weet te verdedigen. Ik moet u eerlijk deel gehad. Mijn pleegvader, die de donker geworden. Door net \rcose ljKe men post wsKïeeöt. Maar Laura wiiav
bekennen, dat ik tot hiertoe nog nooit verhevenheid mijner zending niet be- gedrang kon mijn vader mij niet meer er niet van weten. De hemel is mijn
.zooiets gehoord heb. Gij hebt een nieu- greep, deed mij eenige verwijten ik houden, ik geraakte tusschen het volk getuige, dat ik alles in het werk gesteld
we wereld voor mij geopend." heb hem toen den rug toegekeerd. In en werd op den hoek van de rue Saint heb om haar de republikeinsche ideeën
„Mijn wetenschap is de geschiedenis plaats van mijn verstand door slafelijk Florentin door een vreemden man in te prenten. Haar vriendinnen uit hel
van mijn leven," antwoordde Solon, werk te verstompen, zooals zooveel meegenomen." pensionaat hebben haar het hoofd op
Vol trots zijn baard streelende. anderen mijner broeders nog steeds „Goddelijke Voorzienigheid, hoe zon- hol gebracht. Laura wilde markiezin
„Welnu, vertel ons uw geschiedenis." doen, ben ik in deze onafhankelijkheid derling zijn Uwe wegen," riep Levrault zijn. Ik kan u niet zeggen, hoeveel ik
De markiezin slaakte een diepen opgegroeid. Terwijl mijn kameraden de armen ten hemel heffende. „Spreek geleden heb, toen ik dit zoo zeer met
zucht, zich in het zweet werkten om hun mijn vriend, was er niets dat u op het mijn ideeën strijdige huwelijk tot stand
i.Ge ziet in mij een slachtoffer van vrouw en kinderen een stuk brood te spoor van uw ouders kon brengen zag komen. Gij zult nooit kunnen be-
onze bedorven beschaving," zei Solon, kunnen bezorgen en met sombere blik- „Helaas, ik was gekleed als de zoon seffen wat het voor mij zeggen wilde
;„Ik heb mijn ouders niet gekend. Op ken in de toekomst schouwden, zat ik van een rijk man en droeg een met mij met de aristocratie te vereenigen
(driejarigen leeftijd werd ik opgenomen aan hun tafels aan en deelde onder hen kant afgezet hemd." en mijn dochter af te staan aan een
('door een kleinen burgerman, die reeds het brood der waarheid uit. Ik was lid „Gemerkt meteen T en een L," vroeg markies, die in ledigheid-was opgevoed
Itwintig jaar getrouwd was en kinder- van verschillende geheime genoot- Levraul. haastig. en opgegroeid."
uoos was. Hij was zoo verheugd, een schappenen heb zoo het koningschap „Juist." antwoordde Solon verbaasd. „Kom kom, ik vergeef u het huwelijk
?kind onder zijn dak te hebben, dat de ondermijnd en den grooten dag van „En d.oeg je geen teeken op de van mijn zuster, maar ik geloof niet,
f goede man vergat naar den naam en de Februari voorbereid." borst dat mijn vrienden u zoo gemakkelijk
woonplaats van mijn familie te infor- „Eindelijk hebt ge dus uw doel be- „Ja, een roode vlek, symbool van zullen vergeven. Om een dergelijke fout
meeren. Ik kwam niets te kort, men had reikt," zei Levrault, zich in de handen het bloed dat ik moest vergieten om weer goed te maken moeten er waar-
eenvoudig alles voor mij over. Ik was wrijvende, „de republiek triomfeert, het menschdom te verlossen," ant- borgen voor onze heilige zaak gegeven
hun natuurlijk voor alles zéér dankbaar, het uur van rust heeft voor u geslagen." woordde Solon, zijn vest losknoopende. worden."
doch begreep spoedig bet egoistische „Het uur van rust Voor mij bestaat „Timoleonriep Levrault, „Waarborgen," riep Levrault ver
doel van mijn zoogenaamden weldoener. er geen rust. Het is niet zonder reden „Timoleon, kom in mijn armen. Kom baasd uit.,,Ve klaar je nader, Timoleon,
Ik was negen aar oud. Mijn pleegvader dat ik van mijn kameraden den bijnaam mijn zoon, je hebt uw vader terugge- en zeg me wat je daarmee bedoelt."
hield een lange preek over de voordee- van „Marche Toujours" gekregen heb. vonden." „U moet een tastbaar bev/ijs geven
len van he; werk en stuurde mij den- De revolutie van Februari is maar een En hij drukte Timoleon tegen zijn dat ge v/aarlijk onze zaak getrouw zijt.
zelfden dag nog naar de school. Op stap op den grooten weg dien't mensch- hart. Zijn t anen vielen in den baard Tot hiertoe heeft onze partij nog geen
school maakte ik voor de eerste maal dom moet afleggen. De bangerikken en van zijn zoon, die zijn vader tevergeefs eigen orgaan gehad. Geef mij honderd
kennis met de twee groote misstanden de blinden willen reeds halt houden trachtte af te weren. De markiezin be- duizend francs om een dagblad op te
onzer maatschappij de onrechtvaar- maar ik zal werken als een onvermoei- schouwde deze onverwachte scène als richten dat zal heeten „La vérité so-
digheid en de ongelijkheid. Bij het baar pionier en zonder medelijden alle verdwaasd. Laura, die haar broer nooit ciale"
ontbijt haalde ik uit mijn schooltasch hinderpalen, die ons in den weg staan gekend had en zich nooit met hem „Honderdduizend francs Honderd
een boterham te voorschijn, het kind, verwijderen." beziggehouden had, scheen weinig ge- duizend francs voor de sociale waarheid
'dat naast mij zat, had echter een ge- „Dus is de republiek uw einddoel vleid te zijn hem onder de gedaante Voor een waarheid, waarvan we de om-
'bakje. Ik was maar negen jaar oud en niet," onderbrak hem Levrault. van Solon Marche-Toujours terugge- zetting in daden nooit zullen beleven,
(toch 'opende dit eenvoudige gebakje „De republiek moet vanaf het oogen- vonden tevhebben. zooals ge zelf gezegd hebt. Honderd-
imijn oogen. Het was voor mij de eerste blik dat ze gesticht is, omvergeworpen „Maar," riep de markiezin vol woede, duizend francs voor een waarheid, waar
openbaring van de sociale waarheid." worden. Ik verklaar mij den vijand van uit, „ge hebt me toch gezegd, dat ge van ik nog geen twee woorden ken."
Op negenjarigen leeftijd," riep Le- alles wat is, want ik heb een voorge- uw zoon verloren had." „Meent ge dan dat één dag, één week
[vrault verbaasd uit voel van al wa: zal zijn." „Ik had hem verloren, maar ik heb of één maand voldoende zijn om u uit
f Den volgenden dag," vervólgde „En wat zal dat zijn," vroeg Levrault hem teruggevonden." te leggen wat ik jarenlang heb bes u-
Sol'on zaten er gedurende den speel- verbleekend. „Ge hebt me bedrogen," zei de mar- deerd en waarvoor ik geheel mijn leven
r'tiid midden op de speelplaats drie „Een heerlijke toekomst,Tïep'Sölon kiezin. lang gewerkt heb Geef mij het noo-
klnderen met ezelsooren, ik was een vol geestdrift uit. ,;';u „Weet wel wat ik gezegd heb, ik dige geld om „La vérité sociale te
'der drie. Weet ge waarom men ons „Welke toekomst l heb u nooit gezegd dat hij dood was. stichten dan zullen de schubben spoedig
'strafte? Omdat we niets hadden ge- „Een heerlijke, maar hóéveel bloed, Sinds zevenentwintig jaar had ik van uw oogen vallen en zullen mijn
(daan. Zoo had mij het gebakje de onge- hoeveel ruïnes nog, alvorens in het niets meer van hem gehoord. De Voor- broeders u zegenen... i"
'liikhéid en de ezelsooren de onrecht- land van belofte aan te komen. De zienigheid heeft hem mij teruggegeven, Levrault trachtte tevergeefs zich
(vaardigheid leeren kennen. De school geschiedenis van het verleden is maar staat ge er verwonderd over dat ik er van het zaakje af te maken, maar Ti
lls een eetrouwe spiegel van de maat- kinderspel vergeleken met de oor- mij om verheug n moleon bleef doof voor al zijn bewérin-
ii In miin practisch leven, dat logen, die het menschdom nog zal „Ge hebt me schandelijk bedrogen, gen. Het was reeds twee uur in den
hernam de markiezin buiten zichzelf nacht. Levrault, die de ware bedoelin-
schappij. In mijn practisch leven, dat logen, die het menschdom nog zal
xeer rijk aan ondervinding ii, heb ik bij moeten voeren om to het einddoel te
/eiken stap teruggevonden, hetgeen de komen." van woede. gen van Timoleon te laat begrepen had,
'school mii geleerd had. Opgezweept „Bloed en ruïnes," riep Levrault „Waar beklaagt ge u over, mevrouw? had er reeds spijt van dat hij zoo on-
Uoor de dwaze hoop dat ik spoedig een als verdwaasd uit. „Maar er is niets Vreest ge dat Timoleon uw zoon schade voorzichtig geweest was zijn armen
'onafhankelijk man zou worden, luis- meer omver te werpen. De aristocratie zal berokkenen? Vreest ge, dat hij zijn direct voor ;ijn zoon te openen. Van
^terde ik bereidwillig naar de lessen, en de burgerij liggen verpletterd ter aandeel in de erfenis al opei -chen den anderen kant kon hij hem oninoge-
/die men mij gaf doch ik heb mijn on- aarde. We zijn immers allen broeders." Vergeet ge dan zijn edelmoedige be- lijk honderdduizend francs weigeren
voorzichtigheid 'duur moeten betalen. „Er zijn nog verschillende vooroor- ginselen Hij wil niets en vraagt niets van het oogenblik af dat hij zijn doch-
Nauwelijks kon ik lezen, schrijven en deelen en menschelijke dwaasheden die anders dan waarheid en rechtvaardig- ter een millioen meegegeven had. Hij
'tellen of mijn vader hield een tweede overeind staan en door de domme me- heid." beloofde dus de honderdduizend francs,
'preek' waarin hij mij over den oodzake- nigte aangebeden worden. Ook het eigen „Hola," riep Timoleon, van zijn ver- Vader en zoon namen van elkaar af-
Uikhei'd om'n betrekking te kiezens prak dom, het erfrècht en de familie moeten bazing bekomende, uit, „laat ons de scheid om zich ter ruste te begeven.
Bii een Juwelier waar ik mijn leerjaren afgeschaft worden." ij zaken niet verwarren. Ja, ik wil alleen Levrault zocht naar de middelen om
doormaakte ontdekte ik reeds aan- „Het eigendom, het erfrecht en de waarheid en rechtvaardigheid, maar zijn beurs te redden Timoleon nam zich
stonds een'der grootste wonden van familie! Maar dat is de ineenstorting wij zullen het niet meer beleven, dat de voor zijn vrienden, die nog altijd bij
onze samenleving, de exploitatie van van alles." waarheid en de rechtvaardigheid op den zijn vader logeerden, weg Jte zenden,
den mensch door den mensch. De „Zooals ge zegt," antwoordde Solon troon zitten. Zelfs onze kinderen en i'
mensch was daar gelijk aan een machine trotsch, „ik wil de ineenstorting van kleinkinderen niet. De nieuwe wereld, XVII.' £j
en werd door zijn werk met een schan- alles. Wat is het eigendom Een be- waarover ik u gesproken heb, ligt nog p-
deliik salaris beloond. Eiken morgen leediging voor de armoede 1 Wat is het heel ver in de toekomst. In afwachting Het holel Levraul was een echte
werd ons het werk door een meester- erfrecht Een beleediging aan de recht- dat de menschheid den voet zet in dit hel geworden. Timoleon wilde met alle
knecht aangewezen en verdeeld. Hij vaardigheid. Wat is de familie Een nieuwe land van Kanahn, moeten wij geweld een leven leiden dat met zijn
snande ons voor het werk, zooals men beleediging voor de gevonden kinde- ons aan de bestaande toestanden aan- nieuwen stand overeenstemde. Terwijl
de ossen voor een ploeg spant. Ik be- ren passen." hij op zijn honderdduizend francs wacht
vreen al sooedie dat de werkplaats in „Maar in mijn oogen heeft de familie De markiezin verliet de kamer als te, had hij eenige handenvol goudstuk-
den mensch alle hoogere aspiraties toch ook iets goeds/' een wervelwind. In de deur gekomen, ken aangenomen om inde di ecte ver-
vernietigt Terwijl ik zoo over de vrij- „De amilie," hernam Solon, „is wierp ze een vernietigenden blik op teringen te voorzien. Hij had zich meu-
h«lH en het knechtschap nadacht, werd het georgani eerde egosïme, een bond LevraultLaura volgde haar, zonder we kleeren gekocht, waa door zijn
het mii duidelijk welke heerlijke roeping tegen de waarheid. Wat zou ik zelf een woord te spreken. geheele uiterlijk veranderd wa:. Hij
ik te vervullen had. Ik was geroepen, geweten hebben, wanneer de Voorz'enig Toen Solon alleen met zijn vader was deelde zijn bevelen ui als heer en
om het menschdom te vernieuwen en heid mij niet van mijn ouders geschei- achtergebleven, voelde hij zich meer meester van het huis, hij sprak de
te leiden. Ik was toen nauwelijks vijf- den had. Dan zou ik immers een onwe- op zijn gemak, want hoewel hij voor dienaren op hooghartigen toon toe,
tien iaar' maar in de school der ver- tend, onbeduidend persoon gewees zijn, geen klein geruchtje vervaard was, dwarsboomde zooveel mogellijk de
drukkvng' wordt men vroeg oud. Ik die de andere men chen verdrukt. Ik stemde de houding van de markiezin markiezin en Gaston, lach e met de
stond od de barricades van Juli, we zou misschien ijk geweest zijn, wan ik hem allesbehalve prettig. Hij maakte ideeën van Levrault en verweet zijn
versloegen de schildwachten cnikwas twijfel er geen oogenblik aan oi ik ben het kort en onde vroeg Levrault zoo zuster onophoudelijk haar mésalliance,
de eerste die in het Louvre binnen- van burgerlijkea komst." uitvoerig mogelijk over den toestand Hij had zijn vrienden weggezondenen
t j'i „Belangwekkend jongmensch," voeg- van zijn fortuin. Toen hernam hij op sprak nooit meer over zijn apo tolaat.
Da verontwaardigde markiezin wilde de Levrault e bij, „hoe is het eigenlijk plechtigen toon De markiezin had zich reed twintig
onstaan en heengaan, doch het gezang gekomen dat ge van uw familie ge- „Wie zou ooit hebben kunnen den- maal voorgenomen terug naar La Ro
der Girondiinen dat zich op de straat schelden werd ken dat mijn zuster met een markies chelandier e gaan, doch ze had dit
hnnren deed 'dwong haar te blijven. „Niet is eenvoudiger. Op zekeren zou trouwen. Wanneer mijn vrienden elkens uitgesteld. Ze voelde in zich de
Solon vervolgde zijn geschiedenis, avond, toen er op de „place de la Con- zullen weten dat ik uw zoon ben en kracht niet om vaarwel te zeggen aan
Terwiil ik de zalen van dit weelderig corde" groot vuurwerk was, heeft mijn wanneer ze mij uitleg vragen over dit dit weelderige leven, dat haar reeds
inó'arichte naleis doorliep, voelde ik in vader mij derwaarts genomen...." zonderlinge huwelijk, w»t moet ik hun zooveel opofferingen gekost had. Zij
mh den haat tegen den rijkdom en de „Goede! Hemel," riep Levrault dan antwoorden?" wantrouwde Timoleon en bleef expres
liefde voor de gelijkheid verdubbelen, „wat zegt ge daar Een vuurwerk..„Beste zoon, geloof me, uw zuster om een oogje in t zeil te kunnen hou-
IW vnalda dat ik door de Voorzienigheid Vertel verder.... Op de place de la heeft me al heel wat verdriet bezorgd, den.
apropnen was om de aristocratie en de Concorde.... uw vader had u op den antwoordde Levraul'', „ik had voor Timoleon ree ameerde ntusschen met
burpprii evengoed als het koningschap arm genomenhaar een trouw republikein ah man ge- meer aandrang zijn honderdduizend
pmvpr te werDcn. Getrouw aan mijn „Men had juist het bouquet afge- kozen, met name Jolibois, dien ge wel francs, die zijn vader hem beloofd had.
beginselen heb ik aan alle staatsgrepen stoken en geheel de plaats was weer zult kennen en die thans «en voorna- Levrault wilde eerst ^echter wa meer
rve aio sociale waarheid we en en nfet me»? zeggen „de menscnen", maar
itelde zijn zoon eenige vragen. „de mensch Want alle menschen
„Ik zal mijn belofte houden," zeide zullen in schoonheid, in verstand, in
hij, „maar voordat ik u mijn geld afsta, kracht en geluk geheel gelijk zijn. Dan
moet ik eers: wat meer van die sociale zullen er geen groote en kleine men-
waarheid weten." schen meer zijn, noch rijke of arme,
„Ik h3. haal het, vade', hetgeen ik u want alle menschen zullen dezelfde
te zeggen heb, zoud ge niet kunnen ges alte hebben en de goederen zullen
aanhooren zonder te schrikken. Ge zijt gelijk verdeeld worden, daar ze ieder-
zoodanig met de yooroo. deelen der een toebehooren. Met een pennestreek
wereld doortrokken, dat ik voor uw supprimeer ik ook alle hartstochten,
verstand vrees, wanneer ik u alles de jaloerschheid even goed als de be-
moest openbaren." geerlijkheid. Wat voor een heerlijke
„Dat kan me niet schelen," antwoord wereld zal dat zijn 1 Alle menschen
de Levraul „wat er ook van kome, in alles gelijk 1 Men zal nauwelijks meer
ik wil tegen eiken prijs een nadere ver- u en mij kunnen zeggen, want iedereen
klaring hebben." zal zich in den eersten den besten voor-
„Ge wilt dus als de arend de zon te- bijganger terugvinden."
gemoet vliegen," vroeg Timoleon. „Ik ben erg nieuwsgierig hoe ge dezen
„Ja," antwoordde Levrault, ,ik droom zult verwezenlijken."
ben er vast toe besloten." „Dat wil lk graag gelooven," hernam
„Ge zult u nog wel herinneren wat ik Timoleon.
over het eigendom, het erfrecht en de „Het doel van de sociale waarheid is
familie gezegd heb. De overweging dus alle menschen gelijk te maken
van deze drie begrippen brengt ons „Zooal ge zegt, vader. Herinner u
direct tot de ontdekking van 'n hoogere het mooie gezegde van Rousseau
waarheid. Mijn pol iiek systeem kan in .Wanneer iets uit de handen van God
wee woorden samengevat w rden. komt is het goed, zoodra de menschen
k heb v .1 in de boeken van onze het echter in handen krijgen ontaardt
groote wijsgeeren gelezen. Hobbes wa3 het." God heeft aan a le menschen
zooal, u weet een voor tander van de dezelfde kracht en hetzelfde verstand
ty.anni Zijn theorie is niet waard gegeven. Alleen de opvoeding heeft de
wee legd te wo.den. Montesquieu monsterachtige ongelijkheid doen ont-
is een voorstander van volksvertegen- taan, waarui. de wijsgeeren de meest
woordiging, d.w.z. voorstander van verder elijke en gevaarlijke argumenten
een oude machine, die zooeven op haar putten. Ik zal de opvoeding heelemaal
versleten wielen in elkaar is gezakt, hervormen en de gelijkheid invoeren.
Hebge de verhandeling van Cicero Alle menschen zijn in staat alle werk
over de republiek gelezen te verrichten, iedereen moet om beur-
„Nooit," zei Levrault. ten allerlei ambten waarnemen. Be-
„Des te erger," hernam Timoleon. grijpt ge het
„Wanneer ge haar gelezen had, zoudt „Ik moet bekennen," zei Levrault,
ge evengoed als ik inzien wat voor rot- „dat ik niet snap hoe ge uw systeem
heden de republiek in haar binnenste in zult voeren."
verbergt. Daar s dus evenmin iets ,,Tot hiertoe heb ik volstaan met u
mee te beginnen. Over Aristoteles wil het doel van mijn y teem uit te leggen,
ik u niet spreken, zonder eenigen twijfel Thans wil ik u een en and zegg:n over
kent ge zijn politiek systeem." de middelen, die er mosten a ngewend
„Het gaat niet over Aristoteles, maar worden om tot dit doel te kom n. Voor
over uw systeem." t ik h eraan echter begin, moet ge
„Aristoteles die zooveel dingen voor- een plech ige belofte afleggen."
zien heeft, heef niet he minste idee „Welke belofte," onde brak hem
gehad van de sociale waarheid en om u Levrault.
de waarheid te zeggen kan ik alleen „Zweer mij, dat ge aan niemand zult
groot medelijden met Aristoteles heb- ve. tellen wa ik u nu zeggen ga. Mijn
ben." goede naam en mijn ee i er m e ge-
„Maar Aristoteles kan mij niets moeid. Denk er wel om dat, wanneer
schelen," rei Levrault ongeduldig. iemand moes weten wat ik u nu ver-
„Ook de republiek Yan Pla o, hoewel tellen ga, hij de sociale waarheid tot
ruimer en grootscher opgevat dan de zijn eigen voordeel zou uitbuiten. Men
epubliek van Cicero, is vol misstanden, zou mij de nieuwe wereld, die ik ont-
Daar hij echte de familie opgeheven dekt heb, afnemen. Zweer mij dus de
heeft, moeten we eerbied voor hem heb- meest strikte discretie."
ben. Dit was reeds een eerste groote „Wees ge ust, ik zal uw geheim aan
stap in de rich.ing van de sociale niemand ov.rvertellen, ik zwe.r he
waarheid, maar bij dezen eer ten stap „Let dus goed op. Want als uw
heeft hij het jammer genoeg gelaten, vers and u ook maar één oog nblik
Ik werd door den Hemel uitve koren in den teek laat, wanneer ge ook maar
om de sociale waarheid te ontdekken." één woo d laat on'nappen terwijl
„Ik luister met ongeduld." ik mijn geda hten ontw kkel, mo t ik
„Moze heeft over de bijkomstige m:t da bewijsvo ring opnieuw van
omstandigheden in zijn Lev. icus en v ren f beginnen."
zijn Deuteronomium eenige juiste din- „Ik ben geheel en al oor." 4
gen gezegd; maar een algemeene wet „Alle vijf jaren heeft er een verloting
heeft hij nooit gegeven. Aan Salomon van de verschillende ambten plaa s.
hebben we eenige ruimere ideeën om- Dj vj p'ich ing man e e lo ing
trent het huwelijk te danken..de l t' nemei begi t op twinti jarigen
„In-'s hemelsnaam," riep Levrault leeftijd. Niemand al het recht hebben
„kom dan toch tot de kwev.ie." zich over ijn getrokken nummer te
„Het h evenmin noodig da ik u over beklagen, want de volgende loting
Saint-Simon en Fourier spreek." zal iedereen de kans voor een and re
Neen, absoluut niet noodig, ik wil betrekking gev n. Daar het absoluut
alleen de sociale waarheid uitgelegd noodzakelijk is, dat alb menschen de-
zien." zelfde gjstal e hebb;n, rullen ij lke
„Weet ge waarom alle regeeringen vijf jaa vóór d lotin - gewog n wor-
veroordeeld zijn om omver geworpen den zij die ènder het vastgestelde
te worden, zelf wanneer Ma cus Aure- gewicht blijven, zullen met lichter werk
lius op de we eld te ug zou komen belast worden, wie er boven komt zal
„Ik moet tot mijn rchande bekennen zwaardsr werk krijgen. Een eender
da ik het niet wee voedsel, en een endee opvoeding
„Welnu," antwoordde Timoleon op zullen de gelijkheid van karakter en
ernstigen toon, „alle regeeringen zijn verstand invoe en. Dat men mijn sys-
gevallen jui t omdat het regeeringen t m met alle mogelijke krachten
waren. Om de noodlottigs gevolgen doorz tte en na twee eeuwen zullen er
van den val cener egeering te vermij- op d wereld nog :lech!s één man en
den, heb ik een afdoende methode ont- cén vrouw zijn."
dek ik upprimeer eenvoudig de Levraul meend te droomen. Hoe-
regeering. Wanneer de geheele wereld wel hij nog twij'elde om rent de so iale
met mijn theoriën al door okken zijn, waarheid, zou hij zeer gelukkig ge-
zal het niet meer toegelaten en niet weest zijn, wanneer hij Timoleon op
meer mogelijk zijn de wetten te over- een fa soenlijke wijze had kunnen kwijt
treden, want er zullen geen we ten meer raken.
zijn. Op de puinen van alle wetgevingen Maar hij wist niet waar hij zijn honderd
sticht ik dan de heerschappij van de duizend francs noest vandaan halen,
absolute gelijkheid. Voortaan zal men Honderd duizend iranc was de waarde
van Jjn hot ïfcaar iw e der«a vafi da als men zoo van mi] denkt af te komen,
som moest nog betaald worden. De dan zal ik geen haarbreed toegeven,
installatie op La Trelade en in de rue de Ik wil vijf honderd duizend irancs
Varennes had zijn los kapi aal opge- hebben en ik al ze h bben ook. Later
slorpt. Het grootste gedeelte van zijn zal ik wel met mijn zuster deelen."
geld had hij op de bank en in publieke „Da is gemeen," zei de markiezin
fondsen belegd. Eiken dag ging hij op minachtenden toon.
naar de beurs en eiken dag kwam hij „Maak u niet druk, moeder," zei
neerslachtiger thuis. Hij hield voor Ga ton.
zichzelf de zorgen, die over hem kwa- En zich tot Timoleon wendende,
men. De toestand der bank zag er alles voegde hij er bij „Laat geru t uw
behalve rooskleurig uit. De rente was rechten gelden, mijnhee Wij hebben
tot vijftig p o ent gedaald en was nog daarover niet te oordeelen. Sta me
s eeds zakkende. In zijn angs verloor echter toe dat ik over één ding mijn ve-
Levrault het hoofd en ve kocht ver- wondering uitspreek. De beginselen
schillende stukken. Maar den volgenden die ge verkondigt en uw apostolaat
dag begon de rente te stijgen. Hij kocht deden een groote bescheidenheid ver
zijn stukken terug, in de hoop dat ze moeden." j
zouden blijven stijgen, doch den vol- „We zijn niet mee - in den tijd," her-
genaen dag begonnen ze weer op schrik- nam Timoleon, „waarin de apostelen
barende wijze te dalen. Levrault verviel blootsvoets de wereld gingen veroveren;
van de eene speculatie in de andere en In de tegenwoordige tijden is alleen
stond spoedig aan den rand van den het goud de groote hefboom en ik zou
afgrond. Tot overmaat van ramp waren aan mijn plichten te kort komen,
ook.de berichten v n de bank v n El- wanneer ik het goud, dat mij recht-
bosüf, waar hij da bruid chat van zijn matig toekomL, niet opei chte."
doch-er belegd had, zeer slecht. Wat Op hetzelfde oogenblik kwam Le-
een gebeurtenissen en tegenslagen, vrault naar binnen, bleek als de dood,
zonder nog te spreken over het hoofd bevend over alle ledematen, met een
van Karei den Groote. brief in de hand.
Op zekeren dag zat de markiezin in ..Ik ben geruïneerd," riep hij;
een fauteuil e droomen en keek naar „Geruïneerd," riepen Timoleon, Lau-
de weelderige inricht ng van den salon, ra en de markiezin als uit één mond.
„De republiek," zoo sp ak ze zichzelf „Totaal geru'neerd," riep Levrault,
moed in, „heeft haar besten tijd gehad, 2>ch in een leuningstoel latende neer-
graaf van Chambord zal weer spoedig vallen.
de kroon van den H. Lodewijk op zijn „Welnu mijnheer," zei Gaston zon
hoofd zetten. Een gelukkig toeval der een spier te vertrekken, „ik geef
zal ons van den zonderlingen Timoleon u de volle beschikking over de bruids-
verlossen en het fortuin van mijn zoon gif* van uw dochter."
zal ons de deur tot het nieuwe hof ope- ..De bruidschat van mijn dochter," 'I
nen." antwoordde Levrault, „lees zelf den
Gaston zat in den hoek van den haard brief, dien ik zoo juist ontvangen
Laura en Timoleon maakten ruzie, heb." ,t
Timoleon was d en morgen voor de De bank van Elboeuf was failliet
eerste maal door zijn zuster ontvangen, gegaan. 4
De weelderige inrichting van dit mo- „Alles wat ik nog doen kan is u da
numentaie huis had zijn begeerlijkheid gastvrijheid van het kasteel Levrault'
opgewekt. Hij had een bezoek gebracht aanbieden. j
aan de paardenstallen en de emises ..En mijn honderdduizend francs,",
van Ga ton en had zich afgevraagd riep Timoleon met een stentorstem;
waarom hij op zijn beurt hetzelfde leven ..Het noodlot keert zich altijd en eeu-
als zijn schoonbroer niet zou leiden, wig tegen mij. Geruïneerd alvorens
Honderd duizend francs was al niet he* minste genoten te hebben Schip-
genoeg voor hem. breuk lijden in het gezicht van de ha-
„Mijn vader zal me graag drie hon- ven Maar het kan niet ernstig zijn
de d duizend francs geven, maar hij wat ge zegt, ge kunt niet heelemaal
moet niet denken d-at hij er zoo goed- geruïneerd zijn, er is toch wel iets wat
koop af komt. Sinds zevenentwintig er overblijft.
iaar heb ik niets aan mijn vader gekost. ..J". een vervallen kasteel in Bre-
Dat hij mij alleen maa geve, hetgeen tagne, waar ik u gaarne zal ontvan-
hij mij bij mijn meerderjarigheid zou gen."
gegeven hebben, wanneer de Voorzie- ..Ik u naar Bretagne volgen f Leven
nigheid mij niet van hem gescheiden ln een vluchtoord van aristocraten 1
zou hebben." Dat nooit," riep Timoleon. „Solon
„Zijt ge dan niet gelukkig," zei Laura Marche-Toujours zal zijn ouden weg
„dat ge hier na zoo'n langdurig zwer- weer inslaan. Wanneer ge geen hon-
vend leven onderdak gevonden hebt derdduizend francs voor me hebt om
Moet ge er God niet voor danken, de sociale waarheid aan te leeren, dan
dat ge eindelijk een kalm en rustig neem ik mijn geweer opnieuw op. Ik
toevluchtsoord gevonden hebt. Ge hebt 2al altijd wel een plaatsje vinden onder
u waarlijk nie te beklagen. E' ont- het dak en aan de tafel van mijn broe-
breekt u immers hier niets. Al uw ver- ders."
langensAcht dagen later vertrokken Laura
„Goede hemel, onderbrak haar en Gaston, Levrault en de markiezin
Timoleon, „ik vind dat ik alles behalve per diligence naar Bretagne.
veeleischend ben. Gij hebt een millioen Laura had den titel, dien ze met haaf
als bruidschat gehad, laat mijn vader bruidschat gekocht had, verloren en
mij de helft gev.n en na zijn dood zul-. Gaston den rijkdom, dien hij met ziui
len we dan het overblijvende samen dee- naam betaald had.
len."
Bij deze woorden spitste de markie-' .C XVIII.
zin de oor n. s
„Vijf honderd duizend francs I Vijf De terugkomst van de familie Le
honderd duizend francs voor zoo'n vrault-La Rocheiandier op „aar kas-
ong luksprof et. Uw vader zou wel teel droeg een alles behalve vroolijk
krankzinnig moe'en zijn, wanneer hii karakter. Het kon wel eön lijkstoet
ze u gaf. Wie kan e overigens bewijzen geweest zijn. En inderdaad, «vas het
dat gij ind rdaad zijn zoon zijt Op de lijkstoet niet van hun hoovaardij"
de borst draagt gij' een roode vlek, hun ij delheid en hun eerzucht Het hof'
doch is da wel een afdoend bewijs het pairschap, de adellijke titels en dé
De eerste de beste avonluriar kan zich millioenen waren in het niet verdwenen,
inmmers even goed als zoodanig uit- Er bleef hun niets over dan ledige geld-
geven." zakken en waardelooze adelbrieven.
„Wat zegt ge daar van avonturier," Ze hadden elkaar wederkeerig bedro-
riep Timoleon rood van kwaadheid, gen. Wat een reis
„Ja, mijn leven i een leven van geva- Eenige maanden tevoren hadden ze
ren en avon uren geweest, maar ik dezen weg in triomf en als dronken van
heb uit mijn verleden n e s e verber- vreugde in een gemakkelijk post-
gen, ik durf in het openbaa het afge- rijtuig afgelegd. Thans zaten ze zonder
w rkte programma van eiken dag van een woord te spreken op de harde ban-
mijn leven af te lezen, lk ben hier ken van een doodgewoon burgerlijk
thuis en wannee ik de helft vraag van rijtuig.
he geen mijn zu ter gekregen heeft, Gaston en Laura durfden elkaar niet
dan vraap ik waarlijk piej te_ve«l. En aan te kijken. Diep jn haar met pelzea
