Uit het sociale leven
BUITENLAND.
ZIJN SLACHTOFFER.
Berrie ilgfi - 11 Febr. l0e lc seven n°£ mïnder 's men cr
NA DE PAUSKEUZE.
GBL BUITEKL BERIGHÏEN.
BEÜEMGS NIEUWS.
mee gered wanneer zij zonder over-
tuigd te zijn en met wrok in het hart
zich tot een verlaging van hun levens-
standaard zien. gedwongen,
j Met holle leuzen komen we niet
i klaar en redden we 't zeker niet.
Als de werkgevers niet inzien, dat
i zij met hun „baas in huis" den put in-
gaan, komen ze er zeker in terecht
en als de arbeiders zich niet vaster
dan ooit aan hun organisatie klemmen
LOONSVERLAGING.
Er zijn zoo van die zaken, ook in
tons sociale leven, welke op gegeven
momenten een mode-artikel worden.
En juist deze promotie is het, die deze
anders wellicht bruikbare zaken een
verkeerde werking doen geven.
Nog is het modeartikel,.democratie"
'niet tot behoorlijke proporties terug
gebracht, en stoppen ze ons nog, wan-
'iieer je niet goed uitkijkt, met een
(stalen gezicht de malste gewassen voor
(democratie in de maag, of we krijgen
'weer een nieuwe mode, die onder al-
fierhande vormen en leuzen aan ons
opgedrongen wordt, n. 1. loonsver
laging.
Zelfs de naam stoot df, en niemand
gevoelt zich erg prettig wanneer hij
tot de ontdekking komt, dat hij bij
de „uitverkorenen" behoort, aan wie
het nieuwe sociaal-economische re
cept zal worden toegediend.
Maar prettig of niet, nu loonsver
laging eenmaal algemeen in de mode
komt, wil ik er toch ook gaarne eens
iets van zeggen.
En dan kan ik mij indenken, dat
er bedrijfstakken zijn waar een al-
gemeene loonsverlaging het eenigste
middel is om het bedrijf gaande te
houden en evenzeer kan ik mij in
denken, dat de arbeiders binnen zeke
re grenzen, dan liever een verminde
ring van geldloon aanvaarden, dan
een algemeene inzinking van het be
drijf te bevorderen met al den aan
kleve van dien, zooals werkloosheid
e. d.
Van den anderen kant man niet
over het hoofd gezien worden, dat,
behoudens enkele bedrijven of
wil menbedrijfstakken in den
tijd welke achter ons ligt, aan de ar
beiders tijdens hoogconjuctuur vaak
slechts een sober bestaan was toege
kend en men stelselmatig weigerde
hun eenige medezeggingsschap of zelfs
maar inzicht in het bedrijfsleven te
geven.
Het aantal kolommen druks over
den vorm, de wenschelijkheid en het
hoever van de medezeggingschap is
ongetwijfeld tot een respectabel aan
tal opgevoerd, maar van eenige bc-
teekenendc medezeggingsschap is nog
niet veel terecht gekomen.
Zoodat 't niet zoo vreemd behoeft
aan te doen, dat de arbeiders, waaraan
bijna elk inzicht in het bedrijf is ont
houden, niet kunnen begrijpen, dat
het nu in hun welbegrepen eigenbe
lang zou zijn, om een stap achter
waarts te doen, waar voor kort nog
groote soms enorme - winsten
binnenvloeiden.
Het is onmogelijk, om alle geval
len na te gaan, waar een teruggang
noodzakelijk is en waar niet, maar
in bedrijfstakken, waar men liefst
zoo min mogelijk met de organisaties
onderhandelt, inist men het recht
om af te geven op de arbeiders, wan
neer die "het bedrijfsbelang niet of
niet voldoende zien.
En nu kan 't alwéér hard tegen
hard gaan; maar de vraag dient ge
steld of d&arvan dan de oplossing
moet worden verwacht. Hierdoor kan
de malaise slechts worden vergroot
en zoo ooit, dan is deze tijd wel aller
minst geschikt om die methode te
"algen.
Hoewel steeds, is 't vooral nu' de
juiste tijd om te trachten door breed
:n royaal overleg, eventueele moei
lijkheden het hoofd te bieden want
nog eens met dekreteeren komt men
er niet en 't is nonsens om vah de
arbeiders te verlangen, alles wat hu i
/oorgehouaen wordt maar voor waar
heid te aanvaarden, wanneer men niet
nun organisaties niet op reeële wijze
wil onderhandelen.
Alleen bij breed overleg zullen de
arbeiders en hun organisaties tot het
inzicht kunnen komen, waar niet
en waar wel een loonsverlaging uit
komst kan geven of en niet op hen de
lasten onevenredig worden afgewen
teld. Want dit moet in élk geval
vast staan, dat de lagere salarissen
het minst voor verlaging in aanmer
king kunnen komen.
Wil men geen bedrijfsraad j het
zij zoo om den naam gaat het niet
hoewel ook die niet slecht gekozen
was maar het gaat over breed en
reeël overleg. Weigert men dét, dan
moet men t niet aan de arbeiders
verwijten, wanneer zij weigeren aan
de mode-zucht tot loonsverlaging
en vooral de vergaderingen bezoeken,
■gaan we evenzeer.
j Vooral het laatste is voor ons van
de allergrootste beteekenis. Of de
standorganitatie er al alles op zet,
om meerdere kennis, ook op sociaal-
economisch terrein, bij te brengen,
doch de leden blijven voor 't over-
groote deel thuis, dan geeft zulks
j geen zierof onze vakveree i Jngen
tal een lange ledenlijst hebben,'geeft
haar nog geen macht om kwaad te
keeren, wanneer de leden alleen maar
op 't kritieke moment ter vergadering
komen. En niet onwaarschijnlijk be-
s hooren zij, die t minste voor nuchtere
besluiten gevoelen, ook bij hen, die
minste voor hun organisatie pres-
teeren en het vaakst op het appèl
i mankeeren.
i En toch wie met kennis van zaken,
mede wil werken om ons allen voor
;het ergste te vrijwaren, zal zich niet
aan een daadwerkelijk organisatie
leven kunnen onttrekken,
j Als de lezers van dit blad dezen
ernstigen raad eens wat nader zouden
willen overdenken en allen eens flin-
ke vergadering-bezoekende-organi-
'satiemannen werden, dan zou ook
in dezen tijd niet over den arbeider
j kunnen beslist worden zonder den ar-
beider, dan zouden de goedgezinde
(werkgevers steun vinden in hetgeen
onze organisaties presteerden dan
(kwam de meerdere medezeggingsschap
(vanzelf en minst genomen zouden
:we voor beide groepen, veel kwaad
'kunnen keeren.
Al staan we vaak machteloos tegen
economische verschijnselen, als alle
groepen in hun organisaties hun plicht
begrepen zou nog veel voorkomen en
veel verzacht kunnen worden.
En als wij R. K. het niet doen, van
wie moeten we 't dan verwachten
A. J. LOERAKKER.
de Baa*, Wie ©tos dleni geheeten dag ftnge-1 vcs&r
De Ierscbc kwestie.
De Conferentie te Genua.
Frankrijk en de Russische
FEUILLETON
12.
Zij zagen eikander niet meet. De
heer de Mésière keerde naar zijn regi
ment terug en de jonge d'Arbois bleei
te Parijs waar hij hetzelfde leventje
voortzette, wat voorzichtiger echter,
want hij vreesde steeds dat een nieuwe
wreker tegen hem zou optreden.
Wij weten, op welk een roemvolle
wijze de heer de Mésière het leven
Met tegenover den vijand, in het oogen-
blik toen hij zijn regiment toeriep
„Voorwaartsvoorwaarts
De baron was sedert drie jaren ge
lniwd. Hij had een dochter, Christine,
die geboren was tijdens zijn afwezig
heid en die hij niet gezien had.
Haar geboorte had hij vernomen op
denzelfden dag, toen hij het leven liet.
En toen hij ter aarde lag, bloedend,
zieltogend, vertrapt door de woedende
paarden, toen dacht hij waarschijnlijk
in het laatste oogenbllk nog aan zijne
vrouw en zijn dochtertje, die hij nim
mer zou zien.
Maar laat ons thans terugkeeren
naar graaf d'Arbois.
VI.
EEN ZONDERLINGE ONTMOETING.
Zooals wij gezegd hebben, kwam
Tancredo slechts hoogst zelden bij zijn
vader, want eiken keer, dat hij zich
op het kasteel vertoonde, was 't slechts
om verwijten te hooren. Zijne moeder
was in het buitenland gestorven zonder
dat zij haar kind gekend had. Zijn
vader werd steeds zwakker, en hij zelf,
begon reeds enkele verontrustende
verschijnselen van afgematheid te
bemerken.
De graaf was zeer bleek en mager
geworden. Hij voelde, dat het tijd
werd het feestmaal van het leven te
verlaten en daar hij den dood vreesde
en nog niet voldaan had aan al zijne
wenschen, besloot hij van levenswijze
te veranderen. Hij verliet Parijs en
vestigde zich op het kasteel d'Arbois.
Op een jacht zag Tancredo de vrouw,
die een doel zou geven aan zijn be
staan. Hij zou den eersten onvervulden
wensch leeren kennen.
Op een namiddag, toen hij was
afgedwaald naar den kant van het
kasteel de Mésière, was hij gaan liggen
in een boschje van lage boomen. De
hond lag in zijn onmiddellijke nabij
heid. Hij sliep in. Hij ontwaakte door
het dof gebrom van zijn hond en
meende niet ver verwijderd de stem
men van twee vrouwen te vernemen.
Hij greep het dier bij den halsband,
beval het te zwijgen en kroop naar de
plek, vanwaar die stemmen kwamen,
gedreven door een gevoel van nieuws
gierigheid, waarvan hij zich geen re
kenschap gaf.
Hij bevond zich thans aan de grens
van het boschje, dat een groote weide
begrensde, die van hem gescheiden
was door een dichte haag. Achter deze
haag moesten zich de personen be
vinden, die spraken. Zij zaten, onge
twijfeld, want de stemmen kwamen
niet naderbij. Zonder geraas te maken
en de takken voorzichtig op zijde
duwend, kroop de jager tot vlak bij
de haag en daar kon hij door de kleine
openingen heen de dames zien, die hij
gehoord had.
Het waren twee vrouwen, de eene
jong, de andere oud, ongetwijfeld
moeder en dochter.
Het meisie scheen nauwelijks zestien
jaar te tellen. Nog nooit had de heer
d'Arbois, hoewel hij tal van vrouwen
ontmoet had, zulk een aanvallig,
schoon gelaat gezien. Welk een jeug
dige frischheid lag er over verspreid.
De verpersoonlijking der reinheid,
welke hij daar zoo plotseling tegen
over zich zag, deed opnieuw den wensch
in hem opkomen deze vrouw te huwen,
een wensch welken hij voor goed ver
dwenen waande.
Wie waren die dames De heer
d'Arbois had ze nimmer gezien, want
zooals wij weten, had hij Christine
nog niet opgemerkt, die hem daaren
tegen wel van uiterlijk kende.
Hij werd niet moede haar te aan
schouwen. Hij lag plat op het mos en
hield den hond stevig vast, opdat deze
zijn tegenwoordigheid niet zou verra
den.
Hij durfde zich niet bewegen. Hij
hield zijn adem in, vreezende dat eene
beweging zijne tegenwoordigheid zou
verraden, zoodra zij zou vluchten
voor hij oog en geest verzadigd had
met het beeld van het jonge meisje.
De liefde van een jong meisje, van
een rein jong meisje, goed opgevoed en
ontwikkeld, ziedaar een gewaarwor
ding, welke hij nog niet kende.
Met zijne ingevallen en woest rol
lende oogen, zijn vermagerd en uitge
teerd gelaat, zijne magere ledematen,
waaruit de beenderen te voorschijn
kwamen, moest hij den indruk maken
eener geestverschijning.
Zij zou bang zijn, en als hij haar
wilde toespreken, zou zij in plaats van
hem te antwoorden, wegloopen.
Ziedaar wat de graaf dacht en voor
de eerste maal wellicht betreurde hij
zijn stormachtig verleden.
Hij wist maar al te goed, welk een
jammerlijk toonbeeld van verval hij
was. Zijn uiterlijk kon slechts mede
lijden opwekken, nooit zou het liefde
doen geboren worden.
Hij bewoog zich niet en bleef toe
kijken. De twee vrouwen zaten op het
gras.
Geheel opgaande in bewondering,
bleef de graaf zitten staren naar de
schoone verschijning.
Hoe lang bleef de heer d'Arbois
zitten turen naar het schoone beeld,
waaraan zijn blikken zich niet konden
verzadigen Hij zou 't niet hebben
kunnen zeggen.
Toen de dames instonden en zich
verwijderden, scheen 't hem toe dat t
zijn leven was, dat wegging.
Hij geloofde dat 't licht des hemels
uitgedoofd werd.
Na opgestaan te zijn had het meisje
haar japon, die een weinig verkreukeld
was uitgeschud, en in haar bewegingen
had hij een bevalligheid opgemerkt,
welke nieuw voor hem was.
De dames verwijderden zich in
tegenovergestelde richting van de
plek, waar hij zich bevond.
Hij sprong dadelijk op, om ze zoo
lang mogelijk na te zien. Toen hij ze
niet meer zag, greep hij zijn geweer,
maakte zijn hond los en begaf zich
weder op weg.
Wie waren die dames Hij wilde t
weten en in plaats van zich naar het
kasteel te begeven, hoewel 't r^"3
laat was en hij nog een verre wandeling
te maken had, liep hij de beide onbe
kenden achterna, steeds zorg dragende
niet gezien te worden.
fWordt vervolgd.)
Het verloop van het Conclaaf.
Na de Pauskeuze is opeens de aandacht
van het Conclaaf afgedwaald naar den
nieuwen Heiligen Vader.
Toch is de geheime afzondering van het
Conclave dten correspondent van „L'Eoho
de Paris" blijven prikkelen en heeft hij het
gewaagd een kardinaal te vragen, hoe het
eigenilijik in het Conclave is toegegaan. Van
het antwoord van dien kardinaal, die hem
verboden haid zijn naam te noemen, deelt
hij den lezers het volgende mede:
Ik zal u alles zeggen wat ik mag
aldus de kardinaal vraag dus maar!
Nu u zoo vrienkMijk zijl mijn verzoek
zooveel m-ogelijk in te willigen, zou ik u
op de eerste plaats willen vragen, hoeveol
stemmingen er hebben plaats gehad.
Wij hebben twee maal per dag ge
stemd, zooais de regels, door Pius X opge
steld, dat voorschrijven, maar wij hebben
de plechtige stemmingen laten volgen door
een gewone stemming met weglating van
alle formaliteiten, waartoe dezelfde Paus
de bevoegdheid heeft gegeven. Wij hebben
dus vier slemmingen per dag gehouden.
Met betrekking tot hetgeen cr in den loop
der stemmingen heeft plaats gehad, is ons,
onder straffe van excommunicatie, verbo
den ook maar iets te zeggen.
De geheimhouding is zoo strikt, dat we,
zoodra de stemmingen zijn geëindigd, zelfs
de ongebruikte biljetten, waarop we onze
stemmen zouden uitbrengen, moeten af
geven, die dan. tegelijk met de andere
stembriefjes, worden verbrand. Vandaar
dat de rooik, die ui! den schoorsteen der
Sixtijnscthe kapel opstijgt, vaak zoolang
aanhoudt.
Deze voorzorgsmaatregel, alsook de an
dere ceremonies bij de stemming, verliepen
in de volmaak s'lc orde. Zelfs de slem van
kardinaal Marini die ziek was, welks stem
briefje door drie daartoe aangewezen kar
dinalen werd afgehaald, bracht geenszins
vertraging teweeg.
Evenwel had alles in het strengste stil
zwijgen plaats. Heel zelden wisselden wij
zachtjes een woord met elkanders buur
man. Het was een indrukwekkend schouw
spel.
Maar u converseerde toch wed buiten
de stemmingen met de andere Kardinalen,
Eminentie?
Heel weinig, want daar was bijna
geen tijd voor. Iedere stemming nam on
geveer vier uren in besdag. U kunt begrij
pen, dat het mislezen en het breviergebed
ook een hoeten tijd vorderen, zoodot er
van een conversatie niet veel terecht
kwam. En wanneer wij een oogenblikje
met elkander verkeerden, dan lieten we
veer in beslag nam, rusten. Misschien is
hier wel aan toe te schrijven, da't het Con
claaf betrekkelijk zoolang heeft geduurd:
En heb t u het al dtien tijd nog al goed
kunnen uithouden. Eminentie?
Ooh ja, naar gelang de omstandighe
den -wel. Het grootste bezwaar voor de
oudere kardinalen bestond hierin, da:t ze
telkens de geweldige hooge Romeinsche
trappen moesten beklimmen. Overigenis
leefden we, zonder het nu bepaald luxueus
te kunnen noemen, heel goed. Over de
keuken, bediend door de uitstekende Zus
ters van St. Martha, liadidien we geen
klagen. Alles gaf een beetje dien indiruk
da t we in retraite waren
En wat denkt u van de resultaten van
deze retraite, Eminentie?
De overwegingen in die retraite heb
ben de 'kardinalen doen besluiten hun keus
te laten vallen op dien man, die thans Pius
XI heel. Het gevolg van die retraite is
sdiuitterenid, want de nieuwe Paus is een
hoogstaande en intelligente persoonlijk
heid, een man van de d'aad. Een, ieder kan
tevreden zijn met de keuze, die de kardina
len hebben gedaan.
Nadat ik afscheid had genomen van den
kardinaal, ben Sk een der kennissen van
den Paus gaan bezoeken, 'diie me het een
en ander over zijn beminnelijk karakter
mededeelde. Hij sprak op enthousiaste
wijze over de goedheid, zijn evenwichtig
heid, welke eigenschappen Paus Benedic-
tus XV deden besluiten hom ails nuntius
naar Polen te zenden.
Maar deze voortreffelijke geest legde zich
niet altijd open. Ik lieh aMuis mijn
zegsman verscheidene jaren in zijn na
bijheid vertoefd, zonder dat ük an sommige
opzichten zijn gedachten kende. Hij is ridh f T"
volkomen meester en in alle omlsfandüglhe-
cbaRoës ëêrM specifieke madhfi-
tiging te hebben ontvangen krachtens de
wet." en
Men betoogt, dat de Senaat t«ot het bij
eenroepen van dte conferentie in zake be
perking van bewapening maeflitiigiing heeft
verteenld, doch dlat er tlhans geen tijd is
om het vraagstuk van de conferentie var»
Genua te handelen. Krachtens die wet in
kwestie zou Harding, zoo hij er zich
streng aan houdlt, de bevoegdheid hebben
om diplomaten naaT Genua te zendlen als
„waarnemers", dlocih niemand om Ameri
ka officieel te vertegenwoordigen.
e Het gesag der voorloopige regeering.
In een interview heeft Griffith ver
klaard dat dte regearing ernstig besloten
is het verdrag met Engeland voliedig toe
te passen. Hij vertrouwde er op dat bet
TOsterprobleem nnet geduld en zelfbeheer-
sdhing van heide partijen nog dit jaar
tuissehen de Ieren geregeld zal wonden op
de basis van een vereenigd ledand'. Hii
wees er op diat de voorloopige regeeeing
tot mi toe geen volledige regeewngsmacht
bezit, dlocih zij zal binnen haar huidig,
vast omlijnd gezag, alles doen om on
wettigheid en wanordelijkheid te voorko
men.
DE SPOORWEG STAKING IN
DÜITSOHLAND.
'liet compromis.
Do „Frankf. Ztg." van 8 Februari
geeft het verhaal hoe het compromis tus-
schen de regeering en de vakvereenigin-
den blijft hij zichzelf.
Hem is het besturen meer bekend, dan
men wel denkt. Vóórdat hij naar Rome
word geroepen, was hij gedurende vijf,
tien jaar de raadgever van Kardinaal
Ferrari, zijn voorganger op den zetel van
Milaan. Benedactus XV liet het zelfs niet
na, bij tijd en wijile Kardinaal Raitti 1e
raadplegen en men beweert, diail diezelfde
Paus op aanradten van KawMnal Ratti zijn
oproepen aan de oorlogvoerenden inleid
de met de heerlijke spreuk van den vrede
en de rechtvaardigheid: .„Tusfifia et pax
oseulatae sunt'
Zonder twijfel zal Pius XI zicih van zijr»
nieuwe taak op uitstekende wijze kwijten
Men heeft er ailte reden toe dit te geloo-
ven en ervan overtuigd te zijn. Hij zal
de belangen van alle landen en ieder per
soonlijik weten te behartigen en steedis zal
hij den indruk blijven vestigen een man
te zijn met een groeten geest en een edel
moedig hart.
Een voorgevoel van den overleden Paus
Pius XI en zijn voorganger hebben
vóór hunne Paiuweirikiïarfng niet lang het
Kardinaalsrood gedragen. Toen zij lie
conclave binnengingen, behoorden beiden
tot de groep prelaten, die bij het laatste
consistorie waren gecreëerd.
In Juni 1921 ontving Pius XI den Kar
dinaalshoed en naar aanleiding van deze
plechtigheid vertelde de nieuwe Paus de
volgende anecdote:
„Nadat de andere Kardinalen en ik wa
mt gecreëerd, ontbood Remediates XV
ons a) spoedig in zijn Pauselijk vertrek;
na eenige oogenblikken reide bij:
„Vandaag heeft er een groote verdee
ling vam het rood plaat® en vervolgde
hij na een korte pauze weldra zal er
ook een van het wit plaats vinden."
„Deze toespeling op de mogelijkheid
van zijn naderenden dood maakte een
vreemden indruk op mij en ik vond haar
zelfs eenigiszims misplaatst."
Thans is het echter gebleken, hoe juist
het voorgevoel des Pausen was, hetwelk
hem overigens in 't geheel niet veront
rustte, want als een waar Christen was
hij steeds op den dood voorbereid'.
Zal Amerika meedoen
De Ameriikaanische bladen melden dat
het vraagstuk of Amerika all dan niet of
ficieel zal deelnomen aan die conferentie
dien laa,listen tijd verscheidene malen het
onderwerp geweest is van kabnietszittin-
gen, docli dat het Kabinet nog niet io'
een besluit is gekomen, waarschijnlijk ter»
gevolge van liet verschil van meaning, da'1
onder de adviseurs van den president
heer-seht. Gisteren zou een nieuwe kabi-
netszititling plaats hebben waar definitief
bestuit zou vallen.
Intussdhen doet het gerucht de ronde,
dat die Vereendgdte Staten zuil-ent weigeren
de uitnoodliging aan te nemen op grond
van een wet, die Taft in 1913 heeft ge-
teekend en welke bepaalt, „dat het uit
voerend bewind, geen uitooodiging tot
deelneming aan een iutematioaal congres
of conferentie kan doen of aanvaarden- j
Na de verklaringen, door de rijksmi
nisters van financien en verkeer afge
legd over de nieuwe salarisregeling en
de arbeidswet, moest er alleen nog maar
overeenstemming bereikt worden omtrent
den eisch der rijksvakvereeniging van
spoorwegbeambten, dat de regeering zou
afzien van eenige bestraffing. Dan zou
de rijksvakvereeniging de staking aflos
ten. Het heeft moeite gekost deze over
eenstemming te bereiken. Niet alleen om
dat van rechterzijde bij de regeering werd
aangedrongen op een politiek van de
sterke vuist waaraan de regeering niet
kon denken, omdat daarvoor het aantal
stakers veel te groot was doch. ode
omdat de regeering niet onmiddellijk met
de rijksvakvereeniging wenschte te on
derhandelen. De hoofdbesturen der an-
dero organisaties moesten weer als be
middelaar optreden. En in de conferen
tie van deze hoofdbesturen met de re
geering werd de volgende verklaring van
den rijkekanselier goedgekeurd, een ver
klaring, waarmee ook de rijksvakvereeni
ging zich kon vereenigen:
„De rijksvakvereeniging verklaart, dat
zij nog hedenavond Dinsdag de
staking als geëindigd zal verklaren, na
dat de rijkskanselier namens de rijks-
regeering heeft betoogd, dat bij een on
middellijk afbreken van de staking de
disciplinaire bestraffing zal geschieden
naar principes, door het geheele kabi
net vast te stellen. Doch van een be
straffing en masse en een ontslag on mas
se zal aangezien worden."
De regeering heeft dus niet, zooals
aanvankelijk is gemeld, volledige strafe-
loosheid verzekerd. Integendeel, de rad
draaiers en belhamels, de saboteurs Bul
len wel degelijk gestraft worden.
En hieruit blijkt, dat er van een ne
derlaag der regeering geen sprake is.
DE KABINEft.CRISIS IN ITALIË.
In strijd met de andersluidende be
lichten seint het Stef. Ag. uit Rome flat
de Koning het ontslag van het kabi
net niet heeft aanvaard, en dat dit (Bo-
'nomi, dus) zich Donderdag 16 Februari
opnieuw aan liet parlement zal voor
stellen.
DE EMANCIPATIE VAN ENGELSOH-
INDIë.
In verband met in verschillende doelen
van Indië heersehende onrust heeft Mon
tagu, minister van Britsch-Indië, ver
klaard, dat de politiek, in 1917 vastge
steld, nog steeds door de Britsche re
geering wordt gevoerd, en dat het de
bedoeling is, om Indië stapsgewijze te
voeren tot een of anderen vorm van
zelfbestuur, en het gelijk te stellen met
de andere deelen de3 rijks. Britannië,
verklaarde hij, had aan de bevolking
•van Indië de macht gegeven om haar
wensch kenbaar te maken, welken vorm
van regeering zij geschikt acht voor haar
belangen; doch zelfbestuur kan slechts
geleiderlijkerwijze komen' naar gelang van
de uitbreiding van het kiezerscorps en
de opvoeding van het. volk. De regee
ring hoopte, zonder rampen en zonder
overijling Indië zijn plaats te doen in-
nemep als gelijkgerechtigde in het Brit-
eche rijk. Indien dit ideaal niet zou
worden bereikt, zou de wereld armer
zijn; indien het zou worden bereikt, zou
het het work voor de menschheid en de
beschaving, verlicht door het Britsche
riik, rechtvaardigen.
RANDSTATEN.
Volgens de „Daily Tel." moet de Fran-
sche regoering een nota gezonden heb
ben aan de Russische randstaten betref
fende de Russische schulden.
Daarin wordt de regeeringen dier rand
staten meegedeeld, dat het volgens de
meening van de Fransche regeering nood
zakelijk is maatregelen te nemen tot
waarborging van de Fransche belangen
in die landen. De Fransche regeering
zal die landen verzoeken waarborgen te
geven, waarbij zij zich verbinden den
oorspronkelijken eigenaars al hun bezit
tingen terug te geven; tevens ligt het
in de bedoeling van de randstaten te
eischen, dat zij een evenredig deel der
Russische schuld overnemen en de ver
antwoordelijkheid van particuliere ei
schen tot vergoeding van schade als ge-
gevolg van de revolutie. De Fransche
regeering verwacht, dat de resp. regee
ringen al de rechten van Fransche on
derdanen, particulieren en maatschappijen,
zullen herstellen, welke door de sovjet-
regeering waren opgeheven.
DE REIS VAN ALLENBEY.
De meeste Engclsche bladen steunen
lord Allenbey, van wien men algemeen
aanneemt dat hij voornemens is, kraoh-
tig bij- de regeering aan te dringen op
de aanvaarding van een liberale politiek
op den grondslag van de denkbeelden
der Egyptische nationalisten. Men ge
looft algemeen, dat- Allenbey zal aftre
den als hooge Commissaris in Egypte in
dien hij er niet in slaagt de regoering
er tbe te bewegen de politiek te vol
gen, welke een weerspiegeling is van de
gematigde Egyptische gevoelens. Hot ka
binet is zonder twijfel verdeeld in deze
quaestie, hetgeen de positie moeilijk
maakt. De „Daily Express" is vrijwel
het eenige blad, dat in sterke taal Al
lenbey aanvalt. De houding van het blad
lijkt van officieele zijde geïnspireerd.
SEPP OEBTER, DE OMKOOPBARE
PREMIER,
De gewezen onaf hankelijk-socialistische
Brunswijksche ministerpresident Sepp
Oerter, die onlangs wegens omkoopbaar
heid tot gevangenisstraf werd veroordeeld
schijnt een buitengewoon handig heer te
zijn geweest. De Brunswijksche „Volks-
freund" het orgaan der meerderheidsso
cialisten, publiceert een opzienbarenden
brief van den gewezen ministerpresident
en tegenwoordigen Landdagafgevaardig
de Oerter. In dezen brief ver
zocht Oerter verleden jaar, gedurende zijn
ministerschap den grootkapitalist Wennel
hem 3 pet. van de door Wennel be
haalde winst, en later, als hij voor goed
in dienst van Wennel getreden zou zijn,
10 pet. van de zuivere winst en voor
schotten van 3000 en 10.000 mark. Deze
brief is voor Oerter zoo bezwarend, dat
hii in het openbare leven en de partij
politiek in Brunswijk verder wel onmo
gelijk zal zijn. De meerderheidssocialis-
tische fractie van den Landdag heeft in
een schrijven, dat het karakter draagt
van een ultimatum, van de onafhankelijke
fractie geëischt, dat Oerter zijn mandaat
zal neerleggen en nit de onafhankelijke
fractie treden. Daar het antwoord der
onafhankeliiken onbevredigend wa
nen de meerderheidssocialisten daaruit de
consequenties te willen trekken. Er dreigt
een ineenstorting van de tegenwoordige
socialistische arbeidsgemeenschap in
Brunswijk en een regeeringscrisis, die
wellicht leidden zal tot een regoering var
het midden.
lelijk overschot van den s mid/dags Ier
aarde bestelden politiebeambte daar neg
steeds lag. Het bleek dat de werklieden,
die bet lijk uit de kist moesten nemen,
waarin het voorioopig was gelegd, alvo
rens definitief te worden gekist, dit had
den verzuimd en de kist hadden dichtge
schroefd. Bij het wegdragen werd de baat'
wei zeer licht bevonden, doch elk -cicr
bei-dfe mannen dacht dat de ander het
zwaarste gedeelte droeg.
EEN VALSCH DOODSBERICHT.
Te Regina, in Saskatchewan, is een ze
kere Gvrilym Williams, oen vroegere
hulpprediker van de Anglicaansche kerk
lc Oxbow, lot negen maanden gevange
nisstraf veroordeeld omdat hij een valsch
doodsbericht aan zijn in Engeland vertoe
vende echtgenoote had gezonden. Hij had
geseind dat hij aan een hartverlamming
was overleden en het telegram met den
naam „reverend E. Pickering" ondertee
kend. een valschen brief verzonden, diie
de bijzonderheden van zijn dood en ter
aardebestelling inhield, en een valsch
dioodsoefüficaat opgesteld, alles met de
bedoeling om zijn vrouw te d-oen gelooven
dat hij dood was.
EEN PIJNLIJKE VERGISSING.
Op het kerkhof van Shoote's Hill h-srl
dezer dagen een begrafenis plaats, en de
niet bloemen bedekte kist werd langzaam
in het graf neergelaten. Aan de groeve
stonden honderd kameraden van den
overledene, die politie-oonsta'bel was, en
eenige autoriteiten.
's Avonds toen de begrafenisnemer zich
naar den loods 'begaf, waarin de lijken
plegen te worden neergelegd alvorens te
worden gekist, bemerkte hij dat het stof-
De begrafenisplechtigheid werd ts
volgenden dag herhaald.
Draadloos wordt aan het N.T.A. gi
meld, naar aanleiding van de gisteren
plaats hebbende publicatie van het Engei-
sche bezuinigjngsrapport van de commis-
sie-Geddes, dat deze commissie in haar
rapport voorstelf de reducties ten bedrago
van meer dan 70 niilldoen 300.000 pd. sir.,
welke door dfe regeert ngsdepartem en ien
zelf zijn voorgesteld, tot een bedrag van
80 millioen pd. ft. per jaar te vermeerde
ren. De commissie legt er den nadruk op,
dat het rapport voorioopig is, daar geen
rekening is gehouden met de herziening
van het vlootbudget. in verband met de
resultaten te Washington noch met -ie
herziening -der militaire behoeften.
Te Cassiake, in Minnesota, is de
oudste man ter wereld overleden, met
name de roodhnid Gabenahgownwonce.
die ook bekend was als John Smith. Vcr-
sohiliende Amerikaansche wetenschappe
lijke instituten hadden Smith's bewering,
de oudste man ter wereld te zijn, aan
vaard, zoodat men mag aannemen dat bij
inderdaad die oudste man ter wereld was.
Hij kou zich tot in bijzonderheden den
befaamdën meteorenregen van 1833 herin
neren.
De verceniging van Zwiisersche ho
teliers heeft den pden Februari bestelen,
in verband met het goedkooper worden
dor levensmiddelen van af 1 Maart de in
dien hoielgids van 1922 reeds afgedrukte
mtaimum-pensionprijzen en den prijs voor
maaltijden te verlagen met tien procent
-3- Bij decreet der lUiiaansche regec-
ring is machtiging verleend tot 'nel openen
van een buitengewoon erediet van zo?
millioen lire tot hukpverleeai.-ng aan hou-
ger-end Rusï and
DRONKEN AUTO-BESTUURDERS.
Een vrachtauto van een firma uit Hil
versum vertrok Woensdagavond uil Am
sterdam, bemanid met een stomdronken
bestuurder en ecu even dronken kame
raad. Bij Kaarden gebeulde, wal auto
mobilisten reeds aan de Naardensche po
litie hadden voorspeld. De auto reed op
ziide van den weg het zware ijzeren hek
omver en kwam boven bet water tc han
gen. De politie arresteerde de dronken
mannen, die zelfs hun naam niet konden
opgeven. (..Tel,
HET LANDGOED VOLLENHOVEN.
Door het overlijden van mevrouw de
wed. Kluppel, geb. van Hasselt, zal bet
uitgestrekte, prachtige landgoed I,'"'
toren", gelegen in de gemeente De Bilt,
bij het samentreffen van de wegen naar
Zeist, Utrecht en Amersfoort, weldra om-
der den hamer komen.
Met zijn vorstelijke huizinge, opgaande
Icof- en dennenbossclren, schitterend mei
boomgroepen gestoffeerde weilanden en
in den zomer rijk bloeiende korenvelden
beheerscht het geheel het landschap en
schij- 'maakt wel het schoonste gedeelte van den
weg De BiltZeist uit.
Indien hier niet tijdig maatregelen
worden genomen in den. vorm van een
vóór de verkooping af te kondigen, streng
le handhaven, kap ver bod, behoeft men,
aldius wordt aan de „N.R.Q.", geschreven,
zich geën illusies te maken over bet ore
geschonden voortbestaan van deze parel
der Stichtscbe lustwarande, eens hel bui
tenverblijf van den oud-gcuverneur-gene-
raai Baron van der Capellen. De gronden
zullen dan stellig in banden koonen van
speculanten of een bouwmaatschappij, die
bet voorbeeld van zoovele buitens leert
het de prachtige bosschen niet zul,en
sparen en daarmee aan het landscnap een
onherstelbaar verlies toebrengen.
Zoo ooit, dan bestaat er hier aanJeidang,
door hef leggen van een kapverlxxï te
voorkomen, dat dit schoone goed aan zun
beslemming wordt onttrokken. 1iertegen
kan te minder bezwaar zijn. daar, naar
verluidt, het aantal eigenaren van dit,
sinds jaren in vruchtgebruik bezeten,
goed in de honderden loopt en dus de m-
dividueele schade, eventueel uit bet leggen
van een kapverbod voortvloeiende, al hee»
gering is in vergelijking mei hel algemeen
belang, dat er mee wordt gebaal.
DE PARADIJSDICHTER.
Naar aanleiding van het overlijden vs
den „Paradijs-dichter" te 's-Hage kan
worden medegedeeld, dat zijn familie
thans bekend is geworden.
Intusschen hebben eenige heeren, o.m.
de heer Oor. v. d. Lugt Molsert, di
recteur van Het Hofstad Toon cel zich
aansprakelijk gesteld voor de kosten, dte
do begrafenis met rich medebrengt.
