BUITENLAND
ZIJN SLACHTOFFER.
Tweede Biad - SFeür. iUt
INDISCHE KRONIEK.
NA DE PAUSKEUZE.
De Conferentie te Genua.
De ontwapening.
DE TOESTAND IN IERLAND.
FEUILLETON
De markies had deze woorden ge
sproken, alsof zij uit den diepsten
grond van zijn hart kwamen. Twijfelen
;:an zijn oprechtheid was bijna on
mogelijk en de barones riep dan ook
opgewonden :„Mijn dochter, gij moet
gelooven aan de oprechtheid van een
man die zoo spreekt. Bovendien ken ik
'Ce familie d'Arbois reeds sedert lang.
!Het is een der edelste geslachten."
Christine was overwonnen. „De
dokter komt heden," zei ze. „Ik zal
hem om raad vragen en van zijn ant
woord hangt inijn lot af."
De markies was opgestaan. Schijn
baar was hij onverschillig maar nu en
dan flikkerde in zijne oogen een glans,
dien hij trachtte te verbergen.
„En wanneer," zei hij, „staat ge mij
4oe uw antwoord te komen vernemen?
„Wel, morgen," antwoordde de
barones levendig, „daar wij den dokter
Jheden avond zien. Hij eet op het
kasteel."
Zij keek door het venster en be
merkend, dat het nog steeds onafge
broken sneeuwde, ging zij voort:,,Hij
treft 't al heel slecht met het weer.'"
„Als Mark maar geen koude vat,"
zeide Christine.
De markies maakte een buiging. Ik
mag dus morgen terug komen," vroeg
hij.
„Mijne moeder maakt misschien
wel wat haast," zei Christine. „Ik
zou liever willen, dat gij mij eenige
dagen schonkt om na te denken."
„Wilt ge dan liever wachten tot de
aanstaande week
„Ja, dat is goed."
„Bedenk in welk een spanning ik al
dien tijd zal verkeeren. Var, nu af tot
dat uur heb ik geen leven."
Christine was ©p het punt te ant
woorden, toen een bediende binnen
trad om dokter Bernau aan te dienen.
En in hetzelfde oogenblik snelde een
kind binnen en wierp zich in de armen
van Christine met den uitroep :„0
mama, wat ben ik gelukkig u te zien 1
Wat houd ik toch veel van u."
Het was een lief ventje. Het hoofd
geheel bedekt met zware blonde lokken
waarop op dit oogenblik als edelge-
steenden eenige sneeuwvlokken glin
sterden.
IV.
DE GOEDE DOKTER.
De markies, die juist op het punt
stond zich te verwijderen, was eenigs-
zins terzijde gegaan, om het kind en
den dokter binnen te laten. De beide
mannen die elkaar van aanzicht ken
den, wisselden een beleefden groet.
Op het oogenblik, toen hij 't vertrek
zou verlaten, boog de heer d'Arbois
zich naar het oor van Christine en
fluisterde Als wij gehuwd zijn, za
hij bij u altijd gelukkig zijn."
Zonder te antwoorden, sloeg zij haar
oogen op met een blik,waaruit vreugde
en dankbaarheid spraken. Vervol
gens drukte zij het kind aan haar hart.
De markies groette voor dc laatste
maal en vertrok, toen hij zich ver
wijderd had, vroeg de dokter :„Is dat
markies d'Arbois
a. kent gé hem?"
,en weinig. Ik herinner mij zijn
gelaat."
„Wij zullen u dadelijk over hem
spreken," zei Christine, die thans van
ongeduld brandde om over haar zoon
te babbelen. „Vertel mij iets omtrent
Mark."
„Maar ge ziet toch. Hij is zoo gezond
als een visch."
..Ja," zeide het kind. „Ik word o
zoo sterk."
De kleine jongen zag er inderdaad
uitmuntend uit. Op zijne wangen lag
een blos en zijne lippen waren kersrood.
Hij was allerliefst en geleek tegelijker
tijd op Paul en op zijne moeder, wier
groote fluweelzachte droomerige oogen
hij had. Hij was zeldzaam vlug, maar
de dokter klaagde wel eens over zijne
wildheid. De arme man.had geen tijd
meer om te lezen.
„Ik kan hem geen oogenblik uit
het oog verliezen," zei hij, „hij neemt
al mijn tijd in beslag, maar hij is aller
liefst en guitig, daar is geen voorbeeld
van. Hij begrijpt alles, 't is of hij 't
raadt."
Sedert den dag waarop wij onze
lezers kennis deden Tnaken met den
dokter, was hij helaas veel verouderd.
Zijn houding was gebogen. Zijn
gelaatskleur, voorheen rood, te rood
zelfs, was thans geel. Zijn wangen
waren ingevallen en hijsclieen kleiner
geworden. 4
1 „Maar," zei de dokter, die een
weini» nieuwsgierig was naar de reden
van het bezoek van markies d Arbois,
„gij zoudt mij gesproken hebben over
uw bezoeker."
„Den markies d'Arbois
„Weet ge," zei.de barones, „wat hij
hier is komen doen
,Neen."
Hij is de hand komen vragen van
Christinehet schijnt, dat hij mijne
dochter reeds sedert geruimen tijd be-
mint,"
„En de zoon uit haar eerste hu-
welijk
„Hij neemt hem met de moeder. Hij
erkent hem zijn vermogen."
„Wel drommels,"'riep de dokter,
geheel in de wolken, „dat moet aange
nomen worden
„Is 't niet zoo," zei de barones.
„Dat geloof ik. "Vooral ter wille van
het kind. Nooit zal zich een dergelijke
gelegenheid voordoen. Als ik kom te
vallen, en dat hangt me eiken dag
boven het hoofd, wat zult ge dan met
Mark uitvoeren
„Dat heb ik ook reeds aan Christine
gezegd," zeide mevrouw.
^WAleert zll dan?".j'
„Zij aarzelt. Zij wil niet ontrouw
worden aan de nagedachtenis van uw
neef. Zij voelt, dat zij nooit een andei
kan beminnen. Haar hart is nog al t«
zeef vervuld met liefde voor Paul."
„Maar als Paul," riep de doktet
opgewonden, als Paul op de aarde kou
terugkeereh, zou hij de eerste zijn,
die den raad gaf, om aan te nemen,
al was 't alleen maar ter wille van
Mark
„Ge hebt volkomen gelijk," meende
de barones.
*lk zal alles doen, wat ge verlangt,
zei Christine, die geheel overwonnen
was geworden door het afscheids
woord van denj(markies.
„Kent gij den markies d Arbois.
dokter vroeg de barones.
„Ik heb zijn vader zeer goed ge
kend, een zeer achtehswaardig man.
De zoon is reeds zeer jong naar Parijs
getrokken, waar hij, naar het schijnt,
erg slecht geleefd heeft, maar thans
gaat het beter, naar ik vernomen heb.
Is zijn plan hier op zijn landgoed te
leven? Hij is een weinig aan lage»
wal en het is voor hem noodig zijn
geldmiddelen eentgszin» te herstellen.
t Ónze Indische ArdhSped ia in den laat-
•ken tjjd op bijzondere wijze bet voor-
Snerp van internationale belangstelling.
Tmmw zijn we gewend geweest, dlat van
Hete kanten naijverige blikken werden
geworpen naar bet waande volle 'bezit, dat
Nederland in dozen archipel zicb verwor-
yen had, en reeds op die schoolbanken-
iwend ons als leerling het nederige besef
bij gebracht, dat ons landje slechts rus-
lag bezitter blijven toon, omdat de onder
linge naijver der groote mogendheden
niet toeliet, dat een hunner rich dezen
ggordel van smaragd" toeëigenen ging.
Niet alleen de bodemrijklheid van deze XraM^"" schroef
nn.A nnrfMSmniC'iiraor,^ i
v.cu, „dat men zoo \veiiag ïuoye.ijik ou
derwijs moet geven aan liet ovenheerschte
volik, om dit zoo dom mogelijk te hou
den."
't Is inderdaad fraai.
Niet, dat zijn Lordschap hier een oor
spronkelijke gedachte lanceert, dergelijke
methoden om het rich als ovealheersdher
zoo gemakkelijk mogelijk te maken zijn
reeds honderden jaren terug in praktijk
gebracht. Om nu maar dicht bij honk te
blijven, onze „VereienJigide Oost-Indische
Compagnie" pleegde gelijksoortige prin
cipes te huldigen.
Een arm en dom volik was voor haar
immers ook het gemakkelijkst in toom
te houden?
Het was zooals Er. E. B. Iviclstra in
zijn boekje over „De vestiging van het
Nedlerlandsche Gezag in den Indische»
eilandengroep is zoo begeereraswaard.
Door hare g-eographische ligging neemt
'zij een belangrijke positie in, dat zij im
mer geweest is en in de toekomst steeds
meer worden zal een figuur van strate
gische beteekenis in de onderlinge rang
schikking der groot-mogende machts
centra.
.Gelegen in den doorgang, die laid't van
den alouden Indischen Oceaan naar den
Grooten Oceaan, waar in deze eeuw wel
licht nog de st'rijd om de hegemonie to
hot verre Oosten zal gestreden worden,
geslagen als een brug van het liistorisöh-
antieke vasteland van Azië naar de mo
dern georganiseerde gjemeenebesten van
De handelspolitiek der Nederlanders
had er toe geleid, dlat vele bronnen, van
bestaan waren verstapt of geheel uitge
droogd; maar wat deerde dat. Werd niet
door de vorsten, en op hun voorbeeld
door de mannen van de Compagnie ge-
leeraard, dlat men nooit moest afgaan va»
den stelregel, dat een amn volk liet ge
makkelijkst 'te regeeren was?
Nu,- toen tegen het eind der 18e eeuw
de Compagnie ten grave daalde, was de
bevolking arm. hopeloos arm
Arm en dom, ja. Maar we meenden,
dat nu in die twintigste eeuw andere be
grippen ten aanzien van de overheer-
sdhers'taak in de 'hoofden der leidende
het Australische werelddeel, zou deze; hadden post gevat,
welhaast aaneengesloten rij van eilanden uitepraak van dezen fat-
elke groot-mogendheid, die er zioh te nes-j v,k>eKj,rijlken E^i^man.
telen wist, de heerschersplaats geven op
het Oostelijk halfrond.
Nu zetelt er het kleine Nederland.
En al zijn er voor dit landje goen -heer-
scliersdroomen te fa-rataseeren. fier lioudt j
het er zijn driekleur van rood, wit en, onderwijs, dat gelijkwaardig is met
a<mv onpiooi OI1)(jieirWiijg voor Europeanen, omdat
men beseft dat noodig te hebben in den
Hoe groot de beteakeius is van den
n,.„econ'oaniisdhen strijd.
Op deze uitlating is dan ook vinnig
De indruk ervan is zeer pijnlijk ge
weest, vooral omdat hij hierdoor ook de
weMenlk enide Inlanders to hun meest ge
voelige plek trof. Het verlangen is alge
meen, niet alleen naar onderwijs, maar
Öost-Indisohen archipel voor liet wereld
verkeer, begrijpen in de eerste plaats na
tuurlijk de Engelschen.
Nog heel kort geleden werd Java be-j
gereageerd.
In
den Semarangschen gem eenteraad
Nog heel kort geleden wera Java be-j Soelopo
zocht en lioorreiadt door eene Australi-1
,„.i «entde motie voorgesteld, en door de»
commissie
'ioeihad gesteld de spoorwegverbindingen
welke vooral zich ten; ^en<^e'
raad met algemeene stemmen aangeno-
Van het geheele eiland' te bestudeeren. meI^'
«i zulks in verbarad met de plannen voOt „Gehoord de deba ten over het onder-
het tot stand brengen van een kortere^b.j de m-Hatang van Lord North-
verbindtog van het Australisdie grondge-j «,iffe werd gebracht n.l om
bied met de Aziatische deden, van bet onderwijs zooveel mogelijk te bep«>
Britsche imperium en met hel moeder- hen om de ontwikkeling van het volk te-
land.
gen te gaan,
Voorts wordt er to Engeland door den j overwegende, dat door die uitlating ran
heer A H. Aslhlbolt, agent-generaal van ™lk «en toon-aangevende persoonlijkh«J
Tasmanië propaganda gemaakt vooreen fumesten invloed op de kolomen be-
i. - jit-Kïn/1 in <x via Tavi zittenldie irmdh ten kan hebben, zoodianag
eene imperiale kudhtverbinaiTig via java.j
Oorspronkelijk had men zich voorgesteld, dut de ontwddkehng dezer kolomen kan
deze luchtverbiinddng te projecteeren van 'wordten vertraagd.
uezc iucn.ni-iu.iuu g - j spreekt de vergadering hare strengste af-
Engelamd naar 7.u1d-Afrika, en van daar. P oyer <]eM •uJflaltog, die na
tver den Indaschen Oceaan naar Austra-, b n„„„
lië, welke route het voordeel -had van ge
heel over Engel sch grondgebied te gaan
(Evenwel vormden de afstanden, die daar
bij over zee moesten worden afgelegd bü
'de huidige ontwikkeling der luchtsche-
peu-techmjeik nog te groote moeilijkheden
-deelige gevolgen met zioh kan brengen.'
De Semarangsclhe vroedschap heeft de
zaak wel wait al te hoog opgenomen.
Maar de ontstemming is begrijpelijk.
En jik vraag me af, wat er gebeurd zou
zijn, indien deze Engelschimaai in lto-
reule: Engeland, Karachi, Colombo, Sm- had gepermitteerd, en m-dien men er zoo
j-ag onverstaiidng was gewe-e&t daaraan puim
gapore, Java, Australië.
- Welk een geweldig belang ons Indië zal
hebben bij 'I tot stand komen van dezen
.verkeersweg voor de allermodernste ver
voersmiddelen, behoeft werkelijk niet uit
eengezet te worden.
Dat deze buitenlandscihe interesse niet
Immer plezierig is, behoeft geen verwon
dering te haren.
Ik wil het hier niet eens hebben over
de verborgen moeilijkheden van de zoo
genaamde „hooge politiek", ook in ander
opzidht is het moeilijk om vrij te blijven
van allerlei netelige kwesties.
Ik doel hier in het bijzoaider op een
onaangenaam incidiewt, dat is uiitgeloikt
jbij het bezoek van een der aanzienlijke
Ibuitenlandiseihe bezoekers.
Gewoonlijk zijn deze bezoeken onge
vaarlijk. en is het voornaamste wat inde
persverslagen to wijden kring rudh-lbaar
Wordt het welslagen ram feest-diners en
huldiigingsbats. Ook het bezoek van den
otid-M i ni s terp resident, die de Fransche
(Republiek zegevierend uit den groote»
Oorlog voerde, en dien men ook in Indië
als ,.le Tigre" kende, verliep weinig meer
geruchtmakend.
Doelt ditmaal kwam er kwaad gerucht.
1 Ocih ja, Lord Northcliffe isLord
(NorthcÜffe.
Een vorige maal heb ik alreeds iets ge
zegd over de uitlatingen van dezen al-
naehtigen persman. Nu blijkt, dat bij
zicli niet te hoeden weet voor het uite»
van sleeht-ovcrwogen meeningen. Ward
hoe anders is zijn uitspraak te beschou-
cateit ie geven. Wamt, ook wat zulke
machtige perskomingen te beweren heb
ben, kan soms beier verzwegen worden-
S.
Duitsche stemmep.
Naar aan de „Köln. Volksz." wordt ge
seind, heeft de Biersche minister-president,
graaf Lerchenieild, namens de Beiersche
slaatsregeering aan den nieuw gekozen
Paus Pius XI in een telegram de hartelijk
ste gelukwenschen geuit voor een lang en
gezegend pontificaal.
Aan de „Köln. Volksz." wordt geseind,
dat de nieuw gekozen Paus zich herhaalde
lijk in de Duitsche taal met den Duitschen
kard. Schulte tijdens diens jongste bezoek
Rome heeft onderhouden. Onmiddellijk na
zijn Pauskeuze behoorde Kardinaal Schulte
onder de eersten, die P-ius XI gelukwensch-
ten, waarop de H. Vader antwoordde, dat
hij met bijzondere genegenheid het be
roemde Keulsche Aartsbisdom herdacht,
waarvan de tradities in den apostoüschen
tijd wortelden.
Kardinaal Mercier lieeft zijn voldoening
te kennen gegeven over de benoeming van
Kardinaal Ratti tot Paus.
Framche stemmen.
De „Matin" is van meening, dat deze be
noeming veel zal bijdragen tot den vrede
met Frankrijk, hetwelk de geheele wereld
ten goede zal komen.
Voor het „Journal" had het Conclave
geen betere keuze kunnen doen.
De „Excelsior" spreekt van een schitte
rende keuze.
c.lle bladen rneenen, dat de oenocming
den vrede ten goede zal komen.
De Fransche pers houdt rich nog steeds
zig met de beteekenls van den zegen op
de buiten-loggia en met de groote sympa
thie, welke de Paus voor Frankrijk koes
tert. Omtrent beide zijn door vele bladen
enorme conclusies gemaakt.
De „Temps" schrijft hierover o.m. het
vblgende: „De nieuwe Paus heeft de ka
tholieke wereld en de geheele wereld wil
len zegenen vanaf de buiten-loggia. Betee-
kent dit een onmiddellijk en totaal afzien
van de eischen van het Vaticaan? De toe
nadering zonder condities tusschdn Vati
caan en Quirinaal?" Op de eerste plaats
zouden de geldende teksten deze interpreta
tie veroordeeien. Vervolgens is er een com
muniqué door prins Chigi, maarschalk van
het Conclaaf, gepubliceerd, hetwelk derge
lijke interpretaties eenvoudig den pas af
snijdt. Het is opgesteld in vormvaste en in
een zeer soepele taal, welke duidelijk wijst
op het intellect en den geest van den nieu
wen Paus. Het verklaart eenvoudig, dat
de zegen bestemd was niet alleen voor de
personen, die op het St. Pieterplein tegen
woordig waren, niet alleen voor Rome en
voor Italië, maar voor alle naties en voor
alle volken en dat hij aan de geheele we
reld den wensch brengt van de algemeene
verzoening, welke, aldus het Pauselijk
communiqué, wij zoo vurig verlangen. „De
zegen is niet speciaal bestemd voor Rome
of voor Italië, maar in het algemeen voor
alle Katholieken van de geheele wereld".
„Frankrijk, dat zijn diplomatieke betrek
kingen met het Vaticaan herstelde door ze
in het domein der buitenlandsche aange
legenheden te brengen, kan zich niet te
leurgesteld gevoelen, naar Rome een am
bassadeur te hebben gezonden, die in den
persoon van den heer Jonnart een keer te
meer de meest schitterende kwaliteiten van
tactiek en intellect ten toon heeft gesteld".
In de „Liberté" schrijft De Bainville:
„Sedert 52 jaar heeft de Pauselijke souve-
rein gisteren voor het eerst opgehouden een
opgeslotene te zijn. Is het een groote ver
andering, hetgeen gebeurd is? Is het 't ein
de van de traditie, het begin van een andere
politiek? De Kerk is voorzichtig. Zij U de
continuïteit zelf. Pius XI heeft nog niet de
poorten van de gevangenis geopend. Hij
heeft slechts een venster geopend. De
zen overgang heeft de laatste Paus reeds
voorbereid. Het was tijd, om er niet onkun
dig van te blijven, dat Frankrijk bij het Va
ticaan een vertegenwoordiger kreeg."
De meeste Fransche bladen publiceeren
een verklaring van den Franschen ambas
sadeur bij het Vaticaan,Jonnart, welke
spreekt over de groote sympathie van den
nieuwen Paus voor Frankrijk. Jonnart
verklaarde: „Kardinaal Ratti was een groot
prelaat, Pius XI zal een groot Paus zijn.
Deze man van wetenschap is tegelijkertijd
een volmaakt diplomaat. Ik bega geen in
discretie, wanneer ik wijs op zijn sympa
thieën voor Frankrijk".
Jonnart heeft verder verteld, hoe hij het
vorige jaar een onderhoud heeft gehad met
Kardinaal Ratti. Z.Ein. verzocht hem naar
Milaan te komen. Ik zal u 'tot gids dienen
zoo zeide hij. In Milaan ben ik opgegroeid
en ik heb "er bijna mijn geheele leven ge
werkt. Wie zou ooit gedacht hebben-, dat ik
sterven zou als de herder der stad, waar ik
geboren ben
Uit het leven van Pius XI.
Mgr. Ratti was vele jaren rector van het
Cenakel te Milaan. Welnu, in het Tilburg-
sche Cenakel, ook als retraitehuis zoo
bekend en hooggeschat in het katholieke
Nederland vertoeven verscheidene Zus
ters. die onder de geestelijke leiding van
Rector Ratti in 't klooster te Milaan hebben
gestaan. Een plaatselijk blad, het „Nwb.
v. h .Z.", heeft de goede gedachte gehad,
eenige getuigenissen uit den mond dezer
Zusters te verzamelen en wij ontleenen er
hier een en ander aan.
Een bejaarde Zuster toonde met begrijpe-
lijken trots haar kloosterring bij de
professie door den tegenwoordigen Paus
aan haar vinger gestoken. Een ander zeide:
„Paus Pius XI zal een waarachtig Vader
zijn voor alle volken, want zijn hart is vol
liefde .voor alle menschen. Als zoodanig
heb ik hem lange jaren te Milaan gekend."
De religieuscn, die hem te Milaan zagen
werken, vóór de aandacht der wereld op
hem viel, roemden voorts ook zijn vurigen
godsdienstzin, zijn ijver en belangstelling
voor het werk van den gewonen priester,
zijn liefde voor kleinen en geringen.
Meer dan twintig jaar was Don Ratti de
geestelijke leider der rcligicusen van het
Cenakel te Milaan. En steeds zoo ver
haalden de Zusters was Don Ratti in
zijn optreden zeer eenvoudig en ieder werd
dadelijk getroffen door zijn kalmte en bui
tengewone waardigheid. Die groote kalmte
vooral gaf hem iets niet-Italiaansch. De
groote meerderheid der Italianen is bijzon
der levendig van uitdrukking, doch don
Ratti was meer beheerscht dan wie ook
in zijn omgeving. Aan zijn buitengewone
godsvrucht paarde hij een buitengewone
goedheid des harten, die hem bereid deed
zijn ieder, die zijn hulp noodig had, deze
hulp te verleenen. Zijn kalmte en waardig1
heid schrikte dan ook niet af, trok nederi-
gen en geringen aan, vooral de kinderen
koesterden groote vereering en genegenheid
voor dezen echten kindervriend.
Mgr. Ratti betoonde zioh te Milaan
steeds een vurig vereerder van den Heili
gen Ambrosius, hij vond in bijna iedere
preek gelegenheid de geloov-igen tot god
vruchtige ycreering en navolging r
den van dozen heiligen Mdiamecs aan te
sporen. De godsvrucht tot 'den heiligen
Amtxrosius heeft hij dan ook op buitenge
wone wijze bevorderd.
Naast zijn wetenschaippelijken werk
kring, die ontzaglijk veel van zijn tijd en
krachten vergde, vond hij nog tijd om de
zielzorg op rich te nemen van die kleinte
zwervers, do „spazzi cajminlp", de kleine
schoorsteenvegers, die over heel het lanld
zwermen.
Als die kleine schoorsteenvegers te Mi
laan ivoor bepaalde gelegenheden bijeen
kwamen, was het don Ratti, die hun dten
catechismus voorbereidde. Diep getroffen
werd ieder, die mocht gadeslaan, hoe een
zoo geleerdi priester deze kleinen met weer
galoos geduld onderrichtte in de waar
heden. van het II. Geloof.
Het onderwijs ging hem trouwens boven
alles ter harte, s'teeds ijverde hij voor
goed® Roomscho leerkrachten aan de
scholen. Daarom, vereemigde hij rondom
zich ook gaarne de katholieke onderwijze
ressen van de openbare scholen. Meer dan
twintig jaar leidde hij in het Milaneeseh
Cenakel die recollecties van de katholieke
onderwijzeressen, die ontzaglijk voel aan
hem te danken hebben.
Zijn zilveren priesterfeest in 1904 was
dan ook voor de onderwijzeressen een on
gezochte maar heerlijke gelegenheid oon
hun geleerden en beminden leider te hul)-
idiigen. Ter herinnering aan het fees't lieten,
zij een medaille slaan.
Aan „de Tijd" wordit nog uit Rome ge
meld: Z. H. do Paus heeft te Milaan een
broeder, een zijdefobriikant, die twee zoons
heeft, welke priester zijn, Henri en
Rodolphe.
Het wapen van den Paus 'bestaat uit een
zwarten arend op een hemefeblauwen
achtergrond, mot op helt onderste gedeelte
drie roodo kogels; het devies, zinspelende
op den adelaar, luidt: „ramiptiim transit"
(hij gaat voorbij in snelle vlucht.)
Het of fideel orgaan van het Vaticaan
deelt mede, dat de kroning van den Paus
zal plaats hebben op Zondag e.k. in St.
Pdeler.
De H. Vader zal het vertrek van zijn
voorganger bewonen, namelijk cel No. 36
van het Conclaaf.
De Paus heeft nog een zuster, welke
Theresda heet.
Natuur]ij'kerwijze wordt hét feit, dat
Z. H. zijn eersten zegen op het bui'tenbaJr
con van de basiliek heeft gegeven, hier
levendig bespraken.
•De familieleden van den H. Vader zijn
Dinsdagavond alhier aangekomen.
Kardinaal Marini f.
Een draadloos bericht uit Londen meldt
nog, dat lijdiens het conclave kardinaal
Marini aan influenza is overleden'.
Een oordeel van Kardi
naal Gaspari.
De Romein sche oorrespondent van de
„Croix".heeft, naar de „M'sb." meldt, een
onderhoud met Kardinaal Gaspani gehad'.
De Kardinaal begon met de zeer loffe
lijke woorden, waarmede indertijd Paus
Benedictus XV de kalmte en he't gezag van
Kardinaal Ratti geprezen had.
Toen de correspondent opmerkte, dat de
nieuwe Paus, ondanks die geestkracht en
groote kalmte, op Zijn gelaat duidelijk de
sporen droeg van emotie en' vermoeidheid,
antwoordde de Kardinaal: „Dat is zeer na
tuur! ijk, op hét oogenlblik, dat Hij een zoo
geweldige taak op Zijn schouders neemt."
Men heeft opgemerkt, vervolgde Z. Em.,
dat de keuze geschied is na 14 stemmingen,
juist zooveel ails er staties in den Kruisweg
zijn. Wij hebben' ze gevolgd tot op het
oogenbli'k, dat wij dien nieuwen Paus op
den Calvarieberg hebben geplaatst.
Indien wij een welingelichte bron mogen
geloaven, dan zou Pius XI aan Kardinaal
Gasparri, toen Hij hem vroeg Staatssecre
taris le blijven, gezegd hebben, da't Hij
tenminste deze taak niet kon ontwijken.
Men zegt ook, zoo vervolgt de correspon
dent, dat hij <le 13de stemming twee of
'drie stemmen ontbraken, om aan Kardi
naal Rat'li de vereischte meerderheid van,
twee derden te geven, maar dat bij de 14de
stemming ideze feitelijk unaniem was.
Zeker is, dat na de plechtigheid van gis
terenmiddag de Paus vain Zijn troon steeg
en achtereenvolgens voor ieder der Kardi
nalen stil bleef staan en met ieder een
hartelijk woord wisselde in die respectieve
talen der Kardinalen, in het I'taliaansch,
in 't Franselh, Engelsch, Duitscli, Spaansoh
en Poolisch. De leden van het H. College
waren diep getroffen door deze d!aad.
Uilstel van drie maanden verlangd.
De diplomatieke medewerker van de
„Westminster Gazette" zegt, dat de nota
der Fransche regeering te Londen is ont
vangen. Zij dringt krachtig op een uit
stel der conferentie te Genua met drie
maanden aan.
De Sovjetdelegatie naar Genua.
Volgens een B. T. A.-felegram uit War
schau zouden de instructies van de Sov-
jetdlelegatie een weigering bevatten tot
betaling der. schulden vain voor den oor
log, ond'ör het motief dat Sovjet-Rusland
ccc I voisteiij» uiipeii.tiisnio bijna lo'
een bankroet is gebracht.
Zoo zal dót !>ericht wel niet juist zijn,
Trouwens uit Warschau ontvangt men; nu
niet bepaald; de moest betrouwbare in
lichtingen over Rusland. De Sovjet-regee
ring heeft de schulden van voor den
ooriicig imimers erkend. Maar zij weigert
de erkenning van de ooriogissclhtilden en
hierop zal idhm het bericht uit Warschau
indien er juistheid' in is, wel betrekking
hebben.
POINCARé EN SASONOF.
Naar uit Warschau wOndlt gemedd, is de
gewezen Russische minister van buiten
landsche zaken Sascraof dbor Poincaré
telegrafisch uitgenoodigdl naar Parijs te
komen. Deze terugkeer, van Sasonof tot
het politieke levcnl wekt in Warschau
groot opzien. Men veronderstelt, dat Poin
caré met Sa sonof over de erkenning van
sovjet-Rusland wil spraken. De Wa>r-
stchaus'che correspondent van het „Berl-
Tngebl." is echter ran meening, dlat het
Poincaré er oom te doenl Is, te tarnen met
Saisonof zijn boudliir.g ten aanzien ran de
oompramittecrende Russische dOcumente»-
te hesp reken.
Als eten blijik van de voornemen» der
Ver, Stalen, om de bepalingen van het
nieuwe verdrag naar den geert enl naar
dé tetter uit te voeren1, heeft de minister
van oorlog de orders voor nilcuwe ka
nonnen ter vervanging der oudie in de
vestingwerken op de Philippijnen, gean
nuleerd.
Handing hoopt de verdragen! der onfc-
w ape rain gsoom f crentte begin volgende
weeik bij den Senaat te kunnen indienen.
Hij zal op een spoedige ratificatie aan
dringen.
DE TOEBEREIDSELEN VOOR GENUA
IN DUrrSCHLAND.
Volgens een bericht van de Kamer van
Koophamdel te. Keulen zal het Hoofdbe
stuur van dten! Duitse hen Industrie- en
Handefaöag in de eerstvolgende dagen
een vergadering houden, waarin de 'hou
ding der Duifcché economische vereeni-
gingien ten aanzien van de vraagstukken,
die te Genua hcliandeld zullen worden, zal
worden besproken. Het hoofdbestuur zal
zijn meerling neerleggen in een rapport,
diait aan dte acgeering zal worden gezon
den. Het zal ziidh bezighouden met den
wederopbouw van Duitschlanid, den geld-
omiloop, idle 'Duitsche valuta,, 'die verbete
ring van den buitenlandscheii handel, de
technische medewerking hij den weder
opbouw ert met transiporfckwestics.
IM Vatera en de r^publi-
keinsche gedachte.
Volgens de „Morning Post" heeft
De Valera naar den Amerikaan schen.
.„Bond voor de erkenning der Ier-
sclie Republiek" te Washington ge
seind, dat de beschikbare levsche
gelden ten gevolge van de beslissing
van de Dail Eireann ter beschikking
zijn gekomen van de voorloopigc re
geering. Hij verzoekt om fondsen voor
de verkiezingsactie en de „bestrijding
der vijandige pers".
De Valera verklaart tevens in het
telegram dat het Iersc.be volk in zijn
hart republikeinsch als altijd is, en
dat het, indien bet' een kans wordt
gegeven, voor de republiek zal blij
ven strijden.
De Britsche redwing en
de Iersclie grensregeling.
De „Times" verneemt, dat de hou
ding der regeering ten aanzien van
de grenzen van Noord-Ierland strikt
neutraal is. De regeering wenscht de
kwestie geregeld te zien door de iwce
Iergche regeeringen, maar bij het ach
terwege blijven eener overeenstem
ming zal de regeering vasthouden dan
de voorwaarden der overeenkomst, en
de grenscommissie benoemen, waar
in deze overeenkomst voorziet.
17ooraanstaande Unionisten ont
voerd fn Ulster.
Vooraanstaande unionisten in de lot
Ulster behoorende graafschappen Tyrone
en Fermanagh zijn gisteren in grooten
getale ontvoerd'. Een en ander geschiedde
gelijktijdig over een gebied van veertig
mijten. Onder de ontvoerden zijn de
grootmeester der Orangemanneno van
Tyrone en de ex-sheriff van Fermanagh,
die gewond werd. Te Enniskitien werden
de rollen omgekeend en werden elf per-
sonen door de politie gevangen genomen,
die tevens drie auto's met ammunitie in
beslag nam.
Men vreest unionistische represailles op
groote schaal, daar 'dte stemming ten ge-,
volge van het grensgeschil zeer opgewon
den is. Men gelooft, dat de schuldigen van
i.uilen vle politieke grens van Lister kwa
men.
In dien loop van het hervatte debat over
het adres van antwoord decide Chamber-,
Iain in het Lagerhuis de ontvangst mede
van bijzonderheden over dé voorvallen in
Noord-Ierland. De elf gevangen genomen
daders zijn door de autoriteiten der noor
delijke regeering geïdentificeerd als te be-
hooren tot het Iersche republikeinsche ie-
ger; zij waren gewapend met bommen eq.
revolvers. Chamberlain zeide, dat de Brit
sche regeering naar aanleiding hiervan
den bevelhebber dér troepen in Ierlaad
had geïnstrueerd, de mioodige hulp te bie
den ter verdediging van de noordelijke
grens en zoo noodig om versterkingen te
vragen. De regeering heeft eveneens een
telegram gezonden aan de voorloopige
zuidelijke regeering, waarin zij verklaart,
dat db Britsche regeering den toestand
zeer ernstig achtte, die een schending was
van iden wapenstilstand en het verdrag
ernstig in gevaar bracht. Gevraagd werd
om onmiddellijke medeideeling, dat stap
pen zijn gedaan om de over de grens ge
voelde gevangenen te bevrijdlen en om
een herhaling dezer ernstige wandaden te
voorkomen.
Aan het slot der LagerhuisriMing deelde
Chamberlain mede een telegram te heb
ben ontvangen; van Collina, waarin deze
mededeelde, dat de „raids" niet voort-
kwaursn uit het grensgeschil maar uit be
zorgdheid Over het lot van gevangenen
te Deriy, die ter dood veroordeeld' wa
ren. Het vonnis is door den onderkoning
gewijizigd en ofschoon Collins dit niet
wist, deed hij bijzondere pogtogen om de
ze gewelddaden te voorkomen. De voor.
loopige regeering verzekert ons, aldus
Churchill, dat zij el het mogelijke doet
voor de veiligheid der ontvoerde personen
en voor een spoedigen terugkeer naar hun
■woonplaatsen.
De premier van Noord-Ierland, Craig
die zich thans te Londen bevindt, heeft
een boodschap gezonden aan de bevolking
van Ulster, waarin hij zegt, dat hij bezig
is krachtige maatregelen te Lönden te
nemen betreffende de wandaden aan de
grens» Hij beeft schikkingen getroffen
voor, een onverwijlde uitdeehng van wa
pen^ noodig voor de bescherming der
grens.
DE HULP AAN' OOSTENRIJK,
Franckenstein, de Oostenrijks che
gezant te Londen, verklaarde aan een
vertegenwoordiger van de „Tinles"
met de grootste voldoening vernomen
te hebben dat Britannië aan Oosten
rijk een leeninig van. twee mjjlioen
pond zal toestaan. Het is zeker, zoo
zeide de gezant, dat Engeland van
zijn edelmoedigheid geen spijt zal heb
ben, want Oostenrijk zal zich inspan
nen om een nuttige factor te wor
den in het economisch en maatschap
pelijk herstel van Europa.
Een bericht nit Washington meldt,
dat Senator Lodge in den Amerikaan-
sclien Senaat een resolutie heeft in
gediend, strekkende tot het verlee
nen van hulp aan Oostenrijk door
de periode voor de betaling der Oos-
tenrijksche schuld aan de United Sta
tes Grain Corporation met 25 jaar
te verleugen.
De resolutie houdt het voorbehoud
in, dat andere naties soortgelijke
maatregelen zullen treffen.
NA DE SPOORWEGSTAKING IN
DUITSCHLAND.
Het 'hoofdbestuur van het ..Deut
sche Eisetnbahnerverband" heeft aan
alle leden medegedeeld, dat zij van
heden 9 Februari des middags te 2
uur af eiken arbeid moeten verrich
ten, die him door de spoorwegdirec
tie in verband met den aard van
him werkzaamheden wordt opgedra
gen.
Uit het rijk is reeds een groot aan
tal berichten ingekomen, waaruit
blijkt, dat de stakingsbeweging overal
aan het afnemen is. Ook te Berlijn
neemt het aantal spoorwegbeambten,
dat zich weer voor den dienst aan
meldt, voortdurend toe. Met de be-
eindiging van de spoorwegstaking ver
valt natuurlijk ook de verordening van
den rijkspresident.
Het hervatten van het werk befeee-
kent natuurlijk niet, dat onmiddellijk
het geheele spoorwegbedrijf weer iu
gang wordt gezet. Het zal nog dagen
duren eer alles weer in orde is en
het spoorwegverkeer in het geheele
rijk weer volgens de dienstregeling
kan plaats hebben.
DE STAKING DER GEMEENTE-AR
BEIDERS TE BERLIJN.
Een meerderheid voor voortzetting
De totale uitslag van het referendum
der gemeente-arbeidens en -beaimtoten visa
Berlijn _beeft een overwegende meerder
heid voor voortzetting der stalking opg-e-
10.
(Wordt vervolgd).'
