•voor
Moppentrommel
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiniiiitimiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiuiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuniiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiim
HET GESLACHT DER BURGAUS i
Iets uit den
No EERSTE JAARGANG 1922
gemeend had, dat afwezig was en die ca was zijn vrouw. Wat was hem nu Jean-nog niets gezegd had. Monica Qe rollende dobbelsteeneh
hem zoo wonderdadig was teruggege- de afhankelijkheid, de onrechtvaardig- trok de naald door, terwijl zij haar jy
ven. heid Maar waarom had Jean gezegd: vingers verbood te beven, haar tra-
Gedurende de eerstvolgende dagen „Ik heb een taak te vervullen." nen te vloeien, en steeds hield ze haar Maak ongemerkt van twee dobbel-
verdween al het overige voor haar.' Buiten de uren die zij op het kasteel hoofd gebogen, opdat men haar bleek- steenen één kant vochtig, plak ze met
De eerste maal dat zij weer op het doorbracht, leefden zij zoo geheel voor heid niet zou opmerken. die vochtige kanten tegen elkaar zóó,
kasteel kwam, meende zij dat de meu- elkander, alsof er buiten hen niemand Zoo kon het echter niet lang duren, dat de hoeken niet op elkaar vallen,
beien in de bekende vertrekken zelfs meer was. Deze zenuwinspanning was ondraag- en leg den dubbelen dobbelsteen bo-
haar geluk konden opmerken dat haar Op verzoek van Monica verhaalde lijk. Zij moest schreeuwen, of bezwij- °P hellend plankje of karton,
houding en haar blik het moesten Jean haar nu en dan van zijn kindsheid, men. t Geheel rolt dan paar beneden, ze
verraden, nog vóór \ij sprak. Het be- van zijn jeugd, hij beschreef haar het Jean maakte een beweging alsof raken niet los van elkaar,
wustzijn van het gevaar gaf haar ech- weelderige Burgau-House, dat zijn thuis hij zich tot haar wilde wenden. Monica t %e, dit n paar maal gedaan,
ter een groote zelfbeheersching, de was en *aar hij misschien nooit meer riep God te hulp, zooals wij zouden vraag dan n ander t na te doen. Terwijl
waarde van den schat dien zij moest zou kunnen terugkeeren. Monica leerde doen in doodsgevaar en zij zeidege de dobbelsteenen overgeeft maakt
behoeden en die door een woord of dus de plaats kennen waar de moeder „Mylord...." Se ze natuurlijk los van elkaar. Als
teeken in gevaar kon worden gebracht, van Jean geleefd had, het groote eere- Zij haalde snel adem en ging op men uw truc (vochtig maken) niet ge
was haar schild en zij bleef ondoor- salon, de palmenserre en de hal, met een zekeren toon van gezag, terwijl zij merkt heeft, doet niemand u den toer
dringbaar. standbeelden bevolkt. elke lettergreep afbrak, voort„My- na-
Het ophanden zijnde huwelijk van Ofwel zij doorleefden nog eens te lord, als ge niet luisteren wilt, is het riw
Jessy bracht voor iedereen op Black- zamen de historie van dit vreemde nutteloos dat ik u'vandaag nog verder
hom drukke bezigheden mee, De toe- jaar, waarin zij naast elkander ge- voorlees.."
bereid&eleri werden met zooveel spoed leefd hadden en toch bijna als vreem- Zij meende dat een verstikking haar
gemaakt, dat einde Januari deze plech- den, die elkaar nooit hadden ontmoet, zou over 'allen, gedurende de seconden,
tigheid kon plaats hebben. De minste voorvallen waren van ge- die volgden. Hemel, wanneer Jean
Op zekeren avond was Monica bezig wicht voor hen, zij vergeleken hun her- haar woorden als een grap opnam en
met in het salon een teekening van J es- inneringen, zij maakten zich vroolijk in dien geest ging antwoorden. Wat
sy bij te werken, toen Amos Heller als zij zagen, dat zij in werkelijkheid zijn antwoord ook geweest zou zijn,
bij haar kwam en verzocht om de tee- twist hadden gehad en weer verzoend het zou hem in het verderf storten
kening zijner aanstaande vrouw te waren. Maar neen, God zij geloofd
mogen zien, die hij uitbundigen lof Op zekeren dag dat zij weer zoo druk antwoordde niet. Hij had haar begre-
tOCZW3.2.1 de C.'m/IaImIt ent-lir Viii +r\+ rnvotrnn b-TTr-i rvi ol 1 o lonn Kii bon T-i<an T cnrfvoom e+AnH V»ii' f\r\ oor» «yitr»
MODERNE DIENSTBODEN.
Huisknecht (die zoo even werd be-
Maar neen, God zij geloofd hij" noemd)- Nog een woordje, mijnheer, wel-
twoordde niet. Hij had haar begre- ke kleur heeft mijne livrei? Ik draag
Eindelijk sprak hij tot spraken, kwam "Celia Jane bij hen pen. Langzaam stond hij op; aan zijn §een rood vest> dat staat mij met goed,
Monica„Lady Monica, gij hebt mij zonder dat zij er erg in gehad hadden gewonen moeilijken gang herkende zij lk ben daarvoor te blond,
nog niet gefeliciteerd en toch wensch Zij keek hun een oogenblik aan zonder dat hij op zijn hoede was. Alsof hij bij
ik u geluk. Ik weet alles." iets te zeggen, toen bewoog zich ietsin ingeving wist welke marteling Monica
Terwijl hij de teekening bezag, had haar onbeweeglijk gelaat en rij sprak verduurde en als om daaraan een eind
GOEDKOOP.
Bankier. Morgen is het mijn verjaar-
Monica in gedachten vóór zich gekeken, met rauwe stem „Hij is genezen en gij te maken, ging hij naar het terras, met da& Rose; gaame zou ik mijn kantoor
Haar geest was reeds ver van Amos en bemint hemwat is dat gelukkig," zijn been slepend. personeel een feestje bereiden, maar
j. x x1c-jden moed eeduren de w<
Mevrouw. Laat de heeren des middags
zijn loftuitingen. Bij de laatste woorden ging zij voort, terwijl zij haar beenige Monica had nog den moed gedurende welk?
echter en vóór zij nog goed den zin er handen onder haar boezelaar wreef, een kwartier van doodsangsten te wach-
van begrepen had, doorliep haar een „Gij bemint hem en het is goed zoo. ten precies tot het oogenblik dat zij het museum bezoeken; de toegang kost
koude rilling en met een schok gingen Wees niet bang, ik ben met u. Mylord zich naar het kasteel moest begeven. m°rgen niets,
haar gedachten naar het paviljoen, was de meester van Jacob mijn echt- Toen verwijderde zij zich zonder Jean
Met een wanhopige inspanning dwong genoot, en nu zijt gij mijn meesteres." gezien te hebben. Josiah was er niet
zij zich Amos kalm aan te zien en met Zij ging naar de bovenverdieping meer.
onverschillige stem te vragen: „Zoo, en nadat Jean en Monica eenigeoogen- Toen zij op het kasteel kwam, vernam Rusland en daar was het zoo koud, dat
en wat weet u dan?" blikken over de goede Celia Jane ge- zij dat lady Roselyne haar op den weg de visschen in het water bevroren; van
„Wat gij zoo zorgvuldig voor mijn sprqken hadden, werkten zij. zonder naar het bosch zou wachten. De jonge een ,anSe Pa':
toekomstige familieleden verbergtik spreken verder. Jean vlocht stroovrouw was met Minna, haar kamenier aIs wandelstok,
wilde u zeggen, dat ik u zou kunnen het was noodig, dat hij de gewone hoe- daarheen gegaan.
helpen. Ik heb de middelen in de hand." veelheid leverde om geen verdenking Monica gaf aan deze uitnoodiging
Zij bewoog de lippen reeds om te te wekken op het kasteel, waar men zijn gevolg, ofschoon haar hoofd nog'draai-
zeggen „Heb medelijden met ons en doen en laten nauwkeurig controleerde, de en zij onvast op de beenen stond,
zwijg." doch zij dwong zich hem voort- De gewoonte maakte hem deze bezig- Zij meende echter dat een wandeling eene betrekking te verkrijgen. „En welk
durend in het gelaat te zien en dit heid vrij d agelijk. in de vrije lucht haar goed zou doen, ambt zou u wel gaarne willen hebben?"
redde haar. Zij zag de listige oogen van Hij had zich naar het venster gekeerd en werkelijk werd haar stap veer- vroeg de Minister. „Zulk een, dat veel op-
den jongen man en plotseling als De winterdag was dof. Monica naaide krachtiger en ging haar ademhalig brengt en weinig werk eischt", antwoord-
bij ingeving vermoedde zij een strik. Voor de armen. Zij moest het overige meer regelmatig. de de edelman. „Dan moet u wachten tot
Hier moest stoutmoedigheid redding Van den namiddag naar het kasteel. Toen zij lady Roselyne zag, was deze ik dood ben", hervatte de Minister.
Zij "had Jean meegedeeld hoe laat alleen. De kamenier had zij terugge-
MUNCHHAUSIADE.
Ik was eens in het Noorden van
een lange paling bediende ik mij toen
BEZET.
Een jonge Baron komt ter audiëntie bij
een Minister van een kleinen Staat om
geven.
A. Wat
GESPAARD,
zie ik? Gij drinkt in dezen
Terwijl zij een stuk houtskool achte- het was toen» zij in het vertrek van zonden. Daarentegen was er de oude
loos verkruimelde, waarbij tot haar Celia Jane iemand anders dan de oude bedelaar,'dien zij herkende als dezelfde,
verwondering haar handen zoo weinig vrouw bemerkte. J awel, achter het dien zij langs den weg gezien had toen slechten tijd een flesch wijn?
sidderden, sprak zij op onverschilligen raam dat de beide vertrekken scheidde, zij met Jessy haar eerste wandelrit B. Ja, die weelde kan ik mij veroor-
toon „Ik dank u, mijnheer, maar ik jn de schaduw van het groote gordijn maakte naar de familie Clenman. Ben loven, omstreeks dezen tijd ontving mijn
begrijp"niet goed, waarindat half neergelaten was, had zij de heette de oude en hij had het weer over overledene vrouw gewoonlijk een nieuwen
O," stotterde Amos, „uw plan., half gesloten oogen van Josiah ontdekt Benny, die terugkeeren moest. Hij'winterhoed,
uw' tóekomst.." en zijn ongelijke schouders. bood aan de dames naar zijn hut te ge-
Hij had gelogen, hij wist niets, hij Reeds had Monica haar oogen weer leiden waar Rosey aalmoezen wilde EEN GULLE,
had op goed geluk af gesproken, mis- 0p haar werk gevestigd, het gevaar breftgen. Toen zij bij de hut aankwam Jongen (die op een warmen zomerdag
schien op een vage verdenking. Hij Van den toestand beklemde haar. Zij stond er een zeer oude vrouw op den met rijn vader naar de kermis in de stad
hernam echter met goed gespeelde wel- kon Jean niet waarschuwen, noch met drempel. Zij ontving dt dames met Saat)- Vader, ik heb zoo'n dorst!
willendheid Geloof mij, lady Monica, een woord,-noch met een gebaar. Jo- veel strijkages en verontschuldigde Ben, Vader. Nou, heb ik 't je niet gezegd, als
dat ik geleid werd door mijn eerbiedig s;ah zou het minste woord gehoord die niet wel bij het hoofd was. Zij zorg- je met vader naar de kermis in de stad
verlangen om u nuttig te zijn hebben en zij wist dat zijn slaperige de voor Hem ofschoon zij in het geheel ging, zou je wat krijgen nou heb je 't.
Zi' boog het hoofd met de onver- oogen de scherpte van 'blik hadden geen familie van hem was en hij bracht
schilligheid die zulk een alledaagsche Van een lynx. Zij keek tersluiks met haar wat men hem gaf.
bewering verdiende. Zij hervatte haar vreeachtigen blik naar Jean. Als hij Ze verzocht de dames binnen te ko-
arbeid en eerst een uur later, toen de- begon te spreken Er was niets na- men om uit te rusten, 't Zou een eer thee naar.
ze gereed was, bracht zij die bij Jessy, tuurlijker dan het afgebroken gesprek zijn voor de oude Nancy als de dames Mevrouw,
Later vroeg zij zich meermalen af, weer 0p te vatten en een enkel woord haar gastvrijheid niet versmaadden, met de thee
hoe zij bij deze gelegenheid een stout- kon het resultaat van zijn lange, be- Plotseling zweeg zij en trad de hut zoudt er juist zooveel water bijgieten als
moedigheid had getoond, die haar proeving, het werk van zijn ongeloof- binnen.
vroeger in de zaak van haar vader ont- felijk geduld vernietigen. En als hij De dames hoorden het geluid van
ONZE DIENSTBODEN.
Mijnheer. Drommels, wat smaakt die
Leentje, wat heb je toch
met de thee gedaan? Ik heb je gezegd, je
broken had.
de koffie.
Leentje. Ik heb haar juist zoo gemaakt
mevrouw, maar 't kan zijn dat ik er een
XIV.
Monica vervolgde haar dubbel leven
FIJNE WENK.
Een burger is ter audiëntie bij den Mi-
van plaats ging veranderen of opstond voetstappen.
om de dagelijksche oefening te houden „Kijk, het is Malcolm," riep Rosely- beetje te veel cichorei heb bij gedaan!
waarmede hij zijn slecht genezen been ne verheugd. „Hoe heb je mij zoo
versterkte gevonden
Hoe dit te voorkomen? Zij had „Ik heb Minna ontmoet," zei hij kort-
m 'het "pavfljoen bevend van geluk, grooten lust naar Josiash te gaan en af. Hij bood Rosey den arm en voerde nister geweest en wordt bij zijne terug
in het kasteel bevend van angst, maar- dat wel zoo snel, dat Jean niet tus- haar snel weg. komst door den Burgemeester ontvangen,
het geluk was groot genoeg om de of- schenbeiden kon komen. Toen kreeg „Waarom was'je daar Wat moest „Nu,' vraagt deze onmiddellijk, zonder
fers die de veiligheid van Jean vorder- zjj de zekerheid, dat Josiah wist, dat je daar doen?" vroeg hij aan Monica den binnenkomende een stoel aan te bie
den'te vergoeden en zelfs te verzoeten. Zij hem gezien had. Het oogenblik op ontevreden toon. den, wat.heeft de Minister gezegd?"
Als'zij geneigd was haar juk zwaar te was dus gekomen om alle verdenking „Ik ben het die haar meegenomen Burger. Het eerste wat Zijne Excellen-
achten en de uren, die zij op het kasteel te vernietigen, of te bevestigen. heb," antwoordde Rosey. „Verbeeld tie zeido was: „Wees zoo goed te gaan
moest doorbrengen, lang, dan herinner- Zij bleef op haar plaats en hield je, dat oudje heeft nog een oude.." zitten, mijnheer.""
de zij zich wat Jean had geleden. voortdurend haar werk vast. O, dezen „Dat komt er niet op aan. Er is hier
En nu nog altijd gevangen, ziek en keer gold het niet, zooals bij Amos, niks dat je aangaat en ik verzoek je EEN PRACTICUS,
beroofd 'leed hij niet meer. Monica den vijand te trotseeren en door een hier niet weer te komen." Gastvrouw (aan het diner). Jammer,
vergoedde hem het gemis der vr'.jr.eid, stouten slag hem van het spoor te Dit klonk geheel als verbod en Mo- oompje, dat ge u vandaag met rund
der kracht der goederen, die men hem brengen, nu kon zij niets doen dannica verwonderde zich over deze ge- vleesch moet tevreden stellen, als u mor-
had ontnomen. De ware Jean de B'ur- afwachten en trachten niet in zwijm strengheid. gen was gekomen, had u hazepeper ge-
gau dapper en eerlijk, degene, dien de te vallen. Bij het hek van het kasteel keerde kregen.
verhaten van Jacob haar hadden lee- Alles hing van de volgende oogen- hij terug, zijn zaken riepen hem naar Oom. Welnu, dan blijf ik tot overmor-
ren kennen, was teruggekeerd en Moni- blikken af. Het was een wonder, dat Borough. (Wordt vervolgd,) 8en.
IX
enRosey zette haar gebabhel voort, zij ging voort met dezelfde^ plichten
„Dit huwelijk van Jessy doet mij te vervullen in het paviljoen'^zoowel
het hoofd duizelen. Weet ge hoe ik als in het kasteel,
getrouwd ben? Ik woonde bij lord Zij had zich nauw bij Roselyne aan-
Lewis, mijn oom, en ik verveelde mij gesloten de elegante kleine lady toon-
bijna evenzeer als Jessy hier. Maar de zich een trouwe bondgenoote in
Zoodra zij in het salon was, bemerk- Hoe zou lord Jaen vlug loopen terwijl daarom zou ik Amos niet gehuwd heb- de goede werken van Monica. Zij ver-,
te zij daar een beweging die alleen hij bijna niet loopt en het mij zooveel ben. Om de waarheid te zeggen zou gezelde haar bij de armen. In de hutten
door een groot nietws zou zijn ver- leed doet, als ik hem zoo zie voort- niets ter wereld mij er toe gebracht ontving men lady Roselyne met terug-
oorzaakt. strompelen?.... U is niet boos op mij, hebben' iemand te huwen." houding en v/antrouwen, ofschoon haar
Jessy zou in het huwelijk treden! hoop ik, lady Monica," sprak zij fluis- „Behalve Malcolm," zei Monica zon- rijke toiletten en glimlachjes de be-
Dat was het wat Monica aankondigde, terend. Het diner was vroeg begonnen der een glimlach te verbergen. hoeftigen meer opvroolijkten dan de
dit was de gebeurtenis, die Blackhorn en er bleef dus nog een heel stuk van „Behalve Malcolm. Lord Lewis be- donkere japon en het ernstig gelaat
met ulk een tumult vervulde. Een den dag over. Sir Bear vroeg Malcolm kommerde zich niet om mij en zou van lady Monica en zij meer hulp-,
gedeelte der familie Clenman was er om rekeningen na të zien. De andere graag van zijn voogdijschap af zijn. bronnen tot haar beschikking-had-dan'
juist om de verloofde geluk te wen- Burgau's brachten de dames Clenman Malcolm is gekomen en weer gekomen deze. I
schen en lady Roselyne bracht het een eind weg en Roselyne nam Monica en lord Lewis bromde en bromde, dat Malcolm verzette zich niet tegen
hare tot de algemeene vroolijkheid bij. mee in een andere rjchting. Zij wilde Malcolm geen partij voor mij was. En deze tochten maar het was een zeld-
Jessy zou gaan trouwen met Amos Bruin, den beer, brood brengen. de warme Malcolm werd wanhopig zaamheid als hij niet opdook met ge-
Heller zij was niet opgetogen maar Het verblijf van Bruin was zeer toen hij zag dat lord Lewis hem niet weer en jachthonden om de beide jonge
toch zeer voldaan. ruim ,maar de hooge kanten van zijn wilde accepteeren, tenzij hij kans had dames van liefdadigheidsbezoeken naar
Dit huwelijk, was het resultaat van hol beletten hem het te verlaten. Een eens lord Burgau te worden. Die kans huis te geleiden. i
een onderhandeling, die eenige dagen ontmoeting met hem zou niet aange- fs gekomen en toen zei lord Lewis niet n wjnt-r w-- maar Tean
tevoren plaats had gehad tusschen de naam zijn. Mocht'zijn huid van een meer neen, doch beklaagde zich dat sct-een oneevoelie voor de 'verandering
Burgau's en hun jongen en geleerden goede gezondheid getuigen, zijn oogen mijn bruidschat zou moeten dienen - r j c-j„r+ aan,Jii
secretaris, een onderhandeling waarbij spraken niet van een even gelukkig als borgstelling voor lord Jean. Lieve van g die Monica bijna noodlottig
het stormachtig was toegegaan. Amos humeur. Monica, ik ben bli] voor u, je zou apu,nrrl«« wa*
Heller had in zijn bescheidenheid den Hij nam met zijn dikke klauwen het nog veel ongelukkiger zijn als men'den r,e,vr,fii„ri-u„i j' -.„„ui-, 1
prijs voor zijn stilzwijgen bepaald, door brood van Roselyne aan en verslond het lord ver van u opsloot. Lord Lewis 8®™Z
de hand van Jessy te vragen met gulzig, terwijl hij op de plagerijen van Was zeer lastig, hij zou ons hebben schrikt een 0DiPvin„ van verstanden'
een bruidschat natuurlijk. zijn weldoenster met een nijdig gebrom willen laten wachten tot Jean geheel otf g .j
Toen „en hen, Lm geld bood antwoordde, dat Rosey deed terug- dood was." SlÓn'eTfheid wL,et%lgTeLjd1
zonder de hand van de erfgename, deunzen.
beantwoordde hij dit door bij zijn aan- „O Bruin,'
zoek te volharden, maar den bruid- nieren."
sprak zij, wat een ma-
Monica was steeds rondom hem met
schat nog hooger te bepalen dan de
aangeboden som.
De beide jonge vrouwen keerden
naar h'et kasteel terug. Rosey hing
O, dat geheel dood, hoezeer griefde
dit het hart van Monica. En toch was haar arbeid en verzorgde hem liefderij3c.1
het waar Jean was meer dan hatf 2ij had een der vioeltjes, dat nog een!
wortel had gehad, in het leven weten;
dood.
De Burgau's konden opstuiven, het vertrouwelijk aan Monica's arm en "£»es werd geregeld, wij werden te houden en verzorgde die dagelijks)
aatte'hen alles niets zij waren door zag met haar U1JKv r
dit aardige, zoetsappige jonge mensch tot haar op.
baatte 'hen alles niets zij waren door zag met haar blozend gelaat beschaamd d\ °kP W
dit aardia* 7 TTAtsfl n niorft in nap. mfinsT.h tnfhaarnn den spot met mij en mijn grooten zachten dag had ZIJ de plant buiten
beer Dit was echter enkel jalouzie. gezet en zou tegen den avond ze weer
getemd, ten eenenmale bedwongen. „Het spijt mij zeer, dat te hebben
De Burgau's hadden eerst'Jean te Hebben gezegd, beste lady Monica, El? ben hif.°P Blackhorn zeer binnenhalen. Zij bleef bij de rotsen'
te vangen e„ vervolgens MeJnica het moet loc lee, pijn doen. wanneer &JS1 "'.,1'. «^2»
Lewis, ik amuseer mij goed, iedereen van de groene tint fraai afstak tegem
weten
in een kunstigen strik gelokt, maar de men over uw echtgenoot spreektQ -
machine, die zoo goed gesteld was, „Heb je hem werkelijk vlug zien V°°u Tih Mnf, P 2ras der ^hemenng, doch op het;
zoo goëd gedreven werd, zoo eenvoudig loopen?" vroeg Monica op levendigen Zijn mame En 1 b gp^id van vallende steenen keerde zij
en vqimaakt leek, scheeó zich te sluiten toon. Z°u zl) ,hei? lan® bebben tZou ,Z1) z'ch ,om en za2 °P enkele schreden af-;,
over nen en de dochter des huizes. Zij Rosey beschouwde haar met ver- ff sP°^g haar schuld moeten be- stand een vormlooze schaduw, die
konden de deugdelijkheid van Amos' wonderde blikken. talen Z\was 200 vertrouwend op zich oprichtte met menschel.jke be-
plan niet miskennen. „Vlug loopen? Neen, neen, ik heb hem en -^het wa^vreesehjk^om het te wegingen en_bromde als met de stem
Het einde was dat zij in het huwelijk een dwaasheid gezegd.... zooals ik zeëë?n
hadden toegestemd en Jessy had niet wel meer doen," voegde zij er eerlijk bij.
zij beminde hem zoo. van een dier. Een seconde was voor
Weet je," hernam zij, „je moet mij Monica voldoende om Bruin te her-;
verveelde zich Zoodanig, dat zij een opgewonden. „Hij liep, niet waar, een
huwelijk een geschikt middel vond om beetje beter dan gewoonlijk, hij richtte
deze vreeselijke eentonigheid van haar zich op, dat is het wat je zeggen wil-
leven te verbreken en zij vroeg zich de
niet wat zij doen zou, als deze bron „Weineen, weineen," zei Rosey, „ik
den minsten tegenstand geboden. Zij „Beter loopen dan," hernam Monica je^s heiovenBlackhorn niet te ver- kennen en zich er van te verzekeren,
- - - r laten. dat de vreemde bezoeker hier geen in-
„Waarom zou ik Blackhorn verlaten, val deed met vriendschappelijke be-
!ady Roselyne?" doelingen. Hij opende zijn voorpooten
XII. als een paar armen en rolde met zijn'
-- -- Lord Jean de Burgau hadzijn der- kleine 00pn- die v?1 wreedheid in zijn'
van verstrooiing eens uitgeput zou heb op dit punt niet goed gezien. Arme tigste jaar bereikthet oogenblik was a schitterden,
faken. Monica, je zou zeker zoo gaarne voor hem gekomen om in zijn rechten Monica was als geblokkeerd tegen
Op de vraag van den baronetwillen dat het waar was, dat hij werd op Burgau-Housè te treden. Men moest den van het terras. Het gevaar,
„Wil je gaan trouwen, Jessy," had zooals iedereen...." deze echter erkennen en naar alle waarin zij verkeerde en dat haar eerst
zij een weinig verbaasd, maar van „Ik zal met je bidden om dat te ver- waarschijnlijkheid zou hij nooit in minder erg had geleken, werd nu drei-
ganscher harte toegestemdDadelijk krijgen, als het mogelijk is, maar het staat zijn, zijn erfenis te aanvaarden, gend, toen Bruin door een beweging
en met wien u wilmits ik een hu- is niet mogelijk, wel?" De regeling der zaken was trouwens haar den uitweg versperde. Zij sidderde
welijksreis naar Parijs kan maken." „Ik houd zooveel van u, lady Mona," zeer gemakkelijk. De door lord Archi- hij de gedachte aan de klauwen, die
Sir Bear voelde een levendig ver- sprak zij, zich tegen haar gezellin aan- bald uitgedrukte wenschen waren op- haar gingen verscheuren. Het dier,,
langen om zijn vaderlijke vreugde met drukkend. „U vindt mij misschien gevolgd en de Burgau's van Blackhorn dat zich geheel had opgericht, geleek
anderente deelen of liever, hij vreesde een beetje kinderachtig, maar dat waren in het bezit der opbrengsten op een of anderen menschelijken woest-
blijkbaar zich uitsluitend onder zijn neem ik u niet kwalijk. Gaat u naar gesteld in afwachting, dat de dood aard- Monica wendde wanhopig het
familieleden te bevinden, want hij binnen, lady Monica. Malcolm en zijn van den jongen man haar de legaten gelaat af, terwijl zij de scherpe nagels
hield de beide dames Clenman te di- vader zijn aan die vervelende rekenin- van lord Archibald zou bezorgen, die feeds meende te voelen. Zij kon Celia-
neeren. Het diner was dan ook zeer gen bezig, dat duurt uren lang, ik weet echter van weinig beteekenis waren. Jane niet roepen. Jean was er wel, hij.
vroolijk, dank zij^ vooral lady Roselyne. niet wat zij altijd hebben te rekenen. Zij hadden zulk een groot belang bij stond tegen den deurstijl geleund en
„Ik voor mij," riep zij eensklaps op ik heb mijn geld in mijn kleine, blauwe het leven van Jean, dat men geen be- beschouwde eveneens de zee met die
luiden toon, „ik geloof, dat wij allen tasch en als er niet meer in is, dan geeft zwaar maakte om hen zijn bewaking koude onverschilligheid, die Monica
zeer gelukkig zijn, zelfs de arme lord Malcolm mij ander. Dat is mijn reke- en voogdij over te laten en aldus den het hart verscheurde. Hij zag zeker
Jean, die besloten schijnt te genezen, ning. Kom mee, ik zal je mijn torentje laatsten wil van den overleden lord Monica wel en den beer voor haar.
Dezen middag, toen ik voor het raam laten zien." te vervullen. Een toeziende voogd, door Maar welke hulp kon zij van hem ver-
n mijn torentje zat,heb ik_ hem vlug Monica gaf toe, gedeeltelijk uit de kanselarij benoemd, deelde met hen wachten, van .hem die op een anderen
vermoeidheid, gedeeltelijk omdat lady de zorg voor het beheer van het fortuin, dag haar had willen dooden
Roselyne haar beviel, ondanks haar Deze combinatie was in elk opzicht En evenwel terwijl al die ge-
kinderachtigheid en haar nukken. de beste. De invloed, dien sir Bear te dachten haar bliksemsnel door het
Zij traden het haar bekende vertrek Londen had, effende hem weer den hoofd gingen had zij een gewaar-
over het terras zien loopen.'
Ieder zweeg om te luisteren.
„Mlug loopen,? vroeg sir Bear.
Ze begon te lachen.
„Waar denk ik aan Excuseer mij, binnen en daarna de torenkamer, waar weg en alles kwam spoedig in orde. wording alsof iemand tusschen haar
■yr B«ar «">rd piet boos Malcolm, zij op een Uge divan gingen zitten. Voor Monica was niets veranderd
en Bruin doorgingzll hoorde i
ÜSXLSf
