Eerste Blad.
Indrukken van den dag
Stadsnieuws
DAMIAATJES jj
He* verdwenen meisje
WOENSDAG 28 DECEMBER
44ste JAARGANG No. 14025
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN
PER KWARTAAL 025
FRANCO PER POST PER KWART. RU VOORUITBETALING f 3.57'/,
NASSAULAAN 49, HAARLEM. TELEFOON 1426, 2741 EN 1748.
POSTREKENING No. 597a
ADVERTENTIËN 35 CENTS PER REGEL.
DIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
NA DRIE JAREN.
AGENDA 29 DECEMBER
Kerstmis in de Lighal.
Schouwburg.
De uitbreiding der Marktplaatsen.
MUZIEK.
LANGS DEN WEG.
Hoe de oorlog verbroedert.
Even vastleqgen-
J. J. WEBER ZOON.
Opticiens Fabrikanten.
Koningstraat 10 Haarlem.^
FEUILLETON
„Ik word daar stellig verwacht."
„Door wien
„Door mijn vader en mijn broeder.
Zie, daar verrijzen de torens der stad
voor u."
Het schip legde na verloop van een
half uur aan den oever aan. Robert
had van Bellecour en Datura afscheid
genomen, na zijn belofte hen zeer
spoedig op Bellecourhouse te komen
bezoeken herhaald te hebben.
Aan den oever zag hij zijn vader
staanook deze herkende hem cn
Wenkte hem blijde toe. Nog een minuut
en zij lagen in elkanders armen.
Thans zette, de boot zich weder in
beweging. Datura stond naast haar
grootvader aan het afsluithek en bei
den keken naar den oever. Robert
wuifde haar den laatsten afscheids
groet toe, die druk beantwoord werd.
Datura vooral werd niet moede haar
zakdoek in beweging te houden de
machine voerde intusschen het vaar
tuig snel stroomafwaarts.
Roberts vader had de beicle terug
gebleven passagiers scherp gadege
slagen en bijna zijn eerste woord tot
^en zoon was de vraag :„Wie is die
vfeemdeling, van wien gij zoo intiem
^scheid naamt
„De heer Bellecour
..Uit Florida riep de vader ont-
,0erd uit.
„Van Bellecourhouse in Florida.
„Hoe leerdet ge hem kennen
Robert verhaalde het ongeval, doch
poogde zijn edele daad zoo eenvoudig
mogelijk voor te stellen. Het groote
gevaar, waarin hij zelf verkeerd had,
verzweeg hij geheel en al. Hij liet
evenwel niet zeer onduidelijk door
schemeren, welk een diepen indruk de
geredde bij hem achtergelaten had.
„Zijne kleindochter!" prevelde de
vader halfluid ;„zou Melanie gehuwd
geweest zijn
„Gij schijnt de familie te kennen,"
antwoordde Robert, die deze woorden
verstaan had. „Naar ik van Datura
vernam, is zij met den heer Bellecour
niet verwant, maar werd eerst voor
eenigen tijd door hem aangenomen.
Zij is een pleegdochter van den koop
man Meerveldt te New-York."
„MeerveldtDe naam is mij
bekendMaar vanwaar Aha
nu herinner ik het mij.Dus Meer-
veldt's pleegdochter Niet zijn eige
ne
„Ik kan u tot mijn leedwezen geen
nadere inlichtingen geven."
„Wat gaf echter den heer Bellecour
aanleiding dat meisje aan te nemen
„De arme grijsaard is kinderloos
geworden. Hij bezat een zoon en een
dochter. Den zoon verloor hij reeds
vroeg, de dochter stierf voor eenige
jaren."
„En zoo verzocht hij om een van
Meerveldt's kinderen
„Ja, zoo geschiedde het inderdaad
Daar deze evenwel geen daarvan mis
sen wilde, overreedden zij Datura, die
zij als een eigen kind liefhebben, met
hein mede te gaan. Het viel haar zeer
zwaar, hare pleegouders te verlaten.
Maar tot dusverre heeft zij nog geen
reden haar stap te betreuren. De oude
heer behandelt haar met de grootste
liefde en voorkomendheid."
Roberts vader liep peinzend met
groote stappen de kamer op en neder,
waar dat onderhoud plaats greep de
vernomen mededeeiingen hielden hem
geheel en al bezig. Ondanks alle na
denken was het hem niet mogelijk
er een duidelijk inzicht van te krijgen.
Dat Meerveldt, dien hij toevallig op
diens reis naar Bellecourhouse had
leeren kennen en een eind weegs ver
gezeld, Melanie, de dochter van den
rijken planter, niet tot echtgenootc
gekozen had, was hem met zekerheid
bekend. Nu zou hij evenwel ook gaarne
hebben willen weten, in welke be
trekking deze Datura tot de beide
familiën stond. Het was hem onbe
grijpelijk, dat zoowel Meerveldt als
Bellecour zonder geheime gronden
een hun schijnbaar geheel vreemd kind
aangenomen zouden hebben. Ofschoon
hem de genegenheid van zijn eerstge
borene tot dit meisje om gewichtige
redenen mishaagde, wilde hij toch
voorloopig daar niets tegen inbrengen,
veeleer hoopte hij door zijn zoon de
door hem gewenschte inlichtingen te
bekomen
De jonge student gevoelde zich in
tusschen gelukkig. Hij was overtuigd
dat Datura hem genegen wasin
haar kinderlijke onschuld had zij dit
al te duidelijk te kennen gegeven. Van
welwillendheid tot liefde is echter
slechts een kleine schrede. Voor het
tegenwoordige moest hij zich nog met
het eerste vergenoegen, daar het
meisje nog slechts vijftienjaar oud was.
XI.
Nog een poos stond Datura op het
dek en keek naar de plaats, waar haar
redder haar verlaten had. Eerst nadat
de hoogste torenspitsen van het stadje
uit hare oogen verdwenen waren, daal
de zij in de kajuit af. Zij voelde zich
eenigszins onwel en zocht haar leger
stede op. Zij had wel willen weenen en
wist toch niet waarom. De bezorgde
grootvader kwam naast haar zitten en
sloeg haar gade. Hij vreesde dat de
gele koorts, die jaarlijks duizenden in
de lagere streken van den Mississippi
wegrukte, zich bij haar zou openbaren.
Dan troostte hij zich weder met dc
gedachte, dat de ontroering van het
geleden ongeval lichaam en geest van
het lieve kind afgemat had. Weldra
sliep zij in en na langer dan een uur
goed geslapen te hebben, ontwaakte
zij. Zij voelde zich geheel gesterkt en
verzekerde haar grootvader, dat haar
niets meer deerde.
Het schip had intusschen zijn weg
vervolgd en legde eindelijk in de docks
van New-Orleans aan. Onze reizigers
stapten uit. Een elegante logement-
omnibus nam hen op, om hen in de
stad te brengen. Juist op het oogenblik
dat de wagen zou voortrijden, gingen
eenige matrozen voorbij. Datura keek
hen na. Toevallig keerde een hunner
zich half om, zoodat zij zijn volle
gelaat zag. Zij herkende het.
„Hij is het, hij is het," riep zij ont
roerd uit.
Bellecours oogen volgden den wij
zenden vinger van het meisje. Maar
een plotselinge schok van den wagen,
die te gelijk eenigszins overhelde, vei-
hinderde hem den persoon te zien.die
de aandacht van het meisje getrokken
had. Daarom vroeg hy: „Wien meent
gij gezien te hebben
Vader Jankins was het; ik hen
bent duidelijk herkend."
„Wie is vader Jankins
Een oogenblik aarzelde het meisje
daarop sprak zij zacht :„Mijn vader,
die mij na moeders dood verstooten
'^Beilecour ontstelde. Hii vrees^'
dat de liefdelooze vader wellicht zijn
kind terug kon vorderen het echter
weder af te geven, scheen heni on
mogelijk toe. Hij had het zoo lief ge
kregen" als ware het zijn eigen geweest.
Daarom besloot hij zijn yerblijfin
de ongezonde stad zooveel moge lijk
te bekorten. Om echter ook voor het
vervolg voor de vaderlijke aanspraken
beveiligd te zijn, zou hij zeer gaa™<j
een onderhoud met den matroos gehad
hebben. Hoe daartoe echter te gei aken,
claar hij den man niet kende Onder
het voorwendsel van eenige zaken te
moeten afdoen, liet hij Datura in ie
logement alleen en spoedde zien naa
de dokken, waar de zeeschepen aan
legden, oin naar den matroos lom
Jankins een onderzoek in te stellen.
Maar al zijne moeite was vruchteloos.
Hoewel hij verscheidene zeerobben
aantrof, die hem kenden, wist toen
geen hunner van zijn aanwezighek,
in New-Orleans. Eenigen beweerden
zelfs, dat hij eerder in de havens van
Chili dan hier te vinden was. Dit stelde
Be lecour gerust.Hij begon te gelooven,
uat Datura zich in den persoon ver
gist moest hebben. Hij reed naar het
logement terug om het meisje niet
door te lange afwezigheid te beangsti
gen. Hier trof hij Datura in de hevigste
Gemoedsbeweging aan haie oogen
waren vuurrood van het weenen. Zoo
dra hij binnentrad, viel zij hem om
den hals en snikte luid.
„Om Godswil! kind, wat is er ge
beurd riep hij verschrikt uit.
Zij kon hem niet terstond antwoor
den. Eerst na een poos en nadat zij
hare tranen met geweld onderdrukt
had, was zij in staat het intusschen
voorgevallene te verhalen.
Nadat Bellecour het. logement ver
laten had, stond Datura voor het raam
en keek naar de drukke beweging op
straat. Onder de menigte vooroijgan-
gers merkte men ook menigen matioos
op. Verscheidenen hunner gingen een
«rewone herberg binnen die zich in ce
nabüheid bevond; anderen verlieten
die. 'Dit gaf het meisje aanleiding de
deur daarvan bijzonder in het oog te
houden. Na weinig tijds kwamen ver
scheidene twistende mannen uit het
huis naar buiten. Zij herkende daa.-
orider Toni Jankins; hij scheen nofcJ
beschonken te zijn. Sterk gesticulee-
rende had hij het ongeluk een zijner
tegenstanders daarbij tegen ce borst
testooten. Dit gaf aanleiding dat oe
tot dusverre plaats hebbende wooruen-
wisseling in een bloedige vechtpartij
veranderde.
BUREAUX*
t"1'1
252.
Wij hebben den laatsten. tijd ons
onthouden van inededeelingen over
den toestand in Kustland te publir
ceeren, niettegenstaande daarover iede-
ren dag kolommen waren vol te schrij
ven. Maar. wie van tijd lot tijd de zee
ot' de bergen ziet, ondergaat van hun
indrukwekkende grootheid veel meel
den invloed, dan wie ze dagelijks
aanschouwt. Zoo gaat het ook met ver
halen over schrikkelijke toestanden-
wanneer men ze dagelijks zij 't
ook in anderen vorm leest, verlie
zen zij onze belangstelling. Daarbij
kwam, dat wij de laatste maanden
door mededeeiingen over de ergerlijk
heden van het communistisch bewind
in Kusland, de steunactie voor dat
ongelukkige volk niet wilden ver
lammen.
Nu treffen wij echter in enkele bla
den een document aan, dat op zóó
scherpe wijze de mislukking van het
bolsjewistische regime en in het al
gemeen de practische onmogelijkheid
van een communistische regeering in
het daglicht stelt, dat wij meenen di.t
voor de hedendaagsche geschiedanis
veel beteekenend bewijsstuk onder de
aandacht onzer lezers te moeten
brengen.
Het geldt hier een oproep, diem
Dsershinski, de volkscommissaris voor
het verkeerswezen, in alle stations en
aanlegplaatsen van stoombooten heeft
doen aanplakken en welke als volgt
luidt:
„Burgers-transportarbeiders. Een
eeuwige smaad van het tsaristische
Kusland. het systeem van de omkoop
baarheid, heeft zich ook vastgenesp
leid in het gevoeligste deel van onze
economische organisatie, het spoor
wegverkeer. De omkooping is op onze
spoorwegen zulk een „normaal ver
schijnsel geworden, dat vele spoor-
weglieden heelemaal afgestompt zijn
wat betreft het ontoelaatbare er van.
Op onze spoorwegen kan men tegen
woordig door omkooping alles noen:
de slimme omkoopers verdeden liet
omkoopingsgeld naar verhouding on
der de baanwachters en de hoogere
ambtenaren. Speculanten weten tegen
omkooping alle plaatsen in de wagons
te verkrijgen en het heele land met
hun netten te omstrikken. Het mee
gaan of het niet meegaan van een
wagon, het doorgaan van een trein,
't overladen van goederen, alles hangt
af van omkooping.
Het onheil, dat op deze wijze aan
den staat toegebracht wordt, is on
metelijk en de gevolgen er van zijn
niet te overzien. Treinen met vluch
telingen uit het Wolga-gebied, die op
last van de hulporganisatie vervoerd
moesten worden, blijven op de knoop
punten der spoorwegen hangen en de
dngelukki«en blijven daar aan onbe
schrijfelijk lijden blootgesteld. Arbei-
dersdelcgaties, die uitgezonden zijn om
brood te koopen voor de hongerende
families van arbeidersorganisaties, do
len maanden lang rond, omdat ze
geen enkel vervoermiddel kunnen krij
gen. Levensmiddelen, die bc.*emd zijn
voor de redding van vrouwen en kin
deren in het Wolga-gebied, dwalen
rond en liggen ergens le wachten zon
der hoop vervoerd te kunnen worden.
En op hetzelfde oogenblik spelen zich
achter dit duistere scherm de wilde
feesten af van de lieden, die door om-
omkooping weten gedaan te krijgen
wat voor hen voordeelig is en die
den roemrijken naam van het spoor-
weg-proletariaat bevlekken met een
ongehoorde schande."
De geschiedenis heeft meermalen be
wezen, dat, wanneer in een staat na
vele eeuwen een beschaving lang
zamerhand tot grooten bloei was ge
komen, er ten slotte een tijdperk van
overcultuur ontstond. Men kan de
weelde dan niet langer verdragen en
de samenleving begint te rotten: alles;
wordt ten slotte veil en bij het uit
breken van een internationale of na
tionale crisis stort het oude gebouw
ineen.
Welnu, dit proces, waarover een
cultuurslaat gewoonlijk eeuwen doet.
heeft Sovjet Rusland in drie jaren
klaar gespeeld; wat zeggen wil, dat
hier geen sprake is van verslijten,
van verwording, maar dat een commu
nistisch regeerstelsel de verrotting
reeds bij zijn ontstaan meebrengt.
De Russische Vo'kscommissaris h eft
wel juist gedaan dit aan alle zuilen
in het openbaar aan te plakken!
Sociëteit „St. Bavo". Hoofden van
schoten, i uur Esperanto, 8 uur Le
denvergadering Overheidspersoneel, 8 uur
Fabrieksarbeiders, 8 uur Eerbied
in Gods Huis, 8 uur Nut en Gezellig
Verkeer, 8 uur.
Museum van Kunstnijverheid. Ten
toonstelling van werken door Johan Thorn
Prikker.
Oud-Holland. Verwulft. Strijkor
kest.
St. Elisabeth's-Vereenigins. Jans
straat 49. x2 uur aanvraag om ver
sterkende middelen voor arme zieken der
S. E. V.
Bisschoppelijk Musetim. Jansstraat
Dagelijks, uitgenomen Zaterdags, Zon- en
feestdagen, toegankelijk.
li.-K. Leeszaal en uilleenbibliotheek.
Jansstraat 49. Dagelijks geopend
van 10 uur lot lialf van 25 en van
7io uur, behalve des Maandagsooh-
tends en Zon- en feestdagen.
R.K. Arbeidsbeurs voor mannen
Ged. Oude Gracht 39. Alle werkda
gen voorm. van 912 uur. nam. van 2
5 uur; Zaterdags alleen van 912 uur.
R.K. Arbeidsbeurs voor vrouwen.
Kleine Houtweg 13. Alle werkdagen
voorm. van to12 uur., nam. van 24
en van 89 uur.
Schoten. Gemeenteraad, 2 uur.
Heemstede. Gemeenteraad, 2 uur.
Hillegom. Gemeenteraad, 2 uur.
Men schrijft ons 'het volgende:
Evenals andere jaren werd ook thans
het Kerstfeest in de Lighal te Schoten,
in besloten kring, plechtig gevierd. Na de
middagrust vereentgden de patiënten zich
in de eetzaal, waarheen zich ook het per
soneel van de lighal en de beambten van
•het Consultatie-Bureau, voor zoover zii
niet door hunne bezigheden verhinderd
waren, hadden begeven, benevens enkele
genoodigden.
Na het zingen van eenige gezangen,
sprak Ds. Blauw op eenvoudige wijze,
over de groote beteakenis van het Chris
tendom voor de geheele, ook de tegen
woordige, wereld en toonde aan, hoe de
leer van Jezus van invloed is geweest op
ihet maatschappelijke, maar nog meer op
het huiselijk leven, terwijl ook zij. due be
weren buiten 'het Christelijk geloof te
staan, toah, vaak onbewust, aan die groo
te veranderingen, zich hebben aangepast-
o.a. door de Chr. jaartelling, de afschaf
fing van de slavernij, de verheffing van
den arbeid, de gelijkwaardigheid van man
en vrouw, enz. Do bode „Vrede op - e
is niet zoozeer bedoeld als vrede on er
de volkeren (wat helaas, in de laatste ja
ren minder dan ooit het geval was) doch
beteckende zeer, dat elk mensoh moet
streven naar innerlijk evenwicht en rus
In deze omgeving ontroerde ook sterk
de smeekbede om herstel van gezondheid
en om mede-leven in de nooden en he*
lijden onzer mede-menschen.
Na de toespraak werd, onder het ge
bruik van thee met versnaperingen, aan
alle patiënten een keurig pak overhan
digd, waarin zich, voor elk, «eene verras
sing bevond, van wat men zich, openlijk
of heimelijk, 'had toegewenscht. Naar
ieders bant waren dan ook de woor en
van dank, door Ds. Blauw, namens alle
aanwezigen, gericht tot Zuster Corne ia
en Mej. von Felde, voor de vele zorgen
en beslommeringen, die zij zich zoo van
harte gaarne hebben getroost, om hunne
patiënten eene kerstverrassing te bezor
gen. Nog eenigen tijd bleef men gezellig
bijeen en behoort thans deze eenvoudige-
maar ontroerende plechtigheid tot e
venleden, bij ons allen echter de herinne
ring nalatende van eenige momenten van
zuiver en verheffend geluk.
Ook zij, die door hunne gaven, de zus
ters tot deze kerstviering in staat hebben
gesteld, kunnen met groote voldoening op
hun daad terugzien. Niet alleen de mooie
geschenken,, maar meer nog het bewust
zijn, dat anderen, in sommige opzichten
meer bevoorrechten, in deze lijden met
liefde en hartelijkheid aan hen hebben ge
dacht en voor hen hebben gezorgd, za
onze patiënten goed doen en sterken.
Bruine Suiker
Het ©enne Vadertje Langbeen, Over
schotje, Polly Perkins eniz. is weer met
één aangevuld.
„Bruine Suiker'' heet het nneuwee suc
cesnummer; want een succes zal het wei
worden, evengoed als „Vadertje Lang-
I,con"! en Annie van Ees viert er wel
verdiende triomfen in de titelrol. Zij as
trouwens o.p tiaar bekend' terrein en baar
suoces hoe weJvediemt ook wordt
-wel wat goedkoop.
Het is een onschuldig stuik, waiar ieder
een een avond hartelijk bij genieten kan.
Bruine suiker (in het stuk wordt ons
verteld dat bruine suiker wel suiker is,
maar niet zoo fijn als witte suiker),
bruine Suiker is een voo'nnalig kunst
je dat door huwelijk anet Sloame een ge-
ihoeJe familie op stelten zet en tot hoofd
op hol brengt, verkeerd begrepen wordt,
maar tenslotte, na de eer der familie te
hebben gered, met gejuich in de familie
wordt teruggehaald. Het is kostelijk van
grappigheid en Annie van Ees maakt
(Bruine Suiker van ongemeene zoetigheid.
Hermann. Schwab, idiie alle éer van. zijn
regie hooft, maakt ook van Edward Kmigh-
terabridge iets hcdl aardigs, evenals
Flor ta Roche van SJcane. Het spel echter
van dezien laatste is wel wat te mat. Fie
GareUen maakt van Honogda eien goede
emotie, doch kaai wat minder overdreven
doen om. natuurlijker te zijn, evenals Hans
van «Ees verdienstelijk is al'S Archibald,
doch wat erg overdreven doet. Alle rol
len zijn uitmuntend bezet, en het blijspel-
lctje verdient de aandacht van wie zich
een avond onschuldig en hartelijk verma
ken wit.
De Haarlemsohe Handelsverceniging
de Hanze en de Chr. MididenstaiKLsveree-
niging hebben aan den gemeenteraad een
adres gericht betreffende het voorstel tot
uitbreiding van de marktplaatsen.
Zij achten dit voorstel zeer nadeetig
voor de neringdoenden in deze gemeente,
die in gemeentelijke last'en mede bijdra
gen en wier vermogen tot het dragen de
zer lasten aanmerkelijk wordt vermin
derd, wanneer hu-n zeer veel concurrentie
wordt aangedaan door buiten de gemeente
woonachtige personen, die geheel buiten
het gemeenteverband! staande op geen en
kele wijze in de gemeentelijke lasten dec-
len en dus ook schadelijk zijn voor de ge
meente zelf.
I11 de vaste overtuiging, dat in plaats
van uitbreiding eerder beperking van de
marktplaatsen een gemeentebelang zijn
zou, verzoeken zij d'en Raad dit voorstel
niet' aan te nemen, en wanneer de Raad
met de hierboven ontvouwde argumenten
niet kan mede gaan het voorstel aan te
houden tot een volgende vergadering, ten
einde de organisaties de gelegenheid le
geven zich in deze materie verder op de
hoogte te stelten en uit te spreken.
Bekroond. Op den te Amsterdam
gehouden zangwedstrijd van Si Fa Ko be-
ha'alde „Inter Nos'' fit Haarlem, dir. N.
Hoogerwerf, met algemeene stemmen den
tweeden prijs (8 gouden medailles en 4°)
en „Orpheus", uit Haarlem, dir. P. v. d.
Roovaart met 3—2 stemmen den derden
prijs (8 verguld zilveren medailles en
f 25),
De' muziek verslaggever van „De Cou
rant" schrijft omtrent deze bekroning:
,De uitspraak van de jury heeft nu:
zeer verrast. Natuurlijk is de jury geheei
te goeder trouw, dit stel ik voorop. Man
nen als Diamant, Corne'lis, Dresden, die
niets met kwartetten hebben uit te staan
en ze niet eens kennen, kan het geheel on
verschillig zijn, wie prijswinners zijn.
„Maar is de 'kijk van een jury op dc
prestatie wel tijd de juiste? Zoo had ik
voor den eersten prijs genoteerd „Inter
\T0s", Haarlem, 'en met heel klein ver
schil „Orpheus", Haarlem. Bekte kwa-
tetten zongen zeer goed, beschaafd, en op
toon. Het onderling verband der stemmen
was bij beide kwartetten heel goed. Dc
uitspraak der jury was echter d'at „Jos. M.
Orelio", Amsterdam, den eersten prijs
kreeg, weiswaar met 32 stemmen (nl.
Dresden en Cornells tegen zoo ik hoorde)'
Nog een sta-in -den-weg.
Verleden weok maakte ik een opmer
king over de verkeersbelemmering op de
Kinderhuissingel, waar je niet kan loo-
pen wegens lijfsgevaar.
Thans wijst men mij op een andoren
sta-in-de-weg, meer in het stadscen
trum, en misschien niet zoo gevaarlijk
maar toch lastig genoeg, omdat hier
heel den dag passage is.
Het gaat over den hoek van do Spok-
straat en de W armoesstraat. Voer de
ruit van den boekwinkel, in do W ar
moesstraat, was een trapkelder, met een
hekje afgezet. Nu is dat hekje verdwe
nen, en de trapkelder is verbouwd, zoa
dat je er rustig over loopen kunt.
Maarde lantaarn op dien hoek
staat er nog.
Vroeger fiad niemand daar last van,
want door het hekje had je da lantaai'n
niet eens in de gaten.
Maar nu do weg geheel vrij is, wordt
de lantaarnpaal onbewust een hinder
voor de voorbijgangers.
Wellicht kan er voor dit verdienste
lijke straatmeubel een beter plekje wor
den uitgezocht.
Uitvoering voor kinderen en kin
dervrienden, door Cath. v. Hennes
en Hanna Verbena, Schouwburg
Jansweg.
Oath. v. Kermes slaagde er op wonder
volle wijze in haar jeugdig zoowel als
volwassen auditorium te boeien. De kin
derliedjesvan haar blijven altijd iets aan
trekkelijks hebben.
Allereerst kregen we een kabouterver
telling te hooren, die, op het klavier
werd geïllustreerd. „De kluchtige avon
turen van Pop Tapsy vielen natuurlijk,
zooals altijd, uitstekend in den smaak
en 't was aardig om aan te zien hoe de
kleine luisteraars met him vertelster mee
leefden.
Op voortreffelijke wijze droog Ilanna
Verbena eenige van de vele kinderliedjes
van Oath. v. Rennes voor.
„Kindergebedje" werd uitstekend uit
gevoerd en bracht alle aanwezigen zeer
onder den indruk.
Eenige voordrachten uit Oath. v. Ren
nes' bekende „Rooie boekje" vulden het
programma verder.
Hanna Verbena zeng hierbij op haar
bekende wijze, en bracht do aanwezigen
met haar heerlijk geluid in verrukking.
Voor jong zoowel als voor oud was
gewoon 't een prettige avond.
Aanbesteding. Heden werd aanbe
steed: Het éénjarig onderhoud van de
militaire gehouwen en werken van het
zuidelijk gedeelte van het westelijk front
der Stelling van Amsterdam. (Raming
29.150).
Laagste inschrijver L. H. Rings te
Santpoort voor f 28000.
Het éénjarig onderhoud van de mili
taire gebouwen en werken van liet ge
deelte van het westelijk front der Stel
ling van Amsterdam bij IJmuiden. (Ra
ming f 11.070).
Laagste inschrijver L. H. Rings to
Santpoort voor f 10.500.
Het éénjarig onderhoud van de mili
taire gehouwen en werken van het zuide
lijk front der Stelling van Amsterdam.
(Raming f 18.000).
Laagste inschrijver L. H. Rings te
Santpoort voor f 17.400.
Het éénjarig onderhoud van de mili
taire gebouwen en werken te Haarlem,
to Overveen en te Schoten. (Raming
f 26.870).
Laagste inschrijver L. H. Rings te
Santpoort voor f 25.500.
Het N. O. G. Voor 1922 zijn de be
stuursfuncties in deze 78-jarige onderwij
zers-organisatie verdeeld als volgt:
H. van Leeuwen, Schotcrweg 194, voor
zitter; J. W. Sevenhuysen, vice-voorzitter;
Mej. L. C. Snijders, 2e secretaresse; G. J.
Bcttink, Vclserstraat 41, le secretaris; mej.
A. B. G. van Slee, penningmeesteresse.
Men schrijft ons:
't Gebeurde in een der dorpen tin Haar
lem's omgeving.
Een bloemist is heel 'kort geleden her
trouwd met een Duitsche dame. Voor
•enkele dagen kwam hij van zijn huwe
lijksreis thuis. Wegens de hoogst pretbge
verhouding, die er steeds tusschen den
patroon en zijn personeel bestaat ver
scheen genoemde 'heer met zijn vrouw op
bet kantoor, <len einde de laatste aan de
bedienden voor te stellen. Dit alles is
heel gewoon. Maar zeer onaangenaam is-
dat de vrouw van den patroon ter ken
nismaking hare hand uitstrekt naar een
vrouwelijke dienstbare en. dat deze de
hare weigert. Dit gebeurde door een En-
gelsohe jonge dame, die meergenoemde
heer dn dienst heeft voor kantoorwerk
zaamheden. Ieder begrijpt dat het jonge
paar zich door deze handelwijze diep be-
■leediigd gevoelde en dat de haatdragende
SJ»
Bij de behandeling van do gemeente-
begrooting van Bloemendaal heelt de heer
Van Kessel nog eens op do malligheid
■ju .vezen dat van hoogerhand gesanctio
neerd wordt het idiote bijgeloof dat uit
deze gemeente, voor 't meerendeel be
staande uit bewoners, die zich gaarne
rekenen tot de „intellectueelen'wil we
ren alle huisnummers 11 en 13.
De burgemeester, die dezen zomer do
wijsheid verkondigdo dat men de men
sehen zich aan 't strand moot laten „uit
leven," li t deze gelegenheid voorbijgaan
zich een weinig te rehabilitee ren door
althans dit krankzinnige bijgeloof aan
de kaak te stellen.
Om diepzinnige, ons onbekende gron
den werd dit verzuimd.
„Er zijn er," aldus verdedigde de bur
gemeester, de belachelijke gemeent-élijkó
oekase, „die het zoo onprettig vinden in
een huis te wonen met nummer 13, om
dat in zoo'n huis geen dienstboden te
houden zijn." Ons zijn personen, cn niet
de eerste de beste in Bloemeldaal, be
kend, die ook nog om andere redenen
een afkeer van nommer 13 hebben, n.l.
uit puur bijgeloof.
Maar we hebben er vrele mede dat
dezen bijgeloovigen, die nota bone nog
prat gaan op den naam „zeer ongeloovig
en vrijzinnig te zijn," do nachtrust mot
wordt ontnomen, omdat zij op nommer
13 moeten slapen.
Maar dit staaltje van bijgeloof dient
dan eens good te worden onthouden, to
gen den tijd dat ons, R. IC, van die
zijde „bijgeloovigheid" wordt verweten.
Het is te mooi, om niet ste .ig vast
te leggen.
Barometerstand: 749. Neiging: stilstand.
OPGAVE VAN:
Engelsche (die alleen uit haat tegen al
wat Duitsoh is en naaT nu bleok van te
voren gezegd had) 'hare hand aan de jonge
mevrouw te zullen weigeren) met toeken
ning van nog 2 maanden salaris onmid
dellijk werd ontslagen. Toch, zoo deelde
men ons mede, staat bedoelde firma wer
kelijk sympathiek ten opzichte van zijn
personeel.
Jubileum. Onder de gewone blijken
van belangstelling herdacht de heer N.
Michielse, ploegbaas, bij de Centrale
Werkplaats den dag, waarop hij voor 40
jaar bij de II. IJ. S. M. in drenst trad.
(Wordt vervolgd.)
