BUITENLAND.
feuilleton
ZIJN SLACHTOFFER.
Tweede Blad - 9 Juni 1922
INDISCHE KRONIEK.
En toen de bankier van zin scheen
te zijn, of hij langs den bediende heen,
wilde voorbij dringen, pakte de man,
die waarschijnlijk zijne bevelen ont
vangen had, hem bij den schouder
en wierp hem buiten de deur.
De heer Lantin schuimbekte van
woede en dreigend hief hij de vuist op
tegen het huis, toen hij op straat
stond.
„Die schurk die schurk brulde
hij. Hij weet niet wat hem wacht
Ik zal me wreken, dat beloof ik hem."
En hij ging heen, den geest vervuld
met woedende gedachten van allen
aard, daar hij al zijn schoone plannen
in het water zag vallen, en hij niet
wist, welke gevaren hem bedreigden,
gevaren die nog vreeselijker schenen,
nu zij in eeen onbekend duister gedom
peld lagen. De brief van den markies
verklaarde niets en liet alles vreezen.
De markies ging heen. Hij vluchtte
ongetwijfeld. Waren zij verraden
Wat had men dan gezegd O, als
hij den ellendeling, die hen verraden
had, eens te pakken kon krijgen
Zou men hem aanhouden Moest hij
vluchten Hij wist 't niet, en begreep
niet, wat er gedaan moest worden.
Den geheelen nacht zwierf hij door
de straten, niet wetende wat hij deed,
maar naar huis te gaan, t durfde hij
niet. Hij meende, dat hij bespied,
vervolgd werd en hij gevoelde, dat
hij steeds dieper zou zinken en dat
allerlei schande hem bedreigde.
Het was de kastijding, die begon.
Hij zag zijn geluk ineenstorten, zijn
trots werd vernietigd, zijn verwach
tingen gingen in rook op. Nog over
een enkel uur was hij machtig en rijk
en thans benijdde hij de zielerust van
den voddenraper, d op de mest-
hoopen zijn levensonderhoud zocht.
Wat zouden vrouw en dochter zeg
gen Hoe zou hij ophelderen, wat er
gebeurd was 1
Op datzelfde uur nam markies
d'Arbois den trein, die hem ver bui
ten Par s zou voeren.
Dat was de vlucht, de nederlaag,
de schande!
De Internationale leening aan
Duitschland.
De toestand in Ierland.
Betere vooruitzichten.
De verkiezingen.
De blokkade van Londonderry.
De strijd op de grens van Ulster.
GEM. BUITENL BERICHTEN.
„LInkshouden"
De moordenaar van Lady White.
Tekort aan water te Londen.
Een zware crisis voor de Zwitser
sche hotel'ndustrie.
Hoog Italiaansch bezoekjte
Kopenhagen.
BINNENLANDSCH NIEUWS*
Georganiseerd overleg
belastingen,
Het Anti-Papisme bij de Stembus.
XXVII.
DE VERLOSSING.
Thans moeten wij terugkeeren tot
Christine, die wij verlieten in het
oogenblik, toen d agente de kamer
binnen kwamen, terwijl achter hen
de ïi missaris v politi scheen.
De m b leefd den hoed af en vroeg
aan de ongelukkige, die zich nauwe
lijks sta am e kon houden „Mevrouw
b de eer, de markiezin d'Arbois
te zien
De moeder van Mark antwoordde
met een nauwelijks verstaanbare
stem „Ja, mijnheer."
„Ik kom uit naam van uw echtge
noot."
„Om mij nogmaals aan te houden
en op te sluiten," vroeg Christine.
„Ik moet u doen terug brengen
naar 't krankzinnigengesticht, waar
uit gevlucht zijt."
„We erom onder de ankzinni-
'i Maar ik ben niet krankzinnig,
mijnheer, ledereen, die mij kent, zal
di e esti n. Re d cht jaren ben
ik t het gesticht en woon ik hier.
Ge kunt al mijne buren ondervragen."
Zij keek om zich heen, alsof isjj be-
c.,erming hoopt, te vinden.
„En mijn zoon, die er nu juist niet
is." Zich weder tot den commissaris
wendende, ging zij voort„Win in
lichting in. ledereen zal u zeggen,
dat ik bij mijn volle verstand ben,"
„Dat ligt niet op miin weg," ant
woordde de commissaris. „Bij mij
is eene aanklacht ingediend en de
noodige verklaringen van de genees-
heeren werden daarbij overgelegd.
Gij kt»at een nieuw onderzoek aan
vragen en daarin zal men u zeker ten
di.nst staan."
„Een onderzoek, als ik daar ginds
opgesloten zit, wan-neer ik gescheiden
ben van de wereld der levenden, op
gesloten in dat levend graf, waaruit
geen enkele klacht, geen enkel gebed
tot de buitenwereld doordringtIk
ken dat huis, 't is bij dokter Syra
cuse te Boulogne, niet waar
„Ja mevrouw."
O, de ellendelingen," riep de on
gelukkige vrouw. „Worden zij dan
ooi moede mij te pijnigen Maar
thans heb ik mijn zoon. Ge zult me
niet wegvoeren, niet waar, zonder dat
ik mijn zoon gezien heb
„Ik ben verplicht u dadelijk mede
te nemen, mevrouw," antwoordde de
_comm/;saris.
Zonder dat ik mijn zoon omhelsd
heb
„U zoon kan u komen opzoeken."
"Daar ginds NooitDat staan
z niet toe. O, ik ken hen."
De commissaris kon een medelij
dend gebaar niet onderdrukken.
Christine maakte geheel den indruk
van eene vrouw, die bij haar ver-
tand is, misschien was zij een weinig
opgewonden. Hij was ontroerd door
de smart, welke hij haar berokkende,
en ontevreden op zichzelven, mom
pelde hij„Ik kan er niets aan doen,
mevrouw."
„Ik ben reeds eenmaal opgesloten
geweest," ging Christine voort. De
eerste maal zeide men ook ge zult
protesteeren, ge zult u verdedigen.
Ik had een vriend, die op vrije voeten
bleef, die beloofd had mij niet te zul
len vergeten. Maar toen ik er eenmaal
was, hoorde ik niets meer. Niemand
wilde naar mij luisteren, noch de doc-
oren, noch de rechters. Mijne stem
kwam nooit buiten de muren van dat
vervloekte huis, waar ik opgesloten
zat. Men onderschepte mijne brieven.
Ik was levend begraven. De eenige'
vriend ,die mij had kunnen helpen-
was dood.".
„Dood
„Vermoord door de ellendelingen,
die mij hadden doen opsluiten.
Thans keek de commissaris do arme
vrouw nog eens aan, en nu begon hij
aan den geestestoestand der onge
lukkige te twijfelen.
Christine bemerkte het en zeide j
„Gij gelooft mij niet En toch heeft
die misdaad toen genoeg opgang ge
maakt. Een geneesheer werd des
nachts vermoord met zijne dienst
bode, in den omtrek van Tours. De
schuldigen werden nooit ontdekt."
„En kent gij die schuldigen?"
„Dat zijn mijn echtgenoot en zijn
medeplichtige, de heer Lantin."
„En hebt ge hen aangeklaagd
„Ik hebt geen bewijzen 1"
De man maakte opnieuw een mede
lijder^ gebaar, want hij geloofde,
dat Christine op dat unt niet goed
bij het hoofd was.
„Dat alles gaat me niet aan. G«
moet mij volgen.^
rtWbrdt vervolgd J
De vrije dagen van Goeden Vrijdag
en Paschen zijn in Indië op de gebruH
kelijke wijze benut. Dat wil zeggen: de
allermeesten hebben geen oogenblik de
gebeurtenissen in gedachte gehad, waar
aan deze dagen hunne beteekenis ont-
leenen.
Golgotha.
Voor weinigen buiten de gemeenschap
der Christenen een historische herinne
ring, voor meerderen veel minder nog:
niets.
De feesten onzer Heilige dagen wor
den ontheiligd door de domheid. De
domheid, niet van de onontwikkelden al
leen.
Mag ik even verhalen, een kleine
herinnering uit de Residentiestad van
ons land?
Het was bij de opening van een ten
toonstelling van Toorop's werken, het vo
rige jaar, in de kunstzalen van Kloij-
kamp. Het was er vol. Van wat be
hoorde tot de Haagsche fine fleur, en
den Haag hielp maken tot „het Haag-
Se" was er in menigte present. Toorop
Bou zelf zijn nieuwste werk „de Pel
grim" verklaren gaan.
Genepen in den compacten kring van
jnenschen, die zich in de hoofdzaal om
den meester en zijn teekening gevormd
had, kon ik van dezen, door de saam-
gerijde hoeden en hoofden voor me, niet
anders gewaar worden dan de met heel
veel moeite op te vangen woorden, wel
ke als korte sententies werden uitge
sproken, met telkens daarna een korte
rustpauze als om adem te scheppen.
„De driehoek is door alle tijden heen
gebruikt als het teeken voor de Hei
lige drie-eenheid"„Hoe meer ver
geestelijkt de tjjd is, hoe spitser de
driehoek wordt"In de Gothiek zien
we den driehoek tot spitsen uitgetrok
ken."
Daar kwam in me, in deze benau
wende volte, met al die hoofden en hoe
den voor me, een hopelooze stemming.
Zooals ieder intuitief krijgt in een massa
waar geen geestelijk contact mogelijk is.
Nadat de uitleg beëindigd was, zocht
ik al heel spoedig den uitgang naar
buiten, mezelf belovend op een stilleren
dag terug te komen. Met vele ande
ren, die blijkbaar ook spoedig genoeg
gezien hadden, ging ik de statige trap
van den oud-patriciers-woning af. Een
jonge dame voor me hoorde ik in de
vestibule hardop voorlezen, wat op een
gedrukte annonce aan den wand ver
meld stond: „Verkrijgbaar, reproducties
van Toorop's Kruiswegstaties", en daar
na aan hare gezellin vragen: „Wat is
dat ook alweer, de kruiswegstaties?"
Arme Toorop.
„Wat is dat ook alweer?"
Arme Christenheid, die zoo hare gees
telijke goederen ziet gekend, die zoo
hare subliemste gedachte ziet begrepen.
Doch neen.
Het is: arme wereld, troosteloos ar
me domheid.
Dit was dan in een land, waar een
maal de samenleving Christelijk was.
Hoe dan zal het kunnen zijn daar,
in Indië, dat niet meer is dan een
nauwelijks bewerkt missieland?
Wat weet daar de groote massa van
Christelijke feesten?
Ik laat de Inlandsche bevolking bui
ten bespreking; voor eenige honderdtal
len onder hen, die op een kantoor wer
ken of anderen „intelleotueelen" arbeid
verrichten, zijn de „algemeen erkende"
Christelijke feestdagen van boven-af ge
decreteerde rustdagen; voor millioenen
zijn het id. agon als alle andere.
En in de Europeesche samenleving?
Och, men maakt zich daar niet druk
om het den Inlanders anders te leeren,
de meesten harer leden zijn immers de
zelfden, als die hier zijn en vragen
„Wat is dat ook al weer?"
Op de dagen, dat de Katholieken in
de Bataviasche Kathedraal en in de an
dere kerken in eerewacht waakten bij
het Allerheiligste, in processie het Li
chaam van den Zaligmaker ronddroeg,
ging de wereld daar buiten haren eigen
weg en bracht ze den Paaschtijd door
op hare wijze.
In Midden-Java had men deze dagen
bestemd voor de bekende „Djocjasche
paardenraces". Daar kon men op den
avond van den Goeden Vrijdag in de soos
der luidruchtig gedoe de winkansen zien
verloten voor de rennen van den volgen
den dag. Avond aan avond, laten nacht
hielden foxtrot- en twostep-getjingel bij
oud en jong den feestroes er in. Men
kent hier dergelijk feestvieren voldoende,
ik doe er dus verder het stilzwijgen toe.
Elders besteedde men, ook als in Ne
derland, de „vrije" dagen aan het hou
den van algemeene vergaderingen en
congressen.
Indië gaat in de laatste jaren in het
teeken staan van congres-vergaderingen.
Wat betere tijden kan men daarvoor
kiezen dan de laatste dagen van de
Goede Week en de Paaschdagen?
Over een dier congressen wil ik het
■ven hebben.
Niet mijne lezers eene beschouwing
over het aldaar besprokene voor te zet
ten. Ze zullen wel willen gelooven, het- vraag.
geen in hef Orgaan van de Nod. Ind.
Katholieke Sociale Bonden daarover ge
zegd wordt: Er is geredeneerd en ge
debatteerd, met vuur zijn er ..leuwe
plannen verdedigd, misstanden zijn aan
scherpe critiek onderworpen, middelen ter
verbetering zijn aangewezen.
Zoo is het ook gegaan op het Volks
huisvestingscongres, te Semarang ge
houden.
Laten we aannemen, dat de bespre
kingen op dit congres het vraagstuk der
volkshuisvesting tot de oplossing nader
heeft gebracht. Men heeft ontegenzeg
gelijk dat on allerlei wijze getracht Er
waren prae-adviezen uitgebracht, o.a. over
„de stedenbouwkundige zijde van het
Volkshuisvestingsvraagstuk", evenzoo over
„de hygiënische zijde" en ook over „de
sociaal-politieke zijde". Uittreksels daar
van durf ik echter iu deze kroniek niet
opnemen, ik volsta dus met bloote ver
melding.
Van het bespokene wil ik een enkel
punt releveeren.
Het valt gemakkelijk te raden, dat de
debatten over de „sociaal-politieke zijde"
met bijzondere animo werden gevoerd.
Immers daar kan men alle technische
moeilijkheden ter zijde laten, en wordt
het terrein toegankelijk voor een ieder,
die van grasduinen houdt op het gebied
der sociaal-politiek.
Reeds een der prae-adviseurs, de heer
Westerveldt, begon zijne inleiding te hou
den in den bekenden stijl, door congres-
redenaars gemeenlijk gebezigd.
Ter informatie van mijn lezers, die
nog niet weten met welk oen man van
veelzijdige kennis zij hier kennis maken,
diene de vermelding, dat do heer Wes
terveldt leeraar is aan de II. B. S. te
Semarang, in welk vak weet ik momen
teel niet, 't kan evengoed een der moderne
talen zijn als natuurlijke historie, dat
hij sinds vele jaren zich bekwaam pen
en woordvoerder heeft getoond over alle
Indische aangelegenheden, zoo schreef hij
eene heele serie artikelen over de voor
taal bij het Inlandsch onderwijs, dat hij i
lid is van den Semarangschen gemeen
teraad, en, volgens zijne eigen ver
klaring, sociaal-democraat, doch niet aan-
gesloten bij eenige politieke partij. De
bevoegde man om een onderworp als
hier behandeld in te leiden.
Aan het slot van zijn rede werd een
heftige aanval gedaan op het beleid der
Ned. Indische regeering, die wel honder
den millioenen beschikbaar wilde stellen
voor militaire toerusting, doch de Inland
sche bevolking in krotten liet wonen. Ik
citeer hier niet letterlijk, doch als hij
het andere gezegd heeft, waren het toch
woorden van gelijk gehalte. Na hulde
gebracht te hebben aan het sociaal-de
mocratisch Volksraadslid Cramer voor zij
ne houding inzake de vlootwet, besloot
hij, en hier citeer ik letterlijk een der
vele persverslagen
„Als het van mij afhing, zou er van
dit congres een vlammend protest uit
gaan tegen de schandelijke verwaarloo-
zing van de volkshuisvesting door de re
geering.
Natuurlijk bleef het wederwoord met
achterwege.
Overste Schwaab protesteerde, zooals
overeenkwam met zijn rang en waardig
heid.
Rr. Reijnst viel hem bij en bracht
volgens het verslag in een der bladen
hulde ach de' regeering, die in deze
benarde tijdén voorstelde geld te voteeren
voor de Vlootwet. Hetzelfde deed hij te
genover den Volksraad. Ik vind tevens
vermeld, dat hij „het gedrag van de Ne-
deriandsche Tweede Kamer laakte". Waar
om? Het is me uit de lezing van het
verslag niet duidelijk geworden.
Mr. Schrieke, als Regeeringsvertegen-
woordiger op het congres aanwezig
„achtte zich verplaatst in een rechts
zaal met de regeering in de bank der
beschuldigden".
De Voorzitter van het Congres, Ir.
Rückert, merkte aan het slot van dit
debat op, dat deze voorstelling onjuist
was, bij vergeleek dit congres met een
parlement met Mr. Schrieke als Minis
ter-
Dat doet de deur dicht, zou ik bij
deze opmerking willen zeggen.
Ik heb niet na kunnen laten te grin-
neken, toen ik dit verslag las.
En er schoot me iets anders te bin
nen, uit mijne herinnering van vroe
ger.
Het was in de dagen, dat er in Indië
voedselnood dreigde. Siam en Saigon had
den in verband met den wereldoorlog
alle rijstuitvoer stop gezet. Toen kwam
de Sarekat Islam met hare actie^ tot
beperking van bet zoogenaamde „suiker-
areaal", ten einde de daardoor vrij ko
mende gronden te kunnen doen aan
wenden voor den teelt van voedingsge
wassen.
Men was toen dadelijk bp de hand
om tot de S.I. het verwijt te richten,
dat zij de voedselkwestie verpolitiekte,
omdat op eenige vergaderingen gespro
ken was over de zonden van het sui-
kerkapitaal.
En ziet nu eens.
Hier te Semarang is bijeen het puik
je van de Europeesche sociale werkers
in Indië. Werd het daar beter gedaan?
Eenieder, die het bovenstaande gelezen
heeft, kan het antwoord geven op deze
104
Arm volk, dat het van zulke voor
lichters hebben moet.
Die zulke wijsheid verkondigen, op
zulke dagen.
Goede Vrijdag? Paschen? Kruiziging
en opstanding?
„Wat is dat ook alweer?"
„En de wereld is door Hem gewor
den, doch de wereld erkende Hem niet."
8.
Wat zal de houding zijn van het comité
van bankiers, nadat de commissie van her
stel met drie tegen één stem besloot hun
de grootst mogelijke vrijheid te laten bij
het ontwerpen van plannen, ook al moes
ten die een reductie van de Duitsche
schuld omvatten, vraagt de Parijsche cor
respondent van het „Hbl." In theorie be
staat er volstrekt geen bezwaar tegen, dat
het comité aldus een verbreede opdracht
aanvaardt en het plan gaat uitwerken van
een internationale leening van een aan
merkelijk lager bedrag dan het totaal van
het vorig jaar Mei, te Londen vastgesteld,
n.l. 132 milliard gouden Marken, hetgeen
in de tegenwoordige waarde 60 a 70 be
draagt. Men verzekert, dat het comité het
niet mogelijk zou achten bij wijze van een
internationale leening meer bijeen te bren
gen dan 25 a 30 milliard tegenwoordige
waarde, en de Fransche vordering, die 32
pCt. van het totaal beloopt, zou dus een
nieuwe aanzienlijke vermindering onder
gaan. Maar het staat volstrekt niet vast,
dat de bankiers thans in die richting aan
het werk zullen gaan De mee?ten hun
ner schijnen namelijk van oordeel, dat het
geen zin heeft plannen te ontwerpen,
waarvan men bij voorbaat weet, dat
Frankrijk ze niet aanvaardt.
Volgens het verdrag van Versailles kan
de commissie van herstel bij meerderheid
van stemmen besluiten nemen zooals deze
uitbreiding van mandaat aan het comité
van bankiers, die niets préjudicieert, noch
ten aanzien van de beslissingen der com
missie van herstel zelf, noch fortiori
van die der geallieerde regeeringen. Maar
wanneer het ertoe komt wijziging te bren
gen in de cijfers van 5 Mei 1921 te Londen,
door de regeeringen zelf vastgesteld, dan
zijn niemand anders bevoegd dan de regee
ringen. Reeds nu staat ontwijfelbaar vast,
dat Frankrijk onder het tegenwoordig be
wind in geen geval in een nieuwe reductie
van de schuld zal toestemmen. Waarom
dan tijd te besteden aan de uitwerking
van plannen, die niet verwezenlijkt zullen
worden? Men verwachtte daarom, dat
het comité van bankiers, dat nog geen be
sluit had genomen en daarvoor gisteren
weer bijeenkwam, zal verklaren, dat het
onder deze omstandigheden niets verder
te doen heeft en zich zal verdagen of ge
heel uiteengaan. Sommigen zeggen, dat dit
te betreuren zou zijn, maar aangezien de
opinie algemeen is, dat inderdaad niets
bereikt kan worden, is het niet heel dui
delijk wat men hen dan nog verder wil
laten doen. Het Fransche standpunt in
dezen is, dat een nieuwe reductie van de
Duitsche schuld alleen mogelijk zou zijn,
indien daarmee correspondeerde een ver
mindering van de intergeallieerde schul
den.
Slechts als Amerika zijn vordering op
Frankrijk evenzeer vermindert, is het aan
nemelijk, dat Frankrijk iets laat vallen van
het bedrag, dat het reeds thans uit hoofde
van den wederopbouw in het Noorden aan
Duitschland heeft voorgeschoten. Maar
men ziet hier zeer goed in, dat onder de
tegenwoordige omstandigheden van Ame
rika geenerlei reductie te wachten is en
dat men deze quaestie zelfs niet op het
tapijt kan brengen voor de verkiezingen
van October, omdat de Amerikaansche re
geering thans toch nooit anders dan met
een weigering antwoorden kan. Daarom
betoogt men, dat Frankrijk op het oogen
blik niét anders kan doen dan afwachten
en zich verzetten tegen nieuwe reducties,
in afwachting van betere tijden, waarin
vermindering ook van hetgeen Frankrijk
zelf schuldig is, mogelijk zal zijn.
Over het algemeen is de pers, van welke
richting ook, niet heel vriendelijk tegen
Poincaré, en spreekt men het oordeel i^1
dat hij niet handig heeft gemanoeuvreerd
door niet te verhinderen, dat zulk een
openlijke breuk in de commissie van her
stel ontstond. De critiek is natuurlijk het
felst in de „Echo National" van Tardieu,
en in socialistische en communistische bla
den, maar een blad als de „Action Fr.-m-
faise" verbaast zich toch evenzeer als de
„Echo de Paris", dat de regeering niet
dadelijk heeft ingezien, dat er dergelijke
ongelukken zouden gebeuren, wanneer
men bankiers, en onder hen neutrale en
vroegere vijandelijke specialiteiten bijeen
roepen ging om zich uit te spreken. Im
mers bankiers zien slechts hun eigen be
lang bij een Ieeningsuitgifte en trekken
zich niets aan van de gerechtigheid of
ruïnen. Zeer onaangenaam getroffen is
men door het feit dat de Belgische ver
tegenwoordiger in de commissie van her
stel zich ditmaal ook van Frankrijk heef'
afgescheiden, en al verklaart men dit wel
te begrijpen, omdat de Belgische prioriteit
maakt, dat dit land als de internationale
leening tot stand komt. daarmee geheel
betaald is, toch worden hier en daar in de
rechtsche pers tamelijk onwelwillende
uitingen tegenover België gedaan.
De revolutie in Ch'na.
De voorwaarden van den nieuwen
president.
Li Yoean Hoeng, de nieuw benoemde
president, deelt in een rondschrijven aan
de provincies mede, dat hij het president
schap wel wil aanvaarden, indien de toe-
choens, alsmede de militaire gebiedscom-
mandanten worden ontslagen, de overtol
lige troepen worden afgedankt en de mili
taire leiders overeenkomen, hem te Peking
te ontmoetten, ten einde de methoden te
bespreken voor de' uitvoering yan deze
maatregelen.
Inmiddels ontstaan er botsingen tusschen
de troepen uit Sjili en die uit Fengtien in
het gebied van Sjan-Hai-Koean.
Een expeditie uit het Zuiden rukte
Kiangsi binnen, waarvan de toechoen
vluchtte, doch uit het Noorden gezonden
versterkingen bereikten Kioekkiang. Woe-
pei-foe laat de militaire operaties aan be
kwame ondergeschikten over en concen
treert zijn gedachten op belangrijke politie
ke zaken.
De zienswijze van Woe-Pee-Foe.
Woe-pei-foe verklaarde gisteren in een
interview tegenover Reuter dat Li Yoean
Hoeng zonder twijfel naar Peking zou
gaan om voor vijf maanden het president
schap op zich te nemen, waarna een Na
tionale vergadering zou worden gekozen,
De reconstructie van het kabinet moest
op Li-Yocm Hoengs aankomst wachten.
Een der eerste dingen die dan geëntameerd
zouden worden zou de consolidatie zijn
van alle regeeringsverpldchtingen met het
doel ze te fundeeren.
De herziene grondwet.
De „Daily Chronicle" zegt, dat de Ier-
sche leiders ten aanzien van sommige pun
ten méér vragen dan het verdrag toestaat.
Griffith bracht uit Ierland niet alleen een
herzien ontwerp-constitutie mee, doch te
vens verzekeringen van de voorloopige re
geering ter beantwoording van eenige vra
gen, door de regeering van Brittannië de
vorige week gesteld. Nochtans brengen de
ze verzekeringen en het herzien ontwerp
de constitutie niet in strikte overeenstem
ming met de voorwaarden van het Iersche
verdrag.
De correspondent van de „Daily Chro
nicle" te Dublin gelooft, dat bij het ont
werpen van de nieuwe Iersche constitutie
het Britsch model van parlementaire re
geering niet gevolgd is, hetgeen wel het
geval is met alle andere dominions. Na de
grondwetten van verscheidene landen te
hebben onderzocht is het Zwitsersche voor
beeld gekozen, maar niet van den federa
len kant. Het nieuwe Ierland zou een geü-
nifieerde staat worden met niets dat cor
respondeert met de Zwitsersche kantons,
maar het instituut van den Zvvitserschen
bondsraad zou met eenige wijzigingen zijn
overgenomen.
De „Daily Express" zegt, dat de vooruit
zichten thans hoopvoller zijn. De voorloo
pige regeering aanvaardde definitief het
beginsel, dat Ierland binnen het rijk zal
zijn in denzelfden zin als de zelfregeeren-
de dominions, dat alle wetgeving van het
domdnionparlement de goedkeuring der
Kroon zal vereischen en dat de eed van
trouw in de constitutie zal worden om
schreven in de bewoordingen, waarin hij
in het Britsch-Iersch verdrag is omschre
ven.
In aansluiting aan het bovenstaande
meldt de „Evening Standard" nog, dat de
Ieren er ook in toestemmen, grondwets
kwesties in hoogste instantie te onderwer
pen aan het oordeel van de juridische
commissie van de „Privy Council."
Een telegram meldde reeds, dat bij en
kele candidaatstelling 17 voorstanders en
15 tegenstanders van het Engelsch-Ier-
sche verdrag zijn gekozen. Er zijn, aldus
blijkt nader, zeven districten waar geen
verkiezingsstrijd zal plaats hebben, met
name Clare, Donegal, Noord- en West-
Mayc., Zuid-Roscommon en Zuid-Mayo-
Leitrim en Noord-Roscommon, Kerry en
Limerick. In de andere twintig districten
zullen de kiezers moeten beslissen. In
totaal moeten 120 zetels worden bezet.
Onder de gekozenen bevinden zich de
toonaangevende Ieren De Valera, Stack.
Beaslay en Finian Lynch. Bijna alle ande
re leiders in het tegenwoordige Dail, het
zij vóór of tegen het verdrag, zullen zicib
aan de uitspraak der kiezers moeten on
derwerpen.
Ondanks de intrekking van het verbod
van Ulster tot uitvoer naar Donegal, heb
ben de republikeinen de blokkade van
Londonderry niet opgeheven. Alle goede
ren voor Londonderry worden aan de
grens van Donegal uit de treinen gehaald
Duizenden ponden aan bederf onderhevig
goed hoopt zich aldus aan de grensstati
ons zonder beschutting op.
Na de verovering van Pettigo op 4 Ju
ni door de Britsche troepen, zijn gisteren
tweehonderd man Britsche troepen infan
terie met artillerie in de richting van
Belleek, op de grens van Ulster, opgerukt,
dat ongeregelde Vrijstaattroepen de vo
rige week hebben bezet.
Wanbegrip omtrent lichaams
oefening.
Inplaats van te trachten het ideaal der
Grieken na te volgen, die geen grooter
eerzucht hadden, dan om „kalos-agathos"
genoemd te worden, schoon naar lich
aam en geest, wier philosophen de nood
zakelijkheid van een evenredige lichaams
ontwikkeling begrepen en wier athleten
het belang der philosophic inzagen, is
thans sport beoefenen in vele gevallen
synoniem met geldverdienen. Werden
vroeger, in de oudheid, priesters en ma
gistraten, voor de wedstrijden geraad
pleegd, thans confereert men met mana
gers, bankiers en bookmakers.
Wanneer heden ten dage iemand kam
pioen is, wordt hij de goeden niet te
na gesproken geplaagd door twee am.
bities, die aan elkaar tegenstrijdig zijn,
n.l. de wensch om nog meer geld te ver
dienen, en om zijn titel zoo lang mogelijk
te behouden. Meestal eindigt hij met een
compromis en speelt „qui perd, gagne,"
n.l. hij aanvaardt een nieuwen wedstrijd
maar tegen een hooge beJoonïng, ook aJ
verliest hij.
Moge in Amerika deze opvatting van
sportbeoefenen het sterkst zijn, ook in
Frankrijk )Carpentier( is zij niet vreemd.
Aldus schrijft Louis Forest in „de Ma-
tin."
Een dubbele moord.
Op het oogenblik wordt Southampton
bezig gehouden door een dubbelen moord
op een vrouw en haar tienjarig doch
tertje, die de politie in een geheel af
gesloten huis, waarvan ook de blinden
waren neergelaten, met ingeslagen hoofd
en afgesneden keel, Vrijdagavond heeft
gevonden. De politie vermoedt, dat de
echtgenoot van de vrouw, een zekere
Halliday, den moord gepleegd heeft, daar
hij sedert de ontdekking van het mis
drijf spoorloos verdwenen is. De man is
gemeentelijk armverzorger. Omtrent de
motieven van den moord tast men in
het duister, daar de man zijn functie
stipt en trouw had vervuld en hij met
zijn vrouw in goede harmonie leefde.
Vermoed wordt, dat Halliday de finan-
cieele verantwoordelijkheid zijner positie
te zwaar drukte en dat hij in een vlaag
van zwaarmoedigheid de misdaad heeft
begaan.
Van 1 Juli af zullen verscheidene bo
roughs van Londen een nieuwe rege
ling treffen voor het verkeer van voet
gangers, die dan niet meer „rechts" doch
„links" zullen moeten houden. Aan alle
horoughs is verzocht, aan deze nieuwe
regeling mede te doen. Verscheidene ech
ter, ook de city, hebben geweigerd. Het
doel der nieuwe regeling is de veilig,
heid der voorbijgangers. Betoogd wordt
dat een groot deel der ongelukken die
op straat voorkomen, veroorzaakt worden
doordat de voetgangers gaan met den
rug gekeerd naar de voertuigen, die zich
in dezelfde richting voortbewegen, en op
een ongeschikt oogenblik van het trottoir
op de straat stappen.
Andere steden, zooals Glasgow, Not
tingham en Leicester, zijn Londen reeds
voorgegaan, doch de resultaten zouden
niet aanlokkelijk zijn.
Het departement van Binnenlandeche
Zaken bemoeit zich intusschen met de
zaak, omdat het van meening is, dat te
dezer zake uniformiteit gewenscht is, en
pleegt overleg met het departement van
Transport.
Men herinnert zich de geruchtmaken
de rechtzaak in verband met den moord
op lady White. Henry Jacoby, een pi-
colo in één der Londensche hotel, was
de kamers van lady White binnengedron
gen met het klaarblijkelijk doel om haar
te berooven en had haar hierbij de her
sens ingeslagen. De rechter, die moord
aannam, veroordeelde Jacoby tot den strop
Met het oog op de jeugd van den ver
oordeelde ontstond een beweging tot het
veranderen der straf in een lichtere. Dine
dag heeft de verdediger van Jacoby op
het departement van Binnenlandsche Za
ken een door verscheidene honderden per
sonen geteekende petitie aangeboden. Hij
was vergezeld door den voorzitter van
de jury, die Jacohy's zaak behandelde,
en nog een ander jurylid.
De ambtenaar, die de petitie in ontvangst
nam, verklaarde dat het in strijd met de
gewoonte was, om bij doodstraf den Minis
ter van Binnenlandsche Zaken te abor-
deereil, en weigerde daarom den verdedi
ger en den jury-voorzitter te woord te
staan.
De deputatie vertrok daarop naar het
Buckinghampalace, waar zij tegenover een
der secretarissen de redenen ontvouwden
van het verzoek om clementie. De secreta
ris deelde mede, dat het verzoek in over
weging zou worden genomen, doch later
kreeg een lid der deputatie officieel het be
richt, dat de Minister van Binnenlandsche
Zaken geen termen aanwezig achtte om
het vonnis te wijzigen.
De achttienjarige Henry Jacoby is dien
overeenkomstig Woensdagmorgen om 9
uur in de gevangenis van Pentonville opge
hangen.
Jacoby is den dood zeer kalm tegemoet
gegaan. Hij overhandigde bij hel verlaten
van de gevangenis den directeur een
brief, warin hij hem dankte voor de goede
behandeling tijdens zijn opsluiting.
Een deel der Londensche bladen doet een
aanval op de gemeentelijke autoriteiten in
verband met het dreigende gevaar van te
kort aan water, indien de heerschende
droogte, evenals het vorige jaar, aanhoudt
Zij meenen dat de waarschuwing om „min
der water te gebruiken", slechts een lap
middel is en dat ook geuite dreigementen
om den watertoevoer op bepaalde uren
van den dag stop te zetten, het gevaar niet
zou kunnen afwenden. Bovendien meenen
zij dat het onbillijk is, van hen, die tuintjes
hebben en er groenten gekweekt hebben te
gen goedgeld, te eischen, dat zij deze
groenten laten verdrogen. Zij zijn van oor
deel, dat de ervaring het vorig jaar opge
daan, voor de autoriteiten een spoorslag
had moeten zijn om gedurende den winter
een afdoende oplossing te treffen en drin
gen er op aan,alsnog ten spoedigste naar
nieuwe waterbronnen te zoeken.
De Zwitsersche hotelindustrie maakt een
zeer ernstige crisis door. Wegens de hooge
valuta blijven de vreemdelingen weg. Meer
dan 50 pCt. der hotels hebben schulden,
die de waarde van hun onroerend goed
overtreffen.
Dezer dagen heeft bondsraad Schuthess
in de betreffende commissie van den Natio-
nalen Raad er op gewezen, dat de hotel-,
industrie, waarin in Zwitserland meer dart
43000 personen een bestaan vinden, redde
loos voor den ondergang staat, indien de
staat niet te hulp komt.
De financieele toestand eischt voor min
stens 56 pCt. van alle hotels een onmiddel
lijk ingrijpen. Men schat de in de hotelin
dustrie belegde kapitalen op 1,140.000.000
francs.
In verband met een en ander heeft de
Bondsraad voorgesteld de hotelindustrie
een ondersteuning te geven van 5 millioen
frs. De commissie uit den Nationalen Raad
heeft dit voorstel goedgekeurd.
Volgens een draadloos bericht uit Kopen
hagen is de datum van het bezoek vari
de koning en koningin van Italië aan het
Deensche hof nu vastgesteld op 2023
Juni.
Een B. T. A.-telegram meldt uit Parijs,
dat het daar verschijnende Russische blad
uit Konstantinopel bericht ontving over
de plundering van twee Italiaansche sche
pen „Aldo" en „Adria", door agenten vart
de Tsjeka.
Bij ministerieele beschikking is be
paald, dat er wordt ingesteld een bij
zondere commissie voor georganiseerd
overleg in zaken, rakende de ambtenaren,
hij de administratie der directe belas
tingen, invoerrechten en accijnzen. Zij
dient van advies over aangelegenheden,
die in het bijzonder van belang zijn
voor den rechtstoestand dier ambtenaren.
De commissie bestaat uit: een voor
zitter en een plaatsvervangende voorzit
ter, door den minister van financieën
tot wederopzegging aangewezen; leden en
hun plaatsvervangers, tot wederopzegging
aangewezen door den minister; leden en
hun plaatsvervangers, aangewezen door
ambtenaren-organisaties.
De organisaties, die vertegenwoordigd
zijn in de Centrale Oommissie voor Ge
organiseerd Overleg, kunnen ieder twee
leden en twee plaatsvervangers aanwij
zen, allen lid hunner organisatie of van
een bij hun organisatie aangesloten ver-
eeniging. De leden en plaatsvervangers
moeten zijn ambtenaren van hot dienst
vak der directe belastingen, enz. in wer-
kelijken dienst.
De minister heeft in de bijzondere
commissie benoemd: tot voorzitter A. G.
van Wieringen, admin. bij het dep. van
fin.; tot pl.v. voorz. mr. D. de Fluiter,
insp. dir. bel. enz., gedetacheerd hij het
dep. van fin.; tot lid: A. Volkmaars,
dir. dir. hel., enz. te Amsterdam
diens plaatsverv. J. B. van den Dries,
dir. dir. hel., enz. te Rotterdam; tot
lid: D. A. Breen, ontv. dir. bel. en acc.
te Loosduinen, tot diens pl.v. K. vaa
Schouwen, ontv. dir. bel., enz. te Mid
delburg; tot lid: J. H. B. Logeman,
contr. invoerr. en acc. Rotterdam, tot
diens pl.v. D. P. A. de Jong, oontr. in
voerr. en acc., Amsterdam; tot lid: P.
van de Vliet, comm. invoerr. en acc. op
suiker, Amsterdam, tot diens pl.v. M.
Krijthe, comm. invoerr., Rotterdam; tot
diens pl.v. L. M. Verjaal, verif. invoerr.
en acc., Rotterdam; tot seer. J. H. 01-
dendaal, adj.-comm. dir. bel., enz., ge
detacheerd hij het dep. van fin.
„Het Centrum" wijst erop, dat ook bij
deze verkiezingen weer het antipapisti
sche paard van den stal wordt gehaald
en het oude heest ditkeer vooral nog
duchtig dienst moet doen.
Niet alleen benepen, zgn. godsdienstige
blaadjes, maar ook de liberale en so
cialistische pers, zoo schrijft het blad, zijn
allerminst huiverig om er zich van te
bedienen in hun stembus-actie.
Zij gaan voort in die lijn, wanneer
zii ook thans aan de katholieke partij
en de katholieke bewindvoerders hum
min of meer luidruchtige ontboezemin
gen niet sparen.
Evenwel, er zijn een paar groepjes in
het land, die zich speciaal de bestrij
ding van Rome tot taak hebben gesteld
en dan ook hun uiterste best doen,
daarin den eersten prijs te winnen. i
Het belooft wat!
Het gezantschap bij den H. Stoel en
de (niet-verkregen) processie-vrijheid zijn
en blijven de mikpunten voor het anti
papistisch gerei, en het verkiezings-or-
gaan van een der hier bedoelde „par
tijtjes" gaf reeds een artikel ove rdert
Parijschen „Bartholomeusnacht", die, of
schoon nu drie en een halve eeuw oud,
bii elke stembus in ons land weer vol
maakt actueel wordt!
Natuurlijk wordt van die moordpartij
alle schuld op Rome geladen.
En even natuurlijk laat men het daar
bij niet, maar wordt er nog veel meer
verteld en geschreven, dat strekken
moet, om de protestantsche kiezers tegen
de Roomsche Kerk en de Roomsche
Staatspartij in het harnas te jagen.
Het zou potsierlijk en tot zekere
hoogte ook vermakelijk zijn, indien het
zich niet zoozeer vergreep aan hetgeen
ons boven alles dierbaar en heilig is.
Nu is het niet slechts plomp en
dwaas, maar cok in hooge mate ergerlijlï
en weerzinwekkend.
