BUITENLAND.
BINNENLAND.
EUN SLACHTOFFER,
Tweede Blad - 23 Febr. 1922
w
INDISCHE KRONIEK.
h
Op een der laatste Indische cursus
avonden voor de R. K. Volksuniver
siteit te Breda, werden door den heer
Monod de Froideville eenige bevol
kingscijfers genoemd, welke meerdere
publiciteit wel waard zijn. Vooral
omdat deze de resultaten bevatten
van de laatste volkstelling in Januari
1921 gehouden, waarvan nog maar
weinig is gepubliceerd.
Er zou natuurlijk ten aanzien van
de nauwkeurigheid dezer cijfers wel
het een en ander te zeggen zijn. Dat
betreft echter voornamelijk de cijfers,
welke betrekking hebben op de in-
landsche bevolking, waarvan eigenlijk
geen eenigszins behoorlijke volksboek'
houding nog mogelijk is. De gegevens,
die betrekking hebben op de Euro
peesche bevo.lking kunne wel als
tamelijk goed nauwkeurig aangeno
men worden.
Nu leent zich een kroniek als deze
heel slecht voor het overnemen van
uitvoerige cijferlijsten, doch de hoofd
getallen acht ik' van genoeg belang,
om daarvan mijne lezers te doen ken
nis nemen, vooral omdat ik me nu
beperken wil juist tot de Europeesche
bevolking.
Aangeteekend moet hierbij worden,
dat bij de volgende cijfers, die van
1915 en 1917 samengesteld zijn, uit
administratieve gegevens door het
Binnenlandsch bestuur verzameld, toe
men er gelukkig nog niet aan dacht,
te pogen met uitg ve van eenige
millioenen zoo iets te doen, wat leek
op een moderne volkstelling.
De aanwas der „blanke" bevolking
demonstreert zich heel duidelijk.
Het aantal Europeanen op Java ert
Madoera bedroeg in:
1905 64.969 op een
1917 111.439
1921 135.216
Voor de Buitengewesten
1905 16.113 op een
1917 27 .415
1921 34.139
In geheel Nederlandsch Indië steeg
dus het aantal Europeanen in 16 jaar
tijds van 81.082 tot 169.355.
Een aanwas dus van circa 115%.
Typeerend voor de koloniale samen
leving zijn de verhoudingscijfers voor
t' aantal mannen en dat der vrouwen.
In 1921 waren er op Java en Madoe
ra 74.141 mannen en 61.975 vrouwen,
terwijl voor de buitengemeenten de
getallen respectievelijk zijn 19.892 en
14.247.
Terwijl dus overal elders deze aan
tallen vrijwel gelijk zijn, met een lich
te tendenz van de vrouwen om ook
in het aantal de baas te spelen, zijn
er in Indië belangrijk wat vrouwen
minder dan mannen.
Daaruit ziet men, dat de raad,
welke om bijzondere reden aan alle
Katholieke Jongemannen gegeven
wordt om getrouwd naar Indië te
gaan, ook door de anderen kan ter
harte genomen worden.
De vrouwelijke lezers van deze Kro
niek mogen daaruit hunne eigen
conclusies trekken.
De groote aanwas van de Europee
sche bevolking is natuurlijk een goed
deels gevolg van de toename der zoo
genaamde import-werkkrachten, zoo
wel voor het Gouvernement als voer
particuliere maatschappijen.Welk aan
deel in dezen aanwas de groote steden
hebben gehad, is me niet bekend, we
kunnen echter aannemen, dat daar
het percentage nog grooter zal zijn
geweest.
Men kan zich dus gemakkelijk
voorstellen, hoe scherp het wo-
ning-tekort binnen enkele jaren zich
kon accentueeren.
Ook in Indië heeft men natuurlijk
getracht, toen het tekort zoo begon
te nijpen, zoodat huur-opdrijving op
groote schaal 'lats vond, door be
perkende bep lin en de huurders te
besc' en t.geu de al te groote win
zucht aa velen onder de huiseige
naars.!^ Juni 1918 werd dehuurcom-
nrssie-or'onnantie uitgevaardigd
beteugeling van onredd'jke <p-
d ij in van de huurprijzen van wo-
i nge en aa" d.e gemeenteraden ge-
T eid ge ever om huurcomt.is-
si.s ie oenoenitii met soortgelijke be
voegdheden als hier in Nederland aan
goiijkgenoemde commissies is trebe-
dee'
Ook in Indië heboen aeze commis
sies ongetwijfeld nuttig werk gedaan.
Doch ook daar gaf deze controleerende
werkzaamheid allerminst een oplos
sing aan het vraagstuk der woning
voorziening.
Ik ken de werking van de huur-
commissies uit eigen ervaring, door
eigen medewerking, en kan getuigen
dat deze hun taak naar beste vermo
gen volbrengen.
Maar.... het menschdom is in In
dië niet anders dan hier in 't vader
land, en ook daar was de medewerking
van het publiek, en in het bijzonder
van de belanghebbenden zelf van
dien aard, dat het werk der huur-
commissies in vele gevallen nutteloos
werd gemaakt.
Want wat werd alras duidelijk
Dat wel zij, die het geluk hadden
in eene woning te zitten, door deze
ordonnantie behoorlijke bescherming
genoten van hunne belangen, doch
dat zij, die naar eene woning zochten,
heel weinig gebaat waren. Immers
de prijzen, die hotels en pensions in
deze tijden gingen bedingen, waren
zoo hoog, dat zij maar al te spoedig
bereid waren een extra-bedrag ineens
of maandelijks te geven om toch maar
eene eigen woning te kunnen betrek
ken.
In de dagbladen verschenen adver
tenties met verlokkende hoofden als
„250 gulden belooning, toe te kennen
aan dengene, die steller dezes aan
een huis helpt." Misbruiken, als het
betalen van sleutelgeld, het verplichte
overnemen van meubilair, waren wel
dra ingeburgerd, en dat des te spoe
diger, doordat de Europeanen er een
zeer vlottende bevolking vormen,
welke tengevolge van veelvuldige over
plaatsing en met verlof gaan, vaak
van standplaats verandert.
De groote fout van de geheele re
geling lag natuurlijk in hare barre
totaal van 39.098.008.
34.157.333.
35.017.204.
totaal van 7.618.882.
13.046.256.
14.143.843.
eenzijdigheid.
Immers, verzuimde de overheid
om maatregelen te gaan nemen tot
verruiming van het woning-aanbod,
ook in Indië was er tengevolge van
verschillende oorzaken stagnatie ge
komen in het particuliere bouwbe
drijf; ook daar werd de schuld daar
van ook juist geweten aan de huur-
commissie-ordonnantie, die toch ten
aanzien van de nieuwgebouwde huizen
de bepaling der eerste huur geheel
vrij liet. In ieder geval, dat particulie
re bouwbedrijf werd vrijwel stop
gezet. Daartegenover werden noch
door de Regeering, noch door de mees
te gemeenten krachtige pogingen ge
daan om den bouw van woningen
toch voortgang te doen vinden. Steun
aan het weinige, wat het particulier
initiatief op gebied van woningbouw-
vereenigingen tot stand trachtte te
brengen werd niet voldoende gegeven.
We behoeven ons over dat werke
loos blijven van het particulier ini
tiatief niet al te zeer te verwonderen,
waar juist ten gevolge van het vlot
tende karakter der Europeesche be
volking slechts weinigen in een plaats
blijvende belangen hebben. Het ver-
zui n door de overheid ten deze ge
pleegd, is des te erger en te erger
lijker.
De Regeering ondervindt er zeer
zeker zelf de nadeelen van.
Om een enkel voorbeeld te noemen.
Nog niet zoo heel lang geleden was
de functie van lid van den Raad van
Justitie op een der hoofdplaatsen
voor de rechterlijke ambtenaren een
begeerenswaard eerebaantje. Tegen
woordig blijven de allermeesten liever
1 mdraadsvoorzitter op eene kleine
plaats, en kan de Regeering ternau
wernood liefhebbers vinden.
Er is nu bij den Volksraad een voor
stel tot wijziging van de huurcom-
missie-ordonnantie ingediend. De wij
ziging komt in hoofdzaak daarop neer,
dat ook in Indië voor oude woningen
niet i eer de huurprijs van 1 Januar
1916 ais de „normale" behoeft te wo-
den aangenomen. Het voornemen be
staat aan de huurcommissie bevoegd
heid te geven „op grond van billijk
heid" eene verhooging toe te staan
„tot een door haar vast te stellen
bedrag." Zooals men ziet, zal de be
voegdheid die men in dit opzicht aan
de commissies toe wil kennen, veel
grooter zijn, dan in de Nederlandsche
huttrrommissiewot is
Enkele andere wijzigingen betreffen
een betere omschrijving van de taak
der commissie in gevallen van huur-
opzeggingen, en van de strafbare
handelingen der eigenaars.
Dat daarmede ook maar eenigszins
iets bereikt wordt voor de verruiming
van het woningaanbod, en het verge
makkelijken van het woning zoeken,
is van zelf sprekend uitgesloten.
De malaise en de daardoor nood
zakelijk geworden bezuiniging op alle
gebieden zullen waarschijnlijk beter
werken.
Naar ik verneem is de uitzending
van nieuwe ambtenaren, behalve van
onderwijzers en ingenieurs voor de
Burgerlijke Openbare Werken, geheel
stop gezet. Nog kort geleden was er
groot gebrek aan doktoren, aan juris
ten, aan leeraren, en nog meer. Nu
wenscht de landvoogd koste wat
het kost de begrooting sluitend te
maken, en dus worden deze gebreken
doodeenvoudig geamputeerd.
Ik moet zeggen, het middel is radi
caal.
Wellicht ziet de Indische regeering
op die wijze kans om een overvloed
van woningen te creëeren.
Nu is me echter één zaak niet duide
lijk.
Ik lees in de Nederlandsche bladen,
dat er een commissie naar Zweden
gaat om er de Zweedsche gymnastiek
te bestudeeren, ten behoeve van het
Indische leger. Ik meen daaruit op te
moeten maken, dat het tekort aan
menschen, die de Indische soldaten
tot „jongens van stavast" kunnen ma-
kan, bijzonder nijpend is geweest.
Waarom schaft de regeering het ge
heele Indische leger niet af Dan zijn
er heelemaal geen slecht opgeleide
soldaten meer.
S.
De Conferentie van Genua.
De lerschc kwestie.
ÜEM, BUITENL. BERICHTEN.
Het ongeluk met de Roma.
DE VLOOTWET.
V
FEUILLETON
Wat ging zij doen Zij wist het niet.
Vluchten in de eerste plaats. Voor
alles moest zij uit dit vervloekte huis.
Zij wilde dien man niet terug zien.
Zij moest vluchten en haar zoon
medenemen, want zij wilde ook niet,
dat het kind hem terugzag, en op
nieuw met hem in aanraking kwam.
Maar had zij 't recht hem mede te
nemen Kon hij haar hem niet ont
nemen, omdat Mark volgens de wet
zijn zoon was geworden
Zij werd ijskoud bij die gedachte,
maar zij wist zichzelve gerust te stel
len. Hij zou bang zijn, dat niets haar
langer zou terughouden om te spreke*.
Bovendien hield hij niet van het
kind. Wat zou hij er mede doen I Hij
zou maar al te gelukkig zijn als hij
van haar en Mark ontslagen was.
.Hij had hun niets meer te vragen
*d'j was thans gewroken. Zij kwam
5*1 weinig tot zichzelve. Haar ZQpn
i 'eef haar imjiejg nog ovsr.y'
Terwijl al deze gedachten haar door
't hoofd [schoten, had zij de kamer
bereikt, waar Mark sliep. Zij opende
snel de deur, want zij had haast dit
huis te verlaten, waarvan de grond
onder hare voeten brandde.
Het kind sliep nog niet. Zij nam 't
Qp en begon het snel te kleeden. Het
ventje keek haar verbaasd aan, maar
bemerkend, dat zij vreeselijk ontroerd
en ontdaan was, dorst hij niets te vra-
fen. Tranen welden op in zijne oogen.
lij had lust om te weenen, zonder te
weten waarom, al was 't maar omdat
hij zijn moeder zoo diep bedroefd zag.
De nacht was duister. De storm
woedde met ontzettende kracht en
zij ging, haar zoon aan de hand hou
dende, dwars door de eenzame velden,
terwijl een slagregen viel, die hen bei
den tot in het merg drong.
Maar zij voelde niets. Haar hart
was zoo zwaar getroffen, dat het
lichaam niet meer kon lijden.
XII.
DE ONTVLUCHTING.
Tegen twee uur in den mórgen
bereikte Ctujstine,. dooinaj, ijskoud,
gebroken door vermoeienis, bijna ster
vende, met haar zoon in de armen,
de woning harer moeder.
Zij had nog slechts een wanhoops
kreet te slaken, die in dat nachtelijk
uur snijdend, pijnlijk en aangrijpend
klonk.
„Hulp, moeder, hulp 1"
Daarop trok zij aan de bel en viel
bewusteloos neer op den drempel aan
den ingang. g
De regen viel in stroomen. De hemel
was donkerder dan ooit en onder de
hevige windvlagen bogen de zware
boomen, om zich met een zuchtend
gekraak weder op te heffen.
Mark, die ingeslapen was in de ar
men zijner moeder, was plotseling
gewekt door haar val.
Hij keek rond, zag zijn moeder lig
gen, doodsbleek, onbeweeglijkom
zich heen hoorde hij het geweld van
den orkaan en een groote schrik oyer-
meesterde hem. Hij begon te schreien.
In het kasteel was het bellen geluk
kig gehoord. De barones de Mézière
sliep weinig, sedert zij gescheiden
was van hare dochter, en sedert zij
vermoedde, dat deze ongelukkig was.
De Qu.de 4a0H w^s, zooals wji. ver
telden, met haar vriend, dokter Ber-
nau, uit het kasteel van haren schoon
zoon verjaagd. Den dag, toen zij er
voor de laatste maal geweest wasj
had markies d'Arbois zulk een slechten
indruk op haar gemaakt, had hij haar
zoo wreed en valsch toegeschenen,
dat zij niet had kunnen nalaten in
stilte er over te klagen, dat hare doch
ter zich in de macht van dien man be
vond, hoewel Christine toen nog niets
ten nadeele van haar echtgenoot kon
zeggen. Zij geloofde slechts, dat hij ja
loersch was en aan een vreeselijke ja-
Uoezie leed, dat zelfs de dood geen
genade in zijne oogen vond.
„De dokter en gij," zei ze tot hare
moeder, „ge herinnert mijn echtge
noot aan het verleden. Hij vreest,
dat ge met mij over Paul zult spreken,
en daarom is 't hem niet aangenaam
u te zien."
Dokter Bernau had er aan toege
voegd dat het geval niet zeldzaam was,
en de barones had in deze opheldering
berust, hetgeen echter niet verhinder
de, dat zij huiswaarts keerde met een
vol gemoed, bevende voor de toekomst
voor het geluk harer dochter. Sedert
dien. was «r stegcl£ pp voerhe-
reid, deze eens plotseling te zien op
dagen, evenals zij verjaagd uit 't
kasteel d'Arbois, dat op haar, toen zij
het voor de eerste maal zag, zulk een
somberen indruk had gemaakt,
fj De dokter spande zich tevergeefs in
óm dat denkbeeld te bestrijden, haar
verzekerende dat markies d'Arbois een
edel man was, en zijne vrouw beminde,
te veel misschien.
'1 De arme moeder kon er niets aan
doen, maar bleef steeds bij de over
tuiging, dat hare dochter ongelukkig
moest zijn, met dien somberen, nijdl-
gen man. En eiken avond viel zij in
slaap met de vrees, dat de ramp in
aantocht was. Toen dus de bel weer
klonk in de diepe stilte van het huis,
waar allen sliepen, schoot haar dade
lijk de gedachte door het hoofd, dat
't haar dochter moest zijn, die riep.
In den half wakenden toestand, waar
in zij verkeerde, had 't haar zelfs toe
geschenen, dat zij een kreet hoorde,
eelt wanhoopskreet van haar kind.
i Zij richtte zich snel op, trok aan de
bel, die uitkwam in de kamer van
Baptist en snelde naar het venster.
Zij zag niets dan een zwarte hemel,
boomen wier kruinen heen ejj .weer
zweepten in den storm, en den regen;
die tegen het venster sloeg. Het was
natuurlijk onmogelijk Christine te zien,
die aan den anderen kant van den
muur, dwars voor de deur op den grond
lag uitgestrekt. Overigens hoorde zij
ook geen enkel opvallend geluid meer.
De schel luidde niet voor de tweede
maal.
De barones meende zich vergist te
hebben eit de speelbal te zijn van een
nachtmerrie, zij stond op het punt
weder naar bed te gaan, ioenerzaent
op hare deur gr^lopt werd. Het was
Baptist.
„Kom binnen," zetde zij. Baptist
trad binnen met slaperige oogen,
slechts ten deele gekleed en de bloote
voeten in pantoffels.
„Heeft mevrouw de barones ge
scheld
„Ja, hebt gij niets gehoord
Baptist keek zijn meesteres aan
om te onderzoeken of zij ook droomde.
„Gehoord, wat," stotterde h|j.
„Er is buiten gescheld."
„Op dit uur
Ja
"ik" heb niets gehoord."
ft t>
Datum en uitstel.
De correspondent van de Times te Mi
laan meldt, dat de conferentie te Genua
niet iden 8sten Maart zal bijeenkomen. De
correspondent verneemt uit officieele bron,
dat Rome opdracht 'heeft gegeven aan de
commissie van voorbereiding te Genua Ie
rekenen op 23 Maart als de waarschijnlijke
datum.
Frankrijk en Engeland.
Llogd George naar Parijs.
In eèn deel onzer vorige oplage kon
den wij nog melden, dat Lloyd George be
sloten heeft a.s. Zaterdag naar Parijs te
gaan. Over deze veranderde situatie in de
Fransche en Britsche betrekkingen seint
de Parijsche correspondent van het
„H:bid." ais volgt:
',,Ii tempo galantuomo", zegt het Ita-
liaanstihe spreekwoord. 'De tijd die verfo
ren gaat met de opeenvolgende Italiaan-
sciho crississen, komt ten goede aan de
Franseh-Engelische betrekkingen. Nu bot
duidelijk geworden is, dat de conferentie
te Genua uitgesteld moet worden en de
schuld daarvoor geschoven 'kan worden op
de afwezigheid van een kabinet te Rome,
zoo-dat Lloyd George zich niet gewonnen
behoeft te geven, is er plotseling weer een
betere stemming tussohen Londen en Pa
rijs. De laatste 'berichten, zoowel uit Lon
den als van hier, zijn zeer optimistisch,
heigeen zeker ook voor een niet gering
deel toegeschreven moet worden aan de
interventie van Benes ,'die gisteren onmid
dellijk na zijn terugkomst uit Londen een
lang onderhoud met Poincaré heeft gehad.
Als gevolg van die bemiddeling van den
Tsjechischen staatsman, zoowel als van.
de besprekingen van Curzon mei Saint
Aulaire en van Poincaré met Harding, 15
men het dan thans zoover eens, dat van
lieide zijden wat loegegeven wordt. De
Engel'sche regeering erkent, dat moodig ®s
dot men zich te Genua niet bezighoudt met
politieke problemen en dat ook over de
schadevergoedingen daar niet gesproken
wordt, terwijl volstrekt niet getornd mag
worden aan de bestaande verdragen.
Daartegenover heeft dan Poincaré erm
toegestemd, af te zien van oen schriftelijke
behandeling van zijn uitvoerige nota cn
de hangende kwesties te bespreken in een
zeer aanstaande bijeenkomst der beide
premiers, die, vermoedelijk. Zaterdag en
Zondag te Parijs zal ptaats hebben. En
aangezien Poiincaré 'besloten soheen, geen
deskundigen naar de bijeenkomst te Lon
den te zenden, vóór hij antwoord op efl®
nota gekregen had, houdt deze toenadering
in^ dat diie deskundigen thans zoo spoedig
mógelijk zolen vertrekken en dat de bij
eenkomst ter technische voorbereiding van
de conferentie Genua de volgende week te
Looiden zal gehouden worden
Begrijpelijkerwijze maakt een en ander,
dat de stemming hier thans veel opgewekter
is. Wel ziet men in, dat de moeilijkheden
nog niet voorbij zijn. m«r men verwacht
dan toch, dat de gesprekken, cite beide
premiers zulen hebben, evenals die, weike
waarschijnlijk de volgen Ie week gehouden
zuilen worden, tussohen de Fransche en
Engelsohe ministers van buitenlandsche
zaken nu betrekkelijk gemakkelijk tot een
algeheele overeenstemming, althans om
trent de procedure, zooal nog niet dadelijk
ten aanzien van het fond zullen leiden. En
dat. is al een heel ding, gegeven de span
ning, die de laatste weken bestond.
De eenige vrees, die men hier nog uit
gesproken ziet, is dal Lloyd George wel
beloven zal, dat versihilende problemen te
Genua niet besproken zullen worden, maar
dal als men eenmaal om de conferentie,a-
fel zit, het moeilijk zal zijn deze uitsluiting
te handhaven.
Ook twijfelt men nog wel eenigszins aan
de nieuwe gezindheid ten aanzien van het
optreden tegenover de sovjetregcering
door Lloyd George aan den dag gelegd,
maar in het algemeen spreekt men nu
toch de overtuiging uit, dat de rest zich
wel vinden zal.
Van belang is voor de Bngelsch-Fran-
sche bet rekkingen nog een artikel vain Mar-
sillac uiit Londen in het „Journal", waarin
deze uitlegt, dat de concessies die Enge
land zich bereid verklaard heeft aan de
Fransehe opvattingen 'te doen, in zake
het Fransch-Engelsche verdrag, zoover
gaan, als gegeven de Engelsohe mentaliteit,
maar eenigszins mogelijk is, zoodat men
goed zou doen dit nu maar zoo aan te ne
men, eer een mogelijke o-mmekeer in de
Engeische binneniamdsche politieke ver
houdingen het Engeische aanbod weer zou
doen intrekken.
Het eide der R. 1. C.
Sir Ha,mar Greenwood, de minister
voor Ierland, heeft Maandag in het La
gerhuis zijn laatste begrooting ingediend'
voor de Royal Irish Constabulary, aan
welk oonps, dat nu verdwijnen gaat, hij
warme hulde bracht. Hat betrof hier een
suppletoire begrooting van ongeveer an
derhalf mill toen pond, ate laatste last op
den Britsch'en belastiinghetaiier voor het
politietoezicht in Ierland. De minister
herinnerde eraan, dat dit corps honderd
jaar lang die opeenvolgende re peeringen in
Ierland „in goed en slecht weer" had ge
diend.
Over de „auxiliaries", de hulp-po lit ie,
rees eenig debat, omdat men meende, dal
diit hulp-corps door de regeering niet bil
lijk behandeld was. Sir Hamax Green
wood deelde mee, daü deze mammen, die
geen pensioen krijgen, maar een uitkee-
ring ineens van tenminste 70 pd. st„ aan
ander werk zoudtem worden geholpen zoo-
alis dienst in het Midden-Oosten, indien
mogelijk.
De vergadering van het Ard Theis
De vergadering van het Ard T.hc;ij (de
Sinn Fean-orgainisa'ties) te voor 3 maan
den verdaagd ten gevolge van een com
promis tusisehen de beide kmidlen.
De beschuldiging van Collins.
Collins zond aan Churchill een telegram
hetwelk deze doorzond aan de Noord-
Iersche regeering en waarin erover ge
klaagd wordt, dat de „special constables"
jacht malkien op personen, verdacht van
na'lior. nt iisfiiscth e sympathieën, aJdtus hun
best doend om troebelen te ver wekteen.
Het telegram 'beschrijft veelvuldige voor
vallen in Ulster en spreekt van een vast
omlijnd plan om strijd en wanorde tus
sohen Noord en Zuid te scheppen. Collins
houdt Craig's volgelingen rechtstreeks
verantwoordelijk voor de jongste uitspat
tingen te Belfast.
De ontvoerde Unionisten.
Blijkens mcdodeelcmg van het departe
ment van biinm enlanid'sehe zaken van
Noord-Ierland waren er gisteren nog 27
dor uit Tyronme en Fermanagh ontvoerde
loyalisten gedetineerd. Drie ervan zijn
burgers, de overigen slaan in betrekking
'lat <fe „special constabuary".
De aanvallen op politie en mili
tairen in Zuid-leHand.
Qhiuirchitl heeft Maandag dn het Lager
huis meegeidlaedd, dat er sedert het teeke
nen van het verdrag op 6 December in
Zuiid-Ieirlamd 82 aanvallen op de politie en
34 op militairen waren gedaan, met het
gevolg, dat IX poLitiemannen en 2 solda
ten werden gedood en onderscheid ent ijk
32 en 4 gewond.
DE KABINETSCRISIS IN ITALIë.
Nu G.iolittiwegens dien onverzettelijken
tegenstand van de katholieke volkspartij.
voorgoed geweigerd heeft een opdracht
tot kabinetsformatie te aanvaarden, heeft
dh koning de Nicola, den Kamervoorzit
ter, ontboden en hem verzocht ten twee
den male de opdracht om een ministerie
te vormen te aanvaarden, De Nicola heef
geantwoord, dat hij eerst zijn politieke
vrienden en de verschillende partijleiders
wilde raadplegen en dat 'hij vandaag zijn
berin't zou mce'.'VeVr
De jongste lezing van 't ongeluk met de
Roma is als volgt:
Het luchtschip viel van een hoogte van
1000 voet. De ramp wordt toegeschreven
aan 'n gebroken roer, maar is niet defini
tief vast te stellen, daar de overblijfselen
slechts een verwrongen massa allimfniiim
is. Lang nadut de duisternis was ingetre
den brandde het luchtschip nog over zijn
geheele lengte. De ontsnapten zijn drie in
getal. Zij sprongen van het luchtschip af,
toen dit den grond raakte. De anderen
raakten onder het omhulsel en stierven
een ellendigen dood. Verscheidenen zijn
onherkenbaar verbrand. Alle pogingen, om
direct met het reddingswerk te beginnen,
faalden, tengevolge van de verschrikkelij
ke hitte. De verhalen van ooggetuigen
stemmen overeen in het getuigenis dat het
groote vliegerachtige roer op zij kantelde,
waarop het schip met dien voorsteven om
laag, steil viel. Een poging oin het lucht
schip te lichten door ballast uit te wer
pen bij d'en staart, was vruchteloos. Deaft-
lumiiniunireus boorde door sterk geladen
electrisohe draden alsof dat touwtjes wa
ren, viel op den grond, rolde om en ont-
plote toen.
Uit Washington wordt nog geseind:
Dertig lijken van slachtoffers der ramp
van de Roma zijn geborgen. Daarna waren
er tien tot onherkenbaar toe verkoold. Er
zijn elf menschen in leven gebleven; maar
daarvan zijn er enkeion levensgevaarlijk
gekwetst. Een deskundige, die de ramp had
zien gebeuren, vertelde, dat, indien de Ro
ma het nog maar ©en paar meter verder
had kunnen sturen, 't luchtschip den elec-
trischen draad zou hebben vermeden, die 't
in brand had gestoken. Een overlevende
van de ramp verklaarde, dat hel luchtschip
slechts ongeveer 60 a 70 M. hoog was, toen
bet stuur haperde. Onmiddellijk werd het
bevel gegeven ballast uit te werpen. Dit
hielp echter niets. De botsing van het
luchtschip met een eleclrischen geleid-
draad deed het luchtschip kantelen, waar
door de opvarenden als het ware werden
opgesloten.
Van het luchtschip is niets over dan het
stalen geraamte.
VERLAGING VAN HOTELPRIJZEN,
TE LONDEN.
Verschillende groote hotels hebben be
sloten hun prijzen te verlagen. Het mini
mum voor een kamer voor een persoon
met bad en bediening bedraagt 8 sh. 6
pence (f 5.10) en 12 sh. 6 pence f 7.50)
voor een twee persoons-kamer. Er wordt
een eenvoudig ontbijt verstrekt voor een
halven crown (f 1.50.).
Eenige andere hotels berekenen thans
een uniform-tarief van 9 sh. 6 pence
{f 5.70) voor 'n één-persoons- en 16 sh.
6 pence f 0.90) voor een twee-persoons-
kamer met bad, volledig ontbijt en geen
fooien. Vóór den oorlog was het tarief hier
6 en 12 sh. f 3.60 en f 7.20).
De resultaten der laatste volkstelling
in Frankrijk zijn bekend gemaakt. 'De to
tale bevolking vaar Frankrijk bedraagt
39.200.000 menschen. Slechts 15 steden
hebben meer dan 100.000 inwoners, te be
ginnen met Parijs, dat er 3 miliioen heeft,
dan volgen Marseille en Lyon met elk
600.000 inwoners, Bordeaux met 270.000
en Rijssel met 200.000.
In Maart van het vorige jaar werd
te Parijs een concert gejjeven door de
viofloaioelliste Eluehmé. Tijdens het con
cert werd door de gravin De GurméTré-
cesson in 't openbaar gezegd, dat de ur-
tjste geboren was in Duitsohland. De vio
loncellist© beriep zich op den rechter. De
ze veroordeelde in eerste instantie de gra
vin tot 200 frc.s. boete en 300 fres. scha
devergoeding. Het Hof vare appèl vermin
derde de boete tot 100 fres.
In bet historisch museum te Dresden
is ingebroken.
De wachter vond 's avonds op zijn rond
gang een kast opengebroken. De onmid
dellijk gewaarschuwde politie d/oorzoclit 't
gebouw, van welke .gelegenheid de dief ge
bruik maakte om zich langs een touw uit
de eerste verdieping te laten zakken. Bij
het overklimmen van een zes meter hoog
hek werd hij door burgers gegrepen. De
man bleek in het bezit van twee kostbare
broches, terwijl in het gebouw nog een
pak werd gevonden met twee waardevolle
maarschalkstaven en paardetoomen.
Mrs. Robertson, een te Deal in New
Jersey wonende dame, 'had een dezer
avonden te barer huize een soupertje aan
gericht, waaraan een vriendin en drie
vrienden deelnamen. Toen er werd ge
scheld, ging de gastvrouiw zelf even open
doen en zag een revolver op haar gericht.
Te zeer geschrokken om iets te zeggen,
week zij stap voor stap achteruit, gevolgd
door den indringer, die gemaskerd was
en een volkomen stilzwijgen bewaarde.
Zoo kwam zij de kamer bininen, waar
haar gasten zich aan cock-ta;ils verlustig
den. De dief Neef bet gezelschap met zijn
revolver beheerschen en sommeerde de
heeren hun geld af te geven. Hetgeen ge
schiedde. Vervolgens maakte hij zich van
een aantal juweelen ter waarde van vier
duizend dollar van mevr. Robertson mees
ter, en verdween daarop in een voor de
deur wachtende auto.
t-, n"!e ©-notie gewekt
dcro 't feit, dat Paul Meutuer en madame
te Beroain de Ravisi die sinids 28 maan
den in voorloopige hechtenis zaten, be
schuldigd van spionnage en oraderhandeïm*
gen met den vijand tijdens den oorlog,
Dinsdag door de Kamer van iw beschuldi-
gftngsteHing van verdere rechtsvervolging
ontslagen zijn wegens Onvoldoendheid van
het tegen hen bestaande bewijsmateriaal.
Zij zijn toen natuurlijk onmiddellijk uit de
hechtenis bevrijd.
De verloving van Mathilde Cormick
met Max Oser is er door! We vertelden
gisteren welk een emotie deze verloving
van de zestienjarige kleindochter van
Rockefeller met Oen Zwitserschen manege
directeur in de Amerikaansche bladen
heeft gewekt. De geheele familie was aan
vankelijk tegen deze zonderlinge verbinte
nis. daar Max Oser niet meer tot de piep
jongen behoort, en 48 jaren te#l. (Kwade
tongen beweren, dat het er zelfs 58 zijn).
Maar tenslotte heeft iedereen toegegeven,
en zoodoende is ook de onbescheiden pers
tot stilzwijgen gebracht.
De circusdirecteur Stosch-Sarasom ij
tijdens de dressuur in zijn cirsus te Dres
den door een olifant aangevallen, die hens
met zijn slagtanden en slurf bewerkte.
Meer dood dan levend werd de man naar
hel ziekenhuis gebracht. Slechts met d«
uiterste moeite kon het personeel 'het woe
dende dier van zijn slachtoffer afhalen.
De oppositie legen de aanhangige vloot
wet breekt van alle kanten los. Zelfs de
Haagsdhe redacteur van het „Handels
blad", die steeds gepleit heeft voor een
weerbaar vaderland, vindt de Vlootwet,
die 300 miliioen zal 'kosten, toch al te
machtig.
Na de meerdere zekerheid, die te Was-
hintgon voor de veiligheid van Indië ver
kregen is, beschreven te ihchben, meent
de schrijver o.a.:
„Mogen we dat nu achteloos voorbij,
gaan? Is het redelijk, dat de minister van
Marine zou doen alsof er niets was ver
anderd in de Zuidzee, nadat zijn collega
voor Binentandsche Zaken op het belang
van de veranderingen ten goede 'heeft ge
wezen? Wij kunnen ons nauwelijks voor
stellen, dat de Regeering, na het resultaat
van Washington, de Vlootwet ongewijzigd
handhaaft. Doet zij dat toch, dan dient
onzes inziens de Tweede Kamer de cor
rectie aan te brengen, welke de verande.
ring in omstandigheden ei'sóh't."
De schrijver wil het heele vlootbasis-
fonds doen vervallen en het vlootfond»
halveeren.
De „Voorhoede" gaat nog veel krach
tiger Let ontwerp te lijf.
Aan het artikel, dat getiteld is: „Weg
met de vlootwet! oritleenen we het vol
gende:
„Er gaan sleeds krachtiger stemmen op
tegen de ingediende vlootwet.
Met groote bezorgdheid heeft men,
voorail in handelskringen, van die wet
kennis genomen cn de schrik is velen om
,het hart geslagen toen 't tot hun bewust
zijn doordrong, dat de regeering 300 mil
iioen gulden na'tuuriijk over eenige
jaren verdeeld wilde gaan uitgeves
voor den aanbouw en aankoop van nieuw
zeevechtmateriaal en de aanbrenging van
z.g. steunpunten in Indië.
In dezen tijd van benauwend f'inanlieele
zorgen, nn de betastingen zoo hoog wor
den opgevoerd, dat er den debacle dreigt
in dezen tijd leek het onverantwoord
zóóveel milllioei'.en, die toch door het Ne
derlandsche voük moeten worden opge
bracht, 'Ie gaan uilgeven voor de marine.
Maar we leven ook in een tijd van ern
stig streven naar ontwapening, internatio
naal en nationaal.
In ons land betuigen bij herhaling ver
schillende regeermgsper&onen, dat, ook
voor ons land, ingrijpende bezuiniging op
militaire uitgaven moodig is. Ben 'klein land
alls het onze kon in ontwapening gerust
ie'lwat voorop gaan, zoo sprak minister
Ruys de Reerenibrouck in de Tweede Ka-
nier; terwijl minister De Gcer in een inter,
vieuw, en enfcdie weken geleden in d«
Tweede Kamer, uitdrukkelijk verklaarde,
dat ingrijpende vermindering van militaire
uitgaven niogeiijk en beslist noodzakciijk is.
En met deze feiten voor oogen 'krijgt
straks de vofliksvertegenwoordiging te be
slissen over de nieuwe vlootwet; een wet
zoo mililairistiscfii van strekking als mis
schien nog nooit in on® iamld is ingediend.
En waarom dat? Omdat we ons bij deze
wet niet uitspreken voor hetgeen op dit
moment noodig geacht wordt, maar ons
voor tientallen van jaren vastleggen aan
een heel stelsel.
Blijkt over eenige jaren, 'dat we in ver
band met ide internationale situatie, aan-
ztenüijk 'kunnen inkrimpen, wat betreft de
uitgaven van onze vloot, dan zal dat niet
mogelijk zijn, als deze vlootwet eenmaal
laainigeano'iiiieii ms.
Want dan zijn er weer contracten loo-
penide over miMioemen guM-ms, die niet af.
Jwvy-twp- -*"!•». "'ïiffli.
22
(Wsi.dt vervolad
