen Frankrijk en Engeland. Zij
begrijpen elkander „au fond" niet,
hun levensbeschouwing is niet dezelfde
het enthousiasme en het spontane is
eigen meer aan de zuidelijke volkeren,
zakelijke nuchterheid behoort tot de
meestal meer practischc hoedanig
heden der noordelijke volkeren. Dit
verschil komt eveneens tot uiting in
den meer flcgmatieken humor van den
Engclschman tegenover den opbrui-
sendcn geest van den Franschman,
waardoor dc eerste zoo vaak bij spot-
t jChtjes over zijn land en zijn volk,
zoo pijnlijk wordt getrurfen, terwijl
de bedoeling inderdaad niet zoo heel
erg is. Nog eens, een niet begrijpen is
evenals in zoovele huwelijken, de
ondergrond van droevige verwikke
lingen, van een telkens nieuwe barst
in de vaas der vriendschap.
Maar al te goed weten wij, dat,
wat eens gebroken is, hoe goed ook
gelijmd, niet meer wordt als het eens
was en gevaren oplevert spoedig
weer in scherven te vallen. Zoo ook
hier, er zijn reeds al te veel verschil
punten geweest, die, hoewel diplo
matiek opgelost, kleine scheurtjes
n de wederzijdsche verhouding tus
schen deze geallieerden hebben ach
ter gelaten.
Een andere reden is de geheel ver
schillende positie die Engeland door
zijn ligging inneemt. Gescheiden van
het vasteland van Europa door de
zee, heeft het minder te duchten van
een volk dat eventueel den strijdbijl
weer zou opgraven. Het zijn meer de
handelsgevolgen en de daaruit voort
vloeiende financieele moeilijkheden
d e momenteel een rol spelen dan de
vrees voor een zich herhalenden ramp
zaligen oorlog. Frankrijk heeft meer
direct aan den lijve, de oorlogsellende
gevoeld, steden zijn verwoest, dorpen
met den grond gelijk gemaakt en het
weet dat iets dergelijks opnieuw te
wachten staat indien ooit Duitsch
land zou pogen revanche te nemen
Het onwaarschijnlijke daarvan en
eveneens de onmacht in de eerste
tientallen jaren, mogen voor buiten
staanders zekerheid zijn, het is be
grijpelijk dat het Fransche volk niet
zoo spoedig daarin kan gelooven.
Bovendien eischt de financieele toe
stand hier meer dan elders dat de
schatkist schadevergoeding ontvangt
voor de vele gaten die er in zijn ge-
slager.. Dit zijn enkele redenen die
een verschil van opvatting tusschen
Franschen en Engelschen begrijpelijk
maken. Het practische van het hier
ingenomen standpunt en de vraag of
het hier geldend oordcel bevordelijk
is voor een spoedigen waarachtigen
wereldvrede, laat ik in het midden.
Mgr. Dubois heeft in een herde ijk
schrijven gewezen op het eenige mid
del om tot wérkelijken vrede op aarde
te komen en dat slechts te zoeken is
in de hulp van God, die men dient in
te roepen. Het Kerstfeest nadert met
rasschc, schreden de donkere dagen die
er aan voorafgaan, zullen op dat
vredes eest plaats maken voor het
licht, wij kunnen niets beters wen-
schen dan dat datzelfde licht ook
moge opgaan voor de verschillende
volkeren, aan wie duistere wolken
beletten het licht, op dit oogenblik
waar te nemen. Kerstmis 1921, een
vredesfeest in de volkerd van het
woord, zij niet slechts een vurig ver
langen maar een heerlijke werkelijk
heid.
Parijs, 7 Dec. 1921. Mr. P. v. S.
WASHINGTON.
Kerstmispiannen der Boïsjewiki?
DE ADMINISTRATIE OP DE
DEPARTEMENTEN.
FEUILLETON.
Ill
Terwijl Hendrik Meerveldt door
liet kleine palmboschje reed, welks
zoom bijkans de lage slavenhutten
van Beliecourhouse raakte, zag hij
een lichte gestalte van de veranda
van het heerenhuis afdalen. Deze
was geheel in het wit gekleed. Alleen
t e breedgerande stroohoed, die haar
aangezicht voor de brandende zonne
stralen beschermde, was geelachtig.
Ais een sylphide zweefde zij voert.
rocDenUjH h°orde hij haar „Juno"
pPn och de toon harer stem maak-
.."^"genamen indruk op hem.
en """/"I
wan Jgeleek meer het
krassen van een schonen raaf. Zelfs
voor een 1)01 f /"ge'ijk Meerveldt ver
moedde klonk het roepen te barsch
Langzaam reed "9 "ader doch on
willekeurig poogde hij zich te ver
schuilen om niet gezien te worden
Hij, zag het van drift en kwaadheid
gekleurde gelaat. Was dit op zich
zelve reeds op een afstand niet schoon
te noemen, het scheen hem op dit
oogenblik zelfs zeer leelijk toe. Zijne
cogen zochten het dier, dat den toorn
der meesteres opgewekt had. Met
schrik werd hij zjjn dwaling gewaar.
Hij zag de zweepsiagen 0p twae men-
khelijkc ruggen nedervallen, daarbij
nog op dien van een kind. Juist wil
de hij zich vertoonen om aan deze
onmenschelijke mishandeling een ein
de te maken, toen hij het bevel tot
ophouden hoorde geven.
„Zou dat Melanie, Bellecour's doch
ter zijn vroeg hij zich af. „En als
zij het isHij waagde het niet de
gevolgtrekking daarvan uit te spre
ken, ja, ternauwernood te denken.
Wie anders echter kon het zijn dan
de meesteres van Beliecourhouse
Wie anders dan zij kon en mocht hier
zoo onbeperkt bevelen
Zijn verontwaardiging over het
zoo even plaats gehad hebbende
tooneel was zoo groot, dat hij ver
scheidene minuten noodig had om
weder bedaard te worden. In het eer
ste oogenblik kwam de gedachte bij
hem op dadelijk om te keeren en van
de naaste plaats een brief aan Belle-
cour te zenden met onbewimpelde
opgave der reden, die hem weg
gedreven had. Maar even zoo snel
verwierp hij weder deze gedachte.
„Ik wil gaan en mijn zachtzinnig
bruidje nog nader leeren kennen,"
sprak hij bitter. Daarop wendde hij
zijn paard en zocht den hoofdingang
op, die hem tot voor den drempel
van het heerenhuis voerde. Haastig
stapte hij af. Een vlugge, kroeshari-
hA+neger kwam toespringen en nam
in ontvangst. Onwille-
keek Meerveldt naar de zijde,
Itwo ftr?foefenmg zoo even had
P J iP- - De arme moeder lag
op de knieen en sloot haar bloedend
kind in hare nog van pijn trillende
armen. Zij lctie echter niet op hare
eigene smarten, zij zag slechts de
wonden van haar kind.
„Schrei niet, mijn duifje," zeide zij
sussend. „Moeder wascht Juno's won
den en legt er heelende kruiden op,
Juno moet echter ook gehoorzamer
zijn. Missis goed, zeer goed is. Missis
Juno lekkers geeft. O slechte Pom-
pejus zoo hard sloeg. Pompejus zeer,
zeer slecht is. Missis echter zeide
„Genoeg PompejusToen moest
Pompejus ophouden."
Nu stond de vrouw op en voerde
het nog steeds jammerende kind in
de hut.
Hendrik Meerveldt had elk woord
der slavin verstaan. Hij verwonderde
zich over de onbeschaafde vrouw,
die geen haat tegen de meesteres
bij haar kind wilde laten opkomen.
Hij gaf aan een anderen jongen
slaaf, die zich aan hem als huisbedien
de voorstelde, zijn kaartje over en
liet zich aanmelden. In plaats van
antwoord verscheen de heer des hui
zes zelf en ontving den zoon van zijn
vriend recht hartelijk. Hij voerde
hem in de ons reeds bekende zaal.
Melanie had die nog niet weder be
treden zij mokte nog tegen haar
vader en had zich naar haar kamer
begeven.
De heer Bellecour zag den jonk
man met welgevallen aan. Eindelijk
zeide hij voorkomend„Het verheugt
mij zeer u weibehouden hier te zien.
Zoowel ik als inzonderheid mijn doch
ter hebben u reikhalzend verwacht.
Uw aanblik voert mij den tijd in het
geheugen terug, toen ik voor het eerst
in gezelschap uws vaders hier aan
kwam. Gij zijt zijn volkomen even
beeld. Dezelfde gestalte, hetzelfde
haar, ook dezelfde gelaatstrekken
erfdet gij van hem. Zoo zag hij er uit,
toen wij elkander leerden kennen
Zelfs zijn mannelijke ernst schijnt op
it overgegaan te zijn," voegde hij
er glimlachend bij.
Meerveldt dankte met een buiging.
Hij poogde eveneens te glimlachen,
maar het was hern niet mogelijk. Als
een drukkende centenaarslast lag de
gedachte aan een gegeeselde slavin
op hem.
„Maar wat sta ik hier te babbelen
riep plotseling de heer Bellecour uit.
„Ge zijt stellig van de reis vermoeid
en hebt rust noodig. Ik zal u uw ver
trekken laten aanwijzen."
Hij trok aan het schelkoord. De
zelfde slaaf, die Meerveldt aangediend
had, verscheen.
„Cesar, geleid mijnheer naar de
groene kamer en breng er zijn bagage
heen. Blijf dan in de voorkamer en
wacht op zijne bevelen." Zich daarop
tot Meerveldt wendende, voegde hij
er in het Fransch bij„De slaaf is
een eerlijke jongen. Gij kunt u vol
komen op zijn trouw verlaten."
Meerveldt volgde den slaaf en be
trad de hem aangewezen vertrekken.
Zij bestonden uit een zitkamer, een
slaapcabinet en een bibliotheek. Deze
bevatte de beste werken over liet
aanleggen, bewerken en productief
maken van plantages. Maar ook de
beste dichters en novellisten van
Frankrijk, Engeland en Duitschland
ontbraken niet. Zoo was voor ver
rijking cn veredeling van verstand en
hart genoegzame stof geleverd. De
jonkman vermoedde zelfs eeniger-
inate, dat de geheele inrichting dezer
vertrekken met het oog op zijne komst
had plaats gevonden.
Na van kleeding verwisseld te heb
ben, keerde Meerveldt naar de zaal
terug. Nauwelijks was hij er binnen
getreden of ook Melanie verscheen.
Ofschoon zij haar witte huisjapon
met een parelgrijs zijden kleed ver
wisseld had en de geelachtige hoed
haar lang zwart haar, dat in sierlijke
krullen het hoofd omlijstte, niet meer
bedekte, herkende hij haar toch dade
lijk. Atet een hoogrooden blos reikte
zij hem de kleine sneeuwwitte hand
„Wees welkom, mijnheer Meerveldt,
lispelde zij, bijkans schuchttr. Daar
bij sloeg zij de zwarte oogen neder.
Hendrik Meerveldt zou er bijkans
aan getwijfeld hebben, dat dit be
scheiden meisje dezelfde hardvoch
tige persoon was, die het onmensche
lijke bevel tot geeselen gegeven had.
Ataar ondanks de tegenwoordige zach
te klank was het toch dezelfde stem.
Ook de gestalte was dezelfde klein
en schraal, eerder aan een meisje
van twaalf jaar passende dan aan een
van negentien. Hij moest zich ge
weid aandoen om vriendelijk te schij
nen.
Weldra waren de drie personen
in een druk onderhoud gewikkeld.
Zoo dikwijls de jonkman met1 den
vader sprak en hem aankeek, voelde
hij dat de dochter hem bijkans met
de oogen verslond. Eindelijk begaf
hij zich, vermoeidheid voorwendende,
naar zijn kamer
Nauwelijks had hij de zaal verlaten,
of het meisje riep uit„Welk een
knap, schoon jonkman 1"
Spottend antwoordde de vader j
„Doch nooit of nimmer wordt ge
zijne echtgenoote."
„Hij bevalt mij uitmuntend en
hijmoetmijn.... echtge
noot.... worden," bootste zij luid
kuT.it.d haar vroegere tartende woor
den na.
„Hoe echter als ge hem niet bevalt
vorschtc de vader.
Hoogmoedig trok zij haar neusje
op cn" antwoordde„Daar ben ik
niet bevreesd voorIk zal alles in
liet werk stellen om hem te boeien."
Gedurende de veertien dagen, die
Hendrik Meerveldt op Beliecourhouse
doorbrengen moest, stelden vader en
dochter inderdaad alles in het werk
om hem te boeien. Wat zij echter
ook deden, het maakte weinig in
druk op hem. Den ten toon gesprei-
den rijkdom telde hij niethij bezat
fortuin in overvloed. De groote menig
te slaven verwekte zijn innigste me
delijden hij dacht aan de hen regee-
rende zweep. Het genot van menig
vuldige elkander opvolgende genoe
gens boezemde hem afkeer inhij
was aan een werkzaam, streng ge
regeld leven gewoon. Het eenige,
wat in zijn smaak viel, was de jacht.
(Wordt vervolgd.)
De vlootverhouiiing.
Uit Washington wordt gemeld, dat uit
het feit, dat Maandag na de bijeenkomst
tusschen Balfour, Hughes en Kato geen
communiqué werd verstrekt, opgemaakt
wordt dat verdere besprekingen noodig
worden geacht alvorens Japan's officieel
standpunt ten aanzien der vlootverhou-
ding kan worden bekend gemaakt.
De vlootcommissie.
Uit Washington wordt gemeld, dat de
commissie van vlootdeskundigen is ont
bonden en vervangen door een nieuwe
commissie, samengesteld uit gedelegeerden
der vijf groote mogendheden. De verande
ring is een gevolg van het verlangen het
werk te bespoedigen. De vroegere commis
sie kon alleen technische kwesties bespre
ken en tot geen beslissingen komen, terwijl
de nieuwe commissie, omvattende de hoof
den van alle delegaties, dit wel kan doen.
De Zuidzee-overeenkomst.
In een Maandag in den Amerikaanscheu
Senaat gehouden rede, verklaarde Borah,
dat het nieuwe viervoudig verbond niets
anders zou zijn dan een militair verbond,
tenzij de conferentie werkelijke resultaten
bereikte inzake de ontwapening. Borah
zeide voorts, dat het resultaat der confe-
renne ontmoedigend zou zijn indien zij ein
digde zonder duikbooten, vergiftig gas en
andere barbaarsche wapens verboden te
hebben.
De mandaat-eilanden.
In aansluiting op hetgeen reeds door
Reuter werd medegedeeld, wordt
uit Washington geseind, dat de over
eenkomst over Yap en de andere mandaat
eilanden in de Stille Zuidzee ten Noorden
van den equator, welke j.l. Zaterdag werd
voorspeld, thans een feit is geworden.
Amerika krijgt vrijen toegang tot Yap en
alle andere naties ten aanzien van het
landen en het gebruik maken van den
Yap-Guamkabel of eventueel andere later
door Amerika aan te leggen kabels. Ameri
ka krijgt dezelfde rechten voor een radio
dienst als voor kabels. Evenveel, zoolang
Japan op Yap een voldoend radio-station
onderhoudt zonder rechten van voorkeur,
wordt het recht van Amerika om op Yap
radio-stations te vestigen, opgeschort. Er
zal geen sprake zijn van censuur of opper
toezicht. Wat betreft de mandaten, aan
vaardt Amerika de hoofdvoorwaarden, die
vastgelegd zijn in dc bestaande mandaat
regelingen.
Uit Washington wordt gemeld, dat
Amerika voornemens is met Brittannië te
onderhandelen over een overeenkomst in
zake de vroegere Duitsche eilanden bezui
den den evenaar, waarvoor Brittannië
mandaat heeft. Deze overeenkomst zou ge
lijksoortig zijn met die, welke de V. S. met
Japan hebben gesloten.
De leeningen aan China.
Senalor Borah heeft in den Senaat een
resolutie ingediend, waarin een onderzoek
gevraagd wordt naar de leeningen, door
het zoogenaamd consortium aan China ver
strekt, alsmede naar de leeningen aan Chi
na door Amcrikaansche bankiers.
Naar uil Boedapest wordt gemeld, deelde
de afgevaardigde Karl Huszar in een inter
pellatie van den Hongaarschen minister
president mede, dat hij inlichtingen had
gekregen, volgens welke de boïsjewiki te
gen Kerstmis een algemeencn opstand van
het „Lumpemproletariat" in alle Europee-
sche hoofdsleden, ook in Boedapest, op
touw zetten. In zijn antwoord bevestigde de
minister-president de juistheid van dit be
richt en verklaarde, dat in Hongarije alle
voorbereidingen zijn getroffen om deze po
ging te onderdrukken.
De Valera.
De Valera heeft een mededeellng gepu
bliceerd, waarin hij ontkent, dat leri-and'
eer op hel spel staat bij de ratificatie de
overeenkomst, daar de gevolmachtigden
naar Londen werden gezonden onder de
uitdrukkelijke voorwaarde, dat cenigerlei
bereikte overeenstemming zou worden af
hankelijk gemaakt van ratificatie door het
„Dait" en het land. De overeenkomst kon
verworpen worden indien zij het land niet
bevoel. De ratificatie, aldus De Valera, is
geen bloolc formaliteit.
De „Daily News" meldit, dat De Valera,
bijaldien hei ,Jüail Eirearm'' de Iersche
overeenkomst aanvaardt, rich uit de poli
liek zal terugtrekken en wederom tot zijn
boeken zal terugkeeren. Hij was vroeger
professor in de wiskunde en de Keltische
taal aan Maywootih-college.
Ulster's houding.
In aansluiting van hetgeen wij gisteren
reeds over Ulster's houding mededeel Jen,
meldt dc politieke medewerker der „Daily
Chron." nader, dat een grensregeling-com
missie zal worden benoemd met goedkeu
ring van alle partijen, ten einde de grenzen
der negen noordelijke graafschaopen vast
Ie stellen.
Overeengekomen is dat de commissie
aan Donegal, Monagban en Co van, tevens
de zes graafschappen van Ulster zal toe
voegen voor haar onderzoek.
De regeering neemt verder het stand
punt in dat de finanfieele regelingen zul
len mooten zijn in overeenstemming met
de Home Rulcwet van 1920, en dat bei
niet mogelijk zat zijn verdere financieele
bepalingen ten aanzien van Ulster te
maken, zoolang het buiten de overeen
komst blijft.
De meening van <lr. Mannis.
Aartsbisschop Mannix over wien zoo
veel te doen is geweest, toen hij Engeland
bezoöht heeft, naar Reuier aan de En-
gelsohe bladen seint, te Melbourne ver
klaard, dal hij de voorwaarden aan Ier
land aangeboden, „buitengewoon vrij
gevig" acht. Hij zeide ook, dat hij, nadat
de overeenkomst zal zijn tot stand geko
men, Ierland zat bezoeken.
Sir Robert Home over de
oplossing.
De kansellier van de schatkist, Sir Robert
Home1, heeft te Newcastle in een vergade
ring van unionisten en coalitie-liberalen
o.a. gezegd, niet te gelooven dat Ierland
nu beter bestuurd zou worden dan onder
de unie met Groot-Britann.ië, maar jammer
genoeg gaven velen er de voorkeur aan
slecht bestuurd te worden door zichzeiven
dan goed bestuurd door iemand anders.
Sommige memsohen ko esterden ach Ier-
docht len aanzien van de bevoegdheden,
welke Ierland zou hebben als dominion
der Kroon en opperden het denkbeeld,
dat het van die positie gebruik zou maken
óf om zichzelf af te snijden, óf om na
deel toe te brengen aan Je belangen van
het Rijk. Sir Robert deelde dit standpunt
niet. Velen plachten dezelfde zwaarmoe
dige voorspellingen te doen ten aanzien
van Canada, Australië en Nieuw-Zeeland.
Toen dc eerste trompet het sein lot den
strijd had gegeven in den grootcn oorlog
snelden honderdduizenden van over den
Oceaan Engeland Ie hulp. Spr. geloofde,
dat de Ieren, als dit noodig bleek, hetzelfde
zouden doen.
Er was gezegd, dot Ulster „beboet" werd
voor zijn lovautcit. Men bedoekte hiermee
de waarschijnlijkheid, dat Ierland in staat
zou zijn zijn noodzakelijke uitgaven te be
kostigen met een lager bedrag aan belas
ting dan in Groot-Brittannië moest worden
betaald. Ulster zou, als hot tot den ler-
sohen vrijstaat toetrad, vermoedelijk een
lager belastingpercentage hebben dan wan
neer het bij Engeland bleef. Maar dit
noemde Sir Robert Harne geen boete stel
len op loyaliteit; Ulster had altijd gezegd
een deel van Groot-Britannië te willen
blijven en de veran t w o o rttel itke staatslie
den van Ulster zouden onder die omstan
digheden zeker nooit beweren gerechtigd
te zijn tot een lagere belasting dan büv. in
Newcastle of Glasgow. Hulde bracht spr.
ten slotte aan den premier doch de oplos
sing zou nooit bereikt zijn als deze niet
het hoofd was geweest eenor coalitie-regee-
ring.
DE LONDENSCHE BESPREKINGEN
VAN RATHENAU.
Dc Iterlijnsehe correspondent van het
HM. meldde gisteren-
Het rijkskahiro' heeft zich gisteren nog
niet met het resultaat van de Londcnsche
besprekingen van Rathenau bezig gehou
den. De gewone agenda werd afgedaan.
Over de schadevergoedingskweslie werd
niet gesproken. Na de kabinelszitling heeft
dr. Rathenau in een z.g. chefs-bespreking,
die onder voorzitterschap van den rijks
kanselier werd gehouden en waaraan de
rijksministers van schatkist, economie en
binnenlandsche zaken deelnamen, het ver
slag herhaald dat hij 's morgens aan den
rijkskanselier had uitgebracht. De bespre
king werd veor vertrouwelijk verklaard en
zal heden worden voor'gezel. Bij de strik
te vertrouwelijk,he'd, die tol nu toe over
den gang der onderhandelingen in Lon
den door de Duitsche autoriteiten wordt
bewaard cn die zoover gaat, dat ook de
rijksministers in de kabinetszitting van
gisteren niet zijn ingelicht, is hel onmo
gelijk een oordcel van eenige waarde uit
te spreken over het al of niet succes heb
ben van Rathenau's onderhandelingen.
Als desniellegenslaande pessimistische ge
ruchten daarover worden verspreid, dan
missen die. naar wij vernemen, eiken za-
kelijken grond Er bestaat geen reden om
aan te nemen dat de besprekingen van
Rathenau geen succes zouden hebben ge
had.
Vermoedelijk zat de rijkskanselier beden
In den loop der besprekingen van de com
missie van herstel het woord nemen tot
het afleggen van verklaringen over de crc-
dielactie. Naar het „Berl. Tagcbl." ver
neemt, is het antwoord van de Bank van
Engeland op de vraag van de rijksregee-
ring of zij gene:gd is Duitschland een cre-
diet te verstrekken., thans te Berlijn aan
gekomen Omtron' den aard van dit ant
woord werd gisteren nog diep stilzwijgen
bewaard. Vermoedelijk zal de rijkskanse
lier, als hij heden over de credietactie
spreekt, ook op het antwoord van de
Bank van Engeland ingaan. Of deze ver
klaringen publiek zullen zijn, was gister
avond nog niet bekend.
In de Berlijnsche pers wordt hoofdzake
lijk telkens weer de vraag besproken, of
Duitschland een moratorium moet worden
toegestaan of niet. Toonaangevende krin
gen zijn te dezen aanzien van meening,
dat de kwestie van het moratorium verre
overschat wordt He', toestaan van een
moratorium zou slechts 'n uitstel van de
definitieve oplossing van het schadevergoe.
dingsproblcem beleekcnen. Men is van
meening. dat. als men het schadevergoe-
dings-problcem zoo spoedig mogelijk cn
definitief wil oplosser, in de eersle plaats
een stabiliseering van de valuta moet wor
den verkregen. Dit zou echter door een
moratorium niet te bereiken zijn, al zou
ook wellicht een tijdelijke stijging van den
markenkoers er het gevolg van zijn. Men nu toe reeds moeilijken toestand voor
is van meenmg, dat er nog andere wegen, de couranten verklaard wordt, dat da
behalve een moratorium, zijn om het scha- voorgenomen verhooging van de papier-
••°P V°0r Priizen 1^ het duizendvoudige van de
Duitschland dragelijke wijze op te lossen. -
Dat Duitschland daarvoor aan zekere voor do stopzetting van het be
waarden zal moeten voldoen, is duidelijk. Tf 0nmtodellijk gevo.g moet hebben.
Tot deze voorwaarden zal gerekend e vereenigmg verzoekt de regeering en
moeten worden de z.g. sisbilisccring van
de rijksbed rij ven, het verdwijnen van het
tekort bij de spoorwegen en bij de post,
waartoe de verhooging der tarieven lot hel
twintigvoudige van voor den oorlog moet
dienen, de beperking van de uilgaven van
den Rijksdag tot het allernoodzakelijkste
en eindelijk de spoedige afdoening van de
belastingwetten, waardoor de rijksfinan
ciën zoo spoedig mogelijk in orde moeten
worden gebracht.
De afgevaardigde dr. Stresemann, die
zich op het oogenblik te Dresden bevindt,
heeft gisteren telegrafisch bij den rijks
kanselier geïnformeerd, wanneer -Ie rijks
kanselier Ier beschikking zal zijn van dc
commissie voor builenlandsche aangele
genheden, waarvan, zooals men weel dr.
Slresemann voorzitter is. om mede.'ecllr.
gen Ie doen omtrent de besprekingen ie
Londen.
LOUCIIEUR TE BRUSScX
Loucheur heeft in een onderhoud met
de „i'euple" zijn voldoening uiige,pieken
over de besprekingen, we.ke hj a.et Theu-
nis en Jaspar heeft geha i.
Aan een journalist, die vroeg of Enge
land hel denkbeeld van een moratorium
aan Duilschland had prijsgegeven ant
woordde Loucheur dat het woor I „mora
torium" in de Fransche .aal n'et beslaat.
Op een andere vraag over hei betalings
vermogen van Duitschland verklaarde
Loucheur, dat de daling van ie mars niet
oe minste invloed heeft op Jen rijkdom
van Duilschland. De daling zal geen en
kelen schoorsteen beletten te rooken. Hij
voegde er aan toe dal er geen onderhan
delen over den vervaltermijn van 15 Ja
nuari mogelijk is. Duiiscniand zal ten uit
voer moeien brengen, he.g-en in net be
lang van Frankrijk en België is.
EEN STUDENTENGRAP.
De „New York World" iloct 't volgen
de verhaal van 'n geslaagde studenten
grap, waardoor in de stad Ithaca, in don
staat New York, oen groot doel der fa
culteit en der studenten van de Cornell
Universiteit werd gedupeerd. Een stu
dent gaf zich uit voor „dr. Vosberg uit
Weenen", eeu intiem vriend en leerling
van den beroemden psycholoog Freud,
die een lezing zou houden zooals op
aanplakbiljetten werd aangekondigd
over de leer van Freud. Do spreker, een
man met een donkeren baard, die zich in
gebroken Engclsck uitte, vond in het
stadhuis een overtalrijk gehoor, bij het
welk hij werd ingeleid door c.n lid der
fa ulteit, Visb rg sprak over droomuit
legging. Een droomer weet wat hij
droomt, merato hij diepzinnig op, maar
hij weet niet wat hij weet cn gelooft
daarom wat hij niet weet. De geleerd
heid, door dm spreker aan den dag ge
logd bij deze en dergelijke opmerkin
gen, maakte oen diepen indruk cn aan
het slot werd hij luide toegejuicht en
gelukgeivenscht. Vosberg had zooveel suc
ces, flat degenen, dio de grap op touw
hadden gezet, de identiteit van den „doc
tor" niet durfden onthullen. Eerst toen
er in een winkel portretten werden uit
gestald van Vosberg mat en zonder baard
en bril, kwam de zaak uit.
VROUWELIJKE ZEER007ERS.
Volgons de „Japan Advertiser" hordt
een rcoversbendo bestaande uit Chinco-
sabo vrouwen, die in de Noord-Ohinoe-
seho wateren kleine schenen tot prooi
kiezen, een aanval van een Ckineosehe
torpodoboot afgeslagen. Do torpedoboot
was uitgezonden om haar schadelijk te
maken.
De bende is samengesteld uit onge
veer 70 jonge vrouwen, aangevoerd door
een 30-jarigo vroqw.
Do basis van do bande is, zegt men,
ongeveer 30 mijlen verwijderd van Hai
nan Eiland.
Deze vrouwelijke piraten bezitten vijf
jonken, waarmos zij allo schepen aan
vallen, dis haar in den weg komen. Na
tuurlijk wordt elke prooi geplunderd.
Do Wesnsrho bladen pubJiceersn een
Maandag in een vergadering van do Oos-
tenrijksehe dagbladen aangenomen motie,
waarin onder verwijzing naar den, tot
de politieke partijen, de dreigende stop
zetting van de Oostenrijksche dagbladen
te verhinderen.
Zondag is, volgens een telegram vai
de „Chicago Tribune" uit Tokio, een
poging gelain om den premier Takahasjj
te vermoorden. Dit is reeds de tweede
poging van dien aard in de laatste da
gen. De politie te Tokio heeft verschil
lende arrestaties gedaan.
Op bladz. 69 van het rapport van de
bezuinigingscommissie staat te lezen:
„Ten slotte meende de Oommissie niet
to mogen nalaten te wijzen op de zeer
omslachtige administratie, welke bij be
doeld bureau werd waargenomen. Het
maakte niet den indruk van een zuinig
beheer, dat een ambtenaar was aange
wezen om in klad vervaardigde ont
werpen voor minuten op de schrijfma
chine over to typen, welke nogmaals op
do secretarie moesten worden gccopi-
eerd."
De meeste onzer lezers zullen mis-
scchien niet weten wat oen minuut is.
Een minuut is het oorspronkelijke van
een stuk, bijvoorbeeld van oan brief
ook van een vonnis waarvan dan een
afschrift verzonden wordt.
Het „Hbld." scnrijit daarover o.a.:
„Velen zulten weten, dat waarlijk zeer
belangrijke en moeilijke brieven door
hoofden van groote zaken, die hun po-
sitio danken mede aan hun bekwaamheid
om mo. il'jko brieven snel en goed te
kunnen concipiceren, direct aan een ste
nograaf gedicteerd worden. Een kwar
tier later hoeft de man den brief met
zooveel extra afdrukken als hij „u.bn
wil, dien hij, als deze zeer belangrijk
is, als concept beschouwt om anderen
eerst te laten lezen en anders toekent en
wegzendt.
Een ambtenaar maakt eon klad-ont
werp voor een minuut. Dat wordt wa
rempel overgeschreven, opdat op de se
cretarie de minuut gemakkelijk gecopi-
eerd kan worden. De „minuut" op zich
zelf is overjoJig naar onze meaning.
De briefcopieën kunnen ook zonder „mi
nute" gevonden cn bewaard worden. Maai
zeker is het onnoodig een „klad con
cept" cr van te maken. Nog overbo-
diger is bet een ambtenaar te benoe
men, die niet anders doet dan klad-
concepten over te sehrij.en. Welke co-
pioen d-n o .-icerd kunnen worden!
Het i3 natuurlijk grappig. Het is
is heel, heel, belachelijk. Maar men ka»
cr toch niet hartelijk om lachen. Dat
ambtenaren voor zulk czelsvverk gebruikt
worden, dat het geld van do natie, dat
voor zooveel wensehclijke zaken niet te
krijgen is, misbruikt wordt voor zulke
domme dwaasheden, stemt te bitter, dan
dat het mogelijk is recht hartelijk o»
zulk een goldicnhuis-inrichting te la
chen."
Wij weten niet van welken Amerikaan-
sehan znkenhoning wij gelezen hebben,
dat dermn zoo ving zijn brieven de
belangrijkste, do minder belangrijke
werkten de eo rc'ariism eigenhandig ai
dicteerde, d.it hij twee stenografen
'e elök b :ig ie <1 en t vco brieven tege
lijk dicteerde. Dergelijko hersonkunste-
makerij zal niemand van een ambtenaar
van het Dopar'.emcnt van Financiën, af
deding gebouwen, eischen. Maar het ver
schil tusschen dat brie ven-snelvuur en
den ambtenaar dio kladjes van „minuten"
copioert om een anler eopieën van zijn
cojrieën to lat n maken, teneinde oen
minuut to krijgen, waarvan do brief ge
coïteerd kan worden, is wel wat heel
greot.
3.
