Uit het Sociale Leven,
25 Februari
BUITENLAND
Derde Biad.
Z!JN SLACHTOFFER.
4 O O
Verkeerde middelen.
Te ontkennen, dat er malaise in ons
bedrijfsleven heerscht, is in alge-
ineenen zin gedacht niet meer
mogelijk. De feiten spreken te luid.
Daarover valt dus niet te twisten,
al zullen de meeningen uiteenloopen
over den ernst van den toestand ai
naar gelang men bij een méér of min
der getroffen bedrijfstak betrokken
is.
Iets anders is het wanneer we 't
over de middelen hebben om de ma
laise tegen te gaan of het hoofd te
bieden. Wat door den een als onfeil
baar middel wordt aangeprezen, wordt
door den .ander afgewezen, als hei
schadelijkst wat men bedenken kan.
Het moge dan moeilijk zijn, een
voor alles geldende remedie op te
geven moedeloosheid is wel het
meest ongeschikte middel voor elke
kwaal, en is dat zeker ook voor de
economische ziekte, waarmede ons
bedrijfsleven is aangetast.
Ee" moedeloosheid van zeer beden
kelijke soort zou het zijn, als door
gemis aan vertrouwen de met zooveel
offers opgebouwde organisatie's zou
den verzwakken. Dit geldt vooral
onze sociale organisatie's en voor alle
groepen, maar 'zoo al niet bijzonder,
dan toch óók voor onze arbeiders-
vereenigingen.
Meer dan ooit zal juist nu en in de
komende rijden alles afhangen van
het feit of het de organisatie's gelukt
is, in dagen van betrckkelijken voor
spoed bij 't voeren van haar actie's
een vertrouwen en een zoodanig in
zicht bij hare leden bij te brengen, dat
zonder verzwakking van de organi
satie ook moeilijkheden kunnen ge
trotseerd worden.
De jaren welke dit tijdvak vooraf
gingen, waren echter al bijzonder
slecht geschikt om een juist inzicht
in de taak van de arbeidersbeweging
te vestigen.
Over de geheele linie moesten de
loonen met snelle en groote sprongen
opgevoerd worden, om aan de steeds
toenemende duurte te kunnen weer
staan, waardoor weer de duurte ver
hoogd en de behoefte naar hooger
loon zwaarder gevoeld werd.
Hierdoor is een mentaliteit gevoed
allerminst geschikt voor hetgeen we
au juist zoo zeer behoeven.
De organisatie's werden steeds meer
beschouwd als loon-machine's, waarin
men maar cenigc weken contributie
behoefde te storten en een grootere
of kleinere loonsverhoogine kwam
uit de bus.
Dit, gevoegd bij nog eenigc andere
factoren, waren oorzaak van een ge
weldige vlucht op het terrein van or
ganisatie, maar het zou iet zoozeer
te verwonderen zijn, wanneer daar
door ook meer op den achtergrond
was geraakt het juiste inzicht in de
wereldhcrvormde taak, welke die or
ganisatie's op zich hebben genomen
'en waarvoor met lofwaardigen ijver
zooveel opofferingen zijn gebracht.
Wanneer de arbeiders dus thans
voor het feit'staan, dat zij ondanks
hun organisatie niet kunnen beletten
dat zij terug moeten en een stuk moe
ten prijs g.cven van dat reeds gewon
nen scheen, is het den rug toekceren
aan de organisatie wel het meest
dwaze middel, wat zij kunnen aan
wenden en zou het duidelijkst bewijs
zijn, dat zij van onze organisatie
niets begrepen hebben.
Het is niet overbodig daar nog eens
goed den klemtoon op te leggen.
Geen macht ter wereld kan op den
duur boven het economisch mogelijke
en ook de organisatie's kunnen dat
nietmaar juist in dagen van terug
gang zullen de arbeiders hun orga
nisatie's he: ingest behoeven en kan
dus geen moedeloosheid geplaatst
worden.
Zeker, het kost méér inspanning,
de opoffering wordt grooter maar
het resultaat is zonder ecnigen twij
fel veel grooter dan bij hoogconjunc
tuur, óók al is de schijn soms anders.
In dagen van voorspoed, kan hij,
die
w:l, het lang zónder' rgani-j eren.
satie stellen bij tegenspoed kan men
zichzelf en anderen slechts onbere
kenbare schade toe brengen, wanneer
men zich onttrekken zou aan ons ver-
vereenigingsleven en kan ook niet
worden volstaan met eens per jaar
een feestavond bij te wonen.
We zullen weer als voorheen te
overwegen hebben, hoe we stap voor
stap vooruit kunnen zetten we zul
len door eendrachtig optreden de
wereld te overtuigen hebben, dat
er geen productiestelsel rechtvaardig
zal zijn, wanneer niet de Christelijke
beginselen als uitgangspunt worden
beschouwd zoowel bij de productie
als bij de verdeeling der goederen
we zullen zeker met alle kracht heb
ben op te dringen om de practische
doorvoering daarvan te bespoedigen.
Dat kan niet met „kant-leden"
maar slechts met overtuigde mannen,
die begrijpen, dat alleen door ver
sterking van de organisatie's kan ge
daan worden, wat thans gedaan moet
worden om te zorgen dat niet meer
op de arbeiders wordt afgewenteld,
dan door reeële feiten geboden wordt.
Leiders en leden zullen dus hebben
te overwegen, wat gedaan kan en
wat gedaan moet worden, maar zulks
kan nu eenmaal niet met een moede-
looze massa dat kan alleen wanneer
we "allen vertrouwen hebben in onze
organisatie's, vertrouwen in de be
ginselen door haar voorgestaan.
Wat ook het juiste geneesmiddel
moge zijn om deze economische ziekte
weer te boven te komen, zonder or
ganisatie zal het in geen geval gaan
en naar mijn vaste overtuiging zal
elke verzwakking van de organisatie
het proces bemoeilijken.
Ontstellende berichten.
Aan „Het Volk" (21 Feb.) schrijft
men, dat het in het voornemen van
de Regeering ligt om een paar dui
zend Drentsche arbeiders in de om
geving van Coevorden aan het gra
ven van een kanaal te werk te stellen.
Het loon zou dan zijn, volgens de
bepalingen van de Armenwet.(?)
Het bericht is inderdaad ontstel
lend. Men wordt er koud van, als
men het ten einde uit leest.; en de
arbeidersbeweging wordt met. klem
op het hart gedrukt, toch vooral op
haar hoede te zijn, want er staat
„Wij meenden de arbeidersbewe
ging te moeten waarschuwen voor
„deze nieuwste plannen, die bezig
„staan uitgevoerd te worden,
„Het ware al te bar, wanneer de
„werkloozen zouden worden overge
leverd aan den Minister van Land-
„bouw en het bovengenoemde vier-
manschap (bedoel worden de heeren
„Zaalberg, Harders, Trip en Foimer)
„waarin het reactionnaire sentiment
„met den dag sterker wordt."
Vooral dat „overleveren aan den
Minister" enz. is in staat om je kop
schuw te maken, voor je eigenlijk
weet wat er aan de hand is.
't Kan al weer aan mij liggen, maar
ik vraag mij af, wat of schadelijker
is voor de veenarbeiders Braaf, die
voor de variatie het doet voorkomen
of er onder de veenarbeiders 'n „soort"
weelde heerscht, of „Het Volk" dat
zonder eenig commentaar dergelijke
berichten opneemt.
Bij een zóó enorme werkloosheid
ais in de Drentsche venen heerscht,
zou iedereen het toch moeten toe
juichen, als er een paar duizend man
te werk werden gesteld.
Want daar zal het toch op aan moe
ten. Er is niet het minste vooruit
zicht, dat binnen jaren de turfpro-
ductie in Drente loonend zal zijn en
het is dus toe te juichen, wanneer
door het scheppen van productieven
arbeid te gemoet wordt gekomen
aan de wenschen van het grootste
gedeelte van de Drentsche bevolking,
dat het verdienen van eigenonderhoud'
vér verkiest boven steunregelingen
en onderstand.
Als eerst het werk er maar is, dan
kan over eventueele fouten in het
loonstelsel altijd nog wel gepraat
worden maa'r vóór het werk er is,
het al te doodverven omdat het loon
stelsel niet zal deugen lijkt toch wei
nig geschikt om dat werk te bevor-
Braat is maar één man en nog wel
een, die door weinigen ernstig geno
men wordt maar „Het Volk" dat zich
nog wel doet voorstaan, als te zijn
het' arbeidersblad bij uitnemendheid,
mocht toch wel eens bedenken, dat
het op zijn zachtst uitgedrukt, toch
niet in het belang van de veenarbei
ders is, wanneer men pogingen ter
verruiming van werkgelegenheid, al
bij voorbaat verdacht maakt.
Het arbeidersbelang lijkt mij door
dergelijke berichten wel bijzonder
slecht gediend.
A. J. LOERAKKER
Werkeloozenkassen van
landarbeidersbonden.
Door de Hoofdbesturen van de
Landarbeidersbonden is een onder
houd gevraagd met Z.Ex. den Minis
ter van Arbeid, mede in verband met
de groote crisis in den landbouw,
welke het aan de werkloozenkassen
van die Bonden onmogelijk maakt te
blijven functioneeren wanneer niet
eenigc hulp door de overheid wordt
geboden. De kassen van de drie groot
ste Bonden hebben dit jaar reeds meer
dan een half millioen gulden uitge
keerd.
Loon om van Bloemist-
arbeiders in Engeland.
De „Lea Valley"-kweekers hebben
in een vergadering de arbeidsloonen
vastgesteld als volgt
Minimum uurloon voor volslagen
mannelijke arbeiders van 21 jaar met
vakkennis 11 pence i 0.55) pei uur.
Het weekloon, gebaseerd op een
werkweek van 48 uur, is f 26.40.
Overwerk wordt betaald met
meer, Zondagsarbeid met bijbereke
ning van een kwartier voor elk uur
dat gewerkt wordt.
Men ziet hieruit, dat er met veel
verschil is tusschcn de Hollandsche
en de Engelsche loonen.
Kw. blad.
Schriftelijke cursus.
De Federatie van R. K. Voiks-
en Werkliedenbonden zal een schrif
telijken cursus organiseerem Deze cur
sus zal ongeveer een jaar duren en
zal bestaan uit 24 lessen van 8 blad
zijden. De kosten hiervan zijn 2.—
per kwartaal.
Bedoeling van dezen cursus is voor
namelijk de Kader vorming, d. w. z.
het aantal personen, dat voldoende
onderlegd is om te verkiezen tot be
stuurslid van onze sociale vereenigin-
gen, uit te breiden en daarnaast hen
die reeds als zoodanig zijn benoemd,
in de gelegenheid te stellen zich te
bekwamen voor de vaak moeilijke
taak, welke zij op zich genomen heb
ben.
Op aanvrage worden proeflessen
toegezonden en voorts zijn alle in
lichtingen te verkrijgen aan het kan
toor van de Federatie 2de Louise
de Coligny 55, Jen Haag.
Alweer verkeerd.
De Bond van Aannemerspatroons
in de bouwvakken in Z. Vlaanderen
heeft besloten om per 6 Maart 't loon
van de bouwvakarbeiders met 10% te
verlagen later zullen de „abnormaal
opgedreven loonen nogmaals „her
zien" worden."
Voor wie in Z.Vlaanderen eenigzins
bekend is, zal het een eigenaardig ge
luid zijn, van daar uit van „abnormaal
opgedreven loonen" te hooren gewa-
geu.
Maar 't voornaamste is, dat ook
hier alweer niets blijkt van eenig over
leg met de organisatie.
Wat beslist noodig is, moet gebeurgn
maar we komen van den wal in de
sloot, wanneer zonder de wederpartij
te hooren en iiet uiterste te probeeren
om tot een vergelijk te komen, maar
besluiten worden genomen.
Zoo ooit, dan is thans zeker het al
gemeen belang niet gediend met het
opwekken van haat en wrevel, van
welke zijde dat dan ook moge uitgaan-
Ongevallenverzekering
van den L. T. B.
Vrijdag vergaderde de „Diocesane
Onderlinge" van den L. T. B. in 't ge
bouw St. Bavo te Haarlem.
Medegedeeld werd, dat het maxi
mum loonbedrag wat verzekerd kan
worden is verhoogd voor ongevallen
totf8 per dag voor ziekte tot f6 per
dag.
Ooi* zal voor de eerste ziektedagen
uitkeering worden verstrekt, vooral
met het oog op verschillende Collec
tieve Contracten, waarin een derge
lijke regeling voorkomt.
Deze veranderingen zulien per 1 Mei
in werking treden."
Voorts werd besloten tot reorgani
satie van de „Diocesane Onderlinge,
welke onder den naam van Boereti-
en Tuinders-Onderlingezal worden
voortgezet.
De voorloopige statuten, welke
straks op de Algemeene vergadering
van de Boerenherverzekering defini
tief vastgesteld moeten worden, wer
den behandeld. De vergadering kon
zich vereenigen met de voorgestelde
wijziging te meer waar zulks nood
zakelijk werd geacht voor een goede
voorbereiding om straks bij aanneming
van de „Landbouw-ongevallenwet"
als bedrijfsvereniging te kunnen op
treden.
Ten slotte werd nog besloten om de
ziekteverzekering naast de ongevallen
verzekering overigens voorloopig onge
wijzigd voort te zetten.
De samenkomst der premiers.
De lersche kwestie.
fiEli. BUITïSL Ë&RtttXTEa.
GRUPEN ONTVLUCHT.
FEUILLETON
„Ongelukkig kind Hetgeen re ge
beurd is, moet dus. wel verschrikkelijk
zijn."
„Versclirikkei-..,r, moeder, dan iets
wat then zich 'kan voorstellen 0,
goede God, welk een treurspel."
„Maar wat is 't dan toch," vroeg de
barones, steeds nieuwsgieriger.
„Vraag 't mij nietSpreek er mij
nooit over. Dat geheim moet hier met
niij sterven Zij wees op haar hart.
Mevrouw drong niet verder aan.
Zij zag haar dochter zoo ongelukkig,
2°o verschrikt, dat zij niet wilde door-
pan met haar te kwellen, door nog
anger te vragen. Alleen zeide zij nog
»Weet hij, dat ge weggegaan zijt?"
..Zeker, weet hij dat."
>e'bf gÜ uw zoon medegenomen
"He,i0ort nijj nJet tof5".
Aan héin ra 2311 hcra"
„Hij heeft Mark erkend en de Wet
is aan zijne zijde."
Christine legde de hand op het hoofd
van haar kind, en terwijl haar oog
woest flikkerde, zei ze „Laat hij het
mij dan komen ontnemen
De moeder zei niets meer.
Zij wilde haar dochter geen nieuwe
reden tot smart en vrees geven, maar
zij wist wel, dat markies d'Arbois
het kind kon opeischen en dat 't hem
volgens de wet toegewezen zou worden.
Maar waarom zou hij 't gedaan heb
ben Het hind was niet van hem.
Mark kon niet anders doen, dan de
herinnering aan een "verafschuwden
vijand in hem opwekken
Het werd doodstil in het vertrek.
Mark, thans door en door warm,
was in de armen van zijne mama in
slaap gevallen.
„Arme, arme kleine," prevelde zij,
opstaande, om hem naar het gereed
gemaakte bedje ie brengen. En 'terwijl
zij hem neerlegde, kuste zij hem hart
stochtelijk, alsof zij bevreesd was,
dat men hem haar wéldra zou ontne
men en toch had zii niets gevoeld
van den angst hare# moeder,"
XIII.
DE KROEP.
Toen de kleine Mark te slapen was
gelegd, in de kamer, welke Christine,
als meisje bewoond had, had de jonge
moeder hem eenige minuten in stilte
aangestaard, en met onrust luisterde
zij naar zijn ademhaling, die iets flui-
tends had. Maar overmeesterd door
vermoeienis had zij zich ook ter ruste
begeven en eindelijk was zij in een zwa-
ren, weinig verkwikking schenkenden
slaap gevallen. Toen het reeds helder
licht was, werd zij gewekt door een
vreemd geluid, dat zij niet dadelijk
kon thuis brengen, een soort van roche
lend gefluit, veel gelijkende op het
kraaien van een schorren haan.
Nog half slapende, wist zij niet da
delijk, waar zij zich bevond, daar zij
ontwaakte in een vertrek, hetwelk ze
ontwend was, maar plotseling dacht
zij aan haar zoon. Mark was daar in
haar nabijheid. Was 't Mark, die dat
geraas maakte? Zij richtte zich in
haar bed op, sidderend van angst.
Zij luisterde. Het geluid kivam werke
lijk uit het bedje van den kleinen
Mark. Zij sprong op den grond, liep
naar haar zoon en nam hem in haar
armen.
„Wat hebt ge, Mark, wat hebt ge
Het kind opende de oogen, die ver
wijderd stonden, en blijkbaar kon
hij slechts ten decle zien.
Daarop bracht hij de hand aan zijn
keel, met een uitdrukking van diep
lijden.
„O, moedertje," zei hij, „moeder-
tjej"
Christine begon te schreien, zij was
krankzinnig. „Mijn zoon sterftMijn
zoon sterft," riep zij.
En op bloote voeten liep zij maar
voortdurend door de kamer, met
haar zoon vast in de armen gesloten.
De barones en de bedienden snelden
toe.
„Een dokter," gilde Christine,
„gauw, gauw mijn zoon steft
Baptist snelde weg.
„Maar wat heeft hij dan toch,"
vroeg de barones.
„Hoort gc 't dan niet, moeder?
Hij stikt, hij sterft."
„Ongetwijfeld een eenvoudige ver
koudheid, Hij zal vannacht koude ge
vat hebben. Houd u toch bedaard."
HRristi-tifï bleef midden in het ver-
trkc staan. „Vuur," zei zij, „laat da
delijk vuur aanmaken Mijn God,
mijt! God." Zij ging bij den haard
zitten, niet meer wetende, wat zij deed,
daar 't haar toescheen, alsof alles om
haar heen vernietigd werd.
Zii prevelde: „Dit is de laatste
slag 1"
Met glazigeoogen, zonder tets te
onderscheiden, zat zij te sta. - t naai
den haard, waarin Marie het vuur
aanlegde.
De barones had het kind genomen.
Hoewel zij haar ontroering wilde ver-
bergen, om hare dochter niet tot wan-
11 nop te drijven, was ook zij ver
SC rikt. De arme kleine leed blijkbaar
ontzettend. Met zijne handjes scheen
hij zijn keel open te willen scheuren,
alsofhij de pijn wilde wegrukken.
Hij kon' niet spreken, de kreten, die
hij nu en dan deed hooren werden
rauwer en rauwer en klonken steeds
pijnlijker.
Christine wrong wanhopig de han
den. „Hij gaat sterven! Mijn God!
mijn God'! Ik was dus nog niet onge
lukkig genoeg
En daarop zicJU tot haar moeder
wendende: „Het is de kroep, niet
waar
De arme vrouw zeide maar op goed
geluk af„Ik weet 't niet, mijn kind."
„0, tracht 't maar niet voor mij
te verbergen."
„ik verberg u niets, want ik weet
't zelve niet."
„Ja, ja, 't is de kroep," huilde zij
met een akelig wanhopige uitdrukking
op haar gelaat, het woord kroep uit
sprekende, die afschuwelijke ziekte,
waarvan de naam alleen de moeders
reeds doet sidderen.
Zij slaakte een doffen wanhoops
kreet: „Mijn zoon is verloren
„Neen, neen, mijn kind," zei dc ba
rones, „wanhoop niet, zeifs al is het
kroep, daarom toch behoeven de
kinderen niet altijd te sterven."
De barones hield het kind voor het
vuur, een weinig voorover gebogen,
opdat het gemakkelijker kon ademen.
Christine keek hem aan.. Het griaat
van den kleine was door.de benauwd
heid purperrood en zenuwachtig sloeg
hij met de kleine handjes, in dc p-jn-
lijke pogingen om adem te halen.
t J
De eerste proefles behandelt de
„leiding" van de organisatie's in het
algemeen en geeft den indruk, dat ge
streefd wordt om in klare, duidelijke
taal werkelijk iets te geven, waaraan
reeds lang groote behoefte bestond.
Het onderhoud fin1 heden in of bij Bou
logne tu-ssohen toend-ij premiers zal plaats
hebben, zal, naar bevestigd wordt, een ge.
heel privé 'karakter dragen. Poinearê
neemt zijn directeur -der politieke aange
legenheden aan de Quaii -ct'Orsya, Perreiti
Delta R'occ-a en den tolk Camcrlynak mee,
doch 'het is zeer -wei mogelijk dut alleen
iaatst^énioeimdie het gesprek zal bijwonen.
Dit zal enkele uren duren; na a-Hoop zal
een document worden opgesteld' waarin
opgesomd wordit wat 'le Genua wel en wat
niet aal worden bespreken.
Volgens „l'Oewvre' zou Ll-oyd George
behalve de quaesfi-e van Genua, ook die
van 'bet Franseh-Eiigelsdhe 'verdrag wilien
bespreken, waartegen Poi-nca ré zich zou
Willen verzetten omdat hij vreest dat zijn
Engelschc collega, nu hem ten aanzien
van Genua 'te hebben toegegeven, op dat
tweede punt concessies zou willen, afdwin
gen. Hij zou daarom volhouden dat beü'de
vraagstukken niets mot ©Ika-n-ckr te maken
'hebben. Hetzelfde blad verzekert, da.t
Lloyd George gewild had, dat van deze
bijeenkomst niets op schrift gesteld zou
worden, maar dat Boincaré hecih.t aan de
opstelling van een protocol, waarin al
thans de conclusies, waartoe men komen
zal, -zullen worden vastgelegd,
DE 'REIS VAN 'Dr. BENES.
Voordat Benes, de Tsjecho-Slowaksche
Minister van Ruitemlawtbc'he Zaken, door
velen uitgei-esd-e gedaan, Parijs verliet,
heeft hiij nog 'I woord gevoerd en o.a. ge
zegd. dfit hij .fe Parijs -su Loml-en, oniiiek'-
I-ijk goede bedoelingen beeft gevonden ten
aanzien van het herviel van Europa en
dat hij zich gelukkig rokende het ver
trouwen 'te hebben genuien' van -en ie
mogen sanienwenken in-et de merkwaardige
mannen, die zich wijden aam foei -herstel
op stevige g-rondsfoi'gen van -een vasteland,
dat door -den -oorlog en zijn gevolgen uit
eengerukt is. Aan do verwoestingen-, wer-
k-elo-o-held en foongereavoort moot een eind
komen. O® bijeenkomst l-e Genua -magihen,
ure -van haar hun dagelijksch -brood wach
ten, nie-t teleurstellen. Ben-es legaé den na
druk op do saaiUilvo-origlheid 'der landen
van Euro-pa, -die hij vergelijkt met ©en ge
zelschap bergbeklimmers, door ©en touw
m-cft elkaar verbc-nden; die val van -den een
-sleept hel heede gezelschap ia den afgrond.
Hij heeft echter ©en gevoel -van groote vei-
J'ig'h'eid on er zich gekregen hij toet aan
schouwen van twee gidsen als Lloyd
George ,en Pouncaré, die vast -besloten zijn
lol overeenstemming -te komen teneinde
die karavaan, die den berg -der vooruit
gang beklimt, langs d-en toosten weg te ge
leiden tot het do-el, d.en internationalen
vrede. Bienes 'herinnerde eraan, dat de
kleine entente steunen moot o-p 'de groote
■entende, dat foee-1 midden-Europa, van
'Danlzig tot Saloniki er 'behoefte aan heef!,
dat Pa-rijs en Landen het eens blijven. De
genezing .van Europa za-.l -natuurlijk traps
gewijze He werk gaan, ©Ik congres •betoe-
■kenit ©en mijlpaal op den weg 'der ve.Tbete-
riu-g en> de 'volkenbond, met al zijn instel
lingen van de jongste overlevering, dient
voor het onderhouden en de ontwikkeling
van hét verain!woordelijkheid:gevoel dei-
volken jegenis elkander. De hulp aan Rus
land' voor-onderstelt -die samenwerking -van
allo -staten en dientengevolge een politiek
voor het herstel van .allen -en dus een poli
tie!-; van herstel, welke Duiischlanidi in
staat zal stelten aan al zijn verpicfolangen
ie voldoen en mcl do heele gemeenschap
■samen te werken aan de noodzakelijke al
gemeene hervorming.
ONTSTEMMING OVER HET OPTREDEN
VAN HARVEY.
In het Huis van Washingfoin', heeft
Ryan {republikein) een -resolutie inge
diend, welke de terugroeping van Harvey,
den Ainerikaanisch-en gezant te Looiden,
ei-scht. Hij -stelt voor, het Congres ©en on.
'derz'C-c-k te -doen instellen naar de verkla
ringen, die Harvey heeft afgelegd aan
den maaitijd ter gelegenheid' van Balfour's
'terugkeer uit Washington, en naar zijn
uitlatingen -kort na zijn aankomst in -Enge
land met betrekking tot dIs motieven van
Ameri'kaTs toetreden lot den oorlog. Be
weerd wordt 'dat liarvey'.s houding 'te allen
•ij-de han veeleer als ©en- voorstander van
Engeland'* -bedoelingen en ambities dan
van die van zijn eigen land heeft doen
kennen.
Aan 'li-fc-f verslag in de' Engelsche bladen
van Harvey's rede aan 'net diner 'ter ©ere,
van Balfour, ontleent het „-HM." dé vol
gende uitlatingen, die waarschijnlijk de
gewraakte pa--age vormen, waarover men
in Amerika gevallen is: „Er is veel gezegd
over de offers, die de verschillende naties
zich in Washington hebben getroost. Maar
weet men wel, dal deze edelmoedigheid
voor de Ver. Stalen geen enkele vertik u-s ie
insluit? Zij hebben geen enkele opoffering
gedaan. Zij schrapten lal van kostbare oor
logsschepen, zij gaven vérstrekkende plan
nen van militaire versterkingen prijs, zij
zagen af van den valschen trots de eerste
maritieme mogendheid' te worden -en gaven
prijs hetgeen van 'hun groot leger was
overgebleven. doch al deze feiten hou
den geen offer in; zij zijn slechte ©en
■vriendelijke gunst. Verre -van- verlies, met
zich te brengen, brachten zij slechts winst,
voor on-s zelf en voor de wereld."
In een vergadering van de Friends of
Irish Freedom te Chicago heeft Senator
Reed het optreden van Harvey scherp ge-
critiseerd, en hem „Engeland's groote
vleier" genoemd. De gezant dient ten
spoedigste te worden teruggeroepen, zei-
de hij, en voegde er aan toe dat, terwijl
Washington de ziel der Amerikanen weer
geeft, Harvey slechts de uiting is van een
geest van vleierij.
DE MALAISE IN HET ENGELSCHE
SCHEEPSBEDRIJF.
Aan een feestmaal van de Society of
Consulting and Marine Engineers and
Ship Surveyors heeft de heer Humphrey
die presideerde, verklaard dat het
scheepsbedrijf een periode van groote de
pressie doormaakt. De groote winsten,
welke kortelings zijn gemaakt, hebben
veroorzaakt, dat allerlei lieden zich aan
den scheepsbouw wijden met het resul
taat dat men, ten gevolge van een te veel
bouwen, in alle deelen der wereld meer
schepen heeft dan er werk voor te doen
is. Hoe langer de malaise duurt, hoe
meer deze avonturiers en beginnelingen,
die in het zakenleven zijn binnengeslopen
er uit zullen verdwijnen, en men terug-
keeren zal tot de reedei- van eertijds, die
zijn vak verslond.
Sir George Hunter, president van de
scheep sbouwonderneming Wigham Ri
chardson, meende als vertegenwoordiger
der reeders wel te kunnen zeggen dat
men een tijdperk van groote meilijkheden
doormaakt. Er dient een vermindering te
komen in de kosten van den scheepsbouw
en de reparatie. De reeders doen best
om deze le verwezenlijken door bi
sten Ier zijde te. stellen en door de
mannen gedaan te krijgen dat ze harder
werken of lager loonen aanvaarden. In
dien dit niet geschiedt kan de industrie
zich niet herstellen. Het verheugde hem
te zeggen dat er nimmer een betere ver
houding tusscben werkgevers en werk
nemers heeft bestaan. Hij gelooft niet
zoo zeer in betgeen de bladen ,,do onrust
in de arbeiderswereld" noemen. De werk
gevers en de arbeiders staan in de beste
verhouding.
De beslissing van Ard F heit.
Het uitstellen der behandeling door het
j Brilsche parlement van de wet inzake het
lersche verdrag is volstrekt noodzakelijk
geworden door de beslissing van Ard
Fheis om de algemeene verkiezing drie
maanden uit te stellen, terwijl volgens
art. 2 der wet de verkiezing zoo spoedig
mogelijk na aanneming der wet moet
worden gehouden. Het geheele plan der
regeering om een op wetteliiken grond
slag berustend bestuur in Zuid-Ierland
In te stellen, wordt in gevaar gebracht,
tenzij men tol eenigerlei regeling kan
komen met de ministers der voorloopige
regeering, die naai' Londen zijn ontboden
en verzekeringen zijn ontvangen, dat cljo
regeling kan worden doorgevoerd.
Uit Dublin wordt gemeld, dat Griffith en
waarschijnlijk een of twee andere minis
ters Vrijdagavond uit Dublin naar Loncien-
vorl rekken
DE POLITIEKE TOESTAND.
ue Lord-Chnneellor Birkenhead heeft te
Londen over den politicked toestand spre
kend gezegd, dat er in huidige omstan
digheden niet de minste kans is op een
zelfstandige unionistische regeering met te
voldioende „working majority". Spre' rodel
over wat hij noemde de groote bedreiging
der Labourparty zeide hij ,dat deze partij
zetels zou blijven winnen lot zij kwam te
staan tegenover een samenhangende ver
standige leer, -geuit door moedige mannen,
dSe hun eigen geest begrepen, die op hun
eigen vrienden konden vertrouwenden op
de trouw hunner eigen 'aanhangers.
Naar Birkenhead's oordeel had Tho
mas blijk gegeven van een moed en
-een staatsmansbeleid van een aard,
als door geen anderen Labour-leider
getoond en was de gemeenschap in
haar geheel meer aan hem verschut*
digd dan aan een van die „chloro
form-doktersdie rondgaan en ge
matigde leerstellingen verkondigen
terwijl de bolsjewieken Russisch geld
ontvangen om de partij in stond tc
houden. Clyncs en Henderson zijn
volgens Birkenhead de fatsoenlijke lei-
ders-in-naam van een beweging, die
zij niet begrijpen en niet kunnen be-
heerschen. Zij worden telkens als liet
noodig is naar voren geschoven als
een dosis pijnstillende stroop.
GEBROKEN GLAZEN!
Op den hoek van de Sellumamistrass<
en de Albrechtstrasse te Berlijn liep
oensdagmdd-dag een groote m-enschenme-
nigte bijeen: Vrouwen, kjaderen, nietsdoe
ners keken met ©pea mond naar de bo
venste verdieping van no. 9. waar een def-
tig gekierde heer bezig was het eene glas
water na het andere uit het venster te
werpen, terwijl verschillende andere hee
ren op straat staande, met de grootste be
langstelling toekeken, hoe dje glazen wel
door de lucht vlogen en tot groot pleizier
van de jeugd op de steenen aan stukken
vielen
Uil de gesprekken der heeren, waarbij
telkens de klanken „Herr Vorsitzender",
„Her Verteidig-or", „Mei-u© Herren Ge-
schworenen", werden opgevangen, bleek
den toeschouwers, dal men hier niet te
doen had met een fihnopnenting, zooals
men eerst had gedacht, maar niet een
hoogst gewichtjg justitieel onderzoek in
ioco.
De zaak was namelijk in foei kort deze;
©enige maanden geleden was voor het hui!
no. 9 van de Schumann straat een arres
tant door twee politiebeambten, die door
hem werden aangevallen, neergeschoten.
Op het oogenblik, dat de gewonde door
hen in een rijtuig werd getild, kletterde
naast hen een van boven komend glas wa
ter neer.
De f'ilmactrjce Drafiuikorska werd be
schuldigd het glas naar de beambten te
hebben geworpen. Een vriendin van- de
actrice had verklaard, tijdens het gebeur
de bij haar in de kamer te zijn geweest en
van de schoten zoo te zijn geschrokken,
dat zij een glas water had moeten drinken,
uit het venster kijkende was het glas haar
toen ontgleden.
Zoodat zich thans een wettig ambtenaar
van het O. M. onledig hield met bet naar
beneden werpen en laten vallen van tal
rijke waterglazen lukte toegejuicht
-door de kinderen uit de buurt, die deze
proefnemingen natuurlijk „reuzen leuk*
vonden.
Peter Grupen, wiens veroordeeling door
de weigering tot revisie door hei Hoogge
rechtshof te Leipzig rechtsgekljg geworden
is, is in dén afgcloopen nacht uil de gevan
genis te Hi -hberg, 'waar hij was opge
sloten., uitgebroken en ontvlucht. Zijn
vlucht is slechts met behulp van derden
mogelijk geweest. Daar men vreesde, dat
"hij zijn poging lot zelfmoord, diie hij reeds
eens gedaan -had, zou herhalen, was hij jn
de gevangenis met twee anderen- in een
cel opgesloten. De vlucht heeft tegen mid
dernacht plaats gelvad. De tralids voor het
vensier waren doorgezaagd, en daarna
heeft Gurpen zich aan een touw laten zak
ken. Men vermoedt, dat hij nog vannacht
over -de grens is gevlucht. Met hem wa
ren ook zijn twee celgenooten ontvlucht;
deze hebben zich echter in de vroegte
«eer aan de gevangenispoort aangemeld.
Daardoor is de vlucht békend geworden.
Met politiehonden werd naar iiet .spoor
van den ontvluchte gezocht. Da honden
vonden het spoor onmiddellijk, dodh kon
den het slechts korten tijd vofigen, daar
het tengevolge van dén regen was uiige'
wischt."
DE RAPPORTEN DER ENGELSCHE
BEZUINIGINGSCOMMISSIE.
Kapitein Wedgwood Benn zal Maandag
in het Lagerhuis vragen, hoe groot het
personeel-iis geweest van de bezwinigings-
comimisste-Geddes en wat de totale kosten
zijn geweest van de «-erkzaamlieden der
commissie.
De ..Evenig Standard" weet in dit ver
band te vertellen, dat de drukkosten van
-de rapporten vcrmoedelük geen verliei
2-1
/Worii vervolgd)*
