BUITENLAND,
BINNENLAND.
Êli. BUIT1ML BERÏCHTEM.
D@ vondeling
DONDERDAG 19 JANUARI 1922
1 INDISCHE KROMiEK
DE GONFEREMTIE TE
WASHINGTON.
De toestand In Ierland.
De Conferentie te Genua.
i
DE ROMAN VAN EEN MONNIK.
FEUILLETON
(Naar Louise de la Ramé)
Umilta v/as niet van zins, met Vir-
ginio Donaldi te spreken, terwijl zijn
moeder en zusters nog sliepen en
hij er zoo zeker van scheen te zijn.
dat hij haar aangenaam was. Zij zat
zonder iets te zeggen, haar drie koeien
te melken en keerde hem den rug toe.
Vervolgens mat zij de melk af, goot
in kannen en gaf ze aan den knecht.
£le ze naar de stad moest brengen,
die met zijn muilezel en half-ver-
te. en kar geeuwend stond te wach
gj- Daarna nam zij de sikkel en eeri
en üte mand over haar schouder
bes,,ng naar buiten om voer voor haar
vee te snijden want het arme
nildHte in deze streken 's-zomers
het >ter de stallen verlaten, opdat
n°ch Roeiende koorn niet opvrete,
cn hiaa 8r°ene druiven afknage. Maan-
wanieer ,n 'n 't vruchtbaarste weer,
en bi0ejt e>ke duimbreedte land groeit
?e beheérstaan die arme gedegradeer-
hun vier j|chers van den grond op
jen, verdroten in de sombere stal
lucht en krl1 de bedompte, zwoele
donkere gevallen jammerlijk in hun
Umilta UeedngenschaP-
gen was, om j91 wat ,n 'iaar ve"no-
dering van haa/c9 ^dwongen afzon
door het sanni—i eren te verzachter 1
gras en de bes;
Virginio Donaldi sloeg haar gadeTop feestdagen of bij een begrafenis
toen zij met de sikkel en den korf ter tafel kwam. De zon straalde thans
door het sappi^T
naar buiten trad in het rosachtige
licht van den pasgeboren dag. Hi,
was noch boersch-dom, noch gekke
lijk in weerwil van den soldatenstand
had hij een zachte denkwijze en ze
kere teergevoelige kieschheid bewaard;
Hij wilde haar niet volgen, daar zi.
dit niet scheen te wenschen, maar
hij meende dat de zon, die boven de
bergen opging, niets aanminnigers
vond, dan dit woordkarige meisje
Het warme, rooskleurige licht vul
de reeds heel het dalde bergen wa
ren nog donker. Umiltè ging van he
licht in de donkerte en verdween
uit zijn oogende koeien loeiden
haar nadat is haar manier van
zuchten.
„Ik kom gauw terug, lievelingen;
houd je maar bedaard, arme, goede
beesten, ik kom terstond terug
riep zij op teederen toon van de hoog
te af.
„Zij heeft een goed hart," dacht
Virginio. „Wie, behalve deze dieren,
zal het winnen
Vier- of vijfmaal kwam zij van de
bergglooiing naar omlaag, ledigde
haar korf met versch voer in de rui
ven en toog dan weer naar het bosch
of naar het veld, om meer te halen.
Telkenmale vond zij den bersagliere
voor de staldeur zitten rooken. Hij
greep groetend naar zijn muts, als
zij voorbijkwamdat was alles,
i middels was de heele familie
/taan signora Rosa zette ter
:re van zijn terugkomst een groote
een dr.finlv.welke alleen
aan den horizonhet prachtige roos
kleurige schijnsel was reeds verdwe
nen het proza van den dag volgde
op de poëzie van den morgen.
Er is veel werk op de "boerderij
als die van signora Rosa, en ieder
heeft den last en de vermoeienissen
van den dag te verdragen. De ossen
gaan uit voor den arbeid op de ak
kers de herder leidt zijn kudde naar
de bestemde weide de zonen en doch
ters werken, evenals de bejaarde
grootouders. De vrouwen arbeiden
zwaarder dan de mannen zij moeten
den grond steeds omspitten, en deze
is door de zon uitgedroogd en hard
's-Middags eten zij een stuk rogge
brood en schemeravond scharen" zij
zich om een ketel groentensoep. Dat
is haar bedrijvig, werkzaam leven
,maar in den korten tijd van verpoo
zing hoort men muziek, gezang en
elach. De jonge lui dansen, de oude
euvelen tnet elkaar. De heerlijke
lucht welft zich over hen heen en
overal geurt en riekt het ais een fris-
sche rozenkelk. Zulk leven is waard
te leven.
Virginio Donaldi achtte dit het
beste leven. De Toskaner is steeds
aan zijn geboortegrond gehecht. Vir
ginio was een echte zoon van zijn land.
De over hem gestelde officieren had
den hun best gedaan, om hem te be
wegen, voorgoed den krijgsdienst te
kiezen. Toen hij na driejarigen dienst
plicht nog besloot bij de militairen
te blijven, ontving hij bevordering
ea_ eeret.eeken nipcht zelfs latei-
op een hoogeren rang hopen. Toch
verlangde hij vurig naar zijn dennen
bosschen en besloot, bij het einde
der volgende drie jaren naar huis
te gaan en weer boer te worden, aan
gezien na den dood zijns vaders,
volgens 's lands gebruik, de eigen
dommen hem ten deel zouden val
len. Door het kniehooge heidekruid
te gaan, de witte ossen in het juk
te sturen en de armen in de opge
stroopte mouwen vrij te voelen
dat achtte hij beter dan de schitte
rende uniform in den dienst des ko-
nings.
Hoewel hij een gedecoreerd sol
daat en in de oogen zijner buren en
bloedverwanten een held geworden
was, herviel hij onmiddellijk in de
oude vaöerlandsche gewoonten hij
ging dien morgen met de overigen
naar den veldarbeid en was daarvan
niet af te brengen. Ter belooning
kwam hij op den akker gestaag met
UmiltA in aanraking hij dacht, dat
het fraaie, ernstige gelaat van deze
dienstbode zijner moeder de zonnige
wereld vervulde met zijn eigen glans.
De liefde komt hier bij het eerste ge
zicht.
Het was Juni cn de oogst begon
het weer was prachtig en de^hoogstaan
de tarwe gebruind. De met druiven
ranken omslingerde groene ahorn-
boomen verleenden den snijders en
snijdsters schaduw, evenals de gelijk
zilver glinsterende bladen der olij
ven. De akkers lagen berg"-op en berg
af, lachende glooiingen, doorsneden
door klaterende beekjes. UmilU
omdat zij iong was en
werkte flink.
sterk en vol ijver bij al wat zij deed
maar middelerwijl droomde zij van
de gouden koets uit het sprookje
Wat zouden de menschen wel zeggen,
als zij, prachtig gekleed met een kroon
op 't hoofd, daarheen reed in alle
boeken van den kramer droegen de
koninginnen kronen zij had de
kleine houtsneden gezien.
Zij wist wel, hoe zij er alsdan zou
uitzien. Toinetta Sari, die gekomen
was om te helpen, gelijk de buurjon
gens en meisjes plachten te doen bij
zulke gelegenheid, keek haar aan en
haatte haar meer dan ooit, omdat de
bersagliere zoo dicht naast haar het
koorn sneed, en zoo dicht aan haar
voeten lag, toen men 's-middags on
der de ahornboomen uitrustte en de
wijnflesch rondging. Het is waar,
Umiltè sloeg even weinig acht op
hem als op de veldmuis, welke haar
voorbijliep en legde tegenover zijn
beleefdheden en bewondering zulk
een minachtende onverschilligheid
aan den dag, dat Toinetta zich drif
tiger maakte dan hij zelf.
„Zij is van de straat opgeraapt,"
dacht Toinetta met bitterheid, toen
Umilti in een schilderachtige houding,
met de hand onder haar blonde vlech
ten geschoven, de vlugge, groene hage
dissen gadesloeg en Virginio's ver
liefde blikken niet eens zag. Inwendig
verheugde Umiltè zich over haar zege
praal. Meisjes kunnen onbarnihartig
wreed jegens elkaar zijn Virginio's
zusters cn haar gezellin Toinetta
hadden vaak de trotsche, eigenwillige
trovatella gekrenkt door boosaardige
scherts, welke haar meer zeer deed
dan de driftige uitvallen van signon
Rosa. Het was zoet te zien, dat hui
gevierde broeder zich enkel met haai
bemoeide dat zij zich ergerden et
hem tot Netta trachtten te trekken,
Zij lachte inwendig, toen zij zag, hoi
hij haar volgde en alle valstrikkeij
van Sari's dochter vermeed. Maai
voor Virginio had zij geen lachjl
over. De triomf behaagde haar, niel
de man, die hem haar verschafte,
Toen het avond werd en allen in
den tuin lachten en zongen, begai
zij zich naar den hooizolder en gren
delde de deur. Zij kon alles hooren,
wat er beneden gezegd werd. Eindelijk
hield het gegons der stemmen op,
de liederen waren gezongen en nt
verzochten de zusters van Virgin»
dezen, haar zijn lotgevallen in hel
Zuiden te vertellen. Eerst wilde hij
niethij rookte zwijgend, maar toen
begon hij te verhalen.
Umiltè wist niet, dat hij, opkij
kend, het dakvenster open zag staan,
en hoe een straal der maan nem de
schaduw van haar profiel op den
muur getoond had. Zij vernam in de
duisternis zijn stem en moest onwil
lekeurig toeluisteren het was mooier
dan de boeken van den kramer.
Mén aegt, <l»t ge latten vaaik liet duidie-
dijk-st isprefcen.
Demonstreer»» kan men mlet beter,
dan door gebruik te maken van cijfer»,
van getallen, die voor rich zelf spreke».
Zoo demonstreert Nedorlond zijne lief-
Vie voor de Missie door zijne schenking
Van 400,000 gulden in een enkel jaar; dat
w-as meen ik 'het bedrag, dat door
de Nederlandischie Katholiaken in 1921
jwtord geschonken aan de Genootedhiappeo
van de Voortplanting des Geloof* en dia
Heilige Kindsheid.
Dalt is een offervaardigheid om te be
wonderen.
Dit, lezer, is geen inleiding.
Die volgt nu, om enkele voorvallen te
belichten, waarvan <te Indische kranten
*V1 relaas brachten.
H-t zal bekend zijn, 'hoe duidelijk al
io' -i revolutionair» tendenzen de S. I.
'j>olie van de laatste jaren Svabben gdk'enr
merkt. lik schrijf niet zonder bedoeling
het woord allerlei.
Van den aanvang of was hef zich
baanbrekend Javaansch' nationalisme
bewust of minder bewust <fe drijvend»
kracht in deze organisatie. Gebrek aan.
leidend totieMeiöl ofiisrvbrendheid in de»
moderne sitrijdmeihoden, deed echter die
1- Iers uitzien naar steun van bu,iten. Zoo
U. ,-m bélaas! deze jonge bewegtag
r xline-cten invloed van die roode pro-
^a-disten. De sltrijidHmekhoden ware»
i spoedig genoeg aangeleerd, aMlhom-s in
tlhocrie: dc zware kosit der socialistische
communistische theoriën werden
en
'door de leiderta zoo goed en zoo
kwaad als hot ging, verweriot ben
eigen gerieve. Op Java zag me» aklus-
een nieuw monsterverbond loot standi ko
men, waartn vadertaiTde-lieven den en va-
deriaiwlsloozen broedielijk bijoen kwamen
«fooien.
F ei lelijk ging dit alles buiten de groote
massa om, deze waa immers geestelijk
own, en bleef dot ook in die S, I. organi
satie. Een voik van meer dan 96 pel.
anaiph abelen kan in een hand-omdira'ailen
niet zoo maar tot een bewuste massa
woirdien omgevormd. Ook kn die gelede
ren van de voorna ngaarideni wa» de gees-
leTijice vewarring grotot. Voor hem, die po
litieke hamdigh^idi betraten, Was Wet niet
imoeilijk de innerlijk tegenstrijdige ele
menten uiterlijk ie verzoenen:, en te verira:-
imietlcn met oen pakkende leuze: „Door
liet nationalisme ioil h«t socialisme" de
clameerde jaren getedeii reeds Dt. Dou,-
w,os Dekker. En hoewel de scheidingslijn
tussicben. de onderscheiden groepen revo
lutionairen .deeds iduidialijtker aan den •dag
.treden ging, zijn er nu nog veien, die jm>
jmer pogen hlet nationalisme socAa'ri&tiscJi.
ten hei socialisme natilomaJistiiscJj,, ja, Mos.
limilisefh aan Ie kleedten.
|AMus wordt dc ..foevrij'iter*' aam dent
voltcc vertoond'.
De vertooning is ie! wat pcover, maar ze
géét nog.
De groote massa heeft nog zoo weinig
'onderscheidingsvermogen, en, ootk zou ik
Vele leidbns onrecht doen, warucer ik
twin beiiiebtite vam bewuste volksmistei-
iffing.
Dus zai dit spel neg in lengte van dal-
gen worden: voortgezet, en de (Wassen-
strijd zioli voordoen als nationale strijd!.
zich verscherpen toi rassen,strijd.
En het valt te vreezent, 'dab deze strijd
Irceiviitldiig slachtte iters sal mntken*.
'Neg ondier het gtastadhit van hedten:
'Nibdeiiianidlscihe leteer, Jet op de berich
ten'. welke worden o verge.«e-irad uit Java
omtlinen't de «ita-kimg van Wat pandhuis-per
soneel, begonnen in één dier pandhuizen.
I nu reeds uitgebreid tot alk op de hoofd
plaats Dj-ocjakaria, en. dreigend zioh te
Onihviikkefen tot eente algieimOene staking.
Dc P. P. P. B., vaikvereenigtog vaat het
pandhuis-personeel, Weeft immer onder de
rechfetreeksehc leiding gestaan der S, I.
(voomiamnenen deze staking hot:ft al ja
ren lang gedreigd.
Een toekenend voorvat hoeft r.k-1» we
derom in Midden-Java, ditmaal te Sema-
ramg, voorgedaan.
T« Seanarang, imm-er centrum van po
litieke agitatie, zal -iit-eii nu een S. I.-
sohool gevestigd riten; de 'kinderen zulle»
or onderwij» oritvangen volgens S. I.-be-
ginsefiien, althans zal dost de bedoeling
zijn; do Javaansche jeugd zal worden op
gekweekt totja, ik weel liet niet te
zetten, afflthans- nnet jtóst ie zeggen, en
het is die vraag of de oprichters dat zul
len kunnen.
Intusschen ben ik benieuwd hoa deze
poging slagen zal. En als de Somarang-
sche 8. I. afdeeling het brengen kan
tot een behoorlijk ingerichte school, dan
dient zij daarvoor te worden geëerd, want
dat is méér dan hun is voorgedaan door
da roode broeders, dio zich tevreden heb
ben gesteld met een sleoht-passend en
ongepast emplooi in de overheids --school.
Ia ieder geval, de S.L-ors zijn er te
Samarang onder leiding van Mohammad
Hassan druk voor in de weer geweest,
en poogde met krachtige, sprekende mid
delen propaganda te maken voor de eigen
school.
Doch de assistent-resident, hoofd van 't
plaatselijk bestuur, kwam op de hoogte
van deze plannen, en liet genoemden lei
der bij zich komen, om hem mede te
deelen, dat voor optochten van school
kinderen geen vergunning zou gegeven
worden, en dat ook in 't openbaar san-
gen van de Maleische „Internationale"
niet zou worden geduld.
Die propagandar-demonstratie had dan
ook niet plaats, doch in besloten kring
heeft men de 8. I.-kindoren in groepjes
van vijf voor de sohool laten colelctee-
ren. Daarvoor had men deze kinderen een»
roode sjerp omgehangen, en zongen deze
onder leiding de „International".
De schooljeugd-betooging, verleden jaar
te Berlijn gehouden, werd dus, wederom
zoo goed en zoo kwaad als het ging,
te Semarang nagevolgd. Tot tweemaal
toe kreeg het 8. I.-bestuur daarvoor een
waarschuwing van den assistent-resident.
De uitwerking van de®» waarschuwing
is merkwaardig geweest.
Ér werd onmiddellijk een vergadering
belegd, een protest-mdtie aangenomen, en
besloten deze toe te zenden aan den.
Gouverneur-Generaal, den Volksraad en
aan de Tweede Kamer in Nederland.
Het voorgevallene is teekenend, niet
waar?
Ik schreef hierboven, dat de vertoo-
ning nog gaat.
Het gaat zelfs een aardig gangetje.
.Wat zal er in do toekomst groeien uit
dit jonge geslacht? j
Is er mogelijk nog „open op eeae
gezonde ontwikkeling van Java's volk?
Java's volk, dat met zijn 30 millioen
heel Indië, dat Nederlondsch heet, be-
heerscht. 1
B» het neg mogelijk verwachtingen, te
stellen in dan opgroei van een toekom
stig geslacht, uitgewassen boven de gees
telijke verwarring van heden door orde
ning naar een hooger doel, en door in
nerlijke toerusting in waarheid bekwaam
om to streven Mar zelfstandigheid P
Op datzelfde Java, en in het bijzonder
in het Midden-Java zijn onze missio
narissen bezig met hun bekeerings- en
besohavingswerk.
Hun leven, hun gansche persoon ge
ven zij voor het volk van Java.
Ook hun offervaardigheid is te bewon
deren. Zij zijn bewonderenswaardige zo
nen van een bewonderenswaardig volk,
dat in een jaar een heel vermogen weg
gaf en het woor „missie" tot een
populair begrip wj3t te maken.
Maar nog beeft Pator van Driessche
voor zijn Javaansche Katholieken te
Djocja geen andere kerk, dan hij maken
kon uit een oude maohinelooda, welke
even oud al» bouwvallig is. Nog zien
Pater van Lith en zijne medewerker^
geon kans om hun geliefd Javaansch volk
da scholen te geven, zooais en zooveel
die noodig, zelfs hoognoodig zijn. j
'•.H: 'V
Heb ik goed gehoord, dat da Jovamissie
6600 gulden kreeg toegewezen P Zea-en-
©en-balf duizend van de vierhonderd dui
zend Nederlandsche guldens?
0, gij simpele cijfers, wat taal spreekt
gij!
De buitenlandsche concessies in China.
In de zitting van de commissie voor hot
Verte Oosten heeft Hug bes voorgesteld
een internationale rechtbank in te stel
len ter bahaoxtehnig van geschillen over
particuliere concessies van vreemdelingen
in China.
Naar wordt verklaard ondersteunen
Brit'tamniE en Italië het plain, terwijl
Frankrijk' er tegen is gekant, klaarblijke
lijk op grond van de overweging dat zulk
een redbtbank' de Frantsche belangen niet,
krachtdadig beschermen kan.
De ijzer- en staalmijnen in Kiao-tsjao.
Er is Dinsdag in de Ghlneesah-Japan-
scihe conferentie geen voortgang gemaakt
met die bebainhdeling van de kwestie der
ijizer- en stealmljiie» in Kiao-tsjao. De
mijnen, daarbij den Japanners vijftig
procent aandeel in het kapitaal aanbie
dend, maar de Japanners wensohten de
Chèöeeren verlangden hot Dwmrar over de
gemeenschappelijke controle. Volgens ee»
der Japonsdhe gedelegeerden stelden de
Japanners een gemeenschappelijke con
trole door de Jiapamscho en Ghaneescbe
maatschappijen voor, terwijl de Japanscüe
en dneeisdhie regeeringen geen partijen in
dies» regeling zouden zijn. De Ghineezten
verwierpen ook dit voorstel.
De Stille Zuidzee-ouereenkomst.
Naar uit betrouwbare bron verluidt, zal
het lot der viervoudige Stille Zuidzee-over-
eenkomst wellicht beslist worden door ex-
president Wilson, die zich tot nu toe, sinds
zijn aftreden, van politiek onthield. Wilson
verzei zich blijkbaar tegen de overeenkomst
daar deze geen kleineren Volkenbond vormt
noch dè Volkenbond-idee bevordert, maar
slechts een nieuwe vorm is van het machts
evenwicht, waardoor meer oorlogsverwik
kelingen kunnen worden veroorzaakt.
Verwacht wordt, dat Wilson binnenkort
een verklaring openbaar zal maken, waarin
de overeenkomst wordt afgekeurd. Demo
cratische kringen voorspellen, dat Wilson's
actie minstens zes van do veertien democra
ten, welke thans het verdrag steunen, af
vallig zal maken, waardoor alleen zes re
publikeinen noodig worden om het verdrag
te verwerpen. De onverzettelijken, geleid
door Borah, La Folette en Hiram Johnson,
zullen ongetwijfeld de noodzakelijke ver
sterkingen voor dat doel kunnen leveren.
De regeling der bestuurszaken.
De „Daily Chronicle" meldt dat Dug-
gau en Ohiggins als afgevaardigden der
voorloopiga regeering van Ierland naar
Londen zijn vertrokken, teneinde met do
kabinet-commissie onder voorzitterschap
van Churchill aangelegenheden te bespre
ken betref/ende het Iersche verdrag. Het
eerste onderwerp der conferentie zal zijn
de kwastio van de vrijlating der Iersche
politieke gevangenen, die nog gevangen
zitten in verband met overtredingen in
Engeland: gepleegd.
Tem gevolge van het verdrag hebben
verscheidene offitioele veranderingen
plaat». De positie dear Iersche rechterlijke
ambtenaren is reeds vervallen. Het Ier-
sohe ministerschap zal niet voortgezet
worden, maar van Greenwood's diensten
zal ongetwijfeld in de regeering verder
gebruik worden gemaakt worden. Éitz
Alan' aal mogelijk voortgaan Brittannië
in Ierland te vertegenwoordigen, maar
niet langer, ala onder-koning. 8inn Éein
heeft bezwaar zelfs tegen den titel van
gouverneur-generaal en geeft de voor
keur aan. den term: minister-resident.
DB KOSTEN VAN HET LEVENSON
DERHOUD IN ENGELAND.
De kosten van het levensonderhoud op
31 December bedroegen 92 procent boven
dio van Juli 1914 en 99 procent op die
van 30 November. De wijzigingen in de
loonen gedurende 1921 in de bedrijven,
waarvoor het ministerie van arbeid de
statistieken opmaakt, toonden een netto
vermindering van ongeveer zes millioen
pond wekelijks in de loonen van méér
ftnri zeven millioen menschen. De cor-
reepandeerende cjjfers voor 1920 toonden
een vermeerdering van 4,800.000 pond
per week in de loonen van 7,700.000
menschen.
De opstand dor Moplah's.
In antwoord op verschillende aan de
regeering van Delhi gestelde vragen werd
verklaard, dat 2260 moplahs gedood en
3(27 gevangen genoni.-a z;;n. V ers-.-iici-
deue duizenden Hindoes zijn met ge
weld tot den Islam bekeerd.
Tot einde December hobben do mili
taire uitgaven in verbond met den op
stand der Moplahs ongeveer 150.000 pd.
st. bedragen. Hot is onmogelijk den om
vang der aangerichte verwoestingen na
te gaan, noch het aantal personen door
de Monlahs gedood vast te stollen.
In afwachting van het eerste contact van
het nieuwe ministerie met rle Kamers, dat
gisterenmiddag plaats had en waarbij het,
naar men verwachtte, wel rustig zou toe
gaan, aangezien de radicaal-socialisten be
sloten hebben niet te interpelieeren en van
de tegenstanders van Pojnearó dus slechts
de communisten en socialisten aan het
woord zullen komen, is vooral de conferen
tie te Genua het voorwerp van de publieke
belangstelling, aldus seinde gisteren de cor
respondent van het „Hbld." te Parijs.
Poincaré had aanvankelijk te kennen ge
geven, dat hij er niet aan dacht daar zelf
heen te gaan en dat hij Viviani zou sturen.
Volgens nadere berichten zou dit echter
nog niet heelemaal vaststaan en zou hij mis
schien toch wel zelf gaan, indien Lloyd
George en Bonomi ook zelf kwamen.
„l'Oeuvre" ziet het bewijs daarvan in het
feit, dat Poincaré Viviani nog niet over de
conferentie te Genua gesproken had, naar
deze verklaard heeft. Dit bewijs is mis
schien wat zwak, maar het is volstrekt niet
onmogelijk, dat de nieuwe premier inziet,
dat, al is het stelsel van dergelijke conferen
ties in het algemeen niet aan te bevelen, het
toch Frankrijk geen goed zou doen als het
daar tegenover de chefs van de regeeringen
van andere landen slechts een ondergeschik
ten afgezant stelde en daarom besluit, toch
maar zelf le gaan.
Uit Washington wordt gemeld, dat Ame
rika niet eerder aan de conferentie te Ge
nua zal deelnemen voor die van Washing
ton geheel geëindigd is, om complicaties te
voorkomen. Volgens een ander bericht heeft
Amerika reeds aan de Italiaansche regeering
doen weten, dat het wel wil meedoen, maar
op conditie, dat niet gesproken zal worden
over de Europeesche schulden aan Amerika.
Uit Rome wordt gemeld, dat de practische
organisatie van de conferentie nogal lastig
is. Wel heeft men in het Dogenpaleis een
prachtig vergadergebouw, maar de ruimte
is hoogst onvoldoende. Verschillende dele
gaties zouden daarom in Nervi en andere
omliggende plaatsen moeten worden onder
gebracht.
ENGEL.VND EN FRANKRIJK.
Schrijvende over het onderhoud tus-
schen Poincaré en Lloyd George, Zaterdag
j.J. te Parijs, zegt de „Tinnes" dat, alhoewel
Poincaré toen slechts zijn persoonlijk in-
zicht kon uiten, de bespreking van dien
aard was, dat zij hoop geeft op overeen
stemming. Het Mad belooft, dut er een
schikking lusschen de beid» regeeringen
zal wordien getroffen voor het verlengen
van den duur van het verdrag, hetgeen,
naar het blad weet, Poincaré"s wenisch
is. Het geeft echter uiting aan dte meening,
dalt eik voorstel betreffende een militaire
«tnventie, welke aan het verdrag zou wor
den toegevoegd, voor de Britsohe regeering
onaannemelijk zou zijn. Elke poging om
in zulk een stuk vast te leggen in welke
mate Brittannië htdp zou kunnen vertee
nen, zou natuurlijk, een poveren indruk
geven van den waren steun, die zou wor
den verteend, of van do hulpbronnen,
welke Engeland binnen zeer korten tijd ter
beschikking van Frankrijk zou stellen.
PlAUL DESGHANEL.
Plotseling duikt ,Jc beau Paul" weer op
uit de vergetelheid, waarin hij verzonken
was na liet „inakteuit*', 'hetwelk een einde
maakte aan zijn glorie als president van die
republiek, schrijft het „HWL" Evenals
Poincaré maakt <hy een uitzondering op
don regel, dat oud-presidenten vaft Frank,
rijk zich plegen terug te trekken in het
particuliere leven, na het hoogste ambt
van de republiek te hebben bekleed. Hij
heeft in een uiterst bescheiden gesteld
briefje Poincaré kennis gegeven, dat 'hJj
hem in de gelegenheid wiid stelen, in den
Senaat zijn inzichten bloot te leggen over
de oriëntatie, welke hij aan de budtenlaind.
sche politiek denkt te geven. Wellicht lokt
hem de thans opengevallen zetel van pre
sident van de commissie van btiiberdfïmdi-
sche zaken uit den Senaajt, vroeger door
P omcaré bezet.
Maar ook buiten hot parlement is
ssdhanol weer ten toomeele verschenen.
Dezer dagen hoeft te Parijs een groote
patriottische betooging plaats gehad, geor
ganiseerd door den natiomalen bond van.
de vereemigingen, die de „préparation mali-
taSre" van de jeugd behartigen. Helt voor
zitterschap werd waargenomen door
Deschanel, ter vervanging van Barthou.
De oud-president heeft bij die gelegen
heid gewezen op de beteekenis van deze
voorbereiding; volgens hem moet Frank
rijk, in de huidige omsteuwligi>odeu ook ia
de toekomst op haar kunnen blijven reke
nen. Tevens maakte hij van de aanweaig-
heid van den Belgischen gezant gebruik
om in warme bewoerdangen hulde te
brengen aan den Belgischen bondgenoot,
hetgeen aanleiding gaf tot een geestdriftige
ovatie door afle aanwezigen.
Ter kenschetsing van het kader, waarin
de betooging gevat was, kan daenlen, dat,
na Deschanel, do bekende oud-minister
van oorlog Andtré Lefèvre het woord voer
de, om te betoogen, welke redenen Frank
rijk beeft om niet op do behaald» lauwe
ren in te slapen en hoezeer de omstandig
heden Frankrijk dwingen waakzaam en
weerbaar te blijven.
Na afloop der prijsuitreiking, legden
de bekroonden een krans op het graf van
den Onbekenden Soldaat. Vervolgens wer
den zij in dc „Invalides" ontvangen door
generaal MaHeterre, dlie met hen een be
zoek bracht aan het Legermuseum en het
graf van Napoleon.
OPHEFFING VAN HET DRANK
VERBOD IN IJSLAND.
Reuter's bijzondere dienst meldt dat
IJsland, dat tot nu toe het pionierschap
voor het volstrekte drankverbod voor
zich opeischte heeft besloten de „droge
wetgeving" in te trekken, zwichtend voor
de Spaanschc vertogen, waarin werd ge
weigerd de IJslandsche visch in Span
je toe te laten, tenzij IJsland wederkecrig
de Spaanec'ie wijnen afneemt.
Het „Hbld.'' ontvangt een mede-
deeling uit New-York, waarin eenige
cijfers worden gegeven over de gevallen
van lynching in Amerika in 1921 voor
gekomen. Er werden 63 personen door
benden gepeupel vermoord. Vier van
dezen werden levend verbrand, van vijf
anderen werden de lijken na den moord
verbrand.
Twee slachtoffers waren vrouwen, zes
waren' blanken, de overgen waren negers.
Georgië en Mississipi staan boven aan
de lijst, er kwamen in elk dezer staten 13
gevallen van lynching voor. In slechts 19
gevallen was het motief mishandeling van
een blanke vrouw, maar overigens waren
de motieven vaak van zonderlingen aard;
bijv. omdat het slachtoffer familie was
van oen reeds gelynchte, omdat hij een
ander had geholpen te ontkomen e.d.;
wegens moord werden 18 slachtoffers ge
lyncht.
De commandant der bezettingstroe
pen te Duisburg, e'en Fransche majoor,
vroeg den I9d»n December in een brief
den burgemeester te zorgen voor een
kerstboom in het officierscasino, die be
hoorlijk verlicht moest zijn en staan moest
voor 22 December. Op dien dag stond dc
boom er. Toen kwam een tweede brief.
De burgemeester moest zorgen voor 12
gewone wijnglazen, 12 moezel wijnglazen
12 cbampagneglazen12 likeurglazcn, 1
wijnkaraf, 6 tafelmessen, 6 dessertmessen.
En toen het kerstfeest afgeloopen was,
kreeg die burgemeester nog een rekening
van 531 mark! voor artikelen door den
commandant gekocht ter versiering van
•den kerstboom.
Te Parijs is een 29-jarigé gentleman,
{lief gearresteerd, een aan lager wal ge
raakt edelman, die betrapt werd, toen hij
zijn 20sten grooten 'diefstal verricht bad.
Serge de Lenz heeft reeds in I0n met de
justitie kennis gemaakt. Herhaaldelijk is
hij wegens diefstal van kostbaarheden
veroordeeld. Dit keer heeft hij verklaard
in zijn loopbaan voor ongeveer twee mil
lioen francs gestolen te hebben. Zonder
oenig bezwaar heeft hij de adressen gege
ven van zijn heleris.
Serge leidde van het op deze wijze ver
kregen geld een vroolijk leventje, en was
„thuis" in de weelderige etablissementen
van de Champs Elysees en avenue dc
l'A'lma.
Nader meldt een B.T.A.-bericht uit
Madrid, dat de schade, aangericht door
den wervelstorm, geweldig is. Alle sche
pen, die in de omgeving voor anker lagen,
zijn gezonken of tegen de kaden stukge
slagen- Het wrakhout en de koopwaren
liggen over een afstand van eenigc kilo
meters dooreen geworpen.
Te Nothampton staalden duizend
„werkloozen", die tijdelijk werk hadden
gekregen, omdat hun uurloon door de ge
meente van 1 sh. l%' d. tot 1 sh, vermin
derd! werd. Zij namen bezit van het stad
huis, hielden een piotestmeeting en beslo
ten een deputatie te zienden naar den bur
gemeester. om er zich over te beldagen
dat huu niet voorat van de loonsverlaging
kennis was gegeven,
In het „Huisgezin" geeft de Bossche.
Wethouder M. Krijgsman eeitige besdhouj
wingen over den afval van den ex-Fran-
CMcaner monnik David de Kok, De schrij-i]
ver, die jarenlang met den ex-monnik oor-;
respondeerde en dikwijls persoonlijk met]
hean in contact kwam, meent, dat wij
christenen ons moeten onthouden van het
debat-voeren met hem. De lezing, waar
mede de Dageraad den ongelukkiger»'
apostaat Iaat optreden, noemt de schrijver
een aaneenschakeling van onjuisthodenr
en onwaarheden, vselke slechts voontsprui. i
ten uit duidelijk -naraeembare afwijkin-
gen. 1
Wethouder Krijgsman tracht dien tragi<
sohen val van den priester allereerst te
verklaren nat hoogmoed. Zoo heeft pater
de Kok nooit anders dan indirect meege
holpen aan het slichten van R.-K. Vak-
bomden. Toch doet hy het in zijn lering
voorkomen, alsof de totstandkoming die®
vakafdeeliixgen uitsluitend en alleen te
danken is aan het werk van „den begaaf
den jongen van het sominari", zooais hij
zichzelf herhaaldelijk noemt.
Als ander voorbeeld van David de Kok'»
hoogmoed noemt do heer Krijgsman dit
feit:
In een correspondentie over hot rente-
vraagstuk verkondigde David do Kok
'herhaaldelijk de meening, dat al die ga.
leerde hoeren er weinig of niets van weten,
uiaar hij zou aan het Noderlandscho volk
eens voorhouden op welke wijze het rente,
vraagstuk tot een good einde moet worden
gebracht.
De heer Krijgsman veronderstelt nog
oen andere oorzaak, die tot het ongeluk
van d»n hoor De Kok medewerkte en wijst
daarbij op diens roman „Passiobüoemen",
waarin deze op treffende wijze het leed
beschrijft van oen onbevredigde liefde.
Dat dc schrijver daaiin uiting gaf aan zijn
eigen zieleleed, wordt mij thans meer en
moe® duidelijk, zegt de heer Krijgsman.
Tenslotte geeft do Bossche Wethouder
nog deze oritiek op do lering van. den ex-
monnik:
„Den pastoor diie hom ala student vooi
zyn seminarie trachtte te winnen, Schets!
hij als oen wijndrinker, ala iemand, die een
goed leventje leidt, den recto® van hei
klooster schildert hij evenzoo, en de bewo.
ners der kloosters zijn goö<l-levende en
wijndrinkende nanevelimgen of schurken.
Zeer pijnlijk waa hot echter, aan t»
ihooren hoe hij in zijn voordracht over zijn
ouders sprak, die als het ware in carrica»
tuur teekende.
Ik ken zijn familie genoeg om te weten
dat zijn moeder die rnog leeft nim
mer is geweest zooals hij haar in zijn
„Roman" teekent; duidelijk bleek, dat h^
daarin wil geven zijn eigen levensgeid'achi
ten, en dat dus de moeder van den hoofd
persoon in dien roman is do moeder va*
den schrijver.
Ik vraag: als iemand zelfs niet
schroomt, zijn moeder bespottelijk voor tv
stelden, is dat dan niet het duidelijkste bel
wijs eener verstandelijke afwijking?
Do Kök vertelt dan verder dat hij op 231
jarigen leeftijd zijn professie deed en ziel
toen vrijwillig een levensstaat koos; h(j
geeft daarna eenige episoden uit rij»
kloosterleven, verhaalt van zijn wanhoof
en hoe hij zich geboend voelde in öri<
zware ketenen van armoede, gehoorzaam,
head en zuiverheid. Om dit te illustreerei;
ging hij daarbij op 't podium geknield lig'
gen met de handen voor het gezicht.
Ik behoef wel niet te vertellen, hoezeel
mij dit alles aangreep.
Al meer en meer voel ik da t dit toch ni«t
de handeling van. een normaal mensol
kan zijn. Ook blijkt dit uit zijn bewering
dat hij bij het kiezen van zijn levensstaat
op 23'-jarigen leeftijd, nie't wist wat hl
deed, terwijl hij tegelijkertijd roemt op zij?
ontwikkeling in verstandelijk opzicht. Ova
de Jezuïeten spreekt hij ais „de door de wqj
geverfde zwarte beödien", over de klooSj
ters als „de moordholen", terwijl hij vei\,
klaart om zijn H. Bediening even weinig tij
■geven als de vfischrrouw om de iugewaa;
den van den visch.
Ik, die hem in zijn goeden tijd zoo dooi.
en door gekend Iheb, durf dit beslist eet
afwijking van een normaal gedachtenfleve*
noemen.
Hoezeer strijdt met dit alles, holgeen hj
Kerstmis 1920, vol rein Franciscaanse!
geloof, scheef in een krantenartikel dal
waarschijnlijk aan slechts weinigen be
kenld is.
In zijn „Roman van een Monnik" spreek!
telkens zijn haat tegen alles wat katholiel
^jien ..te zoekc.
'Wordt vervolgd,)
